ზედა | შტ.თქ.იპოლ | განღჳძებად ჩუენდა ძილისაგან ამას ჟამსა და აღებად გულნი ჩუენნი ზედა მკლავთა ჩუენთა ღმრთისა მიმართ ცათა შინა, |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | დავდვათ საფუძველი ჩუენი კლდესა ზედა, რაჲთა არა შეიძრას ქართა და ღელვათაგან; ვიქმნეთ ჭურ პატიოსან, საჴმარ უფლისა თჳსისა; |
ზედაცა | შტ.ქქ | და ნაძუთაგან ლიბანისათა ვიდრე მცენარჱთამდჱ რომელ ერდოთა ზედაცა და მფრინველთათჳს და მჴეცთათჳს და ქუეწარმძრომელთათჳს, რომელი იძრვის ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | ჴელითა დედაკაცისაჲთა სძლო სამსონს, ვიდრემდის წარწყმიდა მისგან აღთქუმაჲ იგი მის ზედა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | თჳსისაჲთა დაეცა ნიში მის ზედა. |
ზედა | შტ.ქქ | რამეთუ, რაჟამს წარმართობასა შინა იქცეოდეს და არავინ შენ ზედა მოავლინებდა გმობასა. |
ზედა | შტ.ქქ | ნუ იქმნები იუდაჲსებრ, რაჲთა არა დასწუხნე, არამედ დაისხ თავსა ზედა სარწმუნოვებითა ქრისტე, რაჲთა თანა-მკჳდრ იყო. |
ზედა | შტ.ქქ | ამის საცხებლისათჳს მოთმინებაჲ ისწავა იოსებმან, მთავრად გამოჩნდა მეგჳპტელთა ზედა, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და კაცნი იგი, რომელ მისრულ არიედ პოვნად იაკინთისა მის თუალისა, ჴუმილვედ და ხედვედ ადგილსა მას და სხენედ თავთა ზედა მათ მთათასა, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ხოლო მჩუარი იგი, რომელსა თუალი იგი წარგრაგნილ არნ და ზედა ნაკუერცხალთა დადებულ, |
ზედა | შტ.ქქ | ესე საცხებელი წადიერად მიაქუნდა მართას, რომელსა ყოვლითა ვედრებითა და ნუგეშინის-ცემითა ქრისტესა ზედა მიაპკურებდა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ესე არიან ათორმეტნი იგი თუალნი, რომელნი დაწერილ არიან საშჯელისა მის ფიცარსა, რომელ ბრძანებულ იყო მკერდსა ზედა მღდელისა მის დადებად. |
ზედა | შტ.ქქ | ანუ ვინ-მე არიან, რომელთა-იგი შთაიცუეს, არამედ ეკლესიათა სარწმუნოვებაჲ ზეცით გარდამო, რაჲთა „მიეფინოს სულნელებაჲ ჩემი თქუენ ზედა?“. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | მას ზედა დაიწერა სახელი რუბენისი, პირმშოჲსა მის ძისა იაკობისი. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ნანდჳლვე მართლად და ჭეშმარიტად დაიწერა სახელი და რუბენისი ზედა თუალსა მას სარდიონსა, რომელი იპოვების ბაბილოვნს, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ხოლო მოსე კურთხევათა მათ შინა რუბენის ზედა თქუა, ვითარ ღმრთისაგან მოეღო ჴელმწიფებაჲ იგი, ვითარცა მღდელთმოძღუარმან და წინაჲსწარმეტყუელმან |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ესე არიან სახენი და განმარტებანი გონებისანი თუალისაჲ მის სარდიონისაჲ და დაწერისათჳს მას ზედა სახელი რუბენისი. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ამისა შემდგომად არს ტბაზიონი, რომელ არს მეორჱ თუალი, რომელსა ზედა დაწერილ არს სახელი სჳმეონისა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ესე თუალი არს ზმური, რომელი ზედა ბეჭთა მათ მღდელთმოძღურისათა განდგმულ იყო. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და ზედა ზმურსა მას თუალსა დაიწერნეს თუალნი იგი ათორმეტთა მათ ნათესავთა იჱლისათაჲ . |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და გამოლესვით განადგა იგი შემდგომად განწესებისა მის, რამეთუ მთავარ იყო იუდა ერსა მას ზედა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ყოველნი ღაღადებდეს და იტყოდეს: „აჰა ესერა სული ელიაჲსი ელისეს ზედა განსუენებულ“. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და ანგელოზისა მსგავს განათლებულ ხილვითა მით უმეტჱს ჩნდა დადგრომილ მის ზედა სული მადლისაჲ. |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | ამასვე წამებს პავლჱ და იტყჳს: „მისთჳს, რამეთუ სიყუარული ჭეშმარიტებისაჲ არა შეიწყნარეს, რაჲთა განერნენ, მოუვლინოს მათ ზედა ცთომაჲ ცთომილებისაჲ, |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | საყოფელი მისი მაღალთა შინა, და ქუეყანასა ზედა არა იპოვა ადგილი, სადამცა მიიდრიკა თავი. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | ღრუბელთა ზედა მოსლვად არს; კიცუსა ზედა დაჯდა და შევიდა იერუსალჱმდ, და [რამეთუ] ღმერთ არს და ძჱ ღმრთისაჲ, ხატი მონისაჲ თავს იდვა შემოსად; |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | და რამეთუ ჰმსახურებენ მას მღჳძარენი ცათა შინა, საყდართა ზედა მამისათა მჯდომარემან თჳთ ჰმსახურა კაცთა ჴელითა თჳსითა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | ერთი ღმერთი ყოველთა ზედა უკუნისამდე, ამენ. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | ყოველთა წინაშე ჩას, რამეთუ მზის-თუალი ცათა შინა არს და ნათელი მისი ქუეყანასა ზედა მიფენილ არს |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | უკუეთუ მზის-თუალსა არა მოაკლდის, რაჟამს მიეფინის ქუეყანასა ზედა, უკუეთუ ესე ესრჱთ არს, უფროჲს ძლიერ არს ძალი ღმრთისაჲ. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | „მოვიღო სულისა მაგისგან შენისა, რომელ შენ თანა არს, და მივჰფინო სამეოც და ათთა ზედა მოხუცებულთა |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | და იტყჳს ნეტარი იგი მოციქული: „განუყო ღმერთმან სულისა მისგან ქრისტესისა და მიჰფინა წინაჲსწარმეტყუელთა ზედა“ |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | მრავალთა წინაჲსწარმეტყუელთა მოიღეს სულისაგან მისისა, ვითარცა შეუძლეს და მერმე სულისა მისისაგან მიფენილ არს ყოველსა ზედა ჴორციელსა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | და იყავნ ღმერთი ყოვლითა ყოველსა შინა და ყოველსა კაცსა ზედა“. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | ელიას სული იგი მრჩობლად დაადგრა თავსა ზედა ელისესსა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | და იოვანეს ჴელი იგი, რაჟამს მიიწია თავსა მას ზედა მჴსნელისა ჩუენისასა, მისი იგივე სული მას ზედა განუზომელად მიიწია. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | ელიას განეხუნეს ცანი და აღჴდა, და იოვანე იხილნა ცანი განხუმულნი და სული ღმრთისაჲ გარდამომავალი და დადგრომილი თავსა ზედა მჴსნელისა ჩუენისასა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | ელისე მრჩობლი სული მოიღო ელიაჲსგან, ხოლო უფლისა ზედა განუზომელად ნათლის-ღებასა ზეგარდამო. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | ელისჱ დავარდა ყრმასა მას ზედა მკუდარსა და აღადგინა, ხოლო უფალი ჩუენი შთაჴდა სამარესა და მრავალნი აცხოვნნა და აღადგინნა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ამას ზედა დაიწერა სახელი დანისი, რომელი იყო შემდგომად შობითა გამოწერილ სიტყჳერსა მას ფიცარსა მახლობელად იუდაჲსა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რამეთუ ნათესავისა ამისგან აღდგებოდეს მსაჯულნი, რომელთა საქმენი და აღრაცხანი მეფეთანი აქუნდეს ერსა მას ზედა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | რამეთუ რაჟამს მოჰხადიან მღდელთა სულსა მას წმიდასა, რაჟამს დგანედ ემბაზსა მას თანა, განახუნის ცანი და გარდამოჴდის და დაადგრის წყალსა მას ზედა ემბაზისასა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რამეთუ იტყჳს ესრჱ, ვითარმედ: „დან – ვითარცა გუელი დარანებული გზათა ზედა ცემად ტერფთა ჰუნეთასა და უკუნ-დგომად მჴედრისა მისისა“. |
ზედა | შტ.ქქ | ყოველივე მუნქუეს აღძრულ შენ ზედა, რამეთუ სული იყო, რომელი-იგი სიმძიმე ჩნდა, და რომელთამე დაუმძიმდის და რომელნიმე განამხიარულნის, |
ზედა | შტ.ქქ | პირად-პირადად მრავალთა ზედა მიფენითა მით, რამეთუ დათხეულ შეურაცხ არს, ხოლო მიფენილი არა მოაკლდის ჭურჭერსაცა მას და აღავსებნ მახლობელთა მათ. |
ზედა | შტ.ქქ | ესე იხილა და დაუკჳრდა ყრმისა ამქუმელსა მას, რამეთუ ყრმასა მას ზედა მეწამულისფერი ნიში ედვა და „ვითარ-მე ღონე-ეცა შენდა ზღუდესა მას?“ |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | და სიმაღლესა მას და სიმდაბლესა ძისასა აქებდეს და იტყოდეს: „დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ“, |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | რომელსა ფლობაჲ აქუს მჴართა ზედა თჳსთა, და სახელი ეწოდა მას დიდისა ზრახვისა ანგელოზი, საკჳრველი თანამზრახვალი, ღმერთი ძლიერი და ჴელმწიფჱ, |
ზედა | შტ.ქქ | მოგუასწავებს ამას: ძლიერ იყო ძელსა მას ზედა ვნებითა, და გუმერითა გუერდსა ძელსა მას ზედა გამოუტევებს სულნელებასა, ვითარცა აპრსამისასა. |
ზედა | შტ.ქქ | ხოლო, საყუარელნო, ვიდრემდის დგენ ნაყოფნი იგი ძელსა მას ზედა ვენაჴსა შინა, ვიდრე არა დაჭყლემულ, არა გამოსცის სულნელებაჲ თჳსი. |
ზედა | შტ.ქქ | ხოლო რაჟამს ჴელოვნისაგან მახჳლითა დაისხლის, მუნქუესვე ადრჱ-ადრჱ ცრემლი გამოსცის რამეთუ ქრისტეცა მაშინ ერსა მას ზედა ცრემლოოდა, |
ზედა | შტ.ქქ | რამეთუ შემძლებელ იყო მათ ზედა მიფენად სულნელებისა, შეწევნისა ყოფითა განცხადებულად, |
ზედა | შტ.ქქ | რამეთუ ძელსა მას ზედა დაიწყლა ვენაჴოვანსა მას, რაჲთა კეთილი სულნელებაჲ ნელსაცხებელისაჲ გჳჩუენოს და რამეთუ სიტყუაჲ იგი, საყუარელნო. |
ზედა | შტ.ქქ | „ცხედარსა მას ჩუენსა ზედა კეთილად მაგრილობელ“. |
ზედა | შტ.ქქ | ხოლო აქუს ძალი სულისა წმიდისა შეძლებითა და რომელ-იგი მას ზედა არნ, შემძლებელ არნ პყრობად. |
ზედა | შტ.ქქ | ეგრეცა ქრისტე შორის ყოველთა წინაჲსწარმეტყუელთა ზედა ძელსა მას მოკიდებულ სულნელებასა, ვითარცა ვაშლისასა, გამოსცემდა. |
ზედა | შტ.ქქ | კადნიერებით აჩუენე შენ ქრისტეანებაჲ აღბეჭდვითა შუბლსა ზედა. |
ზედა | შტ.ქქ | სამართლად ღაღადებს და იტყჳს: „აჰა დისწულაკი ჩემი ვლდომით მოიწია ზედა თავთა მთათა გარდავლდომად ზედა ბორცუთა“. |
ზედა | შტ.ქქ | მსგავს არს დისწულაკი ჩემი ქურციკსა და ნუკრსა მისსა ზედა ღელეთა მათთა საწოლსა ჩემსა“. |
ზედა | შტ.ქქ | გარდამოვლდა ზეცით საშოსა მას ქალწულისასა, აღვლდა მუცლისაგან წმიდისა ზედა ძელსა მას, ვლდა ძელიისა მისგან ჯოჯოხეთა, |
ზედა | შტ.ქქ | „აჰა ესერა ესე ვლდომით მოიწია ზედა თავსა მთათასა გარდამოვლდომად ზედა ბორცოთა“, |
ზედა | შტ.ქქ | რამეთუ იგინი, რომელნი მაღლად ზრახვენ, არა დადგას ფერჴი მათ ზედა, არამედ ვლდომით თანა-წარჰვალს, არა დადგრომილ მათ თანა. |
ზედა | შტ.ქქ | „მსგავს არს დისწულაკი ჩემი ქურციკსა და ნუკრსა მისსა“, რამეთუ სიმაღლჱ სიტყჳსაჲ მის განახლებული და ადვილი ვის ერთისა ზედა იქადაგა. |
ზედა | შტ.ქქ | შჯულისა და სახარებისა სიმტკიცესა მარადის აქებს, გამოცხადებულთა და წრფელთა სიტყჳსა მის აღთქუმითა ესე მოეფინა რომელ ზედა, რომლისათჳს ესრე იტყჳს: |
ზედა | შტ.ქქ | სამართლად არქუ ისრაჱლსა: „ვიდრემდის არა დასცხრებით კელობით ორთავე ფერჴთა ზედა?“ |
ზედა | შტ.ქქ | რაჲსა ეძიებთ ქუეყანასა ზედა, რომელი-იგი აღმაღლებული საყდართა ზის? |
ზედა | შტ.ქქ | ნუ დამაგდებ მე ქუეყანასა ზედა, რაჲთა არა შევსცთე, აღმიტაცე მე ზეცად, ჵ ნეტარისა მის დედაკაცისაჲ, რომელსა-იგი ქრისტესგან განყენებაჲ არა უნდა! |
ზედა | შტ.ქქ | ხოლო აქა ამიერითგან ძელსა ზედა სიკუდილითა ძლეულ-ყოფილ, შეიწყნარჱ ევა, |
ზედა | შტ.ქქ | რამეთუ სახედ ვითარცა დამაშურალი ვინ მრავლითა დაშრომითა აღჴდეს განსუენებად ცხედარსა ზედა, რაჲთა მაშურალობაჲ იგი განიშოროს განსუენებითა მით, |
ზედა | შტ.ქქ | ეგრეცა ჩუენ, მოქცეულ ამის სოფლისა ამაოვებისაგან, ტჳრთსა მასმცა განვიშორებთ, რომელ ზედა მჴართა გუედვა სიმძიმე ცოდვათაჲ, |
ზედა | შტ.ქქ | ამას ცხედარსა ზედა შესუენებელნი იგი მკუდარნი აღდგებოდეს. |
ზედა | შტ.ქქ | ზედა ამასვე ცხედარსა დავრდომილი იდვა ასული მთავრისაჲ მის, რომელი იყო ათორმეტის წლის. |
ზედა | შტ.ქქ | ამის ცხედრისა მიისწრაფდა დედაკაცი იგი, რომელი დედათა შჯულსა ზედა მრავლით ჟამითგან ვერ განკურნებულ, ფესუსა მას ჴელსა შეახებდა. |
ზედა | შტ.ქქ | ჵ სანატრელისა ცხედრისა, რომელსა ზედა აბრაჰამს ინაჴ-უდგამს, |
ზედა | შტ.ქქ | რომელსა ზედა ისაკი შეიწირვის, რომელსა ზედა იაკობი განდიდნების, რომელსა ზედა მოსე ჴელმწიფე-ყოფილ, რომელსა ზედა აჰრონ ლოცვის შემწირველ! |
ზედა | შტ.ქქ | იხილენით პირად-პირადნი ცხედარნი, რომელსა ზედა სამეოცნი ძალნი გამოჩინებულ. |
ზედა | შტ.ქქ | რამეთუ ადამითგან ვიდრე ქრისტესამდე აღესრულებიან სამეოცჯერ ათასეულნი იგი ცხედარსა მას ზედა განსუენებულნი, |
ზედა | შტ.ქქ | და იაკობ ფიცით ბარკალსხჳლთა თჳსთა ზედა დადებად სცემდა ჴელთა იოსებისთა. |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | გარდამოჴდა იორდანესა ზედა და წამა განკაცებისათჳს ძისა ღმრთისაჲსა, ვითარ-იგი მოვიდა ჴმაჲ, ვითარმედ: „ეგე არს ძჱ ჩემი საყუარელი“, რომელმან-ცა შეიმოსა |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | მანვე თქუა: „მე ვარ მწყემსი ქველი, რომელმან დავდევ სული ჩემი ცხოვართა ჩემთა ზედა“. |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | რომელთა-მე საცხოვართა ზედა? ფრთხოლვილთა მათ ზედა, ვლტოლვილთა მათ, მჴეცთაგან ხეთქილთა მათ ზედა, |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | და თჳთ ქრისტე – უჴმობელად ჯუარსა მას ზედა კაცისხატთა მათ წილ კერპთა მათ შებილწებულთა, რომელნი უშუმინვიერთა მათ მიმართ შეცთომილ იყვნეს, |
ზედა | შტ.ქქ | ესე არიან წმიდანი ცხედარნი, რომელთა ზედა მიიკრებს წმიდათა მართალთა, |
ზედა | შტ.ქქ | ამას ზედა შემოკრებულ წარმართთაგანნი განმართლებულ განსუენებით, მადიდებელ ღმრთისა, რომლისა დიდებაჲ და ძლიერებაჲ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | უფლისა ჩუენისა მივიდეს სული იგი“ და სული იგი მშუმინვიერი ქუეყანასა ზედა დაშთის, და გულისხმის-ყოფაჲ მიეღის მისგან. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | და დადგეს სამარესა მას ზედა, რომელსა დამარხულ არნ კაცი იგი [მართალი, რომელსა დაუმარხავნ სული იგი] წმიდაჲ სიწმიდით, ეკრძალებინ ჴმასა მას ზეგარდამოსა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | და არნ ჟამი, დავითისგანცა წარვიდის სული იგი წმიდაჲ და დავით მოიღის ქნარი იგი და იწყის გალობად, და მოვიდის და დაადგრის მის ზედა სული იგი წმიდაჲ. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | ხოლო რაჟამს გარდამოჴდა სული წმიდაჲ მის ზედა ნათლისღებასა მას ზედა ემბაზსა წმიდასა იორდანესა, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და აწ განცხადებულად, ზედა ძელსა, ვითარცა სასანთლესა, შჳდპირად სანთელნი აღნთებულ და გამოჩინებულ, |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | ხოლო გამოცხადებულად ვერ ჰბრძვანან, რამეთუ მოცემულ არს ჩუენდა [ჴელმწიფებაჲ] მის ზედა ძლევად მისა ჯუარითა ქრისტესითა |
ზედამცა | შტ.კრ. თქ.იპ. | არამედ რამეთუ ჟამი ესე მოიძიებს კურთხევათა მათთჳს განმარტებასა, გულსმოდგინებითა გონებისაჲთა ზედამცა მიწევნულ ვართ, |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | ხოლო რომელნი-იგი არა განახლდენ, დაშთენ შუმინვითა ჴორციელითა მსგავსად ადამის მიწისაგანისა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | რაჲთა თქუმულნი იგი იაკობისნი კურთხევანი, ვითარცა კურთხევანი, აღესრულნენ ზედა ძეთა მათ ისრაჱლისათა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | და მშუმინვიერნი ესე დაშთენ აქავე ქუეყანასა ზედა სიმძიმესა შინა ჴორცთა თჳსთასა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | რომელი დასამტკიცებელად ნათესავისა მისისა მომავალთა შვილთა ზედა აღესრულა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | „აღდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა, და მეუფებაჲ მეუფებასა ზედა, და იყოს სიყმილი და მახჳლი და სიკუდილი, საშინელებანი ზეცით გამოჩნდენ“. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | რამეთუ აღესრულების მათ ზედა სიტყუაჲ იგი, რომელ წერილ არს სახარებასა, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | რომელ იხილა შიშულობაჲ იგი ნოვესი, მამისა თჳსისაჲ და განიცინნა, რომლისათჳსცა დაიკრიბა თავსა თჳსსა ზედა წყევაჲ იგი? |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | რაჲთა ჩუენ ზედა იხარებდეს სასოჲ იგი ჩუენი და მჴსნელი [ჩუენი]; დავიტანჯნეთ თავნი ჩუენნი ამას სოფელსა და თანამდებ ვიქმნეთ ვნებათა მათ უფლისათა, |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | რომელმან აღიღოს ფარი წინაშე მჴდომისა მის, დაიცევინ თავი თჳსი ისართაგან მომავალთა მის ზედა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | რამეთუ რაჟამს მსგავსად ბნელის სახედ ეოცის მათ, იგინი ნათელ იქმნიან, და რაჟამს დაშრიალდის მათ ზედა, ვითარცა გუელი იგი, მარილ იქმნიან და ვერ ჭამის მათგან, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ჰრქუა: „ჩემ ზედა იყავნ წყევაჲ იგი, შვილო, გარნა ისმინე ჩემი და მივედ და მომართუენ“. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და გულისჴმის-საყოფელ თქუმული იგი რებეკაჲს მიერ, წინაჲსწარ აწ ეკლესიათა მიერ აღესრულების და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „ჩემ ზედა იყავნ წყევაჲ იგი, შვილო“, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ვითარცა აღასრულა აწ ქრისტემან, ჴორცითა თჳსითა კაცთათჳს სიკუდილი ჯუარსა მას ზედა თავს-იდვა, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | რაჲთა თჳსითა მით დამდაბლებითა განჴსნნეს წყევანი იგი შჯულისანი, რომელ ადამის ზედა იყვნეს, რამეთუ ჰრქუა: „მიწაჲ იყავ და მიწადცა მიხჳდე“. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ხოლო შთაცუმაჲ იგი თიკნიერთაჲ მათ მკლავთა მისთა მოგუასწავებს ჩუენ ყოველთა ცოდვათა მოტევებასა ზედა ჯუარსა მას ჴელთა განპყრობითა, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და რომელმან გწყეოს შენ, წყეულ იყავნ!, ხოლო აწ ჰგონებდეს თუ ვინმე, ვითარმედ კურთხევანი ესე იაკობის ზედა იყვნეს, სცთების, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | რამეთუ არარაჲ ამათგანი იქმნა იაკობის ზედა, რამეთუ იპოვა შუვამდინარეთა ოც წელ მონად ლაბანისა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | აწ ვის ზედა აღესრულების თქუმული იგი, ვითარმედ: „აჰა ესერა სულნელებაჲ ძისა ჩემისაჲ, ვითარცა სული აგარაკისა სავსისაჲ, რომელი აკურთხა უფალმან“? |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | არა მის ზედა, არამედ ქრისტეს ზედა, ძისა მის ღმრთისა; აგარაკ არს სოფელი ესე. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ვითარცა ესაიაჲს მიერ სიტყუაჲ იგი ღაღადებს: „რომელნი მმონებდენ მე, იწოდოს მათ ზედა სახელი ახალი, რომელნი მადიდებდენ მე ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ხოლო აწ თქუმული იგი აღესრულების მჴსნელსა ზედა, რამეთუ რომელ-იგი ჰგონებდა ძმა-ყოფად მისა, ჴორციელად უფლად მის ზედა გამოჩნდებოდა, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | აწ კურთხევაჲ ესე სიტყჳთ იაკობის ზედა ითქუა, ხოლო ჭეშმარიტად ქრისტეს ზედა აღესრულების. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ვიხილოთ, რასა იტყჳს შემდგომად, რამეთუ იტყჳს: „და იყო შემდგომად კურთხევათა მათთჳს ისაკისთა იაკობის ზედა, და იყო, ვითარცა გამოვიდოდა იაკობ ისაკისგან, |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | რომელი აშენებდეს სახლსა, განზრახვით დადევინ საფუძველი მისი კლდესა ზედა, რაჲთა არა შეიძრას იგი ქართაგან. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | და თუ ძალითა მიიწიის მათ ზედა, განიღჳძიან მათ და განიფრთხვიან თაყუანის-ცემად და ადიდებედ ღმერთსა, და თუ მონაგებითა აზრზენნ ამათ, მათი იგი გლახაკთა განუყვიან. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და იყო ყოფილი იგი იაკობისგანი ზრახვაჲ აღსრულებულ ქრისტესა ზედა წინაჲსწარ გამოცხადებულ: |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | წარმოგიდგინო შენ რომელცა-ეგე გწადის, და ნუ სმენითა ხოლო სასმენელთაჲთა მხიარულ იქმნები ამას ზედა, არამედ ძალითურთ გულისხმა-ყავ და საქმესა მას ხედევდ, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | არამედ რამეთუ იტყჳს წერილი იგი, ვითარმედ: „დაუკჳრდა ისაკს დაკჳრვებითა დიდითა“, ესე არს, ვითარმედ დაუკჳრდა ზედა ყოფადთა მათ წინაჲსწარ ეცნობა, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | რომელ მსგავსად ჴორცითა იაკობისგან შობილ და მათგან ძელსა ზედა დამოკიდებულ. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და მან ჰრქუა მას: „უკუეთუ უფლად დავადგინე იგი შენ ზედა და ყოველნი ძმანი მისნი დავამონენ მას, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | არამედ რომელი უღელი, არამედ შჯულისაჲ მის ედვა მას ზედა, რაჲთა ვითარცა მონანი უღელსა ქუეშჱ შჯულითა მით ცხოვნდებიან, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და აღჰმართნა იგინი იოსებმან უბეთა მისთაგან და თაყუანის-სცეს პირსა ზედა თჳსსა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და განყო ჴელი თჳსი მარჯუენე ისრაჱლმან და დასდვა თავსა ეფრემისსა, მრწემისა ძმისასა, და მარცხენე – თავსა ზედა მანასესსა ჴელნი ერთი ერთსა ზედა გარდართხმით. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და ეწოდენ ამათ ზედა სახელი ჩემი და სახელი მამათა მათ ჩემთაჲ – აბრაჰამისი და ისაკისი და განმრავლდენ განმრავლებითა დიდითა ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | რამეთუ რაჟამს აღვიდოდა იგი მთასა მას ზეთის-ხილთასა, ღრუბელთა შინა ჰაერთა ზედა გზაჲ განქმნა, მამისა ზეცად აღვიდოდა, აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ესე თქუა წინაჲსწარმეტყუელმან მან, დიდი ზრახვაჲ გჳჩუენა ჩუენ ჴელთა მათ ერთი ერთსა ზედა გარდასხმითა და უმრწემესსა მას ძესა იოსებისსა, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | დასდევ მარჯუენე ჴელი შენი თავსა ზედა მისსა“. |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | და აწ ესრე-მე ვთქუათა, ვითარმედ მამაჲ ცათა შინა და მხოლოდშობილი ძჱ და ჭეშმარიტი სული ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | რომლითა სავსე არს ყოველი და არს ყოველსა შინა და ზედა ყოველსა? |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | ამას ზედა მოსაჴსენებელ არს სიტყუაჲ იგი: |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | ვითარცა იტყჳს ნეტარი იგი პავლჱ, ვითარმედ: „მადლი ქრისტესა გამოუთქუმელთა მათ ზედა ნიჭთა მისთა. |
ზედა | შტ.იაკ | რომელი-იგი მის ზედა გარდამოჴდა, მის მიერ შემძლებელ იყო ამას ყოველსა საქმედ. |
ზედა | შტ.სიტ.იპ | და რამეთუ ჩუენ ზედა განმზადებულ იყო აღსრულებად, წინაჲსწარ გუაუწყა. |
ზედა | შტ.იაკ | მოთმინებასა იობისსა მოწევნულთა მათთჳს მის ზედა, მადლობასა მისსა და სიყუარულსა მას მისსა უცხოთა მიმართ და გლახაკთა განურისხველობასა. |
ზედა | შტ.იაკ | ნასიბინი ქალაქი საზღვარსა ზედა არს სპარსეთისასა და ბერძენთასა. |
ზედა | შტ.იაკ | და სიყრმითგან მისით აღეღო უღელი იგი მონაზონებისაჲ ქედსა ზედა მისსა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | კურთხევაჲ, რაჟამს ვინმე იკურთხის, მის ზედა ითქჳს. |
ზედა | შტ.იაკ | რომელთა ზედა კაცი არა შრომილ არნ, არცა მორწყულ არნ, ამათგან იყო ცხორებაჲ გუამისა მისისაჲ შემდგომად ღმრთისა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ამით თანა-გუაც გულისხმის-ყოფაჲ, ვითარმედ მათვე სიტყუათა შინა კურთხევანი-ცა არიან, წინაჲსწარმეტყუელებანიცა, რაჲთა კურთხევანიცა იგი დაადგრენ მის ზედა, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ხოლო წინაჲსწარმეტყუელებანი იგი მათ ზედა, რომელნი-იგი მჴდომად აღდგეს და ძჱ ღმრთისაჲ შეურაცხ-ყვეს. |
ზედა | შტ.იაკ | წყალობაჲ და მადლობაჲ ღმრთისაჲ გარდამოსრულ იყო მის ზედა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | წინაჲსწარმეტყუელებაჲ მის ზედა არნ, რომელი ყოფადთა საქმეთათჳს წინაჲსწარმეტყუელებნ და არა ყოფილთათჳს. |
ზედა | შტ.იაკ | რაჲთა ულოცოს მათ და ასწავოს და განამტკიცნეს იგინი სარწმუნოვებასა ზედა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და ამას რომელნიმე მაცხოვრისა ზედა წარმოიღებენ, ვითარმედ მამაჲ ზეგარდამო სიტყჳთა მით ძესა თჳსსა ეტყჳსო. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | შემძლებელ არს იაკობ რუბენის ზედა, ხოლო რომელი-იგი თქჳს: „ფიცხლად აღიზარდე და ფიცხლად ამპარტავანო“, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ნუ-მცა განრისხნების თქუენ ზედა უფალი და აღგჴოცნეს თქუენ. |
ზედა | შტ.იაკ | და იყო კარსა ზედა ამის ქალაქისასა წყაროჲ ერთი აღმომდინარჱ, რომლისაგან იყო ცხორებაჲ ქალაქისაჲ მის. |
ზედა | შტ.იაკ | და იხილა, ქალები მრავალი წყაროსა მას ზედა რცხიდეს სამოსელსა მათსა და ტკეპნიდეს იგინი ფერჴითა მათითა, აღმოხუეწიინი ურცხჳნოდ სამოსლითა მათითა. |
ზედა | შტ.იაკ | არამედ თუალითა ურცხჳნოჲთა ჰხედვიდეს და ჴმობდეს მის ზედა სიტყჳთა უშუერითა და საქიქელითა, ბილწად და უგუნურად ეცინოდეს მას. |
ზედა | შტ.იაკ | და ენება, რაჲთა ძალითა ღმრთისაჲთა აჩუენოს მათ ზედა სასწაული, რაჲთა მოაქცინეს იგინი ამის ესევითარისაგან სიწბოჲსა და ურცხჳნოვებისა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ნუუკუე შეკრბენ ჩემ ზედა და დამცენ მე და აღმჴოცონ მე და ერი ჩემი. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | რომელსამე იტყჳს, მას ზრახვასა იტყჳს, რომელსა ზრახვიდეს ქრისტეს ზედა, რომლითა ზაკუვით მოაკუდინეს იგი, ვითარცა ესაია იტყჳს: |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | „და კრებასა მათსა ნუ ეზიარებინ სული ჩემი“, რამეთუ მას ჟამსა შეკრბეს მის ზედა მღდელთმოძღუარნი იგი და წინამძღუარნი ერისანი, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | შეკრბეს სახლსა მას მღდელთმოძღურისა მის კაიაფაჲსა სიკუდილისა ძიებად მის ზედა. |
ზედა | შტ.იაკ | ცხორებაჲ ამის ქალაქისაჲ ამის წყაროჲსაგან არს, რომელსაცა ზედა დაშენებულ არს; და უკუეთუ ესე განჴმეს, ყოველი ესე სული მოისრვის წყურილითა და ქალაქი აღოჴრდეს. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ჴელნი შენნი ბეჭთა ზედა მტერთა შენთასა, თაყუანის-გცემდენ შენ ძენი მამისა შენისანი. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | წინაჲსწარმეტყუელებით მათ ზედა განცხადნა და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „იუდა, შენ გაქებენ ძმანი შენნი, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ჴელნი შენნი ბეჭთა ზედა მტერთა შენთასა, თაყუანის-გცემდენ შენ ძენი მამისა შენისანიო“, ესევითარი ესე კურთხევად შეჰგავნ, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ვინ უწყის, [ს]თქუა, რომლითა სიტყჳთა ღირს-იქმნა წინაჲსწარმეტყუელი იგი კურთხევისა მის მიფენითა იუდაჲს ზედა, ხოლო წინანდელთა მათ ზედა არა ესრე. |
ზედა | შტ.იაკ | და ვითარცა მოიწია მათა, ევედრებოდეს მას, რაჲთა ლოცვაჲ მკუდრისაჲ აღასრულოს მის ზედა ბერმან და დაჰმარხონ იგი. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ჴელნი შენნი ზედა ბეჭთა მტერთა შენთასა თაყუანის-გცემდენ შენ ძენი მამისა შენისანი“. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ხოლო, რომელი-იგი თქუა, ვითარმედ: „ჴელნი შენნი ზედა ბეჭთა მტერთა შენთასა“, რამეთუ განპყრობითა მკლავთა მისთაჲსა „განძლიერდა ზედა მტერთა მათ, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | არცხჳნა ჴელმწიფებათა მათ“, გინა თუ ჴორციელად ყოფადთა საქმეთათჳს იქმნა უფალ და მსაჯულ ყოველთა ზედა მამისა მიერ გამოჩინებულ. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და ვითარცა ყუავილი და სულნელებაჲ სოფლად მოვიდა და გამოგუეცხადა და რამეთუ ლეკუ ლომის მის ზედა ითქუა, ვითარცა სულისა წმიდისაგან მამისა მიერ შობილი, და მეუფჱ მეუფისა მიერ მივლინებული. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | აწ ძირი იგი იესესი იყო მამათაჲ მათ ნათესავი, ვითარცა ძირი იყო ქუეყანასა ზედა დანერგულ |
ზედა | შტ.იაკ | ხოლო ვითარცა აღასრულა ბერმან ლოცვაჲ თჳსი მის ზედა, უბრძანა მათ დამარხვაჲ და თჳთ წარემართა გზასა თჳსსა. |
ზედა | შტ.იაკ | შეეწყალნეს იგინი და კუალად იქცა მათ თანავე და მივიდოდა და დადგა მკუდარსა მას ზედა და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად და ევედრა ღმერთსა, |
ზედა | შტ.იაკ | და იყოფვოდა იგი განშოვრებულთა უდაბნოთა და თავსა ზედა მთათასა დაყუდებულ იყო. |
ზედა | შტ.იაკ | და ფრიად შეაიწრებდა თავსა თჳსსა, დასცემდა და და[ა]მორჩილებდა გონებასა, რამეთუ ცხოვნდებოდა იგი ანგელოზებრ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | დავჰმზადოთ ძღუენი იგი მეუფისა მის, ნაყოფი საწადელი, მარხვაჲ და ლოცვაჲ, რომელ არს წინდი მისი, რაჲთა სარწმუნო-გუყვნეს ყოველსა ზედა საფასესა მისსა. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | სულიერნი ხედვენ მას, რაჟამს-იგი ჰბრძავნ და არა იუფლიან იგი ჴორცთა თჳსთა ზედა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და მისითა მით სიყუარულითა ურთიერთას შეყოფილ კარაული და კიცჳ ერთად სიტყჳთა აჴსნილ, რომელსა ზედა დაჯდა მჴსნელი იგი და შევიდა იერუსალჱმს. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | სამკაულ თქუნა ჴორცნი და ღჳნო – მამული იგი სული, რომელ გარდამოჴდა მის ზედა იორდანესა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და რამეთუ ყურძენ და ტევან იგი იყო, რომელ-იგი ძელსა მას ზედა დამოეკიდა, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | მათ ზედა წინაჲსწარმეტყუელმან თქუა: „განრცხეს ღჳნითა სამკაული თჳსი და სისხლითა ყურძნისაჲთა სამოსელი თჳსი“. |
ზედაცა | შტ.კრ. თქ.იპ. | რომელთა ჩუენ ზედაცა მოჰფინეს სულიერი იგი მადლი და ზეცისა საზრდელი. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ერი, რომელი სხდა ბნელსა, იხილეს ნათელი დიდი და რომელნი სხდეს აჩრდილთა სიკუდილისათა, ნათელი გამობრწყინდა მათ ზედა“. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | ნახპეტ იყო ზამბრი გუნდსა მას ზედა ამონისსა და დაამჴუა იგი ქუე ასულმან მან მეფისა მის მადიამელთაჲსამან. |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | და რაჟამს აღდგეს, დაშთეს იგი ბუნსავე თჳსსა, ქუეყანასა ზედა, განძარცული სულისა მისგან წმიდისა. |
ზედა | შტ.იაკ | მას ჟამსა აჩუენა ღმერთმან სასწაული ძალითა ღმრთეებისა თჳსისაჲთა არიოზს უშჯულოსა ზედა, |
ზედა | შტ.იაკ | რომელიცა შურითა საღმრთოჲთა აღიძრა მის ზედა, ვითარცა ფინეეზ მღდელი, რომელმან მოკლნა ორნი იგი, რომელნი ცოდვიდეს და მათ ძლით მოისრვოდა ერი იგი ღმრთისაჲ, |
ზედა | შტ.იაკ | მას ოდენ ჟამსა ძალმან ღმრთისამან აჩუენა სასწაული ესევითარი მის ზედა ყოველი, |
ზედა | შტ.იაკ | და ყოველთა კაცთა, რაჟამს ესმოდა სახელი მისი, გზასა ზედა მოეგებვოდეს მას ქალაქებისაგან და ყოვლისა ქუეყანისა, რაჲთა იკურთხნენ მისგან. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და ესაია იტყჳს: „რომელსა ფლობაჲ აქუნდა მჴართა ზედა თჳსთა“, ამან დაასხნა ჴელნი ერქუანსა ზედა და შრომაჲ თავს-იდვა. |
ზედა | შტ.იაკ | უბრძანა ერსა თჳსსა, რაჲთა მოადგან გარემოჲს მისსა სხუაჲ ზღუდჱ უმაღლესი და აგოს მას ზედა ფილაკავანთა სიმრავლჱ სასროლად ქალაქისა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და იყოს დან ვითარცა გუელი დადარანებული გზასა ზედა, ცემად ტერფთა ჰუნეთასა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | მჴდომად, „ვითარცა გუელი [და]დარანებული გზასა ზედა“ ჭეშმარიტებისა მიმართ სიტყჳსა კბენად იწყოს მათა მიმართ, რომელნი მართლ ვიდოდიან. |
ზედა-ო | შტ.კრ. თქ.იპ. | არამედ რომელსა იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი იგი ცემად ტერფთა ჰუნეთასა მისწუდებოდეს მათ ზედა-ო, რომელნი მართალსა და ცხორებისა გზასა გუასწავებდენ. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | უნდა, რაჲთა-მცა მიზეზ რაჲმე პოვეს მის ზედა, რაჲთამცა ზაკუვით შეიპყრეს და მოაკუდინეს იგი. |
ზედა | შტ.იაკ | ვითარცა იხილეს ესე მკჳდრთა ქალაქისათა, რამეთუ დაეცნეს ზღუდენი მათნი, დაეცა მათ ზედა ზარი და შეიპყრნა იგინი შიშმან მიუთხრობელმან |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | მამაჲ არა ვისუათ ქუეყანასა ზედა, რაჲთა ვიქმნეთ შვილ მამისა მის ზეცათაჲსა |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | რამეთუ სიტყუამან მან ღმრთისამან უთესლოდ მოიღო წმიდაჲ ჴორცი წმიდისა ქალწულისაგან, რომლისაჲ-იგი ვითარცა სიძე სამკაული, და აქუსა იგი ზედა ჯუარსა მას, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და დევნაჲ ზედა წმიდათა აღადგინოს, და ვითარ-სახედ თავსა თჳსსა განადიდებდეს ვითარცა ღმერთი. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | „იუდა, შენ გაქებდენ ძმანი შენნი, და ჴელნი შენნი ზედა ბეჭთა მტერთა შენთასა; თაყუანის-გცემდენ შენი ძენი მამისა შენისანი. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და იგი იყოს სასოვება წარმართთა“, ნათესავისა მისგან იუდაჲსისა იტყჳს ამას ქრისტეს ზედა, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ამით განძლიერდა ისრაჱლი ღმრთისა მიერ მამისა შენისაჲსა და შეგეწია შენ ღმერთი იგი ჩემი და გაკურთხა შენ კურთხევითა ზეცისაჲთა და კურთხევითა ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | მეექუსჱ თუალი არს იასპინი, რომელსა ზედა დაიწერა სახელი ნეფთალემისი, რომელ არს შემდგომ შობითა, რამეთუ ნეფთალემ სახელი ითარგმანების „ფართოვება“. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | რომლისათჳსცა წინაჲსწარმეტყუელი კურთხევითა არა იოსების ზედა, არამედ რომლისა-იგი სახესა აჩუენებდა, რამეთუ ჰრქუა მან: „შვილ აღორძინებულ ჩემდა იოსებ“. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ქუეყანასა ზედა განმრავლდეს მადლნი იგი ქრისტესნი. |
ზედა | შტ.იაკ | და გამოჴდა ქუეყანით მათ ზედა ზილი კაცთა ზედა და ბზიკი საჴედართა ზედა მათთა და მწრაფლ განაბნინა იგინი, |
ზედაცა | შტ.იაკ | რამეთუ იყო მათ თანა პილოვებიცა მრავალი საბრძოლელად და მათ ზედაცა იყო ბზიკი იგი, ვიდრემდის ვერ დამდგომ იქმნნეს იგინი წინაშე ბზიკისა და ზილისა. |
ზედა | შტ.იაკ | და ვითარცა განიბნია ლაშქარი იგი პირსა ზედა თჳსსა, იხილა საბორ მეფემან სპარსთამან, რამეთუ ზღუდენი ქალაქისანი აღშენებულ იყვნეს უმაღლეს და უმტკიცეს პირველისა |
ზედა | შტ.იაკ | მიჰხედა ზღუდესა და იხილა წმიდაჲ იაკობ ებისკოპოსი, ვიდოდა რაჲ ზღუდეთა ზედა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და შეიმუსრნეს ძლიერებითა მშჳლდნი მათნი, რამეთუ რავდენვე ძჳრსა იტყოდეს მისთჳს, ვითარცა მშჳლდისა მის ზედა აღებითა შემდგომად მათვე ჰრცხუენა, რაჟამს აგრძნეს მისი, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და დაჯდომილ მთასა მას განაგრძო მოძღურებაჲ იგი კურთხევითა და ზედა წყალთა ზღჳსათა ვიდოდა და კაფარნაომდ შესრულ სიდედრი იგი პეტრესი განკურნა |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | თუალი იასპინი, რომელსა ზედა დაიწერა სახელი ნეფთალემისი, და მსგავს არს ხილვაჲ მისი ფერსა ზმურსა. |
ზედა | შტ.იაკ | არა აჰა ესერა მე ვხედავა თუალითა ჩემითა მეფესა ბერძენთასა ზღუდეთა ზედა მავალსა და გჳრგჳნი თავსა ზედა მისსა? |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ამისთჳს გინებისა და ყუედრებისა, რომელ მის ზედა ითქუა, მიჰფინა კურთხევაჲ იგი და თქუა: |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და არს ესე პირველი მესამჱსა მას განწესებულსა, განწესებულ და განდგმულ შემდგომითი შემდგომად შობისა თჳსისა და არს ზედა დაწერილ თუალსა მას სახელი გაადისი. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ყოველნი იგი კურთხევანი თავსა ზედა დაიკრიბნა, რამეთუ „თავ ყოველთა წმიდათა ქრისტე არს“. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: „დაადგრეს თავსა ზედა იოსებისსა და ზედა თხემსა მისსა, რომელი-იგი უძღოდა ძმათა თჳსთა“. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ესევითართა მათთჳს თქუა იაკობ კურთხევითა მით მათ ზედა მიფენითა, რომელნი თჳთ ქრისტემან ძმად თჳსა შეჰრაცხნეს. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და დაიწერა მას ზედა სახელი საკჳრველი გაადისი, რომელ არს მახლობელად კერძოსა მას ნათესავსა მანასჱსსა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | აწ შენ ნურაჲ გიკჳრნ, რამეთუ მოვიჴსენეთ გადის თანა ელია წინაჲსწარმეტყუელი და მის ზედა სახჱ თუალისაჲ მის წარმოვიღეთ, |
ზედა | შტ.იაკ | ხოლო ამისა შემდგომად კუალად უკუე განძლიერდეს სპარსნი ბერძენთა ზედა და წარიღეს მათ ქალაქი ნასიბინი. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და უწოდდა ცეცხლსა ზეგარდამო და მოვიდოდა ზედა ერგასეულთა მათ და ერგასისთავთა |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ნანდჳლვე საკჳრველ არს ძალი თუალისაჲ მის, რამეთუ ყოველნი წმიდანი გამოიწერნეს მის ზედა. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და რომელიგი თქუა: „განრცხეს ღჳნითა სამკაული თვისი“, სულისა მის წმიდისა გარდამოსლვასა იტყჳს იორდანესა ზედა მამულისა მის მადლისასა. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | „და სისხლითა ყურძნისაჲთა სამოსელი თჳსი“ აწ სისხლსა ყურძნისას, რომელსა, არამედ ჴორცთა მათ წმიდათა თჳსთასა ვითარცა ტევნისაჲ ჯუარსა მას ზედა დაჭყლემულისაჲ, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და რამეთუ ესე ესრეთ არს, იხილე რასა-იგი იტყჳს იაკობ: „იყოს დან გუელ დადარანებულ გზასა ზედა ცემად ტერფთა ჰუნეთასა“. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | უკუეთუ თქუას ვინმე, ვითარმედ სამსონის ზედა თქუმულ არს ესე, რომელ-იგი დანის ნათესავისაგან იშვა, შჯიდა ერსა მას ოც წელ ოდენ, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და აწ სამსონის ზედა განნაწინებული იგი ჩანს, ხოლო სრულიად აღესრულების ესე ანტექრისტეს ზედა,; |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და აწ ესე არა სხჳსა ვის ზედა უთქუამს, არამედ ზედა მჴდომსა მას განლაღებულსა ღმრთის მბრძოლსა. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | მოავლინოს გონებათა მათ ზედა დიდთა და ზედა მთავართა მათ ასურასტანისათა და სილაღესა მას დიდებულებასა თუალთა მისთასა მისთჳს, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ხოლო დანიელ იტყჳს ესრჱ, ვითარმედ: „აღდგა ყოველი იგი ერი სუსანაჲს ზედა ქვითა განტჳნვად მისა“. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და აწ რლ˜თაჲ მიიწინეს ტანჯვანი უკეთურთა მათ მსაჯულთა მოხუცებულთა ზედა, გიჩუენო, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ესე ყოველი მივიდა და მიიწია ტანჯვაჲ ზედა უღმრთოთა მათ და შჯულის გარდამავალთა მოხუცებულთა, რამეთუ შჯული ბრძანებდა არა მოღებად ქრთამისა |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და წარმდებ იქმნებოდეს ზედა წმიდასა მას სუსანას. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ჯოჯოხეთი ქუეშე შენსა განმწარდა შემთხუევასა შენსა ერთბამად; აღდგეს ყოველნი გმირნი, რომელნი ჴელმწიფებდეს ქუეყანასა ზედა; |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ვითარ გარდამოვარდა ზეცით მთიები იგი, რომელ განთიად აღმობრწყინდის, და დაიმუსრა ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | დავჯდე მთასა მაღალსა და ზედა თავთა მთათა მაღალთასა, რომელ-იგი ჩრდილოჲთ არიან, აღვჴდე ზედა ღრუბელთა, ვემსგავსო მაღალსა მას“. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | რომელთა გიხილონ შენ დაუკჳრდეს შენ ზედა და თქუან: ესე იგი კაცი არს, რომელი აზრზენდა და აღსძრვიდა ყოველსა ქუეყანასა, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და შენ განგდებულ იყო მთათა ზედა, ვითარცა მძორი საძაგელი მრავალთა თანა დაცემულთა მახჳლითა, რომელნი შთაჴდეს ჯოჯოხეთა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | წამებს ამისთჳს წინაჲსწარმეტყუელებაჲცა იგი იერემიაჲსი და იტყჳს: „იქმნნეს გუემანი ზედა წინამძღუართა მათ უშჯულოვებისა მათისათჳს. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ამისთჳს მოავლინა უფალმან ზედა მოხუცებულთა მათ უშჯულოვებისათა გუემაჲ ცეცხლისაჲ მის კუერთხითა |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და მიყარნენ ჴრმალნი თჳსნი შენ ზედა და შუენიერებასა ზრახვისა შენისასა, და დადვან შუენიერებაჲ შენი წარსაწყმედელად, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ამისთჳს, რამეთუ ჰყავ გული შენი, ვითარცა გული ღმრთისაჲ, აჰა ესერა მე აღვადგინნე შენ ზედა უცხონი და ურიდნი წარმართნი, |
ზედაცა | შტ.ეპ.კვიპ | ვითარმედ: „სუფევდა სიკუდილი ადამისითგან ვიდრე მოსჱსადმდჱ და მათ ზედაცა, რომელთა არა ეცოდა“. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | სულითურთ შთავიდა ჯოჯოხეთა ღმრთისაჲ იგი სიტყუაჲ, ვიდრე ჴორცნი იგი საუფლონი ძელსა ზედა, ვითარცა კრავისანი, იწუებოდეს. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | რამეთუ იტყჳს დანიელ ესრჱ: „ვხედევდ, და აჰა ოთხნი ქარნი ცით გარდამოეტევნეს ზღუასა მას ზედა დიდსა, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ვხედევდ ვიდრემდის დასცჳვეს ფრთენი მისნი, და აღემართა ქუეყანისაგან, და ვითარცა ფერჴთა ზედა კაცისათა ვიდოდა, და გული კაცისაჲ მოეცა მას. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | რომელ უწინარჱს იყვნეს მისა; და ათნი რქანი მას ზედა; და ვხედევდ რქათა მათ მისთა, და აჰა რქაჲ ერთი სხუაჲ მცირჱ აღმოვიდოდა მათ შორის, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და დააწულილა და რომელმან აღავსო ქუეყანაჲ, ქრისტე არს ზეცით გამოჩინებითა მით და მოწევნად სოფელსა ზედა საშჯელად. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და ვითარ სახედ რისხვაჲ იგი ღმრთისაჲ მოიწიოს მათ ზედა წინაჲსწარ განკითხვისა, განმზადებულსა იგი სატანჯველი. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და გიჩუენო შენ სატანჯველი მეძვისა მის დიდისაჲ რომელი-იგი მისრულ არს და ზის ზედა წყალთა მრავალთა, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და მიმიყვანა მე უდაბნოდ სულითა წმიდითა; და ვიხილე დედაკაცი ერთი მჴეცსა ზედა მატლსა, და აქუნდა სახელები, თავნი შჳდნი და რქანი. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | შჳდნი იგი თავნი შჳდნი მთანი არიან, რომელთა ზედა დედაკაცი იგი ზის, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და დედაკაცი იგი, რომელ იხილე არს ქალაქი იგი დიდი ბაბილოვნი, რომელსა აქუს ჴელმწიფებაჲ მეუფეთა ზედა ქუეყანისათა. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ამისთჳს ერთსა დღესა შინა მოიწიოს მის ზედა სიკუდილი და გლოვაჲ, და ცეცხლითა შეიწუეს. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და იხილონ და ტიროდიან მის ზედა მეუფენი ქუეყანისანი, რომელნი შეიბილწნეს მის თანა და უკეთურებით შეასხმიდეს, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | რაჟამს იხილონ კუალი აღმავალი შემწუველი მას ზედა, განშორებულად დგენ შიშისა მისთჳს ტანჯვათა მისთაჲთა |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და ვაჭარნი ქუეყანისანი ტიროდიან და იგლოვდენ მას ზედა, რამეთუ საფარდული მათი არა ვინ მიიფარდოს, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | არა ხოლო თუ ჯუარსა მას ზედა აღესრულა ესე, არამედ წმიდასა მას აღდგომასაცა, რომელ იყო მესამესა დღესა. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და ღაღადებდენ და ჰხედვიდენ კუამლსა მას აღმავალსა შემწუველსა მის ზედა და თქუან: ვინ-მე არს მსგავს დიდისა მის ქალაქისა ბაბილოვნისა? |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | „გიხაროდენ ცათა მას ზედა, და წმიდათა წინაჲსწარმეტყუელთა და მოციქულთა, რამეთუ საჯა ღმერთმან საშჯელი თქუენი მას ზედა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | კეთილად დაიწერა ამას ზედა სახელი გადისი, რამეთუ ნაცვალად თჳსა ლია მისცა ზელფა და გამოსრულთა მათ მისგან იაკობის მიერ ზრდიდა თჳსა შვილად ლია. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | აწ ტანჯვათა მათთჳს და რაჲ-იგი მოწევნად არს მის ზედა აღსასრულისა ჟამთა მათგან, რომელნი აღდგომად არიან მათ ჟამთა მძლავრნი, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და კეთილად დაიწერა ამას ზედა სახელი ასერისი. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და სიძლიერისა მძლავრებისა მისისა და გულისა მისისა მრისხანებისა ყოველთა ზედა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რამეთუ მსგავსად შჯულისა მის ითქუმოდა სიძედ, რომლისა სახელი დაწერილ იყო თუალსა მას ზედა, რომელ იყო სამკაულ მღდელისა მის, რამეთუ ესე არს ასჱრ. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რომელსა ზედა დასაბამ დაწერილ იქმნა სახელები ნათესავთაჲ მათ და სრულ და სავსჱ იქმნა იგავად სულიერთა? |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ნანდჳლვე დიდი ძლიერებაჲ აქუს თუალსა მას აკატსა, რომელსა ზედა დაიწერა სახელი ასჱრისი, რომლისაგან გამოისახა თხრობაჲ ძუელთა შჯულთაჲ |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | დასასრულსა ზედა დაიწერა სახ[ე]ლი იზაქარისი, რომელ არს შობითა შემდგომითი შემდგომად. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ხოლო რომელი-იგი მახლობელად ზღჳს კიდესა იპოვების, ეგრევე უწმიდჱს არნ ვითარცა-იგი მთათა ზედა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რომელი ითქუა იზაქარის ზედა ვენაჴის-მოქმედებისათჳს. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ოდენ ითქუა თუალისა მისთჳს ამეთჳსტონისა, რომელსა ზედა დაიწერა სახელი იზაქარისი. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და დაიწერა ამას ზედა სახელი ზაბილოვნისი, რომელ არს შემდგომ წესსა მას ძეთა იაკობისთა[სა] და ვითარ-სახედ მას ნაწილი მკჳდრობისაჲ ჰხუედა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და იყო ჴელმწიფჱ ყოველთა ზედა მენავეთა, რომლისათჳსცა იტყჳს იაკობ კურთხევათა მათ შინა: |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რომელ გამოეცა ჯუარსა მას ზედა წყალი და სისხლი თავისაგან მის საფუძველისა, რომელ არს დასამტკიცებელად ორკერძოთაჲ მათ წყალი იგი ამისთჳს, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რამეთუ იქმნა უფალი ჩუენი იესუ ქ˜ჱ საკიდურ კიდეთა და მტკიცე აღშენებულნი მას ზედა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ეგრჱცა იაკობ თავით თავისა თჳსისასა გამოაჩინებს, ხოლო რომელთა ზედა სახელი ორი აც, თანა-აც, რაჲთა ერთი იგი ბუნებითისა გამოაჩინოს, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | აწ ვიხილოთ ზაბილონი, რომელ დაიწერა ზედა თუალსა მას ძოწეულსა, ნაწილი მკჳდრობისაჲ იყო ზაბილოვნისა ნაზარეთი, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | მიხუედა განწესებითა მით საკჳრველად: დაიწერა მის ზედა სახელი იოსეფისი, რამეთუ ესე იყო მეათერთმეტჱ შემდგომად ძმათა თჳსთა, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და შეწირვით წარადგინებდა ლევის მთავრად, ნათესავთა მათ ზედა მღდელობად. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და იწყო იაკობ კურთხევათა მათ შინა იუდაჲს ზედა და თქუა: „იუდა, შენ გაქებდენ ძმანი შენნი. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ჴელნი შენნი ბეჭთა ზედა მტერთა შენთასა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ლევის აქუნდა მღდელობაჲ ნათესავსა მას ზედა, რამეთუ აჩუენა შური თჳსი მძლავრობისაჲ ნათესავთა მათგან ცოლისათა, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და უფლებდა ზედა ძმათა თჳსთა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ხოლო ვითარ მიიწია ზედა საქმესა მას, თქუა: „განმართლებულ არს თამარი ჩემსა უფროჲს“. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ვითარცა იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი იგი: „მეუფჱ დიდებით იხილოთ“ ვითარცა-იგი თქუა: „ვხედევდ ღრუბელთა ზედა ვითარცა ძჱ კაცისაჲ მომავალი. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და ვიდრე დაძუელებულისა მის დღეთაჲსა მოიწია და მას მიეცა პატივი და დიდებაჲ და ყოველთა ზედა მეუფებაჲ. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ამისა შემდგომად, იორდანესა ზედა უჩუენა პირის-პირ მჴსნელი იგი და თქუა: „აჰა, კრავი ღმრთისაჲ. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ხოლო რამეთუ დასაბამი აღდგომისაჲ მჴსნელი იგი იყო [და რამეთუ უფლისა ხოლო წეს იყო] აღდგომაჲ მკუდრეთით, რომლითა საშჯელი ყოველსა ზედა სოფელსა მოწევნად არს. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და ჴელმწიფებაჲ აქუნდეს წყალთა ზედა გარდაქცევად სისხლად და დაცემად, ქუეყანისა ყოვლითა დაცემითა რაუდენცა უნდეს. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და რქაჲ იგი ჰყოფდა ბრძოლასა წმიდათა მიმართ და განძლიერდებოდა მათ ზედა, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | შეურაცხნი და დავრდომილნი, აზნაურნი და მონანი, რაჲთა დაიდვან ნიში ზედა მარჯუენესა ჴელსა თჳსსა და შუბლსა თჳსსა, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | რამეთუ ესე არიან, რომელნი შემწე ეყვნენ მას ნათესაობისა მისთჳს და მეუფედ მათ ზედა გამოჩინებითა. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და სხუათა მათ შჳდთა რქათა დაშთომილთა ზედა იწყოს აღმაღლებად გულითა და განლაღებად ღმრთისა მიმართ რეცა ყოველსა სოფელსა ზედა ფლობითა. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ხოლო მიმართებაჲ მისი პირველ ზედა ტჳროსსა და ბორიტონსა და გარემო სოფლებსა მას, რამეთუ პირველ მათისა მის დაცემისათჳს სხუათა ზარი და შიში მიემთხჳოს. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | აწ ყოფადთა მათთჳს, საყუარელნო, და სამთა მათ რქათა შემდგომად მათსა გამართ განფხურილთა იწყოს მათ ზედა და ღმრთად თავსა თჳსსა გამოაჩინებდეს, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და ესაია იტყჳს ეგრევე: „შენ თქუ გულსა შენსა: ცად აღვჴდე და ზედა ვარსკულავთა დავიდგნე საყდარნი ჩემნი და ვემსგავსო მაღალსა; |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | დაღათუ იოსები არა მომკუდარ იყო, ითქუმოდა ჴორცთა მათ ზედა, რომელთა ემოსა სამოსელი იგი, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ვითარცა აქუნდა სამოსელი იგი იოსებისი ძეთა მათ იაკობისთა და მიუთხრობდეს მამასა თჳსსა სიკუდილსა მას იოსებისსა და იოსები მეფობდა მეგჳპტელთა ზედა, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რამეთუ არს შეკრებაჲ და აღსრულებაჲ თუალთა მათ ყოველთაჲ, რომელნი განდგმულ არიან ზედა სიტყჳერსა და საშჯელისა მას ფიცარსა. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | არამედ გამოირჩიეს მეუფედ მათ ზედა რაასინ მეფე ასურასტანელთაჲ“. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | საკჳრველ არს თუალი ესე, რომელსა ზედა გამოიქანდაკა და გამოიხატა და დაიწერა სახელი ბენიამენისი შემდგომითი შემდგომად ძეთა მათ იჱლი˜სათჲ. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | უმრწემეს იყო ბენიამენი და ყოვლისა წინა მეფობდა იგი ისრაჱლსა ზედა, რამეთუ საულ, ძჱ კისისი, ბენიამენის ნათესავისაგან იყო, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რომელი პირველ მეფობდა ძეთა მათ ზედა ისრაჱლისათა და მსაჯულნი დადგებოდეს ამის ნათესავისაგან, რომელნი შჯიდეს ისრაჱლსა, ვითარცა მეფენი. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | რომლისა გამო იგინიცა განითხინენ; რამეთუ იკადრეს ესრეთ დიდ-დიდთა ყოფად, აღდგომილ ზედა მონათა მათ ღმრთისათა, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და „ვაჲ ქუეყანასა მას ნავთასა ფრთენი [...], რომელი წარავლინებს ზღუასა ზედა მოციქულთა და წიგნებსა ქარტითა ნათესავთა მიმართ დრკუთა |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და ერისა მიმართ უჴმარისა-; ვისა მოსავ ერი იგი, რომელ წიაღ დამკჳდრებულ არს და ქუეყანასა ზედა დატკებნულ?“ |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | კეთილად დაიწერა სახელი ბენიამენისი ზედა თუალსა მას ფრცხილსა, რამეთუ არს ფრცხილი საყუარელ შარავანდედთა; |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და შემდგომად ტყუენვისა მის მჴსნელნი გამოჩინებად იყვნეს ნათესავისაგან ლევისი ნათესავსა მას ზედა ისრაჱლისასა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | აქა დავითს უთქუამს ამის სახისათჳს და აღესრულა სულიერად პავლჱს ზედა, რამეთუ თქუა „მეცა მრწამს, რომლისათჳს-ესე ვიტყჳ, რომლისაჲ გურწამს“. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და დამამდაბლა მე და გამოაცხადა ჩემ ზედა საშინელებაჲ თჳსი. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რამეთუ ითქუმის ესე ეკლესიასა ზედა და მოციქულთა მიმართ, რამეთუ მიიღო პავლჱ წიგნები მღდელთმოძღუართა მათგან |
ზედა | შტ.ქქ | იხილე ესე აღსრულებული მართაჲს და მარიამის ზედა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | დიდითა შუენიერებითა განგუამხიარულნა ჩუენ თუალმან ფრცხილმან, რომელსა ზედა დაიწერა სახელი ბენიამენისი, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რამეთუ იყო დასასრულ და შემკრებელ ოთხგან განდგმულთა თუალთა, რომელი გამოქმნულ და შთალესულ და განდგმულ ზედა ფიცარსა მას საშჯელისასა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | დაღათუ ვიყვენით უმეცარ ბრძანებათა მაგათ შენთა ათორმეტთა მათ თუალთათჳს, ნათელი მეცნიერებისაჲ მოეფინა ჩუენ ზედა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ექუსისა მის ნათესავისა მთასა მას ზედა გარიზინსა, და ექუსთაჲ მათ – მთასა მას გებალსა, ვითარცა წერილ არს მეორესა მას შჯულსა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | არა განწესებულად ითქუა ესე დაწერად განწესებულთა მათ თუალთასა, რომელი იყო ზედა სიტყჳერსა მას ფიცარსა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ესე ვპოვეთ, რომელ იყვნეს განდგმულ ორთა მათ თუალთა ზმურთა მათ ზედა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | მჴართა ამათ ზედა დაწერილ სახელები ძეთა მათ ისრაჱლისათაჲ, რამეთუ ათორმეტი იგი სახელები ვერმცა დაიწერა ერთი ერთსა თუალსა ზმურსა მას, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ექუსი იგი კურთხევად გარიზინსა ზედა თუალსა მას, რომელი იყო ზედა მარჯუენესა მჴარსა, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და ექუსი იგი ნათესავი წყევად გებალსა ზედა დაწერილ, თუალსა, რომელი იყო ზედა, მარცხენასა მჴარსა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | მთაჲ იგი გარიზინი სხუად სახედ თქჳს: მთაჲ იგი მაღალი, რომელსა ზედა აქუს სიკიმასა, რომელ არს სჳქემი, რომელ არს პირსპირ სჳქემსა ქალაქი სამარიტელთაჲ, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რომელსა შევიდა უფალი, რომლისაგან გამოვიდა დედაკაცი იგი სამარიტელი და იხილა უფალი, რამეთუ ჯდა ზედა ჯურღუმულსა მას. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რამეთუ ესენი იყვნეს მცველ ქუეყანისა მის და მათ ჟამთა მცველთა მათ ზედა სამარიაჲსათა ლომნი და ვეფხნი და დათუნი განმრავლებულ იყვნეს მათ ზედა, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | რამეთუ იყვნეს გარიზინსა ზედა, რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ დაწერილისაჲ მის, რომელსა იტყჳს, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და ზედა თავსა მას მთისასა, უქმნეს შჱნებაჲ და თავყუანის-სცემენ მთასა მას გარიზინსა, ვითარცა წინაჲსწარ ვთქუთ შეცთომილებისა მათისათჳს და არა სიბრძნისა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და თუ ვინმე ღაღად-ყოს თავსა ზედა მთისა მის, არა არს ვითარმცა ზეშთამო სასმენელ იქმნა ველთა მათ ჴმაჲ იგი |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ამისა მახლობელად დგანან მთანი იგი, რომელ არიან მცირენი ბორცუნი – გარიზინი და გებალი, რომელთა ზედა იტყოდეს წყევათა და კურთხევათა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ანუ ვითარ თითოვეულად ათორმეტთა მათ ნათესავთაჲ სახელები მათ ზედა წერილ არს, ანუ ვითარ გამოჩნდებოდა შემსგავსებულად ღმრთის-მსახურებისა ზრახვაჲ, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და არს პირველსა მას ოთხსა განწესებულ, რამეთუ ოთხგანსა მას განდგმულ იყვნეს თუალნი იგი, რომელ დადებულ იყო ზედა სიტყჳერსა სარჩელისასა მას ფიცარსა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და აქუს თუალსა ამას ძალი გამოცდით ესრჱთ: გლესის ზედა საგლესელსა მკურნალისასა, არა თუ მეწამულად გამოსცის წყალი ლესვასა მას მსგავსად ფერის ამის თჳსისა, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და ვითარცა საჴუმილი აღგზებული და მუნქუესვე დაცემული ალისა მის ზედა დებითა და ვითარცა ნაკუერცხალი თეთრ-განრეულად ჩანნ. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და ვითარცა შეჭამიან ორბთა მათ მძორი იგი კრავთაჲ მათ, თუალი იგი იაკინთჱ დაშთის მუნვე ადგილუბანს მთათა მათ ზედა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და ძალი არს მის თანა ესე: რაჟამს აღ-ვინმე-იღის თუალი იგი და დასდვის ზედა ნაკუერცხალსა, ნაკუერცხალი იგი დაშრტის და თჳთ მას არაჲ ევნის, არცაღათუ განტფის. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და არა ხოლო თუ ესე, არამედ წარ-თუ-ვინმე-ჰგრაგნოს ოლარსა, გინა რასა, და სდვას ზედა ნაკუერცხალსა, მას თავადსა ცეცხლისა მისგან აღგზებულისა არაჲ ევნის. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და ვითარ-იგი ვთქუთ, ვითარმედ რაჟამს აღიღის მკურნალმან და წყლითა უსუამნ თუალსა მას საქმარსა თჳსსა ზედა |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და ნათლისა მიფენითა მათ ზედა და ყოველთა განათლებითა თჳთ თჳსისა მის სინათლისაგან არა დამცირდების, არცა და-რაჲ-აკლდების, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ამას ყოველსა დასწერს მღდელობაჲ იგი ზედა წმიდასა მას თუალსა პატიოსანსა, რომელ არს განახლებაჲ ზეგარდამო შობითა მით ბანისაჲთა |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და მეორესა განწესებულსა პირველი არს ესე, რ˜ლთა ზედა წერილ არს ესრე სახელი იუდაჲსი. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ესე არს თუალი პატიოსანი, რომელ არს იაკინთჱ, რომელსა ზედა დაიწერა სახელი იუდაჲსი, რომლისა ნათესავისაგან უფალი გამოგჳბრწყინდა |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | ესრევე მერმეცა წმიდაჲ იგი სული ელიაჲსი დაადგრა ელისჱს ზედა „და იხილეს იგი ძეთა მათ წწყ˜ლთასა“ დაღათუ არავის აუწყებდა, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და ზღუასა ზედა გენესარეთს ქმნნა საღმრთოჲთ კერძონი სასწაულნი და მათ ადგილთაგან და დაბნებთა გამოაჩინნა ნათელნი იგი სოფლისანი, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ხოლო აფრის განმმარტებელნი ზედა სუეტსა მას მაღალსა ქებულნი არიან დასნი იგი წინაჲსწარმეტყუელთანი |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | აწ დევნათა მათთჳს და ჭირისა მისთჳს, რომელ ყოფად არს ზედა ეკლესიათა, რამეთუ იოვანეცა იტყჳს ესრჱ |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | : „და ვიხილჱ სასწაული დიდი და საკჳრველი: დედაკაცსა ერთსა შეემოსა მზჱ და მთოვარჱ ქუეშჱ ფერჴთა მისთა და ზედა თავსა მისსა გჳრგჳნად ათორმეტნი ვარსკულავნი. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და რომელ-იგი თქუა: „ზედა თავსა მისსა ათორმეტნი ვარსკულავნი გჳრგჳნად მოდგმულ“ – ათორმეტთა მათ მოციქულთა იტყჳს, რომელთა მიერ დამტკიცებულ არს ეკლესიაჲ. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და რომელ-იგი თქუა: „ორნი ფრთენი, ვითარცა ორბისა დიდისანი“ – ესე თავადი არს იესუ ქრისტე: ჴელთაჲ მათ, რომელ განიპყრნა ჯუარსა ზედა, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | რომელნი-იგი ჰურიასტანს იყვნენ, წარივლტოდედ მთად, და რომელნი ერდოებსა ზედა იყვნენ, ნუ გარდამოვლენედ აღებად რასმე სახლისაგან თჳსისა |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | შვილი იგი წარწყმედისაჲ, მჴდომი იგი განლაღებული ყოველთა ზედა სახელდებულთა ღმრთად, გინა თუ სამსახურებელ რაჲმე, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ამისთჳს მოუვლინოს ღმერთმან მათ ზედა სული იგი მაცთურებისაჲ, რაჲთა ჰრწმენეს ტყუვილი იგი ცრუჲსაჲ მის, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | რომლისა წინაშე აღატყდებოდის ცეცხლი შემწუველი და საშჯელი იგი სიმართლისაჲ ყოველთა ზედა რომელთა არა ჰრწმენა მისი. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და პავლჱ იტყჳს ესრევე: „რამეთუ გამოჩინებად არს რისხვაჲ ღმრთისაჲ ზეცით ზედა ყოველთა უღმრთოვებათა |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ხოლო იოვანე იტყჳს: „ნეტარ იყოს და წმიდა, რომელსა აქუნდეს ნაწილი აღდგომასა მას პირველსა: ესევითართა ზედა მეორჱ იგი სიკუდილი არა უფლებდეს, |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და მერმე ჩუენ ცხოველნი ესე, რომელ დაშთომილ ვიყვნეთ ერთბამად მათ თანა, აღვიტაცნეთ ღრუბლითა შემთხუევად უფლისა ჰაერთა ზედა, |
ზედა | შტ.იაკ | და მივიდა ერთი მათგანი განღჳძებად მისა და ვითარცა აღჰჴადა ზეწარი პირსა მისსა, იხილა ფერი მიწისაჲ პირსა ზედა მისსა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „აჰჴედ სარეცელსა მამისა შენისასა, მაშინ შეაგინე ცხედარი იგი, რომელსა ზედა აჰჴედო“ – უფროჲს, |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | განძლიერდი უფროჲს მთათა საუკუნეთა, და საწადელ – უფროჲს ბორცუთა საუკუნეთა! დაადგერინ თავსა იოსებისსა და თხემსა ზედა, რომლითა უძღოდა ძმათა თჳსთა. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | და აწ ითქუმიან ქსელ უფლისა ვნებანი იგი რომელ ჯუარსა მას ზედა, და საგუსალ მას შინა-სულისა წმიდისა ძალი, და სავაღალწმიდაჲ იგი ჴორცი დაქუსულ სულსა მას, |
ზედა | შტ.თქ.იპოლ | უკუეთუ დაუტევო იგი და მსახურებაჲ მისი, განრისხნეს ჩემ ზედა და დაწეროს წიგნი განსატევებელი და განმჴადოს სახლით ჩემით. |
ზედა | შტ.ფსალ | და ვინაჲთგან ანუ ვიდრემდის წინაჲსწარმეტყუელებით ემსგავსების უფალსა თჳსსა და შემოქმედსა იესუ ქრისტესა, აღსრულსა და დაჯდომილსა ზედა მთასა, |
ზედა | შტ.ფსალ | რაჟამს ჰნებვიდა მოციქულთაჲ სოფელსა ზედა ქადაგებად წარვლინებაჲ ნეტარებისა მოძღურებითა თჳსითა. |
ზედა | შტ.ფსალ | მივიდეს და არაოდეს დადგეს მათ თანა ყოფად და სმენად სიტყუათა მათთა, რამეთუ არა დგან და ელინ გზასა ზედა მათ თანა ზიარებად ესე. |
ზედა | შტ.ფსალ | და ნუ სადაგად ელი გზასა ზედა ზიარებად ცოდვილთა. |
ზედა | შტ.ფსალ | „და აღმოუცენო ზედა მთათა წყალი და ბორცუთა ზედა დიოდიან მდინარენი და ვასუა ნათესავსა, რომელ მე გამოვირჩიე, და კრებულსა, რომელ ვყავ მე ჩემდა სამკჳდრებელად“. |
ზედა | შტ.მოქც | ვჰმსახურებდით სამჱ დაბადებულთა და არა დამბადებელსა, ქერობინთა ეტლთა ზედა მჯდომარისა წილ მთათა მაღალთა თავყუანის-სცემდეს მამანი ჩუენნი, გებალსა. |
ზედა | შტ.მოქც | და გარიზინსა, და მას ზედა არა იყო არცა ღმერთი, არცა მოსჱ, არცა ნიში მათი, არამედ კერპნი ქვისანი უსულონი. |
ზედა | შტ.მოქც | ხოლო ამას ქუეყანასა ქართლისასა იყვნეს ორნი მთანი და მათ ზედა ორნი კერპნი: არმაზ და ზადენ, რომელნი იყნოსდეს სულმყრალობით ათასსა სულსა ყრმისა პირმშოჲსასა. |
ზედა | შტ.მოქც | აწ ნუ გეშინინ, ჰურიანო, მე, ჰეროდე, ვეძიებდ და არა ვპოვე ყრმაჲ იგი და არცა დედაჲ მისი, არამედ აწ წარვჰმართო მახჳლი ყოველსა წულსა ზედა ორით წლითგან და უდარესსა, |
ზედა | შტ.მოქც | და ისწავეთ ერთი სიტყუაჲ მოსესი, რომელი თქუა: „რომელმან ქუეყანასა ზედა თქუას ღმრთად თავი თჳსი, ძელსა დამოეკიდენ“. |
ზედა | შტ.მოქც | ხოლო დედასა მისსა, ვითარცა ესმა ჴმაჲ, ოდეს პასანიკმან ჯუარსა ზედა სამშჭუალსა დასცა კუერი მჭედლისაჲ ი˜ჱმს, |
ზედა | შტ.მოქც | რომელმცა მეხილვა ნათელი გამობრწყინვებული წარმართთა ზედა და დიდებაჲ ერისა ისრაჱლისაჲ“. |
ზედა | შტ.მოქც | და ამას სიტყუასა ზედა შეისუენა დედაკაცმან მან, დედამან ელიოსისმან. |
ზედა | შტ.ფსალ | ესე იგი არს ღმრთის მეცნიერებაჲ სარწმუნოვებით უფროჲს ყოველთა მთათა მაღალ და მთა იქმნა და დაეშენნეს ყოველნი მართალნი მას ზედა, |
ზედა | შტ.მოქც | ხოლო ამან ელიოზ მოიღო კუართი იგი მაცხოვრისა იესუ ქრისტჱსი მცხეთად, სახლად ჩუენდა, და იხილა, რამეთუ მომკუდარ იყო დედაჲ მისი ამას სიტყუასა ზედა. |
ზედა | შტ.ფსალ | ესე უფალმან განჰმარტა სახარებასა შინა, თუ: „ვერ შესაძლებელ არს დაფარვად ქალაქი, რომელი მთასა ზედა დაშენებულ არს“. |
ზედა | შტ.მოქც | და მოეხჳა ყელსა ძმისა თჳსისასა და მოუღო სამოსელი იგი იესუჲსი და შეიტკბო მკერდსა თჳსსა ზედა. |
ზედა | შტ.მოქც | და მწრაფლ სულნი წარჰჴდეს სამითა ამით სიმწარითა: სიკუდილითა დედისაჲთა, და უმეტჱს ტკივილითა სიკუდილსა ზედა ქრისტჱსსა და სურვილითა მის სამოსლისაჲთა. |
ზედა | შტ.ფსალ | რომელნი აღეშენნეს ზედა მართალსა სარწმუნოვებასა საღმრთოსა მხოლოდ-შობილისა ძისა ღმრთისასა. |
ზედა | შტ.მოქც | და იხილა მეფემან ამაზაერ სამოსელი იგი იესუჲსი და უნდა წარღებაჲ მისი, ხოლო ზარსა მას ზედა დედაკაცისა მკუდრისა ჴელთ-გდებასა, შეშინდა და ვერ იკადრა. |
ზედა | შტ.ფსალ | რომელსა პავლჱ ეწამების და იტყჳს: „რომელნი აღშენებულ ხართ საფუძველსა ზედა მოციქულთასა და წინაჲსწარმეტყუელთასა, რომელ არს საფუძველ, და თავ კიდეთა. |
ზედა | შტ.ფსალ | და ჰრქუა: „შენ ხარ კლდე და ზედა მაგას კლდესა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი არა ერეოდიან“ |
ზედა | შტ.ფსალ | იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი აღტყინებად ბოროტისა ზედა ქუეყანასა და კუალად იტყჳს: გდევნიდენ თქუენ პირისაგან ჩრდილოჲსა. |
ზედა | შტ.მოქც | მას ზედა არს ადგილი იგი, ვითარცა ადგილი იაკობისი, კიბედ ხილული და ზეცად აღწევნული ამიერითგან და უკუნისამდე, დიდება და ქება მოუკლებელ“. |
ზედა | შტ.ფსალ | რომლისათჳსცა ლოცვათა ჩუენთა ვიტყჳთ ზედა წმიდისა და მხოლოჲსა კათოლიკე ეკლესიისა კიდითგან კიდედმდე ქუეყანისა, |
ზედა | შტ.ფსალ | ესერა ბრძოლათაგან და მეფეთა აღდგომისაგან ზედა წინაჲსწარმეტყუელთა აჰა ესერა იტყჳს: „მეფენი ქყ˜ნი შეკრბეს და მოვიდეს ერთად. |
ზედა | შტ.მოქც | დედოფლისა ნანაჲს ზედა აჩუენა ღმერთმან პირველად ძალი მისი მიერ მაყულოვანსა მას შინა, |
ზედა | შტ.მოქც | ამან მის ზედა ზღუაჲ მოადგინის და მან ამის ზედა ერთი ნუ რაჲმე მოაწიის, ვითარცა აქუს ჩუეულებაჲ სოფლის მპყრობელთა, და კმა-გეყავნ ჩემგან ბრძანებად ესე“. |
ზედა | შტ.მოქც | მოავლინენ შენ ზედა ღმერთმან, ცისა და ქუეყანისა შემოქმედმან, დამბადებელმან ყოვლისა დაბადებულისამან, |
ზედა | შტ.მოქც | ესე მოივლინა ქუეყანასა ზედა ვითარცა კაცი, რომელმან ყოველივე აღასრულა, რომლისათჳსცა მოსრულ იყო, და აღჴდა მათვე სიმაღლეთა მამისა თანა. |
ზედა | შტ.მოქც | და ტიროდა სულ-თქუმითა სულისა თჳსისაჲთა წმიდაჲ ნინო და ითხოვდა ღმრთისაგან შეწევნასა კაცსა მას ზედა, და ჩუენ მის თანა, ერთ დღჱ. |
ზედა | შტ.ფსალ | გინა თუ ვითარცა ნავი შორის უფსკრულსა ღელვათა, ესრეთ აღდგეს ზედა ეკლესიათა დაცემად, |
ზედა | შტ.ფსალ | „ღმერთმან დააფუძნნა იგინი უკუნისამდე“, თავადსა უფალსა ჴმითა იტყჳს ზედა კლდესა ამას აღშენებად ეკლესიისა და „ბჭენი ჯოჯოხეთისანი მას არა ერეოდიან“. |
ზედა | შტ.ფსალ | „ვითარცა სახელი შენი, ღმერთო, ეგრეცა ქებაჲ შენი ყოველსა ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | შტ.ფსალ | ესე იგინი არიან, რომელნი ეკლესიათა ზედა წინამძღუარნი და მოძღუარნი, და კაცად-კაცადმან ჟამსა თჳსსა წილით იხუედრა და მიიწია. |
ზედა | შტ.ფსალ | რომელი არს მწყემსი კეთილი და სული თჳსი დადვა ცხოვართა თჳსთა ზედა და მწყსის არა ხოლო ერთითა სიტყჳთა, |
ზედა | შტ.მოქც | და მოჰკუეთეს ნაძჳ იგი და შემზადეს სუეტად და ძირთა მისთა ზედა დადვეს საფუძველი ეკლესიისაჲ. |
ზედა | შტ.მოქც | ხოლო [ოდეს დაა]სრულა სრბაჲ [თჳსი] სარწმუნოვებასა ზედა წმიდისა სამებისასა წმიდამან და სანატრელმან დედუფალმან ნინო, |
ზედა | შტ.მოქც | და ვითარ ვერ შეუძლეს აღმართებად და უმარჯუ იქმნა საქმჱ იგი, წარვიდა მეფჱ და ყოველი ერი გულ-[გ]დებული ურვისაგან და მწუხარჱ იყვნეს ამას ზედა. |
ზედა | შტ.მოქც | ხოლო სანატრელი იგი გოდებდა და დაადენთა ცრემლთა სუეტსა მას ზედა. |
ზედა | შტ.მოქც | იხილნა ნათესავნი სასტიკნი ბუნ-თურქნი, მსხდომარენი მდინარესა ზედა მტკუარსა მიხუევით, ოთხ ქალაქად, და დაბნები მათი: |
ზედა | შტ.მოქც | და აღივსო ყოველი ადგილი, და მოვიდა ჩუენ ზედა სიმრავლჱ ზახილთაჲ და მახჳლთაჲ, და დადნეს ჴორცნი ჩუენნი და განილია სული ჩუენი. |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ არა თუ გარდაცვალებულთათჳს ქადაგებდა, არამედ ცხოველთათჳს და ქუეყანასა ზედა მავალთათჳს. |
ზედა | შტ.ფსალ | დღედ ბოროტად უწოდს დღესა საშჯელისაჲ ცოდვილთა ზედა, |
ზედა | შტ.ფსალ | „განვკფდი მე ყოველთა ზედა მტერთა ჩემთა“, უფროჲსად შურად აღმიღეს მე ყოველთა მტერთა ჩემთა და განმკაფეს მე და განმლიეს. |
ზედა | შტ.ფსალ | „შეკრებად მის თანა წმიდათა მისთა და რომელთა შეწირიან მსხუერპლი აღთქუმისაჲ საკურთხეველსა ზედა, უთხრეს ცათა სიმართლჱ მისი, რამეთუ ღმერთი მსაჯულ არს“. |
ზედა | შტ.ფსალ | იქმნა ესე ყოველი დასსა ზედა მართალთასა: სავსეთა სიხარულითა გალობაჲ აღუღებიეს და აკურთხევენ ღმერთსა, |
ზედა | შტ.ფსალ | მე მიხილვან ყოველნი წარმდებებანი შენნი, ვსულგრძელებდი შენ ზედა, თუ ნუუკუე სიწრფოვებად და სინანულად მოხჳდე შენ. |
ზედა | შტ.ფსალ | და მებრ დიდ-დიდთა მათ ცოდვათა და უნასთა და ძლიერთა წყლულებათა დიდსა მას წამალსა დასდებს ზედა წყლულებასა. |
ზედა | შტ.ფსალ | აწ დიდითა წყალობითა შენითა დასდევ ნაბრძჳლსა მას ზედა მოწყალებაჲ შენი და მყრალობაჲცა იგი ბაყლისაგან ცოდვათაჲსა განაქარვე და განსწმიდე ჩემგან |
ზედა | შტ.ფსალ | ესე იგი არს, რომელსა იტყჳს, რამეთუ: „ვიხილენ მტერნი ჩემნი და მაჭირ[ე]ბელნი, წარწყმედილნი, შორის განვლტოლვილნი და ყოველნი გუემანი მოწევნულნი მათ ზედა“. |
ზედა | შტ.ფსალ | არამედ უხილავს ბუნებაჲ კაცთაჲ, ვითარცა მაღალთა ზედა საყდართა და საშინელად მჯდომარე, ვითარცა მსაჯული და თჳთ, ვითარცა ძჳრის-მოქმედი, |
ზედა | შტ.ფსალ | არამედ მსგავსად დიდისა წყალობისა შენისა აღურაცხელითა კაცთ-მოყუარებითა შენითა მოავლინე ჩემ ზედა მადლი წმიდისა სულისა შენისაჲ, |
ზედა | შტ.ფსალ | მაშინ გთნდა მსხუერპლი სიმართლისაჲ, შესაწირავი და საკუერთხი; მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკებ“. |
ზედა | შტ.ფსალ | არა თუ პირუტყუთა შესწირვენ მისა შესაწირავად, არამედ სიმართლით პირმეტყუელნი და ცხოველნი შეწირულ იყვნენ ზედა საკურთხეველსა ღმრთისასა. |
ზედა | შტ.მოქც | და მოექცა ერსა მას მომავალსა ჩუენ ზედა და ჰრქუა: „სადა არიან მეფენი სპარსთანი ხუარა და ხუან ხუარა? საბასტანით გუშინ წარმოხუედითა? მალჱ მოხუედით. |
ზედა | შტ.მოქც | ხოლო იგი დაეცა პირსა ზედა თჳსსა. |
ზედა | შტ.მოქც | და მე ტირილდ ვიწყე ზარსა მას ზედა. |
ზედა | შტ.მოქც | და ვითარ დაემართა, და დადგა ზედა ხარისხსა მას ქუეყანით აღშორებულად ვითარ ათორმეტ წყრთა და ნელიად ჩამოიცვალებდა თჳსსავე მას ზედა ნაკუეთსა, |
ზედა | შტ.მოქც | და ვითარცა მოვიდეს და იხილეს საკჳრველი იგი, ნათლითა მბრწყინვალჱ სუეტი იგი ჩამოვიდოდა ადგილად თჳსა, რეცა თუ დადგა ხარისხსა თჳსსა ზედა |
ზედა | შტ.მოქც | დადვა იგი ცხედარსა ზედა წინაშე სუეტისა მის ნათლისაჲსა და ნანდჳლვე ნათლით შემოსილისა. |
ზედა | შტ.მოქც | მაშინ შეახო ნეტარმან ნინო ჴელი თჳსი სუეტსა მას ცხოველსა და დასდვა ყრმასა მას ზედა და ჰრქუა: „გრწამსა იესუ ქ˜ჱ, ძე ღმრთისა ცხოველისაჲ, |
ზედა | შტ.მოქც | მე, აბიათარ, მღდელი ვიყავ წილით ხუედრებული სამღდელოსა ზედა მის წელიწდისასა, ოდეს ესე ნეტარი დედაკაცი ნინო მოვიდა მცხეთად. |
ზედა | შტ.მოქც | აწ იხილენ წიგნნი მოსესნი, რომელმან დამიწერა ჩუენ ესე ყოველი: „რომელი იტყჳს ქუეყანასა ზედა ღმრთად თავსა თჳსსა, ძელსა დამოეკიდოს“. |
ზედა | შტ.მოქც | ხოლო ვინაჲთგან ჴელნი შეასხნეს ძესა მას დედაკაცისა მწირისასა და მოკლეს, აღიღო ღმერთმან ჴელი მისი ჩუენ ზედა, |
ზედა | შტ.მოქც | და ამას ზედა ყავნ უფალმან განსლვაჲ ჩემი ჴორცთაგან, რამეთუ მრავალნი სასწაულნი იხილნეს თუალთა ჩემთა ნინოჲს მიერ მცხეთას შინა დღეთა ჩემთა. |
ზედა | შტ.მოქც | ხოლო სახლი ელიოზისი იყო ქალაქსა შინა დასავალითსა, იყო კარსა მოგუეთისასა, მტკუარსა ზედა. |
ზედა | შტ.მოქც | და იყო მცირჱ ბაგინი, სამარხვოჲ მათი, რომელსა ზედა აღჰმართა წმიდამან ნინო ჯუარი ქრისტესი. |
ზედა | შტ.მოქც | და მათ დღეთა შემეშურვნეს ფრიად ჰურიანი მცხეთელნი ჩემ ზედა და დასცეს ხჱ იგი კილამოჲ, რომელი დგა კარსა ზედა ბაგინისასა, |
ზედა | შტ.ფსალ | და ესრეთ დაარღჳა ურჩულოვებისა და უღმრთოვებისა ქალაქი ძნელი და აღაშენა ზედა ლოდსა, დაამტკიცა ეკლესიაჲ და ქალაქი ღმრთისმს[ა]ხურებისაჲ. |
ზედა | შტ.მოქც | მაშინ ძირსა ზედა აღჰმართეს, კარსა ეკლესიისასა სამხრითსა. |
ზედა | შტ.მოქც | და დაადგრა დღჱ იგი ოც და ათჩჳდმეტ დღჱდმდჱ, და არა შეიცვალა ფურცელი მისი, ვითარცა ძირსა ზედა მდგომარისაჲ თავსა წყაროჲსასა, |
ზედა | შტ.მოქც | და აჰა ჩამოვიდის ჯუარი ცეცხლისაჲ დაგჳრგჳნებული ვარსკულავითა და დაადგრის ზედა ეკლესიასა ვიდრე განთიადმდე, და ყოველნი ადიდებდეს ღმერთსა ამას ზედა. |
ზედა | შტ.მოქც | და დადგის ბორცუსა ზედა კლდისასა, ზემო კერძო, ახლოს წყაროსა მას, რომელი-იგი აღმოადინეს ცრემლთა წმიდისა ნინოჲსთა, და მუნით აღმაღლდის ზეცად. |
ზედა | შტ.მოქც | „განავლინენით კაცნი მთათა ზედა მაღალთა აღმოსავალად ვიდრე კახეთისა მთადმდჱ, და დასავალით, ვიდრე მიაწევდეს სამეუფოჲ შენი. |
ზედა | შტ.მოქც | ხვალის დღჱ მოვიდეს დასავალითნი იგი, რომელნი-იგი დგეს მთათა ზედა, რომელ არს მთაჲ ქუაბთა-თავისაჲ, |
ზედა | შტ.მოქც | და მივედით ბორცუსა მას ქუეშე, წყაროსა მას ზედა და ვათიეთ ღამჱ და ვილოცევდით ღმრთისა მიმართ. |
ზედა | შტ.მოქც | და ხვალის დღჱ აღვედით კლდესა მას ზედა. |
ზედა | შტ.მოქც | და მივიდა ნეტარი ნინო და დავარდა ქვათა მათ ზედა ბორცჳსათა, |
ზედა | შტ.მოქც | და მოდრკა მეფჱ მუჴლთა თჳსთა ზედა და ყოველნი მთავარნი, და ყოველი სიმრავლჱ ერისაჲ და თავყუანის-სცეს ძლევით შემოსილსა ჯუარსა, |
ზედა | შტ.მოქც | და ერჩდა მეფჱ მისთა დღეთა, და იყვნეს მუნ შინა ელიოზის ნათესავნი მღდელად ჰურიათა ზედა. |
ზედა | შტ.მოქც | ამან აღმართა კერპი დიდი ცხჳ[რ]სა ზედა, და დასდვა სახელი მისი არმაზი. |
ზედა | შტ.მოქც | ამან აღმართა კერპი აჲნინა გზასა ზედა. |
ზედა | შტ.მოქც | და აღმართა დანინა გზასა ზედა წინარჱ და აღაშენა არმაზი. |
ზედა | შტ.მოქც | და რაჲ-იგი უნდა ქრისტესა მათგან, მათ აღასრულეს: ჯუარს აცუეს და სამოსელსა მისსა ზედა წილ-ითხინეს. |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ არა თუ მხილებაჲ რაჲმე საჴმარ არს მათთჳს და საშჯელი მიწევნად მათ ზედა, |
ზედა | შტ.ფსალ | ძლევასა ყოველთა მართალთა თჳსთა მიანიჭებს და მიჰმადლებს, და ღმრთისა შეწევნასა არა ხოლო თუ ჴორციელთა ოდენ ზედა, |
ზედა | შტ.მოქც | მაშინ მივეც კურთხევაჲ უფალსა ღმერთსა და მადლი დედოფალსა მას ჩემსა ამას ყოველსა ზედა თხ[რ]ობასა. |
ზედა | შტ.მოქც | და თთუესა მეოთხესა წარვედ მთათა ზედა ჯავახეთისათა, რაჲთა ვცნა, თუ სადაჲთ არს მცხეთაჲ. |
ზედა | შტ.მოქც | და მივემთხჳე მთასა ზედა... |
ზედა | შტ.ფსალ | და გჳჩუენებს ურთიერთას განცოფებულად მოცთომილებასა მათსა, რომელ იზრახეს და ქმნეს მაცხოვრისა ზედა მეფეთა და მთავართა და ჰურიათა და წარმართთა. |
ზედა | შტ.მოქც | შეეურვა სულსა ჩემსა წარწყმედასა მათსა ზედა და მოვედ ბაგინსა ჰურიათასა ენისათჳს ებრაელებრისა და ვიყავ მუნ ერთ თთუჱ და განვიცდიდ ძალსა ამის ქუეყანისასა. |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ შროშანი ყუავილი აღმოჴდის ძლიერად ზედა მთათა და სახიერად განიფურჩნის და ყუავინ. |
ზედა | შტ.მოქც | ხოლო მე წარვჰყევ მათ თანა და მივიწიენით ქალაქად მცხეთად, წიაღით მოგუთას, ჴიდსა ზედა დავდეგით მუნ და ვხედევდით ცეცხლის მსახურსა მას ერსა. |
ზედა | შტ.მოქც | და მოგუებასა და ცთომასა მათსა ზედა ვტიროდე წარწყმედისა მათისათჳს და უცხოვებასა-ცა ჩემსა ვეგლოვდი. |
ზედა | შტ.ფსალ | და მოიწინეს განსაცდელნი და ბრძოლანი ზედა წმიდათა. |
ზედა | შტ.ფსალ | დაღაცათუ იქმნნიან განსაცდელნი ჟამად-ჟამად და ჭირნი წმიდათა ზედა, მცირედღა განამტკიცნის იგინი და განმჴნდიან და ძლევაჲ მიანიჭის. |
ზედა | შტ.ფსალ | და კუალად ამბაკუმ წინაჲსწარმეტყუელი მოციქულთა ჰუნედ და ცხენად იტყჳს: „ივლინენ ზღუასა ზედა ჰუნენი შენნი აღძრვად წყალთა უფსკრულთა მრავალთა“, |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ განვიდეს მახჳლნი ზედა ყოველსა ქუეყანასა და იყვნეს ჰუნენი სულისა წმიდისანი და მიარბიეს ზედა მრავალ-ღმერთთა მათ |
ზედა | შტ.ფსალ | და იქმნეს მოძღუარ ზედა ფილოსოფოსთა და ბრძენთა და გამომეტყუელთა და ყოველთა ზედა სიბრძნის მეცნიერთა. |
ზედა | შტ.ფსალ | ესე იგი არს, თუ რაოდენი განსაცდელი მოიწიოს ჩუენ ზედა, ვერ შემძლებელ არს ეშმაკი წარტაცებად ჩუენდა. |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ მოჰკლვიდეს და დას[დ]ვეს მას ზედა ბრალი სიკუდილისაჲ. |
ზედა | შტ.ფსალ | ვითარმედ: „განსცდით [ღმერთსა] დადებად უღელსა ზედა ქედსა მოწაფეთასა, რომელ ვერცა მამათა ჩუენთა, ვერცა ჩუენ შეუძლეთ ტჳრთვად, |
ზედა | შტ.ფსალ | და მოიყვანეს და ესრეთ იტყჳს: „ზედა სიონსა, მთასა წმიდასა მისსა“. |
ზედა | შტ.ფსალ | არა ხოლო თუ სიონსა ოდენ ზედა იქმნა მეუფედ, არამედ საჩინოთა ზედა და უჩინოთა ყოველთა დაბადებულთა მეუფედ. |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ ყოველსა ჟამსა მაღალ ხარ და მაღალთა შინა დამკჳდრებულ ხარ, ჴმობს დავით გალობით და იტყჳს: „შენ მხოლოჲ მაღალ ხარ ყოველსა ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | შტ.ფსალ | და ღმერთშემოსილსა პავლეს და კრებულსა სამათასთასა და ხუთათასთა, რომელთა ურაკპარაკთა ზედა ეტყოდა თავი მოციქულთაჲ პეტრჱ, |
ზედა | შტ.ფსალ | სამართალი საშჯელი საჯა ღმერთმან ჴელითა ჰრომთაჲთა ნათესავსა ზედა ჰურიათასა, |
ზედა | შტ.ფსალ | უკუეთუ არა სიტყუასა ამას ზედა თქუან ესე, ვის ზედა აღესრულოს თქუმული ესე, გარნა ხოლო მათ ზედა, რომელთაგან აღიღო და აღაოჴრა ქალაქი? |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ არა თუ მახლობელნი წარმართნი ოდენ შეიძრნეს მის ზედა ბრძოლად, არამედ სხუანი ბოროტნი და უშჯულოვებანი სახლსა შინა თჳსსა რისხვანი მოივლინნეს. |
ზედა | შტ.ფსალ | ხოლო ჟამსა ამას ესერა (განმრა)ვლებისათჳს წინააღმდგომთა თჳსთა მრავალთა და პირად-პირადთა განსაცდელთა ზედა მისლვისათჳს ღაღადებს ღმრთისა მიმართ |
ზედა | შტ.ფსალ | და იტყჳს: „უფალო, რად განმრავლდეს მაჭირებელნი ჩემნი? და მრავალნი აღდგეს ჩემ ზედა. |
ზედა | შტ.ფსალ | შენ ამამაღლე მე და განმაძლიერე მე უფროჲსად ზედა მდევარსა ჩემსა და თანა-მზრახვალსა მისსა, რამეთუ ამას გჳჩუენებს სიტყჳთა თჳსითა: |
ზედა | შტ.მოქც | ოდეს-იგი დღჱ დაუბნელდა მთასა ზედა, ვითარ-იგი ნათელი მბრწყინვალებისა დიდისაჲ იხილა მსგავსად ჯუარისა, და ვითარ იხილა, იცნა. |
ზედა | შტ.მოქც | ამას ზედა აღჰმართჱ ნიში ჯუარისაჲ“. |
ზედა | შტ.მოქც | და აღჰმართეს ბორცუსა მას ზედა მძლჱ ნიში ჯუარისაჲ მცხეთასა მახლობელად, მართლ წინაშე აღმოსავალით, დღესა კჳრიაკესა, აღვსებისა ზატიკის ზატიკსა. |
ზედა | შტ.მოქც | ვითარცა იხილეს ესე საკჳრველი საქმჱ და სასწაული, რომელი ქმნა ძლევის-მყოფელმან მან ნიშმან ჯუარისამან კერპთა ზედა, |
ზედა | შტ.მოქც | აჰა ესერა სუეტი ნათლისაჲ სახედ ჯუარისა დგა ზედა ჯუარსა მას და ათორმეტნი ანგელოზნი დაგჳრგჳნებულ იყვნეს გარემოჲს მისა, |
ზედა | შტ.მოქც | და მერმე კუალად იხილეს სხუაჲ სასწაული პატიოსნისა ჯუარისაჲ: ვითარცა ცეცხლი დგა და ვითარცა ალი ეგზებოდა ზედა თავსა ჯუარისასა სამგზის მზისა უბრწყინვალესი, |
ზედა | შტ.მოქც | და ვითარცა საჴუმილისა რაჲ ნაბერწყალი აღვალნ ძლიერად, ეგრჱ სახედ იყო: აღვიდოდეს ანგელოზნი და გარდამოვიდოდეს ზედა პატიოსანსა ჯუარსა. |
ზედა | შტ.მოქც | და შემდგომად ამისა სხუანი მრავალნი სასწაულნი და ნიშნი იქმნებოდეს ზედა პატიოსანსა ჯუარსა ზეცით გარდამო. |
ზედა | შტ.ფსალ | სამართლად აქა მარჯუენედ სახელ-სდვა, რამეთუ უშჯულოთა არაწრფელსა ზრახვასა მათსა ზედა მარჯუენითა თჳსითა პატივსა მიაწევს, |
ზედა | შტ.ფსალ | ვითარცა პავლჱ იტყჳს: „ყოველსა ზედა უღმრთოსა და უწესოსა მიფენითა მახჳლი“. |
ზედა | შტ.ფსალ | არამედ თჳთ მხოლოდშობილი ძჱ ღმრთისაჲ მეუფებს ყოველსა ზედა სოფელსა და მჯდომარჱ არს მარჯუენით ღმრთისა, |
ზედა | შტ.მოქც | და ვითარ ჰპოვეს ხჱ ერთი მარტოჲ, მდგომარჱ კლდესა ზედა, რომლისადა არა მიხებულ იყო ჴელი კაცისაჲ, არამედ მონადირეთაგან სმენით გუესმინა სასწაული ხისაჲ მის, |
ზედა | შტ.მოქც | და ერთი აღვჰმართე ადგილსა მას, სადა-იგი მხილებაჲ უფლისამიერი ვიხილე, მთა მთასა ზედა თხოთისასა, ხოლო ერთი იგი ქალაქსა უჟარმას, რომელი წარიღო სალომე. |
ზედა | შტ.მოქც | რამეთუ შიში დიდი დაცემულ იყო ყოველსა ზედა კაცსა სუეტისა მისგან ცხოველისა. |
ზედა | შტ.მოქც | და ვითარცა შევიმზადე კეთილთა ღმრთისათა განსრულებასა ჩემ ზედა და ვიტყოდე, ვითარმედ: „შევჰვედრო სული ჩემი დედასა ჩემსა წმიდასა ნინოს“, |
ზედა | შტ.მოქც | რამეთუ ვერ განძრეს ორასთა კაცთა მცირე იგი ცხედარი, რომელსა ზედა შეისუენა წმიდამან და სანატრელმან ნინო. |
ზედა | შტ.მოქც | და აღვაშენე მას ზედა ეკლესიაჲ და განვადიდე ფრიად, და მისითა მეოხებითა მაქუს სასოვებაჲ ძისა ღმრთისაგან და სარწმუნოვებასა ზედა |
ზედა | შტ.მოქც | და იყავნ შენი მისლვაჲ მიწად ძილად საუკუნოდ სარწმუნოვებასა ზედა წმიდისა სამებისასა, ამენ. |
ზედა | შტ.მოქც | და მი-რაჲ-ვედ კარსა ზედა სამოთხისასა, იყო სახლაკი მცირჱ სამოთხის მცველისაჲ, და შე-რაჲ-ვედ შინა, ჯდა ესე დედაკაცი ანასტოს. |
ზედა | შტ.ფსალ | ამას წარმართთა ზედა იტყჳს და რამეთუ მამულსა, მსახურებასა და ერსა უღმრთოსა და კერპთა განშორებასა იტყჳს: „განაგდე და დაივიწყე“. |
ზედა | შტ.მოქც | და მათვე დღეთა შინა ორგზის და სამგზის ვიხილჱ ჩუენებასა შინა მცირედსა მას მირულებასა ჩემსა მუჴლთა ზედა: |
ზედა | შტ.მოქც | და ეწყვნეს ბრანჯნი ჰრომთა ბრძოლად ველსა ზედა პიტალანისასა. |
ზედა | შტ.მოქც | და მაშინ იყავნ სიკუდილი ჩუენი, რამეთუ შე-ცა-შენ-ვე-გჳპყრენ, და შენვე ყავ ესე ჩუენ ზედა, და უბრალო იყო სისხლთა ჩუენთაგან“. |
ზედა | შტ.მოქც | ილოცვიდეს და ჰმადლობდეს ღმერთსა ნათლის-ღებასა მას ზედა და ზიარებასა და იტყოდეს: |
ზედა | შტ.ფსალ | იგინი შეშინებულ და ზარ-ცემულ, ხოლო მე უშიშად განვერი მრავალთაგან აღდგომილთა ჩემ ზედა. |
ზედა | შტ.ფსალ | დიდ და ფრიად იქმნა ჩემ ზედა მაცხოვარებაჲ შენი ნებითა შენ მხოლოჲსაჲთა. |
ზედა | შტ.მოქც | და მოეგებვოდეს მდინარესა ზედა დიდსა ღდამარასა. |
ზედა | შტ.ფსალ | აწ ესერა ჭეშმარიტად განმაძლიერე მე და სრულ-ჰყავ მაცხოვარებაჲ შენი ჩემ ზედა, |
ზედა | შტ.მოქც | იწყო უწყებად ჩემდა და თქუა: „ვხედავ, შვილო ჩემო, ძალსა შენსა, ვითარცა ძალსა ლომისა ძუვისასა, რომელი იზახებნ ყოველსავე ზედა ოთხფერჴსა, |
ზედა | შტ.ფსალ | და იტყჳს: „მამათა წილ იყვნენ შვილნი შენნი; დაადგინენ იგინი მთავრად ყოველსა ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | შტ.მოქც | და განიხილის, განიცადის საჭმელი მისი, ცეცხლებრ დაინახის, მოუტევნის ფრთენი შრიალებად და მიიმართის მის ზედა. |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ შემდგომად სიკუდილისა მათისა იქმნნეს მთავარ და ერისთავ ზღუასა ზედა და ჴმელსა |
ზედა | შტ.ფსალ | ფრთედ ტრედისად იტყჳს სახარებასა და მადლსა სულისა წმიდისასა, რომელი მსგავსებითა ტრედისაჲთა გარდამოჴდა ღელვათა ზედა იორდანისათა. |
ზედა | შტ.ფსალ | გინა თუ საულისგან მეფისა ჩემისა, რომელმან უსამართლოვებაჲ მოაწია ჩემ ზედა და ენება აღტაცებაჲ ჩემი, ვითარცა ლომსა. |
ზედა | შკ.თგნე. | იყომცა ღონჱ და მიზეზი მოძღუარსა ზედა, ოდეს არა ყო მოწაფეთა შორის მისთა ძალი გულისხმის-ყოფად და გამოთქუმად. |
ზედა | შტ.ფსალ | არა ხოლო თუ ჰურიასტანსა ოდენ ზედა, არამედ ყოველსა შინა ქუეყანასა მთავრად ხადიან მათ, ამისთჳს, |
ზედა | შტ.ფსალ | რაჟამს იხილიან ჴსნაჲ ჩუენი, იგინი მოქცევით მოვიდენ მონებად და ვიყო მეფჱდ მათ ზედა და მშჳდობაჲ იყავნ ყოველთა ზედა! |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ ესრეთ მოგუასწავებს და იტყჳს: „უფლისა მიერ არს ცხორებაჲ და ერსა შენსა ზედა არს კურთხევაჲ შენი“. |
ზედა | შტ.ფსალ | და(სასრუ)ლსა ფსალმუნისასა მოგუასწავებს და იტყჳს: „მშჳდობით მას ზედა დავწევ, დავიძინე, რამეთუ შენ უფალმან მხოლომან სასოვებით დამამკჳდრე მე“. |
ზედა | შტ.ფსალ | იტყჳს: იხილეთ და გრწმენინ, ვითარ-ესე იქმნა ჩემ ზედა მაცხოვარებაჲ და ზედა-გარდამოჴდა ყოველივე სიტყჳთ და საქმით. |
ზედა | შტ.ფსალ | „ჭირსა ჩემსა მილხინე მე, უფალო!“ ჩუეულებაჲ არს ყოველთა (პირველ) მოვლინებად წმიდათა თჳსთა ზედა მცირედ ჭირი და შემდგომად ამისა გუემ(ად), |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ ვიდრე-იგი იყვნიანღა განსაცდელთა შინა, განაძლიერნის სულნი მათნი და ყვნის იგინი მძლჱ ზედა მტერთა მათთა. |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ არა თუ ცუდად რაჲმე და მცირჱდვე ეწია, არამედ განცხადებულად მრავალგზის სიკუდილისაგან იჴსნნა და ზედა მტერთა ყოველთა მძლედ და მთავრად დაადგინა. |
ზედა | შტ.ფსალ | „რაჟამს განაჩინებდა ცათა მყოფი იგი მეუფებსა მას ზედა, განსთოვდეს იგინი სელმონს“. |
ზედაო | შტ.ფსალ | მეუფედ აქა მოციქულთა თჳსთა სახელ-სდვა, რამეთუ ორმეოცდამეოთხესა ფსალმუნსა მთავრად უწოდს მათ, და დაადგინნა იგინი მთავრად ყოველსა ქუეყანასა ზედაო. |
ზედა | შტ.ფსალ | „რაჲ თქუან გულთა თქუენთა, სარეცელთა თქუენთა ზედა შეინანეთ“, რამეთუ სარეცლად დაწყნარებულებასა იტყჳს და ღამესა – ჟამად განსუენებისა. |
ზედა | შტ.ფსალ | ვითარ იყო კრებულსა მას ზედა წმიდათა მოციქულთასა და დაადგრა მადლი თითოვეულსა მათ ზედა და დაჰნერგა მათ შორის მეცნიერებაჲ. |
ზედა | შტ.ფსალ | ესრეთვე აქა მთად სახელ-სდვა მოციქულთა ამას სიტყუასა სახარებასა შინა: „ვერ შესაძლებელ არსო ქალაქი დაფარვად, რომელი მთასა ზედა დაშენებულ იყოს“. |
ზედა | შტ.ფსალ | ამას მათ ზედა იტყჳს, რომელთა ზედა ოდესმე მიიწიის მწუხარებაჲ და ჭირი და უსასო-იქმნნიან თავით თჳსით |
ზედა | შტ.ფსალ | ესე იგი არს სარწმუნოვებაჲ ქრისტეს მეცნიერებისათჳს და თანა-წარმჴდეს, რომელნი აღდგომილ იყვნეს ჩუენ ზედა |
ზედა | შტ.ფსალ | რაოდენნი განსაცდელნი აღდგეს ეკლესიასა ზედა ანუ ვითარ ზეცით ღმრთისა შეწევნაჲ მიეწიფა და მცველ ექმნა. |
ზედა | შტ.ფსალ | მსგავსად სიტყჳსა მის სახარებისა, თუ რაოდენნი გასაცდელნი დიდ-დიდნი მოიწინეს ზედა ეკლესიასა, |
ზედა | შტ.ფსალ | დადვეს მრავალთა შინა განსაცხრომელთა, ღელვათა, ხედვიდეს და იტყოდეს: „ღმერთი ჩუენი შესავედრებელ, ძალ, მწე ჭირთა ზედა, რომელთა მპოვნეს ჩუენ ფრიად“. |
ზედა | შტ.ფსალ | დევთა სიმაღლენი და ტყუვილისა მსახურებანი მათნი, რომელ ზედა მთა-მაღალთა იყვნეს, და დამდაბლდეს |
ზედა | შტ.მოქც | და მისა ზჱ აზნაურთა სტეფანე-წმიდაჲ აღაშენეს არაგუსა ზედა. |
ზედა | შტ.ფსალ | ესე ყოველნი აღდგეს ღელვანი და აღძრვანი ზედა წმიდათა მოციქულთა, |
ზედა | შტ.ფსალ | ხოლო მოციქულნი, ვითარცა ცხენნი შებმულნი ეტლთა ღმრთისათა; სრბაჲ დადვეს ზედა წყალთა მრავალთა. |
ზედა | შტ.ფსალ | ესე ნეტარმან ამბაკუმ წინაჲსწარმეტყუელა და თქუა: „ივლინენ ზღუასა ზედა ჰუნენი შენნი შეძრწუნებად და აღძრვად, წყალთა უფსკრულთა“. |
ზედა | შტ.ფსალ | ესრეთ „აჰჴედ შენ ეტლთა შენთა ზედა და მჴედრობაჲ შენი ცხორება არს“. |
ზედა | შტ.ფსალ | ხოლო აკჳლას ესრე თქვა: რად წინააღმდგომ-ექმნენით თქუენ, მთანო აღშფოთებულნო, მთასა მას, „რომლისაჲ სთნდა ღმერთსა დამკჳდრებაჲ მას ზედა“ ჰურიათა მათ თანა? |
ზედა | შტ.ფსალ | მრავალგზის და მრავლით კერძო აღდგეს და მოიწინეს განსაცდელნი და ღელვანი ზედა ეკლესიასა, |
ზედა | შტ.ფსალ | არა ხოლო თუ ერთსა ეკლესიასა, არამედ ყოველთა სულთა, რომელნი სიწმიდით სახელ-დებულ არიან, მოივლინნეს მათ ზედა ჭირნი და შეძრწუნებანი, |
ზედა | შტ.ფსალ | დაღაცათუ შეიძრნეს განსაცდელნი დაცემად ლოდსა ზედა, ბჭენი ჯოჯოხეთისანი მას არა ერევიან. |
ზედა | შტ.ფსალ | არამედ დაღაცათუ მრავალნი ჭირნი მიაწინეს ზედა წმიდათა, ვერ შეუძლეს ძლევად მათა, |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ დაღაცათუ ჟამითი ჟამად წარმდებ იქმნნეს, ვერვე შეუძლეს ზედა მისლვად და წინა-აღდგომად სიტყუასა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა, |
ზედა | შტ.ფსალ | რომელი გარდამოჴდა, იგივე არს, რომელი აღჴდა ზედა ზესკნელთა, წარმოტყუენა, ტყუე მოიღო; |
ზედა | შტ.ფსალ | ესერა წინაჲსწარმეტყუელი დავით ჴმობს და იტყჳს: „მოვედით და იხილენით საქმენი ღმრთისანი, რომელ ყო საკჳრველი და სასწაული ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | შტ.ფსალ | მოიცალეთ და გულისხმა-ყავთ, რამეთუ მე ვარ ღმერთი, აღვმაღლდი წარმართთა ზედა და ავმაღლდი ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | შტ.ფსალ | ესე არიან ბჭენი ჯოჯოხეთისანი, რომელნი ვერ ერევიან ეკლესიასა, რამეთუ ზედა კლდესა აღშენებულ არს. |
ზედა | შტ.ფსალ | რომელნი დაეცნეს ლოდსა მას ზედა, დაიფუშნეს |
ზედა | შტ.ფსალ | და რომელსა ზედა დაეცეს, შემუსროს იგი, რამეთუ მშჳდობითა და ღმრთისმსახურებითა ელავს, დაუპყრიან ყოველნი კიდენი. |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ მან განმიღო კარი ჯოჯოხეთისაჲ, დაჴშული ჩუენ ზედა და ბჭენი მისნი რვალისანი და მოქლონნი რკინისანი შემუსრნა. |
ზედა | შტ.ფსალ | ესე არს, რომელსა იტყჳს, თუ „ძეთა ზედა კორესთაო “, და ასაფს და ედითომს. |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ უფალი მაღალ და საშინელ არს და მეუფჱ დიდ არს ყოველსა ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | შტ.ფსალ | რომელი-იგი ზედა საუფლოთა მათ ჴორცთა იკადრა მოვლინებად წმიდაჲ იგი უბიწოჲ და უბრალოჲ ჴორცი ბუნებითა ჩუენითა რომელ აქუნდა. |
ზედა | შტ.ფსალ | ქებისა აღებად და გალობად და თქუმად: „შენ, უფალო, მაღალ და საშინელ ხარ და მეუფე დიდ არს ყოველსა ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | შტ.ფსალ | არამედ დაღაცათუ არარაჲ პოვა მსგავსად წარმდებებისა თჳსისა, ეშმაკმან მო-ვე-ავლინა საუფლოთა ჴორცთა ზედა და სიკუდილდ მისცნა. |
ზედა | შტ.ფსალ | უგალობდეთ, რამეთუ მეუფე დიდ არს ყოველსა ქუეყანასა ზედა ღმერთი, უგალობდით მას მეცნიერებით. |
ზედა | შტ.ფსალ | სუფევს ღმერთი წარმართთა ზედა, ღმერთი ზის საყდართა ზედა სიწმიდისა მისისათა“. |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ ყოველთა წარმართთა გულისხმა-ყვეს, ვითარმედ იგი არს ღმერთი ჭეშმარიტი, ღმერთი და მეუფჱ დიდი ზედა ყოველსა ქუეყანასა |
ზედა | შტ.ფსალ | ესე არს, რომელსა იტყჳს, თუ „ღმერთი დაჯდა საყდართა ზედა სიწმიდისა მისისათა“, რამეთუ მისნი იყვნეს და არა თუ ჟამსა მას დაიპყრნა. |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ მაღალ და საშინელ არს და მეუფე დიდ არს ყოველსა ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | შტ.ფსალ | აქა ამისა შემდგომად ახლისა აღთქუმისა და წესსა ზედა ეკლესიისასა ქებისა გალობაჲ აღუღებიეს, ფსალმუნებს და ყოველთა ასწავეს სიხარულით დიდებასა, |
ზედა | შტ.მოქც | რაჲთა უწყოდიან შვილთაცა თქუენთა სარწმუნოვებაჲ თქუენი და შეწყნარებაჲ ჩემი, და სასწაულნი ღმრთისანი, რომელნი გიხილვან მცირედნი მთათა მათ ზედა, |
ზედა | შტ.მოქც | მაყულოვანსა მას შინა, სუეტისა აღმართებასა, და მიერ წყაროსა მას ზედა, და ვიდრე აქა მოსლვადმდჱ ჩემდა. |
ზედა | შტ.მოქც | თჳთ უფალმან იცის და სულმან ჩემმან, რომელი უხილავს თუალთა ჩემთა ზეცით გარდამო ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | შტ.მოქც | და მოგუნი მოგუეთას მოგობდეს ცეცხლისა მსახურებასა ზედა. |
ზედა | შტ.მოქც | ხოლო მათ ნათლის-ღებაჲ არა ინებეს, ზაკუვით თანა-აღერინეს ქრისტეანეთა, ვიდრემდის ყოველთა ზედა წარჰმართა მახჳლი და ეკლესიათა შინა მდინარენი სისხლისანი დიოდეს. |
ზედა | შტ.ფსალ | ზუარაკად აქა უწოდს წინამძღუართა ჰურიათასა და სიმრავლესა მათსა, რომელნი წარმდებ იქმნნეს მაცხოვრისა ჩუენისა ზედა. |
ზედა | შტ.კრ.უთ. | და ყოველნი სულნი დაბადებულთა მისთანი ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, უფსკრულთანი და ქუეშჱ ქუეყანისანი. |
ზედა | შტ.კრ.უთ. | ე~: ჯოჯოხეთისა და წარსაწყმედელისა და ბნელისანი ზედა უფსკრულთა წყალთანი, რომელ ოდესმე ქუეყანასა ზედა, რომლისაგან – ბნელი მწუხრი. |
ზედა | შტ.კრ.უთ. | ამას დღესა განიყვნეს წყალნი: ზოგი მისი აღჴდა ზედა სამყაროსა და ზოგი მისი დაადგრა ქუეშე სამყაროსა მას, შორის ყოველსა ზედაპირსა ქუეყანისასა. |
ზედა | შტ.კრ.უთ. | და აღასრულა ყოველივე საქმჱ თჳსი დღესა მას მეექუსესა, რაოდენნ[ი] არიან ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ზღუათა შინა და უფსკრულთა, ნათელსა და ბნელსა და ყოველსა შინა. |
ზედა | შკ.თგნე. | ხოლო ჩუენ დავაკლებთ საკჳრველებათა მისა მიმართ, რომელი ზედა გუედების დიდებულებათაგან და საშინელებათა მისთა. |
ზედა | შტ.ფსალ | მშჳდობად გარდააქცია ეფესოს დემეტრისთჳს, რომელ ვითარცა მთაჲ აღმაღლებულ იყო მსახურებისათჳს ეშმაკთაჲსა და ქალაქი რისხვით აღძრა ზედა მოციქულთა. |
ზედა | შკ.თგნე. | არამედ რომელი საგონებელ არს, ვითარმედ გარეშჱ არს თქუმულსა ამას წიგნთასა, რომელსა-იგი ზედა დაებადა კაცი დასებასა, რომელ-ესე არა ჩანს მას შინა აწ. |
ზედა | შტ.ფსალ | ღირს არს და მართალ ესოდენთა ზედა კეთილის-ყოფათა ღმრთისათა შემოქმედისა ჩუენისათა, დიდებისა მიცემად მისა. |
ზედა | შტ.ფსალ | „ისრაჱლსა ზედა დიდ არს შუენიერებაჲ მისი და ძალი მისი ვიდრე ღრუბელთამდჱ ცისათა“, |
ზედა | შტ.ფსალ | რამეთუ ისრაჱლისაგან იყვნეს მოციქულნი, რომელთა მიერ ქმნნა სასწაულნი დიდ-დიდნი ყოველსა ზედა სოფელსა. |
ზედა | შტ.ფსალ | ვითარცა ღრუბელთა რაჲ აღიღიან წყალი ზღჳსაგან და მოუკლებელად წჳმაჲ ყოველსა ზედა სოფელსა გარდამოადინიან, |
ზედა | შტ.ფსალ | ესე განჰმარტა უფალმან სახარებასა შინა და იტყჳს: „მოჰფინე ნათელი შენი ზედა კაცთა, რაჲთა იხილნენ საქმენი შენნი კეთილნი და გადიდონ მამაჲ“, რომელ ხარ ცათა შინა. |
ზედა | შკ.თგნე. | რამეთუ დაუდგრომელ არს თითოვეულთა მათგანი საქმესა ზედა თჳსსა. |
ზედა | შკ.თგნე. | არამედ თითოვეული ეწევის მოყუასსა თჳსსა და ვითარცა ესე შეუდგს ერთი ერთსა, ეგის ბუნებაჲ წესსა ზედა თჳსსა დადგრომილი: |
ზედა | შკ.თგნე. | და უკუეთუმცა ცხოველნი მარადის დადგრომილ იყვნეს შრომასა ზედა ყოფისა მათისასა, იქმნნესმცა ასონი მათნი შრომისაგან დამჴუებულ. |
ზედა | შკ.თგნე. | შემაგრებული ძალითა სიმტკიცისაჲთა, რომელსა ზედა იქცევის ძრვითა მალიადითა და არს იგი ქუეყანაჲ. |
ზედა | შტ.იაკ | და ვითარცა იხილეს იგი შორით მომავალად, აღდგეს იგინი მყისა შინა და განსხირპეს ერთი მოყუასთა მათთაგანი ქუეყანასა ზედა |
ზედა | შტ.ფსალ | და ვევედრები სიწმიდესა შენსა, რაჲთა განაშორო სიტყუათაგან ჩემთა ეპერანქოჲ მტერისაჲ და მომფინო ჩემ ზედა არფი ეგე მადლისა შენისაჲ |
ზედა | შკ.თგნე. | რომელნი ირყევიედ ნიავითა მით ჰამოჲთა და არა მავნებელითა და დაიკეცებინ იგი ზურგსა ზედა წყლისასა ყუდროდ, |
ზედა | შკ.თგნე. | და ყოველნი სიმდიდრენი დაბადებულთანი იქმნნეს განმზადებულ ჴმელთა ზედა და ზღუათა და არა იყო ჯერერთ მფლობელი იგი ამათი გამოჩინებულ. |
ზედა | შკ.თგნე. | და ვითარ განმზადა დამბადებელმან ყოველთამან საუნჯჱ სამეუფოჲ და არს ესე ქუეყანაჲ, ზღუაჲ და ხერთვისნი და ესე ცაჲ, რომელი არს მაგრილობელ მათ ზედა. |
ზედა | შკ.თგნე. | და ამისა შემდგომად გამოაჩინა სოფელსა შინა, რაჲთა იყოს მხედველ საკჳრველებათა მათ, რომელნი არიან მათ შინა, და იყოს კეთილთა მათ ზედა უფალ, |
ზედა | შკ.თგნე. | და ვითარ ეგების ყოფად და რასა მიამსგავსოს და რაჲ იქმნეს და რაჲ იყოს საქმჱ მისი და ოდეს დაებადოს და რასა ზედა მთავრობდეს. |
ზედა | შკ.თგნე. | და მთავრობდეს თევზთა ზედა ზღჳსათა და მჴეცთა ქუეყანისათა და მფრინველთა ცისათა და პირუტყუთა და ყოველსა ქუეყანასა“. |
ზედა | შკ.თგნე. | და უწოდით ხატსა მას მეფჱ, ესრჱთვე – ბუნებაჲ კაცისაჲ, რამეთუ შექმნა იგი მთავრად სხუათა მათ ცხოველთა ზედა მსგავსად მეუფისა ყოველთაჲსა. |
ზედა | შკ.თგნე. | ხოლო დაწუხვაჲ თუალთაჲ არნ დამძიმებისაგან წამწამთაჲსა მის ზედა მსგავსად ტყჳვისა. |
ზედა | შკ.თგნე. | აწ უკუე რომლითა სახითა ეგების, რაჲთა იყოს იგი მეუფე ყოველთა ზედა ცხოველთა? |
ზედა | შკ.თგნე. | არამედ არა იწრო არს ჩუენ ზედა გამოცხადებად, რაჲ-იგი საგონებელ არს მათთჳს, |
ზედა | შკ.თგნე. | და კუალად იყო-მცა უგლომელ მთავრობისათჳს, რომელთა-იგი ზედა მთავრობს, ოდესმცა არა უჴმდა მათგან. |
ზედა | შკ.თგნე. | ამისთჳს განიყვნეს საჴმარნი მისნი ყოველთა მიმართ, რომელნი დამორჩილებულ არიან მისა, რაჲთა იყოს მთავრობაჲ მისი მათ ზედა უნებლიაჲთ, |
ზედა | შკ.თგნე. | ვითარცა ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი საჴმარსა მათსა მიიღებენ მათგან, რომელთა ზედა მთავრობენ. |
ზედა | შკ.თგნე. | ეგრეთვე მეპურეთ-მოძღუარმან იხილა, ვითარღამცა ლანკლაჲ ედგა თავსა ზედა თჳსსა და თითოვეულმან მათმან იხილა, |
ზედა | შკ.თგნე. | ჰასაკი კაცისაჲ მართლ-მდგომარჱ არს და ცად მიმართ აღმართებულ არს და განიცდის, რომელ არს ზედა კერძო ამათ ყოველთა, |
ზედა | შკ.თგნე. | ამისთჳსცა იხილავნ წყურიელი, ვითარღა-მცა იქცევოდა იგი მდინარეთა ზედა. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | მსგავს არს თქუმულთა მათ იაკობისთა, რომელმან იუდაჲს ზედა: „ინაჴ-იდგ და დაიძინე, ვითარცა ლომმან და ვითარცა ლეკუმან“, |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | რაჲთა ქუეყანასა ზედა განსასუენებელი მისი გამოაცხადოს. |
ზედა | შკ.თგნე. | და მისთჳს დაებადა გუამი მისი ამას სახესა ზედა, რაჲთა იყოს იგი ჴმეან და შემზადებაჲ დაბადებულისა მისისაჲ მოასწავებს სახესა ძრვისა მისისასა. |
ზედა | შკ.თგნე. | ხოლო ახუმაჲ ბაგეთაჲ და დაწებვაჲ მსგავს არს ძრვასა მას თითთასა ჴურელთა ზედა სტჳრთასა გამოყვანებასა ჴმისასა. |
ზედა | შკ.თგნე. | და ესე შეურევნელ არიან ურთიერთას, არამედ დაადგრების საქმესა ზედა, |
ზედა | შკ.თგნე. | და მე ამას სახესა ზედა ვხედავ ქალაქსა მას გონებისასა, რომელი-იგი დამკჳდრებულ არს ჩუენ შორის, რომლისანი შესავალნი მრავალ არიან ფრიად საგრძნობელთაგან. |
ზედა | შკ.თგნე. | ამას სახესა ზედა იხილე სივრცჱ იგი გონებისაჲ, რამეთუ ოდესმე შეკრბის ჩუენ თანა მეცნიერებაჲ ერთისაჲ ხოლო საგრძნობელთაგან მრავალთა. |
ზედა | შკ.თგნე. | და ამას სახესა ზედა მიხედენ სივრცესა გონებისასა, რამეთუ ოდესმე შეკრიბის ჩუენ თანა მეცნიერებაჲ ერთისა საქმისაჲ საგრძნობელთაგან მრავალთა. |
ზედა | შკ.თგნე. | ეგრევე-სახედ გემოჲს-ხილვაჲ, ყნოსაჲ და შეხებაჲ თითოვეული მათგანი მიიწევის მრავალთა ზედა საქმეთა ერთი ერთისა წინა-აღმდგომთა. |
ზედა | შკ.თგნე. | არამედ რაჟამს განყო მამაკაცებაჲ და დედაკაცებაჲ, მაშინღა თქუა, განმრავლდითო და უფლებდით ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | შკ.თგნე. | არამედ ამას ყოველსა ზედა მიწევნად იყვნეს და დაყოვნებასა და შევედრებად მას საყოფელსა. |
ზედა | შკ.თგნე. | და უკუეთუ ვინმე თქუას, რომელნი ჰხედვენ განზოგებასა ამის სოფლისასა განგებულებასა ზედა თჳსსა, |
ზედა | შკ.თგნე. | და რომელსა ზედა შევლენ განბჭობანი და რომელსა ზედა აიძულოს სიტყუამან თქუმად ესრჱთ, |
ზედა | შკ.თგნე. | რომელი საჯეს ჰურიათა მის ზედა, რამეთუ არა იცოდეს მათ, |
ზედა | შკ.თგნე. | რომელი ჯერ-არს მკუდარსა ზედა – სახუეველითა შეხუევაჲ და დადებაჲ საფლავსა, |
ზედა | შკ.თგნე. | და ესე არს საქმჱ სათანადოჲ ყოველთა მოსალოდებელი, რომელი ერთსა ამას ზედა ვიხილეთ. |
ზედა | შკ.თგნე. | და ვითარცა-იგი ყოველთასა მას ზედა აღდგომასა სიტყჳსაებრ მოციქულისა ყოფად არს: |
ზედა | შკ.თგნე. | რომელი დაცემულ იყო მის ზედა სიკუდილისაგან. |
ზედა | შკ.თგნე. | და ამას ზედა დაებადნეს. |
ზედა | შკ.თგნე. | არამედ გამოჩნდის წესითა თჳსითა და გამოჩინებაჲ იგი მისი არნ გზასა ზედა ბუნებისა თჳსისასა, ეგრეთვჱ ვიტყჳთ განთესულობისათჳს კაცთაჲსა, |
ზედა | შკ.თგნე. | ვითარმედ დაწყებასა შემზადებისა მისისასა იყო ბუნებაჲ ძალით და გამოჩინებაჲ მისი სისრულით წესსა ზედა თჳსსა. |
ზედა | შკ.თგნე. | ეგრეცა საქმჱ სულისაჲ არს საზომსა ზედა, რომლითა შეიწყნარის ჭურჭერმან თჳსმან, რომელ არს საყოფელი მისი. |
ზედა | შკ.თგნე. | მაშინ გამობრწყინდის მის ზედა მადლი იგი გრძნობისაჲ და განაშუენის. |
ზედა | შკ.თგნე. | ვითარმედ მუნითგან იყოფვის ძრვაჲ ნებათაჲ ყოველსა ზედა გუამსა, რაჲთა იქმოდის საქმესა თჳსსა. |
ზედა | შკ.თგნე. | რომელსა შინა დამკჳდრებულ არნ მეუფებაჲ და მაღლით გარდამო მთავრობნ ერსა ზედა თჳსსა და შეცვულ არნ იგი სიმრავლითა მსახურთაჲთა. |
ზედა | შკ.თგნე. | და ამისთჳს ყჳთელ-იქმნის პირი მწუხარეთაჲ და კუერცხის გულ მსგავსად გოინისა და ესე ფრიად განსლვისაგან ნავღლისა ძარღუთაგან ზედა კერძოსა გუამისასა. |
ზედა | შკ.თგნე. | რამეთუ გონებაჲ შეეყოფვის მას, რომელი მტკიცედ დგას ბუნებასა ზედა თჳსსა და ევლტის მას, რომელი შეიცვალის. |
ზედა | შკ.თგნე. | ამისთჳს ვიტყჳთ, ვითარმედ გონებაჲ ხატი არს კეთილისაჲ, ვიდრემდის ეგოს შუენიერებასა მას ზედა ძირისასა მსგავსად ძალისა თჳსისა, |
ზ~ა | შტ.კრ.იპგ. | ვითარმედ რაჲმე არიან კურთხევანი იგი ყოფილნი და ვის ზ~ა აღესრულნეს და რაჲმე არიან წწყ~ლბნი იგი და ვის ზ~ა აღესრულნეს. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | რამეთუ ყოვლადვე სრულ, განმტკიცებულ კაცი იგი სრულად გამოჩინებულ ზედა საძირკუელსა მას ჴსნისასა, |
ზედა | შკ.თგნე. | და ამისთჳს ვაჴსენეთ ესე, ვითარმედ გონებაჲ განეგების ღმრთისაგან და გუამი ესე ნივთიერი-გონებისაგან, ვიდრემდის ვეგნეთ ბუნებასა ზედა მისსა. |
ზედა | შკ.თგნე. | და მივაქციოთ კუალად მასვე სიტყუასა და ვთქუათ, ვითარმედ ოდეს გუამი ჰგიეს ბუნებასა ზედა თჳსსა და არა შეიცვალის მისგან, არნ უკუე გონებაჲ განმგებელ მისა. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | მოავლინა ათნი გუემანი ეგჳპტესა ზედა. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | რამეთუ იყო მის ზედა სული, შევიყვანნე მუნ და მივსცე ქუეყანაჲ იგი, რომელი მოიხილეს ფერჴითა მათითა“, |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | ნათელი გამობრწყინდა წარმართთა ზედა და დიდებაჲ ერისა შენისა ისრაჱლისაჲ“ და ზაბილონის მიერ ნათესავთა ჰრწმენა, |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | ხოლო აწ სულითა ქრისტეს მიერ აღსრულებულ და კურთხევანი მიეცნეს ზედა მთასა მას გარიზნსა, ვითარცა ახლითა შჯულითა გამორჩეულ, |
ზედა | შკ.თგნე. | ოდეს არნ მსგავსი ძირისაჲ მის, რომელსა ზედა გამოხატულ არნ ჭეშმარიტად, |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | და წყევანი მთასა მას ზედა გებალსა, რომელთა მათ ჰრქუაცა, რომელნი-იგი შჯულსა ქუეშჱ იყვნეს: |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | ამათა იქმნებოდა შეწყნარებულ სიტყუაჲ იგი, ვითარცა კაცი ჴორცითა ქუეყანასა ზედა გამოჩინებულ, არამედ ღმრთადცა მათ მიერ... |
ზედა | შკ.თგნე. | არამედ აზნაურებაჲ ესე არს, რაჲთა აქუნდეს ჴელმწიფებაჲ ნებასა ზედა თჳსსა. |
ზედა | შკ.თგნე. | და ვითარცა-იგი სახარებაჲ იტყჳს ხატისა მისთჳს კეისრისა, რომელი იყო ოქროსა ზედა, რომელი-იგი ხატი იყო მსგავსი მეფისაჲ სახითა და განთჳსებული მისგან. |
ზედა | შკ.თგნე. | ვითარმედ კაცი ესე ჴელმწიფჱ-ყოფად არს და მავალი ნებასა ზედა თავისა თჳსისასა და რამეთუ მიდრეკადცა არს, ვითარ-იგი იქმნა, |
ზედა | შტ.კრ.უთ. | რომელნი სარგებელსა ამას და ღმრთისა ნიჭსა მიიღებენ, რაჲთა არცაღა ამას ზედა იქადოდიან შორის წარმართთა ყრმათა, |
ზედა | შტ.კრ.უთ. | და იყო წყლით-რღუნაჲ ქუეყანასა ზედა მ~ დღჱ, მ~ ღამჱ. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | მიჰმადლა კაცთა, ვითარცა იტყჳს, ვითარმედ: „ამისა შემდგომად ქუეყანასა ზედა გამოჩნდეს და კაცთა შორის იქცეოდის“. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | „და იყოს მათ დღეთა შინა – იტყჳს უფალი – დავდვა სახლსა მას ზედა დავითისსა და სახლსა იუდაჲსსა აღთქუმაჲ ახალი, |
ზედა | შკ.თგნე. | რამეთუ არღარა ჯერ-არს მათ ზედა უფლებად სიკუდილი, რამეთუ იყვნენ ვითარცა ანგელოზნი და ძენი ღმრთისანი, |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | შეისოლვა უფლისა ფერჴი, რაჲთა მეწამულის ფერი ნიში მის ზედა მას ჟამსა აღსრულებულ გამოჩნდეს და ცხორებისა იგი კარი მოგუესწაოს. |
ზედა | შკ.თგნე. | რომელსა ზედა ვიყვენით პირველ, და არამცა შეცვალებულ ვიყვენით მსგავსებისა მისგან ანგელოზთაჲსა, უკუე არა გჳჴმდა, |
ზედა | შკ.თგნე. | და რამეთუ მიქცევაჲ იგი კაცთაჲ წესსა ზედა ანგელოზთასა აღდგომასა მას მოასწავებს, |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | განმადიდებელ და პატიოსან დამტკიცებითა ზედა საყდართა მამისათა დიდებულ. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | ყოველივე იგი გუემაჲ, რომელი მივაწიე ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა, არა მოვავლინო თქუენ ზედა, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი“. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | რომელმან თჳსი საშჯელი ინება გამოცხადებად და თქუა ვითარმედ: ყოველივე გუემაჲ, რომელი მოვაწიე მეგჳპტელთა ზედა, არა მოვაწიო თქუენ ზედა. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | ნანდჳლვე შეკრბეს ძესა შენსა ზედა იესუს ჰეროდე და პონტიელი პილატჱ ერითურთ და ჴელმწიფებითურთ. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | აწ თუ რუბენის ზედა ვინმე ჰგონებდეს ამას თქუმულსა, შეცთომილ არს, რამეთუ მრავლით ჟამით წინა მომკუდარ რუბენ და ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა დამარხულ. |
ზედა | შკ.თგნე. | და დაჴსნაჲ მისი მსგავს არს თუალსა მას შებერულსა, რომელი ჟამსა წჳმისასა იხილვის წყალთა ზედა მყის და მუნქუესვე დაშრტის, |
ზედა | შკ.თგნე. | რომელნი არიან ჩუენ შორის, რაჟამს იქმნეს შუენიერებაჲ იგი ვნებასა მას ზედა მიმსგავსებულსა ხატსა ღმრთეებისასა, |
ზედა | შკ.თგნე. | რომელნი ჰხედვენ ამას და მერმჱ გამოეძიებენ ბუნებასა ზედა საღმრთოსა და ვერარაჲ იხილიან ამისგან და არცა შეიწყნარიან თქუმული ესე. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | და „თუ მოვწყდებით ქრისტეს თანა, ნათლისღებითა, მრწამს მკუდრეთით აღდგომილიცა არღარა მოკუდეს და სიკუდილი მის ზედა არა უფლებდეს“. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | ვითარცა იაკობ იტყჳს: „ჴელნი შენნი ბეჭთა ზედა მტერთა შენთასა“. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | და დასუა საყდართა ზედა დიდებისათა, რომელსა იტყჳს: „დაჯედ მარჯუენით ჩემსა, ვიდრე დავსხნე მტერნი შენნი კუარცხლბეკად ფერჴთა შენთა“. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | აკუმევდეს საკუმეველსა ჟამსა განრისხებისასა მას ზედა და შესაწირავთა შენთა. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | ვითარცა დავითის წინაჲსწარმეტყუელისა მიერ იტყჳს: „შენ ხარ მღდელ უკუნისამდე წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა“. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | „და აწ წარიყვანენ შენ თანა მოხუცებულთა მათგანნი განთიად და მე დავდგე ლოდსა მას ზედა ქორებს, ვიდრე შენდა მოსლვადმდე და დასცე კუერთხითა კლდესა მას, |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | აწ ვინ-მე არს, რომელმან-იგი ჰრქუა მოსეს, ვითარმედ: „მე დავდგე კლდესა მას ზედა ქორებს, ვიდრე შენდა მოსლვადმდე“. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | რომელ-იგი განცადეს გამოცდასა, აყუედრებდეს მას წყალთა მათ ზედა ცილობისათა. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | ხოლო აკუმევდეს საკუმეველსა სამარადისოთა ზედა საკურთხეველსა შენსა, რაჲ-მე არს საკურთხეველი იგი, არამედ ზეცისაჲ იგი მხოლოჲ, |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | რომელნი-იგი მწიგნობარნი იყვნეს, რომელნი-იგი ნაცილსა ძჳრის-წამებასა მის ზედა იტყოდეს: |
ზედა | შკ.თგნე. | აწ ოდეს ამათ ზედა განყოფილ არს აგებულებაჲ ბუნებისა ჩუენისაჲ, |
ზედა | შკ.თგნე. | ჩას, რამეთუ ძალი იგი ცხოველი არა ხოლო ერთსა პირსა ზედა არს ჩუენ შორის, |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | საშუვალ ბეჭთა მისთა განისუენა, რამეთუ ჰრწმენა პავლეს ჯუარი იგი უფლისაჲ, რომელსა ზედა მჴარნი განჰმარტნა. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | ამას ზედა იგი განსუენებულ განმართლდა. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | და ესაია წინაჲსწარ იტყჳს: „რომელსა ფლობა აქუნდა ზედა მჴართა თჳსთა. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | და შეწყნარებაჲ გამოჩინებისაჲ ამის მაყულოვანსა მას ზედა გამოჩნდენ თავსა ზედა იოსებისსა და თხემსა ზედა დიდებულისა მის შორის ძმათა თჳსთა. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | ეგების ანუ მარიამის ზედა თქუმად, რომელი იქმნა ქუეყანა კურთხეულ და მოვიდა სიტყუაჲ იგი, ვითარცა ცუარი. |
ზედა | შტ.კრ.იპგ. | „მახლობელ ვარ, ვითარცა ჟამნი ზედა მთათა და სათნოებანი იგი გამოჩინებულისაჲ მის, რომელ-იგი მაყულოვანსა მას შინა დაადგრა ზედა თხემსა იოსებისსა“. |
ზედა | შტ.კრ.უთ. | იგი გარდამოვიდა ჰოლონფერნესა კარვად მისა და დაყო დღჱ გ~, დ~-სა დღჱსა ეძინა მას თჳსსა ზედა სასუენებელსა, |
ზედა | შტ.კრ.უთ. | და იაკობ, ძმისა უფლისაჲთგან ვიდრე კჳრილჱსამდე ლ~ე-ვე იცვალნეს ებისკოპოსნი იერუსალჱმსა ზედა. |
ზედა | შკ.თგნე. | რომელ არს იგი მსგავს საძირკუელისა, რომელსა ზედა აღშენებულ არნ გოდოლი. |
ზედა | შკ.თგნე. | რამეთუ განმრავლებაჲ ერთისაჲ ერთსა ზედა, განმრყუნელი არს ცხორებისაჲ. |
ზედა | შკ.თგნე. | ვითარცა თოვლი რაჲ დადვის მწუერვალთა ზედა მთათასა |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | და შესავედრებელ მორწმუნეთა მისა მიმართ, ვითარცა წინაჲსწარმეტყუელი იგი, იტყჳს: „ქუეყანაჲ ზაბილოვნისი და ქუეყანაჲ ნეფთალემისი, გზაჲ ზღუასა ზედა, წიაღ იორდანესა! |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ვითარცა-იგი მოციქულნი განცადნა და იუდა შეიტყუვა და ვითარცა ცხენი დასცა და მას ზედა მჯდომარე იგი სიკუდილდ მისცა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ზეცით გარდამოჲ იგი ვითარცა კურთხევაჲ იგი ზეცისაჲ, და ქუეყანისაჲ იგი – ვითარცა კურთხევაჲ ქუეყანისაჲ, რაჲთა ანგელოზთა და კაცთა ზედა უფლად გამოჩნდეს. |
ზედა | შტ.ფსალ | მსგავსად სიწრფოვებისა, რამეთუ ღმერთი ყოველთაჲ წრფელთათჳს ჴელითა მოსესითა შჯულ-სდებს ჩუენ ზედა |
ზედა | შტ.ფსალ | და იტყჳს ესრეთ: „იყვნენ სიტყუანი შჯულისა ამისანი ყოველსა ჟამსა პირსა შენსა ზრახვად მისა, და აღდგომასა შენსა და სლვასა შენსა გზასა ზედა, |
ზედა | შტ.მოქც | აწ ვიწყო და გითხრა ყოველი, ოდეს-იგი იხილეს ღმერთი უკუდავი კაცთა მოკუდავთა ქუეყანასა ზედა, რომელი მოსრულ იყო მისგან, ისრაჱლი უკუნ-დგა. |
ზედა | შტ.ქქ | ამისთჳს მოშურნე იქმნა ნეტარი იგი მოსჰ, თჳთ შურისმეძიებელ და ჴელმწიფე იქმნა ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | შტ.ქქ | რამეთუ საცხებელი იგი იყო, რომელი ვითარცა ცუარი ქუეყანასა ზედა დამოდიოდა. |
ზედა | შტ.ქქ | რაჲ-მე ეგულების თქუმად სამკჳდრებელისა მისთჳს? რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ „ცხედარსა მას ზედა კეთილად მაგრილობელო“. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | რამეთუ წინაჲსწარმეტყუელნი იგი ვითარცა ღრუბლისაგან ცუარსა გარდმოუტევებდეს მათ ზედა სიტყუასა მას ღმრთისასა. |
ზედა | შტ.კრ. თქ.იპ. | ესე შრომაჲ, რომელ არს ყუედრებაჲ იგი და გინებაჲ, რომელ მის ზედა იყო. |
ზედა | შტ.კრ.უთ. | მაქსიმიანოს, ღალერიანოს და მაქსიმოს, ძჱ არკულოსისი – თ~ წელ; ამათსავე მეფობასა მეფობდა ბარტანიასა ზედა კოსტა, მამაჲ დიდებულისა კოსტანტინესი. |
ზედა | შტ.კრ.უთ. | აგჳსტჱს კეისრისაჲთგან ვიდრე კოსტანტინესამდჱ ლ~ე მეფენი იცვალნეს ბერძენთა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | უკუეთუ გინდეს სიმდაბლით მისლვის, რაჲთა შეურდე ძმასა შენსა, ნურარას ამხილებ მას რომელსავე ზედა ბრალსა, არამედ გაქუნდინ სიმდაბლჱ იგი გულსა შინა შენსა და აბრალებდ თავსა თჳსსა და ესრჱთ სირცხჳლეულ იქმნეს მტერი. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | დაიმდაბლენით თავნი თქუენნი მოყუსისა მიმართ და ნუცა ერთსა რას ზედა სიტყუა-უგებთ მათ და ნუცა ჰრისხავთ რას, |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | შეიკრძალეთ უკუე მოთმინებაჲ, რაჲთა თქუენცა გრქუას უფალმან, ვითარმედ: „რომელთა-იგი ჩემ თანა დაითმინენით განსაცდელნი, აღგითქუამ სასუფეველსა, ვითარცა აღმითქუა მამამან ჩემმან, რაჲთა შჭამდეთ და სუმიდეთ ტაბლასა ჩემსა ზედა მრავალსახესა ჭამადსა“. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | და ნუ ჰყოფთ უკუე ნებით ნებასა ზედა მრავლსა, არამედ ნებაჲ გულისა თქუენისაჲ ყავთ, ვითარცა ყო მოძღუარმან თქუენმან, რამეთუ არა შებრკოლდა იგი ყუედრებასა მას შინა პილატჱსა, არამედ სრულ-ყო ჯუარი თჳსი, ვიდრემდის დაჯდა მარჯუენით მამისა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | მომატყუებელ იქმნის ორთა გჳრგჳნთა განსაცდელთა მათ მიერ, რომელ მოაწინის მათ ზედა, რამეთუ მცირედ ღათუ დაშურიან, არამედ მოიხუნიან დიდნი და მოუკლებელნი ნიჭნი. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | და კუალად წერილ არს მათთჳს, რომელნი დადგრომილ არიან ძჳრისჴსენებასა ზედა, „რამეთუ არავის ეგევითარსა ჴელეწიფების ხილვად ღმრთისა“. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | თავს-იდებდით შრომასა მას ურთიერთარს, რაჲთა ესრჱთ სრულ იქმნეთ სიყუარულსა მას ზედა ქ~ჱსა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | შვილნო ჩემნო, უხარის გულსა ჩემსა თქუენ ზედა, რამეთუ რაჲ ჰქმენით ამათ ორმეოცთა დღეთა შინა, ნაყოფ გექმნეს თქუენ ყოველისა ამის წელიწდისა, რამეთუ ესე არიან დღენი, რომელთა შინა უხარის მაცხოვარსა ჩუენსა, რამეთუ მოუჴედით შრომათა მისთა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | უკუეთუ ვისმე შეუძლონ, არა ერიდნენ ყოვლადვე, რამეთუ განრისხებულ არიან ჩუენ ზედა, მარადის ეძიებენ მიზეზსა ჩუენთჳს და ოდეს ჩუენ უდებ ვიქმნით, მაშინ იგინი სწრაფით და სრბით მოისწრაფიედ ჩუენ ზედა და დამთრგუნვედ ჩუენ. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ოდეს კუალად ესმის ჩუენი, ძჳრსა რაჲ ვიტყოდით ურთიერთარს, გინა ამპარტავნობდით, ჴელმწიფობედ ჩუენ ზედა და იქადიედ და იტყჳედ: „აჰა ესერა, წარვწყმიდენით შრომანი მათნი“. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ნუმცა უკუე უხარის ჩუენ ზედა მტერთა ჩუენთა და ნუცამცა მხიარულ არს გული მოძულეთა ჩუენთაჲ ჩუენ ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ოდეს-იგი მოიწიოს თქუენ ზედა ჭირი განსლვასა მას სულთა თქუენთასა, რაჲთა ბეჭედმან მან განგანათლნეს თქუენ და სიყუარული იგი გიძღოდის თქუენ ყოველსა მას გზასა, ვიდრემდის მიემთხჳვნეთ უშიშად და შეუძრწუნებლად თჳნიერ ბოროტის-ყოფისა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | და წინა გიძღოდიან თქუენ კადნიერებითა დიდებისა მათისაჲთა კეთილსა მას მის ქალაქისა და წინაჲთვე განგეხუნენ თქუენ ბჭენი და გიძღოდიან თქუენ სიხარულით და ჰჭამდეთ და სუმიდეთ ტაბლასა ზედა უფლისასა სასუფეველსა მისსა, და განისუენებდეთ კეთილად შრომათა თქუენთათჳს. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | რამეთუ მრავალნი არიან მძლავრნი გზასა ზედა და ვერ შესაძლებელ არს წარსლვაჲ გზასა მას ქალაქისასა, არა თუ თანაგივიდოდის თქუენ სიყუარული, რაჲთა არა შეიპყრნეთ გზასა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | რამეთუ მომცა ჩუენ სასწაული თჳსისა მის ბეჭდისაჲ და მამცნო ჩუენ: რომელსა ზედა არა იხილოთ ესე სასწაული, ნუ შეუტევებთ მას შემოსლვად“. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | პატივ-სცემნ მოყუასსა თჳსსა უფროჲს თავისა თჳსისა და თავი თჳსი შეურაცხ-უყოფიედ და არარად შერაცხის ბოროტი მოყუსისა და არცა განრისხნის მისა მიმართ, არცა ძჳრსა იჴსენებნ გინებასა ზედა მოყუსისასა, |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ამისთჳს დამძიმებულ ხართ, რამეთუ არა ხართ თქუენ სიყუარულსა ზედა, რამეთუ სიყუარულსა არა შურნ მოყუსისაჲ, არამედ უხარინ კეთილსა ზედა მისსა და დიდებულებასა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | რამეთუ უპოვარებასა და უცხოებასა შინა იყვნეს, ვითარცა შეცთომილნი და იქცეოდეს უდაბნოთა ქუეყანასა ზედა, რამეთუ ნანდჳლვე უცხო და მშიერ და წყურიელ იყვნეს და ჭირვეულ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | რამეთუ არა მცირესა სირცხჳლსა მოაწევს ჩუენ ზედა, რამეთუ ყოვლადვე გჳყუარს რაჲმე უფროჲს ღმრთისა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | რამეთუ მათ შეიყუარეს ღმერთი უფროჲს ყოველთა მონაგებთა მათთა, ვითარცა-იგი აბრაჰამ შეიყუარა ღმერთი უფროჲს მხოლოდშობილისა მის ძისა მისისა, და სხუათა მათ წმიდათა კაცად-კაცადმან – ღუაწლსა ზედა თჳსსა, ხოლო წმიდათა მოწამეთა შეიყუარეს ღმერთი უფროჲს სულისაცა თჳსისა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | და კუალად სიტყუაჲ იგი უფლისა ჩუენისაჲ მოვიჴსენოთ, ვითარმედ: „რომელი მცირესა ზედა სარწმუნო იპოვა, იგი მრავალსაცა ზედა სარწმუნოჲ იყოს“. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | აღიძარცეთ საბურველი იგი ბნელისაჲ პირისაგან თქუენისა, რაჲთა ოდეს მოგიჴდეს თქუენ სალმობაჲ გულისაჲ, გულისჴმა-ჰყოთ სიმწარჱ იგი მტერისაჲ, რომელი არმურისსახედ დადგრომილ არს პირთა ზედა თქუენთა და არა გიტევებს თქუენ ხილვად სიტკბოებასა ძმისა თქუენისასა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ესენი დასწვენ და უჩინო იქმან, და განილევიან ჟამითი-ჟამად ყოველნი, რომელნი მოვლენან კაცსა ზედა მავნებელნი გულისსიტყუანი ეშმაკისანი. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ხოლო ესე გულისსიტყჳთა და სმენითა მოიწევიან, რამეთუ სიყუარული სადა არა არს, მუნ ეშმაკნი კადნიერ იქმნებიან კაცსა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ვხედავ სულსა კაცისასა, რამეთუ ვიდრემდის არღა მოწევნულ არნ მის ზედა გულისსიტყუაჲ ბოროტი, წმიდა არნ იგი, ვითარცა მზჱ, |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | საშინელი იგი დღჱ, რომელი სავსე არს შიშითა, ყოვლით კერძო მოწევნად არს ჩუენ ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | რამეთუ ვითარცა-იგი ექმნა გელი ჭურჭელ მტერსა, ვიდრემდის მოკლა ადამი, მასვე სახესა ზედა არიან დღესცა ეგევითარნი ჭურჭელნი მტერისანი, რომელნი განჰხრწნიან გონებასა მათსა, |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ევლტოდეთ მათგან, ნუუკუე განიყარონ მწჳრჱ იგი თქუენ ზედა და შეაგინონ სამოსელი თქუენი წმიდაჲ, რამეთუ მაცხოვარი ჩუენი გუასწავებს ჩუენ |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | აწ უკუე შეინანე ვიდრე მოხედვადმდე შენ ზედა, ჵ, კაცო, რამეთუ არა დატევებად ვართ აქა, და მოვალს ჟამი, რომელსა შინა მოიწინნენ და წარგიტაცონ შენ და მიგიყვანონ შენ ადგილსა, რომელი არა იცნოდი და იხილო პირები, რომელი არასადა გეხილოს. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | დასდვეს ოდესმე დიდი შეურაცხებაჲ იოსებსა ზედა და ჰგონებდეს, ვითარმედ არავინ შეეწიოს მას კაცი, და ღმერთი შეეწია მას და გამოაცხადა სიწმიდჱ იგი სათნოვებათა მისთაჲ და განითქუა სიღირსჱ მისი ყოველსა სოფელსა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | რამეთუ მისგან იშვებიან ყოველნი თესლნი უკეთურებისანი, რამეთუ შემდგომად სიტყჳსა მის ბოროტისა აღორძნდის თესლი იგი უკეთურებისაჲ, ვიდრემდის მოგსრნეს თქუენ, არამედ იტყოდეთ ურთიერთარს სიწრფოებით და გამოეძიებდით მას, დადგერით მას ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | უკუეთუ განიცდიდე ცხორებასა წმიდათასა, არა ჰპოვო, ვითარმცა ერთი მათგანი დაუტევა, რომელსა ზედა არა მოაწია ჭირი. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | რამეთუ მაწინა ჭირნი ყოველთა ზედა ვიდრე სიკუდილდმდე, რაჟამს უკუე ესმის ვისიმე, ვითარმედ იდიდა წინაშე ღმრთისა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | განეწესის ყოვლითა უკეთურებითა მისითა მის ზედა და ბრძოლა-უყვის მას. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | რამეთუ წერილ არს: „ნუ დაგასწრობნ მზჱ განრისხებასა თქუენსა“, არამედ მირბიოდეთ მისა და მოიკითხენით იგინი სიტკბოებითა მით სიყუარულისაჲთა, რაჲთა რცხუენოდის მტერსა და უხაროდის ღმერთსა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ვითარცა რქუა მათ: „აჰა ესერა, მიგცემ თქუენ ჴელმწიფებასა გუელთა ზედა და ღრიაკალთა და ყოველსა ზედა ძალსა მტერისასა და არარაჲ არს, რომელმან გავნოს“. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | გამოაცხადის თავი თჳსი თჳსთა მათ მსახურთა პირითა შეურაცხებასა მას ზედა და ძჳრისსიტყუასა მას და შეგინებასა, რომელსა ჰყოფნ წმიდათა მიმართ, და ეტყჳნ თჳსთა მათ სიტყუათა თჳსთა ჭურჭელთა პირითა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ამისთჳს მოიზაკუა ესე ჴელოვნებაჲ და გამოირჩინნა თავისა თჳსისა ჭურჭელნი რისხვისანი, წურთილნი უკეთურებითა, რომელნი იქადიედ წარწყმედასა ზედა და უხარინ ბოროტსა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ხოლო თქუენ, რომელნი-ეგე მოშიშნი ღმრთისანი ხართ, ევლტოდეთ ყოველსა ეგევითარსა სახესა და ნუ დაადგრებით მას ზედა, რაჲთა არა უცხო-გქმნეს თქუენ ღმრთისაგან. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | წარუმართე გონებასა შენსა ლოცვასა ზედა განგრძნობილად დიდ ჟამ და მოგდიოდიან ცრემლნი, ვითარცა წყალნი, რაჲთა შევიდეს სინანული საყოფელთა შენთა და მოუდრიკენ მუჴლნი შენნი ცრემლითა მრავლითა, |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ვითარმედ თავთა თჳსთა ზედა უფროჲსად აღადგინიან მყრალობაჲ, რამეთუ არა რაჲ ევნების მათ სიხენეშისა მისგან მყრალობისა, რამეთუ ბუნებაჲცა მათი ეგევითარი არს პირველითგან. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | უკუეთუ ამხილო მას, მითუალოს იგი მხილებაჲ და კუალად ოდეს ამხილო, გარდამოსდიოდიან მას ცრემლნი სიკეთითა თჳსითა და მხიარულ არნ მხილებასა ზედა, რაჲთა შევიდეს სინანულსა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | აწ უკუე ნუმცა გძულან მამხილებელნი თქუენნი, და ღათუ არა გამხილებდენ უდბებითა მით მათითა, არამედ ტიროდეთ ერთგულად და ინანდით პირველ მოტევებადმდე თქუენ ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | განუხუენით თავთა თქუენთა დღითი დღედ, ვითარმედ, აჰა ესერა, დღენი გარდაჴდეს, ჟამთა ჩუენთა მოაკლდა და ნუმცა უკუე დავადგრებით სიტყუასა ზედა ბოროტსა მარადის და მოაკლდეს ჟამთა ჩუენთა უგრძნულად. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | რამეთუ რაჟამს გამოვიდოდიან ძალნი იგი ბნელისანი შემთხუევად თქუენდა და იხილონ სასწაული იგი ბეჭდისაჲ მოწაფეთა იესუსთაჲ თქუენ ზედა, ივლტოდიან თქუენგან. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | არამედ არა რაჲმცა აქუნდა ბიწი გულთა თქუენთა, რომელი-რაჲმემცა სთქუთ მოყუსისათჳს, რამეთუ პირითა მიუტევით და მერმე სხუასა რასმე ზრახვიდით მის ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | არამედ განიმტკიცენით თავნი თჳსნი სარწმუნოებითა შრომათა შინა თქუენთა, რამეთუ ვიდრე მცირედ ოდენცა სათნოებად, რომელ-რაჲ ყოს კაცმან, გინა თუ შეაიწროს თავი თჳსი საჭმელსა ზედა, ყოველი საქმჱ და შრომაჲ, რომელი-რაჲ ვყოთ, წარმოგჳდგეს ჩუენ მერმესა მას საუკუნესა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | იღუაწეთ უკუე, შვილნო ჩემნო, და ნუ ივლტით პირისაგან მტერთა თქუენთაჲსა, ნუცა გეშინინ და გეწყინებინ განსაცდელსა შინა მათსა, არამედ დაუთმობდით სულგრძელებით ყოველთა შინა განსაცდელთა მისთა, რომელნი მოიწევიან თქუენ ზედა, |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | და ღათუ იძლიოს ვინმე ერთგზის ძჳრისსიტყუად ძმისა მიმართ თჳსისა, სხუაჲ ნუღარა ვინ აღაზრზენს, რაჲთა არა დართოს შეშაჲ ალსა ზედა მისსა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | რაჲთა განგეხუნენ კარნი წინაშე თქუენსა მსწრაფლ, წინაშემდგომელთა მათ უკუე, რაჲთა არა იყვნეთ თქუენ მოქენე კართა ზედა, და-რაჲ-ჰჴშნენ წინაშე პირსა შენსა. |
ზედაცა | ფს.მაკ.C.ეპ | და ამას ზედაცა დაგჳყო პირი მაცხოვარმან, რამეთუ თქუა: „უკუეთუ შეგცოდოს შენ ძმამან შენმან შჳდგზის დღესა შინა, მიუტევე“. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ძალ-უც წმიდათა ლოცვა-ყოფად მათთჳს, რაჲთა განცხოველდენ, და კუალად ვედრებად, რაჲთა მოვიდეს მადლი იგი თქუენ ზედა და ყოველნი იგი ძალნი ბნელისანი ივლტოდიან თქუენგან, რამეთუ ურწმუნოჲსა წყლულებაჲ უკურნებელ არს. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ისმინე წერილისაჲ, რომელი მასწავებს ჩუენ ძალსა მას სარწმუნოებისასა მრავალგან, რამეთუ მოეტევებიან კაცსა ცოდვანი ქუეყანასა ზედა ლოცვითა წმიდათაჲთა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | წერილ არს: „რამეთუ თუალნი უფლისანი მართალთა ზედა და ყურნი მისნი ლოცვასა მათსა ზედა“. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | უკუეთუ და-სადა-ჰმდაბლდე ცოდვითა, მერმე გელმოდენ გულითა შენითა და უდებებისა მისთჳს შენისა ტიროდე ბრალსა მას ზედა, რომელსა შეჰვარდი. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ინანდი ცოდვათა შენთათჳს, ვიდრემდის მოიწიოს შენ ზედა წყალობაჲ და უხაროდის ანგელოზთა და ევედრებოდიან შენთჳს ყოველნი წმიდანი, |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | რამეთუ უხარინ მონანულსა ზედა და სწყალობედ გულითა ლმობიერსა, რომელნი ტირნ ცოდვათათჳს რამეთუ რქუა ანგელოზსა მას უფალმან: „შევედ ქალაქად და დასდევ სასწაული შუბლსა ზედა“. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ნუ მოსწრაფე ხართ ერთმანერთისა მიმართ ბოროტისათჳს საქმისა ამის სოფლისა, ნუცა შეჰკრბებით ნებასა ზედა ჴორცთასა, რამეთუ ესევითარი ზრუნვაჲ მომატყუებელ გექმნეს თქუენ მრავლისა ცოდვისა. |
ზედა | ფს.მაკ.C.ეპ | ტიროდეთ წინაშე მაცხოვრისა, ვიდრემდის ღირს იქმნეთ სმენად ჴმისა მის მისისა, რომელი იტყჳს: „მიგეტევნენ თქუენ ცოდვანი თქუენნი, რამეთუ სახიერ არს მაცხოვარი ჩუენი და კაცთმოყუარე და უხარის სინანულსა ზედა და იგი თავადი მეოხ არს ჩუენთჳს“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჲთამცა დაგიწერე თქუენ ზედაჲსზედა მოსაჴსენებელად და სულთა სარგებელისა წურთითა, რომელნი-ეგე გულსავსე ხართ წმიდასა მას და მართალსა სარწმუნოებასა ზედა და უწყით, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ვნებანი ესე ცოდვათანი უკუანაჲსკნელ მოვიდეს სულსა ზედა და პირველქმნული იგი კაცი გარდაჰჴდა მცნებასა ღმრთისასა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ვითარცა ჩჩჳლი, რომელი იშვა სოფელსა ამას შინა, არა დგას მარადის ჩჩჳლობისა ჰასაკსა ზედა, და დღითიდღედ აღორძნდების თჳნიერ ყოვლისა იჭჳსა, ვიდრემდე იქმნას კაც სრულ გამოუთქუმელთაებრ წესთა ბუნებისათა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ არა ნებასა ზედა არს კაცისასა, არამედ დამბადებელსა ესრეთ განუგიეს, რაჲთა გინა თუ უნდეს, გინა თუ არა, აღესრულოს ჴორციელი იგი ჰასაკი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ზეცისა სულიერსა მას შობასა ზედა არა ესრეთ განუგია, არამედ ტკივილი და მწუხარებაჲ მოთმინებით უბრძანებია თჳთმფლობელსა მას ზედა ნებასა კაცისასა, ვითარცა თჳთ უფალი იტყჳს: „იღუაწეთ შესლვად იწროსა მას ბჭესა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | მადლითა და ნიჭითა ღმრთისაჲთა მოეცემის ცხორებაჲ, ხოლო წარმართებაჲ და აღორძინებაჲ მომეცემის სარწმუნოებათა სიყუარულითა და მოღუაწებითა თჳთუფლისა მის ნებისა მისისაჲთა სრულსა მას ზედა ჰასაკსა სულიერისა მის საზომისასა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რომელნი მცირედთა სათნოებათა ზედა იქადიან, მათიცა ამპარტავნებაჲ გარდაჰკუეთა და სარწმუნოებითა და სიყუარულითა მადლისა მიერ ღმრთისა მოსავთა მისთა ცხორებისა პოვნაჲ ასწავა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და იტყჳან: „რამეთუ გულნი თქუენნი უშჯულოებასა იქმან ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ რაჲთა არა თჳსისა დიდებისათჳს იქმოდინ კეთილთა საქმეთა, არამედ დიდებად ღმრთისა და ნუმცა ეძიებთ და გიხარის ქებასა ზედა წარმავალთა და მოკუდავთა კაცთასა, არამედ ეძიებდით დიდებასა და ქებასა მხოლოჲსასა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ ესეცა შესძინა თჳსსა უკეთურებასა შვა შური კაცსა ზედა და შეშურდა მას, რამეთუ ხედვიდა მიწისაგანსა მას ხატად ღმრთისა შექმნულსა, რომელი მეუფებდა ყოველთა ზედა ხილულთა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და იგავით ესრეთ იტყჳს: „ნუ შეაბამ კალოსა შენსა ზედა ერთბამად უცხოთესლთა პირუტყუთა – ჴარსა და კარაულსა, არამედ ერთისა თესლითა პირუტყუნი შეაბენ და ესრეთ განლეწე კალოჲ შენი“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | „ქუეყანასა ზედა შენსა ნუ დასთესავ ორსა თესლსა, ნუცა ორჯელ წელიწადსა შინა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | სიყუარულსა არა შურნ, არა მაღლოინ, არა განლაღნის, არა სარცხჳნელ იქმნის, არა ეძიებნ თავისა თჳსისასა, არა განრისხნის, არა იგონებნ ბოროტსა, არა უხარინ სიცრუესა ზედა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | თუ რაჲ არს სასოებაჲ იგი წოდებისა თქუენისაჲ და თუ რაჲ არს სიმდიდრე დიდებისა მისისაჲ წმიდათა შორის და თუ რაჲ არს გარდამეტებული იგი სიდიდე ძლიერებისა მისისაჲ ჩუენ ზედა მორწმუნეთა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ითხოვს და იტყჳს: „ამისთჳს მოვიდრეკ მუჴლთა ჩემთა წინაშე მამისა ჩუენისა და უფლისა იესუ ქრისტესა, რომლისაგან ყოველი ნათესავი ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა სახელ-ედების, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | მე ვითარცა ვჰგონებ, რამეთუ ვერ იკადრებდა მიახლებად ადამისა, არამედ დაარწმუნა უუძლურესსა მას გონებასა დედაკაცისასა და ამის მიერ აცთუნა ადამ და ესრეთ მოვიდა მათ ზედა სიკუდილი ბრძანებისაებრ მეუფისა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და კუალად სიტყუაჲცა იგი წერილისაჲ, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: „ბნელი იყო წყალთა ზედა“, რომელსა-მე ბნელსა იტყჳს? |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ვითარმედ: „ვერცა რას წინადაცუეთილებაჲ შემძლებელ არს, ვერცა წინადაუცუეთილებაჲ, არამედ ახალი დაბადებული და რომელთაცა კანონი ესე დაიმჭირონ, მშჳდობაჲ მათ ზედა და წყალობაჲ ისრაჱლსა ზედა ღმრთისასა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და მას ყოველსა ზედა, რაჲთა აღვიღოთ ფარი იგი სარწმუნოებისაჲ, რომელთა მიერ შემძლებელ ვიქმნნეთ ყოველთა ისართა უკეთურებისათა განჴურვებულთა დავსებად, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და იტყჳს ყოვლითავე ლოცვითა და ვედრებითა, მოთმინებითა რაჲთა ილოცვიდეთ ყოველსა ჟამსა სულითა და მას ზედა იღჳძებდით ყოვლითა მოთმინებითა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ამისთჳს ურჩ ექმნა იგი პირველსა მას ჴმასა მტკიცესა და ისმინა მეორე იგი ჴმაჲ ბნელი და არამტკიცე და ესრეთ ნეფსით თჳსით დაუტევა დიდებული იგი და დაუსრულებელი საუკუნე და შეიყუარა სოფელი და განაბნია თავი თჳსი სულმან ყოველსა ამას ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და მცირედთა მათ სათნოებათა ზედა არაოდეს გულსავსე იქმნებიან – მარხვასა მცირეთა მათ სათნოებათა, გინა თუ მღჳძარებასა, გინა თუ მოღუაწებასა, გინა სხუასა რასმე მადლსა სულიერსა ვიდრე უკუანაჲსკნელად სულთქუმადმდე, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჲთა ესრეთ ისწაონ მოსწრაფეთა და მჴნეთა გზაჲ ზეცათა ქალაქსა მიმყვანებელი, რაჲთა მას ზედა რბიოდიან, ვიდრემდე მისწუდენ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო რომელი იქცეოდის საქმეთა შინა საწუთროჲსათა, შეცთომილ არს იგი და ვალს მაღნართა შინა და ეკალთა და კუროჲსთავსა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ეგრეთვე ყოვლითა ერთგულებითა და შიშითა ღმრთისაჲთა ისწრაფდით, რაჲთა თითოეული ძმათა დაამტკიცებდეთ საქმესა ზედა კეთილსა, რაჲთა დიდი და მიუწთომელი კეთილი მოიგოთ ღმრთისაგან ეგევითარისა შრომისა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ნუ ვნებითა უკეთურებისაჲთა, ვითარმცა თავთა თჳსთა განშჯიდით, რაჲთა ესრეთ შრომაჲ ეგე თქუენი, რომლისათჳს ჴელ-გიყოფია, აღასრულოთ და სასუფეველი ცათაჲ დაიმკჳდროთ, რამეთუ ესე არს ჭეშმარიტად ანგელოზებრი ცხორებაჲ ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ნუმცა ვინ მაღლოვის მეორესა ზედა და ნუცამცა ვის ჰყავს თავი თჳსი უკეთეს ანუ უზეშთაეს უდარესისაცა ყოველთაჲსა, არამედ ჰყავსმცა თავი თჳსი თითოეულსა უქუეს ყოველთასა, ვითარცა მოწაფჱ ქრისტესი, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და გემოთა მიერ სანოაგეთაჲსა მოვალს სულსა ზედა სიმძიმჱ ჴორცთაჲ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და უკუეთუ ესე ყოველი მოიგოს, მაშინ იქმნას იგი ძე მაღლისა და ქუეყანასა ზედა ვიდოდის, „და მოქალაქობაჲ მისი აქუნდეს ცათა შინა“ და აიძულებდეს იგი თავსა თჳსსა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ეგევითარი სული ვალს გუელთა ზედა და ღრიაკალთა და დასთრგუნავს ლომსა და ვეშაპსა და ასპიტსა, და იქედნესა ზედა იქცევის და შევალს იგი ბუდესა მას ვეშაპისასა და წარსტყუენავს შვილთა მისთა ძალითა ფრიადითა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | მაშინ სახლისა უფალი იგი იხარებნ მუშაკსა მას ზედა და სული იგი განისუენებნ სიტყუასა მას ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ამისთჳსცა ნუ მოიწყინებ, ისწრაფე, რაჲთა მიიწიო და განისუენო და შვილ მაღლისა გეწოდოს, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „შვილნი ჩემნი სიტყუასა ზედა ჩემსა არიან“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | „მოხედნა ღმერთმან შესაწირავსა ზედა აბელისსა, ხოლო ძღუენსა მას ზედა კაენისსა არა მოხედნა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო სიტყუაჲ ესე მოასწავებს სიხარულსა მას ზეცისასა სილიერსა, რომელი მიეფინების სულთა ზედა ღირსთა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო აწ რომელსა ჰნებავს, რაჲთა მიეცეს ზეცისა იგი საჭურველი, შეუდეგინ იგი სიტყუასა პავლესსა, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: „ლოცვითა და ვედრებითა იყოფებოდეთ მარადის სულითა და მათ ზედა იღჳძებდით მარადის მოთმინებით და სიმჴნითა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ესრეთ ჟამსა მას ბრძოლისასა აღჳრ-ასხამს ცხენსა თჳსსა, რაჲთა კუალსა ზედა გონებისასა ვიდოდის ცხენი იგი, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ ფრიად გულისჴმა-ვყოთ სიტყუაჲ იგი, რამეთუ თჳთვე კუალად იტყჳს, ვითარმედ: „განიწმიდენით გონებანი თქუენნი და ყოველივე მაღალი, რომელი ამაღლდების გულისჴმის-ყოფასა ზედა ღმრთისასა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | მაშინ მოუჴდა მას უცხოჲ ვინმე მძლავრი და ჰრქუა მას: „რად არა ხარ შენ ჴელმწიფე ყოველსა ზედა, რომელ არს ქალაქსა მაგას შინა? |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ამისთჳს თანა-აც, რომელსა აქუნდეს ტკივილი სულისათჳს თჳსისა, „რაჲთა განიწმიდნეს გულისსიტყუანი თჳსნი და ყოველი სიმართლჱ, რომელი ამაღლდების გულის-ჴმის-ყოფასა ზედა ღმრთისასა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ეგრეთვე თანა-აც, და თჳსითავე ჴელმწიფებითა აღმოჰფხურას ნერგი იგი სიბოროტისაჲ, დამყნას თჳსსავე ზეთისხილსა ზედა, სიტყჳსა მისებრ მოციქულისა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | გულისჴმა-ყავ აწ განყოფანი ორთა მათ სულთანი: რამეთუ რომელი შრომით და მოწყალებით შეყოფილ იყოს მცნებათა ღმრთისათა, მის ზედა მოვალს სიმდიდრჱ სულისა წმიდისაჲ და ესრეთ განძლიერდების სული იგი და მოვალს „საზომსა“, რომელი გჳჩუენა ჩუენ უფალმან. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | ხოლო აწ ჩუენთჳს კაცადცა ქუეყანასა ზედა გამოჩნდა, გამოგიცხადებს შენ ამას რომლისა მის მიერ ლოცვისყოფითა წარწევნად წადიერ ვართ გამოძიებად. |
ზედა | შტ.ნეტ.იპ | რამეთუ იტყჳს ესაიაცა: „და იყოს, რაჟამს აღასრულოს უფალმან ყოველი-ვე ესე ყოფად ზედა მას სიონსა და იერუსალჱმსა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ამისთჳს ჯერ-არს, რაჲთა სათნო-იყონ სხუათაცა ძმათა და უხაროდის ძმისა მის წარმატებასა ზედა, ვითარცა თჳსისა ასოჲსასა, რაჲთა მათცა აქუნდეს მადლი სიყუარულისაჲ ღმრთისაგან. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო რომელსა ენებოს თავისა თჳსისა შემშჭუალვაჲ ლოცვასა, არსმცა იგი ფრთხილ მანქანებათა ზედა ეშმაკისათა და აქუსმცა მარადის საურავი და ზრუნვაჲ და მას გამოეძიებსმცა გონებასა თჳსსა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ესრეთ ამაღლდა სამეუფოსა მას ზედა პატიოსნებასა და აღივსო შურითა კაცისაჲთა და აცთუნა იგი და უმეტესი დაცემაჲ ქმნა და მაშინვე განეგო დაშჯაჲ მისი გეჰენიასა შინა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რომელი-იგი აჩუენა პირველად ევაჲს ზედა და შეაგდო იგი ურჩებასა მცნებისა ღმრთისასა და მის მიერ აცთუნა ადამ მსგავსითა მით ჭურჭლითა, რამეთუ ვერ შემძლებელ იყო, თუმცა შიშუელი მოუჴდა მას დიდებისა მისისათჳს, რომელი აქუნდა ადამს. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ამის საქმისა აღსრულებაჲ თანა-აც უფროჲსად წინამძღუარსა ძმათასა, რაჲთა თავნიცა მათნი რომელნი-იგი მათ თანა არიან, დაამტკიცნენ ესევითარსა განგებასა ზედა, რაჲთა რომელსა ენებოს მოღუაწებაჲ, არა დაიხრწეოდის კეთილისა მის საქმისაგან, რომელცა ჴელ-ყო. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ მრავალღონებისა მიერ მტერისა წარიტყუენვის, ანუ აღზუავნების მათ ზედა, რომელნი ვერ მიწთომილ იყვნენ წუთ ესევითარსა ლოცვასა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ვჰგონებ მე, ვითარმედ პირველი იგი დიდებაჲ ადამისი იხილა მტერმან პირსა ზედა მოსესსა და მოიწყლა გული მისი და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ ეგულების დაცემაჲ მეუფებისაგან თჳსისა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და შესაძლებელ არს აქაცა სიტყუაჲ იგი მოციქულისაჲ, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: „მეუფებდა სიკუდილი ადამისითგან ვიდრე მოსესამდე უცოდველთაცა ზედა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო სათნოებათა იგი ნაყოფიერებაჲ განსუენებაჲ არს სულიერი და სიტკბოებაჲ უხრწნელი, რომელი მოვალს სულთა ზედა სარწმუნოთა და მდაბალთა სულისა მიერ წმიდისა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჲთა არა აღვზუავნებოდით ერთმანერთსა ზედა, ანუ ამპარტავან ვიყვნეთ, ანუ მდრტჳნავ და ესრეთ ცუდად ამაო-ვყოთ შრომაჲ ჩუენი,არამედ უფროჲსღა სიმდაბლით თავნი ჩუენნი უდარესმცა მოყუასთა ჩუენთა შეგჳრაცხიან და ყოველთა, ვითარცა უფალთა, პატივ-ვსცემდეთ და ვჰმორჩილობდეთ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ეგრეთვე უკეთური იგი მოეკუეთა ზეცისა კრებულისაგან ცხოველთაჲსა და მისცა თავი თჳსი გონებასა ჴორციელსა ყოველით კერძოვე და იქცევის ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და რომელი-იგი მარადის ილოცვიდეს, ნუმცა აღზუავნების მათ ზედა, რომელნი ვერ შემძლებელ იყვნენ მარადის ლოცვად, რაჲთა ესრეთ საქმჱ მისი წარემართოს წინაშე ღმრთისა და კაცთა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ სიმდიდრეცა და სიგლახაკჱ, დიდებაჲ და უპატიოებაჲ და ჭირი და განსუჱნებაჲ მართლისა მის გულისა მათისათჳს, და რამეთუ უყუარს ღმერთი ჭეშმარიტებით, ამისთჳს ყოველივე კეთილად მოიწევის მათ ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ვითარმცა ყოფილ იყო ესევითარი სიხარული მათთჳს ცათა შინა და ვითარმცა ქადაგებულ იყო მაშინ ღმერთი ქუეყანასა ზედა წინაშე ყოველთასა, ვითარმედ იგი მხოლოჲ არს ღმერთი ცათა შინა? |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჲთა გამოაჩინოს უფალმან თჳსი სიყუარული მის ზედა, რაჲთა განვლნეს სულმან მან „მთავრობანი და ჴელმწიფებანი“ და შეეყოს ნაყოფიერი ნათელი ნათელსა ნეტარსა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ამისთჳს დაბადებულნი ვართ, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „მისნი შქმნულნი ვართ დაბადებულ საქმეთა ზედა კეთილთა, რაჲთა მათ შინა ვიდოდით“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | მერმე ნამეტნავი იგი დაყუდებულთაჲ შეემატების ნაკლულევანებასა ზედა მორჩილთასა, რაჲთა იქმნას სიწრფოებაჲ ყოველსავე ზედა, ვითარცა წერილ არს: „ვითარმედ ფრიადსა მას არა გარდაემატა და მცირესა მას არა დააკლდა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ესე არს ანგელოზებრი ქუეყანასა ზედა ცხორებაჲ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ესე არს სიტყუაჲ იგი, რომელი წერილ არს: „იყავნ ნებაჲ შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რომელთა ღირსვე არა იყო სოფელი ესჱ, უდაბნოთა ზედა, შეცთომილნი მთათა და ქუაბთა და ჴურელთა ქუეყანისათა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ესევითარითა მით სახითა შემძლებელ ვიქმნეთ ჭეშმარიტად დათრგუნვად გუელთა და ღრიაკალთა და ყოველსა ძალსა მტერისასა და სიყუარულითა ერთმანერთისაჲთა მადლითა ქრისტესითა შევმუსრნეთ თავნი ვეშაპთანი და ასპიტსა და იქედნესა ზედა ვიდოდით და დავთრგუნოთ ლომი და ვეშაპი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო მართალნი იგი, რომელთა ვნებანი უკეთურისანი დაიმორჩილნეს, იგინი უფროჲსად იდიდენ, რომელთა ახოვნად მოითმინენს მათ ზედა მოწევნული, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ არს ფარული რაჲმჱ ბიწი და სიბნელე გარეგანი ბუნებისაჲ კაცსა თანა, რომელ-იგი მოვიდა ბუნებასა ზედა კაცთასა გარდასლვითა ადამისითა მცნებისაგან, და იგი არს, რომელი აღამრღუევს და შეაგინებს სულთა და ჴორცთა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ვითარცაღა ზღუასა ზედა, რაჟამს-იგი ქრინ ქარი სასტიკი და აღძრულ იყვნეს ღელვანი და ნავი იგი დაინთქმოდა, შეჰრისხნა უფალი ქარსა მას და დასცხრა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჟამს-იგი ესმეს ვედრებაჲ და შეჰრისხავს სულთა მათ უკეთურთა და ღელვასა მწარისა მის ზღჳსა ცოდვისა და მოვალს მყუდროებაჲ მადლისაჲ სულსა ზედა და გონებასა და ესრეთ შეემშჭუალვის სული იგი დაუყენებელად სიყუარულსა უფლისასა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ვითარცა იფქლი დათესული ქუეყანასა ზედა თითოსახედ გამოიღებენ ნაყოფსა, რამეთუ რომელიმე მარცუალი ნაყოფსა უფრო გამოიღებს და რომელიმე – უმცრო, ხოლო ყოველივე იგი ერთსა კალოსა მივალს და ერთსა საუნჯესა შთაისხმის, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რომელი-იგი აქაჲთვე დამკჳდრებულ არნ მათ შორის და ყოველივე იგი ნათელი ერთ არს, ვითარცა-იგი ვარსკულავთაჲ და ერთ არს მადლი იგი ღმრთისაჲ, რომელი ბრწყინავს აღდგომილთა ზედა ღირსებისაებრ ცხორებისა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ვითარცა უფალი მოციქულთა ეტყოდა ბრძოლისა მისთჳს ეშმაკისა, რომელი მათ ზედა მომავალ იყო და თქუა,: „რაოდენგზის გამოგითხოვნა თქუენ ეშმაკმან, რაჲთამცა აგცრნა, ვითარმცა იფქლი და მე ვევედრე მამასა ჩემსა, რაჲთა არა მოგაკლდეს სარწმუნოებაჲ თქუენი“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ბრძანებაჲ იგი დამბადებელისაჲ, მიეცა კაენს ცხადად, ვითარმედ – „იწროებით და ძრწოლით იყო ქუეყანასა ზედა“, იგი სიტყუაჲ დაფარულად სახე არს ცოდვილთაჲ, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ვითარცა ერთისა მის ადამისგან ყოველი ნათესავი კაცთაჲ განეფინა ქუეყანასა ზედა, ეგრეთვე ერთი იგი უკეთურებაჲ ყოველსავე ცოდვილსა ზედა ნათესავსა კაცთასა მიეფინა და |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ვითარცა ერთი ქარი კმა-ეყოფვის შერყევად ყოველთავე ხეთა და ნერგთა და მცენარეთა ქუეყანისათა, ანუ ვითარცა ერთი იგი ბნელი ღამისაჲ ყოველსა ქუეყანასა ზედა განეფინების, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და კუალად იტყჳს: „რომელმან შეიწყნაროს მართალი სახელსა ზედა მართლისასა, სასყიდელი მართლისაჲ მოიღოს“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ვითარმედ: „არა ჯერ-არს, რაჲთა დაუტეოთ სიტყუაჲ ღმრთისაჲ და ვჰმსახურებდეთ ტაბლებსა, არამედ გამოვარჩინეთ კაცნი სავსენი სულითა წმიდითა და დავადგინნეთ საქმესა ამას ზედა, ხოლო ჩუენ მსახურებასა შინა სიტყჳსასა და ლოცვასასა დავადგრეთ“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ამისთჳს თანა-გუაც, რაჲთა ჩუენცა ლოცვასა პატივ-ვსცემდეთ უფროჲს სხუათა მცნებათასა ოდენ ამას ზედა ვისწრაფოთ, რაჲთა ყოველსა სიყუარულითა ღმრთისაჲთა ვიქმოდით და ამით გულისსიტყჳთა რაჲთამცა მივიწიენით მადლითა ღმრთისაჲთა სიწმიდესა გულისასა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: „იყვნენ ორნივე ერთ ჴორც“, ხოლო მოციქული წერილსა მას სულიერსა კერძოსა ზედა იტყჳს. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | კითხვაჲ: რაჲსათჳს რამეთუ გუელი იგი, რომელი ჯუარს-აცუა მოსე უდაბნოსა ზედა, ხატად და სახედ უფლისა არს? |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ თჳთ უფალი იტყჳს: „ვითარმედ აღამაღლა მოსე გუელი უდაბნოსა ზედა, ესრეთ ჯერ-არს ამაღლებაჲ ძისა კაცისაჲ“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ იტყჳს პავლჱ ვითარმედ: „ვითარცა ერთისა მის მიერ შემოვიდა ცოდვაჲ სოფლად და ცოდვისა მის მიერ სიკუდილი და ესრეთ ყოველთამდე მოიწია სიკუდილი, რომელსა ზედა ყოველთავე ცოდეს“, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ არიან ვიეთნიმე, რომელნი უგულისჴმოებით ჰგონებენ, ფრიად ამაო არიან სიტყუანი ესე ჩუენნი და ვითარმედ შეუძლებელთა საქმეთა ვესავთ და ვიტყჳთ, რომელი-ესე ვთქუთ წამებითა წმიდათა წერილთაჲთა სიწმიდისა მისთჳს, რომელი მოვალს ჭეშმარიტთა მორწმუნეთა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ამისთჳს ბრძანებითა ღმრთისაჲთა სპილენძისა იგი გუელი ზე აღამაღლა ძელსა ზედა და გუელისა მიერ ცემულნი იგი მიხედვიდიან სპილენძისა გუელსა მას და ირწმუნებდიან და ცხოვნდიან იგინი ბრძანებისაებრ მეუფისა. |
ზედა | შტ.ფსალ | რომელნი დაწერნა კალამმან ღმრთისამან დავით, სულისა მიერ წმიდისა შეთხზნა ბრაბიონი ქებისაჲ და დადვა იგი თხემსა ზედა ეკლესიისასა საძლეველად მტერისა |
ზედა | შტ.ფსალ | აწ ამისა შემდგომად წინაჲსწარმეტყუელი მოაქცევს სიტყუასა თჳსსა კრებულისაგან ჰურიათაჲსა და მეფეთა ზედა მორწმუნეთა |
ზედა | შტ.ფსალ | რაჲ ვთქუათ სიკუდილისათჳს მამისა და ძმისმკლველისა აბესალომისა წარმდებებაჲ, რომელი უფროჲსად მამასაცა ზედა წარმდებ იქმნა ყოფად დევნისა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ამისთჳს, რამეთუ გარეგანთა სახეთა ზედა გულსავსე იქმნებიან, ანუ მცირედთა რათმე სათნოებათა ზედა და ამით ესევითარითა სახითა ვერ მისწუთებიან სასოებასა მას ნეტარსა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და კუალად წერილ არს, ვითარმედ: „უკუეთუ თქუენ დაადგრეთ სიტყუასა ზედა ჩემსა, ჭეშმარიტად მოწაფენი ჩემნი ხართ თქუენ და გულისჴმა-ჰყავთ ჭეშმარიტებაჲ და ჭეშმარიტებამან განგათავისუფლნეს თქუენ და ღმერთმანცა შემუსროს ეშმაკი ფერჴთა თქუენთა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ამისთჳსცა გჳჩუენებს, ვითარმედ ჰურიათა ზედა სასწაულნი სასწაულად ჩუენდა იქმნეს და იტყჳს: „ვიეთ განამწარეს ღმერთი? |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არა მათა, რომელთა ნაწევარნი მათნი უდაბნოსა ზედა დაცვივეს? |
ზედა | შტ.მოქც | ე~. და მეფობდა ფარნაჯობ და აღმართა კერპი ზადენ მთასა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო მცირედნი ვინმე არიან ფრიად, რომელთა მოიგეს კეთილსა დაწყებასა ზედა დასასრულიცა კეთილი და განვლეს, ვიდრე აღსასრულადმდე დაუცემელად და ერთი იგი სიყუარული დაიმარხეს ღმრთისა მიმართ და მისთჳს ყოვლისაგან ქუეყანისა მოსწყჳდნენ თავნი მათნი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და კუალად უდაბნოსა ზედა ძელისა მიერ და გუელისა მის სპილენძისა მოსცა ჴსნაჲ ერსა თჳსსა, რომელთა მიერ პირველად ეშმაკმან სიკუდილი და წარმოტყუენვაჲ მოაწია, მათ მიერვე ქმნა უფალმან ჴსნაჲ და ცხორებაჲ, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რომელი ადამისითგან მოიწია ჩუენ ზედა და გურემულნი იგი სულიერთა გუელთაგან უკეთურებისათა მიხედვიდენ მას სარწმუნოებით და ცხონდენ ცხორებად საუკუნოდ. |
ზედა | შტ.მოქც | და მოვიდეს და დაჰმარხეს ძლევით შემოსილი გუამი მისი, ადგილსა-ვე ზედა ბუდს, დაბასა კხოეთისასა(!). |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და არს იგი სახჱ წმიდათა მათ და პატიოსანთა ქუათაჲ, რომელთა გუეგულების გორვაჲ ქუეყანასა ზედა და, ხოლო იტყჳს გინა თუ უპირმშოეს მისა და ლოდისა საკიდურისა პატიოსნისა, რომელ არს უფალი, გინა მოციქულთათჳს, რამეთუ აჩრდილმანცა პეტრესმან მკუდარი აღადგინა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და კუალად რაჟამს აჩრდილი გუამისა უფლისაჲ, რომელი ჩუენთჳს მოკუდა, მიეფინა მკუდართა ზედა, მრავალნი აღდგეს. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და აწცა ფარულად თითოეულსა სულსა ზედა რაჟამს მოვიდეს ძალი გუამისაჲ მის, აღადგინებს მას სიკუდილისგან ვნებათაჲსა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო სხჳთა სახითა, ვითარცა პირველად ვთქუთ, კლდჱ იგი ძალისა ღმრთისაჲ, რომელი დამკჳდრებულ იყო კუერთხსაცა შინა და კლდესაცა, რაჟამს ეჩუენა მოსეს უდაბნოსა ზედა ჰრქუა მას: |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | კუალად მიყო ჴელი მისი მდინარეთა ზედა და მოეგო წყალი თჳსსავე ბუნებასა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და მაშა კუერთხი მოსესი იხილა ეგჳპტისა ქუეყანამან და შეძრწუნდა, უკუეთუ რაჟამს სული ღმრთისაჲ მიეფინოს სულსა ზედა მორწმუნესა, ვითარ არა შეძრწუნდეს ქუეყანაჲ სულიერისა მის ეგჳპტისაჲ, რომელი სავსე არს ვნებითა და ცოდვითა? |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ამისთჳსცა კარი სასძლოჲსაჲ მის დაეჴშა მათ ზედა, რამეთუ ზეცისა სიძესა მას არა სათნო-ეყვნეს, არამედ შეიკრნეს იგინი სიყუარულითა სოფლისაჲთა და სიყუარული და ტრფიალებაჲ მათი არა იყოს ზეცისა სიძისა მიმართ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო სულნი, რომელნი თჳსსავე ბუნებასა შინა დაშთენ, მათნი გონებანი ქუეყანასა ზედა ვლენან და ქუეყანისასა იგონებენ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ იგი კაცთმოყუარჱ სულგრძელ არს ჩუენ ზედა და მოელის თუ ოდეს მოუჴდეთ მას, და ჭეშმარიტებით განახლდეს შინაგანი კაცი და არა ჰრცხუენეს პირთა ჩუენთა დღესა მას სასჯელისასა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ, აჰა, ეგეზომი დიდებაჲ აღგჳთქუა უფალმან რავდენი სახიერებაჲ აჩუენა ჩუენ ზედა პირველითგან და უკუანაჲსკნელ თჳთ მოწყალებითა გამოუთქუმელითა მოვიდა და ჯუარსეცუა ღმერთი ჩუენთჳს, რაჲთა ჩუენ ცხორებად მოგუაქცინეს. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ამას ყოველსა ზედა ჩუენ არავე დაუტეობთ ნებათა ჩუენთა და სიყუარულსა სოფლისასა და ჩუეულებათა ბოროტთა და ამისთჳს მცირედ მორწმუნე ვიქმნებით ჩუენ, და ნუუკუე სრულიად ურწმუნო. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | თუ არა, მეშინიან, ნუუკუე ესრეთ უდებებითა ვიქცეოდით და დაემტკიცოს ჩუენ ზედა სიტყუაჲ იგი მოციქულისაჲ, რომელსა იტყჳს: „ანუ სიმდიდრესა სახიერებისა მისისასა უგულებელს-ჰყოფ და არ უწყი, ვითარმედ მაცხოვარებაჲ უფლისა სინანულად მიგიზიდავს ჩუენ“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ უკუეთუ იგი სულგრძელ გუექმნებოდის და ჩუენ უფროჲსად ვცოდვიდეთ და შევსძინოთ ძჳრი ძჳრსა ზედა, მაშინ უდებებითა ჩუენითა აღვაორძინებთ საშჯელსა ჩუენსა და მოვალს ჩუენ ზედა შემდგომი იგი სიტყუაჲ მოციქულისაჲ: |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და უფროჲსად შეურაცხ-ჰყოფდეს მცნებათა მისთა შესძინოს ცოდვაჲ ცოდვასა ზედა და დაცემაჲ დაცემასა ზედა, მერმე აღასრულებს საზღვართა ცოდვისათა და გარდაჰვლის მათ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და მო-რაჲ-ვიქცეთ, სიხარულით შეგჳწყნარებს ჩუენ, რაჲთა არა აღორძნდეს უდებებაჲ ჩუენ შორის დღითი დღედ და განმრავლდენ ცოდვანი ჩუენნი და მოიწიოს ჩუენ ზედა რისხვაჲ ღმრთისაჲ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო უკუეთუ განხრწნადთა და მოკუდავთა გუამთა ზედა ეგოდენსა წყალობასა აჩუენებდა და ესრეთ ჰკურნებდა, მაშა, სული უკუდავი იგი უხრწნელი, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და არარასა ზედა განისუენებდეს ამის სოფლისა საქმეთაგანსა, არამედ მას ოდენ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | კუალად ჰმონის სულსა წმიდასა და დღითი დღედ წარმემართებინ კეთილსა შინა და ვალნ გზასა მას სიმართლისასა, ვიდრე აღსასრულადმდე არარასა ზედა უკეთურისასა, არცა შეაწუხის მადლი იგი სულისა წმიდისაჲ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ნეტარმან წინაწარმეტყუელმან ეზეკიელ იხილა ჩუენებაჲ და ხილვაჲ საღმრთოჲ დიდებული და დაწერა ხილვაჲ სავსჱ საიდუმლოჲთა, რამეთუ იხილა მან ვაკესა მას შინა, მდინარესა ზედა ქობრსა ეტლი ქერობინთაჲ, რომელსა აქუნდეს ოთხნი ცხოველნი სულიერნი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და იხილა, ვითარცა მსგავსებაჲ საყდრისაჲ და მის ზედა მჯდომარჱ მსგავსებაჲ კაცისაჲ და ფერჴთა მისთა ქუეშე იყო საქმე საფირონისაჲ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ეტჳრთა ეტლთა მათ ქერაბინთა და ცხოველთა მათ ზედა მჯდომარე იგი მეუფჱ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არარაჲ არნ მის შორის ზურგით კერძოჲ ადგილი, არამედ ყოველივე პირ არნ, რამეთუ ზის მის ზედა გამოუთქუმელი იგი შუენიერებაჲ ნათლისა ქრისტესისაჲ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ იტყჳს, „ვითარმედ ჴელი კაცისაჲ იყო ქერაბინთა ქუეშე“, რამეთუ იგი არს მას ზედა მჯდომარჱ და წარმმართებელი მათი და იგივე არს, რომელსა ქუეშე უტჳრთვან და აღუსუბუქებს მათ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და მათ მიერ ვალს სული და ამათ ზედა განისუენებს ღმერთი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | გინა თუ ყოვლისაგანვე გუამისა შესაკრებელისა წმიდათაჲსა, რომელი-იგი არს ნათელ და თუალ, რამეთუ ზის მათ ზედა უფალი და ჰმართებს მათ ძალითა სულისა თჳსისაჲთა და, მან უწყის, უძღჳს მათ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ვითარმედ: „თქუენ ხართ ნათელნი სოფლისანი“, რამეთუ მან ყვნა იგინი ნათელ და მათ მიერ ბრძანა განათლებაჲ სოფლისაჲ და კუალად იტყჳს: „არა აღანთიან სანთელი და დადგიან იგი ჴჳმირსა ქუეშე, არამედ სასანთლესა ზედა და ჰნათობნ ყოველსავე კაცსა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო პირველად ცხოვარი იგი დაიკლის მღდელისა მიერ, მერმე დაიჭრის და დაიმარილის და ესრეთ დადვიან იგი ცეცხლსა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ვითარმედ: „განძარცუნა ყოველნი მთავრობანი და ჴელმწიფებანი ჯუარსა ზედა და განაქიქნა იგინი“, რამეთუ ამისთჳს განკაცნა უფალი, რაჲთა განაშიშულოს იგი და მოუღოს მას თჳსი ტაძარი, რომელ არს კაცი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო აწ სული თჳსსა ნებასა ზედა არს: უკუეთუ მიიღოს ნათელი ღმრთისაჲ, მას შინა ცხონდების ყოვლითავე სათნოებითა და არს იგი განსუენებასა შინა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო უკეუთუ წინამოექცეს ცოდვაჲ, მიერითგან აყენებს სულსა, რაჲთა არღარა მიეახლოს ღმერთსა, რაჲთამცა ვერ მოიღო ძლევაჲ მის ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო სულსა, რომელსა ზედა ჯდეს უფალი და ეპყრნენ მას აღჳრნი მისნი, იგი სძლევს მას, რამეთუ უძღჳს იგი ეტლსა მას სულისასა კეთილად სიბრძნითა ზეცისაჲთა, რამეთუ არცა ებრძვის იგი ეშმაკსა, არამედ არს იგი მთავარ და ჴელმწიფე და მარადის ძლევაჲ მისი არს. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ვითარცა ქერაბინნი ვლენან, არა სადა თჳთ ენებოს, არამედ სადაცა ენებოს ზედამჯდომელსა მას, რომელი-იგი ზის მათ ზედა და კუალად უტჳრთვან იგინი, რამეთუ წერილ არს, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო უკუეთუ თჳსსა ოდენ ბუნებასა ზედა ეგოს და გარეშე თჳსისა მის ბუნებისა არა იჴმაროს, განიხრწნების და წარწყმდების. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ვაჲ არს სულისა მის, რომელი თჳსსა ოდენ ბუნებასა ზედა დგეს და საქმეთა თჳსთა ესვიდეს და არა აქუნდეს სულისა წმიდისა ზიარებაჲ, რამეთუ ეგევითარი მოკუდების და არა ღირს იქმნების ცხორებასა მას ღმრთეებისასა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ვითარცა უძლური, რაჟამს მისწყდის სრულიად საჭამადსა და სასუამადსა, განსაწირავ არნ იგი რამეთუ ტიროდიან მის ზედა ყოველნივე მოყუარენი და თჳსნი მისნი, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ეგრეთვე სახედ არნ ღმერთი და ყოველნი ანგელოზნი მრავალნი სულსა ზედა, რომელი არა ეზიარებოდის საზრდელითა მით წმიდისა სულისაჲთა და იყოს უხრწნელებით. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო აწ უკუეთუ ქმნილ ხარ შენ საყდარ ღმრთისა და უკუეთუ ზის შენ ზედა ზეცათა იგი მეუფჱ და უკუეთუ იქმნა სული შენი ყოვლითურთ თუალ და ნათელ და უკუეთუ სუამ წყლისა მისგან საღმრთოჲსა და სულიერისა მისგან ღჳნისა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და შემდგომად ამისა, რაჟამს ჰგონებდეს, ვითარმედ სრულიად თავისუფალ არიან, მაშინ დამალულნი იგი ბოროტნი ზედა აღუდგეს, და ვიეთმე მათგანთა უცხო-უჩნდა და იტყოდეს, ვითარმედ: „ეგოდენთა ჟამთა შემდგომად აღსდექით ჩემ ზედა, ჵ ბოროტნო?!“ |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო მე ვიტყჳ ვითარმედ: ესრეთ არიან საქმენი ესე, ვითარცა ოდეს იყოფვის ცათა შინა მზჱ წმიდაჲ და არა არნ მის ზედა ღრუბელი, და ჰაერი ბნელი და დააბნელის ბრწყინვალებაჲ იგი მისი, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ვიეთნიმე იტყჳან, ვითარმედ შემდგომად მადლისა მოვალს სულსა ზედა უზრუნველობაჲო. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ბრძენნი იგი წარმართნი სიტყჳთა ისწავლიან და სიტყჳს-გებასა მოიგებენ, ხოლო მონანი ღმრთისანი უსწავლელ არიან სიტყჳთა და იხარებენ მადლსა ზედა ღმრთისასა და მოიგებენ იგინი ღმრთისმოშიშებასა და სიმართლესა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ამას ზედა აღზუავნა მცირედ და ეგონა, ვითარმედ მისთჳს ითქუა სიტყუაჲ იგი და მიერითგან იპოვა იგი უფსკრულთა შინა და სიღრმესაცა ცოდვისასა და ბევრეულთა ბოროტთა შინა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ ფრიად განისუენებს ღმერთი ეგევითარსა მას გულსა ზედა სიმდაბლისათჳს მისისა, რამეთუ „უფალი ამპარტავანთა წინააღუდგების, ხოლო მდაბალთა მოსცემს მადლსა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ამისთჳსცა, ძმანო, ნუმცა ვინ ზუაობთ თავთა თჳსთა ზედა, ვითარმცა იყო რაჲმე, ანუ აქუნდა რაჲმე, რამეთუ სიმაღლჱ და ამპარტავანებაჲ საძაგელ არიან წინაშე ღმრთისა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და იხილე, რამეთუ სიმაღლემან გამოიყვანა ადამ სამოთხით რამეთუ, ესმა ვითარმედ: „იყვნეთ თქუენ, ვითარცა ღმერთნი“, და აღზუავნა სასოებასა მას ზედა ამოსა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | გარნა წუთ ვერვინ ვპოე სრული ქრისტეანჱ ანუ თავისუფალი, არამედ მრავალგზის განისუენებს ვინმე მადლსა მას ზედა და შევალს საიდუმლოთა შინა და ჩუენებათა და სიჰამოვნესა ფრიადსა მადლისასა და ცოდვაჲ წუთის შინაგან არს. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ შინაგანი იგი კაცი წმიდითა თუალითა ხედავნ ყოველსავე და უხარინ კაცსა მას ყოველსავე სოფელსა ზედა და უნებნ ყოველთა თაყუანის-ცემაჲ და უყუარან ყოველნივე გინა თუ ჰურიანი, გინა თუ წარმართნი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ მჭუნვარე იქმნის და ზედა ჰბურავნ საბურველი რაჲმე წინააღმდგომისა მის ძალისაჲ, ვითარცა ჰაერი რაჲმე თოვლიანი და ნისლიანი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ სული იგი უძღოდა მათ ყოველსავე ჭეშმარიტებასა და იგი მთავრობდა და მეუფებდა სულთა ზედა მათთა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ვითარმედ: „უკუეთუ იყოს იგი ურჩ და სიტყუას-უგებდეს ქმარსა თჳსსა, რაჲთა დაისხნეს ორნივე ჴელნი თჳსნი პირსა ზედა მისსა და ესრეთ განაძოს იგი სახლისა თჳსისაგან“, ეგრეთვე სული იგი ურჩი განიძების სახლისაგან მამისა ზეცათაჲსა, ვითარცა უჴმარი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ყოველსავე ზედა მსგავსსა შეეყოფის, ბოროტი – ბოროტსა და ხენეში – ხენეშსა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და რაჲთა არარასა ზედა ამის სოფლისასა უხაროდის და, არცა რას ზედა განისუენებდეს, არცა საუნჯეთა ზედა სამეუფოთა, არცა სიმდიდრესა ზედა, არცა რას სხუასა ზედა საშუებელსა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ დაღაცათუ ცოდვისაგან არს იგი წყლულ და გუემისაგან ვნებათაჲსა არს იგი უშუერ, არამედ პირველისა მისისა სახისაგან, რომელსა ზედა დაიბადა, არს შუენიერ და კეთილ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ნეტარ არს სული იგი, რომელსა ეკიდნენ ტკივილნი და არა რასა ზედა განისუენებდეს, არამედ მარადის კეთილსა მას ოდენ მკურნალსა ქრისტესა ეძიებდეს, რაჲთა მოხედნეს უფალმან ტკივილსა ზედა ძიებისა მისისასა და ადრე ყოს ძიებაჲ მისი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და კუალად, რომელთა ჰქონან ტკივილნი და წყლულებანი, იგინი ეძიებენ ტკივილით მკურნალსა, ეგრეთვე ქრისტჱ მოვიდა მათ ზედა, რომელნი სნეულებასა და უძლურებასა შინა არიან და იცნიან წყლულებანი მათნი, რომელნი ჰქონან ვნებათაგან. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და მიერითგან ვერღარა შემძლებელ იქმნა განთავისუფლებად პირველისა მისგან სიბნელისა ვნებათაჲსა, ამისთჳს საჴმარ არს ძალისა მის საღმრთოჲსა მისსა შეყოფად, რაჲთა მის მიერ პოვოს ჴსნაჲ ვნებათაგან და შეწევნაჲ სათნოებათა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჲთა ვითარცა ხილულსა ამას ზედა თჳთოეულსა უკუეთუ უცხოჲ რაჲმე ბუნებაჲ არა შეეზაოს, ერთ სახედ თჳსაგან ვერარას შუენიერებასა აღასრულებს, არამედ არს იგი ყოვლადვე უშუერ და უჴმარ, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რომელთა-იგი ვერვინ შემძლებელ არს მისგან მიღებად და პირველსავე ცხორებასა მოყვანებად, თჳნიერ უცხოჲ იგი ბუნებისა ჩუენისა ძალი წმიდისა სულისაჲ რაჟამს მოვიდეს სულსა ზედა მორწმუნესა |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ იხილეღა, ჟამსა მას ზამთრისასა მდინარენი ჩრდილოჲსა კერძისანი ვითარ ფიცხელისა ამის სიცივისაგან ქვისა ბუნებად გარდაიქცევიან, ვიდრემდის ვიდოდიან მას ზედა, ვითარცა ქუეყანასა ზედა ჴმელსა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო რაჲთა არავინ თქუას, ვითარმედ ამასცა თავით თჳსით ვიტყჳთ, ისმინეთ პავლესი, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: „განსაცდელი არა მოწევნულ არს ჩუენ ზედა, თჳნიერ კაცობრივისა“ ვითარმედ ხილულითა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ამისთჳს შესძინა ამას ყოველსა ზედა მოციქულმან და თქუა: „დადეგით უკუე მორტყმულ ჭეშმარიტებითა და შეიმოსეთ ჯაჭჳ იგი სიმართლისაჲ და შეისხენით ფერჴთა თქუენთა განმზადებულებაჲ იგი სახარებისა მის მშჳდობისაჲ |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ამას ყოველსა ზედა აღიღეთ ფარი იგი სარწმუნოებისაჲ“ დაიდგთ მახჳლი იგი სულისაჲ, რომელ არს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ და, მერმე გუასწავებს, თუ ვითარ ვინ მოიგოს ესევითარი საჭურველი |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და რაჲთა ჰრწმენეს, ვითარმედ ყოველივე ძლევაჲ ზეცისა საჭურველითა იქმნების მორწმუნეთა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და რაჟამს ამათ ხილულთა საქმეთა ზედა იღუაწოს და სძლოს, მერმე უჴმს, რაჲთა მოითმინოს ვედრებასა შინა უფლისასა მჴურვალებითა და ტკივილითა, რაჲთა მოიღოს ზეცით „მახჳლი სულისაჲ“ და საჭურველითა მით გამოიცადოს. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო უკუეთუ არა აქუნდეს სულსა საჭურველი იგი სულისაჲ, ვერ ებრძვის იგი მტერთა, ვერცა მოიღოს ძლევასა სულთა ზედა უკეთურთა, რამეთუ წარწყმდების იგი მათ მიერ, ვითარცა-იგი თჳნიერ მახჳლისა ზედა ვერვინ შევალს ბრძოლად, თუ არა, მოიკლვის იგი მტერთა მიერ უკეთურთა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ესრეთ ვიღუაწოთ ნებისაებრ ღმრთისა და მივსცეთ მას თავი ჩუენი და ყოველივე ნებაჲ ჩუენი და საჭურველითა მით ვიღუაწოთ და მტერთა ზედა ძლევა მოვიგოთ, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | დიდებაჲ იგი მოსესი, რომელი აქუნდა პირსა ზედა თჳსსა, სახჱ იყო ჭეშმარიტისა მის დიდებისაჲ, რამეთუ ვითარცა მუნ „ვერ შემძლებელ იყვნეს მიხედვად პირსა მოსესსა“, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | მათ შჯული მოეცა „ფიცართა ზედა ქვისათა“ დაწერილი, ხოლო ჩუენდა მოცემულ არს შჯული სულიერი „ფიცართა ზედა გულისათა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: „მივსცნე შჯულნი ჩემნი გულთა მათთა და გონებათა მათთა ზედა დავწერნე იგინი“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და იგი ყოველი განქარვებადი იყო, ხოლო აწ ჭეშმარიტ არს და წარუვალ, რომელი აღესრულების შინაგანსა კაცსა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო „დაიწერნეს სწავლად ჩუენდა, რომელთა ზედა მოიწინეს აღსასრულნი ჟამთანი“, რამეთუ აბრაჰამს აღუთქუა ღმერთმან და პირველვე უთხრა მომავალი იგი ორითა პირითა – სახედცა და ჰრქუა მას, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ დაადგინნა მათ ზედა ფარაო ზედამდგომელნი და მაწუეველნი საქმისნი, რაჲთა იქმოდიან საქმეთა მისთა ჭირითა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და „ვითარცა სულთ-ითქუნეს საქმეთა მათგან ისრაიტელთა ღმრთისა მიმართ, მაშინ მოიხილა მათ ზედა მოსეს მიერ და მრავლითა წყლულებითა ტანჯნა მეგჳპტელნი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ჰრქუა ღმერთმან მოსეს, რაჲთა აღიღოს კრავი უბიწოჲ და დაკლას და სისხლი მისი სცხოს კართა ზედა და წყირლთა, „რაჲთა მომსრველი იგი პირმშოთა მეგჳპტელთაჲსაჲ, არა შეეხოს მათ“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ იხილვიდა მივლინებული იგი ანგელოზი სასწაულსა მას კართა ზედა სისხლისასათა და გარე-წარჰჴდებოდა მათ, ხოლო სახლთა ,ზედა რომელთა არა იხილის სასწაული იგი სისხლისაჲ, მივიდის და მოსრნის პირმშონი მათნი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო მეგჳპტელნი დაჰფლვიდეს პირმშოთა მათთა და ისრაჱლთა ზედა იყო სიხარული განთავისუფლებისთჳს მწარისა მისგან მონებისა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო მეგჳპტელთა ზედა იყო მწუხარებაჲ წარწყმედისა მისთჳს შვილთა მათთაჲსა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და კუალად შესძინა წყევაჲ წყევასა ზედა და თქუა: „ოფლითა პირისა შენისაჲთა შჭამო პური შენი“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და დაადგინნა მის ზედა საქმისა მის ზედამდგომელად სულნი იგი უკეთურნი, რომელნი-იგი აიძულებდეს მას გინა თუ ნეფსით, გინა თუ უნებლიაჲთ ქმნად ბოროტთა მათ საქმეთა მისთა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და დაკლვაჲ კრავისაჲ მის და სისხლისა მისისა ცხებაჲ კართა ზედა, რამეთუ ქრისტჱ, კრავი, დაიკლა და სისხლი მისი სცხო კართა და წყირთლთა გულისათა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჲთა ქმნას სისხლი იგი ჯუარსა ზედა დათხეული სულისა ცხორება და საჴსარ, ხოლო მეგჳპტელთა მათ გლოვა და სიკუდილი, რამეთუ ჭეშმარიტად გლოვა მათა და არს სისხლი იგი უბიწოჲსა მის კრავისაჲ, ხოლო სულისა სიხარულ და მხიარულება. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რომელ არიან თჳსნი იგი კეთილნი გულის-სიტყუანი გამოჴურვებულნი, შჳდწილ, რომელთა მიერ იმსახურების ღმერთი, და განისუენებს იგი სულსა ამას ზედა სულთა მათგან ბოროტთა, რომელნი იქმნნეს მეზობელ მისა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | მაშინ განიხარეს დიდად განრომასა მას მათსა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ხედავნ მტერთა მისთა მზათა, ვერცა წაღმართ ძალ-უცნ სლვად, რამეთუ ძალნი ბოროტნი და ჭირნი ძნელოვანნი და თითოსახენი გარემოდგომილ არიედ და სიკუდილისასა მოიყვანებედ მის ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ესრეთ სულგრძელ ექმნების ღმერთი სულსა მას და გამოსცდის, უკუეთუ დგას-ძია სარწმუნოებასა ზედა და უკუეთუ უმჭირავს სიყუარული მისი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ეგრეთვე ძელი ჯუარისაჲ ჭეშმარიტისა, რომელ არს ქრისტჱ, მტერთა სიკუდილი, რომელი არიან სულნი უკეთურნი, ხოლო სულთა ჩუენთა არს კუერთხი და სიმტკცჱ უცთომელი და ცხორებაჲ, რომელსა ზედა განვისუენებთ, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ვითარცა რჩულსა მოსესსა აღიღის აჰრონ სამოსელი იგი წმიდაჲ და ზეწარი, რომელსა იყვნეს ათორმეტნი ეჟუანნი და სახელები ათორმეტთა ძეთა ისრაჱლისათაჲ ათორმეტთა თუალთა ზედა წერილ არნ და სხუანი ათორმეტნი თუალნი მჴართა ზედა |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და მოიცალოს გონებამან მისმან ყოვლისაგანვე საქმისა ნივთიერისა და ზრუნვისა ამის საწუთროჲსასა, რაჲთა ყოველივე ზრუნვაჲ მისი იყოს ერთსა საქმესა ზედა და ყოველთა მცნებათა მიერ იგი ოდენ საქმე წარჰმართოს, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ ყოვლითურთ ქრისტესა შეუდგეს და თავი თჳსი მას შეჰვედროს და მცნებათა შინა მისთა იქცეოდის და მის ზედა მოსრულსა მას ქრისტეს სულსა ღირსებით პატივ-სცეს და ამისთჳსცა ღირს იქმნების შეზავებად მისა და მის თანა ერთსულ-ყოფად, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და კუალად უკუეთუ ყოველივე გალობაჲ საეკლესიოჲ აღასრულოს და მღდელმან ჴორცი და სისხლი ქრისტესი არა შეწიროს და არა ეზიაროს ერი, არარაჲთვე აღსრულებულ არს საიდუმლოჲ, არამედ ნაკლულევან არს, რაჟამს მღდელმან საკურთხეველსა ზედა შესაწირავი არა შეწიროს. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ეგრეთვე ქრისტეანესა, თუ აქუნდეს მარხვაჲ, ლოცვაჲ და მღჳძარებაჲ და სხუანი სათნოებანი, ხოლო ძალი იგი სულისა წმიდისაჲ დაფარულსა მას საკურთხეველს გულისასა ზედა არა აღესრულებოდის, ნაკლულევან არს მოღუაწებაჲ მისი, რამეთუ არა აქუს თავი იგი, რომელ არს სული წმიდაჲ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და რაჲზომცა პოვოს სულმან წმიდამან კაცი მოღუაწებასა შინა კეთილსა და სიმდაბლესა სხუათა სათნოებათა, ეგზომცა განისუენებს მის ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ თავისუფლითა მით გონებითა შემძლებელ არს მიდრეკად ბოროტისა და კეთილისა მიმართ, ვითარცა უფალი იტყჳს, ვითარმედ: „ცეცხლისა მიფენად მოვედ ქუეყანასა ზედა და მნებავს ხილვაჲ, უკუეთუ აღგზებულ არსა?“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ უფალ და მეუფჱ ყოველთავე ზედა დაადგინა იგი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ დღჱ და ღამჱ ვდგეთ კართა ზედა და მოველოდით, თუ ოდეს მოვიდეს უფალი და განახუნეს დაჴშულნი იგი კარნი გულისანი და მოჰფინოს ჩუენ ზედა ნიჭი სულისა წმიდისაჲ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და თქუმად ვითარმედ: „ვინაჲთგან არარაჲ გაქუს ქუეყანასა ზედა, გუალე და წარვიდეთ ზეცად მიმართ, სადა-იგი არს საუნჯჱ ჩუენი“, მაშინ იწყებს გონებაჲ ჩუენი ძიებად საქმეთა ზეცისათა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | სახე იყო იგი ჴორცთა უფლისათა, რამეთუ ჴორცნი, რომელნი შეიმოსნა უფალმან ღმრთისმშობელისა მარიამისაგან, შეიმშჭუალნა იგი და დამოეკიდა ძელსა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ გარდაჰჴდა რაჲ მცნებასა პირველი ადამ, „უფლებდა სიკუდილი“ ყოველთა ზედა შვილთა მისთა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო მოვალს უფალი სულთა მათ ზედა, რომელნი მას ეძიებდენ სიღრმესა შინა მას ჯოჯოხეთისასა, რომელ არს გული და მუნ უბრძანებს სიკუდილსა და ეტყჳს: „გამოუტევენ სულნი ეგე შეყენებულნი მეძიებელნი ჩემნი, რომელნი შეყენებით გიჭირვან“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | მაშინ განჰხეთქს მძიმეთა მათ ლოდთა მდებარეთა სულსა ზედა და აღაღებს სამარეთა და აღადგინებს ჭეშმარიტსა მას მკუდარსა და ბნელისა მის საპყრობილისაგან გამოიყვანებს შეყენებულსა მას სულსა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ორთა პირთა ზედა დგას ეგევითარი იგი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | უკუეთუ ოდეს დასაბამადია ჩუენ ზედა ვქმნათ აღსასრულიცა კეთილი და დავადგრეთ სიგლახაკესა შინა და უცხოებასა და ჭირსა, მარადის ვევედრებოდით ღმერთსა და ურცხუენელად ვჰრეკდეთ კარსა, ვითარცა ახლოს არს სული ჴორცთა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ესრეთ კეთილად მოქმნას და განწმიდოს და განასპეტაკოს ტყავი იგი, არა დაიწერებინ მას ზედა შჯულნი ღმრთისანი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ოდეს ჴელოვნებით და სიბრძნით კეთილად მოქმნას და განწმიდოს და განასპეტაკოს, მერმე დაწერაჲ მათ ზედა შჯულთა საღმრთოთა და ეწოდების მიერითგან წერილ საღმრთო. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო მოციქული ამას ყოველსა ზედა იტყჳს, ვითარმედ: „აჰა ესერა ესე ყოველნი, აღთქუმანი გუქონან, ძმანო, განვიწმიდნეთ თავნი ჩუენნი ყოვლისაგან შეგინებისა ჴორცთაჲსა და სულისა“, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ მის მიერ არიან ყოველნივე ქველისმოქმედებანი და არა მაღლოის საქმესა ზედა თჳსსა, ვითარცა-იგი აბრაჰამ რაჟამს იხილა ღმერთი, მიწა და ნაცარ უწოდა თავსა თჳსსა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | აწ იხილე, თუ რაჲ არს საქმე კაცისაჲ, რაჲთამცა მას ზედა მაღლოოდა და შეერაცხამცა თავი თჳსი დიდად, რამეთუ, აჰა ესერა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ყოველივე ჴელმწიფებასა შინა მისსა ქუეშე არს და მიუღებია და აქუს კაცსა და ყოველივე მადლითა მოუგია და თჳთ არსებაჲ და ყოფაჲ მისი ქუეყანასა ზედა მადლით აქუს. |
ზედაცა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ ამას ზედაცა დიდად ემადლიერების ღმერთი კაცსა და ამის ზედა დიდად განისუენებს, რაჲთა სულმან გულისჴმა-ყოს ჭეშმარიტითა გულისჴმის-ყოფითა და მტკიცითა სარწმუნოებითა და მისწუთეს საქმეთა, ვითარცა არიან, და ყოველი, რომელცა ქმნას კეთილი |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და რაჟამს იხილოს ღმერთმან სული ესრეთ გულისჴმის-ყოფითა სავსჱ, რომელ ყოველსავე ზედა მას ესვიდეს და უწყოდის, ვითარმედ ყოველივე მადლითა მოუგია, მაშინ მიანიჭებს მას ყოველსავე, სრული დასაბამსავე მოანიჭა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და არა თუ სიმდიდრესა ოდენ მისსა ეუფლის, არამედ გუამიცა მისი მეუღლებად, რამეთუ გუამი მისი მისი არს, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „მამაკაცი ჴორცთა თჳსთა ზედა არა უფალ არს, არამედ დედაკაცი“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ვითარცა თანა-აც, აჰა ესერა, გლახაკი იგი იქმნა დედუფალ ყოველსა ზედა სიმდიდრესა ქმრისა თჳსისასა, რამეთუ კმა-ეყოფვის მას სიწმიდე მისი და კეთილად მსახურებაჲ ქმრისა თჳსისაჲ და ჯეროვნად სიყუარული მისი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | მაშინ უპატიოებით და გინებით განძებულ იქმნის და დაისხნის ორნივე ჴელნი თავსა ზედა და ესრეთ განვიდის, ვითარცა შჯულსა შინა მოსესსა მოასწავებს დედაკაცისათჳს ურჩისა, რომელი უჴმარ არს ქმრისა თჳსისა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჲთა სული წმიდაჲ არარას ზედა შეაწუხოს და არარას ზედა უგულებელს-ყოს იგი და კეთილი იგი სიწმიდე და სიყუარული მისი ჯეროვნად დაიმჭიროს, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ნებასა მისთა არა შეუდგეს და არა თანაშემწჱ ექმნას მადლსა მას სულისასა, რომელი მას თანა დამკჳდრებულ არს, მაშინ გინებითა და უპატიოებითა განეყენების სავანისა მისგან, უგუნურად და უჴმრად გამოჩნდა და უღირსად ზიარებასა ზედა ზეცისა მეუფისასა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და მიერითგან სულსა მას ზედა მოეწევის მწუხარებაჲ და სალმობაჲ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | დიდი ტირილი არნ ყოველთა ზედა წმიდათა და საცნაურთა სულთაჲ და ანგელოზნი და მთავარანგელოზნი, ძალნი მოციქულნი და წინაწარმეტყუელნი ტირიედ მწარედ სულსა მას ზედა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ვითარცა სიხარული არს ცათა შინა „ერთისათჳს ცოდვილისა, რაჟამს შეინანოს“, სიტყჳსაებრ უფლისა, ეგრეთვე მწუხარებაჲ იქმნების ფრიადი და გლოვაჲ დიდი და ტირილი ცათა შინა ერთსა სულსა ზედა, რომელი დაეცეს ცხორებისა მისგან საუკუნოსა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ვითარცა მო-რაჲ-კუდის სოფელსა შინა კაცი მდიდარი, გლოვაჲ არნ ძმათა თჳსთა და მეგობართა მისთაჲ მის ზედა, ეგრეთვე სულსა მას ზედა გოდებით ყოველნი წმიდანი იგლოვენ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | მაშინ მოვიდა მათ ზედა სუეტი ღრუბლისაჲ და უჩრდილობდა მათ და სუეტი ნათლისაჲ განანათლებდა მათ, განიპებოდა წინაშე მათსა წყალი კლდით გამოეცენა მათთჳს და წყობისაგან მტერთაჲსა ჰფარვიდა მათ ღმერთი და სხუანი ბევრეულნი კეთილნი მოჰმადლნა მათ. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ეგევითარისა მისთჳს სულისა მოასწავებდა სული წმიდაჲ და იტყოდა, რეცა იერუსალჱმისათჳს და თქუა, ვითარმედ: „გპოე შენ უდაბნოსა ზედა შიშუელი და განგბანე სისხლთაგან არაწმიდებისა შენისათა და შეგმოსე შენ სამოსელი ჩემი |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და არავე ბრძენ იქმნის იგი მეცნიერებითა მით საღმრთოჲთა გულისჴმის-ყოფისაჲთა და არცა დაადგრის იგი ჯეროვნად მსახურებასა მას ზედა ღმრთისასა |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ეშმაკიცა მათ ზედა ძლიერ იქმნების, რომელნი-იგი მიწთომილ იყვნენ ესევითარსა საზომსა, რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: „გულისსიტყუანი განვიწმიდნეთ და ყოველივე სიმაღლე აღმაღლებული გულისჴმის-ყოფასა ზედა ღმრთისასა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჟამს ითხოვდეს კაცი ღმრთისაგან, რაჲთა ესრეთ ჰმსახუროს ღმერთსა სათნოდ სულითა მით, რომელისაცა ღირს იქმნა მოღებად მისგან რაჲთა არარასა ზედა მოიპაროს გონებაჲ მისი უკეთურებამან და უგულისჴმოებამან |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | თუ არა, სატანჯველი და სიკუდილი და გლოვაჲ მოიწევის ეგევითარსა სულსა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რომელნი მოიწევიან სულთა ზედა სულთა მათ მიერ ბოროტთა მიერ, რაჲთამცა დააყენეს იგი სასუფეველსა შესლვისაგან და მოიყვანეს იგინი დაჴსნილობად და სულმოკლებად და უთმინოებად. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ესევითარი იგი სული შვილ ცხორებისა არაოდეს იქმნების, რამეთუ არა შეუდგა ყოველთავე წმიდათა და არცა ვლო მან კუალსა ზედა უფლისასა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | სხუასა ადგილსა წერილ არს, ვითარმედ: „ყოველივე ზედა მომავალი შენი, ვითარცა კეთილი ესრეთ შევიწყნარე, რამეთუ თჳნიერ ღმრთისა არა რაჲ იქმნების“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო რომელნიცა შეშინდეს ჭირთაგან სატანჯველთაჲსა და არა დაადგრეს კეთილსა მას წამებასა ზედა, ეგევითარნი იგი სრულიად სირცხჳლეულ და კდემულ არიან აქაცა და მუნცა საუკუნესა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და კუალად იტყჳს, ვითარმედ: „არა ღირს არიან ვნებანი ამის სოფლისანი მერმესა მას დიდებისა გამოჩინებად არს ჩუენ ზედა“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | აწ ოდეს მოვედით სათნო-ყოფად ღმრთისა ესეზომნი ჭირნი და განსაცდელნი მტერისანი ჩუენ ზედა აღდგებიან. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ჰხედავთა, რამეთუ ესევითარი ღმრთისათჳს მოიწევის ჩუენ ზედა?.......................... |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჲთა ესრეთ მოავლინოს სული თჳსი ჩუენ ზედა, რაჲთა თაყუანის-ვსცეთ სულითა მამასა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ რაჲზომცა იდევნებოდიან და იჭირვოდიან სულთა მათ მიერ უკეთურთა, რომელნი განაბნევენ გულისსიტყუათა სულისათა და ისწრაფიან, რაჲთამცა სხუანიცამცა ჭირნი აღადგინნეს მათ ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ეგრეთვე კუალად ესეცა გულისჴმის-ყოფით ისმინეთ, ვითარმედ განსუენებაჲცა იგი და რომელი მადლისა მიერ მოიწევის სულსა ზედა და ნუგეშინის-ცემაჲ უკუე სულმან არა მეცნიერებით შეიწყნაროს |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და დამდაბლდეს და ესრეთ დაიმჭიროს მადლი იგი, იგიცა ვითარცა დამახრწეველი მისი ექმნების გამოცდილ,და რაჲთა არა მარადის იყოს მჴურვალებასა ზედა და ტკივილსა მას მიახლებად ღმრთისა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | არამედ ფრიად უმტკიცეს გამოცხადებითა საცნაურითა გონებასა შინა ნათელი ზეცისაჲ სულთა ღირსთა განმანათლებელი გამოაჩინა და ამისთჳს სახჱ იგი მოსჱსი თქუა და იგავად მოიღო პირსა მისსა ზედა მდებარჱ იგი ნათელი, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რომელი მტკიცედ გულისჴმა-ყონ მეცნიერთა მათ, რომელნი სიყუარულითა ჭეშმარიტებისაჲთა გამოიწულილვიდენ, რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: „უკუეთუ მსახურებაჲ იგი სიკუდილისაჲ წიგნითა გამოსახული ფიცართა ზედა იქმნა დიდებულ, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ვითარმედ ვერ შემძლებელ იყვნეს თუალთა შედგმად ძენი ისრაჱლისანი პირსა მოსესსა დიდებისა მის, რომელი იყო პირსა ზედა მისსა, რომელი-იგი განქარვებადი იყო, რავდენ უფროჲს მსახურებაჲ იგი სულისაჲ იყოს დიდებულ, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო „განქარვებადი“ იგი თქუა, რამეთუ ჴორცთა ზედა მოსესთა იყო ნათელი იგი და შემდგომად ამისა იტყჳს, ვითარმედ: „მაქუს ჩუენ ესევითარი სასოებაჲ“. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ამათ სიტყუათა მიერ ცხადად გამოაჩინა საბურველი იგი ბნელისაჲ, რომელი გარდასვლითაგან ადამისით მოვიდა სულსა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ესე ამას ყოველსა გამოუჩნდა ნათელი, რომლისა მიერ მესამედ ცად ამაღლდა და საჲდუმლოთა გამოუთქუმელთა ხილვად ღირს იქმნა, იგი ნათელი არა გულისჴმის-ყოფისა გონებისაჲ იყო, არამედ ბრწყინვალებაჲ იყო სულისა წმიდისაჲ, რომელი სულსა ზედა მოვალს. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ვითარცა ნაყოფი იგი, რომელი ზამთრის ხეთა შინაგან აქუნ, მასვე ზაფხულის გარეგან გამოიღებენ, ეგრეთვე სულთა, რომელნიცა ნაყოფნი აწ შინაგან მოეგნენ, იგინივე მას დღესა ჴორცთა ზედა მათთა გამოჩნდებიან. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რომელი-იგი პირველად სულსა ზედა მოიწია, რამეთუ საცნობელნი იგი მისნი წმიდანი და ზეცისანი დაბნელდეს და მკუდარ იქმნეს. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო უთმინონი იგი, რომელნი მოღებად ზედა მადლისასა მზა იყვნიან, ხოლო ჭირსა და მოღუაწებასა შინა სულმოკლე და უთმინო, იგინი შიშუელ იქმნებიან მადლისა მისგან, რომლისა მიღებად ღირს იქმნეს, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო რომელი სიტყუათა ზედა სიბრძნისათა იქადოდეს და ვნებანი ვერ დაემორჩილნეს, იგი ცოფ და უგუნურ არს, რამეთუ მონაჲ ვნებათაჲ არს იგი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჲმე არს განგებულებაჲ იგი ქრისტეს მოსლვისაჲ, პირველი იგი და დიდი წმიდისა მის ბუნებისა უკმოქცევაჲ ჩუენდავე მონიჭებაჲ, რამეთუ მოსცა ბუნებაჲ იგი პირველქმნულისა ადამისი კაცთა და მოანიჭა მას ზედა სამკჳდრებელი სულისა წმიდისაჲ?.............. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | გულისჴმა-ყავთ ქალაქი რაჲმე დიდი და სამეუფოჲ, რომელსა ზედა მოვიდეს უცხოთესლნი და მძლავრი მეფჱ ვინმე უსამართლოჲ და აჲძულა ქალაქი იგი და სამეუფოჲ, რომელი არა მისი იყო შევიდა იძულებით და დაიმონნა ყოველნივე იგი მუნ მყოფნი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ჟამნი მრავალნი გარდაჴდეს და იყვნეს იგინი ესევითარსა სიმაგრესა ზედა და სცვიდეს ქალაქსა მას და მუნ მყოფნი იგი დაიმონნეს და მოვიდა მეუფჱ იგი ქალაქისაჲ მის და წარტყუენულთაჲ მათ და პირველ მიავლინნა და აუწყა მათ გამოჴსნაჲ მათი, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჲთამცა ცნა, თუ მიელიან-ძი მისმიერსა მას გამოჴსნასა, და ვითარცა ცნა განზრახვაჲ მათი, მოვიდა უშჯულოსა მას მთავარსა ზედა და დაარღჳნნა მაღალნი იგი ზღუდენი და სიმტკიცენი მისნი, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | მერმე ზაკუევით გუელი ბოროტი და მტერი ჭეშმარიტისა მეუფისაჲ მოვიდა ქალაქსა მას ზედა ღმრთისასა და წარტყუენა იგი ურჩებითა თჳსითა და ტყუჱ-ყო სული მისი და მოქალაქობაჲ იგი გულისსიტყუათა მისთაჲ დაიმორჩილა |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და აღამაღლა სიმაღლჱ გულისსიტყუათაჲ მეუფესა ზედა ცათასა და აღაშენნა სიმტკიცენი მოუგონებელთა ბოროტთანი, რომელნი-იგი იტყოდეს მაღლისათჳს უჯეროებასა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო განხრწნა იგი და ისიძვა მის თანა სიძვითა ბოროტითა და დადვა საბურველი თუალთა ზედა მისთა, რაჲთა ვერ ხედვიდეს მეუფესა თჳსსა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ მოსლვად არს იგი და გამოჴსნად მათდა და დარღუევად და უჩინო-ყოფად ყოველთავე გოდოლთა და ქალაქთა ბოროტთა გულისსიტყუათაჲსა, რომელნი აღშენებულ იყვნეს გულისჴმის-ყოფასა ზედა ღმრთისასა, და შეცვალებად წესთა მათ ბოროტთა და მტერთა მეუფისათა................ |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ოდეს სათნო-იყო ღმერთმან და მოჰფინა სული თჳსი მორწმუნეთა თჳსთა ზედა შვნა იგინი სულისა წმიდისა მიერ, მაშინ სიხარული იყოს ცათა შინა წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა, ვითარცა წერილ არს, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ვითარმედ: „ესრეთ სიხარული იყოს ცათა შინა ერთსა ცოდვილსა ზედა, რაჟამს შეინანოს“. |
ზედა | შტ.მოქც | რამეთუ ოდეს ირემსაღა ეცის ისარი, მიივლტინ ბორცუსა მას ქუეშჱ, რომელსა ზედა დგა ხჱ იგი, |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და რომელნი სხდეს ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, ნათელი გამოუბრწყინდა მათ ზედა და რომელსა იტყჳს შემდგომად. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და რომელი იგიცა ჯუარს-ეცუა, იქმნა მჴსნელ, დასაბამ ყოველთა მორწმუნეთა და დადვა პირველ-საფუძველი სიმაღლესა მას ზედა ჯუარისასა. |
ზედა | შტ.ეპ.კვიპ | და აღშენებულ ზედა საძირკუელსა მას საკიდურსა აღგუაწინა ჩუენ სიმაღლესა ცისასა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ხოლო ეგრეთვე მსგავსად გულისჴმა-ყავ ყოველსავე ცოდვასა ზედა, რაჟამს-იგი უკეთურებაჲ გონებასა მისსა მიიზიდავნ მისა მიმართ გულისთქუმითა და სიყუარულითა და გემოვნებითა ამის სოფლისაჲთა და ესრეთ აღესრულების ყოველივე საქმჱ ბოროტი: |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | კუალად ეგრეთვე მსგავსად: ვალნ ნავი ზღუასა შინა და მოიწიის ჭირი მის ზედა და დაიქცის ნავი იგი და, რომელიცა განიძარცჳს და ესრეთ შევიდა წყალსა შინა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რათამცა განარინა თავი თჳსი და იცემებინ იგი ღელვათაგან და ცურავნ მათ ზედა, რამეთუ არნ იგი სუბუქ და ესრეთ განვლის მწარე იგი ზღუაჲ და განარინის სული თჳსი. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ აღთქუმანი იგი ღმრთისანი და ჭირთა შინა და იწროებასა და მოთმინებათა და სარწმუნოებასა დაფარულ არიან და ვითარცა იფქლი, რომელი დაითესის ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რაჲთა შეუძლოთ განრომად გულსითქუმათა და ვნებათაგან და საბრჴეთაგან სოფლისათა და ნიავ-ქართა ბოროტისათა და უკეთურთა მათ სულთა ზედა აღდგომასა მოთმინებითა და სიფიცხლითა და უფროჲსად სიყუარულითა და სრწმუნოებითა უფალთაჲთა, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ თითოეული რაჲზომცა მადლსა ღირს იქმნას სულისა წმიდისა სარწმუნოებითა აქავე და მოსწრაფებითა, ეგოდენცა მას დღესა იდიდოს გუამი მისი და რომელ ვინ აწ დაიუნჯოს სულსა შინა თჳსსა, მაშინ გამოცხადნების და გამოჩნდების გარეგან ჴორცთა მისთა ზედა. |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | და ვითარცა ხეთა რაჲ წარმოვლიან ზამთარი და მოვიდის მათ ზედა ძალი უხილავი გინა თუ მზისაჲ, გინა თუ ქარისაჲ, მაშინ გამოიღიან გარეშე, ვითარცა სამოსელი, ფურცელი და ყუავილი და ნაყოფი, |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | რამეთუ ეგულების ქრისტესა მოსლვაჲ ზეცით და ყოველნივე თესლნი ადამისნი აღადგინნეს საუკუნითგანი დაძინებულნი მსგავსად წერილისა და განყვნეს ყოველნივე ორად და რომელთა ზედა იყოს სასწაული მისი, რომელ არს საბეჭდავი, |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო წმიდაჲ ეკლესიაჲ დაფუძნვილი და დამტკიცებულ არს კლდესა ზედა შეუძრავსა, არასადა შეირყიოს უკუნისამდე. ნუ იყოფინ! |
ზედა | ფს.მაკ.D.სწა | ანუ ხჱ, რომელი დაიმყნის ხესა ზედა, პირველად უპატიო და შიშუელ იქმნების და დალპების და ესრეთ კუალად დაშუენდების და მრავალნაწილსა ნაყოფსა გამოიღებს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვიეთნიმე თავთა ზედა მთათასა, ვიეთნიმე ტალავრებითა უდაბნოსა დაყუდებულ და ვითარცა ნავთსადგურსა მშჳდობისასა შევედრებულ, ამათ შეყოფილ შეძინებად და მოდგამ ცხორების შეთუალულ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო, ვინაჲთგან-იგი არა ისმინა, ამისთჳს შრომაჲ, ჭირი, მწუხარებაჲ, სიკუდილი და ცხოვრებაჲ უმძიმჱს სიკუდილისა განეწესა მის ზედა, ამისთჳსცა ეკალი და კუროჲსთავი; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ჰხედავ, ვითარ განრისხნა ღმერთი შეურაცხებას ზედა მარხვისასა! |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ისწავე მეორედ, ვითარ უხარინ პატივის-პყრობა ზედა მარხვისასა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ, რაჟამს შეურაცხ-იქმნა მარხვაჲ, პატიჟად სიკუდილი განაჩინა შეურაცხის მყოფელსა მას ზედა მარხვისასა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მაშინ ადრე-ადრე შეუდგა მწრაფლ და მიიწია ფრთე-მალედ ძალი იგი და მუნვე კუალდ ბრძანებასა მას რისხვისასა მიაქცევდა, გამოზიდვიდა და გამოიყვანებდა, ჴელთაგან მძლავრ ბრძანებისა მისგან განარინებდა და მასვე ცხოვრებასა ზედა ნუგეშინისცემდა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ესე იყოს დიდ და ძე მაღლის ეწოდოს, და მოსცეს მას უფალმან საყდარი დავითის, მამისა თჳსისაჲ, და მეუფებდეს სახლსა ზედა ისრაელისასა უკუნისამდე და სუფევისა მისისაჲ არა იყოს დასასრულ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამას რაჲ განიზრახვიდა წმიდაჲ ქალწული, მეყსეულად მთავარანგელმან მან შეწირა მისა სიტყჳსა მის კუალად-გებაჲ და ჰრქუა: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო ესევითარითა სიტყჳთა მთავარანგელოზმან ორგულებაჲ იგი დაჰჴსნა და ჰრქუა: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ რაჲსა-მე წინაჲსწარ უთხრობს, რომელსა ზედა ჰნებავს რისხვაჲ? |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო შემდგომად ესოდენისა მის ძჳრისა, მერმე მასვე დიდებასა და პატივსა განაწესა და დაადგინა ჴელმწიფედ ეკლესიათა ზედა და ყოველთა ცისკიდეთა ზედა დაადგინა, თავად ყოველთა ზედა გჳჩუენა ჩუენ იგი, უმეტჱს ყოველთა მოციქულთასა ყო იგი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვიდრე ივლტი, ჵ, კაცო? არა გასმიეს წინაწარმეტყუელისაჲ მის, რომელსა იტყჳს: ვიდრე ვიდე სულისაგან შენისა, ანუ პირისა შენისაგან ვიდრე-მე ვივლტოდი? – ქუეყანას ზედა? |
ზედა | სინ.მრვლთ | მიაწვინა ბაგასა ქერობინთა ზედა მჯდომარჱ და ბევრეულთა მიერ ანგელოზთა დიდებულ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ზეცას წიაღთა შინა მამისათა, და ქუაბსა შინა მკლავთა ზედა დედისათა განისუენა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ბაგასა ზედა ანგელოზთა კრებული გარე-მოადგს, ზეცას დიდებასა და ქუეყანასა ზედა მშჳდობასა ახარებდეს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ზეცას მარჯუენით მამისა დაჯდა და ბაგასა შინა ვითარცა ქერობინთა ზედა განისუენებდა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | საყდარი იყო ჭეშმარიტად ესეცა ქერობინებრი, საყდარი სამეუფოჲ, წმიდაჲ წმიდათაჲ ქუეყანასა ზედა მხოლოჲ, რომელსა შინა განისუენა ქრისტემან ღმერთმან ჩუენმან. |
ზედა | სინ.მრვლთ | – არამედ აწ რომელსა-ესე ზედა ვდგათ, მასვე ზედა კუალად მოვიდეთ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | გიხაროდენ, მიმადლებულო, რამეთუ მკლავთა შენთა ზედა შემოქმედი ყოველთაჲ ტჳრთვად გიც. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო იგი სიტყუასა მას ზედა შეძრწუნდა, რამეთუ უჩუეველ იყო მამათა მიმართ ზრახვასა, და დუმილსა ვითარცა დედასა გონიერებისასა და სიწმიდისასა მარადის მოიკითხვიდა, წმიდა იყო და უბიწო და შეუგინებელ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ ჩემ მიერ ზეცისანი იგი ძალნი შენ წმიდასა ქალწულსა მოგიკითხვენ, და უფროჲსღა თავადმან, რომელი-იგი უფლებს ყოველთა ზედა ძალთა ცისათა, შენ წმიდაჲ ქალწული ყოვლისაგან დაბადებულისა გამოგირჩია, |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ ყოვლისა ოქროჲსა გამოცდილისა უწმიდე იყო ჴორცითა მუცელი ესევითარი, რომელცა ეზეკიელ იხილა და მოგუასწავა მსგავსებაჲ მჴეცთაჲ და თავსა აღმატებულად, ვითარცა ხილვაჲ მყინვრისაჲ საშინელისაჲ და მსგავსებაჲ საყდრისაჲ მის ზედა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ესე უყო ზღუამან მან: ვითარცა პოვა მოყუასი იგი თჳსი და იცნა იგი, ათასითა ფერითა დააშრო იგი ამბოხი და ღაღადებაჲ, და რისხვაჲ აღადგინა მის ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | წინაწარმეტყუელი დავით ბუნებასა ცოდვისასა მოგუასწავებს და იტყჳს: რამეთუ უშჯულოებანი ჩემნი აღმემატნეს თავსა ჩემსა და ვითარცა ტჳრთი მძიმჱ დამიმძიმდა ჩემ ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | არა თუ სიტყუათაჲ იგი უჴმს, არამედ მორჩილებასა მას ზედა იხარებს; |
ზედა | სინ.მრვლთ | არა თუ ნაყოფ რაჲმე აქუს კაცთაგან, არამედ გონიერსა მას ზედა სულსა მართალსა განისუენებს; |
ზედა | სინ.მრვლთ | წმიდა არს სახელი მისი და წყალობაჲ მისი თესლითი თესლადმდე მოშიშთა მისთა ზედა, რამეთუ ღმრთის-მშობელ რაჲ მყო, კუალადვე დამმარხა და მუცლისაგან ჩემისა ყოველთა ნათესავთა სიწმიდედ განახლდების სავსებაჲ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | თჳთ იგი ეშმაკი განაბნია და ერი მისი მის თანა, რამეთუ ჭეშმარიტად იგი იყო გულითა ამპარტავან, რამეთუ იკადრა და თქუა, ვითარმედ: ღრუბელთა ზედა ცისათა დავიდგნე საყდარნი ჩემნი და ვიყო მიმსგავსებულ მაღლისა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ამისთჳსცა მონად და მკჳდრად წმიდამან ღმრთის-მშობელმან უწოდა, რამეთუ ჭირვეულად რაჲ პოვა წერილსა მას ზედა შჯულითა მშრომელად, მას მადლითა ნუგეშინისცა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ ქალწულმან შვა და მკლავთა ზედა იტჳრთა, რომელსა სიტყჳთა ყოველი დაბადებული უტჳრთავს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ბაგასა მიიწვინა საყდართა ზედა ქერობინთა მჯდომარჱ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომელი ქერობინთა ზედა ბევრეულთაგან ანგელოზთა იდიდების, იქცეოდა სოფელსა შინა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | მკლავთა ზედა წმიდისა დედაკაცისათა დაჯდა, რაჲთა მარჯუენით გჳწოდოს ჩუენ თჳსისა მამისა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | მზჱ სიმართლისაჲ ქუეყანასა ზედა გამოჩნდა, ქრისტე ღმერთი ჩუენი, სახითა ხატად კაცისა მოსლვად ნათე(ს)ავისა ჩუენისა ჯერ-იჩინა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და რომელნი ამას ზედა კრავნი ძოვენ სარწმუნოებით, ნათლის-სახენი თესლნი სამებასა უგალობენ და ჩუენცა, საყუარელნო, მარანსა მას მაცხოვრისასა მივისწრაფოთ, |
ზედა | სინ.მრვლთ | სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ, რომლისაგან მუცლად-იღე და შევ ძჱ და უწოდი სახელი მისი იესუ, რაჲთა იჴსნეს ნათესავი კაცთაჲ სიკუდილისაგან ცოდვათაჲსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მითცა არცა ზღჳსა მის ღაღადებასა და არცა წილისა მის შეწამებასა არღა მიაწევდეს პატიჟსა, არამედ, ვითარცა საშჯელსა შინა, შ˜ს მსაჯულთა არა პირველად განაჩინიან და არცა თავ-ადგიან შეცოდებულთა მათ ზედა, |
ზედა | სინ.მრვლთ | არღარა ვტირ, არღარა ვიგლოვ, არღარა ვიტყჳ მე, ვითარმედ: მივიქცე მე გლახაკებად, რამეთუ განმესხა მე ეკალი, რამეთუ უფალმან ეკალთა ჩუენთაჲ იგი ცოდვაჲ აღმოჰფხურა და თავსა ზედა თჳსსა გჳრგჳნად დაიდგა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | – ხოლო რაჟამს შეკრბა მოსუმური იგი შესაძრწუნებელი მორწმუნეთაჲ და განსაცხრომელი ურწმუნოთაჲ, დასხდეს სუმად, და წარმჴდეს მროკვალნი როკვად და მახიობელნი იგი სუმასა ზედა საქიქელსა ჰხილვად; |
ზედა | სინ.მრვლთ | აქა სამებისა წმიდისა იგი საიდუმლოჲ მთავარანგელოზისა მიერ წმიდასა ქალწულსა გამოეცხადა მსგავსად სახარებისა, ვითარმედ: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ და შობილი იგი წმიდაჲ ძჱ ღმრთისაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და რომლისაჲ ქადაგება(ა)ჲ მნებავს, ვიპოო მე უფსკრულთა დათქმული და ჰაერთა ზედა მავალად შერაცხილ ვიქმნე, (ზეცი)სა ძალსა გამომეტყუელი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ღათუ განძჳვნებულ იყვნეს კლვად მისა მეშალილებისა მისგან ბუნებისა დამზადებულსა მას ზედა ჴორცსა, და, ღათუ ბუნებაჲ იგი მჴეცთაჲ აწუევდა, შეიშინეს და ვერ იკადრეს შეხებად ჴორცთა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ჰხედავა, ვითარ-იგი წესსა მას ზედა სძლევს ღირსებით უკეთურებასა მას ეროდე მეფისასა! |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ტაბასტაკ-დაგებულთა მათ და სამეუფოჲსა ტაბლისა ზედა მსხდომარეთა დაადგრა ზე და მბრძანებლლსა ეგრე ეტყჳს: „არა ჯერ-არს“, და აწუევს მეფესა მას, რაჲთამცა განუტევა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ესაია მჯდომარჱ იხილა უფალი; ეზეკიელ საყდართა ზედა განიცადა უჴორცოდ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვაჲ მე! ნუუკუე ცოდვითა ჩემითა ერისა ბრალი ჩემ ზედა მოიწევის? |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამას ზედა შეწუხნა ეროდე ფრიად, ვითარმცა ვინ თქუა: ჰბაძავს პილატეს, უფროჲს ხოლო სახესა პილატჱსსა, წინანდელ ყოფილისა მოთხრობა(სა) დაიბანს ჴელთა და წესსა მას ზედა საშჯელისასა მისცემს: ეგრეცა ესე შეჭუვნა, ხოლო ფიცისა მისთჳს და მეინაჴეთა მათთჳს აიძულა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რაჲსა ჰფუცავ? რაჲთა არა ფიცსა ზედა შეჰპალავანდო თავი თჳსი და ფიცისა მისთჳს რწმუნებისა წინაწარმეტყუელი მოჰკლა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ლანკლასა ზედა დაიდების თავი წინაწარმეტყუელისაჲ მის, რომელსა ზედაცა საჭმელი დაეგების! |
ზედა | სინ.მრვლთ | ყოველი დაბადებული დღესასწაულობს, რამეთუ ღმერთსა ხედვენ ქუეყანასა ზედა და კაცსა ცათა შინა, ქუესკნელსა ზესკნელად განგებულებით და ზესკნელსა ქუესკნელად კაცთ-მოყუარებით. |
ზედა | სინ.მრვლთ | არაჲ თუ წარმჩინებით კაცობისაგან იქმნა იგი ღმერთ, არამედ სიტყუაჲ ღმრთისაჲ უვნებელად იქმნა ჴორციელ და უცვალებელად ჰგიეს ბუნებასავე ზედა ღმრთეებისასა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მღდელნი – მისთჳს, რომელი-იგი წესსა მას ზედა მელქიზედეკისსა მღდელთ-მოძღუარ იქმნა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და მწყემსთა თანა ვიტყოდი: ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ და კაცთა შორის სათნოებაჲ! |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ნუმცა ვემსგავსებით მას, ვითარცა სახედ ვინ დასნეულდის და მოუძლურდის ჴორცთა ზედა და მერმე, კნინ უკეთე-ქმნულ და აღდგომილ, ეცის ნუ რაჲ უსუსურსა მას, მივარდის და იწყლის. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ჰრქუა მას გაბრიელ: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომელი საყდართა ზედა აღმაღლებულთა და აღმატებულთა მჯდომარე არს, ბაგასა შინა დაიწვინა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | მართუენი იგი გამოფრინდეს და უგუნურნი იგი ბუდეთაღა ზედა სხენან; |
ზედა | სინ.მრვლთ | – ამისთჳს რამეთუ ღმერთი ქუეყანად გარდამოჴდა და კაცი ზეცად აღვიდა და ყოველი ერთბამად იქმნა, რამეთუ მოვიდა ქუეყანად და ყოვლადვე ცათა შინა იყო და ყოვლადვე ქუეყანასა ზედა იყო. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რაჲსათჳს მერმეთა საუკუნეთა მამაჲ ვითარცა ყრმაჲ ძუძუჲს მწოვარი მკლავთა ზედა ქალწულისათა თავს იდებს? |
ზედა | სინ.მრვლთ | და უფალი ღრუბელთა ჴორცთა მათ ზედა მჯდომარჱ მათ შევალს ეგჳპტედ, საგონებელად, რეცა ივლტის ჰეროდჱს ძჳრის ზრახვისაგან, ხოლო ჭეშმარიტად აღესრულა თქუმული იგი ესაია წინაწარმეტყუელისაჲ: მას დღესა შინა იყოს ისრაელისაჲ მესამჱ ნაწილი ასურეთს შინა და ეგჳპტეს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარ სახედ მოგუეახლნიან ჩუენ მარხვანი, მოგუეცნიან ჩუენ გონებანი ანგელოზთანი, რამეთუ ამით მიზეზითა ვჰმსახურებდით უფალსა ქუეყანასა ზედა, ვითარცა-იგი ცათა შინა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და წარმოუდგინნის სიზმრად ღამე საყუარელნი თჳსნი, და დაჰჴსნის გონებანი სიმტკიცისაგან, მოუღის სირცხჳლი მორცხჳნეთაგან, და განეფინის სულთა ზედა ვითარცა ნისლი საცთურებაჲ, და ჰგავნ იგი განმრყუნელსა მას დევსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ნანდჳლვე სულმცირემან ღრუბელმან ქერობინთა ზედა მჯდომარჱ იგი ჴორცითა იტჳრთა, რომელ-იგი ზეცისა წჳმისა წმიდაჲ საწმის იყო, რომელ-იგი მწყემსმან პირმეტყუელთა ცხოვართამან შეიმოსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | უმამო – ქუეყანასა ზედა და უდედო – ცათა შინა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ უკუე ჯერ-იყო ორკერძოვე: ყოველთა ზედა მოწევნად საშჯელისა მისგან სიკუდილი, – რამეთუ ყოველთა შესცოდეს, – ანუ ეგოდენი კუალად მიცემად, რომელი იყო სამართალი ვედრებად. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო მღდელთ-მოძღურებაჲ უჯმნელად ღირს, სარწმუნოდ მოაქუს, რომელ-იგი არავინ პოვოს სხუამან არარასა ზედა სიტყუად მსგავსი ამისი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ ცოდვაჲ იგი ეშმაკისა მიჰგურიდა და ეშმაკი სიკუდილსა მისცემდა და დიდსა ჭირსა ჩუენ ზედა მოაწევდა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რაჲთა გულისჰხმა-ჰყო, არა ხოლო თუ წინაწარმეტყუელსა, არამედ წინაწარმეტყუელთა ზედა აქუს მას წესთა განგებაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომელთა ვითარცა ერთი სული განუყოფელად თითოეულად გუამთა მათთა აქუნდა ერთისა სულისა აღმოტევებითა, და ერთითა სარწმუნოებითა ერთიცა მოთმინებაჲ ღუაწლისაჲ მის მიმართ და ჭეშმარიტებისა ზედა მისლვაჲ აჩუენეს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო ვითარცა მიიღო დედაკაცმან მან ჴელთა თჳსთა ზედა თავი იგი წმიდისა წინამორბედისაჲ და ნათლის-მცემელისაჲ, განიხარა სიხარულითა დიდითა ფრიად. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ლომიცა და ვეშაპიცა სიბოროტესა ზედა მწემვე არიან. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვეშაპნი და ასპიტნი და ღრიაკალნი უდაბნოსა ზედა იოვანჱსთჳს ძწოდეს, ხოლო ეროდიადა ურიდად პურსა ზედა თავი მოჰკუეთა მას. |
ზედა | სინ.მრვლთ | უწყოდა, რამეთუ მაშინ სუფევდა ძოწეულითა შარავანდებისაჲთა და აწ ხედვიდა სკორეთა ზედა დაცემულსა და შიშუველსა გუამითა, არა მოიჴსენა, ვითარ-იგი მის თანა პატივსა ზედა ყუაოდა, არამედ აწუევდა, ვითარმედ: „თქუ ნურაჲ სიტყუაჲ გმობისაჲ და მოჰკუდე“. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მუცლითა იტჳრთა, ვითარცა არს წესი ჟამთა რიცხჳსაჲ, რამეთუ იშვა, ვითარცა არს შობაჲ ბუნებისაჲ ურცხჳნელად, უჴრწნელად, უვნებლად, ყრმა იქმნა და აღიზარდა და ჰასაკი მიიღო მამაკაცისაჲ, მკლავთა ზედა მიიქუა სჳმეონისთა და ანაჲსთა, წმიდისა მარიამისგან იტჳრთა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამას ქრისტჱსთჳს დავამტკიცებთ ძალსა პურისასა და სიმტკიცესა წყლისასა, რაჲთა ნაყოფი ჩუენი იყოს ძლიერებით, არამედ პური – საჭმელ, ხოლო ძალი – ამას ზედა განმაცხოველებელ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და აღმო-რაჲ-ჴდა იორდანით, მოიწია ჴმაჲ ზეცით მამისაგან და ესმა მოწაფეთა, რომელნი მის თანა იყვნეს, რაჲთა უჩუენოს, ვინ არს, რომელ წამებს მისთჳს და სული წმიდაჲ მის ზედა გარდამომავალი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამისთჳს მრავალ გზის წინა-აღუდეგით მწვალებელთა, რომელნი სხუად სახედ რასმე მოძღურიან მამისა მათისა ეშმაკისაჲთა, ხოლო ჩუენ არა შევარწყუათ სამებაჲ და ვაგონოთ მიზეზ სულსა, არამედ თჳსითა ჴელმწიფებითა მჯდომარჱ სულით წმიდითურთ და გარდამომავალი მას ზედა, |
ზედა | სინ.მრვლთ | მერმე გამოირჩინა მოწაფენი და ქადაგა ჭეშმარიტებაჲ, განკურნნა წყლულებანი, განჴადნა ვნებანი, ეძინა ვითარცა კაცსა, შიოდა ვითარცა კაცსა, ღმრთეებრ სასწაულსა იქმოდა, ზღუასა ზედა ვიდოდა ვითარცა ჴმელსა, ქართა შეჰრისხნა და დააყუდნა, |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომელმან ვნებაჲ ჩუენთჳს დაითმინა ჭეშმარიტად ჴორცითა და სრული კაცებაჲ შეიმოსა, ივნო ჭეშმარიტად ჯუარსა ზედა თანაყოფითა ღმრთეებისაჲთა, არამედ არა ვნებითა, რამეთუ ღმრთეებაჲ უვნებელ არს და უქცეველ ორთავე ამათგან ბუნებათა, ნათელ, განუცადებელ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ოდეს-იგი იქმნა ერთ ღმრთეება და ერთ არსება, არღარა მოელის ვნებასა, არღარა იხილოს სიკუდილი, ვითარცა იტყჳს წმიდაჲ პავლე: რამეთუ აღდგა ქრისტჱ, არღარა მოკუდეს და სიკუდილი მის ზედა არღარა უფლებდეს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ ამისითა ძლიერებითა უფალმან და ღმერთმან ჩუენმან განაქიქნა იგინი და სასწაულად დაგჳტევა იგი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და დაადგინეს წმიდაჲ იაკობ ფარისეველთა მათ და მწიგნობართა ზედა გოდოლსა მას და ჴმა-ყვეს მისა მიმართ და თქუეს ერთბამად: |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ჰურიათაგანნიცა ბრძენნი ადიდებდეს მას და იტყოდეს, ვითარმედ: ამისთჳს მწრაფლ მოიცვა იჱ˜მი ვესპასიონისა მიერ, და არა თუ სხჳთ რაჲმე იყო მათა შემთხუევაჲ ესე, არამედ ამისთჳს რამეთუ მიყვნეს ჴელნი მათნი მართლისა მის ზედა წარმდებებით. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ჰხედავ სამე ამას, ვითარ შუენიერ არს ხილვად და დიდ ქუეყანაჲ ესე და რაჲ არიან მას ზედა საკჳრველებანი! |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო წმიდამან სტეფანე ვითარცა იხილა გუემულებაჲ იგი ერისაჲ მის, შეეწყალა ერი იგი და დაიდგნა მუჴლნი ქუეყანასა ზედა და აღიხილნა თუალნი ზეცად და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზე, ილოცვიდა და თქუა: გმადლობ შენ, ჲესუ ქრისტე, რამეთუ ყოველსა ჟამსა ისმინი ჩემი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და აწცა გევედრები შენ, რაჲთა განიკურნნენ გუემულნი ესე, რომელნი იქმ˜ უგუნურებით ჩემ ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და იხილა ცათა შინა მამაჲ, მჯდომარჱ ზედა საყდართა მბრწყინვალეთა, და ძჱ ჲესუ ქრისტე მარჯუენით მამისა, და ტრედი ერთი სპეტაკი გარდამოფრინვიდა და მოაქუანდა გჳრგჳნი მბრწყინვალჱ ვითარცა მზისთუალი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აღმოგუალე, ჭეშმარიტო ერისთაო ერისა ჩემისაო, განხმულ არიან ცანი შენთჳს, მხიარულ არს მამაჲ და ძე და წმიდაჲ სული შენ ზედა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ესრჱთ ვიხილე წმიდაჲ სტეფანე მე, პილატე, ზედა ათორმეტთა ვარსკულავთა მჯდომარჱ, ხოლო პირი მისი მბრწყინვალე, ვითარცა ანგელოზისაჲ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და თავსა მისსა ზედა იყო ჯუარი და ფრიად ბრწყინვალებითა მისითა ვერ განვიცდიდ ხატსა მას მისსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ამის ყოვლისა შემდგომად ვიხილენ ეტლნი ცეცხლისანი და ვიხილე მათ ზედა მჯდომარჱ წმიდაჲ სტეფანე, და ესრჱთ აღიყვანეს იგი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და პატივი უკუნითი უკუნისამდე. ამენ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მერმე კუალად სულთაცა ზედა მთავრობად ჰჴდებითვე და ვითარმცა ღმრთისა ჩუენისა უფროს პატივ-ცემულ იყვენით და მერმე გინებისა მის ჩუენისათჳს განჰრისხნებით და საშინელთა მათ სატანჯველთა გჳთქუამთ და ბრალად ღმრთის მსახურებასა დაგჳდებთ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარცა აგრძნეს მღდელთ-მოძღუართა მათ და სხუათა ფარისეველთა, განრისხნეს მის ზედა და იზრახეს მოკლვაჲ მისი, ვითარცა წმიდისა სტეფანჱსი, ხოლო პატიოსნებისა ჩემისათჳს ვერ იკადრეს მოკლვაჲ მისი, – უწყოდეს, რამეთუ ნათესავი ჩემი იყო, – |
ზედა | სინ.მრვლთ | არამედ შეჩუენებულ ყვეს იგი და მიუღეს პატივი მთავრობისა მისისაჲ და ყოველი ნაყოფი მისი იავარ-ყვეს და გუემეს იგი დიდითა გუემითა და წყლულებაჲ დასდვეს მის ზედა და განაძეს იგი ქალაქით. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო ცოლი ჩემი ედნა და პირველი ძჱ ჩემი სელემია, – რამეთუ არა თავს-იდვეს სარწმუნოებაჲ ქრისტჱსი, არამედ უფროჲსღა ლალვაჲ აღადგინეს ჩუენ ზედა ნათლის-ღებისა ჩუენისათჳს, – |
ზედა | სინ.მრვლთ | მართლიად გეტყჳ შენ: უკუეთუ არა ადრე ახჳდე და უთხრა ეპისკოპოსსა, მოწევნად არს შენ ზედა ტანჯვაჲ არა-საგონებელი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომელსა ზედა აღასრულეს შჯული იგი ტყებისაჲ ჩუენთჳს, არამედ ბღუარით კერძო ყანობირსა მას გჳძიენ ჩუენ და მიზომე ბორცჳსა მის გზითგან ყანობირად წყრთითა ოთხას სამეოც და ათხუთმეტ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარცა პირველსა საჴუმილავსა ბრძოლისასა, გარდაჰჴდიდეს ღამესა მას და დაითმენდეს მჴნედ მოწევნულსა მას მათ ზედა ტანჯვასა დ უხაროდა სასოებისა მისთჳს და ეკიცხევდეს ეშმაკსა, ხოლო ლოცვაჲ მათი ერთიერთისათჳს იყო. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ერთსა მას ცხედარსა ზედა ისხნეს ორ კაც: ერთი იგი მჴრცოვან და ერთი იგი ჭაბუკ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და შემკულ იყვნეს ცხედარნი იგი ესრე სახედ: ერთი იგი უმაღლჱსი და ერთი იგი უმდაბლჱსი გარდაგებულ იყვნეს შუენიერად, და რომელი-იგი მათ ზედა ისხნეს, შემკულ იყვნეს ვითარცა ახალ ნათელ-ღებულნი, და მესამჱ იგი ოქრო-ქსოვილად სამკაულითა სამეუფოთაჲ შემკულ იყო. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და იყო მათ დღეთა შინა აღძრვაჲ მწვალებელთაჲ მართლ-მორწმუნეთა ზედა, რამეთუ იტყოდეს მეფისათჳსცა, ვითარმედ: არიანოს არს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და არა უბრძანა დადგომად ქუეყანასა, არამედ აღშორებულად ქუეყანისაგან, ვითარცა ღრუბელი ჰაერთა დამოკიდებულ იყო ზედა ადგილსა მას თჳსსა, და დგა შეუძრველად მყოვარ ჟამ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ჯერ-არს, რაჲთამცა ყოველი წარმოვთქუთ და გამოვაჩინეთ დიდებაჲ ღმრთისაჲ და, ვითარ-იგი წერილ არს, ძლევაჲ ეშმაკისაჲ და რომელ-ესე სახარებისაგან გუესმა იორდანესა ზედა მოსლვისათჳს მხოლოდშობილისა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | იხარებს დღეს ყოველი დაბადებული მას ზედა, ოხრის ზღუაჲ, რამეთუ უხარის, და მას შინა მყოფნი ყოველნი მას ადიდებენ, რამეთუ იორდანჱ მიიწია და ახარა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | იხარებენ მამადმთავარნი, იშუებენ წინაწარმეტყუელნი, რამეთუ ხედვენ ღმერთსა დიდებულსა იორდანეს ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | დღეს ქალწული იდიდების, რამეთუ რომელ-იგი მისგან იშვა ღმერთი და კაცად იპოვა, რომლისა მამაჲ არა იცოდა უხილავი და უჴორცოჲ, ესე დღეს იორდანესა ზედა იხილვა ზეცით მამისა მიერ წამებული. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ესე მერმე მდინარესა ზედა ჴელმწიფებით შთასლვასა მას და განკჳრვებასა წყალთასა იდიდა, განხუმასა ცათასა და გარდამოსლვასა სულისა წმიდისასა სახედ ტრედის მის ზედა და ჴმასა მამისა მიერ ზეგარდამო მეტყუელსა წამებით, |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი, და დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდეს ჭეშმარიტად გამოგჳბრწყინდა ჩუენ ნათელი, რომელნი ვიყვენით ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან ოდეს-იგი იხილა დედაკაცი სამარიტელი ჯურღმულსა მას ზედა, არა თუ მარტოდ ყოფაჲ იგი დედაკაცისაჲ მის შე-რად-ჰრაცხა, |
ზედა | სინ.მრვლთ | უკუეთუ ჴმაჲ უფლისაჲ წყალთა ზედა, შენ ვითარ კადნიერად სდგა წყალთა შინა? |
ზედა | სინ.მრვლთ | უკუეთუ იოვანეს და მისთანათა მათ ღაღადებაჲ იგი ესმა, ვითარმედ ჴმაჲ უფლისაჲ წყალთა ზედა, და მირბიოდეს იგინი იორდანედ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ესმა მათ, ვითარმედ წყალთა ზედა შესულად არს ქრისტჱ, არა ხოლო თუ ხილვად მოვიდეს, არამედ რაჲთამცა შთაჴდეს მის თანა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ იოვანე აღიპყრა მარჯუენჱ თჳსი ძწოლით და დასდვა შიშით თავსა ზედა უფლისასა და ზეცანი განეხუნეს და ანგელოზნი ზეგარდამო განკჳრვებით ხედვიდეს, რომელ-იგი იქმნებოდა, და სული წმიდაჲ სახედ ტრედისა გარდამოჴდა და დაადგრა თავსა ზედა უფლისასა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | არამედ იყავნ თქუენ ყოველთა სმენად: ეჰა, მონაო სახიერო და სარწმუნოო, მცირესა ზედა სარწმუნო იქმენ და მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვითარცა ბომონთა მათ ზედა კერძოთასა, შეწირული იგი დაღათუ ბუნებით არნ ლიტონ, ხოლო შე-ვე-გინებულ იქმნის სახელ-დებითა კერპთაჲთა, ეგრე ცვალებულად ჩ˜ნცა ლიტონმან მან წყალმან სახელ-დებითა მით მამისა, ქრისტჱსითა და წმიდისა სულისაჲთა ძალი სიწმიდისაჲ მოიღო. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ქუეყანაჲ არს საყოფელი კაცთაჲ, ეგრევე წყალთა ზედა არს; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და უწინარჱს ყოველთა მათ შობათა შესაქმესა ექუსა დღეთასა სული ღმრთისაჲ იქცეოდა ზედა წყალთა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ესე ნათელ-სცემდა იორდანესა ზედა მდინარესა და განვიდოდეს მისა ყოველი იჱ˜მი და პირველსა მას ნაყოფსა ნათლის-ცემისასა მოიღებდა: უფროჲს ყოველთა მათ კეთილთა პატივი იჱ˜ლმს შინა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | არა თქუა: „ვიეთნი ხართ“, არამედ: „ვიეთნი-ეგე იყვენით“ უმეცრებასა შინა, ცოდვაჲ მიეტევების, ხოლო რომელი დაადგრეს ბოროტსა მას ზედა, დაისაჯოს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რაჲთა ფლობაჲ მოგუეცეს ჩუენ დათრგუნვად გუელთა ზედა და ღრიაკალთა და ყოველსა ძალსა მტერისასა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და იტყჳს: მე არა ვიცოდე იგი, არამედ, რომელმან მომავლინა მე ნათლის ცემად, მან მრქუა მე: რომელსა ზედა იხილო სული წმიდაჲ, გარდამომავალი მის ზედა, იგი არს თავადი. |
ზედაცა | სინ.მრვლთ | უკუეთუ გაქუნდეს შენცა შეუორგულებელი სარწმუნოებაჲ ღმრთის მოშიშებისაჲ, მოვიდეს შენ ზედაცა სული წმიდაჲ და ჴმაჲ მამისაჲ ზეცით ოხრიდეს შენ ზედა, რამეთუ არა „ესე არს ძჱ ჩემი“, არამედ: „ესე აწ იქმნა ძედ ჩემდა“. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ი˜ჳს ზედა არსებაჲ იგი ითქუა, რამეთუ დასაბამსა იყო სიტყუაჲ და სიტყუაჲ იგი იყო ღმრთისა თანა და ღმერთი იყო სიტყუაჲ იგი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მის ზედა არსებაჲ იგი, რამეთუ მარადის და ოდესვე არს ძჱ ღმრთისაჲ; |
ზედავე | სინ.მრვლთ | ხოლო შენ ზედავე „აწყა იქმნა ძე“, რამეთუ არა ბუნებით ხარ ძჱ, არამედ მადლით შვილებასა მას მიიღებ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მიგებებაჲ. დღესა, რომელსა მიიქუა სჳმეონ მკლავთა თჳსთა ზედა უფალი |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო იორდანეს ჰხედევდ მას განშიშუვლებულად და დაგიკჳრდებოდა გარდამოსლვაჲ იგი სულისა წმიდისაჲ სახედ ტრედისა მას ზედა და გესმოდა ზეცით გარდამოჲ იგი წამებაჲ მამისაჲ და აღიაარებდ მას ღმრთად; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ჰხედევდ მას ჯუარსა ზედა დამოკიდებულსა და მიეგებვოდე კურთხევად მკუდრეთით აღდგომილსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ოდეს შევიდეს იესუ იერუსალემდ, ყრმაჲ ყოველი დაბადებული იძრვოდა, რამეთუ სჳმეონს ვითარცა ყრმაჲ აქუნდა მკლავთა ზედა, ხოლო ღმრთად ქადაგებდა და იტყოდა: აწ, უფალო, განუტევე მონაჲ შენი მსგავსად სიტყჳსა შენისა მშჳდობით. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამიერითგან არღარავინ აყუედროს გარდასლვაჲ იგი მცნებათაჲ და აღმოცჱნებაჲ იგი ეკალთაჲ, რამეთუ მდიდარი იგი მისთჳს დაგლახაკნა და ეკლისაჲ იგი გჳრგჳნი მის წილ მან დაიდგა და ჯუარსა ზედა განიპყრნა ჴელნი, რაჲთა თანა-ნადები იგი მისი მან გარდაიჴადოს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ ვითარ ყოვლად განკრძალულად თქუა სულიერად წინაწარმეტყუელმან შემდგომიცა ესე: ნათელი გამობრწყინებად წარმართთა ზედა და დიდებად ერისა შენისა ისრაელისა? |
ზედა | სინ.მრვლთ | და იყვნეს მამაჲ მისი და დედაჲ მისი დაკჳრვებულ სიტყუათა მათ ზედა სჳმეონისათა, რომელთა-იგი იტყოდა წინაწარმეტყუელებით იესუჲს ზედა, რამეთუ ლიტონ იყო მიხედვაჲ მისი და ღმრთეებრ ადიდებდა ყრმად მიქუმული და ღმრთად საგონებელი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ოდეს იხილო იგი ჯუარსა ზედა განკუართული, რომელსა-იგი ჰმოსიეს დიდებაჲ მამისაჲ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ოდეს-იგი იხილო, იგი შენ ჰშევ, რაჟამს აგინებდენ მას, ჰურიანი და ყოველნი დაბადებულნი მათსა მას კადრებასა მის ზედა განკრთენ და შეიშალნენ; |
ზედა | რაბლე2 | მაგრამ ამა წიგნთან ვერცა ერთი ვერა მოვა, რომლისა გამოც აქა ვლაპარაკობ, ზემორედასახელებულ გარგანტუასეულ წელთაღწერათა სიკეთე და სარგოიანობა ქვეყანასა ზედა განფენილია, |
ზედა | სინ.მრვლთ | მხოლოჲ კაცთა შორის სრული კაცი სიმართლისაჲ, რომელი-იგი მართალთაგან იპოვების საქმით, რომელთა-იგი მარადის განანათლებს, რომელნი ვლენან გზასა ჭეშმარიტსა, ვითარცა იტყჳს წერილი: ნათელი მართალთა ზედა მარადის. |
ზედა | სინ.მრვლთ | „ნათელი მართალთა ზედა მარადის“, რომელი ნათელი? |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამისთჳს ჴმობს მღაღადებელი და იტყჳს: ნათელი მართალთა ზედა მარადის, ხოლო ნათელი უღმრთოთაჲ დაშრტეს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მცირედ მოვიჴსენოთ ელიაჲსიცა, რომელი-იგი ქუეყანასა ზედა ვითარცა ანგელოზი იქცეოდა და მერმე აღმაღლდა ეტლითა ზეცად. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და სჳმეონ ესოდენ მართალ იპოვა, ეუწყა სულისაგან წმიდისა არა ხილვად სიკუდილი, ვიდრემდის იხილოს ცხებული უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ და მიიქუას იგი მჴართა თჳსთა ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ მან მართალმან რაჟამს იხილა ჴორციელად მოსლული უფალი, იხილა და განიცადა და მიიქუა იგი მჴართა თჳსთა ზედა და ვითარცა მონაჲ უფლისაგან იჯმნიდა იგი მისგან განსლვად ჴორცთაგან, |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვიხილე დიდებაჲ შენი და კრებული მთავარანგელოზთაჲ, რომელნი მიგცემდეს შენ დიდებასა, დაბადებულისა ყოვლისა სიხარული და ცისაჲ და ქუეყანისაჲ ერთ-გზაობაჲ, სული წმიდაჲ ჩემ ზედა და წინავე ვხედევდი შენსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ განვიტეო, რაჲთა არღარა ვიხილო ჰურიათაჲ შენ ზედა კადრებაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ნუცამცა ვიხილავ მე გჳრგჳნსა მას ეკლისასა, ნუცამცა მონისა მიერ ყურიმლის ცემასა, ნუცა ლახუარი გუერდსა შენსა, ნუცა მზჱ ესე შენ ზედა დაბნელებული. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარცა მახარებელმან თქუა და თქუენ გესმა, ვითარმედ: იყო კაცი ერთი იერუსალემს და სახელი მისი სჳმეონ და იყო კაცი იგი მართალ და მოელოდა ნუგეშინის-ცემასა ისრაელისასა და სული წმიდაჲ იყო მის ზედა |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვინაჲთგან? – არამედ ქალწულისა მიერ შობითგან და ჟამითი-ჟამად წარემატებოდა ჰასაკითა და კაცობრივსა მას ზომასა დაამტკიცებდა, ვითარცა იტყჳს მახარებელი: და ყრმაჲ იგი იესუ აღემატებოდა ჰასაკითა და სიბძნითა და მადლი ღმრთისაჲ იყო მის ზედა. |
ზედა | რაბლე2 | და ზოგ-ზოგნი ვითარ სარტყელსა რასმე, ისე ირტყამდნენ წელსა ზედა და, სულ ცოტა, ხუთჯერ ან ექვსჯერ მაინცა იწვდენდნენ. |
ზედა | რაბლე2 | მავანთა და მავანთ წვივ-კანჭი ეყლარწებოდათ, ტერფნი უბრტყელდებოდათ, და იმათი შემხედვარე ეგრევ იფიქრებდა, ან წერონი არიან, ან ფლამინგონიო, ან არადა ოჩოფეხთა ზედა შემდგარან დაუდგრომელნიო, რომელთა მგვანე კაცსა ადლაბიჯას ეტყვიან ვიეთნი. |
ზედ | რაბლე2 | რომელნიცა გარდაწყვეტილად ამტკიცებენ, ზემორედასახელებული ჰურტალი ნოეს კიდობანსა შინა არცა ყოფილა და ვერც იქნებოდაო, რამეთუ იმოდენა იყო, შიგ რომ ვერ შეეტია, ზედ შემოჯდაო, |
ზედა | რაბლე2 | და ფერხთ თურმე ისე იქნევდა, ვითარცა ცხენჯოხთა ზედა შემსხდარნი ყმაწვილნი ანდა ზარბაზანზედ ამხედრებული უშვერად დიდი ბერძნული ხარი, შემდგომად მარინიანოს ომში მოკლული, რომლისთანა ზეაღსაჯდომელ პირუტყვთ დია უცხო და ჩინებული თოხარიკობა მოსდგამთ. |
ზედა | რაბლე2 | ერთი ფილოსოფოსი თავისსავე თავსა უყენებს კითხვასა, რისაგან არის ზღვისა წყალი მლაშეო, და განმარტავს, რისაგანაო და, ოდეს ფებოსმა თავის ნათლიერ ეტლსა ზედა ძე თვისი ფაეტონი დასვაო, |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვიდრე ყოველთა დაბადებულთამდე განჴდა სიმჴნჱ იგი ნეტართაჲ მათ: ქუეყანასა ზედა იღუაწეს, აერსა ქუეშე დაითმინეს, ცეცხლსა მიეცნეს, წყალმან შეიწყნარა იგინი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მოხარულ თუ ვინმე არს, მათავე მიისწრაფის, რაჲთა რომელმანმე ლხინებაჲ პოვოს ჭირისაგან და რომელიმე დაადგრეს სიტკბოებასა მას ზედა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვითარმედ შემძლებელღა იყო განზრახვად რაჲსმე, ხოლო მან თჳსითა ჴელითა აიღო და დადვა იგი ურემსა მას ზედა, სადაცა-იგი სხუანი ისხნეს და საჴმჳილსა მას ცეცხლისასა მიაქუნდეს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო ეშმაკი წარვიდა სირცხუილეული, რამეთუ ყოველივე დაბადებული აღძრა მათ ზედა და ყოველივე იგი პოვა მოუძლურებული კაცთა მათ სიმჴნესა ქუეშე: ღამჱ იგი ძნელი, სოფელი იგი საზამთროჲ, ჟამი იგი ფიცხელი წელიწადისაჲ მის, ჴორცთაჲ იგი შიშულობაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომელთათჳს ყუავილოსნებაჲ იგი სიჭაბუკისაჲ შეურაცხ-ყვეს და უფროჲს მამა-დედათა და შვილთა უფალი შეიყუარეს და ამას ოდენ ჰასაკსა ცხორებისსა ზედა დადგეს, უგულებელს-ყვეს საწუთროჲ ესე ცხორებაჲ, |
ზედა | სინ.მრვლთ | რაჲთა ადიდონ ღმერთი ასოთა მათთა ზედა, სახილველ იქმნნეს სოფელსა ანგელოზთა და კაცთა, დაცემულნი აჰმართნეს, ორგულნი დაამტკიცნეს, ღ~თს მსახურთა მათ მარტჳლთა კეთილი გულის თქუმაჲ მრჩობლი შთაუგდეს გულსა |
ზედა | სინ.მრვლთ | და არა-მე მჴნე იყოა? ანუ ვინ-მე იყო უმჴნჱს მისა, რომელმან ლომი საშინელი გზასა ზედა მარტომან დააშთო და ერთითა ღაწჳთა ათასი უცხო-თესლი დარეცა! |
ზედა | სინ.მრვლთ | თჳთ თავადი უფალი თჳსითა პირითა ვითარცა მოყუარეთა სისხლისათა და ავაზაკებისათა ეტყოდა: იერუსალემ, იერუსალემ, რომელმან მოსწყუიდენ წინაწარმეტყუელნი და ქვაჲ დაჰკრიბე მოვლინებულთა შენ ზედა, ვიდრემდე ჰკლვიდე და არა მოიქცე? |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომლითა სახლეულ ვართ მარადის, ყოველთა დღეთა ჩუენთა სახელისა მიმართ ვღაღადებთ უფლისა მიმართ და ვიტყჳთ: დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ, კაცთა შორის სათნოვებაჲ! |
ზედ | რაბლე2 | სწვდა ხაფად იმა ფურსა ფეხში, ნახევარი ცურიც გამოსჭამა, სანახევროდა ფაშვიც, ღვიძლ-თირკმელნიც ზედ მიაყოლა, და, ალბათ, ეგრევ შემოეჭმეოდა, მაგრამ ფურმა ერთი იმისთანა დაიბღავლა, თითქოს მგელნი მიუხტნენო, |
ზედა | სინ.მრვლთ | უკუეთუ იყოს წელთა ამათ ცუარი ანუ წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა გარნა პირისაგანვე ჩემისა, ამას ურწყულებისა განჩინებასა ელიაჲსსა ყოველთა შემოქმედისა ღმრთისაგან არა ითქუა ესე, ხოლო აღ-ვე-ასრულებს მონისა მის განჩინებასა. |
ზედა | რაბლე2 | ხოლო ვინცა წინ შეეყრებოდა, უცილოდ იფიქრებდა, მთელი ხუთასი კასრი წყალწყვისა ხომალდია ტალღასა ზედა მოქცეულიო. |
ზედა | რაბლე2 | რათამც საქმეგამოლეულ შეგირდ-მოწაფეთ ბლომად პურ-მარილი აეტანათ ხოლმე იქა, გულიანად ელხინათ და დანა-ღინწითა სუყველასა თავ-თავისი გვარ-სახელი ამოეჭრა ზედა, და ქვა-ლოდი ისა მოაქჟამამდე ხმობილა აზეულ ლოდად. |
ზედ | რაბლე2 | და ამა ამბისა სამახსოვროდ აწ არცვის გახდიან პუატიეს უნივერსიტეტისა მატრიკულისა ღირსად, უკეთუ კრუტელსა შინა ცხენის წყაროსა არ დაეწაფება, პასლურდენსა არ მიმოივლის და აზეულ ლოდსა ზედ არ მოექცევა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | საკითხავნი ბზობისანი. შესხმისათჳს ყრმათაჲსა და დაჯდომისათჳს უფლისა კიცუსა ზედა შესულასა მას მისსა იერუსალემდ. თქუმული სებერიანოს გაბალონელ ეპისკოპოსისაჲ |
ზედა | სინ.მრვლთ | არა თუ სხჳსათჳს რაჲ კიცუსა მას ზედა ჯერ-იჩინა დაჯდომაჲ, არამედ რაჲთამცა სიმდაბლითა მით ამპარტავანებაჲ დაჴსსნა და სხუად არარად იყო მისი იგი მას ზედა დაჯდომაჲ, არამედ რაჲთამცა დააცხრო კაცთა იგი სილაღჱ, რომელნი-იგი ეტლთა და ცხენთა ზედა ზუაობენ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამისთჳს იტყოდა კეთილად წინაწარმეტყუელი, ვითარმედ: გიხაროდენ ფრიად, ასულო სიონისაო, რამეთუ ესერა მეუფჱ შენი მოვალს, მჯდომარჱ კიცუსა ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | „გიხაროდენ“ და „ქადაგებდ“, რამეთუ მორწმუნეთა მათ კეთილთა არა ხოლო თუ მიღებად ღმრთეებისა ნიჭი, არამედ სხუათაცა რაჲთა ახარონ და მისცენ, რამეთუ: „ესერა მეუფჱ შენი მოვალს მშჳდობით მჯდომარჱ კიცუსა ზედა“. |
ზედა | სინ.მრვლთ | არა თუ ნაკლულევან რაჲ იყო ეტლებითა, რომელი-იგი მჯდომარე არს ქერობინთა ზედა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ღათუ ვერ საკადრებელ არს ესე მსგავსებაჲ ქუეყანისაჲ ზეცისათა თანა და მისთავე ქმნულთა მისთჳსვე სახედ მოვიღებთ: ვითარცა-იგი ჩუენ ვსხდით ცხენთა ზედა, ეგრეცა სუფევნ იგი ქართა ზედა, ვითარცა-იგი დავით იტყჳს: იქცევინ იგი ფრთეთა ზედა ქართასა; |
ზედა | რაბლე2 | - რარიგ ვატარებთ და, შეთენებისა და შეღამებისა ჟამსა სექვანასა ვატრანსფრეტირებთ, ყოველსა ურბანულსა მებოძირსა ზედა ვდეამბულირებთ, |
ზედა | სინ.მრვლთ | და მრქუა მე: ესე არიან ოთხნი ქარნი, რომელნი გამოვლენ პირსა ზედა ქუეყანისასა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და აწ, ძმანო, ვითარცა-ესე სოფლისა განგებაჲ და მეფისაჲ განაგებნ სარგებელსა ყოველთა გზათა ზედა, რაჲთამცა არა შებრკოლდა საქმეჲ მისი, |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ იხილე ქმნულთა მათ ღმრთისათაჲ არა ხოლო თუ ქუეყანასა ზედა, არამედ ზღუათაცა შინა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარცა-იგი ვნებითა მისითა ვნებანი დაჴსნა და სიკუდილითა სიკუდილი შეკრა და ჯუარითა ყოველთა წინა-აღდგომითა ძალთა არცხჳნა, ეგრეცა ამით კიცჳთა ეტლთა ზედა მსხდომარენი იგი დაამდაბლნა. |
ზედა | რაბლე2 | და მერმე, სადაც ერთი სამიკიტნოა, ყველაკა ჩვენია, გინა „ხალცუცა“, გინა ციხე-დარბაზი“, გინა „ღვეძილი“ და გინა „კერძოვირი“, ყოველგანუს სულ მაზამაზა შემწვარ-მოხრაკულუმ წამოვარე ფუნჩისა, თანაც ზედა ოხრახუშ-პეტროსელიმუნუს მოყრილუს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარცა ცხენი დაიმორჩილის ზედა-მჯდომელმან, ეგრეცა ღმერთმან დაიცვნის სულნი წმიდათანი, ვითარცა-იგი წინაწარმეტყუელმან თქუა, ვითარმედ: აჰჴედ ეტლთა შენთა ზედა და მჴედრობაჲ შენი ცხორება არს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | იქმნე თუ ცხოვარ, გექმნეს შენ მწყემს, რამეთუ ესრე თქუა: მწყემსმან კეთილმან დადვის თავი თჳსი ცხოვართა თჳსთა ზედა; |
ზედა | ბალ.J | და დაუტევა საგებელსა ზედა თჳსსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო ოდეს ქრისტჱ ვიტჳრთით, ყოვლისაგნ თავისუფალ ვიქმნით, ვითარცა თჳთ იტყჳს, ვითარმედ: აღიღეთ უღელი ჩემი თქუენ ზედა და ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშჳდ ვარ და მდაბალ გულითა, რამეთუ უღელი ჩემი ცხებულ და ტჳრთი ჩემი ფართო. |
ზედა | სინ.მრვლთ | დაჯდა იესუ კიცუსა ზედა, რომელი ზის ქერობინთა ზედა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ზეცას საშინელ ჴელმწიფებით, და ქუეყანასა ზედა სასურველ მადლისათჳს; |
ზედა | სინ.მრვლთ | მაღალთა ზედა ყოველთაგან შიშით და ძწოლით თაყუანის-იცემების და ქუეყანასა ზედა გამოცხადებით იქადაგების; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვითარცა ზეცას საშინელ შობაჲ იგი მისი, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა სასურველ აღმოცჱნებაჲ მისი; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ზეცას ანგელოზთა ერნი უგალობენ, და ქუეყანასა ზედა ყრმანი აკურთხევდეს; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამას ყრმანი ქუეყანასა ზედა უგალობდეს: კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა! |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომელი-იგი მისთჳს თქუმულ არს: უფალო, უფალო ჩუენო, ვითარ საკჳრველ არს სახელი შენი ყოველსა ქუეყანასა ზედა! |
ზედა | სინ.მრვლთ | აქა განშორებაჲ ახლისა შჯულისაჲ ძუელისაგან, რამეთუ ძუელი შჯული და მსახურებაჲ და კაცთაგან დიდებაჲ იგი ღმრთისაჲ ერთსა ხოლო ადგილსა აღესრულებოდა, რომელ-იგი თქუა დავით: განცხადებულ არს ჰურიასტანს ღმერთი და ისრაელსა ზედა დიდ არს სახელი მისი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო რაჟამს სახარებაჲ ძისა ღმრთისაჲ მიმოდაფენად იყო ყოველსა ქუეყანასა, მანვე ნეტარმან დავით მომავალისა მისთჳს პირველვე დაწერა და თქუა: უფალო, უფალო ჩუენო, ვითარ საკჳრველ არს სახელო შენი ყოველსა ქუეყანასა ზედა! |
ზედა | სინ.მრვლთ | და კუალად პატივი იგი მისი თქუა ხოლო: რამეთუ ვიხილენთ ცანი, ქმნულნი თითთა შენთანი, რამეთუ ყოვლისა შემოქმედი მხოლოდ-შობილი ძჱ ღმრთისაჲ ქუეყანასა ზედა იჩჳენებოდა, ვითარცა კაცი ჴორციელებისათჳს, არამედ ზეცას იდიდებოდა პატივით. |
ზედა | ბალ.B | ამისთჳსცა ცუდ იქმნებოდა ვედრებაჲ მათი, გარნა ღმერთსა რომელსა ყოველთა კაცთა ჰნებავს ცხორებაჲ, მოწყალებისა მისთჳს, რომელ ჰყოფდა გლახაკთა ზედა, მიანიჭა მას შვილი კეთილი და საღმრთოჲ. |
ზედა | რაბლე2 | პანტაგრუელმა უმალ გულად იღო ხსენებული ქალაქისა მსახლობელთა და მოქალაქეთა კრძალული აჯა და სამრეკლოსა ზედა ზარისა აზიდვასა დაჰპირდა. |
ზედა | რაბლე2 | ოღონდ, ვინემ სამრეკლოსა ზედა დაჰკიდებდა, პანტაგრუელმა ჯერეთ დილისა საარისა ჩამორეკვა იზრახა, და ზარი იგი ქუჩა-ქუჩა აატარ-ჩაატარა რეკვა-რეკვითა, რისა გამოც უზომოდ გაიხარეს ქალაქელთ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ ესრე თქუა, რამეთუ: შენ ხარ კლდჱ, და მაგას კლდეს ზედა აღვაშჱნო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და „ამას კლდესა ზედა აღვაშჱნო ეკლესიაჲ ჩემი“ – არა თუ პეტრეს კლდესა ზედა თქუა, არცაღა ვის კაცსა ზედა, არამედ სარწმუნოებასა ზედა აღაშჱნა ეკლესიაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და რაჲ-მე არს იგი, რომელ კლდესა ზედა თქუა? |
ზედა | ბალ.B | ამან ბალაჰვარ ოდესმე იხილა მიმავალმან გზასა ზედა კაცი მდებარე, რომელი მჴეცისა მიერ ვნებულ იყო და ასოთაგან - ფერჴთა და ჴელისა - დაკლებულ იყო, და ტიროდა კაცი იგი. |
ზედა | კლარჯ. | „და ქუეყანასა ზედა რაჲსა იუნჯებთ... |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო უმჯობეს ვარ მათსა, საყუარელნო, რომელთათჳსცა-იგი დასთხია უბიწოჲ სისხლი თჳსი ჯუარსა ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რავდენვე მდინარენი შურებოდეს განრყუნად სიტყჳსა მის და ვერ შეუძლეს, რამეთუ კლდესა ზედა დამტკიცებულ იყო საფუძველი იგი მისი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ იტყჳს: სუფევაჲ შენი სუფევა არს ყოველთა ზედა ო˜კე და უ˜ფლბჲ შენი ყოველსა შორის თესლსა და თესლსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და დაყარნა კაპარჭნი თჳსნი ეშმაკმან, ხოლო ვერაჲ შეუძლო ყოფად ეკლესიათათჳს, რამეთუ „ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას“, და საქმენიცა იგი მოწამე არიან, რომელნი იქმნეს მის ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და რაჲთამცა არა თჳს-თჳს ვიტყოდე მეუფებასა მას მათსა, აწ ითქუნ მამისათჳს: „სუფევაჲ შენი სუფევა არს ყოველთა ზედა უკუნისამდე და უფლებაჲ შენი ყოველსა შორის თესლსა და თესლსა“. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და კულად დანიელისგან ძისათჳს: ვხედევდ და აჰა ესერა ღრუბელთა ზედა ცისათა მოვიდოდა ვითარცა ძჱ კაცისაჲ და მოიწია ვიდრე ძუელისა მის დღეთაჲსა და მას მიეცა პატივი და ჴელმწიფებაჲ, და სუფევაჲ მისი სუფევა საუკუნე და ჴელმწიფებაჲ მისი თესლითი თესლამდე, |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამას ყოველსა ზედა ვჰმადლობდეთ ნიჭთა მათ ზედა ღმრთისათა, რამეთუ მისი არს დიდებაჲ და პატივი და თაყუანის-ცემაჲ უკუნისამდე. ამენ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მაშინღა ერთითა მით ერთობითა ერთად ანუ კბოდის პირსა, ანუ ნაპრალსა კლდისასა, ანუ ოლეთა ზედა უშიშად დაიდგნიან და იქმნიან ბუდჱ თჳსი და გამოიზარდნიან მართუენი თჳსნი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამისთჳსცა ყოველთა შემოქმედმან ღმერთმან იხილა ნათესავი კაცთაჲ ქუეყანასა ზედა უნაყოფოდ, წარავლინნა მოციქულნი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | არა თუ ქუეყანასა წუვიდა, არამედ მას ზედა ეკალნი, რაჲთამცა მას ზედა ურწმუნოებაჲ იგი წარწყმიდა. |
ზედა | ბალ.B | და მიყო ჴელი და იხილა ჯუარი ოქროჲსაჲ მკერდსა ზედა მისსა და ჰრქუა: რაჲ არს, ბალაჰვარ, ცთომილებაჲ შენი? |
ზედა | ბალ.B | ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია. |
ზედა | ბალ.B | და აწ ვინაჲთგან განცხადნეს სახელი ქრისტეს ღმრთისაჲ ჩემ ზედა, მე არღარა უარ-ვყო ღმრთეებაჲ მისი, უკუეთუ ჴორცნი ჩემნი დასჭრნნე, გინა ცეცხლითა დასწუნნე, გარნა სულსა ჩემსა ჴელთა მისთა შევჰვედრებ. |
ზედა | ბალ.B | და უკუეთუ თაყუანის-სცე ღმერთთა ჩემთა, მოგცნე შენ სხუანიცა ქალაქნი და საჭურჭლენი ჩემნი შენ ზედა დავაცარიელნე, რამეთუ ფრიად საყუარელ ხარ წინაშე ჩემსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და თუ დაჯდა კიცუსა ზედა, არამედ სიმრავლჱ იგი ერისაჲ დაუფენდა სამოსელსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო რაჟამს აღორძნდის, უმაღლჱს არნ ყოველთა მხალთა და შეიქმნის ხედ, რამეთუ მოვიდიან მფრინველნი ცისანი და დაადგრიან რტოთა მისთა ზედა. |
ზედა | ბალ.B | ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ დაუფინენ სამოსელსა თანა სულნი მომავალსა, კიცუსა ზედა მჯდომარესა, დაუფინე ღმერთსა სული შენი, რაჲთა მას ზედა იხარებდეს, რამეთუ იტყოდა მახარებელი: განმზადენით გზანი უფლისანი და წრფელ ყვენით ალაგნი მისნი. |
ზედა | რაბლე2 | რარიგ ჩავუწიხლოთ კაკალნი დარბაისელთ, ჯორკო კეთილზრახვისა, ლადუკი სულგრძელობისა, მოძღვართა ხრიკიან სამჭედურთა გამო, სამრევლო ხუცესთაგან ერთმანეთისა ცხვირთა ზედა წკიპურტისა ცემისათვის, |
ზედა | ბალ.B | ხოლო მეფე განკჳრვებულ იქმნა საქმესა ზედა მის ყრმისასა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ თქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან. |
ზედა | ბალ.B | და კუალად ოდეს განვიდა, და მოყუასნი იგი წინამავალნი უდებ იქმნნეს და იყო გზასა მას ზედა ბერი კაცი მდებარე მოუძლურებული, რომლისა თმაჲ სპეტაკ იყო, ვითარცა მატყლი, და პირსა მისსა კბილი არა იყო და სიტყუაჲ მისი ფლაფნით იყო. |
ზედა | ბალ.B | მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ და მწარედ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არს ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მიიწიოს კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ, |
ზედა | ბალ.B | მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ქუეყანასა ზედა ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათაგან და სიკუდილისაგან. |
ზედა | ბალ.B | რამეთუ ბრმათა აღუხილავს თუალთა და ყრუთა ასმენს, და უტყუთა ატყუებს, და უძლურთა ჰკურნებს და ნაკლულევანთა განამდიდრებს და მტერთა ზედა მძლე ჰყოფს, და ყოველსა საწადელსა გულისასა მუატყუჱბს. |
ზედა | ბალ.B | ხოლო უკუეთუ იხილოს იგი მძიმედ მხედველმან და ცოდვასა ზედა დადგრომილმან, ნათელი თუალთაჲ მოაკლდეს და საცნობელი გონებისაჲ. |
ზედამე | ბალ.B | და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნეს მეფე ვისა ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა. |
ზედა | ბალ.B | და ჰრქუა მას მეფემან: ვითარ შეშინდი ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა? |
ზედა | ბალ.B | და დაჰკრძალა ზედა ბეჭდითა. |
ზედა | ბალ.B | აღჰჴადეს და ამოჴდა სიმყრალე სასტიკი, რომელ ყოველთა დაიდვეს პირსა ზედა საჴელი და ამოყარეს მუნით ყოველი საძაგელი. |
ზედა | ბალ.B | და რომელიმე დავარდა გზასა ზედა, მფრინველთა აღიტაცეს; |
ზედა | ბალ.B | და რომელიმე - კლდესა ზედა, რომელსა მიწაჲ არა იყო, და აღმოცენდა და განჴმა, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს; |
ზედა | ბალ.B | აწ მთესვარი იგი მიმცემელი სიბრძნისა არს, და თესლი იგი - სიტყუანი ჭეშმარიტებისანი, და რომელი დავარდა გზასა ზედა და მფრინველთა წარიტაცეს, იგი არს, რომელი ესმის ყურსა და თანაწარჰვალს გულსა. |
ზედა | ბალ.B | და რომელი კლდესა ზედა დავარდა, ადმოსცენდა და განჴმა, ესე არს, რ~ი ისმენს წუთ ერთ და მერმე არა დაამტკიცის გონებასა მისსა მისსა ზედა და განჴმის. |
ზედა | ბალ.B | და იხილნა ხენი, რომელსა ზედა აღჴდა. |
ზედა | ბალ.B | და იხილნა კუალად ორნი თაგუნი: ერთი შავი და ერთი თეთრი, რომელნი სჭრიდეს ძირთა მათ ხეთასა, რომელთა ზედა აღსრულ იყო კაცი. |
ზედა | ბალ.B | მაშინ იწყო სინანულად და თქუა: რად არა შენ ზედა ვყავ ყოველი კეთილი, რომელ ორთა მათ მეგობართა ზედა წარვაგე ცუდად? |
ზედა | ბალ.B | ხოლო მან ჰრქუა: ჭეშმარიტად ქალაქი იგი ყოველი სოფელი არს, და კაცნი ფლობილ არიან მას ზედა და მეფობენ, |
ზედა | ბალ.B | ხოლო მათ ჰრქუეს: შენ მეცნიერ ხარ შინაგანსა გონებისა მისისასა, და თუ ოდეს ჰპოო ადგილი, არქუ მას, არამედ კრძალვაჲცა ჯერ-არს, რამეთუ დაუძინებელ არს ეშმაკი ბოროტისათჳს, და ნუუკუე განაკრთოს იგი შენ ზედა და ბოროტი გიყოს. |
ზედა | ბალ.B | და კაცი იგი ჯდა ინაჴიდ სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს. |
ზედა | ბალ.B | და ილტოდა მამისაგან თჳსისა. და სლვასა მას შინა მისსა იხილა ასული ვისიმე გლახაკისაჲ სამოსლითა შეურაცხითა მჯდომარე კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, იქმოდა რაჲ ხელთსაქმარსა, და მადლობდა ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.B | ჰრქუა მას ჭაბუკმან მან: ვინ ხარ, დედაკაცო, ანუ რომელთა კეთილთა ზედა მადლობ ღმერთსა? |
ზედა | ბალ.B | და სიტყუათა ამათ ზედა განჴურდა გული იოდასაფისა და იწყო ტირილად, და მერმე ჰრქუა ბალაჰვარს: რაჲ ზომისა წლისაჲ ხარ? |
ზედა | ბალ.B | და მონაგებთა მათთა წარაგებენ მათ ზედა, რამეთუ ეშმაკნი დამკჳდრებულ არიან მათ შინა და მათსა ირწმუნებენ და არა გულისჴმა-ჰყოფენ, |
ზედა | ბალ.B | 4. და მწუხარე იყო იგი უშვილოებისათჳს, რამეთუ ფრიად მდიდარი იყო იგი, და სწადოდა, რაჲთამცა დაუტევა მკჳდრი მონაგებთა ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ პირითა ყრმათა ჩჩჳლთა მწოვართაჲთა დაემტკიცოს ქებაჲ, რაჲთა დაჰჴსნდეს მტერი იგი შურის-მგებელი, რაჲთამცა ესევითარითა საკჳრველებითა უკმოიქცეს გულნი მათნი შვილთა ზედა და ურწმუნონი გონებითა მართალთაჲთა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომელი-იგი ამაღლდა ცასა ცათასა აღმოსავალით და ქუეყანასა ზედა, ვითარცა მას სათნო-უჩნდა, ჯერ-იჩინა კიცუსა ზედა დაჯდომაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | დღეს იაკობცა მამად-მთავარი იხარებს, რამეთუ ჰხედავს წინაწარმეტყუელებულსა მისსა, რამეთუ საქმით იქმნა, ვითარმედ: გამოაბას ვენაჴსა კიცჳი თჳსი, რომელცა ესე ჯერ-იჩინა მაცხოვარმან დაჯდომაჲ კიცუსა ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ მათცა მოიყვანებს სარწმუნოებად, რამეთუ დღეს მ~ფჱ დიდებისაჲ ქუეყანასა ზედა წინაწარმეტყუელებით იდიდების და ზიარ-ჰყოფს ქუეყანისათა ზეცას, რაჲთა აჩუენოს, ვითარმედ იგი არს ორთაჲვე უფალი და ვითარ ორთაგან იდიდების. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ ხედავთა, ვითარ ჭეშმარიტ არს სიტყუაჲ ესე, რომელ წინავე თქუა სულმან წმიდამან, რამეთუ ჰხედვიდეს უმადლონი იგი თუალითა და ჴელითა ჩმუნვიდეს საკჳრველ-მოქმედსა მას და ურწმუნოებასა ზედა დაადგრეს! |
ზედა | სინ.მრვლთ | იხილეს იგი ზღუასა ზედა მავალი; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ოდესმე პირველ მოხუცებული და წინაწარმეტყუელი სჳიმეონ მიეგებვოდა მაცხოვარსა და შემოქმედსა საუკუნეთასა და მოიქუა მკლავთა თჳსთა ზედა, ვითარცა ყრმაჲ, და ღმრთად და უფლად ქადაგა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ ესერა მოხუცებულთა მისი იგი აღსაარებული არა ჰრწამს, და მათ წილ შვილნი მცირენი მიეგებვიან და მკლავთა წილ რტოთა ხეთაგან დაუფენენ და ღმერთსა მათსა აკურთხევენ კიცუსა ზედა მჯდომარესა ვითარცა ქერობინთა ზედა და იტყჳან: „ჵსანა, ძეო დავითისო! |
ზედა | ბალ.B | 28. ამას ზედა იოდასაფ ცრემლეოდა და ეტყოდა: სიტყუანი შენნი განმეწონნეს გულსა, აწ მეც სიტყუაჲ ცხორებისაჲ. |
ზედა | ბალ.B | რამეთუ არა ვარ უდიდეს დიდთა მათ და უძლიერეს ძლიერთა, და რომელი-იგი მოიწია მათ ზედა, მოწევნად არს ჩემდაცა, და რამეთუ ყოველნი წარვალთ და განვიბნევით. |
ზედა | ბალ.B | და უკუეთუმცა მსგავს იყო მათსა, მის ზედაცამცა მოიწეოდა, რომელნი მოიწევიან დაბადებულთა ზედა, რამეთუ ვითარცა თქუას, იქმნების, და ოდეს ინებოს, აღესრულების მყის და კუალად აღადგენს, ვითარცა პირველ იყვნეს. |
ზედა | ბალ.B | შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულობისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ დიდად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ამას ზედა ამა კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგან იყოს, რომელ სძულან მამასა შენსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მესმა, რაჲ-იგი თქუა ამოს, ვითარმედ: ვიხილე მე კა(ცი), რომელი დგა ადამანტინესა ზედა ზღუდესა და ჴელთა მისთა ეპყრა ადამანტი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | კურთხეულ არს მომავალი სიმდაბლით და კუალად მომავალი დიდებით, პირველ კიცუსა ზედა ჯდომით, ვითარცა წერილი აღესრულების: გამოჩნდეს სლვანი შენნი, უფალო, სლვანი ღმრთისა ჩუენისანი და მეუფისანი, მეორედ – საშინელებით, ღრუბლითა, და ანგელოზნი და ძალნი მსახურებენ. |
ზედა | ბალ.B | ხოლო მოყუასთა ჩემთაგანი არცა ერთსა რასა ზრუნავს არცა თუ ჭამადთათჳს, არცა შესამოსელთა, რამეთუ მდელოთა მათგან საზომისაბერ იჴუმევენ და მათ ზედა ადიდებენ ღმერთსა, |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო ქარტაჲ ესაიას თანა იპოვა, რომელი-იგი სულმან წმიდამან ამცნო მას და ჰრქუა: მოიღე ჩემდა ტომარი ერთი ქარტაჲ გრაგნილი და დაწერე მას ზედა საწერელითა სულისაჲთა. |
ზედა | ბალ.B | ხოლო ბალაჰვარ განიძარცუა სამოსელი იგი, რომელი ემოსა ზედა კერძო, და იყო ყოველი გუამი მისი გამჴმარ და დამჭკნარ. |
ზედა | ბალ.B | და ტყავი ოდენ ეკრა ძუალთა ზედა. ყოველი ასოჲ აღირაცხოდა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ეგრეცა კუალად მოგზაურთა რაჟამს სცის აერი კეთილი გზასა ზედა, უხარინ და ჰნებავნ, რაჲთამცა ადრე მიიწინნეს ადგილსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | უტკბილჱს ხოლო არს მათა, რომელნი ბნელისაგან ნათლად გამოვიდიან და ყოველივე საქმჱ, რომელსა ზედა კაცი ნებასა მიიწიის, ვითარ იშუებნ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ოდეს-იგინი ესრჱთ მხილებულ იყვნეს უგულისხმონი იგი ჰურიანი მაცხოვრისა ჩუენისაგან ღმრთისა, დააცხრვეს სიტყუის-გებაჲ იგი, რამეთუ დაიყო პირი ჭეშმარიტისა მიერ, და სხუასა ძუირის სიტყუასა და სიბოროტესა შეცუივეს მის ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ ქრისტემან ივნო ჩუენთჳს ჯუარსა ზედა, დაეფლა და აღდგა მესამესა დღესა, ამაღლდა ზეცად და დაჯდა მარჯუენით მამისა თანა და სულისა წმიდისა ერთ პატივად, ერთ დიდებად და ყოვლისაგან დაბადებულისა თაყუანის-იცემების, |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვითარცა მოვიდა და მოიწია დღესასწაული იგი ბალარჯობისაჲ, რომელსა ჰყოფდეს ჰურიანი იგი მსგავსად მამათა მათთა, დაჯდა იესუ კიცჳსა ზედა და შევიდა იერუსალემდ. |
ზედა | ბალ.B | ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა. |
ზედა | ბალ.B | მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა, |
ზედა | ბალ.B | და დიდ არს ჩემ ზედა მისაგებელი შენთა კეთილთაჲ ჩემდა მომართ, და მე ვერ შემძლებელ ვარ ღირსად მადლის მიცემად, ვითარ-იგი ჯერ-არს შენდა, არამედ ვესავ ღმერთსა, რომელმან მიგაგოს ჩემ წილ, რამეთუ მის თანა არს სისრულე მისაგებელთაჲ. |
ზედა | რაბლე2 | ვინადგან იმხანად არცაღა შვილიერება იქნება სადმე, არცაღა ზნეობათა ზნევა-ზიანი, არცაღა ნივთ-კავშირთა განუწყვეტელი ცვალება, და ქვეყანასა ზედა ნანინატრი და დაურღვეველი მშვიდობა ჩამოვარდება, ყველაყა თავის დასავალსა და საზღვარსა მიატანს. |
ზედა | რაბლე2 | და ამა უსტარითაც სათნოებისა გზასა ზედა შენი დაყენება იმოდენად არ განმიზრახავს, რაოდენადაც მინდა, რომ თვალნი გულში ჩაგაბრუნებინო და კმაყოფილი გყო, რომ შენცა კაცურად გივლია და დახვალ ქვეყანაზედ, და გაგამხნევო, გაგაგულოვნო საკვლავოდ და სამერმისოდ. |
ზედა | ბალ.B | იგი მოვიყვანოთ, რამეთუ ფრიად მსგავსი არს ბალაჰვარისი ფერითა და ჰასაკითა, და შევჰმოსოთ სამოსელი, ვითარი უნახავს ზანდანს ბალაჰვარს ზედა. |
ზედა | ბალ.B | და ამისთჳს არს გულის წყრომაჲ ჩემი მის ზედა, რამეთუ არა შეიყუარეს მათ კეთილი ქუეყანისაჲ. |
ზედა | ბალ.B | მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი და დაყრაჲ გზასა ზედა. |
ზედა | ბალ.B | და ამცნო, რაჲთა გამოვიდეს გზასა ზედა. |
ზედა | ბალ.B | ხოლო მას რაჲ ესმა, სულთ-ითქუა და იწყო მწუხარებად, და იტყოდა გულსა შინა თჳსსა: ნუუკუე შიშითა სატანჯველისათა, რომელ მოუწევიან მის ზედა მამასა ჩემსა, სულ-მოკლე იქმნეს და შეშინდეს, და იწყოს ჩემდა წინააღდგომად, რაჲთა დაემორჩილო ბრძანებასავე მამისა ჩემისასა. |
ზედა | ბალ.B | ამას ზედა ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა? |
ზედა | ბალ.B | და ამას ზედა განიხარა იოდასაფ და ადიდებდა ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.B | და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ესრევე ყოველი სარგებელი ნაყოფი, ოდეს იგი შეიკრიბის კაცმან საუნჯესა, იხარებნ ამას ყოველსა ზედა. |
ზედა | ბალ.B | და აღიარა წინაშე ყოვლისა ერისა და თქუა ჴმითა მაღლითა, ვითარმედ: არავინ არს ღმერთი ქუეყანასა ზედა, გარნა ღმერთი მხოლოჲ, რომელმან დაბადა ცანი და ქუეყანაჲ. |
ზედა | ბალ.B | ხოლო ამას ზედა აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს და მათ შეაცთუნეს სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევნობითა. |
ზედა | ბალ.B | მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა სიყრ~ლსა ზედა ღ~ისსა. |
ზედა | რაბლე2 | სად რა ბალახი ბიბინებს ხმელსა ზედა, სად რა ლითონია დამარხული დედამიწისა გულში, და უკლისად უნდა უწყოდე აგრეთვე თითოეული თვალი პატიოსანი აღმოსავლეთისა და სამხრეთისა. |
ზედა | ბალ.B | და შენ ვითარ არა დაჯერებულ ხარ, რამეთუ იხილა ეშმაკმან შენ თანა სიჩქურე და სისუსტე და აღგამაღლა, ვითარცა მეცნიერებასა ზედა ღმრთისასა მიგაწია. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ჯუარი არა იქადაგებოდა, და ეშმაკმან ჰურიანი შეკრიბნა ქრისტესა ზედა, ხოლო დღეს ჯუარი იქადაგების, და მოციქულთა მიერ ჰურიანი აიარებენ ქრისტესა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ჯუარისა ქადაგებითა არა ხოლო თუ სიძვასა განვეშორენით, არამედ თითოეული ქალწულებასა ზედა დაადგრების; |
ზედა | ბალ.B | რაჲთა სამართალი სჯული აღესრულოს წინაშე ყოვლისა ერისა, რაჲთა არა სთქუა, თუ მო-რაჲმე-ვიმძლავრე, და სამართალსა ზედა გაწყდეს საქმე ჩუენი. |
ზედა | ბალ.B | და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ჰხედავა, რავდენი განგებულებაჲ სოფლისაჲ ჯუარსა ზედა დადვა და უშჯულონი საქმენი გარდააქცინა და შეცვალნა ყოველნი იგი შუენიერად! |
ზედა | სინ.მრვლთ | ჯუარი აღემართა უფლისათჳს, გარნა უფალმან ჯუარსა ზედა ჴელნი განიპყრნა და ყოველნი მისა მოიზიდნა; |
ზედა | ბალ.B | რამეთუ არარაჲ მაქუს ქუეყანასა ამას შინა, გარნა მიწაჲ, რომელსა ზედა ვძურები, და მხალი, რომლითა ვიზრდები. |
ზედა | სინ.მრვლთ | გამოჩინებაჲ ჯუარისაჲ, რომელი გამოუჩნდა კოტანტინე მეფესა მდინარესა ზედა დანუბსა, რომლისა მიერცა მოიძია პატიოსანი ძელი ჯუარისაჲ წმიდასა ქალაქსა იერუსალემს |
ზედა | სინ.მრვლთ | მეშჳდესა სუფევასა კოსტანტინე დიდისა მეფისასა, თთუესა აპნისასა შეკრბა ერი დიდძალი წარმართთაჲ მდინარესა ზედა, რომელსა ჰრქჳან დანუბ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | შეკრიბა მანცა ყოველი იგი ერი თჳსი და მივიდეს ერთკერძო მდინარესა მას ზედა დანუბსა და დაადგინა ბანაკი წიაღმოსავალსა მას წყლისასა და აყენებდა მათ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მას ღამესა იხილა მან თუალითა გამოჩინებული ჯუარი, საყდართა შუენიერთა ზედა ბრწყინვიდა და წერილ ესრე იყო განჩინებულად: „მაგით სძლო“. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რაჟამს ესე ნიში წარჰვალნ ზედა ბაგინთა, ყოველნი კერპნი დაეცნიან და შეიმუსრნიან და ბაგინნი დაჰჴსნის. |
ზედა | ბალ.B | 50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღივსო გულის წყრომითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად არს უდიდესი ბოროტი ჩემ ზედა, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, - მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა. |
ზედა | ბალ.B | და ვიცი, რამეთუ ნებსით შევამთხჳე აუგი თავსა ჩემსა, აჰა ესერა აღვასრულებ ნებასა შენსა, რამეთუ სიყუარული შვილობისაჲ მეფობს გულთა ზედა მშობელთასა, რამეთუ ემორჩილებიან ნებასა შვილთასა. |
ზედა | ბალ.B | და აწ ესერა დაგადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა იყოს ჩემ შორის სიხარული მტერთა ჩემთაჲ, |
ზედა | ბალ.B | და არცა მე სრულიად უნაყოფო ვიყო შენგან და მომატყუას სიკუდილი მოწყუ(ე)დამან შენმან პირველ მოწევნადმდე სიკუდილისა ჩემ ზედა. |
ზედა | ბალ.B | და იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: ჩუენ ყოველნი ვიყვნეთ წესსა ზედა ჩუენსა და სჯულსა, ხოლო რომელსა ზედა ვდგათ და გამოგჳრჩევიეს, რამეთუ ძესა ამას ჩემსა სწადის, რაჲთა იყოს წესსა მას ზედა და სჯულსა მამათა ჩუენთასა, და ნუთუ-მე გუარმანცა მიზიდა!? |
ზედა | ბალ.B | და აწ მიბრძანებიეს, რაჲთა მივსცნე ნახევარი მეფობისა ჩუენისა: და საგაძურნი, და უფლებდეს, რომელსაცა სჯულსა ზედა ენებოს. |
ზედა | ბალ.B | 54. ხოლო ჭურჭელი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ, რომელი მოსცა მამამან მისმან სამსახურებელად, ბრძანა განსყიდ მათ ყოველთაჲ უცხოსა ქუეყანასა, და განყოფაჲ გლახაკთა ზედა ქუეყანისა მისისათა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომელსა ზედა მაცხოვარმან ჴელნი განიპყრნა, გამოიწულილვიდა შრომით კაცობისა შთაცუმასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსსა და ჯუარსა ზედა აღმაღლებასა და მკუდრეთით აღდგომასა. |
ზედა | ბალ.B | და ბრძანა ყოველთა და მღდელთაჲ, რაჲთა არავის ჰქონდეს მათ ზედა უფლებაჲ თჳნიერ ღმრთისა, და დაიმჭირნა ყოველნი პატივსა ზედა დიდსა ფრიად, და ყოველნი ეკლესიანი პატივსა ზედა იპყრნა ღმრთისასა. |
ზედა | ბალ.B | და ვითარცა მიიწი[ვ]ნეს პალატად, მიეგება წინა, ვითარცა ძმათა საყუარელთა, და დიდითა პატივითა მოიკითხნა იგინი მოწლედ და ისტუმრნა და ნიჭნი დიდნი წინა-უყვნა და აწუევდა ღმრთის მსახურებასა ზედა. |
ზედა | ბალ.B | ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით? |
ზედა | ბალ.B | აწ დიდ არიან მადლნი და ნიჭნი შენნი ჩემ ზედა და გარდარეულ კეთილის ყოფანი, არამედ უფროჲს და უდიდეს აწ ახარე სულსა ჩემსა, რამეთუ ყოველი, რომელი-იგი მომეც მე, არარაჲ იყო წინაშე თუალთა ჩემთა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო უფალმან ვითარცა იხილა იერუსალემი, მწუხარე იყო დღესა მას სიხარულისა თჳსისასა, ტიროდა მას ზედა და თქუა: ნეტარმცა იყო შენ ზედა, იერუსალემ, გამო-თუმცა-ცხადებულ იყო შენდა ჟამი ესე ჴსნისაჲ! |
ზედა | სინ.მრვლთ | და მამამან ჩემმან მე მამცნო და მრქუა: ეკრძალე, შვილო ჩემო, რაჟამს ძიებაჲ იყოს ძელისაჲ მის, რომელსა ზედა მშია ჯუარს-ეცუა, გამოუჩინე იგი პირველ ვიდრე გუემად შენდამდე, |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ რაჲსა-მე დაადუმებენ ყრმებსა მას, რამეთუ აჰა ეგერა რომელი სოლომონის ზედა იყო შესხმაჲ, რაჟამს-იგი დაჯდებოდა მეფედ იერუსალემს ზედა, რომელსა არცა ბრმასა თჳალნი აეხილნეს და არცა მკელობელნი ევლინნეს და ეგრჱთ ოხრიდა ქუეყანაჲ ღაღადებითა მით და ქებითა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და არცა ჴმისა მისთჳს შეირცხუინეს და არცა სასწაულთა მათგან და არცა ძლიერებათა მისთათჳს, რომელთაჲ კიცჳსა მას ზედა ჯდომისათჳს, ხოლო ჯერ-იყო წინა მიგებებად და სიხარული. |
ზედაცა | სინ.მრვლთ | ხოლო ქველ-ქმნა მის ზედაცა ქრისტემან და ყო იგი ვითარცა ერთი დიდებულთაგანი და, შვილო ჩემო, ნუსადა გმობასა იტყჳ მისთჳს, ნუცაღა მორწმუნეთა მისთა, რაჲთა გაქუნდეს ცხ~რბაჲ სო~კნჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | იუდა ჰრქუა: და ვინ არს, რომელსამცა უდაბნოსა ზედა პური დაგებული ედგა და იგი ქვასა ჭამდა? |
ზედა | სინ.მრვლთ | ჰრქუა მას დედოფალმან: და ვითარ, შენსა წინა რომელ ნათესავი იყო, და ბრძოლისა კუეთებაჲ იყო ველსა ზედა, იგი ყოველნი იჴსენებიან, ადგილი მათი და საფლავიცა მათი ჩას. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ღმერთმან რომელმან შეჰქმენ ცაჲ და ქუეყანაჲ, რომელი ჰზი ეტლთა ზედა ქერობინთასა, და იგინი ფრინვენ ჰაერთა შინა სრბით ნათელსა მას განუზომელსა, სადა ნათესავსა კაცთასა თანა-წარსლვად ვერ ჴელ-ეწიფების, რამეთუ შენ შეჰქმნენ იგინი შენდა სამსახურებელად. |
ზედა | რაბლე2 | რამეთუ, უფლისა გვამსა ვფიცავ, თავსა არ შეგარჩენ ზედა მცირე რამ სიცრუისა გამო და ამითავე შეგასმენ, რომე ოდენ სიმართლესა უნდა ვლაპარაკობდეთ სამსაჯულო სახლსა შინა და წინაშე მართლმსაჯულებისა. |
ზედა | ბალ.B | და ამისთჳსცა მეშინის, რამეთუ ფრიად განვარისხე ღმერთი და დამბადებელი ჩემი, რამეთუ მრავალნი წმიდათაგანნი მოვსრენ, რომელნი აწ ჩემ ზედა შურსა იგებენ. |
ზედა | ბალ.B | და უწყოდე, რამეთუ მცირედი სინანული დასძლევს მრავალთა ცოდვათა, რამეთუ განაზავებს ღმერთი მოწყალებათა მოშიშთა მისთა ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მეცხრესა ოდენ ჟამსა მოაქუნდა ცხედარი, რომელსა ზედა იდვა ჭაბუკი მკუდარი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამას დღესა, რომელსა აღდგა მხოლოდ შობილი ძჱ ღმრთისაჲ, მოჰფინა სული წმიდაჲ მოწაფეთა თჳსთა ზედა, და ჰრწმენა მისი მოციქულთა მათ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მაშინ დადგმად სცა იუდა ცხედარი იგი, რომელსა ზედა იდვა, და დასდებდა თითოეულსა მას ჯუარსა მკუდარსა მას ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარცა მიიწია მესამესა ჯუარსა, აღიღო და დასდვა მკუდარსა მას ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რაჲთა მიმოდადვან ძლიერებითა და სასწაულებითა შორის წარმართთა აღდგომისათჳს, რომელ აცილობდეს ჰურიანი იგი, და მისა, რომელი-იგი მოვიდა ჯუარ ცუმად და აჩუენა სიყუარული ჩუენ ზედა. |
ზედა | ბალ.B | მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და თქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა, |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ეკლესიაჲ აღაშჱნა ზედა გოლგოთას, რომელსა ჰრქჳან თხემისა ადგილ, და უბრძანა ეპისკოპოსსა ჰრომისასა მოსლვად და მისცა იუდას ბეჭედი ქრისტჱსი და უწოდა მას სახელი კჳრიაკოს და დაადგინა იგი ეპისკოპოსად. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო რომელ-იგი ჯუარსა მას ზედა დაემშჭუალნეს სამშჭუალნი მათი, გულსა შიდა მიც იჭჳ და აწ არა დავსცხრე, ვიდრე არა მაგისიცა ნებაჲ აღმისრულოს ღმერთმან, და შე-ვე-ღა-სძინე და ევედრე უფალსა მათთჳს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და მკუდარსა მას ზედა რომელ სასწაული იქმნა, აღიხილნა თუალნი ზეცად და ჴელნი, ერთბამად იცემდა მკერდსა, ღაღადებდა გულს-მოდგინედ უფლისა მიმართ და აღიარებდა პირველთა მათ უმეცრებათა თჳსთა და ჰნატრიდა ყოველთა მორწმუნეთა ქრისტჱსთა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო ვითარ მყოვარ ჟამ გულს-მოდგინედ ილოცვიდა, რაჲთამცა გამოჩნდა ეგევითარი რაჲ ნიში, ვითარცა ჯუარსა მას ზედა, ეგრეცა სამშჭუალთა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და მეყსეულად გამოჩნდეს სამშჭუალნი იგი, რომელ-იგი უფლისა იესუჲს ჴელთა დაემშჭუალნეს, უბრწყინვალჱსნი ოქროჲსა, ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | ბალ.B | და ორმეოც დღე დგა საფლავსა მას ზედა და ესევითარსა შესწირვიდა ცრემლით ღმრთისა მიმართ. |
ზედა | ბალ.B | 65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილისათა. |
ზედა | ბალ.B | და დღე ესე ჩუენ ყოველთაცა ზედა მოწევნად არს და თქუენ უწყით, თუ რაჲ იყო წადიერებაჲ ჩემი, არამედ ვერ წინა-აღუდეგ მამასა ჩემსა. |
ზედა | ბალ.B | და ამას ზედა განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი, ვიდრემდის შფოთიცა აღდგებოდა. |
ზედა | ბალ.B | და დაუტევა საგებელსა ზედა თჳსსა. |
ზედა | ბალ.B | ხოლო უკუეთუ სული უკეთური მოიწიოს შენ ზედა და გაწვევდეს, არქუ, ვითარმედ: ესე ყოველთა უცნია. |
ზედა | ბალ.B | ხოლო ყოველთა რომელთა ესმა ამბავი მისი, განჰკვირდეს მას ზედა იოდასაფისსა, და ყოველნი ცრემლით ადიდებდეს ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.B | და მას ზედა აღაშენა ეკლესიაჲ სახელსა ზედა მამისა, ძისა და სულისა წმიდისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ აწ და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ზეცისათა მათ ნიჭთა მისთა ღირსგყვენინ თქუენ აღტაცებად უფლისა ღრუბლითა აერთა ზედა ჟამსა მას შეწყნარებისა და მოსლვადმდე ჟამისა მის მეორედ დიდებით მოსლვისა მისისასა დაწერენ სახელი ჩუენ ყოველთაჲ წიგნსა მას ცხოველთასა, |
ზედა | სინ.მრვლთ | და საყდარი ესე ჴორციელად მოსლვადმდე მაცხოვარი იხილა ესაია წინაწარმეტყუელმან დ იტყჳს: ვიხილე უფალი, მჯდომარჱ საყდართა ზედა მაღალთა და აღმატებულთა და შემდგომი ამისი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ელია სამე ზეცად აღიტაცა, ხოლო პეტრეს კლიტენი ჰქონან ცათა სასუფეველისანი და ბრძანებაჲ აქუს, ვითარმედ: რომელი განჰჴსნე ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მოწამე არს თევზთაჲცა იგი ნადირობაჲ, ნაკუერცხალი იგი და მას ზედა თევზი იგი მდებარჱ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო იგი ფრიად ტრფიალებისა მისისათჳს ქსანდიპჱსისა უკჳრდა, რამეთუ არცაღა ცხედარსა ზედა უნდა მის თანა დაწოლაჲ. |
ზედა | რაბლე2 | უკეთუ პირობასა შევკრავთ, და მანდატური აგრერიგად მაღლა არ დაიჭერს ნიშანსა სასროლ მოედანსა, ანუ სასაგნოსა ზედა, ხოლო მწერალ-მწიგნობარი ფრჩხილთა მრგვლად დაკვნეტასა და მებრვე წესითა ბატისა ფრთისა ღრღნასა მოიშლის, |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო იონა ეტყჳს: აღმიღეთ და შთამაგდეთ მე ზღუასა მაგას, და დასცხრეს ზღუაჲ ეგე თქუენ ზედა, ხოლო თავადი თჳთ შეჰრისხნა ქართა მათ და ზღუასა და იქმნა დაყუდება დიდ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო ესე იქმნეს ჩემ ზედა, რამეთუ უფალი გამომეცხადა მე და რაჲ-ესე შემთხუევად იყო, მითხრა მე. |
ზედა | რაბლე2 | სიღარიბითა რაც გინდ უკან ბოლი გასდიოდეთ, ტილოსა თუ არ დაჯღაბნიან, ზედა უშვერობასა რასმე მაინცა ნუ მოაწერენ ცაციათი ხელსა, და ნარუქმა მილანურმა ცისა მშვილდმან, ტორუათა საჩეკად აჩენილმან, |
ზედა | სინ.მრვლთ | გურწამს ჩუენცა, რამეთუ ელისეს მკუდარსა ზედა მკუდარი სხუაჲ შეაგდეს, და შეეხო მას და აღდგა, და იგი აღმადგინებელი ეგრევე მკუდარი ეგო. |
ზედაჲ | სინ.მრვლთ | რომლისათჳს უფალი საიდუმლოდ იტყჳს: უკუეთუ არა ჰყოთ მარჯუენჱ ვითარცა მარცხენჱ და მარცხენჱ ვითარცა მარჯუენჱ და ზედაჲ ვითარცა ქუჱ, ვერ სცნათ თქუენ სასუფეველი ღმრთისაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარცა წინაშე მდგომარემან მან სიმრავლემან ერისამან დიდითა ოხრითა ამენი თქუეს, მის თანა მისცა სული თჳსი უფალსა სამ-გზის სანატრელმან პეტრე, დამშჭუალულმან ჯუარსა ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომელნი მტკიცე იყვნეს სარწმუნოებასა ზედა პეტრჱს მიერ, უფლისა მიერ ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა და მტკიცედ დგეს ყოველნი, და პავლჱს მოსლვასა მას ჰრომდ უფროჲს ხოლო განძლიერდებოდეს მორწმუნენი იგი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მწუხრად მივიდა სავანესა მას პავლჱსსა და ერისა მისგან ვერ შეუძლო შესლვად შინა პავლჱსა, არამედ დაჯდა იგი სარკუმელსა ზედა მაღალსა და ისმენდა იგი, ასწავებდა რაჲ პავლე ერსა მას სიტყუასა მას ღმრთისასა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო კეისარსა ვითარცა ესმა სიკუდილი პატროკლჱსი, მოვიდა რაჲ იგი აბანოჲთ, და შეწუხნა იგი მისთჳს ფრიად და ბრძანა სხჳსაჲ დადგინებაჲ ადგილსა მისა ღჳნოსა მას ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მაშინ შეიქმნა ცხოვრებაჲ, ოდესცა „ყუავილი გამოჩნდა ქუეყანასა ზედა და სხლვაჲ მოიწია“. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ესე ქუეყანასა ზედა დაენერგა, რაჲთა აღიფხურეს წყევაჲ იგი, რომელ ადამისათჳს იყო, ეკლითა და კუროჲსთავითა დარჩილ იყო ქუყანაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ, საყუარელნო, ნეტარებაჲ ესე ჩუენ ზედა მოვიდა, რომელთა არა გჳხილავს და გჳრწამს, რამეთუ ნეტარ ხართ თქუენ, რომელნი მარადის სიხარულითა იხილავთ თუალითა და მიახლებითა გონებითა და სჭამთ მისგან ულეველად. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ჵ საიდუმლოჲ საკჳრველი! ჵ საიდუმლოჲ საშინელი! ჵ საიდუმლოჲ დიდებული! რომელი მჯდობარე არს მარჯუენით მამისა, მარჯუენეთა ზედა უღირსთასა იპოვების! |
ზედა | სინ.მრვლთ | და რომელი ანგელოზთაგან იმსახურების, ჴელთა ზედა უსახურთასა იტჳრთების და მოიღების უღირსთაგან მომღებელთა ჴელთა ჩუენთა! |
ზედა | სინ.მრვლთ | შენ ქერობინთა მაღალთა ზედა და დაფარული სამარესა ჩუენთჳს; |
ზედა | სინ.მრვლთ | შენ ცათა შინა მამისა თანა და ქუეყანასა ზედა კაცთა შორის; |
ზედა | სინ.მრვლთ | შენ საყდართა ზედა სუფევისა შენისათა და ჯუარსა ზედა დამსჭუალული ჩუენთჳს; |
ზედ | რაბლე2 | მით უმეტეს, რომა კანარიისა ხელმწიფემან უკვე კარგა ხანია მოახდინა შესახებ ამისა განკარგულება, ოღონდ ჯერეთ ისევ კანცელარიაში უდევთ და ზედ ასხედან. |
ზედ | რაბლე2 | წვნიანი იქითამც იყოს და, ყოვლადწმინდა ქალწულისა მადლმან, სახელგანთქმულნი ლაშქართმთავარნი რომ არიან, ვინ უწყის, ზედ ბრძოლისა ველზედ რაოდენჯერ მისძღომიან დალოცვილ ბოღლიწოსა, |
ზედა | სინ.მრვლთ | და მოვიდეს და უთხრეს ნერონ კეისარსა, რაჲ-იგი იქმნა სასწაული წმიდისა პავლჱს ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო ნერონს ვითარ ესმა სიტყუაჲ ესე პავლჱსგან, შეძრწუნდა იგი ამას ზედა ფრიად და უბრძანა ყოველთაჲ მათ პყრობილთაჲ განჴსნაჲ და განტევებაჲ: პატროკლჱსი და ბარსაბაეთი მოყუსებითურთ მათით. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარცა მიიწინეს იგინი მუნ, პოვნეს ორნი კაცნი, რომელნი ილოცვიდეს საფლავსა მას ზედა, ვითარცა-იგი ჰრქუა მათ პავლე და შორის მათსა დგა წმიდაჲ პავლე. |
ზედა | სინ.მრვლთ | არამედ რაჲთა ცხოვრებაჲ საუკუნოჲ მომცეთ ჩუენ, ვითარცა-იგი აღმითქუა ჩუენ ნეტარმან პავლე, რომელი ვიხილეთ მცირედრე წინა შორის თქუენსა მდგომარჱ ლოცვასა ზედა. |
ზედ | რაბლე2 | ნამდვილ კი მოზვერი იგი ნახშირისა გულაგში ჩაესვათ და ზედ საშუბლეცა ემოსა, საბარკულიცა, რადგანაც ერთიცა და მეორეცა მიუცილებელია, უკეთუ შებრაწვა გვსურის ხმელი რამ ჭამადისა, ანუ ტაბუხისა და ვირისა თავისა. |
ზედა | რაბლე2 | ანდა უკეთუ დამისა თამაშობაში ხელი არ მოგემართოთ, დამასა წამერთ სკამ-ლოგინსა ზედა წამოაგორებდეთ, ხან სულ არაო, ხან სულ ვარხალალაო, კუჭიან გრძელ წინდაპაიჭსა შიგან depiscando grenoillibus და დია გაიხარებენ ჭუჭულნი ბატისანი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ ნათელი რომელ გამობრწყინდა დასაბამსა, განაძო ბნელი იგი, რომელი დგა ზედა უფსკრულთა და უფალი ჩუენი გამობრწყინდა აღსასრულსა სოფლისასა და აჴოცა ბნელი იგი უფსკრულისაჲ, – ესე თჳთ არს ჴელმწიფებაჲ იგი ეშმაკისაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარცა მივიდა ნათლის-ღებად და აღესრულნეს მას ზედა ზრახვანი იგი, და რაჟამს ნათელ-იღო იორდანესა მდინარესა, ნათელი დიდძალი გამობრწყინდა მის ზედა და ეწამებოდა სულიცა იგი გარდამოსლვითა თჳსითა, ვითარმედ: ეგე არს ძჱ ღმრთისაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მერმე თქუა წინაწარმეტყუელმან: განათლდი, განათლდი, იერუსალემ, რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი და დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდეს. |
ზედა | რაბლე2 | გარნა არაწმინდამ შეიშურა ყოველივე ესე და გერმანელთ უკან წასწვდა, იმათ კი, თავად უწყით, ეშმაკიც ვერ დაათრობს, პირიქით დააძალებენ: „Her, tringue, tringue!“ და ეგრევ კოჭთ გაუცვლიან, ვითა ჭადრაკისა ჯვარედად დაკუთხულ ფიცარსა ზედა, |
ზედა | სინ.მრვლთ | არა იხილეს ანგელოზთა მოსლვაჲ იგი მისი ჩუენდა, რამეთუ ძალი თჳნიერ ჴორცთა დაფარულად გარდამოჴდა მაღლით და განისუენა ქალწულსა მას ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო რაჟამს კაცებასა ამას ჩუენსა ღმრთეებითა თჳსითა განამდიდრებდა, ღრუბლითა აღამაღლებდა ჴორცთა ჩუენთა და წესცა იყო, რამეთუ ვიდრე ჩუენ თანა იყო, ძლიერებასა თჳსსა დაიმდაბლებდა, რაჲთა უძლურებასა ზედა დაემკჳდროს. |
ზედა | კლარჯ. | და ვითარცა იხილი ეშმაკმან... დაუმკჳდრა ადგილი იგი მისი ნათესავსა კაცთასა, შური აღიღო ნათესავსა ზედა კაცთასა ეშმაკმან და აცთუნა იგი და წარწყმიდა, შეიპყრა და წარიტაცა და შეაყენა იგი ბჭეთა ჯოჯოხეთისათა და დამალა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | არამედ ვითარცა უდებ-ყო იოსები, რაჟამს განჰყიდდეს მას, არამედ რაჲთა იქადაგოს სიმჴნჱ იგი მისი ქუეყანასა უცხოსა უფრო მერმეცა ძჳრის მეტყუელსა მას იოსების ზედა თაყუანის-მცემელისა თჳსისა, რაჲთა უფროჲს განდიდნეს გჳრგჳნი მჴნისაჲ მის. |
ზედა | სინ.მრვლთ | არამედ ესე უფროჲს არს, ვიდრემცა ჰგონებდეს, ვითარმედ იძლია, მაშინ აღიღო მან ძლევაჲ სიკუდილსა ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ყავნ ამიერითგან უფალმან წყალობითა თჳსითა, და ვითარცა ღირს მყვნა ჩუენ ქუეყანასა ზედა, ვითარცა გჳრგჳნნი გარემო საფლავთა მათთა, ეგრევე ღირს მყვენინ ჩუენ ზიარებად მათსა სამკჳდრებელსა მას ზეცისასა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვითარცა სახედ მეუფეთა ქუეყანისათა ჴელითა წინაშე მდგომელთაჲთა შევლენან იგინი, რომელნი შორიელ არიედ, ეგრეცა ჴელითა მოწამეთაჲთა, მონათა ქრისტჱსთა განეყოფიან სიმდიდრენი იგი მისნი სულიერნი კურთხეულსა მაგას ზედა კრებულსა თქუენსა, |
ზედა | კლარჯ. | აღიღო ჴელთა თჳსთა ქაჩაბურად ჯუარი იგი თჳსი, ვითარცა მწყემსმან კეთილმან, ღაღად-ყო და თქუა ჯუარსა მას ზედა: „მამაო, ჴელთა შენთა შევჰვედრებ სულსა ჩემსა“. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვიდრე შე-ღა-კრულ იყვნეს ჴელნი მათნი და ვიდრე შე-ღა-ურვებულ იყვნეს გონებანი მათნი, ჴსნილ იყვნეს სიტყუანი მათნი, რამეთუ სამსჭუალთა მათ ჯუარ-ცუმულისათა ხედვიდეს, ვითარმედ რომელმან განაწყვნა ვარსკულავნი სამყაროსა შინა, დაემშჭუალა სამშჭულითა ძელსა ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო რაჟამს აღესრულებოდეს, რაჲთამცა მოიღეს გჳრგჳნი მათი სიკუდილითა მათითა, თუალნი თჳსნი ზეცად აღიხილნიან, რამეთუ ხედვიდეს იგინი ძლიერსა მას საუკუნესა, რომელსა ჯუარი თჳსი საგმობელ ექმნა გოლგოთას ზედა. |
ზედა | ბალ.C | 4. და მწუხარე იყო იგი უშვილოებისათჳს, რამეთუ ფრიად მდიდარი იყო იგი, და სწადოდა, რაჲთამცა დაუტევა მკჳდრი მონაგებთა ზედა. |
ზედა | ბალ.C | ამისთჳსცა ცუდ იქმნებოდა ვედრებაჲ მათი, გარნა ღმერთსა რომელსა ყოველთა კაცთა ჰნებავს ცხორებაჲ, მოწყალებისა მისთჳს, რომელ ჰყოფდა გლახაკთა ზედა, მიანიჭა მას შვილი კეთილი და საღმრთოჲ. |
ზედა | რაბლე2 | და ეცა გიჟსაებრ შამფურსა, რომელსა ზედა აცმული ვიყავ, ჰკრა და მყის მოწყლა ჩემი შემწველ-შემბრაწველი იგი, მოწყლა და იმისა გამო, რომ მკურნალად არცვინ შეჰყრია თუ სხვა რამ მიზეზით, ციმციმ აღმოხდა სული განწონილ შემწველსა ჩემსა: |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ მიიღეს მათ ნერწყუაჲ პირითა მათითა, ესერა დაასხმენ ნელსაცხებლსა ძუალთა მათა ზედა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და რამეთუ შეყენებულ იყვნეს საპყრობილესა ჴორცნი მათნი, ესერა აღიმსთობენ მსაჯულნი კართა მათთა ზედა; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და რამეთუ შესძინეს უვარის-მყოფელთა მათ გინებასა მათსა ზედა, ესერა შესძინებენ თაყუანის-მცემელნი შუენიერებასა მათსა. |
ზედა | ბალ.C | ამან ბალაჰვარ ოდესმე იხილა მიმავალმან გზასა ზედა კაცი მდებარე, რომელი მჴეცისა მიერ ვნებულ იყო და ასოთაგან - ფერჴთა და ჴელისა - დაკლებულ იყო, და ტიროდა კაცი იგი. |
ზედა | ბალ.C | და მიყო ჴელი და იხილა ჯუარი ოქროჲსაჲ მკერდსა ზედა მისსა და ჰრქუა: რაჲ არს, ბალაჰვარ, ცთომილებაჲ შენი? |
ზედა | ბალ.C | ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია. |
ზედა | ბალ.C | და აწ ვინაჲთგან განცხადნეს სახელი ქრისტეს ღმრთისაჲ ჩემ ზედა, მე არღარა უარ-ვყო ღმრთეებაჲ მისი, უკუეთუ ჴორცნი ჩემნი დასჭრნნე, გინა ცეცხლითა დასწუნნე, გარნა სულსა ჩემსა ჴელთა მისთა შევჰვედრებ. |
ზედა | ბალ.C | და უკუეთუ თაყუანის-სცე ღმერთთა ჩემთა, მოგცნე შენ სხუანიცა ქალაქნი და საჭურჭლენი ჩემნი შენ ზედა დავაცარიელნე, რამეთუ ფრიად საყუარელ ხარ წინაშე ჩემსა. |
ზედა | ბალ.C | ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა. |
ზედა | ბალ.C | ხოლო მეფე განკჳრვებულ იქმნა საქმესა ზედა მის ყრმისასა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ თქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან. |
ზედა | რაბლე2 | და აწღა ფახადი მომეცა: ეშმაკნი სადაც არის მოცვივიან ამა აბდლისთვის და იქნებ იმოდენად ზრდილნიც გამოდგნენ, მეცა ზედა მიმაყოლონ- მეთქი. |
ზედა | რაბლე2 | აიღო და მკერდსა ზედა მიიბჯინა, რაიცა ძალი და ღონე ჰქონდა, მიიჭირა, აწვალა, ატრიალა და მაინც არა გამოუვიდა რა. |
ზედა | ბალ.C | და კუალად ოდესმე განვიდა, და მოყუასნი იგი წინამავალნი უდებ იქმნნეს და იყო გზასა მას ზედა ბერი კაცი მდებარე მოუძლურებული, რომლისა თმაჲ სპეტაკ იყო, ვითარცა მატყლი, და პირსა მისსა კბილი არა იყო და სიტყუაჲ მისი ფლაფნით იყო. |
ზედა | ბალ.C | მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ და მწარედ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არს ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მიიწიოს კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ, |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვითარცა აღუთქუა, მისცა ღმერთმან მადლი მონათა და მჴევალთა თჳსთა ზედა – სული იგი თჳსი. |
ზედა | ბალ.C | მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ქუეყანასა ზედა ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათაგან და სიკუდილისაგან. |
ზედა | სინ.მრვლთ | გამობრწყინდა ჴორცთა ჩუენთა ზედა და განანათლნა სულნი ჩუენნი; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ბუნებანი ბუნებათა ჩუენთა ზედა განრისხნეს ჯრც~მსა მას მისსა და შთანთქმაჲ ჩუენი ეგულებოდა ყოველთაჲ. |
ზედა | რაბლე2 | ოდესცა გორაკსა ზედა შევდექ, იქავ კარიბჭიდან გასული, ლოტისა ცოლსაებრ უკან მივიხედე და დავინახე, რომა მთელი ქალაქი ცეცხლში იწვოდა, ვითარცა სოდომი და გომორი, |
ზედ | რაბლე2 | ძაღლთ ეგრევ სუნი დაიდეს ჩემი ცოდვილი და სანახევროდ შემწვარი ხორცისა, ზედ წამოვიდნენ და დასტურ დამფლეთ-დამგლეჯდნენ კიდეც, თუ რომ ჩემსა მფარველსა ანგელოზსა უცხო რამ საკურნებელი არ შეეგონებინა კბილისა ტკივილისა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | დღეს აღესრულა სიტყუაჲ იგი, რომელი ითქუა წინაწარმეტყუელთაგან, ვითარმედ: მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა და წინაწარმეტყუელებდენ ყრმანი თქუენნი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | კაცნი მორწმუნენი რომელნი განმზადებულ არიან მარადის წიგნთაგან სმენად ნუგეშინის-ცემისათჳს, არა ჯერ-არს, ვითარმცა მწუხარებაჲ ეუფლა მათ ზედა, გინა თუ მგლოვარებამან დააბრკოლნეს გონებანი და სულნი მათნი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | იხილეთღა, არაძი აღესრულაა მოციქულთაცა მიმართ ჟამსა მას, რომელსა შეკრებულ იყვნეს ერთად ქორსა მას ზედა და გამოუჩნდეს მათ ნაწილნი ვითარცა ცეცხლისაგან! |
ზედა | სინ.მრვლთ | იწყეს სიტყუად უცხოთა ენათა ენად-ენად, რაჲთა დააკჳრვონ ნათესავსა ზედა, რომელნი შეკრიბნა და მოიყვანნა სულმან მან, რაჲთა იხილნეს დიდ-დიდნი იგი ძალნი ღმრთისანი. |
ზედაცა | სინ.მრვლთ | არამედ ჩუენ თუ გჳნდეს, მოფენილ არიან მადლნი მისნი ჩუენ ზედაცა უხუად. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ეზეკიელ წინაწარმეტყუელებდა განჴმელთა მაგათ ზედა ძუალთა, და შეემოსა მათ ყოველთა ჴორცი, და აღდგომითა ძუალთაჲთა განმრავლდა სასოებაჲ კაცთაჲ და დანიელ თქუა: მივედ და განისუენე სიკუდილსა შინა და ასდგე ჟამსა დასასრულსა დღეთასა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | მეორეჱ თქუმული კირილე მთავარეპისკოპოსისა ი~ჱლმლისაჲ. რაჟამს-იგი მოვიდა წმიდათა მოციქულთა ზედა სული წმიდაჲ |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ გარდაჰჴდა ადამი მცნებასა უფლისასა, და მოიწია მის ზედა ბრძანებაჲ სიკუდილისაჲ და მის გამო ყოველნი ნაშობნი მისნი მიიცვალებიან მუნვე მიწად, ვინაჲცა დაებადნეს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ იგი საფასჱ, მცენარჱ კეთილი და აღდგომაჲ ცხოველთაჲ, რომელმან დაჰბადა ადამი არარაჲსაგან, და რამეთუ გარდაჰჴდა იგი მცნებათა მისთა და დასდვა მას ზედა სიკუდილი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ეჩუენნეს მათ განყოფანი ენათანი ვითარცა ცეცხლი და დაადგრა თითოეულსა მათსა ზედა, და აღივსნეს ყოველნი სულითა წმიდითა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომელი-იგი აწცა ესრევე მოსლვად არს თქუენ ზედა და ეკლოვანი იგი ცოდვაჲ მოგისპოს და განლიოს, ხოლო სულისა თქუენისა მონაგები პატიოსანი განანათლოს და მოგცეს თქუენ ნიჭი, |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ მისცა მაშინცა მოციქულთა სახედ ენათა ცეცხლისათა და დაადგრებოდა მათ ზედა, რაჲთა ახალნი შარავანდნი დაედგნენ მათ სულიერნი – ცეცხლისა ენანი იგი თავთა მათთა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ღმერთმან ჩუენმან ძლიერმან და დიდებულმან, რომელმან მოაწია სიკუდილი ყოველთა ზედა ჴორციელთა და განაწესა ყოველივე, ვითარცა მას უნდა, და ყოველთაჲვე იგი ჟამი მან უწყის და მანვე რომელმან სათნო-იყო ესე და მიაქცია ესე ჩუენგან, |
ზედა | რაბლე2 | ხუროსა დია შეებრალა ლომი, გულდაგულ უნახა, მოჰბანა წყლულ-იარა, მერმე ხავსითა დაუფია, გამოუტენა, დაარიგა, ზედა ბუზნი არ დაგასხდნენ, დაგხსილავენო, და თავად წყლულისა ბალახისა, ანუ ფლომისა მოსატანად წავიდა. |
ზედა | ბალ.C | რამეთუ ბრმათა აღუხილავს თუალთა და ყრუთა ასმენს, და უტყუთა ატყუებს, და უძლურთა ჰკურნებს და ნაკლულევანთა განამდიდრებს და მტერთა ზედა მძლე ჰყოფს, და ყოველსა საწადელსა გულისასა მუატყუჱბს. |
ზედა | ბალ.C | ხოლო უკუეთუ იხილოს იგი მძიმედ მხედველმან და ცოდვასა ზედა დადგრომილმან, ნათელი თუალთაჲ მოაკლდეს და საცნობელი გონებისაჲ. |
ზ~ა | სინ.მრვლთ | გიხაროდენ, მარიამ, რომელსა წინაწარმეტყუელნი გიგალობენ და მწყემსნი გადიდებენ და იტყჳან ანგელოზთა გალობასა საშინელსა: დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, ქყნ~სა ზ~ა მშჳდობაჲ, კაცთა შორის სათნოებაჲ! |
ზედა | სინ.მრვლთ | იტჳრთა მკლავთა ზედა ძჱ და ყმისა მის მამაჲ არავინ იცოდა; |
ზედა | რაბლე2 | ერთი რამისა მთხოვნელი ვარო: ზედა ბუზნი რომ არ დაასხდნენ, მაგ შენი ლამაზი გრძელი კუდითა შიგნიშიგაც ჩაუქნიე და გარედანაც მოუქნიეო. |
ზედა | სინ.მრვლთ | შენ მიერ იქმნეს ანგელოზ ძენი კაცთანი, და შენ მიერ გამოუბრწინდა ძელი ჯუარისაჲ ყ~ლ ს˜ფლსა ზედა; |
ზედამე | ბალ.C | და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნეს მეფე ვისა ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა. |
ზედა | ბალ.C | და ჰრქუა მას მეფემან: ვითარ შეშინდი ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა? |
ზედ | რაბლე2 | - „ძმაო! - მითხრა. - აი უკვე ორი წელიწადია, რაც ამათ დავატარებ, და წინა თვალში რომელიცა მიზის და მუდმისად ზედ დავცქერი, ვგონებ, უმანკოა, მაგრამ თავსა მაინც ვერ გამოვიდებო, ხოლო რაიცა შეეხება უკანასა, გარდაწყვეტილსა ვერცა ვერაფერსა ვიტყვიო“. |
ზედა | ბალ.C | და დაჰკრძალა ზედა ბეჭდითა. |
ზედა | ბალ.C | აღჰჴადეს და ამოჴდა სიმყრალე სასტიკი, რომელ ყოველთა დაიდვეს პირსა ზედა საჴელი და ამოყარეს მუნით ყოველი საძაგელი. |
ზედა | ბალ.C | და რომელნიმე დავარდა გზასა ზედა, მფრინველთა აღიტაცეს; |
ზედა | ბალ.C | და რომელიმე - კლდესა ზედა, რომელსა მიწაჲ არა იყო, და აღმოსცენდა განჴმა, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს; |
ზედა | ბალ.C | აწ მთესვარი იგი მიმცემელი სიბრძნისა-ა, და თესლი იგი - სიტყუანი ჭეშმარიტებისანი, და რომელი დავარდა გზასა ზედა და მფრინველთა წარიტაცეს, იგი არს, რომელი ესმის ყურსა და თანაწარჰვალს გულსა. |
ზედა | ბალ.C | და რომელი კლდესა ზედა დავარდა, ადმოსცენდა და განჴმა, ესე არს, რ~ი ისმენს წუთ ერთ და მერმე არა დაამტკიცის გონებასა მისსა ზედა და განჴმის. |
ზედა | ბალ.C | და იხილნა ხენი, რომელსა ზედა აღჴდა. |
ზედა | ბალ.C | და იხილნა კუალად ორნი თაგუნი: ერთი შავი და ერთი თეთრი, რომელნი სჭრიდეს ძირთა მათ ხეთასა, რომელთა ზედა აღსრულ იყო კაცი. |
ზედა | ბალ.C | მაშინ იწყო სინანულად და თქუა: რად არა შენ ზედა ვყავ ყოველი კეთილი, რომელ ორთა მათ მეგობართა ზედა წარვაგე ცუდად? |
ზედა | ბალ.C | ხოლო მან ჰრქუა: ჭეშმარიტად ქალაქი იგი ყოველი სოფელი არს, და კაცნი ფლობილ არიან მას ზედა და მეფობენ, |
ზედა | ბალ.C | ხოლო მათ ჰრქუეს: შენ მეცნიერ ხარ შინაგან გონებისა მისისასა, და თუ ოდეს ჰპოო ადგილი, არქუ მას, არამედ კრძალვაჲცა ჯერ-არს, რამეთუ დაუძინებელ არს ეშმაკი ბოროტისათჳს, და ნუუკუე განაკრთოს იგი შენ ზედა და ბოროტი გიყოს. |
ზედა | ბალ.C | და კაცი იგი ჯდა ინაჴიდ სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს. |
ზედა | რაბლე2 | აბა, ჰეეო, შეუძახებდა ბიჭებსა და ყველანი ერთად ეგრევ ეძგერებოდნენ ღრიჭინასა რასმე, ძალთა-ძალითა დააგორებდნენ თავქვე-დამართ, შიგ ფეხებში მიუმარჯვებდნენ მხმილავთ და ის საბრალონიც ქვაფენილ გზასა ზედა გორავდნენ, ვითა ღორნი, |
ზედა | ბალ.C | და სლვასა მას შინა მისსა იხილა ასული ვისიმე გლახაკისაჲ სამოსლითა შეურაცხითა მჯდომარე კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, იქმოდა რაჲ ხელთსაქმარსა, და მადლობდა ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.C | ჰრქუა მას ჭაბუკმან მან: ვინ ხარ, დედაკაცო, ანუ რომელთა კეთილთა ზედა მადლობ ღმერთსა? |
ზედა | ბალ.C | და სიტყუათა ამათ ზედა განჴურდა გული იოდასაფისა და იწყო ტირილად, და მერმე ჰრქუა ბალაჰვარს: რაჲ ზომისა წლისაჲ ხარ? |
ზედა | სინ.მრვლთ | მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა და წინაწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარცა შემდგომად იტყჳს, ვითარმედ: მონათა ჩემთა ზედა და მჴევალთა ჩემთა ზედა მათ დღეთა შინა მივჰფინო სულისა ჩემისაგან და წინაწარმეტყუელებდენ. |
ზედა | რაბლე2 | შემდგომად ლერწმისა ღერსა ანდა ფრთისა კალამსა მოივარგებდა და საყელოსა ზედა აბერტყავდა ყოვლისა უფრორე კოხტაპრუწა ქალწულთ, უპირატესად ეკლესიასა შინა; |
ზედა | რაბლე2 | ერთხელ სამსაჯულო სეფე-დარბაზსა შინა მავანი ფრანცისკელი ბერი მოიხილა, წირვასა რომ ეპირებოდა, მსწრაფლ მიეახლა და ჩაცმა-შემოსვაში ხელი შეაშველა, შეშველებაშეშველებაში კი შესამოსელი ისე უჩუმრად მიაკერა ანაფორასა და პერანგსა ზედა, ბერსა არცრა გაუგია რა, |
ზედა | რაბლე2 | და რაც რომ გარდამეტებითა ცდილობდა frater-ი განძარცვასა, მით უფრორე იჩენდა ხორცსა, ვინემ ბოლოს ერთმან სამსჯავროს წევრმან არა ღაღადყო: „ეგება ამა ყოვლად პატიოსანსა მამასა ჰგონია, საჯდომსა ზედა მემთხვევიანო? |
ზედა | სინ.მრვლთ | არა თუ სხუანი იგი არა უყუარდეს, რამეთუ მათცა იგივე ზომი მადლი აქუნდა და ჰრქუა: უფროჲს ამისა სიყუარული არავის აქუს, ვითარმცა სული ვინმე თჳსი დადვა მეგობართა თჳსთა ზედა. |
ზედა | ბალ.C | და მონაგებთა მათთა წარაგებენ მათ ზედა, რამეთუ ეშმაკნი დამკჳდრებულ არიან მათ შინა და მათსა ირწმუნებენ და არა გულისჴმა-ჰყოფენ, |
ზედა | რაბლე2 | და უბნობა-უბნობაში მანდილოსანსა საყელოსა ზედა დაადებდა ხელსა, დაადებდა და მერმე ეშმაკიცა ვერღა ჩამორეცხავდა, ისერიგად ჩააკვდებოდა მწიკვლი იმის სულსა, ხორცსა და პირწყლიან სახელსა. |
ზედა | ბალ.C | 28. ამას ზედა იოდასაფ ცრემლეოდა და ეტყოდა: სიტყუანი შენნი განმეწონნეს გულსა, აწ მეც სიტყუაჲ ცხორებისაჲ. |
ზედა | ბალ.C | რამეთუ არა ვარ უდიდეს დიდთა მათ და უძლიერეს ძლიერთა, და რომელი-იგი მოიწია მათ ზედა, მოწევნად არს ჩემდაცა, და რამეთუ ყოველნი წარვალთ და განვიბნევით. |
ზედა | ბალ.C | და უკუეთუმცა მსგავს იყო მათსა, ზედაცამცა მოიწეოდა, რომელნი მოიწევიან დაბადებულთა ზედა, რამეთუ ვითარცა თქუას, იქმნების, და ოდეს ინებოს, აღესრულების მყის და კუალად აღადგენს, ვითარცა პირველ იყვნეს. |
ზედა | რაბლე2 | მე მეტი არღა მიყიდია, ის კი იდგა და, წმინდა ნაწილსა რა დაინახავდა, ეგრევ ზედა ვარდებოდა სამთხვევლად, თანაც კიდევ სუყველგან ფულსა იხდიდა. |
ზედა | რაბლე2 | და პასუხი არცაღა იმან დააყოვნა: ვითარ შევიძელ და, განზანაკ-სინთაგან ავცინცლე, რომელ განზანაკ-სინთა ზედა იდულგენციები დასტა-დასტა აწყვიაო. |
ზედა | ბალ.C | შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულობისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ დიდად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ამას ზედა ამა კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგან იყოს, რომელ სძულან მამასა შენსა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომლისათჳსცა ეტყჳს უფალი მოციქულსა, ვითარმედ: შენ ხარ კლდჱ, და ამას კლდესა ზედა აღვაშჱნო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი არა ერეოდიან მას, |
ზედა | სინ.მრვლთ | და მიგცნე შენ კლიტენი სასუფეველისა ცათაჲსანი, და რომელი შეჰკრა ქუეყანასა ზედა, იყოს იგი კრულ ცათა, და რომელი განჰჴსნე ქუეყანასა ზედა, იყოს იგი ჴსნილ ცათა შინა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ უკუე ვერ ერევიან ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ეკლესიასა, რამეთუ დამყარებულ არს კლდესა ზედა, რომელსამე კლდესა, არამედ ამას, რომელსა პეტრე იტყჳს, ვითარმედ: შენ ხარ ძჱ ღმრთისა ცხოველისაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | აწ უკუე რომელმან აღაშჱნოს სახლი თჳსი ამას კლდესა ზედა, რავდენმეღა თუ იყვნენ წჳმანი, და წარმოეცნენ მდინარენი, და ქროდიან ქარნი და ეკ~ჳეთნენ სახლსა მას, ვერ დაეცეს, |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ დამყარებულ არს იგი კლდესა ზედა და აღშჱნებულ არს საფუძველსა ზედა მოციქულთასა და წინაწარმეტყუელთასა, რომელსა თავ საკიდურთა არს ქრისტჱ იესუ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო რომელი ორგულებით შებრკოლდეს ბოროტად მადიდებლობითა, მან ისმინენ ნაცვალი იგი, რამეთუ აღაშჱნა სახლი თჳსი ქჳშასა ზედა, და ვითარცა იწყო წჳმად, და აღდგეს ნაღუარევნი, და ანქრევდეს ქარნი და ეკუეთნეს სახლსა მას, და დაეცა, და იყო დაცემაჲ იგი დიდ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამისთჳს მამაჲ ზეგარდამო სამ გზის წამებს დიდებასა ძისასა: პირველად იორდანესა ზედა, ვითარცა პირველად ვთქუ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და მეორედ მთასა ზედა თაბორსა, რომელსა ესე აწ ვდღესასწაულობთ; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარ გარდაჴდეს მცირედნი დღენი, მოკუდა მთავარი სარკინოზთაჲ, და დაგუესხნეს ჩუენ ზედა ერი მრავალი უგრძნულად სარკინოზთაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | არამედ მოწყალემან ღმერთმან რომელმან არა უგულებელს-ყვის თხოვაჲ, რომელნი ითხოვედ მისგან ყოვლითა გულითა, აჩუენა თავსა ზედა მის მთისასა ცეცხლი ფრიად დიდი, რამეთუ ყოველი იგი მთაჲ კუმოდა, და ცეცხლი იგი აღიწეოდა ვიდრე ცადმდე. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ბოლო ვითარ ესე ვიხილეთ, შიშმან და ძწოლამან დიდმან შემიპყრნა ჩუენ, და დავცჳვენით პირთა თჳსთა ზედა თაყუანის-ცემად უფლისა და ვევედრებოდეთ, რაჲთა გჳჴსნეს ჭირისა მისგან, რომელსა შინა ვიყვენით. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო ამა საბა საგონელ იყო, რამეთუ წყლული მისი არა ეგოდენ ფიცხელ იყო, და ჰმადლობდა ღმერთსა შემთხუევასა მას ზედა და მწუხარე იყო არა სიკუდილისათჳს მოყუასთა მისთა თანა |
ზედა | ბალ.C | ხოლო მოყუასთა ჩემთაგანი არცა ერთსა რასა ზრუნავს არცა თუ ჭამადთათჳს, არცა შესამოსელთა, რამეთუ მდელოთა მათგან საზომისაბერ იჴუმევენ და მათ ზედა ადიდებენ ღმერთსა, |
ზედა | ბალ.C | ხოლო ბალაჰვარ განიძარცუა სამოსელი იგი, რომელი ემოსა ზედა კერძო, და იყო ყოველი გუამი მისი გამჴმარ და დამჭკნარ. |
ზედა | ბალ.C | და ტყავი ოდენ ეკრა ძუალთა ზედა. ყოველი ასოჲ აღირაცხოდა. |
ზედა | ბალ.C | ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა. |
ზედა | ბალ.C | მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა, |
ზედა | ბალ.C | და დიდ არს ჩემ ზედა მისაგებელი შენთა კეთილთაჲ ჩემდა მომართ, და მე ვერ შემძლებელ ვარ ღირსად მადლისა მიცემად, ვითარ-იგი ჯერ-არს შენდა, არამედ ვესავ ღმერთსა, რომელმან მიგაგოს ჩემ წილ, რამეთუ მის თანა არს სისრულე მისაგებელთაჲ. |
ზედა | ბალ.C | იგი მოვიყვანოთ, რამეთუ ფრიად მსგავსი არს ბალაჰვარისი ფერითა და ჰასაკითა, და შევჰმოსოთ სამოსელი, ვითარი უნახავს ზანდანს ბალაჰვარს ზედა. |
ზედ | რაბლე2 | და რაცა ამა ამბავსა სიცილი მოსდევს, ასი ფრანკისა უმეტესი მარტო ისა ღირს, ყოვლისა უფრორე ბევრსა კი მე ვიცინი, რამეთუ სირცხვილნაჭამი ბრჭე შინ მივა თუ არა, წამოაქცევინებს თავის ერთგულსა მსახურსა და ზედ კალოსა გაალეწვინებს. |
ზედა | ბალ.C | და ამისთჳს არს გულის წყრომაჲ ჩემი მის ზედა, რ~ა არა შეიყუარეს მათ კეთილი ქუეყანისაჲ. |
ზედა | ბალ.C | მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი და დაყრაჲ გზასა ზედა. |
ზედა | ბალ.C | და ამცნო, რაჲთა გამოვიდეს გზასა ზედა. |
ზედა | ბალ.C | ხოლო მას რაჲ ესმა, სულთ-ითქუა და იწყო მწუხარებად, და იტყოდა გულსა შინა თჳსსა: ნუუკუე შიშითა სატანჯველისათა, რომელ მოუწევიან მის ზედა მამასა ჩემსა, სულ-მოკლე იქმნეს და შეშინდეს, და იწყოს ჩემდა წინააღდგომად, რაჲთა დაემორჩილო ბრძანებასავე მამისა ჩემისასა. |
ზედა | ბალ.C | ამას ზედა ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა? |
ზედა | სინ.მრვლთ | წესსა ზედა თჳსსა, ესე იგი არს: „ამაღლდა მზჱ“ – იშვეს ღმერთი ქალწულისაგან, „და მთოვარჱ დადგეს წესსა“ – ქალწული ქალწულადვე ეგოს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და~თ თქუა: გარდამოჴდეს ვითარცა წჳმაჲ საწმისსა ზედა და ვითარცა ცუარი რაჲ ცურინ ქუეყანას ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | პირველად მოსე მთასა ზედა სინასა მაყულოვანად გიხილა შენ შეუწუველად, და გედეონ საწმისად გიცნა, |
ზედა | სინ.მრვლთ | რომლისათჳს წინაწარმეტყუელი იტყჳს: ნათელი გამობრწყინდა წარმართთა ზედა და დიდებად ერისა შენისა ისრაელისა. |
ზედა | ბალ.C | და ამას ზედა განიხარა იოდასაფ და ადიდებდა ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.C | და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ ანგელოზნი ცათა შინა იხარებენ და ჩუენ ქუეყანასა ზედა ვღაღადებთ და ვიტყჳთ: დღეს ქუეყანასა ტაძარი ღმრთისა სიტყჳსაჲ მიიცვალების, ზეცისა ი~ჱლმსა დაემკჳდრების; |
ზედა | ბალ.C | და აღიარა წინაშე ყოვლისა ერისა და თქუა ჴმითა მაღლითა, ვითარმედ: არავინ არს ღმერთი ქუეყანასა ზედა, გარნა ღმერთი მხოლოჲ, რომელმან დაბადა ცანი და ქუეყანაჲ. |
ზედა | ბალ.C | ხოლო ამას ზედა აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს და მათ შეაცთუნეს სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევნობითა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რამეთუ ანგელოზნი ცათა შინა იხარებენ და ჩუენ, ძენი კაცთანი, ჴსნილნი საცთურისაგან, ვდღესასწაულობდეთ ქუეყანასა ზედა და შევსწირვიდეთ დიდებასა და ქებასა მამისა, ძის დ~ წდისა სულისა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და პატივი, ძალი და სიმტკიცჱ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ. |
ზედა | ბალ.C | მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა სიყრ~ლსა ზედა ღ~ისსა. |
ზედა | ბალ.C | და შენ ვითარ არა დაჯერებულ ხარ, რამეთუ იხილა ეშმაკმან შენ თანა სიჩქურე და სისუსტე და აღგამაღლა, ვითარცა მეცნიერებასა ზედა ღმრთისასა მიგაწია. |
ზედა | ბალ.C | მოვიდენ კრებასა ამას ჩემსა, რაჲთა სამართალი სჯული აღესრულოს წინაშე ყოვლისა ერისა, რაჲთა არა სთქუა, თუ მო-რაჲმე-ვიმძლავრე, და სამართალსა ზედა გაწყდეს საქმე ჩუენი. |
ზედა | ბალ.C | და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა. |
ზედა | ბალ.C | რამეთუ არა რომელი ცხორებაჲ უსაჭირველეს არს ცხორებასა ამას ჩემსა, რამეთუ არარაჲ მაქუს ქუეყანასა ამას შინა, გარნა მიწაჲ, რომელსა ზედა ვძურები, და მხალი, რომლითა ვიზრდები. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო მე გაუწყო მცირედი ერთისა გინა ორისა მათგანისაჲ, რაჲთა ესრჱთ უწყოდით უაღრჱსი იგი, რომელსა ზედა იყვნეს. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და მიეცა ჴელმწიფებაჲ სულთა ზედა არაწმიდათა. |
ზედა | ბალ.C | 50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღივსო გულის წყრომითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად არს უდიდესი ბოროტი ჩემ ზედა, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, - მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა. |
ზედა | ბალ.C | და ვიცი, რამეთუ ნებსით შევამთხჳე აუგი თავსა ჩემსა, აჰა ესერა აღვასრულებ ნებასა შენსა, რამეთუ სიყუარული შვილობისაჲ მეფობს გულთა ზედა მშობელთასა, რამეთუ ემორჩილებიან ნებასა. |
ზედა | ბალ.C | და აწ ესერა დაგადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა იყოს ჩემ მტერთა ჩემთაჲ, და არცა მე სრულიად უნაყოფო ვიყო შენგან და მომატყუას სიკუდილი მოწყუ(ე)დამან შენმან პირველ მოწევნადმდე სიკუდილისა ჩემ ზედა. |
ზედა | ბალ.C | და იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: ჩუენ ყოველნი ვიყვნეთ წესსა ზედა ჩუენსა და სჯულსა, ხოლო რომელსა ზედა ვდგათ და გამოგჳრჩევიეს, რამეთუ ძესა ამას ჩემსა სწადის, რაჲთა იყოს წესსა მას ზედა და სჯულსა მამათა ჩუენთასა, და ნუთუ-მე გუარმანცა მიზიდა!? |
ზედა | ბალ.C | და აწ მიბრძანებიეს, რაჲთა მივსცნე ნახევარი მეფობისა ჩუენისა: და საგანძურნი, და უფლებდეს, რომელსაცა სჯულსა ზედა ენებოს. |
ზედა | ბალ.C | 54. ხოლო ჭურჭელი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ, რომელი მოსცა მამამან მისმან სამსახურებელად, ბრძანა განსყიდ მათ ყოველთაჲ უცხოსა ქუეყანასა, და განყოფაჲ გლახაკთა ზედა ქუეყანისა მისისათა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და განვიდა ამბა გელასი და პოვა მოძღუარი იგი თჳსი მდგომარჱ კარსა ზედა. |
ზედა | ბალ.C | და ბრძანა ყოველთა და მღდელთაჲ, რაჲთა არავის ჰქონდეს მათ ზედა უფლებაჲ თჳნიერ ღმრთისა, და დაიმჭირნა ყოველნი პატივსა ზედა დიდსა ფრიად, და ყოველნი ეკლესიანი პატივსა ზედა იპყრნა ღმრთისასა. |
ზედა | ბალ.C | და ვითარცა მიიწი[ვ]ნეს პალატად, მიეგება წინა, ვითარცა ძმათა საყუარელთა, და დიდითა პატივითა მოიკითხნა იგინი მოწლედ და ისტუმრნა და ნიჭნი დიდნი წინა-უყვნა და აწუევდა ღმრთის მსახურებასა ზედა. |
ზედა | ბალ.C | ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით? |
ზედა | ბალ.C | აწ დიდ არიან მადლნი და ნიჭნი შენნი ჩემ ზედა და გარდარეულ კეთილის ყოფანი, არამედ უფროჲს და უდიდეს აწ ახარე სულსა ჩემსა, რამეთუ ყოველი, რომელი-იგი მომეც მე, არარაჲ იყო წინაშე თუალთა ჩემთა. |
ზედა | ბალ.C | და ამისთჳსცა მეშინის, რამეთუ ფრიად განვარისხე ღმერთი და დამბადებელი ჩემი, რამეთუ მრავალნი წმიდათაგანნი მოვსრენ, რომელნი აწ ჩემ ზედა შურსა იგებენ. |
ზედა | ბალ.C | და უწყოდე, რამეთუ მცირედი სინანული დასძლევს მრავალთა ცოდვათა, რამეთუ განაზავებს ღმერთი მოწყალებათა მოშიშთა მისთა ზედა. |
ზედა | ბალ.C | მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და თქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა, |
ზედა | ბალ.C | და ორმეოც დღე დგა საფლავსა მას ზედა და ესევითარსა შესწირვიდა ცრემლით ღმრთისა მიმართ. |
ზედა | ბალ.C | 65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილისათა. |
ზედა | ბალ.C | და დღე ესე ჩუენ ყოველთაცა ზედა მოწევნად არს და თქუენ უწყით, თუ რაჲ იყო წადიერებაჲ ჩემი, არამედ ვერ წინა-აღუდეგ მამასა ჩემსა. |
ზედა | ბალ.C | და ამას ზედა განძლიერდების ჴმანი მათნი, ვიდრემდის შფოთიცა აღდგებოდა. |
ზედა | ბალ.C | და დაუტევა საგებელსა ზედა თჳსსა. |
ზედა | ბალ.C | ხოლო უკუეთუ სული უკეთური მოიწიოს შენ ზედა და გაწვევდეს, არქუ, ვითარმედ: ესე ყოველთა უცნია. |
ზედა | ბალ.C | ხოლო ყოველთა რომელთა ესმა ამბავი მისი, განჰკვირდეს მას ზედა იოდასაფისსა, და ყოველნი ცრემლით ადიდებდეს ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.C | და მას ზედა აღაშენა ეკლესიაჲ სახელსა ზედა მამისა, ძისა და სულისა წმიდისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ აწ და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და სხუაჲცა ეგევითარი არს ჩემ თანა, რომლისაჲ მინდა უწყებად თქუენდა მუნ მყოფთა მათთჳს მონაზონთა და რომელთა-იგი საკჳრველთა იქმოდა ღმერთი ჴელითა მათითა, არამედ გხედავ თქუენ, რამეთუ გნებავს სმენად, ვითარ-იგი მოისრნეს მამანი და ვითარ მოიწინეს მტერნი მათ ზედა. |
ზედა | რაბლე2 | თითისა წვერნი, ვითარ შინონში იტყვიან, ქათმისა კურტუმსაებრ მოფხუწა და ფრჩხილნი ოთხგზის ზედიზედ აისვ-დაისვა ხან ერთსა ხელსა ზედა, ხან მეორეზედ, შემდგომ გაშალა თითნი და ნები ნებსა სცა ტკრციალითა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვითარ-იგი ჩუენ ესრჱთ ვიყოფოდეთ, მოგჳჴდეს ჩუენ ორნი კაცნი ჭალაკისა ერთისაგან, რომელი არს ზღუასა შინა, აბაშთა კერძო, მცირეთა ძელთა ზედა და გჳთხრეს, |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვილოცევდით ღმრთისა მიმართ, რაჲთა უმჯობჱსი გამოგჳრჩიოს და ნებაჲ მისი იყოს ჩუენ ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და იყვნეს ფარანელნი იგი ორას ოდენ კაც და შეკრებულ იყვნეს იგინი მთასა მას ზედა ბრძოლად. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო ჩუენ ვითარ გუესმა ჴმაჲ მათი, დამეცა ჩუენ ზედა შიში დიდი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და რომელნიმე ჩუენგანნი კადნიერ იყვნეს სიკუდილსა ზედა მხიარულითა გულითა, და ზოგნი – მწუხარე და შემუსრვილ გულითა, და ზოგნი ილოცვიდეს და ჰმადლობდეს ღმერთსა, და ზოგნი ერთიერთსა ნუგეშინის-სცემდეს. |
ზედა | რაბლე2 | მერმე მან მარჯვენა ხელი აღმართა და თითისა წვერნი მოკუმშა, ხოლო მარცხენა გულსა ზედა დაიდო. |
ზედა | სინ.მრვლთ | რაჲთა სასუფეველი ცათაჲ შევიძინოთ, რომელი აღუთქუა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა, და აწ არარაჲ იყოფის თჳნიერ ბრძანებისა მისისა და არარაჲ მოიწევის ჩუენ ზედა საქმჱ სოფელსა და არცა ჟამსა ამას, |
ზედა | რაბლე2 | მერმე ოდნავ აღაღო პირი, მარჯვენა ხელისგული ბაგეთა ზედა მიირტყა და ისრე ღრმად, ისრე ხმიერად ამოისუნთქა, სულთქმა სანამ სასულესა ამოივლიდა, დასტურ ზენა-პირსა მოსწყდა ფარდაფალანგისასა, და ესა თექვსმეტგზის ზედიზედ განიმეორა. |
ზედა | ბალ.D | 4. და მწუხარე იყო იგი უშვილოებისათჳს, რამეთუ ფრიად მდიდარი იყო იგი, და სწადოდა, რაჲთამცა დაუტევა მკჳდრი მონაგებთა ზედა. |
ზედა | რაბლე2 | მასუკან სავარცხლისაებრ თითებგადაჭდობილი ორივ ხელი თავსა ზედა დაიდო, ენა გადმოაგდო და თვალნი გადამღრძვალ თხასაებრ დაატრიალა. |
ზედა | ბალ.D | ამისთჳსცა ცუდ იქმნებოდა ვედრებაჲ მათი, გარნა ღმერთსა რომელსა ყოველთა კაცთა ჰნებავს ცხორებაჲ, მოწყალებისა მისთჳს, რომელ ჰყოფდა გლახაკთა ზედა, მიანიჭა მას შვილი კეთილი და საღმრთოჲ. |
ზედა | რაბლე2 | შემდგომ, გულხელი დაიკრიფა და ხუთგზის ჩაახველა, მეხუთე ჩახველებაზედ ფეხიც დააბაკუნა, მერმე მარცხენა ხელი ასწია, თითნი მომუჭა და ცერა, ანუ უსო თითისა ძირი შუბლსა ზედა მიიბჯინა, ხოლო მარჯვენა ხელი ექვსგზის მკერდში ჩაიბრაგუნა. |
ზედა | რაბლე2 | მაშინ პანურგმა ორივ შუათითითა რაც ძალი და ღონე ჰქონდა კინაღამ პირი გაიხია და კბილნი დაკრიჭა, ხოლო მას უკანით ცერა თითნი ქუთუთოთა ზედა ღონივრად დაიწოლა და, ვითარ იქა მყოფელთ მოეჩვენათ, მტრისას, იმას რომ სახე დაემანჭა და დაეღრიჯა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და შეიპყრეს პირველად რომელი მოხუდა, სახელით იერემია, მჯდომარჱ კარსა ზედა ეკლესიისასა, და ჰრქუეს: გჳჩუენე ჩუენ მამასახლისი! |
ზედა | რაბლე2 | ვითარცა რიგისა გარდახდისა დღესა ძველნი მენოვაგენი, ანუ ჭამასა ზედა სახიობითა მსმელნი ღლევენ, და ერთიცა არ დარჩენილა, მუცელზედ ღილნი რომ არა შეხსნოდა |
ზედა | სინ.მრვლთ | და კადნიერ იყო მათ ზედა და არა შეეშინა, რაჟამს იხილა პირები იგი მათი და რჴმლები ჴდილები, არამედ სიტყუა-უგებდა მათ გულითა მწუხარითა და ჰრქუა: არა გიჩუენო თქუენ მამასახლისი ჩუენი. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო მან ჰრქუა მათ მდაბლითა სახითა და სიტყჳთა ლბილითა ჩუეულებისაებრ თჳსისა: გრწმენინ ჩემი, რამეთუ არარაჲ არს ჴელმწიფებასა ჩემსა ქუეშე ამის სოფლისაჲ, გარნა ესე სამოსელი ძუელი, რომელ არს ჩემ ზედა ძაძისაჲ. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ვითარცა იქმნა, ყოველნი განრისხნეს მის ზედა და დაჭრეს იგი მახჳლითა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და რამეთუ იყვნეს იგინი ქუეყანასა ზედა შრომით და იყვნეს იგინი სადგურ სულისა წმიდისა და დაუტევეს ყოველივე სოფლისაჲ ამის და მას შეუდგეს და მასცა ეძიებდეს და მისა შემდგომად პირითა მახჳლისაჲთა მოისრნეს, რომლისათჳს ღმერთსა მივსცეთ დიდებაჲ მას ზედა. |
ზედა | სინ.მრვლთ | და არა უწყოდეს უბადრუკთა, ვითარმედ არარაჲ აქუნდა წმიდა მათ ქუეყანასა ზედა, არამედ ცათა შინა აქუს საფასჱ და სიხარული წარუვალი ქრისტჱს მიერ უფლისა ჩუენისა. |
ზედა | ბალ.D | ამან ბალაჰვარ ოდესმე იხილა მიმავალმან გზასა ზედა კაცი მდებარე, რომელი მჴეცისა მიერ ვნებულ იყო და ასოთაგან – ფერჴთა და ჴელისა – დაკლებულ იყო, და ტიროდა კაცი იგი. |
ზედა | ბალ.D | და მიყო ჴელი და იხილა ჯუარი ოქროჲსაჲ მკერდსა ზედა მისსა და ჰრქუა: რაჲ არს, ბალაჰვარ, ცთომილებაჲ შენი? |
ზედა | ბალ.D | ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია. |
ზედა | ბალ.D | და აწ ვინაჲთგან განცხადნეს სახელი ქრისტეს ღმრთისაჲ ჩემ ზედა, მე არღარა უარ-ვყო ღმრთეებაჲ მისი, უკუეთუ ჴორცნი ჩემნი დაიჭრნენ, გინა ცეცხლითა დაიწუნენ, გარნა სულსა ჩემსა ჴელთა მისთა შევჰვედრებ. |
ზედა | ბალ.D | და უკუეთუ თაყუანის-სცე ღმერთთა ჩემთა, მოგცნე შენ სხუანიცა ქალაქნი და საჭურჭლენი ჩემნი შენ ზედა დავაცარიელნე, რამეთუ ფრიად საყუარელ ხარ წინაშე ჩემსა. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო მეფე განკჳრვებულ იქმნა საქმესა ზედა მის ყრმისასა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ თქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან. |
ზედ | რაბლე2 | და პანურგი ეგრევ ზედ მივარდა, ჩავიხუტებო, იფიქრა, მაგრამ ბანოვანმა შეჰკივლა, თუმცაღა კი მაინცდამაინც ხმამაღლა არ მოსვლია. |
ზედა | ბალ.D | და კუალად ოდეს განვიდა, და მოყუასნი იგი წინამავალნი უდებ იქმნნეს და იყო გზასა მას ზედა ბერი კაცი მდებარე მოუძლურებული, რომლისა თმაჲ სპეტაკ იყო, ვითარცა მატყლი, და პირსა მისსა კბილი არა იყო და სიტყუაჲ მისი ფლაფნით იყო. |
ზედა | ბალ.D | მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ და მწარედ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არს ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მიიწიოს კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ, |
ზედა | ბალ.D | მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ქუეყანასა ზედა ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათაგან და სიკუდილისაგან. |
ზედა | ბალ.D | რამეთუ ბრმათა აღუხილავს თუალთა და ყრუთა ასმენს, და უტყუთა ატყუებს, და უძლურთა ჰკურნებს და ნაკლულევანთა განამდიდრებს და მტერთა ზედა მძლე ჰყოფს, და ყოველსა საწადელსა გულისასა მოატყუებს. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო უკუეთუ იხილოს იგი მძიმედ მხედველმან და ცოდვასა ზედა დადგრომილმან, ნათელი თუალთაჲ მოაკლდეს და საცნობელი გონებისაჲ. |
ზედ | რაბლე2 | ზოგი ციბა იყო, მჭლე და ტანმორჩილი, ზოგიცა ქონმოკიდებული ქოფაკი და ნაგაზი, იღრინებოდნენ და საფსმურგადმოყრილნი თან სუნავდნენ საცთურშეყრილსა ბანოვანსა, თანაც კიდევ აქეთ-იქიდან ზედ აფსამდნენ. |
ზედამე | ბალ.D | და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნის მეფე ვისსა ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა. |
ზედა | ბალ.D | და ჰრქუა მას მეფემან: ვითარ შეშინდი ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა? |
ზედა | ბალ.D | და დაჰკრძალა ზედა ბეჭდითა. |
ზედა | ბალ.D | აღჰჴადეს და აღმოჴდა სიმყრალე სასტიკი, რომელ ყოველთა დაიდვეს პირსა ზედა ჴელი და ამოყარეს მუნით ყოველი საძაგელი. |
ზედა | რაბლე2 | ამასა რასა ვხედავთო, გაიძახოდნენ ყოველნი მჭვრეტელნი და გაოგნებულნი შესცქეროდნენ მყეფართ, რამეთუ ხან ერთნი, ხან მეორენი კისერსა ზედა ახტებოდნენ ბანოვანსა და მთელსა ძვირფას მორთულობასა სულერთიანად უფუჭებდნენ, |
ზედა | ბალ.D | და რომელიმე დავარდა გზასა ზედა, მფრინველთა აღიტაცეს; |
ზედა | ბალ.D | და რომელიმე – კლდესა ზედა, რომელსა მიწაჲ არა იყო, და აღმოსცენდა და განჴმა, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს; |
ზედა | ბალ.D | აწ მთესვარი იგი მიმცემელი სიბრძნისა-ა, და თესლი იგი – სიტყუანი ჭეშმარიტებისანი, და რომელი დავარდა გზასა ზედა და მფრინველთა წარიტაცეს, იგი არს, რომელი ესმის ყურსა და თანაწარჰვალს გულსა. |
ზედა | ბალ.D | და რომელი კლდესა ზედა დავარდა, აღმოსცენდა და განჴმა, ესე არს, რ~ი ისმენს წუთ ერთ და მერმე არა დაამტკიცის გონებასა მისსა ზედა და განჴმის. |
ზედა | ბალ.D | და იხილნა ხენი, რომელსა ზედა აღჴდა. |
ზედა | ბალ.D | და იხილნა კუალად ორნი თაგუნი: ერთი შავი და ერთი თეთრი, რომელნი სჭრიდეს ძირსა მას ხეთასა, რომელთა ზედა აღსრულ იყო კაცი. |
ზედა | ბალ.D | მაშინ იწყო სინანულად და თქუა: რად არა შენ ზედა ვყავ ყოველი კეთილი, რომელ ორთა მათ მეგობართა ზედა წარვაგე ცუდად? |
ზედა | სინ.მრვლთ | ხოლო დაუტევნეს წმიდანი იგი მწყუდარნი, მდებარენი ერთიერთსა ზედა, და არარაჲ პოვეს, რაჲმცა წარიღეს მათ თანა. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო მან ჰრქუა: ჭეშმარიტად ქალაქი იგი ყოველი სოფელი არს, და კაცნი ფლობილ არიან მას ზედა და მეფობენ, და იციან, ვითარმედ შემდგომთა ჟამთა მოსიკუდიდ არიან |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ვიდრე-იგი უცალოღა იყვნეს ამას შინა და შეურვებულ, რამეთუ ვერ ეძლო წარსლვაჲ ქუეყანად თჳსა, და აჰა მოიწია მათ ზედა ფარანით ექუსასი მბრძოლი ძეთაგან ისმაელისთაჲ, რამეთუ სმენილ იყო მათა ჰამბავი იგი. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო მათ ჰრქუეს: შენ მეცნიერ ხარ შინაგანსა გონებისა მისისასა, და თუ ოდეს ჰპოო ადგილი, არქუ მას, არამედ კრძალვაჲცა ჯერ-არს, რამეთუ დაუძინებელ არს ეშმაკი ბოროტისათჳს, და ნუუკუე განაკრთოს იგი შენ ზედა და ბოროტი გიყოს. |
ზედა | ბალ.D | და კაცი იგი ჯდა ინაჴიდ სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს. |
ზედა | რაბლე2 | და სანამ ზურგისა ქარსა ელოდნენ და ხომალდისა გმანვაში იყვნენ, პანტაგრუელსა უსტარი მოუვიდა ერთი პარიზელი ქალისა (რომელ ქალსაცა ისა კარგა ხანსა არჩენდა) და უსტარსა ესევითარი რამ ეწერა ზედა: |
ზედა | ბალ.D | და სლვასა მას შინა მისსა იხილა ასული ვისიმე გლახაკისაჲ სამოსლითა შეურაცხითა მჯდომარე კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, იქმოდა რაჲ ხელთსაქმარსა, და მადლობდა ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.D | ჰრქუა მას ჭაბუკმან მან: ვინ ხარ, დედაკაცო, ანუ რომელთა კეთილთა ზედა მადლობ ღმერთსა? |
ზედა | რაბლე2 | პანურგმა ასჯერ აწონ-დაწონა და ერთხელ წართქვა, ჩემი ვარაუდითაო ქაღალდსა ზედა რაღაც უნდა ეწეროსო, მაგრამ დამწერსა ძალიან ეშმაკური ხერხი უხმარია და ასოთა წაკითხვა ჭირსო. |
ზედა | ბალ.D | და სიტყუათა ამათ ზედა განჴურდა გული იოდასაფისა და იწყო ტირილად, და მერმე ჰრქუა ბალაჰვარს: რაჲ ზომისა წლისაჲ ხარ? |
ზედა | ბალ.D | და მონაგებთა მათთა წარაგებენ მათ ზედა, რამეთუ ეშმაკნი დამკჳდრებულ არიან მათ შინა და მათსა ირწმუნებენ და არა გულისჴმა-ჰყოფენ, |
ზედა | ბალ.D | 28. ამას ზედა იოდასაფ ცრემლეოდა და ეტყოდა: სიტყუანი შენნი განმეწონნეს გულსა, აწ მეც სიტყუაჲ ცხორებისაჲ. |
ზედა | ბალ.D | რამეთუ არა ვარ უდიდეს დიდთა მათ და უძლიერეს ძლიერთა მათ, და რომელი-იგი მოიწია მათ ზედა, მოწევნად არს ჩემდაცა, და რამეთუ ყოველნი წარვალთ და განვიბნევით. |
ზედამცა | ბალ.D | და უკუეთუმცა მსგავს იყო მათსა, მის ზედამცა მოიწეოდა, რომელნი მოიწევიან დაბადებულთა ზედა, რამეთუ ვითარცა თქუას, იქმნების, და ოდეს ინებოს, აღესრულების მყის და კუალად აღადგენს, ვითარცა პირველ იყვნეს. |
ზედა | ბალ.D | შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულობისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ დიდად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ამას ზედა ამა კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგან იყოს, რომელ სძულან მამასა შენსა. |
ზედა | ბალ.E | 4. და მწუხარე იყო იგი უშვილოებისათჳს, რამეთუ ფრიად მდიდარი იყო იგი, და სწადოდა, რაჲთამცა დაუტევა მკჳდრი მონაგებთა ზედა. |
ზედა | რაბლე2 | - მე, - განუცხადა ევსთენმა, - არცრა დარაჯთ ვუყურებ, არცარა ებგურთ, სანგარ-სანგარ მივეპარები და, ეშმაკსაებრ ძლიერნი რომც იყვნენ, სულ ერთია, ხელ-ფეხთ შევუმუსრავ და ეგრევ ზედა შევდგები, რამეთუ ჩამომავალი ვარ ჰერკულესისა. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო მოყუასთა ჩემთაგანი არცა ერთსა რას ზრუნავს არცა თუ ჭამადთათჳს, არცა შესამოსელთა, რამეთუ მდელოთა მათგან საზომისაბერ იჴუმევენ და მათ ზედა ადიდებენ ღმერთსა, |
ზედა | ბალ.E | ამან ბალაჰვარ ოდესმე იხილა მიმავალმან გზასა ზედა კაცი მდებარე, რომელი მჴეცისა მიერ ვნებულ იყო და ასოთაგან – ფერჴთა და ჴელისა – დაკლებულ იყო, და ტიროდა კაცი იგი. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო ბალაჰვარ განიძარცუა სამოსელი იგი, რომელი ემოსა ზედა კერძო, და იყო გუამი მისი გამჴმარ და დამჭკნარ. |
ზედა | ბალ.D | და ტყავი ოდენ ეკრა ძუალთა ზედა. |
ზედა | ბალ.E | და განბოროტნა შემასმენელთა მათ ზედა ბალაჰვარისთა. |
ზედა | ბალ.E | და მიყო ჴელი და იხილა ჯუარი ოქროჲსაჲ მკერდსა ზედა მისსა და ჰრქუა: რაჲ არს, ბალაჰვარ, ცთომილებაჲ შენი? |
ზედა | ბალ.E | ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია. |
ზედ | რაბლე2 | რაინდნი თავქუდმოგლეჯილნი მოცვივდნენ, წინანი ეგრევ ზედ მიაწყდნენ ხომალდსა, თუმცაღა ნაპირი დია მოლიპული იყო, და ორმოცდაოთხნი ძირსა დაეკვეთნენ თვისთა ცხენთა თანა. |
ზედა | ბალ.E | და აწ ვინაჲთგან განცხადნა სახელი ქრისტეს ღმრთისაჲ ჩემ ზედა, მე არღარა უარ-ვყო ღმრთეებაჲ მისი, უკუეთუ ჴორცნი ჩემნი დაიჭრნენ, გინა ცეცხლითა დაიწუნენ, გარნა სულსა ჩემსა ჴელთა მისთა შევჰვედრებ. |
ზედა | ბალ.E | და უკუეთუ თაყუანის-სცე ღმერთთა ჩემთა, მოგცნე შენ სხუანიცა ქალაქნი და საჭურჭლენი ჩემნი შენ ზედა დავაცარიელნე, რამეთუ ფრიად საყუარელ ხარ წინაშე ჩემსა. |
ზედა | რაბლე2 | დანებება წართქვეს აგრეთვე ორთავ მისთა ამხანაგთ და ეპისტემონმა, გემბანსა ზედა შემდგარმა. |
ზედა | ბალ.E | ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა. |
ზედა | ბალ.E | ხოლო მეფე განკჳრვებულ იქმნა საქმესა ზედა მის ყრმისასა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ თქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა. |
ზედა | ბალ.D | მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა, |
ზედა | ბალ.D | და დიდ არს ჩემ ზედა მისაგებელი შენთა კეთილთაჲ ჩემდა მომართ, და მე ვერ შემძლებელ ვარ ღირსად მადლის მიცემად, ვითარ-იგი ჯერ-არს შენდა, არამედ ვესავ ღმერთსა, რომელმან მიგაგოს ჩემ წილ, რამეთუ მის თანა არს სისრულე მისაგებელთაჲ. |
ზედა | ბალ.D | იგი მოვიყვანოთ, რამეთუ ფრიად მსგავსი არს ბალაჰვარისი ფერითა და ჰასაკითა, და შევჰმოსოთ სამოსელი, ვითარი უნახავს ზანდანს ბალაჰვარს ზედა. |
ზედა | ბალ.D | და ამისთჳს არს გულის წყრომაჲ ჩემი მის ზედა, რამეთუ არა შეიყუარეს მათ კეთილი ქუეყანისაჲ. |
ზედა | ბალ.D | მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი და დაყრაჲ გზასა ზედა. |
ზედა | ბალ.D | და ამცნო, რაჲთა გამოვიდეს გზასა ზედა. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო მას რაჲ ესმა, სულთ-ითქუნა და იწყო მწუხარებად, და იტყოდა გულსა შინა თჳსსა: ნუუკუე შიშითა სატანჯველისათა, რომელ მოუწევიან მის ზედა მამასა ჩემსა, სულ-მოკლე იქმნეს და შეშინდეს, და იწყოს ჩემდა წინააღდგომად, რაჲთა დაემორჩილოს ბრძანებასავე მამისა ჩემისასა. |
ზედა | ბალ.D | ამას ზედა ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა? |
ზედა | ბალ.D | და ამას ზედა განიხარა იოდასაფ და ადიდებდა ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.D | და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს. |
ზედაო | რაბლე2 | და, მართლაც, ორიოდ წუთისა შემდგომ უკვე დაანახვა ლომგულ პანტაგრუელსა, აგერა, როგორი შველი მოუგდია კარპალიმსაო, კურდღელნიც ბლომად დაუხოცავს, სარტყელ-ფარაგი არღა უჩანს, იმოდენი ჰკიდია ზედაო. |
ზედა | ბალ.D | და აღიარა წინაშე ყოვლისა ერისა და თქუა ჴმითა მაღლითა, ვითარმედ: არავინ არს ღმერთი ქუეყანასა ზედა, გარნა ღმერთი მხოლოჲ, რომელმან დაბადა ცანი და ქუეყანაჲ. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო ამას ზედა აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს და მათ შეაცთუნეს სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევანებითა. |
ზედა | ბალ.D | მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა სიყრ~ლსა ზედა ღ~ისსა. |
ზედა | რაბლე2 | და რარიგ იშვნენ პანტაგრუელისა ქართაგან ქონდრისკაცნი, ხოლო ქვეშეთ ბერვისგან ქონდრისქალნი, და რაგვარ გადაამტვრია პანურგმა ორსა ფილჯამსა ზედა გადებული ბუნი, ანუ შუბისა ტარი |
ზედა | ბალ.E | მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არსა ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მოიწეოდის კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ, |
ზედ | რაბლე2 | არცრას არ აწყენს ზედ მოსხმა ძმრისა, უძმროდ პურობა ვერ იზამს ლხენას. |
ზედა | ბალ.D | და შენ ვითარ არა დაჯერებულ ხარ, რამეთუ იხილა ეშმაკმან შენ თანა სიჩქურე და სისუსტე და აღგამაღლა, მეცნიერებასა ზედა ვითარცა ღმრთისასა მიგაწია. |
ზედა | ბალ.E | რამეთუ ბრმათა აღუხილავს თუალთა და ყრუთა ასმენს, და უტყუთა ატყუებს, და უძლურთა ჰკურნებს და ნაკლულევანთა განამდიდრებს და მტერთა ზედა მძლე ჰყოფს, და ყოველსა საწადელსა გულისასა მოატყუებს. |
ზედა | ბალ.D | მოვიდენ კრებასა ამას ჩემსა, რაჲთა სამართალი სჯული აღესრულოს წინაშე ყოვლისა ერისა, რაჲთა არა სთქუა, თუ მო-რაჲმე-ვიმძლავრე, და სამართალსა ზედა გაწყდეს საქმე ჩუენი. |
ზედა | ბალ.E | ხოლო უკუეთუ იხილოს იგი მძიმედ მხედველმან და ცოდვასა ზედა დადგრომილმან, ნათელი თუალთაჲ მოაკლდეს და საცნობელი გონებისაჲ. |
ზედ | რაბლე2 | თუ ვინმე ჰგონებს, აქა რაღაც ჯადოსნობისა ამბავიაო, აჰა, შენ გამომართვი მარგილი, - მიმართა პანურგმა ევსთენსა, - და მთელის ძალთაძალით დაჰკარ ზედ კაკალ შუა ადგილასა. |
ზედა | ბალ.D | და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა. |
ზედა | ბალ.D | რამეთუ არა რომელი ცხორებაჲ უსაჭირველეს არს ცხორებასა ამას ჩემსა, რამეთუ არარაჲ მაქუს ქუეყანასა ამას შინა, გარნა მიწაჲ, რომელსა ზედა ვძურები, და მხალი, რომლითა ვიზრდები. |
ზედა | ბალ.D | 50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღივსო გულის წყრომითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად არს უდიდესი ბოროტი ჩემ ზედა, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, – მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა. |
ზედა | ბალ.E | და ჰრქუა მათ მეფემან: ვითარ შეჰშინდით ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი მისნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა? |
ზედა | ბალ.E | და დაჰკრძალა ზედა ბეჭდითა. |
ზედა | ბალ.D | და აწ ესერა დაგადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა არა იყოს ჩემ შორის სიხარული მტერთა ჩემთაჲ, |
ზედა | ბალ.D | და შენ არა გელმის ჩემთჳს, ვითარცა მე შენთჳს, და ვიცი, რამეთუ ნებსით შევამთხჳე აუგი თავსა ჩემსა, აჰა ესერა აღვასრულებ ნებასა შენსა, რამეთუ სიყუარული შვილობისაჲ მეფობს ყოველთა ზედა მშობელთასა, რამეთუ ემორჩილებიან ნებასა შვილთასა. |
ზედა | ბალ.D | და არცა მე სრულიად უნაყოფო ვიყო შენგან და მომატყუას სიკუდილი მოწყუ(ე)დამან შენმან პირველ მოწევნადმდე სიკუდილისა ჩემ ზედა. |
ზედა | ბალ.E | აღჰჴადეს და აღმოჴდა სიმყრალე სასტიკი, რომელ ყოველთა დაიდვეს პირსა ზედა ჴელი და ამოყარეს მუნით ყოველი საძაგელი. |
ზედა | ბალ.D | და იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: ჩუენ ყოველნი ვიყვნეთ წესსა ზედა ჩუენსა და სჯულსა, ხოლო რომელსა ზედა ვდგათ და გამოგჳრჩევიეს, რამეთუ ძესა ამას ჩემსა სწადის, რაჲთა იყოს წესსა მას ზედა სჯულსა მამათა ჩუენთასა, და ნუთუ-მე გუარმანცა მიიზიდა!? |
ზედა | ბალ.D | და აწ მიბრძანებიეს, რაჲთა მივსცნე ნახევარი მეფობისა ჩუენისა: და საგანძურნი, და უფლებდეს, რომელსაცა სჯულსა ზედა ენებოს. |
ზედა | ბალ.D | 54. ხოლო ჭურჭელი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ, რომელი მოსცა მამამან მისმან სამსახურებელად, ბრძანა განსყიდად მათ ყოველთაჲ უცხოსა ქუეყანასა, და განყოფაჲ გლახაკთა ზედა ქუეყანისა მისისათა. |
ზედა | ბალ.D | და ბრძანა ყოველთა მღდელთაჲ, რაჲთა არავის ჰქონდეს მათ ზედა უფლებაჲ თჳნიერ ღმრთისა, და დაიმჭირნა ყოველნი პატივსა ზედა დიდსა ფრიად, და ყოველნი ეკლესიანი პატივსა ზედა იპყრნა ღმრთისასა. |
ზედა | ბალ.D | და ვითარცა მიიწი[ვ]ნეს პალატად, მიეგება წინა, ვითარცა ძმათა საყუარელთა, და დიდითა პატივითა მოიკითხნა იგინი მოწლედ და ისტუმრნა და ნიჭნი დიდნი წინა-უყვნა და აწუევდა ღმრთის მსახურებასა ზედა. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით? |
ზედა | ბალ.E | და რომელიმე დავარდა გზასა ზედა, მფრინველთა აღიტაცეს; |
ზედა | ბალ.D | აწ დიდ არიან მადლნი და ნიჭნი შენნი ჩემ ზედა და გარდარეულ კეთილის ყოფანი, არამედ უფროჲს და უდიდეს აწ ახარე სულსა ჩემსა, რამეთუ ყოველი, რომელი-იგი მომეც მე, არარაჲ იყო წინაშე თუალთა ჩემთა. |
ზედა | ბალ.E | აწ მთესვარი იგი მიმცემელი სიბრძნისა, და თესლი იგი – სიტყუანი ჭეშმარიტებისანი, და რომელი დავარდა გზასა ზედა და მფრინველთა წარიტაცეს, იგი არს, რომელი ესმის ყურსა და თანაწარჰვალს გულსა. |
ზედა | ბალ.E | და რომელი კლდესა ზედა დავარდა, აღმოსცენდა და განჴმა, ესე არს, რ~ი ისმენს წუთ ერთ და მერმე არა დაამტკიცის გონებასა მისსა ზედა და განჴმის. |
ზედა | ბალ.D | და ამისთჳსცა მეშინის, რამეთუ ფრიად განვარისხე ღმერთი, დამბადებელი ჩემი, რამეთუ მრავალნი წმიდათაგანნი მოვსრენ, რომელნი აწ ჩემ ზედა შურსა იგებენ. |
ზედა | ბალ.D | და უწყოდე, რამეთუ მცირედი სინანული დასძლევს მრავალთა ცოდვათა, რამეთუ განაზავებს ღმერთი მოწყალებათა მოშიშთა მისთა ზედა. |
ზედა | ბალ.D | მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და თქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა, |
ზედა | ბალ.D | და ორმეოც დღე დგა საფლავსა მას ზედა და ესევითარსა შესწირვიდა ცრემლით ღმრთისა მიმართ. |
ზედა | ბალ.D | 65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილისათა. |
ზედა | ბალ.D | და დღე ესე ჩუენ ყოველთაცა ზედა მოწევნად არს და თქუენ უწყით, თუ რაჲ იყო წადიერებაჲ ჩემი, არამედ ვერ წინა-აღუდეგ მამასა ჩემსა. |
ზედა | ბალ.D | და ამას ზედა განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი, ვიდრემდის შფოთიცა აღდგებოდა. |
ზედა | ბალ.D | და დაუტევა საგებელსა ზედა თჳსსა. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო უკუეთუ სული უკეთური მოიწიოს შენ ზედა და გაწვევდეს, არქუ, ვითარმედ: ესე ყოველთა უცნია. |
ზედა | ბალ.D | ხოლო ყოველთა რომელთა ესმა ჰამბავი მისი, განჰკვირდეს მას ზედა, და ყოველნი ცრემლით ადიდებდეს ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.E | და რომელიმე – კლდესა ზედა, რომელსა მიწაჲ არა იყო, და აღმოცენდა და განჴმა, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს; |
ზედა | ბალ.D | და მას ზედა აღაშენა ეკლესიაჲ სახელსა ზედა მამისა, ძისა და სულისა წმიდისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. |
ზედა | ბალ.J | 4. და მწუხარე იყო იგი უშვილოებისათჳს, რამეთუ ფრიად მდიდარი იყო იგი, და სწადოდა, რაჲთამცა დაუტევა მკჳდრი მონაგებთა ზედა. |
ზედა | ბალ.E | და იხილნა ხენი, რომელსა ზედა აღჴდა. |
ზედა | ბალ.E | და იხილნა კუალად ორნი თაგუნი: ერთი შავი და ერთი თეთრი, რომელნი სჭრიდეს ძირსა მას ხეთასა, რომელთა ზედა აღსრულ იყო კაცი. |
ზედა | ბალ.J | ამან ბალაჰვარ ოდესმე იხილა მიმავალმან გზასა ზედა კაცი მდებარე, რომელი მჴეცისა მიერ ვნებულ იყო და ასოთაგან – ფერჴთა და ჴელისა – დაკლებულ, და ტიროდა კაცი იგი. |
ზედა | ბალ.E | მაშინ იწყო სინანულად და თქუა: რად არა შენ ზედა ვყავ ყოველი კეთილი, რომელ ორთა მათ მეგობართა ზედა წარვაგე ცუდად? |
ზედა | რაბლე2 | და უკეთუ მოინებებ და აწ ხელსა აღმიპყრობ, რადგანაც მართოდენ სასოებასა შენსა ზედა ვესავ, შეგითქვამ და ყოველთა ქვეყანასა შინა, როგორაც უტოპიაში, ისე სხვათა და სხვათა კუთხე-მხარეთა შინა, |
ზედა | ბალ.E | ხოლო მათ ჰრქუეს: შენ მეცნიერ ხარ შინაგანსა გონებისა მისისასა, და თუ ოდეს ჰპოო ადგილი, არქუ მას, არამედ კრძალვაჲცა ჯერ-არს, რამეთუ დაუძინებელ არს ეშმაკი ბოროტისათჳს, და ნუუკუე განაკრთოს იგი შენ ზედა და ბოროტი გიყოს. |
ზედა | ბალ.E | და კაცი იგი ჯდა ინაჴით სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს. |
ზედა | რაბლე2 | გადარჩენით, მენდეთ, არცავინ გადარჩენილა, და პანტაგრუელი დასტურ მთიბავსა ჰგავდა, რომელი მთიბავიცა თავისი სათიბელჭაღვითა (ესე იგი მგელკაცითა) მდელოსა ზედა ბალახსა (ესე იგი დევკაცთ) თიბავდა. |
ზედა | ბალ.J | და განბოროტნა შემასმენელთა მათ ზედა ბალაჰვარისთა. |
ზედა | ბალ.J | და მიყო ჴელი და იხილა ჯუარი ოქროჲსაჲ მკერდსა ზედა მისსა და ჰრქუა: რაჲ არს, ბალაჰვარ, ცთომილებაჲ შენი? |
ზედა | ბალ.J | ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია. |
ზედა | ბალ.J | და აწ ვინაჲთგან განცხადნა სახელი ქრისტეს ღმრთისაჲ ჩემ ზედა, მე არღარა უარ-ვყო ღმრთეებაჲ მისი, უკუეთუ ჴორცნი ჩემნი დაიჭრნენ, გინა ცეცხლითა დაიწუნენ, გარნა სულსა ჩემსა ჴელთა მისთა შევჰვედრებ. |
ზედა | ბალ.J | და უკუეთუ თაყუანის-სცე ღმერთთა ჩემთა, მოგცნე შენ სხუანიცა ქალაქნი და საჭურჭლენი ჩემნი შენ ზედა დავაცარიელნე, რამეთუ ფრიად საყუარელ ხარ წინაშე ჩემსა. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო მეფე განკჳრვებულ იყო საქმეთა ზედა მის ყრმისათა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ ჰრქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან. |
ზედა | რაბლე2 | - აი, აწ უკვე ჯანი გამოუსაღდა, - განაცხადა მაშინ პანურგმა და ერთი ჯამფილა თოფივით ღვინო შეასვა ეპისტემონსა, თანაც ზედა ტკბილი ორცხობილა დააყოლებინა. |
ზედა | ბალ.J | მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არსა ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მიიწიოს კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ, ვითარ-იგი წინაჲს ვიხილენ უძლურნი და აწ ამას ვხედავ, ხოლო კუალად უძნელეს აღმიჩნდა სიკუდილი?! |
ზედა | ბალ.J | მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ქუეყანასა ზედა ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათა და სიკუდილისაგან. |
ზედა | ბალ.J | რამეთუ უმჯობეს არს იგი წუნწუბასა წითელსა, რამეთუ ბრმათა აღუხილავს თუალთა და ყრუთა ასმენს, და უტყუთა ატყუებს, და უძლურთა ჰკურნებს და ნაკლულევანთა განამდიდრებს და მტერთა ზედა მძლე ჰყოფს, და ყოველსა საწადელსა გულისასა მოატყუებს. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო უკუეთუ იხილოს იგი მძიმედ მხედველმან და ცოდვასა ზედა დადრგომილმან, ნათელი თუალთაჲ მოაკლდეს და საცნობელი გონებისაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | დაფარულად და უგრძნობელად „გარდამოჴდა, ვითარცა წჳმაჲ საწმისსა ზედა“ შეიცვალა ხატი იგი ღმრთეებისა თჳსისაჲ, რაჲთა ვერ იცნას მგელმან მან მწყ... |
ზედა | ბალ.E | და სიტყუათა ამათ ზედა განჴურდა გული იოდასაფისა და იწყო ტირილად, და მერმე ჰრქუა ბალაჰვარს: რაჲ ზომისა წლისაჲ ხარ? |
ზედამე | ბალ.J | და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნეს მეფე ვის ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა. |
ზედა | ბალ.J | და ჰრქუა მათ მეფემან: ვითარ შეჰშინდით ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი მისნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა? |
ზედა | ბალ.J | და დაჰკრძალა ზედა ბეჭდითა. |
ზედა | ბალ.J | და ამოჴდა სიმყრალე სასტიკი, რომელ ყოველთა დაიდვეს პირსა ზედა საჴელი და ამოყარეს მუნით ყოველი საძაგელი. |
ზედ | რაბლე2 | მაშინ ადგა პანტაგრუელი და ახალნაქორწილევთ ერთი ქუჩაბანდისა ბოლოს პატარა სახლი რამ მიუბოძა და ზედ ფილთაქვაც მიაყოლა, დადექით და სახირხიტონე ნიგოზი ნაყეთო. |
ზედა | ბალ.J | და რომელიმე დავარდა გზასა ზედა, მფრინველთა აღიტაცეს; |
ზედა | ბალ.J | და რომელიმე – კლდესა ზედა, რომელსა მიწაჲ არა იყო, და აღმოსცენდა და განჴმა, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს; |
ზედა | ბალ.J | და რომელი კლდესა დავარდა, აღმოსცენდა და განჴმეს, ესე არს, რომელ ისმინის წუთ ერთ და მერმე არა დაამტკიცის გონებასა მისსა ზედა და განჴმისა. |
ზედა | ბალ.J | და იხილნა ხენი, რომელსა ზედა აღჴდა. |
ზედა | ბალ.J | და იხილნა ორნი თაგუნი: ერთი შავი და ერთი თეთრი, რომელნი სჭრიდეს ძირსა მათ ხეთასა, რომელთა ზედა აღსრულ იყო. |
ზედა | ბალ.J | მაშინ იწყო სინანულად და თქუა: რად არა შენ ზედა ვყავ ყოველი კეთილი, რომელ ორთა მათ მეგობართა ზედა წარვაგე ცუდად? |
ზედა | ბალ.E | და მონაგებთა მათთა წარაგებენ მათ ზედა, რამეთუ ეშმაკნი დამკჳდრებულ არიან მათ შინა და მათსა ირწმუნებენ და არა გულისჴმა-ჰყოფენ, |
ზედა | ბალ.E | 28. ამას ზედა იოდასაფ ცრემლეოდა და ეტყოდა: სიტყუანი შენნი განმეწონნეს გულსა, აწ მეც სიტყუაჲ ცხორებისაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | „ჰჱ, გეტყჳ თქუენ, საყუარელნო, რამეთუ ესრეთ სიხარული იყოს ცათა შინა აწცა და მერმეცა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს, ვიდრეღა არა ოთხმეოცდაათცხრამეტთა მათ, რომელთა არცა შესცოდეს და არცა უჴმს სინანული“. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო აწ, საყუარელნო, ჰხედავთა მრავალსა მოწყალებასა ღმრთისასა და კაცთმოყუარებასა მისსა და დიდსა მისსა სიტკბოებასა და აურაცხელსა მას მისსა სიმდაბლესა, ვითარ-იგი თავი თჳსი დადვა ცხოვართა თჳსთა ზედა და მოიძია წარწყმედული იგი? |
ზედა | ბალ.E | რამეთუ არა ვარ უდიდეს დიდთა მათ და უძლიერეს ძლიერთა მათ, და რომელი-იგი მოიწია მათ ზედა, მოწევნად არს ჩემდაცა, და რამეთუ ყოველნი წარვალთ და განვიბნევით. |
ზედა | კლარჯ. | გეტყჳ თქუენ, საყუარელნო, ეგრეთ სიხარული იყოს წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს. |
ზედა | კლარჯ. | ჰხედავთა, საყუარელნო, ვითარ სიხარული იქმნების ცათა შინა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს? |
ზედა | რაბლე2 | რითა და, ძილითა, იმსოფლელნი დიაღაც საძინებლად ქირაობენ ხალხსა, ფულსა დღიურ უხდიან და დღეში, სულ ცოტა, ხუთი-ექვსი სუს შოვნა შეიძლება, ვინაც ძალიან ხვრინვა იცის, იმასა შვიდნახევარი სუ ეგრევე ზედა აქვს. |
ზედა | ბალ.E | რაჲცა ენებოს, იქმს ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ზღუათა შინა და ყოველთა უფსკრულთა. |
ზედა | ბალ.E | და უკუეთუმცა მსგავს იყო მათსა, მის ზედაცა მოიწეოდა, რომელნი მოიწევიან დაბადებულთა ზედა, რამეთუ ვითარცა თქუას, იქმნების, და ოდეს ინებოს, აღესრულების მყის და კუალად აღადგენს, ვითარცა პირველ იყვნეს. |
ზედა | რაბლე2 | და რადგანაც ერთსა ჭირსა მეორე მოსდევს, ზედა შარდისა ხუთვა დაერთო, და წარმოდგენაც არა გაქვთ, რაგვარ იტანჯებოდა, დაღათუმცა, მკურნალთა ათასი რამ საფაღარათო და საშარდველი წამალი შეასვეს, და წამლობა ესე ფრიად მოუხდა: ფსმად იქცა, ფსა, ფსა, და ტკივილიც დაუცხრა. |
ზედა | ბალ.E | შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულებისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ დიდად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ამას ზედა ამა კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგანი იყოს, რომელნი სძულან მამასა შენსა. |
ზედა | რაბლე2 | და ერთ-ერთსა იმა სპილენძისა ქობინსა, ანუ ქაშთაჯსა დღესაც ჯერეთ კიდევ ნახავთ ორლეანსა შინა წმინდა ჯვრის ტაძრისა სამრეკლოსა ზედა. |
ზედა | რაბლე2 | შეიტყობთ, რაგვარ იმოგზაურა მან მთვარესა ზედა, რათა გაეგო, მართლა დიაცთა თავსა შიგან იბუდებს ხოლმე თუ არა მცხრალი მთვარისა სამი მეოთხედი, და კიდევ ბევრსა მოგიყვებით დია დასაჯერსა და შესაქცევარ ამბავ-ხაბარსა. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო მან ჰრქუა: ქალაქი იგი ყოველი სოფელი არს, და კაცნი ფლობილ არიან მას ზედა და მეფობენ, |
ზედა | რაბლე2 | და ბევრიც რომ დააბოლონ გოგირდი, ყოველივე ესა ცხადლივ აწერიათ ჩაჯიგრებულ თავ-პირთა და ღიპ-ღენდერთა ზედა. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო მათ ჰრქუეს: შენ მეცნიერ ხარ შინაგანსა გონებისა მისისასა, და თუ ოდეს ჰპოო ადგილი, არქუ მას, არამედ კრძალვაჲცა ჯერ-არს, რამეთუ დაუძინებელ არს ეშმაკი ბოროტისათჳს, და ნუუკუე განაკრთოს იგი შენ ზედა და ბოროტი გიყოს. |
ზედა | ბალ.J | და კაცი იგი ჯდა ინაჴით სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს. |
ზედა | ბალ.J | და სლვასა მას შინა მისსა იხილა ასული ვისმე გლახაკისაჲ სამოსლითა შეურაცხითა მჯდომარე კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, იქმოდა ხელთსაქმარსა, და ჰმადლობდა ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.J | ჰრქუა მას ჭაბუკმან მან: ვინ ხარ, დედაკაცო, ანუ რომელთა კეთილთა ზედა ჰმადლობ ღმერთსა? |
ზედა | ბალ.J | და სიტყუათა ამათ ზედა განჴურდა გული იოდასაფისი და იწყო ტირილად, და მერმე ჰრქუა ბალაჰვარს: რაჲ ზომისა წლისაჲ ხარ? |
ზედა | ბალ.J | და მონაგებთა მათთა წარაგებენ მათ ზედა, რამეთუ ეშმაკნი დამკჳდრებულ არიან მას შინა და მათსა ირწმუნებენ და არა გულისჴმა-ჰყოფენ, ვითარმედ ერთ არს ღმერთი, მამაჲ ყოვლისა მპყრობელი, უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე და წმიდაჲ სული, რომელი მამისაგან გამოვალს; |
ზედა | კლარჯ. | არა კმა იყოა მეძვისა მის ზედა ესოდენი კაცთმოყუარებაჲ, რომელ არს ჭეშმარიტად მჴსნელი? |
ზედა | ბალ.J | რამეთუ არა ვარ უდიდეს დიდთა მათ და უძლიერეს ძლიერთა მათ, და რომელი-იგი მოიწია მათ ზედა, მოწევნად არს ჩემდაცა, და რამეთუ ყოველნი წარვალთ და განვიბნევით. |
ზედა | ბალ.J | და ყოველსავე, რაჲცა ენებოს, იქმს ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ზღუათა შინა და ყოველთა უფსკრულთა. |
ზედა | ბალ.J | და უკუეთუმცა მსგავს იყო მათსა, მის ზედაცამცა მოიწეოდა, რომელნი მოიწევიან დაბადებულთა ზედა, რამეთუ ვითარცა თქუა, იქმნეს, და ოდეს ინებოს, აღასრულებს და კუალად აღადგენს, ვითარცა პირველ იყვნეს. |
ზედა | ბალ.E | ხოლო მოყუასთა ჩემთაგანი არცა ერთსა რას ზრუნავს არცა თუ ჭამადთათჳს, არცა შესამოსელთა, რამეთუ მდელოთა მათგან საზომისაბერ იჴუმევენ და მათ ზედა ადიდებენ ღმერთსა, |
ზედა | ბალ.E | ხოლო ბალაჰვარ განიძარცუა სამოსელი იგი, რომელი ემოსა ზედა კერძო, და იყო გუამი მისი გამჴმარ და დამჭკნარ. |
ზედა | ბალ.E | და ტყავი ოდენ ეკრა ძუალთა ზედა. |
ზედა | ბალ.E | ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა. |
ზედა | ბალ.E | მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა, |
ზედა | ბალ.E | და დიდ არს ჩემ ზედა მისაგებელი შენთა კეთილთაჲ ჩემდა მომართ, და მე ვერ შემძლებელ ვარ ღირსად მადლის მიცემად, ვითარ-იგი ჯერ-არს შენდა, არამედ ვესავ ღმერთსა, რომელმან მიგაგოს ჩემ წილ, რამეთუ მის თანა არს სისრულე მისაგებელთაჲ. |
ზედა | ბალ.J | შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულებისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ განკჳრვებულ ვარ საქმესა ზედა ამის კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგანი იყოს, რომელ სძულან მამასა შენსა. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო მოყუასთა ჩემთაგანი არცა ერთსა რას ზრუნავს არცა თუ ჭამადთათჳს, არცა შესამოსელთა, რამეთუ მდელოთა მათგან საზომისაბერ იჴუმევს და მათ ზედა ადიდებს ღმერთსა, |
ზედა | ბალ.J | ხოლო ბალაჰვარ განიძარცუა სამოსელი იგი, რომელი ემოსა ზედა კერძო, და იყო ყოველი გუამი მისი გამჴმარ და დამჭკნარ. |
ზედა | ბალ.J | და ტყავი ოდენ გარდართხმულ ძუალთა ზედა. |
ზედა | ბალ.J | და აღიძრნეს ყოველნი ნაწლევნი მისნი და ჰგოდებდა, ვითარცა ვინ გოდებს ზედა შვილსა საყუარელსა. |
ზედა | ბალ.E | იგი მოვიყვანოთ, რამეთუ ფრიად მსგავსი არს ბალაჰვარისი ფერითა და ჰასაკითა, და შევჰმოსოთ სამოსელი, ვითარი უნახავს ზანდანს ბალაჰვარს ზედა. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა. |
ზედა | ბალ.J | მიუგო დასფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისა და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა, |
ზედა | ბალ.J | და დიდ არს ჩემ ზედა მისაგებელი შენთა კეთილთაჲ ჩემდა მომართ, და ვერ შემძლებელ ვარ ღირსად მადლისა მიცემად, ვითარ-იგი ჯერ-არს შენდა, არამედ ვესავ ღმერთსა, რომელმან მიგაგოს ჩემ წილ, რამეთუ მის თანა არს სისრულე მისაგებელთაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | ესე მოვიდა შეწუხებული და ქუეყანასა ზედა მდებარჱ, მდაბლითა ჴმითა შემოსილი ჴმობდა: „მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა და არა ღირს ვარ წოდებად ძედ შენდა“. |
ზედა | ბალ.J | იგი მოვიყვანოთ, რამეთუ ფრიად მსგავსი არს ბალაჰვარისი ფერითა და ჰასაკითა, და შევჰმოსოთ სამოსელი, ვითარი უნახავს ზანდანს ბალაჰვარს ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და კუალად, რომელთა გუეგულების ნათლისაჲ მის, ყოველნი გულისსიტყუანი კაცობრივნი განვიშორნეთ და სულნი ჩუენნი ცად მიმართ განვიწმიდნეთ, უფალი ახლოს არს, ნუ რასა ჰზრუნავთ, რამეთუ კართა ზედა მომტევებელი მოვიდა მკურნალი. |
ზედა | ბალ.E | და ამისთჳს არს გულის წყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, რამეთუ არა შეიყუარეს მათ კეთილი ქუეყანისაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | და ესრეთ ვიტყოდით: „კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა, მეფე ისრაჱლისაჲ“, მდაბალი და მშჳდი, ჰხედავთა, საყუარელნო, ვითარ „სიხარული იქმნების ცათა შინა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს?“ |
ზედა | კლარჯ. | „ჰჱ, გეტყჳ თქუენ, საყუარელნო, ეგრეთ სიხარული იყოს წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა, ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს“. |
ზედა | ბალ.E | მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი და დაყრაჲ გზასა ზედა. |
ზედა | ბალ.J | და ამისთჳს არს გულის წყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, რამეთუ არა შეიყუარეს მათ კეთილი ქუეყანისაჲ. |
ზედა | ბალ.E | და ამცნო, რაჲთა გამოვიდეს გზასა ზედა. |
ზედა | ბალ.J | მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი, დაყრაჲ გზასა ზედა. |
ზედა | ბალ.E | ხოლო მას ვითარცა ესმა, სულთ-ითქუნა და იწყო მწუხარებად, და იტყოდა გულსა შინა თჳსსა: ნუუკუე შიშითა სატანჯველთაჲთა, რომელ მოწევნად არიან მის ზედა ბრძანებითა მამისა ჩემისაჲთა, სულ-მოკლე იქმნეს და შეშინდეს, |
ზედა | ბალ.E | და ამას ზედა განიხარა იოდასაფ და ადიდებდა ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.E | და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს. |
ზედა | ბალ.J | და ამცნო, რაჲთა გამოვიდეს გზასა ზედა. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო მას ვითარცა ესმა, იწყო მწუხარებად, და იტყოდა გულსა შინა თჳსსა: ნუუკუე შიშითა სატანჯველთაჲთა, რომელ მოწევნად არიან მის ზედა ბრძანებითა მამისა ჩემისაჲთა, შეშინდეს, და იწყოს ჩემდა წინააღდგომად, რაჲთა დავემორჩილო ბრძანებასავე მამისა ჩემისასა. |
ზედა | ბალ.J | და ამას ზედა განიხარა იოდასაფ და ადიდებდა ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.J | და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს. |
ზედა | ბალ.J | და აღიარა წინაშე ყოვლისა ერისა და ჴმითა მაღლითა თქუა, ვითარმედ: არავინ არს ღმერთი ქუეყანასა ზედა, გარნა ღმერთი მხოლოჲ, რომელმან დაჰბადნა ცანი და ქუეყანაჲ. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა მათ ზედა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს, ხოლო მათ შეაცთუნეს იგი სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევანებითა. |
ზედა | ბალ.J | მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა სიყრ~ლსა ზედა ღ~ისსა. |
ზედა | ბალ.J | რაჲთა სამართალი სჯული აღესრულოს წინაშე ყოვლისა ერისა, რაჲთა არა სთქუა, თუ მო-რაჲმე-ვიმძლავრე, და სამართალსა ზედა გაწყდეს საქმე ჩუენი. |
ზედა | ბალ.J | და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა. |
ზედა | ბალ.E | და აღიარა წინაშე ყოვლისა ერისა და თქუა ჴმითა მაღლითა, ვითარმედ: არავინ არს ღმერთი ქუეყანასა ზედა, გარნა ღმერთი მხოლოჲ, რომელმან დაჰბადნა ცანი და ქუეყანაჲ. |
ზედა | ბალ.E | ხოლო აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა მათ ზედა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს და მათ შეაცთუნეს იგი სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევანებითა. |
ზედა | ბალ.J | რამეთუ არარაჲ მაქუს სოფელსა ამას შინა, გარნა ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა ვძურები, და მხალი, რომლითა ვიზრდები. |
ზედა | ბალ.J | 50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი მისნი, აღივსო გული მისი მწუხარებითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად ჩემ ზედა უდიდეს ბოროტი, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, – მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა. |
ზედა | ბალ.J | და შენ არა გელმის ჩემთჳს, ვითარცა მე შენთჳს, და ვიცი, რამეთუ ნებსით შევამთხჳე აუგი თავსა ჩემსა, აჰა ესერა აღვასრულებ ნებასა შენსა, რამეთუ სიყუარული შვილობისაჲ მეფობს გულთა ზედა მშობელთასა, რამეთუ ემორჩილებიან ნებასა შვილთასა. |
ზედა | ბალ.J | და აწ ესერა გადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა არა იყოს ჩემ შორის სიხარული მტერთა ჩემთაჲ, |
ზედა | ბალ.J | და არცა მე სრულიად უნაყოფო ვიყო შენგან და მომატყუას სიკუდილი მოწყუ(ე)დამან შენმან პირველ მოწევნადმდე სიკუდილისა ჩემ ზედა. |
ზედა | ბალ.J | და იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: ჩუენ ყოველნი ვიყვნეთ წესსა ზედა ჩუენსა და სჯულსა, ხოლო რომელსა ზედა ვდგათ და გამოგჳრჩევიეს, ხოლო ძესა ამას ჩემსა სწადის, რაჲთა იყოს წესსა ზედა და სჯულსა მამათა ჩუენთასა, და ნუთუ-მე გუარმანცა მიზიდა!? |
ზედა | ბალ.J | და აწ მიბრძანებიეს, რაჲთა მივსცე ნახევარი მეფობისა ჩემისაჲ: ქუეყანაჲ და საგანძურნი, და უფლებდეს, რომელსაცა სჯულსა ზედა ენებოს. |
ზედა | ბალ.J | 54. ხოლო ჭურჭელი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ, რომელი მოსცა მამამან მისმან სამსახურებელად, ბრძანა განსყიდაჲ ყოველთაჲ უცხოთა ქუეყანათა, და განყოფაჲ გლახაკთა ზედა ქუეყანისა მისისათა. |
ზედა | ბალ.J | და ბრძანა ყოველთა მოწესეთა და მღდელთაჲ, რაჲთა არავის ჰქონდეს მათ ზედა უფლებაჲ თჳნიერ ღმრთისა, და დაიმჭირნა ყოველნი პატივსა ზედა დიდსა ფრიად, და ყოველნი ეკლესიანი პატივსა ზედა იპყრნა ღმრთისასა. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით? |
ზედა | ბალ.E | რაჲთა სამართალი სასჯელი აღესრულოს წინაშე ყოვლისა ერისა, რაჲთა არა სთქუა, თუ მო-რაჲმე-ვიმძლავრე, და სამართალსა ზედა გაწყდეს საქმე ჩუენი. |
ზედა | ბალ.J | აწ დიდ არიან მადლნი და ნიჭნი შენნი ჩემ ზედა და გარდარეულ კეთილის ყოფანი, არამედ უფროჲს და უდიდეს აწ ახარე სულსა ჩემსა, რამეთუ ყოველი, რომელი-იგი მომეც, არარაჲ იყო წინაშე თუალთა ჩემთა. |
ზედა | ბალ.E | და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა. |
ზედა | ბალ.J | და ამისთჳსცა მეშინის, რამეთუ ფრიად განვარისხე ღმერთი, დამბადებელი ჩემი, რამეთუ მრავალნი წმიდათაგანნი მოვსრენ, რომელნი აწ შურსა იგებენ ჩემ ზედა. |
ზედა | ბალ.J | მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და ჰრქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა, |
ზედა | ბალ.J | და ორმეოც დღე დგა საფლავსა მას ზედა და ესევითარსა ვედრებასა შესწირვიდა ცრემლით ღმრთისა მიმართ. |
ზედა | ბალ.J | 65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილითა. |
ზედა | ბალ.J | და დღე ესე ჩუენ ყოველთაცა ზედა მოწევნად არს და თქუენ უწყით, თუ რაჲ იყო წადიერებაჲ ჩემი, არამედ ვერ წინა-აღუდეგ მამასა ჩემსა. |
ზედა | ბალ.J | და ამას ზედა განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი, ვიდრემდის შფოთიცა აღდგებოდა. |
ზედაც | რაბლე2 | დაღათუმცა, ვინადგანვე მამონა ზედაც არა უყურებარებს ამიანურსა ჩემსა და ერთსა ბისტსაც არა იმეტებარებს, მეცა ძნელადრე და ღაფლად განვიკითხავრე ყოველთა გლახაკთა და ალქატთა, ვინაცავინა კარ-კარ დავალის ფაფანურისა მოშოებად. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო უკუეთუ სული უკეთური მოიწიოს შენ ზედა და გაწუევდეს ბოროტსა, შენ არქუ, ვითარმედ: ესე ყოველთა უცნია. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო ყოველთა რომელთა ესმა ანბავი მისი, განკჳრდეს საქმესა მას ზედა იოდასაფისსა, და ყოველნი ცრემლით ადიდებდეს ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.J | ხოლო ღმერთმან ამითცა გამოცადა გონებაჲ მისი, რამეთუ შემდგომად ორისაღა წლისა უჩუენა ერთსა მთათაგანსა ზედა მოძღუარი მისი ბალაჰვარ. |
ზედა | ბალ.J | და მას ზედა აღაშენა ეკლესიაჲ სახელსა ზედა მამისა, ძისა და სულისა წმიდისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. |
ზედა | კლარჯ. | აწ, საყუარელო, ჩუენდა ჯერ-არს თავყანისცემაჲ უწყინოდ და ვედრებაჲ წინაშე უფლისა, რამეთუ თავყანის-სცემდა და ილოცვიდა მოსჱ მთასა ზედა სინასა ორმეოც დღჱ და ორმეოც ღამჱ. |
ზედა | კლარჯ. | ისო, ძჱ ნავესი, თავყანის-სცემდა და იდვა ქუეყანასა ზედა პირდაქცევით და გამოეცხადა მას ანგელოზი უფლისაჲ. |
ზედა | ბალ.E | რამეთუ არარაჲ მაქუს ქუეყანასა ამას შინა, გარნა მიწაჲ, რომელსა ზედა ვძურები, და მხალი, რომლითა ვიზრდები. |
ზედა | კლარჯ. | და თუ ყოველნი არა ვთქუნეთ შემდგომითი-შემდგომად, რომელი-იგი გჳთქუმან, აწ იხილეთღა ძმანო, თუ რავდენი კეთილი მოიწევის ჩუენ ზედა მარხვითა, ლოცვითა და თაყუანისცემითა. |
ზედა | ბალ.E | 50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღივსო გულის წყრომითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად არს უდიდესი ბოროტი ჩემ ზედა, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, – მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა. |
ზედა | ბალ.E | რამეთუ სიყუარული შვილობისაჲ მეფობს ყოველთა ზედა მშობელთასა, რამეთუ ემორჩილებიან ნებასა შვილთასა. |
ზედა | ბალ.E | და აწ ესერა დაგადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა არა იყოს ჩემ შორის სიხარული მტერთა ჩემთაჲ, |
ზედა | ბალ.E | და არცა მე სრულიად უნაყოფო ვიყო შენგან და მომატყუას სიკუდილი მოწყუ(ე)დამან შენმან პირველ მოწევნადმდე სიკუდილისა ჩემ ზედა. |
ზედა | ბალ.E | და იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: ჩუენ ყოველნი ვიყვნეთ წესსა ზედა ჩუენსა და სჯულსა, ხოლო რომელსა ზედა ვდგათ და გამოგჳრჩევიეს, ხოლო ძესა ამას ჩემსა სწადის, რაჲთა იყოს წესსა მას ზედა სჯულსა მამათა ჩუენთასა, და ნუთუ-მე გუარმანცა მიიზიდა!? |
ზედა | ბალ.E | და აწ მიბრძანებიეს, რაჲთა მივსცე ნახევარი მეფობისა ჩემისაჲ და საგანძურნი, და უფლებდეს, რომელსაცა სჯულსა ზედა ენებოს. |
ზედა | ბალ.E | 54. ხოლო ჭურჭელი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ, რომელი მოსცა მამამან მისმან სამსახურებელად, ბრძანა განსყიდაჲ მათ ყოველთაჲ უცხოსა ქუეყანასა, და განყოფაჲ გლახაკთა ზედა ქუეყანისა მისისათა. |
ზედა | ბალ.E | და ბრძანა ყოველთა მღდელთაჲ, რაჲთა არავის ჰქონდეს მათ ზედა უფლებაჲ თჳნიერ ღმრთისა, და დაიმჭირნა ყოველნი პატივსა ზედა დიდსა ფრიად, და ყოველნი ეკლესიანი პატივსა ზედა იპყრნა ღმრთისასა. |
ზედა | ბალ.E | და ვითარცა მიიწი[ვ]ნეს პალატად, მიეგება წინა, ვითარცა ძმათა საყუარელთა, და დიდითა პატივითა მოიკითხნა იგინი მოწლედ და ისტუმრნა და ნიჭნი დიდნი წინა-უყვნა და აწუევდა ღმრთის მსახურებასა ზედა. |
ზედა | ბალ.E | ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით? |
ზედა | ბალ.E | აწ დიდ არიან მადლნი და ნიჭნი შენნი ჩემ ზედა და გარდარეულ კეთილის ყოფანი, არამედ უფროჲს და უდიდეს აწ ახარე სულსა ჩემსა, რამეთუ ყოველი, რომელი-იგი მომეც მე, არარაჲ იყო წინაშე თუალთა ჩემთა. |
ზედა | ბალ.E | და ამისთჳსცა მეშინის, რამეთუ ფრიად განვარისხე ღმერთი, დამბადებელი ჩემი, რამეთუ მრავალნი წმიდათაგანნი მოვსრენ, რომელნი აწ ჩემ ზედა შურსა იგებენ. |
ზედა | ბალ.E | და უწყოდე, რამეთუ მცირედი სინანული დასძლევს მრავალთა ცოდვათა, რამეთუ განჰზავებს ღმერთი მოწყალებათა მოშიშთა მისთა ზედა. |
ზედა | ბალ.E | მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და ჰრქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა, |
ზედა | ბალ.E | და ორმეოც დღე დგა საფლავსა მას ზედა და ესევითარსა ლოცვათა შესწირვიდა ცრემლით ღმრთისა მიმართ. |
ზედა | ბალ.E | და დღე ესე ჩუენ ყოველთაცა ზედა მოწევნად არს და თქუენ უწყით, თუ რაჲ იყო წადიერებაჲ ჩემი, არამედ ვერ წინა-აღუდეგ მამასა ჩემსა. |
ზედა | ბალ.E | 65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვის ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილისათა. |
ზედა | კლარჯ. | ანუ არა ყოს-მეა წყალობაჲ, დიდი მათ ზედა, რომელნი ღაღადებდნენ მისა მიმართ დღჱ და ღამჱ? |
ზედა | კლარჯ. | დაღათუ იყვნენ იგინი შეურაცხ ქუეყანასა ზედა, ხოლო საქმენი მათნი დიდ იყვნედ ცათა შინა და რომელთა არარაჲ მოიგონ ქუეყანასა ზედა, სუფევდენ იგინი ცათა შინა უკუნისამდე. |
ზედა | კლარჯ. | მიჰსცა თავი თჳსი, ვითარცა მონამან და უფალმან მისმან ყო იგი მფლობელ სახლსა თჳსსა ზედა, დაუტევნა მშობელნი და მოყუასნი თჳსნი და იქმნა იგი მეგობარ ანგელოზთა. |
ზედა | კლარჯ. | ეგრჱთვე შეიწიროს ლოცვაჲ და მარხვა ჩუენი უფალმან და მოავლინოს წყალობაჲ მისი და კურთხევაჲ მისი ჩუენ ზედა და მშჳდობაჲ ყოველთა დაბადებულთა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | უმჯობეს არს ჩემდა, რაჲთა მოვკუდე და არღარარა ვცხომდჱ ქუეყანასა ზედა ესევითარითა ცხოვრებითა, ესევითართა შორის კაცთა ამაოთა. |
ზედა | კლარჯ. | რაჲთა ცნას სახლმან აქაბისმან, ვითარმედ ღმერთმან განაძლიერნის მოყუარენი მისნი უფროჲს მეფეთა უშჯულოთა, და ყოველი, რომელი ითხოვონ ქუეყანასა ზედა, მისცემს მათ ცათა შინა. |
ზედა | კლარჯ. | და თქუა: ცხოველ არს უფალი ღმერთი ჩემი, რომელსა ვჰმსახურებ და მრწამს და რომლისა წინაშე წარვდგები ყოველსა ჟამსა, რამეთუ არა იყო ცუარი, გინა წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა უკეთურებისათჳს სახლისა აქაბ მეფისა, |
ზედა | კლარჯ. | რაჲთა არღარა ჭამონ ნაყოფთა მისთაგანი არარაჲ, და განვაჴმნე შესადინელნი ზღუათანი ნაყოფითურთ, რაჲთა არღარა იზარდებოდიან მას ზედა ქცევითა და ვაჭრობითა, ვითარ შეურაცხ-ყვეს უფალი ღმერთი მათი და ჰმსახურებენ კერპთა ამაოებასა. |
ზედა | კლარჯ. | იგივე მახჳლი აღიღო ქრისტემან და მისცა ეკლესიასა განშორებად უკეთურებისა მის, რომელ ზედა ეკლესიათა აღდგომილ იყო. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ უწყი, ვითარმედ უფალი ღმერთი ჩემი მოწყალჱ არს, დაღათუ განამრავლის რისხვაჲ მისი, არამედ უფროჲსად განმრავლდის წყალობაჲ მისი ჩემ ზედა, და რაჟამს იგი განრისხნა ადამის ზედა, მივეცი მის გამო მე წყევასა... |
ზედა | კლარჯ. | ვითარცა-ესე არიან, არამედ არა ყო ეგრე, რაჲთა არა მიზეზი დაედვას ზედა ჭეშმარიტებასა, ვითარმედ კაცთა განწესებითა და არა ღმრთისა ძალითა დაემტკიცნეს ეკლესიანი. |
ზედა | კლარჯ. | ვიდრე ღმრთისმსახურისა მისმდე კოსტანტინე მეფისა ოც და ათოთხმეტნი შარავანდედნი დადგომილ იყო ბერძენთა ზედა შემდგომითი-შემდგომად. |
ზედა | კლარჯ. | ჵ მონაო უფლისმოყუარეო, რომელმან დაიმარხენ მცნებანი მისნი, რად შეურაცხ-ჰყვენ ნივთნი ბუნებისა შენისანი და მოიძაგენ მსგავსნი აგებულობისა შენისანი, რომელნი მყოფ არიან ქუეყანასა ზედა? |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ ჰრქუა: „შენ გერქუას პეტრე, რომელი გამოითარგმანების კლდჱ, და მაგას კლდესა ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი“. |
ზედა | კლარჯ. | ყოველივე ქადაგებაჲ სარწმუნოებისაჲ კლდესა მას ზედა დამტკიცებული დგას და მწვალებელთა შეცთომილებაჲ – ზედა დაუმტკიცებელსა თიჴასა. |
ზედა | კლარჯ. | ჩას მტკიცედ, ვიდრე მავნებელი ზედა არღა მოწევნულ არს, უკუეთუ ანუ წჳმაჲ, გინა ღუარი, გინა თუ ცეცხლი, ანუ თუ სხუაჲ რაჲვე შეემთჳოს, ვერ წინა დამდგრომელ არს. |
ზედა | კლარჯ. | ეკლესიაჲ საძირკუელი კლდჱ. დაღათუ თავადად კლდედ ეკლესიაჲ ვთქუა, არავე ვტყუვი და არცა კლდესა მას უვარ-ვჰყოფ, რომელსა ზედა დამტკიცებულ არს. |
ზედა | კლარჯ. | და დავით იტყჳს: „რაჟამს წარარჩევდა ცათა მყოფი იგი მეუფებასა მას ზედა, თოვლად დაესხნეს სელმონსა“. |
ზედა | კლარჯ. | ანუ რაჲ არს წარმორჩევაჲ იგი მეუფეთაჲ ზედა ქუეყანასა მეუფებასა? |
ზედა | ბალ.E | და მას ზედა აღაშენა ეკლესიაჲ სახელსა ზედა მამისა, ძისა და სულისა წმიდისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. |
ზედა | კლარჯ. | ანუ არა-მე სულგრძელ იყოსა მათ ზედა და მიუტევნეს ცოდვანი მათნი, რომელნი-იგი უწყინოდ თავყანის-სცემდენ და ევედრებოდიან უფალსა? |
ზედა | ბალ.E | ხოლო ყოველთა რომელთა ესმა ამბავი მისი, განჰკვირდეს მას ზედა, და ყოველნი ცრემლით ადიდებდეს ღმერთსა. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარცა-იგი იტყჳს: „რომელი თუალმან არა იხილა და ყურსა არა ესმა და გულსა კაცისასა არა მოჰჴდა, რომელი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა“, „ხოლო ოდეს მოვიდეს ძჱ კაცისაჲ, პოვოს-მეა სარწმუნოებაჲ ქუეყანასა ზედა“? |
ზედა | ბალ.E | და ამას ზედა განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი, ვიდრემდის შფოთიცა აღდგებოდა. |
ზედა | ბალ.E | და დაუტევა საგებელსა ზედა თჳსსა. |
ზედა | კლარჯ. | მიკჳრს მე, საყუარელნო ძმანო ჩემნო, ნანდულვე უკუეთუ პოვოს სარწმუნოებაჲ ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | ბალ.E | ხოლო უკუეთუ სული უკეთური მოიწიოს შენ ზედა და გაწვევდეს, არქუ, ვითარმედ: ესე ყოველთა უცნია. |
ზედა | კლარჯ. | რაჲთა ვიდოდის შენ ზედა და მიუტევნეს ცოდვილთა შეცოდებანი მათნი და დაჰჴსნას შუვაკედელი ზღუდისაჲ მის და განხეთქუს საკრველი კრულებისაჲ მის და იყო შენ კურთხეულ მის მიერ. |
ზედა | კლარჯ. | სიმართლჱ მართლისა მის ზედა იყოს და უშჯულოებაჲ უშჯულოჲსა მის ზედა იყოს, იტყჳს უფალი. |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ მთავარანგელოზმან ღრუბელი იგი გარდამოიყვანა წინაშე უფლისაჲთ და მოიღო ბრძანებაჲ, რაჲთა გარდამოიყვანოს ღრუბელი თჳნიერ ცუარისა და წჳმისა და პოვა ელია მჯდომარჱ მთასა ზედა ქორათისასა. |
ზედა | კლარჯ. | რაჲთა განჰჴსნე კრულებაჲ ესე, რომელი განაჩინჱ, და უბრძანე ღრუბელთა, რაჲთა გარდამოიღონ წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ არა გარდამოჴდეს ცუარი გინა წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა, ვიდრემდის აღვასრულო ნებაჲ ჩემი და შური ვიძიო ღმრთისათჳს. |
ზედა | კლარჯ. | მითხარ მე, ჵ მიწაო და მიწისაგანო, ვინ გასწავა შენ ესევითარი ფიცი, რაჲთამცა ჰფუცჱ ცხოველებასა უფლისასა, ანუ ვინ მიგიძღუა შენ ესევითარსა საქმესა, ანუ არა უწყია, რამეთუ მიწაჲ ხარ შენ ქუეყანასა ზედა? |
ზედა | კლარჯ. | და გნებავს, რაჲთა ჰსცვალო ბრძანებაჲ ღმრთისაჲ და ეძიებ ყოველთა კაცთა წარწყმედასა, რაჲთა შენ ხოლო მარტოჲ დაშთე ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | უწყოდჱ, რამეთუ მრავალნი კაცნი არიან ქუეყანასა ზედა, რომელნი უფროჲს არიან შენსა წინაშე უფლისა და არავინ მათგანმან იკადრა ფუცვად ცხოველებასა უფლისასა. |
ზედა | კლარჯ. | და უფალი ჩემი და შენი იგი მხოლოჲ ერთ არს, შეიწყალნის მართალნი და ცოდვილთაჲ ჰნებავს ცხოვრებაჲ, და არავისი დაბადებულთაგანისაჲ სათნო-უჩს წარწყმედაჲ, არამედ იხარებს იგი მოქცევასა მათ ზედა სინანულსა და ამით ევედრების ღმრთეებაჲ მისი. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ განაქარვე ბრძანებაჲ მისი და დაამტკიცე ნებაჲ შენი, რამეთუ მას მხოლოსა დაედვა ბრძანებაჲ ქუეყანასა ზედა, რაჲთა არა განქარდეს ზამთარი და ზაფხული და არცა მოაკლდეს თესლი და მკაჲ და აღმოცენებაჲ ნაყოფთაჲ და ყუავილი მდელოთაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ კუალადცა გევედრები, ისმინე ჩემი და განჰჴსენ კრულებაჲ ესე, რომელი განაჩინე და ყავ გარდამოსლვაჲ წჳმისაჲ ბრძანებითა უფლისაჲთა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | იხარებს უფალი და ჰნებავს, რაჲთა გარდამოავლინოს წყალობაჲ მისი დაბადებულთა თჳსთა ზედა, რამეთუ მოწყალჱ არს და შემწყნარებელ. |
ზედა | კლარჯ. | უკუეთუ შენ ანგელოზი ხარ ზეცისაჲ ანგელოზთაგანი, განჰმარტენ ფრთენი შენნი და აღჰფრიდი ზეცად და შეერთე მოყუასთა შენთა, და უკუეთუ გაქუს ჴელმწიფებაჲ ღრუბელთა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო მე თქუმისა შენისაგან არა მეშინის, რამეთუ არა გაქუს ჴელმწიფებაჲ ჩემ ზედა, უკუეთუ უჯერო-გიჩნს განჩინებაჲ ჩემი, ხოლო შენ არავე სათნოჲ განიზრახჱ, ვინაჲთგან არა განჰრიხენ უფლისა ღმრთისა შენისათჳს, ვითარ-ესე მე მდუღარე ვარ და მუშურნე უფლისა. |
ზედა | კლარჯ. | შენ სამე უმეცარ ხარ, რამეთუ ზეცას არს საყოფელი შენი და არა უწყი, რაჲ იქმნების ქუეყანასა ზედა, რომელსა შინა სახლი აქაბისი განფრდილ არს და ერი მისი გარდასრულ არს რჩულსა ღმრთისასა და დღითი-დღედ იქმნებიან უშჯულოებანი მრავალსახენი და სიბილწენი. |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: კაცი ვინმე ერთი გარდამოვიდოდა იერუსალჱმით იერიქოდ და ავაზაკნი დაესხნეს მას გზასა ზედა, რომელთაცა შეიპყრეს იგი და განძარცუეს და წყლულებაჲ დიდი დასდვეს მას ზედა და სიკუდიდ მიაწიეს იგი და წარვიდეს იგინი“. |
ზედა | კლარჯ. | აჰა, ავაზაკნი დაესხნეს მას, რომელთაცა განძარცუეს იგი და წყლულებაჲ დიდი დასდვეს მას ზედა და სიკუდიდ მიაწიეს იგი და წარვიდეს. |
ზედა | კლარჯ. | მუნქუესვე შეიპყრა იგი, განძარცუა შურითა მით გესლიანითა და აცთუნა და მოწყლა იგი წყლულებითა დიდითა და მო-ცა-აკუდინა იგი სიკუდილითა მით საუკუნოჲთა, განკიცხა, განაქიქა და განბასრა და დააგდო იგი ქუეყანასა ზედა და წარვიდა. |
ზედა | კლარჯ. | და აწ ნუ იქადი ჩემ ზედა, რამეთუ კაცი ვარ და შენ ანგელოზი. |
ზედა | კლარჯ. | და უწყოდჱ, რამეთუ უფროჲს ვარ შენსა და ჴელმწიფებაჲ ჩემი უფროჲს არს შენსა ჴელმწიფებასა, რამეთუ შენ ღრუბელთა ოდენ ზედა გაქუს ჴელმწიფებაჲ განგებისაჲ, ხოლო მე მყო ღმერთმან მღდელ ქუეყანასა ზედა და მომცა ჴელმწიფებაჲ ცათა შინა. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარცა იხილა ეშმაკმან, რამეთუ მარტოჲ იყო ადამი, შეიპყრა იგი, ვითარცა მჴეცმან ბოროტმან, და სრულიად მოაკუდინა იგი, წარიტაცა და შეავლნა მას ბჭენი ჯოჯოხეთისანი და მუნ დააგდო იგი გზასა ზედა ქუესკნელისასა და წარვიდა. |
ზედა | კლარჯ. | ვინ-მე იყო მღდელი იგი, რომელი მივიდოდა მასვე გზასა და იხილა ადამი, გზასა ზედა დაცემული, და თანა-წარჰჴდა? |
ზედა | კლარჯ. | და აღვიდა ანგელოზი იგი და დადგა წინაშე უფლისა და თავყანის-სცა და ჰრქუა: გევედრები შენ, უფალო, რამეთუ კაცი ესე დადგრომილ არს სიფიცხლესავე თჳსსა ზედა და არა შეიწყნარა ვედრებაჲ ჩემი. |
ზედა | კლარჯ. | ესე აჰრონიცა მო-ვე-კუდა და შევლნა მან ბჭენი ჯოჯოხეთისანი და იხილა ადამი გზასა ზედა დაცემული და თანა-წარჰჴდა. |
ზედა | კლარჯ. | რაოდენ მე ნელითა სიტყჳთა ვეტყოდე, იგი უფროჲს განრისხნებოდა და განუმტკიცებიეს პირი მისი ქუეყანასა ზედა და ჰნებავს წარწყმედაჲ მისი და ყოველთა მკჳდრთა მისთაჲ და რომელნი მოწყალჱბით დაჰბადენ ექუსთა მათ დღეთა შინა, ამან მისცნა ყოველნი იგი ოჴრებით წარწყმედასა. |
ზედა | კლარჯ. | მანცა შევლნა ბჭენი ჯოჯოხეთისანი, მიემთხჳა, იხილა ადამი გზასა ზედა დაცემული და იგიცა თანა-წარჰჴდა. |
ზედა | კლარჯ. | რომლისათჳსცა ეტყჳს უფალი მოციქულსა მას, ვითარმედ: „შენ ხარ კლდჱ, და მაგას კლდესა ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი არა ერეოდიან მას, და მიგცნე შენ კლიტენი სასუფეველისა ცათაჲსანი, |
ზედა | კლარჯ. | და რომელი შეჰკრა ქუეყანასა ზედა, იყოს იგი კრულ ცათა შინა, და რომელი განჰჴსნე ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა“. |
ზედა | კლარჯ. | აწ უკუე ვერ ერეოდიან ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ეკლესიასა, დამყარებულ არს იგი კლდესა მას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | აწ უკუე „რომელმან აღაშჱნოს სახლი თჳსი კლდესა მას ზედა, რავდენვეღა თუ იყვნედ წჳმანი და წარმოეცნენ მდინარენი და ქროდიან ქარნი და ეკუეთნენ სახლსა მას, ვერ დაეცეს, |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ დამყარებულ არს კლდესა ზედა“ და აღშჱნებულ არს იგი საფუძველსა ზედა წმიდათა მოციქულთასა და წინაწარმეტყუელთასა, რომლისა თავ საკიდურთა მისთა არს ქრისტჱ იესუ. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო რომელნი ორგულებით შებრკოლდეს ურწმუნოებითა, მან კუალად მსგავსი იგი ისმინენ, რამეთუ „აღაშჱნა მან სახლი თჳსი მქჳშასა ზედა, და ვითარცა იყო წჳმაჲ, აღდგეს ნაღუარევნი, ანქრევდეს ქარნი და ეკუეთნეს სახლსა მას, და დაეცა, და იყო დაცემაჲ მისი დიდი“. |
ზედა | კლარჯ. | „და დაასხა მას ზედა ზეთი და ღჳნოჲ“. |
ზედა | კლარჯ. | ზეთი იგი, რომელ დაასხა, ესე არს დიდი იგი მოწყალებაჲ მისი, რომელი მოჰფინა ჩუენ ზედა, რომელ არს ესე წყლითა ნათლისღებაჲ და ზეთითა, და ცხებითა მით ზეთისაჲთა მივემთხუევით მოსლვასა სულისა წმიდისასა ჩუენ ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | „და აღსუა იგი კაჰრაულსა თჳსსა ზედა“. |
ზედა | კლარჯ. | ვიცი და მრწამს, საყუარელნო, რამეთუ რომელმან-იგი ყო წყალობაჲ მის ზედა“. |
ზედა | კლარჯ. | და ყოველთა, რომელთა ყონ ნებაჲ ჩემი და რომელი რაჲ შეკრან ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა და [რომელი რაჲ] განჴსნან ქუეყანასა ზედა, ჴსნილი იყოს იგი ცათა შინა. |
ზედა | კლარჯ. | და ვითარ დაადგრა ელია მასვე სიფიცხლჱსა ზედა, და არა ინება გარდამოსლვაჲ წჳმისაჲ, რაჲთა ცხომდენ დაბადებულნი, მაშინ უბრძანა ღმერთმან ყორანთა მათ, რაჲთა დაეყენენ მსახურებისა მისისაგან და საჭმელიცა იგი და-ვე-აცხრონ, რომელსა მიართუმიდეს მას. |
ზედა | კლარჯ. | და მერმე იხილჱს სხუაჲ სასწაული პატიოსნისა ჯუარისაჲ: ვითარცა ცეცხლი დგა და ვითარცა ალი აღეგზებოდა, ზედა თავსა ჯუარისასა შედგებოდა მზისა უბრწყინვალჱსი, |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ იწყო ტირილად და სულთქუმად და ღაღატ-ყო უფლისა მიმართ და თქუა: შენი არს ჴელმწიფებაჲ, უფალო, და შენი არს ძრიელებაჲ და შენ მხოლოჲ დიდებულ ხარ ცათა შინა და უფლებ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ამისთჳსცა მამაჲ ზეგარდმო სამგზის წამებს: პირველად იორდანეს ზედა, ვითარცა იგი დიდებასა ძისასა აუწყებს, რამეთუ უწინარჱს თქუა, მეორედ მთასა ზედა თაბორსა, რომელსა-ესე ვდღესასწაულობთ, და მესამე იერუსალჱმს, ოდეს-იგი ჴმაჲ იყო და თქუა: „გადიდე და მერმე გადიდო“. |
ზედა | კლარჯ. | და იტყოდა: „რომელსა ჰრწმენეს ძჱ, აქუნდეს მას ცხოვრებაჲ საუკუნოჲ, ხოლო რომელი ურჩ იყო ძისა, არა იხილოს ცხორებაჲ, არამედ რისხვაჲ ღმრთისაჲ“ დაადგრეს მის ზედა, უკუეთუ რომელმან შეურაცხ-ყოს შჯული მოსჱსი, თჳნიერ წყალობისა ორითა ანუ სამითა მოწამითა მოკუდეს. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარმედ: რომელი გრქუან ბნელსა შინა, თქუენ თქუთ ნათელსა შინა, და რომელი ყურთა გესმეს, ქადაგებდით ერდოთა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ვხედავთ დღეს ღმერთსა ქუეყანასა ზედა და კაცსა ვხედავთ ცათა შინა და ამას ვხედავთ ღმერთსა სრულსა ყოვლითავე დიდებითა და კაცსა სრულსა ყოვლითავე თჳნიერ ცოდვისა. |
ზედა | კლარჯ. | რომელსაცა თაყუანის-სცეს და ანგელოზთა თანა ღაღადებდეს და იტყოდეს: „დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ და კაცთა შორის სათნოებაჲ?“ |
ზედა | კლარჯ. | და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, მკლავთა ზედა სჳმონისთა ვინ მიიქუა ღმერთი და იჯმნიდა იგი, ვითარცა მონაჲ თჳსისა უფლისაგან? |
ზედა | კლარჯ. | და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, სული წმიდაჲ ვის ზედა გარდამოჴდა ზეცით ჴორციელითა ხილვითა და ჴმაჲ მამისაჲ ისმოდა ზეცით: „ეგე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო ვიყავ“. |
ზედა | კლარჯ. | და აწ, უფალო, უკუეთუ სათნო-გიჩს და ესე არს ნებაჲ შენი, განახუენ საუნჯენი კურთხევისა შენისა და გარდამოავლინჱ ქუეყანასა ზედა და აღიღჱ რისხვაჲ შენი, რაჲთა ცნან ყოველთა დაბადებულთა შენთა, |
ზედა | კლარჯ. | და უკუეთუ არა იყო კაცი სრული, და-ვინ-ჯდა ლაკუასა ზედა მშურალი გზისა მისგან? |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ მოწყალჱ ხარ და შემწყნარებელ და შეიწყალნი მართალნი სიმართლითა და ცოდვილთაჲ შეიწირი სინანული სახიერებითა და ყოველთა შორიელთა და მახლობელთა ზედა მიფენილ არს სიტკბოებაჲ მადლისა შენისაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, ვინ იცვალა ხატი დიდებით მთასა ზედა თაბორსა, რამეთუ „გამობრწყინდა პირი მისი, ვითარცა მზჱ და იქმნა სამოსელი მისი სპეტაკ, ვითარცა თოვლი?“ |
ზედა | კლარჯ. | რომელმან ქართა და ზღუასა შეჰრისხნა და დაყუდნეს, რომელმან სიტყჳთა მკუდარნი აღადგინნა და ბრმათა თუალნი აღუხილნა და ყრუთა ყურითა ასმინა და განრღუეული, ცხედარსა ზედა მდებარე, აღადგინა და ვითარცა-იგი პირველ ვთქუთ, |
ზედა | კლარჯ. | დაღაცათუ ყოველი არა მიწყებით ვთქუთ მისთჳს, რომლისათჳს-იგი შეკრებულ ვართ, რომლისათჳსცა-იგი ვეძიებთ, რომლისათჳსცა არს სიტყუაჲ ესე, რომელსაცა-ესე დღეს ზედა ვდგათ წმიდასა ამას დღესა, ფერისცვალებასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსსა, |
ზედა | კლარჯ. | არამედ ესოდენ შეუძლეს წმიდათა მოციქულთა გამოთქუმად და უწყებად ჩუენდა, რამეთუ ქუეყანასა ზედა არაჲ ვიცით უბრწყინვალჱს მზისა. |
ზედა | კლარჯ. | არავე რაჲ ვიცით, არცა გჳხილავს რაჲ ქუეყანასა ზედა, ამისთჳსცა ესოდენ გუაუწყეს წმიდათა მოციქულთა მათ. |
ზედა | კლარჯ. | და ვითარ ჭამა ელია, განძღა, ჰრქუა ქურივსა მას: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ჩემი და ცხოველ არს სახელი მისი, რამეთუ ლაგჳნსა მას ფქვილისასა არა მოაკლდეს და სტომანსა ზეთისასა არა ეჴუას, ვიდრემდის გარდამოჴდეს ცუარი და წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და მერმე მიჰხედა და იხილა ძჱ თჳსი მომკუდარი და მეყსეულად გამოვიდა და ჰრქუა ელიას: გევედრები შენ, ჵ წინაწარმეტყუელო ღმრთისაო, მწარჱ დღჱ მოიწია ჩემ ზედა შემოსლვასა ოდენ შენსა, რამეთუ აჰა ესერა, ძჱ ჩემი ვპოვჱ მკუდარი. |
ზედა | კლარჯ. | და მოსცა უფალმან მოწყალებაჲ თჳსი და აღივსნეს ღრუბელნი ცუარითა და გარდამოჴდა წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა და ცხომდა ყოველი დაბადებული მადლითა ღმრთისაჲთა. |
ზედა | კლარჯ. | მეცხრამეტესა წელსა ტიბერის კეისრისა ჰრომთა მეფისასა და კუალად მეათხუთმეტესა წელსა მეფობასა ჰჱროდესა ძისა ეროდესა გალილეველთა მეფისა და ჴელმწიფობასა პილატჱ პონტიელისა ჰურიათა ზედა და მთავრობასა როფჱსსა და ბალიანოსისსა, |
ზედა | კლარჯ. | წელსა მეოთხესა მეორისა ბალიანოსისსა, მღელთმოძღურობასა ანაჲსა და კაიაფაჲსა ჰურიათა ზედა დაწერა იოსებ არიმათიელმან ჰამბავი ესე და აუწყა მორწმუნეთა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსთა დასამტკიცებელად მათა და გამოაცხადებს ჭეშმარიტად უფლისა აღდგომასა. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ პილატეს მოყუარე ვიყავ და კადნიერ ვიქმენ მას ზედა და მივემთხჳე საწადელსა საქმისა ჩემისასა, ჩემ თანა წარვიყვანჱ ნიკოდიმოს, რომელი-იგი მოწაფჱცე იყო ჩემ სახედ ქრისტჱსი და გარდამოვიყვანეთ იგი ჴელითა ჩუენითა ძელისაგან. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ განიზრახვიდეს გულითა მათითა, წამს-უყოფდეს ურთიერთას და იტყოდეს: ვინ-მე არიან ესენი, რომელნი მეყსეულად მთასა ამას ზედა თაბორსა გამოჩნდეს? |
ზედა | კლარჯ. | და ვითარცა ესმა ჴმაჲ ესე მოწაფეთა მათ, შეეშინა და შეძრწუნდეს, დაცჳვეს პირსა ზედა ქუეყანისასა და ყოვლადვე ძალი მათგან განეყენა და ზე ახილვადცა თუალთა მათთა ვერ ეძლო და პირდაქცევით ისხნეს, ვითარცა წყალნი დათხეულნი. |
ზედა | კლარჯ. | და არა უწყოდე მე და მე ვიყავ საპყრობილესა შინა ადგილსა, რომელსაცა შინა ვიყავ, ვიდრედმდის შემომიჴდა ჩემ ზედა უფალი, შემიტკბო და მრქუა მე: გიხაროდენ, იოსეფ! |
ზედა | კლარჯ. | არამედ სურვიელად მიუპყრიან სასმენელნი მათნი, დიდითა წადილითა განსცხრებიედ ზედა სტუენათა მათ და ჴმატკბილთა შესხმათა ტყუელვისათა. |
ზედა | კლარჯ. | პირველად აღასრულის შობაჲ უფლისა თჳსისაჲ, რომელმან ახარა მას, მერმე ნათლისღებაჲ მისი, რომელმან განანათლა იგი, რომელიცა იწამა მამისაგან ძედ, და გარდამოსლვაჲ მის ზედა სულისა წმიდისაჲ, რომელმანცა ნუგეშინის-სცა მას. |
ზედა | კლარჯ. | მერმე კუალად ამაღლებაჲ ზეცად მწოდებელისა თჳსისა, რომელმან თანა-აღიყვანა იგი და აღწერა ცათა შინა და მოუვლინა სული წმიდაჲ მოციქულთა მისთა, რომელთასაცა საფუძველსა ზედა აღეშჱნა იგი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და დავვარდით პირთა ჩუენთა ზედა და თაყუანის-ვეცით და გუაკურთხნა. |
ზედა | კლარჯ. | და აწ, საყუარელნო, გულისხმა-ყავთ სიხარული ეკლესიისაჲ და ყრმათა მისჲთა და მცირედ უწინარჱს მათ დღეთა აღვასრულეთ ვნებაჲ უფლისაჲ და აღდგომაჲ მისი და ზეცად ამაღლებაჲ მისი და სულისა წმიდისაჲ გარდამოვლინებაჲ ზედა წმიდათა მოციქულთა მისთა და ვჰგონებდთ, |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ დამდვა ჴელი თჳს ყოველთა ზედა თჳთეულსა ჩუენგანთა და აღმადგინნა ჩუენ და გუეტყოდა ესრჱთ: რაჲსათჳს დაეცნეს გულნი თქუენნი და ფრიად შეურვებულ იქმნენით? |
ზედა | კლარჯ. | და მერმეცა კადნიერ იქმნა თანავნებად მისა, ხილვითა მით დიდებულითა ღმრთივ ბრწყინვალესა მთასა მას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და წარვიდეს ნიკანორი და მოყუასნი მისნი სიხარულით და ჰმადლობდეს ღმერთსა ყოველსა მას ზედა, რომელიცა ესმა და იხილეს. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ განძლიერდენ სარწმუნოებით, მოიჴსენონ, რამეთუ ესე არს, რომელი იხილეს დიდებითა საშინელითა და ბრწყინვალებითა გამოუთქუმელითა მთასა მას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარცა-იგი მთასავე ზედა მიჩუენე მე დიდებაჲ შენი ხილვითა მით ოთხფერად, მარქუ: გამოხჳდე ხვალე და დასდგე წინაშე უფლისა მთასა ზედა, და ესერა უფალი წარმოვიდოდის და სული ძლიერებისაჲ დაარღუევდეს მთათა და შეჰმუსრვიდეს კლდეთა წინაშე უფლისათა. |
ზედა | კლარჯ. | ჰჱ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ „მრავალთა ზედა მონაგებთა მისთა დაადგინნეს იგინი“. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ ჴმაჲ სიტყუათა უფლისათაჲ ერთგულსა ზედა ძესა: „ესე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო ვიყავ, მაგისი ისმინეთ“! |
ზედა | კლარჯ. | არღარა იდევნებიან მიერ მთით მჴეცნი ველისანი, არამედ მოიტაცებიან მჴეცთბუნებანი წარმართნი შვილ-ყოფად ღმრთისა, ცხოველისა ეკლესიისა პირმშოთასა, აღწერილსა ცათა შინა, წოდებად მართალთა ზედა სახელი ახალი იესუჲსი, რომელი-იგი ახლისა შჯულისა იქმნა შუვამდგომელ. |
ზედა | კლარჯ. | და არცაღა შენ, ელია, იხილო ოთხფერი ხილვაჲ იგი, არამედ ერთი ღრუბელი, რომელი აგრილობს სამ ტალავრობით, რამეთუ „რომელმან დასხნა ღრუბელნი აღსავალად თჳსა და იქცევის იგი ფრთეთა ზედა ქართასა“, მას ღრუბელი ნათლისაჲ აგრილობდა. |
ზედა | კლარჯ. | იგი, რომელმან „მოხედის ქუეყანასა და შეაძრწუნის იგი და შეახის მთათა და კუმოდიან“, ამას მთასა ზედა ღრუბელი აგრილობდაო. |
ზედა | კლარჯ. | ვიხილოთ გლახაკიცა ესე ლაზარჱ და რაჲ კეთილი მოიწევის მის ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და ესმა რაჲ ესე მოწაფეთა, დავარდეს პირსა ზედა მათსა და შეეშინა ფრიად. |
ზედა | კლარჯ. | და მან მთასა ზედა მაღალსა შეახო ჴელი მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ: „აღდეგით, ნუ გეშინინ“. |
ზედა | კლარჯ. | და შეჯერებულ იქმნეს მღდელმოძღუარნი და მწიგნობარნი და მოხუცებულნი მათნი და ნება სცეს ნიკოდემოსს ამას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ პეტრჱ და ნიკოდემოს გამაჩინეს მე, იოსეფ, შენებასა ზედა ტაძრისასა და ზრუნვად საქმისა მისისათჳს, და იგინი წარვიდეს იერუსალჱმდ. |
ზედა | კლარჯ. | და ვითარ იყოღა სლვასა შინა თჳსსა მიახლებულ ოდენ დამასკედ, გამოუბრწყინდა მას მყის შინა ნათელი ზეცით და დაეცა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | რაჲსათჳს შენ იხარებ მარადის დღჱ და ღამჱ ბრწყინვალედ და ლაზარჱ დავრდომილი ბჭჱთა შენთა ზედა ძეს, მწუხარჱ და საარებული, და არა შეიწყალჱ იგი? |
ზედა | კლარჯ. | მის ზედა, რაჲთა მოშჭამდენ ჴორცთა მისთა, იგი ხოლო თუმცა დაგეყენეს მისგან. |
ზედა | კლარჯ. | და ესევითარი რამეთუ არარაჲ ჰყავ მის ზედა, აწ იხილე სული შენი, რაჲ-ეგე უყოს მას მსაჯულმან მან სიმართლისამან. |
ზედა | კლარჯ. | ამას ყოველსა ზედა მთხრებლი დიდი დახეთქილ არს შორის ჩუენსა და თქუენსა... |
ზედა | კლარჯ. | და ესე დავრდომილ იყო რვით წლითგან, ქუე ჯდომით ცურვიდა და მდებარჱ იყო სარეცელსა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ჵ მდიდარო, ბოროტო და მედგარო, ოდესღა იყავ სახლსა შინა შენსა, მაშინ არა შეიწყალჱ ლაზარჱ და არცა ჰყავ კეთილი მის ზედა, და აწცა გნებავს, რაჲთამცა განაშოვრე იგი წიაღთა აბრაჰამისთა და მიავლინე მუნვე სახიდ შენდა, სადაცა იხილა ძჳრი... |
ზედა | კლარჯ. | და ვითარცა იხილა, ჰრქუა: ბრძანჱ, მამაო პეტრჱ, და დასხენ ჴელნი შენნი ჩემ ზედა, რაჲთა განვიკურნო და იდიდოს სახელი იესუჲსი ჩემ შორისცა. |
ზედა | კლარჯ. | განაჩინა იგი ჩემ თანა და ბალადიოსცა მსახურებასა ზედა ეკლესიისა შენებასა. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარცა ამაღლდა იგი დღჱს, ჰხედვიდეს მას მოწაფენი მისნი, არა იხილეს ანგელოზთა მოსლვაჲ იგი მისი ჩუენდა, რამეთუ ძალი, თჳნიერად ჴორცთა, დაფარულად გარდამოჴდა ზეცით და განისუენა ქალწულსა მას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | რაჟამს ღმრთეებაჲ იგი მისი კაცებასა ჩუენსა შეეზავებოდა და ქალწულსა მას, რომელი-იგი ქუეყანასა ზედა იყო, გარდამოჴდა და დაადგრა მას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო რაჟამს კაცებასა ამას ჩუენსა ღმრთეებითა თჳსთა განამდიდრებდა, ღრუბლითა მაღლითა აღამაღლებდა ჴორცთა ჩუენთა და წესცა იყო, რამეთუ ჩუენ თანა იყო, ძლიერებისათჳს დაიმდაბლებდა, რაჲთა უძლურებასა ზედა დაემკჳდროს. |
ზედა | კლარჯ. | მთასა ზედა იხილეს მათ, ვითარ-იგი მოსლვად იყო ძჱ ღმრთისაჲ და ძჱ კაცისაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ მარიამს, დედასა მისსა, ხედვიდეს და რამეთუ იოსები ჰპოხდა მჴართა მისთა ზედა და შორის მათსა იქცეოდა, ჭამდა და სუმიდა, რამეთუ ყოველი ესე ბუნებისაგან ღმრთეებისა შეუწყნარებელ არს. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო პეტრე, ვითარცა ჴმელისა ზედა ვიდოდა დამტკიცებისათჳს შვილთა ეკლესიისათა და ელიაცა ხედვიდა, რომელი-იგი ეტლითა ცეცხლისაჲთა ამაღლდა, იოვანეს, რომელი-იგი მიეყრდნა სერობასა მკერდსა ცეცხლისა მის მიუახლებელისასა. |
ზედა | კლარჯ. | კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფაჲ და ჭეშმარიტად კეთილ არს, რამეთუ ჴმანი წინაწარმეტყუელთანი აღსრულებულნი გიხილვან და ჴელითწერილი იგი ადამის ზედა ცოდვაჲ განხეთქად გიცნობიეს. |
ზედა | კლარჯ. | „გიხაროდენ და მხიარულ იყავ ასული ეგე ედომისაჲ, რომელ დამკჳდრებულ ხარ ქუეყანასა, რამეთუ შენ ზედა განვიდეს სასუმელი უფლისაჲ“. |
ზედა | კლარჯ. | და აღდგომასა მკუდართასა პირველად კიდობანი იგი აღდგეს კლდისაგან და დაიდგას მთასა ზედა სინასა, რაჲთა აღესრულოს თქუმული იგი დავით წინაწარმეტყუელისაჲ, |
ზედა | კლარჯ. | და ღამე ყოველ ნათლისაჲ ღრუბელი ზედა დგას ადგილსა მას მსგავად სახისა მის პირველისაჲ და არა დასცხრეს მადლი იგი ღმრთისაჲ შჯულისაგან. |
ზედა | კლარჯ. | 59. დ. საკითხავი, თქუმული ათანასი ეპისკოპოსისაჲ, ჭეშმარიტებისა წმიდისა ჯუარისათჳს და რომელსა ზედა ივნო ქრისტემან |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ დღეს წმიდაჲ ქალწული ქუეყანისაგან ზედა მიიცვალების დიდებასა გამოუთქუმელსა, და ძალნი ცათანი განჰკრთებიან და განკჳრვებით იტყჳან, ვითარმედ: მიწისაგანისა მის ადამის ასული უზეშთაეს ჩუენსა იქმნების. |
ზედა | კლარჯ. | გიხაროდენ, მარიამ, რომელსა წინაწარმეტყუელნი გიგალობენ და მწყემსნი გადიდებენ და იტყჳან ანგელოზთა თანა: „დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა და ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ და კაცთა შორის სათნოებაჲ!“ |
ზედა | კლარჯ. | გამოვიდა ყრმაჲ და კრძალულად დაუტევა, იტჳრთა მკლავთა ზედა ძჱ და ყრმისა მის მამაჲ არავინ იცოდა. |
ზედა | კლარჯ. | შენ მიერვე იქმნნეს ანგელოზ ძენი კაცთანი, და შენ მიერ გამობრწყინდა ძელი ჯუარისაჲ ყოველსა სოფელსა, რომელსა ზედა შენგან შობილი დაემშჭუალა – უფალი იესუ ქრისტჱ, და შენ მიერვე სიკუდილი დაითრგუნა, ჯოჯოხეთი წარმოიტყუენა, |
ზედა | კლარჯ. | და შენ მიერ კერპნი დაეცნენ სოფელსა შ˜ა და ჭეშმარიტებაჲ იგი ცათაჲ ქუეყანასა ზედა გამობრწყინდა, ვითარცა თქუა დავით: „ჭეშმარიტებაჲ ქუეყანით აღმოსცენდა და სიმართლჱ ზეცით გამოჩნდა“. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ აღესრულა ჩემ ზედა, რავდენი აღმითქუ მე პირველ აღსლვისა შენისა ზეცად, რამეთუ: რაჟამს გამოვიდოდი სოფლისა ამისგან, მოხჳდე შენ და სიმრავლჱ ანგელოზთა შენთაჲ დიდებით ჩემდა. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ ყოველთა ერეოდა ბოროტსა მას და დაამჴუა, სძლო საცთურსა მას და განაქიქა იგი და უკუნისამდე უოხჭნო იქმნა მეუფჱ ყოველსა ზედა შექმნულსა. |
ზედა | კლარჯ. | დაიმკჳდრეს მის თანა დევთა, განასხნა იგინი ჭეშმარიტებითა თჳსითა, რამეთუ დათქნა იგინი საცთურმან, დათქნა იგინიცა ზღუასა, აღაგზნა ცეცხლი თჳსი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და სულმან წმიდამან თქუა მოციქულთა მიმართ: ყოველნი, ერთბამად ღრუბელთა ზედა მსხდომარენი, კიდითგან ქუეყანისაჲთ შემოკერბით წმიდასა ბეთლემსა დედისათჳს უფლისა და მაცხოვრისა თქუენისა. |
ზედა | კლარჯ. | და მხიარულ იქმნა ღმრთისა მაცხოვრისა თჳსისა, წარმოჯდა ცხედარსა ზედა და ჰრქუა მოციქულთა: აწ მრწამს, |
ზედა | კლარჯ. | წარვედ ბჱთლემდ მოკითხვად მისსა და ღრუბელმან ნათლისამან აღმიტაცა მე და კართა ზედა, სადა-იგი იყო, დამადგინა მე. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ მოხედე სიმდაბლესა ზედა მჴევლისა შენისასა და ჰყავ ჩემ თანა დიდებული, ვითარცა ძლიერმან, და აჰა, მნატრიან მე ყოველნი ნათესავნი. |
ზედა | კლარჯ. | და იქმნა სიხარული გამოუთქუმელი მას დღესა შინა სიმრავლესა მას ზედა განკურნებულთასა. |
ზედა | კლარჯ. | განიზრახეს წარვლინებაჲ წმიდასა ზედა ღმრთისმშობელსა და მუნ მყოფთა მოციქულთა წმიდასა ბეთლემსა. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო ჰურიანი ზედა მიუჴდეს და ჴმობდეს, ცხორებასა კეისრისასა აფუცებდეს მას, რაჲთა მოიყვანნენ მოციქულნიცა ბეთლემით. |
ზედა | კლარჯ. | და შეშჭირდა და წარავლინა ათასისთავი მოციქულთა ზედა ბეთლემს. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო სულმან წმიდამან ჰრქუა მოციქულთა და დედასა უფლისასა: აჰა, მთავარსა წარმოუვლენია ათასისთავი თქუენ ზედა. ჰურიათა აიძულეს მას. |
ზედა | კლარჯ. | იხილე ესეცა, ვითარ-იგი მოგუასწავა ჩუენ დატკებნად გუელი და ღრიანკალი და ყოველსა ზედა ძალსა მტერისასა, რამეთუ გუელსა მას ენასა თჳსსა აქუს გესლი, ხოლო ღრიანკალსა –ბოლოსა. |
ზედა | კლარჯ. | მიიმართა ერმან ჰურიათამან მღდელთა თანა, აღიღეს შეშაჲ და ცეცხლი და ზედა მიუჴდეს. |
ზედა | კლარჯ. | არა მიძლავს აღმართებად მიწისაგან ესე ჴელი ჩემი ზედა უკუდავსა მაგას თავსა შენსა, რამეთუ შენგან ძწიან ქერობინნი და სერაბინნი ვერ იკადრებენ შეახლებად და მოხედვად ნათელსა პირისა შენისასა. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო რაჟამს იხილა მთავარმან მან, რაჲ-იგი იქმნა, ჴმა-ყო ყოველსა ზედა ერსა და თქუა: ჭეშმარიტად ძჱ ღმრთისაჲ არს, რომელი იშვა ქალწულისაგან, რომლისაჲ თქუენ ჰგონებდით განდევნასა, რამეთუ ნიშები ესე ღმრთისა ჭეშმარიტისაჲ არს. |
ზედა | კლარჯ. | და აჰა მოვიდა მათა ქრისტჱ, მჯდომარეჲ საყდართა ზედა ქერობინთა. |
ზედა | კლარჯ. | და მოციქულნი რაჲ ილოცვიდეს, გამოჩნდა ურიცხჳ სიმრავლეჱ ანგელოზთაჲ და უფალი მჯდომარეჲ ქერობინთა ზედა ძალითა დიდითა და ნათელი გამობრწყინდა წმიდასა ზედა ქალწულსა მოსლვითა მხოლოდშობილისა ძისა მისისაჲთა. |
ზედა | კლარჯ. | რომელი ყოვლად ძლიერ ხარ ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ამას ვედრებასა ვევედრები სახელსა შენსა წმიდასა: ყოველსა ჟამსა და ადგილსა, სადაცა იქმნებოდის საჴსენებელი სახელისა ჩემისაჲ, წმიდა-ყავ ადგილი იგი და ადიდენ მადიდებელნი შენნი ჩემისა სახელისათჳს. |
ზედა | კლარჯ. | მაშინღა ნათელ-სცა იორდანესა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | „ხოლო რაჟამს აღმოვიდოდა იგი წყლით, აჰა ესერა, სული წმიდაჲ მსგავსად ტრედისა გარდამოჴდა მის ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო ათორმეტთა მოციქულთა პატიოსანნი და წმიდანი მისნი ჴორცნი ცხედარსა ზედა დაესხნეს. |
ზედა | კლარჯ. | და აჰა ანგელოზმან უფლისამან უხილავითა ძალითა მახჳლითა ცეცხლისაჲთა მჴარნი მისნი ორივენი მოჰკუეთნა და ჴელნი დამოეკიდნეს აერთა ზედა მახლობელად ცხედარსა მას. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ რაჟამს იხილა ქალწულისა ძუძუთა მწოვარი და ეგონა, ვითარცა იოვანე წიაღთა ელისაფეთისთა, ეგრევე ხედვიდა მკლავთა ზედა წმიდისა მარიამისთა, გინა ვითარცა ერთი ყრმაჲ დედისაგან და მამისაგან შობილი. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ აღასრულე თქუმული იგი ჩემდა მომართ შენმიერი, რაჟამს-იგი ვტიროდე წინაშე შენსა და ვიტყოდე: რაჲ-მე ვყო, რაჲთა წარვლნე ჴელმწიფებანი მომავალნი სულსა ჩემსა ზედა? |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ აღმითქუ მე და მარქუ: ნუ მწუხარე ხარ, ნუცა იურვი, მარიამ, დედაო ჩემო, რამეთუ არა ანგელოზნი მოვიდენ შენ ზედა, არცა ქერობინნი, არცა სერაბინნი, არცა სხუაჲ ჴელმწიფებაჲ, არამედ მე თჳთ თავადი მოვიდე და წარგიყვანო. |
ზედა | კლარჯ. | ეგრევე წყალთა ზედა არს და უწინარჱს ყოველთა მათ შობათა შესაქმისა ექუსთა დღეთასა სული ღმრთისაჲ იქცეოდა ზედა წყალთა. |
ზედა | კლარჯ. | შემდგომად წყლითრღუნისა დაიდვა შჯული ნოვჱს მიმართ და ისრაჱლისა მიმართ მუნცა – შჯული მთასა ზედა სინასა. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ ორნი ანგელოზნი მოვიდიან კაცსა ზედა, ერთი სამართლისაჲ და ერთი უკუთურებისაჲ და შევიდიან სიკუდილსა თანა. |
ზედა | კლარჯ. | და უკუეთუ ექმნის საქმე სიმართლისაჲ, უხარინ ანგელოზსა მას სიმართლისასა, რამეთუ არარაჲ საქმჱ აქუს ერთსა მას მის თანა და მოუწესნ სხუათა მრავალთა, მოვიდიან სულსა მას ზედა და გალობედ წინაშე მისსა ვიდრე მისლვადმდე ადგილსა მას ყოველთა მართალთასა. |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ ტირნ ანგელოზი იგი უკეთუ, რომელ არს სატანა, რამეთუ არარაჲ აქუს ნაწილი მის თანა, უკუეთუ ვინმე არნ მოქმედი ბოროტისაჲ და ექმნის საქმჱ უკეთური, უხარინ უკეთურსა მას მის ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | შესძინე მათ კურთხევაჲ კურთხევასა ზედა დასხმითა ჴელთა შენთაჲთა მათ ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ამისსა შემდგომად საგრაგნილითა წმიდითა წმიდაჲ იგი გუამი მისი შემოსჱს, და ნელსაცხებელითა და საკუმელითა შემურეს და ცხედარსავე მას ზედა დადვეს და ლამპრითა გალობითა წინა-უძღოდეს ანგელოზნი და ადიდებდეს ენითა მით ცეცხლისაჲთა. |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ მოციქულთა აღიღეს მჴართა თჳსთა ზედა კიდობანი იგი ღმრთისაჲ და მთით სიონით მიაქუნდა იგი, დადებითა საფლავისაჲთა, ზეცისა სასძლოსა აღმაღლდა. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ იხილა იგი ზედა საყდართა მჯდომარჱ და სერაბინნი გარემოჲს მისსა ღაღადებდეს და იტყოდეს: „წმიდა არს უფალი საბაოთ. |
ზედა | კლარჯ. | და მაშინ გრქუა შენ იოსებ: არა არს ნერგი, რომლისაგან ვჭამოთ ესოდენთა შორის, გარნა ესე ხოლო დანაკისკუდი და ვერ ძალ-მიც აღსლვაჲ მას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო გეტყჳ შენ: არავინ აღსრულ არს ამის ზედა და არცა ვინ იპოების კაცი უდაბნოსა ამას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | აწ ესერა განცხადებულ არს, რამეთუ არასადა უდებ-ვიქმნეთ შენ ზედა, არამედ ხუთნი თთუენი არიან, ვინაჲთგან მომიყვანებია შენ დამარხვად, არცაღა ყრმაჲ ესე არს უმეტჱს ხუთისა თთჳსა, არამედ გიყუარს ეგე სულითა შენითა. |
ზედა | კლარჯ. | და გულისხმა-ყო, ვითარ-იგი დავით იტყოდა მისთჳს და თქუა, ვითარმედ: „რომელი ჰზი ზედა ქერობინთა, განცხადენ!“ |
ზედა | კლარჯ. | ვითარმედ იოვანჱს დედა ელისაბეთ ვიცი და მამად ზაქარია მღდელი იგი, რამეთუ მოკლეს იგი საკურთხეველსა ზედა ძიებასა იოვანჱსა, შვილისა მისისასა, იოსეფ და მარიამ ივლტოდეს ეგჳპტედ და ყრმაჲ იგი იესუ მათ თანა. |
ზედა | კლარჯ. | და არასადა ვწყევენ იგინი, და არა მოვაწიე მათ ზედა რისხვაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | რომლითა-იგი განსძღით შენ და იოსებ, რამეთუ რტონი მის დანაკისკუდისანი ნაყოფითურთ ქუეყანასა ზედა ისხნეს სავსენი ნაყოფითა ტკბილითა, რომელსა მე ვყრიდ სიხარულით, მხიარულებით ხილვასა მას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და შეიწყნარა მთამან დედაჲ შვილითურთ და იზარდებოდა იგი უდაბნოსა ზედა მკლითა და თაფლითა. |
ზედა | კლარჯ. | და ამისათჳს ვიწყე წინაჲთვე აღსრულებად ჭეშმარიტებისა ამის და აწ გიბრძანებ თქუენ საქმედ, გარქუ თქუენ: „მწყემსმან კეთილმან დადვის თავი თჳსი ცხოვართა თჳსთა ზედა“ და არა დავეყენე სიკუდილისაგან და გარქუ თქვენ: აკურთხევდით და ნუ სწყევთ. |
ზედა | კლარჯ. | ამას ზედა ჰრისხევდ მას და არქუ: „წარვედ ჩემგან, ეშმაკო, რამეთუ საცთურ ჩემდა ხარ. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ გამოჰვარდი სამოთხით და მოიყვანე შენ ეგჳპტედ ზაკუვით და დაენერგე ჴმელსა ზედა, რაჲთა რკინაჲ უფლებდეს შენ ზედა, ვითარცა სხუასა ხჱსა, ვინაჲ ჰპოვე ადგილი ესე, არა თუმცა კაცობრივი ბუნებაჲ იქმნა ყოველსა შინა. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ აღდეგ აწ და მეც მე ყოველთაგან ნერგთა, რომელ არს სამოთხესა შინა, დავასხა იგი ქუეყანასა ზედა, რაჲთა, რაჟამს გამოხჳდე სამოთხით, ჰპოვო საზრდელი მათგან. |
ზედა | კლარჯ. | რაჟამს-იგი მოიცვალჱ კეთილისაგან ადგილისა, დაენერგჱ ქუეყანასა ზედა, არამედ ნუ გეშინინ თქუენ ნერგნო, რამეთუ ვითარცა მომავლინა მე მამამან ჩემმან ცხორებად კაცთა და მოქცევად მათა და მამცნო მე ნერგთათჳსცა, |
ზედა | კლარჯ. | მეგონა, ვითარმედ ვსუფევდე ნათესავსა ზედა კაცთასა და არა ვჰგონებდ, ვითარმედ იგინი უფლებდენ ჩემ ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და ეგნენ მუნ ჴორცნი მათნი ახლად და წმიდათა მათ კაცთა ჴორცთა არა აქუნდეს მყრალობაჲ, რამეთუ დაიმარხნეს თავნი მათნი ცოცხლად და უცოდველად ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და მოვიდენ მუნ, სადაცა იყვნეს ადამ და ევა ადგილსა მას ვიდრე დღემდე ადგომისა, და რაჟამს მოვიდეს უფალი ანგელოზთა მისთა თანა და მოიყვანნეს იგინი თჳსთა ჴორცთა თანა და ჰრქუა მას მარიამ: უფალო ჩემო, რომლითა სახითა მოხუალ მათ ზედა, ანუ ვიეთნი მიგყვანან? |
ზედა | კლარჯ. | ნუუკუე რომელთა შენ ზედა ხარ და მსხუერპლი მათი მოგართუან სულნელებისაჲ და ესრჱთ მოხჳდე მათ ზედა? |
ზედა | კლარჯ. | ანუ უფროჲს მართალთა ზედა მიხუალ? |
ზედა | კლარჯ. | ანუ მოავლინის მათ ზედა სახიერმან? |
ზედა | კლარჯ. | ანუ არა რჩეულთა ზედა ხოლო მოხჳდე? |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ არა გუნებავნ იგი დატევებად ქუეყანასა ზედა, უკუეთუ ჭეშმარიტ ვიყვნეთ და ღირს ვართ დამკჳრდებად მას, რამეთუ იგი მიჩუენა ჩუენ ადგილი, რამეთუ არა მნებავს ჴორცნი ჩუენნი ყოფად ადგილსა ამას. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ მრავალი ერი მწვალებელთაჲ შეკრებულ არს ჩუენ ზედა ამის სიტყჳსა ბრძოლად, რომელსა იტყჳ: „მამაო, უკუეთუ ჯერ-არს, თანა-წარმჴედინ სასუმელი ესე“. |
ზედა | კლარჯ. | აწ ევნომიოს მოსცხრების და არიოზ იხარებს, რამეთუ პოვეს ისარი სიტყჳთა გმობისაჲთა და ჭეშმარიტებასა ზედა იზახებენ. |
ზედა | კლარჯ. | ამისთჳს „მიტევებულ იყავნ სახელი თქუენი ოჴრად“ და არა დაშთეს ქვაჲ ქვასა ზედა ტაძარსა მაგას თქუენსა და დიდებასა ტაძრისა მაგის თქუენისაჲსთა, რომელი გაქუნდა. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარმე: „აღმაღლდა მზჱ და მთოვარჱ დადგა წესსა ზედა თჳსსა“, ესე იგი არს ამაღლდა მზჱ – იშვა ღმერთი ქალწულისაგან და მთოვარჱ დადგა წესსა ზედა თჳსსა, ვითარმედ ქალწული ქალწულადვე ეგოს. |
ზედა | კლარჯ. | დავით ესრე თქუა: „გარდამოჴდეს ვითარცა წჳმაჲ საწმისსა ზედა და ვითარცა ცუარი, რომლისაჲ ცურინ ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | კლარჯ. | პირველად მოსე მთასა ზედა სინასა მაყულოვანად გიხილა შენ შეუწუველად, და გედეონ საწმისად გიხილა შენ და დავით ვითარცა ცუარი იხილა გადამომავალი შენ ზედა, ოსე ქალწულად უჴრწნელად გქადაგა შე, და ეზეკიელ – ბჭედ სიწმიდისად, დანიელ – მთად შეურყვნელად; |
ზედა | კლარჯ. | გიხაროდენ, სანთელო მწუხრისაო დაუშრეტელო, რომლისათჳსცა იტყჳს სჳმონ წინაწარმეტყუელი, ვითარმედ: ვიხილე ნათელი სამწუხროჲ, რომლისათჳსცა-იგი იშვა შენგან, რომელსაცა წინაწარმეტყუელი იტყჳს: „ნათელი გამობრწყინდა წარმართთა ზედა და დიდებაჲ ერისა შენისაჲ ისრაჱლისაჲ“. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ ანგელოზნი ცათა შინა იხარებენ და ჩუენ ქუეყანასა ზედა ვღაღადებთ და ვიტყჳთ: დღეს ქუეყანისა ტაძარი ღმრთისა სიტყჳსაჲ მიიცვალების, ზეცისა იერუსალჱმსა დაემკჳდრების. |
ზედა | კლარჯ. | დღეს ქალწული ქუეყანით ზედა მიიცვალების. |
ზედა | კლარჯ. | არა დაგიტეო შენ, დედაო ჩემო ქალწულო, არამედ, რაჟამს განხჳდე ჴორცთაგან, არა მოვავლინნე შენ ზედა ანგელოზნი, არცა ანგელოზთმთავარნი, არამედ მე მოვიდე და შევიწყნარო სული შენი, რომელ არს უფროჲს მზისა ბრწყინვალჱ. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ, საყუარელნო, მოვედით და ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ ჴსენებასა წმიდისა ქალწულისასა, რამეთუ ანგელოზნი ცათა შინა იხარებენ და ჩუენ, ძენი კაცთანი, საცთურისაგან ვდღესასწაულობდეთ ქუეყანასა ზედა |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო თავსა ზედა მისსა სერაბინნი აგრილობდეს და იტყოდეს: „წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს უფალი საბაოთი. |
ზედა | კლარჯ. | და ყოველთა შორის ერისთავი იგი დავით სულიერითა მით ქნარითა იჩინებდა ძესა მამისა აღსლვად და იტყოდა: „აღმაღლდი ცად, უფალო, ყოველსა ქუეყანასა ზედა არს დიდებაჲ შენი“. |
ზედა | კლარჯ. | და ჩუენ თჳთ, რომელნი-ესე საყდართა ზედა ვსხედთ და ვასწავებთ, ცოდვითა შეთხზულ ვართ ურთიერთას. |
ზედა | კლარჯ. | და ვითარ ეტყჳს მას უფალი: „რომელი შეჰკრა ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა და რომელი განჴსნე ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა“. |
ზედა | კლარჯ. | ესე მოვიდა მას ღამესა, რომელსა მიეცა ქრისტჱ და წარდგა ნაკუერცხალსა ზედა და ტფებოდა. |
ზედა | კლარჯ. | და ნათლისღებაჲ იორდანესა იოვანჱსგან და გინებაჲ ძელსა ზედა ჯუარისასა და დაფლვაჲ ქუეყანასა შიდა და აღდგომაჲ მკუდრეთით მესამესა დღესა და ეკლესიათა აღშჱნებაჲ? |
ზედა | კლარჯ. | ამისთჳს ესრჱ ვთქუ, რამეთუ ჩუენცა, მღდელნი, რომელნი-ესე საყდართა ზედა ვსხედთ, ცოდვითა სავსე ვართ. |
ზედა | კლარჯ. | აჰა ესერა დაგიტევებ მე შენ, ქუეყანაო, რომელსა ზედა ვიშევ და რომელსა ზედა აღვიზარდე, ცად მივიცვალჱბი, რომელ არს თავისუფალ ცთომისა შენისაგან. |
ზედა | კლარჯ. | აწ კაცი კაცთაგანი სარწმუნო იქმნნეს ამათ საყდართა ზედა და ესეცა გულისთქუმითა ცოდვისაჲთა შეკრულნი, რაჲთა, რაჟამს იხილოს თუ ვინმე შეცოდვებულთაგანი, მოიჴსენნეს თჳსნი იგი ცოდვანი და კაჱთმოყუარე ექმნეს მათ ანგელოზი. |
ზედა | კლარჯ. | თუმცა იყო მღდელ და თუმცა ვინმე აპყრა სიძვასა ზედა, მეყსეულადმცა მოკლა იგი, მლევანსა ვნებასა ქუეშე არა არიან? |
ზედა | კლარჯ. | ოდეს დაიწუხნა მაცხოვარმან ჯუარსა ზედა თუალნი, ნათელი გამობრწყინდა ჯოჯოხეთს შინა, რამეთუ შთავიდა უფალი ჯოჯოხეთისა შემუსრვად არა ჴორცითა, არამედ სულითა. |
ზედა | კლარჯ. | ამისთჳსცა პეტრჱს სიმტკიცესა მას ზედა დავყოვნეთ და მცირითა მით სიტყჳთა სხუასა პირსა ვერ მოვედ. |
ზედა | კლარჯ. | შემოვიღოთ აწ ელიაცა წინაწარმეტყუელი ესე დიდი, ქუეყანისა იგი ანგელოზი და ზეცისა კაცი, რომელი-იგი ქუეყანასა ზედა ვიდოდა და ცათა შინა გალობდა, |
ზედა | კლარჯ. | ოდეს დამოჰკიდეს ძელსა ზედა ჴორცითა უფალი, მაშინ აღეხუნეს სამარენი და ჯოჯოხეთი დაირღუა და გამოუტევნა სულნი მრავალნი, და აღდგეს მკუდარნი და ვერ იტჳრთა დაბადებულმან, რამეთუ ჰხედვიდეს თჳსსა მას უფალსა ჯუარსა ზედა დამოკიდებულსა. |
ზედა | კლარჯ. | მსაჯული დაიშჯების და დუმს, უხილავი იგი ჯუარსა ზედა იხილვების და არა ჰრცხუენის, შეუპყრობელი იგი შეპყრობილ არს და არა გული უწყრებინ, |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ შეიწყნარა ზურგსა ზედა თჳსსა, რომელი-იგი იჴსენებოდა მათ მიერ და ჟამსა შობისასა და კუალად ჰმსახურა ვარსკულავითა და მოდრკა მისთჳს, რომელი-იგი იყო დამალულ ქუაბსა შინა. |
ზედა | კლარჯ. | წარ-ვინმე-ვლო შორის მბრძოლმან, მასმენელმან ღმრთისამან, შურისათჳს დააჯერა და აცთუნა, იქმნა ცთომილი ნაწილ მისა და სნეულ ვნებითა წინააღდგომითა ღმრთისაჲთა განიზრახა ფარულად ღმრთისა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | განყო ჴელი მისი მცნებათა ზედა ღმრთისათა. |
ზედა | კლარჯ. | და რომელი მას ზედა ჯუარს-ეცუა, სიტყუაჲ იგი ვითარცა იგინებოდა და ოდესმე უპატიოდ ჰბასრობდეს, მოკუდების, ვითარცა ბოროტის მოქმედი, დაიფლვის, ვითარცა მკუდარი, ეგლოვენ, ვითარცა მკუდარსა, არამედ აღდგა მკუდრეთით, ვითარცა ღმერთ არს. |
ზედა | კლარჯ. | და რამეთუ ღმერთი იყო და ღმერთ არს მცირჱ ჴორცთა შინა და დიდ სულითა და უპატიო ქუეყანასა ზედა და დიდებულ ცათა შინა, გინებულ კაცთაგან და დიდებულ მამისაგან. |
ზედა | კლარჯ. | და შენ, ჴელი, რომელი ჩემგან მიიღე, მცნებათა ჩემთა ზედა განირთდა. |
ზედა | კლარჯ. | ესე არს კაცი, რომელი მოივლინა მამისაგან სოფლად, რამეთუ ღმერთი არს და კაც ქუეყანასა ზედა და ღმერთ ცათა შიდა და ყოველსა დაბადებულსა ზედა ღმერთ არს. |
ზედა | კლარჯ. | იქმენ მასმენელისა მის თანამზრახვალ და შეჰკერბით დამბადებელისა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ ვხედავთ ხატსა მას ურჩებისასა, რომელნი განმრავლჱბულ არიან ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | განრისხნა ღმერთი ჩუენ ზედა და დაუტევეთ ღმერთი. |
ზედა | კლარჯ. | მკერდი დაწყევა, რამეთუ მას ზედა გული და გულისწყრომაჲ მუნ შეიქმნების, „მუცლით ხჳდოდი“, რამეთუ საჭმლისათჳს აცთუნა – მიწისა ჭამაჲ ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა. |
ზედა | კლარჯ. | თქუა: ყუედრებანი მაყუედრებელთანი დამეცნეს ჩემ ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და ესე ვთქუთ ჴორცთათჳს, რომელნი შეიწირნა და აღვიდა ქრისტჱ, დაწყებაჲ გონებათა ჩუენთაჲ, მამისა და ესრჱთ შეიყუარა მამამან ძღუენი იგი სიმდიდრისაგან შემწირველისა და სიწმიდისაგან შესაწირავისა, ვიდრემდის შეიწყნარა იგი ჴელთა თჳსთა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | აღმაღლდა ზედა ქერობინთა, იქმნა უმაღლჱს სერაბინთა, გარჱ-წარჰჴდა მთავრობათა და ჴელმწიფებათა და არა დაადგრა, ვიდრემდის მიიწია საყდარსა სამეუფოსა. |
ზედა | კლარჯ. | და მოასწავებს ამას პავლეჱ და იტყჳს: „რომელი შთაჴდა ქუესკნელთა, იგი არს, რომელი ამაღლდა ზედა ყოველთა ცათა“. |
ზედა | კლარჯ. | ცხად არს თქუმულისა მისგან უფლისა, ვითარმედ: „სიხარული არნ ცათა შინა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანის“. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარმედ განეგო ნათესავი კაცთაჲ, განეწყვნეს ქუეყანასა ზედა და ჴმა-ყვეს: „დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ და კაცთა შორის სათნოებაჲ“. |
ზედა | კლარჯ. | და გნებავს თუ, რაჲთა ისწაო, ვითარმედ შემდგომად იხარებდენ, ოდეს იხილონ აღმავალი ესე, ისმინე, რასა იტყჳს უფალი: „ამიერითგან იხილნეთ ანგელოზნი ღმრთისანი, აღმავალნი და გარდამომავალნი ძესა ზედა კაცისასა“. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ ესრჱთ არს მომავალისა საიდუმლოჲსა შეკრებაჲ, რომლისა ქადაგებაჲ მინებს, ვიპოვო მე უფსკრულთა დანთქმული და ჰაერთა ზედა მავლად შერაცხილ ვიქმნე ზეცისა ძალსა გამომეტყუელი. |
ზედა | კლარჯ. | ეზჱკიელ საყდართა ზედა განიცადა უჴორცოდ. |
ზედა | კლარჯ. | ნუუკუე ცოდვითა ჩემითა ერისა ბრალი მოიწიოს ჩემ ზედა? |
ზედა | კლარჯ. | აწ უხარის ჩემთა მათ მდაბალთა სიტყუათა ზედა: „მამაო, უკუეთუ ჯერ-არს, თანა-წარმჴედინ მე სასუმელი ესე“. |
ზედა | კლარჯ. | რაჟამს იხილოს ესე ყოველი, ინანდეს და იგლოვდეს, რომელთა-იგი საყუარელთა ზედა იხარებს. |
ზედა | კლარჯ. | ნათელ-იღჱ, ნათელ-იღჱ, იერუსალჱმ, რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი და დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდა და ვიდოდიან ყოველნი ნათესავნი ნათელსა შენსა. |
ზედა | კლარჯ. | ჰრქუა მას გაბრიელ: „სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ“. |
ზედა | კლარჯ. | აწ, საყუარელნო, ნეტარებაჲ ესე ჩუენ ზედა მოვიდა, რომელთა არა გჳხილავს და გურწამს, რამეთუ ნეტარ ხართ თქუენ, რომელთა სარწმუნოებით გიხილავს უხილავი იგი. |
ზედა | კლარჯ. | ჵ საიდუმლოჲ საკურველი! ჵ საიდუმლოჲ საშინელი! ჵ საიდუმლოჲ დიდებული! მჯდომარე არს მარჯუნეთა მამისა, მარჯუენეთა ზედა უღირსთასა იპოების. |
ზედა | კლარჯ. | და რომელი ანგელოზთაგან იმსახურების, ჴელთა ზედა უსახუროთასა იტჳრთების და მოიღების უღირსთაგან მომღებელთა ჴელთა ჩუენთა. |
ზედა | კლარჯ. | გამოვიდა უფალი სამარისაგან და დაჯდა ...სა მას ზედა, რაჲთა ბრწყინვალედ ხილვითა მით მიაწიონ შიში და ძრწუნებაჲ მცველთა მათ ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და აღსარებისა მის სიტყუათა მიაწიოს ნუგეშინისცემაჲ სასმენელთა მგლოვარეთასა, დაღათუ გამოსლვასა ოდენ უფლისასა სამარისაგან ზე დგა ანგელოზი იგი, ხოლო შემდგომად გამოსლვისა მის დაჯდა ლოდსა მას ზედა, |
ზედა | კლარჯ. | დაღათუ პირველისა მის წამებაჲ მტკიცე იყო, არამედ ორგულობისათჳს ურწმუნოთაჲსა მოწამენი მრავალნი, რომელთა წამონ აღდგომისათჳს და რამეთუ ვნებათა მათთჳს შეორგულდეს გონებანი კაცთანი სიტყუათა მათ ზედა, რომელთა წინაჲსწარ იტყოდა. |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ შექმნა ცხორებაჲ, ოდესცა ყუავილი გამოჩნდა ქუეყანასა ზედა და სხვაჲ მოიწია. |
ზედა | კლარჯ. | ესე ქუეყანასა ზედა დაენერგა, რაჲთა აღიფხურეს წყევაჲ იგი, რომელ ადამისთჳს იყო, ეკლითა და კუროისთავითა დაშჯილი იყო ქუეყანაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | იგი მდიდარი იყო და ისტუმრნა ანგელოზნი, ხოლო ესე სიკუდილსა და ცხოვრებასა ზედა იდგა და ისტუმრა წინაწარმეტყუელი. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ აღადგინა ელისჱ მკუდარი ორგზის – ცოცხალმან და მკუდარმან, და გურწამს ჩუენ, რამეთუ ელისეს მკუდარსა ზედა მკუდარი სხუაჲ მიაგდეს, და შეეხო მას და აღდგა, ქრისტე მკუდრეთით ვერ-მე-მცა აღდგაა? |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო მან ჰრქუა: „არამედ შენ და სახლი მამისა შენისაჲ, მერმე ოდეს ჯდა მთასა ზედა“, მოვიდა მისა ერგასისთავი და ჰრქუა: კაცო ღმრთისაო, გარდამოჴედ, მეფჱ გიწესს შენ. |
ზედა | კლარჯ. | უნდა მოდრეკად უწყალობისა შენისათჳს და შენ მასვე ზედა ეგე. |
ზედამცა | კლარჯ. | თჳნიერ შენსამცა მოავლინე წჳმაჲ, არამედ ნუუკუემცა უნასი იგი შენ გეჩემა, ხოლო კეთილსა ზედამცა უცხო იქმენ, არამედ პატივ-სცემ. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ იონა იტყჳს: „აღმიღეთ და შთამაგდეთ მე ზღუასა ამას და დასცხრეს ზღუაჲ ესე თქუენ ზედა“, ხოლო თავადმან თჳთ „შეჰრისხნა ქართა მათ ზღუასა და იქმნა დაყუდება დიდ“. |
ზედა | კლარჯ. | სადა არს პირი საშინელი, რომელსა ვითარცა სადევითა ღრუბელნი გეპყრნეს, საუნჯე იგი წჳმათაჲ, რომელთა ორ კერძოვე უბრძანებდ, ოდესმე ღრუბელნი ცისანი შეჰკრინე, რაჟამს ცეცხლი ზეცით გარდამოიღე საკურთხეველსა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო შენ ზედა სდგა, კლდესა მას სარწმუნოვებისასა, აღდგომისათჳს. |
ზედა | ბალ.E | ხოლო მან ჰრქუა: ჭეშმარიტად ქალაქი იგი ყოველი სოფელი არს, და კაცნი ფლობილ არიან მას ზედა და მეფობენ, |
ზედა | ბალ.E | და სლვასა მას შინა მისსა იხილა ასული ვისიმე გლახაკისაჲ სამოსლითა შეურაცხითა მჯდომარე კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, იქმოდა რაჲ ხელთსაქმარსა, და მადლობდა ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.E | ჰრქუა მას ჭაბუკმან მან: ვინ ხარ, დედაკაცო, ანუ რომელთა კეთილთა ზედა მადლობ ღმერთსა? |
ზედა | კლარჯ. | მოწამე არს თევზთაჲცა იგი ნადირობაჲ, და „ნაკუერცხალი იგი და მას ზედა თევზი მდებარე“. |
ზედა | კლარჯ. | მეშჳდესა სუფევასა კოსტანტინე მეფისა დიდისასა, თთუესა აპნი[სი]სასა შეკრბა ერი დიდძალი წარმართთაჲ მდინარესა ზედა, რომელსა ჰრქჳან დანობი. |
ზედა | კლარჯ. | ელია სამე ზეცად აღიტაცა, ხოლო პეტრეს კლიტენი ჰქონან ცათა სასუფეველისანი და ბრძანებაჲ აქუს, არამედ: „რომელი განჴსნე ქუეყანასა ზედა, ჴსნილი იყოს იგი ცათა შინა“. |
ზედა | კლარჯ. | შეკრიბა მუნცა ყოველი იგი ერი თჳსი და მივიდეს ერთ კერძო მდინარესა მას ზედა დანუბსა და დაადგინა ბანაკი იგი წიაღმოსავალსა მას წლისასა და დააყენებდა მათ. |
ზედა | კლარჯ. | და საყდარნი ესე ჴორციელად მოსლვამდე მაცხოვრისა იხილა ესაჲა წინაწარმეტყუელმან და იტყჳს, ვითარმედ: „ვიხილე მე უფალი საყდართა ზედა მჯდომარე, მაღალთა და აღმატებულთა“ და შემდგომი ამისი. |
ზედა | კლარჯ. | მას ღამესა იხილა თუალითა გამოჩინებული ჯუარი, საყდართა ზედა ბრწყინვალჱ, დაწერილი ესრე იყო განჩინებულად: მაგით ნიშითა სძლო. |
ზედა | კლარჯ. | ეგე ნიში წარჰვალნ ზედა ბაგინსა, ყოველნი კერპნი დაეცნიან და შეიმუსრნიან და ბაგინი დაჰჴსნდის. |
ზედა | კლარჯ. | მან დაიცვენინ სულნი თქუენნი შეურყეველად და უქცეველად, სასოებაჲ თქუენი აღდგომილისა მის მისა მიმართ მკუდრეთით, დაგმარხენინ და აღგადგინენ თქუენ მკუდრებისა მაგისგან ცოდვათა თქუენთაჲსა, ზეცისათა ნიჭთა მისთა ღირს-გყვენინ თქუენ „აღტაცებად ღრუბლითა ჰაერთა ზედა“. |
ზედა | კლარჯ. | და იყო მათ დღეთა, სუფევასა კოსტანტინე მეფისა დიდისა, ღმრთისმოყუარჱ ჰჱლენე დედოფალი, დედაჲ კოსტანტინჱსი, რომელმან კეთილად მოიძია სასოჲ ძელი, რომელსა ზედა მაცხოვარმან ჴელნი განიპყრნა, |
ზედა | კლარჯ. | გამოიწულილვიდა შრომით კაცობისა შთაცუმისათჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა და ჯუარსა ზედა ამაღლებასა და მკუდრეთით აღდგომასა და განმტკიცნა ღმრთისმოყუარჱ ჰჱლენე დედოფალი ფრიად და წურთილ იქმნა გონებისა და ისწრაფა უჴრწნელისა მის ნიჭისა გამოძიებად, |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო ერთმან ვინმე მათგან ჰრქუა მათ, რომლისა სახელი იუდა: უწყი, რამეთუ ძიებაჲ ეგულების, რომელსა ზედა იესუ ჯუარს-აცუეს მამათა ჩუენთა. |
ზედა | კლარჯ. | მამის მამამან ჩემმან, ამცნო მამასა ჩემსა სჳმეონს და ჰრქუა: მამამან ჩემმან მე მამცნო და მრქუა: ეკრძალე, შვილო ჩემო, რაჟამს ძიებაჲ იყოს ძელისაჲ მის, რომელსა ზედა მესია ჯუარს-აცუეს, გამოუჩინე იგი პირველ ვიდრე გუემადმდე შენდა, |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო მე ვარქუ მას: რად უკუე ჴელნი თქუენნი მიჰყვენით ეგევითარსა მას ზედა? |
ზედაცა | კლარჯ. | ხოლო ქველ-ქმნა მის ზედაცა ქრისტემან და ყო იგი ვითარცა ერთი დიდებულთაგანი. |
ზედა | კლარჯ. | და მიეფინა სული იგი ყოველთა ზედა ჴორციელთა, ვითარცა თქუა წინაწარმეტყუელმან: „და წინაწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი და ასულნი“, ვითარცა თქუა, მადლი მისცა ღმერთმან მონათა და მჴევალთა თჳსთა ზედა – სული იგი თჳსი. |
ზედა | კლარჯ. | ჰრქუა მას დედოფალმან: ვითარ შენსა წინა ნათესავი იყო და ბრძოლისა კუეთებაჲ იყო ელის ველსა ზედა, იგი ყოველნი იჴსენებიან და ადგილებიცა მათი და საფლავებიცა ჩანს. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ შეეძრწუნა ცოდვასა, აღემართა და ჰმსახურა მას და გამოაბრწყინვა მას ზედა ნათელი თჳსი და მის გამო წარემართა მისლვად მისსა. |
ზედა | კლარჯ. | გამობრწყინდა ჴორცთა ჩუენთა ზედა და განანათლნა სულნი ჩუენნი გამობრწყინვებითა თჳსითა. |
ზედა | კლარჯ. | ბუნებანი ბუნებათანი ჩუენ ზედა განრისხნეს ჯუარცუმასა მას მისსა და შთათქმად ეგულვა ჩუენდა დაბადებულთა. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო თარგმანებით ესე არს: ღმერთო, რომელი ზი ეტლითა ზედა ქერაბინთასა და იგინი ფრინვენ ჰეართა შინა სრბით ნათელსა მას განუზომელსა, სადა თანაწარსლვად ნათესავთა კაცთასა ვერ ჴელეწიფების, რამეთუ შენ შეჰქმნენ იგინი შენდა სამსახურრებელად. |
ზედა | კლარჯ. | შენ უფლებ ყოველთა ზედა, რამეთუ ქმნულნი შენნი ვართ. |
ზედა | კლარჯ. | დღესა მას ნათლისღებისასა ნათელი გამობრწყინდა ზედა იორდანესა და დღესა მას ჯუარცუმისასა დაბნელდა მზჱ ცათა შინა. |
ზედა | კლარჯ. | და მე … პატივ-უყოს ადგილსა მას, სადა ისხნეს ჴოცნი უფლისანი, რამეთუ რაოდენ განამრავლეს მას ზედა გინებაჲ ქუესკნელთაჲ, უფროჲს განადიდეს მის ზედა პატივის-ყოფაჲ: |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ უნდა წყალობით ფუფუნებაჲ, ყოველთა ზედა ავასხა ღმერთმან, რაჲთა გულისხმა-ყონ კაცთა. |
ზედა | კლარჯ. | განიკურნნეს ზეცისაჲთა, რომელთა უნდეს კურნებაჲ სულთაჲ, რაჲთა ღირს იყოს ღმრთისა მისითა მით, რომელი გამოუბრწყინდეს მათ ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | მეცხრესა ოდენ ჟამსა მოაქუნდა ცხედარი, რომელსა ზედა იდვა ჭაპუკი მკუდარი. |
ზედა | კლარჯ. | აღიყვანა იგი ცად და უდებ-ყო იგი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ დადგმად სცა ცხედარი, რომელსა ზედა იდვა მკუდარი და დასდებდეს და თითოეულად ჯუარსა მკუდარსა მას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და ვითარცა მიიწია მესამესა მას ჯუარსა, აღიღო და დასდვა მკუდარსა მას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და ეკლჱსიაჲ აღაშენა მას ზედა გოლგოთასა, რომელსა ჰრქჳან თხემის ადგილი. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ ახარა წინაწარმეტყუელმან ეკლესიასა და თქუა, ვითარმედ: „აღდეგ, განათლდი, რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი და დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდეს“. |
ზედა | კლარჯ. | ჰრქუა შემწყნარებელმან მან მისმან სიონსა მთასა მისა, ვითარმედ: „ნუ გიხარინ მტერსა მაგას ჩემსა ჩემ ზედა, რამეთუ მიბრკუმა და მერმე აღვემართო და ვჯდე ბნელსა და უფალმან განმანათლოს მე“. |
ზედა | კლარჯ. | მოუწოდა იუდას, რომელსა ეწოდა კჳრიაკოს და ჰრქუა მას: ძელისა მისთჳს ჯუარისა აღესრულა ჩემი წადილი, ხოლო რომელნი-იგი ჯუარისა მას ზედა დამშჭუალნეს სამშჭუალნი მათი, გულსა შინა მიც იჭჳ, |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო წმიდაჲ კჳრიაკოს ეპისკოპოსი მივიდა თხემისა ადგილსა და ერთბამად მის თანა ძმანი მრავალნი, რომელნი-იგი უფალსა იესუ ქრისტესა ესვიდეს ჯუარისა პოვნისათჳს, და მკუდარსა მას ზედა რომელ სასწაული იქმნა, |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო ვითარ მყოვარ ჟამ გულსმოდგინედ ილოცვიდა, რაჲთამცა გამოუჩნდა ეგევითარი რაჲმე ნიში, ვითარცა ჯუარსა ზედა, ეგრეცა სამშჭუალთა. |
ზედა | კლარჯ. | ამისთჳს ორნივე მკჳდრნი შეიერთნიან ურთიერთას, რამეთუ ამას დღესა აღდგომისა მისისა გამოჩნდეს ანგელოზნი საფლავსა მისსა ზედა, რაჲთამცა ახარეს მოწაფეთა ცხოვრებაჲ მისი. |
ზედა | კლარჯ. | და მეყსეულად გამოჩნდეს სამშჭუალნი იგი, რომელნი-იგი უფლისა იესუჲს ჴელთა და ფერჴთა დამშჭუალულ იყვნეს, უბრწყინვალჱს ოქროჲსა, ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | რაჲთა იყოს ისრისა ჭურ ყოველთათჳს მტერთა ძლევად მის მიერ მეფჱ დასამშჳდებელად ბრძოლისა, რაჲთა აღესრულოს თქუმული იგი წინაწარმეტყუელის მიერ: „და იყოს, მას დღესა შინა, რომელი აღჳრთა ზედა ცხენისათა იყოს, წმიდა უფლისა წოდებულ იყოს“. |
ზედა | კლარჯ. | დღეს აღესრულა სიტყუაჲ იგი, რომელი თქუა პირითა წინაწარმეტყუელისა მისისაჲთა, ვითარმედ: „მოვჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა და წინაწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი“. |
ზედა | კლარჯ. | დღეს სახარულევან არს ბეწობაჲ იგი, რომელ მოსცა მას ქადაგი ღაღადებისაჲ, რომელი ღაღადებდა უდაბნოსა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | იხილეთღა, არა-ძი აღესრულაა სიტყუაჲ იგი მოციქულთა მათ მიმართ ჟამსა მას, რომელსა შეკრებულ იყვნეს ერთბამად ქურსა ზედა და გამოუჩნდეს მათ ნაწილნი, ვითარცა ცეცხლისაგან? |
ზედა | კლარჯ. | იწყეს წინაწარმეტყუელებად, სიტყუად ენად-ენათა, რაჲთა დააკჳრვონ ნათესავთა მათ ზედა, რომელნი შეკრიბნა და მოიყვანნა სულმან მან, რაჲთა იხილნენ დიდებულნი იგი საქმენი ღმრთისანი. |
ზედა | კლარჯ. | და ჩუენცა, ძმანო, ნუმცა თანა-წარვსცოდავთ სულთა ჩუენთა ზიარებისაგან სულისა წმიდისა, ნუ მოიჴდით გონებასა, არამედ ჩუენ თუ გჳნდეს, მოწევნულ არიან ჩუენ ზედა მადლნი. |
ზედა | კლარჯ. | დღეს წჳმა სასოებაჲ წჳმისა წილ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | გიხაროდენ, რამეთუ შენ ზედა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ აღმაღლდა განგებულებით, რომელსა შინა დაუნჯებულ არიან საფასენი სიხარულისა და მხიარულებისანი. |
ზედა | კლარჯ. | გიხაროდენ, ძელო, ცხოვრების მომცემელო, გიხაროდენ, რამეთუ შენ მიერ მოგუემადლა სიხარული, რომელი აღმოსცენდების მარადის ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | გალობდინ სძალი ესე და საყუარელნი თჳსნი, რამეთუ გამოვიდა სიძე იგი ჯოჯოხეთით, შემოსილი დიდებითა, და მოიქცა მკუდრეთით, შემოსილი ძლიერებითა, დაჰყარა ტყუე იგი და დაუდგა მას ფერჴი თჳსი ცოდვასა ზედა და დაუტკებნიეს სიკუდილი ფერჴითა თჳსითა. |
ზედა | კლარჯ. | გიხაროდენ, ძელო წმიდაო და წმიდამყოფელო ყოველთაო, რამეთუ შენ ზედა დამშჭუალვითა ძელისაჲთა სამებაჲ წმიდაჲ, სწორი ბუნებითა, ყოველსა ადგილსა იცნობა და ირწმუნა და იდიდა სამარადისოდ და უკუნისამდე. |
ზედა | კლარჯ. | დაბრყჳლდა საწერტელი იგი ცოდვისაჲ და განმართლდეს ცმაცოლებანი იგი უშჯულოვებისანი და მის ზედა არა უფლებდეს სიკუდილისა ადგილსა, რაჲთამცა ავნო მას. |
ზედა | კლარჯ. | მერმე აღდგა და დაამჴუა იგი, რამეთუ ცოდვაჲ მის ზედა არა უფლებდა. |
ზედა | კლარჯ. | გამოწერნეს მართალთაცა ზრახვანი მისნი ყოველთა შინა და რომელთადა არა თუ ყოველნი ზედა მიიწინეს, განბოროტნა ერი იგი შურითა მათითა ზედა სახეთა მისთა და ვერ შეუძლეს დაფარვად მისა ძალი მისი და უნდა დამცირებად ჭეშმარიტებაჲ მისი და ვერ შეუძლეს. |
ზედა | კლარჯ. | მამაჲ მისი ჴბოდ გარდაცვალეს უდაბნოსა ზედა, იგი ბარაბაჲს წილ – საფლავსა შინა. |
ზედა | კლარჯ. | ანუ ვინ-მე იყოს, რომელი მიიწიოს ყოველსა მას ზედა საქმესა? |
ზედა | კლარჯ. | რომელი იყო ამისთჳს ქუეყანასა ზედა, აღამაღლა იგი და ცათა შინა ადიდოს ესე გამოჩინებულითა საქმითა, აღავსოს ესე. |
ზედა | კლარჯ. | იხარებენ ამას შინა ცანი, რამეთუ ამაღლდა მათ ზედა შემოქმედი მათი. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარცა ჰრცხჳენოდა დედაკაცსა მას მეგჳპტელსა განლიგებულსა, რაჟამს ხედვიდა იოსებ დიდებულსა ეტლთა ზედა, |
ზედა | კლარჯ. | ეგრეცა ურჩულონი ჰორიანი სირცხჳლეულ არიან დღეს, რაჟამს ამას დღესა დაადგინნეს მცველნი სასყიდლითა საფლავსა მისსა ზედა და ესერა აუღებიეს მეუფესა შარავანდითურთ მათით. |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ რომელმან არა შეუნდოს მცირედ ოდენ ერსა, რომელნი-იგი ცთომილ იყვნეს, ვითარ-მე-მცა შეუნდო ყოველთა დაბადებულთა, სიცრუვესა თუმცა ზედა დგეს? |
ზედა | კლარჯ. | დაიცვნეს შარავანდნი მათნი თავსა ზედა მათსა, და უძღოდენ მთავართა სიმრავლით და ახარენ მდიდართა და გლახაკთა. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარცა ზღუდე გარემოს სუფელსა ჩუენსა და დაიცვენინ სოფელი ჩუენი და ყოველნი მკუდარნი მისნი და მოავლინენ წყალობაჲ მისი ყოველსა ამას ზედა ერსა ჩუენსა. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ ანგელოზნი, რომელნი არა ეახლნეს ჟამსა ჯუარცუმისა მისისასა, იპოვნეს შემოსილნი დიდებითა საფლავსა ზედა და უთხრობდეს აღდგომასა მისსა მოწაფეთა მისთა. |
ზედა | კლარჯ. | წყალობითა და სარწმუნოვებითა, ვითარცა წიგნი იტყჳს, განვიბანნეთ ცოდვანი, და მოვიპოოთ კადნიერებაჲ და აღვიღოთ ნეჭთა ჩუენთა ზედა საჭურველი უძლეველი – ცხოველსმყოფელი ჯუარი, |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო ესე მით არა სარწმუნო არს, რომელი-იგი თომაჲს ზედა იქმნა. |
ზედა | კლარჯ. | რაჟამს მიმოდასდებდენ აღდგომასა უფლისასა, ვითარ პატივ რაჲმე უპყრეს მოძღუარსა თჳსსა, გამოჩნდა საშინელითა ხატითა და დაჯდა ზედა ლოდსა მას, რაჲთა საშინელებითა მით, რომლითა შეაძრწუნნა მცველნი იგი და წარავლინნეს და ყვნეს იგინი მახარებელ აღდგომისა მის. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო იგი განრისხნა გულისწყრომითა და თქუა: აწ უკუე სამე მეფობდეს ძჱ იგი მისი ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ ჰრქუა მათ ზაქარია: სისხლი სამე ჩემი დასთხიოთ ქუეყანასა ზედა, ხოლო სული ჩემი შეიწყროს უფალმან ცათა შინა. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო სივლტოლასა მას ელისაფეთისსა მთად კერძო, რამეთუ დაეცა შიში დიდი ზედა და ჰგონებდა, რეცა თუ მდევართა მათგან ჰჰროდჱსთა შეპყრობილ არს, ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: მთაო ღმრთისაო, დაიფარჱ დედაჲ შვილითურთ, რომელი უსამართლოდ ვიდევნები. |
ზედა | კლარჯ. | ესე იგი სული წმიდაჲ არს, რომელი მოვიდა წმიდასა მას ზედა ქალწულსა მარიამს, რამეთუ ქრისტჱ მხოლოდშობილი იყო, „ძალი იგი მაღლისაჲ ჰფარვიდა მას“, და სული წმიდაჲ მოვიდა მის ზედა და განწმიდა იგი, რაჲთა შემძლებელ იქმნეს დატევნად მისსა, რომლისაგან არს ყოველი. |
ზედა | კლარჯ. | და ძნიად სულნი მოიქცინეს და იწყეს ბრალობად მღდელთმოძღუართა მათ და ჰრქუეს: რაჲ სიკუდილი თანა-გუედვა, რამეთუ წარმავლინენით ჩუენ მოწყუედად სამარესა მას ზედა? |
ზედა | კლარჯ. | არამედ ვიცი წესი ჩემი, ხოლო სიხარულსა ამას გახარებ შენ: არამედ ვითარ-იგი შვე, არა ჩემისა მადლისაგან არს, „სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ“. |
ზედა | კლარჯ. | ძრვაჲ და საშინელებაჲ იყო სამარესა მას ზედა და ლოდი იგი კარისა მისგან თჳთ გარდაგორვიდა. |
ზედა | კლარჯ. | და არცა იგი უწყით, და თუ ძრვისა მისგან გარდაგორვიდა, და არცა იგი უწყით, თუ ანგელოზი იგი, რომელი ჯდა ზედა, აგორვებდა გამოუჩინებელად. |
ზედა | კლარჯ. | ამისვე სულისაგან განძლიერდა სჳმეონ მართალი, მითვე სულითა უწყებულ იქმნა, არა ხედვიდა სიკუდილსა, ვიდრემდის იხილოს ცხებული უფლისაჲ, და შეიწყნარა იგი მკლავთა თჳსთა ზედა და მისთჳს განცხადებულად წამებდა. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ ენითა ცეცხლისაჲთა ყოფად იყო მოსლვაჲ იგი სულისა წმიდისაჲ, რომლისათჳს სიხაროლით იტყჳს უფალი: „მოვიდა მიფენად ცეცხლისა ქუეყანასა ზედა“, და რაჲ მნებავს? რაჲთა აწვე აღატყდეს. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარმედ „რომელმან-იგი მომავლინა მე ნათლისცემად წყლითა, მრქუა მე, რომელსა ზედა იხილო სული გარდამომავალი, დადგრომილი მას ზედა, იგი არს, რომელმან ნათელ-გცეს სულითა წმიდითა“. |
ზედა | კლარჯ. | და იტყჳს: „აჰა ესერა განეხუნეს და იხილა სული ღმრთისაჲ, გარდამომავალი ვითარცა ტრედი“ და მომავალი მის ზედა ნეფსუთ არს, ჩანს ხოლო გარდამოსლვაჲ იგი. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ ქებათასა შინა სიძისა მისთჳს ღაღადებს და იტყჳს: „თუალნი შენნი, ვითარცა ტრედისანი ზედა სავსებასა წყალთასა“. |
ზედა | კლარჯ. | ამისი სახჱ აქუნდა ზოგს -რომელსამე ზედა, ნოვესა ზჱ ტრედსა მას, ვითარ-იგი მათსა ზე ძელითა და წყლითა იყო მათა ცხორება, და კაცთა ახლად შესაქმისა დასაბამ. |
ზედა | კლარჯ. | ესრეთ თქუან სულისა წმიდისაჲ, რამეთუ გარდამოჴდა ჭეშმარიტსა მას ზედა ნოვესა, მეორედ შესაქმისა მის დამბადებელსა, მრავალსახეთა მათ თესლთა გონებასა ერთბამად შეკრბად, |
ზედა | კლარჯ. | მოწაფეთა მათთჳს განგუაკრძალებთ ჩუენ და გარდამოჴდეს ჩუენ ზედა მღჳძარენი. |
ზედა | კლარჯ. | და მოივლინნეს ჩუენ ზედა ანგელოზნი. |
ზედა | კლარჯ. | ჩუენ ქუესკნელთა მათ ვეჭუდით და მოვიდეს და მოიწინეს ჩუენ ზედა ზესკნელისანი. |
ზედა | კლარჯ. | ჩუენ ჴორციელთა მათთჳს განკრძალულ ვიყვენით და მოეტევნეს ჩუენ ზედა სულიერნი. |
ზედა | კლარჯ. | და ჴმა-ყვეს ანგელოზთმთავართა: წმიდაო, წმიდაო, წმიდაო, რომელი ჰზი საყდართა ზედა დიდებისათა, რამეთუ ესე ბრძანებაჲ არს მამისაგან ნათლისა და ესე არს ბანაჲ ზეცისაჲ, მეორედ ზეგარდმო შობაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | ამას დღესა, რომელსა აღდგა მხოლოდშობილი ძჱ ღმრთისაჲ, მიჰფინა სული წმიდაჲ მოწაფეთა მათ ზედა და ჰრწმენა ამისი მოციქულთა მათ, რამეთუ აღდგომაჲ იგი, რომელ იქადაგა ანგელოზთაგან და უნდა, ნაცილ-ყვეს მცველთა მათ. |
ზედა | კლარჯ. | გარდამოჴდა სული წმიდაჲ და დაემკჳდრა მოწაფეთა მათ თანა, რაჲთა მიმოდადვან ძლიერებითა და სასწაულებითა შორის წარმართთა აღდგომისათჳს, რომელ აცილობდეს ჰურიანი იგი მისსა, რომელი-იგი მოვიდა ჯუარცუმად და აჩუენა სიყუარული თქუენ ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | მკალი იგი, რომელ არს დანაკისკუდი, რამეთუ ზედა ნახეთქსა კლდისასა აღმოსცენდა დანაკისკუდი, სავსჱ ნაყოფითა, და ჟამსა ჭამისასა იოვანჱსა დადრკის ძჱ იგი. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ ჟამსა მას ვნებისა მისისასა განეშორნეს ანგელოზნი ბრძანებითა მისითა, რაჲთა აღესრულოს მის ზედა ნებაჲ იგი უკეთურთაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი და დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდეს“, რამეთუ გამოუბრწყინდა დიდებაჲ იგი მისი ეკლესიასა მისსა ზედა, რომელ-იგი არს ყოველსა ქუეყანასა. |
ზედა | კლარჯ. | ანუ არა იცია, რამეთუ მეფეთა ზედა შჯული არა არს? |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ განლიგნებულმან ეროდია, ვითარცა ყრუმან და უტყუმან ასპიდმან, აბირა ასული იგი თჳსი, რაჲთამცა სთხოვა თავი იოვანე ნათლისმცემელისაჲ ლანკნასა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და დაითქა გუამი მის, ხოლო თავი ზე უჩნდა მყინვანრსა მას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო მან მიიღო და დაიდვა მუჴლთა თჳსთა ზედა და ტიროდა იგი მწარედ. |
ზედა | კლარჯ. | მას ჟამსა გულისხმა-ყო და მოეჴსენა მეფესა, ოდეს-იგი დღჱ უბნელდა მთასა ზედა, ვითარ-იგი ნათელი ბრწყინვალებისა დიდისაჲ იხილა მსგავსად ჯუარისა, და იცნა იგი. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო აწ შენ, უფალო ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, ინებე გამოცხადებაჲ ადგილისაჲ, რომელსა ზედა აღვჰმართო ნიში ჯუარისა შენისაჲ, რაჲთა იხილონ მოძულეთა შენთა და ჰრცხუენოდის, რამეთუ შენ, უფალო, შემეწიენ ჩუენ და ნუგეშინის-მეც ჩუენ. |
ზედა | კლარჯ. | და ვითარცა დამწუხრდა, მას ღამესა ჩუენებით დაადგრა ანგელოზი უფლისაჲ მირიან მეფესა და უჩუენა მას ბორცჳ ერთი არაგუსა წყალსა ზედა წიაღ კერძო, მახლობელად მცხეთასა. |
ზედა | კლარჯ. | და ჰრქუა მას: ესე ადგილი გამოურჩევიეს ღმერთსა და ამას ზედა აღჰმართე ნიში იგი ჯუარისაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | და აღჰმართეს ბორცუსა მას ზედა მძლჱ ნიში ჯუარისა მცხეთასა მახლობელად, მართალ წინაშე აღმოსავალით, დღესა კჳრიაკესა, აღვსებისა შემდგომად ზატიკის-ზატიკსა. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარცა იხილჱს საკჳრველებაჲ ესე სასწაული, რომელი ქმნა ცხოველისმყოფელმან მან ნიშმან ჯუარისამან კერპთა მათ ზედა, უფროჲს განუკჳრდებოდა საქმჱ ესე და ადიდებდეს ღმერთსა და სიხარულით თაყუანის-სცემდეს პატიოსანსა ჯუარსა. |
ზედა | კლარჯ. | და აჰა ესერა, სუეტი ნათლისაჲ სახედ ჯუარისა დაგა ზედა ჯუარსა მას და ათორმეტნი ანგელოზნი დაგჳრგჳნებულ იყვნეს. |
ზედა | კლარჯ. | „და ეჩონეს მათ განყოფილნი ენათანი, ვითარცა ცეცხლისანი, და დაადგრა თითუეულსა მათსა ზედა და აღივსნეს ყოველნი სულითა წმიდითა“. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო ბორცჳ იგი ჯუარისაჲ იხილვებოდა ძლიერად და ყოველი ქუეყანაჲ იძრვოდა, და მთათა და ბორცუთა და ღელეთა არმული ნისლისაჲ სულნელისაჲ აღვიდოდა, კლდენი შეიმურვოდეს და სულნელებაჲ დიდი მიეფინებოდა ყოველსა ზედა ქუეყანასა. |
ზედა | კლარჯ. | და შემდგომად ამისა სხუანი მრავალნი სასწაულნი იქმნებოდეს პატიოსნისა ჯუარისა ზედა ზეცით გარდამო. |
ზედა | კლარჯ. | ცეცხლისა ენათა მიიღებდეს არა შემწველისასა, არამედ მაცხონებელისა მის ცეცხლისასა, რომელმან ეკალი ცოდისაჲ შეწჳს და სული ბრწყინველე ქმნის, რომელი-იგი აწცა ესევე მოსლვად არს თქუენ ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ მისცა მაშინცა მოციქულთა, სახედ ენათა ცეცხლისათა დაადგრებოდა მათ ზედა, რაჲთა ახალნი შარავანდნი დაიდგნენ მათ სულიერნი – ცეცხლისა ენანი იგი თავთა მათთა. |
ზედა | კლარჯ. | ვაჲ თქუენდა, ქედფიცხელნო და წინდაუცუეთელნო გულითა, რამეთუ ერ უფლისა იყვენით და მგელ იქმნენით, და კბილნი თქუენნი აღილჱსენით კრავსა მას ზედა ღმრთისასა და დიდებისა მისისაგან უცხო იქმნენით. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ ჯოჯოხეთი შემდგომად წარტყუენვისა მის შეკრძალულთა მათ მისთა ელის და აწ თქუენ გიმზირის ნაცვალად მათსა და იტყჳს: ნუ იყოფინ განსუენებაჲ ებრაელთაჲ, რამეთუ უფლისა ზედა კადნიერ იქმნნეს და წარიტყუენნჱს. |
ზედა | კლარჯ. | ვაჲ თქუენდა, ჰურიათა, რაჟამს ჰხედვიდეთ ძელსა მას, რომელსა ზედა ჯუარს-აცუთ უფალი და მას ყოველი სოფელი თავყანის-სცემდე. |
ზედა | კლარჯ. | და ოდეს ჰხედვიდეთ მომავალსა ღრუბელთა ზედა და ანგელოზთაგან დიდებულსა უფროჲს მზისა ბრწყინვალჱსა. |
ზედა | კლარჯ. | „და რომელნი შეჰკრნე ქუეყანასა ზედა, კრულ იყვნედ ცათა შინა“. |
ზედა | კლარჯ. | ზედა კლდისაებრსა მაგას სარწმუნოებასა შენსა „აღვაშენო ეკლჱსიაჲ ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი არა ერეოდიან მას“. |
ზედა | კლარჯ. | მე ვარ, რომელმან ვთქუ: „დიდი სიხარული არნ ცათა შინა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს“. |
ზედა | კლარჯ. | მაშინ იქმნა მოსლვაჲ სულისა წმიდისაჲ, და არა ჴორციელად, ვითარცა ძჱ, და არცა ხატითა კაცობრივითა გამოჩნდა და არცა მსგავსებითა ტრედისაჲთა ეჩუენა მოსლვაჲ სულისა წმიდისაჲ, ვითარცა წყალთა მათ ზედა იორდანისათა. |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო შემდგომად დღესასწაულისა, რომელსა შინა ყოველი ნათესავი ჰურიათაჲ მასვე ადგილსა შეკრბის შჯულისა მიერ ბრძანებითა, მას ჟამსა განეფინა მადლი მოწაფეთა ზედა, რაჲთა მოაქცინეს თუალნი ყოველთანი და ყურნი, |
ზედა | კლარჯ. | რაჲთა ოდეს გარდამოჴდეს ნიჭი იგი ქრისტჱსი მოწაფეთა ზედა, წამოს მისთჳს, რომელი აღდგა და რომელნი უვარ-ჰყოფენ აღდგომასა ქრისტჱსსა მკუდრეთით, |
ზედა | კლარჯ. | არამედ აწ ალი ცეცხლისაჲ განყოფილ თავსა ზედა მოწაფეთასა. |
ზედა | კლარჯ. | ესრაჱთვე მადლი სულისაჲ სხუათაგან სხუათა ზედა მოვიდის და აღივსნის იგინი და პირველთა მათ არაჲ მოაკლდის. |
ზედა | კლარჯ. | პირველად მოვიდა მადლი მოციქულთა ზედა და მოიწია, ვითარცა კიდესა ქუეყანისასა და მათ მიერ გზა-ყო მორწმუნეთა მიმართ და კრებული აღივსო და აღმოდუღილი მადლისაჲ არა დამცირდა. |
ზედა | კლარჯ. | და რაჲ პეტრე წარმოჩინებული სულითა და აღმომდუღარჱ მადლითა შეიჭურნა ენითა ცეცხლისაჲთა და მიეფინა ენათა ზედა მგმობართასა და სიტყუა-უგო ენათა |
ზედა | კლარჯ. | და თქუა: „არა ვითარ თქუენ გგონიეს, ამათ სთრავს, არამედ ესე არს თქუმული წინაწარმეტყუელისა მიერ: მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა“. |
ზედა | კლარჯ. | ევედრენით, რაჲთა მოვიდეს ჩუენ ზედა ნაწუეთი, რაჲთა დავიცვეთ ჴსენებაჲ საკჳრველებათაჲ და მოვისთულოთ სარგებელი მადლისაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | ამას დღესა მეერგასესა მოეცა ძუელი იგი მცნებაჲ მოსეს მთასა მას ზედა სინასა. |
ზედა | კლარჯ. | ამას დღესა მოიხუნა მოსჱ წინაწარმეტყუელმან ფიცარნი იგი ქვისანი მთასა ზედა სინასა და მასვე დღესა შეიწყნარა კრებულმან მოციქულთამან მოსლვაჲ სულისა წმიდისაჲ, ნაცვალად ფიცართ მათ ქვისათა იყო, |
ზედა | კლარჯ. | „მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა და წინაწარმეტყუელებდენ ძჱნი თქუენი და ასულნი თქუენნი“. |
ზედა | კლარჯ. | და ძალისა მისისათჳს, რომელი-იგი მას ზედა ჯუარს ცუ… და არა ხოლო თუ აწ… რომლითა სძლეს მტე… სახჱცა იგი, რომელი ...ნისა… და განძლიერდებოდა. |
ზედა | კლარჯ. | და ვითარცა-იგი შემდგომად იტყჳს და მერმე თქჳს, ვითარმედ: „მონათა ჩემთა ზედა და მჴევალთა ჩემთა ზედა მათ დღეთა შინა მივჰფინო სულისაგან ჩემისა და წინაწარმეტყუელებდენ“. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ რომელნი გამოეძიებენ წიგნთა ზედა მიწევნით საუნჯითა მეცნიერებისაჲთა, სულიერად გულისხმა-ჰყოფენ. |
ზედა | კლარჯ. | და მით გამოაჩინა, ვითარმედ მერგასესა დღესასა დაკლვითგან პასექისაჲთ, რომელ არს აღვსებაჲ, მათ გამოეცხადა უფალი მთასა ზედა სინასა. |
ზედა | კლარჯ. | აწ უკუე იხილჱ მეერთებაჲ ახლისაჲ ამის ძუელსა მას და ვითარ-იგი, რაჟამს გამოეცხადნა უფალი მთასა ზედა სინასა, იყვნეს საშინელებანი დიდ-დიდნი, ღრუბელნი და ელვაჲ, ქუხილი და ძრვაჲ მთასა მას ზედა, რაჲთამცა შეაშინა ერი იგი. |
ზედა | კლარჯ. | და კუალად თქუა მანვე ძისათჳს: „სული ღმრთისაჲ ჩემ ზედა, რომლისათჳს მცხო მე და მომავლინა მახარებელად გლახაკთა და ნუგეშინისმცემელად ყოველთა მწუხარეთა“. |
ზედა | კლარჯ. | ამისთჳს თქუა ქრისტემან: „ცეცხლისა მიფენად მოვედ ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | კლარჯ. | და ამით სიტყჳთა აჩემა ესე მამასა და კუალად იტყჳს: „რომელი-იგი შთაჴდა ქუესკნელთა თანა ქუეყანისათა, იგივე არს, რომელი ამაღლდა ყოველთა ზედა ცათა, და მან მოსცნა რომელნიმე მოციქულნი და რომელნიმე წინაწარმეტყუელნი და რომელნიმე მწყემსნი და მოძღუარნი“. |
ზედა | კლარჯ. | რაჟამს-იგი განრისხნა ღმერთი კაცთა ზედა, თქუა: „მოვსპო კაცი, რომელ დავჰბადე პირისაგან ქუეყანისა“. |
ზედა | კლარჯ. | და თქუა იობ: „უკუეთუმცა იყო შუვადგომელი შორის ჩემსა და შენსა“ და კუალად იტყჳს: „ვინ განბჭოს შორის ჩემსა და შენსა და რაჲ-მე არს ცოდვაჲ იგი ჩემი, რამეთუ ესრჱთ განჰბჭე ჩემ ზედა“? |
ზედა | კლარჯ. | ნუ იყოფინ! არამედ რისხვაჲ და გულისწყრომაჲ მოავლინოს მათ ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | რომლისაგან სჳმონ ხოლო მოგჳ უცხო იქმნა სამართლად, და მერმე კუალად ანგელოზისაგან იწოდა გზასა ზედა ღმრთისმოშიშისა მისთჳს ჰინდოჲსა საჭურისასა და მასვე ჟამსა განცხადებულად სულისაგან წმიდისა ესმა: „მივედ და შეუდეგ ეტლსა“. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ „სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ“. |
ზედა | კლარჯ. | რომელმან-იგი მშჳდობაჲ ყო ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: „მშჳდობაჲ თქუენ თანა“. |
ზედა | კლარჯ. | და ჰრქუა მან პავლეს: „უფალმან მომავლინა მე, იესუ, რომელი-იგი გამოგეცხადა გზასა ზედა, მო-რაჲ-ხჳდოდე,“ რაჲთა აღიხილნე თუალნი და აღივსო სულითა წმიდითა. |
ზედა | კლარჯ. | და ერდოსა ზედა განკურვებითა ცანი განხმოლნი იხილნა. |
ზედა | კლარჯ. | პეტრე რაჟამს მივიდა კესარიად და ქრისტჱსთჳს ასწავებდა, იტყჳს წიგნი კორნელიჱსთჳს და მის თანა, ვითარმედ „ვიდრე იტყოდაღა პეტრე სიტყუათა ამათ, მოეფინა სული წმიდაჲ ყოველთა მათ ზედა, რომელთა ესმოდეს სიტყჳანი ესე“, |
ზედა | კლარჯ. | ვითარმედ წინადაცუეთილებისაგანნი იგი, რომელნი შევიდეს პეტრეს თანა, განუკჳრდებოდა, დასულებულ იყვნეს და იტყოდეს, ვითარმედ: „წარმართთაცა ზედა მადლი იგი სულის წმიდისა მიფენილ არს“. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ ნათელი, რომელ გამობრწყინდა დასაბამსა, განაძო ბნელი იგი, რომელ დგას უფსკრულთა ზედა და უფალი ჩუენი გამობრწყინდა აღსასრულსა სოფლისასა და აღჴოცა ბნელი იგი უფსკრულთაჲ, – ესე თჳთ არს ჴელმწიფებაჲ იგი ეშმაკისაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | და ვითარცა შევიდა ნათლისღებად, აღესრულნეს მის ზედა ზრახვანი მისნი, და რაჟამს ნათელ-იღო იორდანესა მდინარესა, ნათელი დიდძალი გამობრწყინდა მის ზედა და ეწამებოდა სულიცა იგი გარდამოსლვითა თჳსითა, ვითარცა იგი არს ძჱ ღმრთისაჲ, ვითარცა წერილ არს. |
ზედა | კლარჯ. | მერმე თქუა წინაწარმეტყუელმან: „განათლდი, განათლდი, იერუსალჱმ, რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი, დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდეს“. |
ზედა | კლარჯ. | მწუხრი დაეფლა, ვითარცა კრავი, მსგავსად მისად, რაჲთა არა უფლებდეს სიკუდილისა სიბნელჱ მის ზედა, ვითარცა კრავი იგი, რომელ დაიკლა ეგჳპტეს შინა. |
ზედა | კლარჯ. | განიზრახე თქუმული ესე: მრავალნი კაცისა მკლველნი თჳსსა საწოლსა ზედა აღესრულნეს. |
ზედა | კლარჯ. | და ჴელნი დასხნეს მათ ზედა და წარიგზავნეს იგინი სულისა წმიდისა მიერ, ჩას, რამეთუ სული წმიდაჲ იტყჳს და წარავლინებს, ცხოველ არს და მტკიცჱ და შემდგომი, ვითარცა-იგი პირველ, ვთქუათ ამენი. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარმედ: „ჯერ-უჩნდა სულსა წმიდასა და ჩუენ, რაჲთა არა უმეტეს დაგდვათ ტჳრთი მძიმე თქუენ ზედა, გარნა მისსა, რომელი-იგი უსაჴმრეს არს, რაჲთა განეშორნეთ თქუენ კერპთა დაკლოლთაგან, სისხლისაგან მშთვრისა და სიძვისა“. |
ზედა | კლარჯ. | და მოიჴსენენ მსხუერპლსა მას ზედა რომელ-იგი პირველ ჯმნულ იყვნენ მშობელნი იგი შენნი და ძმანი და ნათესავნი და თესლ-ტომნი იგი შენნი. |
ზედა | კლარჯ. | და „დასდებდა ჴელსა პავლე, და მოვიდოდა მათ ზედა სული წმიდაჲ, და იგინი იტტყოდეს ენათა და წინაწარმეტყუელებდეს“. |
ზედა | კლარჯ. | განვედ უბანთა ზედა და მუნ არავინ იხილო. |
ზედა | კლარჯ. | უფალი ზედა საკურთხეველსა ინაჴით მჯდომარჱ, სერაბინნი სამებისა წმიდისა გალობასა გალობენ, სახარებისა ჴმანი ჴმითა მაღლითა, და მოსლვაჲ სულისა წმიდისაჲ, გალობაჲ და შესხმაჲ სულიერი, ჴსნისა და ცხორებისა მომატყუებელი. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარცა უკუდავთა, და არა ვზრუნავთ წარწყმედისა ჩუენისათჳს და არცა გულისხმა-ვჰყოფთ საქმესა ამას საშინელსა, რომელი მარადის ჩუენ ზედა მოიწევის და ნათესავთა და მეგობართა ჩუენთა ჩუენგან განგუაშორებს. |
ზედა | კლარჯ. | და ამისსა შემდგომად შევიდიან ეკლესიად, ვითარცა მჴეცნი, ურთიერთას გულძჳრობით და იღრჭენედ კბილთა მათთა ერთმანერთსა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | აჰა ესერა, ძმანო ჩემნო, ვხედავთ, რამეთუ ესე ყოველი ჩუენ ზედა მოიწევის. |
ზედა | კლარჯ. | ამანვე სულმან წმიდამან მოსცა პავლეს მელეტეს ჭალაკსა, რაჲთა არა ევნოს, რაჟამს-იგი იქედნემან სცა და თითოპირთა მათთა ზედა სნეულებათა მადლი კურნებისაჲ მიიმადლა. |
ზედა | კლარჯ. | სადა არს, რომელმან დაჰბეჭდა საფასესა თჳსსა ზედა და შეკრა ვაშკარანი ჴელითა თჳსითა, და ბეჭედი იგი ჴელითა თჳსითა ვერღარა აღსტეხა, და ძალმან მისმან შეკრული იგი ვერღარა განჰჴსნა, რამეთუ სიმჴნჱ იგი ახოვნებისა მისისაჲ მოუძლურდა და ამაო იქმნა? |
ზედა | კლარჯ. | უკუეთუ გნებავს შეწევნად გლახაკთა, მიეც მას დღეთაგან, რომელთა ზედა გაქუს ბრძანებაჲ, და ნუ გარდახუალ მცნებათა ქრისტჱსთა, ნუ გარჱ-წარსცემ ყურსა შენსა სიტყუასა წერილისასა, ნუ დააკლდები ლოცვასა, ნუსადა განეშორები ეკლესიათა მათ შენთაგან. |
ზედა | კლარჯ. | და თუ რაჲმე მოიწიის მათ ზედა ბოროტისა საქმჱ, ჰბრძოლებედ ღმერთსა ამის სახისათჳს. |
ზედაცა | კლარჯ. | და ესრეთ ჯერ-არს ჩუენდა გულისხმის-ყოფაჲ, საყუარელნო, ვითარმედ: ესე ყოველი მომავალ არს ჩუენ ზედაცა. |
ზედა | კლარჯ. | და შევწიროთ მადლობაჲ უფლისა, რომელი ჴელმწიფედ განაგებს დაბადებულთა მისთა ზედა და გარდაცვალა ცხორებაჲ იგი, განბჭო სიკუდილი, ვითარცა ინება. |
ზედა | კლარჯ. | და აწ ვიხილოთ, სადა არს, რომელმან იგი შეკრიბა და იზრუნა და აღაშენა და შეამკო, და თუ რაჲ სარგებელ ეყო მას, რომელ-იგი დაუტევა, ანუ ვინ არიან, რომელნი იშუებენ მას ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ანუ თუ უმეცარ ხართ, ძმანო ჩემნო, ამას ყოველსა ზედა, რომელსა ვიტყჳ? |
ზედა | კლარჯ. | და იგინი მოგიცჳენ ბრძანებითა ღმრთისაჲთა, რომელმან-იგი სიყუარულისა შენისათჳს მომავლინა მე შენდა და წყალობისა შენისათჳს მაჴელმწიფა შენ ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | ჯერ-არს ჩუენდა, რაჲთა ვიგლოვდეთ და ვტიროდით თავთა თჳსთათჳს და არა მკუდართა ზედა, რამეთუ რომელი ტიროდის და იგლოვდეს მკუდარსა ზედა, არაჲ სარგებელ ეყოს მას, |
ზედა | კლარჯ. | და ყოველთა ნაშობთა მისთა ზედა განწესებულ არს და დაბეჭდულ და ვერ ეგების, ვითარმცა არა ყოველნი წარვდეგით მის წინაშე დღესა მას სარჩელისასა შეშინებულნი ძრწოლითა დიდითა. |
ზედა | კლარჯ. | და-ღათუ-ბერდეს ქუეყანასა ზედა, აღესრულოს ძირი მისი კლდესა ზედა. |
ზედა | კლარჯ. | და მწოდებელი იგი ჩუენი კართა ზედა დგას, ხოლო ჩუენ ვისწრაფით მონაგებთა შეკრებასა, რაჲთა სხუათა დაიუნჯონ და იხარებდენ მათ ზედა შემდგომად ჩუენსა. |
ზედა | კლარჯ. | უკუეთუ ეგო სარწმუნოებასა მაგას ზედა, ნეტარ ხარ შენ; |
ზედა | კლარჯ. | ანუ სიმართლე გუამისა შენისაჲ აღგძრვიდა წინააღდგომად ბრძანებასა უფლისასა, სიკეთჱ ხატისა შენისაჲ აღჰსძრვიდა რისხვაა ღმრთისასა შენ ზედა და აწ სალმობითა და უძლურებითა დაგაყენე ეგევითართაგან ბოროტთა, რაჲთა სული შენი ცოცხალ იქმნეს და უბიწო. |
ზედა | კლარჯ. | მოვავლინე მღჳძარებაჲ, რაჲთა დაგაშრო უძილობითა, რაჲთა განაგდო მზუაობრობაჲ და შეიდრიკო ზურგი შენი და იხილო, რაჲ-იგი ძეს წინაშე შენსა საშინელი განკითხვაჲ, და განვაგრძვე ღამჱ შენ ზედა, რაჲთა მოიჴსენნე ცოდვანი შენნი. |
ზედა | კლარჯ. | შეიწყნარე აწ ჭირთა განმრავლჱბაჲ, დაუთმე განსაცდელთა და ღუაწლთა, მომავალთა შენ ზედა, განარავვე ვედრებაჲ შენი უფლისა მიმართ და ყავ გონებაჲ შენი ზეცას, რამეთუ უფალი მოწყალჱ არს და შეიწყნარებს სინანულს და მიუტევებს შეცოდებათა. |
ზედა | კლარჯ. | არამედ იქმნის მის ზედა სიტყჳსა მისებრ მდიდრისაჲ მის და ვაებაჲ იგი მონისაჲ მის უჴმრისაჲ, რამეთუ არა ისმინა ჴმაჲ ვედრებისა მისისაჲ და არცა შეწყნარებულ იქმნა მიზეზი პასუხისა მისასაჲ. |
ზედა | კლარჯ. | რაჲთა არა სულსა ხოლო პატივ-სცეს მართალთასა, არამედ სარწმუნო ექმნეს, ვითარმედ არს ჴორცთაცა შინა მართალთასა ძალი., რომელი-იგი დავარდა საფლავსა ზედა ელისჱსსა მკუდარი, მკუდარისა გუამისა წინაწარმეტყუელისასა შეეხო და განცოცხლდა. |
ზედა | კლარჯ. | სადა არიან ეტლთა და ჰუნეთა ზედა მსხდომარენი და რომელთა ედგა საცხოვართა სიმრავლჱ? |
ზედა | კლარჯ. | ხოლო თავადმან ღმერთმან ყოველთამან, რომელი იტყოდა სულითა წმიდითა წინაწარმეტყუელთა მიერ, რომელმან მოავლინა იგი მოციქულთა ზედა აქა დღესა ამას ერგასისთასა, ესეცა მანვე თქუენ ზედა მოავლინენ, |
ზედა | კლარჯ. | და იყომცა მრავალი სიტყუაჲ ამას ზედა დღითი-დღედ მითხრობასა ამას საქმესა საკჳრველსა. |
ზედა | კლარჯ. | ვითარმედ: „ზედა წერილ იყვნეს ყოველნი იგი სიტყუანი, რომელთა იტყოდა უფალი თქუენდა მიმართ მთასა ამას ზედა, შორის ცეცხლსა, დღესა მას წოდებისასა“, ვითარ-იგი იტყოდა განცხადებულად დღესა მას, რომელსა იწოდენით ღმრთისა მიერ. |
ზედა | კლარჯ. | მეორედ აღაშენა მაცხოვარმან წარმართთაგან ჩუენ ქრისტეანეთა ეკლესიაჲ, რომლისათჳს ჰრქუა პეტრეს, ვითარმედ: „ამას კლდესა ზედა აღეშენოს ეკლესიაჲ ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას“. |
ზედა | კლარჯ. | მოგეცა თქუენ ზიარებად სულისა წმიდისა, საკურთხეველსა ზედა ახლისა რჩულისასა წმიდათა საიდუმლოთათჳს, რომელთა დასაბამი მიეღო, რაოდენი საღმრთოთა წიგნთა მოსცეს, და რაჲ-იგი არს ამათი ძალი, ვითარ არს მოსლვაჲ ამათდა და ოდეს და ვითარ-იგი ჴამს პყრობად. |
ზედა | კლარჯ. | რამეთუ თქუენდა სახლსა მას მორწმუნეთასა ღირს იქმნენით, რომლისათჳს წერილ არს: „რომელნი მმონებდენ მე, ეწოდოს სახელი ახალი, რამეთუ იკურთხეოდის ქუეყანასა ზედა“. |
ზედა | კლარჯ. | რომლითა გუაქუს გამოჴსნაჲ სისხლითა მისითა, მოტევებაჲ ცოდვათაჲ სიმდიდრისაებრ მადლისა მისისა, რომელი გარდაჰმატა ჩუენ ზედა და შემდგომად ამისა. |
ზედა | კლარჯ. | რომელი-იგი მოჰფინა ჩუენ ზედა მდიდრად იესუ ქრისტჱს მიერ, მაცხოვრისა ჩუენისა, რაჲთა განვმართლდეთ მადლითა მისითა და მკჳდრ ვიქმნნეთ სასოებითა ცხორებისა საუკუნოჲსაჲთა. |
ზედა | კლარჯ. | ეკლესია ჰრქჳან სახელშემსგავსებულად ყოველთათჳს შესაკრებელსა, და მოსახადელისა და ერთად მოსლვისა, ვითარცა-იგი ლევიტელთასა იტყჳს უფალი, ვითარმედ: „ყოველსა კრებულსა მოუწოდე კართა ზედა კარვისა საწამებელისათა“, და სასწაულება არს, რამეთუ მოუწოდე. |
ზედა | სინ.მრვლთ | ამისა შემდგომად ქუეყანასა ზედა გამოჩნდა და კაცთა შორის იქცეოდა, აღმო-რაჲ-ვიდა იორდანით, არა თუ საუცრით, არამედ ჭეშმარიტად მტერისაგან გამოიცადა უდაბნოსა გარე; |
ზედა | სინ.მრვლთ | და ადგილი იგი ჩუენი უღუაწ არს და ძუალნი ჩუენნი სადამე ჟამ წჳმითა დაილტვნიან, და არნ ჟამი სადამე, მზითა განჴმიან და გამოეჴუების ძუალთა ჩუენთა სლვითა უღირსთაჲთა ჩუენ ზედა დღითი-დღედ. |
ზედა | მცხ.რუთ | და ჰრქუა მათ: ნუ მრქუათ მე ნოომინ, არამედ მარქუთ მე სიმწარე, რამეთუ განამწარა ძლიერმან ჩემ ზედა, |
ზედა | მცხ.რუთ | და წარმოვიდეს მიერ ორნივე და მოვიდეს ბეთლემდ. და იყო, ვითარცა მოიწინეს იგინი ბეთლემდ, ოხრიდა ყოველი იგი ქალაქი მათ ზედა და თქუეს: უკუეთუ ნანდჳლ ნოომინ არს ესე? |
ზედა | მცხ.რუთ | და ამათ ელოდით თქუენ, ვიდრემდე განორძნდენ, და დაგიყენნე თქუენ, რათა არა ისხნეთ ქმარ? ნუ ეგრე, ასულნო ჩემნო, რამეთუ განმწარდა ჩემთჳს უფროჲს თქუენსა, რამეთუ ჴელი უფლისაჲ გამოვიდა ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | ძე ათექუსმეტის წლისა იყო დადგომასა მისსა მეფედ და ერგასისდაორ წელ მეფობდა იერუსალჱმსა ზედა და სახელი დედისა მისისა იექელთა იერუსალჱმით. |
ზედა | მცხ.იობ | აწ უკუე რაჲმე არს? ცუდადმე რას ჴმობსა ვირი ველური, არამედ საზრდელსა ეძიებნ? ანუ თუ აუტევის ჴმაჲ ჴარმან, ბაგასა ზედა წინაშე რაჲ უცნ საჭმელი? |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ესმეს ქმარსა მას მისსა და დაუდუმნეს მას და თავს-იდვას მისი, დაემტკიცნენ ყოველნივე აღთქმანი იგი მისნი და ყოველნივე დროებანი იგი მისნი, რომელ დრო-ყო თავსა თჳსისათჳს და დადგენ იგინი მის ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და სცხედ მას მეფედ კურთხევად სადუკ მღდელმან და ნათან წინაწარმეტყუელმან ყოველსა ზედა ისრაჱლსა, და ნესტუსა დაბერეთ და თქუთ: უკუნისამდე ცხოვნდინ მეფე სოლომონ! |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აღმოვედინ აქავე და თქუენ მის თანა, და შემოვიდეს იგი და დაჯდეს იგი საყდართა ჩემთა. და იგი მეფობდეს ჩემ წილ და მას მივსცე ბრძანება, რათა მეფობდეს იგი ყოველსა ზედა იუდასა და ისრაჱლსა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და შთავიდა სადუკ მღდელი და ნათან წინაწარმეტყუელი და ქერეთი და ოფელეთი. და აღსვეს სოლომონ ზედა საჴედარსა მეფისა დავითისასა და შთავიდეს გეონად. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ჰრქუა მას: შენ იცი, რამეთუ ჩემი იყო მეფობა და ჩემ ზედა იყო პირი ყოვლისა ისრაჱლისა მეფობად. და იქცა მეფობა და იქმნა ძმისა ჩემისა, რამეთუ ღმრთისა მიერ იყო. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | აწ ცხოველ არს უფალი, რომელმან განმამზადა მე და დამსვა მე საყდარსა ზედა დავითის, მამისა ჩემისასა, და ყო სახელი ჩემი, ვითარცა მეტყოდა მე უფალი, რამეთუ დღეს სიკუდილით მოკუდეს ადონია. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | მიაქცია უფალმან სისხლი იგი მისი უსამართლო თავსავე ზედა მისსა, ვითარცა შეემთხჳა ორთა მათ კაცთა მართალთა და უსახნიერესთა მისთა, და მოსწყჳდნა იგინი მახჳლითა და მამამან ჩემმან არა უწყოდა სისხლი იგი. აბენერ, ძე ნერისი, ერისთავი ისრაჱლისა, და ამესა, ძე იეთერისი, ერისთავი იუდასი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და მისცა მეფემან სოლომონ ბანია, ძე იუდასი, იოაბის წილ ერსა მას ზედა და მეფობა წარემართებოდა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იყოს დღესა მას მოსულისა შენისასა, და ნუ წიაღჴდენ ნაღვარევსა მას კედრონისასა. უწყებით უწყოდე, რამეთუ მოჰკუდე და სისხლი შენი იყავნ თავსა შენსა ზედა. და აფუცა იგი მეფემან მას დღესა შინა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და მიავლინა მეფემან და მოუწოდა სემეის და ჰრქუა: არა გაფუცე შენ უფლისა და დავდევ შენ ზედა აღთქმა და ვთქუ: დღესა, რომელსა განხჳდე იერუსალჱმით და მიხჳდე მარჯულ ანუ მარცხლ, უწყებით უწყოდე, რამეთუ სიკუდილით მოჰკუდე, და მარქუ მე: კეთილ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელ მესმა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და შეიყუარა სოლომონ უფალი სლვად მცნებათა მათ დავითის, მამისა თჳსისათა, ხოლო მაღალთა მათ ზედა იგიცა შესწირვიდა მსხუერპლსა და უკმევდა საკუმეველსა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აზარია, ძე ნათანისი, ზედა საქმისა მაწვეველად და ზაბოთ, ძე ნათანისი, მღდელი-საყუარელი მეფისა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და დაედგინნეს სოლომონს ათორმეტნი მბრძანებელნი ისრაჱლსა ზედა მოღუაწედ და წინამძღუარად და როჭიკისა მიმცემელად სახლსა მას სამეუფოსა, რომელთა ხუდის წელიწადსა შინა როჭიკისა მიცემა თჳთო თჳთოს თვესა მას. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | გამერ, ძე სადადესი, ქუეყანასა მას გაადისასა, ქუეყანასა მას სეონისასა, მეფესა მას ზედა ესებონისასა, და ოგს, მეფესა მას ზედა ბასანისასა. და ნასიბ ქუეყანასა მას იუდასასა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | რამეთუ ჴელმწიფე იყო ყოველსა ზედა წიაღ მდინარით თაფსაით ვიდრე გაზადმდე ყოველსა მას მეფობასა ვიდრე წიაღ მდინარედმდე, და იყო მისა მშჳდობაჲ ყოველთაგან გარემოთა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იყო, ვითარცა ესმა სიტყვა ესე სოლომონისი ქირამს, განიხარა ფრიად და თქვა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი, რომელმან მოსცა დავითს შვილი ბრძენი ერსა ამას ზედა დიდსა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და უხუცესნი მბრძანებელნი, რომელ დაედგინნეს სოლომონს, ზედა საქმესა მას მოძღურად სამ ათას და ხუთას ზედა ერსა მას მოქმედსა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | გარემო და ზედა მოტიხრულ სამნაკეცლად განწვალვით. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ორნი სუეტისთავნი ზედა სუეტთა მათ დასხმითნი სპილენძისანი, ხუთ წყრთა - სიმაღლე ერთისა მის სუეტისა თავისა და მეორისა მის სუეტისა - ხუთ წყრთა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | სატიხართა მათ ზედა ორთავე სუეტთასა ბროწლის სახედ ორასი გარემო მოდგომილი ორთავე მათ სუეტისთავთა. |
ზედ | მცხ.მეფ3 | და ზედ სუეტისთავთა მათ მოაქმნა შროშნისსახედ და აღასრულა საქმე იგი სუეტთა მათ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და სამყაროთა ზედა, რომელთა დგა საზომით გარემო ათ წყრთა და მოადგა სამყაროთა მათ ზედა და დასხმით დასამტკიცებელად. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ესე ქმნილებაჲ იყო მექონოთთა მათ ხორშად ქმნულ ზედა და ხორშად ქმნულ გარემო წარსავალთა მათ და ზედ |
ზედ | მცხ.მეფ3 | ხორშთა მათ წარსავალთასა ლომისსახენი და კურონი და ქერობინნი და ზედა გარემოსავალთა მათ ეგრევე სახედ და ზედ ლომთა მათ და კუროთა მათ ქმნულებაჲ დამოსლვითა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ოთხნი მჴარნი ზედა ოთხთა მათვე კიდეთა მექონოთისათა, მუნვე შემართ მექონოთად ბეჭნი მათნი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | ზედა თავსა მას მექონოთისასა წყრთისა ერთისა კერძო სიდიდით მრგულად გარემო ზედა თავსა მის მექონოთისასა და ჴელნი მისნი გამოდგმითნი მისგანვე. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ოთხასნი ბროწეულისსახენი ორთა მათ სატიხართა და ოთხნაკეცად მოდგმული ბროწეულისსახედ მათვე საქციელთა მექონოთისათა ზედა ორთა მათვე სუეტთა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ქოთნისსახენი იგინი ქვაბნი ათნივე ზედა მექონოთთა მათ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ქმნა სოლომონ ყოველი იგი სამსახურებელი ტაძრისა მის უფლისასა და საზორველი იგი ოქროსანი და ტაბლა იგი, რომელსა ზედა პური იგი შესაწირავისა დაიდებოდა, ოქროსა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | რამეთუ ქერობინთა მათ განეფინნეს ფრთენი ზედა ადგილსა მას კიდობნისასა და დაფარეს ქერობინთა მათ კიდობანი იგი და სიწმიდენი მისნი ზეშთა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და თუ ჭეშმარიტად დაიმკჳდროს ღმერთმან კაცთა შორის ქუეყანასა ზედა, უკუეთუ ცანი ცათანი ვერ შემძლებელ არიან შენდა, აწ ვითარმე სახლი ესე, რომელ აღვაშენე სახელისა შენისა, იყოს საყოფელად შენდა? |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ეშინოდის შენგან ყოველთა დღეთა, რაოდენ ცხონდენ ზედა პირსა ქუეყანისასა, რომელ მიეც მამათა მათ ჩუენთა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და შენ ისმინო ზეცით, განმზადებულით სამკჳდრებელით შენით და ჰყო მსგავსად ყოვლისავე, რომელსაცა ილოცვიდეს შენდამი უცხოთესლი იგი, რათა სცნან ყოველთავე ნათესავთა ქვეყანისათა სახელი შენი და ეშინოდის შენგან ერსა შენსა ისრაჱლსა და სცნან, რამეთუ სახელი შენი წოდებულ არს ზედა ტაძარსა მას, რომელ აღვაშენე. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | რამეთუ შეგცოდონ შენ, რამეთუ არა არს კაცი, რომელმან არა ცოდოს, და თუ მოავლინო მათ ზედა, და მოსცნე იგინი წინაშე მტერთა, წარტყუენენ იგინი წარმტყუენველთა თჳსთა ქუეყანად მტერთასა შორიელთა, გინა თუ მახლობელთა; |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და დღესა მას მერვესა განუტევა ერი იგი და აკურთხეს მეფე, და წარვიდეს თჳთვეულად სამკჳდრებელსა თჳსსა სიხარულითა გულისათა განმხიარულებულნი ყოველთა მათ ზედა კეთილთა, რომელ ყო უფალმან დავითისთჳს, მონისა თჳსისა, და ერისა თჳსისა ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ჰრქუა მას უფალმან: ვისმინე ჴმისა შენისა ლოცვათა შენთა და თხოვათა შენთა, რომელ ითხოვე წინაშე ჩემსა, ვყავ შენთჳს მსგავსად ყოვლისა ლოცვისა შენისა, განვსწმინდე ტაძარი ეგე, რომელ აღაშენე დადებად სახელი ჩემი მას ზედა უკუნისამდე და იყუნედ თუალნი ჩემნი და გული ჩემი მას შინა ყოველთა დღეთა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აღუმართო საყდარი სუფევისა შენისა ზედა იერუსალჱმსა უკუნისამდი, ვითარცა ვეტყოდე დავითს, მამასა შენსა, და ვთქუა: არ მოაკლდეს შენი კაცი წინამძღურად ისრაჱლსა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და თქუან: ამისთჳს, რამეთუ დაუტევეს უფალი ღმერთი მათი, რომელმან გამოიყვანნა მამანი მათნი ეგჳპტით სახლისა მისგან კირთებისასა, და შეუდგეს ღმერთთა უცხოთა და თაყუანი-სცეს მათ და მონეს მათ. ამისთჳს მოავლინა უფალმან მათ ზედა ყოველი ძჳრი (მას ჟამსა გამოიყვანა სოლომონ ასული იგი ფარაოსი ქალაქით დავითისით სახიდ თჳსა, რომელი-იგი აშენა თავისა თჳსისა). |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ესე იყუნეს მთავარნი, რომელნი დაედგინნეს ზედა, რომელნი იქმოდეს საქმესა მას სოლომონისასა ხუთასერგასისი, რომელთა აქუნდათ საქმარნი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იყავნ უფალი ღმერთი შენი კურთხეულ, რომელსა სათნო-უჩნდი შენ მიცემად საყდრისა ისრაჱლისასა, რამეთუ შეიყუარა უფალმან ისრაჱლი სამკჳდრებელად უკუნისამდე და დაგადგინა შენ მეფედ მათ ზედა და ყოფად სასჯელისა და სამართლისა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ქმნა მეფემან სოლომონ სამასი ჰოროლი ოქროსი ჭედილი და სამას-სამასი დრაჰკანი ზედა თჳთეულად ოროლებსა მას. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ექუს მენაკ აღსავალი საყდრისა და თავნი კუროთანი ზედა საყდარსა მას ზურგით კერძო და ჴელნი იმიერ და ამიერ ზედა საყდარსა მას და ორნი ლომნი იმიერ და ამიერ ჴელთა მათ თანა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ათორმეტი ლომი დგა ზედა აღსავალთა მათ მენაკთა იმიერ და ამიერ და არა იპოვა ესევითარი სახე ყოველთა შარავანდთა თანა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ესე სახე იყო, რომლითა-იგი აღიღო ჴელი თჳსი სოლომონ მეფისა ზედა, აღაშენა მაღალნი იგი და აღაგნა ზღუდენი იგი დავითის, მამისა მისისა. |
ზედაცა | მცხ.მეფ3 | და შენ აღგიღო და მეფობდე, რომელთა ზედაცა უნდეს გულსა შენსა და იყო შენ მეფე ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და რიცხჳ დღეთა მეფობისა სოლომონისთა იერუსალჱმსა ზედა ყოველსა ისრაჱლსა ორმეოც წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | მამამან შენმან დაამძიმა ჩუენ ზედა უღელი და შენ აღამცირე ფიცხელად იგი მონება მამისა შენისა და მძიმე იგი უღელი, რომელ იყო ჩუენ ზედა, და გმონო შენ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და სიტყუად იწყეს ყრმებმან და თანაზრდილთა მისთა, რომელნი დგეს წინაშე მისსა, და ჰრქუეს: ესრე არქვა ერსა მას, რომელნი გეტყოდეს შენ, ვითარმედ: მამამან შენმან დაამძიმე უღელი ჩუენ ზედა და შენ აღამცირე ურჩთაგან. ესრე ჰრქუა მათ: ნეკი ჩემი უმახჳლეს არს წელთა მამისა ჩემისათა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | ხოლო მამამან ჩემმან დადვა თქუენ ზედა უღელი იგი მძიმე და მე დავსძინო მას ზედა, მამა ჩემი გასწავლიდა თქუენ კვერთხითა და მე გასწავლნე თქუენ გველითა და ღრიანკალითა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ეტყოდა მათ მსგავსად ზრახვისა მის ყრმებისასა და ჰრქვა: მამამან ჩემმან დაამძიმა უღელი თქუენ ზედა და მე დაურთო მას ზედა, მამამან ჩემმან გასწავლნა თქვენ კუერთხითა და მე გასწავლნე თქუენ გველითა და ღრიანკალითა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ძეთა მათგანთა ისრაჱლისათა, რომელნი სხდეს ქალაქთა მათ იუდასთა, მეფობდა მათ ზედა რობუამ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იყო, ვითარცა ესმა ყოველსა ისრაჱლსა, ვითარმედ მოიქცა იერობუამ, მიავლინეს და მოიყვანეს იგი ერმან და დაადგინეს იგი მეფედ ისრაჱლსა ზედა, და არა ვინ შეუდგა სახლსა მას დავითისსა, გარნა ნაწილი იგი ხოლო იუდასი და ბენიამენისი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და, აჰა, კაცი ღმრთისა მიიწია იუდათ სიტყჳთა უფლისათა ბეთელად, და იერობუამ დგა ზედა საკურთხეველსა მას შეწირვად. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ჴმა-უყო საკურთხეველსა მას სიტყჳთა უფლისათა და თქუა: საკურთხეველო, საკურთხეველო, ესრე იტყჳს უფალი: აჰა, ძე იშვეს სახლსა მას დავითისასა, იოსია სახელი მისი. და შეიწირნეს შენ ზედა ქურუმნი ეგე მაღალთა მათგან, რომელნი შესწირვენ შენ ზედა და ძვალნი კაცთანი დაწუნენ შენ ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და საკურთხეველი იგი განიპო და დაითხია სიპოხე იგი, რომელ იყო ზედა საკურთხეველსა მას მსგავსად სასწაულისა მის, რომელ მოასწავა კაცმან ღმრთისამან სიტყჳთა უფლისათა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ჰრქუა ძეთა მათ: დასხენით ვირსა. და დასხნეს ვირსა და დაჯდა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იყო, ვიდრე სხდეს იგინი ტაბლასა მას ზედა, იყო სიტყუაჲ უფლისა წინაწარმეტყუელისა მის, რომელმან მიაქცია იგი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აღიხუნა წინაწარმეტყუელმან ჴორცნი იგი კაცისა მის ღმრთისანი და დადვა იგი ზედა ვირსა მას, და წარიღო იგი ქალაქად თჳსა მოხუცებულმან მან წინაწარმეტყუელმან ტყებად და დაფლვად იგი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | რამეთუ აღესრულოს ყოველი იგი, რომელსა იტყოდა სიტყჳთა უფლისათა ზედა საკურთხეველსა მას ბეთელსა და ზედა სახლთა მათ მაღალთასა, რომელ არიან სამარიას. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აღადგინოს უფალმან თჳსა მეფედ ზედა ისრაჱლსა, რომელმან დასცეს სახლი იერობუამისი მას დღესა შინა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და რობუამ, ძე სოლომონისი, მეფობდა ზედა იუდასა. ძე ორმეოცდაერთისა წლისა იყო რობუამ დადგომასა მას მისა მეფედ, და ათჩჳდმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს ქალაქსა, რომელი გამოირჩია უფალმან დადებად სახელი მისი მას ზედა ყოველთაგან ნათესავთა ისრაჱლისათა, და სახელი დედისა მისისა ნაამა ამანიტელი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აღაშენნეს მათცა თჳსა მაღალნი და მაღნარნი ზედა ყოველსა ბორცუსა მაღალსა ქუეშე ყოველს ხესა მაგრილობელსა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და გამოვიდა ბაას, მეფე ისრაჱლისა ზედა იუდასა და აღაშენა რამა, რათა არა იყოს გამოსლვა და შესულა ასა, მეფისა იუდასი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ნაბატ, ძე იერობუამისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა წელსა მას მეორესა ასაის, მეფისა იუდასსა, და მეფობდა ისრაჱლსა ზედა ორ წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და წელსა მას მესამესა ასა მეფისა იუდასსა მეფობდა ბაასა, ძე აქიასი, ზედა ყოველსა ისრაჱლსა, თერსას, ოცდაოთხ წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აჰა, მე აღვადგინო შემდგომად ბაასისსა ზედა სახლისა მისისა და მივსცე სახლი მისი ვითარცა იერობუამისი, ძისა ნაბატისნი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | ჴელითა იუს, ძისა ანანიას, წინაწარმეტყუელისათა იტყოდა უფალი ზედა ბაასისა და ზედა სახლსა მისსა ყოვლისა მის უკეთურებისა, რომელ ქმნა წინაშე უფლისა განსარისხებელად მისა საქმითა ჴელთა თჳსთათა ყოფად და მსგავსად, ვითარცა სახლი იგი იერობუამისი დასაცემელად მისა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | წელსა ოცდამეექუსესა [ასა] მეფისა იუდასასა ელა, ძე ბაასისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა თერსას ორ წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აღდგა ზამბრი მის ზედა, მონა თჳსი, რომელ-იგი იყო მთავარ ზოგთა ზედა ჭურჭელთა მისთა და იგი სუმეულ იყო სახლსა მას ასარისსა ეზოსმოძღურისა თესარისას. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აჴოცა ზამბრი ყოველი იგი სახლი ბაასისი მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელსა იტყოდა ზედა სახლსა ბაასისასა ჴელითა იუ წინაწარმეტყუელისათა |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იყო, ვითარცა იხილა ზამბრი, ვითარმედ გამოაქუს ქალაქი იგი, შევიდა სენაკსა ერთსა სახლისა მის მეფისასა და დაიწვა ზედა თავსა თჳსსა სახლი იგი მეფისა და მოკუდა |
ზედა | მცხ.მეფ3 | წელსა მას მეოცდათერთმეტესა ასა მეფისა იუდასსა მეფობდა ამბრი ზედა ისრაჱლსა ათორმეტ წელ და თერსას მეფობდა ექუს წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აქაბ, ძე ამრისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა წელსა მას ოცდამეათურამეტესა ასა მეფისა იუდასსა. მეფობდა აქაბ, ძე ამრისი, ზედა ისრაჱლსა და სამარიას ოცდაორ წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აბდიას გზასა ზედა შეემთხჳა ელია წინა მისა მარტო და ისწრაფა აბდია და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და თქუა: შენ ხარა, უფალო ჩემო ელია? |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აწ მოგუცენით ჩუენ ორნი ზუარაკნი და გამოირჩიონ ერთი იგი მათ და განაგონ ასოეულად და დადვან ზედა შეშასა და ცეცხლსა ნუ შეახებედ. და მე ვყო ერთი იგი ზუარაკი და დავდვა ზედა შეშასა და ცეცხლი არა მივახო. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და დააზვინა შეშა იგი ზედა საკურთხეველსა მას, რომელ ქმნა და განაგო ასოეულად ზვარაკი იგი და დადვა ზედა შეშასა მას და აღზვინა ზედა საკურთხეველსა მას. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ჰრქუა: მომართუთ მე ოთხითა ლაგჳნითა წყალი და დაასხით ზედა შესაწირავსა მაგას და შეშასა. და ჰრქუა: დაასხით! და დაასხეს და თქუა მეორედ: დაასხით! და დაასხეს; თქუა მესამედ: დაასხით! და დაასხეს. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | ვითარცა იხილა ყოველმან ერმან, დავარდეს პირსა ზედა თჳსსა და თქუეს: ნანდვილვე უფალი იგი არს, უფალი იგი არს ღმერთი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აღვიდა აქაბ ჭამად და სუმად და ელია აღჴდა თავსა მთისა მის კარმელისასა და დადრკა ქუეყანად და დადვა პირი თჳსი ზედა მუჴლთა თჳსთა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | (და მივიდა წინაწარმეტყუელი მეფისა მის ისრაჱლისა და ჰრქუა მას: განძლიერდი და უწყოდე და იხილე, რა ყო. რამეთუ შემდგომად ამის წელიწდისა ძე ადერისი, მეფე ასურასტანისა, გამოსლვად არს შენ ზედა). |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ნეშტნი იგი მიივლტოდეს აფეკად, ქალაქსა თჳსსა, და დაეცა ზღუდე იგი ოცდაშჳდი ათასთა მათ ზედა კაცთა ნეშტთა და ძე იგი ადერისი ივლტოდა და შეივლტოდა სახიდ თჳსა სენაკით სენაკად. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და მოვიდა წინაწარმეტყუელი და დადგა წინაშე მეფისა მის გზასა ზედა და დაიხურნა თუალნი თჳსნი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ჰრქუა მას იეზაბელ, ცოლმან მისმან: აწ ეგრეთ ჰყოა შენ მეფობა ეგე შენი ისრაჱლსა ზედა? აწ აღდეგ და ჭამე პური და განიფრთხუე და მე მიგცე შენ ვენაჴი იგი ნაბოთესი იეზრაიტელისა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | აჰა, მე მოვავლინო შენ ზედა ძჳრი და აღატყდეს შემდგომად შენსა, და მოვსპო აქაბისი და არა დაუტეო, რომელი აფსმიდეს კედელსა და ჭირვეული იგი და დაცემული ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | იხილე, ვითარ შეიკდიმა აქაბ პირისაგან ჩემისა და შეინანა და თქუა უფალმან: არა მოვავლინო ძჳრი დღეთა მაგისთა, არამედ დღეთა ძისა მაგისისათა მოვავლინო ძჳრი ზედა სახლსა მაგისსა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და შეკრიბნა მეფემან ისრაჱლისამან ყოველნი წინაწარმეტყუელნი თჳსნი, ვითარ ოთხას ოდენ კაცი და ჰრქუა მათ მეფემან: მივიდე რამათ გალადისა ზედა ბრძოლად, ანუ ადგილ-ვიპყრა? და ჰრქუეს: აღდეგ და მოცემით მოსცეს უფალმან ჴელთა მეფისათა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და მეფე ისრაჱლისი და იოსაფატ, მეფე იუდასი, სხდეს თჳთვეულად, სავარძელთა ზედა ჭურვილნი ბჭეთა მათ თანა სამარიასათა და ყოველნი იგი ქურუმნი მისნობდეს წინაშე მათსა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ჰრქუა მიქეა: არა ეგრე, არა თუ მე რაჲმე, არამედ ისმინე სიტყუაჲ უფლისა, რამეთუ ვიხილე უფალი ღმერთი ისრაჱლისა მჯდომარე ზედა საყდართა თჳსთა და ყოველნი ერნი ზეცისანი დგეს გარემო მისა მარჯულ და მარცხლ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აწ, აჰა, მოსცა უფალმან სული სიცრუსა პირსა ყოველთა მათ წინაწარმეტყუელთასა და უფალი იტყოდა შენ ზედა ძჳრსა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და განძლიერდა ღუაწლი იგი მას დღესა შინა და მეფე დგა ზედა ეტლთა მათ პირისპირ ასურასტანელთა მათ დღითგან მიმწუხრამდე. და გარდამოექანებოდა სისხლი იგი წყლულისა მისგან და აღავსებდა უბესა მის ეტლისასა. და ვითარცა დამწუხრდა, აღმოჴდეს სულნი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იოსაფატ, ძე ასასი, მეფობდა ზედა იუდასა წელსა მეოთხესა აქაბ მეფისა ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | ამისთჳს, რამეთუ აღგამაღლე შენ ქუეყანასა ზედა და მიგეც შენ წინამძღურად ზედა ერსა ჩემსა ისრაჱლსა, ხჳდოდე შენ გზათა მათ იერობუამისთა და აცთუნე ერი ჩემი ისრაჱლი განრისხებად ჩემდა ამაოებითა მით თჳსითა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და რიცხჳ დღეთა დავითისათა, რაოდენ მეფობდა ისრაჱლსა ზედა, ორმეოც წელ, რამეთუ ქებრონს მეფობდა შჳდ წელ და იერუსალჱმს მეფობდა ყოველსა ზედა ისრაჱლსა ოცდაცამეტ წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და მოკუდა ძე იგი ამის დედაკაცისა ღამე, რამეთუ დააწვა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | მიუგო დედაკაცმან, რომლისა იყო ყრმა იგი ცოცხალი, და ჰრქუა მეფესა (რამეთუ შეელმა მუცელი მისი ზედა შვილსა მას თჳსსა) და თქუა: ჩემდა მოიხილე, მეფე, მიეცით მაგას ყრმა იგი ცოცხალი და სიკუდილით ნუ მოაკუდინებთ და ერთი იგი იტყოდა: ნუცამცა ჩემდა არს, ნუცა მაგისა, განკვეთეთ ორგან! |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აქიელ, მოღუაწე და ელიაბ, ძე იოასი, ერსა ზედა და ადონირამ, ძე ედრამისი, - ხარკთა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და დართვა ტაძარი იგი ზედა კედელთა მათ და სვეტთა მათ რიცხჳ სვეტებისა მის ორმეოცდახუთ და ათხუთმეტგან განკარულ შინაგან. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ათორმეტი კურო ქვეშე ზღუასა მას, სამნი იგი ხედვიდეს სამხრად კერძო და სამნი იგი ხედვიდეს ჩრდილოდ კერძო და სამნი იგი ხედვიდეს ზღუად მიმართ და სამნი იგი ხედვიდეს აღმოსავალად, და ზღუაჲ იგი მათ ზედა და ბჭენი ყოველთანი შემართ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და განეღებოდეს შედგმულსა ზედა ჴელთა მისთასა და ხორშთა მისთა ქერობინნი და ლომნი და დანაკისკუდნი გამოქმნულნი მისგან პირისპირ ურთიერთსა შინაგან და გარეშე. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ჰრქუა ელისე გეეზს: შეირტყ სარტყელი წელთა შენთა და მიიღე კუერთხი ეგე ჩემი ჴელთა შენთა და წარვედ, და თუ ვინმე შეგემთხჳოს კაცი, ნუ აკურთხევ მას და, თუ ვინმე გაკურთხევდეს, ნუ მიუგებ მას სიტყუასა, და დასდევ კუერთხი ეგე ჩემი პირსა ზედა მის ყრმისასა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ქმნა იერობუამ სახლნი ზედა მაღალთა მათ და დაადგინნა ქურუმნი, ნაწილი ერთი ერთისა მისგან, რომელნი არა იყუნეს სახლისა მისგან ლევისა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | ამისთჳს მოვავლინო მე ძჳრი ზედა სახლსა მას იერობუამისსა და მოვსპო იერობუამისი, რომელი აფსმიდეს კედელსა, შეღრეკილ და დაჴსნილ შორის ისრაჱლისა და შევკრიბო შემდგომად სახლისა მის იერობუამისი, ვითარცა ვინ შეკრების ნაგევი ვიდრე მოსრულებადმდე მისა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იყო, მეფობასა მას მისსა მათ ზედა დასცა ყოველი იგი სახლი იერობუამისი ვიდრე მოსრვადმდე მისა მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელსა იტყოდა ჴელითა მონისა თჳსისა აქია სელონიტელისათა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ეუს, ძესა ამესისასა, მეფედ ისრაჱლსა ზედა და ელისეს, ძესა საფატისსა, აბელმაულელსა უცხო წინაწარმეტყუელად შენ წილ. |
ზედა | მცხ.იგავ | სიბრძნე გამოსავალთა იქებინ და უბანთა ზედა განცხადებულად იქცევის, |
ზედა | მცხ.იგავ | ზედა წუერთა ზღუდეთასაჲ იქადაგების, ბჭეთა ზედა ძლიერთასა დაადგრების, ბჭეთა ზედა ქალაქისათა კადნიერად იტყჳნ. |
ზედა | მცხ.იგავ | რაჟამს მოიწიოს თქუენ ზედა ჭირი მომსრველი და ოდეს იგლოვდეს თქუენ ზედა მეყსეულად შფოთი, ხოლო დაქცევაჲ მსგავსად ნიავქარისა მოვიდეს, ანუ რაჟამს მოგიჴდეს თქუენ ჭირი და გარემოდგმაჲ. |
ზედა | მცხ.იგავ | რომელნი იხარებენ უკეთურებას ზედა და უხარის გულარძნილებასა ზედა ბოროტსა; |
ზედა | მცხ.იგავ | რამეთუ უხარინ ყოველსა ზედა, რომელი სძულს ღმერთსა, და შეიმუსრვის არაწმიდებითა სულისა თჳსისათა. |
ზედა | მცხ.იგავ | და დაიდგენ იგინი თხემსა შენსა ზედა მარადის და შეიბენ ყელსა შენსა, |
ზედა | მცხ.იგავ | რამეთუ მაღალთა ზედა მწუერვალთა დგას და შორის ალაგთა იპოების. |
ზედა | მცხ.იგავ | რაჟამს განჰმზადებდა ცათა, მე მის თანა ვიყავ, და ოდეს განაჩინებდა საყდართა თჳსთა ქართა ზედა. |
ზედა | მცხ.იგავ | და ოდეს განაძლიერებდა ზესკნელთა ღრუბელთა ზედა, ვითარ-იგი კრძალულად დასდებდა წყაროთა ცასა ქუეშე, |
ზედა | მცხ.იგავ | ოდეს-იგი დაუდვა ზღუასა წესი მისი, რათა არა გარდაჴდენ წყალნი ზედა პირსა მისსა. და ოდეს დაამტკიცებდა საფუძველთა ქუეყანისათა, |
ზედა | მცხ.იგავ | ოდეს იშვებდა ქუეყანისა განსრულებასა ზედა, შვებულ იქმნა ძე კაცისაცა. |
ზედა | მცხ.იგავ | ნეტარ არს კაცი, რომელმან ისმინოს ჩემი, და კაცი, რომელმან გზანი ჩემნი დაიმარხნეს და იღჳძებდეს კართა ჩემთა ზედა მარადის, და სცვიდეს შესავალთა ზღურბლთა ჩემთასა, |
ზედა | მცხ.იგავ | რამეთუ დაჯდა იგი კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, სავარძელთა ზედა განცხადებულად უბანთა ზედა |
ზედა | მცხ.იგავ | კურთხევაჲ უფლისა თავსა ზედა მართალთასა, ხოლო პირი უღმრთოთა დაფაროს გლოვამან უჟამომან. |
ზედა | მცხ.იგავ | ყოვნის სიხარულმან მართალთა ზედა, ხოლო სასოებაჲ უღმრთოთაჲ წარწყმდეს. |
ზედა | მცხ.იგავ | რომელმან განკიცხოს გლახაკი, განარისხებს შემოქმედსა მისსა, ხოლო, რომელი იხარებდეს შეჭირვებასა ზედა სხვისასა, მას მიუვლინოს ღმერთმან. |
ზედა | მცხ.იგავ | გული უგუნურთა სალმობაჲ მომგებელისა თჳსისაჲ; არა იხარებნ მამაჲ ძესა ზედა უსწავლელსა; ხოლო შვილმან ბრძენმან მხიარულ-ყვის დედაჲ თჳსი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ყანებსა ზედა - სემეი, რომელი იყო რამათით საუნჯეთა ზედა დაბნებისა ღჳნისასა და ზაბდი, ძე საფინისი; |
ზედა | მცხ.ივდ | და თქუენ სდგეთ ბჭეთა ზედა ამას დღესა და ღამესა. და განვიდე მე შიმუნვარისა ჩემისა თანა და შემდგომად დღეთა მათ, რომელთა სთქუთ მიცემად ქალაქი ესე მტერთა, მოხედვა-ყოს უფალმან ღმერთმან ისრაჱლსა ზედა ჴელითა ჩემითა. |
ზედა | მცხ.ამოს | რომელი იქმს ყოველთა და გარდაჰმზადებს და ქცეულ-ჰყოფს ცისკრად, აჩრდილსა სიკუდილისასა და დღისა ღამეებად გარდამზადი, რომელი მოუწოდს წყალსა ზღჳსასა და მიჰფენს მას პირსა ზედა ქუეყანისასა, უფალი, ყოვლისა მპყრობელ - სახელი მისი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ხვალისაგან მოიქცეს უცხოთესლნი იგი დაძარცვად მძორებისა მის, და ჰპოვეს საულ და სამნივე ძენი მისნი მთასა მას ზედა გელბუესა. |
ზედა | მცხ.ისო | უთხრათ შვილთა თქუენთა და ჰრქუათ, ვითარმე: ჴმელსა ზედა წიაღმოჴდა ისრაჱლი იორდანესა, |
ზედა | მცხ.მათე | და მეოთხესა საჴუმილავსა ღამისასა მოვიდა მათა იესუ სლვით ზღუასა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.მიქ | ამისთჳს ღამე იყოს თქუენდა ხილვისაგან, და ბნელ იყოს თქუენდა მისნობისაგან, და დაჰჴდეს მზე წინაწარმეტყუელთა ზედა, და დაბნელდეს მათ ზედა დღე, |
ზედა | მცხ.ლევ | და გამოსცეს ქუეყანამან ნაყოფი მისი და ჰჭამდეთ მაძღრივ და დაემკჳდრნეთ სასოებით მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყავთ ყოველივე მსჯავრი ჩემი და დაიმარხეთ და ყავთ იგი და დაემკჳდრნეთ ქვეყანასა ზედა სასოებით. |
ზედა | მცხ.ესა | ამისთჳს ვთქუ: ფლობილ-მყავთ მე, მწარედ ვიტირო. ნუ განსძლიერდებით ნუგეშინის-ცემად ჩემდა, შემუსრვასა ზედა ასულისა ერისა ჩემისასა, |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და იხილეს რაჲ აზოტელთა მათ, რამეთუ ესე დღენი დაუდგეს, იტყოდეს ურთიერთას და თქუეს: არა ჯერ-არს ჩუენ შორის ყოფნა კიდობნისა ამის ღმრთისა, რამეთუ განრისხნა ჩუენ ზედა და ღმერთსა ჩუენსა ზედა დაგონსა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მოვიდეს და მოკრბეს ყოველნი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი ქებრონად მეფისა თანა. დადვა აღთქმა მათ თანა დავით ქებრონს წინაშე უფლისა, და სცხეს დავითს მეფედ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ იყოს, ვითარცა მფრინველისა აღფრინვებულისა, ბუდე მოშლისა ზედა არაბნი და აღვიღო თესლი მოაბისა და არიელისა და ნეშტი ადამაჲსა განვავლინო, ვითარცა ქუეწარმძრომელნი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | ხუთნი ესე სამთავრონი უცხოთესლთანი და ყოველნივე ქანანელნი და სიდონელნი და ეველნი, და რომელი დამკჳდრებულ იყო ლიბანესა ზედა, მთითგან აერმონით ვიდრე ლაბკმათმდე. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და იყო, ვითარცა წიაღჴდეს და ჰრქუა ელია ელისეს: ითხოვე რაჲ ჩემგან, ვიდრე არღა ამაღლებულ ვარ მე შენგან. და ჰრქუა ელისე ელიას: იყავნ მრჩობლი სული შენი ჩემ ზედა! |
ზედა | მცხ.ისო | და შეკრბეს ყოველნი ესე მეფენი და მივიდეს ერთბამად და დაიბანაკეს ერთბამად წყალსა ზედა მერომისასა ბრძოლად ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.ისო | და მოვიდა ისო და ყოველი ერი მბრძოლი მათ ზედა წყალსა მას მერომისასა მეყსეულად და დაესხა მათ მთასა შინა. |
ზედა | მცხ.ესა | მერმე, რამეთუ, მცირედღა და დასცხრეს რისხვაჲ, ხოლო გულისწყრომა ჩემი განზრახვასა ზედა მათსა. |
ზედა | მცხ.ესა | და იყოს, ოდეს შეასრულნეს უფალმან ყოველთა მოქმედმან, შორის მთასა სიონსა და იერუსალიმსა, და მოაწიოს გონებასაცა ზედა დიდსა მთავარსა ზედა ასსურასტანელთასა და სიმაღლესა ზედა დიდებისა თვალთა მისთასა, |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და დაადგინა იგი მეფედ გალაადსა ზედა თარსისა ზედა და იეზრეილსა ზედა და ეფრემს და ბენიამენს და ყოველსა ზედა ისრაჱლსა. |
ზედა | მცხ.ესა | არნდომისათჳს ერისა ამის წყალი სილოამისა მავალი მყუდროდ, არამედ ნდომისა ქონებად ძე რაასინისი და ძე რომაელისი მეფედ, თქუა თქვენ ზედა. |
ზედა | მცხ.ბარ | ხოლო აწ იხილნეთ ბაბილონსა შინა ღმერთნი ოქროანნი და ვეცხლოანნი, ქუეყანისანი და ძელოანნი, მჴართა ზედა აღებულნი, მჩუენებელნი შიშსა წარმართთათჳს. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და მისცა მას დღესა სასწაული და თქუა: ესე სასწაული იყოს, რომელსა იტყოდა უფალი და თქუა: აჰა, საკურთხეველი ეგე განიპოს და დაინთხიოს სიპოხე ეგე, რომელ არს მაგისა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | და იქმნა დღეთა შინა აქაზისთა და იოათამისთა ძისა ოზიასთა, მეფისა იუდაჲსთა, აღმოვიდა რაასონ, მეფე არამისა და ფაკე, ძე რომაელისი, მეფისა ისრაჱლისა, იერუსალჱმსა ზედა ბრძოლად მისსა, და ვერ შეუძლეს გამოღება მისი. |
ზედა | მცხ.ესა | ვაჲ, რომელნი შეაყოფენ სახლსა სახლისა მიმართ, და აგარაკსა აგარაკისა მიმართ შეაახლებენ, რაჲთა მოყვასსა მო-რამე-ჰხუეჭონ, ნუ მარტონი დაემკჳდრნეთა ქვეყანასა ზედა? |
ზედა | მცხ.იოვ1 | და თქუენცა ცხებულებაჲ იგი რომელი მიიღეთ მისგან, თქუენ თანა ჰგიეს და არა გიჴმს, ვითარმცა ვინ გასწავა თქუენ, არამედ თჳთ იგივე ცხებულებაჲ გასწავებს თქუენ ყოვლისათჳს. და ჭეშმარიტ არს და არა არს ტყუილ; და ვითარცა-იგი გასწავა თქუენ, ეგენით მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | ასურნი მზისა აღმოსავალთათ და ელლენნი - მზისა დასავალთათ, რომელნი შეშჭამენ ისრაელსა ყოვლითა პირითა, ამათ ყოველთა ზედა არა გარემიიქცა გულისწყრომა ჩემი, არამედ მერმეცა ჴელი მაღალი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და აღმოიღო იგი დავით. და ყოველი ისრაჱლი აღმოვიდოდა ქალაქად დავითისა, რომელი იყო იუდასი, აღმოღებად მიერ კიდობანი იგი ღმრთისაჲ, მჯდომარე ქერობინსა ზედა, სადა-იგი წოდებულ იყო სახელი მისი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ითქუა მათა მიმართ, რაჲთა არა ავნონ თივასა ქუეყანისასა, არცა ყოველსა მწუანვილსა, არცა ხეთა, არამედ კაცთა, რომელთა არა აქუს ბეჭედი ღმრთისაჲ შუბლთა ზედა მათთა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და ეტყოდა მათ: ნუ სანთელი მოიღიან და ჴჳმირსა ქუეშე შედგიან ანუ ცხედარსა ქუეშე დადგიან? ანუ არა სასანთლესა ზედა დადგიან? |
ზედა | მცხ.ისო | და იწყო ქალაქები მათი ქალაქი პირველი ნათესავისა ძეთა იუდასთაჲ საზღვართა ზედა ედომისა უდაბნოსა ზედა: კაბსეელი, და ედრაინი და იაგონირი, |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ვის შეუდგნ და სდევნ მეფე ეგე ისრაჱლისა, ძაღლსა ერთსა მკუდარსა უკანაშეუდგ და სდევნი, ანუ თუ გრწყილსა ერთსა დასდევ უდაბნოსა ამას ზედა? |
ზედა | მცხ.დაბ | და წარვიდა იგი მიერ-ცა და თხარა ჯურღმული სხუაჲ და არა ჰლალვიდეს მისთჳს და დასდვა მას სახელი "ფართოებაჲ" და თქუა: რამეთუ განგჳფართა ჩუენ უფალმან აწ და აღგუაორძინა ჩუენ ქვეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და აწ, უფალო ღმერთო ჩუენო, ძლიერო და დიდო ყოვლისა მპყრობელო და საშინელო, მართალ ხარ და ჭეშმარიტ, დაიმარხე აღთქმა შენი და წყალობა შენი, და მიხედე სიგლახაკესა ჭირსა ჩემსა, და მეფეთა ჩუენთასა, და მთავართა ჩუენთასა, და მღდელთა ჩუენთა და წინაწარმეტყუელთა ჩუენთასა, და ყოველთა და მამათა ჩუენთასა და ერისა შენისასა, რომელ დაგლახაკნა და გუმძლავრობდეს ჩუენ ზედა მეფეთა მათგან ასურასტანისათა ვიდრე მოდღენდელად დღემდე |
ზედა | მცხ.ესა | და შჯიდეს შორის ნათესავთასა და ამხილოს ერსა მრავალსა, და თანად დაშჭრიდენ მახვილებსა მათსა საჴნისად და ლახურებსა მათსა მანგლად. და არა აღიღოს ნათესავმან ნათესავსა ზედა მახჳლი და არღა ისწავებდენ მერმე ბრძოლასა. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ ესრეთ მრქუა მე უფალმან: ვითარსახედ ოდეს იყჳრნეს ლომმან, ანუ ლეკუმან ლომისამან ნადირსა ზედა, რომელი შეიპყრას და დაიზახნეს მას ზედა, ვიდრე არა აღივსნიან მთანი ჴმითა მისითა, და იძლინეს და სიმრავლითა გულისწყრომისათა წიწნეულ იქმნეს, ეგრეთ გარდამოვიდეს უფალი საბაოთ მოლაშქრებად მთასა ზედა სიონსა, მთათა ზედა მისთა, |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ჰრქუეს მას: კაცი ერთი მოგვეგებოდა ჩუენ და გურქვა ჩუენ: მივედით და მოიქეცით მეფისა მის, რომელ წარმოგავლინა თქუენ და არქუთ მას: ესრე იტყჳს უფალი ამისთჳს, ვითარმედ: არა არს ღმერთი შორის ისრაჱლისა და მიხვალთ კითხვად ბაალისსა, მწერსა მას, ღმერთსა აკკარონისასა? არა ეგრე, არამედ ცხედარსა მაგას, რომელსა აღჴედ, მაგიერ არა გარდამოჴდე, არამედ მანდავე ზედა სიკუდილითა მოჰკუდე. |
ზედა | მცხ.ესთ | და უთხრა ამან ზოსარას, ცოლსა თჳსსა, და მეგობართა ყოველი ესე, რაჲცა შეემთხჳა მას. და ჰრქუეს ამანს ცოლმან თჳსმან და მეგობართა თჳსთა (ვინათგან იტყოდე მათთჳს ბოროტსა, ბოროტიცა წინაწარგიძღვა შენ. დუმენ აწ უკუე, ნუ იტყჳ მათთჳს ბოროტსა); უკუეთუ ნათესავისაგან ჰურიათასა არს მარდოქე, და იწყე დამდაბლებად წინაშე მათსა. დაცემით ეც, და ვერ ერეოდე მათ, რამეთუ უფალი ღმერთი ცხოველი არს მათ ზედა და სძულს ამპარტავანება |
ზედა | მცხ.იერ | და დაგამონო შენ გარემო მტერთა შენთა ქუეყანასა ზედა, რომელ არა იცი. რამეთუ ცეცხლი აღატყდა გულისწყრომისა ჩემისაგან თქუენ ზედა, და აეგზნას. |
ზედა | მცხ.გამ | შეგიყვანო შენ ქუეყანასა მას, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი, ხოლო მე არა აღვიდე თქუენ თანა, რამეთუ ერი ეგე ქედფიცხელ არს, რათა არა აღვჴოცნე იგინი გზასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: მახჳლი მეფისა ბაბილოვნისაჲ მოიწიოს შენ ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მოვაქციო მათ ზედა, ვითარცა მდინარე მშჳდობისა და ვითარცა ღუარი წარმრღუნელი დიდებასა წარმართთასა. ყრმანი მათნი მჴართა ზედა აღიხუნენ და მუჴლთა ზედა ნუგეშინისცემულ იქმნენ, |
ზედა | მცხ.იგავ | მცირედ გეძინოს, მცირედ გრულოდის, მცირედღა და დაისხნე ჴელნი მკერდსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და უფალმან რქუა მას: ისმინე სიტყუაჲ ერისა მაგის, რამეთუ არა შენ შეურაცხ-გყვეს, არამედ მე, ვინათგან იყავ მათ ზედა მეფედ. |
ზედა | მცხ.იობ | გულისჴმა-ყავთ, რამეთუ უფალი არს, რამეთუ ესე ესრეთ ყო და ძნელოვანნი მისნი ჩემ ზედა აღამაღლნა, |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და აღიზახნეს ისრაჱლისამან და იუდასამან, ღაღად-ყვეს და მიეტევნეს მათ ზედა და აღჴოცდეს ვიდრე გეთადმდე და ვიდრე ბჭედმდე ასკალონისა. და დაეცნეს წყლულნი მრავალნი უცხოთესლთანი გზასა ზედა, ვიდრე ბჭედ გეთისა და ასკალონისა. |
ზედა | მცხ.მათე | რამეთუ რომელმან ფუცოს საკურთხეველსა, ფუცავს მას და ყოველსა, რომელი არს მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და ჩემგან განვიდა ბრძანება ესე, და ყოველი კაცი, რომელი წინააღუდგეს ბრძანებასა ჩემსა, დაარღვიეთ სახლი მისი და მოიღეთ ძელი სახლისა მისისაგან და აღმართეთ ძელი იგი და დამსჭუალეთ კაცი იგი მას ზედა, რომელი წინააღუდგეს ბრძანებასა ჩემსა, იყავნ მისად საყუედრელად საუკუნოდ |
ზედა | მცხ.ებრ | რამეთუ, უკუეთუმცა განსრულებაჲ ლევიტელთაგან მღდელობისაჲ იყო, - რამეთუ ერი იგი მას ზედა შჯულ-დებულ არს, - რადღა საჴმარ იყო მერმე წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა სხუაჲ აღდგინებად მღდელი და არა წესსა მას ზედა აჰრონისსა თქუმად? |
ზედა | მცხ.ესა | მით, რამეთუ სირცხჳლეულ იქმნენ კერპთა მათთა ზედა, რომელნი მათ ინებნეს, და ჰრცხუენეს გამოქანდაკებულთა მათთა ზედა, რომელნი მათ ქმნნეს. და კდემულ იქმნნეს მტილთა მათთა ზედა, რომელთა გული უთქმიდა, |
ზედა | მცხ.ესა | და იყოს მას დღესა შინა: მოუწოდს უფალი მწერთა, რომელნი უფლებენ კერძოსა ზედა მდინარისა ეგჳპტისასა, და ფუტკარსა, რომელ არს სოფელსა ასსურასტანელთასა. |
ზედა | მცხ.ესა | არამედ მოაწინეს უფალმან შენ ზედა და ერსა შენსა ზედა და სახლსა ზედა მამისა შენისასა დღენი, რომელნი აროდეს მოიწინეს დღითგან, რომლით განეჴუა ეფრემ იუდაჲსგან, მეფე ასსურასტანელთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | განრისხნებოდეთ და ნუ სცოდავთ; რაჲ სთქუათ გულთა შინა თქუენთა, სარეცელთა თქუენთა ზედა შეინანეთ. |
ზედა | მცხ.ესა | მით, რამეთუ აღებულ არს უღელი მათ ზედა მდებარე, და კუერთხი ქედისა ზედა მათისა, რამეთუ კუერთხი მიმჴდელთა განაქარვა, ვითარცა დღე მადიამის ზე, |
ზედა | მცხ.იერ | და თქუა უფალმან ჩემდამო: კეთილად იხილე მით, რამეთუ მღჳძარე ვარ მე სიტყუათა ზედა ჩემთა ქმნად მათდა. |
ზედა | მცხ.იერ | სიტყუა ღმრთისაჲ, რომელი იქმნა იერემიას ზედა ექელკისისა მღდელთაგანისა, რომელი მკჳდრ იყო ანათოთს შინა. შორის ქუეყანასა ბენიამენისასა, |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, დაგადგინე შენ დღეს ნათესავსა ზედა და მეფობასა აღმოფხურად და აღთხრად და წარწყმედად და აღშენებად და დანერგვად. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ესე არს აღთქმაჲ, რომელი აღუთქუ სახლსა ისრაჱლისასა და სახლსა იუდაჲსასა, შემდგომად მათ დღეთა, - თქუა უფალმან, მიმცემელმან შჯულთა ჩემთამან გონებათა მიმართ მათთა და მკერდსა ზედა გულთა მათთასა დავწერნე იგინი, და ვიყო მათდა ღმერთად, და იგინი იყუნენ ჩემდა ერად. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | განრისხდა გულისწყრომითა თუალი ჩემი, განვჰკფდი მე ყოველთა ზედა მტერთა ჩემთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მიექცეს სალმობაჲ მისი თავსა მისსა და სიცრუჱ მისი თხემსა მისსა ზედა დაუჴდეს. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალო, უფალო ჩუენო, ვითარ საკჳრველ არს სახელი შენი ყოველსა ქუეყანასა ზედა. დიდებაჲ |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და უფალი ჰგიეს უკუნისამდე; განჰმზადა სამართალსა ზედა საყდარი თჳსი. |
ზედა | მცხ.მათე | შევედით იწროჲსაგან ბჭისა, რამეთუ ვრცელ არს ბჭე და ფართო არს გზაჲ, რომელსა მიჰყავს წარსაწყმედელად, და მრავალნი ვლენან მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალსა ვესავ; ვითარ ეტყჳთ სულსა ჩემსა: იცვალებოდე მთათა ზედა, ვითარცა სირი? |
ზედა | მცხ.რიცხ | და კაცი მოსე მშჳდ იყო ფრიად უფროს ყოველთა კაცთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | ხოლო ყოველთა ვერსახილველ არს ნათელი, ბრწყინვალე არს დაძუელებადთა შორის, ვითარცა-იგი მის წინაშე ღრუბელთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და წარვიდა სოლომონ და ყოველი იგი კრებული ისრაჱლისა მაღალსა მას მთასა, რომელი არს გაბაონს, სადა-იგი იყო კარავი საწამებელი ღმრთისაჲ, რომელი ქმნა მოსემ, მონამან უფლისამან, უდაბნოსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მეათვრამეტესა წელსა მეფობისა იორობოამისა მეფობდა აბია იუდასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მეფობდა იოსაფატ, ძე მისი, მის წილ და განძლიერდა იოსაფატ ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და შეწირა მუნ სოლომონ საკურთხეველსა მას ზედა რვალისასა წინაშე უფლისა, რომელი იყო კარავსა შინა საწამებელისასა და მოიღო და შეწირა მას ზედა ყოვლად დასაწველები ათასი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აწ, უფალო ღმერთო, სარწმუნო იყავნ სახელი შენი დავითის თანა, მამისა ჩემისა! და შენ მყავ მე მეფე ერსა ამას ზედა მრავალსა, ვითარცა მიწასა ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ჰრქუა უფალმან სოლომონს: ამისთჳს, რამეთუ იყო ესე გულსა შენსა და არა ითხოე სიმდიდრე საფასეთა, არცა დიდებაჲ, და არცა თავნი მტერთანი, არცა ითხოენ დღენი მრავალნი, და ითხოე თავის შენისა სიბრძნე და გულისხმის-ყოფა, რათა განიკითხვიდე ერსა ჩემსა, რომელსა ზედა ჰმეფობ შენ |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოვიდა სოლომონ ბამათ, რომელ არს გაბაონისა, იერუსალიმდ პირისაგან კარვისა საწამებელისა და მეფობდა ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | და აწ, ესერა, მე თჳთ უწყი, რამეთუ ჴელთა ჩემთაგან არს მხილებაჲ ჩემი და ჴელი მისი მძიმე იქმნა ჩემ ზედა სულთქმითა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და, აჰა, ესერა, მეცა, ძე მისი, ვაშენებ სახლსა სახელისათჳს უფლისა ღმრთისა ჩემისა წმიდა-ყოფად იგი მისა კუმევად საკუმეველი წინაშე მისსა და სარგებელი მარადის და შეწირვად მსხუერპლები სამარადისო განთიად, მწუხრი და შაბათთა და ახალთუეთა დღესასწაულთა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა საუკუნოდ ესე ისრაჱლსა ზედა |
ზედა | მცხ.იობ | და თავადმან სიმრგულე მისი გარემოაქციის ენთიებულათოთ საქმედ მათა ყოველივე, რავდენი ამცნო მათ, ესენი ბრძანებულ არიან მის მიერ ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და თქუა ქირამ, მეფემან ტჳროსისამან, წიგნითა და მოუძღუნა სოლომონს, ვითარმედ: სიყუარულითა უფლისა ერისა მისისათა მოგცა შენ მეფედ მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | აწ უკუე გარემოგადგეს შენ საფრჴენი და მოიწია შენ ზედა ბრძოლაჲ განსაკჳრვებელი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ყო მათგან სამეოცდაათი ათასი ზურგით მოტჳრთე და ოთხმეოცი ათასი მკუეთელი ქვისა და სამ ათას ექუსასი მაწუეველი მოქმედთა ზედა ერსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და წარავლინნა საულ შეპყრობად დავითისსა. და ვითარცა მივიდეს, იხილეს მათ კრებული წინაწარმეტყუელთა, რამეთუ წინაწარმეტყუელებდეს და სამოველ მათ თანა. და მოიწია ერსა მისსა ზედა საულისასა სული ღმრთისა და იგინიცა წინაწარმეტყუელებდეს. |
ზედა | მცხ.იობ | ანუ შენ მოიდე მიწაჲ ქუეყანით და თიჴაჲ შეჰქმენ ცხოვლად და პირმეტყუელად და დაადგინე ქუეყანასა ზედა? |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | ორნი იგი სუეტნი მათ ზედა გოლოლათნი და ხარისხნი და სუეტთა ზედა სამაგდრები ქოთარეთსა მას და თავთა ზედა სასვეტთა მათ ორთასავე ორი ბადისსახე დაფარვად თავთა მათ ქოთარეთთასა, რომელი-იგი თავთა მათ ზედა სუეტთასა. |
ზედა | მცხ.იობ | ანუ რასა ზედა კარშიკნი მისნი დამსჭუალულ არიან? ანუ ვინ არს, რომელმან დადვა ლოდი იგი საკიდური მის ზედა? |
ზედა | მცხ.იობ | ვინ დადვა საზომი მისი, უკუეთუ იცი? ან ვინ მოიღო საზომი მის ზედა? |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ეჟუნები ოქროსა ოთხასი ესხა ორთა მათ ბადეთა და ორი სახე მროწეულაკები თჳთო მას ბადესა ესხა დასაფარველად ორთა მათ გოლოლათთა ქოთარეთთასა, რომელი-იგი იყუნეს ზედა კერძო სუეტთა მათ |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მექონოთთა მათ ქმნნა ხარისხნი ათნი. საბანელნი იგი, რომელ ქმნა მექონოთთა მათ ზედა, |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჰრქუა: აჰა, უფალნო, მოაქციეთ ჩემდა მომართ სახიდ მონისა თქუენისა და დაივანეთ და დაიბანენით ფერჴნი და, განცისკრდეს რაჲ, წარვედით გზასა თქუენსა. და თქუეს: არა, არამედ უბანთა ზედა დავივანოთ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და განეპყრნეს ქერობინთა მათ ფრთენი მათნი ადგილსა მას კიდობნისასა. და ჰფარვიდეს ქერობინნი იგი კიდობანსა მას და აღსაღებელსა მას მისსა ზედა კერძო. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და გამოვირჩიე იერუსალჱმი ყოფად სახელი ჩემი მუნ და გამოვირჩიე დავითის შორის, რათა იყოს ზედა ერსა ჩემსა ისრაჱლსა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო მოვიდეს ორნი ანგელოზნი მიმწუხრი და ლოთ ჯდა წინაშე ბჭეთა სოდომისთა. და იხილნა რაჲ ლოთ, აღდგა მიგებებად მათდა და თაყუანის-სცა პირითა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | განჰმარტეს ბღუარი არარასა ზედა და დამოჰკიდა ქუეყანაჲ არავერასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და შეისმინენ ზეცით, განმზადებულით სამკჳდრებელით შენით, და ჰყო ყოვლისა მისებრ, რაჲსათჳსცა გხადოდის შენ უცხოთესლი იგი, რათა იცნან სახელი შენი ყოველთა ერთა ქუეყანისათა და ეშინოდის შენდა, ვითარცა ერსა შენსა ისრაჱლსა, რათა საცნაურ იყოს, რამეთუ წოდებულ არს სახელი შენი სახლსა ამას ზედა, რომელი ვაშენე |
ზედა | მცხ.იობ | არამედ მიაგენ კაცსა, ვითარცა იქმს კაცად-კაცადი მათი და ალაგთა ზედა, კაცისათა პოვოს იგი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | უკუეთუ შევიპყრა ცა და არა იყოს წჳმა, უკუეთუ უბრძანო მკალსა შეჭმად ხეთა, უკუეთუ მოვავლინო სიკუდილი ერსა ზედა ჩემსა, |
ზედა | მცხ.იგავ | რამეთუ წრფელთა დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ და უმანკონი დაშთენ მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და უთხრეს ჰოლომფორნეს, ერისთავსა მას ძლიერებისა ასურასტანისასა, ვითარმედ ძენი ისრაჱლისანი განმზადებულ არიან ბრძოლად; გამოსავალნი მთათანი დაჴსნეს და მოზღუდნეს ყოველნი თხემნი მთათა მაღალთანი, დაუგიან ველთა ზედა დასაბრკოლებელნი. |
ზედა | მცხ.იობ | ესე არს ნაწილი კაცისა უღმრთოჲსაჲ უფლისა მიერ, და მონაგები ძლიერთაჲ მოიწიოს ყოვლისა მპყრობელისა მიერ მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | არა ეგრე, არამედ დაღათუმცა იყუნეს მტერნი ჩემნი, ვითარცა დაქცევაჲ უღმრთოთაჲ და, რომელნი ჩემ ზედა აღდგომილ არიან, ვითარცა წარწყმედა უსჯულოთაჲ. |
ზედა | მცხ.იობ | რომელნი ძირსაცა ხეთასა იცოხნიდეს სიყმილისაგან დიდისა, ჩემ ზედა აღდგომილ არიან მპარავნი, |
ზედა | მცხ.იობ | და ძალი იგი ჴელთა მათთა რავდენ არს ჩემდა? მათ ზედა წარწყმდა აღსასრული. |
ზედა | მცხ.იობ | ძირნი განვირთხნე წყალთა ზედა და ცუარი იქცეოდის სამკალსა ჩემსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იგავ | იგავნი სოლომონისნი, ძისა დავითისა, რომელი მეფობდა ისრაჱლსა ზედა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იხილა უფალმან, რამეთუ შეიკდიმეს. მაშინ იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ სამეასა მიმართ და თქუა: ამისთჳს, რამეთუ შეიკდიმეს, არა განვრყუნე იგინი და მივსცე მათ, ვითარცა მცირედ რაოდენმე საცხორებელად და არა წთოდის გულისწყრომა ჩემი იერუსალიმსა ზედა, |
ზედა | მცხ.იობ | მითესავსმცა და სხუანი ჭამენ, და უძირომცა ვარ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | ანუ სწავლასა ღამისასა, ვითარ-იგი მას ჟამსა დაეცის კაცთა ზედა ბოროტი შიში ძილსა შინა, საწოლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | რამეთუ აწ სთქუა: უკუეთუ მართალ ვარი მე და არა ისმინა? რამეთუ საუკუნე არს, რომელ-იგი კაცთა ზედა არს. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ჩუენ უფალი ღმერთი ჩუენი არა დაგჳტევებიეს და მღდელნი მისნი მსახურებენ უფალსა, ძენი არონისნი და ლევიტელნი სამდღევროსა მათ ზედა შესწირვენ საკურთხეველსა ზედა უფლისასა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და წელსა მას მეათურამეტესა სუფევასა იერობუამისსა, ძისა ნაბატისასა, მეფობდა აბია, ძე რობუამისი, ზედა იუდასა. |
ზედა | მცხ.იობ | ანუ თუ ვიხარებდ დიდძალსა ზედა სიმდიდრესა ჩემსა, ანუ ურიცხუთა ზედა დავსდევ ჴელი ჩემი? |
ზედა | მცხ.იერ | და მოიქეცით დღეს ქმნად სიწრფოჲ წინაშე თვალთა ჩემთა, წოდებად კაცადისაგან მიტევება მოყუსისა თჳსისა, და სრულ-ჰყავთ აღთქმაჲ წინაშე პირსა ჩემსა სახლსა შინა, სადა წოდებულ არს სახელი ჩემი მის ზედა; |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | ესენი ჰმსახურებდეს მეფესა გარეშე მათსა, რომელნი დაედგინნეს მეფესა ქალაქთა მათ მოძნელებულთა ყოველსა ზედა იუდასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | რამეთუ თუალნი უფლისანი ხედვენ ყოველსა ქუეყანასა განძლიერებად ყოვლითა გულითა სავსითა მისა მიმართ, და აწ უმეცარ იქმენ ფრიად ამას ზედა, ამიერითგან იყოს ბრძოლა შენ ზედა. |
ზედა | მცხ.ტობ | და არღარა წარსულ იყვნეს ერგასისნი დღენი და მოკლეს იგი ორთა ძეთა მისთა და წარივლტოდეს იგინი და წარვიდეს მთათა არარატით კერძო და მეფობდა ასარდან, ძე მისი, მის წილ. და დაადგინა მან აქაიაქაროს, ძე ანაელისი, ძმისწული თჳსი, ყოველთა ზედა რჩეულთა სამეუფოსა მისისათა და ყოველთა ზედა განსაგებელთა მისთა და ევედრა აქიაქაროს მისთჳს მეფესა. |
ზედა | მცხ.ტობ | მიჰფინე პური შენი საფლავსა ზედა მართალთასა და ნუ სცემ ცოდვილთა. |
ზედა | მცხ.ტობ | და მზა-ყვეს საგზალი და წარემართნეს განსლვად და ამბორს-უყო მამასა თჳსსა და დედასა თჳსსა და ჰრქუა მას ტობი: წარვედ ცოცხლებით. და ტიროდა დედა მისი და ჰრქუა ტობის: რასა წარავლინე ყრმა ესე? ანუ არა ეგე არს კუერთხი ჴელისა შენისა? და ესე განვალს და შემოვალს ჩუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.ტობ | და მესამისა ღამისა შემდგომად შეხჳდე საწოლსა და ქალწული იპყარ სიყუარულად შიშითა უფლისათა წადილისათჳს შვილთა სხმისა, ვიდრეღა ჴორცთა მოსურნეობისათჳს ამისთჳს, რამეთუ კურთხევა აბრაჰამის ნათესავთა მოიღების ძეთა შენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ტობ | მომიჴსენე მე და მოიხილე ჩემ ზედა და ნუ შურს ეძიებ ცოდვათა ჩემთასა და უმეცრებასა მამათა ჩემთასა, რომელთა შეგცოდეს შენ წინაშე, |
ზედა | მცხ.ტობ | ნუ მოხარულ იქმნები წარწყმედასა ზედა ჩუენსა, რომელმან ჰყვი შემდგომად ღელვისა მყუდროებაჲ და შემდგომად გოდებისა და ცრემლისა მოსცი შუება. |
ზედა | მცხ.ტობ | და შემდგომად მათ დღეთა დადევ ცეცხლსა ზედა გული და ტყირპი თევზისა მის და უკმიე და განივლტეს ეშმაკი იგი. |
ზედა | მცხ.ტობ | მიიღე ნავღელი თევზისა მის ჴელსა შენსა. და იყოს, ვითარცა მიეახლო მამასა შენსა, იგი მოგიჴდეს შენ ამბორის-ყოფად და თუალნი მისნი აღებულ იყუნენ, ხოლო შენ აწთვე ნავღელი თუალთა მისთა. და შესტკივეს წამალი იგი და მოჰჴადოს ზედა თეთრი იგი და აღიხილნეს თუალნი მამამან შენმან და იხილოს ნათელი. |
ზედა | მცხ.ტობ | მე მან დამიცვა გზასა ზედა და ცოლი ჩემი განკურნა. არა მევნების, რაოდენი-რა მივსცეთ მას. |
ზედა | მცხ.ტობ | და შეძრწუნდეს ორნივე იგი და დაცჳვეს პირსა ზედა თჳსსა, რამეთუ. შეეშინა ფრიად |
ზედა | მცხ.ტობ | და აწ, შვილო, იხილე მოწყალებაჲ, რასა იქმს, და ვითარ-იგი სიმართლე იჴსნის. ხოლო ვითარ-იგი ამას იტყოდა, მოაკლდა სული მისი ცხედარსა ზედა. და იყო იგი ასორმეოცდაათექუსმეტის წლისა და დაფლეს იგი პატიოსნად. |
ზედა | მცხ.ივდ | და გოდოლნი მისნი აღმართნა ბჭეთა მისთა ზედა ას-ას წყრთა და სივრცე მისი დააფუძნა სამეოცსა წყრთასა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და გამოვიდა ჰოლომფორე პირისაგან უფლისა თჳსისა და მოუწოდა ყოველთა ძლიერთა და ერისა წინამძღუართა და მთავრობასა ზედა მდგომელთა ერისა ასურეთისათა და აღირაცხა რჩეული კაცი მბრძოლად, ვითარცა უბრძანა მას უფალმან თჳსმან ათორმეტი ბევრი და ორათასი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ჰრქუა მას დავით: სისხლი შენი თავსა შენსა ზედა იყავნ! რამეთუ პირი შენი თჳთ იტყოდა, ვითარმედ მე მოვკალ ცხებული უფლისა! |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ელოდეს და ეშინოდა რეკად კარისა და, აჰა ესერა, არა ვინ იყო, რომელმანცა განახუნა კარნი მის ქორისანი და მოიღეს კლიტე. და განაღეს კარნი მის ქორისანი და იხილეს და უფალი მათი იდვა ქუეყანასა ზედა მკუდარი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მთანი გელბუესნი! ნუ მოვალნ თქუენ ზედა ცვარი ცისკრისა, ნუცა გარდამოვალნ წჳმა მშჳდობისა ღრუბელთაგან მაღალთა, მთანი ეგე სიკუდილისანი, რამეთუ მათ ზედა დაეცნეს შესავედრებელნი იგი ძლიერთანი შესავედრებელსა მას საულისსა, რამეთუ არა ეცხო საცხებელითა! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მოვიდეს და მოკრბეს ყოველნი ტომნი დავითისა და სცხეს მას მეფედ იუდასა ზედა. და უთხრეს დავითს, ვითარმედ: მოვიდეს კაცნი იგი იაბის გალადელისანი, და , წარიღეს საულ და დაფლეს იგი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ყავნ უფალმან წყალობა მისი თქუენ ზედა და ჭეშმარიტებაჲ მისი! და მეცა ვყო კეთილი თქუენდა მიმართ, რამეთუ აღასრულეთ სიტყუაჲ თქმული. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და იყო რიცხჳ დღეთა, რაოდენ მეფობდა დავით ქებრონს სახლსა ზედა იუდასა, შჳდ წელ და ექუს თუე. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | რასათჳს შეირთე შენ ხარჭი იგი მამისა ჩემისა ცოლად? და განრისხნა აბენერ ფრიად და ჰრქვა იებოსთეს, ვითარმედ: ძაღლისთავ ვარი მეა? აცადე აწ, რამეთუ წყალობა ვყავ სახლსა მას ზედა საულ, მამისა შენისასა, ძმათა და ნათესავთა მისთათჳს და არა მივედ სახიდ დავითისა! და აწ აღდგომილ ხარ შურისმეძიებელად ქალისა ერთისათჳს ჯერკუალისა? |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ჰრქუა აბენერ მოხუცებულთა მათ ისრაჱლისათა: გუშინ და ძუღან ეძიებდით დავითსა, გინდა მეფობაჲ მისი თქუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ჰრქუა აბენერ დავითს: აწ განმიტევე მე და წარვიდე და შემოგიკრიბო უფალსა ჩემსა ყოველივე ისრაჱლი და დავდვა აღთქმა ჩემი შენდა მიმართ! და მეფობდე ყოველსა ზედა, რომელთა ჰნებავს სულსა შენსა! უჯმნა დავით აბენერს და წარვიდა მშჳდობით მუნთქუესვე. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მოიღეს და დაფლეს იგი ქებრონს. აღიღო ჴმაჲ მეფემან, სამარესა მას ზედა ტიროდა და ატირებდა ერსა მას აბენერსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | რამეთუ პირველცა, ვიდრე საულ მეფე იყო ჩუენ ზედა, შენვე იყავ წინამძღუარ და მბრძანებელ ისრაჱლისა, რამეთუ შენ გრქვა უფალმან, ვითარმედ: შენ დამწყსო ერი ჩემი ისრაჱლი! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | შჳდ წელ და ექუს თუე მეფობდა ქებრონს იუდასა ზედა; ოცდაათსამეტსა წელსა მეფობდა ყოველსა ისრაჱლსა ზედა და იუდასა ზედა იერუსალჱმს. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და გულისხმა-ყო დავით, რამეთუ წარუმართა უფალმან მეფობა მისი ყოველსა ზედა ისრაჱლსა და აღიმაღლა მეფობა მისი ერისათჳს მისისა ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და რაჟამს გესმეს შენ ჴმაჲ ძრვისა მაღნარისა ადგილსა მას გლოისასა, მაშინ მივედ მათ ზედა, რამეთუ მაშინღა გამოვიდეს უფალი წინაშე შენსა ბრძოლად და დაცემად უცხოთესლთა მათ. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და წარვიდა დავით და ყოველი ერი მის თანა, მდიდარნი და მთავარნი სახლისა იუდასნი, აღსლვად ბორცუსა მას ზედა წარმოღებად კიდობნისა მის სჯულისასა, რომელსა ზედან წოდებულ არს სახელი უფლისა ღმრთისა ძალთასა, რომელსა ზედან დადგინებულ იყო ქერობინი მას ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ოზიასა ზედა, მუნთქუესვე ურიდებისა მისთჳს განგალა იგი და მოკუდა კიდობანსა მას თანა უფლისასა წინაშე ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მიუგო დავით მელქოლს და ჰრქუა: წინაშე უფლისა ჩემისა ვიხარებდე და ვროკვიდე. ხოლო კურთხეულ არს უფალი ჩემი, რომელმან გამომირჩია მე უფროს მამისა შენისა და ყოვლისა სახლისა მისისა, რამეთუ დამამტკიცა მე მთავრად ყოველსა ზედა ერსა თჳსსა ისრაჱლსა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და იკითხა დავით უფლისაგან: უკუეთუ მივიდე უცხოთესლთა ზედა, მომცნე იგინი ჴელთა ჩემთა? და ჰრქუა უფალმან დავითს: ნუ განხვალ მათდა, არამედ გარემოიქეც და მახლობელად მათსა დაემალე ღელესა მას გლოისასა! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მოსრვიდა დავით მოაბსა და ბადისპირითა განზომდა ქუეყანასა, რამეთუ დასძინა მათ ქუეყანასა ზედა, და წარჴდეს ორნი წილნი სიკუდილისანი, ხოლო მესამე იგი ნაწილი ცოცხალი დაიპყრა. და იყუნეს ნეშტნი იგი მოაბისნი მონად დავითისა და მოართუმიდეს მას ძღუენსა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | შევიდეს იდუმალ და მოკლეს იებოსთე, მძინარე სასვენებელსა ზედა, საწოლსა შინა, და მოკუეთეს თავი მისი და წარიღეს დასავლის კერძო ღამე ყოელ. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და წამოიღეს იგი სახლისა მისგან ამინადაბისა, რომელი იყო ბორცუსა მას ზედა, და ოზიას, ძმათა მისთა და ძეთა ამინადაბისათა მოაქუნდა ურემი იგი კიდობნითურთ ღმრთისათ, და ძმანი მისნი ვიდოდეს გარემოსა კიდობანსა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და დადვა დავით მცველნი ყოველთა ზედა იდუმელთა. და იყუნეს ყოველნი მკჳდრნი იდუმიასანი მონად დავითისა. და შეეწეოდა უფალი დავითსა ყოველთა გზათა მისთა, ვიდრეცა ვიდოდა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მეფობდა დავით ყოველსა ზედა ისრაჱლსა და ჰყოფდა სამართალსა და მსჯავრსა ყოველსა ზედა ერსა მისსა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და იოაბ, ძე შარველისი, ერისთავი იყო ყოველსა ზედა ერსა ისრაჱლისასა. და იყო, იოსაფატ, ძე აქიასი, მწიგნობარ იყო. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მოვიდა მემფიბოსთე, ძე იონათანისი, ძისა საულისა, მეფისა თანა დავითისა, დავარდა იგი პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანი-სცა მეფესა. და ჰრქუა მას დავით: შენ ხარ მემფიბოსთე? ჰრქუა მას მემფიბოსთე: აქა ვარ მონა შენი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მჴნე იყავ და განძლიერდი ერსა ჩუენსა ზედა და ბრძოდე ქალაქთათჳს ღმრთისა ჩუენისათა და უფალმან ყავნ კეთილი ჩუენ ზედა! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და დღესა ერთსა მიმწუხრი გამოვიდა დავით სასუენებლით თჳსით და იქცეოდა ერდოსა ზედა ტაძრისა სამეფოსასა. და იხილა, მიერ ერდოჲთ დედაკაცი ერთი იბანებოდა რა სამოთხესა შინა თჳსსა, და იყო დედაკაცი იგი ქმნულკეთილ ფრიად. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მიუგო მოციქულმან მან, ჰრქუა დავითს: განძლიერდა ღუაწლი ბრძოლისა ჩუენ ზედა, რამეთუ გუნდი ერთი ძლიერი გამოგჳჴდა ჩვენ ველად და ჩუენ მუნით მეოტად წარვიქციენით და შევყარენით იგინი ბრჭეთა მის ქალაქისათა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და განამრავლეს ისარნი მათნი ზღუდით გარდამო მონათა ზედა მეფისათა და მოსწყჳტეს მუნ მონანი შენნი და მონაცა შენი, ურია ქეტელი, მოიკლა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | ხოლო გლახაკისა მის არა, გარნა ერთი ტარიგი მცირე, გაეზარდა იგი შვილთა თჳსთა თანა, რომელი ტაბლისა მისისაგან ჭამდა და სასმელისა მისისაგან სუმიდა და უბესა და მკერდსა მისსა ზედა განისუენებდა. და იყო იგი მისა, ვითარცა ასული. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | ამას იტყჳს უფალი: აჰა, ესერა, სახლით შენით აღვადგინო ძჳრი შენ ზედა და ცოლნი შენნი წინაშე შენსა სხუასა მივსცნე მოყუასსა შენსა, დაისუენოს მათ თანა ცხადად! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | ხოლო აწ, რამეთუ განარისხე უფალი, ღმერთი შენი, და განაღჳძენ მტერნი შენნი შენ ზედა საქმითა ამით, შვილი იგი, რომელ შობად არს მისგან, სიკუდილით მოკუედინ! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მივიდა თამარ სახიდ ამმონისა, ძმისა თჳსისა, და იგი მიყრდომილ იყო ცხედარსა თჳსსა ზედა, მოიღო თამარ სამინდო და შექმნა იგი ლელანგოდ, და აღმოაგო იგი გუარდაკთა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და დასცხრა მეფე აბესალომის ზედა, რომელმან ნუგეშინის-იცა ამონისთჳს, რომელი მოკუდა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მოვიდა დედაკაცი იგი თეკველი წინაშე მეფისა და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანი-სცა მას, ევედრებოდა მას და ეტყოდა: განმარინე მე, მეფე, განმარინე! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მეტყჳან მე ნათესავნი მისნი, ვითარმედ მოგუეც ჩუენ ძმა იგი მისი და მოვკლათ იგი მოკლულისა მისთჳს ძმისა მისისა, რათამცა არა დაშთა მკჳდრი ქმრისა ჩემისა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ჰრქუა დედაკაცმან მეფესა: უფალო ჩემო მეფე, ჩემ ზედა იყავნ შეცოდება იგი და სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა! მეფე და საყდარი მისი უბრალო იყავნ! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მიუგო დედაკაცმან და ჰრქუა: რადმე იზრახა ესევითარი ზრახვა ერსა ამას ზედა უფლისასა? და თანაწარჴდა სიტყუაჲ ესე მეფესა დამტკიცებად, რათა არღარა მოიქცეს განშორებული შენგან. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | რამეთუ მოკუდა ძე იგი შენი და, ვითარცა წყალი რა დაითხიის ქუეყანასა ზედა, ვერღარა შეკრბის, და არცაღა მიაქციოს თავადმან სული მისი. და აწ იზრახა მეფემან განშორებად განშორებულისა მისთჳს. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მივიდა იოაბ მეფისა და უთხრა ესე ყოველი სიტყუაჲ. და უბრძანა მეფემან მოწოდება აბესალომისი და შევიდა იგი წინაშე მეფისა, თაყუანი-სცა პირსა ზედა თჳსსა, და მიუწოდა მეფემან აბესალომს და შეიტკბო იგი და ამბორს-უყო მას. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მერმე კუალად თქჳს: და-მცა-ვინ-მადგინა ისრაჱლსა ზედა მთავრად და ყოველსა კაცსა მართლისა სასჯელითამცა განვიკითხვიდი! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და აწ მოაწია უფალმან შენ ზედა სისხლი იგი საულისი, რამეთუ მეფობდ შენ მის წილ და მისცა უფალმან მეფობა შენი აბესალომს, ძესა შენსა, და აღასრულა შენ ზედა უკეთურება შენი, რამეთუ კაცი მოსისხლე ხარ და ურჯულო! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | აღუდგეს კარავი აბესალომს ერდოსა ზედა და შევიდა იგი ხარჭთა თანა მამისა მისისათა განცხადებულად ყოვლისა ერისა ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და იყოს ღათუ ვინმე მჴნე, ვითარცა ლომი ბრძოლასა შინა ერისა შენისა, განტყდეს გული მისი, და განასხნნეს, და რაჟამს სცნას ყოველმან ისრაჱლმან, ვითარმედ განძლიერდა მამა შენი შენ ზედა, და სირცხჳლი იყოს შენდა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მივიდეთ მათ ზედა, სადაცა ვპოვნეთ და დავესხათ მათ ზედა მეყსეულად ვითარცა ცვარი ცისკრისა მიეფინის ქუეყანასა ზედა. და არა განერეს არცა ერთი კაცი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და აბესა დაადგინა ერისთავად აბესალომ ნაცვლად იოაბისა ერსა თჳსსა ზედა, ხოლო ამესა, ძე იეთერისი, იყო ეზრაიტელისა, რომელი მოვიდა აბიგესთჳს, ასულისა იესესისა, დისა შარუელისა, დედისა იოაბისა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მას ჟამსა ახილვა-ყო დავით ერისა მის თჳსისა და დაადგინა მათ ზედა ასისთავები და ათასისთავები და ყოველივე იგი სამად გუნდად განყო. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მიუგო კაცმან მას და ჰრქუა: მო-ღა-თუმცა-მეც ათასი სასწორი ვერცხლი, არავემცა მივყავ ჴელი ჩემი ძესა ზედა მეფისასა, რამეთუ გვესმა ჩუენ, რაჟამს გამცნებდა მეფე შენ და აბესას და ეთთის, ვითარმედ: ეკრძალენით და ერიდენით ყმასა აბესალომსა! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | შთაგდებად-სცა აბესალომ ნაპრალსა ქუეყანისასა მაღნარსა მას შინა მთხრებლსა დიდსა და აღაშენა მას ზედა ღვერთი ქვისა. ერი იგი ისრაჱლისა წარვიდა ადგილსა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და დავით ჯდა ბჭეთა ზედა. და აჰჴდა გუშაგი გოდოლსა და იხილა კაცი ერთი მორბიოდა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ცრემლოოდა მეფე და აღჴდა ქორსა მას ზედა მის ბჭისასა, და ტიროდა ფრიად და იტყოდა: შვილო ჩემო აბესალომ, აბესალომ, შვილო ჩემო! ვინამცა მომაკუდინა მე სიკუდილისა შენისა წილ, შვილო ჩემო აბესალომ, შვილო ჩემო აბესალომ! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და გამოვიდა მეფე და დაჯდა ბჭეთა ზედა მის ქალაქისათა. და მიესმა ყოველსა ერსა, ვითარმედ გამოსულ არს მეფე და მჯდომარე არს ბჭეთა ზედა. და მოვიდა ყოველი იგი ერი შემთხუევად მეფისა, ხოლო ისრაიტელნი იგი ივლტოდეს კაცად-კაცადნი ადგილად თჳსა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და აბესალომს, რომელსა ვსცხეთ მეფედ ჩუენ ზედა, ესერა, მოიკლა ღუაწლსა შინა! აწ თქუენ რად დაიყოვნებთ და არა მოიქცევით მეფისა? და სიტყუაჲ იგი ისრაიტელთა მიიწია მეფისა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ამესას ესრე არქვით: არა ძვალნი და ჴორცნი ჩემნი ხართ? ესე რამე მიყავნ მე ღმერთმან და ესე დამირთენ, არა თუ ერისთავ-გყო შენ ერსა ჩემსა ზედა იოაბის წილ ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მსახურებად და წიაღმოყვანებად მდინარესა მეფისა წიაღჴდენ, აღდგინებად სახლისა მეფისა და სათნო-ყოფად წინაშე თუალთა მისთა და სემეი, ძე გერასი, დავარდა პირსა ზედა თჳსსა წინაშე მეფისა, ვიდრე წიაღმოვიდოდა იორდანესა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მოვიდა კაცი ერთი და დადგა ამასიას ზედა სპათაგან იოაბისთა და თქვა: რომელსა უყვარან დავით და იოაბ, შეუდგეს იოაბს, და აბესიას! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | რამეთუ ამესა მომკუდარ არს და შესვარულ სისხლითა და ძეს გზასა ზედა. და ყოველი კაცი, რომელი მოვალნ, დაადგრის მას ზედა, და ხედავნ მას! ვითარცა ესმა სიტყვა ესე იოაბს, აღიღეს ამესა და გარდარევდეს გზასა და დაბურეს მას სამოსელი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | აწ მოგუცენ ჩუენ შჳდნი კაცნი ძეთა მისთანი და ლხინება იყოს ჩვენდა მათ მიერ უფლისა მიმართ ბორცუსა მას ზედა საულისასა შესაწირავად უფლისა! და ჰრქუა მათ დავით მეფემან: მე მოგცნე იგინი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | შთამაცვა მე ძალი ბრძოლასა მათდა, შევმუსრენ, რომელნი-იგი აღდგომილ იყვნეს ჩემ ზედა! და მტერნი ჩემნი მომცენ მეოტად ჴელთა ჩემთა და ქედნი მტერთა ჩემთანი დავსთრგუნენ! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | ესე სახელები არს მთავართა მათ და ერისთავთა დავითისათა: იებოსთე ქანანელი, მთავარი ერისა ნაწილთა, აქინომ ანელისთა, რვაასთა მათ ზედა წყლულთა ერთბამად. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მისი სახელი უმჯობეს იყო შორის სამთა მათ ახოვანთა და უდიდებულეს, ხოლო სამთა მათ ვერავე ესწორებოდა. და დაადგინა იგი დავით ყოველთა ზედა, რომელნი სცვიდეს მას და ესე სახელები არს კაცთა მათ მჴნეთა დავითისათა: |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და შესძინა გულისწყრომამან ღმრთისამან განრისხება ისრაჱლსა ზედა და აღაზრზინა მათ ზედა დავით და თქუა: წარვედით და აღმირაცხეთ ყოველი კაცი ისრაჱლი და იუდასი! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | განძლიერდა ბრძანება იგი მეფისა უფროს იოაბის მიმართ და მთავართა ზედა და გამოვიდეს იოაბ და მთავარნი იგი პირისაგან მეფისა აღრიცხვად ერისათჳს ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | წარვედ და ეტყოდე დავითს: ესრეთ იტყჳს უფალი, სამსა ამას მოვავლინებ შენ ზედა, ხოლო შენ გამოირჩიე თავისა შენისა ერთი რაიმე მათგანი, რომელი ვყო შენთჳს! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ბრძანა უფალმან სიკუდილი ისრაჱლსა ზედა ცისკრითგან ვიდრე ექუს ჟამადმდე. და მოიწია მოსრვა ერსა მას ზედა ისრაჱლისასა. და მოკუდა მას დღესა შინა ვითარ სამეოცჩჳდმეტი ათასი კაცი დანითგან ბერსაბედამდე. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ჰრქუა ორნია: რა არს, უფალო ჩემო, მეფე, რასა მოხვალ მონისა შენისსა? მიუგო დავით და ჰრქუა: მოსყიდად კალოსა ამის შენისა და აღშენებად მას ზედა საკურთხეველი უფლისა ღმრთისა, რათა დასცხრეს მოსრვა ესე ერსა ამასა ზედა! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და აღიმსთჳს განთიად აბესალომ და დადგის გზასა ზედა ბჭეთა მათ წინაშე, რომელი მივალნ სასჯელად წინაშე მეფისა, მოუწოდის მათ აბესალომ და ეტყოდის: რომლისა ქალაქისა ხარ შენ? და ჰრქჳს კაცმან მან: ერთისა მისგან ტომისა ისრაჱლისა ვარ მონა შენი. |
ზედა | მცხ.იობ | და იყო საცხოვარი მისი ცხოვარი შჳდ ათას, აქლემები სამ ათას, უღლეული ჴარი ხუთას, ვირი ჴდალი მძოვარი ხუთას, და მსახურთა სიმრავლე ფრიად. და საქმენი მისნი დიდ იყვნეს ქუეყანასა ზედა. და იყო კაცი იგი აზნაური მზისა აღმოსავალისათაგანი. |
ზედა | მცხ.იობ | და ჰრქუა მას უფალმან მიჰხედეა გონებითა შენითა მონასა ჩემსა იობს, რამეთუ არავინ არს მისებრ ქუეყანასა ზედა კაცი უბრალო, ჭეშმარიტ, ღმრთისმსახურ, განშორებულ ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა. |
ზედა | მცხ.იობ | და მეყსეულად ქარი დიდი მოჴდა უდაბნოჲთ და ეკუეთა ოთხთავე კიდეთა სახლისათა. და დაეცა სახლი იგი ყრმათა შენთა ზედა და მოწყდეს. განვერი მე მარტოჲ და მოვედ თხრობად შენდა. |
ზედა | მცხ.იობ | და ესრეთ აღდგა იობ და დაიპო სამოსელი თჳსი და აღიპარსა თმაჲ თავისა თჳსისაჲ და დავარდა ქუეყანასა ზედა და აღდგა და თაყუანის-სცა უფალსა პირსა ზედა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.იობ | ჰრქუა მას უფალმან: იხილე სამე აწ მსახური ჩემი იობ, რამეთუ არავინ არს მისებრ ქუეყანასა ზედა კაცი უბიწო, ჭეშმარიტ, ღმრთისმსახურ, განყენებულ და განშორებულ ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა და მერმე აქუსღავე უმანკოებაჲ, ხოლო შენ სთქუ მონაგები მისი ცუდად წარწყმედად. |
ზედა | მცხ.იობ | და მოიღო იობ კეცი, რათა წუთხსა იხუეტდეს. და დაჯდა იგი სკორესა ზედა გარეშე ქალაქსა. და ვითარცა ჟამი მრავალი წარჴდა, |
ზედა | მცხ.იობ | ხოლო იობ მიჰხედა მას და ჰრქუა: რაჲსათჳს ვითარცა ერთი უგუნურთაგანი დედათასა იტყჳ? უკუეთუ კეთილი იგი მოვიღეთ ჴელისაგან უფლისა, ბოროტი ესე ვერ მოვითმინოთა? ამას ყოველსა ზედა რავდენი შეემთხჳა მას, არა რაჲ ცოდა იობ ბაგითა თჳსითა წინაშე უფლისა. |
ზედა | მცხ.იობ | და იპყარნ იგი ბნელმან და აჩრდილმან სიკუდილისამან. და მოვიდეს მას ზედა ნისლი და წყევა დღისა და ღამემან მოაწიოს ბნელი. |
ზედა | მცხ.იობ | არამედ ღამე იგი იყავნ სალმობით და ნუ მოვალნ მას ზედა სიხარული და ნუცა მხიარულებაჲ. |
ზედა | მცხ.იობ | აწმცა მოწევნულ არს შენ ზედა სალმობაჲ. და შეგეხო შენ, ხოლო შენ ისწრაფე! |
ზედა | მცხ.იობ | განეშორნეს ძირნი მათნი ცხორებისაგან და იქენჯნებოდენ იგინი კართა ზედა უნაკლულევანესთანა და არავინ იყოს განმრინებელ მათდა. |
ზედა | მცხ.იობ | იყავნ ჩემდა ქალაქი ესე საფლავ, რომლისა ზღუდეთა ზედა ვიქცეოდე, არა ვერიდო, რამეთუ არა ვიცრუე სიტყუათა წმიდათა ღმრთისა ჩემისათა. |
ზედა | მცხ.იობ | აწ არამე განსაცდელი არსა ცხორებაჲ კაცისაჲ ქუეყანასა ზედა და ვითარცა მორეწისა მდევრისა ჟამი მისი? |
ზედა | მცხ.იობ | და ვშურები სულითა ჩემითა, იწროებით აღმოუტევნე მის ზედა სიტყუანი ჩემნი, ვიტყოდი სიმწარითა სულისა ჩემისათა ურვით. |
ზედა | მცხ.იობ | ცხორებაჲ და წყალობაჲ დასდევ ჩემ ზედა და მოღუაწებაჲ შენი სცვიდა სულსა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.იობ | დასცნის მეფენი საყდართა ზედა და შეარტყის სარტყელი ძლიერებისა მათისა. |
ზედა | მცხ.იობ | და-ღა-თუ-ბერდეს ქუეყანასა ზედა ძირი მისი და კლდესა ზედა დაეცეს ძირი იგი მისი, |
ზედა | მცხ.იობ | ანუ პირველად ბრძანებაჲ უფლისაჲ შენ გესმა? ანუ შენ ზედა ხოლო მოიწია სიბრძნე? |
ზედა | მცხ.იობ | მეცა თქუენ ზედა ვიტყოდე, უკუეთუმცა ამას შინა იყო სული თქუენი სულისა ჩემისა წილ. |
ზედა | მცხ.იობ | და მერე ზედამიგიჴდე თქუენ სიტყჳთა და შევყარო თქუენ ზედა თავი ჩემი; |
ზედა | მცხ.იობ | და დაიღრჭინნა ჩემ ზედა კბილნი მისნი, ისარნი განსაცდელთანი ჩემ ზედა დამსჭუალნა, ისრისპირნი მისნი თუალთა ჩემთა განმაწონნა, |
ზედა | მცხ.იობ | ურიდად დასთხიეს ქუეყანასა ზედა ნავღელი ჩემი, დამცეს მე დაცემაჲ დაცემასა ზედა, მოარბიეს ჩემ ზედა მძლავრთა. |
ზედა | მცხ.იობ | მუცელი ჩემი შეიწუების ტირილითა და წარბთა ჩემთა ზედა აჩრდილი სიკუდილისა. |
ზედა | მცხ.იობ | ქუეყანაო, ნუ დაჰფარავ სისხლთა ზედა ჴორცთა ჩემთასა, ნუცა იყოფინ ადგილი ღაღადებისა ჩემისაჲ. |
ზედა | მცხ.იობ | ნაწილი მიუთხრას უკეთურებისა. თუალნი მისნი ძეთა მისთა ზედა დადნეს. |
ზედა | მცხ.იობ | უკჳრდინ ჭეშმარიტთა ამათ ზედა და მართალი უსჯულოსა ზედა აღდეგინ! |
ზედა | მცხ.იობ | მოვიდენ საბრჴენი მის ზედა, განძლიერდედ მის ზედა წყურილნი; დარწყულ არს ქუეყანასა ზედა საბელი მისი ალაგთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | მიეცეს იწროსა სიყმილსა, დაცემაჲ განმზადებულ არს მის ზედა განსაკჳრვებელი, შეიჭამოს ძალი ფერჴთა მისთა. |
ზედა | მცხ.იობ | და ქუეშე კერძო ძირნი მისნი განჴმელ და ზედა კერძო ნაყოფი მისი დასცჳვეს. |
ზედა | მცხ.იობ | მის ზედა სულთ-ითქუმიდეს უკანასკნელი, ხოლო პირველთა მათ უკჳრდა. |
ზედა | მცხ.იობ | აცადეთ, რამეთუ ჩემ ზედა განსიტყუდებით და ზედამომივალთ მე ყუედრებით. |
ზედა | მცხ.იობ | მომიძაგეს, რომელთა მიცოდეს მე და რომელთა ვჰყუარობდ, ჩემ ზედა აღდგომილ არიან. |
ზედა | მცხ.იობ | ერთბამად მოიწინეს განსაცდელნი მისნი ჩემ ზედა, გზათა ჩემთა გარემომიცვეს მე მზირთა ჩემთა. |
ზედა | მცხ.იობ | და ბოროტად ჩემ ზედა რისხვა მოაწია, შეურაცხიე მე ვითარცა მტერი |
ზედა | მცხ.იობ | გეშინოდენ თქუენცა დაფარულისა მისთჳს, რამეთუ გულისწყრომაჲ უსჯულოთა ზედა მოიწიოს და მაშინ ცნან, სადა არს მათი იგი სიმართლე. |
ზედა | მცხ.იობ | და ვითარცა ესმა სამთა მათ მეგობართა მისთა ყოველი ესე ბოროტი, რომელი მოიწია მის ზედა, მოვიდეს კაცად-კაცადი სოფლისაგან თჳსისა ხილვად, რაჲ-იგი შეემთხჳა მას. ელიფას, თემანელთა მეფე, ბალდას, სავქელთა მთავარი, სოფარ, მინეველთა მეფე. და მოვიდეს მისა ერთბამად ნუგეშინისცემად და ხილვად მისა. |
ზედა | მცხ.იობ | რომლისათჳს ვზრუნევდი, მოიწია ჩემ ზედა და რომელსა ვეჭუდი, შემემთხჳა მე. |
ზედა | მცხ.იობ | მოჰბერა მათ ზედა და განჴმეს და წარწყმდეს, რამეთუ არა აქუნდა მათ სიბრძნე. |
ზედა | მცხ.იობ | გარნა ესე, რამეთუ, ვითარცა ობოლსა, ზედა დამესხმით მე და ზედამომივალთ მეგობარსა თქუენსა. |
ზედა | მცხ.იობ | უკუეთუ ვითარ გან-ოდენ-იძღოს მუცელი თჳსი, მოივლინენ მის ზედა გულისწყრომაჲ რისხვისაჲ, სწჳმდინ მას ზედა სალმობაჲ. |
ზედა | მცხ.იობ | და ყოველი ბნელი მის ზედა იყავნ; შეჭამენ იგი ცეცხლმან უშრეტმან; ბოროტი უყავნ მწირმან სახლსა მისსა. |
ზედა | მცხ.იობ | არა ხოლო ეგრე, არამედ უღმრთოთაცა სანთელი და-ვე-შრტეს და მოიწიოს მათ ზედა დაქცევაჲ და სალმობამან შეიპყრნეს იგინი რისხვისაგან. |
ზედა | მცხ.იობ | და ერთბამად მიწასა ზედა დაიძინეს და მყრალობამან იგინი დაფარნა |
ზედა | მცხ.იობ | რომელთა თქჳან: უფალმან რაჲ მიყოს ჩუენ? ანუ რაჲ მოაწიოს ჩუენ ზედა ყოვლისა მპყრობელმან, |
ზედა | მცხ.იობ | დაემტკიცე მიწასა ზედა კლდესა შინა, ვითარცა ჴევსა სოფირისასა. |
ზედა | მცხ.იობ | მისთჳს ამას ზედა. პირისა მისისაგან ვიწყო, განვიცადო და შეგზრუნდე მისგან. |
ზედა | მცხ.იობ | ქუეყანასა ზედა ვიდრე იყვნეს იგინი და არა იცნნეს გზანი სიმართლისანი, არცა ალაგთა მისთა ვიდოდეს. |
ზედა | მცხ.იობ | რამეთუ ერთბამად განთიად მათ ზედა მოიწია აჩრდილი სიკუდილისაჲ. |
ზედა | მცხ.იობ | სულმცირე არს იგი წინა პირსა წყლისასა. წარწყმედილ იყავნ ნაწილი მისი ქუეყანასა ზედა გამოჩნდინ ნერგი მათი ქუეყანასა ზედა განჴმელი, |
ზედამე | მცხ.იობ | ნუ ვინ ჰგონებნ, ვითარმედ დროებაჲ არს განსაცდელთაჲ? ვიეთ ზედამე არა მოიწევის მზირი ეგევითარი მის მიერ? |
ზედა | მცხ.იობ | დაღათუ შეიკრიბოს ვითარცა მიწაჲ ვეცხლი და ზედა თიჴაჲ შეიკრიბოს ოქროჲ. |
ზედა | მცხ.იობ | და დაესხას მათ ზედა. და არა ერიდოს ჴელისაგან მისისა, სივლტოლით ივლტოდის, და იტყუელნეს მის ზედა ჴელნი მისნი და წარიღოს იგი ადგილით მისით. |
ზედა | მცხ.იობ | კლდისა მწუერვალთა ზედა განიპყრნა ჴელნი მისნი და დააქცინა საფუძველითგან მთანი ძნელნი. |
ზედა | მცხ.იობ | რავდენი ქმნა ქუეყანასა ზედა ქართა სასწორი და წყალთა საწყევო, |
ზედა | მცხ.იობ | ოდეს-იგი ბრწყინვიდა ნათელი მისი ზედა თავსა ჩემსა, ოდეს-იგი ნათელითა მისითა ვიდოდე ბნელსა შინა, |
ზედა | მცხ.იობ | რაჟამს-იგი განვიდოდი ქალაქად მსთუად და უბანთა ზედა დაიდგმოდეს სავარძელნი ჩემნი, |
ზედა | მცხ.იობ | კურთხევაჲ წარწყმედულისაჲ ჩემ ზედა მოვიდოდა და პირი ქურივისა მაკურთხევდა მე. |
ზედა | მცხ.იობ | და სიტყუათა ჩემთა ზედა არღარა შესძინეს. და მხიარულ იქმნიან, უკუე სადა ვეტყოდი მათ, |
ზედა | მცხ.იობ | და განაწესენ ჩემ ზედა სალმობანი და განმაგდე მე ცხორებისაგან. |
ზედა | მცხ.იობ | რამეთუ მე ყოველთა ზედა უძლურთა ვტიროდე და სულთ-ვითქუემდ, ვიხილე კაცი ურვასა შინა. |
ზედა | მცხ.იობ | აღთქმაჲ აღუთქუ თუალთა ჩემთა და არა გულისჴმა-ვყო ქალწულსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | რამეთუ ვდეგ უღელსა ზედა მართალსა, და იცის უფალმან უმანკოებაჲ ჩემი. |
ზედა | მცხ.იობ | ანუ გან-სადა-ვირთხ ობოლსა ზედა ჴელი ჩემი გულპყრობით, ვითარმედ მრავალი შეწევნაჲ არს ჩემ თანა? |
ზედა | მცხ.იობ | რამეთუ არა ამათ ზედა არს, ანუ თუ სცთა სადა იდუმალ გული ჩემი, ანუ თუ ჴელი ჩემი დავიდევ პირსა ჩემსა და ვაკოცე? |
ზედა | მცხ.იობ | მჴართა ჩემთა ზედა დავიდევ, ვითარცა გჳრგჳნი და აღმოვიკითხე. |
ზედა | მცხ.იობ | არცა ქუეყანამან სადამე სულთ-ითქუნა ჩემ ზედა, ანუ თუ ორნატნი მისნი ტიროდეს ერთბამად? |
ზედა | მცხ.იობ | და სამთა მათცა ზედა მეგობართა მისთა განრისხნა ფრიად, რამეთუ ვერ უძლეს სიტყჳს-მიგებად იობისა და შეჰრაცხეს იგი, ვითარცა უღვთოჲ. |
ზედა | მცხ.იობ | უკუეთუ ძალ-გიც, მომიგეთ მე სიტყუაჲ ამას ზედა, უკუეთუ არა, დამითმეთ მე. |
ზედა | მცხ.იობ | ბრალი ჩემ ზედა პოვა და შემრაცხა მე, ვითარცა მტუერი. |
ზედა | მცხ.იობ | მერმე კუალად ამხილა მას სნეულებითა სარეცელთა ზედა. და სიმრავლე ძუალთა მისთა დააბუშვა, |
ზედა | მცხ.იობ | და მოაწია მათ ზედა ღაღადებაჲ გლახაკთა, და ჴმაჲ დავრდომილთა ისმინოს. |
ზედა | მცხ.იობ | რათა არა შევძინოთ ცოდვასა ჩუენსა ზედა ცოდვაჲ. და უსჯულოებად შემერაცხოს ჩუენ ფრიად, რაჲ ვიტყოდით ჩუენ წინაშე ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.იობ | მოიჴსენე, რამეთუ დიდ არიან საქმენი მისნი, რომელთა ზედა მთავრობდეს კაცნი მართალნი. |
ზედა | მცხ.იობ | და დიოდიან დაძუელებად, დაწყჳდიან, ექმნენ მრავალთა ზედა კაცთა, და აჩრდილობდეს ღრუბელი ურიცხუთა ზედა კაცთა. ჟამი განუწესა პირუტყუთა და იციან საწოლისა წესი. ამას ყოველსა ზედა არა განუკჳრდებისა გონებასა შენსა, არცა დაგეგების გული შენი ჴორცთაგან შენთა? |
ზედა | მცხ.იობ | აჰა, ესერა, განმარტის მას ზედა გზაჲ და ძირნი ზღჳსანი დაჰფარნა, |
ზედა | მცხ.იობ | და ამას ზედა შემიძრწუნდა გული ჩემი და განვარდა ადგილით თჳსით. |
ზედა | მცხ.იობ | უბრძანოს თოვლსა ყოფად ქუეყანასა ზედა და ზამთარი წჳმათა ძლიერებისა მისისათაჲ. |
ზედა | მცხ.იობ | ჩრდილოთ ღრუბელნი ოქროფერნი, ამათ ყოველთა ზედა დიდ არს დიდებაჲ და პატივი ყოვლისა მპყრობელისაჲ. |
ზედა | მცხ.იობ | დავსდევ მას ზედა ღრუბელი სამოსლად და ნისლითა წარვგრაგნე იგი. |
ზედა | მცხ.იობ | დავსცენ მას ზედა საზღვარნი და დავაგენ მას კლიტენი და ბჭენი. |
ზედვე | მცხ.იობ | და ვარქუ: აქამომდე მოხჳდე და არა გარდაჰჴდე, არამედ შენ ზედვე შეიმუსრნენ ღელვანი შენნი. |
ზედა | მცხ.იობ | და შეშინებულ არიან იგინი საწოლსა თჳსსა ზედა, სხენან იგინი მაღნართა შინა და მზირიან. |
ზედა | მცხ.იობ | რამეთუ დაუტევნეს ქუეყანასა ზედა კუერცხნი მისნი და მიწასა ზედა აცხობნ მათ, |
ზედა | მცხ.იობ | აღმოითხრინ ფერჴითა და იბეკნ ველსა ზედა, იზახებნ და განვალნ ველად. |
ზედა | მცხ.იობ | მის ზედა ოხრინ რაჲ მშჳლდი და მახჳლი, ლახურისა და ჰოროლისა ძრვაჲ. |
ზედა | მცხ.იობ | და იქცევინ მწუერვალთა ზედა კლდისათა ფარულად, |
ზედა | მცხ.იობ | ანუ დასდვა ჴელი შენი მას ზედა და მოიჴსენო ბრძოლაჲ იგი, რომელი იყო ჴორცთა მისთა ზედა. და ნუღარა იყოფინ. |
ზედა | მცხ.იობ | და არარაჲ არს არცაღა ერთ მსგავსი მისი ქუეყანასა ზედა. და შექმნილ არს იგი სამღერელად ანგელოზთა ჩემთათჳს. |
ზედა | მცხ.იობ | ხოლო ესმა ყოველთა ძმათა მისთა ყოველი, რაჲ-იგი შეემთხჳა მას. და ყოველი, რომელთა იცოდეს იგი პირველითგან, ჭამდეს და სუმიდეს მის წინაშე და ნუგეშინის-სცეს მას და უკჳრდა მათ ყოვლისა მისთჳს, რომელი-იგი მოაწია უფალმან მის ზედა და მოსცა მას კაცად-კაცადმან თჳთო ტარიგი. და ოთხსატირი ოქროსაჲ, ოქროსა უქმნელი თითოჲ. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და იოაბ იყო უხუცესი ყოველსა ზედა ერსა ისრაჱლისასა და ბანია, ძე იოდესი, იყო ჴელმწიფე ჩერეთეოსა და ფილეთეოსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და რეფა, ასულმან აიასმან, ხარჭმან საულისამან, მოიღო ძაძა და ნაცარი დაიფინა კლდესა მას ზედა, ვიდრე არა ეწვიმა ღმრთისა მიერ და სცვიდა ძვალთა მათ დაზორვილთა, ვიდრე არა დაირღუეს იგინი მუნვე. და არა შეეხო მათ მფრინველი, არცა მჴეცი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მივეტევე მე მტერთა ჩემთა ზედა და მოვსრენ იგინი და არა მოვაქცივე მათგან ვიდრე მოაკლდეს და მოვასრულნე იგინი! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | რამეთუ ვითარცა არა ესრე იყო სახლი ჩემი ძლიერსა თანა ღმრთისათა, რამეთუ აღთქმა საუკუნო ედვა ჩემ თანა, ყოველთა ზედა დამტკიცებული და დამყარებული. ყოველივე ცხორებაჲ ჩემი და ნება ჩემი არა არს, რომელიცა მის მიერ არა მოიღებოდის. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მო-ხოლო-ვიდეს ისრაიტელნი მათ ზედა და ელიაზარ მათ თანა და მოსწყჳდნა უცხოთესლნი იგი ვიდრე დაშრომამდე და დაეკრა ვადა ჴლმისა მისისა ჴელსა მისსა. და შექმნა უფალმან ცხორებაჲ დიდი მას დღესა შინა ერსა მას ზედა. და ყოველი იგი ერი მიექცა ნატყუენავსა მას ზედა მტერთასა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მოვიდა გად დავითისა და ჰრქუა მას: გამოირჩიე თავისა შენისა ერთი ამათგანი: ანუ სამ წელ სიყმილი პურისა ქუეყანასა ზედა შენსა, ანუ სამთავე მეოტად წარქცევა მტერთაგან სულშეუქცეველად, ანუ სამსა დღესა სიკუდილი კაცთა ქუეყანასა შენსა. და აწ შენ განიზრახე და მითხარ მე, რა მივართვა მომავლინებელსა ჩემსა? |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მიუგო დავით გადსა და ჰრქუა: სამივე სიმძიმე არს ჩემ ზედა, ხოლო უმჯობეს არს ჩემდა შევრდომა ჴელთა უფლისათა, რამეთუ მრავალ არს წყალობა მისი, ნუმცა შევარდები მე ჴელთა კაცთასა (და გამოირჩია დავით სამ დღე სიკუდილი კაცისა. და იყუნეს დღენი იფქლის მკისანი). |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მივიდა ანგელოზი იგი სიკუდილისა მოსრვად იერუსალჱმად. და დააცხრო უფალმან რისხვა იგი მისი მათ ზედა და ლხინება-ყო უფალმან გუამსა მათსა ზედა და ჰრქუა ანგელოზსა მას, რომელი მუსრავდა ერსა მას: კმა არს! აწ დააყენე ჴელი შენი და ნუღარა მუსრავ! და ანგელოზი იგი დგა კიდესა კალოსა მის ორნია იებუსელისასა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალო, რად განმრავლდეს მაჭირვებელნი ჩემნი? და მრავალნი აღდგეს ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფლისაჲ არს ცხორებაჲ და ერსა შენსა ზედა არს კურთხევა შენი. დიდებაჲ |
ზედა | მცხ.გამ | უკუეთუ ილალებოდინ ორნი მამაკაცნი და სცეს ვინმე მოყუასსა ქვითა, ანუ მჯიღითა და არა მოკუდეს, გარნა დავარდესვე ცხედარსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და დაადგინე იგი ზედა ქმნულსა ჴელთა შენთასა, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | არა არს ღმერთი წინაშე მისსა. ბილწ არიან გზანი მისნი ყოველსავე ჟამსა, მიღებულ არიან სამართალნი შენნი პირისაგან მისისა და ყოველთა მტერთა მისთა ზედა იგი ეუფლებინ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | განკითხვად ობოლისა და გლახაკისა, რათა არა დაჰრთოს კაცმან კუალადცა მდიდრად სიტყუაჲ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ჭირისათჳს გლახაკთასა და სულთქმისათჳს დავრდომილთასა აწ აღვდგე, იტყჳს უფალი, დავდვა ცხორებაჲ და განვცხადნე მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ვიდრემდის ამაღლდებოდის მტერი ჩემი ჩემ ზედა? მოიხილენ, შეგესემინ ჩემი, უფალო ღმერთო ჩემო, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და აღჴდა ქერობინთა ზედა და აფრინდა, და აღფრინდა იგი ფრთეთა ზედა ქართასა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ჰრცხუენოდენ და კდემებოდენ თანად, რომელთა უხაროდა ბოროტთა ჩემთათჳს; შთაიცუედ სირცხჳლი და კდემა, რომელნი მდიდრად იტყოდეს ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.აბაკ | წმიდა არს თუალი არა ხედვად ბოროტისა, და ზედ დახედვად ტკივილთა ზედა შეუძლოს არსადა. რად ზედ დაჰხედვა შეურაცხისმყოფელთა ზედა დაიდუმებ შთანთქმასა უთნოსაგან მართლისასა? |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და მათგან, რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა, აღმამაღლო მე და კაცისა უკეთურისაგან მიჴსნე მე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | დიდ არს დიდებაჲ მისი მაცხოვარებითა შენითა, დიდებაჲ და დიდად შუენიერებაჲ დაადგ მას ზედა; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | იპოვენ ჴელი შენი ყოველთა ზედა მტერთა შენთა და მარჯუენემან შენმან პოვნეს ყოველნი მოძალენი შენნი. |
ზედა | მცხ.მარკ | და ეტყოდა მათ სწავლასა მას შინა მისსა: ეკრძალენით მწიგნობართა მათგან, რომელთა ჰნებავს სამკაულითა სლვაჲ და მოკითხვაჲ უბანთა ზედა, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ მან თავადმან ზღუათა ზედა დააფუძნა იგი და მდინარეთა ზედა განჰმზადა იგი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | გან-თუ-ეწყოს ჩემ ზედა ბანაკი, არა შეეშინოს გულსა ჩემსა. აღ-თუ-დგეს ჩემ ზედა ბრძოლა, ამისთჳს მე შენ გესავ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ჴმაჲ უფლისაჲ წყალთა ზედა, ღმერთი დიდებისა ქუხდა, უფალი წყალთა ზედა მრავალთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | აღგამაღლო შენ, უფალო, რამეთუ შემივედრე მე და არა ახარე მტერთა ჩემთა ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ვითარცა იხილა მეპურეთმოძღუარმან მან, რამეთუ მართალ გამოუთარგმნა მას, ჰრქუა იოსებს: მეცა ვიხილე ჩუენებაჲ: მეგონა მე, ვითარმედ სამნი ლაკანნი სამინდოთა მაქუნდეს თავსა ზედა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | გამოაჩინე პირი შენი მონისა შენისა ზედა და მაცხოვნე მე წყალობითა შენითა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უტყუ იქმნენ ბაგენი მზაკუარნი, რომელნი იტყჳან მართლისა მის ზედა უსჯულოებასა ამპარტავანებითა და შეურაცხებითა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოართუას იგი მღდელსა მას და აღიღოს მისგანი მღდელმან მან სავსე მჭელი და მოსაჴსენებელად მისა დადვას იგი საკურთხეველსა ზედა მსხუერპლთასა წინაშე ღმრთისა, ცოდვისაჲ არს. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უსჯულოებაჲ იზრახა საწოლსა ზედა თჳსსა, დადგა იგი ყოველსა გზასა არაკეთილსა და ბოროტი მას არა მოეწყინა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ნუ მოვალნ ჩემ ზედა ფერჴი ამპარტავანებისა და ჴელი ცოდვილისა ნუ შემძრავნ მე. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ხოლო მან ჰრქუა: მშჳდობით არს, რამეთუ მსხუერპლისა შეწირვად მოვსრულ ვარ უფლისა! არა განწმიდენით თავნი თქუენნი და ჩემ თანა ინაჴ-იდგით დღეს, მსხუერპლისა ამის ჟამსა. და განწმიდნა მან იესე და ძენი მისნი, მიუწოდა მათ მსხუერპლთა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იყო, ვითარცა აღასრულა სოლომონ უფლისა მიმართ ყოველი იგი ლოცვა და აღდგა წინაშე სამკჳდრებელსა მას უფლისასა, სადა-იგი მუჴლდადგმით დგა ზედა მუჴლთა თჳსთა და ჴელნი თჳსნი ზეცად აღყარნეს, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | განმზადებულით სამკჳდრებელით თჳსით მოხედნა ყოველთა ზედა სამკჳდრებულთა ქუეყანისათა, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | აჰა, ესერა, თუალნი უფლისანი მოშიშთა მისთა ზედა და რომელნი ესვენ წყალობასა მისსა, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | იყავნ, უფალო, წყალობაჲ შენი ჩუენ ზედა, ვითარცა ჩუენ გესავთ შენ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | მოიქცა ყოველი კაცი იუდასი იერუსალჱმდ და იოსაფატ, წინამძღუარი მათი, სიხარულითა დიდითა, რამეთუ ახარა მათ უფალმან მტერთა მათთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | გასწავლენ შენ განდგომილებამან შენმან და უკეთურებამან შენმან გამხილენ შენ, და ცან და იხილე, ვითარმედ მწარე არს შენდა დატევებაჲ ჩემი, - იტყჳს უფალი ღმერთი შენი, - და არა სათნო ვიყო შენ ზედა, იტყჳს უფალი ღმერთი შენი, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | თუალნი უფლისანი მართალთა ზედა და ყურნი მისნი ლოცვასა მათსა ზედა; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | პირი უფლისაჲ მოქმედთა ზედა ძჳრისათა მოსპოლვად ქუეყანით საჴსენებელი მათი. |
ზედა | მცხ.იერ | იქმენინ ღაღადება სახლებსა შინა მათსა, მოავლინენ მათ ზედა ავაზაკნი მყის, რამეთუ ჴელ-ყვეს სიტყვა შეპყრობად ჩემდა, და მახენი დაარწყუნეს ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ აღდგეს ჩემ ზედა მოწამენი ცრუნი და, რა-იგი არა უწყოდე, მკითხვიდეს მე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | განიყვნეს და არა შეინანეს. განმცადეს მე და შეურაცხებით შეურაცხ-მყვეს მე და იღრჭინნეს ჩემ ზედა კბილნი მათნი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მოირთხა იუ და სცა იორამს საშუალ ბეჭთა და განსწონნა გულსა მისსა და დაიღულარჭნა ზედა მუჴლთა თჳსთა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იტრნეს ორით მთით გზით ზღჳთ კერძო ერუთრად და გარეშევლეს ქუეყანაჲ ედომისაჲ. და სულმოკლე იქმნა ერი იგი გზასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ისმინე ჩემი, უფალო, რამეთუ ტკბილ არს წყალობაჲ შენი; მრავლითა მოწყალებითა შენითა მოიხილე ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.დან | და ზრახვასა შინა მისსა ჩემდამო სიტყუათა ამათებრ მივეც პირი ჩემი ქუეყანასა ზედა და შევჭმუნდი. |
ზედა | მცხ.ივდ | და მოიხილნა აღსავალნი იგი მის მთისანი და ქალაქისა მათისანი. და წყალნი იგი წყაროთანი მოვლნეს და დაიპყრნეს იგინი. და დაადგინნეს მათ ზედა ბანაკები კაცთა მბრძოლთა და თჳთ იგიცა აღემჴედრა ერსა თჳსსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | სიტყუაჲ უსჯულოებისა დამდვეს ჩემ ზედა; ნუუკუე მძინარემან არღარა ნუ შესძინოსა აღდგომა? |
ზედა | მცხ.ესა | და დაშთის მას შინა ლელწამი, ანუ ვითარცა კუფხალნი მოსთულებულისა ზეთისხილისანი ორნი, ანუ სამნი მწუერვალსა ზედა ზენაკიდესა, ანუ ოთხნი, ანუ ხუთნი, რომელთა ზედა მისთა დაშთომილნი ზენაკიდეთა, - ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: |
ზედა | მცხ.იობ | ამას ყოველსა ზედა, რომელი შეემთხჳა მას, არარაჲ შესცოდა იობ წინაშე უფლისა და არარაჲ თქუა უგნურებაჲ ღმრთისა მიმართ. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და თქუა საულ: განაგდეთ ჩემ ზედა და იონათანს ზედა, და ვისგანცა იყოს, მოვკუდეთ! და მიუგო ყოველმან ერმან: ნუ იყოფინ სიტყუაჲ ეგე! და არა ერჩდა საულ. არამედ განაგდეს მის ზედა და იონათანისა, ძისა მისისა, და აღმოჰჴდა წილი იონათანსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და სიტყუად იწყო საულ უფლისა და თქუა: უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო! რაჲსაგან არს, რამეთუ არა მოუგე მონასა შენსა დღეს სიტყუაჲ? თუ ჩემგან არს, ანუ იონათანისგან, ძისა ჩემისა, უსჯულოებაჲ ესე? მაუწყე მე, უფალო, შენ მიერ, უკუეთუ ერისაგან არს? ლხინება-ყავ მათთჳსცა და დააგდეს წილი ერსა ზედა და უბრალო იპოვა ყოველი ერი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მაშინ ჰრქუა სამოველ: არა შენ უმრწემეს იყავ ნათესავსა შორის ისრაჱლთასა და გცხო შენ უფალმან მეფედ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა? |
ზედა | მცხ.იგავ | ნუ გიხარინ ბოროტისმოქმედთა ზედა, ნუცა ჰბრძავ ცოდვილთა ზედა, |
ზედა | მცხ.ეკლ | და განვიზრახევდ გულსა ჩემსა მოზიდვად; ვითარცა ღჳნო გული ჩემი და გული ჩემი მიძღოდა სიბრძნესა დაპყრობად მხიარულებასა ზედა, ვიდრემდე ვიხილო, რომელი კეთილ არს ძეთა კაცთათჳს მზესა ამას ქუეშეთ, რიცხჳ ცხორებისაჲ დღეთა მათთა |
ზედა | მცხ.ეკლ | და ყოველი, რომელი ითხოვეს თუალთა ჩემთა, არა დავაყენე მათგან და არა დავაყენე გული ჩემი ყოვლისაგან სიხარულისა, რამეთუ გულმან ჩემმან იხარა ყოველსა ზედა შრომასა ჩემსა, და ესე მეყო მე ნაწილ ჩემდა ყოვლისაგან ნაშრომისა ჩემისა |
ზედა | მცხ.ეკლ | და მოვიძულე ყოვლითურთ ცხორება ჩემი და ბოროტ არს ჩემ ზედა ქმნილი იგი, რომელი იქმნების მზესა ქუეშე, რამეთუ ყოველივე ამაო და გამორჩევა სულის |
ზედა | მცხ.ეკლ | და ვინ იცის, გინა ბრძენ იყოს, გინა უგუნურ და ჴელმწიფებდეს ყოველსა ზედა ნაშრომსა ჩემსა, რაოდენ ვშუერ და რაოდენ განვბრძნდი მზესა ამას ქუეშე და ესეცა ამაო |
ზედა | მცხ.იგავ | განბნევა უღმრთოთა არს მეფე ბრძენი, რომელი ავლინებს მათ ზედა ურმისთვალთა. |
ზედა | მცხ.ეკლ | ვცან მე ყოველი, რაოდენი ქმნა ღმერთმან. იგი ეგოს უკუნისამდე. მას ზედა არა არს შეძინება და მისგან არა არს გამოჴუება, და ღმერთმან შექმნა, რათა ეშინოდის პირისაგან მისისა |
ზედა | მცხ.ეკლ | არა არს დასრულება ყოვლისა ერისა. ყოველთავე, რომელნი იყვნეს უწინარეს მათსა და უკანასკნელ არავე იხარებდენ მათ ზედა, რამეთუ ესეცა ამაო და ჴდომა სულისა |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და დადგეს ზედა სიწმიდეთა მათ და ხედვიდეს თავნი განწმედილთა მათ სიწმიდესა მას პირისპირ დაბირისა და გამომართ და არა გამოჩნდეს. და იყო მუნ ესრეთ ვიდრე დღეინდელად დღედმდე. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იყო, ვითარცა ესმა მეფესა იერობუამს სიტყუაჲ იგი და ჴმაჲ კაცისა მის ღმრთისა ზედა საკურთხეველსა მას ბეთელს, მიჰყო მეფემან ჴელი თჳსი საკურთხეველისა მისგან და თქუა: შეიპყართ ეგე! და განჴმა ჴელი იგი, რომელ მიეყო მისა და ვერ უკუნიდრიკა თჳსვე. |
ზედა | მცხ.დან | არამედ არს ღმერთი ცისა შორის გამომაცხადებელი საიდუმლოჲსაჲ. და აუწყნა მეფესა ნაბუქოდონოსორს, რომელნი ჯერ-არიან ქმნად უკუანაჲსკნელთა დღეთასა, ძილისშორისი შენი და ხილვაჲ თავისა შენისა საწოლსა ზედა შენსა, ესე არს, მეფე, |
ზედა | მცხ.ესა | და მოვაწიო ჴელი ჩემი შენ ზედა და გამოგაჴურვო შენ სიწმიდედ, ხოლო უსმნი წარვწყმიდნე, და მოვსპნე ყოველნი უშჯულონი შენგან და ყოველნი ამპარტავანნი. |
ზედა | მცხ.ესა | ვითარმედ იყოს უკანასკნელთა დღეთა საჩინო მთაჲ უფლისაჲ და სახლი ღმრთისაჲ მწუერვალთა ზედა მთათასა და ამაღლდეს ზეშთა ზედაჲთ ბორცუთასა და მოვიდოდიან მისდამი ყოველნი წარმართნი. |
ზედა | მცხ.ესა | და ყოველსა ზედა ნაძუსა ლიბანისსა, მაღალთა და განსაცხრომელთა და ყოველსა ზედა ხესა რკოჲსასა ბასანურსა, |
ზედა | მცხ.ესა | და ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა, და ყოველსა ზედა ბორცუსა მაღალსა, |
ზედა | მცხ.ესა | და ყოველსა ზედა ზღუდესა მაღალსა, და ყოველსა ზედა გოდოლსა მაღალსა, |
ზედა | მცხ.ესა | და ყოველსა ზედა ნავსა ზღჳსასა, და ყოველსა ზედა ხილვასა ნავთა შუენიერებისასა. |
ზედა | მცხ.ესა | და შეიპყრან შჳდთა დედათა ერთი მამაცი მეტყუელთა: პური ჩუენი ვშჭამოთ და სამოსელნი ჩვენნი შევიმოსნეთ, ოდენ სახელი იწოდენ ჩუენ ზედა, მომისპე ყუედრება ჩვენი. |
ზედა | მცხ.სიბრ | და კლდისა საისრითა გულისწყრომითა სავსედ დაეცემოდიან სეტყუანი, განრისხნეს მათ ზედა წყალი ზღჳსა და მდინარენი წარღუნიდენ სასტიკად. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ვითარცა იხილეს ძეთა მათ წინაწარმეტყუელთასა, რომელნი იერიქოს იყუნეს, და თქუეს: დაადგრა სული ელიასი ელისესა ზედა! და მიეგებოდეს მას და თაყუანი-სცეს პირსა ზედა ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.ესა | და გულმწყრალ იქმნა რისხვა უფლისა საბაოთისი ერსა მისსა ზედა. და მიყო ჴელი მისი მათ ზედა და დასცნა იგინი. და განძვინდეს მთანი და იქმნეს მძორნი მათნი, ვითარცა სკორე, შორის გზასა,. და ამას ყოველსა ზედა არა მოიქცა გულისწყრომა მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალ. |
ზედა | მცხ.ესა | და იქმნა წელსა, რომელსა მოკუდა ოზია მეფე. ვიხილე უფალი მჯდომარე საყდარსა ზედა მაღალსა და აღმატებულსა. და სავსე იყო სახლი დიდებითა მისითა. |
ზედა | მცხ.ესა | და მერმეცა მას ზედა არს ათეული. და კუალად იყოს წარსატყუენველ, ვითარცა ბელეკუნი, და, ვითარცა რკოჲ, ოდეს გამოვარდეს ბუდისაგან მისისა, ტომ წმიდა იქმნეს, რომელნი დაადგინნეს მას შინა. |
ზედა | მცხ.ქებ | მსგავს არს ძმისწული ჩემი ქურციკსა, ანუ ნუკრსა ირმისასა მთათა ზედა ბეთელისათა. სძალმან მოსცა სასწაული სიძისა მიერ ქალწულთა და თქუა: აჰა, ესერა, ესე დგას უკუანა ზღუდესა ჩუენსა, და იხედავს სარკუმლით გამო და გარდმოხედავს არდაბაგთაჲთ. |
ზედა | მცხ.ქებ | მოვედ, სძალო, ლიბანით, მოვედ ლიბანით. მოხჳდე და წარმოჰვლო დასაბამით სარწმუნოებისათ თხემსა ზედა სანარისა და ერმონისასა საყოფელთაგან ლომთასა და მთათაგან ვეფხთასა. |
ზედა | მცხ.ქებ | თუალნი მისნი, ვითარცა ტრედისანი, სავსებასა ზედა წყალთასა განბანილნი სძითა, მჯდომარე სავსებასა ზედა წყალთასა; |
ზედა | მცხ.ქებ | წჳვნი მისნი - სუეტნი მარმარილოსანი, დაფუძნებულნი ხარისხსა ზედა ოქროჲსასა; ხილვაჲ მისი, ვითარცა ლიბანი რჩეული და ვითარცა ნაძუნი; |
ზედა | მცხ.ესა | და ყოველი მთა მოჴნვით მოიჴნას, და არა ზედა მივიდეს მუნ შიში, რამეთუ იყოს სიკორდისაგან და ეკლისა საძოვარ ცხოვრისა და დასათრგუნველ ზროხისა. |
ზედა | მცხ.ესა | და თქვა უფალმან ჩემდამო: მიიღე შენდად გრაგნილი ქარტისა ახლისა დიდისა და დაწერე მას ზედა საწერელითა კაცისათა მალიად ქმნაჲ იავარსა ნატყუენავთასა, რამეთუ მოწევნულ არს. |
ზედა | მცხ.ესა | ამისთჳს, აჰა, აღმოიყვანებს უფალი თქვენ ზედა წყალსა მდინარისასა ძლიერსა და ფრიადსა ასსურასტანელთა მეფისა და დიდებასა მისსა და აღმოვიდეს ყოველსა ზედა ჴევნებსა თქვენსა. და ვლოს ყოველსა ზედა ზღუდესა თქვენსა. |
ზედა | მცხ.ქებ | მანდრაგორთა შენთა გამოსცეს სულნელებაჲ და კართა ზედა ჩუენთა შენნი მწუერვალნი ხეთანი, ახალნი ძუელთა თანა, რომელი მომცა დედამან ჩემმან, ძმისწულო ჩემო, დაგიმარხო შენ. |
ზედა | მცხ.ქებ | მარცხენე მისი თავსა ზედა ჩემსა და მარჯუენე მისი გარემომეხჳა მე. |
ზედა | მცხ.ქებ | ასულნი და დედოფალნი ეტყჳან: ვინ არს ისი აღმომავალი უდაბნოთ? დავამტკიცოთ იგი სიყვარულსა მისსა ზედა; ვაშლსა ქუეშე განგაღჳძე შენ. მუნ ელმოდა შენთჳს დედასა შენსა, მუნ ელმოდა მშობელსა შენსა. დამდვეს მე, ვითარცა საბეჭდავი გულსა ზედა შენსა, ვითარცა საბეჭდავი, მკლავსა ზედა შენსა, |
ზედა | მცხ.ქებ | უკუეთუ ზღუდე არს, აღვაშენნეთ მას ზედა აღსამატებელნი ვეცხლისანი და, უკუეთუ კარი არს, დავამსჭუალოთ მას ზედა ფიცარი ნაძჳსა. |
ზედა | მცხ.ქებ | ივლტოდე, დისწულო ჩემო, და ემსგავსე ქურციკსა, ანუ ნუკრსა ირმისასა მთათა ზედა ღელოვანთასა. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ მოვიღო მშვიდობაჲ მთავართა ზედა, მშვიდობაჲ და სიმართლე მისა. დიდ არს მთავრობა მისი, და მშვიდობისა მისისა არა არს საზღვარ. საყდარსა ზედა დავითისსა დაჯდეს და მეფობასა მისსა წარმართებად მისსა. და სიმართლისა მიერ და მშჯავრისა შეწევნად მისსა ამიერითგან და უკუნისამდე შურმან უფლისა საბაოთისმან ყვნა ესენი. |
ზედა | მცხ.ესა | სიკუდილი მოავლინა უფალმან იაკობისა ზედა; და მოვიდა ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | და დააკუეთნეს ღმერთმან ზედააღდგომილნი მთასა ზედა სიონსა მას ზედა და მტერნი იუდაჲსნი განაქარვნეს. |
ზედა | მცხ.იერ | და თქუა უფალმან ჩემდამო: პირისაგან ჩრდილოსა აღეგზნნენ ბოროტნი ყოველთა ზედა დამკჳდრებულთა ქუეყანისათა, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ, აჰა, მე მოუწოდო ყოველთა მეფობათა ჩრდილოჲსაგან ქუეყანისა, - იტყჳს უფალი, - და მოვიდენ და დადგნენ თითოეულმან საყდარნი თჳსნი წინა კართა ზედა ბჭეთა იერუსალიმისათასა, და ყოველთა ზედა ზღუდეთა გარემოჲს მისსა და ყოველთა ზედა ქალაქთა იუდაჲსთა. |
ზედა | მცხ.ესა | ამისთჳის ჭაბუკთა მათთა ზედა არა იშუებდეს ღმერთი, და ობოლნი მათნი და ქურივნი მათნი არ შეიწყალნეს, რამეთუ ყოველნი უშჯულო და უკეთურ, და ყოველი პირი იტყჳს ცრუთა, ამათ ყოველთა ზედა არა გარემიიქცა გულისწყრომა მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ქმნა სოლომონ ყოველი ჭურჭელი სახლისა უფლისა საკურთხეველი ოქროსა და ტაბლები და მას ზედა პური შესაწირავისა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | რამეთუ ყუნეს ათორმეტ ზუარაკნი და სამნი იგი ხედვიდეს ჩრდილოთ კერძო, და სამნი იგი ხედვიდეს მზისა დასავლად, და სამნი იგი ხედვიდეს სამხრად, და სამნი იგი ხედვიდეს მზისა აღმოსავლით. და ყო ზღუა იგი მათ ზედა და იყუნეს თავნი მათნი გამართ და ბოლოები მათი შემართ |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ ერთბამად მოადგენ იუდასა. ამათ ყოველთა ზედა არ გარემიიქცა გულისწყრომა მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალ არს. |
ზედ | მცხ.ესა | არამედ მოავლენს უფალი საბაოთ პატივსა შენსა ზედა უპატიოებასა, და დიდებასა შენსა ზედ ცეცხლი მოტყინარე აღეგზნას. |
ზედა | მცხ.ესა | დღეს გზასა ზედა დადგრომად ჴელითა, ივედრების მთაჲ, ასული სიონისაჲ, და ბორცუნი იერუსალჱმსშინანი. |
ზედა | მცხ.ესა | და ყრმამან მცირემან ჴურელსა ზედა ასპიტისასა და საწოლსა ზედა ნაშობთა ასპიტისათა ჴელი დასდვას |
ზედა | მცხ.ესა | და არარაჲ ძვირი უყონ, არცა არ შეუძლონ წარწყმედად ვერცა ერთისა მთასა ზედა წმიდასა ჩემსა, რამეთუ აღივსო თანა ყოველი ქვეყანაჲ მეცნიერებითა უფლისათა, ვითარცა წყალმან მრავალმან და-რაჲ-ფარნის ზღუანი. |
ზედა | მცხ.ესა | და ფრინვიდენ ნავებითა უცხოტომთათა, ზღვასა ერთბამად ტყუენვიდენ, და მზისაღმოსავალით კერძოთა და იდუმეასა; და მოაბსა ზედა პირველად მიყონ ჴელები, ხოლო ძეთა ამმონისთა პირველად შეისმინონ. |
ზედა | მცხ.ესა | და მოაოჴროს უფალმან ზღუაჲ ეგჳპტისა, და მიყოს ჴელი მისი მდინარესა ზედა სულითა მაიძულებელითა. და დასცეს იგი შჳდთა ჴევნებთა მიმართ, ვიდრემდის განვლამდე მისსა ფერჴშესასხმელითა. |
ზედა | მცხ.იერ | წმიდა უფლისა ისრაილი, დასაბამი ნაშრომთა მისთა; ყოველნი მჭამელნი მისნი ცოდვენ, ბოროტნი მოიწინენ მათ ზედა, - იტყჳს უფალი: |
ზედა | მცხ.იერ | და არა თქუეს: სადა არს უფალი აღმომყუანებელი ჩუენი ქუეყანისაგან ეგჳპტისა? და გჳძღოდა ჩუენ უდაბნოსა ზედა ქუეყანასა მას უქმსა და უვალსა, ქუეყანასა შინა ურწყულსა და უნაყოფოსა და აჩრდილსა სიკუდილისასა, ქუეყანასა, რომელსა შინა არ განვლო მის შორის მამაკაცმან, არცა დაემკჳდრა მუნ ძე კაცისა, |
ზედა | მცხ.იერ | განჰკრთა ამას ზედა ცა და განცჳბრდა უფროს ფრიად, - იტყჳს უფალი. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ საუკუნითგან შეჰმუსრე უღელი შენი, და განჰხეთქენ აპაურნი შენნი და სთქუ: არა გმონო შენ, არამედ წარვიდე ყოველსა ზედა ბორცუსა მაღალსა და ქუეშე ყოველსა ხესა ჩრდილოვანსა, მუნ დავითხიო სიძვისა მიერ ჩემისა, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ამიერცა გან-ვე-ხვიდე, და ჴელნი შენნი თავსა ზედა შენსა, რამეთუ განაგდო უფალმან სასოება შენი, და არ წარგემართოს მას შინა. |
ზედა | მცხ.იერ | აღიხუენ თუალნი შენნი მართლიად. და იხილე, სადა არ შემწიკულე, გზათა ზედა დასჯდე მათ თანა, ვითარცა ყუავი მოოჴრებული მარტო. და შეაგინე ქუეყანა სიძვათა მიერ შენთა და უკეთურებათა მიერ შენთა. |
ზედა | მცხ.იერ | და თქუა უფალმან ჩემდამო დღეთა შინა იოსია მეფისათა: იხილენ, რომელნი მიყვნა მე სახლიერობამან ისრაილისამან. წარვიდა ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა და ქუეშე ყოველსა ხესა ვარჯოანსა, და ისიძვა მუნ. |
ზედა | მცხ.იერ | და ვიხილე, რამეთუ ყოველთათჳს, რომელთა დატევებულ იქმნა, რომელთა შინა იმრუშებდა სახლობაჲ ისრაილისა, და განვავლინე იგი, და მივეც მას წიგნი განტევებისა ჴელთა ზედა მისთა. და არა შეშინდა უზავი იუდა, დაჲ მისი, და წარვიდა და ისიძვა მანცა. |
ზედა | მცხ.იერ | ვიდოდე და წარიკითხენ სიტყუანი ესე ჩრდილოდ მიმართ და თქუა: მოიქეცით ჩემდამო სახლობაჲ ისრაილისა, - იტყჳს უფალი, - და არ განვიმტკიცო პირი ჩემი თქუენ ზედა, რამეთუ მოწყალე ვარ მე, - იტყჳს უფალი, - და არა ძჳრისმჴსენებელი თქუენი უკუნისამდე. |
ზედა | მცხ.ესა | მსწრაფლ მოვალს და არა ჰყოვნის, და დღენი მისნი არ მოზიდულ იქმნენ. და შეიწყალოს უფალმან იაკობი და გამოირჩიოს მერმე ისრაილი; და განისუენებდეს ქუეყანასა ზედა მათსა და მექუეყანე შეეძინოს მათ თანა და შეეძინოს სახლისა მიმართ იაკობისსა. |
ზედა | მცხ.ესა | მთასა ზედა ევლოანსა აღიღეთ სასწაული, აღიმაღლეთ ჴმაჲ თქუენი, ნუ გეშინინყე. ნუგეშინის-ეცით ჴელითა, აღაღეთ მთავართა. |
ზედა | მცხ.ესა | ჴმაჲ ნათესავთა მრავალთა მთათა ზედა მსგავსი ნათესავთა მრავალთა, ჴმა მეფეთა და ნათესავთა შეკრებულთა. უფალმან საბაოთ უბრძანა ნათესავსა საჭურველით მბრძოლისა |
ზედა | მცხ.ესა | აჰა, აღვადგენ თქუენ ზედა მიდთა, რომელნი ვეცხლსა არ შეჰრაცხენ, არცა ოქროსა ჴსენება აქუსყე. |
ზედა | მცხ.ესა | მშჳლდვანი ჭაბუკთანი შემუსრნენ და შვილნი თქუენნი არ შეიწყალნენ, არცა ძეთა შენთა ზედა ერიდნენ თუალნი მათნი. |
ზედა | მცხ.იერ | და იყოს, უკეთუ განმრავლდეთ და აღორძნდეთ ქუეყანასა ზედა, - იტყჳს უფალი, - და მათ დღეთა შინა არა თქვან: მერმე კიდობანი აღთქუმისა წმიდისა ისრაილისა არა აღვიდეს გულსა ზედა, არცა სახელ-იდვას მის შორის, არცა ზედგანიხილვოს და არა იქმნას მერმე მათ დღეთა შინა. |
ზედა | მცხ.ტობ | და მოვიდა ნინევად, რამეთუ იქიაქაროს იყო ღჳნისმნე და ბეჭედსა ზედა გამგებელ და სიტყჳსმყოფელ, სამწიგნობრესა მწერალ; და დაადგინა იგი საკერდონსორ შემდგომად თჳსა, ხოლო იყო იგი ძმისწული მისი. და ოდეს მოვიდა სახიდ მისად და მისცეს მას ანნა, ცოლი მისი, და ტობია, ძე მისი. |
ზედა | მცხ.ესა | და მიიხუნენ იგინი ნათესავად, და შეიყვანნენ ადგილად მათდა და დაამკჳდრნენ და განმრავლდენ და განიყოფდენ მათ ძენი ისრაილისანი ქუეყანასა ზედა ღმრთისასა მონებად და მჴევლებად. და იყვნენ ტყუებ ტყუემქმნელნი მათნი, და იუფლებოდინ უფლებულნი მათნი. |
ზედა | მცხ.ესა | და მოიღო გოდება ესე მეფისა ზედა ბაბილონისასა და სთქვა მას დღესა შინა: ვითარ განსუენებულ არს მიმჴდელი და განსუენებულ არს მოსწრაფე. |
ზედა | მცხ.ესა | და ხეთა ლიბანისათა განიშუეს შენ ზედა და ნაძუმან ლიბანისამან თქვას: რაჲთგან შენ დაიძინე, არა აღვიდა მკაფელი ჩვენი. |
ზედა | მცხ.ესა | ვითარ განვარდა ცისაგან მთიები განთიად აღმომავალი? შეიმუსრა ქუეყანასა ზედა განმავლენელი ყოველთა წარმართთა. |
ზედა | მცხ.ესა | ხოლო შენ სთქუ გულსა შინა შენსა: ზეცად მიმართ აღვიდე, ზედაჲთ ვარსკულავთა ცისათასა დავდგა საყდარი ჩემი, დავჯდე მთასა ზედა მაღალსა. მთათა ზედა მაღალთა ჩრდილოთ. |
ზედა | მცხ.ესა | აღვიდე ზედა ღრუბელთა და ვიყო მსგავს მადლისა. |
ზედა | მცხ.ესა | მხილველთა შენთა დაუკვირდეს შენ ზედა და თქუან შენთჳს: ესე კაცი განმაძჳნებელი ქუეყანისა, შემარყეველი მეფეთა, |
ზედა | მცხ.ესა | ხოლო შენ დაჰვარდე მთათა ზედა, ვითარცა მკუდარი მოძაგებული, მრავალთა თანა მომკუდართა და წერტგანგუმერილთა მახვილითა და შთამავალთა ჯოჯოხეთად; ვითარსახედ სამოსელი შებღალული სისხლითა არა არს წმიდა, |
ზედა | მცხ.იერ | იქადაგენ იუდას შორის, და სასმენელ იქმნენინ იერუსალიმს შინა. არქუთ და ეცით საყჳრსა ქუეყანასა ზედა. და ღაღად-ყავთ დიდად, არქუთ: შეკერბით და შევიდეთ ქალაქთამი მოზღუდვილთა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ქუშ შვა ნებროთ, ამან იწყო გმირ-ყოფა და მონადირებად ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | ეგრეთ ეგოს წარწყმედად ასსურასტანელთა ქუეყანისა ზედა ჩემისა და მთათა ზედა ჩემთა. და იყვნენ დასათრგუნველ, და აღებულ იქმნეს მათგან უღელი მათი და ძალი მათი მჴართა მათთაგან აღებულ იქმნეს. |
ზედა | მცხ.ესა | ესე განზრახვა, რომელსა განიზრახავს უფალი სრულსა ზედა მკჳდროანსა, და ესე ჴელი მაღალი ყოველთა ზედა წარმართთა, |
ზედა | მცხ.იერ | აღიჴსენეთ, ნათესავნო, აჰა, მოვიდეს, მიუთხართ იერუსალიმს შორის: განსაცდელნი მოვლენ ქუეყანისაგან შორიელისა, და მოსცეს ქალაქთა ზედა იუდაჲსთა ჴმაჲ მათი, |
ზედა | მცხ.იერ | ვითარცა მცველნი აგარაკისანი იქმნეს მათ ზედა გარემოს, რამეთუ მე უგულებელს-მყავ, - იტყჳს უფალი: |
ზედა | მცხ.იერ | მე ვიხილე ქუეყანასა ზედა და, აჰა, არარაჲ და ცად მიმართ და არა იყვნეს ნათელნი მისნი. |
ზედა | მცხ.ტობ | მოვიდა და ჰრქუა მას: მამაო, ერთი ვინმე ნათესავთა ჩუენთაგანი შეგულარძნილი დაგდებულ არს უბანთა ზედა მკუდარი. |
ზედა | მცხ.იერ | რბიოდეთ გზათა შორის იერუსალიმისათა და იხილეთ და ცანთ და იძიეთ უბანთა ზედა მისთა, უკეთუ ჰპოოთ კაცი, ანუ არს მოქმედი მსჯავრისა და მეძიებელი სარწმუნოებისა, და მლხინებელ-ვიყო მათდა, - იტყჳს უფალი. |
ზედა | მცხ.იერ | ცხოველ არს უფალი, - იტყჳან. ამისთჳს არა ტყუილსა ზედა ფუცვენ? უფალო, |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს დაესხა მათ ლომი მაღნარით, და მგელმან ვიდრე სახლთამდე მოსწყჳდნა იგინი, და ვეფხმან იღჳძა ქალაქთა მათთა ზედა. ყოველნი გამომავალნი მათგან მონადირებულ იქმნენ, რამეთუ განმრავლდეს უთნოობანი მათნი ძლიერად გარემიქცევასა მათსა შინა. |
ზედა | მცხ.ტობ | ხოლო მან თქუა: ნიჭად მომცეს ეგე სასყიდელსა ზედა. და არა ჰრწმენა მისი, ეტყოდა, რათამცა მისცა უფალთა მისთა და რისხევდა მას. ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მას: სადა არიან მოწყალებანი შენნი და სიმართლენი შენნი? აჰა, ესერა, განცხადნა ყოველი შენ ზედა! |
ზედა | მცხ.ესა | დაწუხენით თავთა ზედა თქუენთა, რამეთუ წარწყმდა დებონი, სადა ბომონი თქუენი აღეშენა. მუნ აღვედით ტირილად ნადავავსა ზედა და მიდავასა მოაბელაჲსსა ვალალაებდით, ყოველსა ზედა თავსა სიმტიერე, ყოველნი მკლავნი შეკუეთილებ. |
ზედა | მცხ.ესა | უბანთა ზედა მისთა გარემოირტყთ ძაძები და იტყებდით ერდოებსა ზედა მისსა, და ურაკპარაკთა შორის მისთა. ყოველნი ვალალაებდით ტირილით. |
ზედა | მცხ.ესა | გული მოაბელაჲსი ჴმობს თავსა შორის თჳსსა, ვიდრე სიგორამდე, რამეთუ დიაკეული არს სმნიერი, ხოლო აღსავალსა ზედა ლუითისასა მტირალნი აღვიდენ შორის გზასა არონიიმისასა. ჴმობს შემუსრვაჲ და საარება და შერყევაჲ. |
ზედა | მცხ.ესა | ნუ ეგრეთცა ეგულების განრომა, რამეთუ დავასხნე ჴევნებსა ზედა არაბნი და მიიღონ იგი, |
ზედა | მცხ.ესა | განჰკრთეს, ნუ შესწუხნები, მსხემ გექმნებიან შენ ლტოლვილნი მოაბისანი. იყვნენ საფარველ თქვენდა პირისაგან მდევარისა, რამეთუ წარჴდა თანამბრძოლები შენი და მთავარი წარწყმდა, რომელი თრგუნვიდა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | ნუ ამათ ზედა მოვიხილოა? - იტყჳს უფალი, - ანუ ნათესავსა ზედა ესევითარსა შურ-იგოს სულმან ჩემმან. |
ზედა | მცხ.იერ | აღვედით კაცისთავოანსა მისსა ზედა და დაარღჳენით, ხოლო აღსასრულსა ნუ ჰყოფთ. დაუტევენით საფუძველნი მისნი, რამეთუ უფლისანი არიან, |
ზედა | მცხ.იერ | უტყუა უფალსა თჳსსა, თქუა უფალმან, - და თქუეს: არა არნ ესე, არა მოვიდენ ჩუენ ზედა ბოროტნი, და მახჳლი და სიყმილი არა ვიხილოთ. |
ზედა | მცხ.ესა | და განემართოს წყალობით საყდარი და დაჯდეს მას ზედა ჭეშმარიტებისა თანა კარავსა შინა დავითისსა განმკითხველი და გამომეძიებელი მშჯავრსა და მოსწრაფე სიმართლესა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | ამისთჳს ვსტიროდი, ვითარცა ტირილსა იაზირისსა, ვენაჴსა სევამაჲისსა. ხევნარნი შენნი დაამჴუნა ესსებონ და ელეალი, რამეთუ სამკალსა ზედა და სასთულებელსა ზედა შენსა მწყობრი დამთრგუნველთა დაეცა და ყოველი დაეცეს. |
ზედა | მცხ.ესა | ამისთჳს მუცელი ჩემი მოაბსა ზედა, ვითარცა ქნარი ჴმისაჲ სცემდეს, და შინაგანნი ჩემნი, ვითარცა ზდუდე, რომელი განაახლე. |
ზედა | მცხ.ესა | და იყო ვიდრე შერცხჳნებული შენ, რამეთუ დაშურა მოაბაჲ ბომონთა მისთა ზედა და შევიდეს ჴელითქმნულთა მიმართ მისთა ზედა, რაჲთა ილოცოს და ვერ შეუძლონ განრინებად მისსა. |
ზედა | მცხ.ესა | ესე სიტყუაჲ, რომელი თქუა უფალმან მოაბსა ზედა, ოდეს-იგი თქუა, და აწცა თქუა უფალმან მეტყუელმან: |
ზედა | მცხ.ესა | და იყოს, ვითარსახედ უკეთუ ვინ შეჰკრებნ ძნასა მდვბარესა მკლავსა ზედა თჳსსა და თესლი ჴუვილისა გამოქუცნის; და იყოს, ვითარსახედ უკეთუ ვინ შეჰკრებნ ჴუვილთა ჴევნებსა შინა მყარსა. |
ზედა | მცხ.ესა | და არ მოსავ იყვნენ ბომონთა ზედა და საქმეთა ზედა ჴელთა მათთასა, რომელნი ქმნეს თითთა მათთა, და არ მიხედვიდენ ხეთა, არცა საძაგელთა მათთა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | რამეთუ ქმნა სოლომონ ხარისხი რვალისა, და აღმართა იგი შორის ეზოსა მას ტაძრისასა, ხუთ წყრთა სიგრძე მისი და ხუთ წყრთა სივრცე მისი და სამ წყრთა სიმაღლე მისი. და აჰჴდა მას ზედა და დავარდა მუჴლთა ზედა თჳსთა წინაშე ყოვლისა კრებულისა ისრაჱლისა და განიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და შენ ისმინე მათი ზეცით და მლხინებელ ექმენ ცოდვათა მონათა შენთასა და ერისა შენისა ისრაჱლისასა, რათა აუწყო მათ გზაჲ იგი კეთილი, რათა ვიდოდიან მას ზედა და მოეც წჳმა ქუეყანასა შენსა, რომელი მოეც ერსა შენსა სამკჳდრებელად. |
ზედა | მცხ.ტობ | მოიჴსენე, ყრმაო. რამეთუ, მრავალნი ჭირნი იხილნა შენ ზედა მუცელსა მისსა. |
ზედა | მცხ.იერ | განკრთომაჲ და შეძრწუნებანი იქმნეს ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ტობ | და თქუა ტობი: რა მშჳდობა ჩემ ზედა? და მე კაცი მდაბალი ვარ. და უძლური თუალითა და ნათელსა ცისასა არა ვხედავ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და თქუან: რამეთუ დაუტევეს უფალი, ღმერთი მამათა მათთა, რომელმან გამოიყვანნა იგინი ქუეყანით ეგჳპტით, და ჰმსახურებდეს ღმერთთა უცხოთა და თაყუანის-სცემდეს მათ და ჰმონებდეს მათ, რომელ-იგი არა იცოდეს, ამისთჳს მოაწია მათ ზედა ყოველი ესე ბოროტი. |
ზედა | მცხ.ტობ | და მერმეღა შევსძინო სასყიდელსა შენსა ზედა. და ჰრქუა მას ანგელოზმან: ნუ გეშინინ! მე წარვიდე ძისა შენისა თანა, მოვიდეთ და მოვაქციოთ მშჳდობით. |
ზედა | მცხ.ესა | და დაუტევნეს ერთბამად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეაყანისათა და შეკრბენ მის ზედა მფრინველნი ცისანი და ყოველნი მჴეცნი ქვეყანისანი მას ზედა მოვიდენ. |
ზედა | მცხ.ესა | ხილვა ეგჳპტისა, აჰა, უფალი ზის ღრუბელსა ზედა სუბუქსა და მოვალს ეგჳპტედ. და შეიძრნენ ჴელითქმნულნი ეგჳპტისანი პირისაგან მისისა და გულნი მათნი იძლინენ მათ შორის. |
ზედა | მცხ.ესა | და ზედაღდგენ მეგჳპტელნი მეგჳპტელთა ზედა და ებრძოლოს კაცი ძმასა თჳსსა და კაცი მოყვასსა თჳსსა, ქალაქი ქალაქსა ზედა და შჯული შჯულსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | მისსა მიმართ მივიდენ მწყემსნი და სამწყსონი მათნი, და აღდგნენ მას ზედა კარავი გარემო მისა, და მწყსიდეს თჳთოეული ჴელითა თჳსითა. |
ზედა | მცხ.იერ | განემზადენით მას ზედა ბრძოლად, აღდეგით და აღვიდეთ მის ზედა შუადღე. ვაჲ ჩვენდა, რამეთუ მიდრკა დღე, რამეთუ მოაკლდებიან აჩრდილნი მწუხრისანი. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ძალთა: აღმოკაფენით ხენი მისნი და განმფენელი იერუსალიმსა ზედა ძალისა, ჵ ქალაქი მტყუარი სრული, - მძლავრებაჲ მის შორის. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი ძალთა: მოჰკუფხლევდით, ვითარცა ვენაჴსა, ნეშტსა ისრაილისასა, ზედმიიქეცით, ვითარცა მსთულებელი კუფხალთა ზედა მისთა. |
ზედა | მცხ.იერ | და გულისწყრომაჲ ჩემი აღვავსე და დავაყენე და არა მოვასრულენ იგინი. მივფინო ჩჩჳლთა ზედა გარეშე და შესაკრებელსა ზედა ჭაბუკთასა ერთბამად, რამეთუ ქმარი და ცოლი შეპყრობილ იქმნენ, მოხუცებული სავსისა თანა დღითა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამათ იტყჳს უფალი: დადეგით გზათა ზედა და იხილეთ, და იკითხენით ალაგნი უფლისანი საუკუნენი და იხილეთ, რომელი არს გზა კეთილი, და ვიდოდეთ მას ზედა, და ჰპოოთ უბიწო-ყოფაჲ სულთა თქუენთა. და თქუეს: არა ვიდოდით. |
ზედა | მცხ.იერ | ისმინე, ქუეყანაო! აჰა, მოვაწევ მე ერსა ამას ზედა ძჳრთა, ნაყოფსა მიქცევისა მათისასა, რამეთუ სიტყვასა ჩემსა არა ერჩდეს, და შჯული ჩემი განიშორეს. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მივსცემ ერსა ამას ზედა უძლურებასა, და მოუძლურდენ მის შორის მამანი და ძენი ერთბამად, მეზობელი და მოძმე მისი წარწყმდენ. |
ზედა | მცხ.იერ | ნუ განხუალთ აგარაკებად და გზათა ზედა ნუ ხუალთ, რამეთუ მახჳლი მტერთა მკჳდრ არს გარემოს, |
ზედა | მცხ.იერ | ნუ ესავთ თავთა თჳსთა სიტყუათა ზედა მტყუართა, ვითარმედ რაჲთურთით არას მარგებენ ჩუენ მეტყველნი: ტაძარი უფლისაჲ, ტაძარი უფლისაჲ, ტაძარი უფლისაჲ არს, |
ზედა | მცხ.იერ | და დაგამკჳდრნე თქუენ ადგილსა შინა თქუენსა, ქუეყანასა ზედა, რომელი მივეც მამათა თქუენთა საუკუნითგან და ვიდრე საუკუნომდე. |
ზედა | მცხ.იერ | და ჰმკლველობდეთ და იმრუშებდეთ და იპარვიდეთ. და ჰფუცვიდეთ უსამართლოსა ზედა, და უკუმევდეთ ბაალსა, და ხჳდოდით შემდგომად ღმერთთა უცხოთა, რომელთა არა უწყით (ბოროტ-ყოფაჲ თქუენდად). |
ზედა | მცხ.იერ | და მოხუედით და დასდეგით წინაშე ჩემსა სახლსა შინა, სადა წოდებულ არს სახელი ჩემი მას ზედა და სთქუთ: განვეშორენით ქმნად ყოველთა ამათ საძაგელებათა. |
ზედა | მცხ.იერ | ნუ ქუაბ ავაზაკთა სახლი ჩემი? რომელსა ზედა წოდებულ არს სახელი ჩემი მას ზედა მუნ წინაშე თქუენსა, და, აჰა, ვიხილე, - იტყჳს უფალი, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ხჳდოდით ადგილსამი ჩემსა სილომსშინაჲსა, რომელსა დაიკარგა სახელმან ჩემმან მის ზედა მუნ უწინარეს, და იხილეთ, რანი უყვენ მას პირისაგან უკეთურებისა ერისა ჩემისა ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.იერ | მეცა უკუე უყო სახლსა ამას, რომელსა წოდებულ არს სახელი ჩემი მას ზედა, რომლისამი თქუენ ესავთ მის ზედა და ადგილისა, რომელი მიგეც თქუენ და მამათა თქუენთა, ვითარ-იგი უყავ სილომსა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, რისხვა და გულისწყრომაჲ ჩემი განეფინოს ადგილსა ამას ზედა და კაცთა ზედა საცხოვართა და ყოველსა ზედა ხესა ველისასა და ყოველთა ზედა ნაშრომთა ქუეყანისათა, და აღეგზნას და არა დაშრტეს. |
ზედა | მცხ.იერ | არამედ ესე სიტყუაჲ ვამცენ მათ მეტყუელმან: დღესა, რომელსა შინა აღმოვიყვანენ, ისმინეთ ჴმისა ჩემისა, და ვიყო მე თქვენდა ღმრთად, და თქუენ იყუნეთ ჩემდა ერად. და ვიდოდეთ ყოველთა ზედა გზათა ჩემთა, რომელნიცა გამცნენ თქუენ, რაჲთა იყოს თქუენდა. |
ზედა | მცხ.იერ | აღპარსე თავი შენი და განაგდე და აღიღე ბჭეთა ზედა გლოაჲ, რამეთუ აგამოუცდელა უფალმან და განიშორა ნათესავი მოქმედი ამათი. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ქმნეს ძეთა იუდაჲსთა ბოროტი წინაშე ჩემსა, - იტყჳს უფალი, - და აწ ესმნეს საძაგელნი მათნი შორის სახლისა, რომლისა წოდებულ არს სახელი ჩემი მის ზედა შეგინებად მისსა. |
ზედა | მცხ.იერ | ვახში ვახშსა ზედა, ზაკუაჲ ზაკუასა ზედა. არა ინებეს ცნობაჲ ჩემი, - იტყჳს უფალი. |
ზედა | მცხ.იერ | ნუ ამათ ზედა არ მივიხილოა? - იტყჳს უფალი, - ანუ ერსა ზედა ესევითარსა არ შური იგოსა სულმან ჩემმან? |
ზედა | მცხ.იერ | და განვაბნინე იგინი წარმართთა შორის, რომელთამი არა უწყოდეს მათ და მამათა მათთა. და მოვავლინო მათ ზედა მახჳლი, ვიდრემდის აღვჴოცნე იგინი მის მიერ. |
ზედა | მცხ.იერ | და ისწრაფეთ და მოიღეთ თქუენ ზედა გოდებაჲ, და დამოადინნედ თვალთა თქუენთა ცრემლნი, და წამთა თქუენთა სდიოდედ წყალი, |
ზედა | მცხ.იერ | ესრეთ იტყჳს უფალი: და იყვნენ მკუდარნი კაცთანი მაგალითებად პირსა ზედა ველისა ქუეყანისა თქუენისასა და, ვითარცა თივაჲ, უკუანა მთიბელისა, და არა იყოს შემკრებელ. |
ზედა | მცხ.იერ | არამედ ამას ზედა იქადოდენ მოქადული გულისხმის-ყოფასა და ცნობასა ჩემსა, რამეთუ მე ვარ უფალი მოქმედი წყალობისა და მსჯავრისა და სიმართლისაჲ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ ამათ შინა არს ნება ჩემი, - იტყჳს უფალი. |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, დღენი მოვლენან, - იტყჳს უფალი, - და მიხედვა-ვყო ყოველთა ზედა მეტკუეთილთა დაუცუეთელობისა მათისათა |
ზედა | მცხ.იერ | ეგჳპტესა ზედა, და იდუმეასა ზედა, და ედომსა ზედა, და ძეთა ზედა ამმონისთა, და ძეთა ზედა მოაბისთა და ყოველთა ზედა გარემოკუეცილსა პირით კერძო მისით დამკჳდრებულთა უდაბნოს შინა, რამეთუ ყოველნი წარმართნი უმეტკუეთილო არიან ჴორცითა და ყოველი სახლი ისრაილისაჲ უმეტკუეთილებ გულებითა მათითა. |
ზედა | მცხ.იერ | ისმინეთ სიტყუაჲ, რომელი თქვა უფალმან თქუენ ზედა, სახლო ისრაილისაო. |
ზედა | მცხ.იერ | განასულელნა ყოველნი კაცნი მეცნიერებისაგან, სირცხჳლეულ იქმნა ყოველი ოქროჲსმჭედელი წახნაგებულთა თჳსთა ზედა, რამეთუ ცილი იგი გამოადნვეს. არა არს სული მათ თანა. |
ზედა | მცხ.იერ | ვაება შემუსრვასა შენსა ზედა, სალმობიერ არს წყლული შენი. მეცა ვთქუ: ნანდჳლვე ესე არს წყლულება ჩემი. |
ზედა | მცხ.იერ | გარდაასხ გულისწყრომაჲ შენი წარმართთა ზედა, არმეცნიერთა შენთა და მეფობათა ზედა, რომელთა სახელსა შენსა არა ხადეს, რამეთუ შეჭამეს იაკობი, და მოასრულეს ისრაილი და საძოარი მისი მოაოჴრეს. |
ზედა | მცხ.იერ | და გარეწარ-ყვნეს სასმენელნი მათნი. და ვიდოდა კაცადი ნებასა გულისა თჳსისა ბოროტისა და მოვიხუენ მათ ზედა სიტყვანი ესე ამის ანდერძისანი, რომელ ვამცენ მათ ყოფად, და არა ისმინეს. |
ზედა | მცხ.იერ | ზეთისხილი შუენიერი, ჩრდილკეთილი ხილვით, გიწოდა უფალმან სახელი შენი. ჴმასა ზედა მეტკუეთილობისა მისისა, აღატყდა ცეცხლი მის ზედა, დიდი ჭირი შენ ზედა გინებულ იქმნეს რტონი მისნი. |
ზედა | მცხ.იერ | და უფალმან ძალთამან, დამნერგველმან შენმან, თქუნა შენ ზედა ძჳრნი უკეთურებისა წილ სახლისა ისრაილისა და სახლისა იუდასსა, რამეთუ ქმნეს თავთა მათთად განრისხება ჩემი, უკუმევდეს რაჲ იგინი ბაალსა. |
ზედა | მცხ.იერ | მე, ვითარცა კრავმან უმანკომან მოყვანებულმან დაკლვად, არა ვცან. ჩემ ზედა ისიტყუეს გულისსიტყუა ბოროტი მეტყუელთა: მოდით და შეურიოთ ძელი პურსა თანა მისსა, აღვჴოცოთ იგი ქუეყანით ცოცხალთაჲთ, და სახელი მისი არა მოჴსენებულ იქმნეს მერმე. |
ზედა | მცხ.იერ | უფალო საბაოთ, მსჯელო მართალო, გამომცდელო თირკმელთა და გულისაო, მიხილავსმცა შენ მიერი შურის-გება მათ ზედა, რამეთუ შენდა მიმართ განვაცხადე სამართალი ჩემი. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი საბაოთ: აჰა, მე ზედმივიხილო მათ ზედა, ჭაბუკნი მათნი მახვილისა მიერ მოკუდენ და ძენი მათნი აღესრულნენ სიყმილისა მიერ. |
ზედა | მცხ.იერ | და დანაშთომი არა იყოს მათი, რამეთუ მოვაწინე ძჳრნი მკჳდრთა ზედა ანათოთის თანა წელიწადსა მოხედვისა მათისასა. |
ზედა | მცხ.იერ | ვიდრემდის იგლოვდეს ქუეყანაჲ და ყოველი თივაჲ ველისაჲ განჴმეს უკეთურებისაგან დამკჳდრებულთა მას ზედა? უჩინო იქმნეს საცხოვარნი და მფრინველნი, რამეთუ თქუას: არა იხილნეს უფალმან გზანი ჩვენნი. |
ზედა | მცხ.იერ | შენნი ფერჴნი რბიან და დაგჴსნიან შენ, ვითარ განემზადები ჰუნეთა ზედა? და ქუეყანასა ზედა მშჳდობისასა შენ ესავ, ვითარ ჰყოფ ოხრასა ზედა იორდანისასა? |
ზედა | მცხ.იერ | იქმნა სამკჳდრებელი ჩემი ჩემდა, ვითარცა ლომი მაღნარსა შინა. მოსცა ჩემ ზედა ჴმაჲ მისი, ამისთჳს მოვიძულე იგი. |
ზედა | მცხ.იერ | ნუ ქუაბი აფთრისაჲ სამკჳდრებელი ჩემი ჩემდა, ანუ ქუაბნი გარემოს მისსა? მას ზედა ვიდოდეთ. შეკრიბენით ყოველნი მჴეცნი ველისანი და მოვიდენ ჭამად მისსა. |
ზედა | მცხ.იერ | ყოველთა ზედა ალაგთა უდაბნოსა შორის მოვიდეს საარებულნი, რამეთუ მახჳლმან უფლისამან შეჭამოს კიდითგან ქუეყანისაჲთ და ვიდრე კიდემდე ქუეყანისა არა არს მშჳდობაჲ ყოვლისა ჴორცისა. |
ზედა | მცხ.ესა | სადა არიან აწ ბრძენნი შენნი? და მიგითხრან შენ და თქვან: რასა განიზრახავს უფალი საბაოთ ეგჳპტესა ზედა? |
ზედა | მცხ.იერ | და იყოს, შემდგომად გამოყვანებისა მათისა ჩემგან მოვაქციო და შევიწყალნე იგინი და დავამკჳდრნე იგინი კაცადი სამკჳდრებელსა ზედა თჳსსა და კაცადი ქუეყანასა ზედა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.იერ | და წარვედ და დავმალე იგი ევფრატსა ზედა, ვითარცა მამცნო მე უფალმან. |
ზედა | მცხ.იერ | და სთქუა მათდამი: ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე აღვავსებ ყოველთა დამკჳდრებულთა ამის ქუეყანისათა და მეფეთა მათთა მსხდომარეთა, ძეთა დავითისთა, საყდართა ზედა მისთა, და მღდელთა და წინაწარმეტყუელთა და იუდას და ყოველთა დამკჳდრებულთა იერუსალჱმს მთრვალობითა. |
ზედა | მცხ.იერ | მიეცით უფალსა ღმერთსა ჩუენსა დიდებაჲ პირველ შერიჟუებისა და პირველ წარკუეთებისა ფერჴთა თქუენთა მთათა ზედა ბნელთა და მოელოდით ნათელსა, და მუნ აჩრდილი სიკუდილისაჲ, და დაისხნეთ სიბნელედ. |
ზედა | მცხ.ესა | და სირცხჳლეულ იქმნენ ძლეულნი მეგჳპტელნი ეთიოპელთა ზედა, რომელთა მიმართ იყვნეს მოსავ მეგჳპტელნი, რომელნი იყვნეს დიდება მათდა. |
ზედა | მცხ.ისო | უწყი, რამეთუ თქუენ მიგცა უფალმან ქუეყანა. და აწ რამეთუ დაცემულ არს შიში თქუენი ჩუენ ზედა |
ზედა | მცხ.იერ | რაჲ სთქუა, ოდეს აღგიხილვიდენ შენ? და შენ ასწავენ მათ შენ ზედა სასწავლელნი. დასაბამად სალმობათა მოგიცვან შენ, ვითარცა დედაკაცი მშობი. |
ზედა | მცხ.იერ | და მრუშებაჲ შენი და ჴუვილი შენი, და უცხოქმნულებაჲ სიძვისა შენისა ბორცუთა ზედა და ველთა შორის ვიხილენ საძაგელნი შენნი. ვაჲ შენდა, იერუსალჱმ, რამეთუ არა განსწმდი უკანა ჩემსა, ვიდრემდის იყო შენ? |
ზედა | მცხ.იერ | იგლოვა იუდეამან, და ბჭენი მისნი დაცალიერდეს, და დაბნელდეს ქუეყანასა ზედა, და ღაღადებაჲ იერუსალჱმისაჲ აღვიდა. |
ზედა | მცხ.ესა | დავდეგ სრულსა შინა დღესა საჴუმილავსა ზედა ჩემსა და ბანაკისა ზედა ჩემისა დავდეგ მე სრულსა ღამესა. |
ზედა | მცხ.იერ | და დიდ-დიდთა მისთა წარავლინნეს ჭაბუკნი მათნი მერწყულად. მივიდეს ჯურღმულთა ზედა, და ვერ პოვეს წყალი და მიაქცინეს ჭურჭელნი მათნი ცალიერად. ჰრცხუენა და კდემულ იქმნეს და დაიფარნეს თავნი მათნი. |
ზედა | მცხ.იერ | ვირნი ველურნი დადგეს ბორცვთა ზედა, მოიზიდნეს ქარნი, ვითარცა ვეშაპმან. მოაკლდა თუალთა მათთა, რამეთუ არა იყო თივა. |
ზედა | მცხ.იერ | თმენაო ისრაჱლისაო უფალო, დაგჳჴსნენ ჟამსა შინა ბოროტსა. რაჲსათჳს იქმენ, ვითარცა რაჲ მსხემი, ქუეყანასა ზედა და ვითარცა მის ქუეყანისა მიმქცევი სავანედ? |
ზედა | მცხ.იერ | ნუ იყოფი, ვითარცა კაცი მძინარი, ანუ ვითარცა მამაკაცი შემძლებელი განრინებად და შენ ჩუენ შორის ხარ, უფალო. და სახელი შენი ზედწოდებულ არს ჩუენ ზედა. ნუ დამივიწყებ ჩუენ. |
ზედა | მცხ.იერ | და თქუა უფალმან ჩემდამო: ცილსა წინაწარმეტყუელებენ წინაწარმეტყუელნი სახელსა ზედა ჩემსა. არა მივავლინენ იგინი, და არა ვამცენ მათ, და არა ვიტყოდე მათდა მიმართ, რამეთუ ხილვათა ცრუთა და მისნობათა და სახრვათა და აღრჩევათა გულისა მათისათა გიწინაწარმეტყუელებენ თქვენ იგინი. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი წინაწარმეტყუელთათჳს: მწინაწარმეტყუელებთა სახელითა ჩემითა და მე არ მოვავლინენ იგინი. რომელნი იტყჳან: მახჳლი და სიყმილი არა იყოს ქუეყანასა ამას ზედა სიკუდილისა მიერ, ვითარცა ვიტყჳ, მოკუდენ და სიყმილისა მიერ, მოესრულნენ წინაწარმეტყუელნი. |
ზედა | მცხ.იერ | და ერი, რომელთა ეგენი უწინაწარმეტყველებენ მათ, და იყუნენ დაცჳვნებულ საგზაურთა ზედა იერუსალიმისათა პირისაგან მახჳლისა და სიყმილისა. და არა იყოს დამფლველი მათი და ცოლნი მათნი და ძენი მათნი და ასულნი მათნი, და გარდავასხნე მათ ზედა ძჳრნი მათნი. |
ზედა | მცხ.ესა | სიტყვა არაბიასათჳს მაღნარსა: მაღნარსა შინა მწუხრი დაიძინონ გზასა ზედა დედანისსა, შემთხუევასა შინა. |
ზედა | მცხ.ესა | ხოლო ელამიტელთა მოიღეს ფარები ამჴედრებულთა ცხენთა ზედა და შესაკრებელთა განწყობილისა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და არა ეგრე, არამედ ესრე იტყჳს უფალი: ცხედარსა მაგას ზედა, რომელსა აღჴედ, არა გარდამოჴდე მაგიერ, არამედ მაგას ზედა სიკუდილითა მოჰკუდე. და წარვიდა ელია და ჰრქუა მათ. |
ზედა | მცხ.იერ | ვინ ჰრიდოს შენ ზედა, იერუსალჱმ და ვინ შეიშინოს შენ ზედა? ანუ ვინ მოაქციოს მშჳდობისა მომართ შენისა? |
ზედა | მცხ.იერ | განმრავლდეს ქურივნი მათნი უფროს ქჳშისა ზღჳსა. მოვაწიე დედასა ზედა ჭაბუკთასა საარებაჲ შუადღე. მივაგდე მის ზედა მყის ძრწოლაჲ და სწრაფაჲ. |
ზედა | მცხ.იერ | უშვილო იქმნა მშობელი შჳდთაჲ, შებოროტნა სული მისი, დაჰჴდა მზე მის ზედა ჯერეთ განმშოვლებასა დღისასა. სირცხჳლეულ იქმნა და ეყუედრა, ნეშტნი მათნი მახჳლსა მივსცნე წინაშე მტერთა მათთა, - თქუა უფალმან, - |
ზედა | მცხ.იერ | უგულებელსმყოფელთაგან სიტყვათა შენთასა. მოასრულეს იგინი. და იყავნ სიტყუაჲ შენი ჩემდა ნუგეშინის-საცემელ და სიხარულ გულისა ჩემისა, რამეთუ ზედწოდებულ არს სახელი შენი ჩემ ზედა, უფალო ყოვლისა მპყრობელო. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | მამამან შენმან დაამძიმა უღელი ჩუენ ზედა. და აწ შენ შეგჳნდევ მონებისა მისგან ფიცხელისა მამისა შენისა და უღლისა მისგან მძიმისა მისისა, რომელი დაგვდვა ჩუენ ზედა, და გმონებდეთ შენ. |
ზედა | მცხ.იერ | სიკუდილისა მიერ, ვითარცა ვიტყჳ, მოკუდენ. არა იტყებნენ და არა დაიფლნენ. სამაგალითოდ პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა იყვნენ, და მახჳლისა მიერ დაეცნენ და სიყმილისა მიერ მოესრულნენ. და იყუნენ მძორნი მათნი საჭმელ მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა. |
ზედა | მცხ.იერ | და არცა განტყდეს პური გლოვასა შინა მათთასა ნუგეშინის-საცემელად მკუდარსა ზედა. არა ასუან მას სასუმელი ნუგეშინის-საცემელად მამასა მისსა ზედა და დედასა მისსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და იყოს, ოდეს მიუთხრნე ერსა ამას ყოველნი ესე სიტყუანი, და თქუან შენდამო: რასათჳს თქუნა უფალმან ჩუენ ზედა ყოველნი ესე ძჳრნი? რაჲ არს სიცრუენი ჩუენი, და რაჲ ცოდვაჲ ჩუენი, რომელი ვცოდეთ წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა? |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, მივავლენ მრავალთა მონადირეთა და მოინადირნენ იგინი. და ამათსა შემდგომად მივავლენ მრავალთა მთხევლართა, - იტყჳს უფალი, - და მოითხევლნენ იგინი ზედა კერძო ყოვლისა მთისა და ზედა კერძო ყოვლისა ბორცჳსა და ჴურელებისაგან კლდეთასა, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ თუალნი ჩემნი ყოველთა ზედა გზათა მათთა და არ დაიფარნენ უსამართლოებანი მათნი წინაშე თუალთა ჩემთა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და წარავლინა ერგასისთავი ერგასისითურთ მისით, და მივიდეს მისა და ელია ჯდა ზედა თავსა მის მთისასა. სიტყუად იწყო ერგასისთავმან და ჰრქუა მას: კაცო ღმრთისაო, გიწოდს შენ მეფე, გარდამოჴედ მაგიერ! |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მას ჟამსა შინა არა იყოს მშჳდობა შემავალისა და გამომავალისა, რამეთუ განკჳრვება იყოს ყოველსა ზედა სოფლებსა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამათ იტყჳს უფალი: ცოდვაჲ იუდაჲსი შთაწერილ არს ნაწერსა შინა, რკინასა შინა ფრჩხილითა ადამანტინისაჲთა, შთაწებული მკერდსა ზედა ფიცრისა გულისა მათისასა და რქათა შორის საკურთხეველთა მათთასა. |
ზედა | მცხ.იერ | და იყოს, ვითარცა ხე ნოყიერი წყალსა ზედა, და ნოტიასა ზედა განიხუნეს ძირნი მისნი. და არა შეშინდეს, ოდეს მოვიდეს სიცხე. და იყოს მის შორის მორჩები სერტყოვნები, წელიწადსა უწჳმროებისასა არა შეშინდეს და არა მოაკლოს, ყოფად ნაყოფი. |
ზედა | მცხ.იერ | სირცხჳლეულ იქმნენინ მდევარნი ჩემნი და ნუ მერცხჳნებინ მე. შეძრწუნდენ იგინი და ნუცა შევძრწუნდები მე. მიაწიე მათ ზედა დღე ბოროტი, მრჩობლითა შემუსრვითა შემუსრენ იგინი. |
ზედა | მცხ.იერ | ესრეთ თქუა უფალმან ჩემდამო: ვიდოდე და დადეგ ბჭეთა ზედა ძეთა ერისა შენისათასა, რომლისა მიერ შევლენ მათ მიერ მეფენი იუდაჲსნი, და რომელთა მიერ გამოვლენ მათ ზედა და ყოველთა ზედა ბჭეთა იერუსალიმისათა. |
ზედა | მცხ.იერ | და შემოვიდოდიან ბჭეთა მიერ ამის ქალაქისათა მეფენი და მთავარნი, მსხდომნი საყდარსა ზედა დავითისსა, ზედაღმავალნი ეტლებსა ზედა და ცხენებსა მისსა, იგინი და მთავარნი მათნი მამაკაცნი იუდაჲსნი და დამკჳდრებულნი იერუსალიმისანი. და დაეშენოს ქალაქი ესე საუკუნოდ. |
ზედა | მცხ.იერ | აღსასრული ვთქუა ნათესავსა ზედა, ანუ მეფობასა მოსპოლვაჲ მათდა და წარწყმედად. |
ზედა | მცხ.იერ | დასასრული ვთქუა ნათესავსა ზედა და მეფობასა ზედა აღშენებად |
ზედა | მცხ.იერ | და აწ თქუ მამაკაცთა მიმართ იუდაჲსთა და დამკჳდრებულთა მიმართ იერუსალიმს: ესრეთ იტყჳს უფალი: აჰა, მე აღვზელ თქუენ ზედა ბოროტთა და ვსიტყუავ თქუენ ზედა გულისსიტყვასა: მოიქეცინ კაცადი გზისაგან თჳსისა ბოროტისა, და უკეთეს-ჰყვენით სიმარჯუენი თქუენი და გზანი თქუენი |
ზედა | მცხ.ისო | და მოწყჳდნა იგინი ისო და ვითარცა მოჰკიდნა იგინი ხუთთა ძელთა. და იყვნეს იგინი დამოკიდებულ ძელსა ზედა მიმწუხრადმდე. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ოცდაათხუთმეტსა წელსა მეფობისა ასასისასა აღმოვიდა ბაასა, მეფჱ ისრაჱლისა, იუდასა ზედა და აშენა რამა, რათა არა სცეს განსავალი ასას, მეფესა იუდასასა. |
ზედა | მცხ.ქებ | სარეცელთა ჩემთა ზედა ღამე ვეძიებდ, რომელი შეიყუარა სულმან ჩემმან, ვეძიებდ მას, და არა ვპოვე იგი. ვხადოდე მას, და არა ჴმა-მცა მე. |
ზედა | მცხ.ესა | ვინ განიზრახა ესენი ტჳროსსა ზედა? ანუ კნინებ არსა, ანუ ვერ ძალუც? ვითარცა ვაჭარნი მისნი მთავარნი ქანანისანი და მფრდელნი მისნი დიდებულ ქუეყანისანი. |
ზედა | მცხ.ქებ | თავი შენი შენ ზედა, ვითარცა კარმელი და ნათხზენი თავისა შენისა, ვითარცა პორფირი, მეფე შეკრული თანაწარმვლელთა შორის. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ დამივიწყა მე ერმან ჩემმან, ცუდისადმი აკმევდეს და მოუძლურდენ გზათა მათთა ზედა, საბელთა საუკუნეთა ზედსლვისათჳს ალაგთა არმქონებელთა გზისათა სავალად. |
ზედა | მცხ.იერ | და განხჳდე სამრავალკაცოდ ძეებისა შვილთა მათთასა, რომელი არს წინა კართა ზედა ბჭისა ხარსიდისასა, და წარიკითხენ მუნ ყოველნი სიტყუანი, რომელნიცა ვთქუნე შენდამი. |
ზედა | მცხ.იერ | და იყვნენ სახლებნი იერუსალიმისანი და სახლნი მეფეთა იუდაჲსთანი, ვითარცა ადგილი დაკუეთებული არაწმიდებათათჳს, რომელნი ქმნნეს სახლთა შინა, რომელთა შინა უკუმევდეს ერდოებსა ზედა მათსა ყოველსა მჴედრობასა ცისასა, დაუგებდეს საგებელთა ღმერთთა უცხოთა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამას იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაილისაჲ: აჰა, მე მოვჰჴადნე ქალაქსა ამას ზედა და ყოველთა ზედა ქალაქთა მისთა და დაბათა მისთა ყოველნი ძჳრნი, რომელთა ვიტყოდე მის ზედა, რამეთუ განიფიცხეს ქედი მათი არსმენად სიტყვათა ჩემთა. |
ზედა | მცხ.იერ | და ვთქუ: არა სახელ-ვსდვა სახელსა ღმრთისასა და არა ვიტყოდი მერმე სახელსა ზედა მისსა. და იქმნა გულსა შინა ჩემსა, ვითარცა ცეცხლი მგზებარე და მოტყინარე და შემყენებელი შორის ძუალთა ჩემთა, და შეუცავ ყოველგნით, და ვერ ძალ-მიც თავს-დებაჲ, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ მესმა გიობაჲ მრავალთაჲ შეკრებულთა ჩემ ზედა მრგულივ, მეტყუელთა: ზედააღდეგით და ზედააღუდგეთ მას ყოველნი კაცნი მიყუარნი მისნი, განიხილეთ წულილ მოგონებაჲ მისი, ანუ შეაცთუნეთ და ვსძლოთ მას, და მოვიღოთ შურისძიებაჲ ჩუენი მისგან. |
ზედა | მცხ.იერ | ჰკითხე ჩუენთჳს უფალსა, რამეთუ ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისაჲ, ზედდადგრომილ არს ჩუენ ზედა. უკუეთუ ყოს, ვითარ უფალმან ჩუენ თანა ყოველთაებრ საკჳრველებათა მისთა და წარვიდეს ჩუენგან. |
ზედა | მცხ.იერ | და შემდგომად ამათსა ესრეთ იტყჳს უფალი: მივსცე სედეკია, მეფე იუდაჲსი, და ყრმანი მისნი და ერი დაშთომილი ქალაქსა ამას შინა სიკუდილისაგან და მახჳლისა და სიყმილისა ჴელსა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილოვანისასა, და ჴელთა შინა მტერთა მათთა, და ჴელთა შინა მეძიებელთა სულთა მათთასა, და დაჭრნენ იგინი პირითა მახჳლისაჲთა. არა ვერიდო მათ ზედა, და არ შევიწყალნე იგინი და არცა ულხინო მათ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და სოლომონ უფლებდა შარავანდედთა მათ ზედა მდინარითგან ქუეყანისა მისგან უცხოთესლთასა ვიდრე საზღვრამდე ეგჳპტისა. და მოართმიდეს ძღუენსა და ჰმონებდეს სოლომონს ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა. |
ზედა | მცხ.იერ | და ჰრქუა: ისმინე სიტყუა უფლისაჲ მეფემან იუდაჲსმან, მჯდომარემან საყდარსა ზედა დავითისასა, შენ და ყრმათა შენთა და ერმან შენმან და რომელნი შემოვლენ ბჭეთა. |
ზედა | მცხ.იერ | მით, რამეთუ, უკუეთუ მყოფელთა ჰყოთ სიტყუაჲ ესე, და შევიდოდიან ბჭეთა ამის სახლისათა მეფენი და მთავარნი, მსხდომნი საყდარსა ზედა დავითისსა და ზედაღმავალნი ეტლებსა ზედა და ცხენებსა, იგი და ყრმანი მისნი და ერი მისი. |
ზედა | მცხ.იერ | და მოვაწივნე და წმიდა-ვყვნე შენ ზედა მომსრველნი: მამაკაცი და ცული მისი, და მოჰკუეთნენ რჩეულნი ნაძუნი შენნი და შეყარნენ ცეცხლსა. |
ზედა | მცხ.იერ | მით, რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი სელიმის ზედა, ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა, რომელი მეფობდა იოსიას წილ მამისა მისისა, რომელი გავიდა ადგილისა ამისგან, არა უკმოიქცეს მუნ არა მერმე, |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იყო, წელსა მას ოთხას და მეორმოცესა შემდგომად გამოსლვისა მის ძეთა ისრაჱლისათა ქუეყანით ვგჳპტით, წელსა მეოთხესა თთვესა მეორესა, სუფევასა სოლომონ მეფისასა ისრაჱლსა ზედა, იწყო საქმედ ტაძრისა მის უფლისა. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ შენდა, აჰა, არა არიან თუალნი, არცა გული შენი კეთილ, არამედ ანგაჰრებასა ზედა შენსა, და სისხლსა ზედა უბრალოსა დათხევად მისსა და ცილისწამებასა ზედა, და უსამართლოებასა, და მკლველობასა ქმნად მათდა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი იოაკიმის ზედა, ძისა იოსიასსა, მეფისა იუდაჲსსა: ვაჲ კაცსა ამას ზედა, არა ეტყებდენ მას. ვაჲ მე, უფალო, და ვაჲ მე, ძმაო, და ვაჲ მე, დაო, არცა სტიროდიან მას, ჵ საყუარელო! |
ზედა | მცხ.რომ | და მამად წინადაცუეთილებისა არა წინადაცუეთილებისათა მათ ხოლო, არამედ რომელნი ჰგიან კუალთა მათ ზედა წინადაუცუეთილებისა სარწმუნოებისათა მამისა ჩუენისა აბრაჰამისთა. |
ზედა | მცხ.იერ | დამკჳდრებულმან შორის ლიბანსა, დაბუდებულმან ნაძუთა ზედა სულთ-ითქუნე მოსლვასა შენდა სალმობათა, ვითარცა შობადისათასა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამათ იტყჳს უფალი: დაწერე მამაკაცი ესე, განაქიქე კაცი, რამეთუ არა აღორძნდეს თესლისა მისისაგან, კაცი მჯდომარე საყდარსა ზედა დავითისსა, მთავარი მერმეცა იუდას შორის. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაელისაჲ მწყემსთა ზედა მმწყსელთა ერისა ჩემისათა: თქუენ განაბნიენით ცხოვარნი ჩემნი, და განაგარეენით იგინი, და არ მოიხილენით იგინი. აჰა, მე შურ-ვიგო თქუენ ზედა ბოროტთაებრ სიმარჯუეთა თქუენთა, - თქუა უფალმან, |
ზედა | მცხ.იერ | და მე შევიწყნარნე ნეშტნი ერისა ჩემისანი ყოვლისაგან ქუეყანისა, სადა განვაგარეენ იგინი მუნ, და დავადგინნე იგინი საძოვარსა მათსა ზედა, და აღოძრნდენ და განმრავლდენ. |
ზედა | მცხ.იერ | და ცხოველ არს უფალი აღმომყვანებელი და მომყვანებელი თესლსა სახლისა ისრაჱლისასა ქუეყანისაგან ჩრდილოჲსა და ყოველთაგან სოფლებთა, სადაცა განვაგარეენ იგინი მუნ, და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა ზედა მათსა. |
ზედ | მცხ.იერ | ამისთჳს იქმენინ გზა მათი მათდა საბრჴე ალმურსა შინა, და შებრკოლდენ და დაეცნეს მას შინა მით, რამეთუ მოვჰჴადნე მათ ზედა ძჳრნი წელიწადსა შინა ზედ მიხედვისა მათისასა, - თქუა უფალმან, - |
ზედა | მცხ.იერ | და წინაწარმეტყუელთა შორის სამარიაჲსათა ვიხილენ უსჯულოებანი. წინაწარმეტყუელებდეს სახელსა ზედა ჩემსა ბაალისთჳს და შეაცთუნეს ერი ჩემი ისრაელი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და შევიდა ერი იგი და აკურთხევდეს უფალსა ჩუენსა დავითს და ჰრქვეს მას: დიდებულ-ყავნ უფალმან სახელი ძისა შენისა სოლომონისი უფროს სახელისა შენისა და აღიმაღლენ საყდარი მისი უფროს საყდრისა მაგის შენისა. თაყუანი-სცა მეფემან ცხედართა თჳსთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და წინაწარმეტყუელმან და მღდელმან და ერმან ამათ უკეთუ თქვან მიმართება უფლისაჲ, და შური ვიძიო კაცსა მას ზედა და სახლსა მისსა ზედა, |
ზედა | მცხ.იერ | და მივსცე თქუენ ზედა ყუედრება საუკუნოჲ და უპატიოებაჲ საუკუნოჲ, რომელი არ დავიწყებულ იქმნეს. |
ზედა | მცხ.იერ | და კუალად-ვაგნე იგინი ქუეყანადვე ამად. და განვიმტკიცნე მათ ზედა თუალნი ჩემნი კეთილთათჳს, და ავაშენნე იგინი, და არ დავარღჳნე, და დავჰნერგნე იგინი და არ მოვფხურნე. |
ზედა | მცხ.იერ | სიტყუა ქმნილი იერემიაჲს მიმართ ყოველსა ზედა ერსა, წელსა მეოთხესა იოაკიმისსა, ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსა, ესე წელიწადი პირველი ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილონისა. |
ზედა | მცხ.იერ | და ვთქუ: მოიქეცით კაცადი გზისაგან თჳსისა ბოროტისა და ბოროტთაგან სიმარჯუეთა თქუენთა, და დაემკჳდრენით ქუეყანასა ზედა, რომელი მიგეც თქუენ და მამათა თქუენთა საუკუნითგან და ვიდრე საუკუნომდე. |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, მე მივავლენ და მოუწოდ ყოველთა ტომთა ბღუარისათა, - იტყჳს უფალი, - და ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისაჲ, მონაჲ ჩემი, და მოვაწინე იგინი ქუეყანასა ამას ზედა, და დამკჳდრებულთა ზედა მისთა და ყოველთა ზედა ნათესავთა გარემოჲსთა მისთა და მოვაოჴრნე იგინი და მივსცნე იგინი უჩინოსაქმნელად, და სასტჳნველად და საყუედრელად საუკუნოდ. |
ზედა | მცხ.იერ | და -რა-ესრულნენ სამეოცდაათნი წელნი, შური ვიძიო მეფესა ზედა ბაბილოვანელთასა და ნათესავისა მის, - იტყჳს უფალი, - და დავსხნე იგინი განსაქარვებელად საუკუნოდ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ესმა ერსა მის ბანაკისასა და თქუეს: მიეტევა ზამბრი ელას ზედა და მოკლა იგი, დაიდგინა მეფედ ისრაჱლმან ზამბრი ერისთავი იგი ისრაჱლისა მას დღესა შინა ბანაკსა მას. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ეტყოდა ელია მას და ჰრქუა: ამისთჳს, რამეთუ მიავლინენ მოციქულნი კითხვად ბაალისა, მწერისა მის, ღმრთისა აკკარონისა, რეცა არა არს ღმერთი შორის ისრაჱლისა კითხვად მის მიერ, არა ეგრე, არამედ ცხედარსა მაგასა ზედა, რომელსა აღჴედ, არა გარდამოჴდე მაგიერ, არამედ სიკუდილითა მოჰკუდე. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მოკუდა ოქოზია მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, ვითარცა ეტყოდა ელია (და იორამ, ძე აქაბისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა სამარიასა ათორმეტ წელ წელსა მას მეთურამეტესა იოსაფატისასა, მეფისა იუდასსა, და ქმნა ბოროტი წინაშე, უფლისა, ხოლო არა ვითარცა ძმათა თჳსთა და დედამან თჳსმან, დაამჴუნა ძეგლნი იგი ბაალისნი, რომელ აღმართნა მამამან მისმან და დამუსრნა იგინი, ხოლო ცოდვასა მას სახლისა იერობოამისასა, ძისა ნაბატისა, რომელმან აცთუნა ისრაჱლი, შეუდგა და არა განეშორა. და განრისხნა გულისწყრომითა უფალი სახლსა ზედა აქაბისასა) და მეფობდა იორამ, ძმა მისი, მის წილ წელსა მესამესა იორამ მეფისა იუდეასსა, ძისა იოსაფატისსა, რამეთუ არა ესვა მას ძე. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ, აჰა, ქალაქისაგან, რომელსა ზედა იწოდა სახელი ჩემი მის ზედა, მისგან ვიწყო მე ბოროტებად. და თქვან: განწმედითა განწმდით, არავე განსწმდეთ, რამეთუ მახჳლსა მოუწეს მე ყოველთა ზედა მსხდომარეთა ქუეყანასა ზედა, - თქუა უფალმან ძალთამან. |
ზედა | მცხ.იერ | და თქუა იერემია მთავართა მიმართ და ყოვლისა ერისა მეტყუელმან: უფალმან მომავლინა მე წინაწარმეტყუელებად სახლსა ამას ზედა და ქალაქსა ამას ზედა ყოველთა ამათ სიტყუათა, რომელნი გესმნესყე. |
ზედა | მცხ.იერ | არამედ მცნობელთა ცანთ, მო-თუ-მკლათ მე, ვითარმედ სისხლსა უბრალოსა თქუენ მისცემთ თქუენ ზედა და ქალაქსა ამას და დამკჳდრებულთა ზედა მას შინა, რამეთუ ჭეშმარიტებით მომავლინა მე უფალმან თქუენდა მიმართ თქუმად ყურთა შორის თქუენთა ყოველთა ამათ სიტყუათა. |
ზედა | მცხ.იერ | ნუ მომკლველმან მოკლა იგი ეზეკია, მეფემან იუდაჲსმან, და ყოველმან იუდამან? არა, რამეთუ შეიშინეს უფლისა და რამეთუ ევედრნეს პირსა უფლისასა, და დასცხრა უფალი ბოროტთაგან, რომელნი თქუნა მათ ზედა, და ჩუენ ვქმნენით ძჳრნი დიდნი სულთა ჩუენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და კაცი ვინმე იყო მწინაწარმეტყუელებელი სახელითა უფლისათა, ურია, ძე სამეასი, კარიათიარიმით, და წინაწარმეტყუელებდა ქალაქსა ამას ზედა და ქუეყანისა ამისთჳს ყოველთაებრ სიტყუათა იერემიასთა. |
ზედა | მცხ.იერ | ვითარმედ შევქმენ ქუეყანაჲ და კაცი და საცხოვარნი, რაოდენნი არიან პირსა ზედა ქუეყანისა ძალითა ჩემითა დიდითა და მკლავისა მიერ ჩემისა მაღლისა. და მივსცე იგი, რომლისაჲცა სთნდეს თუალთა ჩემთა. |
ზედა | მცხ.იერ | და ნათესავმან, რომელმანცა განუყოს ქედი მისი უღელსა ქუეშე მეფისა ბაბილონისასა, და უქმოდის მას, და დაუტეო იგი ქუეყანასა ზედა მისსა, - თქუა უფალმან, - და იქმოდის მას ზედა, და დაეშენოს მას ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ იტყჳს უფალი ძალთაჲ: სუეტთათჳს და ზღჳსათჳს და მექონოთთათჳს და ნეშტთა ზედა ჭურჭელთა, რომელნი დაშთომილ არიან ქალაქსა ამას შინა, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაილისაჲ: ჭურჭელთა ზედა დაშთომილთა სახლსა შინა უფლისასა და სახლსა შინა მეფისა იუდაჲსსა და იერუსალიმს შინა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ჴელი უფლისა იყო ელიასა ზედა და მოიმტკიცნა წელნი თჳსნი და რბიოდა წინა აქაბისასა ვიდრე შესლვადმდე მისა იეზრაელად. |
ზედა | მცხ.ბარ | შვილნო, სულგრძელ ექმნენით ღმრთისა მიერ მოსრულსა თქუენ ზედა რისხვასა. გდევნა შენ მტერმან შენმან, და იხილო წარწყმედაჲ მისი მსთუად და ქედსა მისსა ზედა აღჰჴდე. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და იყო, ოდენ და-ვინმე-ჰფლვიდეს კაცსა ერთსა მკუდარსა, და, აჰა, იხილნეს მტევებარნი იგი და დააგდეს მკუდარი იგი სამარესა მას ელისესასა, ძვალთა მათ თანა ელისესთა მიწევნით, განცოცხლდა და აღემართა ზედა ფერჴთა თჳსთა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და უშენა მუნ დავით საკურთხეველი უფალსა, და შეიწირა მუნ ყოვლად დასაწველები იგი ცხორებისა, და ღაღად-ყო დავით უფლისა მიმართ, და შეისმინა მისი ზედა ზეცით ცეცხლითა საკურთხეველსა მას ზედა ყოვლად დასაწველთასა. და აღლია ყოვლად დასაწველი იგი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და შეკრბეს ძენი ბენიამენისნი, და შეუდგეს კვალსა მას აბენერისასა და დადგეს ბორცუსა ზედა ერთსა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და დაადგინა მათ ზედა მეფემან მეგჳპტელთამან მეფედ იოაკიმ, ძმა იექონიასი, და მეფობდა იოაკიმ ჰურიასტანსა ზედა და იერუსალჱმსა. |
ზედა | მცხ.გოდ | ეთ. დააშავნა უფროს ნახშირისა სახე მათი, არ საცნაურ იქმნეს გამოსავალთა შორის, და აექუა ტყავი მათი ძუალთა მათთა ზედა, განჴმეს, იქმნეს ვითარცა შეშაჲ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და აღდგა იაკობ ჯურღმულისა მისგან ფიცისა და წარიყვანეს ძეთა მისთა ისრაჱლ, მამაჲ მათი და აღსხეს ჭურჭელი მათი და ცოლები მათი ურმებსა მას, რომელ მიუძღუანა იოსებ ახუმად მათ ზედა და საცხოვარნი მათნი და შთავიდეს ეგჳპტედ. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მოიბნა ორნი იგი ჴარნი და დაკლა და განყუნა იგინი ასოეულად და მიმოუძღუანა იგი ყოველსა ნათესავსა ისრაჱლისასა ჴელითა მოციქულთათა და თქუა: ღვაწლი ბრძოლისა მოწევნულ არს ჩუენ ზედა. აწ ყოველი კაცი, რომელი არა გამოვიდეს საულსა და სამოველს თანა ბრძოლად, შემდგომად საქმისა მის ამის მსგავსად დაჭრად არს ზროხა და ცხოვარი მისი! და დაეცა შიში დიდი ყოველსა ზედა ერსა ისრაჱლისასა უფლისა მიერ. და იზრახა ყოველმან ერმან, ვითარცა ერთითა პირითა. |
ზედა | მცხ.ტობ | და ჰრქუა: კურთხეულ იყავ შენ, შვილო კაცისა კეთილისა და სახიერისაო, ჵ დიდთა ბოროტულ, რამეთუ დაბრმა კაცი მართალი, რომელი იქმოდა მოწყალებასა. და შეიტკბო ძე ძმისა თჳსისა და ტიროდა ქედსა მისსა ზედა და ამბორს-უყოფდა მას. |
ზედა | მცხ.იოან | დაადგერით თქუენ ჩემთანა, და მე თქუენ თანა: ვითარცა-იგი ნასხლევსა ვერ ჴელ-ეწიფების ნაყოფისა გამოღებად თავით თჳსით, უკუეთუ არა ეგოს ვენაჴსა ზედა, ეგრეთვე არცა თქუენ, უკეთუ არა დაადგრეთ ჩემთანა. |
ზედა | მცხ.ისო | იყოს თაფთოჲცა საზღვართა ზედა მანასესთა. |
ზედა | მცხ.იერ | წინაწარმეტყუელნი, ქმნილნი უწინარეს ჩემსა და უწინარესნი თქუენსა საუკუნითგან, წინაწარმეტყუელებდეს ქუეყანასა ზედა მრავალსა და მეფობათა ზედა დიდთა ბრძოლისათჳს და ძჳრთა და სიკვდილისა. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: უღელი რკინისაჲ დავსდევ ქედსა ზედა ყოველთა ნათესავთასა, რაჲთა უქმოდიან ნაბუქოდონოსორს, მეფესა ბაბილოვნისასა, და მონებდენ მას, და მჴეცნიცა ველისანი მი-ვე-ვსცენ მას. |
ზედა | მცხ.იერ | ესრეთ თქვა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან განსახლებასა ზედა, რომელი განისახლა იერუსალიმით ბაბილონად: |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან: ოდეს ეგულების სრულ-ყოფაჲ ბაბილონს სამეოცდაათსა წელსა, ზედმოვიხილოთ თქუენდა და დავადგინნე თქუენ ზედა სიტყვანი ჩემნი კეთილნი მოქცევად თქუენდა ადგილისა ამის მომართ. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ მე უწყი გულისსიტყვა, რამეთუ მე ვარ. და ვსიტყუავ თქუენ ზედა, - თქუა უფალმან, - გულისსიტყუასა მშჳდობისასა და არა ძჳრთა, მიცემად თქუენდა ამათ სასოება კეთილი. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი მეფისა მიმართ მჯდომარისა საყდარსა ზედა დავითისსა და ყოველსა ზედა ერსა დამკჳდრებულსა ქალაქსა ამას შინა ძმათა თქუენთა, არა განსრულთა თქუენ თანა განსახლებასა შინა. |
ზედა | მცხ.იერ | ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან, აქიამის ზედა, ძისა კოლიაჲსა, და სედეკიაჲს ზედა, ძისა მაასისა, რომელნი გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ სახელითა ჩემითა უსამართლოდ: აჰა, მე მივსცემ მათ ჴელთა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილოვნისათა და მოსწყჳდნეს იგინი წინაშე თუალთა თქუენთა. |
ზედა | მცხ.იერ | მიავლინე ყოვლისა მიმართ განსახლვისა მეტყუელნი: ესრეთ იტყჳს უფალი სამეას ზედა ელამიტელისა მეტყველისა: ვინაჲთგან გიწინაწარმეტყუელა თქუენ სამეა, და მე არ მოვავლინე იგი და მოსავ-გყუნა თქუენ ცრუსა ზედა, |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ესრეთ თქუა უფალმან: აჰა, მე ზედმივიხილო სამეას ზედა ელამიტელსა და ნათესავსა ზედა მისსა, და არა იყოს მისი კაცი მჯდომარე შორის თქუენსა ხილვად კეთილთა, რომელნი მე გიყვნე თქუენ, - თქუა უფალმან, - რამეთუ განდრეკაჲ თქუა ძჳნად უფლისა. |
ზედა | მცხ.იერ | ესე სიტყვანი, რომელნი თქუნა უფალმან ისრაილსა ზედა და იუდასა: |
ზედა | მცხ.იერ | იკითხეთ და იხილეთ, უკეთუ შვა წული? და შიშისათჳს, რომლითა შეპყრობილ იყუნენ წელნი და განრინება მით, რამეთუ ვიხილე ყოველი კაცი და ჴელნი მისნი წელთა ზედა მისთა, ვითარცა შობადისანი, გარდაიქცა. პირები დანდალუკიან იქმნა. |
ზედა | მცხ.იერ | ყოველთა მიყუართა შენთა დაგივიწყეს შენ. არა გამოიკითხონ შენთჳს, რამეთუ წყეულებითა მტერისაჲთა დაგეც შენ წურთაჲ მტკიცე ყოველსა ზედა ცრუობასა შენსა, განმრავლდეს ცოდვანი შენნი, განძლიერდეს უსჯულოებანი შენნი. |
ზედა | მცხ.იერ | რასა ჰჴმობ შემუსრვასა შენსა ზედა? იძულებით არს ლმობა შენი სიმრავლისათჳს უსჯულოებათა შენთაჲსა, რამეთუ განძლიერდეს რაჲ ცოდვანი შენნი, გიყუნეს შენ ესენი. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ყოველნივე მჭამელნი შენნი შეიჭამნენ და ყოველთა მტერთა შენთა ყოველი ჴორცი მათი მოიჭამონ. სიმრავლესა ზედა უსამართლოებათა შენთასა განმრავლდეს ცოდვანი შენნი, გიყვნეს შენ ესენი და ყოველნი. მაჭირვებელნი შენნი ტყუეობად მიმართ წარვიდენ, და იყვნენ განმყოფელნი შენნი განსაყოფელ. და ყოველნი წარმტყუენველნი თქუენნი მივსცნე წარსატყუენველად. |
ზედა | მცხ.იერ | ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მოვაქციო განსახლვაჲ საყოფელთა იაკობისთაჲ, და ტყუეობაჲ მისი შევიწყალო. და აღეშენოს ქალაქი სიმაღლესა ზედა მისსა და ტაძარი მსჯავრისაებრ მისისა აღემართოს. |
ზედა | მცხ.იერ | და იყვნენ უძლიერესნი მათნი მათ ზედა, და მთავარი მათი მათგან გამოვიდეს და შევკრიბნე იგინი და მოიქცენ ჩემდა, რამეთუ ვინ არს ესე, რომელმან მისცა გული თჳსი მოქცევად ჩემდამო? - თქუა უფალმან. |
ზედა | მცხ.იერ | ძე საყუარელი, ეფრემ, ჩემი, ყრმაჲ მშუებელი, რამეთუ ვინაჲთგან სიტყუანი ჩემნი მის შორის არიან. ჴსენებით მოვიჴსენო მისი. მერმე ამისთჳს ვისწრაფი მის ზედა. მწყალობელმან შევიწყალო იგი, - თქუა უფალმან. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ამათ ეტყჳს უფალი იაკობსა: განიშჳთ და დაიჴჳვლეთ თავსა ზედა წარმართთასა, სასმენელებ-ყავთ და აქებდით და თქუთ: იჴსნა უფალმან ერი თჳსი, ნეშტი ისრაჱლისაჲ. |
ზედა | მცხ.იერ | ტირილით განვიდეს შენგან და ნუგეშინის-ცემით მოვიყვანნე იგინი გამსუენემან ნაკადულებსა ზედა წყალთასა გზასა შინა წრფელსა. და არღა სცთებოდიან მას ზედა მერმე, რამეთუ ვექმენ ისრაჱლსა მამად და ეფრემი პირმშოჲ ჩემი არს. |
ზედა | მცხ.იერ | და მოვიდენ და იშუებდენ და იხარებდენ მთასა ზედა სიონისასა, და მოვიდენ და განცჳბრდენ კეთილთა ზედა უფლისათა ქუეყანასა ზედა იფქლისა და ღჳნისა და ნაყოფთასა, და საცხოვართა და ცხოვართა და ზროხათასა. და იყოს სული მათი, ვითარცა ხე ნაყოფიერი და ვითარცა სამოთხე დამთრვალი, და არ მოემშიოსყე მერმე. |
ზედა | მცხ.იერ | ესრეთ თქუა უფალმან: ჴმაჲ ჰრამას შორის ისმა გოდებისა და ტირილისა და ბავთისა, რაქილისა, მტირალისა ძეთა მისთა ზედა, და არა ინება ნუგეშინის-ცემის ძეთა თჳსთა, რამეთუ არა არიან. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ შემდგომად ტყუეობისა ჩემისა შევინანე და შემდგომად გულისხმის-ყოფისა ჩემისა ვიცემდი თეძოთა ზედა, და სულთ-ვითქუემდ დღეთა ზედა სირცხჳლისა ჩემისათა, და მკდემაცა და შეგივრდი შენ, რამეთუ მოვიღე ყუედრებაჲ სიჭაბუკით ჩემითგან. |
ზედა | მცხ.იერ | და იყოს, ვითარცა ვიღჳძებდ, მათ ზედა აღფხურად, და აღჴუარდვად, და დარღუევად და ბოროტებად, და წარწყმედად, ეგრეთ ვიღჳძო მათ ზედა, აღშენებად და დანერგვად, - თქუა უფალმან, |
ზედ | მცხ.იერ | და ბაბილონად შევიდეს სედეკია, და მუნ დაჯდეს, ვიდრე არა ზედ მივჰხედო მას, - თქუა უფალმან, - რამეთუ ჰბრძავს ქალდეველთა, რომელთა მიმართ ვერ წარემართოს. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და მოირთხა ერთმან ვინმე მოისართაგანმან და სცა მეფესა ისრაჱლისასა ჯაჭუსა ზედა და განაწონა ფილტუსა. და ჰრქუა მეეტლესა მას თჳსსა: მოაქციე ეტლი ეგე და უკუნმაქციე ღვაწლისა ამისგან, რამეთუ წყლულ ვარ. |
ზედა | მცხ.ივდ | და ჰრქუა მათ: მითხართ მე, ძენო ქანანისანო! ვინ არს ერი ესე, რომელი სხედს მთასა ამასა? და ვინ არიან დამკჳდრებულნი ქალაქთა და რა არს სიმრავლე ძალისა მათისა? და რა არს სიმაგრე მათი და სიმტკიცე? და ვინ აღდგომილ არს მათ ზედა მეფე წინამძღურად ერისა მათისა? |
ზედა | მცხ.ტობ | და ოდეს-იგი აღსდეგ ტაბლისაგან და შემოსე მკუდარი, და მოიწია შენ ზედა განსაცდელი, |
ზედა | მცხ.ტობ | გიხაროდენ და მხიარულ იყავ ძეთა ზედა მართალთასა. შეკრბენ იგინი ერთბამად და აკურთხევდენ უფალსა სიმართლითა ზოგად. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ოქოზია, ძე აქაბისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა სამარიას წელსა მას მეჩჳდმეტესა იოსაფატისასა, მეფისა იუდასასა, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა ორ წელ. |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, ერი მოსრულ არს ქალაქსა ამას ზედა დაპყრობად მისსა; და ქალაქი მიეცა ჴელთა ქალდეველთა, მბრძოლთა მისთასა პირისაგან მახჳლისა და სიყმილისა და სიკუდილისა, ვითარცა სთქუ, ეგრეთ იქმნა, აჰა, შენ ჰხედავ. |
ზედა | მცხ.იერ | და მოვიდენ ქალდეველნი, მბრძოლნი ქალაქსა ამას ზედა, და მოწუან იგი ცეცხლითა, და დაწუან სახლები, რომელთა შორის უკუმევდეს ერდოებსა მათსა ზედა ბაალსა, და უგებდეს საგებთა ღმერთთა სხუათა, განსამწარებელად ჩემდა. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ იყვნეს ძენი ისრაელისანი და ძენი იუდაჲსნი მხოლონი მყოფელ ბოროტისა წინაშე თუალთა ჩემთა სიჭაბუკითგან მათით, გარნა რამეთუ ძეთა ისრაელისათა განმარისხეს მე, საქმესა ზედა ჴელთა მათთასა, - თქუა უფალმან, - |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ რისხვასა ზედა ჩემსა და გულისწყრომასა ზედა ჩემსა იყო ქალაქი ესე, რომლით დღითგან აღაშენეს იგი და ვიდრე დღისამდე ამის, შევცვალო იგი პირისაგან ჩემისა |
ზედა | მცხ.იერ | და აწ ესრეთ თქუა უფალმან ღმერთმან ისრაელისამან, ქალაქსა ზედა, რომელსა შენ იტყჳ არმიცემად ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა მახჳლითა და სიყმილითა და განვლენითა, |
ზედა | მცხ.იერ | და მოვიძინე იგინი, და ვიხარებდე მე მათ ზედა კეთილის-ყოფასა შინა ჩემგან მათსა, და დავჰნერგნე იგინი ქუეყანასა ამას ზედა ჭეშმარიტებითა და ყოვლითა გულითა ჩემითა და ყოვლითა სულითა ჩემითა, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაელისამან: ვითარცა მოვაწიენ ერსა ამას ზედა ყოველნი ესე დიდნი ძჳრნი, ეგრეთ მოვაწინე მე მათ ზედა ყოველნი კეთილნი, რომელნი მე ვთქუენ მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, მე აღვიღებ მათ ზედა მახჳლსა და აჰა, მე მოვაწიო მათ ზედა შებრძჳლვა და კურნებაჲ, და განვკურნნე იგინი, და ვყო მათთჳს მშჳდობა და სარწმუნოებაჲ. |
ზედა | მცხ.იერ | და მათ დღეთა შინა და მას ჟამსა შინა აღმოუვლინო დავითს აღმოსავალი მართალი და ქმნას მსჯავრი და სიმართლე ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და აღთქმაცა ჩემი განქარდეს დავითის თანა, მონისა ჩემისა, არყოფად მისსა ძე, მმეფობი საყდარსა ზედა მისსა, და მღდელთა მიმართ და ლევიტელთა, მწირველთა ჩემთა. |
ზედა | მცხ.იერ | სიტყუა ქმნილი იერემიაჲს მიმართ უფლისა მიერ; და ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისაჲ, და ყოველი ლაშქარი მისი, და ყოველნი მეფობანი ქუეყანისა მთავრობისა მისისანი, და ყოველნი ერნი ჰბრძოდეს რაჲ იერუსალიმსა ზედა და ყოველთა ქალაქთა იუდაჲსთა მეტყუელი: |
ზედა | მცხ.იერ | და ძალი მეფისა ბაბილონისა ჰბრძოდა იერუსალიმს ზედა და ქალაქთა ზედა იუდაჲსათა, დაშთომილთა ლაქისსა ზედა და აზიკასსა, რამეთუ ესენი დაშთეს ქალაქთა შორის იუდაჲსათა ქალაქნი მტკიცენი. |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, მე მიუწესო მათ, - იტყჳს უფალი, - და უკმოვაქცინე იგინი ქალაქად ამად, და მბრძოლის-მყოფელთა მის ზედა დაიპყრან იგი და დაწუან ცეცხლითა; და ქალაქნი იუდაჲსანი მივსცნე განსაქარვებელად არყოფისათჳს მკჳდრთაჲსა. |
ზედა | მცხ.იერ | და სახლნი არ აღიშენნეთ, და თესლი არა დასთესოთ, და ვენაჴთა ნუ დაასხამთ, ნუცა იყვნენ თქუენდა, რამეთუ კარავთა შინა ჰმკჳდრობდეთ ყოველთა დღეთა ცხორებისა თქუენისათა, რაჲთა ცოცხალ იყვნეთ დღეთა მრავალთა ქუეყანასა ზედა, რომელსა ზედა თქუენ ხჳდოდით მას ზედა~. |
ზედა | მცხ.იერ | და იქმნა, ოდეს აღმოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონელთა ქუეყანასა მას ზედა, და ვთქუთ: აღსრულნი შევიდეთ იერუსალიმად პირისაგან ძალისა ქალდეველთაჲსა და პირისაგან ძალისა ასურასტანელთასა, და დავეშენნეთ მუნ იერუსალიმს შინა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: აჰა, მე მოვიხუნე იუდას ზედა და დამკჳდრებულთა ზედა იერუსალიმისათა ძჳრნი, რომელთა ვიტყოდე მათ ზედა ყოველნი მის წილ, რამეთუ ვიტყოდე მათდამი, და არა ისმინეს, და უწოდე მათ, და არა მომიგეს. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მოვაწინე მათ ზედა ძჳრნი, რომელთაგან ვერ შემძლებელ იყვნენ გამოსლვად მათგან, და ღაღადებდენ ჩემდამო და არა ვისმინო მათი. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთვის იტყჳს უფალი ძალთა წინაწარმეტყუელთა ზედა: აჰა, მე ვაჭამებ მათ სალმობასა და ვასუამ მათ წყალსა მწარესა, რამეთუ წინაწარმეტყუელთაგან იერუსალიმისათა გამოჴდა შემწიკულება ყოვლისა ქუეყანისად. |
ზედა | მცხ.იერ | მოიღე თავის შენისად ქარტაჲ წიგნისაჲ და დაწერენ მას ზედა ყოველნი სიტყვანი, რომელნი გამოგიცხადენ შენ ისრაილსა ზედა და იუდასა ზედა და ყოველთა ზედა ნათესავთა, რომლით დღითგან ვიტყოდე მე შენდამი დღეთაგან იოსია მეფისა იუდაჲსათა და ვიდრე დღისამდე ამის. |
ზედა | მცხ.იერ | და იოაკიმის მიმართ მეფისა იუდაჲსასა სთქუა: ესრეთ თქუა უფალმან, - შენ დასწუ ქარტაჲ ესე მეტყუელმან: რასათჳს დასწერე მას ზედა მთქუმელმან, ვითარმედ: შემომავალი შემოვიდეს მეფე ბაბილონისაჲ, და მოსრას ქუეყანაჲ ესე და მოაკლდეს მისგან კაცი და საცხოვარი? |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს, ესრეთ თქუა უფალმან იოაკიმს ზედა, მეფისა იუდაჲსასა: არა იყო მისსა მჯდომარე საყდარსა ზედა დავითისსა, და მძორი მისი იყოს დაგდებულ სიცხესა დღისასა და ნეფხუასა ღამისასა. |
ზედა | მცხ.იერ | და ზედმივიხილო მის ზედა, და თესლსა ზედა მისსა და ყრმათა ზედა მისთა, და მოვაწინე მათ ზედა და მკჳდრთა ზედა იერუსალიმისათა და ქუეყანასა ზედა იუდაჲსასა ყოველნი ძჳრნი, რომელთა ვიტყოდე, და არა ისმინეს ჩემი. |
ზედა | მცხ.იერ | და მოიღო ბარუქმან ქარტაჲ სხუაჲ და დაწერნა მას ზედა პირისაგან იერემიაჲსსა, ყოველნი სიტყუანი წიგნისანი, რომელნი დაწუნა იოაკიმმან, მეფემან იუდაჲსამან, და მერმეცა შეეძინნეს მას სიტყუანი უმრავლესნი ვითარ იგინი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და აღიღო ელისე ხალენი იგი ელიასი, რომელ დაეცა მის ზედა, და მოიქცა ელისე და დადგა კიდესა იორდანისასა. |
ზედა | მცხ.იგავ | მაშინ მოიწიოს შენ ზედა, ვითარცა ბოროტი მოგზაური, სიგლახაკე და ნაკლულევანებაჲ, ვითარცა კეთილი მსრბოლი. უკუეთუ უცონო იყო, მოვიდეს, ვითარცა წყაროჲ, ნაყოფი შენი, ხოლო ნაკლულევანებაჲ, ვითარცა ბოროტი კაცი, გევლტოდის. |
ზედა | მცხ.მიქ | და აწ ზედა შეკრბეს შენ ზედა ნათესავნი მრავალნი მეტყუელნი: მოვსცხრებით, და ზედადახედნენ სიონსა ზედა თუალთა ჩუენთა. |
ზედა | მცხ.მათე | და სთქუათ: რომელმან ფუცოს საკურთხეველსა, არარაჲ არს; ხოლო რომელმან ფუცოს შესაწირავსა მას, რომელ არს საკურთხეველსა ზედა, ჯერ-არს. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იყო მეფე სოლომონ მეფედ ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და განაწესა მიმავალი ლიბანედ, ათი ათასმან თთუე ერთი დაყვეს ლიბანეს, ორი თთუე სახლსა თჳსსა. და ადონირამ იყო მოქმედსა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და ისმინა აბდემელექ ეთიოპმან, კაცმან საჭურისმან, და იგი იყო ეზოსა შინა მეფისა, ოდეს შთააგდეს იერემია მღჳმედ. და მეფე ჯდა ბჭესა ზედა ბენიამენისსა. |
ზედა | მცხ.იერ | მიიყვანე იგი და თვალნი შენნი დასხენ მას ზედა, და ნუ უყოფ მას ნურას ბოროტსა, არამედ რამეთუ ვითარცა-რაჲ თქუას შენდამი, ეგრეთ ყავ მის თანა. |
ზედა | მცხ.იგავ | კურთხევაჲ უფლისა თავსა ზედა მართლისასა და მან განამდიდროს და არღარა დაერთოს მას მწუხარებაჲ გულისა. |
ზედა | მცხ.იერ | და აწ, აჰა, განგჴსენ შენ ჴელბორკილთა ჴელთა შენთა ზედათაგან დღეს, უკეთუ კეთილ არს წინაშე შენსა მოსლვაჲ ჩუენ თანა ბაბილონად, მოვედ და დავადგინნე თუალნი ჩემნი შენ ზედა. და თუ ბოროტ არს თუალთა შენთად მოსლვაჲ ჩუენ თანა ბაბილონდ დაბით, და აჰა, ყოველი ქუეყანაჲ წინაშე შენსა, სადაცა არს კეთილ და წრფელ შენდა სლვად, მუნ წარედ, და პირველ ცვალებად ჩემდამდე ვიდოდე შენ. |
ზედა | მცხ.იერ | და ისმინეს ყოველთა მთავართა ძალისა ველისაშინაჲსათა მათ და ძალთა მათთა, ვითარმედ დაადგინა მეფემან ბაბილონისამან გოდოლია, ძე აქიკამისი, ქუეყანასა ზედა, და ვითარმედ შევედრა მას მამები და დედები მათი და ერი მრავალი. და გლახაკთაგან ქუეყანისათა, რომელნი არ განასახლნა ბაბილონდ. |
ზედა | მცხ.იერ | და ეფუცა მათ გოდოლია, ძე აქიკამისი, ძისა საფანისი, და მამაკაცთა მათთა მეტყუელი: ნუ გეშინინყე პირისაგან ყრმათა ქალდეველთაჲსა, დაეშენენით ქუეყანასა ზედა, და უქმოდეთ მეფესა ბაბილონისასა. და უმჯობეს იყოს თქუენდა. |
ზედა | მცხ.იერ | და აჰა, მე ვზი მასიფას შინა დგომად წინა პირსა ქალდეველთასა, რომელნი მო-თუ-ვიდენ თქუენ ზედა, და თქუენ შეიკრიბეთ ღჳნოჲ და ხილი და შეკრიბეთ ზეთი ჭურჭელთა თქუენთა და დაეშენენით ქალაქთა თქუენთა, რომელნი შენ დაგეპყრნეს. |
ზედა | მცხ.იერ | და ყოველთა იუდიანთა ქუეყანისა მოაბისათა და ძეთა ამმონისთა, შორისთა და იდუმეასშინათა და ყოვლისა ქუეყანისაშორისთა ესმა, ვითარმედ მისცა მეფემან ბაბილონისამან ნეშტი იუდეას შინა, ვითარმედ დაადგინა მათ ზედა გოდოლია, ძე აქიკამისი, ძისა საფანისი. |
ზედა | მცხ.იერ | და შეკრიბეს ყოველი ლაშქარი მათი და მივიდეს ბრძოლად მისსა. და პოეს იგი წყალსა ზედა მრავალსა გაბაონს შინა. |
ზედა | მცხ.იერ | და გჳთხარნ ჩუენ უფალმან ღმერთმან გზაჲ, რომელსა ვიდოდით მას ზედა და სიტყუაჲ, რომელ ვყოთ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მოიღო ხალენი იგი ელიასი, რომელ დაეცა მის ზედა და სცა წყალსა მას და არა განიპო და თქუა ელისე: სადა არს უფალი ღმერთი ელიასი აფფო? და სცა წყალსა მას მეორედ და განიპო ორად და წიაღჴდა ელისე ჴმელსა. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაელისამან: ვითარცა დასწუთა გულისწყრომაჲ ჩემი დამკჳდრებულთა ზედა იერუსალიმისათა, ეგრეთ დაგწთუეს გულისწყრომაჲ ჩემი თქუენ ზედა შესლვასა თქვენსა ეგჳპტედ, და იყუნეთ უვალად, და ჴელისქუეშეებ, და საწყევარად და საყუედრელად, და არა იხილოთ არღა მერმე ადგილი ესე. |
ზედა | მცხ.იერ | და ჰრქუა: ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაელისამან: აჰა, მე მივავლინო და მოვიყვანო ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისაჲ, მონაჲ ჩემი, და დადგას საყდარი მისი ზედა კერძო ქვათა ამათ, რომელნი დავმალენ, და დასხნეს საჭურველნიცა მისნი ზედა კერძო მათსა, და აღიხუნეს საჭურველნი მისნი მათგან, |
ზედა | მცხ.იერ | სიტყუაჲ ქმნილი იერემიას მიმართ უფლისა მიერ ყოველთა ზედა იუდეანთა, დამკჳდრებულთა ეგჳპტეს შინა და მსხდომარეთა შორის ტაფნასა და მაადულოსა და მემფისა და ქუეყანასა შინა პათურისსა მეტყუელი: |
ზედა | მცხ.იერ | ესრეთ თქვა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაელისამან: თქუენ იხილენით ყოველნი ძჳრნი, რომელნი მოვჴადენ იერუსალემსა ზედა და ქალაქთა ზედა იუდაჲსთა, და აჰა, არიან უშენ დღესა ამას მკჳდრთაგან |
ზედა | მცხ.იერ | და აწ ესრეთ თქუა უფალმან საბაოთისამან, ღმერთმან ისრაჱლისმან: რაჲსათჳს თქუენ იქმთ ბოროტთა დიდთა სულთა ზედა თქუენთა? მოკუეთად თქუენი მამაცი და დიაცი, ჩჩჳლი და მწოარი შორისისაგან იუდაჲსასა არდატევებისათჳს თქუენგანსა არცა ერთსა, |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისა: აჰა, მე დავამტკიცებ პირსა ჩემსა თქუენ ზედა ბოროტთათჳს მოსრულება ყოვლისა იუდაჲსასა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მივიდა ელისე თვალსა მას ზედა წყაროსასა და შთაასხა მას მარილი და თქუა: ესრეთ იტყჳს უფალი: განვკურნებ წყალთა ამათ და ნუღარამცა არს მაგისგან სიკუდილი და ნუცაღა შვილთა სრვა. |
ზედა | მცხ.იერ | და ზედმივიხილო მსხდომარეთა ზედა ეგჳპტეს შინა, ვითარცა ზედმივიხილე იერუსალჱმსა ზედა მახჳლისა მიერ და სიყმილისა და სიკუდილისა. |
ზედა | მცხ.იერ | და არა იყოს მათდა განრინებული, არცა დაშთომილი არცა ერთი ნეშტთაგანი იუდაჲსათა მოსრულთაჲ მსხემობად ქუეყანასა შორის ეგჳპტისასა, მიქცევად ქუეყანადვე იუდაჲსსა, რომელსა ზედა იგინი ესვენ სულითა მათითა მიქცევად მუნ, არა მიიქცენ თჳნიერ მხოლოდ განლტოლვილნი, ესე იგი არს, განრომილნი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და იორამ, ძე აქაბისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა სამარიას წელსა მას მეათვრამეტესა იოსაფატის, მეფის იუდასასა, და მეფობდა ათორმეტ წელ. |
ზედა | მცხ.იერ | რომლითა უკუმევდით და რომლითა შესცოდეთ უფალსა, და არა ისმინეთ ჴმისა უფლისაჲ, და შჯულსა შინა მისსა და წამებათა შორის მისთა, და ბრძანებათა ზედა მისთა არა ხჳდოდეთ. და გპოვნეს თქუენ ბოროტთა ამათ, ვითარცა დღესა ამას. |
ზედა | მცხ.იერ | და ესე თქუენდა სასწაულ, იხილო, რამეთუ მე ზედმოვიხილო თქუენ ზედა ადგილსა ამას შინა ბოროტებად, რათა სცნათ, ვითარმედ დადგრომით დაადგრენ სიტყვანი ჩემნი თქუენ ზედა ბოროტებად. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მოეფინა მზე წყალთა მათ ზედა და იხილა მოაბ პირისპირ წყალი იგი მეწამული, ვითარცა სისხლი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ქალაქნი მათნი დაამჴუნეს და ყოველივე ნაწილი კეთილი კაცად-კაცადმან ქვითა აღმოავსო და ყოველივე თავი წყაროთა აღმოავსეს ქვითა და ყოველი ხე შუენიერი დასცეს და არა დაუტევეს ქვა ქვასა ზედა ზღუდეთა მათთა. და გარემოადგეს მას შურდულოსანნი და დასცეს იგი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და იხილა იგი მეფემან მოაბისამან, რამეთუ განძლიერდა მის ზედა ღუაწლი იგი, მიმართა შჳდასითა კაცითა მახჳლოსანითა მიწევნად მეფისა მის ზედა ედომისასა და ვერ შეუძლო. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მოიყვანა ძე იგი თჳსი პირმშო მეფემან, რომელ დაედგინა მეფედ თავისი თჳსისა წილ, და შეწირა იგი მსხუერპლად ზღუდესა მას ზედა. და იყო სინანულ დიდ შორის ისრაჱლსა და წარმოვიდეს მიერ და მივიდეს ქუეყანად თჳსად. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ დღე უფლისა საბაოთისა მოიწიოს ყოველსა ზედა მაგინებელსა და ამპარტავანსა და ყოველსა ზედა მაღალსა და განსაცხრომელსა, და დამდაბლდენ, |
ზედა | მცხ.ესა | და ქუეყანამან იუშჯულოა დამკჳდრებულთა ზედა მისთა მით, რამეთუ თანაწარჰჴდეს შჯულსა და შეცვალნეს ბრძანებანი, განიქარვეს აღთქუმა საუკუნო. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ქმნა ათნი ქოთნისსახენი ქვაბნი სპილენძისანი და შთაისხის ერთმან ქვაბმან ორმეოცი მარი და იყო ოთხ წყრთა საზომი ქვაბთა მათ და ქვაბი ერთი თითოეულად ზედა ათთა მათ მექონოთთა. |
ზედა | მცხ.ესა | ესენიცა ჴმითა ყიოდიან, რამეთუ დაშთომილნი ქუეყანასა ზედა იშუებდენ ერთბამად დიდებითა უფლისათა, რამეთუ აღიმღრუეს წყალი ზღჳსა მის შორის. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და სუეტნი ორნი გარე-მოდგმით ქანდაკებული ზედა ორთა მათ სუეტისთავთა და ორ-ორი მოტიხრული დასაფარველად გარემოქანდაკებულთა მათ ქმნილთა ზედა სუეტისთავთა. |
ზედა | მცხ.იერ | ესრეთ თქუა უფალმან ღმერთმან ისრაილისამან შენ ზედა, ბარუქ, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ სთქუ: ვაჲ მე, ვაჲ მე, რამეთუ შესძინა უფალმან შრომაჲ ტკივილსა ზედა ჩემსა, დავიძინე სულთქმათა შინა, განსუენება ვერ ვპოე. |
ზედა | მცხ.იერ | და შენ ეძიებ თავისა შენისა დიდთა? ნუ ეძიებ, რამეთუ, აჰა, მოვაწევ მე ძჳრთა ყოველსა ზედა ჴორციელსა, - იტყჳს უფალი, - და მივსცე სული შენი მოსაპოვნელად ყოველსა შინა ადგილსა, სადაცა ხჳდოდი მუნ. |
ზედა | მცხ.იერ | სიტყვა, ქმნილი უფლისა მიერ იერემიაჲს მიმართ წინაწარმეტყუელისა, ყოველთა ზედა წარმართთა ეგჳპტისათა, |
ზედა | მცხ.იერ | ძალსა ზედა ფარაო ნექაოჲსსა, მეფისა ეგჳპტისა, რომელი იყო მდინარესა ზედა ევფრატსა, ქარამის შინა, რომელი დასცა მეფემან ბაბილონისამან ნაბუქოდონოსორ, წელსა მეოთხესა იოაკიმ ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსასა. |
ზედა | მცხ.იერ | ნუ ივლტინ მალე და ნუ განერებინ ძლიერი ჩრდილოჲთ კერძო ევფრატსა ზედა მოუძლურდეს, და დაეცნეს. |
ზედა | მცხ.იერ | და დღე იგი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა დღე შურისძიებისა არს, ძიებად შური მტერთა მისთა, შეჭამნეს მახჳლმან და განძღეს და დაითროს სისხლისაგან მათისა, რამეთუ მსხუერპლი უფლისა საბაოთისაჲ ქუეყანასა ზედა ჩრდილოსა, მდინარესა ზედა ევფრატსა. |
ზედ | მცხ.იერ | მიუთხართ შორის ეგჳპტისა, და სასმენელ-ყავთ შორის მაგდოლოჲსა, და დაჰმოწმეთ შორის მემფისა და შორის ტაფნისა. თქუთ: ზედ დადეგ და განჰმზადე თავი შენი, რამეთუ შეჭამა მახჳლმან ბრწამლი შენი. |
ზედა | მცხ.იერ | დიაკეული კარგი და შემკული ეგჳპტე, გამონახეთქი ჩრდილოჲთ მოვიდა მის ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და მორეწენი მისნი მის შორის, ვითარცა ზუარაკნი ჭამებულნი მით, რამეთუ იგინიცა მიიქცეს და ივლტოდეს ერთბამად, ვერ დადგეს, რამეთუ დღე წარწყმედისაჲ მოიწია მათ ზედა და დღე შურისძიებისა მათისაჲ. |
ზედა | მცხ.იერ | ჴმაჲ მათი, ვითარცა გუელისა მსტჳნავისა, რამეთუ ქჳშასა ზედა ვიდოდიან, ცულებისა მიერ მოვიდენ მის ზედა, ვითარცა მკოდელნი ხეთანი. |
ზედა | მცხ.იერ | თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: აჰა, შურსა ვიგებ ძისა მისისა ამმონისსა და ფარაოსა და ეგჳპტესა ზედა, და ღმერთთა ზედა მისთა, და მეფეთა ზედა მისთა, და ფარაოს ზედა და მოსავთა ზედა მისდამი. |
ზედა | მცხ.ესა | და იყოს მას დღესა შინა, მოაწიოს უფალმან სამკაულსა ზედა ცისასა ჴელი მისი და მეფეთა ზედა ქუეყანისათა. |
ზედა | მცხ.ესა | და უყოს უფალმან საბაოთ მთასა ამას ზედა ყოველთა ნათესავთა სასუმელი ჴმანელობათა, სასუმელი თხლეთა; სუმიდენ მხიარულებით, სუმიდენ ღჳნოსა, იცხებდენ მირონთა, |
ზედა | მცხ.იერ | სიტყუაჲ, რომელი იქმნა იერემიაჲს მიმართ წინაწარმეტყუელისა უცხოტომთა ზედა, პირველ განწყობისა ფარაოჲს ღაზაჲსა. |
ზედა | მცხ.იერ | ახს სიმტიერე ღაზასა ზედა, განვარდა ასკალონი და ნეშტნი ენაკიმეთნი, ვიდრემდის შეკრბებოდით, ვიდრემდის ჰკუეთ, |
ზედა | მცხ.იერ | ვითარ დაყუდნეს. და უფალმან ამცნო მას ასკალონსა ზედა და ზღჳსკიდისათა ზედა, და ნეშტთა ზედა აღდგომად. |
ზედა | მცხ.იერ | მოაბსა ესრეთ თქვა, უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: ვაჲ ნაბავსა ზედა, რამეთუ წარწყმდა, მოისპო, წარღებულ იქმნა კარიათიმი. სირცხჳლეულ იქმნა სიმაგრე მასოგასა და იძლია. |
ზედა | მცხ.იერ | არღარა არს მერმე მუღრობაჲ ესსებონს შინა მოაბისასა, ისიტყუნეს მის ზედა ძჳრნი, მოვედით და მოვჰკუეთოთ იგი ნათესავისაგან და დაცხრომით დასცხრეს, უკუანა შენსა ვიდოდეს ოდეს მახჳლი, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ აღივსო ალაოთი ტირილითა, რამეთუ აღსავალისა მიერ ფიქლოანისა აღვიდეს მტირალი ტირილისა მიერ, გზასა ზედა მთათა ორონაიმისათასა. ღაღადებაჲ შემუსრვილებისაჲ და ჭირი მტერთა ესმა. |
ზედა | მცხ.იერ | და მოვიდეს მოსრვა ყოველსა ზედა ქალაქსა, და ქალაქი არა განერეს, და წარწყმდეს ღელე, და მოისრას ველობი, ვითარცა თქუა უფალმან: |
ზედა | მცხ.იერ | განისუენა მოაბმან სიყრმისაგან, და მოსავ იყო დიდებასა ზედა მისსა, და არ შთაასხმიდა ჭურჭლისაგან ჭურჭლად, და გარდასახლებად არა ვიდოდა. ამისთჳს არს გემოჲ მისი მის თანა და საყნოსი მისი არა მოაკლდა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს, აჰა, დღენი მოვლენ, - თქვა უფალმან, - და მიავლინნე მის ზედა დამდრეკელნი და დადრიკონ იგი და ჭურჭელნი მისნი და დააწულილენ და რქანი მისნი შემუსრნენ. |
ზედა | მცხ.იერ | და სასჯელი მოვალს ქუეყანასა ზედა მისსორისსა. ქელონსა ზედა და იარსა და მოფათსა, |
ზედა | მცხ.იერ | და დებონსა ზედა და ნავავსა. და სახლსა ზედა დევლათემისსა, |
ზედა | მცხ.იერ | და კარიათემსა ზედა და სახლსა ზედა ღამოლაჲსსა და სახლსა ზედა მაოთისსა, |
ზედა | მცხ.იერ | და სახლსა ზედა კარიაოთისსა და ბოსორისა ზედა და ყოველთა ზედა ქალაქთა ქუეყანისა მოაბისათა, შორიელთა და მახლობელთა. |
ზედა | მცხ.ესა | და თქუა უფალმან მას დღესა: აჰა, უფალი, ღმერთი ჩვენი, რომლისა მიმართ მოსავ ვართ. და მხიარულ ვართ მაცხოვარებისა ჩუენისა ზედა, რამეთუ ესე არს უფალი, რომლისა არს მოლოდება. ვიხარებდეთ და ვიშვებდეთ მაცხოვარებასა ჩუენსა. |
ზედა | მცხ.ესა | და ვიშუებთ, რამეთუ განსუენება მოსცეს ღმერთმან მთისა ამის ზედა; და დაითრგუნოს მოაბელაჲ ადგილსა შინა თჳსსა, ვითარსახედ დასთრგუნვენ კალოსა ურემთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | და აღიხუნეს ჴელნი თჳსნი, ვითარ განჰმარტებს მბანელი საცურავად. ვითარსახედ მანცა დაამდაბლა წარსაწყმედელად, ეგრეთ დამდაბლდეს და დაამდაბლოს გინება მისი, რომელთა ზედა მიყვნა ჴელნი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და თქუა: უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო, არავინ არს შენებრ ღმერთი ცათა შინა და არცა ქუეყანათა ზედა, რომელმან დაუმარხე აღთქმა და წყალობაჲ მონასა შენსა, რომელი ვიდოდა წინაშე შენსა ყოვლითა გულითა თჳსითა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და აღიქვა იგი დედამან თჳსმან და დაისვა იგი მუჴლთა ზედა თჳსთა სამხრადმდე. და მოკუდა ყრმა იგი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და აღიღო იგი და დადვა ცხედარსა მას ზედა ელისესსა, და გამოიჴშა კარი და გამოვიდა გარე ველად. |
ზედა | მცხ.ესა | მას დღესა შინა გალობდენ გალობასა ამას ქვეყანასა ზედა იუდაჲსსა მეტყუელნი: აჰა, ქალაქი მტკიცე და საცხოვნებელი ჩუენი, მოსდგას ზღუდე და გარეზღუდე. |
ზედა | მცხ.იერ | დაათრვეთ იგი, რამეთუ უფლისა ზედა განდიდნა, და ტყუელვიდეს მოაბ ჴელითა თჳსითა, და იყოს საკიცხელ იგიცა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს მოაბსა ზედა ჴჳობდით, მოაბსა ზედა ყოველთა ჴმა-ყავთ. კაცთა ზედა ზღუდისათა სკირადათა განბიცებისათა. |
ზედა | მცხ.იერ | და კილოჲ აღიღოს, ვითარცა ტირილი. იაზირო, დაგტირო შენ, ავენაჴენ, საბამისნი, მწუერვალნი შენნი, განვლო ზღვა ქალაქმან იაზირისმან. შეახო ნაყოფსა ზედა შენსა და სამკალსა ზედა შენსა და მესთულეთა შენთა ზედა დაეცა მოსასრველი. |
ზედა | მცხ.იერ | და წარვწყმიდო მოაბი, - თქუა უფალმან, - აღმავალი ბომონსა ზედა და მკუმეველი ღმერთთა მისთა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს გული ჩემი მოაბსა ზედა, ვითარცა ავლი, ოხრიდეს. გული ჩემი კაცთა ზედა სკირადათა განბიცებისათა, ვითარცა ავლმან, იოხროს. ამისთჳს, რომელთა ვემზრუნვლე, წარწყმდენ კაცთაგან. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და აღჴდა და დააწვა ზედა ყრმასა და დასდვა პირი თჳსი ზედა პირსა მისსა და თუალნი მისნი ზედა თუალთა მისთა, ჴელნი მისნი ჴელთა მისთა და შეიკუნძა მას ზედა და განტფეს ჴორცნი ყრმისანი მის. |
ზედა | მცხ.იერ | და წარწყმდეს მოაბი ერისაგან, რამეთუ უფალსა ზედა განდიდნა. |
ზედა | მცხ.იერ | შიში და მთხრებლი და საბრჴე შენ ზედა, მჯდომარეო მოაბსა შორის, - თქუა უფალმან. |
ზედა | მცხ.იერ | მლტოლვარე პირისაგან შიშისა შთავარდეს მთხრებლსა და აღმოსრული მთხრებლით შეპყრობილ იქმნეს საბრჴითა მით, რამეთუ მოვაწინე ესენი მოაბსა ზედა წელიწადსა შინა, რომელსა ზედმივიხილო მათდამი, თქუა უფალმან, |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს, აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და ვასმინო რაბათსა ზედა ძეთა ამმონისთასა შფოთი ბრძოლათა და იყოს უვალად და წარსაწყმედელად და ბომონნი მათნი ცეცხლისა მიერ დაიწუედ. და დაიპყრას ისრაჱლმან მთავრობაჲ მისი, თქუა უფალმან. |
ზედა | მცხ.იერ | ღაღადებდ, ესებონ, რამეთუ მოისპო ძალი გაისაჲ. ღაღად-ყავთ, ასულნო რაბბათისანო, მოირტყთ ძაძები და იპყრობვოდეთ და იტყებდით და რბიოდეთ ზღუდეთა ზედა, რამეთუ მელქომ ტყუეობად ვალს, მღდელნი მისნი და მთავარნი მისნი ერთბამად, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ სიხარული ველთა შორის ენაკიმისთა, განკფდეს ველნი შენნი, ასულო უგლიმობისაო, მოსავობაჲ საუნჯეთა ზედა მისთა, მეტყუელი: ვინ ზედმოვიდეს ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | დაითრგუნა ადგილი მათი, დააღრმეთ თქუენდად დასაჯდომელად მკჳდრთა დედანისათა, რამეთუ ძნელნი ქმნნა. მივავლინე მას ზედა ჟამსა შინა, რომელსა ზედმივჰხედე მას. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ მესთულენი მოვიდეს შენდა, რომელთა არ დაგიშთინონ შენ მოსაკუფხლველი, ვითარცა მპარავთა ღამესა შინა დადვან შენ ზედა ჴელი მათი. |
ზედა | მცხ.იერ | და იყოს იდუმეაჲ უვალად, ყოველი თანწარმავალი მის ზედა განჰკრთეს და დაისტჳნოს ყოველსა ზედა წყლულსა მისსა, |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, ვითარცა ლომი აღმოვიდეს საშუალით იორდანისაჲთ ადგიდ ეთამისა, რამეთუ მსთუად განვდევნნე იგინი მისგან და ჭაბუკნი დაადგინენით მის ზედა. ვინ არს რჩეულ მისსა მიმართ? მე ვიხილო, რამეთუ ვინ არს ვითარ მე, და ვინ წინა აღმიდგეს მე, და ვინ ესრეთ მწყემსი, რომელი დადგეს წინაშე პირსა ჩემსა? |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ისმინეთ განზრახვა უფლისაჲ, რომელი განიზრახა იდუმეას ზედა და გულისსიტყუაჲ მისი, რომელი სიტყუა დამკჳდრებულთა ზედა თემანისათა? არა თუ თანაღირიცხუნენ მათსა უუნდოესნი ცხოვართანი? არა თუ უვალ იქმნნეს მათ ზედა სავანე მათი? |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, ვითარცა არწივი აღვიდეს და იხილვოს და განმარტნეს ფრთენი თჳსნი სიმაგრეთა ზედა მისთა, და იყოს გული ძლიერთა იდუმეასათა მას დღესა შინა, ვითარცა გული დედაკაცისა მლმობიარისა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს დაეცნენ ჭაბუკნი შენნი უბანთა შენთა ზედა, და ყოველნი კაცნი შენნი მბრძოლნი დაეცნენ მას დღესა შინა, - ჰრქვა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან, - |
ზედა | მცხ.იერ | და აღვაგზნა ცეცხლი ზღუდეთა ზედა დამასკისათა, და შეჭამნეს ურაკნი ძისა ადერისნი. |
ზედა | მცხ.იერ | კიდარს, მეფისა ეზოჲსსა, რომელი მოსრა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, ესრეთ ჰრქუა უფალმან: აღდეგით და აღვედით კიდარსა ზედა, დაწყლენით ძენი კედემისნი, |
ზედა | მცხ.იერ | ივლტოდეთ ფრიად, განჰკერთით, დააღრმეთ შთასაჯდომელად მსხდომარეთა ეზოსა შინა, - იტყჳს უფალი, - რამეთუ განიზრახა თქუენ ზედა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, განზრახვაჲ და ისიტყუა თქუენ ზედა გულისსიტყვა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და აღდგა ელისე და მივლო სახლსა მას შინა იმიერ ამიერ და აჴდა მეორედ, დააწვა ყრმასა მას ზედა შჳდგზის. და აღიხილნა ყრმამან მან თუალნი თჳსნი. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ დადუმნა უღმრთოჲ და რომელმან არა ისწაოს სიმართლე ქუეყანასა ზედა, ჭეშმარიტება არა ყოს, მოისპენ უღმრთოჲ, რაჲთა არა იხილოს დიდებაჲ უფლისაჲ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და შევიდა დედაკაცი იგი და დავარდა ფერჴთა მისთა თანა და თაყუანის-სცა მას ქუეყანასა ზედა და მიიქუა შვილი იგი თჳსი და გამოვიდა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ელისე მიიქცა გალგალად. და იყო სიყმილი ქუეყანასა ზედა და ძენი იგი წინაწარმეტყუელთანი სხდეს წინაშე მისსა. და ჰრქუა ელისე მსახურსა მას თჳსსა: შეადგ შენ ქვაბი იგი დიდი და შეუგბოლე რა ძეთა მაგათ წინაწარმეტყუელთასა. |
ზედა | მცხ.იერ | სიტყუა, რომელი თქუა უფალმან ბაბილონსა ზედა, ქუეყანასა ზედა ქალდეველთასა ჴვლითა იერემია წინაწარმეტყუელისათა. |
ზედა | მცხ.იერ | ცხოვარებ წყმედულებ იქმნა ერი ჩემი, მწყემსთა მათთა განჴადნეს იგინი, მთათა ზედა შეაცთუნნეს იგინი, მთათაგან ბორცუთა ზედა ვიდოდეს, დავიწყდა სადგური საწოლი მათი. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ, აჰა, მე აღვადგენ და აღმოვიყვანებ ბაბილონსა ზედა შესაკრებელსა, ნათესავთა დიდთასა ქუეყანისაგან ჩრდილოჲსა და წყობა-ყონ მის შორის. მუნით მოესრულოს, ვითარცა სატყორცი მბრძოლისა გულისჴმიერისაჲ, ისარნი მისნი არა მოიქცენ ცუდად. |
ზედა | მცხ.იერ | რისხვისაგან უფლისა არა დამკჳდრებულ იქმნეს, და იყოს განსარყუნელად ყოვლად. და ყოველი წარმვლელი ბაბილონით დაწუხნეს, დაისტჳნოს ყოველსა ზედა წყლულსა მისსა. |
ზედა | მცხ.იერ | წყობა-ყავთ ბაბილონსა ზედა გარემოჲს ყოველთა მომრთხმელთა მშჳლდისათა, მშჳლდვა-ყავთ მის ზედა, ნუ ჰრიდებთ მშჳლდვასა თქუენსა ზედა, რამეთუ უფალსა შესცოდა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაჱლისა: აჰა, მე შურისძიებასა ვჰყოფ მეფისა ზედა ბაბილონისასა და ქუეყანასა ზედა მისსა. ვითარცა შური ვიძიე მეფისა ზედა ასურისასა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს დაეცნენ ჭაბუკნი მისნი უბანთა მისთა ზედა და ყოველნი მამაკაცნი მბრძოლნი მისნი განერნენ, - თქუა უფალმან. |
ზედა | მცხ.იერ | მახჳლი ქალდეველთა ზედა, - თქუა უფალმან, - და დამკჳდრებულთა ზედა ბაბილოვნისათა და დიდებულთა ზედა მისთა და გულისჴმისმყოფელთა ზედა მისთა, და მოისპნენ. |
ზედა | მცხ.იერ | მახჳლი მისანთა ზედა მისთა, და დაშურენ. მახჳლი მბრძოლთა ზედა მისთა, და დაიჴსნნენ. |
ზედა | მცხ.ესა | და ვითარცა ლმობილი მიეახლებინ შობად და სალმობასა მისსა ზედა ღაღადებნ, ეგრეთ ვექმნენით საყვარელსა შენსა შიშისა შენისათჳს, უფალო! |
ზედა | მცხ.ესა | შორის მუცლისა მივიღეთ და ვილმეთ და ვშევით, სული მაცხოვარებისა შენისა ვყავთ ქუეყანასა ზედა. არა დავეცნეთ, არამედ დაეცნენ დამკჳდრებულნი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ, აჰა, უფალი წმიდისაგან ადგილისა მოაწევს რისხვასა მისსა დამკჳდრებულთა ზედა ქუეყანისა შორის, მოხილვად უშჯულოებასა დამკჳდრებულთა ქუეყანისათასა ძჳნად მათდა და გამოაცხადოს ქუეყანამან სისხლი მისი, და არა დამალნეს მოკლულნი მერმე. |
ზედა | მცხ.ესა | მას დღესა მოაწიოს უფალმან მახჳლი წმიდაჲ და დიდი და ძლიერი ვეშაპსა ზედა გუელსა მლტოლვარესა, ვეშაპსა ზედა გუელსა გულარძნილსა, და მოკლას ვეშაპი მას დღესა ზღვასა შინა. |
ზედა | მცხ.ესა | და იყოს მას დღესა შინა, დაჰბერონ საყჳრსა დიდსა, და მოვიდენ წარწყმედულნი სოფელსა შინა ასსურატანელთასა და წარწყმედულნი ეგჳპტეს შინა და თაყუანი-სცეს უფალსა მთასა ზედა წმიდასა, იერუსალჱმს. |
ზედა | მცხ.იერ | მახჳლი ცხენებსა ზედა მისსა და ეტლებსა ზედა მისსა, მახჳლი მჴედართა ზედა მისთა და შერთულთა ზედა შორის მისსა, და იყუნენ, ვითარცა დედანი. მახჳლი საუნჯეთა ზედა მისთა, და დაიტაცნენ. |
ზედა | მცხ.იერ | მშჳლდი და მაზრაკი აქუნდესყე; უგბილ არიან და არა შეიწყალებენ: ჴმაჲ მათი, ვითარცა ზღუაჲ მღელვარე, ცხენთა ზედა ცხენოსნობდენ განმზადებულნი, ვითარცა ცეცხლი მბრძოლობად შენ ზედა, ასულო ბაბილონისაო! |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, ვითარცა ლომი, გამოვიდეს მაღნართაგან იორდანისათა, ადგილსა ეთამისთა, სამკჳდრებელსა შორის დასაბამისსა, რამეთუ მალიად განვდევნნე იგინი მისგან, და ყოველი ჭაბუკი მას ზედა დავადგინო, რამეთუ ვინ ვითარ მე? და ვინ წინააღმიდგეს მე? და ვინ ესრეთ მწყემსი, რომელ დადგეს წინაშე პირსა ჩემსა? |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ისმინეთ განზრახვა უფლისაჲ, რომელსა განიზრახავს ბაბილონსა ზედა და გულისსიტყუანი მისნი, რომელნი სიტყუნა ყოველთა ზედა დამკჳდრებულთა ქალდეაჲსათა, არა თუ განხრწნეთ კრავნი ცხოვართა მისთანი, არა თუ განქარდეს მათგან საძოვარი. |
ზედა | მცხ.იერ | და იქმნა წელსა მეცხრესა მეფობისა სედეკიასსა, თთუესა მეათესა, ათსა თთჳსასა. მოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისა, და ყოველი ძალი მისი იერუსალჱმსა ზედა, და გარემოპატნეზა იგი და გარემოაშენა მას მოთხვითთა ქვათა მომრგულები. |
ზედა | მცხ.იერ | და სუეტისთავი მათ ზედა რვალისაჲ, და სიმაღლე სუეტისთავისა ერთისა ხუთ წყრთა. და ბადე და ბროწეულები სუეტისთავსა ზედა გარემოჲს ყოველნი რვალისანი, და ამათებრვე მეორესაცა სუეტსა რვაჲ ბროწეული (წყრთეულად ათორმეტთა წყრთათაჲ). |
ზედა | მცხ.იერ | ესრეთ იტყჳს უფალი: აჰა, მე აღვადგინო ბაბილონსა ზედა და დამკჳდრებულთა ზედა ქალდეაჲსათა გულნი აღმადგინებელთანი, ქარი შემწუელი, განმხრწნელი. |
ზედა | მცხ.იერ | და გამოვავლინნე ბაბილონისათჳს მაგინებელნი, და გინებულ-ყონ იგი და განრყუნან ქუეყანა მისი, რამეთუ ვაჲ ბაბილონსა ზედა გარემოს დღესა შინა განბოროტებისა მისისასა. |
ზედა | მცხ.იერ | მის ზედა მოირათხნ მომრთხმელმან მშჳლდისა თჳსისამან, და მის ზედა გარემოირატყნ, რომლისა არნ საჭურველი თჳსი. ნუ ჰრიდებთ ჭაბუკთა მისთა ზედა, და განაქარვეთ ყოველი ძალი მისი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და შეწიროს სოლომონ სამგზის წელიწადსა მგურგულიადდასაწველნი და სამშჳდებელნი ზედა საკურთხეველსა მას, რომელ უშენა უფალსა, და უკმევდა საკუმეველთა წინაშე უფლისა და აღასრულა საქმე ტაძრისა მის. |
ზედა | მცხ.იერ | განიმზადენით სამშვილდველნი, აღავსენით კაპარჭებნი. განაღჳძა უფალმან სული მეფისა მიდთაჲსა, რამეთუ ბაბილონსა ზედა არს რისხვაჲ მისი მოსპობად მისსა, რამეთუ შურისგება უფლისაჲ არს შურისგება ტაძრისა მისისა. |
ზედა | მცხ.იერ | დამკჳდრებულთა წყალთა ზედა მრავალთა და სიმრავლესა ზედა საუნჯეთა მისთასა, ახს აღსასრული შენი ჭეშმარიტად ნაწლევთა შენთა, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ფუცა უფალმან ძალთამან მკლავისა მიმართ თჳსისა, ვითარმედ: აღგავსო შენ კაცებითა, ვითარცა მკლებითა, და ჴმობენ შენ ზედა აღმავალნი, ვითარცა მთრგუნავნი საწნეხლისანი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ილოცვიდა ეზეკია წინაშე უფლისა და თქუა: უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, რომელი ზი ქერობინთა, შენ მხოლო ხარ ღმერთი ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა, შენ შექმენ ცა და ქუეყანა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | განამტკიცნა ფერჴნი ჩემნი ვითარცა ირემთანი და მაღალთა ზედა დამადგინა მე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და შთამაცუ მე ძალი ბრძოლასა, შეაბრკოლენ ყოველნი, რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა, ჩემ ქუეშე. |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, მე შენდა მიმართ, მთაო განხრწნილო, - იტყჳს უფალი, - განმხრწნელო ყოვლისა ქუეყანისაო. და მივყო ჴელი ჩემი შენ ზედა, და შთამოგაგორვო შენ კლდეთაგან, და გყო შენ, ვითარცა მთაჲ მოცეცხლული. |
ზედა | მცხ.იერ | აღიღეთ სასწაული ქუეყანასა ზედა და ჰნესტუეთ ნესტუსა წარმართთა შორის. წმიდა-ყავთ მის ზედა ნათესავები და ჰმოწმეთ მის ზედა მეფეთა არარატისათა, მენი და ასხანაზელთა დაადგინენით მის ზედა წყლულებისმდომნი აღიყვანეთ მის ზედა ცხენი, ვითარცა სიმრავლე მკალთა. |
ზედა | მცხ.ბარ | და დაამტკიცა უფალმან სიტყვაჲ მისი, რომელი თქუა ჩუენდამო და მსაჯულთა ზედა ჩვენთა, მსჯელთა ისრაილისათა, და მეფეთა ზედა ჩუენთა, და მთავართა ზედა ჩუენთა, და კაცსა ზედა ისრაჱლისა და იუდაჲსასა. |
ზედა | მცხ.იერ | შეიძრა ქვეყანა და სტკიოდა მით, რამეთუ აღდგა ბაბილონსა ზედა გულისსიტყვა უფლისაჲ დადებად ქუეყანაჲ ბაბილონისაჲ განსაქარვებელად, არდასამკჳდრებელად იგი. |
ზედა | მცხ.ბარ | მოვლინებად ჩვენ ზედა ძჳრთა დიდთა, რომელნი არა იქმნეს ქვეშე კერძო ყოვლისა ცისა, ვითარნი ყვნა იერუსალჱმს შინა და წერილთაებრ შჯულსა შინა მოსესსა, |
ზედა | მცხ.ბარ | მით, რამეთუ, რომელნი თქუნა უფალმან ჩუენ ზედა, ყოველნი ესე, ძჳრნი მოიწინეს ჩვენ ზედა. |
ზედა | მცხ.ბარ | და იღჳძა უფალმან ძჳრთა ზედა, რომელნი მოაწინა ჩვენ ზედა, რამეთუ მართალ არს უფალი ყოველთა ზედა საქმეთა მისთა, რომელნი გუამცნნა ჩვენ. |
ზედა | მცხ.იერ | აღმოვიდა ბაბილონსა ზედა ზღუაჲ, ჴმითა ღელვათა მისთათა დაიფარა. |
ზედა | მცხ.იერ | იქმნნეს ქალაქნი მისნი განსაქარვებელ, ქუეყანა ურწყულ და უვალ, ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არ დაიმკჳდროს მის ზედა არა ვინ კაცმან, არცა დაიმასპინძლოს მათ შინა ძემან კაცისამან. |
ზედა | მცხ.ბარ | ვცოდეთ, უთნო ვიქმნენით, ვიუსამართლოეთ, უფალო ღმერთო ჩუენო, ყოველთა ზედა სამართალთა შენთა. |
ზედა | მცხ.იერ | და შური ვიძიო ბილს ზედა ბაბილონს შინა და გამოვიხუნე, რომელნი შთაენთქნეს, პირისაგან მისისა, და არღარა შეკრბენ მისდამი ნათესავნი წარმართნი მერმე. და ზღუდეცა ბაბილონისაჲ და-ვე-ეცა. |
ზედა | მცხ.იერ | და ნუ სადა შეშინდეს გული თქუენი და წიწნეულ იქმნეთ სმენისაგან სმენადისა ქუეყანასა ზედა, და შემოვიდეს მასვე წელსა შინა სმენაჲ, და მის თანა წელიწადსა შინა სმენაჲ და უსამართლობაჲ ქუეყანასა ზედა და მჴელმწიფები ჴელმწიფებასა ზედა, იგავი იგავსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს, აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და ზედა მივიხილო ქანდაკებულთა ზედა ბაბილონისათა, და ყოველი ქუეყანაჲ მისი სირცხჳლეულ იქმნეს, და ყოველნი წყლულნი მისნი დაეცნენ შორის მისსა. |
ზედა | მცხ.იერ | და იხარებდენ ბაბილონსა ზედა ცანი და ქუეყანაჲ და ყოველნი მათ შორისნი, რამეთუ ჩრდილოჲთ მოვიდენ განმხრწნელნი მისნი, - თქუა უფალმან. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს, აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და შურ-ვიგო ქანდაკებულთა ზედა მისთა, და ყოველსა ქუეყანასა ზედა მისსა დაეცნენ წყლულნი, |
ზედა | მცხ.იერ | ჴმაჲ ღაღადებისაჲ შორის ბაბილონისა და შემუსრვაჲ დიდი ქუეყანასა ზედა ქალდეველთასა, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ მოვიდა ბაბილონს ზედა საარებაჲ, მოისრნეს მბრძოლნი მისნი, შეძრწუნდა მშჳლდი მათი, რამეთუ ღმერთი შურისმეძიებელ არს. თჳთ უფალმან ნაცვალ-აგოს მას ნაცვალსაგებელი მისი. |
ზედა | მცხ.ბარ | არამედ სულმან შეწუხებულმან სიდიდესა ზედა, რომელ ვალს, სულმან დადრეკილმან და უძლურმან, და თვალთა მოკლებულთა, და სულმან მშიერმან მიგცენ შენ დიდებაჲ და სიმართლე. |
ზედა | მცხ.ბარ | უფალო, რამეთუ არა სამართალთა ზედა მამათა ჩუენთასა და მეფეთა ჩუენთასა ჩუენ დავსთხევთ წყალობასა ჩუენსა წინაშე პირსა შენსა, უფალო ღმერთო ჩუენო, |
ზედა | მცხ.ბარ | რამეთუ მოიღე რისხვაჲ შენი და გულისწყრომაჲ შენი ჩუენ ზედა, ვითარცა სთქუ ჴელითა ყრმათა შენთა წინაწარმეტყუელთათა მეტყუელმან. |
ზედა | მცხ.იერ | და დაწერნა იერემიამან ყოველნი ძჳრნი, რომელნი მოიწინენ ბაბილონსა ზედა, წიგნსა შინა ერთსა ყოველნი ესე სიტყუანი, დაწერილნი ბაბილონისათჳს. |
ზედა | მცხ.ბარ | ესრეთ თქუა უფალმან: მოიდრიკენით ბეჭნი თქუენნი და უქმოდეთ მეფესა ბაბილონისასა, და დასხედით ქუეყანასა ზედა, რომელი მივეც მამათა თქუენთა. |
ზედა | მცხ.იერ | და სთქუა: უფალო, უფალო, შენ სთქუ ადგილსა ამას ზედა მოსპოლვად იგი და არყოფად მას ზედა მკჳდრნი კაცითგან მისაცხოვართამდე, რამეთუ განსაქარვებელად უკუნისამდე იყოს! |
ზედა | მცხ.იერ | და იყოს, ოდეს დასცხრე აღმომკითხველი წიგნისა ამის, და დააკრა მას ზედა ქვაჲ და შთააგდო იგი საშუალ ევფრატსა. |
ზედა | მცხ.იერ | და სთქუა: ესრეთ დაინთქას ბაბილონი, არღა აღდგეს პირისაგან ძჳრთასა, რომელთა მე მოვაწევ მის ზედა, და დაემტკიცნეს სიტყუანი იერემიასნი, ვიდრე აქამომდე. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და დღეთა მისთა ეცრუვა ედომი ქუეშე ჴელსა იუდასსა და დაიდგინეს მათ ზედა მეფე. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | სიტყჳსა ამისთჳს ლხინება-ყვნა უფალმან მონისა ამის შენისა: შესლვასა მას უფლისა ჩემისასა სახლსა მას რემანისასა თაყუანის-ცემად მისა, რამეთუ დამდვის ჴელი თჳსი ჩემ ზედა შესლვასა მას მისსა სახლსა მას რემანისასა და დადრეკასა მისსა თაყუანის-ვსცე უფალსა ღმერთსა ჩემსა და მოტევება-ყავნ უფალმან მონისა შენისა სიტყჳსა მისთჳს. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და კეთროვნებაჲცა იგი ნემანისი დაგედევინ შენ ზედა და ნათესავსა შენსა უკუნისამდე. და გამოვიდა პირისაგან მისისა განკეთრებული, ვითარცა თოვლი. |
ზედა | მცხ.ოსე | და ჰრქუა ღმერთმან: უწოდე იეზრაელ ამისთჳს, რამეთუ მცირედღა და შური ვიძიო მე სახლისა მისთჳს იეზრაელისა და სახლსა ზედა იუდაჲსსა და დავაცხრვო მეფობა ისრაილისაჲ. |
ზედა | მცხ.იერ | მწუხრი ჴმითა მისითა ვალალაებდა, გზანი მისნი განავრცნა წყალთა ზედა უდაბნოსათა; გულისთქუმათა შინა სულისა მისისათა სულშემოსილობდა; მიეცა; ვინ მოაქციოს იგი? ყოველნი მეძიებელნი მისნი არა დაშურენ, სიმდაბლესა შინა მისსა პოონ იგი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მეფე ისრაჱლისა იქცეოდა ზედა ზღუდესა მას და დედაკაცი ერთი ღაღადებდა მისა მიმართ და თქუა: მიჴსენ მე, უფალო მეფე. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და იყო, ვითარცა ესმა მეფესა სიტყუა იგი მის დედაკაცისა, დაიპო სამოსელი თჳსი და იგი იქცეოდა ზედა ზღუდესა მას. და იხილა ყოველმან ერმან, რამეთუ ძაძა ემოსა შიშველთა ჴორცთა მისთა. |
ზედა | მცხ.იგავ | შიში უფლისა საცხორებლად კაცისა, ხოლო უშიში იგი ბჭეთა ზედა იქცეოდის შეცთომილად და ადგილთა მათ, სადა-იგი არა მიხედავს საუკუნოჲ. |
ზედა | მცხ.იერ | ამათ ზედა გარემოირტყეთ ძაძები. და იტყებდით და ვალალაებდით მით, რამეთუ არა მოიქცა გულისწყრომაჲ რისხვისა უფლისა თქუენგან. |
ზედა | მცხ.იგავ | ნათელი უფლისა ბრწყინავს კაცთა ზედა, რომელი გამოიკვლევს საუნჯეთა გულისათა. |
ზედა | მცხ.იგავ | მოსრვაჲ უღმრთოთა ზედა მოიწიოს, რამეთუ არა ჰნებავს საქმედ სიმართლისა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იერობუამ, ძე ნაბატისი, ეფათელი სარირაჲთ, სახელი დედისა მისისა სარუა, დედაკაცი ქურივი. და იგი იყო ძე დედაკაცისა მის ქურივისა, მონა სოლომონისი, და აღიღო ჴელი მისი სოლომონის ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და კაცი იერობუამ ძლიერ იყო ძალითა. ვითარცა იხილა იგი სოლომონ, რამეთუ კაცი საქმისა არს, დაადგინა იგი მოტჳრთეთა ზედა სახლსა მის იოსეფისასა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და მივიდა მეფე რობუამ სიკიმად, რამეთუ სიკიმად მიკრბა ყოველი ისრაჱლი დადგინებად მისა მეფედ მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | შემუსრვათა შემუსრვასა ზედა ხადეთ, რამეთუ საარებულ იქმნა ყოველი ქვეყანა, მყის საარებულ იქმნა კარავი, დაიჴსნნეს ზღუდენი კარვისა ჩემისანი, |
ზედა | მცხ.იერ | ამას ზედა იგლოვდინ ქუეყანა და დაბნელდინ ცაჲ ზეგარდამო, რამეთუ ვიტყოდე და არა შევინანო, მივმართე და არა გარემივიქცე მისგან. |
ზედა | მცხ.იერ | ნუ ამათ ზედა არ მოვიხილოა? - იტყჳს უფალი, - ანუ ნათესავისაგან ესევითარისა არ შურ-იგოს სულმან ჩემმან? |
ზედა | მცხ.იერ | შემუსრვათა ზედა ასულისა ერისა ჩემისათა დაბნელდა შეცბუნებულობაჲ. მძლე მექმნეს მე, ვითარცა სალმობანი მშობიარისანი. |
ზედა | მცხ.იერ | მთათა ზედა აღიღეთ ტყება და ალაგთა ზედა უდაბნოჲსათა გოდება, რამეთუ მოაკლდეს არყოფისაგან კაცთა მრავალთაჲსა. არა ისმინეს ჴმაჲ მყოფობისაჲ მფრინველთაგან ცისათა და ვიდრე საცხოვართამდე განჰკრთეს თქრომით. |
ზედა | მცხ.ლოც | მოვიღებდით ქედსა ზედა, ვიდევნენით, დავშუერით, ვერ განვისუენეთ. |
ზედა | მცხ.ლოც | მთასა ზედა სიონსა, რამეთუ უჩინო იქმნა, მელთა განვლეს მის შორის. |
ზედა | მცხ.ლოც | რამეთუ განმთხეველმან განმთხიენ ჩუენ, განჰრისხენ ჩუენ ზედა ვიდრე ფრიად. |
ზედა | მცხ.გოდ | ბეთ. მტირალი ტიროდა ღამე და ცრემლნი მისნი ზედა საკეთეთა, და არა იყო ნუგეშინისმცემელ მისსა ყოველთაგან მოყუარეთა მისთა. ყოველნი შემყუარებელნი მისნი განცრუვნეს მისდამი, იქმნნეს მისსა მტერებ. |
ზედა | მცხ.იგავ | კეთილად ზრდინ მამაჲ მართალი და ძესა ზედა ბრძენსა იხარებნ გული მისი. |
ზედა | მცხ.იგავ | იხარებდინ მამაჲ შენი და დედაჲ შენი და შენ ზედა და მხიარულ-ყვენ მშობელნი შენნი. |
ზედა | მცხ.იგავ | ანუ არა მათთა, რომელთა დაიყოვნიან ღჳნოსა ზედა? და რომელნი იმსტურობენ, სადაძი სუმანი არიან? |
ზედა | მცხ.მეფ4 | რამეთუ ღმერთმან ასმინა ბანაკსა მას ასურთასა ჟღერა ეტლთა და ბგერა ჰუნეთა და ჴმაჲ ერისა ძლიერისა. და ჰრქუა კაცმან ძმასა თჳსსა: აჰა, ესერა, მო-სამე-იმიზდნა ჩუენ ზედა მეფემან ისრაჱლისამან მეფე იგი ქეტელთა და მეფე იგი ეგჳპტელთა. |
ზედა | მცხ.იგავ | ხოლო რომელთა შეატყჳან იგინი, უმჯობესად გამოჩნდენ და მათ ზედა მივიდეს კურთხევაჲ. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ვითარ-იგი მოსარტყმელი წელთა ზედა კაცისათა, ეგრეთ შემოვიახლე თავისა მომართ ჩემისა სახლი ისრაჱლისა და ყოველი სახლი იუდაჲსი, - თქუა უფალმან, - ყოფად ჩემდა ერად სახელოვნად, სიქადულად და დიდებად, და არ შეისმინეს ჩემი. |
ზედა | მცხ.იერ | ირემნი ველთა ზედა იზუებვოდეს და დაუტევებდეს, რამეთუ არა იყო მწუანე. |
ზედა | მცხ.იერ | და შურ-ვიგო მათ ზედა ოთხგუარად, - იტყჳს უფალი - მახჳლი სიკუდიდ მიმართ და ძაღლნი. განბძარვად მიმართ, და მჴეცნი ქუეყანისანი და მფრინველნი ცისანი ჭამისა მიმართ და განხრწნისა. |
ზედა | მცხ.გოდ | ჱე. იქმნეს მაჭირვებელნი მისნი თავად. და მტერნი მისნი იეფობენ, რამეთუ უფალმან დაამდაბლა იგი სიმრავლესა ზედა უთნოობათა მისთასა. ჩჩჳლნი მისნი წარვიდეს ტყუეობისა შორის წინაშე პირსა მაჭირვებელისასა, |
ზედა | მცხ.გოდ | იოთ. ჴელი თჳსი განირთხა მაჭირვებელმან ყოველთა ზედა გულისსათქმელთა თჳსთა, რამეთუ იხილნა წარმართნი შესრულად სიწმიდესა შინა მისსა, რომელთასა ამცნებდ არშესლვად ეკკლესიად შენდა. |
ზედა | მცხ.გოდ | ნონ. იღჳძა უთნოობათა ზედა ჩემთა, ჴელთა შინა თჳსთა შემთხზნა მე, დაამძიმა უღელი მისი ქედსა ზედა ჩემსა, მოუძლურდა ძალი ჩემი, რამეთუ მომცნა უფალმან ჴელსა შინა ჩემსა სალმობანი, რომელთაჲ ვერ მიძლავს წინ დადგმაჲ. |
ზედა | მცხ.გოდ | საემხ. აღიხუნა ყოველნი ძლიერნი ჩემნი უფალმან შორისისაგან ჩემისა, მოუწოდა ჩემ ზედა ჟამსა შემუსრვად რჩეულთა ჩემთა. ვითარცა საწნეხელი, დაწნიხა უფალმან ქალწული, ასული იუდაჲსი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ჰრქვა იერობუამ ცოლსა მას თჳსსა: უცნაურ იყავნ თავი შენი და ნუმცა ვინ გიცნობს შენ, ვითარმედ ცოლი იერობუამისი ხარ, და მიხჳდე სელომად და, აჰა, მუნ არს აქია წინაწარმეტყუელი, იგი იტყოდა ჩემთჳს მეფედ ზედა ერსა ამასა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | განიყვეს სამოსელი ჩემი მათ შორის და კუართსა ჩემსა ზედა განიგდეს წილი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ უფლისაჲ არს სუფევა და იგი მეუფებს ყოველთა ზედა წარმართთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალმან მმწყსოს მე და მე არა მაკლდეს. ადგილსა მწუანვილოანსა მუნ დამამკვიდრა მე წყალთა ზედა განსასუენებელთასა გამომზარდა მე. |
ზედა | მცხ.იგავ | ვითარცა გამოსლვაჲ თოვლისა მკათა ზედა სიცხესა საგრილობელ, ეგრევე მოციქული სარწმუნოჲ, რომელთა წარავლინონ იგი, რამეთუ გულთა, რომელთა იჴსენონ იგი - სარგებელ არს იგი. |
ზედა | მცხ.გოდ | იოთ. დასხდეს ქუეყანად, დადუმნეს მოხუცებულნი ასულისა სიონისანი, აღიღეს მიწაჲ თავსა ზედა მათსა, მოირტყნეს ძაძანი, შთაიყვანნეს ქუეყანად წინამძღუარნი ქალწულისა ასულისა იერუსალიმისანი. |
ზედა | მცხ.გოდ | ხაფ. მოაკლდეს ცრემლთა მიერ თვალნი ჩემნი, შეშფოთნა მუცელი ჩემი, დაითხია ქუეყანად დიდებაჲ ჩემი შემუსრვასა ზედა ასულისა ერისა ჩემისასა, დაჴსნასა ჩჩჳლთა და მწოართასა უბნებსა შინა ქალაქისასა. |
ზედა | მცხ.გოდ | სარეხ. შეიტყუელნეს შენ ზედა ჴელნი ყოველთა თანაწარმავალთა გზისათა, დაისტჳნეს და შეხარეს თავი მათი ასულსა ზედა იერუსალიმისასა, უკუეთუ ესე არს ქალიქი თქუენი, გჳრგჳნი დიდებისაჲ, კეთილი შუენიერებაჲ, საშუები ყოვლისა ქუეყანისაჲ. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.გოდ | კოფ. აღდეგ, ჭრტინევდ ღამესა შინა დასაბამსა საჴმილავთა შენთასა, განჰფინე, ვითარცა წყალი, გული შენი წინაშე პირსა უფლისასა. აღიხუენ მისდამი ჴელნი შენნი სულებისათჳს ჩჩჳლთა შენთაჲსა შეყმედილთა სიყმილისა მიერ დასაბამსა ზედა ყოველთა გამოსლვათასა. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.იგავ | კაცსა, რომელსა ბრალი კაცის-კლვისა ზედა ედვას, და თავს-ვინ-მე-იდვას იგი, და იგი მეოტ იყოს და არა მტკიცე, შევარდეს იგი ბოროტსა. განსწავლე ძე შენი და განგისუენოს შენ და მოსცეს სამკაული სულსა შენსა და არა ერჩდეს ნათესავსა უსჯულოსა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და წელსა მას მეოცესა იერობუამ მეფისა ისრაჱლისა მეფობდა ასა ზედა იუდასა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და აწ განძლიერდენ ჴელნი თქუენნი და იქმნნეთ ნაშობ ძლიერებისა, რამეთუ მო-ღათუ-კუდა საულ, უფალი იგი თქუენი, აწ, ესერა, მცხო მე სახლმან იუდასმან მეფედ მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ბარ | სადა არიან მთავარნი წარმართთანი, დაუფლებულნი მჴეცთა ზედა ქუეყანისათა, |
ზედა | მცხ.ბარ | უჭაბუკესთა იხილეს ნათელი და დაემკჳდრნეს ქუეყანასა ზედა, ხოლო გზაჲ ზედმიწევნულობისაჲ არა ცნეს, |
ზედა | მცხ.ბარ | და ძეთა აგარისთა, გამომეძიებელთა გულისჴმის-ყოფისა ქუეყანასა ზედა, ვაჭართა მერრანისა და თემანისა, და ზღაპარსიტყუადთა, და გამომეძიებელთა გულისჴმის-ყოფისათა, ხოლო გზაჲ სიბრძნისა არა ცნეს, არცა მოიჴსენეს ალაგთა მისთაჲ. |
ზედა | მცხ.ბარ | ამის შემდგომად ქვეყანასა ზედა გამოჩნდა და კაცთა თანა იქცეოდა. |
ზედა | მცხ.იგავ | კუალი ორბისა მფრინველისა, და გზა გუელისა კლდესა ზედა, ალაგნი სლვისა ნავისანი და გზანი კაცისანი სიჭაბუკესა შინა. |
ზედა | მცხ.იგავ | ოთხი არს უმცირეს ქუეყანასა ზედა და იგინი არიან უბრძნეს ბრძენთასა. |
ზედა | მცხ.იგავ | მამალი, რომელი იქცევინ დედალთა შორის განსუენებულად, და ვაცი, წინამძღუარი სამწყსოთა, და მეფე, რომელი იზახებნ თესლთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იგავ | მოსავ არნ მის ზედა გული ქრმისა მისისა, ესევითარისა ნატყუენავსა არარათ დააკლდეს; |
ზედა | მცხ.იგავ | სახედავ არნ ბჭეთა ზედა ქმარი მისი, რაჟამს დაშჯდის კრებულსა შორის მოხუცებულთა და მკჳდრთა ქუეყანისათა. |
ზედა | მცხ.იგავ | მოაგეთ მას ნაყოფთაგან ბაგეთა მისთასა და იქებოდენ ბჭეთა ზედა ქმარი მისი, რამეთუ გზანი კაცისანი წინაუძღოდიან მას და წარემართნენ უკუნითი უკუნისამდე. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მიიღო რქა იგი ზეთისა და დაასხა თავსა მისსა ზედა და ჰრქუა: ესრე იტყჳს უფალი: გცხე შენ მეფედ ისრაჱლსა ზედა და განაღო კარი და ივლტოდი და ნუღარა დასდგები. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და აღდგა და შევიდეს სენაკად და დაასხა საცხებელი იგი ზედა თავსა მისსა და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს უფალი, გცხე შენ მეფედ ერსა მაგას უფლისასა ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ერისკრება-ყო იუ ძემან იოსაფატისამან, ძისა ამესასმან, ზედა იორამისა. და იორამ განკრძალულ იყო ჰრამათ გალაადს შინა, იგი თავადი და ყოველი ისრაჱლი პირისაგან აზაელისა, მეფისა მისგან ასურასტანელთასა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ებგური იგი აღჴდა ზედა გოდოლსა მას ეზრაელისასა და იხილა მტუერი მოსლვასა მას იუსასა და თქუა: მტუერსა რასმე ვხედავ. და თქუა იორამ: მოიყვანეთ მჴედარი ერთი და წარავლინეთ წინა მათსა და ჰკითხოს, თუ მშჳდობაჲ არსა? |
ზედა | მცხ.ესა | ვაჲ გჳრგჳნსა გინებისასა, მიზდურნი ეფრემისნი, ყუავილი დამოვრდომილი დიდებისა თხემსა ზედა მთისა ზრქელისასა, მთრვალნი თჳნიერ ღჳნისა. |
ზედა | მცხ.იერ | მით, რამეთუ განვიმტკიცე პირი ჩემი ქალაქსა ამას ზედა საბოროტოდ და არ საკეთილოდ, - თქუა უფალმან, - ჴელთა მეფისა ბაბილოვანისათა მიეცეს, და მოწუას ეგე ცეცხლითა. |
ზედა | მცხ.ესა | და იყოს ყუავილი დამოვრდომილი სასოებისა დიდებისა მისისა მწუერვალსა ზედა მთისა მაღლისასა, ვითარ წინამორბედი ლეღჳსა, რომლისა მხილველმან მისმან პირველ ჴელითა თჳსითა პყრობამდე ინების შთანთქმა მისი. |
ზედა | მცხ.იერ | და ზედმოვიხილო თქუენ ზედა ბოროტთაებრ სიმარჯუეთა თქუენთა, - თქუა უფალმან, - და აღვაგზნე ცეცხლი მაღნარსა მისსა შორის, და შეჭამნეს ყოველნი გარემოჲსნი მისნი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: საფქვილესა შენსა არა მოაკლდეს ფქვილი და საზეთესა შენსა არა მოაკლდეს ზეთი ვიდრე ყოფად წჳმისა უფლისა მიერ პირსა ზედა ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და იყო, შემდგომად დღეთა მრავალთა და სიტყუაჲ უფლისა იყო ელიასსა წელსა მას მესამესა და ჰრქუა: მივედ და ეჩუენე აქაბს და მივსცე წჳმა პირსა ზედა ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.ესა | ჭირი ჭირსა ზედა შეიწყნარე, სასოებასა ზედა სასოებაჲ. მერმე მცირედღა შემწიკულება ბაგეთა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და უჴმობდეს ჴმითა დიდითა და იზახდეს მსგავსად სჯულისა მათისა მახჳლითა და დანაკითა ვიდრე დათხევადმდე სისხლისა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | იხილეთ და გამოირჩიეთ ძეთა მათგან უფლისა თქუენისათა და დაამტკიცეთ ზედა საყდარსა მას მამისა თჳსისასა და სცეთ ბრძოლა სახლსა ზედა უფლისა თქუენისასა. |
ზედა | მცხ.ესა | და იყოს მათდა სიტყუა იგი უფლისაჲ: ჭირი ჭირთა ზედა შეიწყნარეთ, სასოებაჲსა ზედა სასოება. მცირედღა მერმე მცირედ, რაჲთა წარვიდენ და დაეცნენ მართლუკუნ და შეიმუსრნენ, დაზღვეულ იქმნენ და წარწყმდენ. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ სთქუთ: ვყავთ აღთქუმა ჯოჯეხეთისა თანა და სიკუდილისა თანა ზავნი, გრიგალი მოღებული უკეთუ მოვიდეს, არა თქუენ ზედა მოვიდეს, დავდევით ტყუილით სასოება ჩუენი, და ტყუილითა დავეფარნეთ? |
ზედა | მცხ.ესა | და თქუენ ნუ იხარებთ, ნუცა განძლიერდებიან საკრველნი თქუენნი მით, რამეთუ შესრულებულნი და შემოკლებულნი საქმენი მესმნეს უფლისაგან საბაოთისა, რომელნი ყვნეს ყოველსა ზედა ქუეყანასა. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ არა სიფიცხით განიბერტყების სონიჯი, არცა თუალი ურმისა მოავლის ძირაკსა ზედა, არამედ კუერთხითა განიბერტყების სონიჯი, |
ზედა | მცხ.ესა | ვაჲ ქალაქსა არიილსა, რომელსა დავით ებრძოლა, შეკრიბენით ხუარბალნი წელიწდისანი წელიწადსა ზედა, რამეთუ შჭამოთ მოაბსა თანა, |
ზედა | მცხ.ესა | და მოვადგე შენ ზედა, ვითარცა დავით, და განვაწყო შენთჳს პატნეზი. და დავადგინე შენთჳს გოდოლნი. |
ზედა | მცხ.იერ | და მოვაწინე ქუეყანასა მას ზედა ყოველნი სიტყვანი ჩემნი, რომელთა ვიტყოდე ძჳნად მისსა, და ყოველნი დაწერილნი წიგნსა ამას, და რაოდენნი წინაწარმეტუელნა ძჳნად ყოველთა ნათესავთა, |
ზედა | მცხ.იერ | და შენ წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა სიტყვათა ამათ ჩემთა. და სთქუა მათდა მიმართ. უფალი მაღლით გამოცხადებულ-ჰყოფს, და წმიდისაგან სამკჳდრებელისა მისისა მოსცეს ჴმაჲ თჳსი, სიტყვასა გამოცხადება-ჰყოფს ადგილისაგან თჳსისა და იგინიცა, ვითარცა საწნეხელისმწნეხელნი მიუგებენ ყოველთა მიმართ მსხდომარეთა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | მუნ მოსრვაჲ კერძოსა ზედა ქუეყანისასა, რამეთუ სასჯელი უფლისაჲ წარმართთა შორის. საჯოს მან ყოვლისა მიმართ ჴორცისა, ხოლო უთნონი მიეცნენ მახჳლსა, - იტყჳს უფალი. |
ზედა | მცხ.გოდ | რამეთუ ჩემ ზედა მოაქცია, შეცვალა ჴელი მისი ყოველსა დღესა. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.ესა | და იყოს, ვითარცა ზმანებული ძილსა შინა, სიმდიდრე ყოველთა წარმართთა, რავდენთა ილაშქრეს იერუსალიმსა ზედა და ყოველთა გალაშქრებულთა ისრაილსა ზედა, და ყოველნი შეკრებულნი მის ზედა და მაჭირვებელნი მისნი. |
ზედა | მცხ.გოდ | იოთ. დაჯდეს მარტოებით და დადუმნეს, რამეთუ აღიღო თავსა ზედა თჳსსა უღელი მძიმე. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.ესა | და იყვნენ, ვითარცა ძილსა შინა მსუმელნი და მჭამელნი, და აღ-რადგიან, ამაო იყვის სიზმარი მათი და ვითარსახედ იზმანებს წყურიელი ვითარცა მსუმელი, და აღ-რა-დგის, მერმე სწყურინვე, ხოლო სული მისი ცალიერად ესვიდა, ეგრეთ იყოს სიმდიდრე ყოველთა წარმართთა, რავდენთა განილაშქრეს იერუსალიმსა ზედა და მთასა სიონსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ მესმა მე ყუედრებაჲ მრავალთა, რომელნი გარემოს იყვნეს ჩემსა; რაჟამს შეკრბეს იგინი ერთბამად ჩემ ზედა, მიღებაჲ სულისა ჩემისა იზრახეს. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | კურთხეულ არს უფალი, რამეთუ საკჳრველ-ყო წყალობაჲ მისი ზედა ქალაქსა მტკიცესა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | გონიერ-გყო შენ და გულისხმა-გიყო შენ გზასა მას, რომელსაცა ხჳდოდი; ვიგნე შენ ზედა თუალნი ჩემნი. |
ზედა | მცხ.გოდ | ჳე. აღაღეს ჩუენ ზედა პირი მათი ყოველთა მტერთა ჩუენთა, , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.გოდ | გარდამოსაქანელნი წყალთანი გარდამოადინნეს თუალთა ჩემთა შემუსრვასა ზედა ასულისა ერისა ჩემისასა. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.გოდ | ზეშთაგარდაეცა წყალი თავსა ზედა ჩემსა, ვთქუ: განმაგდე მე. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.ბარ | რამეთუ იხილა ზედმოწევნული თქუენდა რისხვაჲ ღმრთისა მიერ და თქუა: ისმინეთ ჩემი, მსხემნო სიონისანო, რამეთუ მოაწია ჩემ ზედა ღმერთმან გლოვაჲ საუკუნე. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და წარვიდა მიერ ელია და პოვა ელისე, ძე საფატისი, და იგი ჴნვიდა ათორმეტითა დაუღლვილითა და შეუდგა იგი ათორმეტთა მათ ჴართა და მიიწია ელია მისა და დააგდო ხალენი იგი მისი მის ზედა. |
ზედა | მცხ.გოდ | სადე. მოვინადირენით მცირენი ჩუენნი. არასლვად უბანთა ზედა ჩუენთა, კუალნი ჩუენნი უჩინო იქმნნეს. მოეახლა ჟამი ჩუენი, აღესრულნეს დღენი ჩუენნი, წარმოდგა აღსასრული ჩუენი. |
ზედა | მცხ.გოდ | კოფ. სუბუქ იქმნეს მდევარნი ჩუენნი უფროს არწივთა ცისათა, მთათა ზედა აღეტყინნეს, უდაბნოს შინა გჳმზირდეს ჩუენ დღეთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მისაჯე მე, უფალო, სიმართლითა ჩემითა, უფალო ღმერთო ჩემო და ნუმცა უხარის ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ესევდ უფალსა და ყავ სიტკბოებაჲ, დაემკჳდრო ქუეყანასა და დაემწყსო სიმდიდრესა ზედა მისსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უმზირინ ცოდვილი მართალსა და დაიღრჭინნის მის ზედა კბილნი მისნი; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ხოლო მართალთა დაიმკჳდრონ ქუეყანა და დაემკჳდრნენ უკუნითი უკუნისამდე მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ბარ | ხოლო სამართალნი მისნი არ გულისხმა-ყუნეს, არცა ვიდოდეს გზათა მცნებათა ღმრთისათა, არცა ალაგთა სწავლულებისა სიმართლისა მისისათა ზედა აღვიდეს. |
ზედა | მცხ.ბარ | რამეთუ მოაწია მათ ზედა ნათესავი შორით, ნათესავი ურიდი და სხუაენაჲ, |
ზედა | მცხ.ბარ | რამეთუ მომწევნელმან თქუენ ზედა ძჳრთამან განგარინნეს თქუენ ჴელისაგან მტერთა თქუენთასა. |
ზედა | მცხ.ბარ | რამეთუ მე, ეგერა, ვესავ საუკუნოჲსა მიმართ მაცხოვარებასა თქუენსა და მოვიდა ჩემდა სიხარული წმიდისაგან მოწყალებასა ზედა, რომელი მოვიდეს თქუენდა მსთუად საუკუნოჲსაგან მაცხოვრისა ჩუენისა, |
ზედა | მცხ.ბარ | რამეთუ ვითარცა განიხარა დაცემასა ზედა შენსა და განიშუა დაკუეთებასა ზედა შენსა, ეგრეთ შეჭუვნეს ოჴრებასა ზედა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.იერ | და აღიღონ მათ ზედა წყევაჲ ყოველსა შორის განსახლებულობასა იუდაჲსსა ბაბილონს შინა მეტყუელთა: გიყავნ შენ უფალმან, ვითარცა უყო სედეკიას და ვითარცა აქიამს, რომელნი განტაფნა მეფემან ბაბილოვნისამან ცეცხლისა მიერ |
ზედა | მცხ.ბარ | რამეთუ ცეცხლი მოვიდეს მის ზედა საუკუნოჲსა მიერ დღეთა გრძელთა, და დამკჳდრებულ იქმნეს ეშმაკთა მიერ მრავალ ჟამ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | გარნა მაღალნი იგი, რამეთუ მოსპნა; ერი იგი უზორვიდავე და უკმევდა საკუმეველსა ზედა მაღალთა მათ. |
ზედა | მცხ.ბარ | მოისხ ჩოტკეცი ღმრთისამიერისა სიმართლისა და ზედდადევ მიტრაჲ თავსა ზედა შენსა დიდებისა საუკუნოსაჲ, |
ზედა | მცხ.ბარ | აღდეგ, იერუსალჱმ, და დადეგ მაღალსა ზედა, და მიიხილე აღმოსავალთამი, და იხილენ შეკრებულნი შვილნი შენნი მზისა დასავალთაჲთგან ვიდრე აღმოსავალთამდე სიტყჳთა წმიდისაჲთა მოხარულნი ჴსენებითა ღმრთისათა. |
ზედა | მცხ.ბარ | გჳრგჳნსა თავსა ზედა ღმერთთა მათთასა, არს ოდეს და მიმხუეჭელნიცა მღდელნი ღმერთთაგან მათთა ოქროჲსა და ვეცხლისანი, თავთა თჳსთათჳს წარაგებენ. |
ზედა | მცხ.ბარ | სხეულსა ზედა მათსა და თავსა ზედა მათსა ფრინველ მღამიობნი, მერცხალნი და ნეშტნი მფრინველნი, ეგრეთვე კუერნანიცა. |
ზედა | მცხ.იოელ | რამეთუ ნათესავი აღვიდა ქუეყანასა ზედა ჩემსა ძლიერი და აღურაცხელი; კბილნი მისნი კბილნი ლომისანი და შუანი ლეკჳსა მისისანი. |
ზედა | მცხ.იოელ | გოდებად ჩემდამო სძლისათჳს, გარემორტყმულისა ძაძითა ქმარსა ზედა მისსა ქალწულებითგანსა. |
ზედა | მცხ.იოელ | გარემოირტყთ და იტყებდით მღდელნი, გოდებდით მსახურნი საკურთხეველთანი. დაიძინეთ ძაძათა ზედა, რომელნი ჰმსახურებთ ღმერთსა, რამეთუ განეყენა სახლისაგან ღმრთისა თქუენისა შესაწირავი და მსხუერპლი. |
ზედა | მცხ.იოელ | ჰკრთებოდეს დიაკეულნი ბაგათა ზედა მათთა, უჩინო იქმნეს საუნჯენი, დაითხარნეს საწნეხელნი, რამეთუ განჴმა იფქლი. |
ზედა | მცხ.ოსე | ვითარცა იყვნენ ერი, ეგრეთვე მღდელნი, და შურ-ვიგო მათ ზედა გზათაებრ მათგან და გულისსიტყუათაებრ მათისა მივაგო მათ. |
ზედა | მცხ.იოელ | რამეთუ ახლოს არს დღე ბნელისა და ალმურისა. დღე ღრუბლისა და ნისლისაჲ, ვითარცა ცისკარი, მოეფინოს მთათა ზედა, ერი მრავალი და ძლიერი, მსგავსი მისი არა იქმნა საუკუნითგან და შემდგომად მისსა, არა შეიძინოს ვიდრე წელიწადთამდე ნათესავთა მიმართ ნათესავთასა, |
ზედა | მცხ.ესა | და რომელნი მცოდველ-ჰყოფენ კაცთა სიტყვისა მიერ, ხოლო ყოველთა მამხილებელთა ბჭეთა ზედა საბრჴესა დაუდებენ, და გუერდქცეულყვეს უსამართლოთა მიერ მართალი. |
ზედა | მცხ.ესა | ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი სახლსა ზედა იაკობისსა, რომელი განისაზღვრა აბრაჰამისგან: არსირცხჳლეულ იქმნეს აწ იაკობი, არცა პირი გარდაცვალოს აწ ისრაჱლმან, |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და იყო, განთიადსა მას გამოვიდა და დადგა ბჭეთა მათ ქალაქისათა და ჰრქუა ყოველსა მას ერსა: მართალ ხართ თქუენ. აჰა, ესერა, მე აღვდეგ უფლისა ჩემისა ზედა, მოვკალ იგი. იხილენით ესენი, აპფო ვინ მოსრნა? |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და უწყოდეთ აწ, რამეთუ არა დავარდების სიტყუა უფლისა ქუეყანასა, რომელსა იტყოდა უფალი სახლსა მას ზედა აქაბისასა. და აღასრულა უფალმან, რასა-იგი იტყოდა პირითა მონისა თჳსისა ელიასთა. |
ზედა | მცხ.ესა | ხილვა ოთხფერჴთა უდაბნოსა შინათა ჭირსა შინა და იწროებასა. ლომი და ლეკვი ლომისაჲ, მუნით ასპიდნი, შვილისწულნი ასპიდთა მფრინვალეთანი, რომელთა მოჰქონდა ვირთა ზედა და აქლემთა სიმდიდრე მათი ნათესავისა მომართ, რომელმან არა არგოს მათ შესაწევნელად, არამედ სირცხჳლად და ყუედრებად. |
ზედა | მცხ.ესა | აწ უკუე დაჯდომილმან დაწერენ ფიცარსა ზედა ესენი და წიგნსა შინა, ვითარმედ იყვნენ დღეთა მიმართ ჟამად ესენი და უკუნისამდე, |
ზედა | მცხ.ესა | ამისთჳს ესრეთ იტყჳს წმიდა ისრაელისა, ვითარმედ ურჩ ექმნენით სიტყუათა ამათ. და მოსავ იქმნენით სიცრუესა ზედა, და იდრტჳნენით და მოსავ იქმნენით სიტყვასა ამას ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | არამედ სთქუთ: ცხენებითა ვივლტოდით, ამისთჳს ივლტოდით და სთქუთ: სუბუქთა ზედა ვიქმნეთ მჴედარ, ამისთჳს სუბუქნი იყვნენ მდევარნი თქუენნი. |
ზედა | მცხ.ესა | ჴმისა მიერ ერთისა ივლტოდიან ათასნი და ჴმისა მიერ ხუთთასა ივლტოდიან მრავალნი, ვიდრემდის დაშთეს, ვითარცა საყე, მთასა ზედა და, ვითარცა ნიშანი, ქონებული ბორცუსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | და იყოს ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა და ყოველსა ზედა ბორცუსა განსაცხრომელსა წყალი წარმდინარი მას დღესა შინა, ოდეს წარწყმდენ მრავალნი და ოდეს დაეცნენ გოდოლნი. |
ზედა | მცხ.ესა | და სული მისი, ვითარცა წყალი ჴევსა შინა მქანარი, მოვიდეს, ვიდრე კისრამდე და განიწვალოს შეძრწუნებად ნათესავი საცთურსა ზედა ამაოსა და დევნა-უყოს მათ საცთომელად. და ეწიოს მათ პირისპირ მათსა. |
ზედა | მცხ.იოელ | ვითარ მბრძოლნი, ჰრბოდიან და ვითარცა მამაკაცნი მებრძოლნი, აღდგენ ზღუდეთა ზედა, და თითოეული გზასა თჳსსა ვიდოდენ და არა მისდრკენ ალაგთაგან მათთა. |
ზედა | მცხ.იოელ | ქალაქი გამოიღონ და ზღუდეთა ზედა რბიოდიან. სახლებსა ზედა აღვიდენ და სარკუმელთა მიერ შევიდენ, ვითარცა მპარავნი. |
ზედა | მცხ.ესა | ვაჲ შთამომავალთა ეგჳპტედ შეწევნისათჳს, რომელნი მოსავ არიან ცხენთა მიმართ და ეტლთა მიმართ; რამეთუ არიან მრავალ და ცხენებსა ზედა სიმრავლე ფრიად: და არა იყვნეს მოსავ წმიდისა მიმართ ისრაჱლისასა, და უფალი არა გამოიძიეს. |
ზედა | მცხ.ესა | და თავადმან ბრძენმან მოაწინა მათ ზედა ძჳრნი და სიტყვაჲ მისი არა შეურაცხ იქმნეს, და ზედააღდგენ სახლთა ზედა კაცთა ბოროტთასა და სასოებასა ზედა მათსა ამაოსა, |
ზედა | მცხ.ესა | მეგჳპტელისა კაცისა და არა ღმრთისამიმართთასა, ჴორცებსა ცხენთასა, და არა არს შეწევნა, ხოლო უფალმან მოაწიოს ჴელი მისი მათ ზედა, და დაშურებიან შემწენი, და ერთბამად ყოველნი წარწყმდენ, |
ზედა | მცხ.იოელ | და იყოს, ამათსა შემდგომად მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორცსა და წინაწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი, და ასულნი თქუენნი, და მოხუცებულნი თქუენნი ძილისშორისსა იძილისშორისებდენ, და ჭაბუკნი თქუენნი ხილვასა იხილვიდენ. |
ზედა | მცხ.იოელ | და მონათა ჩემთა ზედა და მჴევალთა ჩემთა ზედა მათ დღეთა შინა მივჰფინო სულისაგან ჩემისა და წინაწარმეტყუელებდენ, |
ზედა | მცხ.იოელ | და ვსცე ნიშები ცასა შინა ზე და სასწაულებ ქუეყანასა ზედა ქუე, სისხლი და ცეცხლი და ალმური კუამლისა. |
ზედა | მცხ.ესა | და ძუძუთა ზედა იტყებდით, აგარაკისათჳს გულისსათქმელისა და ვენაჴისა ნაყოფისა, |
ზედა | მცხ.ესა | ქუეყანასა ზედა ერისა ჩემისა ეკალნი და თივა აღმოსცენდეს, და ყოველთაგან სახლთა სიხარული აღებულ იქმნეს, ქალაქი მდიდარი, |
ზედა | მცხ.ესა | ვიდრემდისცა მოვიდეს თქუენ ზედა სული მაღლისაგან, და იყოს უდაბნო ქერმელი და ქერმელი მაღნარად შეირაცხოს. |
ზედა | მცხ.ესა | ხოლო სეტყუა გარდამო-თუ-ვიდეს, არა თქუენ ზედა მოვიდეს და იყვნენ მკჳდრ ქმნილნი მაღნართა შინა მინდობილ, ვითარცა ველობსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | ნეტარ არიან მთესველნი ყოველსა ზედა წყალსა, სადა ჴარი და ვირი თრგუნავს. |
ზედა | მცხ.ესა | ვაჲ საარებულმყოფელთა თქვენთა, ხოლო თქუენ არა ვინ გყოფს საარებულ, და შეურაცხისმყოფელი თქუენი, არ შეურაცხისმყოფელი; ტყუე იქმნენ შეურაცხისმყოფელნი და მიეცნენ და, ვითარცა მღილი სამოსლისა ზედა, ეგრეთ იძლინენ. |
ზედა | მცხ.მარკ | და მოვიდა კაპერნაუმდ. და ვითარცა შევიდა იგი სახლსა, და ჰკითხვიდა მათ, რასა-იგი იცილობდეს ურთიერთას გზასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და დღენი, რაოდენ მეფობდა იუ ზედა ისრაჱლსა, ორმეოცდარვა წელ სამარიასა. |
ზედა | მცხ.იოელ | და ერსა ჩემსა ზედა განიგდეს წილი და მისცნეს ყრმანი მეძავთა, და ქალებსა განყიდდეს ღჳნსა წილ და სუმიდეს. |
ზედა | მცხ.ესა | მით, რამეთუ გულისწყრომაჲ უფლისაჲ ყოველთა ზედა წარმართთა და რისხვა რიცხუსა ზედა მათსა წარწყმედად მათდა და მიცემად მათდა მოსასრველად, |
ზედა | მცხ.იოელ | და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, დაკარვებული მთასა ზედა წმიდასა ჩემსა, სიონს შინა. და იყოს იერუსალჱმი წმიდაჲ და სხუაჲ ნათესავნი არღა შევიდენ მას შინა არა მერმე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ ისარნი შენნი განმეწონნეს მე და დაამტკიცე ჩემ ზედა ჴელი შენი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ უსჯულოებანი ჩემნი აღემატნეს თავსა ჩემსა და, ვითარცა ტჳრთი მძიმე, დამიმძიმდეს ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.ამოს | და თქუა უფალმან: სამთა ზედა უთნოებათა დამასკისათა და ოთხთა ზედა არა გარემივექცე მათ მით, რამეთუ განჰხერხვიდეს ხერხითა რკინისათა მუცელქუმულთა გალაადთასა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ ვთქუ: ნუ სადა უხაროდის ჩემ ზედა მტერთა ჩემთა და შეძრვასა ფერჴთა ჩემთასა ჩემ ზედა მდიდრად იტყოდეს. |
ზედა | მცხ.ესა | დაითრო ჴრმალი ჩემი შორის ცისა, აჰა, იდუმეასა ზედა გარდამოვიდეს და ერსა ზედა წარწყმედისასა მშჯავრისა თანა. |
ზედა | მცხ.ესა | დაემკჳდრნენ მას შინა მფრინველნი, და გრძღაბნი, და ძერანი და ყორანნი, და დადებულ იქმნეს მის ზედა საბელი ქუეყანისსაზომელი ოჴრებისა, და ვირკენტავროსნი დაემკჳდრნენ მის შორის. |
ზედა | მცხ.ამოს | ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა ღაზისათა და ოთხთა ზედა არ გარემივექცე მათ ტყუექმნისათჳს მათგან ტყუესა სალომისსა, შეყენებად იდუმიაჲსსა. |
ზედა | მცხ.ამოს | გამოვავლინო ცეცხლი ზღუდეთა ზედა ღაზისათა და შეჭამნეს საფუძველნი მისნი. |
ზედა | მცხ.იერ | და განმწარდეს მთავარნი იერემიას ზედა, და გუემეს იგი, და მისცეს იგი სახიდ საპყრობილისა კრულისა მცველად, სახიდ იონათან მწიგნველისა, რამეთუ სახლი მისი შექმნეს საპყრობილედ, რამეთუ მოვიდა ერი სახიდ მღჳმისა და ქერეთად. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და იყო მის თანა სახლსა მას უფლისასა მალულად ექუს წელ და გოთოლია მეფობდა ზედა მას ქუეყანასა. |
ზედა | მცხ.ესა | და მან დააგდოს მათ ზედა წილი, და ჴელმან მისმან განნაწილნა ძოვნად საუკუნედმდე ჟამად, დაიმკჳდრნედ ნათესავთამდე ნათესავთასა, განისუენებდენ მის ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და წარმოავლინა მათ ძე იგი მეფისა და მიეცა მას ზედა იეზერი იგი და წამება და სცხო მას და დაადგინა მეფედ, და აღიტყუელნა ერმან და თქუა: ცხონდინ მეფე! |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ამცნო იუდაე მღდელმან ასისთავთა მათ და, რომელნი-იგი დაედგინნეს ზედა ერსა მას, და ჰრქუა მათ: განიყვანეთ ეგე სადერონით და მიიყვანეთ ეგე უკანაწარ სახლსა მას და მოკალით ეგე მახჳლითა, და ნუ მოჰკლავთ მაგას სახლსა მას ღმრთისასა. და იყოს, ყოველი, რომელი მისდევდეს მას, მოკუედინ მახჳლითა. |
ზედა | მცხ.ესა | და არა იყოს მუნ ლომი, არცა მჴეცთა ბოროტთაგანი, არა აღვიდეს მის ზედა, არცა იპოოს მუნ, არამედ ვიდოდიან მას ზედა გამოჴსნილნი და შეკრებულნი უფლისა მიერ. |
ზედა | მცხ.ესა | და იქმნა, ოთხდამეათესა წელსა მეფე-ყოფისა ეზეკიასსა აღმოვიდა სენაქირიმ, მეფე ასსურასტანელთა, ქალაქთა ზედა იუდეასათა მაგართა და გამოიხუნა იგინი. |
ზედა | მცხ.ესა | აჰა, მოსავ ხარ კუერთხისა მიმართ ლელწმისასა, შეფქულისა ამის ეგჳპტედ მიმართ, რომელსა მი-თუ-ვინ-ეყრდნას მის ზედა, შევიდეს ჴელად მისსა. ესე არს ფარაო, მეფე ეგჳპტისა, და ყოველნი მოსავნი მისდამი. |
ზედა | მცხ.ესა | აწ მოუჴედით უფალსა ჩემსა, მეფესა ასსურასტანელთასა, და მიგცე თქუენ ორათასი ცხენი, უკეთუ შეუძლოთ მიცემად მჴედართა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | და აწ ნუ თჳნიერ უფლისა აღმოვედითა სოფელსა ამას ზედა ბრძოლად ამისსა? უფალმან თქვა ჩემდამო: აღვედ მის ზედა და განხრწენ იგი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | მას ჟამსა გამოვიდა აზაელ, მეფე ასურასტანისა, და ეწყო გეთსა, გამოიღო იგი და მიმართა აზაელ მისლვად იერუსალჱმსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | და თქვა რაფსაკმან მათდამი: ნუ უფლისა მიმართ თქუენისა, ანუ თქუენდა მიმართ მომავლინა მე უფალმან ჩემმან თქუმად სიტყვათა ამათ, არა კაცთა მომართ მსხდომარეთა ზღუდეთა ზედა, რაჲთა ჭამონ სკორე მათი და სუან ფსელი მათი თქუენითურთ ერთბამად? |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და აღდგეს მონანი მისნი მის ზედა ზაკჳთ და დასცეს იოას სახლსა მას მაალონისთა, საყოფელთა მათ გალაადისთა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | წელსა ოცდამესამესა იოასისასა, ძისა ოქოზიასსა, მეფისა იუდაისასა, მეფობდა იოაქაზ, ძე იუასი, ზედა ისრაჱლსა სამარიას ათჩჳდმეტ წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ისრაჱლსა ზედა და მისცნა იგინი ჴელთა აზაელ, მეფისა ასურთასა, და ჴელთა ძისა ადერისთა, ძისა აზაელისასა, ყოველთა დღეთა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ელისე დასნეულდა სნეულებითა, რომლითა მო-ცა-კუდა და მივიდა იოას, მეფე ისრაჱლისა, და ტიროდა პირსა მისსა ზედა და თქუა: მამაო, მამაო, ეტლო ისრაჱლისაო და მჴედარო მისო. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და დაწუხნა მას ზედა კაცი იგი ღმრთისა და თქუა: უკუეთუმცა ეც ხუთგზის, ანუ თუ ექუსგზის, მაშინმცა დასცნე ასურნი და მოასრულნე, ხოლო აწ სამგზის დასცნე ასურნი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და შეეწყალნეს იგინი უფალსა და წყალობა-ყო მათთჳს, და მოიხილა მათ ზედა აღთქმისა მისთჳს, რომელ აღუთქვა აბრამს, ისაკს და იაკობს, და არა უნდა უფალსა განრყუნა მათი და არა განსთხივნა იგინი პირისაგან თჳსისა. |
ზედა | მცხ.ამოს | და გამოვავლინო ცეცხლი ზღუდეთა ზედა ტჳროსისათა და შეჭამნეს საფუძველნი მისნი. |
ზედა | მცხ.ამოს | ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა იდუმეაჲსათა და ოთხთა ზედა არ გარემივექცე მათ დევნისათჳს მათისა მახჳლითა ძმასა თჳსსა, და განრყუნა საშო ქუეყანისაგან და განჰმზადა საწამებელად კართობაჲ მისი და შემართებაჲ მისი დაიცვა საძლეველად. |
ზედა | მცხ.ამოს | ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა ძეთა ამმონისთა, და ოთხთა ზედა არ გარემივექცე მათ მის წილ, რომელ განაპებდეს მუცელქმნულთა გალადელთასა, რათა განივრცნენ საზღუარნი მათნი. |
ზედა | მცხ.ამოს | და აღვაგზნა ცეცხლი ზღუდეთა ზედა რავვაჲსათა და შეჭამნეს საფუძველნი მისნი ღაღადებისა თანა დღესა ბრძოლისასა და შეიძრას დღესა შინა დასასრულისა მისისასა. |
ზედა | მცხ.ესა | უფალო საბაოთ, ღმერთო ისრაილისაო, მჯდომარეო ქერუვიმთა ზედა, შენ ხარ ღმერთი მხოლოდ ყოვლისა მეფობისა მსოფლიოსა, შენ შექმნენ ცაჲ და ქუეყანა. |
ზედა | მცხ.იერ | ვიდოდე და თქუ აბდემელექის მიმართ ეთიოპისა მეტყუელმან: ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: აჰა, მე მოვიღებ სიტყუასა ჩემსა ქალაქსა ამას ზედა საბოროტოდ და არსაკეთილოდ, და იყვნენ წინაშე პირსა შენსა მას დღესა შინა, და გაცხოვნო შენ მას დღესა შინა, - თქუა უფალმან, - და არ მიგცე შენ ჴელთა კაცთასა, რომელთაგან შენ გეშინის პირისაგან მათისა. |
ზედა | მცხ.ესა | ესე არს სიტყუა, რომელი თქუა მისთჳს ღმერთმან: განგგმო შენ და განგბასრა შენ, ქალწული, ასული სიონისა; შენ ზედა თავი შეხარა, ასულო იერუსალჱმისაო. |
ზედა | მცხ.ესა | და დამკჳდრებულნი შორის ქალაქთა მაგართა, დავაყენენ ჴელნი, და განჴმეს და იქმნეს, ვითარცა თივა ჴმელი ერდოთა ზედა და ვითარცა კლერტი. |
ზედა | მცხ.ესა | ამისთჳს ესრეთ იტყჳს უფალი მეფესა ზედა ასსურასტანელთასა: არ შემოვიდეს ქალაქსა ამას, არცა სტყორცოს მას ზედა ისარი, არცა ზედადადვას მის ზედა ფარი, არცა ამრგულივოს მის ზედა პატნეზი, |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მიუგო იოას, მეფემან ისრაჱლისამან, ამასიას, მეფესა იუდისასა, და ჰრქუა: ძეძუმან ლიბანისამან მიუვლინა ფიჭუსა ლიბანისასა და ჰრქუა: მოეც ასული შენი ძესა ჩემსა ცოლად. და წარჴდეს მას ზედა მჴეცნი მაღნარისანი, რომელ იყუნეს ლიბანეს და დატკეპნეს ძეძვი იგი. |
ზედა | მცხ.იერ | და აღდგა ისმაილ, ძე ნათანისი, და ათნი მამაკაცნი მის თანა და მოკლეს გოდოლია, რომელი დაადგინა მეფემან ბაბილონისამან ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და შეკრბეს მას ზედა გუნდნი იერუსალჱმდ და მიივლტოდა ლაქისად. და შეუდგეს კვალსა მისსა ლაქისდმდე და მოკლეს იგი მუნ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და დასდვეს იგი საჴედარსა თჳსსა ზედა და წარმოიღეს და დაფლეს იგი იერუსალჱმსა მამათა თჳსთა თანა, ქალაქსა დავითისასა. |
ზედა | მცხ.იერ | ესრეთ თქუა უფალმან თქუენ ზედა, დაშთომილთა იუდაჲსთა: ნუ შეხუალთ ეგჳპტედ და აწ მცნობელთა ცანთ, რამეთუ მე შეგწამებ თქუენ, |
ზედა | მცხ.ესა | ვიდოდე და არქუ ეზეკიასა: ამათ იტყჳს უფალი, ღმერთი დავითის, მამისა შენისა: მესმა ლოცვისა შენისა და ვიხილნე ცრემლნი შენნი. აჰა, შევსძინე ჟამსა ზედა შენსა წელიწადი ათხუთმეტი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მიყო უფალმან ჴელი მეფესა მას, და გარდაასხა მას ზედა კეთროვანება ვიდრე დღედმდე სიკუდილისა მისისა. და დაჯდა სახლსა შინა დაფარულად აფფოთ. და იოათამ, ძე მეფისა, იყო ზედა სახლსა მას და შჯიდა ერსა მას მის ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.ოსე | თხემთა მათთასა უზორვიდენ და ბორცვებთა ზედა დასწვიდენ რკოსა ქუეშე და ხესა ჩრდილოანსა, რამეთუ კეთილ არს საფარველი: ამისთჳს ისიძვენ ასულნი თქუენნი და სძალნი თქუენნი იმრუშებენ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მიეტევნეს მას ზედა სელემ და კედბადიმ, ძენი იაბისნი, და დასცეს იგი წინაშე ერისა მის და მოკლეს იგი. და მეფობდა სელემ მის წილ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და გამოვიდა ფუა მეფე ასურასტანით ქუეყანასა მას ზედა და მანაელ მისცა მას ათასი სასწორი ვეცხლისა, რათა იყოს ჴელ-ცემულ მისა და ამტკიცნეს მეფობა მისი ჴელითა მისითა. |
ზედა | მცხ.ოსე | და არა მოვიხილო მე ასულთა თქუენთა ზედა, ოდეს ისიძვიდენ, არცა სძალთა თქუენთა ზედა, ოდეს იმრუშებდენ, რამეთუ იგინი მეძავთა თანა შეისვარვოდეს და მგებელთა თანა უზორვიდეს და ერი გულისხმისმყოფელი შეეთხზვოდა მეძავთა თანა. |
ზედა | მცხ.ესა | ვთქუ: არღა მერმე არ ვიხილო მაცხოვარება ღმრთისაჲ ქუეყანასა ზედა ცხოველთასა, არღა მერმე არ ვიხილო კაცი მერმე დამკჳდრებულთა თანა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და რამეთუ ამანცა, კაცმან მშჳდობისა ჩემისამან, რომელსა-იგი მე ვესევდი, რომელი ჭამდა პურსა ჩემსა, მან განადიდა ჩემ ზედა შეტყუილი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ამით ვცან, რამეთუ მინებე მე, რამეთუ არა უხაროდის მტერსა ჩემსა ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფსკრული უფსკრულსა ხადის ჴმითა ზეგარდამოსაქანელთა შენთათა; ყოველნი განსაცხრომელნი შენნი და ღელვანი შენნი მე ზედა გარდამჴდეს. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | წელსა მას ოცდამეათესა აზარია მეფისა იუდასა მეფობდა ფაკეა ზედა ისრაჱლსა სამარიას ათ წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | წელსა მას ერგასისდამეორესა აზარია მეფისა იუდასასა მეფობდა ფაკეა, ძე რრომელისი, ზედა ისრაჱლსა სამარიას ოც წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და წარიქცია გუნდი ოსევ, ძემან ელიასმან, ზედა ფაკეს, ძესა რრომელისასა, სცა და მოკლა იგი და მის წილ მეფობდა წელსა მეოცესა იოათამისსა, ძისა ოზიასსა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | მათ დღეთა შინა მიავლინა უფალმან იუდასა ზედა რასონ, მეფე ასურასტანისა, და ფაკეე, ძე რრომელისი. |
ზედა | მცხ.ესა | მთასა ზედა მაღალსა აღვედ მახარებელი სიონისა, აღიმაღლე ძალითა ჴმაჲ შენი მახარებელმან იერუსალიმისამან. აღამაღლეთ, ნუ შეშინდებით მეტყუელნი ქალაქთა იუდაჲსთანი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და უზორვიდა და უკმევდა მაღალთა მათ ზედა ბორცუთა და ქუეშე ყოველთა ხეთა მაგრილობელთა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | მას ჟამსა გამოვიდა რაასონ, მეფე ასურასტანისა, და ფაკეე, ძე რრომელისი, მეფე იგი ისრაჱლისა, იერუსალჱმსა ზედა ბრძოლად და მოიცვეს იგი აქაზის ზე და ვერ შეიძლეს დაპყრობად მისა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ისმინა მისი მეფემან ასურასტანისამან და გამოვიდა მეფე იგი ასურთა ზედა დამასკესა და დაიპყრა იგი და წარტყუენა იგი, და კვირენ და რაასონ მოსრნა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | იხილა საკურთხეველი იგი და აღჴდა მეფე საკურთხეველსა მას ზედა და შეწირნა შესაწირავნი იგი თჳსნი და მსხუერპლნი, და სათნონი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ამცნო მეფემან აქაზ ურიას მღდელსა და ჰრქუა: ზედა საკურთხეველსა მაგას დიდსა შესწირნე შესაწირავნი იგი ცისკრისანი და შესაწირავნი მწუხრისანი და შესაწირავნი მეფისანი და მსხუერპლნი მისნი და შესაწირავი ერისა მაგის ქუეყანისა და ზორვილნი მათნი და მსხუერპლნი მათნი და ყოველი სისხლი მსხუერპლთა მათთა და ყოველი ზორვილთა მათ დაასხა მას ზედა. და საკურთხეველი იგი სპილენძისა იყოს ჩემდა აღსამსთობელად. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | დაჭრა მეფემან აქაზ კარშიკები მექონოთთა მათ და ცვალნა მათგან ავაზანნი იგი, და ზღუაჲ იგი გარდამოიღო კუროთა მათგან ათორმეტთა სპილენძისათა, რომელ იყუნეს ქუეშე მისსა, და დადვა იგი ზედა ქვებსა ხარისხსა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | წელსა მეათორმეტესა აქაზიას, მეფისა იუდასა, მეფობდა იოსე, ძე ელიასი, ზედა ისრაჱლსა სამარიას ცხრა წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და იყო რისხვა უფლისა ისრაჱლსა ზედა, რამეთუ შესცოდეს ძეთა მათ ისრაჱლისათა უფალსა ღმერთსა თჳსსა, რომელმან გამოიყვანნა იგინი ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა ჴელთაგან ფარაოს მეფისა ეგჳპტელთასა და ეშინოდა მათ ღმერთთა მათთაგან უცხოთა. |
ზედა | მცხ.ესა | რომელსა უპყრიეს სიმრგულე ქუეყანისანი და დამკჳდრებულნი მას ზედა, ვითარცა მკალნი, რომელმან დაადგინა, ვითარცა კამარა, ცაჲ და გადაართხნა, ვითარცა კარავი დამკჳდრებად, |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ არა ნუ სთესვიდენ, არცა არ დაჰნერგონ, არცა არ განძირნეს ქუეყანად ძირი მათი. მოჰბეროს მათ ზედა და განჴმეს, და ნიავქარმან, ვითარცა ქარქუეტნი, აღიხუნეს იგინი. |
ზედა | მცხ.ბარ | მით, რამეთუ და-თუ-სადა-ვარდენ ქუეყანასა ზედა, ვერ შემძლებელ არიან თავით თჳსით აღდგომად, ვერცა მართლად თუ ვინ დადგნეს იგინი, თავით თჳსით შეიძრნენ, ვერცა და-თუ-სხდენ, აღემართნენ, არამედ, ვითარცა მკუდართა, ძღუენნი დაეგებიან მათ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და დადვა უფალმან წამება ძეთა თანა ისრაჱლისათა და ზედა იუდასა ჴელითა ყოველთა წინაწარმეტყუელთათა და ყოველთა მხილველთათა და ჰრქუა: მოიქეცით გზათაგან თქუენთა უკეთურთა და დაიმარხეთ მცნებანი ჩემნი და სამართალნი ჩემნი და ყოველი იგი შჯული, რომელ ვამცენ მამათა მათ თქუენთა, რომელნი მივავლინენ თქუენდა ჴელითა მონათა ჩუენთა წინაწარმეტყუელთა. |
ზედა | მცხ.ბარ | ხოლო დედანი მორტყმულნი საბლებითა გზათა ზედა დასხდებიენ კუმევად ქატოთა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და განრისხნა უფალი ისრაჱლსა ზედა დიდად და განიშორნა იგინი პირისაგან თჳსისა, და არა დაშთეს, გარნა ნათესავი იგი ხოლო იუდასი. |
ზედა | მცხ.ბარ | რამეთუ ოდეს მოვიდის მათ ზედა ბრძოლა და ძჳრნი, განიზრახევდ თავთა მიმართ თჳსთა მღდელნი მათნი, სადა დაიმალნენ მათ თანა. |
ზედა | მცხ.ამოს | ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა მოაბისთა და ოთხთა ზედა არა გარემივექცე მას მის წილ, რომელ განსცემდეს ვეცხლად მართალსა მეიასნი მტუერად. |
ზედა | მცხ.ამოს | და გამოვავლინო ცეცხლი მოაბსა ზედა და შეჭამნეს საფუძველნი ქალაქთა მისთანი და მოკუდეს უძალობასა შინა მოაბი ღაღადებასა თანა და ჴმასა თანა საყჳრისასა. |
ზედა | მცხ.ამოს | ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა ძეთა იუდაჲსთასა და ოთხთა ზედა არ გარემივექცე მათ განშორებისათჳს მათგან შჯულსა უფლისასა და ბრძანებანი მისნი არა დაიმარხნეს. და შეაცთუნნეს იგინი ამაოთა მათთა, რომელთა შეუდგეს მამანი მათნი უკანა მათსა. |
ზედა | მცხ.ამოს | და გამოვავლინო ცეცხლი იუდას ზედა და შეჭამნეს საფუძველნი იერუსალიმისანი |
ზედა | მცხ.ამოს | ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა ისრაილისათა და ოთხთა ზედა არა გარემივექცე მას მის წილ, რომელ განსცემდეს ვეცხლად მართალსა და დავრდომილსა ფერჴთშესასხმელთათჳს |
ზედა | მცხ.ამოს | და მე აღმოგიყუანენ თქუენ ქუეყანისაგან ეგჳპტისა. და მიმოგიყუანენ თქუენ უდაბნოს ზედა ორმეოც წელ დამკჳდრებად ქუეყანასა ამორრეველთასა. |
ზედა | მცხ.ესა | არამედ აღვახუნე მთათა ზედა მდინარენი და საშუალ ველთასა წყარონი, შევქმნა უდაბნო მწყურნებად და ქუეყანა წყურიელი წყლისსადინელთა შორის. |
ზედა | მცხ.ამოს | გარნა თქუენ გიცნენ ყოველთაგან ტომთა ქუეყანისათა, ამისთჳს შური ვიძიო თქუენ ზედა ყოველთა უკეთურებათა ქუეყანისათაჲ |
ზედა | მცხ.ამოს | უკუეთუ დავარდეს მფრინველი ქუეყანასა ზედა თჳნიერ მემახურისა? უკუეთუ დაერწყუეს მახე ქუყანასა ზედა თჳნიერ შეპყრობისა რაჲსამე? |
ზედა | მცხ.ამოს | მიუთხართ სოფლებსა ასსურასტანელთა შორის და სოფლებისა მიმართ ეგჳპტეს შინა და არქუთ: შეკერბით მთასა ზედა სამარიაჲსასა და იხილენით საკჳრველნი მრავალნი შორის მისსა და მძლავრებაჲ მისშორისი. |
ზედა | მცხ.ამოს | მით, რამეთუ მას დღესა შინა, ოდეს შურ-ვიგო უთნოობისა ისრაჱლისა მის შორის და შურ-ვიგო საკურთხეველთა ზედა ბეთილისათა, და დაითხარნენ რქანი საკურთხეველისანი და დაეცნენ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ამოს | და შევმუსრო სახლი გარემოფრთედი სახლსა ზედა საზაფხულოსა და წარწყმდენ სახლნი პილოსძუალედნი და შეეძინნენ სახლნი სხუანი მრავალნი, - იტყჳს უფალი. |
ზედა | მცხ.ესა | იაკობ, ყრმა ჩემი, შევეწიო მას. ისრაილ, რჩეული ჩემი, შეიწყნარა იგი სულმან ჩემმან. მივეც სული ჩემი მის ზედა. სამართალი წარმართთა გამოართუას. |
ზედა | მცხ.ამოს | ფუცავს უფალი წმიდათა მიმართ მისთა, ვითარმედ: აჰა, დღენი მოვლენან თქუენ ზედა და მოგიყუანნე თქუენ საჭურველთა მიერ და თქუენთანანი სიავებად და ქუეშე მგზებარეებად შევქმნნე. |
ზედა | მცხ.ამოს | და მე აღვიღო თქვენგან წჳმაჲ უწინარეს სამთა თთუეთა მკათასა. და ვწჳმო ქალაქსა ერთსა ზედა, ხოლო ქალაქსა ერთსა ზედა არა ვწჳმო, და ნაწილი ერთი დაილტოს და ნაწილი, რომელსა ზედა არა ვწჳმო, განჴმეს. |
ზედა | მცხ.ამოს | მით, რამეთუ, აჰა, მტკიცემყოფელი მთათა და მყოფელი ქუხილსა და მიმთხრობი კაცთამი ცხებულსა მისსა, მოქმედი ცისკარსა და ნისლსა ზედ აღმავალი სიმაღლესა ზედა ქუეყანისასა, უფალი ღმერთი, ყოვლისა მპყრობელ - სახელი მისი. |
ზედა | მცხ.ამოს | ქალწულმან ცთომა-ყო თჳთ მას ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა. არა არს აღმადგინებელი მის |
ზედა | მცხ.ესა | არამედ ჭეშმარიტებად გამოიღოს მშჯავრი. განაბრწყინვოს და არ მოესრულოს, ვიდრემდის დადვას ქუეყანასა ზედა მშჯავრი, და სახელისა მიმართ მისისა წარმართნი ესვიდენ. |
ზედა | მცხ.ამოს | და ნუ გამოეძიებთ ბეთილსა და გალგალად მიმართ ნუ შეხუალთ. და ჯურღმულსა ზედა ფიცისასა ნუ აღხუალთ, რამეთუ გალგალაჲ დატყუევებული ტყუე იქმნეს. და ბეთელ იყოს, ვითარცა არაყოფილი. |
ზედა | მცხ.გოდ | ზაინ. მოიჴსენნა ისრაჱლმან დღენი დამდაბლებისა მისისანი და განგდებისა თჳსისანი და ყოველთა გულისსათქმელთა მისთაჲ, რაოდენნი იყუნეს დღეთაგან პირველთა დაცემასა შინა ერისა მისისასა, ჴელითა მაჭირვებელისაჲთა და არა იყო შემწე მისი, მხილველთა მტერთა მისთა განიცინნეს გარდასახლვასა ზედა მისსა. |
ზედა | მცხ.გოდ | მემ. სიმაღლისაგან მისისა მოავლინა ცეცხლი ძუალთა შორის ჩემთა, გარდამოავლინა იგი ჩემ ზედა, განურთხა ბადე ფერჴთა ჩემთა, მიმაქცია მე მართლუკუნ, მიმცა მე უჩინოქმნილად დღე ყოელ მგლოვარე. |
ზედა | მცხ.იერ | აღსხედით ცხენთა ზედა, განჰმზადენით საჭურველნი, გამოვედით მებრძოლნი ეთიოპელნი და ლიბიელნი, ჭურვილნი საჭურველებითა, და ლუდნი აღვედით, მოირათხთ მშჳლდი. |
ზედა | მცხ.ამოს | რომელი იქმს სიმაღლედ მსჯავრსა და სიმართლე ქუეყანასა ზედა დადვა |
ზედა | მცხ.ამოს | განმყოფელი შემუსრვისაჲ ძალსა ზედა და სისუსტისა სიმაგრესა ზედა მომწევნელი |
ზედა | მცხ.ამოს | მოიძულეს ბჭეთა ზედა მამხილებელი და სიტყუა ღირსი მოიძაგეს. |
ზედა | მცხ.ამოს | უკუეთუ მოვიძულენით ბოროტნი და შევიყუარენით კეთილნი და დაემტკიცოს ბჭეთა ზედა მსჯავრი, რათა შეიწყალნეს უფალმან ღმერთმან ყოვლისა მპყრობელმან დაშთომილნი იოსებისნი. |
ზედა | მცხ.ამოს | და ყოველთა ზედა გზათა ტყება, რამეთუ განვვლო საშუალ შენსა, თქუა უფალმან. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და წელსა მას მეათოთხმეტესა სუფევასა ეზეკია მეფისასა გამოვიდა სენექერიმ, მეფე ასურასტანისა, ძნელ-ძნელთა ზედა მათ ქალაქთა იუდასათა და გამოიღო იგინი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და წარავლინა ეზეკია, მეფემან იუდასმან, მოციქულნი მეფისა მის ასურასტანელთასა ლაქისდ და ჰრქუა: ვსცოდე, მიიქეც ჩემგან და, რაჲ დამდვა ჩემ ზედა, აღვიკიდო. და დაადვა მეფემან ასურასტანისამან ზედა ეზეკიას, მეფესა იუდასასა, სამასი სასწორი ვეცხლისა და ოცდაათი სასწორი ოქროსა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და წარავლინნა მეფემან ასურასტანისამან თარათა და რაფსისა და რაფსაკ ლაქისით და ეზეკია მეფისა ერითა ძლიერითა ზედა იერუსალჱმსა. და გამოვიდეს და მივიდეს იერუსალჱმდ და დადგეს ზედა ჯურღმულსა მას ზეშთა ავაზანისასა, რომელ არს გზასა აგარაკისა მის მმურკნელთასა. |
ზედა | მცხ.ბარ | და ღრუბელთა ოდეს ებრძანოს ღმრთისა მიერ ზედასლვად ყოველსა ზედა მკჳდროანსა, აღასრულებენ ბრძანებულსა. |
ზედა | მცხ.იერ | გზასა ზედა დადეგ და იხილე მჯდომარე აროირს შინა და ჰკითხე მეოტსა და განრომილსა და არქუ: რაჲ იქმნა? |
ზედა | მცხ.იერ | და ყოველთა ზედა ერდოთა მოაბისთა და უბნებსა ყოველსა შორის ტყებაჲ, რამეთუ შევმუსრე მოაბი, ვითარცა ჭურჭელი, რომლისა არა არს საჴმარებაჲ მისი, - თქუა უფალმან. |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, მე მოვიღო შიში შენ ზედა, - თქუა უფალმან ძალთამან, - ყოველთაგან გარემოსმყოფთა შენთა და განიწესოს კაცადი პირისა კერძ თჳსისა და არა არს, რომელმან შეკრიბოს ტყუექმნილი |
ზედა | მცხ.იერ | და შიშნეულ-ვყუნე იგინი წინაშე მტერთა მათთა, რომელნი ეძიებდეს სულთა მათთასა და მოვაწიო მათ ზედა რისხვისაებრ გულისწყრომისა ჩემისა, - იტყჳს უფალი, - და ზედმივავლინო უკუანა მათსა მახჳლი ჩემი, ვიდრე მოსპოლვადმდე მათდა. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ აღმოვიდა მის ზედა ნათესავი ჩრდილოთ. მან დადვას ქუეყანა მისი მოსაოჴრებელად. და არა იყოს დამკჳდრებული მის შორის, კაცითგან მისაცხოვართამდე, შეირყინეს, წარჴდეს. |
ზედა | მცხ.იერ | - ქუეყანასა ზედა განმამწარებელთასა მიიწიე მას ზედა მწარედ და დამკჳდრებულთა მისთა ზედა შური იძიე, მახჳლო! და უჩინო-ყავ, - იტყჳს უფალი, - უკანაგან მათსა ძჳრნი, და ჰყოფდ ყოველთაებრ, რავდენთა გამცნებ შენ. |
ზედა | მცხ.იერ | და მოწმება ყავთ ბაბილონსა ზედა მრავალთა, ყოვლით კერძო გარდამცემელთა მშჳლდისათა მოადეგით მას ზედა გარემოს. ნუ იყოფინ მისსა განრინებული. მიაგეთ მას საქმეთაებრ მისთა. ყოველთაებრ რავდენნი ყუნა, უყავთ მას, რამეთუ უფლისა მიმართ წინაგანეწყო წმიდისა ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, მე შენ ზედა, - იტყჳს უფალი ძალთაჲ, - მაგინებელთა, რამეთუ მოიწია დღე დაცემისა შენისაჲ და ჟამი შურისგებისა შენისა. |
ზედა | მცხ.იერ | მახჳლი წყალსა ზედა მისსა, რომლისამი ესვიდა, და განჴმეს და სირცხჳლეულ იქმნეს, რამეთუ ქუეყანაჲ ქანდაკებულთაჲ არს ჭალაკთა შენთა შორის და ექადოდინ. |
ზედა | მცხ.ამოს | მძინარნი ცხედართა ზედა პილოჲძუალედთა. და მშუებელნი სარეცელთა ზედა მათთა და მჭამელნი თიკანთანი სამწყსოთაგან და ჴბოებსა შორის სამროწლისა მწუარებსა |
ზედა | მცხ.ესა | და მოაწია მათ ზედა რისხვა გულისწყრომისა მისისა და განაძლიერა მათ ზედა ბრძოლა და თანადმომწუველნი გარემო მათსა, და არა ცნეს თითოეულმან მათმან, არცა დაიდვეს გულისა ზედა. |
ზედა | მცხ.ამოს | მოხარულთა არა რას ზედა, სიტყვისა მეტყუელთა: არა ძალითა ჩუენითა გუქონან რქანი |
ზედა | მცხ.ამოს | შეინანე, უფალო, ამას ზედა. და ესე არა იყოს, -თქუა უფალმან. |
ზედა | მცხ.ამოს | შეინანე, უფალო, ამას ზედა და ესე არა იქმნეს -იტყვის უფალი, უფალი. |
ზედა | მცხ.ამოს | ესრეთ მიჩუენა უფალმან, უფალმან: და, აჰა, კაცი ერთი მდგომარე ზღუდესა ზედა ადამანტისასა და ჴელსა შინა მისსა ადამასი. |
ზედა | მცხ.ამოს | და უჩინო იქმნნენ ბომონნი სიცილისანი და საზორველნი ისრაჱლისანი მოოჴრდენ და აღვდგე სახლსა ზედა იერობოამისსა მახჳლით. |
ზედა | მცხ.ამოს | და აღმიღო მე უფალმან ცხოვართაგან და თქუა უფალმან ჩემდამო: ვიდოდე, წინაწარმეტყუელებდ ერსა ზედა ჩემსა, ისრაჱლსა. |
ზედა | მცხ.ამოს | და აწ ისმინე სიტყუაჲ უფლისა - შენ იტყჳ: ნუ წინაწარმეტყუელებდ სახლსა ზედა ისრაჱლისასა და ნუ ერისკრება-ჰყოფ სახლსა ზედა იაკობისსა. |
ზედა | მცხ.ამოს | და თქუა: რასა ხედავ შენ, ამმოს? და ვთქუ: ჭურჭელსა მემახურისასა. და თქუა უფალმან ჩემდამო: მოიწია აღსასრული ერსა ზედა ჩემსა ისრაჱლსა, არა შევსძინო მერმე თანაწარსლვად მისა. |
ზედა | მცხ.ამოს | და ვალალებდენ სართულნი ტაძრისანი. და მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, - მრავალი დაცემული ყოველსა ზედა ადგილსა, ზედა მივაგდო დუმილი. |
ზედა | მცხ.ამოს | და ამათ ზედა არა აღშფოთნეს ქუეყანაჲ. და იგლოოს ყოველმან დამკჳდრებულმან მას ზედა და აღვიდეს, ვითარცა მდინარე, აღსასრული და შთავიდეს, ვითარცა მდინარე ეგჳპტისაჲ. |
ზედა | მცხ.ამოს | და იყოს მას დღესა შინა,- იტყჳს უფალი, უფალი. -დაჰჴდეს მზე შუადღე და დაბნელდეს ქუეყანასა ზედა დღესა ნათელი. |
ზედა | მცხ.ოსე | და ჰნესტუეთ ნესტუთა ბორცუთა და იღაღადნეს მაღალთა ზედა, ქადაგი სახლსა არონისსა განჰკრთა, ბენიამენ, |
ზედა | მცხ.ამოს | და გარდავაქცინე დღესასწაულნი თქუენნი გლოად, და ყოველნი გალობანი თქუენნი გოდებად, და აღვიღო ყოველსა წელსა ზედა ძაძაჲ, და ყოველსა თავსა ზედა სიმტიერე, და დავდვა მე იგი, ვითარცა გლოვაჲ საყუარელისაჲ, და მისთანანი, ვითარცა დღე სალმობისაჲ. |
ზედა | მცხ.ამოს | აჰა, დღენი მოვლენან, - იტყჳს უფალი, უფალი, - და გამოვავლინო სიყმილი ქუეყანასა ზედა, არა სიყმილი პურისაჲ, არცა წყურილი წყლისაჲ, არამედ ანუ სიყმილი სმენად სიტყუა უფლისაჲ. |
ზედა | მცხ.ოსე | იქმნნეს მთავარნი იუდასნი, ვითარცა გარდამცვალებელნი საზღუართანი. მათ ზედა მივჰფინო, ვითარცა წყალი, მიმართებანი ჩემნი. |
ზედა | მცხ.ამოს | ვიხილე უფალი მდგომარე საკურთხეველსა ზედა და თქუა: ეც სალხინებელსა ზედა და შეიძრნედ წინაბჭენი და განკუეთილებისა მიმართ ყოველთასა და დაშთომილთა მათთა მახჳლითა მოვსწყუედ. არა განერეს მათგანი მტოლვარე და არა ცხოვნდეს მათგანი ცხოვნებული. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ჰრქუა მათ რაფსაკ: უფლისა მაგის თქუენისა, ანუ თქუენდა ნუუკუე მომავლინა მე სიტყუად სიტყუათა ამათ? არამედ კაცთა მაგათ, რომელნი სხენან ზედა ზღუდესა, შეჭმად მათდა სკორე თჳსი და შესუმად ფსელი თჳსი თქუენითურთ. |
ზედა | მცხ.ამოს | აღმაშენებელი ცად მიმართ აღსავალსა მისსა და აღთქმასა მისსა ქუეყანასა ზედა დამაფუძნებელი, მიმწოდებელი წყალსა ზღჳსასა. და მიმფენელი მისი პირსა ზედა ქუეყანისასა უფალი ყოვლისა მპყრობელი - სახელი მისი. |
ზედა | მცხ.ამოს | აჰა, თუალნი უფლისა ღმრთისანი მეფობასა ზედა ცოდვილთასა და აღვიღო იგი პირისაგან ქუეყანისა, გარნა რამეთუ არა სრულიად აღვიღო სახლი იაკობისი. - იტყჳს უფალი, - |
ზედა | მცხ.ამოს | რათა გამომიძიონ მე ნეშტთა კაცთასა და ყოველთა ნათესავთა, რომელსა ზედა წოდებულ არს სახელი ჩემი, - იტყჳს უფალი, მოქმედი ამათი. |
ზედა | მცხ.გოდ | თავ. მოაკლდა უსჯულოება შენი, ასულო სიონისაო! არა შესძინო მერმე განსახლვად. ზედმოიხილა უსჯულოებათა შენთა, ასულო ედომისო! განაცხადა უთნოებათა შენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | ესრეთ იტყჳს უფალი, რომელმან მისცა გზა ზღუასა ზედა და წყალსა ზედა ძლიერსა ალაგი, |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ მე მივსცე წყალი წყურილსა შინა მავალთა შორის ურწყულისა, დავდვა სული ჩემი თესლსა ზედა შენსა და კურთხევანი ჩემნი შვილთა ზედა შენსა. |
ზედა | მცხ.ესა | ესრეთ თქუას: ღმრთისაჲ ვარ. და ესრეთ ჴმა-ყოს სახელსა ზედა იაკობისსა და სხუამან ზედაწარწეროს ჴელითა თჳსითა: ღმრთისაჲ ვარ და სახელსა ზედა ისრაილისსა ჴმა-ყოს. |
ზედა | მცხ.ესა | რაჲთა იყოს საგზებელ კაცთა. და მომღებელი მისგან განტფა და აღმაგზებელთა შეაცხვნეს პურნი მათ ზედა, ხოლო ნეშტი შექმნეს ღმრთაებად და თაყვანის-სცემენ მათ. |
ზედა | მცხ.ესა | არა ნახევარი მისი დაწუა ცეცხლითა და შეაცხვნეს ნაკუერცხალთა მისთა ზედა პურნი? და შემწუველმან მას ზედა ჴორცისამან ჭამა და განძღა და განმტფარმან თქუა: მეჰამა, რამეთუ განვტეფ და ვიხილე ცეცხლი. |
ზედა | მცხ.ესა | და არა ისიტყუა სულმან მათმან, არცა აგრძნა ცნობამან, ვითარმედ ნახევარი მისი დაწუა ცეცხლისა მიერ და შეაცხვნა ნაკუერცხალთა მისთა ზედა პურნი და შემწუველმან ჴორცისამან ჭამა და ნეშტი მისი საძაგელად შექმნა და თაყვანის-სცემენ მას. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | ესე სიტყუაჲ არს, რომელსა იტყოდა მისთჳს უფალი: შეურაცხ-გყო და განგბასრა შენ, ქალწულო, ასულო სიონისაო. თავი შეხარა შენ ზედა ასულმან იერუსალჱმისამან. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | ვინ აგინე და შეურაცხ-ყავ, ანუ ვის ზედა აღიმაღლე ჴმაჲ შენი ყუედრებად და აღიხილენ თუალნი შენნი წმიდისა მიმართ ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.იერ | წმიდა-ყავთ მის ზედა ნათესავი, მეფე მიდთაჲ და წინამძღუარნი მისნი, და ყოველნი სპასპეტნი მისნი და ყოვლისა ქუეყანისა ჴელმწიფებისა მისისანი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და რომელნი დამკჳდრებულ იყუნეს მას შინა, მოუძლურდეს ჴელითა და შეძრწუნდეს და ჰრცხუენა. და იქმნეს ვითარცა თივა ველისა და ვითარცა მწუანე თივისა ერდოსა და დასატკეპნელად წინაშე მიწევნულთა მაგის ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | რომელ განრისხენ ჩემ ზედა და აღმღერება ეგე შენი მოიწია ყურთა ჩემთა და აწ განვაცვა ხრატუკი ცხჳრთა შენთა და დანდალი ყბასა შენსა და უკუნგაქციო შენ გზასა მას, რომელსაცა მოხუედ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ყოველნი მჴეცნი და ყოველნი საცხოვარნი, და ყოველი მფრინველი და ყოველი ქუეწარმავალი მოძრავი ქუეყანასა ზედა ნათესაობისაებრ მათისა გამოვიდეს კიდობნისაგან. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ყოველნი მჴეცნი, რაოდენნი არიან შენ თანა, და ყოველი ჴორცი მფრინველთაგან საცხოვართამდე, და ყოველი ქუეწარმავალი მოძრავი ქუეყანასა ზედა, გამოიყუანე თავისა შენისა თანა და აღორძნდით და განმრავლდით ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.აბდ | ვინა დღითგან წინააღუდეგ წინააღმდგომად დღესა შინა ტყუე-ყოფადისასა, სხუანათესავნი ძალსა მისსა და უცხონი შევიდეს ბჭეთა მისთა და იერუსალჱმსა ზედა განიგდეს წილი. და თქუენ ხართ, ვითარცა ერთი მათგანი. |
ზედა | მცხ.აბდ | და ნუ მიხედავ დღესა უცხოსა, დღესა შინა ძისა შენისასა და ნუ მოსცხრები ძეთა ზედა იუდასთა, დღესა შინა წარწყმედისა მათისასა და ნუ დიდსიტყუაობ დღესა შინა ჭირისასა, |
ზედა | მცხ.აბდ | ნუცა შეხუალ ბჭეთა ერისათა დღესა შინა ტკივილთა მათთასა. და ნუ ზედდაჰხედავ შენცა შესაკრებელსა მათსა დღესა შინა მოსრულებისა მათისასა. და ნუცა თანდაშჯდები ძალსა ზედა მათსა დღესა შინა წარწყმედისა მათისასა. |
ზედა | მცხ.აბდ | ნუცა დასდგები განსავალთა ზედა მათთა მოწყუედად განრინებულთა მათგანთა. ნუ წყუდეულ-ჰყოფ მლტოლვარეთა მათგან დღესა შინა ჭირისასა |
ზედა | მცხ.აბდ | მით, რამეთუ ახლოს არს დღე უფლისაჲ ყოველთა ზედა ნათესავთა. ვითარსახედ უყავ, ეგრეთ იყოს შენდა მოსაგებელი შენი მოგეგოს შენ თავსა ზედა შენსა |
ზედა | მცხ.აბდ | მით, რამეთუ ვითარსახედ ჰსუემდ მთასა ზედა წმიდასა ჩემსა, სუმიდენ ყოველნი ნათესავნი, ღჳნოსა სუმიდენ და შთასთქმიდენ და იყვნენ, ვითარცა არაყოფილნი. |
ზედა | მცხ.აბდ | და იყოს სახლი იაკობისა ცეცხლი და სახლი იოსებისი - ალ, ხოლო ესავისი - ლელწამ. და აღატყდენ მათ ზედა და შეიჭამნენ იგინი. და არა იყოს მეცეცხლე სახლსა ესავისსა, რამეთუ უფალმან თქუა: |
ზედა | მცხ.მეფ4 | ამისთჳს, ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: აჰა, მე მოვავლინო ძჳრი ზედა იერუსალჱმსა და ზედა იუდასა, რათა ყოველთა რომელთა ესმეს, ოხრიდენ ორნივე ყურნი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მივაწიო ზედა იერუსალჱმსა მსგავსად საზომისა მის სამარიასა და მსგავსად სასწორისა სახლისა მის აქაბისა და მოვსპო იერუსალჱმი, ვითარცა ნიჟარი ერთი დათხეული ზედა პირსა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.იონ | და თქუან, თითოეულმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა მოვედით, ვყარნეთ წილნი და ვსცნათ, ვისთჳს არს სიბოროტე ესე ჩუენ ზედა. და ყარნეს წილნი და დავარდა წილი იონას ზედა. |
ზედა | მცხ.იონ | და თქუეს მისდამი: რა გიყოთ შენ? და დასცხრეს ჩუენ ზედა ზღუაჲ, რამეთუ ზღუაჲ ვიდოდა და უფროს აღადგენდა ღელვათა. |
ზედა | მცხ.იონ | და ჴმა-ყუეს უფლისა მიმართ და თქუეს: ნუსადა უფალო, ნუ წარვწყმდებით სულისათჳს კაცისა ამის და ნუ გუცემ ჩუენ ზედა სისხლსა მართალსა მით, რამეთუ შენ, უფალო, ვითარცა სახედ გენება, ჰყავ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და დადგა კიდობანი თთუესა მეშჳდესა ოცდაშჳდისა მის თთჳსასა მთათა ზედა არარატისასა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და აღდგეს მონანი ამონის ზედა და მოკლეს მეფე იგი სახლსა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რომელმან დაჰრთნა წყლითა ზესკნელნი მისნი, რომელმან დასხნა ღრუბელნი აღსავალად თჳსა, რომელი იქცევის ფრთეთა ზედა ქართასა; |
ზედა | მცხ.მეფ4 | მოვედით და გამოიძიეთ უფლისა ჩემთჳს და ერისა ჩემისათჳს და ყოვლისათჳს იუდასა სიტყჳსა ამისთჳს წიგნისა, რომელი იპოვა, რამეთუ დიდ არს რისხვა უფლისა აღგზებულ ჩუენ ზედა, რამეთუ არა ისმინნეს მამათა ჩუენთა სიტყუანი ამის წიგნისანი ყოფად ყოველთავე და წერილთა მათ შინა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | ამას იტყჳს უფალი: აჰა, ესერა, მე მივავლინო ბოროტი ქალაქსა ამას ზედა და მკჳდრთა მას შინა ყოველნი სიტყუანი მის წიგნისანი, რომელ აღმოიკითხა მეფემან იუდასმან. |
ზედა | მცხ.მათე | და ყოველმან რომელმან ისმინნეს სიტყუანი ესე ჩემნი და არა ყვნეს იგინი, ემსგავსოს იგი კაცსა ცოფსა, რომელმან აღაშენა სახლი თჳსი ქჳშასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | რამეთუ ჰშურებოდი ქუეყანასა და არა შესძინოს ძალი თჳსი მოცემად შენდა, იწროებით და ძრწოლით იყო ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | განსძჳნდი ერსა ზედა ჩემსა, შეაგინე სამკჳდრებული ჩემი. მე მივსცენ იგინი ჴელსა შენსა, ხოლო შენ არა მიეც მათ წყალობა, მოხუცებულისა დაამძიმე უღელი ფრიად, |
ზედა | მცხ.დაბ | და თქუა კაინ აბელის მიმართ, ძმისა თჳსისა: განვიდეთ ზოგად ველად. და იყო, ყოფასა მათსა ველს, აღდგა კაინ აბელის ზედა, ძმისა თჳსისა, და მოკლა იგი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მიხედა და იხილა საფლავები იგი, რომელი იყო მთასა მას და მიავლინა და გამოიღო ძუალები იგი საფლავებისა მისგან, დაწვა იგი საკურთხეველსა მას ზედა და შეაბილწა იგი სიტყჳსაებრ უფლისა, რომელსა იტყოდა კაცი იგი ღმრთისა, რაჟამს-იგი დგა იორობოამ საკურთხეველსა ზედა დღესასწაულსა მას და მოიქცა იოსია და აღიხილნა თუალნი თჳსნი და იხილა საფლავი იგი კაცისა მის ღმრთისა, რომელ იტყოდა სიტყუათა ამათ, |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და დაკლნა ყოველნი იგი მღდელნი მაღალთანი, რომელნი იყუნეს მუნ საკურთხეველსა მათსა ზედა, და დაწუა ძუალები კაცებისა მათ ზედა და მიიქცა იერუსალჱმდ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | ხოლო არავე გარემიიქცა უფალი რისხვისაგან გულისწყრომისა მისისა დიდისა, რომელ განრისხებულ იყო იუდასა ზედა ყოველთა მათ ზედა განრისხებათა, რომელ განარისხა იგი მანასე. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და დღეთა მათ აღმოვიდა ფარაო ნექაო, მეფე ეგჳპტისა, მეფისა მის ზედა ასურეთისასა მდინარესა ზედა ევფრატსა. და განვიდა იოსია მეფე შემთხუევად მისა. და მოკლა იგი ფარაო მაგედონს შინა შემთხუევასა მას მისსა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მეფედ დაადგინა ფარაო ნექაო მათ ზედა ელიაკიმ, ძე იოსიასი, მეფისა იუდასი, იოსიას წილ, მამისა მისისა, და დასდვა მას სახელი იოაკიმ, ხოლო იოაქაზ წარიყვანა და შეიყვანა ეგჳპტედ. და მოკუდა იგი მუნ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | წელსა მას მეათერთმეტესა ამასიასისა, მეფისა იუდასისა, მეფობდა იორობოამ, ძე იოასისი, მეფე ისრაჱლისა, ზედა ისრაჱლსა სამარიასა ორმეოცდაერთ წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მოუვლინა უფალმან მას მტევებარნი ქალდეველთანი და მტევებარნი ასურთანი და მოაბელნი და ძენი ამონისნი და გამოავლინნა იგინი იუდასა ზედა წარწყმედად მისა მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელსა იტყოდა ჴელითა მონათა მისთა წინაწარმეტყუელთაჲთა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | რამეთუ გულისწყრომა უფლისა იყო იუდასა ზედა განშორებად იგი პირისაგან მისისა ყოველთათჳს ცოდვათა მანასესთა, რაოდენი ქმნა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | რამეთუ გულისწყრომა უფლისა იყო იერუსალიმსა ზედა და იუდასა ზედა, ვიდრე განსთხივნა იგინი პირისაგან მისისა და შეურაცხება ქმნა სედეკია მეფისა მიმართ ბაბილონისა. |
ზედა | მცხ.ესა | და მოიწიოს შენ ზედა წარწყმედა, და ვერ აგრძნა მთხრებლი და შთავარდე მას შინა და მოიწიოს შენ ზედა საარებულებაჲ და ვერ გეძლოს წმიდა-ქმნად და მოიწიოს შენ ზედა მეყსა შინა წარწყმედა და ვერ სცნა. |
ზედა | მცხ.ესა | უკეთუ ვითარ უძლო განძლიერებად, დაჰშუერ განზრახვათა შინა შენთა, დადგე და განგამართლედ შენ ვარსკულავთმეტყუელთა ცისათა, ამღებელთა ვარსკულავთასა, მიგითხრედ შენ, რაჲ გულვებად არს მოსლვად შენ ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მოვიდა გად წინაწარმეტყუელი დავითისა და ჰრქუა: მივედ შენ ადრე და აღაშენე საკურთხეველი კალოსა მას ზედა ორნია იებოსელისასა! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | სიტყუად იწყო დავით უფლისა, რაჟამს იხილა ანგელოზი იგი, რამეთუ მოსრვიდა ერსა მას ისრაჱლისასა და თქუა დავით: აქა ვარ, უფალო, მწყემსი ესე, რომელმან შეგცოდე და ბოროტი შენს წინაშე ვქმენ, ხოლო ამათ საცხოვართა არარა ცოდეს. იყავნ ჴელი შენი ჩემ ზედა და სახელსა ზედა მამისა ჩემისასა! |
ზედა | მცხ.იონ | და იხილნა ღმერთმან საქმენი მათნი, რამეთუ მოაქციეს გზათაგან მათთა ბოროტთა და შეინანა ღმერთმან სიბოროტესა ზედა, რომელი თქუა ყოფად მათდა და არა უყო. |
ზედა | მცხ.იონ | და უბრძანა უფალმან ღმერთმან აყიროსა და აღმოჴდა ზეშთა თავსა იონასსა ყოფად ჩრდილი ზედა კერძო თავისა მისისა დაგრილებისათჳს მისისა ბოროტისა მისგან სიცხისა და განიხარა იონა აყიროსა ზედა სიხარული დიდი. |
ზედა | მცხ.იონ | და იქმნა მეყსეულად აღმოსლვასა მზისასა. და უბრძანა უფალმან ღმერთმან სულსა ცხელსა შემწუელსა და სცა მზემან თავსა ზედა იონასსა და სულმოკლებდა და დაეთხოებოდა სულსა მისსა. და თქუა: კეთილ არს ჩემდა სიკუდილი ჩემი, ვიდრე სიცოცხლე. |
ზედა | მცხ.იონ | და თქუა უფალმან იონაჲს მიმართ: უკეთუ ფრიად სწუხ შენ აყიროსა ზედა და თქუა: ფრიად ვწუხ მე, ვიდრე სიკუდიდმდე. |
ზედ | მცხ.ესა | პირველნი მერმე მიუთხრენ, და პირისაგან გამოვიდა და სასმენელ იქმნა, მეყსა შინა ვყავ და ზედ მოიწია. |
ზედა | მცხ.იერ | მის ზედა იზახდეს ლომნი და მოსცეს ჴმაჲ მათი, რომელთა დააწესეს ქუეყანაჲ მისი უჩინოსაქმნელად, და ქალაქნი მისნი დაიქცეს არადამკჳდრებისა მიერ. |
ზედა | მცხ.იერ | არა ესენი გიყვნაა შენ დატევებამან შენგან ჩემმან, -იტყჳს უფალი ღმერთი შენი, - ჟამსა მოყვანებისა შენისასა გზასა ზედა? |
ზედა | მცხ.ესა | და შეკრბენ ერთბამად ყოველნი და ისმინონ, ვინ მიუთხრნა მათ ესენი? სიყვარულითა შენითა ვყავ ნება შენი ბაბილონსა ზედა აღებად თესლი ქალდეველთა. |
ზედა | მცხ.ესა | ესრეთ იტყჳს უფალი მჴსნელი შენი, წმიდაჲ ისრაილისა: მე ვარ ღმერთი შენი, გიჩუენე შენ პოვნად შენდა გზაჲ, რომელსა შინა ხჳდოდი მას ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ერსა მას ნეშტსა ზედა ქუეყანასა, რომელი დაუტევა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილოვნისამან, დაადგინა მას ზედა გოდოლია, ძე აქიკამისი, ძისა საფანისი. |
ზედა | მცხ.ბარ | მითვე გუარითა მტილსაცა შინა ძეძჳ, რომელსა ზედა ყოველი მფრინველი დაჯდების; ეგრეთვე და მკუდარსა დაგდებულსა ბნელსა შინა ემსგავსებიან ღმერთნი მათნი, ძელისანი და ოქროანნი და ვეცხლოანნი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და თქუა ღმერთმან იაკობისმან: ჩემდამო იტყოდა მცველი იგი ისრაჱლისა, მთავრად დამადგინა მე კაცთა მათ სიმართლითა და შიშითა ღმრთისათა ფლობად მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ესე სიტყუანი არიან დავითის აღსასრულისანი და სარწმუნო არს დავით, ძე იესესი, და სარწმუნო არს კაცი იგი, რომელ დაადგინა უფალმან ცხებული ღმრთისა იაკობის ზედა. და შუჱნიერ არს გალობაჲ ესე ისრაჱლისა. |
ზედ | მცხ.დან | და ზედ დაჰსხნა მათ საჭურისთმთავარმან სახელნი დანიელსა - ვალტასარ, და ანანიასა სედრაქ, და მისაილსა - მისაქ, და აზარიასა აბედნაქო. |
ზედა | მცხ.დან | და თქუა დანიელმან ამელსადის მიმართ, რომელი დაადგინა საჭურისთმთავარმან დანიილის ზედა, ანანია, მისაილ და აზარიაჲსსა: |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ესე მეფენი მათნი, რომელნი მთავრობდენ ქუეყანასა ედომისასა, რომელნი პირველად ზედა ძეთა ისრაჱლთასა მეფობდენ, ბალაკ, ძე ბეორისი და სახელი ქალაქისა მათისა დენება. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | კიდითგან ქუეყანისათ შენდამი ღაღად-ვყავ მოწყინებასა გულისა ჩემისასა; კლდესა ზედა აღმამაღლო მე, |
ზედა | მცხ.დაბ | და აბელ მოართუა მან-ცა პირმშოთაგან ცხოვართა მისთასა და ცმელთაგან. და მოიხილა ღმერთმან აბელს ზედა და ძღუენთა მისთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ რავდენ მაღალ არიან ცანი ქუეყანისაგან, განაძლიერა უფალმან წყალობაჲ მისი მოშიშთა მისთა ზედა; |
ზედა | მცხ.დაბ | და ყოველი, რაოდენსა აქუნდა სული სიცოცხლისაჲ, და ყოველი, რაოდენი იყო ჴმელსა ზედა, მოკუდა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და დაიპყრო წყალმან და განმრავლდებოდა ფრიად ქუეყანასა ზედა. და ზე მოაქუნდა კიდობანი ზედა კერძო წყლისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და დაჴშა უფალმან ღმერთმან გარეგნით მისსა კიდობანი, და იქმნა რღუნა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე ქუეყანასა ზედა, და განმრავლდა წყალი და აღიღო კიდობანი და აღმაღლდა ზედა ქუეყანისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იყო შემდგომად შვიდთა დღეთასა, და წყალი რღუნისა იქმნა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო ნოე იყო ექუსასთა წელთა. და წყალი რღუნისა იქმნა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მფრინველთაგან ცისათა წმიდათაგან შვიდ-შვიდი მამალი და დედალი და მფრინველთაგან არაწმიდათ ორ-ორი მამალი და დედალი დამარხვად თესლი ყოველსა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ყოველთაგან ფრთოანთა მფრინველთა ცისათა ნათესაობისაებრ და ყოველთაგან ქუეწარმავალთა, რომელნი ვლენან ქუეყანასა ზედა ნათესაობისაებრ მათისა, ორ-ორი ყოველთაგან შევიდეს შენ თანა ზრდად შენ თანა - მამალი და დედალი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და შთაყო ჴელი თჳსი დავით ვაშკარანსა მას და აღმოიტაცა ქვა ერთი, და შთადვა იგი შურდულთა მას მისთა და განსტყორცა და მიამთხჳა შუბლსა უცხოთესლსა მას, და შევიდა ჩაფხუტით, შუბლი ჩასტეხა და ტვინად ჩაუგდო და პირდაქვე ზედა ქუეყანასა დასცა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო მე მოვჰჴადო რღუნა წყლისა ქუეყანასა ზედა განხრწნად ყოვლისა ჴორცისა, რომლისა თანა არს სული სიცოცხლისა ცასა ქუეშე და, რაოდენიცა-რაჲ არს ქუეყანასა ზედა, აღესრულოს. |
ზედა | მცხ.ოსე | და დამდაბლდეს ვნება ისრაჱლისა პირისა მიმართ მისისა, და არა მოიქცეს უფლისა მიმართ ღმრთისა მათისა. და არა იძიეს იგი ამათ ყოველთა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იხილა უფალმან ღმერთმან ქუეყანა და იყო განხრწნილ, რამეთუ განხრწნა ყოველმან ჴორციელმან გზაჲ თჳსი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ოსე | რაჲთა, ვითარ ისიძვიდენ, გარდავჰბურნე მათ ზედა ბადენი ჩემნი, ვითარცა მფრინველნი ცისანი, გარდამოვყარნე იგინი, ვწუართნე იგინი ბავთითა ჭირისა მათისაჲთა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და შეიგონა ღმერთმან, რამეთუ შექმნა კაცი ქუეყანასა ზედა, და განიგონა. |
ზედა | მცხ.ესა | ვითარსახედ განკჳრდენ შენ ზედა მრავალნი, ეგრეთ უდიდებლობდეს კაცთაგან სახეები და დიდებაჲ შენი ძეთაგან კაცთასა. |
ზედა | მცხ.ოსე | და არა ჴმა-ყვეს ჩემდამო გულთა მათთა, არამედ ვალალებდეს საწოლთა ზედა მათთა, იფქლსა ზედა და ღჳნოსა დაიჭრებოდეს, იწუართნეს ჩემ მიერ. |
ზედა | მცხ.მიქ | დაყჳნე და აღიკუეცე, შვილთა შენთა ზედა ჩჩჳლთა განავრცე აღპარსვაჲ შენი, ვითარცა არწივმან, რამეთუ წარიტყუენნეს შენგან. |
ზედა | მცხ.მიქ | იქმნნეს შემრაცხელ შრომათა და მთქმელ ძჳრთა საწოლთა ზედა მათთა და მეყსეულად. დღისი და ნათლივ აღასრულებდეს მათ მით, რამეთუ არა აღიხუნეს ღმრთისა მიმართ ჴელნი მათნი |
ზედა | მცხ.მიქ | მას დღესა შინა მოღებულ იქმნეს თქუენ ზედა იგავი. და იგოდებოდეს გოდებაჲ, კილოჲთა მეტყუელი: საარებაჲ ვისაარებეთ. ნაწილი ერისა ჩემისა განინაწილა ვითარცა საბელითა. და არა იყო მაყენებელი მისი მოქცევად, აგარაკნი ჩუენნი განინაწილნეს. |
ზედა | მცხ.მიქ | ნუ სტირთ ცრემლითა, ნუცა ცრემლოიან ამათ ზედა, რამეთუ არცა განეშოროს ყუედრება |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალო ღმერთო ჩუენო, შენ ისმინე მათი; ღმერთო, შენ მომტევებელ ექმენ და შურისმეძიებელ ყოველთა ზედა საქმეთა მათთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალი სიონს დიდ არს და მაღალ არს ყოველთა ზედა ერთა. |
ზედა | მცხ.ესა | წყლითგან ქმნილით ნოეს ზე ესე არს ჩემდა, ვითარ-იგი ვეფუცე მას ჟამსა მას შინა ქუეყანასა არა განწყრომად შენ ზედა მერმე, |
ზედა | მცხ.აბაკ | ჵ, რომელი ასუმიდეს მოყვასსა თჳსსა აღთქუეფულსა, მრღჳესა და მათრობელსა, რამეთუ ზედა ჰხედავს ქუაბთა ზედა მათთა. |
ზედა | მცხ.ნაუმ | ამათ იტყჳს უფალი განმთავრებული წყალთა ზედა მრავალთა და ესრეთ განიკერძნენ და სასმენელმან შენმან არ შეისმინოს მერმე. |
ზედა | მცხ.ნაუმ | და მოჴსენებულ იქმნენ დიდებულნი მათნი და მოუძლურდენ სლვასა შინა მათსა და ისწრაფიან ზღუდეთა ზედა და განჰმზადებენ წინსაცავთა მათთა. |
ზედა | მცხ.ნაუმ | განბერტყაჲ და წდოლაჲ და ჟრუნვაჲ, და გულისა შემუსრვაჲ, და დაჴსნაჲ მუჴლთა, და ლმობანი ყოველსა ზედა წელსა და პირები ყოველთაჲ, ვითარცა ნაწუავი ქოთნისაჲ. |
ზედა | მცხ.ნაუმ | აჰა, ესერა, მე შენ ზედა - იტყჳს უფალი, ყოვლისმპყრობელი - და შევწუა კუამლითა სიმრავლე შენი. და ლომნი შენნი დაჭამნეს მახჳლმან. და მოვასრულო ქუეყანისაგან ნადირი შენი და არღა ისმნენ მერმე საქმენი შენნი. |
ზედა | მცხ.ნაუმ | აჰა, ესერა, მე შენ ზედა - იტყჳს უფალი ყოვლისმპყრთბელი, - და გამოვაცხადნე უკანანი შენნი პირსა ზედა შენსა და უჩუენო ნათესავთა სირცხჳლი შენი და მეფობათა - უპატიოებაჲ შენი. |
ზედა | მცხ.ნაუმ | და ზედ დავაგდო შენ ზედა საძაგელებაჲ. და დაგდვა მე შენ მაგალითად. |
ზედა | მცხ.ნაუმ | და იგი გარდასახლებად წარვიდეს ტყუე. და ჩჩჳლნი მისნი დაეხეთქნენ დასაწყისსა გზათა მისთასა და ყოველთა ზედა დიდებულთა მისთა განიგდონ წილი და ყოველნი დიდ-დიდნი მისნი შეიკრნენ ჴელბორკილითა. |
ზედა | მცხ.ნაუმ | არა არს კურნება შემუსრვილებასა შენსა. წუთხიან იქმნა წყლულებაჲ შენი, ყოველთა მსმენელთა ჰამბავისა შენისათა დაიტყუელნენ ჴელნი შენ ზედა მით, რამეთუ ვისცა ზედა არა მივიდა ძჳრი შენი მარადის. |
ზედა | მცხ.ნაუმ | აღსუბუქნა, ვითარცა პეპელი, შემყოფი შენი, ვითარცა მკალი აღსრული ღობესა ზედა დღესა შინა ყინელისასა. მზე აღმოჰჴდა და განიტევა და არა იცნობა ადგილი მისი. ვაჲ მათდა. |
ზედა | მცხ.ნაუმ | მიერულა მწყემსთა შენთა. მეფემან ასსურასტანისამან დააძინენ ძლიერნი შენნი, განიყარა ერი შენი მთათა ზედა და არა იყო მემლოდე. |
ზედა | მცხ.ოსე | წიაღთა მიმართ მათთა ვითარცა ქუეყანაჲ, ვითარცა არწივი სახლსა ზედა უფლისასა მის წილ, რომელ გარდაჰჴდეს აღთქმასა ჩემსა და ძჳნად შჯულისა ჩემისა უთნო იქმნნეს. |
ზედა | მცხ.აბაკ | მით, რამეთუ, აჰა, აღვადგენ მე ქალდეველთა, ნათესავსა მწარესა და კისკასსა, მავალსა სიბრტყეთა ზედა ქუეყანისათა, დამკჳდრებად დასაკარვებელთა არამისთა |
ზედა | მცხ.იერ | და ამათ ყოველთა ზედა არა მოიქცა ჩემდამო უზავი იუდაჲ, დაჲ მისი, ყოვლით გამო გულისა მისისათ; არამედ ტყუილით, - თქვა უფალმან. |
ზედა | მცხ.ოსე | მოსპე ჴბოჲ შენი, სამარია! განძჳნდა გულისწყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, ვიდრე რომლისამდე ვერ უძლავსყე განწმედად ისრაჱლისა შორის. |
ზედა | მცხ.მიქ | ამათ იტყჳს უფალი წინაწარმეტყუელთა ზედა, მაცთუნებელთა ერისა ჩემისათა, მკბენელთა გზათა შორის მათთა. და მქადაგებელთა მშჳდობასა მის ზედა და არა მისცა პირსა შინა მათსა წმიდა-ყუეს მის ზედ ბრძოლაჲ |
ზედა | მცხ.მიქ | წინამძღუარნი მისნი ქრთამისა თან შჯიდეს, და მღდელნი მისნი სასყიდლისა თანა მიუგებდეს, და წინაწარმეტყუელნი მისნი ვეცხლისა თანა მისნობდეს, და უფლისა ზედა განისუენებდეს მეტყუელნი: არა უფალი ჩუენ შორის არს? არა მოვიდენ ჩუენ ზედა ძჳრნი. |
ზედა | მცხ.მიქ | და იყოს უკანასკნელთა დღეთასა საჩინოჲ მთაჲ უფლისაჲ განმზადებულ თხემებსა ზედა მთათასა და განსაცხრომელ იქმნეს ზეშთა ზედათ ბორცუთასა და მიისწრაფდენ მისდამი ერნი მრავალნი. |
ზედ | მცხ.იერ | დავიძინეთ სირცხჳლსა შინა ჩუენსა, და ზედ დამფარნა ჩუენ უპატივოებამან ჩუენმან მით, რამეთუ წინაშე ღმრთისა ჩუენისა ვცოდეთ ჩუენ და მამათა ჩუენთა სიჭაბუკით ჩუენითგან, ვიდრე ამის დღისამდე, და არა ვისმინეთ ჴმისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა. |
ზედა | მცხ.აბაკ | და თჳთ მეფეთა შორის განიშუას და მძლავრნი სამღერელ მისსა. და იგი ყოველსა ზედა სიმაგრესა მისსა იმღეროდის. და დადვას მიწად და დაიპყრას იგი. |
ზედა | მცხ.აბაკ | საჴმილავსა ჩემსა ზედა დავდგე. და აღვიდე კლდესა ზედა და განვისტუანო ხილვად, რაჲ ითქუას ჩემ შორის და რაჲ მიუგო მხილებასა ზედა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.დან | მიუგეს კუალად ქალდეველთა წინაშე მეფისა და თქუეს: არა არს კაცი ჴმელსა ზედა, რომელი სიტყჳსა უწყებად მეფისა შემძლებელ იქმნეს, ვინაჲთგან ყოველი მეფე დიდი და მთავარი სიტყუასა ეგევითარსა არა ჰკითხავს ყოველსა მსახრვალსა, მოგუსა ქალდეველსა, |
ზედა | მცხ.მიქ | და დავდვა შემუსრვილი ნეშტად და განგდებული ნათესავად ძლიერად და მეფობდეს უფალი მათ ზედა სიონით გამო, ამიერითგან და ვიდრე უკუნისამდე. |
ზედა | მცხ.მიქ | და შენ გოდოლი სამწყსოჲსაჲ, მაგარი - ასული სიონისაჲ! შენ ზედა მოიწია და მოვიდეს დასაბამი მთავრობაჲ, პირველი მეფობაჲ ასულსა იერუსალჱმისასა |
ზედა | მცხ.აბაკ | სავსებაჲ უპატივობისაჲ დიდებისაგან სუ. და შენ შეირყიე, რამეთუ მრგულევა ყო შენ ზედა სასუმელმან მარჯუენისა უფლისამან და შეკრბა უპატიოება დიდებასა ზედა შენსა. |
ზედა | მცხ.მიქ | აწ შეიზღუდოს ასული ეფრემისი ზღუდისა მიერ; შეწყუდევაჲ განაწესა თქუენ ზედა, კუერთხითა სცემდენ ღაწუთა ზედა ტომთა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.მიქ | და შენ, ბეთლემ, სახლი ეფრათასი, მცირე ხარ ყოფად ათასეულთა შორის იუდასთა, რამეთუ შენგან გამოვიდეს ჩემდად ყოფადი, მთავრად ისრაჱლსა ზედა და გამოსავალნი მისნი დასაბამით დღეთაგან საუკუნოჲსათა |
ზედა | მცხ.დან | გულისზრახვანი შენნი საწოლსა შენსა ზედა აღვიდეს, რაჲ ჯერ-არს ქმნად ამათსა შემდგომად და გამომაცხადებელმან საიდუმლოთამან მაუწყნა მე, რომელთაჲ ჯერ-არს ქმნაჲ. |
ზედა | მცხ.დან | ჰხედევდ, ვიდრე არა გამოეკუეთა ლოდი მთისაგან თჳნიერ ჴელთასა, და დაეკუეთა ხატსა ფერჴთა ზედა რკინისათა და კეცისათა, და დააწულილნა იგინი სრულიად. |
ზედა | მცხ.ოსე | ნუ იხარებ, ისრაჱლ, ნუ იშუებ, ვითარცა ერნი შენნი, რამეთუ განჰმეძვენ ღმრთისაგან შენისა. შეიყუარენ საცემელნი ყოველთა ზედა კალოსა იფქლისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და მოვიდეს ყოველნი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი დავითის მეფისა ქებრონად, და აღუთქუა აღთქმა დავით მეფემან წინაშე უფლისა, და სცხეს დავითს მეფედ ისრაჱლსა ზედა სიტყჳსა მისებრ უფლისა ჴელითა სამუელ წინაწარმეტყუელისათა. |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, მე მოვაწიო თქუენ ზედა ნათესავი შორით, სახლო ისრაილისაო! - იტყჳს უფალი, - ნათესავი დასაბამისა არს, პირველ ნათესავი საუკუნითგანი ნათესავი, რომლის არა გესმოდის ენაჲ მისი, და არცა გესმნენ, რომელსა გეტყოდეს. |
ზედა | მცხ.იერ | დავადგინენ თქუენ ზედა ებგურნი. ისმინეთ ჴმაჲ ნესტჳსა, და თქუეს: არა ვისმინოთ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ ღმერთი დიდ არს უფალი და მეუფე დიდ არს ყოველსა ქუეყანასა ზედა; |
ზედა | მცხ.ესა | უმრავლესი ერისა შთაიყვანე შუებით. და იშვებდენ შენ წინაშე, ვითარცა შუებულნი სალეწავსა ზედა და ვითარსახედ განმყოფელნი ნატყუენავისანი |
ზედა | მცხ.მიქ | და იყოს ესე მშჳდობაჲ, ოდეს ასურასტანელი მოვიდეს ქუეყანასა ზედა თქუენსა და აღდგენ მის ზედა შჳდნი მწყემსნი და რვანი წყლულებანი კაცთანი |
ზედა | მცხ.მიქ | და მწყსიდენ ასსურსა მახჳლისა მიერ და ქუეყანასა ნავროდისსა საზღუარსა შინა მისა, და გიჴსნას შენ ასსურისაგან, ოდეს მოჴდეს ქუეყანასა ზედა თქუენსა და ოდეს ზედაღჴდეს საზღუართა ზედა თქუენთა. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ ყრმა იშვა ჩვენდა ძე, და მოგუეცა ჩუენ, რომლისა მთავრობაჲ იქმნა მჴარსა ზედა მისსა და ჰრქჳან სახელი მისი - დიდისა განზრახვისა ანგელოზი, საკვირველი თანგანმზრახი, ღმერთი ძლიერი, ჴელმწიფე, მთავარი მშვიდობისა, მამა მერმეთა საუკუნოსა. |
ზედა | მცხ.მიქ | და ყოს დაშთომილი იაკობისი საშუალ ერთა მრავალთა, ვითარცა ცუარი დავრდომილი უფლისა მიერ და ვითარცა წუეთი კლერტსა ზედა, რათა არ შეკრბეს არცა ერთი, არცა შემტკიცნეს შორის ძეთა კაცთასა. |
ზედა | მცხ.მიქ | ამაღლდეს ჴელი შენი მაჭირვებელთა ზედა შენთა და ყოველნი მტერნი შენნი მოისრნენ. |
ზედა | მცხ.ესა | და მოვიდეს თქუენ ზედა ფიცხელი სიყმილი და იყოს, ვითარცა მოგემშიოსყე, შესწუხნეთ და ბოროტსა ეტყოდით მთავარსა და ტომთა და აღიხილნენ ზეცად მიმართ ზე. |
ზედა | მცხ.ესა | ხოლო მას დღესა ზედგამობრწყინდეს ღმერთი განზრახვისა მიერ დიდებისა თანა ქვეყანასა ზედა, ამაღლებად და დიდებად ნეშტსა ისრაილისასა. |
ზედა | მცხ.ესა | ვისსა შორის იშუებდით და ვისსა შორის აღაღეთ პირი თქუენი? და ვისსა ზედა განსძართ ენაჲ თქუენი? არა თქუენ ხართა შვილნი წარწყმედისანი, ნათესავნი უსჯულონი, |
ზედა | მცხ.ესა | ადგილსა ლეღოვანსა? იგი შენდა ნაწილ, ესე შენდა სამკჳდრებელ. მათ განუფენდ მსხუერპლებსა, და მათ მიართუემდ საკლველებსა. ამათ ზედა უკუე არ განვრისხნეა? - იტყჳს უფალი, - |
ზედა | მცხ.ესა | მთასა ზედა მაღალსა და განსაცხრომელსა, მუნ საწოლი შენი და მუნ აღიხუენ მსხუერპლნი შენნი. |
ზედა | მცხ.მიქ | ჴმაჲ უფლისაჲ ქალაქსა ზედა იწოდოს, და აცხოვნნეს მოშიშნი სახელის მისისანი, ისმინენ ტომმან და ვინ შეამკოს ქალაქი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ამაღლდი ცათა შინა, ღმერთო, და ყოველსა ქუეყანასა ზედა არს დიდებაჲ შენი. |
ზედა | მცხ.ესა | დავბადე ნაყოფი მშჳდობაჲ მშჳდობასა ზედა, რომელნი ახლოს და რომელნი შორს არიან. და თქუა უფალმან: განვკურნნე იგინი. |
ზედა | მცხ.მიქ | ბოროტსა ზედა განმზადებენ ჴელთა მათთა; მთავარი ითხოვს, და მსაჯული სიტყუათა მამშჳდებელთა ზრახავს, გულისსათქმელ სულისა მისისა არს. |
ზედა | მცხ.მიქ | და განვერები კეთილთა მათთა, ვითარცა მღილი შემჭამელი და მოარული კანონსა ზედა დღეთა შინა მსტურობისათა: ვაჲ, ვაჲ, შურისგებანი შენნი მოიწინეს. აწ იყვნეს ტირილნი მათნი. |
ზედა | მცხ.მიქ | რაჲსათჳს ძე უპატიო ჰყოფს მამასა, ასული ზედააღდგების დედისა ზედა თჳსისა, სძალი დედამთილისა ზედა თჳსისა; მტერებ მამაკაცისა მამანი სახლისა მისისა შორისნი. |
ზედა | მცხ.მიქ | და ჰხედვიდეს მტერი ჩემი. და გარემოისხას სირცხჳლი მეტყუელმან ჩემდამო, სადა არს უფალი ღმერთი შენი, თუალთა ჩემთა ზედა დაჰხედონ მას. იყოს აწ ვითარცა დანათრგუნავი, ვითარცა თიჴაჲ გზათა შორის. |
ზედა | მცხ.დაბ | აწ უკუე მეფუცე მე, ღმერთსა, რათა არა მავნო, არცა ნათესავსა ჩემსა, ნუცა სახლსა ჩემსა, არამედ სიმართლისაებრ ჩემისა, რომელი ვყავ შენ თანა და ქუეყანასა მას. რომელსა დამკჳდრებულ ხარ შენ მას ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო აღდგა აბრაჰამ განთიად და მოიღო პური და თხიერითა წყალი და მისცა აგარს. და აღიკიდა იგი მჴართა თჳსთა და ყრმაჲ. და განვიდა იგი და შესცთა უდაბნოსა ჯურღმულსა მას ზედა ფიცისასა. |
ზედა | მცხ.ესა | განათლდი, განათლდი, იერუსალიმ! რამეთუ მოიწია ნათელი შენი, და დიდებაჲ ღმრთისაჲ შენ ზედა აღმობრწყინდა. |
ზედა | მცხ.ესა | აჰა, ბნელმან დაფაროს ქუეყანაჲ და ნისლი წარმართთა ზედა, ხოლო შენ ზედა გამოჩნდეს უფალი და დიდებაჲ მისი შენ ზედა იხილვოს. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | შეგძინენ უფალმან თქუენ ზედა, თქუენ ზედა და შვილთა თქუენთა ზედა; |
ზედა | მცხ.ესა | აღიხილენ, აღიხუენ გარემოს თვალნი შენნი, და იხილენ შეკრებულნი შვილნი შენნი. მოვიდნენ ძენი შენნი შორით, და ასულნი შენნი მჴართა ზედა აღებულ იქმნენ. |
ზედა | მცხ.ესა | და ყოველნი ცხოვარნი კედარისანი შემოკრბენ შენდა, და ვერძნი ნაბეოთისნი მოვიდენ შენდა, და შეიწირნენ შეწყნარებულნი მსხუერპლისაცავსა ზედა ჩემსა, და სახლი სალოცველისა ჩემისა იდიდოს. |
ზედა | მცხ.მათე | რამეთუ ესე არს, რომელ-იგი თქუმულ არს ესაია წინასწარმეტყუელისა მიერ და იტყჳს: ჴმაჲ ღაღადებისაჲ უდაბნოსა ზედა: განჰმზადენით გზანი უფლისანი და წრფელ ყვენით ალაგნი მისნი. |
ზედა | მცხ.მათე | და ნათელ-იღო იესუ. და მეყსეულად აღმოვიდა რაჲ წყლისა მისგან, და აჰა განეხუნეს მას ცანი, და იხილა სული ღმრთისაჲ, გარდამომავალი, ვითარცა ტრედი, მოვიდა და დაადგრა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | საჯოს წარმართთა შორის და აღავსოს მძორებითა, შემუსრნეს თავნი მრავალთანი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ფუცა უფალმან და არა შეინანოს: შენ ხარ მღდელ უკუნისამდე წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა. |
ზედა | მცხ.ესა | ხოლო თქუენ მღდელ უფლისა გეწოდოს, და მელიტანიე ღმრთისა ჩუენისა გეწოდოს თქუენ, ძალსა წარმართთასა შჭამდეთ, და სიმდიდრესა მათსა ზედა საკჳრველ იყვნეთ. |
ზედ | მცხ.აბაკ | და დადგა და შეიძრა ქუეყანა, ზედ მიიხილა და დადნეს წარმართნი და დაიმუსრნეს მთანი იძულებითა, დადნეს ბორცუნი საუკუნენი მისნი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ღმერთო, ქებასა ჩემსა ნუ დაიდუმებ; რამეთუ პირი ცოდვილისა და პირი მზაკვარისა ჩემ ზედა აეღო, იტყოდეს ჩემთჳს ენითა ზაკულითა; |
ზედა | მცხ.აბაკ | ნუ მდინარეთა ზედა განჰრისხნე, უფალო, ანუ მდინარეთა ზედა გულისწყრომაჲ შენი, ანუ ზღუასა ზედა მიმართება შენი, რამეთუ ზედა აჰჴედ ცხენთა ზედა შენთა და ცხენიანობაჲ შენი მაცხოვარება. |
ზედა | მცხ.აბაკ | გარდამცუმელი გარდაუცუამ მშჳლდსა შენსა სკიპტრათა ზედა, - იტყჳს უფალი, - მდინარეთა განიპოს ქუეყანაჲ. |
ზედა | მცხ.აბაკ | ამაღლდა მზე და მთოვარე დადგა წესსა ზედა მისსა. ნათლად სატყორცნი შენნი ვიდოდიან. ბრწყინვალებად ელვისა საჭურველი შენი. |
ზედა | მცხ.აბაკ | მით, რამეთუ ლეღუმან არ ინაყოფიეროს. და არა იყუნენ ნაშრომნი ვენაჴთა შორის. ცრუობდეს საქმე ზეთისხილისა და ველთა არა ყონ საჭმელი. მოაკლდეს საჭმლისაგან ცხოვარნი და არა იყუნენ ჴარნი, ზროხანი ბაგათა ზედა. |
ზედა | მცხ.აბაკ | უფალი ღმერთი ჩემი ძალ ჩემდა. და დააწესნეს ფერჴნი ჩემნი დასასრულადმი და მაღალთა ზედა აღმიყუანა მე ძლევად ჩემდა გალობისა შორის მისისა. |
ზედა | მცხ.ესა | და ვითარცა ჭაბუკმან დამკჳდრებულმან ქალწულსა თანა, ეგრეთ დაიმკჳდრონ ძეთა შენთა შენ თანა. და იყოს, ვითარსახედ იხარებს სიძე სძალსა ზედა, ეგრეთ იხარებდეს უფალი შენ ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ არა არს თქუენდა მსგავს, უკეთუ განჰმართო და ჰყო იერუსალიმი საქადულ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | ფუცა უფალმან დიდებისა მიმართ თჳსისა და ძალისა მიმართ მკლავისა თჳსისა, უკეთუ მერმე მივსცე იფქლი შენი და ჭამადნი შენნი მტერთა შენთა, და უკეთუ მერმე სუმიდენ ძენი უცხონი ღჳნოსა შენსა, რომელსა ზედა დაჰშუერ, |
ზედა | მცხ.სოფ | და განვიპყრა ჴელი ჩემი იუდას ზედა და ყოველთა დამკჳდრებულთა ზედა იერუსალიმისათა და აღვიხუნე ადგილისა ამისგან სახელნი ბაალისნი და სახელნი მღდელთანი. |
ზედა | მცხ.სოფ | და რომელნი თაყუანის-სცემენ ბანებსა ზედა ძალსა ცისასა და რომელნი ფუცვენ სახელსა უფლისაჲსა მეფისა მიმართ მათისა და რომელნი მიდრკებიან უფლისაგან, |
ზედა | მცხ.სოფ | და იყოს დღესა შინა მსხუერპლისა უფლისასა და შურ-ვიგო მთავართა ზედა და სახლსა ზედა მეფისასა და ყოველთა შემოსილთა ზედა სამოსლებითა უცხოჲთა. |
ზედა | მცხ.სოფ | და შურ-ვიგო ყოველთა ზედა საჩინოქმნილთა წინაბჭეებთა ზედა მას დღესა შინა, აღმავსებელთა სახლისა უფლისა ღმრთისა მათისა უთნოობითა და ზაკჳთა. |
ზედა | მცხ.სოფ | და იყოს, მას დღესა შინა გამოვიძიო იერუსალჱმი ბაზმაკითა, და შურ-ვიგო მამაკაცთა ზედა შეურაცხისმყოფელთა ნამარხევთა ზედა მათთა, რომელნი იტყჳან გულთა შინა მათთა: არა კეთილი უყოს უფალმან, არცა უბოროტოს. |
ზედა | მცხ.სოფ | დღე საყჳრისა და ღაღადებისა ქალაქთა ზედა მაგართა და ყურეთა ზედა მაღალთა. |
ზედა | მცხ.სოფ | უწინარეს ქმნისა თქუენისა, ვითარცა ყუავილი თანაწარმვლელი დღისაჲ, პირველ მოსლვისა თქუენ ზედა დღისა მის რისხვისა გულისწყრომისა უფლისსა. |
ზედა | მცხ.მარკ | ხოლო ვიდოდა რაჲ ზღჳს-კიდესა მას გალილეაჲსასა, იხილნა სიმონ და ანდრეა, ძმაჲ მისი, ითხევლიდეს რაჲ ზღუასა მას ზედა, რამეთუ იყვნეს იგინი მესათხევლე. |
ზედა | მცხ.სოფ | ვაჲ დამამკჳდრებელთა თანა ნაწილის საზომსა ზღჳსასა, მსხემთა კრიტელთა სიტყუა უფლისაჲ თქუენ ზედა. ქანაან, ქუეყანაჲ უცხო ტომითაჲ და წარგწყმედ თქუენ მკჳდრობისაგან. |
ზედა | მცხ.სოფ | და იყოს წილისსაზომი ზღჳსაჲ დაშთომილთა სახლისა იუდაჲსთად. მათ ზედა ძოვდენ სახლთა შორის ასკალონისათა, მიმწუხრი დაივანებენ პირისაგან ძეთა იუდაჲსთაჲსა, რამეთუ მოიხილა მათ ზედა უფალმან ღმერთმან და მოაქცია ტყუეობა მათი. |
ზედა | მცხ.სოფ | ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაილისაჲ, - მით, რამეთუ მოაბი ვითარცა სოდომაჲ იყოს. და ძენი ამმონისნი ვითარცა გომორრაჲ და დამასკოჲ განფიწლულ, ვითარცა ხუავი კალოჲსა ზედა უჩინოქმნილი საუკუნოდ და ნეშტნი ერისა ჩემისანი ჰბასრობდენ მას და ნეშტთა ნათესავისა ჩემისათა დაიმკჳდრნენ იგინი. |
ზედა | მცხ.სოფ | საჩინო იქმნეს მათ ზედა უფალი. და მოასრულნეს ყოველნი ღმერთნი წარმართთა ქუეყანისათანი და თაყუანის-სცეს მას თითოეულმან ადგილისაგან თჳსისა, ყოველნი ჭალაკნი წარმართთანი. |
ზედა | მცხ.სოფ | და განვირთხამ ჴელსა ჩემსა ბღუარსა ზედა და წარვსწყმედ ასსურასტანელსა და დავდვა ნინევი ურწყულად ვითარცა უდაბნოჲ. |
ზედა | მცხ.ოსე | მსტუარი ეფრემ ღმრთისა თანა წინაწარმეტყუელი, მახე გულარძნილი ყოველთა ზედა გზათა მისთა, ბორგაჲ სახლსა შინა ღმრთისასა დაამტკიცეს. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ შენ ხარ მამა ჩუენი, რამეთუ აბრაჰამმან არა მიცნა ჩუენ, და არცა ისრაილ შემისწავლნა ჩუენ, არამედ შენ, უფალო მამაო ჩუენო, მიჴსნენ ჩუენ, დასაბამითგან სახელი შენი ჩვენ ზედა არს. |
ზედა | მცხ.ესა | ვიქმნენით ვითარცა დასაბამსა, ოდეს არა გუმთავრობდ ჩუენ, არცა იწოდა სახელი შენი ჩვენ ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და აღშფოთნეს და უპყრეს ანგელოზთა ჴელსა მისა და ჴელსა ცოლისა მისისასა და ჴელსა ასულთა მისთასა რიდებასა მას უფლისასა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | მაშინ წარიყვანა იგი ეშმაკმან მან წმიდასა ქალაქსა და დაადგინა იგი სართულსა მას ზედა ტაძრისასა |
ზედა | მცხ.მათე | და ჰრქუა მას: უკუეთუ ძე ხარ ღმრთისაჲ, გარდაიგდე თავი შენი ამიერ ქუეყანად, რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: ანგელოზთა მისთადა უბრძანებიეს შენთჳს, და ჴელთა მათთა ზედა აღგიპყრან შენ, ნუსადა წარსცე ქვასა ფერჴი შენი. |
ზედა | მცხ.მათე | არცა აღანთიან სანთელი და დადგიან ქუეშე ჴჳმირსა, არამედ სასანთლესა ზედა, და ჰნათობნ იგი ყოველთა, რომელნი იყვნიან სახლსა შინა. |
ზედა | მცხ.მათე | უკუეთუ შესწირვიდე შესაწირავსა საკურთხეველსა ზედა და მუნ მოგეჴსენოს შენ, ვითარმედ ძმაჲ შენი გულ-ძჳრ რაჲმე არს შენთჳს, |
ზედა | მცხ.მათე | იყავ კეთილად მცნობელ წინამოსაჯულისა მის შენისა ადრე, ვიდრემდე ხარ მის თანა გზასა ზედა, ნუუკუე მიგცეს შენ წინამოსაჯულმან მან შენმან მსაჯულსა და მსაჯულმან – მსახურსა, და საპყრობილედ შეჰვარდე. |
ზედა | მცხ.მათე | რაჲთა იყვნეთ თქუენ შვილ მამისა თქუენისა ზეცათაჲსა, რამეთუ მზე მისი აღმოვალს ბოროტთა ზედა და კეთილთა, და წჳმს მართალთა ზედა და ცრუთა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და ვითარ ვერ შეუძლეს მიახლებად მისა ერისა მისგან, აღსძარცუეს სართული სახლისაჲ მის, სადა-იგი იყო, და აღიღეს და გარდაუტევეს ცხედარი იგი, რომელსა ზედა იდვა განრღუეული იგი. |
ზედა | მცხ.მარკ | ხოლო რაჲთა უწყოდით, რამეთუ ჴელმწიფებაჲ აქუს ძესა კაცისასა ქუეყანასა ზედა მიტევებად ცოდვათა, და ჰრქუა განრღუეულსა მას: |
ზედა | მცხ.დაბ | რამეთუ უწყოდეს, ვითარმედ ამცნოს ძეთა მისთა და სახლსა მისსა მის თანა და იცნან გზანი უფლისანი, რამეთუ ძეთა მისთა ქმნად სიმართლისა და მშჯავრისა, რათა მოაწივნეს უფალმან აბრაჰამის ზედა ყოველი, რაოდენი თქუნა მისსა მიმართ. |
ზედა | მცხ.ესა | რომელი იკურთხოს ქუეყანასა ზედა. აკურთხევდენ ღმერთსა ჭეშმარიტსა და მფუცავნი ქუეყანასა ზედა ფუცვენ ღმერთსა ჭეშმარიტსა, რამეთუ დაივიწყონ ჭირი მათი პირველი და არა აღვიდეს გულსა ზედა მათსა, |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ იყოს ცაჲ ახალი და ქუეყანა ახალი. და არღა მოიჴსენონ პირველთა მათ, არცა არა მოუჴდეს გულსა მათსა ზედა, |
ზედა | მცხ.დაბ | და თქუა: შემოქცეული მოვიდე შენდა ჟამსავე ამას. და ესვას ძე სარრას, ცოლსა შენსა. ხოლო სარრას ესმა კარსა ზედა კარვისა მისისასა მყოფსა უკუანა მისსა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და აღმხილველმან თუალთა მისთამან იხილა, და აჰა, სამნი კაცნი ზედა მოადგეს მას. და იხილნა რაჲ, მირბიოდა შემთხუევად მათდა კარისაგან კარვისა თჳსისა და თაყუანის-სცა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | ყოველმან რომელმან ისმინნეს სიტყუანი ესე ჩემნი და ყვნეს იგინი, ვამსგავსო იგი კაცსა გონიერსა, რომელმან აღაშენა სახლი თჳსი კლდესა ზედა. |
ზედა | მცხ.დან | მაშინ მეფე ნაბუქოდონოსორ დავარდა პირსა ზედა და დანიელსა თაყუანი-სცა და მანანაჲ და სულნელნი შეწირნა მისსა. |
ზედა | მცხ.დან | და განადიდა მეფემან დანიილ და საცემელნი დიდნი და მრავალნი მისცნა მას. და დაადგინა იგი ყოველსა ზედა სოფელსა ბაბილონისასა და მთავრად სატრაპესთა და ყოველთა ზედა ბრძენთა ბაბილონისათა. |
ზედა | მცხ.დან | და დანიილმან ითხოვა მეფისაგან და დაადგინნა საქმეთა ზედა სოფლისა ბაბილონისათა სედრაქ, მისაქ და აბედნაქო. და დანიილ იყო ეზოსა შინა მეფისა. |
ზედა | მცხ.სოფ | ვთქუ: გარნა შეშინდით ჩემგან, და შეიწყნარეთ წურთაჲ, და არ მოესრულნეთ თუალთაგან მისთა ყოველნი, რაოდენნი შურ-ვიგენ მის ზედა. განემზადე, აღიმსთუე, განხრწნილ არს ყოველი მოკუფხლვაჲ მათი. |
ზედა | მცხ.სოფ | ამისთჳს დამითმე მე, - იტყჳს უფალი, - დღედ მიაღდგომისა ჩემისა საწამებელად ჩემდა მით, რამეთუ მსჯავრი ჩემი შესაკრებელისა მიმართ ნათესავთაჲსა შეწყნარებად მეფეთა გარდაცემად მათ ზედა რისხვაჲ ჩემი, ყოველივე რისხვა გულისწყრომისა ჩემისა მით, რამეთუ ცეცხლისა მიერ შურისა ჩემისაჲსა განილიოს ყოველი ქუეყანაჲ. |
ზედა | მცხ.სოფ | რამეთუ მაშინ მოვაქციო ერთა ზედა ენათასა ნათესავადმი მისსა, ხდად ყოველთა სახელი უფლისაჲ. მონებდენ იგინი მას ერთსა ქუეშე უღელსა. |
ზედა | მცხ.ოსე | ჴბოსა სახლისა ოონისსა მსხემ იქმნნეს დამკჳდრებულნი სამარიასა, რამეთუ იგლოვა ერმან მისმან მის ზედა და ვითარცა განამწარეს იგი, იხარებდენ დიდებასა ზედა მისსა, რამეთუ გარდაეშენნეს მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ოსე | განაგდო სამარიამან მეფე თჳსი, ვითარცა ქარქუეტი პირსა ზედა უფლისასა. |
ზედა | მცხ.ოსე | და აღდგეს წარწყმედაჲ ერსა შორის შენსა და ყოველნი მოზღუდვილებანი შენნი ოხრიდენ, ვითარცა მთავარი სალამა სახლისაგან იერობოამისსა დღეთა შინა ბრძოლისათა, დედაჲ შვილთა ზედა დაახეთქეს. |
ზედა | მცხ.ოსე | ბრძოლაჲ შვილთა ზედა სიცრუჲსათა მოიწია საწურთელად მათდა, და შეკრბენ მათ ზედა ერნი განსაწურთელად მათდა, მრჩობლთა ზედა სიცრუეთა მათთა. |
ზედა | მცხ.ოსე | და აღღებულ იქმნენ ბომონნი ონისნი, ცოდვანი ისრაჱლისანი. ეკალნი და კუროსთავნი აღდგენ მსხუერპლისსაცავთა მათთა ზედა. და ჰრქუან მთათა: დამფარენით ჩუენ; ბორცუთა - დამეცენით ჩუენ ზედა, |
ზედა | მცხ.სოფ | უფალი ღმერთი შენი შენ შორის ძლიერი ჴსნად შენდა და მოაწიოს შენ ზედა შუებაჲ და განგაახლოს შენ შეყუარებისა მიერ მისისა. და იშუებდეს შენ ზედა ძნობისა მიერ, ვითარცა დღესა დღესასწაულისასა. |
ზედა | მცხ.სოფ | და შეკრიბნეს შემუსრვილნი. ვაჲ, ვინ მოიღო მის ზედა ყუედრებაჲ? |
ზედა | მცხ.დან | მაშინ ნაბუქოდონოსორ აღივსო გულისწყრომითა და შესახედავი პირისა მისისა იცვალა სედრახს ზედა, მისაქს, ავდენაქოს, და თქუა აღგზნებად საჴმილი შჳდწილად, ვიდრე არა სრულიად აღატყდეს, |
ზედა | მცხ.მათე | ხოლო რაჟამს იქმოდი ქველის-საქმესა, ნუ ჰქადაგებ წინაშე შენსა, ვითარცა-იგი ორგულთა ყვიან შესაკრებელთა მათთა და უბანთა ზედა, რაჲთა იდიდნენ კაცთაგან. ამენ გეტყჳ თქუენ: მიუღებიეს სასყიდელი მათი. |
ზედა | მცხ.ესა | იხარებდ, იერუსალიმ, და კრება-ყავთ მას შინა ყოველთა მოყვარეთა მისთა და დამკჳდრებულთა მისთა. იხარეთ სიხარული ყოველთა, რავდენნი ჰგოდებდეთ მის ზედა, |
ზედა | მცხ.მათე | და რაჟამს ილოცვიდე, არა იყო ეგრე, ვითარცა-იგი ორგულნი, რამეთუ უყუარნ შესაკრებელთა შორის და უბანთა ზედა დგომაჲ და ლოცვაჲ, რაჲთა უჩუენონ კაცთა. ამენ გეტყჳ თქუენ: მიუღებიეს სასყიდელი მათი. |
ზედა | მცხ.ივდ | და შეიპყრეს იგი მონათა მისთა და განიყვანეს იგი გარეშე ბანაკსა მათსა ველად და წარიყვანეს იგი მიერ ველით მთად კერძო და მოვიდეს წყაროებსა მას ზედა, რომელ არიან ქვე კერძო ბედულოასა. და ვითარცა იხილნეს იგინი კაცთა მის ქალაქისათა თხემსა მის მთისასა, აღიღეს საჭურველი მათი და გამოვიდეს გარეშე ქალაქსა თავსა მთისასა. და ყოველმან კაცმან მეშურდულემან დაიპყრეს აღსავალი მათი და ესროდეს ქვითა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და რაოდენსა იტყოდეს ჰოლომფორე სახლსა ზედა ისრაჱლისასა, |
ზედა | მცხ.ივდ | უფალო ღმერთო ცათაო და ქუეყანისაო, გარდამოიხილე ამპარტავანებასა ზედა მათსა და შეიწყალე სიმდაბლე ნათესავისა ჩუენისა და მოხედე პირსა განწმედილთასა შენდად, უფალო, ამას დღესა! |
ზედა | მცხ.მათე | მოვედინ სუფევაჲ შენი, იყავნ ნებაჲ შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | ნუ იუნჯებთ თქუენ საუნჯეთა ქუეყანასა ზედა, სადა მღილმან და მჭამელმან განრყუნის, და სადა მპარავთა დათხარიან და განიპარიან. |
ზედა | მცხ.ივდ | უკუეთუ წარჴდენ დღენი ესე და არა ვინ იყოს ჩუენ ზედა, შეწევნა-ვყოთ მაშინ სიტყუათა თქუენთაებრ. და განაბნია ერი თჳსი ბანაკად კაცად-კაცადი ზღუდეთა გოდლებსა ქალაქისასა წარსლვად. ცოლნი და შვილნი მათნი წარავლინნა სახლთა მათსა და იყვნეს სიმდაბლესა შინა დიდსა ქალაქსა შინა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და წარ-რაჲ-ვიდოდა, იხილა ლევი ალფესი, მჯდომარე საზუერესა ზედა, და ჰრქუა მას: მომდევდი მე. და აღდგა და მისდევდა მას. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და მოავლინეს სანაბალატ და გესამ და მრქუეს: მოვედ და შევკრბეთ ერთად დაბნებსა მას ველისა მის ონასასა და მათ ეგულებოდა ძჳრის-ზრახვა ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.დან | რამეთუ მართალ ხარ ყოველთა ზედა, რომელნი მიყვენ ჩუენ, და ყოველნი საქმენი შენნი ჭეშმარიტებ, და წრფელ გზანი შენნი და ყოველნი გზანი შენნი ჭეშმარიტებ. |
ზედა | მცხ.დან | და მშჯავრითა ჭეშმარიტებისათა ჰყავ ყოველთაებრ, რომელნი მოაწიენ ჩუენ ზედა, და ქალაქსა ზედა წმიდასა მამათა ჩუენთასა იერუსალიმსა, და რამეთუ ჭეშმარიტებისა მიერ და მსჯავრისა მოაწიენ ესე ყოველნი ჩვენ ზედა ცოდვათა ჩუენთათჳს, |
ზედა | მცხ.ანგ | აღვედით მთასა ზედა და მოჰკუეთენით ხენი, და აღაშენეთ სახლი, და სათნო ვიყო მის შორის, და შორის ვიდიდო მე, - თქუა უფალმან: |
ზედა | მცხ.ანგ | მიიხილეთ მრავალთა ზედა და იქმნეს მცირედნი და შეხმულ იქმნეს სახიდმი. და მივჰბერე მათ, ამისთჳსა მათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა პყრობელი: მათ წილ, რომელ სახლი ჩემი არს ოჴერ, ხოლო თქუენ სდევთ თითოეული სახლისადმი თჳსისა. |
ზედა | მცხ.დან | და ყოველნი, რავდენნი მოაწიენ ჩუენ ზედა, და ყოველნი, რავდენნი მიყვენ, მართლისა მიერ მსჯავრისა მიყვენ. |
ზედა | მცხ.ანგ | და მოვხადო მახჳლი ქუეყანასა ზედა და მთათა ზედა, და იფქლსა ზედა, და ღჳნოსა ზედა, და ზეთსა ზედა და რაოდენსა გამოიღებს ქუეყანაჲ, და კაცთა ზედა, და საცხოვართა ზედა, და ყოველთა ზედა ტკივილთა ჴელთა მათთასა. |
ზედაცა | მცხ.მარკ | რამეთუ მრავალთა განჰკურნებდა, ვითარმედ ზედაცა დაესხმოდა მას ერი იგი, რაჲთა შე-ოდენ-ეხნენ. და რაოდენთა აქუნდა უძლურებაჲ და შეეხნეს, განიკურნებოდეს. |
ზედა | მცხ.ოსე | და მე შევაბრკოლე ეფრემ, აღვიღე იგი მკლავსა ჩემსა ზედა და არა ცნეს, ვითარმედ განვჰკურნებდ მათ. |
ზედა | მცხ.დან | ცნედ, რამეთუ შენ ხარ უფალი ღმერთი მხოლო და დიდებული ყოველსა ზედა მკჳდროანსა. |
ზედა | მცხ.ოსე | განხრწნილებასა შინა კაცთასა, მორთხმულ ვყვენ იგინი საკრველთა მიერ შეყუარებისა ჩემისათა, და ვიყო მე მათდა, ვითარცა მყურიმლავი კაცი ღაწუთა ზედა მისთა. და მე ვიხილო მისდამი, შეუძლო მას. |
ზედა | მცხ.მარკ | და უკუეთუ ეშმაკი თავსა თჳსსა ზედა აღდგომილ არს და განყოფილ არს, ვერ ჴელ-ეწიფების დამტკიცებად, არამედ აღსასრული აქუს. |
ზედა | მცხ.ანგ | და თქუა ანგეა: უკეთუ შეეხოს თუ შეგინებული სულსა ზედა ყოველსა ამათგანსა, უკეთუ შეიგინოს? და მიუგეს მღდელთა და თქუეს: შეიგინოს. |
ზედაჲთ | მცხ.დან | და გარდაეცემოდა ალი ზედაჲთ საჴმილისა წყრთათა ორმეოცდაცხრათა, |
ზედა | მცხ.ოსე | და ერი მისი დამოკიდებულ მსხემობისაგან მისისა, და ღმერთი პატიოსანთა მისთა ზედა განმწყრალდეს და არ აღამაღლოს იგი. |
ზედა | მცხ.დან | კურთხეულ ხარ მხედველი უფსკრულთა, მჯდომარე ქერაბინთა ზედა, და ზეშთა ქებულ და ზეშთა ამაღლებულ საუკუნეთა, |
ზედა | მცხ.დან | კურთხეულ ხარ საყდარსა ზედა მეფობისა შენისასა და ზეშთა ქებულ და ზეშთა ამაღლებულ საუკუნეთა, |
ზედა | მცხ.ზაქ | ვიხილე ღამით, და, აჰა, მამაცი აღმავალი ცხენსა ზედა ხსედსა. და ესე დგა საშუალ ორთა მთათა ჩრდილოანთასა და უკუანა მისსა ცხენნი ხსედნი და თეთრნი. |
ზედა | მცხ.იერ | ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი კაცთა ზედა ანათოელთა, მეძიებელთა სულისა ჩემისათა, მეტყუელთა: არ წინასწარმეტყუელებდე სახელითა უფლისათა, თუ არა მოჰკუდე ჴელთა მიერ ჩუენთა. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ძმანიცა შენნი და სახლი მამისა შენისა, და იგინიცა გეცრუვნეს შენ, და მათცა ჴმა-ყვეს უკანისაგან შენისა, შენ ზედა შეკრბეს, ნუ ირწმუნებ მათდამი, რამეთუ იტყოდიან შენდამი მშჳდობითთა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და რისხვითა დიდითა მე განვრისხენ ნათესავთა ზედა ზედაღდგომილთა მათ წილ, რამეთუ მე ვიდრემე განვრისხენ მცირედ, ხოლო იგინი ზედა დაუჴდეს ბოროტად. |
ზედა | მცხ.მარკ | და იყო თესვასა მას მისსა რომელიმე დავარდა გზასა ზედა, მოვიდეს მფრინველნი და შეჭამეს იგი. |
ზედა | მცხ.მარკ | და სხუაჲ დავარდა კლდოვანსა ზედა, სადა არა იყო მიწაჲ ფრიად, და მეყსეულად აღმოსცენდა, და რამეთუ არა იყო სიღრმე მიწისაჲ. |
ზედა | მცხ.მათე | მაშინ მოართუეს მას განრღვეული ცხედარსა ზედა მდებარე და იხილა იესუ სარწმუნოებაჲ მათი და ჰრქუა განრღვეულსა მას: ნუ გეშინინ, შვილო, მიგეტევნენ შენ ცოდვანი შენნი. |
ზედა | მცხ.ივდ | რამეთუ ზედაადგა იგი მომკალთა მჭელეულსა ველსა ზედა, სიცხემან დააცხო თავსა მისსა და დაწვა ცხედარსა მისსა ზედა და მოკუდა ბეტულსა, ქალაქსა თჳსსა. და დაფლეს იგი მამათა თჳსთა თანა ველსა მას შინა მახლობელად დოთაიმსა, ბალასონისა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და იქმნა კარავი ერდოსა ზედა სახლისა თჳსისასა. და შეიმოსა წელთა მისთა ძაძა. და ემოსა მას სამოსელი ქურიობისა. |
ზედა | მცხ.მათე | ხოლო რაჲთა უწყოდით, რამეთუ ჴელმწიფებაჲ აქუს ძესა კაცისასა ქუეყანასა ზედა მიტევებად ცოდვათა, მაშინ ჰრქუა განრღვეულსა მას: აღდეგ, აღიღე ცხედარი შენი და წარვედ სახედ შენდა! |
ზედა | მცხ.მარკ | ხოლო ესენი არიან, რომელნი-იგი გზასა ზედა, სადა-იგი დაეთესის სიტყუაჲ; და რაჟამს ისმინიან, მეყსეულად მოვიდის ეშმაკი და მიუღის მათ სიტყუაჲ იგი გულთაგან მათთა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და ეტყოდა მათ: იხილეთ, რაჲ-ესე გესმის: რომლითა საწყაულითა მიუწყოთ, მოგეწყოს თქუენ და ზედა დაგერთოს თქუენ, რომელთა-ეგე გესმის. |
ზედა | მცხ.მათე | და ვითარცა იგი ამას ეტყოდა მათ, მაშინ მოუჴდა მას მთავარი ერთი, თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა, ვითარმედ: ასული ჩემი აწღა აღესრულა; არამედ მოვედ და დასდევ ჴელი შენი მას ზედა, და ცხოვნდეს. |
ზედა | მცხ.მარკ | და ევედრებო მას ფრიად და ეტყოდა, ვითარმედ: ასული ჩემი აღესრულების, რაჲთა მოხჳდე და დაასხნე ჴელნი მას ზედა, და განერეს და ცხოვნდეს. |
ზედა | მცხ.მარკ | ხოლო დედაკაცსა მას შეეშინა და ძრწოდა, უწყოდა, რაჲ-იგი იქმნა მის ზედა, მოვიდა და შეუვრდა მას და უთხრა მას ყოველივე ჭეშმარიტი. |
ზედა | მცხ.მათე | და მოუწოდა ათორმეტთა მოწაფეთა თჳსთა და მისცა მათ ჴელმწიფებაჲ სულთა ზედა არაწმიდათა, რაჲთა განასხმიდენ მათ და განჰკურნებდენ ყოველთა სენთა და ყოველთა უძლურებათა. |
ზედა | მცხ.მათე | ნუცა ვაშკარანსა გზასა ზედა, ნუცა ორსა სამოსელსა, ნუცა ჴამლთა, ნუცა კეურთხსა, რამეთუ ღირს არს მუშაკი სასყიდლისა თჳსისა. |
ზედა | მცხ.მათე | და უკუეთუ სახლი იგი ღირს იყოს, მოვიდეს მშჳდობაჲ თქუენი მას ზედა; უკუეთუ არა ღირს იყოს, მშჳდობაჲ თქუენი თქუენდავე მოიქეცინ. |
ზედა | მცხ.მათე | რამეთუ მისცეს ძმამან ძმაჲ სიკუდილდ და მამამან – შვილი; და აღდგენ შვილნი მამა-დედათა ზედა და მოჰკლვიდენ მათ. |
ზედა | მცხ.მათე | რომელი გარქუ თქუენ ბნელსა შინა, თქუენ თქუთ ნათელსა შინა; და რომელი ყურთა გესმა, ქადაგებდით ერდოთა ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | ანუ არა ორი სირი ასარის განისყიდებისა? და ერთიცა მათგანი არა დავარდების ქუეყანასა ზედა თჳნიერ მამისა თქუენისა. |
ზედა | მცხ.მათე | ნუ ჰგონებთ, ვითარმედ მოვედ მე მიფენად მშჳდობისა ქუეყანასა ზედა; არა მოვედ მიფენად მშჳდობისა, არამედ მახჳლისა. |
ზედა | მცხ.მათე | ვაჲ შენდა, ქორაზინ, და ვაჲ შენდა, ბეთსაიდა! რამეთუ ტჳროსს თუმცა და სიდონს იქმნნეს ძალნი მისნი, რომელნი იქმნნეს თქუენ შორის, მაშინვე სამემცა ძაძითა ნაცარსა ზედა მსხდომარეთა შეინანეს. |
ზედა | მცხ.მათე | აღიღეთ უღელი ჩემი თქუენ ზედა და ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშჳდ ვარ და მდაბალ გულითა, და ჰპოოთ განსუენებაჲ სულთა თქუენთაჲ. |
ზედა | მცხ.მათე | არა ჰჴდებოდის, არცა ღაღადებდეს, არცა ესმეს ვის უბანთა ზედა ჴმაჲ მისი. |
ზედა | მცხ.მათე | უკუეთუ მე სულითა ღმრთისაჲთა განვასხამ ეშმაკთა, მო-სამე-იწია თქუენ ზედა სასუფეველი ღმრთისაჲ. |
ზედა | მცხ.მათე | და თესვასა მას მისსა რომელიმე დავარდა გზასა ზედა. და მოვიდეს მფრინველნი ცისანი და შეჭამეს იგი. |
ზედა | მცხ.მათე | და სხუაჲ დავარდა კლდოვანსა ზედა, სადა არა იყო მიწაჲ ფრიად; და მეყსეულად აღმოსცენდა, და რამეთუ არა იყო სიღრმე მიწისაჲ, |
ზედა | მცხ.მათე | და აღესრულების მათ ზედა წინაწარმეტყუელებაჲ იგი ესაიაჲსი: სმენით გესმოდის და არა გულისჴმა-ჰყოთ, ხედვით ხედვიდეთ და არა იხილოთ. |
ზედა | მცხ.იერ | და ვთქუ: მყოფო უფალო მეუფეო! აჰა, წინასწარმეტყუელნი მათნი. წინაწარმეტყუელებენ და იტყჳან. არა იხილოთ მახჳლი და სიყმილი არა იყოს თქვენ შორის, რამეთუ ჭეშმარიტებაჲ და მშჳდობაჲ მივსცე ქუეყანასა ზედა და ადგილსა ამას შინა. |
ზედა | მცხ.მათე | ხოლო მოწაფეთა ვითარცა იხილეს, ვიდოდა რაჲ ზღუასა მას ზედა, შეძრწუნდეს და თქუეს: ვითარმედ: საოცარ რაჲმე არს, და შიშისაგან ღაღად-ყვეს. |
ზედა | მცხ.მათე | ხოლო მან ჰრქუა: მოვედ! და გარდამოვიდა პეტრე ნავით და ვიდოდა წყალთა მათ ზედა და მოვიდოდა იესუჲსა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და აწ მომგუარეთ მე მაქებელი! და მოგვარეს ერთი მაქებელი, და იყო, ვითარცა იტყოდა ქებასა მას, იყო მის ზედა ჴელი უფლისა. |
ზედა | მცხ.ესა | შიში და მთხრებლი და მახე იყოს თქუენ ზედა დამკჳდრებულთა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | ესრეთ, ოდესცა მოიჴსენნენ ძეთა მათთა საკურთხეველთა მათთაჲ და სერტყთა მათთაჲ ხესა შორის ვარჯოანსა და ბორცუთა ზედა განსაცხრომელთა. |
ზედა | მცხ.იერ | დასაბამითგან ადგილ სიწმიდისა ჩვენისა. თმენაჲ ისრაილისა, უფალო, ყოველნი დამტევებელნი შენნი სირცხჳლეულ იქმნედ განმდგომნი ქუეყანასა ზედა დაიწერნედ, რამეთუ დაუტევეს წყაროჲ ცხოვრებისა, უფალი. |
ზედა | მცხ.იერ | და შთავედ სახიდ მეკეცისა. და, აჰა, იგი იქმოდა საქმესა ქვათა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და თქუეს: მოვედით, ვსიტყოთ იერემიას ზედა გულისსიტყუა, რამეთუ არა წარწყმდეს შჯული მღდელისაგან და განზრახვაჲ გულისჴმიერისაგან და სიტყვა წინაწარმეტყუელისაგან. მოვედით და გავაბრძოლოთ იგი ენისა მიერ, და არა ვისმინნეთ ყოველნი სიტყუანი მისნი. |
ზედა | მცხ.ზაქ | მით, რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: უკანა დიდებისა მიმავალნი მე წარმართთა ზედა წარმტყუენველთა თქუენთა მით, რამეთუ შემხები თქუენი, ვითარცა შემხებელი გუგასა თუალისა მისისასა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | მით, რამეთუ, აჰა, მე მივაწევ ჴელსა ჩემსა მათ ზედა და იყვნენ ტყუე მმონებელთა მათთა. და სცნათ, ვითარმედ უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან, მომავლინა მე. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და დაიმკჳდროს უფალმან იუდაჲ და ნაწილი მისი ქუეყანასა ზედა წმიდასა და აღირჩიოს მერმე იერუსალიმი. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და დაადგით კიდარი წმიდაჲ თავსა ზედა მისსა და გარემოასხნეს მას სამოსელნი და დაადგეს კიდარი წმიდაჲ თავსა ზედა მისსა და ანგელოზი უფლისაჲ დგა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | მით, რამეთუ ქვაჲ, რომელიც მივეც წინაშე პირსა იისუჲსსა, ქვასა ერთსა ზედა შჳდნი თუალნი არიან. აჰა, მე აღმოვთხარო ჴნაცჳ, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და გამოვიძიო ყოველი უსამართლოებაჲ ქუეყანისაჲ მის ერთსა შინა დღესა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და განვასწორო იგი, - იტყჳს უფალი ყოვლისა მპყრობელი, - და შევიდეს იგი სახიდ მპარავისა და სახიდ მფუცავისა სახელსა ჩემსა ცრუსა ზედა და დაარღჳოს საშუალ სახლისა მისისა და მოასრულოს იგი და ძელნი მისნი და მოასრულნეს ქვანი მისნი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და შევიდა ელისე სახლსა მას და, აჰა, მომკუდარი მდებარე იყო სარეცელსა ზედა მისსა. |
ზედა | მცხ.ესა | ღამითგან აღიმსთობს სული ჩემი შენდამი, ღმერთო, მით, რამეთუ ნათელ არს ბრძანებანი შენნი ქუეყანასა ზედა. ისწავეთ სიმართლე დამკჳდრებულთა ქუეყანისათა, |
ზედა | მცხ.ზაქ | რომლისა შორის იყვნეს ცხენნი შავნი ქუეყანასა ზედა ბღუარსა, და თეთრნი გამოვიდეს უკანა მათსა, და ხსედნი გამოვიდეს ქუეყანასა ჩრდილოსა, |
ზედ | მცხ.ზაქ | და ჭრელნი და სინიბნი გამოვიდეს და ზედ მოიხილვიდეს გარემოვლად ყოვლისა ქუეყანისა. და თქუა: წარვედით და გარემოვლეთ ქუეყანაჲ. და გარემოვლეს ქუეყანაჲ. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და აღიჴმო და თქუა ჩემდამო მეტყუელმან: აჰა, გამომავალთა ქუეყანასა ზედა ბღუარსა განუსუენეს გულისწყრომასა ჩემსა ქუეყანასა შორის ბღუარსა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და მიიღო ვეცხლი და ოქროჲ, და შეჰქმნა გჳრგჳნი და დაადგა თავსა ზედა იისუ იოსედეკისსა, მღდელისა დიდისასა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და მან მიიღოს სათნოება და დაჯდეს და მთავრობდეს საყდარსა ზედა მისსა და იყოს მღდელი მარჯუენით მისსა და განზრახვაჲ მშჳდობით იყოს საშუალ ორთასავე. |
ზედა | მცხ.მათე | ჰრქუეს მას მოწაფეთა მისთა: ვინაჲ არს ჩუენდა უდაბნოსა ზედა პური ესოდენი, ვითარმცა განძღა ერი ესოდენი? |
ზედა | მცხ.მათე | და უბრძანა ერსა მას დასხდომაჲ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და ამცნებდა მათ, რაჲთა არარაჲ მიიღონ გზასა ზედა, გარნა კუერთხი ხოლო: ნუცა ვაშკარანი, ნუცა პური, ნუცა სარტყელსა რვალი. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და თქუა ვინმე ერთმან მონათა მისთაგანმან: არა ვინ, უფალო ჩემო მეფე, არამედ ელისე წინაწარმეტყუელი ისრაჱლისა უთხრობს მეფესა მას ისრაჱლისასა ყოველთა სიტყუათა შენთა, რომელთა იტყჳ სენაკთა, ანუ სასვენებელთა ზედა შენთა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და თქუა: ესე და ესე მიყავნ მე ღმერთმან და ესე და ესე შემძინენ, უკუეთუ დგესღა თავი ელისესი, ძისა საფატისი, მის ზედა დღეს. |
ზედა | მცხ.მათე | და მე გეტყჳ შენ, რამეთუ შენ ხარ კლდე, და ამას კლდესა ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას. |
ზედა | მცხ.მათე | და მიგცნე შენ კლიტენი სასუფეველისა ცათაჲსანი; და რომელი შეჰკრა ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა; და რომელი განჰჴსნა ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა. |
ზედა | მცხ.მათე | და ესმა რაჲ ესე მოწაფეთა, დავარდეს პირსა ზედა თჳსსა და შეეშინა ფრიად. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მიიწივნეს ადგილსა მას, რომელსა ჰრქუა მას ღმერთმან. და აღაშენა აბრაჰამ საკურთხეველი და დაასხა შეშაჲ. და შეკრა ისაკი, ძე თჳსი, და დადვა იგი საკურთხეველსა მას ზედა შეშასა თანა. |
ზედა | მცხ.იგავ | რომელმან განჰმზადის საზრდელი ზაფხულის და ფრიადი უნჯი შეიკრიბის კალოთა ზედა; ანუ მივედ ფუტკრისა და ისწავე, ვითარ-იგი მოქმედ არს და ნაშრომი იგი მისი ვითარ კეთილად ქმნის, რომლისა ნაშრომსა მეფენი და გლახაკნი სიცოცხლედ მიიღებენ. სასურველ არს ყოველთა და დიდებულ, დაღაცათუ არს ძალითა უძლურ, სიბრძნესა პატივ-სცა და წარმოჴდა. |
ზედა | მცხ.მათე | ვითარ ჰგონებთ თქუენ: კაცსა თუ ვისმე ედგას ასი ცხოვარი და შეცსთეს ერთი მათგანი, არამე დაუტევნესა და ოთხმეოც და ათცხრამეტნი იგი მთათა ზედა და წარვიდეს და მოიძიოს შეცთომილი იგი? |
ზედა | მცხ.მათე | და რაჟამს პოოს იგი, ამენ გეტყჳ თქუენ: უფროჲს უხაროდის მის ზედა, ვიდრე ოთხმეოცდა ათცხრამეტთა მათ, რომელნი არა შეცთომილ იყვნეს. |
ზედა | მცხ.მათე | ამენ გეტყჳ თქუენ: რაოდენი შეჰკრათ ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა; და რაოდენი განჰჴსნათ ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა. |
ზედა | მცხ.მათე | კუალად ამენ გეტყჳ თქუენ: უკუეთუ ორნი თქუენგანნი შეითქუნენ ქუეყანასა ზედა ყოვლისათჳსვე საქმისა, რომელიცა ითხოონ, ეყოს მათ მამისა ჩემისაგან ზეცათაჲსა. |
ზედავე | მცხ.ოსე | განამწყრალა ეფრემ და განარისხა, და სისხლი მისი მას ზედავე გარდაესხას, და ყუედრება მათი მიაგოს მათ უფალმან. |
ზედა | მცხ.დან | მე, ნაბუქოდონოსორ, წარმართებით ვიყავ სახლსა შორის ჩემსა და კეთილმყუავან საყდარსა ზედა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.დან | ძილისშორისი ვიხილე და შემაშინა მე. და შევშფოთენ საწოლსა ზედა ჩემსა და ხილვათა თავისა ჩემისათა აღმაშფოთეს მე. |
ზედა | მცხ.ოსე | მეცა ვიქმნე მათთჳს ლომი ძუჲ, ვითარცა ვეფხი გზასა ზედა ასსურასტანისისა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და უბრძანა მან დასხდომაჲ მათ ყოველთაჲ პურისმტედ-პურისმტედ მწუანვილსა ზედა თივისასა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და იხილნა იგინი, რამეთუ იურვოდეს სლვასა მას ნავისასა, რამეთუ იყო ქარი იგი პირით კერძო მათსა. და მეოთხესა საჴუმილავსა ღამისასა მოვიდა მათა იესუ სლვით ზღუასა ზედა და უნდა თანა-წარსლვად მათგან. |
ზედა | მცხ.მარკ | ხოლო მათ ვითარცა იხილეს იგი, ვიდოდა რაჲ ზღუასა ზედა, ჰგონებდეს, ვითარმედ საოცარი რაჲმე არს, და ღაღად-ყვეს. |
ზედა | მცხ.მარკ | რამეთუ ვერ გულისჴმა-ყვეს პურთა მათ ზედა, რამეთუ იყვნეს გულნი მათნი დასულებულ. |
ზედა | მცხ.მარკ | და ვიდრეცა შევიდოდა დაბნებსა და ქალაქებსა და აგარაკებსა, უბანთა ზედა დასდგმიდეს უძლურთა მათთა და ევედრებოდეს მას, რაჲთა ფესუსა ოდენ სამოსლისა მისისასა შეახონ. და რაოდენნი შეეხებოდეს, ცხონდებოდეს. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ეტყოდა ელისე დედაკაცსა მას, რომლისა განაცოცხლა ძე მისი, და ჰრქუა: აღვედ და წარვედ, შენ და სახლი შენი, და მწირობდი, სადაცა განგემარჯოს, რამეთუ მოუწოდა უფალმან სიყმილსა ქუეყანასა ამას და ყოფად არს სიყმილი ქუეყანასა ამას ზედა შჳდ წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ჰრქუა აზაელ: ვინ არს მონა ესე შენი ძაღლი ერთი, ვითარმცა ქმნა მსგავსად სიტყჳსა მაგის დიდისა? და ჰრქუა ელის: მიჩუენა მე უფალმან, რამეთუ მეფობდე შენ ასურასტანსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | მაშინ მოჰგუარეს მას ყრმები, რაჲთამცა ჴელი დასდვა მათ ზედა და აკურთხნა იგინი, ხოლო მოწაფენი ჰრისხჳდეს მათ. |
ზედა | მცხ.მათე | და დაასხნა მათ ზედა ჴელნი. და ვითარცა წარვიდა მიერ. |
ზედა | მცხ.მარკ | და უკუეთუ განუტევნე უზმანი ვანად მათა, დაჰჴსნდენ გზასა ზედა, რამეთუ რომელნიმე მათგანნი შორით მოსრულ არიან. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | წელსა მეხუთესა იორამისასა, ძისა აქაბისა, მეფისა ისრაჱლისა, მეფობდა იორამ, ძე იოსაფატისი, იუდეასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და გამოვიდა იესუ და მოწაფენი მისნი დაბნებსა მას კესარია ფილიპესსა და გზასა ზედა ჰკითხვიდა მოწაფეთა თჳსთა და ეტყოდა მათ: რაჲ თქჳან კაცთა ჩემთჳს ყოფაჲ? |
ზედა | მცხ.მათე | და განვიდა იგი მესამესა ჟამსა და პოვნა სხუანი, მდგომარენი უბანთა ზედა უქმად, |
ზედა | მცხ.მათე | ანუ არა ჯერ-არსა ჩემდა, რაჲცა მინდეს, ყოფად ჩემსა ზედა? არამედ თუალი შენი ვიდრემე ბოროტ არს, ხოლო მე სახიერ ვარ. |
ზედა | მცხ.მარკ | და სამოსელი მისი იქმნა ბრწყინვალე და სპეტაკ, ვითარცა თოვლი, რომელ ყოველსავე მმურკნვალსა ქუეყანასა ზედა ვერ ჴელ-ეწიფების ეგრეთ განსპეტაკებად. |
ზედა | მცხ.მათე | ხოლო იესუ მოუწოდა მათ და ჰრქუა: უწყითა, რამეთუ მთავარნი წარმართთანი უფლებენ მათ ზედა, და დიდ-დიდნი ჴელმწიფებენ მათ ზედა? |
ზედა | მცხ.მათე | და აჰა ესერა ორნი ბრმანი სხდეს გზასა ზედა. და ვითარცა ესმა, ვითარმედ იესუ წარმოვალს, ჴმობდეს და იტყოდეს: შემიწყალენ ჩუენ, უფალო, ძეო დავითისო! |
ზედა | მცხ.მათე | და მოჰგუარეს ვირი იგი და კიცჳ მის თანა და დაასხეს მას ზედა სამოსელი, და დაჯდა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | ხოლო უმრავლესი იგი ერი დაუფენდა სამოსელსა მათსა გზასა ზედა, და სხუანი მოჰკაფდეს რტოებსა ხეთაგან და დაუფენდეს გზასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | ამათ იტყჳს უფალი: მოვიქცე სიონსა ზედა და დავემკჳდრო შორის იერუსალჱმსა და ეწოდოს იერუსალიმსა ქალაქი ჭეშმარიტი და მთასა უფლისა, ყოვლისა მპყრობელისასა, მთაჲ წმიდაჲ. |
ზედა | მცხ.ზაქ | ნეშტი სიტყჳსა უფლისაჲ ქუეყანასა შინა სედრაქს და დამასკისა მსხუერპლი მას მით, რამეთუ უფალი ზედა ხედავს კაცთა და ყოველთა ტომთა ისრაჱლისათა |
ზედა | მცხ.მათე | და რომელი დაეცეს ლოდსა მას ზედა, შეიმუსროს; და რომელსა ზედა დაეცეს, განანქრიოს იგი. |
ზედა | მცხ.ზაქ | იხილოს ასკალონმან და შეეშინოს და ღაზამა შეელმეს ფრიად და აკკარონმან, რამეთუ ჰრცხუენა ქმნილსა ზედა მისსა და წარწყმდეს მეფე ღაზით დ ასკალონი არდამკჳდრებულ იქმნნეს. |
ზედა | მცხ.ოსე | მით, რამეთუ ამან საშუალ ძმათა განწვალოს, მოაწიოს ცეცხლი, ქარი უფალმან უდაბნოჲთ მათ ზედა, და განაჴმნეს ძარღუნი მისნი და მოაოჴრნეს წყარონი მისნი. ამან განაჴმოს ქუეყანაჲ მისი და ყოველნი ჭურჭელნი გულისსათქმელნი მისნი. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და მოუგუარო სახლსა ჩემსა აღმართებაჲ, არა სიარულად, არცა კუალადქცევა, და არა მივიდეს მათ ზედა არღა მერმე მდევნელი; მით, რამეთუ აწ ვიხილე თვალთა მიერ ჩემთა. |
ზედა | მცხ.მათე | და განვიდეს მონანი იგი მისნი გზათა ზედა და შეკრიბეს ყოველი, რაოდენი პოეს ბოროტი და კეთილი. და აღივსო ქორწილი იგი მეინაჴითა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | მით, რამეთუ მოგირთხენ თავისა ჩემისა მშჳლდად იუდა, გარდაუცუ, ეფრემ, და აღვადგენ შვილთა შენთა, სიონ, შვილთა ზედა ელლენთასა და გამოგიძევ შენ, ვითარცა მახჳლსა მბრძოლისასა, |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ჰრქუეს მას: უწესობა არს ეგე, გჳთხარ ჩუენ. ჰრქუა მათ იუ: ესრე და ესრე მეტყოდა მე და მრქვა: ესრე იტყჳს უფალი, გცხე შენ მეფედ ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და წელსა მას მეათერთმეტესა იორამისასა, მეფისა მის ისრაჱლისასა, მეფობდა ოქოზია ზედა იუდასა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და წარავლინეს სახლისა მისგან და ქალაქისა მოხუცებულთა მათ და მამამძუძეთა და ჰრქუეს იუს: მონანი შენნი ვართ ჩუენ და, რაცა გჳბრძანოთ ჩუენ, ვყოთ და არა ვინ დავიდგინოთ ჩუენ ზედა მეფე, არამედ, რა-იგი სათნო იყოს შენ წინაშე, ვყოთ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და წარვიდა მიერ იუ და პოვა იონადაბ, ძე რექაბისი, წინაშე თჳსსა და აკურთხა იგი და ჰრქუა მას იუ: უკუეთუ არს გული შენი წრფელ, ვითარცა არს გული ჩემი შენდა მიმართ? და თქუა იონადაბ: არს. და ჰრქუა იუ: უკეთუ არს, მომეც მე ჴელი შენი. და მისცა ჴელი თჳსი, და აღისვა იგი თანა ეტლთა ზედა თჳსთა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ჰრქუა მას: მოვედ ჩემ თანა და იხილე შურისძიება ჩემი უფლისათჳს. და აღსვა იგი ეტლთა ზედა თჳსთა. |
ზედა | მცხ.მარკ | ხოლო იგინი დუმნეს, რამეთუ ურთიერთას იტყოდეს გზასა ზედა, ვითარმედ: ჩუენგანი ვინ-მე უდიდეს იყოს? |
ზედა | მცხ.მარკ | და შეიტკბობდა მათ და დაასხმიდა მათ ზედა ჴელთა და აკურთხევდა მათ. |
ზედა | მცხ.მარკ | ხოლო მოწაფეთა დაუკჳრდებოდა სიტყუასა ამას ზედა, ხოლო იესუ კუალად მიუგო და ჰრქუა მათ: რაოდენ ძნელ არს, რომელნი საფასეთა ესვენ, შესლვაჲ სასუფეველსა ღმრთისასა! |
ზედა | მცხ.მარკ | ხოლო იესუ მოუწოდა და ჰრქუა მათ: უწყითა, რამეთუ რომელნი-იგი ჰგონებედ მთავრად წარმართთა, უფლებედ მათ ზედა, და დიდ-დიდნი მათნი ჴელმწიფებედ მათ ზედა? |
ზედა | მცხ.მათე | რამეთუ შეკრიან ტჳრთი მძიმე და ძნიად სატჳრთავი და დასდვიან მჴართა ზედა კაცთასა, ხოლო მათ თითითაცა მათითა არა უნებნ შეძრვად იგი. |
ზედა | მცხ.მათე | უყუარს ზემოჯდომაჲ სერსა ზედა და პირველდაჯდომაჲ შესაკრებელსა შორის |
ზედა | მცხ.მათე | და მოკითხვაჲ უბანთა ზედა, და რაჲთა ხადოდიან კაცნი: რაბი, რაბი! |
ზედა | მცხ.მათე | და მამით ნუვის ხადით ქუეყანასა ზედა, რამეთუ ერთი არს მამაჲ თქუენი, რომელ არს ცათა შინა. |
ზედა | მცხ.მათე | ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ მიმოხუალთ ზღუასა ზედა და ჴმელსა, რაჲთა ჰყოთ ერთი ვინმე მწირ; და რაჟამს არნ, ჰყვით იგი ნაშობ გეჰენიისა ორ წილ თქუენსა. |
ზედა | მცხ.მათე | რაჲთა მოიწიოს თქუენ ზედა ყოველი სისხლი მართალი, დათხეული ქუეყანასა ზედა, სისხლითგან აბელ მართლისაჲთ, ვიდრე სისხლადმდე ზაქარიაჲსა, ძისა ბარუქისა, რომელი მოჰკალთ შორის ტაძრისა და საკურთხეველისა. |
ზედა | მცხ.მათე | ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მოიწიოს ესე ყოველი ნათესავსა ამას ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | იერუსალჱმ, იერუსალჱმ, რომელმან მოსწყჳდენ წინაწარმეტყუელნი და ქვაჲ დაჰკრიბე მოვლინებულთა შენ ზედა, რაოდენ-გზის ვინებე შეკრებაჲ შვილთა შენთაჲ, ვითარცა სახედ შეიკრიბნის მფრინველმან მართუენი თჳსნი ქუეშე ფრთეთა თჳსთა, და არა ინებეთ! |
ზედა | მცხ.მათე | ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: არა ჰხედავთა ამას ყოველსა? ამენ გეტყჳ თქუენ: არა დაშთეს აქა ქვაჲ ქვასა ზედა, რომელი არა დაირღუეს. |
ზედა | მცხ.მათე | რამეთუ აღდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა და მეუფებაჲ მეუფებასა ზედა, და იყვნენ სიყმილნი და სრვანი და ძრვანი ადგილად-ადგილად. |
ზედა | მცხ.მათე | და რომელი ერდოსა ზედა იყოს, ნუ გარდამოვალნ აღებად რასმე სახლისაგან თჳსისა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და მოიყვანეს კიცჳ იგი იესუჲსა. და დაასხეს მას ზედა სამოსელი მათი, და დაჯდა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | და მაშინ გამოჩნდეს სასწაული ძისა კაცისაჲ ცათა შინა, და მაშინ იტყებდენ ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი და იხილონ ძე კაცისაჲ მომავალი ღრუბელთა ზედა ცისათა ძალითა და დიდებითა მრავლითა. |
ზედა | მცხ.მათე | ეგრეცა თქუენ, ოდეს იხილოთ ესე ყოველი, უწყოდეთ, რამეთუ ახლოს არს, კართა ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | ამენ გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ ყოველთა ზედა მონაგებთა მისთა დაადგინოს იგი. |
ზედა | მცხ.მათე | ხოლო წარვიდა, რომელმან-იგი ხუთი ქანქარი მიიღო, აქმნია მას ზედა და შესძინა სხუაჲღა ხუთი ტალანტი. |
ზედა | მცხ.მათე | ჰრქუა მას უფალმან მისმან: კეთილ, მონაო სახიერო და სარწმუნოო! მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ; შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა. |
ზედა | მცხ.მათე | ჰრქუა მას უფალმან მისმან: კეთილ, მონაო სახიერო და სარწმუნოო! მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ; შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო მან რაჲ იხილა, შეძრწუნდა სიტყუასა მას მისსა ზედა და განიზრახვიდა: ვითარ-მე არს მოკითხვაჲ ესე? |
ზედა | მცხ.ლუკა | და მეუფებდეს სახლსა ზედა იაკობისსა საუკუნოდ, და სუფევისა მისისაჲ არა იყოს დასასრულ. |
ზედ | მცხ.ზაქ | განძჳნდა გულისწყრომაჲ ჩემი მწყემსთა ზედა და კრავთა ზედა მივიხილო, და ზედ მიიხილოს უფალმან ღმერთმან, ყოვლისა მპყრობელმან, სამწყსოსა მისსა, სახლსა იუდაჲსსა და დააწესნეს იგინი, ვითარცა ცხენნი მისნი შუენიერნი ბრძოლასა შინა. |
ზედ | მცხ.ზაქ | და მისგან ზედ მოიხილა, და მისგან განაწესა, და მისგან მშჳლდი გულისწყრომითი, და მისგან გამოვიდეს ყოველნი მდევნელნი მის შორის. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და იყვნენ, ვითარცა მებრძოლნი მთრგუნველნი თიჴასა გზათა ზედა ბრძოლასა შინა და განეწყუნენ, რამეთუ უფალი მათ თანა და სირცხჳლეულ იქმნენ აღმავალნი ცხენთა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | ამისთჳს არა ვერიდო არღა მერმე დამკჳდრებულთა ზედა ქუეყანისათა, - იტყჳს უფალი, - და, აჰა, მე მივსცემ კაცთა თითოეულსა ჴელთა მოყუსისა თჳსისასა და ჴელთა მეფისა თჳსისათა და დაჭრას ქუეყანა და არ განვარინო ჴელთაგან მათთაჲსა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და აღვიხუნე სამნი მწყემსნი თთუესა შინა ერთსა და დამძიმდეს სული ჩემი მათ ზედა, და რამეთუ სულნი მათნი მწუხარეობდეს ჩემდამო. |
ზედა | მცხ.მათე | და წარვიდა მცირედ და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა, ილოცვიდა და იტყოდა: მამაო ჩემო, უკუეთუ შესაძლებელ არს, თანა-წარმჴედინ ჩემგან სასუმელი ესე; ხოლო არა ვითარ მე მნებავს, არამედ ვითარცა შენ. |
ზედა | მცხ.ზაქ | მით, რამეთუ, აჰა, მე აღვადგინო მწყემსი წარმართი ქუეყანასა ზედა: მოკლებული არ მოიხილოს, და განბნეული არ მოიძიოს, და შემუსრვილი არ განკურნოს, და მრთელსა არა წარუმართოს და ჴორცნი რჩეულთანი შეჭამნეს და ფერჴნი მათნი გარდააქცინეს. |
ზედა | მცხ.ზაქ | ჵ, რომელნი ჰმწყსიან ამაოთა და დაუტევებენ ცხოვართა! მახჳლი მკლავსა ზედა მისსა და თუალნი მისნი მარჯუენესა მისსა. და მკლავნი მისნი განჴმობით განჴმეს და თუალი მისი მარჯუენე დამბრმალი დაბრმეს. |
ზედა | მცხ.ზაქ | ნეშტი სიტყჳსა უფლისა ისრაჱლსა ზედა, - იტყჳს უფალი, გარდამრთხმელი ცისაჲ და დამამყარებელი ქუეყანისაჲ და შემქმნელი სულისა კაცისასა მის შორის: |
ზედა | მცხ.ზაქ | მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, დავსცე ყოველი ცხენი განკრთომილებითა და აღმავალი მისი ცნობავნებულებითა. ხოლო სახლსა ზედა იუდაჲსსა განვახუნე თუალნი ჩემნი. და ყოველნი ცხენნი ერთანი დავსცნე დაბრმობითა. |
ზედა | მცხ.მათე | ხოლო იესუ ჰრქუა: მოყუასო, რომლისათჳსცა მოსრულ ხარ? მაშინ მოუჴდეს და დაასხნეს ჴელნი მათნი იესუს ზედა და შეიპყრეს იგი. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და იყოს მას დღესა შინა, ვიძიო მოსპობა ყოველთა წარმართთა მიმავალთა იერუსალჱმსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | მას ჟამსა ჰრქუა იესუ ერსა მას: ვითარცა ავაზაკსა ზედა გამოხუედით მახჳლითა და წათებითა შეპყრობად ჩემდალ დღითი-დღე თქუენ თანა ტაძარსა მას შინა ვჯედ და გასწავებდ, და არა შემიპყართ მე. |
ზედა | მცხ.ოსე | ვინ არს ბრძენ და გულისხმა-ყუნეს ესენი? გულისხმიერ და ცნეს ესენი მით? რამეთუ წრფელ არიან გზანი უფლისანი და მართალნი ვიდოდიან მათ ზედა, ხოლო უთნონი მოუძლურდენ მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და მივჰფინო სახლსა ზედა დავითისსა და დამკჳდრებულთა ზედა იერუსალიმისათა სული მადლისა, სიხარულისა და თანალმობისა და მოიხილონ ჩემდამო მის წილ, რომლისა მიმართ უგმირეს, და როკვიდეს და იტყებდენ მათ ზედა ტყებათა, ვითარცა საყუარელსა ზედა, და ილმონ ლმობა, ვითარცა პირმშოსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | მახჳლი აღდგებინ მწყემსსა ზედა ჩემსა და მამაცსა ზედა მოქალაქესა მისსა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: დაეც მწყემსი და განიბნინენ ცხოვარნი! და მივავლინო ჴელი ჩემი მწყემსთა ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | და აჰა ძრვაჲ იყო დიდი, რამეთუ ანგელოზი უფლისაჲ გარდამოჴდა ზეცით, მოვიდა და გარდააგორვა ლოდი იგი კარისა მისგან საფლავისა და დაჯდა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და შევკრიბნე ყოველნი წარმართნი იერუსალჱმსა ზედა ბრძოლად და წარიტყუენოს ქალაქი, და განიბძარნენ სახლნი, და დედანი შეიბილწნენ, და განვიდეს ნახევარი ქალაქისაჲ ტყუეობად, და ნეშტი ერისა ჩემისა არა მოისრნენ ქალაქისა მისგან. |
ზედა | მცხ.მარკ | და მრავალნი სამოსელსა მათსა დაუფენდეს გზასა ზედა, და სხუანი მოჰკაფდეს რტოთა ხეთაგან და დაუფენდეს გზასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და მას დღესა შინა გამოვიდეს წყალი მცოცხლი იერუსალჱმით, ნახევარი მისი ზღუასა ზედა პირველსა და ნახევარი ზღუასა ზედა უკანასკნელსა; ზაფხულსა შორის და არესა შორის იყოს ესრეთ. |
ზედა | მცხ.მათე | მოუჴდა მათ იესუ, ეტყოდა და ჰრქუა: მომეცა მე ყოველი ჴელმწიფებაჲ ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და იყოს უფალი მეფედ ყოველსა ზედა ქუეყანასა. მას დღესა შინა იყოს უფალი ერთ, და სახელი უფლისაჲ - ერთ, |
ზედა | მცხ.ზაქ | და ესე არს დაცემაჲ, რომლითა მოჰკუეთს უფალი ყოველთა ერთა, რაოდენთა განილაშქრეს იერუსალჱმს ზედა. და დადგნენ ჴორცნი მათნი დგომასაღა მათსა ფერჴთა ზედა მათთა, და თუალნი მათნი აღმოსცჳვენ ბუდეთაგან მათთა, და ენაჲ მათი დადნეს პირსა შინა მათსა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და იყოს მას დღესა შინა განკრთომაჲ უფლისაჲ დიდი მათ ზედა, და მოეკიდოს თითოეული ჴელსა მოყუსისა თჳსისასა, და თანშეათხზნას ჴელი მისი ჴელისა მათ მოყუსისა მისისაჲსა. |
ზედაცა | მცხ.ზაქ | ხოლო უკუეთუ ტომი ეგჳპტისა არა აღვიდეს, არცა მივიდეს მუნ, მათ ზედაცა იყოს დაცემაჲ, რომელი შეამთხჳოს უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან, ნათესავთა, რაოდენნიცა არა აღვიდენ დღესასწაულებად კარვის-დგმისა დღესასწაულსა. |
ზედა | მცხ.მალ | მიღებაჲ სიტყჳსა უფლისაჲსა ისრაჱლსა ზედა ჴელითა ანგელოზისა მისისაჲთა. |
ზედა | მცხ.მალ | ხოლო თქუენ შეაგინებთ მას თქუმისა მიერ თქუენისა: ტაბლაჲ უფლისაჲ მწიკულევანი არს და მას ზედა დაგებულნი ჭამადნი შეურაცხ არიან. |
ზედა | მცხ.ლუკა | მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა მას: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა, და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ; ამისთჳსცა შობილსა მას წმიდა ეწოდოს და ძე მაღლის. |
ზედა | მცხ.მალ | და წყეულ იყავნ კაცი, რომელი შემძლებელ იყოს, და იყოს სამწყსოსა შინა მისსა ვერძი, და აღთქუმაჲ მისი მას ზედა და დაუკლავს უფალსა განხრწნილი მათ, რამეთუ მეფე დიდი ვარ მე, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და სახელი ჩემი ზედსაჩინო არს წარმართთა შორის. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | წელსა ოცდამეათჩჳდმეტესა სუფევასა იოასისა, მეფისა იუდასისა, მეფობდა იოას, ძე იოაქაზისი, ზედა ისრაჱლსა სამარიას ათორმეტ წელ. |
ზედა | მცხ.ლუკა | რამეთუ მოხედნა სიმდაბლესა ზედა მჴევლისა თჳსისასა; რამეთუ აჰა ესერა ამიერითგან მნატრიდენ მე ყოველნი ნათესავნი; |
ზედა | მცხ.ლუკა | და წყალობაჲ მისი ნათესავითი ნათესავადმდე მოშიშთა მისთა ზედა; |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მოიყვანეს ყოველმან ერმან იუდისამან აზარია, ძე მისი, და იგი იყო ათექუსმეტისა წლისა ოდენ, და დაიდგინეს იგი მეფედ მათ ზედა მამისა მისისა წილ ამასიას. |
ზედა | მცხ.მარკ | მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: მიეცით კეისრისაჲ კეისარსა და ღმრთისაჲ ღმერთსა. და დაუკჳრდა ამას ზედა და წარვიდეს. |
ზედა | მცხ.დან | და ხილვანი თავისა ჩემისანი საწოლსა ჩემსა ზედა, ვხედევდ, და, აჰა, ხე შორის ქუეყანისა და სიმაღლე მისი მრავალ. |
ზედა | მცხ.მალ | არამედ უკუეთუ მომძულებელი განავლენ, - იტყჳს უფალი, ღმერთი ისრაჱლისაჲ, - და დაფაროს უთნოობაჲ გულისზრახვათა შენთა ზედა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და დაიცევით სულისა შორის თქუენისა და არდატევებულ იქმნეთ |
ზედა | მცხ.დან | ვხედევდ ხილვასა შინა ღამისასა სარეცელსა ზედა ჩემსა, და, აჰა, ირისე და წმიდაჲ ცით გამო გარდამოვიდა, |
ზედა | მცხ.ლუკა | და აჰა იყო კაცი იერუსალჱმს, რომლისა სახელი სჳმეონ. და კაცი ესე მართალი იყო და მოშიში უფლისაჲ და მოელოდა ნუგეშინის-ცემასა ისრაჱლისასა; და სული წმიდაჲ იყო მის ზედა. |
ზედა | მცხ.მალ | და მოვიყუანნე თქუენდამი მსჯავრისა მიერ და ვიყო მე მოწამე მსწრაფლ მწამლველთა ზედა, და მემრუშეთა ზედა, წამლვათა ზედა, და მრუშებათა ზედა, და მფუცავთა ზედა სახელისა ჩემისათა, ცრუსა ზედა, და დამაკლებელთა ზედა სასყიდელსა მოსასყიდლისასა, და მძლავრთა ზედა ქურივთასა, და დამქენჯნელთა ობოლთასა და განმდრეკელთა მსჯავრსა მწირისასა, და არმოშიშთა ჩემთა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, |
ზედა | მცხ.მათე | და ვითარცა დაჯდა პილატე საყდართა ზედა, მიუვლინა მას ცოლმან მისმან და ჰრქუა მას: არარაჲ ძეს შენი და მართლისა მაგის კაცისაჲ, რამეთუ მრავალი მევნო მე დღეს ჩუენებით მაგისთჳს. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იყო შიში დიდი ყოველთა ზედა გარემო მკჳდრთა მისთა; და ყოველთა მათ მთით კერძოთა ჰურიასტანისათა მიმოითქუმოდეს ყოველნი ესე სიტყუანი. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და დაიდვეს გულსა, რომელთა ესმოდა ესე, და იტყოდეს: რაჲ-მე იყოს ყრმაჲ ესე? და ჴელი უფლისაჲ იყოს მის ზედა. |
ზედა | მცხ.დან | ესე თანშეტყუება მისი, მეფე, და თანშეტყუება მაღლისა არს, რომელი მოიწია უფალსა ჩემსა ზედა მეფესა. |
ზედა | მცხ.დან | და შენ განგდევნონ კაცთაგან და მჴეცთა თანა ველურთა იყოს მკჳდრობა შენი. და თივასა, ვითარცა ზროხასა, გაჭამებდენ შენ და ცუარისაგან ცისა სხეული შენი შეიღებოს. და შჳდნი ჟამნი იცვალნენ შენ ზედა, ვიდრემდის სცნა, ვითარმედ უფალ არს მაღალი მეფობისა კაცთაჲსა და, რომლისაჲცა სთნდის, მისცის იგი. |
ზედა | მცხ.ლუკა | გამოჩინებად მათ ზედა, რომელნი სხენან ბნელსა შინა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, და წარმართებად ფერჴთა ჩუენთა გზათა მშჳდობისასა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | წელსა მას ოცდამეთურამეტესა აზარია მეფისა იუდასსა და მეფობდა ზაქარია, ძე იორობოამისი, ისრაჱლსა ზედა სამარიას ექუს თუჱ. |
ზედა | მცხ.დან | ესე ყოველნი მოიწინენ ნაბუქოდონოსორსა ზედა მეფისასა, |
ზედა | მცხ.დან | და კაცთაგან განგდევნონ შენ, და მჴეცთა თანა ველურთა იყოს მკჳდრობა შენი და თივასა, ვითარცა ზროხასა, გაჭამებდენ შენ, და შჳდნი ჟამნი იცვალნენ შენ ზედა, ვიდრე არა სცნა, ვითარმედ უფალ არს მაღალი მეფობასა კაცთაჲსა და, რომლისა სთნდეს, მისცემს მას. |
ზედა | მცხ.მათე | და მიუგო ყოველმან ერმან და ჰრქუეს: სისხლი მაგისი ჩუენ ზედა და შვილთა ჩუენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | მას ზედა მოუჴდა სალმანასარ, მეფე ასურასტანისა, და ემონა მას ოსეე და უძუღნობდენ მას მანანასა. |
ზედა | მცხ.მათე | მაშინ ერისაგანთა მათ მთავრისათა წარიყვანეს იესუ ტაძრად და შეკრიბეს მის ზედა ნათესავები იგი ყოველი. |
ზედა | მცხ.მათე | და ვითარცა ჯუარს-აცუეს იგი, განიყვეს სამოსელი მისი და განიგდეს წილი, რაჲთა აღესრულოს თქუმული იგი წინაჲწარმეტყუელისა მიერ, რომელსა იტყჳს: განიყვეს სამოსელი ჩემი მათ შორის და კუართსა ჩემსა ზედა განიგდეს წილი. |
ზედა | მცხ.მათე | და დასდვეს თავსა მისსა ზედა ბრალი მისი დაწერილი: ესე არს იესუ, მეუფე ჰურიათაჲ. |
ზედა | მცხ.მარკ | ხოლო ამისთჳს, რამეთუ აღდგენ მკუდარნი, არა აღმოგიკითხავსა წიგნსა მოსესსა, მაყულოვანსა ზედა ვითარ-იგი ღმერთი ეტყოდა მას და ჰრქუა: მე ვარ ღმერთი აბრაჰამისი, ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი? |
ზედა | მცხ.მარკ | მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ხედავა ამათ დიდ-დიდთა შენებულთა? არა დაშთეს ქვაჲ ქვასა ზედა, რომელი არა დაირღუეს. |
ზედა | მცხ.მარკ | რამეთუ აღდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა და მეუფებაჲ მეუფებასა ზედა, და იყვნენ ძრვანი ადგილ-ადგილ, და იყვნენ სიყმილნი და შფოთნი. ესე ყოველი დასაბამი სალმობათაჲ არს. |
ზედა | მცხ.მარკ | და რომელი ერდოსა ზედა იყოს, ნუ გარდამოვალნ სახიდ და ნუცა შევალნ აღებად რაჲსამე სახლისაგან თჳსისა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და მაშინ იხილონ ძე კაცისაჲ, მომავალი ღრუბელთა ზედა ძალითა და დიდებითა მრავლითა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და აჰა ანგელოზი უფლისაჲ დაადგრა მათ ზედა, და დიდებაჲ უფლისაჲ გამოუბრწყინდა მათ, და შეეშინა მათ შიშითა დიდითა. |
ზედა | მცხ.საქმ | არამედ მოიღოთ ძალი მოსლვასა სულისა წმიდისასა თქუენ ზედა, და იყვნეთ ჩემდა მოწამე იერუსალჱმს და ყოველსა ჰურიასტანსა და სამარიასა და ვიდრე დასასრულადმდე ქუეყანისა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარცა ხედვიდეს იგი ზეცად აღსლვასა მისსა, და აჰა-ესერა ორ კაც ზედა მოადგეს მათ სამოსლითა სპეტაკითა, |
ზედა | მცხ.საქმ | და ეჩუენნეს მათ განყოფანი ენათანი ვითარცა ცეცხლისანი, და დაადგრა თითოეულად კაცად-კაცადსა მათსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, და ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ, და კაცთა შორის სათნოებაჲ. |
ზედა | მცხ.საქმ | და მონათა ჩემთა ზედა და მჴევალთა ჩემთა ზედა მათ დღეთა შინა მივჰფინო სულისაგან ჩემისა და წინასწარმეტყუელებდენ. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვსცე ნიშებ ცათა შინა და სასწაულ ქუეყანასა ზედა, სისხლი და ცეცხლი და არმური კუამლისაჲ; |
ზედა | მცხ.ლუკა | და მიიქცეს და წარვიდეს მწყემსნი იგი, ადიდებდეს და აქებდეს ღმერთსა ამას ყოველსა ზედა, რომელი ესმა და იხილეს, ვითარცა-იგი ითქუნეს მათდა მიმართ. |
ზედა | მცხ.დან | მას ჟამსა გრძნობანი ჩემნი მოიქცეს ჩემდამო, და პატივად მეფობისა ჩემისა მოვედ, და შესახედავი ჩემი მოიქცა ჩემ ზედა, და მძლავრნი ჩემნი და დიდებულნი ჩემნი მეძიებდეს მე, და მეფობასა ჩემსა ზედა განვმტკიცენ, და სიდიდე უმეტესი მომემატა მე. |
ზედა | მცხ.დან | მას ჟამსა შინა გამოვიდეს თითნი ჴელისა კაცისანი და წერდეს პირისპრ ლამპრისა, საგოზელსა ზედა კედლისასა სახლისა მეფისაჲსა და მეფე ხედვიდა თითთა მათ ჴელისა მწერლისასა. |
ზედა | მცხ.საქმ | იცოდეს იგი, რამეთუ იგი იყო, რომელი ქველის-საქმისათჳს ზინ ბჭეთა თანა შუენიერთა ტაძრისათა. და აღივსნეს იგინი შიშითა და საკჳრველებითა, რომელი იქმნა მის ზედა. |
ზედა | მცხ.დან | და ღაღად-ყო მეფემან ძლიერად შეყუანება მოგუთა, ქალდეველთა, და ღაზარინელთა. მიუგო მეფემან და ჰრქუა ბრძენთა ბაბილონისათა, ვითარმედ: ყოველმან კაცმან, რომელმან წარიკითხოს ნაწერი ესე და თანშეტყუება მისი მაუწყოს მე, პორფირი შეიმოსოს და მანიაკი ოქროსაჲ ქედსა ზედა მისსა, და მესამედ მთავრობდეს მეფობასა შორის ჩემსა. |
ზედა | მცხ.დან | და მეფე ვალტასარ აღშფოთნა და შესახედავი მისი იცვალა მის ზედა და დიდებულნი მისნი შეშფოთნებოდეს. გ |
ზედა | მცხ.ლევ | და ქათამი იგი ცოცხალი სისხლსა მას ქათმისა დაკლულისასა წყალსა ზედა ცხოველსა. |
ზედა | მცხ.დან | და მე მესმა შენთჳს, ვითარმედ ძალ-გიც მსჯავრთა თანშეტყუებად და დაჴსნად საკრველთა. და აწ შემძლებელ თუ იქმნე წარკითხვად წერილისა ამის და თანშეტყუებასა მისსა უწყებად ჩემდა, პორფირი შეიმოსო და მანიაკი ოქროსაჲ იყოს ქედსა ზედა შენსა, და მესამედ ჰმთავრობდე მეფობასა შინა ჩემსა. ე |
ზედა | მცხ.დან | და რამეთუ იხილა მეფემან ირისე და წმიდაჲ გარდამომავალი ზეცისაგან, და თქუა: დაკაფეთ ხე და განხრწენით იგი, თჳნიერ მორჩი ძირთა მისთა ქუეყანისა შორის აცადეთ და საკრველისა მიერ რკინისა და რვალისაჲსა, და მწუანვილითა გარისაჲთა და ცუარისა მიერ ცისაჲსა სრულიად გუარიანობდეს, და მჴეცთა თანა ველურთა ნაწილი მისი, ვიდრე არა შჳდნი ჟამნი იცვალნენ მის ზედა. |
ზედა | მცხ.მარკ | ხოლო მათ დაასხნეს მას ზედა ჴელნი და შეიპყრეს იგი. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვიდრე ეტყოდეს-ღა იგინი ერსა მას, მოიწინეს მათ ზედა მღდელნი იგი და ერისთავი იგი ტაძრისაჲ მის და სადუკეველნი, |
ზედა | მცხ.ტიტე | რომელი-იგი მოჰფინა ჩუენ ზედა მდიდრად იესუ ქრისტეს მიერ, მაცხოვრისა ჩუენისა, |
ზედა | მცხ.მარკ | მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ვითარცა ავაზაკსა ზედა გამოხუედით თქუენ მახჳლებითა და წათებითა შეპყრობად ჩემთა. |
ზედა | მცხ.იერ | ქალაქთა შორის მთით კერძოთა და ქალაქთა სეფილაჲსთა და ქალაქთა ნაგევისათა, და ქუეყანასა შინა ბენიამენისსა, და გარემოჲსთა შორის იერუსალემისათა და ქალაქთა შორის იუდაჲსთა. მერმე წარჴდენ ცხოვარნი ჴელსა ზედა მრიცხველისასა, - თქუა უფალმან. |
ზედა | მცხ.ტიტე | სარწმუნო არს სიტყუაჲ; და მათთჳსცა მნებავს შენდა განმტკიცებად, რაჲთა ზრუნვიდენ კეთილთა საქმეთა ზედა დგომად მორწმუნენი ღმრთისანი: რამეთუ ესე არს კეთილ და სარგებელ კაცთა. |
ზედა | მცხ.დან | და კაცთაგან განიდევნა, და გული მისი მჴეცთა თანა მიეცა, და ვირთა თანა ველურთა მკჳდრობა მისი, და თივასა, ვითარცა ზროხასა, აჭამებდეს მას და ცუარისაგან ცისა სხეული მისი შეიღება, ვიდრეღა ცნა, ვითარმედ უფლებს ღმერთი მაღალი მეფობასა ზედა კაცთასა და, რომლისაცა უნდეს, მისცეს მას. |
ზედა | მცხ.ეფეს | რაჲთა აჩუენოს ჟამთა მათ მომავალთა გარდამატებული იგი სიმდიდრე მადლისა მისისაჲ სიტკბოებით ჩუენ ზედა ქრისტე იესუჲს მიერ. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო იგინი ამას ზედა უთქუმიდეს-ვე და განუტევნეს, რამეთუ ყოველნი ადიდებდეს ღმერთსა საქმისა მისთჳს. |
ზედა | მცხ.საქმ | რამეთუ შეკრბეს ჭეშმარიტად ქალაქსა ამას წმიდასა ძესა შენსა ზედა იესუს, რომელსა შენ სცხე, ჰეროდე და პონტიელი პილატე თესლებითურთ ერისა თანა ისრაჱლისა |
ზედა | მცხ.საქმ | და აწცა, უფალო, მოხედენ თქუმასა ამას მათსა ზედა და მოეც მონათა შენთა ყოვლითა განცხადებულებითა სიტყუად სიტყჳსა შენისა, |
ზედა | მცხ.დან | და სათნო იქმნა წინაშე დარიოს მეფისა და დაადგინნა სამეფოსა ზედა სატრაპესნი ასოცნი ყოფად იგინი ყოველსა შინა მეფობასა მისსა |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | რამეთუ შევირცხვინეთ თხოვად მეფისაგან შემწეობისათჳს მჴედრებისა, რათამცა განმარინნეს ჩუენ მტერთა ჩუენთაგან გზასა მას, ვარქუთ ჩუენ მეფესა მას ესრეთ, ვითარმედ: ჴელი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა შემწე არს ყოველთა, რომელნი ეძიებენ მას კეთილსა შინა, და ძლიერება მისი და რისხვა მისი ყოველთა ზედა არს, რომელთა დაუტევეს იგი |
ზედა | მცხ.საქმ | და ძალითა დიდითა ჰყოფდეს მოციქულნი წამებასა მას აღდგომისასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსსა. და მადლი დიდი იყო მათ ყოველთა ზედა, |
ზედა | მცხ.დან | და მეფემან დაადგინა იგი ყოველსა ზედა მეფობასა მისსა. და მეწესენი და სატრაპესნი ეძიებდეს პოვნად მიზეზსა ძჳნად დანიელისსა მეფობისაგან. და ყოველი მიზეზი და ცთომაჲ ვერ პოეს ძჳნად მისსა, რამეთუ სარწმუნო იყო. |
ზედა | მცხ.დან | და დანიელმან, ვითარცა ცნა, ვითარმედ დაიწერა რწმენაჲ, შევიდა სახიდ თჳსსა, და სარკმელნი განღებულ მისდა ქორედთა შორის მისთა დამართით იერუსალიმისა, და ჟამთა დღისათა სამთა იყო მოდრეკილ მუჴლთა ზედა მისთა და მლოცველ და აღმსაარებელ წინაშე ღმრთისა მისისა, ვითარცა იყვის მოქმედი წინაპარ. |
ზედა | მცხ.მარკ | და ჯუარს-აცუეს იგი და განიყოფდეს სამოსელსა მისსა და განიგდებდეს მას ზედა წილსა, ვინ-ძი რაჲ აღიღოს. |
ზედა | მცხ.მარკ | და ნიად განთიადსა მას ერთშაბათისასა მოვიდეს საფლავსა მას ზედა მერმეცა აღმოსლვასა ოდენ მზისასა. |
ზედა | მცხ.საქმ | ჰრქუა მას პეტრე: რაჲსათჳს ესრეთ შეითქუენით თქუენ განცდად სულსა უფლისასა? ანუ არა აჰა-ესერა ფერჴნი დამფლველთა ქმრისა შენისათანი კართა ზედა დგანან და განგიღონ შენცა? |
ზედა | მცხ.საქმ | და იყო შიში დიდი ყოველსა მას ზედა კრებულსა და ყოველთა, რომელთა ესმა ესე. |
ზედა | მცხ.საქმ | და დაასხნეს ჴელნი მათნი მოციქულთა ზედა და შესხნეს იგინი საპყრობილესა შინა დამარხვად ხვალისამდე. |
ზედა | მცხ.მარკ | გუელთა შეიპყრობდენ; დაღათუ სასიკუდინე რაჲმე სუან, არარაჲ ავნოს მათ; სნეულთა ზედა ჴელსა დასდებდენ, და განცოცხლდებოდიან. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ჰრქუა: არა მცნებით გამცენით თქუენ, რაჲთა არღარა ასწავებდეთ სახელითა ამით, და აჰა-ესერა აღგივსიეს იერუსალჱმი მოძღურებითა თქუენითა და გნებავს მოწევნად ჩუენ ზედა სისხლი კაცისაჲ ამის? |
ზედა | მცხ.საქმ | აწ გამოირჩიენით, ძმანო, კაცნი თქუნგანნი, რომელნი წამებულ იყვნენ შჳდნი, სავსენი სულითა წმიდითა და სიბრძნითა, რომელნი დავადგინნეთ საჴმარსა ამას ზედა, |
ზედა | მცხ.საქმ | და დაადგინნეს წინაშე მოციქულთა და ილოცეს, და დაასხნეს მათ ზედა ჴელნი მათნი. |
ზედა | მცხ.იუდა | ხოლო თქუენ, საყუარელნო, წმიდასა მას სარწმუნოებასა თქუენსა ზედა აღაშენებდით თავთა თქუენთა, სულითა წმიდითა ილოცევდით. |
ზედა | მცხ.საქმ | და აღძრნეს ერი იგი და მოხუცებულნი და მწიგნობარნი და ზედა მიადგეს და აღიტაცეს იგი და მოიყვანეს წინაშე კრებულისა, |
ზედა | მცხ.რომ | რამეთუ გამოჩინებად არს რისხვაჲ ღმრთისაჲ ზეცით ყოველსა ზედა უღმრთოებასა და სიცრუვესა კაცთასა, რომელთა ჭეშმარიტებაჲ სიცრუვით აქუნდა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და განარინა იგი ყოველთაგან ჭირთა მისთა და მოსცა მას მადლი და სიბრძნე წინაშე ფარაო მეფისა მეგჳპტელთაჲსა და დაადგინა იგი მთავრად ეგვიპტესა ზედა და ყოველსა ზედა სახლსა მისსა. |
ზედა | მცხ.ესთ | მეფე დიდი ასვირეოს, რომელ არს არტაქსექს, სპარსთა და უჟიკთა, რომელნი ხართ ინდოეთითგან ეთიოპამდე ასოცდაშვიდთა სოფელთა, მთავართა და ადგილის ნახპეტთა, მორჩილთა ჩუენთა, ამას მიგიწერთ: მრავალთა ზედა ვეუფლე თესლთა და დავიპყარ |
ზედა | მცხ.დაბ | და აკურთხნა იგინი ღმერთმან მეტყუელმან: აღორძნდით და განმრავლდით. და აღავსენით წყალნი ზღჳსანი. და მფრინველნი განმრავლდედ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და აკურთხნა იგინი ღმერთმან მეტყუელმან: აღორძნდით და განმრავლდით. და აღავსეთ ქუეყანაჲ და ეუფლენით მას. და მთავრობდით თევზთა ზღჳსათა, და მფრინველთა ცისათა, და ყოველთა პირუტყუთა, და ყოველსა ქვეყანასა და ყოველთა ქუეწარმავალთა, მავალთა ქვეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.საქმ | ვიდრემდის აღდგა სხუაჲ მეფე ეგჳპტესა ზედა, რომელმან არა იცოდა იოსები. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო რომელი-იგი ავნებდა მოყუასსა, აჭენა მას და ჰრქუა: ვინ დაგადგინა შენ მთავრად და მსაჯულად ჩუენ ზედა? |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და იყო წელსა მას მეოთხესა ეზეკია მეფისასა, იგი არს წელი მეშჳდე ოსესი, ძისა ელასი, მეფისა ისრაჱლისა, და მოვიდა სალმანასარ, მეფე ასურასტანისა ზედა სამარიასა და მოიცვა იგი. |
ზედა | მცხ.საქმ | ჰრქუა მას უფალმან: წარიჴადენ სანდალნი ფერჴთაგან შენთა, რამეთუ ადგილი ეგე, რომელსა ზედა სდგა, ქუეყანაჲ წმიდა არს, |
ზედა | მცხ.მათე | ხოლო იესუ მოუწოდა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ: მეწყალის ერი ესე, რამეთუ აჰა ესერა სამი დღე არს, და მელიან მე და არარაჲ აქუს, რაჲმცა ჭამეს; და განტევებაჲ მათი უზმთაჲ არა მნებავს, ნუუკუე დაცჳვენ გზასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | ხოლო სჭამდეთ ფრინველთა, რომელი ვალს ოთხითა, რომელთა ასხენ წვივნი უზეშთაეს ფერჴთა მისთა ხლდომად ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ებრ | ხოლო ვიეთი მოიწყინა ორმეოც წელ? ანუ არა რომელთა-იგი შესცოდესა, რომელთაჲ-იგი ძუალები დაცჳვა უდაბნოსა ზედა? |
ზედა | მცხ.საქმ | ამან გამოიყვანნა იგინი და ქმნა ნიშები და სასწაულები ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა და ზღუასა მას მეწამულსა და უდაბნოსა ზედა ორმეოც წელ. |
ზედა | მცხ.საქმ | მიაქცინა და მისცნა იგინი ღმერთმან მსახურებად ძალთა ცისათა, ვითარცა წერილ არს წიგნსა წინასწარმეტუელთასა: საკლველებსა ნუ და მსხუერპლებსა შესწირევდით ჩემდა უდაბნოსა ზედა ორმეოც წელ, სახლო ისრაჱლისაო? |
ზედა | მცხ.საქმ | კარავი იგი საწამებელი იყო მამათა ჩუენთა თანა უდაბნოსა ზედა, ვითარცა-იგი უბრძანა, რომელი-იგი ეტყოდა მოსეს საქმედ მისა მსგავსად ხატისა მის, რომელი-იგი ეტყოდა მოსეს საქმედ მისა მსგავსად ხატისა მის, რომელი-იგი ეხილვა, |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო მათ ვითარცა ესმოდა ესე, განიხერხებოდეს გულითა მათითა და იღრჭენდეს მის ზედა კბილთა მათთა. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო მათ ჴმითა მაღლითა ღაღად-ყვეს და ჴელნი ყურთა შეისხნეს და მიჰმართეს ერთბამად მის ზედა; |
ზედა | მცხ.საქმ | და შემოსეს სტეფანე კაცთა ღმრთის მოშიშთა და ყვეს ტყებაჲ დიდი მის ზედა. |
ზედა | მცხ.საქმ | მაშინ დაასხმიდეს ჴელთა მათ ზედა, და მიაქუნდა სული წმიდაჲ. |
ზედა | მცხ.საქმ | მიუგო სიმონ და ჰრქუა: ილოცეთ თქუენ ჩემთჳს უფლისა მიმართ, რაჲთა არა მოვიდეს ჩემ ზედა, რომელი-იგი თქუენ სთქუთ. |
ზედა | მცხ.საქმ | და მოქცეულ იყო და ჯდა იგი ეტლთა ზედა მისთა და იკითხვიდა წიგნსა ესაია წინასწარმეტყუელისასა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და აღდგა მეფე სუეტსა ზედა და დაუდვა მათ სჯული წიგნისა მისებრ სჯულისა, რომელ პოვა სახლსა უფლისასა წინაშე უფლისა, რათა ვიდოდიან იგინი გზასა უფლისასა და რათა იმარხვიდენ მცნებათა მისთა და სამართალთა მისთა და ბრძანებათა მისთა ყოვლითა გულითა და ყოვლითა სულითა მათითა ყოფად სიტყუათა მათ სჯულისათა, დაწერილსა წიგნსა შინა სჯულისასა, და დადგა ყოველი იგი ერი შჯულსა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და საკურთხეველები იგი, რაოდენი იყო ერდოებსა ზედა ქორებისასა, რაჲ ქმნნეს მეფეთა იუდასთა და საკურთხეველები, რომელ ქმნნა მანასე ორთა მათ ეზოთა სახლისა უფლისაჲთა, დაარღჳა იგი მეფემან და აღიღო იგი მიერ, და გარდმოიღო და შემუსრა იგი და დასთხია მიწა იგი მათი ჴევსა მას კედრონისასა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარცა მი-ოდენ-ვიდოდეს მგზავრ, მოვიდეს წყალსა ერთსა ზედა და ჰრქუა საჭურისმან მან: აჰა წყალი, რაჲღა ყენება არს ჩემდა ნათლის-ღებად? |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარცა აღმოჴდეს წყლით, სული წმიდაჲ მოვიდა საჭურისსა მას ზედა; და სულმან უფლისამან წარიტაცა ფილიპე და მერმე არღარა იხილა იგი საჭურისმან მან, და ვიდოდა გზასა თჳსსა სიხარულით. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო სავლე უფროჲსად განრისხნებოდა და სავსე იყო გულის წყრომითა და კლვითა მოწაფეთა მათ ზედა უფლისათა, მოუჴდა მღდელთ მოძღუარსა მას |
ზედა | მცხ.საქმ | და იხილა მან ჩუენებით კაცი სახელით ანანია, რომელი შევიდა და დაასხნა ჴელნი მას ზედა, რაჲთა აღიხილნეს. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ჰრქუა ელიაკიმ, ძემან ქელიკიასმან, და სომნა და იოაქა, რაფსაკს: მეტყოდე მონათა შენთა ასურებრ და ნუ ეტყჳ ურიაებრ ყურთა ერისა მაგის, რომელნი დგანან ზღუდესა მაგას ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და იყო, მეცხრესა წელსა მეფობასა მისსა თუესა მეოთხესა, ათსა მის თჳსასა, მოვიდა ნაბოქოდონოსორ, მეფე ბაბილოვანისა, და ყოველი ერი მისი იერუსალჱმად და გარემოადგა მას და აშენა მას ზედა ზღუდე გარემო. |
ზედა | მცხ.დან | და შემდგომად შჳდეულისა სამეოცდაორთა მოისპოს ცხებაჲ და მსჯავრი არა იყოს მას შინა, და ქალაქი და წმიდაჲ განიხრწნას წინამძღუარისა თანა მომავალისა და მოიკუეთნენ წყლითრღუნასა შინა და ვიდრე დასასრულამდე ბრძოლისა შემოკლებულისა დააწესნეს უჩინოქმნულებად, და განაძლიეროს აღთქმაჲ მრავალთაჲ შჳდეულსა ერთსა და ნახევარსა შორის შჳდეულისასა დააცხროს მსხუერპლისსაცავი და მსხუერპლი შესაწირავი და ფრთესა ზედა დააწესოს უჩინოქმნისაგან და ვიდრე აღსასრულისამდე და სწრაფისა დააწესოს უჩინოქმნასა ზედა. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო ბარნაბა წარმოიყვანა იგი და მოჰგუარა მოციქულთა და უთხრა მათ, ვითარ-იგი გზასა ზედა იხილა უფალი და რამეთუ ეტყოდა მას და ვითარ-იგი დამასკეს შინა განეცხადა სახელითა იესუჲსითა. |
ზედა | მცხ.რომ | ჭირი და იწროებაჲ ყოველსა ზედა სულსა კაცისასა, მოქმედსა ბოროტისასა, ჰურიასა პირველად და მერმე წარმართსა! |
ზედა | მცხ.რომ | უკუეთუ შენ ჰურიაჲ სახელ-გედების, და განისუენებ შჯულსა ზედა და იქადი ღმრთისა |
ზედა | მცხ.რომ | აწ უკუე ნეტარებაჲ ესე წინადაცუეთილებასა ზედა არსა ანუ წინადაუცუეთილებასაცა? რამეთუ ვიტყჳთ, ვითარმედ: შეერაცხა აბრაჰამს სარწმუნოებაჲ იგი მისი სიმართლედ. |
ზედაჲთ | მცხ.დან | და ზედაჲთ მათსა მეწესენი სამნი და იყო დანიელ ერთი მათგანი, რაჲთა მათ მისცემდენ სატრაპესნი სიტყუასა, და არა შფოთებდეს მეფე. |
ზედა | მცხ.დან | მაშინ მეფესა ვითარცა ესმა სიტყუა, ფრიად შეწუხნა მის ზედა და დანიილისათჳს იღუწიდა, ვითარ განარინოს იგი, და ვიდრე მწუხრამდე ღუაწლსა შინა იყო განრინებად მისსა. |
ზედა | მცხ.დან | და მოიღეს ლოდი დიდი და დასდვეს პირსა ზედა მღჳმისასა. და დაჰბეჭდა მეფემან ბეჭდისა მიერ მისისა და ბეჭდისა მიერ დიდებულთა მისთაჲსა, რაჲთა არ შეიცვალოს საქმე დანიელის ზედა. |
ზედა | მცხ.დან | მაშინ მეფე მრავლად მხიარულ იქმნა მის ზედა და დანიილისი თქუა აღმოყვანება მღჳმისაგან. და აღმოყვანებულ იქმნა დანიილ მღჳმით. და ყოველი განხრწნილება არა იპოვა მის თანა, რამეთუ ჰრწმენა ღმრთისა მიმართ მისისა. |
ზედა | მცხ.დან | შეეწევის, და იჴსნის და იქმს სასწაულთა და ნიშთა ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, რომელმან იჴსნა დანიილი პირისაგან ლომთასა. |
ზედა | მცხ.დან | პირველსა შინა წელსა ვალტასარ მეფისა ქალდეველთაჲსსა ძილისშორისი იხილა დანიელ, და ხილვაჲ თავისა მისისა საწოლსა ზედა მისსა. და ძილისშორისი დაწერა დასაწყისი სიტყუათა მისთაჲ და მიმგებელმან თქუა: |
ზედა | მცხ.იოვ1 | და აწ, შვილნო, ეგენით მას ზედა, რაჲთა, რაჟამს გამოცხადნეს, გუაქუნდეს კადნიერებაჲ და არა მრცხუენეს მისგან მოსლვასა მას მისსა. |
ზედა | მცხ.დან | პირველი - ვითარცა ლომაჲ, და ფრთენი, ვითარცა არწივისანი. ვხედევდ, ვითარმედ მოეფხურნეს ფრთენი მისნი, და აღღებულ იქმნა ქუეყანით, და ფერჴთა ზედა კაცისათა დადგა და გული კაცისაჲ მოეცა მას. |
ზედა | მცხ.დან | და, აჰა, მჴეცი სხუაჲ, მსგავსი დათჳსა, და ნაწილსა ერთსა ზედა დადგა, და სამნი გუერდნი პირსა შორის მისსა საშუალ კბილთა მისთა, და ესრეთ ეტყოდეს მას: აღდეგ, ჭამენ ჴორცნი მრავალნი! |
ზედა | მცხ.დან | და თქუა: ესე მჴეცი მეოთხე მეფობაჲ მეოთხე იყოს ქუეყანასა ზედა, რომელი ზეშთა იყოს ყოველთა მეფობათა, და შეჭამოს ყოველი ქუეყანაჲ, და დათრგუნოს იგი, და დაჭრას იგი. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და თქუა ჩემდა მომართ: ესე წყევაჲ გამომავალი პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა მით, რამეთუ ყოველი მპარავი ამისგან ვიდრე სიკუდიდმდე შურისძიებულ იქმნეს. და ყოველი ცრუფიცი ამისგან ვიდრე სიკუდიდმდე შურისძიებულ იქმნეს. |
ზედა | მცხ.იაკ | ხოლო უკუეთუ შური მწარე გაქუნდეს და ჴდომაჲ გულთა შინა თქუენთა, ნუ იქადით და სტყუით ჭეშმარიტებასა ზედა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და აღდგა პეტრე და წარვიდა მათ თანა; რომელი ვითარცა მივიდა აღიყვანეს ქორსა მას ზედა. და გარე მოადგა მას ქურივები იგი, ყოველნი ტიროდეს და უჩუენებდეს კუბასტებსა და სამოსლებსა, რაოდენსა იქმოდა, მათ თანა რაჲ იყო ტაბითა. |
ზედა | მცხ.იერ | და იყვნეს ბროწეულნი ოთხმეოცდაათექუსმეტ კერძოსა ერთსა, და იყვნეს ყოველნი ბროწეულნი ას ბადესა ზედა გარემოჲს. |
ზედა | მცხ.საქმ | რამეთუ შეემშია და უნდა პირისა ჴსნაჲ. და ვიდრე იგინი უმზადებდეს მას, იყო მის ზედა განკჳრვებაჲ, |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარ-იგი განიზრახვიდა პეტრე გულსა თჳსსა, ვითარმედ რაჲ-მე იყოს ხილვაჲ ესე, რომელი ეჩუენა მას, და აჰა-ესერა კაცნი იგი, რომელნი კორნელეოსისგან მოვლინებულ იყვნეს, იკითხვიდეს სახლსა სიმონისსა და მოვიდეს და დადგეს ბჭეთა ზედა მისთა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და იყო ორმეოცსა მას დღესა და ორმეოცსა მას ღამესა, რაჟამს მომცნა მე უფალმან ორნი იგი ფიცარნი ქვისანი, რომელსა ზედა დაწერილ იყო შჯული იგი, |
ზედა | მცხ.ტობ | იდგა შიშსა ზედა ღმრთისასა და არა დრტჳნვიდის და მადლობდა ღმერთსა ყოველთა დღეთა ცხორებისა თჳსისათა. |
ზედა | მცხ.იაკ | აბრაჰამ, მამაჲ ჩუენი, არა საქმეთაგან განმართლდაა, რამეთუ შეწირა ისაკი, ძე თჳსი, საკურთხეველსა ზედა? |
ზედა | მცხ.დან | და მოუჴედ ერთსა მდგომარეთაგანსა და სიმკაცრესა ვეძიებდ მისგან ამათ ყოველთა ზედა, და მითხრა მე სიმკაცრე და თანშეტყუება სიტყუათაჲ მაუწყა მე: |
ზედა | მცხ.დან | ესე მჴეცნი დიდნი ოთხნი - ოთხნი მეფობანი აღდგენ ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | მცხ.რომ | ამისთჳს, ვითარცა-იგი ერთისა მის კაცისათჳს ცოდვაჲ სოფლად შემოჴდა და ცოდვისა ძლით - სიკუდილი, და ესრეთ ყოველთა კაცთა ზედა სიკუდილი მოიწია, რომლითა ყოველთა შესცოდეს. |
ზედა | მცხ.დან | და ვიხილე ხილვასა შინა, და იქმნა ხედვასა შინა ჩემსა. და ვიყავ მე შობიბორისასა ტაძარსა, რომელ არს სოფელსა ელამისასა, და ვხედევდ ხილვასა შინა. და ვიყავ უბალსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იაკ | აწ უკუე თქუენცა, მდიდარნო, ტიროდეთ და გოდებდით უბადრუკებათა მათთჳს თქუენ ზედა მომავალთა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | ამისთჳს, ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: მოვიქცე იერუსალჱმსა ზედა მოწყალებისა მიერ და სახლი ჩემი აღეშენოს მის შორის, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და საზომი განემარტოს მერმე იერუსალჱმსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იაკ | უძლურ თუ ვინმე არს თქუენ შორის, მოუწოდენ ხუცესთა ეკლესიისათა და ილოცონ მის ზედა და სცხონ მას ზეთი სახელითა უფლისაჲთა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | განრისხნა უფალი მამათა თქუენთა ზედა რისხვითა დიდითა |
ზედა | მცხ.ლუკა | და ამან მიიქუა იგი მკლავთა თჳსთა ზედა და აკურთხევდა ღმერთსა და თქუა: |
ზედა | მცხ.ლუკა | ნათელი გამობრწყინვებად წარმართთა ზედა და დადებად ერისა შენისა ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იყვნეს იოსებ და დედაჲ მისი დაკჳრვებულ სიტყუათა მათ ზედა მისთჳს. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და ვითარცა აღასრულეს მის ზედა ყოველივე მსგავსად შჯულისა უფლისა, მოიქცეს და წარვიდეს გალილეად, ქალაქად თჳსა – ნაზარეთად. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო ყრმაჲ იგი აღორძნდებოდა და განმტკიცნებოდა სულითა და აღივსებოდა სიბრძნითა, და მადლი ღმრთისაჲ იყო მის ზედა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ჩუენ მოწამე ვართ ყოველთათჳს, რომელნი ქმნნა სოფელსა მას ჰურიასტანისასა და იერუსალჱმს შინა, რომელცა-იგი მოკლეს დამოკიდებითა ძელსა ზედა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვიდრე-იგი იტყოდა-ღა პეტრე სიტყუათა ამათ, მოვიდა სული წმიდაჲ და დაადგრა ყოველთა ზედა, რომელთა ესმოდა სიტყუაჲ იგი, |
ზედა | მცხ.საქმ | და დაუკჳრდა წინა-დაცუეთილებისაგანთა მორწმუნეთა, რაოდენნი-იგი შევიდეს პეტრეს თანა, რამეთუ წარმართთაცა ზედა ნიჭი იგი სულისა წმიდისაჲ მიფენილ არს, |
ზედა | მცხ.იოან | და მე არა ვიცოდე იგი, არამედ რომელმან მომავლინა მე ნათლის-ცემად წყლითა, მან მრქუა მე: რომელსა ზედა იხილო სული გარდამომავალი და დადგრომილი მის ზედა, იგი არს, რომელმან ნათელ-გცეს სულითა წმიდითა. |
ზედა | მცხ.იობ | შიშითა და ოხრითა ღამისათა დაეცის შიში კაცთა ზედა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარცა ვიწყე მე სიტყუად, მოვიდა სული წმიდაჲ მათ ზედა, ვითარცა-იგი ჩუენ ზედა პირველად. |
ზედა | მცხ.იოან | და წამა იოვანე და თქუა, რამეთუ: ვიხილე სული ღმრთისაჲ ვითარცა ტრედი გარდამომავალი ზეცით, და დაადგრა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და თუ სიყმილი იყოს ქუეყანასა ზედა, გინა თუ სიკუდილი, ანუ თუ ცეცხლითა მოწვაჲ, ანუ თუ მგრაგნელი, გინა თუ მკალი, ანუ თუ გესლი, ანუ თუ აჭირვებდეს მტერი ერთსა ქალაქთაგანსა და ყოველი განსაცდელი და ყოველი სალმობაჲ და ყოველი შესამთხუეველი და ყოველი თხოვა |
ზედა | მცხ.საქმ | და აღდგა ერთი მათგანი, რომელსა სახელი ერქუა აღაბოს, რომელი-იგი აუწყებდა სულითა წმიდითა, ვითარმედ: სიყმილი დიდი ყოფად არს ყოველსა ზედა სოფელსა, რომელი-იგი იყო დღეთა მათ კლავდის კეისრისათა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დედაკაცი რომელი იყოს წიდოვანებასა შინა მისსა და წიდოვნებაჲ იგი იყოს მის თანა, შჳდ დღე იყოს ჯდომასა მას მისსა ზედა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და აჰა ანგელოზი უფლისაჲ ზედა მოადგა, და ნათელი გამობრწყინდა სახლსა მას შინა, და სცა გუერდსა პეტრესსა, და განაღჳძა იგი და ჰრქუა მას: აღდეგ ადრე. და დასცჳვეს ჯაჭუნი იგი ჴელთაგან მისთა. |
ზედა | მცხ.დან | მაშინ თქუა მეფემან: რაჲთა დაამტკიცონ ყოველთა დამკჳდრებულთა ყოვლისა ქუეყანისათა ღმერთი დანიელისი, რამეთუ იგი არს მაცხოვარი და მოქმედი ნიშებთა საკჳრველთა ქუეყანასა ზედა, რომელმან განარინა დანიელ მღჳმისაგან ლომთასა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარცა იცნა ჴმაჲ იგი პეტრესი, სიხარულითა არა განუღო მას კარი, არამედ შინა შერბიოდა და უთხრა, ვითარმედ: პეტრე კართა ზედა დგას. |
ზედა | მცხ.იაკ | ელია კაცივე იყო მსგავსი ჩუენი და ლოცვაჲ ილოცა არა წჳმად, და არა წჳმა ქუეყანასა ზედა სამ წელ და ექუს თუე, |
ზედა | მცხ.საქმ | და დღესა ერთსა დაწესებულსა ჰეროდე შეიმოსა სამოსელი სამეუფოჲ და დაჯდა საყდარსა ზედა და ზრახვიდა მათდა მიმართ. |
ზედა | მცხ.საქმ | მაშინ იმარხეს და ილოცეს და დაასხნეს მათ ზედა ჴელნი მათნი და განუტევნეს. |
ზედა | მცხ.საქმ | და აწ ესერა ჴელი უფლისაჲ შენ ზედა, და იყო შენ ბრმა და შენ ხედვიდე მზესა ვიდრე ჟამადმდე. და მეყსეულად დაეცა მის ზედა არმური და ბნელი, და მიმოვიდოდა და იძიებდა მძღუარსა. |
ზედა | მცხ.საქმ | მაშინ ვითარცა იხილა ანთჳპატმან მან, რაჲ-იგი იქმნა, ჰრწმენა განკჳრვებულსა მოძღურებასა მას ზედა უფლისასა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ზრდიდა მათ უდაბნოსა ზედა ორმეოცისა წლისა ჟამთა, |
ზედა | მცხ.იობ | გამოაცხადენ ცამან უსჯულოებაჲ მისი, ქუეყანაჲ აღიძარნ მის ზედა. |
ზედა | მცხ.საქმ | იხილეთ, ნუუკუე მოიწიოს თქუენ ზედა თქუმული იგი წინაწარმეტყუელთა შინა, ვითარმედ: |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარცა განუტევეს კრებული იგი, მისდევდეს მათ მრავალნი ჰურიათაგანნი და მორწმუნეთა მათ მწირთაგანნი პავლეს და ბარნაბას, ხოლო იგინი ეტყოდეს მათ და არწმუნებდეს მტკიცედ დადგრომად მადლსა მას ზედა ღმრთისასა. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო ჰურიათა მათ განარისხნეს მსახურნი იგი დედანი აზნაურნი და მთავარნი იგი მის ქალაქისანი, და აღადგინეს დევნაჲ პავლეს და ბარნაბაჲს ზედა და განდევნნეს იგინი საზღვრით მათით. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო მათ განიყარეს მტუერი ფერჴთა მათთაჲ მათ ზედა და მივიდეს იკონიად. |
ზედა | მცხ.იოვ1 | და ჩუენ ვცნათ და გურწმენა სიყუარული, რომელი აქუს ღმერთსა ჩუენდა მომართ. ღმერთი სიყუარული არს და რომელი ეგოს სიყუარულსა ზედა, ღმერთი მის თანა ჰგიეს და იგი ღმრთისა თანა. |
ზედა | მცხ.იოვ1 | შიში არა არს სიყუარულსა თანა, არამედ სრულმან სიყუარულმან გარე განდევნის შიში, რამეთუ შიშსა ტანჯვაჲ აქუს, ხოლო მოშიში იგი არა სრულ არს სიყუარულსა ზედა. |
ზედა | მცხ.დან | და აღდგეს ძალი მისი და გული მისი მეფესა ზედა სამხრისასა ძალისა მიერ დიდისა, და მეფემან სამხრისამან შეამტკიცოს ბრძოლაჲ ძალისა მიერ დიდისა და ძლიერისა ფრიად, და ვერ დადგეს, რამეთუ სიტყუედ მას ზედა გულისსიტყვათა, |
ზედა | მცხ.სჯლ | და გაკურთხოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, ვითარცა-იგი გეტყოდა შენ და ავასხებდე ნათესავთა მრავალთა, ხოლო შენ არა ავასხებდე და ჰმსთავრობდე შენ ნათესავთა შორის მრავალთა, ხოლო შენ ზედა არავინ მთავრობდეს. |
ზედა | მცხ.პეტრ1 | რომელნი შეჰბრკოლდებიან სიტყუასა მას ურჩებითა, რომელსაცა ზედა დაესხნეს. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო რომელნი ურწმუნონი ჰურიანი იყვნეს, აღაზრზინნეს და განაბოროტნეს სულნი წარმართთანი ძმათა ზედა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | რათა მოაწიოს უფალმან სიცრუვისა მისთჳს მისისა სამეოცდათთა მათთჳს ძეთა იერობოალისთა და სისხლი იგი მათი დაკრებად აბიმელექის ზედა, ძმისა მათისა, რამეთუ მოსრნა იგინი. |
ზედა | მცხ.იოელ | ვითარცა ჴმა ეტლებისა, თხემებსა ზედა მთათასა ვლდებოდიან და ვითარცა ჴმა ალისა ცეცხლისაჲ, რომელი შესჭამნ ლერწამსა. და ვითარცა ერი მრავალი, ძლიერნი განწყობილნი მბრძოლობად. |
ზედა | მცხ.საქმ | ჰრქუა მას დიდითა ჴმითა: შენ გეტყჳ სახელითა უფლისა იესუ ქრისტესითა, აღდეგ ფერჴთა შენთა ზედა მართლ. და აღიხილნა და იწყო სლვად. |
ზედა | მცხ.სიბრ | რამეთუ წმიდა სული სწავლისა ევლტინ ზაკუასა და განეშორის ზრახვათაგან უგულისჴმოთა, ემხილის, მო-რა-იწიის მის ზედა სიცრუჱ, |
ზედა | მცხ.საქმ | და განამტკიცებდეს სულსა მოწაფეთასა და ჰლოცვიდეს მათ, რაჲთა მტკიცედ დგენ სარწმუნოებასა ზედა, და ვითარმედ: მრავლითა ჭირითა ჯერ-არს ჩუენდა შესლვაჲ სასუფეველსა ღმრთისასა. |
ზედა | მცხ.ეკლ | მე, ეკლესიატე, ვიყავ მეფე ისრაჱლსა ზედა, იერუსალიმს |
ზედა | მცხ.ივდ | და ჰრქუა მას ოზია: ყოველი, რომელი სთქუა გულითა სახიერითა, იტყოდე. და არა ვინ არს, რომელი წინააღუდგეს სიტყუასა შენსა, რამეთუ არა ხოლო დღეს სიბრძნე შენი ცხად არს, არამედ პირველითგან იცის ყოველმან ერმან გულისხმის-ყოფა შენი, რამეთუ კეთილ არს ქმნილება გულისა შენისა, არამედ ერსა ამას შეეწყურა ფრიად და გუაიძულეს სიტყუად, ვითარცა-იგი ვეტყოდე მათ, და მოაწიეს ჩუენ ზედა ფიცი, რომელსა ვერ გარდავჴედით. |
ზედაცა | მცხ.რომ | არამედ სუფევდა სიკუდილი ადამისითგან ვიდრე მოსესადმდე და მათ ზედაცა, რომელთა-იგი არა ეცოდა მსგავსად გარდასლვისა მის ადამისა, რომელი-იგი არს სახე მერმეთა მათ ჟამთაჲ. |
ზედა | მცხ.რომ | ვითარცა-იგი ერთისა მის შეცოდებისაგან ყოველთა კაცთა ზედა დასაშჯელად, ეგრეცა ერთისა მის სიმართლისათჳს ყოველთა კაცთა ზედა განსამართლებელად ცხორებისა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | შესძინა ესეცა მას ყოვლისა ზედა და შეაყენა იოვანე საპყრობილესა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და გარდამოჴდა სული წმიდაჲ ჴორციელითა ხილვითა, ვითარცა ტრედი, მის ზედა; და ჴმაჲ იყო ზეცით და თქუა: შენ ხარ ძე ჩემი საყუარელი, შენ სათნო-გიყავ. |
ზედა | მცხ.პეტრ1 | დაემორჩილენით უკუე ყოველსავე კაცობრივსა დაბადებულსა უფლისათჳს: გინა თუ მეფესა, რამეთუ ყოველთა ზედა არს; |
ზედა | მცხ.საქმ | აწ უკუე რაჲსათჳს გამოსცდით ღმერთსა დადებად უღლისა ქედსა ზედა მოწაფეთასა, რომლისა-იგი ვერცა მამათა ჩუენთა, ვერცა ჩუენ შეუძლეთ ტჳრთვად? |
ზედა | მცხ.საქმ | რაჲთა გამოიძიონ ნეშტთა კაცთა უფალი და ყოველთა წარმართთა, რომელთა ზედა წოდებულ არს სახელი ჩემი მათ ზედა, თქუა უფალმან, |
ზედა | მცხ.საქმ | და ესე განცხადებულ იქმნა ყოველთა მიმართ ჰურიათა და წარმართთა, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს ეფესოს. და დაეცა შიში დიდი მათ ყოველთა ზედა და განდიდნებოდა სახელი უფლისა იესუჲსი. |
ზედა | მცხ.პეტრ1 | რომელმან ცოდვანი ჩუენნი აღიხუნა ჴორცითა თჳსითა ჯუარსა ზედა, რაჲთა ცოდვათა განვეშორნეთ და სიმართლით ვცხონდებოდით, რომლისა-იგი წყლულებითა განიკურნენით. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო მოქალაქეთა მისთა სძულდა იგი და მიავლინნეს მოციქულნი შემდგომად მისა და ჰრქუეს მას: არა გუნებავს მაგისი მეუფებაჲ ჩუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.საქმ | რამეთუ ჯერ-უჩნდა სულსა წმიდასა და ჩუენცა, რაჲთა არარაჲ უმეტესი ტჳრთი დავდვათ თქუენ ზედა, გარნა რომელნი-ესე სასწრაფო არიან: |
ზედა | მცხ.პეტრ1 | რამეთუ თუალნი უფლისანი მართალთა ზედა და ყურნი მისნი ლოცვასა მათსა ზედა, ხოლო პირი უფლისაჲ მოქმედთა ზედა ძჳრისათა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარცა აღმოიკითხეს, განიხარეს ნუგეშინის-ცემასა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ივდ | რამეთუ აწ არს ჟამი შეწევნისა სამკჳდრებელისა შენისა და საქმისა ამის განზრახვისა ჩემისა, მოსრვად მტერთა ჩემთა, რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა. განმაძლიერე მე, ღმერთო ისრაჱლისაო, ამას დღესა! |
ზედა | მცხ.ივდ | და განვიდეს ორნივე ბჭეთა ქალაქისათა ბეტულასათა პოვნეს, ზედამდგომელად მას ზედა ოზია და მოხუცებულნი ქალაქისანი ქარბი და ქარმი. |
ზედა | მცხ.რომ | რაჲ-მე უკუე ვთქუათ აწ? და-მე-ვადგრეთა ცოდვასა მას ზედა, რაჲთა მადლი განმრავლდეს? ნუ იყოფინ! |
ზედა | მცხ.იოვ1 | ვიცით, რამეთუ ღმრთისაგან ვართ და ყოველი სოფელი ბოროტსა ზედა დგას. |
ზედა | მცხ.გამოც | ხოლო თქუენ გეტყჳ, სხუათა მაგათ, რომელნი ხართ თჳატირას შინა, რომელთა არა გაქუს სწავლაჲ ესე, რომელთა არა გიცნობიან სიღრმენი ეშმაკისანი, ვითარ იტყჳან, არღარა მოვაწიო თქუენ ზედა სხუაჲ სიმძიმე. |
ზედა | მცხ.საქმ | და შეკრბებოდა ერი მათ ზედა. და ერისთავთა მათ მოაპეს სამოსელი მათი და უბრძანეს კუერთხითა ცემაჲ. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარ მრავალი წყლულებაჲ დასდვეს მათ ზედა, შესხნეს იგინი საპყრობილესა, და ამცნეს საპყრობილისა მცველსა მას კრძალულად დაცვაჲ მათი; |
ზედა | მცხ.ლუკა | და მოიყვანა იგი იერუსალჱმდ და დაადგინა იგი ფრთესა მას ზედა მის ტაძრისასა და ჰრქუა მას: უკუეთუ ძე ხარ ღმრთისაჲ, გარდაიგდე თავი შენი ამიერ ქუეყანად, |
ზედა | მცხ.ლუკა | ჴელთა მათთა ზედა აღგიპყრან შენ, ნუსადა წარსცე ქვასა ფერჴი შენი. |
ზედა | მცხ.ლუკა | სული უფლისაჲ ჩემ ზედა, რომლისათჳს მცხო მე მახარებელად გლახაკთა, მომავლინა მე განკურნებად შემუსრვილთა გულითა, ქადაგებად ტყუეთა განტევებისა და ბრმათა ახილვად, განვლინებად მომსრვალთა განტევებითა, |
ზედა | მცხ.ლუკა | და ყოველნი ეწამებოდეს მას და უკჳრდა სიტყუათა ამათ ზედა მისთა მადლისათა, რომელნი გამოვიდოდეს პირისაგან მისისა, და იტყოდეს: ანუ არა ესე არსა ძე იოსებისი? |
ზედა | მცხ.ივდ | და ვითარცა მოვიდა ივდით წინაშე პირსა მისსა, უკჳრდა სიკეთე იგი პირისა მისისა. და ივდით დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანი-სცა მას და აღადგინეს იგი მონათა მისთა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და აწ ერმან შენმან, რომელი დამკჳდრებულ არს მთასა შინა, შეურაცხ-მყო მე. არა აღვიღე ჰოროლი მათ ზედა, არამედ მათ ყვეს თავით თჳსით ესე. |
ზედა | მცხ.ივდ | და აწ რათა არა იყოს უფალი ჩემი გარეშე და უქმ საქმესა ამას, არამედ დაეცეს სიკუდილი მათ ზედა, რამეთუ მოწევნულ არს მათა ცოდვა დიდი, რომლითა განარისხონ ღმერთი მათი, რომელ ქმენ უსჯულოებაჲ, |
ზედა | მცხ.ივდ | და მხიარულ იქმნა ჰოლომფორე მის ზედა და სუა ღჳნო ფრიადი, რომელ არღარა ესვა სხუასა დღესა ეგოდენი ცხორებასა შინა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.ესა | და ამისთვის შემდგომად განაგრძობს ღმერთი კაცთა, და განმრავლდენ დაშთომილნი ქვეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | და იყოს სავსედ ქმნისაგან სძისა, ერბოსა და თაფლსა ჭამდეს ყოველი დაშთომილი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და აღდგეს და განაძეს იგი გარეშე ქალაქისა მისგან და მოიყვანეს იგი ვიდრე წუერადმდე მის მთისა, რომელსა ზედა ქალაქი იგი მათი დაშენებულ იყო, რაჲთა გარდააგდონ იგი. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იყო განკჳრვებაჲ მათ ყოველთა ზედა და ზრახვიდეს ურთიერთას და იტყოდეს: რაჲ არს სიტყუაჲ ესე, რამეთუ ჴელმწიფებითა და ძალითა უბრძანებს სულთა არაწმიდათა, და განვლენ? |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და განმარჯვებულ იყო საქმე იგი ზღუდისა მის, და არავის ვჰმძლავრე და მოუღე რა, ანუ ვენაჴი. გინა თუ სხუა რა, და ყოველნივე იყუნენ დაყუდებულ საქმესა ზედა ზღუდისასა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და დაადგა მას ზედა და შეჰრისხნა სიცხესა მას. და მეყსეულად დაუტევა იგი, და აღდგა და ჰმსახურებდა მათ. |
ზედა | მცხ.ივდ | ხოლო ჰოლომფორე დავრდომილი იდვა ცხედარსა ზედა თჳსსა, ვინათგან გარდარეოდა ღჳნო. |
ზედა | მცხ.ივდ | და ცხოველ არს უფალი ღმერთი, რომელმან დამიცვა ანგელოზისა მისისა მიერ და წარმავლინა მუნ, და დამიფარა მუნ და მომაქცია აქავე. და არა მოუშვა უფალმან შებილწებად მჴევლისა თჳსისა და უცოდველად ვღაღადებ და ვიხარებ ძლევასა მისსა ზედა და განრინებასა ჩემსა და ჴსნასა თქუენსა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და იყოს, ოდეს განთენდეს ცისკარი და გამოვიდეს მზე ქუეყანად, აღიღენ კაცად-კაცადმან თქუენმან საჭურველი საბრძოლო თჳსი და განვედით ყოველი კაცი ძლიერი გარეშე ქალაქსა და დაადგინეთ ერისთავი მას ზედა, რეცა თუ გარდახვალთ ველად მჴუმილად მათ ძეთა ასურთასა, და ნუ გარდახვალთ. |
ზედა | მცხ.ივდ | და დაეცეს მათ ზედა შიში დიდი და ივლტოდიან პირისაგან თქუენისა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და შეუდეგით თქუენ და ყოველნი მკჳდრნი ყოველთა საზღვართა ისრაჱლისათანი და დარეცენით იგინი გზათა ზედა მათთა. და ვიდრე ყოფადმდე ამისა მომიწოდეთ მე აქიორს ამანიტელსა, რათა იხილოს და იცნას ესე, რომელმან შეურაცხ-ყო სახლი ისრაჱლისა და იგი ვითარცა სასიკუდინე მოავლინა ჩუენდა. და მოიყვანეს აქიორ სახლისაგან ოზიასა. და ვითარცა მოვიდა, იხილა თავი ჰოლომფორესი ჴელთა ერთისა კაცისათა შორის კრებულისა მის ერისა. დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და დაითხია მიწასა ზედა სული მისი. და ვითარცა აღადგინეს იგი, შეუვრდა ფერჴთა ივდითისათა და თაყუანი-სცა პირსა წინაშე მისა და ჰრქვა მას: კურთხეულ ხარ შენ ყოველთა შორის საყოფელთა იოსებისათა, იუდასთა და ყოველთა შორის ნათესავთა ეფრემისათა, რამეთუ რომელთა ესმეს სახელი შენი, შეძრწუნდენ და სირცხჳლმან შეიპყრნეს იგინი, ხოლო აწ გჳთხარ, რაოდენი ჰყავ დღეთა ამათ შინა. და უთხრა მას ივდით შორის ერისა მის ყოველი, რა-იგი ქმნა, ვინათ დღითგან განვიდა და ვიდრე ეტყოდა სიტყუათა ამათ. და ვითარცა დასცხრა სიტყვათა მათგან, ღაღად-ყო ერმან ჴმითა დიდითა და ყვეს ჴმაჲ სიხარულისა ქალაქსა მათსა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და ვითარცა ესმა ბანაკსა მას, რომელნი იყვნეს კარვებსა, განუკჳრდა საქმესა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და დაეცა მათ ზედა შიში და ძრწოლა, არავინ იყო კაცი მდგომ წინაშე პირსა მოყუსისასა, |
ზედა | მცხ.ივდ | და ვითარცა ესმა ძეთა ისრაჱლისათა, გამოეფინნეს მათ ზედა ყოველნი ერთბამად და მიეტევებოდეს მათ, მოსრვიდეს დიდად ფრიად სოფლებსა ვიდრე ქობადმდე. ეგრეთვე იერუსალჱმელნი მოიწივნეს და ყოველთა მათგან მიერ კერძოთა მთათა, რამეთუ მიუთხრეს მათ, რა-იგი იქმნა ბანაკსა მტერთა მათთასა და რომელნი იყვნეს გალადს, უმეტეს განძლიერდებოდეს მათ ზედა და რომელნი იყვნეს გალილიას, დევნა უყვეს მას. და იყო ასურასტანელთა მათ ზედა წყლულებაჲ დიდი, ვიდრე თანაწარჴდეს დამასკეს და საზღვართა მისთა. |
ზედა | მცხ.ივდ | რომელნი ჰქმენ ჴელითა შენითა და ჰყავ კეთილი ისრაჱლისა თანა და სათნო-ყო ღმერთმან მათ ზედა. კურთხეულ იყავ შენ ყოვლისა მპყრობელისა მიერ უფლისა უკუნისამდე ჟამთა. |
ზედა | მცხ.ივდ | ვაჲ თესლთა მათ, რომელნი ადგენ ნათესავთა ჩუენთა ზედა, უფალმან ყოვლისა მპყრობელმან დღესა სასჯელისასა შური იძიოს მათთჳს და მოხედვა-ყოს მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | ერმან მავალმან ბნელსა შინა იხილე ნათელი დიდი, დამკჳდრებულნი სოფელსა შინა და აჩრდილთა სიკვდილისათა, ნათელი განბრწყინდა თქვენ ზედა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და იგლოვდა მას ზედა ყოველი სახლი ისრაჱლისა შჳდ დღე და განუყო მონაგები თჳსი სიცოცხლესავე თჳსსა ნათესავთა მანასესთა, ქმრისა თჳსისათა, და ყოველთა მახლობელთა თჳსთა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და ვილოცევდით უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა, დავადგინეთ მჴუმილავნი ჩუენ ზედა დღისი და ღამე პირისაგან მტერთასა. |
ზედა | მცხ.ესა | და განისვენოს მის ზედა სულმან ღმრთისამან, სულმან სიბრძნისა და გულისხმის-ყოფისა, სულმან განზრახვისა ძლიერებისა, სულმან მეცნიერებისა და ღმრთისმსახურებისა, |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იყო ვითარცა შევიდა იგი ერთსა ქალაქთაგანსა, და აჰა კაცი სავსე კეთროვნებითა. ვითარცა იხილა მან იესუ, დავარდა პირსა ზედა თჳსსა, ევედრებოდა მას და ეტყოდა: უფალო, უკუეთუ გინდეს, ძალ-გიც განკურნებად ჩემდა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და ვერ პოეს, ვინაჲმცა შეიღეს იგი ერისა მისგან; აღჴდეს ერდოსა ზედა და აღიღეს კეცი და შთაუტევეს კაცი იგი ცხედრითურთ წინაშე იესუჲსა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | არამედ რაჲთა უწყოდით, რამეთუ ჴელმწიფებაჲ აქუს ძესა კაცისასა ქუეყანასა ზედა მიტევებად ცოდვათა, და ჰრქუა განრღუეულსა მას: შენ გეტყჳ, აღდეგ და აღიღე ცხედარი შენი და წარვედ სახიდ შენდა! |
ზედა | მცხ.ლუკა | და მეყსეულად აღდგა წინაშე მათსა და აღიღო ცხედარი, რომელსა ზედა იდვა, და წარვიდა სახიდ თჳსა და ადიდებდა ღმერთსა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | განკჳრვებამან შეიპყრნა ყოველნი და ადიდებდეს ღმერთსა. და შიში დაეცა მათ ზედა და იტყოდეს, რამეთუ: ვიხილეთ უდიდებულესი დიდებაჲ დღეს. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და ამისა შემდგომად გამოვიდა და იხილა მეზუერე, სახელით ლევი, მჯდომარე საზუერესა ზედა, და ჰრქუა მას: მომდევდი მე. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და მიერ დღითგან, ვინათგან უბრძანე, რათა არა იყუნენ იგინი მთავრად იუდასა ზედა, მეოცით წლითგან ვიდრე მეოცდაათ წლადმდე, მეორედ არტაშეს მეფისა ათორმეტ წელ, და მე და ძმანი ჩემნი ვიყვენით მთავრად, მძლავრობით ჩუენ არავისი ვჭამეთ და არცა ვსუთ. |
ზედა | მცხ.ესა | წელსა, რომელსა მოკუდა აქაზ მეფე, იქმნა სიტყვა ესე წარმართთა ზედა: |
ზედა | მცხ.რომ | ესე უწყით, რამეთუ ქრისტე აღდგა მკუდრეთით, არღარა მოკუდეს, და სიკუდილი მის ზედა არღარა უფლებდეს. |
ზედა | მცხ.რომ | და ცოდვაჲ თქუენ ზედა არა უფლებდეს, რამეთუ არა ხართ შჯულსა ქუეშე, არამედ მადლსა. |
ზედა | მცხ.რომ | ანუ არა უწყითა, ძმანო, - რამეთუ მეცნიერთა მათ შჯულისათა ვეტყჳ, - ვითარმედ შჯული უფლებს კაცსა ზედა, რაოდენ ჟამ ცოცხალ არს იგი? |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და ამისთჳს დაიდგინენ შენდა წინაწარმეტყუელნი, რამეთუ გეგულების დაჯდომად იერუსალჱმს და მეფებად ურიასტანს ზედა, აწ ნუუკუე მიუთხრან სიტყუაჲ ესე მეფესა: მოვედ და ამისთჳს ორთა ვიზრახოთ ერთად. |
ზედა | მცხ.ესთ | ვითარცა დაეგნეს პირსა სმასა ზედა, ჰრქუა მას მეფემან: რაჲ არს, დედოფალო ესთერ? და ვყო სიტყვა შენი ვიდრე ზოგადმდე მეფობისა ჩემისა. და გეყოს შენ, რომლისათჳსცა მევედრები. |
ზედა | მცხ.იერ | და დავდვა ქალაქი ესე უჩინოსაქმნელად და სასტჳნვლად. ყოველი თანაწარმვლელი მის ზედა დაწუხნეს და დაისტჳნოს ყოვლისა ამის წყლულებისათჳს. |
ზედა | მცხ.ლუკა | მსგავს არს იგი კაცსა, რომელი აშენებნ სახლსა, რომელმან მოთხარა და დააღრმო და დადვა საფუძველი კლდესა ზედა; და დიდროაჲ რაჲ იყო, ეკუეთა მდინარე იგი სახლსა მას და ვერ შეუძლო შეძრვად მისა, რამეთუ დაფუძნებულ იყო კლდესა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო რომელმან ისმინა და არა ყოს, მსგავს არს იგი კაცსა, რომელმან აღაშენა სახლი მიწასა ზედა თჳნიერ საფუძველისა, რომელსა ეკუეთა მდინარე, და მეყსეულად დაეცა; და იყო დაცემაჲ სახლისაჲ მის დიდ. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და იყო, ვითარცა ესმა ყოველთა მათ მტერთა ჩუენთა, შეძრწუნდეს ყოველნი წარმართნი, რომელნი გარემოს იყუნეს ჩუენსა, და დაეცა მათ ზედა ზარი და შიში ფრიად და გულისხმა-ყვეს, რამეთუ ღმრთისაგან იყო აღსრულება საქმისა მის ჩუენისა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და ვამცენ ანანიას და ძმათა ჩემთა - ანანია მთავარი ზედა იერუსალჱმისა, რამეთუ იგი იყო კაცი ჭეშმარიტი, მოშიში ღმრთისაგან მრავალთა უფროს. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და შიში დაეცა მათ ყოველთა ზედა, და ადიდებდეს ღმერთსა და იტყოდეს, ვითარმედ: წინაწარმეტყუელი დიდი აღდგომილ არს ჩუენ შორის და რამეთუ მოხედნა ღმერთმან ერსა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | მსგავს არიან ყმათა, უბანთა ზედა მსხდომარეთა, რომელნი მოუწესედ მოყუასთა მათთა და ეტყჳედ: გისტჳნევდით თქუენ, და არა ჰროკევდით; გიგოდებდით თქუენ, და არა სტიროდეთ. |
ზედა | მცხ.ესთ | და უჩვენა მათ სიმდიდრე მისი და დიდებაჲ იგი, რომელი მეფემან დაადგა მას პატივი. და ვითარ ყო იგი უფროს ყოველთა და წინამძღვარ სამეფოსა ზედა მისსა. |
ზედა | მცხ.ესთ | და მოიღო ამან სამოსელი იგი და ცხენი სირცხჳლეულმან და ჰრქუა მარდოქეს: განიძარცვე ძაძა შენი. ხოლო მარდოქე შეძრწუნდა, ვითარცა მოსიკუდიდი, და ჰრქუა: ჵ უკეთურო! გვეკიცხევა ჩვენთა ბოროტთა ზედა. და განსძარცვა ძაძა იგი ძალით და შეჰმოსა მას სამოსელი დიდებისა. ხოლო მარდოქეს ეგონა, ვითარმედ სასწაულსა რასამე ჰხედავს. და გული მისი იყო ღმრთისა თანა. ხოლო შეძრწუნებულ იყო ფრიად, განკჳრვებულ იყო უზომოდ. და ისწრაფა ამან აღსმად მისა ცხენსა და გამოვიდა და წინაუძღოდა მას. და ქადაგებდა უბანთა ქალაქისათა და იტყოდა: ესრეთ ეყოს ყოველსა კაცსა, რომელმან მეფესა პატივ-სცეს, რომლისა უნდეს მეფესა დიდებად |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | დადგეს ზედა წესთა თჳსთა და იკითხვიდა ეზრა წიგნთა სჯულისა უფლისა ღმრთისათა და თაყუანი-სცა ყოველმან ერმან უფალსა ღმერთსა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და ჰყავ მათ თანა სასწაული ეგჳპტეს ფარაოს ზედა ყოველთა მონათა მისთა და ყოველსა ერსა მის ქუეყანისასა და გულისხმა-ყავ; ვითარმედ განლაღნა იგი ერსა შენსა ზედა და განადიდეს სახელი შენი მოდღენდელად დღემდე |
ზედა | მცხ.რომ | არამედ ამას ყოველსა ზედა ვსძლევთ ჩუენ მის მიერ, რომელმანცა-იგი შემიყუარნა ჩუენ, |
ზედა | მცხ.ლუკა | გამოვიდა მთესვარი თესვად თესლისა თჳსისა; და თესვასა მას მისსა რომელიმე დავარდა გზასა ზედა და დაითრგუნა, და მფრინველთა ცისათა შეჭამეს იგი. |
ზედა | მცხ.აბაკ | აღსასრული უღონოთა ზედა მოიწიოს, წინააღმდგომთა წინაშე პირთა მათ და შეკრიბოს ნატყუენავი, ვითარცა ქჳშაჲ. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და სხუაჲ დავარდა კლდესა ზედა, აღმოსცენდა და განჴმა, რამეთუ არა იყო სიღრმე მიწისაჲ. |
ზედა | მცხ.რომ | რომელთანი იყვნეს მამანი და რომელთაგან ქრისტე ჴორციელად, რომელი-იგი არს ღმერთი ყოველთა ზედა, კურთხეულ უკუნისამდე. ამინ. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო გზასა ზედა იგინი არიან, რომელთა ესმის, მერმე მოვიდის ეშმაკი და მოუღის სიტყუაჲ იგი გულისაგან მათისა, რაჲთა არა ჰრწმენეს და ცხოვნდენ. |
ზედა | მცხ.რომ | რამეთუ ეტყჳს წიგნი ფარაოს, ვითარმედ: აღ-ვე-ამისთჳს-გადგინე შენ, რაჲთა ვაჩუენო შენ ზედა ძალი ჩემი და რაჲთა განითქუას სახელი ჩემი ყოველსა ქუეყანასა. |
ზედა | მცხ.რომ | უკუეთუმცა უნდა ღმერთსა ჩუენებად რისხვაჲ თჳსი და უწყებად ძალი თჳსი, რომელი დაუთმენიეს მრავლითა სულგრძელებითა ჭურთა მათ ზედა რისხვისათა, განმზადებულთა წარსაწყმედელად, |
ზედა | მცხ.რომ | და რაჲთა აჩუენოს სიმდიდრე იგი დიდებისა მისისაჲ ჭურთა მათ ზედა წყალობისათა, რომელნი-იგი წინაწარ განჰმზადნა სადიდებელად, |
ზედა | მცხ.ლუკა | არავინ სანთელი აღანთის და დაფარის ჭურჭლითა, გინა ქუეშე ცხედარსა შედგიან, არამედ სასანთლესა ზედა დადგიან, რაჲთა შემავალნი იგი ნათელსა ხედვიდენ. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და მი-რაჲ-ვიდოდეს იგინი ნავითა, მიეძინა. და გარდამოჴდა არმური ქარისაჲ ტბასა მას ზედა, და აღივსებოდა ნავი იგი, და იურვოდეს. |
ზედა | მცხ.ესთ | და თქუა ესთერ: კაცმან მტერმან ამან, მეგობარმან შენმან, მტყუარმან და უკეთურმან მაგან. ხოლო ამან შეძრწუნებულ იყო სიტყუათა მათ ზედა მეფისა და დედოფლისათა. და გული განუწყრა მეფესა. |
ზედა | მცხ.ესთ | და ზე ახლდნა სმისაგან, განვიდა მტილად. ხოლო ამანს შეეშინა და შეუვრდა ფერჴთა დედოფლისათა. და დავარდა ცხედარსა მისსა ზედა. და ევედრებოდა დედოფალსა, რამეთუ ჰხედვიდა თავსა თჳსსა ბოროტსა შინა. |
ზედა | მცხ.ესთ | და მოაბეს ამან მასვე ძელსა, რომელიცა მზა-ეყო მარდოქესთჳს. და მიაქცია ღმერთმან ზრახვა მისი მისავე და სახლსა ზედა მისსა. და წარიჴადა მეფემან ბეჭედი თჳსი ჴელისაგან მისისა და დაბეჭდეს ყოველსა საცხორებელსა ამანისასა. და მაშინ დასცხრა მეფე გულისწყრომისა მისისაგან |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და ორმეოც წელ ავლინენ იგინი უდაბნოსა მას ზედა. სამოსელი მათი არა დაძველდა და ჴმალი მათი არა განკფდა. |
ზედა | მცხ.ესთ | და მოიღო ბეჭედი მეფემან იგი, რომელი მიეღო ამანს, და მისცა იგი მარდოქეს. და დაადგინა ესთერ მარდოქე ყოველსა ზედა ხვასტაგსა ამანისასა. |
ზედა | მცხ.ესთ | და განირთხა მეფემან კვერთხი იგი და ოქროჲსა ქედსა ზედა ესთერისასა. და აღდგა ესთერ და წარდგა წინაშე მეფისა და ითხოა მისგან. |
ზედა | მცხ.ესთ | და ჰრქუა მეფემან ესთერს: უკუეთუ ყოველივე მონაგები ამანისა მიგანიჭე თქუენ და იგი აღვაბი ძელსა, რამეთუ ჴელნი მისნი განყვნა ჰურიათა ზედა (რაღასა ეძიებთ?) |
ზედა | მცხ.ესა | და იყოს სოფელი იუდეანთა მეგჳპტელთათჳს საშიშად; ყოველმან, რომელმანცა მათგანმან სახელ-სდვას, შეშინდენ განზრახვისათჳს, რომელი უფალსა ღმერთსა საბაოთს განუზრახავს მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ დღე შფოთებისა და წარწყმედისა და დათრგუნვილებისა და შეცთომილებისა უფლისა მიერ საბაოთისსა; შორის ჴევსა სიონისასა სცთებიან მცირითგან ვიდრე დიდადმდე, სცთებიან მთათა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იყო მუნ კოლტი ღორთაჲ მრავალი, მძოვარი მთასა ზედა; და ევედრებოდეს მას, რაჲთა უბრძანოს მათ ღორებსა მას შესლვაჲ. და თავადმან უბრძანა მათ. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | შენ სულგრძელ იქმენ მათ ზედა, მიავლინენ საწამებელად წინაწარმეტყუელნი შენნი სულითა წმიდითა, და ესრეცა არა ვინ ისმინეს და მისცენ იგინი ერსა მას უცხოსა ქუეყანასა, რომელსა დაგლახაკნეს იგინი ფრიად. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და შენ მართალ ხარ ყოვლისათჳს, რა-ესე მოავლინე ჩუენ ზედა ცოდვათა ჩუენთათჳს, რამეთუ ჭეშმარიტად ჰყავ. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და სახიერება შენი და კეთილნი იგი შენნი მრავალნი, რომელ მოგუცენ ჩუენ, და ქუეყანა ესე ფართო და ვრცელი და პოხილი, რომელ მომეც ჩუენ, ვერ ვაგეთ ჩუენ შენდა მონებად მას ზედა, არამედ გარემოვაქციეთ გული ჩუენი სჯულისაგან შენისა, და მიგუცენ ჩუენ ტყუეობასა ცოდვათა ჩუენთათჳს |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო იყო ზედაწერილიცა, რომელი დაწერილ იყო მას ზედა წიგნითა ბერძულითა და ჰრომაელებრითა და ებრაელებრითა, ვითარმედ: ესე არს იესუ, მეუფე ჰურიათაჲ. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იყო ვინმე დედაკაცი წყაროჲთა სისხლისაჲთა ათორმეტით წლითგან, რომელსა ყოველი მონაგები მისი წარეგო მკურნალთა ზედა, და ვერვის განეკურნა. |
ზედა | მცხ.ესა | ვისსა მსგავს იქმნნეს დამკჳდრებულნი ჭალაკსა ამას შინა? ვაჭარნი ფინიკიათა, წიაღმვლელნი ზღჳსანი წყალსა ზედა მრავალსა, |
ზედა | მცხ.ლუკა | და მოუწოდა იესუ ათორმეტთა მათ მოწაფეთა თჳსთა და მისცა მათ ძალი და ჴელმწიფებაჲ ყოველთა ზედა ეშმაკთა და სენთა განკურნებაჲ. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და ჰრქუა მათ: ნურარაჲ გაქუნ გზასა ზედა, ნუცა კუერთხი, ნუცა ვაშკარანი, ნუცა პური, ნუცა ვეცხლი, ნუცა ორი სამოსელი გაქუნ. |
ზედა | მცხ.ესთ | და უბრძანა ეგრე ყოფად მეფემან. და მისცნეს გვამნი იგი და დამოჰკიდეს ბჭეთა ზედა შუშანისა მზისა დასლვადმდე. |
ზედავე | მცხ.ესთ | ვითარ-იგი შევიდა მეფისა გამოთხოვად მარდოქესა, რათა აღაბას ძელსა და რაოდენს ჴელი შეჰყო ჰურიათა ზედა მოწევნად ბოროტისა, და ვითარ-იგი მიაქცია ღმერთმან მის ზედავე. და დამოჰკიდეს ძელსა იგი და შვილნი მისნი. |
ზედა | მცხ.ესთ | და ვითარ-იგი მოელოდეს ჰურიანი მოსრვასა მათ ზედა ნათესავისა მათისასა გამოსრულისა მის ბრძანებისა მათისათჳს. ამის გამო იყვნენ მათა. |
ზედა | მცხ.რომ | ხოლო უკუეთუ რტოთა მათგანნი ვინმე გარდასტყდეს, ხოლო შენ ველური ზეთის ხილი იყავ და დაემყენ მათ ზედა და თანა-ზიარ ძირისა და სიპოხისა ზეთის ხილისა იქმენ, |
ზედა | მცხ.რომ | აწ უკუე იხილე სიტკბოებაჲ და სასტიკებაჲ ღმრთისაჲ: დაცემულთა მათ ზედა - სასტიკებაჲ, ხოლო შენ ზედა - სიტკბოებაჲ, უკუეთუ ეგო სიტკბოებასა მას ზედა; უკუეთუ არა, შენცა მო-ვე-ეკუეთო. |
ზედა | მცხ.რომ | და იგინი, თუ არა დაადგრენ ურწმუნოებასა მათსა ზედა, და-ვე-ემყნენ; რამეთუ შემძლებელ არს ღმერთი კუალად დამყნად მათდა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და წილ-ვიგდოთ მკჳდრობისათჳს ძელისა მისთჳს, რომელ მიუვლინა მღდელთა მათ და ლევიტელთა და ერმან მოიღენ სახლად უფლისა ღმრთისა ჩუენისა და სახლსა მამათა ჩუენთასა ჟამად და ჟამად და წლითი წლად, რომელი-იგი წეს იყოს, საგზებელად ზედა საკურთხეველსა შესაწირავთა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა, ვითარცა წერილ არს სჯულსა მოსესსა |
ზედა | მცხ.მარკ | და მეყსეულად აღმოსლვასა მისსა მიერ წყლით იხილნა ცანი განხმულნი და სული ღმრთისაჲ გარდამომავალი, ვითარცა ტრედი, მის ზედა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და იოსეს, ძე ზექრისი, მეძიებელ და ზედამდგომელ იყო მათ ზედა, იუდა, ძე ასანიასი, რომელი-იგი იყო მეორისა მისგან ქალაქისა. |
ზედა | მცხ.ესთ | რამეთუ მცირე იგი წყარო, რომელი იქმნა მდინარე დიდ - ესთერ, რომელი შეირთო მეფემან. ხოლო ჴმანი იგი შფოთნი და ქუხილნი და ძრვანი და შეძრწუნებულნი ქუეყანასა ზედა წარმართთანი იგი არიან, რომელნი შეკრებილ იყვნეს ჩუენ ზედა წარწყმედად ჩუენდა. ხოლო ნათელი, რომელი გამობრწყინდა ჩუენ ზედა, და მდაბალთა შთანთქნეს დიდებულნი. სასჯელი ღმრთისაჲ არს, რომელი მიყო ჩუენ საუკუნემან, ოდეს-იგი შეკრბეს ჩუენ ზედა წარწყმედად სახელისა ჩუენისა წარმართნი. ხოლო ნათესავი ჩემი არს ისრაჱლი, რომელმან ღაღად-ყო ღმრთისა მიმართ და ცხონდა |
ზედა | მცხ.ესთ | და იყო დღე იგი ბნელ და წყუდიადისა, ჭირი და იწროება ბოროტი, შეძრწუნება დიდი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესთ | და ესმეს სიტყუანი მათ საჭურისთანი და ზრუნვანი მათნი მარდოქეს, და გამოიკითხა და გულისხმა-ყო, რომელ განმზადეს ჴელნი მათნი დასხმად ასვირეოსის ზედა მეფისა. და კეთილი განიზრახა და უთხრა მეფესა მათი ძჳრისზრახვა. |
ზედა | მცხ.ესთ | ყოველი სოფელი. ესრეთ მენება, რათა არა სასტიკებასა ჴელმწიფებისასა, არამედ უსახიერეს და უმდოვრესად მარადის ყოფად დამორჩილებულთა მათ ზედა, უშფოთველად ოდესვე დაწყნარებულებით ცხორება და მეფობა მშჳდობით და განგებულებით სლვად, ვიდრე კიდედმდე ქუეყანისა მოცემად განახლებად და სასურველი იგი ყოველთა კაცთა მშჳდობისა |
ზედა | მცხ.ესთ | ხოლო დაწერილი იგი პაჭენისსა მიეცემოდა სოფლად და სოფლად და ბრძანება მიეცა ყოველსა თესლებსა და ასწავებდეს საქმესა შუშანს შინა ქალაქსა, ხოლო მეფე და ამან განსცხრებოდეს. და შეშფოთებულ იყო ქალაქსაცა ზედა. და იყო გლოვა დიდი და სიმწარე ყოველსა ქალაქსა შინა, სადაცა დამკჳდრებულ იყვნეს ჰურიანი და მარდოქე, ევედრებოდეს უფალსა და მოახსენებდეს ყოველთა საქმეთა მისთა მათთჳს და იტყოდეს |
ზედა | მცხ.ესთ | და ევედრებოდა უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ისრაჱლისასა და იტყოდა: უფალო ღმერთო ჩუენო და მეუფეო ჩუენო, შენ ხარ ღმერთი მხოლო ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა. შემეწიე მე, მდაბალსა ამას მარტოსა, რომელსა არავინ მაქუს შემწე შენსა გარეშე, |
ზედა | მცხ.ესთ | და ნუ მისცემ, უფალო, სამკჳდრებელსა შენსა, რომელნი-იგი არა არიან ღმერთ. და ნუცა მეცინიედ ჩუენ დაცემასა ჩუენსა, არამედ მიაქციე ზრახვანი მათნი მათთავე და რომელმან ესე ყო ჩუენ ზედა, განაოტე. |
ზედა | მცხ.ესთ | შენ იცი უნებელი ჩემი, რამეთუ მძაგს სახე ამპარტავანებისა. და აწ, უფალო, შენ ხარ ძლიერი ყოველთა ზედა, შეისმინე ჴმაჲ განწირულთა და მიჴსენ მე ჴელთაგან ბოროტისა! |
ზედა | მცხ.ესთ | რომელმან არა ვჭამე ამანისა თანა და მეფისა სუმასა ზედა არა განვიხარე. და არცა ვსვი ღჳნო ნაზორევისაგან... |
ზედა | მცხ.ესთ | და მჴევალი შენი მარადის არა განვსცხრებოდი მათ თანა, არამედ მხოლოდ შენ ღმერთსა ჩემსა ზედა ვიხარებდი... |
ზედა | მცხ.ესთ | ღმერთო, ყოველთა ზედა ძლიერო. ვისმინე ჴმისა მათისა, რომელთა არა აქუს სასოება სხვა. ჩვენ გვიჴსენ ჴელთაგან ბოროტთასა. და მე შიშისა ჩემისაგან გამომიჴსენ.. |
ზედა | მცხ.ესთ | და განვლნა ყოველნი კარნი სამეფოსანი და დადგა წინაშე ასვირეოსის მეფისა; ხოლო იგი ჯდა საყდარსა ზედა სამეუფოსა მისსა და ყოველი სამოსელი წარჩინებული ემოსა ოქროჲთა ქსოვილი და ანთრაკი პატიოსანი. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და აჰა კაცმან ვინმე ღაღატ-ყო ერსა მას შორის და ჰრქუა: მოძღუარ, გევედრები შენ, მოიხილე ძესა ზედა ჩემსა, რამეთუ ესე ხოლო მარტოჲ მივის. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და განუკჳრდებოდა ყოველთა დიდებასა მას ზედა ღმრთისასა, და ყოველნი დაკჳრვებულ იყვნეს ყოველსა მას ზედა, რომელსა იქმოდა იესუ. ხოლო იესუ ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და აღავლინნეს მთავარნი იგი იუდასნი ზედა ზღუდესა მას პირისპირ შესხმითა ნოვაგთათა ორ-ორი ვიდრე ბჭედმდე სანაგვისა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო იგინი უმეცარ იყვნეს სიტყუასა ამას ზედა, და იყო დაფარულ მათგან, რაჲთა ვერ გულისჴმა-ყონ იგი, და ეშინოდა მათ კითხვად მისა სიტყჳსა ამისთჳს. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და მეორენი ხორონი მადლობდენ და ვიდოდენ პირისპირ მათსა, და მე შეუდეგ უკანა მათსა და ზოგნი ერისა მის დგენ ზღუდესა ზედა და გოდოლსა ზედა ღუმელისასა ვიდრე ზღუდედ ვრცელამდე. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იყო სლვასა მას მათსა გზასა ზედა ჰრქუა ვინმე მას: მიგდევდე შენ ვიდრეცა მიხუალ. |
ზედა | მცხ.მარკ | ვითარცა მდოგჳსა მარცუალი, რომელი დაეთესის ქუეყანასა, რამეთუ უმცირეს არს იგი ყოველთა თესლთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და მოუწოდა ათორმეტთა მათ და იწყო წარვლინებად მათა ორ-ორისა და მისცემდა ჴელმწიფებასა სულთა ზედა არაწმიდათა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და უკუეთუ იყოს მუნ ძჱ მშჳიდობისაჲ, განისუენოს მის ზედა მშჳდობამან თქუენმან, უკუეთუ არა − თქუენდავე მოიქცეს. |
ზედა | მცხ.ესთ | რომელნი მრავალგზის მრავალთაცა ჴელმწიფებასა ქუეშე განწესებულთა მეგობართა საქმეთა ზედა დადგინებულთა საგენცობელად მათა ბრალეულ-ყვეს უბრალონი დათხევად სისხლამდე. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და განჰკურნებდით მას შინა უძლურთა და ეტყოდეთ მათ: მოახლებულ არს თქუენ ზედა სასუფეველი ღმრთისაჲ. |
ზედა | მცხ.ლუკა | აჰა ესერა მტუერი რომელ აღეკრა ფერჴთა ჩუენთა ქალაქისაგან თქუენისა, განვიყრით თქუენ ზედა; გარნა ესემცა უწყით, რამეთუ მოახლებულ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ. |
ზედა | მცხ.ესთ | და თანაშეეწეოდეთ მათ, რათა, რომელნი-იგი ჟამსა ჭირისასა დაესხმოდენ მათ ზედა დღესა მეათსამეტესა თჳსა მის მეათორმეტისა, რომელ არს ადარი, |
ზედა | მცხ.ლუკა | ვაჲ შენდა, ქორაზინ, და ვაჲ შენდა, ბეთსაიდა, რამეთუ ტჳროსს და სიდონს თუმცა იქმნნეს ძალნი, რომელ იქმნნეს თქუენ შორის, პირველვემცა ძაძითა და ნაცარსა ზედა მსხდომარეთა შეინანეს. |
ზედა | მცხ.ლუკა | აჰა მიგცემ თქუენ ჴელმწიფებასა დათრგუნვად გუელთა და ღრიაკალთა და ყოველსა ზედა ძალსა მტერისასა, და თქუენ არარაჲ გევნოს. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | არა ესრეთ ჰყვესა მამათა თქუენთა და მოაწიაცა მათა ზედა ღმერთმან ბოროტნი ესე ყოველნი და ქალაქსა ამას ზედა? ხოლო თქუენ რაჲსათჳს მოაწევთ რისხვასა ისრაჱლთა ზედა და შეურაცხ-ყოფთ დღესა წმიდასა შაბათთასა? |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და ვარქუ ლევიტელთა, რომელნი იყუნენ განწმედილ, მოვიდოდენ და დაიცევდენ ბჭეთა, წმიდა-ყოფდენ დღესა შაბათსა და მიერითგან არღარა შეურაცხ-ყვეს შაბათი. და ამას ყოველსა ზედა მომიჴსენოს მე ღმერთმან და არა განმწიროს მე მრავლითა მოწყალებითა თჳსითა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | არა მაგათ ყოველთათჳს შესცოდა სოლომონ, მეფემან ისრაჱლისამან? ხოლო ვინ იყო, ვითარცა-იგი ბრძენი ყოველთა მეფეთა ჩუენთა შორის? და საყუარელ იყო იგი ღმრთისა და დაადგინა იგი ღმერთმან მეფედ ყოველთა ზედა ისრაჱლთა და ესევითარი საყუარელი ღმრთისა და ბრძენი და დიდი მეფე აცთუნეს და გარდააქციეს დედათა ნათესავთა უცხოთა |
ზედა | მცხ.ივდ | და წარმოიყვანა არფაქსად და ოროლსა აღაცვა მთათა ზედა რაგავისათა და ლახურებით, თჳსით მოსრა იგი ვიდრე დღევანდელად დღედმდე. |
ზედა | მცხ.ივდ | და განვედ შენ წყობად ყოვლისა ქუეყანისა მზისა დასავალისასა, რამეთუ ურჩ ექმნეს სიტყუათა პირისა ჩემისათა და უთხრა მათ, რათა განმიმზადონ მე ქუეყანა და წყალი, რამეთუ განვალ გულისწყრომითა ჩემითა მათ ზედა და დავფარო პირი ყოვლისა ქუეყანისა ფერჴითა ერისა ჩემისათა და მივსცნე იგინი დასაჭრელად მათა, წყლულებითა მათითა აღივსნენ ღელენი მათნი და ყოველი ჴევნები და მდინარენი წარღუნიდენ მკუდართა მათთა. და აღივსნენ იგინი და წარმოვიღო ტყუჱ მათი კიდითა ქუეყანისათა, ხოლო შენ განვედ და წინაწარ დამიპყრენ ყოველნი საზღვარნი მათნი და დამიმარხენ იგინი დღედმდე მხილებისა მათისა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და წარვიდა დედაკაცი იგი სახიდ თჳსა და პოვა, რამეთუ ეშმაკი იგი განსრულ იყო, და ასული იგი მისი შემოსილი, მჯდომარე ცხედარსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და მოართუეს მას ყრუჲ და ძნიად მეტყუელი და ევედრებოდეს მას, რაჲთა ჴელი დასდვას მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და იყვნენ ჩუენგანნი ყოველნი წესთა შენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და ღაღადებდეს უფლისა მიმართ ყოვლითა გულითა და ყოვლითა ძალითა კეთილისათჳს მოხედვისა უფლისა მიერ ყოველსა ზედა სახლსა ისრაჱლისასა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და მიუგეს მოწაფეთა მისთა და ჰრქუეს: ვინაჲ ძალ-გჳც განძღებად აქა პურითა ესოდენისა ერისა უდაბნოსა ზედა? |
ზედა | მცხ.ივდ | და აღდგა მეფე ეგჳპტისა ბრძოლად მათ ზედა შრომითა ალიზისა საქმითა და დაამდაბლის სიმრავლე მათი და დაიმონნეს იგინი. და ღაღადებდეს ღმრთისა მიმართ მათისა და გვემნა იგინი ღმერთმან მათმან მათითა ტანჯვითა და მოსრა ყოველი ქუეყანა ეგჳპტისა წყლულებით, რომლისა არა იყო კურნებაჲ. |
ზედა | მცხ.მარკ | და ვითარცა იხილა იესუ, რამეთუ შეკრბებოდა ერი მის ზედა, შეჰრისხნა სულსა მას და ჰრქუა უტყუსა და ყრუსა სულსა: მე გიბრძანებ შენ: განვედ მაგისგან და ნუღარა შეხუალ მაგისა! |
ზედა | მცხ.ივდ | დაიბანაკეს ღელესა მას მახლობელად ბეტულისა, წყაროსა ზედა, განეფინნეს სივრცედ დოთაიმად კერძო ვიდრე ბალმანადმდე და სიგრძე ბეტულად ვიდრე კეემონადმდე, რომელ არს წინაშე ეზრექუნსა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და სულმოკლე იქმნა ერი იგი და ჩჳლნი მათნი და ცოლნი მათნი და ჭაბუკნი მათნი მოაკლდეს წყურილითა და დაეცნეს უბანთა ზედა ქალაქისათა და განსულასა ბჭეთასა. და არღარა იყო ძალი მათ თანა. და შეკრბა ყოველი იგი ერი ოზიასა და მთავართა მათ ქალაქისათა: ჭაბუკნი, დედანი და ყრმანი, ღაღადებდეს ჴმითა დიდითა წინაშე ყოველთა მოხუცებულთა და თქუეს: |
ზედა | მცხ.მარკ | ხოლო იესუ ჰრქუა მას: გუალე, ვიდოდე, სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ. და მეყსეულად აღიხილნა და მისდევდა მას გზასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო მართა მიმოდაზრუნვიდა მრავლისა მსახურებისათჳს, ზედა მიადგა და ჰრქუა: უფალო, არა იღუწი, რამეთუ დამან ჩემმან მარტოჲ დამიტევა მე მსახურებად. არქუ მას, რაჲთა შემეწეოდის მე. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: რაჟამს ილოცვიდეთ, თქუთ: მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაჲ შენი, იყავნ ნებაჲ შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | მან მიუგოს შინაჲთ გამო და ჰრქუას: ნუ შრომასა შემამთხუევ მე, რამეთუ კარი დაჴშულ არს და ყრმანი ჩემნი ჩემ თანა არიან სარეცელსა ზედა; ვერ ძალ-მიც აღდგომად და მიცემად შენდა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და შესწირეს შესაწირავი უფლისა საკურთხეველსა ზედა მსგავსად ბრძანებისა მის იოსია მეფისა. |
ზედა | მცხ.იგავ | ანუ ვალნმე ვინ ნაკუერცხალსა ზედა ცეცხლისასა და ფერჴი მისი არა მოიწუას? |
ზედა | მცხ.მარკ | რამეთუ მისცეს ძმამან ძმაჲ სიკუდილად და მამამან შვილი, და აღდგენ შვილნი მამა-დედათა ზედა და მოჰკლვიდენ მათ. |
ზედა | მცხ.მარკ | ეგრეცა თქუენ, რაჟამს იხილოთ ესე ყოველი ყოფილი, უწყოდეთ, რამეთუ ახლოს არს, კართა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო თავადმან იცნოდა ზრახვანი მათნი და ჰრქუა მათ: ყოველი მეუფებაჲ, რომელი თავსა თჳსსა განევლთის, მოოჴრდის, და სახლი სახლსა ზედა დაეცის. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და ყოველი ჰურიასტანი გოდებდა და იგლოვდა იოსიას. და თქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან გოდება ესე იოსიასა ზედა. და დაჯდა იგი დედათა თანა და გოდებდეს გოდებასა იერემიასასა მოდღენდელად დღემდე და მისცეს ბრძანება მარადის ნათესავთა გოდებად შორის ისრაჱლისა |
ზედა | მცხ.ლუკა | უკუეთუ მე თითითა ღმრთისაჲთა განვასხამ ეშმაკთა, მო-სამე-წევნულ არს თქუენ ზედა სასუფეველი ღმრთისაჲ. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და იყო ოცდახუთ წლისა იოაკიმ, რაჟამს მეფე-ყვეს ჰურიასტანს, იერუსალჱმსა ზედა. და ქმნა მან ბოროტი წინაშე უფლისა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | არავინ აღანთის სანთელი და დადგის ფარულად, გინა ჴჳმირსა ქუეშე, არამედ სასანთლესა ზედა, რაჲთა შემავალნი ხედვიდენ ნათელსა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ვაჲ თქუენდა, ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ გიყუარს თქუენ ზემოჯდომაჲ შესაკრებელთა შორის და მოკითხვაჲ უბანთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ ხართ, ვითარცა საფლავნი უჩინონი, და კაცნი ზედა ვლენან და არა იციან. |
ზედა | მცხ.ლუკა | რომელთა ზედა შეკრებულ იყო ბევრეული ერი, ვიდრემდე დასთრგუნვიდეს ურთიერთას. იწყო პირველად სიტყუად მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა: ეკრძალენით თავთა თქუენთა ცომისაგან ფარისეველთაჲსა, რომელ არს ორგულებაჲ. |
ზედა | მცხ.ივდ | ხოლო ივდით დავარდა პირსა ზედა და გარდაისხა ნაცარი თავსა მისსა და განიძარცვა ძაძა, რომელი ემოსა გუამსა მისსა. და იყო მაშინ ოდენ შეწირულ იერუსალჱმს სახლსა უფლისასა საკურთხეველი მწუხრისა. ღაღადყო ივდით ჴმითა დიდითა უფლისა მიმართ ღმრთისა და თქუა: |
ზედა | მცხ.ივდ | რომელთა განჴსნეს საშო ქალწულებისა შეგინებად და განაშიშულეს ჴორცნი შეგინებად სარცხჳნელად და საყუედრელად, რამეთუ სთქუ: არა ეგრე იყოს ამისთჳს, რამეთუ უსჯულო იქმნეს სისხლისა მიმართ ქალწულისა. და მოსცენ მთავარნი მათნი კლვად და სარეცელი მათი, რომელსა ზედა ქმნეს საცთური მათი, რომელსა სცთეს, სისხლად და მოისრნეს მონანი ძლიერთაგანი და ძლიერნი საყდართა ზედა მათთა. და მოსცენ ცოლნი მათნი ტყუედ და ასულნი მათნი წარსატაცებელად და ყოველი ნაყოფი მათი აღსაჭრელად ძეთა შეყვარებულთა შენთა მიერ, რომელთა შეიშურეს შური შენი და მოიძაგეს შეგინებაჲ სისხლისა მათისა და შენ გხადოდეს შემწედ, ღმერთო მამისა ჩუენისა სჳმეონისაო და ლევისო, ღმერთო აბრაჰამისაო, ისაკისაო და იაკობისაო, ღმერთო, ღმერთო ჩუენო, ისმინე ჩემი ქურივისა, |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და განრისხნა უფალი ნათესავსა ზედა მათსა უღმრთოებისა მისთჳს და მოავლინა მათ ზედა მეფენი იგი ქალდეველთანი. |
ზედა | მცხ.ივდ | და იყო, ვითარცა ცისკარი აღმოვიდენ, დამოჰკიდეს თავი ჰოლომფორესი ზღუდესა ზედა. და აღიღო ყოველმან კაცმან საჭურველი თჳსი და აღვიდეს გუნდად და გუნდად აღსავალსა მას მთისასა. ხოლო ძეთა ასურთა ვითარცა იხილეს იგინი, მიმოავლინეს მთავართა მათთა ერისთავთა და ათასისთავთა და ყოველთა მთავართა მათთა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და ჰრქუა იესუ: ვინ-მე არს მნე იგი სარწმუნოჲ და გონიერი, რომელი დაადგინოს უფალმან მონათა თჳსთა ზედა მიცემად იფქლი ჟამსა თჳსსა? |
ზედა | მცხ.ლუკა | ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ყოველთა ზედა მონაგებთა მისთა დაადგინოს იგი. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ცეცხლისა მოვედ მიფენად ქუეყანასა ზედა და რაჲ მნებავს, რაჲთა აწვე აღეგზნეს! |
ზედა | მცხ.ლუკა | ეგრე ჰგონებთ, ვითარმედ მშჳდობისა მოვედ მიფენად ქუეყანასა ზედა? არა, გეტყჳ თქუენ, არამედ განყოფად. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | მეფობასა კჳროსისასა სპარსთა ზედა წელსა მას პირველსა აღესრულა სიტყუა უფლისა, რომელსა იტყოდა პირითა იერემია წინაწარმეტყუელისათა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | რამეთუ ოდეს მიხუალ მოსაჯულისა შენისა თანა მთავრისა წინაშე გზასა ზედა, მიეც საქმარი განთავისუფლებად მისგან, ნუუკუე მიგიყვანოს შენ მსაჯულისა, და მსაჯულმან მიგცეს შენ მეხარკესა, და მეხარკემან მიგცეს შენ საპყრობილედ. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ანუ იგი, რომელ ათრვამეტთა ზედა სილოამს გოდოლი დაეცა და მოსწყჳდნა იგინი, ჰგონებთ, ვითარმედ იგინი ხოლო თანა-მდებ იყვნეს უფროჲს ყოველთა კაცთა, რომელნი მკჳდრ არიან იერუსალჱმს? |
ზედა | მცხ.ლუკა | და დაასხნა მას ზედა ჴელნი, და მეყსეულად აღემართა და ვიდოდა და ადიდებდა ღმერთსა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და ამას რაჲ იტყოდა თავადი, ჰრცხუენოდა ყოველთა წინა-აღმდგომთა მისთა; და ყოველსა მას ერსა უხაროდა ყოველთა მათ ზედა დიდებულებათა მისთა, რომელნი იქმნებოდეს მის მიერ. |
ზედა | მცხ.ლუკა | მაშინ იწყოთ სიტყუად: ვჭამდით წინაშე შენსა და ვსუემდით, და უბანთა ჩუენთა ზედა გუასწავებდ. |
ზედა | მცხ.ესა | მას დღესა შინა ვენაჴი კეთილი გულისსათქუმელი, მთავრობა მის ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და ჰრქუა უფალმან მან მონასა მას: განვედ გზათა ზედა და ფოლოცთა და აიძულე შემოსლვად, რაჲთა აღივსოს სახელი ჩემი. |
ზედა | მცხ.კორ1 | უკუეთუ ვინმე აშენებდეს საფუძველსა ამას ზედა ოქროსა, ვეცხლსა, ანთრაკთა პატიოსანთა, ძელსა, თივასა, ლერწამსა, |
ზედა | მცხ.კორ1 | ცოლი თჳსთა ჴორცთა ზედა არა უფალ არს, არამედ ქმარი; ეგრეთცა და ქმარიცა თჳსთა ჴორცთა ზედა არა უფალ არს, არამედ ცოლი. |
ზედაცა | მცხ.კორ1 | კაცად-კაცადი რომლითაცა იჩინა, ძმანო, მას ზედაცა ეგენ ღმრთისა მიერ. |
ზედა | მცხ.კორ1 | ხოლო რომლისასა დამტკიცებულ არს გულსა მისსა მტკიცედ და არა აქუს ურვაჲ და ჴელმწიფებაჲ აქუს თჳსსა ნებასა ზედა და ესე განაჩინა გულსა შინა თჳსსა დამარხვად თჳსი ქალწულებაჲ, კეთილად ჰყოფს. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და ძოწეული შთააცვას მას და ოქროსა სამსახურებელითა ჭამდეს და სმიდეს, და ზედა ოქროსაგებელთა დაწვეს და დაიძინოს. და აღსვან იგი საჴედარსა ოქროსაღვირედსა და ხორი ბეჰეზისა დაადგან შარავანდედი და შეაბან მანიაკი ოქროსა ყელსა მისსა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ანუ რომელი მეფე მივალნ სხჳსა მეფისა ბრძოლად, არა-მე პირველად დაჯდის და განიზრახის, უკუეთუ შემძლებელ არს ათითა ათასითა შემთხუევად ოცითა ათასითა მომავალსა მის ზედა? |
ზედა | მცხ.რომ | ხოლო სიმართლე ღმრთჲსაი სარწმუნოებითა იესუ ქრისტესითა ყოველთა მიმართ და ყოველთა ზედა მორწმუნეთა, რამეთუ არა არს განწვალება, |
ზედა | მცხ.იერ | ეტყჳან ურჩთა სიტყჳსა უფლისათა: მშჳდობა იყოს თქუენდაო, და ყოველთა მავალთა ნებათაებრ მათთა ყოვლისა მავალისა, საცთურითა გულისა მისისაჲთა. ჰრქუას: არა მოვიდენ შენ ზედა ძჳრნი, |
ზედა | მცხ.კორ1 | რამეთუ დაღაცათუ არიან რაჲმე სახელ-დებულ ღმერთნი გინა თუ ცათა შინა, გინა თუ ქუეყანასა ზედა, ვითარცა არიან ღმერთნი მრავალ და უფალნი მრავალ, |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | ხოლო მეფენი ძლიერებით უფლებენ ყოველსა ქუეყანასა ზედა, და თქვის და ბრძანის, და ადრე ყვიან (და თუ უბრძანის ბრძოლად მოყუასსა მოყუსისა თჳსისა, ვერ გარდაჴდის ბრძანებასა). |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და მეფენი ხოლო განძლიერებულნი უფლებენ მას ზედა და თუ უბრძანის მოკლვა, მოკლიან და თუ ცხორებად, აცხოვნიან, |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | აწ, ჵ კაცნო, ვითარ არა ძლიერ არს მეფე, რომლისა სიტყუა ბრძანებისა თჳსისა ესრეთ განძლიერებული უფლებს ყოველთა ზედა? ესე ვითარცა თქვა და დადუმნა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და არა უკუე დედათა, რამეთუ დედანი არიან, რომელთაგან იშუნეს მეფენი და ყოველნი კაცნი, რომელნი უფლებენ ზღუასა ზედა და ჴმელსა. |
ზედა | მცხ.კორ1 | ესე ყოველნი სახენი შეემთხუეოდეს მათ; ხოლო დაიწერა სამოძღურებელად ჩუენდა, რომელთა ზედა აღსასრული ჟამთაჲ მოიწია. |
ზედა | მცხ.კორ1 | ამისთჳს ჯერ-არს დედაკაცისა, რაჲთა ფლობაჲ აქუნდეს თავსა თჳსსა ზედა ანგელოზთათჳს. |
ზედა | მცხ.იერ | და მოვიღე სასუმელი ჴელისაგან უფლისა, და ვასუ ყოველთა ნათესავთა, რომელთა მიმართ მიმავლინა მე უფალმან მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.კორ1 | არა უხარინ სიცრუესა ზედა, არამედ უხარინ ჭეშმარიტებასა ზედა; |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და ამისგან წეს არს თქუენდა ცნობად, ვითარმედ უფლებენ თქუენ ზედა ცოლნი თქუენნი, რამეთუ ყოველსავე რასა იქმთ და შურებით, მიიღით და მისცით ცოლთა თქუენთა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ვის თქუენგანსა კაცსა ედგას ასი ცხოვარი და წარუწყმდეს მას ერთი მათგანი, არა-მე დაუტევნესა ოთხმეოც და ათცხრამეტნი იგი უდაბნოსა ზედა და წარვიდეს წარწყმედულისა მისთჳს, ვიდრემდე პოოს იგი? |
ზედა | მცხ.ლუკა | და პოოს რაჲ, დაისუას იგი მჴართა თჳსთა ზედა სიხარულით; |
ზედა | მცხ.ლუკა | გეტყჳ თქუენ: ესრეთ იყოს სიხარული წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და აღდგა და მოვიდა იგი მამისა თჳსისა. და ვიდრე შორსღა იყო, იხილა იგი მამამან მისმან და შეეწყალა. და მირბიოდა იგი და დავარდა ქედსა ზედა მისსა და ამბორს-უყოფდა მას. |
ზედა | მცხ.ლუკა | სარწმუნოჲ იგი მცირესა ზედა და მრავალსა ზედაცა სარწმუნო არს; და რომელი მცირესა ზედა ცრუ არს, მრავალსაცა ზედა ცრუ არს. |
ზედა | მცხ.ლუკა | უადვილეს არს მისა, უკუეთუმცა ლოდი ვირით საფქველისაჲ ზედა ედვა ქედსა მისსა და შთავრდომილ იყო ზღუასა, ვიდრე არა დაბრკოლებად ერთსა ამას მცირეთაგანსა. |
ზედა | მცხ.რომ | რამეთუ სიტყუაჲ აღმასრულებელი და შემოკლებული სიმართლესა შინა, ვითარმედ სიტყუაჲ შემოკლებული ყოს უფალმან ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.რომ | არამედ ვიტყჳ: ნუუკუე ისრაჱლმან არა ცნაა? პირველად მოსე იტყჳს: მე გაშურვო თქუენ არა ნათესავსა მას ზედა და ნათესავითა მით უგულისჴმოჲთა განგარისხნე თქუენ. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | რათა მივიდენ და აღაშენონ იერუსალჱმი და ტაძარი იგი უფლისა, რომელსა ეწოდა სახელი მისი მის ზედა. და ყვეს სიხარული დიდი ყოვლით მენოაგითურთ შჳდ დღე. |
ზედა | მცხ.კორ1 | ხოლო უკუეთუ აკურთხევდე სულითა, რომელი-იგი აღასრულებდეს ადგილსა მას უცბისასა, ვითარ-მე თქუას „ამინი“ შენსა მას ზედა მადლობასა? ვინაჲთგან რასა-იგი იტყჳ, არა იცის. |
ზედა | მცხ.კორ1 | და ესრეთ დაფარულნი გულისა მისისანი განცხადნენ, და ესრეთ დავარდეს პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანის-სცეს ღმერთსა და აღიაროს, ვითარმედ: ნანდჳლვე ღმერთი თქუენ შორის არს. |
ზედა | მცხ.ესა | მოაკლდა უშჯულოჲ და წარწყმდა ამპარტავანი და მოისრნეს, რომელნი უშჯულოებდეს უკეთურებასა ზედა, |
ზედა | მცხ.ესა | ვაჲ შვილთა განდგომილთა ამათ, - იტყჳს უფალი - ჰყავთ განზრახვა არა ჩემ მიერ და ზავნი არა სულისა მიერ ჩემისა, შეძინებად ცოდვანი ცოდვათა ზედა, |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ წინაწარმეტყუელებდი სახელითა უფლისათა მეტყუელი: ვითარცა სილომი იყოს სახლი ესე, და ქალაქი ესე მოოჴრდეს მკჳდრთაგან და განკრბა ყოველი ერი ირემიას ზედა, სახლსა შინა უფლისასა. |
ზედა | მცხ.იოან | და ჰრქუა მათ: ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ: ამიერითგან იხილნეთ ცანი განხუმულნი და ანგელოზნი ღმრთისანი, აღმავალნი და გარდამომავალნი ძესა ზედა კაცისასა. |
ზედა | მცხ.კორ1 | ხოლო გაუწყებთ თქუენ, ძმანო, სახარებასა მას, რომელი გახარე თქუენ, რომელცა-იგი მიგიღებიეს, რომელსაცა ზედა სდგათ. |
ზედა | მცხ.კორ1 | მღჳძარე იყვენით, მტკიცედ დეგით სარწმუნოებასა ზედა, მჴნე იყვენით და განძლიერდით; |
ზედა | მცხ.იერ | ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან, მეტყველმან: დაწერენ შენდად სიტყვანი ყოველნი, რომელნი გამოვაცხადენ შენდამი წიგნსა ზედა, |
ზედა | მცხ.იერ | და შევიდენ ძენი მათნი, ვითარცა პირველად, და წამებანი მათნი წინაშე პირსა ჩემსა განმართლდენ და ზედმივიხილო ყოველთა ზედა მაჭირვებელთა მათთა. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ რისხვაჲ უფლისაჲ გამოვიდა გულისწყრომით, გამოვიდა რისხვაჲ მიქცეული უთნოთა ზედა |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | შეწირეს მას ზედა საკურთხეველსა საკუერთხი, ვითარცა წერილ არს წიგნსა მას მოსესსა, კაცისა მის ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და დიდითა ჴელითა აკურთხევდეს და ჰმადლობდეს უფალსა ღმერთსა. ქველისსაქმე ღმრთისა და დიდებულებაჲ უკუნისამდე არს ყოველსა ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | მას დღესა შინა რომელი იყოს ერდოსა ზედა და ჭურჭელი მისი სახლსა შინა, ნუ გარდამოვალნ აღებად მისა; და რომელი ველსა გარე იყოს, ნუ გარე-მოიქცევინ კუალად. |
ზედა | მცხ.იოან | ზეგარდამომავალი იგი ყოველთა ზედა არს. და რომელი არს ქუეყანით, ქუეყანისაგანი არს და ქუეყანისასა იტყჳს, ხოლო ზეცით მომავალი ყოველთა ზედა არს. |
ზედა | მცხ.იოან | რომელსა ჰრწმენეს ძე, აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, ხოლო რომელი ურჩ იყოს ძისა, არა იხილოს ცხორებაჲ, არამედ რისხვაჲ ღმრთისაჲ დადგრომილ არს მის ზედა. |
ზედა | მცხ.კორ2 | მრავალი კადნიერებაჲ მაქუს თქუენდა მიმართ, მრავალი სიქადული თქუენთჳს, სავსე ვარ ნუგეშინის-ცემითა, გარდამრევიეს სიხარული ყოველთა ზედა ჭირთა ჩუენთა. |
ზედა | მცხ.კორ2 | არამედ დაბრმეს გონებანი მათნი, რამეთუ ვიდრე დღენდელად დღედმდე იგივე საბურველი საკითხავსა მას ზედა ძუელისა შჯულისასა ჰგიეს აღუძარცუელად, რამეთუ ქრისტეს მიერ განქარდების. |
ზედა | მცხ.იოან | და ამას ოდენ სიტყუასა ზედა მოვიდეს მოწაფენი მისნი და უკჳრდა, რამეთუ დედაკაცისა თანა იტყოდა. და არავინ ჰრქუა მას: რასა ეძიებ, ანუ რასა იტყჳ მის თანა? |
ზედა | მცხ.კორ2 | არა ხოლო მოსლვითა მისითა, არამედ ნუგეშინის-ცემითა მით, რომლითა ნუგეშინის-ცემულ იქმნა თქუენ ზედა: მითხრობდა ჩუენ თქუენსა მას სურვილსა, თქუენსა მას გოდებასა, თქუენსა მას შურსა ჩუენთჳს, ვიდრეღა მე უფროჲსად განვიხარე. |
ზედა | მცხ.კორ2 | ამისთჳს ნუგეშინის-ცემულ ვართ ნუგეშინის-ცემასა მას თქუენსა ზედა; უმეტესადღა და უფროჲს განვიხარეთ სიხარულსა მას ზედა ტიტესსა, რამეთუ განსუენებულ არს სული მისი თქუენ ყოველთაგან. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო ღმერთმან არა-მე ყოსა შურის-გებაჲ რჩეულთა მისთაჲ, რომელნი ღაღადებენ მისა დღე და ღამე, და სულგრძელ არს მათ ზედა? |
ზედა | მცხ.ლუკა | გეტყჳ თქუენ: ყოს შურის-გებაჲ მათთჳს ადრე. ხოლო მო-რაჲ-ვიდეს ძე კაცისაჲ, პოვოს-მეა სარწმუნოებაჲ ქუეყანასა ზედა? |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | იქმნა მადლი მოძღურებისა უფლისა მიერ მღდელთა მათ ზედა ჰურიასტანს. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და წარიყვანნა ათორმეტნი იგი და ჰრქუა მათ: აჰა ესერა აღვალთ იერუსალჱმდ, და აღესრულნენ ყოველნი წერილნი წინაწარმეტყუელთანი ძესა ზედა კაცისასა: |
ზედა | მცხ.იერ | ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან: მერმეცა თქუან სიტყუაჲ ესე ქუეყანასა შორის იუდაჲსსა და ქალაქთა შორის მისთა, ოდეს მოვაქციო ტყუეობაჲ მათი. კურთხეულ არს უფალი მთასა ზედა მართალსა წმიდასა მისსა, |
ზედა | მცხ.იერ | და დასხნეს სიბილწენი მათნი სახლსა შინა, სადა წოდებულ არს სახელი ჩემი მის ზედა, |
ზედა | მცხ.იერ | შებილწებად მისსა არაწმიდებათა მიერ მათთა, და უშენნეს ბომონნი ბაალსა ჴევსა შინა ძისა ენომისსა, გოდოლნი გევს შინა, შეწირვისათჳს ძეთა მათთაჲსა და ასულთა მათთაჲსა მოლოქისსა, რომელნი არა ვამცნენ მათ, არცა აღვიდა გულსა ზედა ჩემსა ქმნაჲ საძაგელებისაჲ ამის საცოდველად იუდაჲსა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იყო ვითარცა მიეახლნეს იერიქოდ, ბრმაჲ ვინმე ჯდა გზასა ზედა მთხოველად. |
ზედა | მცხ.კორ2 | ხოლო ძალ-უც ღმერთსა ყოველივე საჴმარი გარდამატებად თქუენდა, რაჲთა ყოველსა შინა მარადის ყოველივე უნაკლულოდ გაქუნდეს, და ჰმატებდეთ ყოველსა ზედა საქმესა კეთილსა. |
ზედა | მცხ.კორ2 | და მათი იგი ლოცვაჲ თქუენთჳს, ჰსურის მათ თქუენდა გარდარეულისა მისთჳს მადლისა ღმრთისა, რომელ არს თქუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.კორ2 | ხოლო მადლი ღმერთსა გამოუთქუმელთა მათ ნიჭთა მისთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ჰრქუა მას: კეთილ, სახიერო მონაო, რამეთუ მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, იყავ შენ ჴელმწიფე ათთა ზედა ქალაქთა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ჰრქუა მასცა: და შენცა იყავ ხუთთა ზედა ქალაქთა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო მტერნი იგი ჩემნი, რომელთა-იგი არა უნდა მეუფებაჲ ჩემი მათ ზედა, მომგუარენით მე აქა და მოწყჳდენით წინაშე ჩემსა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და მოჰგუარეს იგი იესუს და დაასხეს სამოსელი კიცუსა მას, და დაჯდა იესუ მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და ვითარ შევიდოდა იგი, დაუფენდეს სამოსელსა მათსა გზასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იტყოდეს: კურთხეულ არს მომავალი მეუფე სახელითა უფლისაჲთა! მშვდობაჲ ცათა ზედა და დიდებაჲ მაღალთა შინა! |
ზედა | მცხ.ლუკა | და ვითარცა მიეახლა, იხილა ქალაქი იგი და ტიროდა მას ზედა |
ზედა | მცხ.ლუკა | რამეთუ მოვლენან დღენი შენ ზედა, და მოგადგან შენ მტერთა შენთა ლაშქარი და გარე-მოგადგენ შენ და შეგკრიბონ შენ ყოვლით კერძო. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და დაგარღჳონ შენ, და შვილნი შენნი შენ შორის დაეცნენ, და არა დაშთეს ქვაჲ ქვასა ზედა შენ შორის ამისთჳს, რამეთუ არა გულისჴმა-ჰყავ ჟამი მოხედვისა შენისაჲ. |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და აღვადგინო სიტყუაჲ ჩემი კეთილი, რომელი ვთქუ სახლსა ზედა ჩემსა ისრაელსა და სახლსა ზედა იუდაჲსასა. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: არა მოაკლდეს დავითს მამაკაცი, მჯდომარე საყდარსა ზედა სახლისა ისრაჱლისასა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და რაჟამს იყო, დაესრულა ესე ყოველნი შარავანდედნი. შეიბნა არტაშეს მეფემან სპარსთა ზედა, რომლისაცა მივიდა ეზრა, ძე აზარიასი, რომელი იეზრასაგან, რომელი ქელეკენესაგან, რომელი სალემისაგან, |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და ყოველივე მსგავსად სჯულისა მის მიიღედ და მიუსრულედ უფალსა ღმერთსა მაღალსა, რათა არა იყოს შერისხვა ღმრთისა ზედა შარავანდედობასა ჩემსა და ძისა ჩემისასა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ყოველი, რომელი დაეცეს ლოდსა მას ზედა, შეიმუსროს; და რომელსა ზედა დაეცეს, განანქრიოს იგი. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო რამეთუ აღდგენ მკუდარნი, მოსეცა აუწყა მაყულოვანსა მას ზედა, ვითარცა-იგი იტყჳს უფალსა ღმერთსა აბრაჰამისსა და ღმერთსა ისაკისსა და ღმერთსა იაკობისსა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ეკრძალენით მწიგნობართაგან, რომელთა ჰნებავს სამოსლითა სლვაჲ და რომელთა უყუარს უბანთა ზედა მოკითხვაჲ და პირველად ჯდომაჲ კრებულსა შორის და ზემჯდომაჲ პურსა ზედა, |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხედავთა ამას? მოვლენან დღენი, რომელთა შინა არა დაშთეს ქვაჲ ქვასა ზედა, რომელი არა დაირღუეს. |
ზედა | მცხ.ლუკა | მაშინ ეტყოდა მათ: აღდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა და მეუფებაჲ მეუფებასა ზედა; |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო ამათ ყოველთა წინა დაგასხნენ თქუენ ზედა ჴელნი მათნი და გდევნიდენ და მიგცნენ თქუენ შესაკრებელთა და საპყრობილეთა, და მეფეთა წინაშე და მთავართა მიგიყვანნენ სახელისა ჩემისათჳს. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო ვაჲ მუცელ-ქუმულთა და რომელნი აწოებდენ მათ დღეთა შინა, რამეთუ იყოს მაშინ ჭირი დიდი ქუეყანასა ზედა და რისხვაჲ ერსა ამას ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იყოს სასწაული მზესა შინა და მთოვარესა და ვარსკულავთა, და ქუეყანასა ზედა შეკრებაჲ თესლებისაჲ განკჳრვებითა ოხრისაჲთა ზღჳსაგან და ძრვისა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | სულითა კაცთაჲთა შიშისაგან და მოლოდებისა მომავალისა ზედა სოფელსა ამას, რამეთუ ძალნი ცათანი შეიძრნენ. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ეკრძალენით თავთა თქუენთა, ნუუკუე დამძიმდენ გულნი თქუენნი შუებითა და მთრვალობითა და ზრუნვითა ამის სოფლისაჲთა, და მეყსეულად მოიწიოს თქუენ ზედა დღე იგი. |
ზედა | მცხ.ლუკა | რამეთუ ვითარცა საფრჴე მოუჴდეს მსხდომარეთა ზედა პირსა ყოვლისა ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და მოკრბეს ჩუენდა ყოველნი, ვითარ ესმა გოდება ჩემი, რომელ იყო უფლისათჳს ღმრთისა ისრაჱლისა, და მიხილეს მე, რასა ვიქმოდე ზედა უსჯულოებათა მათთჳს, რამეთუ ვჯედ მწუხარედვე ვიდრე მწუხრადმდე და მოწევნამდე შესაწირავისა მის სამწუხროსა. |
ზედა | მცხ.კორ2 | ხოლო გლოცავ, რაჲთა არა პირისპირ ვიკადრო სასოებით, გინა შე-რაჲმე-ვჰრაცხო კადრებად ვიეთმე ზედა, რომელთა ვჰგონიეთ ჩუენ, ვითარცა ჴორციელად მავალნი. |
ზედა | მცხ.კორ2 | და ყოველსა სიმაღლესა, ამაღლებულსა მეცნიერებასა ზედა ღმრთისასა, და წარმოვსტყუენავთ ყოველსავე ცნობასა მორჩილებად ქრისტესა, |
ზედა | მცხ.კორ2 | არა უსაზომოდ მოქადულნი სხჳსა შრომილსა ზედა, არამედ სასოებაჲ გუაქუს ჩუენ აღორძინებულისა მის სარწმუნოებისა თქუენისა თქუენ შორის განდიდებად კანონისაებრ ჩუენისა ნამეტნავად, |
ზედა | მცხ.კორ2 | მიერ კერძო თქუენსა სახარებად არა სხჳსა კანონსა ზედა მზასა სიქადულად. |
ზედა | მცხ.კორ2 | გზისა სლვანი მრავალ-გზის, ჭირნი მდინარეთანი, ჭირნი ავაზაკთანი, ჭირნი ნათესავთაგან, ჭირნი წარმართთაგან, ჭირნი ქალაქთა შინა, ჭირნი უდაბნოთა ზედა, ჭირნი ზღუათა შინა, ჭირნი ძმათა-მტყუვართაგან, |
ზედა | მცხ.კორ2 | გარეშე მისა, რომელი მოიწევის ჩემ ზედა დღითი დღედ, ზრუნვაჲ ყოველთა ეკლესიათაჲ. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო აჰა ჴელი განმცემელისა ჩემისაჲ ჩემ თანა ტაბლასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: მეფენი წარმართთანი უფლებენ მათ ზედა, და რომელთა ჴელმწიფებაჲ აქუნ მათ ზედა, ქველის-მოქმედ ჰრქჳან. |
ზედა | მცხ.კორ2 | ნუ კუალად, მო-რაჲ-ვიდე, დამამდაბლოს მე ღმერთმან ჩემმან თქუენდა მიმართ, და ვეგლოვდე მრავალთა წინაწარ შეცოდებულთა მათ და არა შენანებულთა არა-წმიდებასა მათსა ზედა, სიძვასა და სიბილწესა, რომელ ქმნეს. |
ზედა | მცხ.ლუკა | რაჲთა სჭამდეთ და სუმიდეთ ტაბლასა ზედა ჩემსა და სასუფეველსა შინა ჩემსა დასხდეთ ათორმეტთა საყდართა და სჯიდეთ ათორმეტთა ტომთა ისრაელისათა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და სთქუ ესრეთ: ქუეყანასა, რომელსა შეხჳდეთ დამკჳდრებად, მას ზედა არს ქუეყანა იგი შეგინებულ სიბილწითა მით ნათესავთა მათგან მის ქუეყანისათა და შეგინებითა მათითა აღივსნეს იგინი. |
ზედა | მცხ.ლუკა | გეტყჳ თქუენ: ესე ხოლოღა წერილი ჯერ-არს ჩემ ზედა აღსრულებად, ვითარმედ: უსჯულოთა თანა შეირაცხა, და რამეთუ ჩემთჳს აღსასრული იყოს. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და არა განრისხენ ჩუენ ზედა წარსაწყმედელად ჩუენდა ვიდრე აქამომდე, უკუეთუ არა დაშთეს ძირი და თესლი და სახელი ჩუენი. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და რაჟამს ილოცვიდა ეზრა მით აღსარებითურთ და გოდებითა დიდითა, და დავრდომილი იდვა პირსა ზედა ქუეყანისასა წინაშე ტაძარსა მას უფლისასა, შეკრბეს მისსა ყოველნივე, რომელნი იყუნეს იერუსალჱმს, ერი მრავალი, მამანი და დედანი, ჭაბუკნი და ქალწულნი, რამეთუ გოდება დიდი იყო სიმრავლისა ერისა |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იყო იგი ღუაწლსა შინა, უმეტესღა ილოცვიდა და იქმნა ოფლი მისი, ვითარცა ცუარი სისხლისაჲ გარდამომავალი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | იყოს მუნ გზა წმიდაჲ და გზად წმიდად ეწოდოს. არა წარვიდეს მიერ არაწმიდაჲ, არცა იყოს მუნ გზა არაწმიდა. ხოლო განთესულნი ვიდოდიან მას ზედა. არა შესცთეს. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო შური აღიღეს, რომელნი-იგი ურწმუნონი ჰურიანი იყვნეს, და მოიყვანნეს სავაჭროთაგან კაცნი ვინმე ბოროტნი, და ერის კრება ყვეს და აღაშფოთებდეს ქალაქსა მათ ზედა. და ზედა მიადგეს სახლსა იასონისსა და ეძიებდეს მათ გამოყვანებად ერსა წინაშე. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და იხილეს გუშაგთა მათ საულისათა, რომელნი იყვნეს გაბას ბენიამენისასა, აღტეხა იგი ბანაკისა მის უცხოთესლთასა, და აცნობეს ესე საულსაცა მეფესა, რამეთუ იგიცა მაღალსავე ზედა ჯდა და ხედვიდა აღტეხასა მას მათსა. |
ზედა | მცხ.ესა | და თქუეს მისდა ელიაკიმ და სომნა და იოახ: ზრახევდ მონათა მომართ შენთა ასურებრ, რამეთუ გუესმის ჩუენ, და ნუ ჰზრახავ ჩუენდამო იუდეანებრ. და რად ჰზრახავ ყურებისა მიმართ კაცთა მდგომარეთასა ზღუდესა ზედა? |
ზედა | მცხ.ლუკა | ჰრქუა იესუ მოსრულთა მათ მის ზედა მღდელთ-მოძღუართა და ერისთავთა ტაძრისათა და ხუცესთა: ვითარცა ავაზაკსა ზედა გამოსრულ ხართ მახჳლითა და წათებითა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | დღითი-დღე ვიყავ მე თქუენ თანა ტაძარსა მას შინა, და არა განჰყავთ ჴელი ჩემ ზედა; არამედ ესე არს ჟამი თქუენი და ჴელმწიფებაჲ ბნელისაჲ. |
ზედა | მცხ.საქმ | ეტყოდა მარადის შესაკრებელსა შორის ჰურიათა და რომელნი ჰმსახურებდეს და უბანთა ზედა ყოველსა დღესა რომელთა-იგი შეემთხუეოდა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და მუნ დაადგრა და პური არა ჭამა და წყალი არა სვა და გოდებდა ზედა უსჯულოებათა დიდ-დიდთა ცოდვათა სიმრავლისასა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და აღდგა ეზრა და თქუა: თქუენ ხართ, რომელთა სცოდეთ და ისხენით ცოლნი ასურთაგან უცხოთესლთასა და შესძინეთ უსჯულოებასა და ცოდვასა ზედა ისრაჱლსა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | აწ დადგედ მთავარნი და წინამძღუარნი ზედა სიმრავლესა ყოველსავე, რომლისა იყოს სახლსა თჳსსა დედაკაცი უცხოთესლი. |
ზედა | მცხ.გამოც | რამეთუ დაიმარხე შენ სიტყუაჲ მოთმინებისა ჩემისაჲ, და მეცა დაგიცვა შენ ჟამისა მისგან განსაცდელისა, რომელსა ეგულების მოსლვად ყოვლსა ზედა სოფელსა გამოცდად მკჳდრთა მათ ქუეყანისათა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და დადგა ეზრა მღდელი და მთხრობელი სჯულისა უფლისა ზედა ძელისა ბემონსა, რომელი-იგი განემზადა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და ერთბამად ყოველმან სიმრავლემან თქუა: ამენ. და აღიპყრნეს ჴელნი თჳსნი ზე და დავარდეს ქუეყანასა პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანისცემდეს უფალსა ღმერთსა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო იგინი ზედა დაესხმოდეს ჴმითა დიდითა და გამოითხოვდეს მას ჯუარ-ცუმად; და განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი და მღდელთ-მოძღუართანი. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და ვითარცა წარიყვანეს იგი, შეიპყრეს სიმონ ვინმე კჳრინელი, მომავალი ველით, და დასდევს მას ზედა ჯუარი იგი, და მიაქუნდა შემდგომად იესუჲსა. |
ზედა | მცხ.გალათ | და რაოდენნი წესსა ამას ზედა ეგნენ, მშჳდობაჲ მათ ზედა და წყალობაჲ და ისრაელსა ზედა ღმრთისასა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | მიექცა მათ იესუ და ეტყოდა: ასულნო იერუსალჱმისანო, ნუ სტირთ ჩემ ზედა, არამედ თავთა თქუენთა სტიროდეთ და შვილთა თქუენთა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | მაშინ იწყონ სიტყუად მთათა: დამეცენით ჩუენ ზედა! და ბორცუთა: დამფარენით ჩუენ! |
ზედა | მცხ.გამოც | და რაჟამს ვიხილე იგი, დავვარდი ფერჴთა თანა მისთა, ვითარცა მკუდარი. და დადვა მან მარჯუენე მისი ჩემ ზედა და თქუა: ნუ გეშინინ, მე ვარ პირველი და უკუანაჲსკნელი; |
ზედა | მცხ.გამოც | საიდუმლოჲ შჳდთა ამათ ვარსკულავთაჲ, რომელნი იხილენ მარჯუენესა ზედა ჩემსა, და შჳდნი ესე სასანთლენი ოქროჲსანი. შჳდნი ესე ვარსკულავნი ანგელოზნი შჳდთა ეკლესიათანი არიან, და შჳდნი ესე სასანთლენი შჳდნი ეკლესიანი არიან. |
ზედა | მცხ.ესა | და შერყევით შეირყიოს ქუეყანა, ვითარცა მთრვალი და მებრუე. და შეიძრას, ვითარცა ხილისსაცავი, ქუეყანა. და დაეცეს და ვერ ეძლოს აღდგომად, რამეთუ განძლიერდა მის ზედა უსჯულოება. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო იგინი ვითარ უჴდებოდეს და ჰგმობდეს, განიყარა მათ ზედა სამოსელი თჳსი და ჰრქუა მათ: სისხლი თქუენი თავთა ზედა თქუენთა! უბრალომცა ვარ მე! ამიერითგან წარმართთა მიმართ მივიდე. |
ზედა | მცხ.საქმ | და დასხმითა ჴელთა პავლესთაჲთა მათ ზედა მოვიდა მათ ზედა სული წმიდაჲ, იტყოდეს ენათა და წინაწარმეტყუელებდეს. |
ზედა | მცხ.გამოც | ნუ გეშინის საქმეთაგან, რომელთა ეგულების მოწევნად შენ ზედა, რამეთუ აჰა ესერა ეგულების ეშმაკსა თქუენგანთა შთაგდებად საპყრობილესა, რაჲთა გამოიცადნეთ ათ დღე. იქმენ მორწმუნე ვიდრე სიკუდილადმდე, და მოგცე შენ გჳრგჳნი იგი ცხორებისაჲ. |
ზედა | მცხ.ესა | და განიხარა მათ ზედა ეზეკიამან სიხარული დიდი და უჩუენა მათ სახლი ნეხოთაჲსა და შტახსისა, და საკუმეველთა და მიჰრონთა, და ვეცხლისა და ოქროსა, და ყოველნი სახლნი ჭურჭელთა ფასისათანი და ყოველნი, რავდენნი იყვნენ საუნჯეთა შინა მისთა. და არა იყო არარაჲ, რომელი არა უჩუენა მათ ეზეკიამან სახლსა შინა მისსა. |
ზედა | მცხ.საქმ | იწყეს ვიეთმე მიმომავალთა ჰურიათა, მაფუცებელთა, სახელის-დებად სახელსა უფლისა იესუჲსსა მათ ზედა, რომელთა თანა იყო სულები უკეთურები, და იტყოდეს: გაფუცებთ თქუენ იესუს, რომელსა პავლე ქადაგებს. |
ზედა | მცხ.საქმ | იყვნეს სანთელნი მრავალნი ქორსა მას ზედა, სადა-იგი შეკრებულ ვიყვენით. |
ზედა | მცხ.საქმ | გარდავიდა პავლე და დავარდა მას ზედა, შეიტკბო იგი და თქუა: ნუ აღშფოთნებით, რამეთუ სული მისი მის თანა არს. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და შთაიყვანა ერი იგი წყალსა მას და ჰრქუა უფალმან გედეონს: ყოველმან, რომელმან წბას ენითა თჳსითა წყლისა მისგან, იგი წბის ძაღლმან. დაადგინნე იგინი თჳსაგან და ყოველი, რომელი მოდრკეს მუჴლთა თჳსთა ზედა სუმად წყლისა, გან-რე-ადგინო იგი. |
ზედა | მცხ.ესა | დასაბამი სიონსა მივსცე და იერუსალჱმსა ნუგეშინის-ვსცე გზასა ზედა, |
ზედა | მცხ.გამოც | აჰა ესერა დავამჴუა იგი სარეცელსა ზედა, და რომელნი იმრუშებდეს მის თანა, შთავყარნე ჭირსა დიდსა, უკუეთუ არა შეინანონ საქმეთაგან მათთა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და რომელმან სძლოს და დაიმარხნეს ვიდრე აღსასრულადმდე საქმენი ჩემნი, მივსცე ჴელმწიფებაჲ წარმართთა ზედა, |
ზედა | მცხ.პეტრ1 | უკუეთუ იყუედრებოდით სახელისათჳს ქრისტესისა, ნეტარ ხართ, რამეთუ დიდებისაჲ იგი და ღმრთისაჲ სული თქუენ ზედა განსუენებულ არს, რამეთუ ვითარ იგინი ჰგონებენ, იგმობვით, ხოლო ვითარ-იგი თქუენ გნებავს, იდიდებით. |
ზედა | მცხ.სჯლ | უფალო, უფალო, შენ იწყე ჩუენებად მონისა შენისა ძალი შენი და სიმტკიცე შენი, ჴელი ეგე მტკიცე და მკლავი მაღალი. ვინ არს ღმერთ ცათა შინა, ანუ ქუეყანასა ზედა, რომელმცა ყო ესე, რომელ-ესე შენ ჰყავ ჩუენთჳს. |
ზედა | მცხ.საქმ | ვითარცა აღესრულებოდეს შჳდნი იგი დღენი, რომელნი-იგი იყვნეს ასიაჲთ ჰურიანი, იხილეს იგი ტაძარსა შინა, შეაშფოთეს ყოველი იგი ერი და დაასხნეს მის ზედა ჴელნი მათნი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ჰრქვა საულ: რა გულისხმა-ყავ? რქვა დედაკაცმან: ვხედავ მე კაცსა ერთსა მაღალსა აღმომავალსა ქუეყანით და ჩუდკეცი სამოსელი მოუბლარდნიეს მას! და გულისხმა-ყო საულ, ვითარმედ სამოველ იყო იგი, დადრკა ქუეყანასა ზედა და თაყუანი-სცა მას. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო მან მეყსეულად წარიყვანნა მჴედარნი და ასისთავნი და მიიწია მათ ზედა. ხოლო მათ ვითარცა იხილეს ათასისთავი იგი და მჴედარნი, დააცადეს ცემაჲ პავლესი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და თქუან ყოველთა ნათესავთა: რაჲსამე ესრე შექმნა უფალმან ღმერთმან ქუეყანაჲ ესე, ანუ რაჲმე არს რისხვაჲ ესე დიდი გულისწყრომისა მისისაჲ, რომელ-ესე ყო მათ ზედა? |
ზედა | მცხ.სჯლ | და განგაშოროს უფალმან ღმერთმან შენგან ყოველი იგი სენი და სალმობაჲ ბოროტი მეგჳპტელთა, რომელ-იგი იხილე და უწყოდე, არა მოავლინოს იგი შენ ზედა, არამედ მიავლინოს იგი ჴელთა ზედა მტერთა შენთა. |
ზედა | მცხ.პეტრ2 | და ესე ჴმაჲ ჩუენ გუესმა ზეცით მოსრული მის ზედა, მის თანა რაჲ ვიყვენით მთასა მას წმიდასა. |
ზედა | მცხ.გამოც | იჴსენებდ, უკუეთუ ვითარ მიიღე და შეინანე. ხოლო უკუეთუ არა მღჳძარე იყო, მოვიდე შენ ზედა, ვითარცა მპარავი, და ვერ სცნა, რომელსა ჟამსა მოვიდე შენ ზედა. |
ზედა | მცხ.გამოც | რომელმან სძლოს, ვყო იგი სუეტად ტაძარსა შინა ღმრთისა ჩემისასა, და გარე არღარა განვიდეს და დავწერო მას ზედა სახელი ღმრთისა ჩემისაჲ და სახელი ქალაქისა ღმრთისა ჩემისაჲ ახლისა იერუსალჱმისაჲ, რომელი გარდამოვალს ზეცით ღმრთისაგან ჩემისა, და სახელი იგი ჩემი ახალი. |
ზედა | მცხ.საქმ | და რომელნი-იგი ჩემ თანა იყვნეს, ნათელი იგი იხილეს და შიში დაეცა მათ ზედა, ხოლო ჴმაჲ იგი არა ესმა, რომელი მეტყოდა მე. |
ზედა | მცხ.საქმ | იყო უკუე ჩემსა მას სლვასა და მიახლებასა დამასკისასა, შუა სამხრის, მეყსეულად ზეცით გამობრწყინდა ნათელი დიდი ჩუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.იოან | და მისდევდა მას ერი მრავალი, რამეთუ ხედვიდეს სასწაულთა მათ, რომელთა იქმოდა უძლურთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იოან | და შე-ოდენ-სრულ იყვნეს ვითარ ოც და ხუთ უტევან გინა ოც და ათ, იხილეს იესუ, ვიდოდა რაჲ ზღუასა ზედა; და მოეახლა რაჲ ნავსა მას, შეეშინა მათ. |
ზედა | მცხ.იოან | მამანი ჩუენნი ჭამდეს მანანასა უდაბნოსა ზედა, ვითარცა წერილ არს: პური ზეცით მოსცა მათ ჭამად. |
ზედა | მცხ.საქმ | არცა ძალ-უც შენ წინაშე ჩემ ზედა ამისა ჩინებად, რომლისათჳს-ესე აწ შემასმენენ მე. |
ზედა | მცხ.საქმ | ამას ზედა ვიღუწი, დაუბრკოლებელი გონებაჲ მაქუს ღმრთისა მიმართ და კაცთა მარადის. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ესმეს მამასა მას თჳსსა აღთქუმაჲ იგი მისი და დროჲსა ყოფაჲ იგი მისი, რომელ დრო-ყო თავსა ზედა თჳსსა, დეგინ მის ზედა. |
ზედა | მცხ.ეფეს | აღშენებულ საფუძველსა ზედა მოციქულთასა და წინაწარმეტყუელთასა, რომლისა თავ საკიდურთა მისთა არს ქრისტე იესუ, |
ზედა | მცხ.ეფეს | რომელსა ზედა თქუენცა თანა-აღშენებულ ხართ სამკჳდრებელად ღმრთისა სულითა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ითხოვდეს მადლსა მისთჳს, რაჲთა მოუწოდოს მას იერუსალჱმდ, და უმზირდეს გზასა ზედა მოკლვად. |
ზედა | მცხ.საქმ | იქცეოდა იგი მუნ არა უმრავლეს ათისა დღისა, და შთავიდა კესარიად, და ხვალისაგან დაჯდა საყდართა ზედა და ბრძანა მოყვანებაჲ პავლესი. |
ზედა | მცხ.მათე | აჰა ესერა ძე ჩემი, რომელი მე სათნო-ვიყავ, საყუარელი ჩემი, რომელი სთნავს სულსა ჩემსა. დავდა სული ჩემი მის ზედა, და სამართალი წარმართთა მიუთხრას. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარცა მოვიდა იგი, გარე მოადგეს მას იერუსალჱმით შთასრულნი იგი ჰურიანი, მრავალსა და მძიმესა ბრალსა დასდებდეს პავლეს ზედა, რომლისა ვერ ეძლო გამოჩინებად. |
ზედა | მცხ.გამ | ყვიანღა თუ გრძნეულთა მათ მისნობითა მით მათითა გამოყვანებაჲ მუმლისა, განა-ვერ-ვე-აძლიან და განმრავლდა მუმლი იგი ზედა კაცსა და საცხოვარსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და არა უნდა ერსა მას სმენად სიტყუაჲ იგი სამოველისა. მაშინ რქუეს მას: არა ეგრე არს, არამედ დაადგინე ჩუენ ზედა მეფე |
ზედა | მცხ.მეფ1 | აწ შენ ისმინე მათი; აღთქმა დავდვა მათ შორის და უთხრა წესი და სამართალი სამეფო, რომელი მეფობდეს მაგათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | და განაახლებ ჩემ ზედა განკითხვათა ჩემთა, და რისხვითა დიდითა მრისხავ მე და მოაწიენ ჩემ ზედა განსაცდელნი. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ყოველთა შესაკრებელთა შორის მრავალ გზის ვსტანჯევდ მათ და ვაიძულებდ გმობად, უმეტესად-ღა ვბორგდ მათ ზედა და ვსდევნიდი ვიდრე გარემოთა ქალაქამდეცა. |
ზედა | მცხ.საქმ | შუა დღე გზასა ზედა ვიხილე, მეფეო, ზეცით გარდამო უბრწყინვალესი მზისაჲ, გამომიბრწყინდა მე ნათელი და ჩემ თანა მოგზაურთა მათ. |
ზედა | მცხ.საქმ | არამედ აღდეგ და დადეგ ფერჴთა შენთა ზედა, რამეთუ ამისთჳს გეჩუენე შენ, რაჲთა დაგადგინო შენ მსახურად და მოწამედ, რომელი იხილე და რომელი გიჩუენო შენ, |
ზედა | მცხ.იოან | და რომელთამე მათგანთა უნდა შეპყრობაჲ მისი, და არავინ მიყვნა ჴელნი მის ზედა. |
ზედა | მცხ.გოდ | აინ. აღაღეს შენ ზედა პირი მათი ყოველთა მტერთა შენთა, და ისტჳნეს და დაიღრჭინეს კბილნი მეტყუელთა: შთავნთქათ იგი, გარნა ესე არს დღე, რომელსა მოველოდეთ, ვპოეთ და ვიხილეთ იგი. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ყო ღმერთმან ეგრეთ მას ღამესა შინა, და იყო ჴმელი საწმისსა მას ხოლო ზედა და ყოველსა ქუეყანასა ზედა იყო ცუარი. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარ შეჰკრებდა პავლე ფრიადსა ქარქუეტსა და დაასხმიდა ცეცხლსა მას ზედა, იქედნე სიტფოჲსა მისგან გამოჴდა და მოეხჳა ჴელსა პავლესსა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და იყო მამაჲ პოპლიოჲსი სიცხითა და ნაწლევითა სნეულ და მწოლარე, რომლისა შევიდა პავლე და ულოცა და დაასხნა მის ზედა ჴელნი მისნი და განკურნა იგი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აღაშენა გოდლები უდაბნოს და აღმოკუეთა ჯურღმულები მრავალი, რამეთუ იყო საცხოვარი მრავალ ვაკესა მისა სეფელას, ერი და ვენაჴისმოქმედნი მთათა გარე და კარმელის ზედა, რამეთუ ქუეყანისსაქმესა მოყვარე იყო. |
ზედა | მცხ.მათე | თქუენ ხართ ნათელნი სოფლისანი. ვერ ჴელ-ეწიფების ქალაქსა დაფარვად, მთასა ზედა დაშენებულსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ვიხილე და, აჰა, ზედაჲთ სამყაროსა, ზეშთა თავისა ქეროვიმთასა, ვითარცა ქვისა საპფირონისა, მსგავსებაჲ სახესა საყდრისასა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და თქუა კაცისა მიმართ, მოსილისა სამოსლითა: შევედ საშუალ ეტლისთუალთა, ქუეშე კერძოთა ქეროვიმთასა, და აღივსენ მჭელნი შენნი ნაკუერცხლებითა ცეცხლისაჲთა საშუალისაგან ქეროვიმთასა და განაბნიე ქალაქსა ზედა. და შევიდა წინაშე ჩემსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და გამოვიდა დიდება უფლისა ურთავისაგან ტაძრისაჲსა და აღვიდა ქეროვიმთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იოან | ჰრქუა მათ იესუ: არცა ამან ცოდა, არცა მშობელთა ამისთა, არამედ რაჲთა გამოცხადნეს საქმე ღმრთისაჲ მაგას ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და შეძრწუნდა ზაქარია, იხილა რაჲ იგი, და შიში დაეცა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იყო განზრახვასა მას მათსა ამისთჳს, და აჰა ესერა ორ კაც ზედა მოადგეს მათ სამოსლითა ელვარითა. |
ზედა | მცხ.ესა | ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელმან შექმნა ცაჲ და ქუეყანაჲ და დაამტკიცა იგი და დაამყარა იგი და მისშორისნი და მისცა ერსა მისსა სამშჳნველი, რომელი არს მას ზედა, და სული ყოველთა მთრგუნველთა მისთა. |
ზედა | მცხ.ეფეს | ერთ არს ღმერთი და მამაჲ ყოველთაჲ, რომელი ყოველთა ზედა არს და ყოველთა მიერ და ჩუენ ყოველთა შორის. |
ზედა | მცხ.ეფეს | რომელი გარდამოჴდა, იგივე არს, რომელი ამაღლდა ზედა ყოველთა ცათა, რაჲთა აღავსნეს ყოველნი. |
ზედა | მცხ.ეფეს | არამედ ჭეშმარიტ ვიყვნეთ სიყუარულსა ზედა და აღვაორძინებდეთ მისა მიმართ ყოველსა, რომელ არს თავ მისა ქრისტე, |
ზედა | მცხ.იოან | ხოლო იესუ კუალად, ვითარცა განრისხებული თავსა შორის თჳსსა, მოვიდა საფლავსა მას. ხოლო იყო ქუაბი, და ლოდი ზედა ედვა მას. |
ზედა | მცხ.იოან | და პოვა იესუ ვირი და დაჯდა მას ზედა, ვითარცა წერილ არს: |
ზედა | მცხ.იერ | და მოუწოდა იერემია ბარუქს, ძესა ნირისსა, და დაწერნა ბარუქმან პირისაგან იერემიაჲსსა ყოველნი სიტყუანი უფლისანი, რომელნი გამოაცხადნა მისდამი ქარტასა ზედა წიგნისასა. |
ზედა | მცხ.იერ | ნუუკუე დავარდეს წყალობა მათი წინაშე პირსა უფლისასა, და მოიქცენ გზისაგან მათისა ბოროტისა, რამეთუ დიდ არს გულისწყრომაჲ და რისხვაჲ უფლისაჲ, რომელ თქუა ერსა ამას ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და იყო, აღმო-რაჲ-იკითხის იუდი სამი კეფი, ანუ ოთხი, მოჰკუეთდის მათ საჭრელითა მწიგნველისაჲთა და შთააგდებდის ცეცხლსა კერაკსა მას ზედა, ვიდრემდის არაჲ დააკლდა წიგნისაჲ ცეცხლსა მას კერაკთასა. |
ზედა | მცხ.იერ | და სადა არიან წინაწარმეტყუელნი თქუენნი, რომელნი გიწინაწარმეტყუელებდეს თქუენ მეტყუელნი: ვითარმედ არა მოვიდეს მეფე ბაბილონისაჲ ქუეყანასა ამას ზედა? |
ზედა | მცხ.იერ | და მოიყვანა იგი მთავარქონდაქარმან და ჰრქუა მას: უფალმან ღმერთმან შენმან თქუნა ბოროტნი ესე ადგილსა ამას ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ეგე არა იყოს თქუენდა სიავად და თქუენ არა იქმნეთ მისსა ჴორც; შორის მთათა ზედა ისრაჱლისათა გსაჯნე თქუენ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღიხუნეს ქეროვიმთა ფრთენი მათნი და ეტლისთუალნი მათნი, მახლობელნი მათნი, და დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისაჲ მათ ზედა, ზეშთა ზედაჲთ მათსა. |
ზედა | მცხ.იოან | არა თქუენ ყოველთათჳს ვიტყჳ, რამეთუ მე გიცნი, რომელნი გამოგირჩიენ, არამედ რაჲთა წერილნი იგი აღესრულნენ: რომელი ჭამდა ჩემ თანა პურსა, აღიღო ჩემ ზედა ბრჭალი მისი. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო მან ჰრქუა მათ: ჵ უცნობელნო და მძიმენო გულითა სარწმუნოებისათჳს ყოველსა ზედა, რომელსა იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი! |
ზედა | მცხ.იერ | პირისაგან ქალდეველთასა, რამეთუ შიშნეულ იქმნნეს პირისაგან მათისა, რამეთუ მოკლა ისმაილმან გოდოლია, რომელი დაადგინა მეფემან ბაბილონისამან ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და იყვნენ ყოველნი კაცნი და ყოველნი სხუანი ნათესავნი მოსრულნი პირითა მათითა ქუეყანად ეგჳპტისა, დამკჳდრებად მუნ, და მოაკლდენ მახჳლისა მიერ და სიყმილისა მიერ და არა იყოს მათი არავინ განრინებულ ბოროტთაგან, რომელთა მე მოვაწევ მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | არა საკუმეველსა რომელსა აკუმევდით ქალაქთა შორის იუდაჲსათა და გამოსავალთა შორის იერუსალჱმისათა თქუენ და მამანი თქუენნი, და მეფენი თქუენნი, და მთავარნი თქუენნი და ერი ქუეყანისაჲ? მოიჴსენა უფალმან და აღვიდა გულსა ზედა მისსა. |
ზედა | მცხ.იოან | ვითარცა შემიყუარა მე მამამან, მეცა შეგიყუარენ თქუენ, დაადგერით სიყუარულსა ჩემსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იოან | უკუეთუ მცნებანი ჩემნი დაიმარხნეთ, ჰგიეთ სიყუარულსა ზედა ჩემსა, ვითარცა მე მცნებანი მამისა ჩემისანი დავიმარხენ და ვჰგიე სიყუარულსა ზედა მისსა. |
ზედა | მცხ.იერ | ჴმისაგან მიმართებისა მისისა, და საჭურველები ფერჴთა მათთა ძლიერთაჲსა, და ძრვისაგან ეტლთა მათთაჲსა და ჴმისა ურმისთვალთა მათთაჲსა, არა მოიქცეს მამანი ძეთა ზედა მათთა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | და იგინი იტყოდეს ურთიერთას: ანუ არა გულნი ჩუენნი განჴურვებულ იყვნეს ჩუენ შორის, ვითარ-იგი მეტყოდა ჩუენ გზასა ზედა და ვითარ-იგი გამომითარგმანებდა ჩუენ წიგნთა? |
ზედა | მცხ.იოან | მე გადიდე შენ ქუეყანასა ზედა, საქმე აღვასრულე, რომელი მომეც მე, რაჲთა ვყო. |
ზედა | მცხ.იოან | ხოლო იესუ იცოდა ყოველი იგი მომავალი მის ზედა, გამოვიდა და ჰრქუა მათ: ვის ეძიებთ? |
ზედა | მცხ.იოან | გამოვიდა პილატე მათა გარე და ჰრქუა მათ: რასა შესმენასა მოიღებთ კაცისა ამისა ზედა? |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან: აჰა, ვითარცა არწივმან მიიმართოს და განიმარტნეს ფრთენი მისნი მოაბსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | სასმენელი მესმა უფლისაგან. და მიმთხრობელნი წარმართთა მიმართ მიავლინნა: შეკერბით და მოვედით მისსა, და არ დააცალონ ბრძოლად მის ზედა, |
ზედა | მცხ.იერ | კარავნი მათნი და ცხოვარნი მათნი წარიხუენ, სამოსელნი მათნი და ყოველნი ჭურჭელნი მათნი და აქლემნი მათნი მიიყვანენ თავისა მათისად, და მოუწოდეთ მათ ზედა წარწყმედასა გარემოს, |
ზედა | მცხ.იერ | და იყოს უკანასკნელთა დღეთა, ზემოვაქციო ტყუეობა ელამისა, - იტყჳს უფალი, დაწყებასა მეფე-ყოფისა სედეკია მეფისასა იყო სიტყუა ესე ელამისთჳს ბაბილოვნელთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და დაიპყართ მის ზედა გარემოჲს, დაიჴსნნეს ჴელნი მისნი, დაეცნეს დაეფანნი მისნი, დაირღვა ზღუდე მისი, რამეთუ შურისგება ღმრთისა მიერ არს. შური იძიეთ მის ზედა, ვითარცა ყო, უყავთ მას. |
ზედა | მცხ.იოან | ხოლო პილატეს რაჲ ესმა სიტყუაჲ ესე, გამოიყვანა იესუ გარე და დაჯდა იგი საყდართა ზედა, ადგილსა მას, რომელსა ჰრქჳან ქვაფენილ, ხოლო ებრაელებრ კაპპათა. |
ზედა | მცხ.იოან | და დაწერა პილატე ფიცარი და დასდვა ჯუარსა მას ზედა. და იყო წერილი ესრე: იესუ ნაზარეველი, მეუფჱ ჰურიათაჲ. |
ზედა | მცხ.იოან | თქუეს უკუე ურთიერთას: არა განვხიოთ ესე, არამედ წილ-ვიგდოთ ამას ზედა, ვისაცა იყოს, რაჲთა აღესრულოს წერილი იგი: განიყვეს სამოსელი ჩემი თავისა მათისა და კუართსა ჩემსა ზედა განიგდეს წილი. ერისაგანთა მათ ესე ყვეს. |
ზედა | მცხ.იერ | ზღუდეთა ზედა ბაბილონისათა აღიღეთ სასწაული, დაადგინენით მცველნი, აღადგინენით მჴუმილნი, განმზადენით საჭურველნი, რამეთუ ჴელ-ყო და ყოს უფალმან, რაოდენნი თქუნა მკჳდრთა ზედა ბაბილონისათა, |
ზედა | მცხ.იერ | განრინებულნი ქუეყანისაგან ვიდოდეთ და ნუ დასდგებით. მოიჴსენეთ შორიელთა უფლისა, და იერუსალჱმი აღვედინ გულთა თქუენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და განიბძარა ქალაქი, და ყოველნი კაცნი მებრძოლნი ივლტოდეს, და გამოვიდეს ქალაქისაგან ღამე გზასა ბჭისა საშუალისა ზღუდეთაჲსასა და წინმოზღუდვილობისასა, რომელი იყო მტილსა თანა მეფისასა და ქალდეველნი ქალაქსა ზედა გარემოჲს. და წარვიდეს გზასა ისრაელისასა. |
ზედა | მცხ.იოან | ხოლო ჰურიათა მათ, რამეთუ პარასკევი იყო, რაჲთა არა დაადგრეს გუამი მისი ჯუარსა ზედა შაბათადმდე, რამეთუ იყო დიდ დღე იგი შაბათისაჲ მის, ჰკითხეს პილატეს, რაჲთა წჳვნი მათნი განუტეხნენ და გარდამოიხუნენ. |
ზედა | მცხ.იოან | ერთსა მას შაბათსა მოვიდა მარიამ მაგდალენელი განთიად, ვიდრე ბნელღა იყო, საფლავსა მას ზედა და იხილა ლოდი იგი აღებული კარისა მისგან საფლავისა. |
ზედა | მცხ.იოან | ამისა შემდგომად კუალად გამოუცხადა თავი თჳსი იესუ მოწაფეთა თჳსთა ზღუასა მას ზედა ტიბერიისასა. ხოლო გამოუცხადა ესრეთ: |
ზედა | მცხ.იოან | და ვითარცა განთენდებოდა, დგა იესუ კიდესა ზედა, და არა უწყოდეს მოწაფეთა, ვითარმედ უფალი არს. |
ზედა | მცხ.იოან | და ვითარცა გამოჴდეს ქუეყანად, იხილეს ნაკუერცხალი მდებარე და თევზი მას ზედა და პური. |
ზედა | მცხ.სოფ | და დღესა ცეცხლითა შურისა მისისასა აღისპოს ყოველი ქუეყანაჲ მით, რამეთუ მოსრულებაჲ და სიმსწრაფლე ყოს ყოველთა ზედა დამკჳდრებულთა ქუეყანისათა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ყოველი მწვანვილი ველისა პირველ ყოფად ქუეყანასა ზედა და ყოველი თივა ველისა პირველ აღმოცენებადმდე, რამეთუ არ-ღა ეწვიმა ღმერთსა ქუეყანასა ზედა და კაცი არა იყო მოქმედ ქუეყანისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ყოველთა მჴეცთა ქვეყანისათა და ყოველთა მფრინველთა ცისათა. და ყოვლისა ქუეწარმავალისა, რომელი ვალს ქვეყანასა ზედა, რომელსა აქუს თავსა შორის თვისსა სული სიცოცხლისა, და ყოველი თივა მწვანვილისა საჭამადად და იქმნა ეგრეთ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და თქვა ღმერთმან: აჰა, მიგცე თქვენ ყოველი თივა სათესავი მთესველი თესლისაჲ, რომელ არს ზედა ყოვლისა ქვეყანისა. და ყოველი ხე, რომელსა აქუს თავსა შორის თჳსსა ნაყოფი თესლისაჲ სათესავი, თქუენდა იყოს საჭმელად. |
ზედა | მცხ.დაბ | და თქვა ღმერთმან: ვქმნეთ კაცი ხატებისაებრ ჩვენისა და მსგავსებისაებრ. და მთავრობდეს თევზთა ზღჳსასა და მფრინველთა ცისათა და პირუტყუთა და მჴეცთა ყოვლისა ქუეყანისა ყოველთა ქუეწარმავალთა მავალთა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იგავ | ნუ ჰმძლავრობ დავრდომილსა, რამეთუ გლახაკ არს და ნუ შეურაცხ-ჰყოფ უძლურსა ბჭეთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იგავ | მეფისა ბრძანებაჲ მსგავს არს ბრდღუენისა ლომისასა და, ვითარცა ცუარი მწუანვილსა ზედა, ეგრეცა მხიარულებაჲ მისი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ყვნეს ყოველნივე - მცირენი და დიდნი, და მდიდარნი და გლახაკნი, და აზნაურნი და მონანი, - რაჲთა მიიღონ ბეჭედი ჴელსა მათსა მარჯუენესა ზედა, ანუ შუბლსა ზედა მათსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მაშინ აუწყეს საულს, ვითარმედ შესცოდა ერმან მან უფალსა, რამეთუ ჭამეს ჴორცი სისხლითურთ. ვითარცა ესმა საულს ესე, შერისხნა ერსა მას და ჰრქუა: უსჯულო ვიქმნენით და ვსცოდეთ, აღმოაგორვეთ ჩემ ზედა ლოდი ერთი დიდი. |
ზედა | მცხ.დან | თანაზრახვა-ყვეს ყოველთა სპათმთავართა და სატრაპესთა მეფობისა შენისა ზედა და ჳპატოსთა, და ადგილისმთავართა დადგინებად დგომათა მეფობრივითა და განძლიერებად განსაზღვრა, რაჲთა რომელმანცა ითხოოს თუ თხოაჲ ყოვლისაგანვე ღმრთისა და კაცისა ვიდრე დღეთამდე ოცდაათთა, გარნა თჳნიერ შენსა, მეფე, შევარდეს მღჳმესა ლომთასა. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | ესე არიან ბრძანებანი იგი, რომელი მისცა არტაშეს მეფემან ეზრას მღდელსა და მწერალსა წიგნთასა და სიტყუათა უფლისათა და ბრძანებისა სჯულისა უფლისათა და ბრძანებითა მით, რომელი იყო ზედა ისრაილსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და წარვიდა სამოველ არმათემად. და საულ წარვიდა სახლით თჳსა გაბაას. და არღარა შევიდა სამოველ ხილვად საულისა ვიდრე დღემდე სიკუდილისა თჳსისა, რამეთუ ეგლოვდა სამოველ საულს. და უფალმანცა შეინანა, რამეთუ დაადგინა იგი მეფედ ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მიუგო სამოველ საულს და ჰრქუა: არა მივიდე მე შენ თანა, რამეთუ შეურაცხ-ყავ შენ ბრძანებაჲ უფლისა, და აწ შეურაცხ-გყო შენ უფალმან, რათა არღარა მეფობდე შენ ქუეყანასა ზედა! |
ზედა | მცხ.ნაუმ | რამეთუ მალეობენ, ეგერა, ფერჴნი მთათა ზედა მახარებელისა და მიმთხრობელისათა მშჳდობისა. დღესასწაულობდ, იუდა, დღესასწაულთა შენთა, უკუნსცენ აღთქმანი შენნი უფალსა მით, რამეთუ არღა შესძინონ მერმე განვლაჲ დასაძუელებელად მოესრულოს, მოიკლას. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და შეჰრისხნა ზღუასა მეწამულსა, და განჴმა, და უძღოდა მათ უფსკრულსა შინა, ვითარცა უდაბნოსა ზედა; |
ზედა | მცხ.დაბ | და იყუნედ განმანათლებელად სამყაროსა ცისა, რათა ჩნდეს ქუეყანასა ზედა. და იქმნა ეგრეთ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და განყო ღმერთმან შორის წყლისა, რომელი იყო ქუეშე კერძო სამყაროჲსა და შორის წყლისა ზედა კერძო სამყაროჲსა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დასდვას ჴელი მისი თავსა ზედა მის შესაწირავისასა სათნოდ მისა და სალხინებელად მისთჳს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დააგონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა დრონეული იგი, და თავი და ცმელი შეშასა მას ზედა, რომელი იყო საკურთხეველსა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დადგან ძეთა აჰრონისთა მღდელთა ცეცხლი საკურთხეველსა მას ზედა და დაასხან შეშაჲ ცეცხლსა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | ხოლო ნაწლევნი და ფერჴნი განჰრცხნე წყლითა და დააგოს მღდელმან მან ყოველი ესე საკურთხეველსა ზედა, ნაყოფი არს ესე შესაწირავი სული სულნელებისაჲ უფლისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | ხოლო ნაწლევნი და ფერჴნი განრცხნეს წყლითა, შეწიროს მღდელმან მან ყოველი ესე და დადგას საკურთხეველსა მას ზედა, ნაყოფი არს შესაწირავი სული სულნელებისა უფლისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოიღოს მღდელმან მან საკურთხეველსა თანა და წარჰკუეთოს მღდელმან მან თავი და დადვას საკურთხვველსა ზედა და დასწრიდოს სისხლი მისი ხარისხსა მას საკურთხეველისასა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოსტეხნეს იგი ფრთეთა მათგან, და არა განყოს და დასდვას იგი მღდელმან მან საკურთხეველსა მას ზედა შეშასა მას და ცეცხლსა. ნაყოფი არს შესაწირავი სული სულნელებისა ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | უკუეთუ სულსა შესწირვიდეს ძღუნად შესაწირავად ღმრთისა, სამინდოჲ იყოს შესაწირავი მისი, და დაასხას მას ზედა ზეთი და დასდვას მას ზედა გუნდრუკი. შესაწირავი არს ესე. |
ზედა | მცხ.ლევ | და აღიღოს მსხუერპლისა მისგან მოსაჴსენებელი მისი, და დადვას მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა, ნაყოფად, სულად სულნელებისა ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ძღუნად პირველად შესაწირავად იგი ღმრთისა და საკურთხეველსა ზედა არა აღვიდეს სულად სულნელად ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დაასხა მას ზედა ზეთი და დასდვა მას ზედა გუნდრუკი. შესაწირავი არს ესე. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მას ზედა, რომელ არს ბარკალთაჲ და ღჳძლის ყურნი იგი თირკმელთა თანა მოჰკუეთოს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და შეწირონ იგი ძეთა აჰრონისთა მღდელთა საკურთხეველსა მას ზედა შესაწირავთასა, შეშასა მას და ცეცხლსა, ნაყოფად, სულად სულნელად ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და შეწიროს მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა სულად სულნელებისა მსხუერპლად ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დასთხიონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მისი გარემო საკურთხეველსა მას. და შეწიროს შესაწირავი იგი ცხორებისაჲ მსხუერპლად ღმრთისა, ცმელი და წელნი უბიწოჲ, თეძოჲთურთ მოჰკუეთოს იგი და ცმელი იგი გარდაბურვილი ქუსეტსა და ყოველი ცმელი მუცლისაჲ და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა, რომელ არს ბარკალთაჲ და ღჳძლის ყურნი იგი თირკუმლითურთ მოჰჴადოს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დაასხნეს ჴელნი მისნი თავსა ზედა მისსა და დაკლან იგი წინაშე ღმრთისა კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა და დასთხიონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მისი გარემო საკურთხეველსა მას. |
ზედა | მცხ.ლევ | და შეწიროს მას ზედა მსხუერპლად ღმრთისა ცმელი იგი გარდაბურვილი მუცელსა და ყოველი ცმელი მუცლისაჲ. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ორნი თირკუმელნი და ცმელნი იგი მათ ზედა, რომელ არს ბარკალთაჲ და ღჳძლის ყურნი იგი ღჳძლისაჲ თირკუმელთა თანა მოჰკუეთოს, |
ზედა | მცხ.ლევ | და შეწიროს იგი მღდელმან მან საკურთხევვლსა ზედა, ნაყოფად, სულად სულნელად ღმრთისა ყოველივე ცმელი ღმერთსა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და წარმოიბას კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა წინაშე ღმრთისა და დასდვას ჴელი მისი თავსა ზედა მის ჴბოჲსასა წინაშე ღმრთისა და დაკლას ჴბოჲ იგი წინაშე უფლისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა, რომელ არს ბარკალთა თანა და ძირი იგი ღჳძლისაჲ თირკმელთა თანა მოჰჴადოს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოვლადვე ჴბოჲ იგი განიღოს გარეშე ბანაკსა მას ადგილსა წმიდასა, სადა-იგი დასხიან ნაცარი და დაწჳან იგი შეშასა ზედა ცეცხლითა და სათხეველსა თანა ნაცრისასა და დაიწუეს იგი. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დაასხნენ ჴელნი მოხუცებულთა მათ ერისათა თავსა მას ზედა ჴბოჲსა წინაშე ღმრთისა და დაკლან იგი წინაშე ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველი ცმელი მოიღოს მისგან და შეწიროს იგი საკურთხეველსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დასდვას ჴელი მისი თავსა მას ზედა, რომელ-იგი არს ცოდვისათჳს, და დაკლან თიკანი იგი ცოდვისაჲ ადგილსა მას, სადაცა დაკლნიან ყოვლად დასაწუველნი იგი. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველივე ცმელი მისი მოჰჴადოს, ვითარცა-სახედ მოჰჴადიან ცმელი შესაწირავსა და შეწიროს იგი მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა სულად სულნელად ღმრთისა; და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან, და მიეტეოს მას. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დასდვას ჴელი მისი თავსა მას ზედა ცოდვისასა, და დაკლან იგი ადგილსა მას, სადაცა დაკლნიან ყოვლად დასაწველნი იგი. |
ზედა | მცხ.ლევ | უკუეთუ არა პოვოს ჴელმან მისმნ წყვილნი გურიტთანი, გინა მართუენი ტრედთანი, შეწიროს მსხუერპლად მისა ცოდვისა მისთჳს მეათე სათველი სამინდოჲ ცოდვისა მისისათჳს, და არა დაასხას მას ზედა ზეთი, და არა დასდვას მას ზედა გუნდრუკი, რამეთუ ცოდვისაჲ არს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ცოდა, სიწმიდეთა შინა მისთა, ზღოს ესე და მეხუთე შესძინოს მას ზედა და მისცეს იგი მღდელსა მას. და მღდელმან ლხინება-ყოს მისთჳს ვერძითა მით ბრალისაჲთა და მიეტეოს მას. |
ზედა | მცხ.ლევ | გინა ვნებისა მისთჳს, რომელ ავნო გინა ვედრებისა მისთჳს, რომელი ვედრად აქუნდა მას, გინა წარწყმედულისა მისთჳს, რომელ პოვა ყოვლისაგან საქმისა, რომლისათჳს ფუცა ნაცულად და მისცეს მას თავადი იგი და მეხუთე იგი შესძინოს მას ზედა. ვისაცა იყოს, მასვე მისცეს, რომელსაცა დღესა ემხილოს. |
ზედა | მცხ.ლევ | ამცენ შენ აჰრონს და ძეთა მისთა და არქუ: ესე არს შჯული ყოვლად დასაწველისაჲ: ესე ყოვლად დაწუვაჲ დაწვასა მისსა ზედა საკურთხეველსა ზედა ეგზნებოდის ღამე ყოველ განთიადმდე, და არა დაშრტეს, და ცეცხლი იგი საკურთხეველისაჲ ეგზნებოდის მას ზედა და არა დაშრტეს |
ზედა | მცხ.ლევ | და ცეცხლი ეგზებოდის საკურთხეველსა მას ზედა და არა დაშრტეს, და აგზებდეს მღდელი იგი შეშასა განთიად-განთიად, და დაზჳნოს მას ზედა ყოვლად დასაწველი იგი და დასდვას მას ზედა ცეცხლი იგი ცხოვრებისაჲ. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ცეცხლი მარადის ეგზებოდის საკურთხეველსა ზედა და არა დაშრტეს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და აღიღოს სამინდოჲსა მისგან შესაწირავისა მჭელითა ზეთითურთ მისით გუნდრუკსა თანა მისსა, რომელი-იგი იყოს შესაწირავსა მას ზედა და შეწიროს საკურთხეველსა მას ზედა ნაყოფად, სულად სულნელად, საჴსენებელი მისი უფლისა ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | მღდელმან ცხებულმან მის წილ, ძეთა მისთაგანმან ყოს იგი, შჯულად საუკუნოდ, ყოვლადვე დადვას საკურთხეველსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ორნი იგი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა, რომელ არს ბარკალთაჲ, და ღჳძლის ყური იგი თირკუმლითურთ მოჰჴადოს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და შეწიროს მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა ნაყოფად სულად სულნელად ღმრთისა, რამეთუ ცოდვისაჲ არს. |
ზედა | მცხ.ამოს | ისმინეთ სიტყუაჲ ესე, რომელი თქუა უფალმან თქუენ ზედა, სახლო ისრაჱლისაო, და ყოვლისა ტომისა, რომელი აღმოვიყუანე ქუეყანისაგან მეტყუელმან: |
ზედა | მცხ.ლევ | პურთა თანა ცომოვანთა შეწიროს შესაწირავი იგი მისი მსხუერპლსა მას ზედა ქებისასა. და მოართუას მისგანი თითოჲ ყოვლისა ამისგან შესაწირავისა მისისა ნაყოფად პირველად უფალსა ღმერთსა. |
ზედაცა | მცხ.ლევ | ხოლო კაცმან, რომელმან ჭამოს ჴორცისაგან შესაწირავისა ცხორებისაჲ, რომელ არს ღმრთისა, არაწმიდებაჲ მისი მის ზედაცა იყოს, წარწყმდეს სული იგი ერისაგან თჳსისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და შეწიროს მღდელმან ცმელი იგი საკურთხეველსა ზედა და მკერდი იგი იყოს აჰრონისა და ძეთა მისთა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და შეჰმოსა მათ სამოსელი იგი და შეარტყა მათ სარტყლები და შეასხა მათ ჴამლები და გარდასდვა მათ ზედა სამჴრე |
ზედა | მცხ.ლევ | და შეარტყა მსგავსად ქმნულებისა მისისა და შეამტკიცა იგი მით. და დასდვა სამჴრეთა მათ ზედა საკითხავი იგი და დაადგა საკითხავსა მას ზედა გამოცხადებაჲ იგი და ჭეშმარიტებაჲ |
ზედა | მცხ.ლევ | და დაჰბურა ვარშამაგი თავსა მისსა და დასდვა ვარშამაგსა მას ზედა წინაშე პირსა მისსა პეპელი იგი ოქროჲსაჲ განწმედილი იგი წმიდაჲ, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოიბა ზუარაკი იგი, რომელ არნ ცოდვისათჳს და დაასხნეს აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი თავსა ზედა ზვარაკისა მის ცოდვისასა და დაკლა იგი. |
ზედა | მცხ.ლევ | და განწმიდა საკურთხეველი იგი და სისხლი იგი დასთხია ხარისხსა თანა საკურთხეველისასა და განწმიდა იგი ლხინებისა ყოფად მას ზედა. და მოიღო ყოველივე ცმელი ნაწლევთაჲ, და ძირი იგი ღჳძლისაჲ, და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა და შეწირა მოსე საკურთხეველსა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოიბა მოსე ვერძი იგი ყოვლად დასაწველი და დაასხნეს აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი მათნი თავსა ზედა მის ვერძისასა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ფერჴნი მისნი განრცხა წყლითა. და შეწირა მოსე ყოვლადვე ვერძი იგი საკურთხეველსა ზედა: მრგულიად დასაწველი არს, სული სულნელებისაჲ, ნაყოფად შეწირული არს ღმერთისა, ვითარცა ამცნო ღმერთმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოიღო ცმელი, და მუცელი, და ცმელი იგი ქუსეტისაჲ, და ძირი იგი ღჳძლისაჲ და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა და მჴარი იგი მარჯუენე |
ზედა | მცხ.ლევ | და ლანკლითა მისგან სრულებისა, რომელ-იგი იყო წინაშე ღმრთისა, მოიღო პური ერთი უცომოჲ და პური ზეთითა ქმნული ერთი და ლელანგოჲ ერთი და დასდვა ცმელსა მას ზედა და მჴარსა მას ზედა მარჯუენესა |
ზედა | მცხ.ლევ | და დაასხა ესე ყოველი ჴელსა ზედა აჰრონისასა და ჴელთა ზედა ძეთა მისთასა და აღიღო შესაწირავად წინაშე ღმრთისა |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოიღო იგი მოსე ჴელთაგან მათთა და შეწირა იგი საკურთხეველსა ზედა ყოვლად დასაწველთასა სრულებისა. სულად სულნელად მსხუერპლი არს ესე ღმრთისა |
ზედა | მცხ.ლევ | და კართა ზედა კარვისა საწამებელისათა სხდეთ შჳდ დღე და ღამე, სცჳდეთ საცოსა მას ღმერთისასა, რათა არა მოსწყდეთ, რამეთუ ესრე მამცნო მე ღმერთმან. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ცმელი, და თირკუმელნი და ძირი იგი ღჳძლისაჲ, რომელ არს ცოდათათჳს, შეწირა საკურთხეველსა ზედა, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მრგულიად დასაწველი იგი მოართუეს მას ასოდ-ასოდ და თავი იგი მისი, და დააგო იგი საკურთხეველსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და განრცხნეს ნაწლევი და ფერჴნი მისნი წყლითა და დააგო იგიცა საკურთხეველსა ზედა ყოვლად დასაწველთასა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყო იგი ეგრევე, ვითარცა ჯერ-არნ. და მოართუეს შესაწირავი და აღივსნეს ჴელნი მისგან და დააგო საკურთხეველსა მას ზედა თჳნიერ მსხუერპლისა მის განთიადისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დასდვა ცმელი იგი მკერდსა მას ზედა და შეწირა ცმელები ესე საკურთხეველსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და აღიპყრნა აჰრონ ჴელნი თჳსნი ერსა მას ზედა და აკურთხნა იგინი და გარდამოჴდა შემდგომად შეწირვისა მის მსხუერპლისა და რომელი-იგი ცოდვათათჳს არნ, და რომელი-იგი ცხორებისათჳს არიან. |
ზედა | მცხ.ლევ | და გამოჰჴდა ცეცხლი ღმრთისა მიერ და შეჭამა ყოველივე, რაჲცა იყო საკურთხეველსა მას ზედა, ყოვლად დასაწველი იგი და ცმელები. და იხილა ყოველმან ერმან და განუკჳრდა და დაეცნეს პირსა თჳსსა ზედა და თაყუანი-სცეს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მიიღეს ორთა მათ ძეთა აჰრონისათა, ნადაბ და აბიუდ, კაცად-კაცადმან საცეცხური თჳსი, და დადვეს მათ ზედა ცეცხლი და დაასხეს საკუმეველი |
ზედა | მცხ.ლევ | და ჰრქუა მოსე აჰრონს: ესე იგი არს, რომელსა ეტყოდა ღმერთი და თქუა: რომელნი მომეახლებოდიან, მათ ზედა განვწმიდნე და ყოველსა კრებულსა შორის ვიდიდო. და წუხნა აჰრონ ფრიად |
ზედა | მცხ.ლევ | და ჰრქუა მოსე აჰრონს, და ელიაზარს და ითამარს, ძეთა აჰრონისთა, რომელნი დაშთომილ იყვნეს: თავსა თქუენსა არა აღძარცუთ ვარშამაგი და სამოსელი თქუენი არა დაიპოთ, რაჲთა არა მოსწყდეთ და ყოველსავე კრებულსა ზედა იყოს რისხვაჲ. ხოლო ძმანი თქუენნი, ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ, ტიროდიან დაწვასა მას, რომელ დაიწუნეს ღმრთისა მიერ. |
ზედა | მცხ.ლევ | რამეთუ არაწმიდა არს ესე ყოველი თქუენდა. და ესეცა თქუენდა არაწმიდა არს ქუეწარმავალთაგანი, რომელნი ძურებიან ქუეყანასა ზედა: |
ზედა | მცხ.ლევ | ქურცინი, და თაგჳ, და ხჳთქი, და თაგჳ ქურცინი, და მსუენ-ლომი, და მხულივი და მსუენი და მთხუნველი. ესე ყოველი არაწმიდა არს თქუენდა ყოველთაგან ქუეწარმავალთა, რომელნი ძურებიან ქუეყანასა ზედა. ყოველი რომელი შეეხოს მათგანსა მძორსა, არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველსავე ზედა, რომელსა დავარდეს მკუდარი მათგანი, არაწმიდა იყოს: თორნენი და ყუერბნი დაირღუედ, რამეთუ არაწმიდა არს და არაწმიდა იყოს თქუენდა, |
ზედა | მცხ.ლევ | უკუეთუ დაესხას წყალი ყოველსა მას ზედა თესლსა და დავარდეს მათგანი მძორი მას ზედა, არაწმიდა იყოს იგი თქუენდა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველივე ქუეწარმავალი, რომელი ძურების პირსა ზედა ქუეყანისასა, საძაგელ არს ესე თქუენდა, არა იჭამოს. ყოველი, რომელი ვალს მუცლითა |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველი, რომელი ვალს ოთხითა მარადის, რომელი მრავალფერჴ არს ყოველთა შორის ქუეწარმავალთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა, არა ჰჭამოთ იგი, რამეთუ საძაგელ არს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და არა საძაგელ-იყვნეთ სულნი თქუენნი ყოველთა ამათგან ქუეწარმავალთა, რომელნი ძურებიან ქუეყანასა ზედა, არა შეიგინნეთ ამით და არა არაწმიდა იყუნეთ ამით. |
ზედა | მცხ.ლევ | რამეთუ წმიდა ვარ მე, უფალი თქუენი და არა შეაგინნეთ სულნი თქუენნი ყოველთა ამათგან ქუეწარმავალთა, რომელნი იძრვიან ქუეყანისა ზედა, რამეთუ მე ვარ ღმერთი შენი, რომელმან გამოგიყვანენ თქუენ ქუეყანით ეგჳპტით, რათა ვიყო მე თქუენდა ღმერთ და იყვენით წმიდაჲ, რამეთუ წმიდა ვარ მე უფალი. |
ზედა | მცხ.ლევ | და რაჟამს აღესრულნენ დღენი იგი განწმედისა მისისანი ძესა ზედა, გინა ასულსა, შეწიროს ტარიგი წელიწდეული უბიწოჲ მსხუერპლად და მართუენი ტრედისანი, გინა გურიტნი ცოდვისათჳს კართა თანა კარვისა საწამებელისათა მღდელისა მიერ. |
ზედა | მცხ.ლევ | უკუეთუ იხილოს მღდელმან მან და არა იყოს მას ზედა თმაჲ სპეტაკი და უმწუხარეს არა იყოს ფერისაგან მისისა, და იგი იყოს მოშავე, და განავლინოს იგი გარე მღდელმან მან შჳდ დღე. |
ზედა | მცხ.ლევ | განჴადოს იგი გარე მღდელმან მან შჳდ დღე და იხილოს მღდელმან დღესა მეშჳდესა, უკუეთუ განფენით განფენილ იყოს ტყავსა მას ზედა, შეგინებულ-ყოს იგი მღდელმან მან, რამეთუ შეხებაჲ კეთროვანებისაჲ არს, წყლულსა მას გამოაჩნდა. |
ზედა | მცხ.ლევ | უკუეთუ ადგილობანს ეგოს ბრწყინვალებაჲ იგი და არა განეზაოს ტყავსა მას ზედა, და იგი იყოს მოშავე, ბრძჳლი დამწუარისაჲ არს. და განწმიდოს იგი მღდელმან მან, რამეთუ ხატი ნამწუარევისაჲ არს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და, აჰა, ესერა, პირი მისი უდაკლებულე არს ტყავისა და მას ზედა არს თმაჲ მოწითურე, გინა მოწითლე მწულილი. და შეგინებულ-ყოს იგი მღდელმან მან: დასჳრინგებულ არს კეთროვანებაჲ თავისაჲ გინა კეთროვანებაჲ წუერისაჲ. |
ზედა | მცხ.ლევ | და არა განეზავა დასჳრინგებაჲ იგი ტყავსა მას მისსა ზედა შემდგომად დაყუენვისა მისისა და პირი დასჳრინგებისაჲ მის არა უდარე არს ტყავისაგან, და განწმიდოს იგი მღდელმან მან, განირცხეს სამოსელი მისი წყლითა და წმიდა იყოს. |
ზედა | მცხ.ლევ | უკუეთუ განფენით განეფინოს დასჳრინგებაჲ იგი ტყავსა მას ზედა შემდგომად განწმედისა მისისა |
ზედა | მცხ.ლევ | და იხილოს მღდელმან მან და, ესერა, განფენილ არს დასჳრინგებაჲ იგი ტყავსა მას მისსა ზედა, არა მიხედოს მღდელმან მან თმისა მისთჳს მწითურისა, რამეთუ არაწმიდა არს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და უკუეთუ წინაშე ეგოს ადგილობანს დასჳრინგებაჲ იგი და თმაჲ შავი აღმოსცენდეს მას ზედა, განიკურნა დასჳრინგებაჲ იგი და წმიდა არს და განწმიდოს იგი მღდელმან მან. |
ზედა | მცხ.ლევ | კაცი არს იგი კეთროვანი. შეგინებით შეგინებულ-ყოს იგი მღდელმან მან, თავსა მისსა ზედა არს შედებაჲ იგი კეთროვანებისაჲ და კეთროვანსა მას, რომელსა იყოს შედებაჲ იგი, კუართი მისი იყავნ წარჴსნილ და თავი მისი დაუბურველ და პირი მისი დაიხურენ, არაწმიდა ეწოდოს მას. |
ზედა | მცხ.ლევ | და უბრძანოს მღდელმან მან და განრცხეს, რომელსა ზედა იყოს შედებაჲ იგი. და განაშოვროს იგი მღდელმან შჳდ დღე მეორედ. |
ზედა | მცხ.ლევ | და უბრძანოს მღდელმან მან და დაკლას ქათამი იგი ერთი ჭურჭელსა კეცისასა წყალსა ზედა ცხოველსა. და ქათამი იგი ერთი მოიღოს მან და ძელი იგი ნაძჳსაჲ და შეგრაგნილი იგი მეწამული და უსუპი და დააწოს იგი |
ზედა | მცხ.ლევ | და დააპკუროს ზეთითა შჳდგზის წინაშე ღმრთისა, ხოლო ნეშტი იგი ზეთი, რომელი ჴელსა ზედა ედგას მღდელსა მას, სცხოს ყურისა ძირსა განწმედილისასა მას მარჯუენესა |
ზედა | მცხ.ლევ | ხოლო ნეშტი იგი ზეთისაჲ მის, რომელ-იგი იყოს ჴელსა მის მღდელისასა, დაასხას თავსა ზედა მის განწმედილისასა, და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან წინაშე ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | გამოვიდეს მღდელი იგი სახლისა მისგან კართა ზედა მის სახლისათა და განაშოროს სახლი იგი შჳდ დღე. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოიღოს ძელი იგი ნაძჳსაჲ და შეძახილი იგი მეწამული და უსუპი, და ქათამი იგი ცოცხალი, და დააწოს სისხლსა მას ქათმისა მის დაკლულისასა წყალსა ზედა ცხოველსა და აპკუროს ამით სახლსა მას შჳდგზის. |
ზედა | მცხ.ლევ | ესე არს შჯული ყოველსა ზედა შეხებასა |
ზედა | მცხ.ლევ | ყოველი საწოლი, რომელსა დაწვეს მას ზედა თესლმდინარე იგი, არაწმიდა იყოს და ყოველსა ჭურჭელსა, რომელსა ზედა დაჯდეს თესლმდინარე იგი, არაწმიდა იყოს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და რომელი დაჯდეს ჭურჭელსა ზედა, რომელსა ზედა ჯდა თესლგამომდინარე იგი, განირცხეს სამოსელი მისი, დაიბანოს წყლითა და არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველსავე უნაგირსა კარაულისასა, რომელსა ზედა დაჯდეს თესლმდინარე იგი, არაწმიდა იყოს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დღესა მერვესა მოიხუნეს თავისა თჳსისა ორნი გურიტნი, ანუ თუ ორნი მართუენი ტრედისანი და მოართუნეს იგინი წინაშე ღმრთისა კართა ზედა კარვისა საწამებელისათა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველივე სამოსელი და ყოველივე ტყავი, რომელსა ზედა იყოს საწოლი იგი თესლისაჲ, განირცხეს წყლითა და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველსა საწოლსა რომელსა დაწვეს მას ზედა ყოველთა დღეთა დინებისა მისისათა დღეთა მათებრვე საწოლისა არაწმიდებისა მისისა, შეერაცხნენ მას და ყოველსა ჭურჭელსა, რომელსა ზედა დაჯდეს არაწმიდა იყოს მსგავსად არაწმიდებისა მისებრვე დაჯდომისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | დაასხნეს აჰრონ ორთა მათ ვაცთა ზედა წილი: წილი ერთი - ღმერთსა და წილი - ერთი გამომყვანებელსა ველად. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოიბას აჰრონ ვაცი იგი, ერთი, რომელსა ზედა გამოჴდა წილი იგი ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | რომელსა ზედა გამოჴდა წილი განმყვანებელისა, დაადგინოს ცოცხალი წინაშე ღმრთისა, რათა ლხინება-ყოს მას ზედა, ვითარმედ განვლინებად იგი განყვანებასა მას და განუტეოს იგი უდაბნოდ. |
ზედა | მცხ.ლევ | და აღივსნეს ჴელნი საკუმეველითა შეზავებულითა მწულილითა და შეიღოს შინაგანსა მას კრეთსაბმელსა მას და დაასხას საკუმეველი იგი ცეცხლსა მას ზედა წინაშე ღმრთისა და დაფაროს კუამლმან მან სალხინებელი იგი, რომელ არს საწამებელთა ზედა და არა მოკუდეს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დაასხნეს აჰრონ ჴელნი მისნი თავსა მას ზედა ვაცისა მის ცოცხალისასა და მიუთხრნეს მას ზედა ყოველნივე უშჯულოებანი ძეთა ისრაჱლისათანი, და ყოველნი სიცრუენი და ყოველნი ცოდვანი მათნი, და დაჰკრიბნეს ცოდვანი მათნი თავსა მას ზედა ვაცისა ცოცხალისასა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და განავლინოს იგი ჴელითა კაცისა განმზადებულისაჲთა უდაბნოდ და მოიხუნეს ვაცმან მან მის ზედა სიცრუვენი მათნი ქუეყანად უვალად, განგზავნოს ვაცი იგი უდაბნოდ. |
ზედა | მცხ.ლევ | არამედ რათა მოიღოდიან ძეთა ისრაჱლისათა მსხუერპლები მათი, რაოდენი-რაჲ დაკლან ველსა ზედა, მოიღედ იგი ღმრთისა კარად კარვისა საწამებელისა მღდელისა მის და შეწიროს იგი მსხუერპლად ცხორებისა წინაშე ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და კაცმან-კაცმან ძეთა ისრაჱლისათამან, გინათუ მწირმან მან, რომელი მოსრულ იყოს თქუენ შორის, რომელმან ჭამოს ყოველივე სისხლი, დავამტკიცო პირი ჩემი კაცსა მას ზედა, რომელმან ჭამოს სისხლი და წარვწყმიდო იგი ერისაგან თჳსისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | რამეთუ სული ყოვლისა ჴორციელისაჲ სისხლი თჳსი არს და იგი მიგცე თქვენ საკურთხეველსა ზედა სალხინებელად სულთა თქუენთათჳს, რამეთუ სისხლი მისი არს სალხინებელად სულთა თქუენთა წილ. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველისა თანა ოთხფერჴისა არა შეხჳდე დაწოლად და შეგინებად მის თანა და დედაკაცი არა დადგეს მოსლვად მის ზედა ყოველივე ოთხფერჴი და მამლობად, რამეთუ საძაგელ არს. |
ზედა | მცხ.ლევ | არა ჰქმნე სიცრუჱ სარჩელსა შინა საწყაულითა, და სასწორთა და ნედლთა ზედა უღელი მართალი იყავნ. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დავამტკიცო პირი ჩემი კაცსა მას ზედა და ნათესავსა მისსა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და კაცი, რომელი შეუდგის მუცლითმეზღაპრედ, გინა მსახრვალად, რათა ისიძვიდენ იგინი მთავართა მიმართ, ერისა მათისაგანნი და დავამტკიცო პირი ჩემი კაცსა მას ზედა და წარვწყმიდო იგი ერისაგან თჳსისა და იყუნეთ თქუენ წმიდა, რამეთუ მე წმიდა ვარ უფალი ღმერთი თქუენი. |
ზედა | მცხ.ლევ | ნუ აღპარსვედ თმათა მკუდარსა ზედა და წვერსა ნუ დაიყჳნვედ ჴორცთა მათთაგან და ნუცა განიკუეთედ ჭრით. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მღდელმან დიდმან ძმათაგან მისთა რომელსა ზედა დაესხა თავსა მისსა ზეთი ცხებისაჲ და სრულ ქმნულ არს შემოსად სამოსელისა მის თავსა ვარშამაგი, აღძარცუენ, ხოლო სამოსელსა ნუ დაიპებნ. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველსა ზედა სულსა აღსრულებულსა ნუ შევალნ ნუცა მამისა, ნუცა დედისა მისისა ზედა შეიგინებინ. |
ზედა | მცხ.ლევ | ანუ რომელი შეეხოს ყოველსა ქუეწარმავალსა არაწმიდასა, რომელმან შეაგინოს იგი, გინა თუ კაცსა ზედა, რომელმან შეაგინოს იგი ყოვლისაებრ |
ზედა | მცხ.ლევ | და კაცმან რომელმან ჭამოს წმიდაჲ იგი უმეცრებით, დაურთოს ნახუთალი მისი მას ზედა, და მისცეს მღდელსა მას წმიდაჲ იგი. |
ზედა | მცხ.ლევ | და არა მოავლინონ მათ ზედა უშჯულოებაჲ იგი შეცოდებისაჲ ჭამასა მას მათსა წმიდათაგან მათთა, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი, განვსწმედ მათ. |
ზედა | მცხ.ლევ | სასანთლესა ზედა ჰნათებდით წმიდასა სანთელსა წინაშე ღმრთისა განთიადმდე. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დააგნეთ იგინი ორად წინაშე დასაგებელად, ექუს-ექუსი პური დააგეთ ლანკლასა ზედა წმიდასა წინაშე უფლისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დასდვა მას ზედა დასადებელი გუნდრუკი წმიდაჲ და მარილი. და იყუნენ პურნი ესე მოსაჴსენებელად წინაშე დაგებულ ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | გამოიყვანე, რომელმან იგი სწყევა გარეშე ბანაკსა და დაასხნენ ყოველთა, რომელთა ესმა, ჴელნი მათნი თავსა ზედა მისსა და ქვაჲ დაჰკრიბენ მას ყოველმან კრებულმან. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ეტყოდა უფალი მოსეს მთასა ზედა სინასა და ჰრქუა მას: |
ზედა | მცხ.ლევ | და წმიდა-ყავთ წელი იგი მეერგასისე წელიწადი, მიმოითქუას მიტევებაჲ იგი ქუეყანასა ყოველსა დამკჳდრებულსა მას ზედა, წელიწადი მიტევებისაჲ შესაწირავებისა მისისაჲ იყოს თქუენდა. და წარვიდეს კაცად-კაცადი მონაგებსა თჳსსა და კაცად-კაცადი - მამულსა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოვავლინო კურთხევაჲ ჩემი თქუენ ზედა წელსა მას მეექუსესა და ყოს ნაყოფი მისი სამისა წლისაჲ. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოვიხილო თქუენ ზედა და გაკურთხნე თქუენ და აღგაორძინნე თქუენ და განგამრავლნე თქუენ და დავამტკიცო აღთქმაჲ ჩემი თქუენ თანა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მეცა ეგრევე გიყო თქვენ: მოვავლინო თქუენ ზედა სიმღიერე და უნაყოფოებაჲ და სიყჳთლე დანდალუკად თუალთა თქუენთა, და გული თქუენი დადნებოდეს, და სთესვიდეთ თესლსა თქუენსა ცუდად და ჭამდენ მას მტერნი თქუენნი. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დავამტკიცო პირი ჩემი თქუენ ზედა და დაეცნეთ წინაშე მტერთა თქუენთა, და გდევნიდენ თქუენ მოძულენი თქვენნი და ივლტოდით თქუენ თჳნიერ მდევართა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და შევმუსრო გინებაჲ იგი ამპარტავნებისაჲ და ვყო ცაჲ თქუენ ზედა ვითარცა რკინაჲ და ქუეყანა ვითარცა რვალი. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოვავლინო თქუენ ზედა მჴეცი მძჳნვარე ქუეყანისაჲ და შეგჭამდეს თქუენ, და აღჴოცოს საცხოვარი თქუენი და შეგამცირნეს თქუენ და ოჴერ იყუნენ გზანი თქუენნი. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოვჴადო თქუენ ზედა მახჳლი და შურისმეძიებელი საშჯელად შჯულისა და შეევედრნეთ თქუენ ქალაქებსა თქუენსა და მოვავლინო სიკუდილი თქუენ ზედა და მიეცნეთ ჴელთა მტერთა თქუენთასა. |
ზედაცა | მცხ.ლევ | უკუეთუ ამათ ზედაცა არა ისმინოთ ჩემი, არამედ ხჳდოდითვე დრკუდ. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოვაოჴრო ქუეყანა თქუენი და უკჳრდეს ამას ზედა მტერთა თქუენთა, რომელნი მკჳდრ იყუნენ მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მიმოდაგთესნე თქუენ წარმართთა შორის, და აღგჴოცნეს თქუენ მომავალმან მან მახჳლმან თქუენ ზედა და იყოს ქუეყანა თქუენი უდაბნო და ქალაქნი თქუენნი - ოჴერ. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დაშთომილთა მათ ზედა თქუენგანთა მოვავლინო შიში გულთა მათთა ქუეყანასა მტერთა მათთასა და სდევნიდეს მათ ჴმაჲ ფურცლისაჲ მოღებული ქარითა. და ივლტოდიან, ვითარცა ვინ ივლტინ მბრძოლისაგან და დაეცნენ თჳნიერ მდევართა. |
ზედა | მცხ.ლევ | უკუეთუ ოთხფერჴთაგანი არაწმიდათაჲ შესცვალო, შემსგავსებულად სასყიდელისა მისისა შესძინოს ნახუთალი მისი მას ზედა. და იყოს იგი მისავე, უკუეთუ არა იჴსნეს, განიყიდოს მსგავსად სასყიდელისა მისისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | უკუეთუ ჴსნით იჴსნეს კაცმან ათეული თჳსი, მეხუთე იგი შესძინოს მას ზედა, და იყოს იგი მისა. |
ზედა | მცხ.ლევ | ესე არიან მცნებანი, რომელნი ამცნო ღმერთმან მოსეს ძეთა მიმართ ისრაჱლისათა მთასა ზედა სინასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და იყო საუნჯეთა ზედა მეფისათა ასმოთ, ძე მოდიელისი, და საუნჯეთა ზედა მერცხლისათა და დაბნებისათა და აგარაკებისათა და გოდლებსა ზედა იონათან, ძე ოზიასი; |
ზედა | მცხ.ისო | ამათ წილ დაადგინნა ძენი მათნი, რომელთა წინადასცჳთა ისო, რამეთუ წინადაუცუეთელ იყვნეს, რამეთუ იყვნეს იგინი გზასა ზედა წინადაუცვეთელ. |
ზედა | მცხ.ისო | და დაიბანაკეს ძეთა ისრაჱლისათა გალგალს შინა. და ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა ზატიკი მეათოთხმეტესა დღესა თთჳსასა მწუხრითგან დასავალით კერძო იერიქოსა ველსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | ღამე იგი იყავნ ბნელ და ნუ გამოიძიოს უფალმან ზეგარდამო, ნუცა მოვალნ მას ზედა ნათელი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | შეამცირენ დღენი ჟამთა მისთანი და მიჰფინე მის ზედა სირცხჳლი. |
ზედა | მცხ.ისო | და აფუცა ისო მას დღესა შინა წინაშე უფლისა და თქუა: წყეულ იყავნ წინაშე უფლისა კაცი იგი, რომელმან აღჰმართოს, ანუ აღაშენოს ქალაქი იგი იერიქოჲ პირმშოსა ზედა თჳსსა. და დადვას საძირკველი მისი და უმწემესსა ზედა მისსა აღმართნეს ბჭენი მისნი (და ეგრე ყო ოზან ბეთელმან აბირონს ზედა, პირმშოსა ზედა, დადვა საძირკველი მისი. და რომელ დაუშთა უმწემესი, მის ზედა აჰმართნა ბჭენი მისნი). |
ზედა | მცხ.ისო | და ჩამოიპო ისო სამოსელი თჳსი და დავარდა ქუეყანასა ზედა პირსა ზედა თჳსსა წინაშე უფლისა მიმწუხრადმდე, იგი და მოხუცებულნი ისრაელისანი და გარდაისხეს მიწაჲ თავსა ზედა მათსა. |
ზედა | მცხ.ისო | და აღიმსთო ისო განთიად და აღიხილა ერი. და აღვიდა იგი და მოხუცებულნი ისრაჱლინი პირისპირ ერისა მის გაის ზედა. |
ზედა | მცხ.ისო | და უკუნიხილეს მკჳდრთა გაისთა უკუანა მათსა და ხედვიდეს კუამლსა აღმავალსა ქალაქისასა ზეცად. და არღარა უღირდა, ვიდრემცა ივლტოდეს აქა, ანუ იქი და ერი იგი, რომელ ივლტოდა უდაბნოდ, აღდგეს მდევართა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | ნუ ჰჭამთ მთასა ზედა და ნუცა იზმნით და ნუცა ქათმითა იმისნით, არა ჰყოთ |
ზედა | მცხ.ისო | და მეფე გაისაჲ დამოჰკიდეს ძელსა ბორჯღლედსა და იყო ძელსა მას ზედა დამოკიდებულ მიმწუხრადმდე. და დასლვასა მზისასა უბრძანა ისო და გარდამოიღეს გუამი მისი ძელისა მისგან და შთააგდეს იგი გუბსა ბჭეთა თანა ქალაქისათა და აღადგინეს მის ზედა ღუერფი დიდი ქჳშისაჲ მოდღენდელად დღედმდე. |
ზედა | მცხ.ესა | მას დღესა შინა, - ამათ იტყჳს უფალი საბაოთ, - აღიძრას კაცი დამტკიცებული ადგილსა სარწმუნოსა და დაეცეს და მოისპოს, და მოესრულოს დიდებაჲ მყოფი მის ზედა, რამეთუ უფალი იტყოდა. |
ზედა | მცხ.ისო | და აწ მეფუცენით მე უფლისა ღმრთისა, რამეთუ ვჰყოფ თქუენთჳს წყალობასა. და თქუენცა ყავთ წყალობაჲ სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა. |
ზედა | მცხ.ისო | და ჰრქუა უფალმან ისოს: აღდეგ! რაჲსათჳს-ეგე დაცემულ ხარ შენ პირსა ზედა შენსა? |
ზედა | მცხ.ისო | და სადგმელი ჴამლთა მათთა და სანდალნი მათნი დაძუელებულ და დაბებკულ იყვნეს ფერჴთა შინა მათთა. და სამოსელი მათი დაძუელებულ იყო მათ ზედა და პური საგზლისა მათისა განჴმელ იყო და დამღილულ. |
ზედა | მცხ.ისო | და ჰრქუა უფალმან ისოს: მიყავ ჴელი შენი გეონითა, ლახურითა, ჰორლითა, რომელ არს ჴელსა შინა შენსა ქალაქსა ზედა. რამეთუ ჴელთა შენთა მიმიცემიეს იგი (დადარანებულნი იგი აღდგენ ადრე ადგილით მათით). და მიყო ისო გეონი და ჴელი მისი ქალაქსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | ხოლო გულისწყრომა შენი, რომელსა განსწყერ და სიმწარე შენი აღმოვიდა ჩემდამო, და განვაცუა ხრატუკი ცხჳრსა შენსა და აღვირ პირსა შენსა, და მიგაქციო შენ გზასა, რომელსა მოხუედ მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ისო | მაშინ იტყოდა ისო უფლისა მიმართ დღესა მას, რომელსა მოსცა უფალმან ღმერთმან ამორეველი ჴელთა ისრაჱლისათა, რაჟამს შემუსრნა იგინი გაბაონს შინა და შეიმუსრნეს პირისაგან ისრაჱლისა, და თქუა ისო: დადეგინ მზე გაბაონსა ზედა და მთოვარე ჴევსა ზედა იალონისასა, ვიდრემდის უბრძანო ერსა ამას. |
ზედა | მცხ.ისო | და რამეთუ გამოიყვანნეს იგინი ისოჲსსა, მოუწოდა ისო ყოველსა ისრაჱლსა და წინამძღუართა ბრძოლისათა, რომელნი თანაუვიდოდეს მას და ჰრქუა მათ: მიდით და დაადგემდით ფერჴთა თქუენთა ქედთა ზედა მათთა. და მივიდეს და დაადგნეს ფერჴნი მათნი ქედთა ზედა მათთა. |
ზედა | მცხ.ესა | და მოვიყვანნე ბრმანი გზასა ზედა, რომელსა არა იცნობდეს, და ალაგნი, რომელნი არა იცნოდეს. მთრგუნველ-ვყვნე იგინი, ვყო ბნელი მათი ნათლად და გულარძნილნი წრფელად; ესე სიტყუანი ვყუნე და არ დაუტევნე იგინი. |
ზედა | მცხ.კორ2 | ამისათჳს გლოცავ თქუენ, განამტკიცეთ მის ზედა სიყუარული. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ამისათჳს რომელი ბნელსა შინა სთქუათ, ნათელსა შინა ისმეს, და რომელსა ყურსა ეტყოდით საუნჯეთა შინა, იქადაგოს ერდოთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | და დაუტევო ვენაჴი ჩემი: და არა მოისხლას და არცა მოითოჴნოს, და აღმოსცენდენ, ვითარცა კორდსა შინა ეკალნი და ღრუბელთა ვამცნებ არა წჳმად მის ზედა წვიმაჲ. |
ზედა | მცხ.ისო | და მიავლინეს მკჳდრთა გაბაონისათა ისოჲსა ბანაკსა ისრაჱლისასა გალგალად და ჰრქუეს: ნუ დაალტობ ჴელთა შენთა მონათა შენთათჳს. აღმოვედით ჩუენდა მსთუად და განგუარინენ ჩუენ და შეგუეწიე ჩუენ, შეკრებულ არიან ჩუენ ზედა ყოველნი მეფენი ამორეველთანი და მკჳდრნი მთისანი. |
ზედა | მცხ.ისო | და ჰრქუა ისო: მიაგორვეთ ქვები პირსა ზედა ქუაბისასა და დაადგინენით მას ზედა კაცნი მცველად მათ. |
ზედა | მცხ.ისო | და აწ გამომზარდა მე უფალმან, ვითარცა თქუა ესე, მეორმეოცდამეხუთე წელი არს, ვინათგან თქუა უფალმან ღმერთმან სიტყუაჲ ესე მოსეს მიმართ და ვიდოდა ისრაჱლი უდაბნოსა ზედა და აწ, აჰა, ესერა, მე დღეს ოთხმეოცდახუთ წლის ვარღა, დღეს მიძლავს. |
ზედა | მცხ.დაბ | აღდგა იაკობ განთიად და აღიღო ლოდი იგი, რომელი ედვა სასთუნალად. და აღმართა იგი ძეგლად და დაასხა ზეთი თავსა ზედა მის ლოდისასა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მოუჴდა მას ზედა ფაკეა, ძე რრომელისა, სპარაზენი იგი თჳსი, და დასცა იგი სამარიას წინაშე უფლისა სახლსა მას სამეუფოსა და მის თანა იყუნეს არგობა და არა და მის თანა ერგასის კაცი ოთხასთა მათგანი, და მოკლა იგი და მეფობდა მის წილ. |
ზედა | მცხ.ოსე | მეტყუელმან სიტყუათა მიზეზისა ცრუჲსათა აღთქუას აღთქმაჲ. აღმოსცენდეს, ვითარცა კლერტი, მსჯავრი კორდსა ზედა ველსა, |
ზედა | მცხ.ისო | და მოვიდეს მისსა და განუყვეს მათ შჳდად ნაწილად იუდაჲ. დადგეს საზღვრად მათა ბღუარით კერძო. და ძენი იოსებისნი დადგეს საზღვართა ზედა მათთა, ჩრდილოჲთ კერძო. |
ზედა | მცხ.ისო | და ნაწილი ბღუარით კერძო ნაწილად კარიათბაალით. და განვიდეს საზღვარნი გაიდდ წყაროსა ზედა წყლისასა ნაფთოჲსასა. |
ზედა | მცხ.იობ | ანუ შე-მე-უკრა საბლითა უღელი მისი, ანუ ზიდვიდესმეა ორნატსა შენსა ველსა ზედა? |
ზედა | მცხ.ისო | ესე არს განყოფაჲ, რომელ დაუმკჳდრეს ელიაზარ მღდელმან და ისო, და ისო ნავესი და მთავართა ტომთა ნათესავთა ისრაჱლისათა წილით სედომს შინა წინაშე უფლისა კართა ზედა კარვისა მის საწამებელისათა და წარვიდეს მოხილვად ქუეყანისა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და აღემართა იონათან ჴელთაგან და ფერჴთა მისთა და ნიჟორგალი იგი მის თანა. და შეეტევნეს მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ნაუმ | აღბორგნენ, გზათა ზედა შემოკრბენ ეტლნი და აღიხუნენ შეიგანთა შორის, ხილვაჲ მათი ვითარცა ლამპარი ცეცხლისაჲ და ვითარცა ელვანი წარმრბენელნი. |
ზედა | მცხ.ისო | და განუსუენა მათ უფალმან გარემო, რამეთუ ეფუცა მამათა მათთა. არა ვინ წინა დაუდგა მათ ყოველთაგანი მტერთა მათთა. ყოველნი მტერნი მათნი მისცნა უფალმან ჴელთა მათთა, არა დააკლდა ყოველთაგან სიტყუათა კეთილთა, რომელ თქუა უფალმან ძეთა ზედა ისრაჱლისათა, ყოველი მოჴდა. |
ზედა | მცხ.ისო | და მოვიდეს გალილოთდ იორდანისად, რომელ არს ქუეყანასა ქანაანისასა, და ქმნეს ძეთა რუბენისთა და ძეთა გადისთა და ზოგმან ნათესავმან მანასესმან მუნ ბომონი იორდანესა ზედა, ბომონი დიდი ხილვით. |
ზედა | მცხ.ისო | და ესმა ძეთა ისრაჱლისათა, რომელ იტყოდეს: აჰა, ესერა, ქმნეს ძეთა რუბენისთა და ძეთა გადისთა და ზოგმან ნათესავმან მანასესმან ბომონი საზღვარსა ზედა ქუეყანასა ქანაანისასა ზედა გალილოთს იორდანისასა ძეთა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და წიაღჴდა დავით მიერ ჴევსა მას განშორებულადრე, პირისპირ წინაშე მათსა, დადგა იგი თხემსა ზედა მის მთისასა. |
ზედა | მცხ.ისო | და თუ ვქმენით თავისა ჩუენისა ბომონი განსადგომელად უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, რათამცა შევწირეთ მას ზედა მსხუერპლი მრგულიადდასაწველთაჲ. |
ზედა | მცხ.დან | და ვიხილე მიწევნული ვიდრე ვერძისამდე, და განველურნა მისსა მიმართ, ეკუეთა ვერძსა და შემუსრნა ორნივე რქანი მისნი, და არა იყო ძალი ვერძისა დადგრომად წინაშე მისსა, და დააგდო იგი ქუეყანასა ზედა და დათრგუნა იგი, და არა იყო განმარინებელი ვერძისა ჴელისაგან მისისა. |
ზედა | მცხ.ისო | და მიუთხრნეს მათ სიტყუანი ესე და სთნდა ძეთა ისრაჱლისათა. და ეტყოდეს ძეთა ისრაჱლისათა და ჰრქუეს: ნუღარა მიხუალთ ბრძოლად მათა მოსრვად ქუეყანისა ძეთა რუბენისთასა, ძეთა გადისთასა და ზოგსა ნათესავსა მანასესა და დაეშენნეს მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ისო | მცირედ ნურაჲ არს თქუენდა ცოდვაჲ იგი ფოგორისი, რამეთუ არა განწმენდილ ვართ მისგან მოაქადღედმდე? და იყო წყლულებაჲ კრებულსა ზედა უფლისასა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და უბრძანა იოსებ ეზოჲსმოძღუარსა თჳსსა და ჰრქუა: აღავსენით ძაძანი მაგათ კაცთანი საზრდელითა, რაოდენ რომელ ედვას აღებად და შთაუდევით ვეცხლი კაცად-კაცადისა პირსა ზედა ძაძისა თჳსისასა. |
ზედა | მცხ.იობ | ნათელი მათი ბნელად გარდაიქცეს საყოფელსა მათსა, ხოლო ნათელი იმათი დაშრტეს მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მიუგო ნაას ამმანიტელმან და ჰრქუა: რა აღთქმა აღგითქუა თქუენ, გარნა თუ ესე აღმოღება თუალისა მარჯუენისა? და იგი იყოს აღთქუმად თქუენ ზედა და იყოს იგი საყუედრელად ისრაჱლსა შორის უკუნისამდე. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და ესე არიან ბრძანებანი და მსჯავრნი, რომელ დაიმკვიდრნეთ და ჰყოთ ქუეყანასა მას, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან მამათა თქუენთამან მოგცეს შენ სამკვიდრებელად ყოველთა დღეთა, რავდენცა სცხონდეთ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | ქედსა მისსა ზედა დადგრომილ არს ძალი, წინაშე მისსა რბინ წარსაწყმედელი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მიუგო საულ და ჰრქუა: არა ვინ მოკუდეს აქა დღეს არცა ერთი კაცი, რამეთუ დღეს ყო უფალმან მაცხოვარებაჲ თჳსი ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | სასწორი თმისაგან თავისა თქუენისა, არა განირყუნეთ პირი წუერთა თქუენთაჲ და ნაჭერი აღთქუმისა ჴორცთა ზედა თქუენთასა არა ჰყოთ. |
ზედა | მცხ.მათე | ვინ-მე არს სარწმუნოჲ იგი მონაჲ და ბრძენი, რომელი დაადგინოს უფალმან თჳსმან მონათა თჳსთა ზედა მიცემად საზრდელი მათი ჟამსა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.ისო | ქალაქი და სათესველი გარემოჲს ქალაქსა ყოველსა ქალაქსა ამას, და დაასრულა ისო და ქუეყანა იგი განუყო საზღვრებსა შინა მისსა და სცეს ნაწილი ძეთა ისრაჱლისათა ისოს ბრძანებითა უფლისათა, სცეს მას ქალაქი, რომელცა ითხოვა, თამნასაქარი მისცეს მას მთასა ეფრემისასა. და აღაშენა ისო ქალაქი იგი და დაეშენა მას შინა და მოიხუნა ისო დანაკნი იგი ქვისანი, რომლითა წინადასცჳთა ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი-იგი იშვნეს გზასა უდაბნოსა ზედა, და დასხნა იგინი თამნასაქარს შინა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და აღმოვიდეს დამკჳდრებულთა მათ ზედა დაბირისთა და სახელი დაბირისაჲ იყო პირველად ქალაქი მწიგნობართაჲ. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და იყო, რაჟამს შევიდოდა იგი, აბირა იგი გოთონიელ, ცოლი თჳსი, რათა სთხოოს მამასა თჳსსა აგარაკი. და დრტჳნვიდა იგი და ჴმობდა კარაულსა მას ზედა, ვითარმედ: ქუეყანად სამხრით კერძო მიმეც მე. და ჰრქუა მას ქალებ: რასა მთხოვ მე? |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და განრისხნა გულის წყრომით უფალი ისრაჱლსა ზედა და თქუა: ამისთჳს, რამეთუ დაუტევა ნათესავმან ამან შჯული ჩემი, რომელ ვამცენ მამათა მათთა, და არა ისმინეს ჴმისა ჩემისა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ისრაჱლსა ზედა და მისცნა იგინი ჴელსა ქუსარსათემისასა, მეფისა ასურეთისასა, და ჰმონებდეს მათ რვა წელ. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და შესძინნეს ძეთა ისრაჱლისათა ყოფად ბოროტისა წინაშე უფლისა. და განაძლიერა უფალმან ეგლომ, მეფე მოაბისაჲ, ისრაჱლსა ზედა ამისთჳს, რამეთუ ყვეს ბოროტი წინაშე უფლისა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და გამოვიდა კარსესა და გამოვლნა განწესებულნი იგი. და დაჰჴშნა კარნი ქორისანი მის მის ზედა და დამშჭუალნა, და აოდ გამო-ოდენ-ვიდა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მიიყვანო შენ ჴევსა მას კიშოვნისასა სისარაჲს ზედა, ერისთავისა მის იაბინისა, და ეტლებსა მისსა და სიმრავლესა მისსა ზედა. და მოგცე იგი ჴელსა შენსა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუა მას სისარა: დეგ შენ კართა ზედა კარვისათა. და იყოს, უკუეთუ ვინმე მოვიდეს შენდა და გრქუას შენ: არს ვინა კაცი აქა? შენ არქუ: ვითარმედ არავინ არს. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ვიდოდა ჴელი ძეთა ისრაჱლისათა სლვით და აღმაღლდებოდა იაბინის, ზედა, მეფისა ქანანელთასა, ვიდრემდე. მოსრნეს იგინი სრულიად. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | ზაბულონ ერმან აყუედრა სულსა მისსა სიკუდიდმდე; და ლეფთალიმს სიმაღლესა ზედა ველისასა, მოუჴდეს მას მეფენი და ეწყვნეს. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | მაშინ ჰბრძოდეს მეფენი ქანანელთანი თანაქს შინა წყალთა ზედა მაგიდონისათა: ნაანგარები ვეცხლი არა მოვიღე. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | შორის ფერჴთა მისთა დაეცა და დაიძინა შორის ბარკალთა მისთა. რომელთა ზედა მოდრკა, ვითარცა-იგი მიდრკა მუნ, დაეცა უბადრუკი იგი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და განძლიერდა ჴელი მადიამისაჲ ისრაჱლსა ზედა, და იქმნეს თავისა თჳსისა ძეთა ისრაჱლისათა პირისაგან მადიამისა საყოფლები მთათა შინა, და ქუაბთა და ძნელოვანთა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და გედეონ შევიდა და შეაგბო თიკანი თხათა და საწყაული ერთი ფქჳლი უცომოთა. და ჴორცი იგი დააგო ლანკლასა ზედა. და წუენი იგი მისი შთაასხა ქოთანსა და გამოართუა მას მუხასა მას ქუეშე და თაყუანის-სცა მას. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან უფლისამან: მოიღე ჴორცი ეგე და უცომონი ეგე პურნი და დააგენ კლდესა იმას ზედა, და წუენი ეგე, დაასხ, ხოლო მან ყო ეგრე. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და აღაშენე საკურთხეველი უფლისა ღმრთისა შენისაჲ თხემსა მას ზედა მანოზ მთისასა განსაწყობელსა; და მოიბ ზუარაკი იგი და შეწირე მსხუერპლად შეშითა მით მის სერტყებისაჲთა, რომელ მოჰკაფო. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და აღიმსთუეს კაცთა მის ქალაქისათა განთიად და იხილეს, რამეთუ დარღუეულ იყო საკურთხეველი იგი ბაალისი და სერტყები იგი მისი მოკაფულ იყო და ზუარაკი იგი ჭამებული შეიწირა საკურთხეველსა მას ზედა, რომელი ეშენა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუა იოას კაცთა მათ, რომელნი აღდგომილ იყვნეს მის ზედა: აწ თქუენ უშჯითა ბაალსა? ანუ თქუენმე იჴსნეთა იგი, რომელმან-იგი ავნო მას? მოკუდეს იგი განთიადმდე, უკუეთუ ღმერთი არს, შურ-აგოს თავსა თჳსსა, რამეთუ დაამჴუა საკურთხეველი მისი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | აჰა ესერა, მე დავდვა საწმისი ერთი მატყლისაჲ კალოსა ზედა; და უკუეთუ იყოს ცუარი საწმისსა მას ხოლო ზედა და ყოველი ქუეყანაჲ ჴმელი იყოს, უწყოდი, რამეთუ ჴელითა ჩემითა იჴსნე შენ ისრაჱლი, ვითარცა-იგი იტყოდის უფალი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუა გედეონ ღმერთსა: ნუ განრისხნებინ გულისწყრომაჲ შენი ჩემ ზედა და ვიტყოდიღა ერთგზის; და გამოვცადოღა ერთგზის საწმისითა ამით და თქუა: იყავნ სიჴმელე საწმისსა ამას ხოლო ზედა და ყოველსა ქუეყანასა ზედა იყავნ ცუარი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და აღიმსთო იერობოალ, (ესე იგი თავადი არს გედეონ), და ყოველმან ერმან მის თანა და დაიბანაკეს წყაროსა მას ზედა არედისასა; და მადიამი იყო ბღუარით და ამალეკ იყო ჩრდილოთ გაბთანისა ველსა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუა უფალმან გედეონს: ფრიად არს ერი ეგე შენ თანა, რათა არა მივსცე მე მადიამი ჴელთა მათთა, ნუუკუე იქადოს ჩემ ზედა ისრაჱლმან, ვითარმედ ჴელმან ჩემმან მიჴსნა მე. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და იყო ყოველი რიცხჳ, რომელთა წბეს ენითა მათითა, სამას ოდენ კაც, და სხუაჲ იგი ყოველი ერი მოდრკა მუჴლთა თჳსთა ზედა სუმად წყლისა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მოვიდა გედეონ მთავართა მათ ზედა სოქოთისათა და ჰრქუა მათ: აჰა, ზებეე და სალმანა ჴელთა ჩემთა არიან, რომელთათჳს მაყუედრეთ მე და სთქუთ: ნუ თავი ზებეესი და სალმანასი ჴელთა შენთა არიან? და ვსცეთ ერსა შენსა პური მაშინ. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | ჰრქუეს კაცთა ისრაჱლისათა გედეონს: მთავრობდ შენ ჩუენ ზედა და ძენი შენნი, და ძენი ძეთა შენთანი, რამეთუ შენ განმარინენ ჩუენ ჴელთაგან მადიამისათა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუა მათ გედეონ: არა გმთავრობდე მე თქუენ ზედა, არცა გმთავრობდეს თქუენ ძე ჩემი, არამედ უფალი გმთავრობდეს თქუენ. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | ეტყოდეთ თქუენ ყურთა მიმართ კაცთა სიკიმელთასა! რომელი უმჯობეს არს თქუენდა, რათა გმთავრობდენ თქუენ სამეოცდაათნი კაცნი ყოველნი ძენი იერობოალისნი, ანუ რათა უფლებდეს თქუენ ზედა კაცი ერთი? და მოიჴსენეთ, რამეთუ ჴორცი თქუენი ვარ, და ძუალი ძუალთა თქუენთაგანი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და აგრძნა ესე იუათარ. და წარვიდა და დადგა იგი თხემსა მას ზედა მთისა გარიზინისასა. და აღიღო ჴმაჲ თჳსი, და ეტყოდა მათ და ჰრქუა: ისმინეთ ჩემი კაცთა სიკიმისათა, და ისმინოს თქუენი ღმერთმან! |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუეს ზეთისხილსა: მეფობდ ჩუენ ზედა! და ჰრქუა მათ ზეთისხილმან: აწ და-მე-უტეო სიპოხე ჩემი, რომელ ადიდა ჩემ თანა ღმერთმან და კაცთა, და მოვიდე და ვმთავრობდე ხეთა? |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუა ძეძუმან ხეთა მათ: უკუეთუ ჭეშმარიტად მცხებთ მე თქუენ ზედა მეფედ, მოვედით და მესევდით საფარველსა ჩემსა ქუეშე. და აწ უკუეთუ ეგრე არს, გამოვედინ ცეცხლი ძეძჳსა მისგან და შეჭამენინ ნაძუნი ლიბანისანი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მთავრობდა აბიმელექ ისრაჱლსა ზედა სამ წელ. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და კაცთა მათ ზედა სიკიმაჲსათა, რამეთუ განაძლიერნეს ჴელნი მისნი მოწყუედად ძმათა თჳსთა. და უმზირდეს მას კაცნი იგი სიკემელნი და ქმნეს მისთჳს სამზიროჲ თავთა ზედა მთათასა და მოიტაცებდეს ყოველსა ჟამსა წარმავალთა გზისათა და უთხრეს ესე აბიმელექს. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და იყოს, განთიად აღმოსლვასა ოდენ მზისასა აღიმსთო და განირთხა ჴელი შენი ქალაქსა ამას ზედა. და იგი და ერი მისი მის თანა განგივლენ შენ და უყავ მას, რაჲ-იგი ძალ-გედვას ჴელსა შენსა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | ვითარმედ ზედა მოგივლენ. ხოლო მან წარმოიყვანა ერი თჳსი და განყო იგი სამად გუნდად და დაემალა მათ. და ვითარცა იხილა, რამეთუ ერი გამოჴდა ქალაქით, დაესხა მათ და მოსრნა იგინი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და აბიმელექ და გუნდი იგი მისი მოიწინეს და გადგეს ბჭეთა თანა მის ქალაქისათა და ორი იგი გუნდი განეფინა მათ ზედა ყოველნი, რომელნი იყუნეს ველსა მას, დამუსრჳდეს მათ. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და გარდამოუტევა დედაკაცმან ნატეხი ფქჳლისა საფქუელისა თავსა ზედა აბიმელექისსა და შთატეხა თხემი მისი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მოაქცია ღმერთმან უკეთურებაჲ იგი აბიმელექესი თავსა ზედა მისსა, რომელ-იგი უყო მამასა თჳსსა, ვითარ-იგი მოწყჳდნა სამეოცდაათნი ძმანი თჳსნი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ყოველივე უკეთურებაჲ კაცთა მათ სუქემისათა შეაქცია ღმერთმან თავთა მათთა ზედა წყევაჲ იგი იოათამისი, ძისა იორობოალისი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ისრაჱლსა ზედა და მისცნა იგინი ჴელთა უცხოთესლთასა და ჴელთა ძეთა ამონისთასა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და თქუა ერმან მან, რომელნი იყვნეს მთავარნი გალაადისანი, კაცად-კაცადმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა: ვინმე იყოს კაცი, რომელმან იწყოს ბრძოლად ძეთა ამონისთა? და იყოს იგი მთავარ ყოველთა ზედა დამკჳდრებულთა გალაადისათა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და იყო, შემდგომად აღსრულებისა ორთა თუეთაჲსა მოვიდა იგი მამისა თჳსისა. და აღასრულა მის ზედა აღთქუმაჲ იგი თჳსი იეფთაე, რიმელ-იგი აღუთქუა ღმერთსა, ხოლო მან არა იცოდა მამაკაცი და დამტკიცნა სიტყუაჲ ესე ბრძანებად ისრაჱლსა შორის. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და შეკრბეს და მოვიდეს ძენი ეფრემისნი სეფინად და ჰრქუეს იეფთაეს: რაჲსათჳს განხუედ შენ ბრძოლად ძეთა ამონისთა და ჩუენ არა გუაუწყე, რათამცა ვჰბრძოლეთ ჩუენცა შენ თანა? აწ სახლი შენი დაგაწუათ ცეცხლითა შენ ზედა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მოიღო მანოე თიკანი იგი თხათაჲ და შესაწირავი. და შეწირა იგი უფლისა საკჳრველმოქმედისა კლდესა მას ზედა; და მანოე და ცოლი მისი ჰხედვიდეს. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და წარიმართა მის ზედა სულმან უფლისმან და დააკუეთა იგი, ვითარცა თიკანი თხათაჲ და არა რაჲ იყო ჴელთა შინა. ხოლო მან არა უთხრა მამა-დედასა მისსა, რაჲ-იგი ყო. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და წარვიდეს სამათასნი კაცნი იუდაჲსაგანნი ჴურელსა მას კლდისა ეტამისასა. და ჰრქუეს სამსონს: არა უწყია, რამეთუ უცხოთესლნი უფლებენ ჩუენ ზედა? რაჲსათჳს მიყავ ჩუენ ესე? და ჰრქუა მათ სამსონ: ვითარცა-იგი მათ მიყუეს მე, ეგრეცა მე უყავ მათ. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მოვიდა იგი ვიდრე ადგიდმდე მის ღაწჳსა, ხოლო უცხოთესლთა მათ აღიზახეს და მოიმართეს შეპყრობად მისა, და წარიმართა მის ზედა სულმან უფლისამან. და იქმნნეს საბელნი იგი მანქანისანი მკლავთა შინა მისთა, ვითარცა ნაძეძი, რაჟამს ეცის ცეცხლი, ეგრეთ დადნეს საკრველნი იგი მკლავთაგან მისთა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და დაიძინა სამსონ ვიდრე შუაღამეს ოდენ. და შებმა-უყო, კართა მის ქალაქისათა და აღიხუნა იგინი წყირთხლითურთ და მოქლონით, და დაისხნა იგინი ბეჭთა ზედა თჳსთა და აღიხუნა იგი თხემსა ზედა მის მთისასა, რომელ არს წინაშე ქებრონსა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | იგი სხდეს სენაკსა შინა. და ჰრქუა მას დალილა: უცხოთესლნი შენ ზედა, სამსონ! და აღდგა და განხეთქნა ძარღუნი იგი, ვითარცა განწყდეს მკედი, რაჟამს ეცის სული ცეცხლისაჲ და ვერ საცნაურ იქმნა ძალი იგი მისი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მოიღო დალილა საბელი მანქანისაჲ ახალი და შეკრა იგი მით და ჰრქუა მას: უცხოთესლნი შენ ზედა სამსონ! და მზირნი იგი სხდეს დამალულნი სენაკსა შინა. და აღდგა სამსონ და განხეთქნა იგინი მკლავითგან მისთა, ვითარცა მკედი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და დააწუნა იგი დალილა და მოიხუნა შჳდნი იგი კოწოლნი თავისა მისისანი და დააქსოვნა იგინი ვარჯითურთ და დამსჭუალა იგი მანებითა კედელსა და ჰრქუა: უცხოთესლნი შენ ზედა, სამსონ! და აღდგა იგი ძილისაგან და გამოჰჴადა მანები იგი დაქსოვილითურთ კედლისა მისგან და საგუსლით და არა საცნაურ იქმნა ძალი იგი მისი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუა სამსონ ჭაბუკსა მას, რომელსა ეპყრა ჴელი მისი: განმიტევე და შევახო ჴელი ჩემი სუეტთა ამათ, რომელთა ზედა სახლი ესე დამტკიცებულ არს, და უკუნვეყრდნა მათ! |
ზედა | მცხ.მსაჯ | ხოლო ტაძარი იგი სავსე იყო მამებითა და დედებითა და მუნ იყუნეს ყოველნი მთავარნი უცხოთესლთანი. და ერდოსა ზედა დგა ვითარ სამ ათას ოდენ მამაკაცი და დედაკაცი, და ხედჳდეს და ემღერდეს იგინი სამსონს. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და შებმა-უყო სამსონ ორთა მათ სუეტთა, რომელნი დგეს შორის, რომელთა ზედა ტაძარი იგი დამტკიცებულ იყო, და მოსდვა მათ ერთსა ჴელი მარჯუენაჲ მისი და ერთსა ჴელი მარცხენე მისი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და თქუა სამსონ: მოკუედინ თავი ჩემი უცხოთესლთა ამათ თანა! მოზიდა ძალითა და დაეცა ტაძარი იგი მთავართა მათ ზედა უცხოთესლთასა და ყოველსავე მას ერსა, რომელნი იყვნეს მას შინა. და იყვნეს მომწყდარი იგი, რომელნი მოსრნა სამსონ სიკუდილსა უფროს, რომელნი მოსრნა ცხორებასა მისსა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და წარვიდეს ხუთნი იგი კაცნი და მიიწინეს ვიდრე ლესადმდე. და იხილეს ერი იგი დამკჳდრებული მას ზედა და მსხდომარე სასოებით მსგავსად წესისა მის სიდონელთაჲსა დაყუდებულად გულდებულად, და ვერ შემძლებელ იყუნეს თხრობად ვისამე სიტყჳსა, რამეთუ. შორს იყუნეს სიდონისაგან. და სიტყუაჲ არა დაედვა მათ ასურეთისა თანა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ექუსასნი იგი კაცნი ჭურვილნი საჭურველითა საბრძოლისა მათისაჲთა დგეს ბჭეთა ზედა სახლისა მისისაჲთა ძეთაგან დანისთა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და აღვიდეს ხუთნი იგი კაცნი, რომელნი წარსრულ იყუნეს განმსტურობად ქუეყანისა და შევიდეს მუნ და გამოიღეს ევფუდი იგი და თერაფინი და კერპი იგი გამობერული. და მღდელი დგა წინაშე კართა ზედა მის ბჭისათა და ექუსასნი კაცნი, რომელთა ემოსა საჭურველი ბრძოლისაჲ. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მათ წარიღეს, რავდენ-რაჲ ექმნა მიქას, და მღდელი იგი მისი და მივიდეს იგინი ლესად ერსა ზედა დაყუდებულსა და მსხდომარესა სასოებით. და მოსრეს იგი პირითა მახჳლისაჲთა და ქალაქი იგი მოწუეს ცეცხლითა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მიაქციეს და შევიდეს მუნ და დაადგრეს გაბაას. და შერ-რაჲ-ვიდა იგი, სხდეს უბანთა ზედა ქალაქისათა და არავინ იყო კაცი, რომელმანცა შეიყვანა იგი სახიდ და და-მცა-ადგინა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და აღიხილნა თუალნი მოხუცებულმან მან და იხილა კაცი იგი მოგზაური უბანთა ზედა ქალაქისათა. და ჰრქუა მოხუცებულმან მან: ვინაჲ მოხუალ, ანუ ვიდრე ხუალთ? |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუა მას კაცმან მან მოხუცებულმან: მშჳდობაჲ იყავნ! დაღათუ რაჲმე გაკლს შენ, ჩემდამო იყავნ, გარნა უბანთა ზედა ნუ იყოფი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მოვიდა დედაკაცი იგი განთიად და დაეცა იგი კართა ზედა სახლისა მის კაცისათა, სადაცა იყო უფალი იგი მისი, და სულნი წარჰჴდეს. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და აღდგა უფალი იგი მისი განთიად, განახუნა კარნი მის სახლისანი და გამოვიდა, რათამცა წარვიდა გზასა თჳსსა და, ესერა, დედაკაცი იგი ცოლი მისი დაცემულ იყო კართა ზედა და ჴელნი მისნი დაესხნეს წინაშე კართა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | გაბაად ბენიამენისა დადგომად. და აღდგეს ჩემ ზედა კაცნი იგი გაბაჲსანი და გარემომადგეს მე სახლსა მას ღამე, ჩემი უნდა მოკლვაჲ და ცოლი ჩემი დაამდაბლეს, მოკიცხეს და მოკუდა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და აწ ესე სიტყუაჲ ვყოთ, გაბაასა ზედა მიუჴდეთ მას წილის-გდებით. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და გამოუჴდეს ძენი ბენიამენისნი ბრძოლად ერსა მას, და გამოაშორნეს ქალაქისა მისგან, და იწყეს მოსრვად ერისა მისგანთა წყლულებითა, ვითარცა პირველ, და მერმე გზასა ზედა, რომელი-იგი აღვალს ერთი ბეთლემდ და ერთი გაბაად ველსა ზედა. და დაეცნეს ვითარ ოცდაათ ოდენ კაც ისრაჱლისაგან. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მოექცეს იგინი პირისპირ წინაშე, გაბაასათ ათასი კაცი რჩეული ყოვლისაგან ისრაჱლისა, და ბრძოლაჲ იგი დამძიმდა მათ ზედა, და მათ არა უწყოდეს, რამეთუ მოწევნულ არს ბოროტი მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და აქცია კაცმან ისრაჱლისამან ბრძოლად, და ბენიამენს ეწყო ოდენ მურვად წყლულებითა კაცთა ზედა ისრაჱლისათა ვითარ ოცდაათ ოდენ კაც, რამეთუ თქუეს: სივლტოლით ივლტოდიან წინაშე ჩუენსა, ვითარცა-იგი პირველ. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | ვითარცა იხილეს, რამეთუ მოწევნულ არს მათ ზედა ბოროტი იგი, და მიაქციეს გზასა მას უდაბნოსასა და მბრძოლნი იგი ეწინეს მათ, და რომელნი-იგი იყუნეს ქალაქთა მათ შინა და მოსრვიდეს. მათ შორის მათსა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მოიხილეს გარე ნეშტთა მათ და ივლტოდეს უდაბნოდ კლდესა მას რემონისასა, და მო-ღავე-სრეს მერმე გზათა ზედა ხუთ ათასი კაცი, და დევნა-უყუეს კუალსა მათსა ვიდრე. გაბადმდე და მერმე მოსრეს მათგანი ორ ათასი კაცი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ერმან, რომელმან ნუგეშინის-იცა ბენიამენის ზედა, რამეთუ ყო უფალმან განკუეთაჲ ტომთა შორის ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და წარიმართა მის ზედა სულმან უფლისამან, და შთავიდა ასკალონდ და დაესხა მუნ ოცდაათსა კაცსა. და მოიღო და მისცა მათ სამოსელი იგი, რომელთა უთხრეს მას იგავი იგი მისი. და განრისხნა გულისწყრომით სამსონ და წარვიდა სახიდ მამისა თჳსისა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | აღდეგით და აღხჳდეთ მათ ზედა და რამეთუ ვიხილეთ ჩუენ ქუეყანაჲ იგი და იგი კეთილ არს ფრიად. და თქუენ სდუმთ და სხედთ, ნუ გცონის მისლვად და შესლვად. ქუეყანასა მას და დამკჳდრებად მისა. |
ზედა | მცხ.ისო | და, ესერა, გუესმა ჩუენ, უგონ ვიქმნენით გულითა ჩუენითა. და არღარა არს სულ არავის თანა პირისაგან თქუენისა, რამეთუ უფალი ღმერთი თქუენი ღმერთი არს ცასა შინა ზესკნელს და ქუეყანასა ზედა ქუე. |
ზედა | მცხ.ისო | და დგეს მღდელნი იგი, რომელთა აქუნდა კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა ჴმელსა ზედა შორის იორდანესა. და ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი წიაღვიდოდეს ჴმელსა, ვიდრემდის დაასრულა ყოველმან ერმან წიაღსლვად იორდანესა. |
ზედა | მცხ.ისო | და ჰრქუა მათ ისო: მოდით წინაშე ჩემსა. წინაშე პირსა უფლისასა საშუვალ იორდანესა. და აღებით აიღენ კაცად-კაცადმან ქვაჲ ერთი ზედა ბჭეთა თჳსთა მსგავსად რიცხჳსა მის ნათესავთა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.ისო | და იყო ვითარ გამოჴდეს მღდელნი იგი, რომელთა აქუნდა კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა, იორდანისაგან. და დაიდგნეს ფერჴნი მათნი ჴმელსა ზედა. და წარმოემართა წყალი იგი იორდანისა ადგილსავე თჳსსა და ვიდოდა, ვითარცა გუშინ და ძოღან დღეთა ყოლად კიდესა. |
ზედა | მცხ.ისო | და ვითარცა განწმიდნა ისო ძენი იგი ისრაჱლისანი, რომელნი-იგი იყვნეს ოდესმე გზასა ზედა და რომელნი იგი ოდესმე წინადაუცვეთელ იყვნეს გამოსრულთაგანნი ეგჳპტით. ყოველსა ამას წინადასცჳთა ისო ყოველსა გამოსრულსა ეგჳპტით წულსა ყრმასა, რამეთუ ყოველნი კაცნი მბრძოლნი მოსწყდეს მუნვე უდაბნოსა გზას შემდგომად გამოსლვისა მათისა ქუეყანით ეგჳპტით. |
ზედა | მცხ.ისო | და ისო დავარდა პირსა თჳსსა ქუეყანასა ზედა, თაყუანის-სცა მას და ჰრქუა: უფალო, რაჲ უბრძანო შენსა მონასა? |
ზედა | მცხ.ისო | აჰა, ესერა, ჩუენ შემოვიდოდით ზოგსა ქალაქისასა და დასდვა შენ სასწაულად: შტანგი ესე მეწამული გამოაბა სარკუმელსა, ვინა-იგი გარდამოგუსხენ ჩუენ მას ზედა. და მამაჲ შენი და დედაჲ შენი და ძმანი შენნი და ყოველი სახლი მამისა შენისაჲ შეჰკრიბნე. შენ თანა სახლსა შინა შენსა. |
ზედა | მცხ.ისო | და აღდგეს მის ზედა ჭორტი ქვისაჲ დიდი მოდღენდელად დღედმდე. და დასცხრა უფალი რიცხვისაგან გულისწყრომისაჲსა, ამისთჳს უწოდეს მას ემეკაქორ მოაქადღედმდე. |
ზედა | მცხ.ისო | რამეთუ ამცნო მოსე, მონამან უფლისამან, ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა წერილ არს შჯულსა მოსესსა, საკურთხეველი ქვათა ცოცხალთაჲ, რომელთა ზედა არა დაცემულ არს რკინაჲ. და შეწირა მუნ მრგულიად დასაწველი უფლისა და მსხუერპლი ცხორებისაჲ. |
ზედა | მცხ.ისო | და დაწერა ისო ქვათა მათ ზედა მეორე შჯული, შჯული მოსესი, რომელ დაწერა წერითა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.ისო | და აწ ვერ შემძლებელ ვართ ჴელსა შეხებად მათა, რამეთუ ესე ჰყოთ, დაიცვნეთ იგინი და განვარინნეთ იგინი და არა იყოს ჩვენ ზედა რისხვაჲ ფიცისა მისთჳს, რომელ ვეფუცენით მათ, და ცხონდენ. |
ზედა | მცხ.ისო | და იყოს, რომელი გამოჩნდეს შენაჩუენებსა მას ზედა, დაიწუას ცეცხლითა იგი და ყოველი, რაჲცა არს მისი, რამეთუ გარდაჰჴდა აღთქუმასა უფლისასა და ყო ურჩულოებაჲ შორის ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.ისო | და რაჟამს ივლტოდეს იგინი პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა შთამართსა მას ბეთორონისასა, და უფალმან დასდვა მათ ზედა ქვაჲ სეტყჳსაჲ ზეცით გარდამო ვიდრე აზეკადმდე. და იყვნეს უმრავლეს მომკუდარნი იგი ქვითა სეტყჳსათა, ვიდრე რომელნი-იგი მოწყჳდნეს ძეთა ისრაჱლისათა მახჳლითა ბრძოლასა შინა. |
ზედა | მცხ.ისო | რამეთუ უფლისა მიერ იყო განძლიერებაჲ ისრაჱლისაჲ და გული მათი შეემთხუეოდა ბრძოლად ისრაჱლისა, რათა მოსრნეს, რათა არა იყოს მას ზედა წყალობაჲ, და მოისრნეს იგინი, ვითარცა ჰრქუა უფალმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.ისო | მთათა შინა და ველთა, და არაბიას შინა და ესედოთს შინა და უდაბნოსა ზედა და ნაგებსა შინა ქეტელი და ამორეველი და ქანანელი... და ფერეზელი და ეველი და იებოსელი. |
ზედა | მცხ.ისო | და მივალს ასემონად კერძო და განვარდების პირსა ზედა ეგჳპტისასა, და იყოს მისი განსავალი ზღუად კერძო, ესე არს საზღუარი მათი ბღუარით. |
ზედა | მცხ.ისო | და განვალს საზღვარი თავისაგან მთათასა წყაროსა ზედა წყლისა აფთოჲსასა და განვლენ საზღვარნი ეფრონისნი, და განაწიოს საზღვარი ბალად (ესე არს ქალაქი იარიმი). |
ზედა | მცხ.ისო | და აღვიდა მიერ ქალებ მკჳდრთა ზედა დაბირისათა. და სახელი დაბირისაჲ პირველად იყო ქალაქი მწიგნობართაჲ. |
ზედა | მცხ.ისო | ველსა ზედა ესთაორისასა: და სარააჲ, და ასნაჲ. |
ზედა | მცხ.ისო | და წარვიდეს საზღვართა ზედა არაქიასხ ტაუთისთა. |
ზედა | მცხ.ისო | და განვიდეს ზღუად კერძო საზღვართა ზედა იეფალთისთა მისაზღუართამდე ბეთორონისათა. და იყოს გამოსავალი მათი ზღჳთ კერძო. |
ზედა | მცხ.ისო | ჴევსა ზედა კანესასა ჩრდილოჲთ კერძო ჴევსა ზედა იარისასა, რომელ არს ბელეკუნი ეფრემისი, შუვა ქალაქსა მანასესა და საზღვარნი მანასესნი. |
ზედა | მცხ.ისო | და შთავიდეს საზღვარნი ზოგსა ზედა მთისასა, რომელ არს პირით კერძო მაღნარსა ძისა ენუმისთა, რომელ არს ერთკერძო ემეკრაფაინსა: ჩრდილო და შთავიდეს გეონომდ, ზურგით კერძო იებუსისსა, ბღუარით კერძო და შთავიდეს წყაროსა ჰრუგელისასა. |
ზედა | მცხ.ისო | და განვიდეს წყაროსა ზედა სამოჲსასა. |
ზედა | მცხ.ისო | და მიიქცეს სარითით მართლ აღმოსავალით ბეთსამონსა საზღვართა ზედა ქასალოთ თაბორისათა და განვიდეს |
ზედა | მცხ.ისო | და მი-გარე-ვლოს საზღვართა ზედა ჩრდილოჲსათა ენათონდ კერძო. და იყოს გამოსავალი მათი გეითიეფთაელდ კერძო, |
ზედა | მცხ.ისო | და დაასრულეს ქუეყანაჲ იგი დამკჳდრებად საზღვრად-საზღვრად მათა. და ამორეველი დაშთა დამკჳდრებად აელომს და სალამიდს შინა. და დამძიმდა ჴელი ეფრემისი მათ ზედა. და ექმნეს მათ იგი მოჰარკე და წარვიდეს მოხილვად ქუეყანისა და საზღვართა მათთა. და სცეს ძეთა ისრაჱლისათა ნაწილი ისოს ძეთა ნავესთა მათ შორის ბრძანებითა უფლისათა. |
ზედა | მცხ.ისო | და წიაღ იორდანესა იერიქოჲთ კერძო ნათესავისაგან რუბენისი ქალაქი შესავედრებელი კაცისმკლველთაჲ. ბოსორი უდაბნოსა ზედა მისურურისასა და გარემო სათესველნი მისნი, |
ზედა | მცხ.ისო | და თქუა: უკუნიქეცით დღეს უფლისაგან. და იყოს, უკუეთუ განსდგეთ თქუენ უფლისაგან ხვალე, ყოველსა ზედა ისრაჱლსა იყოს რისხვაჲ. |
ზედა | მცხ.ისო | არა ხედავთა, აქა არს, ზარასა ცთომით სცა შესაჩუენებელისა მისგან და ყოველთა ზედა კრებულსა ისრაჱლისასა, და იყოს რისხვაჲ? და ესე ერთი მარტოჲ იყო, მარტო ხოლო ნუ ესე მოკუდა ცოდვასა მას შინა თჳსსა? |
ზედა | მცხ.ისო | ანუმცა ვყავთ მას ზედა მსხუერპლი ცხორებისა, უფალმან თავადმან იძიენ, არამედ კრძალულებისათჳს სიტყჳსა ვყავთ ესე. და ვთქუთ: რათა არა ჰრქუან ხვალე შჳლთა თქუენთა შჳლთა ჩუენთა: რაჲ ძეს თქუენი და უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისაჲ? |
ზედა | მცხ.ისო | ხოლო მივალ გზასა ჩემსა, ვითარცა ყოველნი, რომელ არიან ქუეყანასა ზედა და სცნათ გულითა თქუენითა და სულითა თქუენითა, რამეთუ არა დააკლდა სიტყუაჲ ერთი ყოველთაგან სიტყუათა, რომელნი თქუნა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან თქუენდამო. ყოველი მოიწია თქუენდა, ერთიცა არა დააკლდა მათგანი. |
ზედა | მცხ.ისო | და იყოს, ვითარცა მოვიდეს თქუენ ზედა ყოველი ესე სიტყუაჲ კეთილი, რომელი თქუა უფალმან ღმერთმან თქუენ ზედა; ეგრეთვე მოავლინოს თქუენ ზედა უფალმან ყოველი სიტყუაჲ ბოროტი, ვიდრემდის არა მოისრნეთ თქუენ ქუეყანისა ამისგან კეთილისა, რომელ მიგცა თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან. |
ზედა | მცხ.ისო | რაჟამს გარდაჰჴდეთ თქუენ აღთქუმასა უფლისა ღმრთისა თქუენისასა, რომელი გამცნო თქუენ და მიხჳდეთ მსახურებად ღმერთთა უცხოთა, თაყუანის-ცემად მათა, და განრისხნეს თქუენ ზედა უფალი და წარსწყმდეთ ადრე-ადრე ქუეყანით. |
ზედა | მცხ.ისო | და ღაღად-ვყავთ და მოავლინა ღრუბელი და ნისლი საშუვალ ჩუენსა და საშუვალ ეგჳპტელთასა. და მოაქცია მათ ზედა ზღუაჲ, დაფარნა იგინი და იხილეს თუალთა ჩუენთა, რავდენი უყო უფალმან ქუეყანასა ეგჳპტისასა. და ვიყვენით უდაბნოსა ზედა მრავალ დღე. |
ზედა | მცხ.ისო | და მოგცა თქუენ ქუეყანა, რომელსა ზედა არა დამაშურალ იყვენით, და ქალაქები, რომელ არა გეშენა, დაეშენენით მათ შინა, და ვენაჴები და ზეთისხილოვანები, რომელ არა დაჰნერგეთ თქუენ, და სჭამთ. |
ზედა | მცხ.ისო | უკუეთუ გთნავს თქუენ მსახურებად უფლისა, ირჩიეთ თქუენ დღეს, რომელთა ჰმსახურებდეთ, გინა თუ ღმერთთა მამათა თქუენთასა, რომელ იყვნეს წიაღ იორდანესა, გინათუ ღმერთთა ამორეველთა, რომელთა თანა შენ ხართ ქუეყანასა ზედა მათსა, ხოლო მე და სახლი ჩემი ვჰმსახურებდეთ უფალსა, რამეთუ. წმიდა არს. |
ზედა | მცხ.ისო | და განასხნა უფალმან ამორეველნი და ყოველნი ნათესავნი, რომელ მკჳდრ იყვნეს ქუეყანასა ზედა პირისაგან ჩუენისა, არამედ ჩუენცა ვჰმსახურებდეთ უფალსა, რამეთუ ესე არს ღმერთი ჩუენი. |
ზედა | მცხ.რუთ | და იყო, დღეთა მათ მსაჯულთა შჯასა იყო სიყმილი ქუეყანასა ზედა. და წარვიდა კაცი ბეთლემის ჰურიასტანისაჲთ მწირობად სოფელსა მას მოაბისასა, იგი და ცოლი მისი და ორნი ძენი მისნი. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | უკმევდა ერი იგი საკმეველსა ზედა მაღალთა მათ, რამეთუ არღა შენებულ იყო ტაძარი იგი სახლისა უფლისა მიმუნდღედმდე. |
ზედა | მცხ.რუთ | და ესე სამართალი იყო პირველ ისრაჱლსა შორის საშვილებელსა ზედა და ცვალებასა ზედა, რათა დაემტკიცოს ყოველი სიტყუაჲ, განიძარცჳს კაცმან ჴამლი თჳსი და მისცის მოყუასსა თჳსსა, რომელი ეშჳლებინ საშჳლებელსა თჳსსა ზედა. და ესე იყო საწამებელი ისრაჱლსა შორის. |
ზედა | მცხ.რუთ | და რუთი მოაბელისა, ცოლი მაალონისი, მოვიგე თავის ჩემისა ცოლად აღდგინებად სახელი მკჳდრისა მის სამკჳდრებელსა მისსა ზედა. და არა აღიჴოცოს სახელი მკჳდრისაჲ მის ძმათაგან მისთა და ტომთაგან ადგილისა მისისათა, მოწამეცა ხართ თქუენ დღეს. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და აღდგა ანნა შემდგომად პურის ჭამისა მათისა სელომს შინა, წარდგა წინაშე უფლისა და ელი, მღდელი უფლისა, ჯდა საყდართა ზღურბლთა ზედა ტაძრისა მის უფლისათა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | განძლიერდა გული ჩემი უფლისა მიმართ, და ამაღლდა რქა ჩემი ღმრთისა მიმართ, მაცხოვარისა ჩემისა: განვრცნა პირი ჩემი ზედა მტერთა ჩემთა; განვიხარე მე მაცხოვარებითა შენითა! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მოანიჭის თხოვა მლოცველთა მისთა და აკურთხნის წელიწადნი მართლისანი, რამეთუ არა არს სიმტკიცე ძლიერებაჲ კაცისა. უფალმან უძლურ-ყვნის მჴდომნი თჳსნი. უფალი წმიდა არს! (ნუ იქადინ ბრძენი სიბრძნითა თჳსითა, ნუცა იქადინ ძლიერი ძალითა თჳსითა, ნუცა იქადინ მდიდარი სიმდიდრითა თჳსითა, არამედ ამას ზედა იქადოდენ, რომელი-იგი იქადოდის გულისჴმის-ყოფასა და ცნობასა უფლისასა ყოფად სასჯელი სიმართლისა ქუეყანასა ზედა). |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მოვიდა უფალი და დაადგა მას ზედა და უწოდა მას, ვითარცა-იგი პირველად და რქუა: სამოველ, სამოველ! მიუგო სამოველ და ჰრქუა: იტყოდენ უფალი, რამეთუ ესმის მონასა შენსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ჰრქუა უფალმან სამოველს: აჰა ესერა, მე აღვასრულებ ყოველთა სიტყუათა ჩემთა ისრაჱლსა ზედა, რათა ყოველსა, რომელსა ესმეს, ოხრიდენ ორნივე ყურნი მისნი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | დღესა მას, რომელსა აღვადგინო, ელის ზედა დავდვა, რასაცა ვიტყოდე და ყოველსა სახლსა მისსა ზედა დავდვა, და აღვასრულო. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და უთხრა მას: რამეთუ მოვიგო შური სახლისა ჩემისა სახლსა მისსა ზედა უკუნისამდე ჟამთა უსჯულოებათათჳს ძეთა მისთასა, რამეთუ ძჳრსა იტყოდეს ღმრთისათჳს ძენი მისნი და არა განსწავლნა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ვიდრე იგი ამას იტყოდა ოდენ, მი-ხოლო-ვიდა ნათან წინაწარმეტყუელი კართა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და განძლიერდა სამოველ და უფალი იყო მის თანა და არა დავარდებოდა ქუეყანასა ზედა ყოველთაგან სიტყუათა მისთა არცა ერთი სიტყუაჲ. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | აუწყა უფალმან სამოველს სელომს შინა, ოდეს გამოეცხადა უფალი სიტყჳსაებრ უფლისა. და სარწმუნო იყო სამოველ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა კიდითგან ვიდრე კიდემდე ქუეყანისა. და ელი მოხუცებულ იყო ფრიად და ძენი მისნი ვიდოდეს გზასა უსჯულოებისათა წინაშე უფლისა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მაშინ წარმოიღეს კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა, და რამეთუ დგეს კიდობანსა მას ზედა ქერობინნი; და ორნი იგი ძენი ელისნი ოფან და ფინეზ მოვიდეს კიდობანსა მას თანა სჯულისასა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ესმა ელის ჴმაჲ იგი და იკითხჳდა: რაჲ არს ღაღადებაჲ იგი? ამას ოდენ სიტყუასა ზედა მოვიდა კაცი იგი ელისსა და უთხრა ყოველივე, რაჲ-იგი იქმნა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და უჴმობდეს ყრმასა მას სახელით ბექაბოდ: კიდობანსა მას ზედა სჯულისასა მამამთილსა და ქმარსა მისსა ზედა, რამეთუ მომკუდარ იყო. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და აღიმსთვეს აზოტელთა მათ და შევიდეს დაგონისა და იხილეს დაგონი, რამეთუ დაცემულ იყო და პირდაქცევით ქუეყანასა ზედა წინაშე კიდობნისა მის უფლისა. და აღადგინეს დაგონი და დადგეს ადგილსავე თჳსსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ამისთჳს მღდელთა მათ დაგონისათა და ყოველმან შემავალმან სახლსა მას დაგონისასა აზოტს შინა არა დაადგნის ფერჴნი ზღურბლთა ზედა, არამედ ბიჯებით გარდააბიჯიან ვიდრე მოაქაჟამამდე. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და დამძიმდა ჴელი უფლისა აზოტელთა ზედა და გვემნა იგინი სენითა საგურკველისათა. და განამრავლა მათ ზედა თაგვი და აღივსო სარწყულები მათი, ყანობირი და უბანნი მათნი თაგვითა და განმრავლდა სიკუდილი ქალაქთა ზედა მათთა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მისლვასა მას მათსა იყო ჴელი უფლისა ქალაქსა მას ზედა და შეძრწუნებაჲ დიდი ფრიად. და ტანჯნა კაცნი მის ქალაქისანი მცირითგან ვიდრე დიდადმდე და გვემნა იგინი საგურკუელითა მათითა. და იქმნეს გეთეელთა მათ საგურკველები ოქროსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მოიღეთ კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა, დადევით ურემსა მას ზედა, და ჭურჭელი ოქროსა თანაწარეცით გვემულებისათჳს და შთადევით იგი ჩაჴვსა და დადევით გვერდით კერძო მისა, და წარავლინენით იგი და განიყვანენით, რათა წარვიდეს. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და დადგეს კიდობანი იგი ღმრთისა ურემსა მას ზედა და თაგუნი იგი ოქროსანი და საგურკველნი იგი, და ჩაასხნეს იგინი ჩაჴვსა, და დასხნეს გვერდით მისა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ლევიტელთა მათ აღიღეს კიდობანი იგი უფლისა და ჩაჴჳ იგი და ჭურჭელი იგი ოქროსა, და დადგეს იგი ლოდსა მას ზედა დიდსა. და კაცთა მათ ბეთსამითელთა შესწირეს საკურთხი მსხუერპლი უფლისა ღმრთისა მას დღესა შინა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ეგრეცა ხუთნი იგი თაგუნი ოქროსანი მსგავსად რიცხჳსა მის ქალაქთასა ხუთთა თავადთა და მთავართა ქალაქთა განმაძნელებელთა დაბადმდე ფერეზისა და ვიდრე ლოდადმდე დიდად, რომელსა ზედა დადგეს კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა, რომელი დადგა ადგილსა მას ოსესა ბეთსაბილესისასა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მოვიდნეს კარიათიმელნი და წარიღეს მათ კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა, შეიღეს იგი სახლსა მას ამინადაბისა, რომელი დაშენებულ იყო ბორცუსა მას ზედა, და გამოირჩიეს ძე მისი, ელიაზარ, და დაადგინეს მცველად კიდობანსა მას უფლისასა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ესმა უცხოთესლთა მათ, რამეთუ შეკრბეს მასეფათდ ძენი ისრაჱლისანი და შეკრბეს უცხოთესლნიცა იგი და მოვიდეს ისრაჱლისა და გამოვიდნენ ისრაჱლნი უცხოთესლთა მათ ზედა. და ესმა რაჲ ესე ძეთა მათ ისრაჱლისათა, შეეშინათ ფრიად. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ვიდრე შესწირვიდა სამოველ მსხუჱრპლსა მას, უცხოთესლნი იგი მი-ხოლო-ვიდეს განმზადებულნი ბრძოლად ისრაჱლისა. და ქუხდა უფალი უცხოთესლთა მათ ზედა ჴმითა კრჩხიალებისათა, და შეძრწუნდეს და ძლევასა მიეცნეს წინაშე ისრაიტელთა მათ. და გამოვიდეს ისრაიტელნი იგი მასეფათით. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ყოველთა ზედა საქმეთა თჳსთა, ვინათგან მოვიყვანნეთ იგინი ეგჳპტით ვიდრე დღევანდელად დღედმდე, რამეთუ დამიტევეს მე და მსახურებდეს კერპთა უცხოთა, ეგრეცა შენ გიყვეს. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და რქუა მათ: ესე წესი არს მეფისა, რომელი მეფობდეს თქუენ ზედა: მიგიხუნეს შვილნი თქუენნი და ყვნეს მჴედრებად, რომელნიმე მეეტლედ და წინამცორვალად, |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და რქუა უფალმან სამოველს: ისმინე მათი და დაადგინე მათ ზედა მეფე, რათა მეფობდეს მათ ზედა! და გამოვიდა სამოველ და უბრძანა ერსა მას: წარვედით თქუენთჳს ქალაქად! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ხვალე ამას ჟამსა მოვავლინო შენდა კაცი ქუეყანისა მისგან ბენიამენისა და სცხე მას მეფედ ერსა მას ჩემსა ზედა ისრაჱლსა. და მან იჴსნეს ერი იგი ჩემი ისრაჱლი ჴელთაგან უცხოთესლთასა, რამეთუ მოვხედო სიმდაბლესა მას ერისა ჩემისასა, რამეთუ მოვიდა ჩემდა ღაღადებაჲ იგი მათი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მოიღო სამოველ რქა იგი საცხებელისა და დაასხა თავსა ზედა და ამბორს-უყო მას და რქუა: გცხო შენ მეფედ უფალმან ერსა მას თჳსსა ზედა ისრაჱლსა! და შენ უძღოდი ერსა მას უფლისასა, და იჴსნნე იგინი ჴელთაგან მტერთა მათთასა! და ესე სასწაულ იყოს შენდა, რამეთუ გცხო შენ უფალმან შენმან და დაგადგინა შენ სამკჳდრებელსა თჳსსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მოვიდეს შენ ზედა სული ღმრთისა, და შენცა წინაწარმეტყუელებდე მათ თანა და გარდაიცვალო შენ ახალ კაცად. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და იყოს, რაჟამს აღესრულოს ესე ყოველი სასწაული შენ ზედა, ჰქმენ ყოველი, რაჲცა გინდეს, რამეთუ უფალი შენ თანა არს. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მოვიდა იგი ბორცუსა მას თანა და მოეგებოდეს მას დასნი იგი წინაწარმეტყუელთანი. და მოეფინა მის ზედა სული იგი ღმრთისა და იწყო მანცა წინაწარმეტყუელებად მათ შორის. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ხოლო თქუენ დღეს შეურაცხ-ყავთ ღმერთი თქუენი, რომელი-იგი იყო მჴსნელი თქუენი ყოვლისაგან ჭირისა და ძჳრთასა, და სთქუთ, ვითარმედ, მეფე დაადგინე ჩუენ ზედა! აწ წამოდეგით წინაშე უფლისა ნათესავად-ნათესავადი თქუენი ათასეულებითა მით თქუენითა! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ხოლო აწ მეფობა ეგე არა დაადგრეს შენ თანა, არამედ მოიძიოს უფალმან კაცი, სათნო გულისა თჳსისა და დაადგინოს იგინი მთავრად ერსა თჳსსა ზედა, რამეთუ არა დაიმარხე მცნება იგი, რომელ გამცნო შენ უფალმან. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და საულ ჯდა ბორცუსა მას ზედა ხესა ქუეშე ბროწეულსა მაგდოსს, და ექუსას ოდენ კაცი მის თანა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | უკუეთუ ესრე თქუან, ვითარმედ: წარმოგვალეთ! ჴსნილად მივიდეთ მათ ზედა, უწყოდეთ, რათა უფალსა განუწირვან იგინი ჴელთა მომართ ჩუენთა. და ესე სასწაული იყავნ ჩუენდა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ვითარცა იხილეს უცხოთესლთა მათ იონათან ზედა მიმავალი მათდა, მოეგებოდეს მას. ხოლო პირველსა მას შერევასა ადგილობანს მოსწყჳდნა იონათან ოცი სპარაზენი, რომელსა-იგი ჰქონდა საჭურველი მისი, უმარჯვებდა მახჳლსა მისსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და თქუა საულ: განუცხადეთ ყოველსა ერსა და უთხართ მათ, რათა მოიყვანონ კაცად-კაცადმან ჩემ თანა ზროხა თჳსი და ცხოვარი, და დაჰკალთ ამას ზედა და სჭამდით! არა შესცოდოთ უფალსა სისხლიანითა მით ჭამითა. და ყოველმან ერმან თჳთეულმან ზროხანი მოიბნეს ჴელითა თჳსითა მიმწუხრი და დაკლნეს მუნ. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მაშინ ჰრქუა ერმან მან საულს: ნუ იყოფინ ეგე, უფალო! რათამცა მოკუდა დღესა იონათან, რამეთუ მისგან იქმნა ცხორება შორის ისრაჱლისა. შენდობა იყავნ! ცხოველ არს უფალი, არა დავარდეს თმა ერთი იონათანისა ქუეყანასა ზედა! და ილოცა ერმან იონათანისთჳს მას დღესა შინა. და განერა იონათან სიკუდილისაგან. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | დაემტკიცა მეფობა იგი საულისა ისრაჱლსა ზედა. და ჰბრძოდა ყოველთა მტერთა მისთა მოაბისა და ძეთა მათ ამონისთა და ედომელთა მათ და ბეთორელთა და მეფეთა მათ სუბასათა და ყოველთა უცხოთესლთა, ვიდრეცა მივიდოდეს და ყვეს ცხორება და ძალი დიდი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მას ჟამსა მოვიდა სამოველ საულისა და ჰრქუა მას: მომავლინა უფალმან ცხებად შენდა მეფედ ისრაჱლსა ზედა, ერსა მისსა! აწ ისმინე ბრძანება უფლისა! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | რამეთუ ამას იტყჳს უფალი ყოვლისამპყრობელი: აჰა, ესერა, მე ვიძიო შური ამალეკისა ზედა ამისთჳს, რამეთუ ბოროტი უყვეს ერსა მას ჩემსა, რაჟამს გამოვიდოდა იგი ქუეყანით ეგჳპტით. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და აწ აღდეგ, და წარვედ, მივედ მათ ზედა და მოსარ ამალეკი და ყოველივე მათი, რაჲცა იყოს კაცითგან მიპირუტყვამდე, მამაკაცი და დედაკაცი, ყრმა და ძუძუსმწოვარი, ზროხა და ცხოვარი, აქლემი და კარაული, ყოველი მოსრა და მოსწყჳტო და ნურარას დაუტევებ. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და იყო ბრძანება უფლისა სამოველსა ზედა და თქუა: |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ხოლო შენ არა ჰყავ ბრძანება უფლისა, არამედ განუტევენ თუალნი შენნი ნატყუენავსა მას ზედა და ჰყავ შენ ბოროტი წინაშე უფლისა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მაშინ ჰრქუა მას სამოველ: განხეთქოს უფალმან მეფობა შენი ქუეყანასა ზედა და სახლსა მას ზედა ისრაჱლისასა დღესდღე და მისცეს იგი მოყვასსავე შენსა, რომელი უმჯობეს იყოს შენსა! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ჰრქუა უფალმან სამოველს: ვიდრემდე ეგლოვდე შენ საულს? რამეთუ განმიგდებიეს იგი, რათა არღარა მეფობდეს იგი ისრაჱლსა ზედა, არამედ აღავსე რქა ეგე შენი ზეთითა და წარგავლინო შენ ბეთლემად იესესა, რამეთუ გამოვირჩიე ჩემდად ძეთაგანი იესესთა მეფედ! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მოიღო სამოველ რქა იგი საცხებელისა მის და სცხო მას წინაშე ძმათა მისთა, და მოვიდა სული უფლისა დავითის ზედა მიერ დღითგან მყოვარ ჟამ და წარვიდა სამოველ არმათემადვე. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | აწ ისმინე სიტყუათა მონათა შენთა. და უძიოთ უფალსა ჩუენსა კაცი ერთი, რომელმან იცოდის სახიობა გალობათა უფლისათა ქნარითა. და რაჟამს მოიწეოდის შენ ზედა სული უკეთური უფლისა მიერ, იტყოდის იგი გალობასა უფლისასა ქნარითა. და კეთილ იყოს იგი შენდა და განისუენებდი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | სიტყუად იწყო დავით საულისა და ჰრქვა: ოდეს ვმწყსიდი საცხოვართა მამისა ჩუენისათა უდაბნოსა ზედა, მოვიდის ლომი, ანუ თუ დათჳ და წარიღის კრავი, ანუ თუ ვაცი, |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და შთააცვა დავითს ჯაჭვი ჯაჭუსა მას ზედა იალმაგი და ჩაფხუტი სპილენძისა დაადგა თავსა მისსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ჰრქუა უცხოთესლმან დავითს: ძაღლი ნუ ვარ მე, რამეთუ არგნითა და ქვითა გამოხვედ ჩემ ზედა? და ჰრქუა: უაღრეს ძაღლთასა ხარ შენ! და დაწყევა უცხოთესლი იგი დავით კერპითურთ მისით. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და განძლიერდა დავით უფროს უცხოთესლთა მათ ზედა მას დღესა შინა, რამეთუ შურდულითა და ქვითა მოკლა უცხოთესლი იგი, და მახჳლი საჭურველი და ჰოროლი არა აქუნდა მას. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და განიშორა საულმან დავითი თჳსაგან და დაადგინა იგი ერისთავად ერსა მას თჳსსა ზედა; და შევიდოდა და გამოვიდოდა წინაშე ერისა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | სიტყუად იწყო საულ დავითისა და ჰრქუა: აჰა, ესერა, ასული ჩემი მერობ მიმიცემიეს ცოლად შენდა! და იყავ შენ ჩემად შვილ და ძალ და მბრძოლ მტერთა მიმართ უფლისათა. რამეთუ ესრე გულსა-ედვა საულს, ვითარმედ მებრვე რაჲსა შევახებ ჴელსა ჩემსა, არამედ ჴელი უცხოთესლთა იყავნ მის ზედა. ე |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და თქუა საულ: მივსცე იგი ცოლად. და იყოს იგი მისა საცთურ და ჴელი უცხოთესლთა იყოს მის ზედა. და ჰრქუა საულ დავითს შორის ერსა მას: სიძე გერქუნ შენ ჩემდა დღესდღითგან! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და თავი თჳსი მისცა ჴელთა მტერთასა, და მოკლა უცხოთესლი იგი შენსა წინაშე და ქმნა უფალმა ცხორებაჲ დიდი ჴელითა მისითა ისრაჱლსა ზედა; და იხილა ყოველმან ისრაჱლმან და განიხარა. აწ რაჲსა სცოდავ შენ და დასთხევ სისხლსა მართლისასა და მოაკუდინებ დავითს უბრალოდ? |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და შექმნა მელქოლ ცხედარსა მისსა ზედა კაცისსახედ ღჳძლი თხისა და ბირთჳ ერთი თმა სასთუნალით დაუდვა, დაბურა იგი სამოსლითა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მერმე მიავლინა კუალად შეპყრობად დავითისა და ჰრქვა მელქოლ მოციქულთა მათ: იგი ჭირვეული ძეს ცხედარსა ზედა და სულთა ბრძავს. და უთხრეს ესე საულს. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მოვიდოდა საულ ნავათად ჰრამასასა და მოიწია მის ზედა სული ღმრთისა, და სლვით ვიდოდა, და იგიცა წინასწარმეტყველებდავე, ვიდრემდი მოვიდა ნავათად ჰრამასსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მოვიდა სული ღმრთისა საულსა ზედა და განრისხნა ფრიად სიტყჳთა მათთჳს. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მაშინ ჰრქვა ერმან მან სამოველისა: ვინ იყუნეს კაცნი იგი, რომელთა თქუეს, ვითარმედ: ნუ მეფობნ საულ ჩუენ ზედა? მოგუცენ ჩუენ კაცნი იგი და აწვე მოვსწყჳდნეთ! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მაშინ ჰრქუა სამოველ ერსა მას: აჰა ესერა, მე ვისმინე თქუენი, რომელი მითხართ მე და დავადგინე თქვენ ზედა მეფე, ვითარცა-იგი თქუენ ითხოვეთ. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | აწ შემეწიენით მე წინაშე უფლისა და წინაშე ცხებულისა მისისა: და თუ მო-რა-ვის-ეღოს ჴბო, ანუ კარაული, ანუ მო-რაჲმე-მეხვეჭოს თქუენგანისა ვისიმე, ანუ თუ ვაჭირვე ვის რა, ანუ თუ ჴელთა ვისთა რა გამოვსტაცე, ანუ თუ სამოსელი, ანუ თუ საჴამლე, გინა თუ თუალნი სადამე განუტევენ თქუენ ზედა, შემწამეთ მე წინაშე უფლისა და ყოველივე მიგაგო თქუენ. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ხოლო აწ, ვითარცა იხილეთ თქუენ, ვითარმედ ნაას ამანიტელი ზედა მოგვივიდოდა, მარქუთ მე, ვითარმედ: დაადგინე ჩუენ ზედა მეფე! არამედ უფალი ღმერთი ჩუენი არს მეფე ჩუენი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | უკეთუ არა ისმინოთ ბრძანება უფლისა თქუენისა და მჴდომად აღუდგეთ მცნებათა მისთა, იყოს ჴელი უფლისა თქუენ ზედა და მეფეთა თქუენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | რამეთუ ყოველთა დღეთა, ვიდრე ცოცხალ იყოს ძე იესესი ქუეყანასა ზედა, არა განგემარჯოს მეფობაჲ შენი. აწ წარავლინე ადრე და შეპყრობად-ეც იგი და მოყვანებად, რამეთუ შვილი სიკუდილისა არს იგი! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ესმა საულს, ვითარმედ დავით გამოჩნდა და კაცებიცა იგი, რომელ იყო მის თანა. და საულ ჯდა ბორცუსა მას ზედა საჴნველთასა, და ჰოროლი ჴელთა ჰქონდა მას, და მონანი იგი მისნი დგეს წინაშე მისსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ჰრქუა მას საულ: რაჲსათჳს შეეზრახე შენ ძესა იესესსა ჩემთჳს და მიეც მას საგზალი და ჴმალი იგი გოლიადისა? და იკითხვიდიღა მისთჳს უფლისაგან აღდგომად მისა მტერად ჩემ ზედა. ვითარცა ესე დღესდღე. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და დღეს არარომელ მიც კითხვად მისთჳს უფლისაგან, ნუ იყოფინ, მეფე, და ნუ დაჰკრებ მონასა შენსა ზედა ბრალსა, ნუცა სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა, რამეთუ არა ვიცი მე ზაკვა მაგას შინა, დიდი სიტყუაჲ ანუ მცირე. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და თქუა: ნუ გეშინინ შენ, დავით, რამეთუ არა გპოოს შენ მამამან ჩემმან, და შენ მეფობდე ისრაჱლსა ზედა, და მე ვიყო შემდგომად შენსა, და საულცა, მამამან ჩემმან, უწყის ესე, რამეთუ ესრე არს. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და აწ ჭეშმარიტად უწყი, რამეთუ მეფობით მეფობდე შენ და მიიწიოს უფლება შენი ყოველსა ზედა ისრაჱლსა! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | აწ განიზრახე გონებასა შენსა, რაჲ ყო, რამეთუ მოწევნად არს ბოროტი უფალსა ჩუენსა ზედა და სახლსა ზედა ნაბალისასა, რამეთუ იგი კაცი ჯერკვალი არს და არა ჯერ-არს სიტყჳს-გებად მისა! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | სიტყუად იწყო დავით მიერვე და თქუა: ცუდად ვიდრემე ვსცევდ ყოველსა მას საცხოვარსა ნაბალისასა უდაბნოსა მას ზედა და არა ვის უტევე დაჭირვება მისა და აწ მან მომაგო მე ბოროტი კეთილისა წილ? |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ვითარ იხილა აბგეა დავით, გარდაჴდა სწრაფით კარაულსა თჳსსა, დავარდა პირსა ზედა თჳსსა წინაშე დავითისა და თაყუანი-სცა მას. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და აწ, უფალო ჩემო, ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი! რამეთუ დაგაყენა შენ უფალმან, რათამცა არა მოვიდა შენ ზედა სისხლი უბრალო და დაიცვა ჴელი შენი შენ თანა. აწ ნაბალისებრ შეიქმნედ ყოველნი მტერნი უფლისა მაგის ჩუენისანი, რომელთა უნდა ბოროტი უფლისა მაგის ჩუენისა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მე არა მივყო ჴელი ცხებულსა ზედა უფლისასა, ხოლო აწ მიიღე ჰოროლი ეგე და გოვზაკი სასთუნალით მაგისა და წარვიდეთ! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მიუგო დავით და ჰრქუა: აჰა, ესერა, დამიც ჰოროლი იგი მეფისა ველსა ამასა ზედა. აწ მო-ვინ-ვედინ მონათა შენთაგანი და წარიღენ! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ჰრქუა საულ დავითს: კურთხეულ ხარ შენ, შვილო დავით! და ყავნ უფალმან წყალობაჲ მისი შენ ზედა და განგაძლიერენ შენ! და წარვიდა დავით გზასა თჳსსა და საულ მიაქცია ადგილად თჳსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და თქუა დავით: აქა ვარ, აწ სცან, რასა იქმოდის მონა შენი წინაშე შენსა! და ჰრქუა ანქუშ დავითს: მაგასა ზედა დაემტკიცე და ჴელმწიფედ უფალ-გყო შენ სახლსა ზედა ჩემსა ყოველთა დღეთა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | რამეთუ არა ისმინე შენ ბრძანება იგი უფლისა და არცა დააცხრევ რისხვა გულისწყრომისა მისისა ამალეკსა ზედა. ამისთჳს ყო ეგე შენ ზედა უფალმან. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და შეიყვანა იგი ბანაკსა მათსა და იხილა დავით, რამეთუ განბნეულ იყუნეს ჟამსა მას ქუეყანასა, ჭამდეს, სუმიდეს და იხარებდეს დიდძალსა მას ზედა ნატყუენავსა, რომელ მოეღო ქუეყანისა მისგან უცხოთესლთასა და ჰურიასტანისა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მივიდა დავით და დაესხა მათ ზედა და მოსრნა იგინი ცისკრითგან მწუხრადმდე. და ხვალისგანცა მოსწყჳდნა იგინი და არა განერა მათგანი, გარნა ოთხას ოდენ ყრმა, რომელნი ასხდეს აქლემთა და ივლტოდეს. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მიიწინეს უცხოთესლნი იგი საულის ზედა და ძეთა მისთა და მოკლეს ონათან და ამინადაბ და მელქისაკე, ძენი საულისანი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | დამძიმდა ღუაწლი იგი საულს ზედა და ჰპოვეს იგი კაცთა მოისართა, და წყლეს იგი ძნიად, რამეთუ სცეს მას გულისეზოთა და ნესტუსა მიუწიეს. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და განძლიერდა სოლომონ, ძე დავითისი, მეფობასა მისსა ზედა, და უფალი ღმერთი მისი იყო მის თანა და განადიდა იგი სიმაღლედ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აზარიას ზედა, ძისა ადიდისა, იყო სული უფლისაჲ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | ტაძარი იგი დიდი მორჩუნა ძელითა ნაძჳსათა და მოქმნა იგი ლესვით ოქროთა წმიდითა და გამოჭრა მას ზედა ქანდაკები, დანაკისა კუდები და ჯაჭუები დამოკიდებულად. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ფრთენი იგი ქერობინთანი განმარტებულ იყუნეს ოც წყრთა და იგინი დგეს ფერჴთა ზედა მათთა და პირი მათი ტაძრად კერძო. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ქმნა ჯაჭუედნი ბადისსახედ გარდამოტევებულად და სერსეროთი დაბირს და დაასხნა იგინი ზედა სუეტსა თავთა მათ და ქმნა მროწეულაკები ასი და მოასხა გარდამოკიდებულთა მათ და დადგნა სუეტნი იგი წინაშე ტაძარსა მას: ერთი მარჯუენით კერძო და ერთი მარცხენით და უწოდა მას სახელი მარჯუენითსა მას „წარმართებულება“ და სახელი მარცხენითსა მას „ძლიერებაჲ“. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და სასანთლები მათ ზედა სანათებელად მსგავსად სამართლისა და წინაშე პირსა დაბირისასა ოქროსაგან წმიდისა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და თქუა: უფალო ღმერთო ისრჱლისაო! არა ვინ არს მსგავს შენდა ღმერთი ცათა შინა და არცა ქუეყანასა ზედა, რომელმან დაუმარხი აღთქმა და წყალობა მონათა შენთა წინაშე, რომელნი ვლენან შენსა ყოვლითა გულითა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | უკუეთუ ჭეშმარიტად დაიმკჳდროს ღმერთმან კაცთა თანა ქუეყანასა ზედა? უკუეთუ ცა და ცანი ცათანი ვერ კმა არიან; და რა არს სახლი ესე, რომელი ვაშენე? |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | რათა იყუნენ თუალნი შენნი ახილულ სახლსა ამას ზედა დღე და ღამე ადგილსა ამას, რომლისა სთქუ წოდებაჲ სახელი შენი მუნ, რათა ისმინო ლოცვა, რომელსა ილოცავს მონა შენი ადგილსა ამას. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და თუ ცოდოს კაცმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა და მოიღოს მის ზედა წყევა, რათა წყეოს იგი, და მოვიდეს და დადგეს წინაშე საკურთხეველსა სახლსა ამას შინა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | გინა თუ სიყმილი იყოს ქუეყანასა ზედა, გინა თუ სიკუდილი იყოს ქუეყანასა ზედა, ხორშაკი და გუნი, გინა მკალი, გინა ბუზი, ანუ თუ აჭირვებდეს მათ მტერი წინაშე ქალაქთა მათთა და ყოველივე გუემა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | რათა ეშინოდის გზათა შენთათჳს ყოველთა დღეთა, რაოდენთაცა ცოცხალ იყუნენ იგინი პირსა ზედა ქუეყანისასა, რომელი მოეცა მამათა ჩუენთა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი ხედვიდეს გარდამომავალსა მას ცეცხლსა და დიდებაჲ უფლისაჲ იყო სახლსა მას ზედა. და დაეცნეს პირსა მათსა ზედა და თაყუანი-სცეს და აქებდეს უფალსა. აღუარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობა მისი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მღდელნი იგი დგეს ზედა საცოსა მათსა და ლევიტელნი საგალობლითა უფლისათა დავითის მეფისა აღსარებად წინაშე უფლისა, რამეთუ საუკუნე არს წყალობაჲ მისი გალობითა დავითისითა ჴელითა მათითა. და მღდელნი იგი სცემდეს ნესტუსა წინაშე მათსა და ყოველი ისრაჱლი დგა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ოცდამესამესა დღესა თთუესა მის მეშჳდისასა წარავლინა ერი იგი საყოფელად თჳსა სიხარულითა და გულქველებითა და კეთილითა მათ ზედა, რაოდენი უყო უფალმან დავითს და სოლომონს და ისრაჱლსა, ერსა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და უკუეთუ შეიკდიმის ერმან ჩემმან, რომელთა ზედა წოდებულ არს სახელი ჩემი და ილოცვიდეს და ეძიებდენ პირსა ჩემსა, და მოიქცენ გზათა მათთაგან ბოროტთა, მაშინ მე ვისმინო მათი ზეცით და მლხინებელ-ვყო ცოდვათა მათთა და განვკურნო ქუეყანა მათი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | მაშინ შეწირა სოლომონ ყოვლად დასაწველები უფლისაჲ საკურთხეველსა ზედა უფლისასა, რომელი აშენა წინაშე ტაძრისა მის, |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | იყავნ უფალი ღმერთი შენი კურთხეულ, რომელმან ინება შენდა დაჯდომად შენდა საყდარსა მისსა მეფედ ერისა შენისა უფლისა მიერ ღმრთისა შენისა ისრაჱლსა ზედა, რამეთუ უყუარდა უფალსა ღმერთსა შენსა ისრაჱლი დამტკიცებად იგინი უკუნისამდე და მიგცა შენ მათ ზედა მეფედ საქმედ განკითხვისა და სიმართლისა |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და სამასი ლახუარი ჭედილი ოქროსა, სამასი დრაკანი ერთსა მას ლახუარსა ზედა, ეგრეთვე თჳთეულთა მათ და მისცა იგი მეფემან მაღნარისა ლიბანისა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იყო იგი მთავარ ყოველთა ზედა მეფეთა მდინარითგან ევფრატით ვიდრე ქუეყანადმდე უცხოთესლთა, ვიდრე საზღვრამდე ეგჳპტისა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მეფობდა სოლომონ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა ორმეოც წელ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ეტყოდეს ყრმანი იგი მის თანა აღზრდილნი: ესრეთ ეტყოდე ერსა მას, რომელნი გეტყოდეს შენ და თქუეს: მამამან შენმან დაგჳმძიმა უღელი ჩუენ ზედა, და შენ აღგჳმცირე ჩუენ, და აწ, ესერა, არქუ მათ: მცირე თითი ჩემი უმსხო არს წელთა მამისა ჩემისათა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და წარავლინნა რობოამ მეფემან ადონირამ, რომელი იყო ხარკსა ზედა, და ქვა დაკრიბეს მას ძეთა ისრაჱლისათა და მოკუდა და რობოამ მეფე მიიქცა და აღდგა ეტლთა თჳსთა და ივლტოდა იერუსალჱმდ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ქმნა რობოამ ფარები და ლახურები რვალისა მათ წილ, და დაადგინნა მათ ზედა სუსაკიმ და მთავარნი იგი თანამცორვალთანი, რომელნი სცვიდეს ბჭეთა მეფისათა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | სამ წელ მეფობდა იერუსალჱმს ზედა. სახელი დედისა მისისა მააქა, ასული აბესალომისი, გაბაონით და ბრძოლა იყო შორის აბიასა და შორის იორობოამისი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | არა ჯერ-იყო თქუენდა ცნობად, რამეთუ უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან მოგცნა თქუენ ზედა მეფედ და ზედა ისრაჱლსა უკუნისამდე დავით და ძენი მისნი აღთქმით. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და შეკრბეს მის თანა კაცნი ბილწნი, ძენი უსჯულოებისანი, და აღდგომილ არს რობოამის ზედა, ძისა სოლომონისა. და რობოამ იყო ჭაბუკ და მოშიშ გულითა და ვერ წინადაუდგა წინაშე პირსა მისსა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ყოვლად დასაწველნი შესაწირავნი განთიად და მწუხრი და საკუმეველი აღმზადებული, და დაგება პურთა შესაწირავთა და საკურთხეველსა ზედა წმიდასა და სასანთლენი ოქროსანი და სანთელნი აღნთებულნი აღნთებად მწუხრნი, რამეთუ ვიმარხევთ ჩუენ საცოსა უფლისა ღმრთისა მამათა ჩუენთასა და თქუენ დაუტევეთ იგი |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და, აჰა, ესერა, ჩუენ თანა მთავრად უფალი, მღდელნი მისნი და ნესტუები უწყებისა უწყებად თქუენ ზედა და თქუენ, ძენი ეგე ისრაჱლისანი, ჰბრძოდეთ აწ უფალსა ღმერთსა მამათა ჩუენთასა. უწყოდეთ, რამეთუ არა წარგემართოს თქუენ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იერობოამ მოექცა მზირითურთ მოსლვად მის ზედა უკანა კერძო. და იყუნეს იგინი წინაშე პირსა იუდასა და მზირი იგი უკანა ზურგით. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოვიდა მათ ზედა ზარე ეთიოპელი ერითა ათასითა ათასეულითა და ეტლებითა სამასითა და მოვიდა ვიდრე მარესადმდე. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოსრეს დაბნები მათი გარემო გედორსა და იყო მათ ზედა განკრთომაჲ უფლისა მიერ და წარმოტყუენეს ყოველი ქალაქები მათი, რამეთუ მრავალი ნატყუენავი იყო მათი |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იყო განკჳრვება უფლისაჲ ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა, რომელნი იყუნეს გარემო იუდასა, და არა ჰბრძოდეს იოსაფატს. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და თქუა მიქეა: ვიხილე ისრაჱლი განთესილი მთათა ზედა, ვითარცა ცხოვარი, რომელსა არა არიან მწყემსი და თქუა უფალმან: არა აქუს წინამძღუარი, აწ მიიქეცინ კაცად-კაცადი სახიდ თჳსა მშჳდობით. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და თქუა მიქეა: არა ეგრე, არამედ ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ და გითხარ თქუენ: ვიხილე უფალი მჯდომარე საყდართა ზედა თჳსთა და ყოველნი ძალნი ცათანი დგეს მარჯუენით მისა და მარცხენით. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იძლია ბრძოლა იგი მას დღესა შინა, და მეფე ისრაჱლისა დგა ეტლთა ზედა ვიდრე მწუხრადმდე წინაშე ასურეთისა. და მოკუდა დასლვასა ოდენ მზისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აწ იყავნ შიში უფლისაჲ თქუენ ზედა, დაიმარხეთ და იქმოდეთ კეთილსა, რამეთუ არა არს უფლისა ღმრთისა ჩუენისა თანა სიცრუე, არცა თუალთ-ღება, არცა მიღება ქრთამისა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | ყოვლისათჳს კაცისა, რომელი სარჩელად მოვიდოდის თქუენ წინაშე ძმათა თქუენთაგანნი, რომელნი მკჳდრ არიან ქალაქთა მათთა შორის სისხლისა და შორის ბრძანებასა და მცნებასა და სამართალსა და მსჯავრსა და განუჩინებდით მათ, რათა არა ცოდვიდენ უფლისა მიმართ და არა იყოს რისხვა თქუენ ზედა და ძმათა თქუენთა ზედა, ესრეთ იქმოდეთ და არა სცოდოთ |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და თქუა: უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო! შენ ხარ ღმერთი ცათა შინა და შენ უფლებ ყოველთა ზედა მეფეთა თესლთასა და ჴელთა შინა შენთა არს ძალი ძლიერებისა და არა ვინ არს წინააღმდგომ შენდა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და დაემკჳდრნეს მას ზედა და აღაშენეს მას შინა სიწმიდე სახელისა შენისათჳს და თქუეს: |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | უკუეთუ მოიწიოს ჩუენ ზედა ბოროტი, ანუ მახჳლი, ანუ სასჯელი, ანუ სიკუდილი, ანუ სიყმილი, ვდგეთ წინაშე სახლისა ამის და წინაშე შენსა, რამეთუ სახელი შენი წოდებულ არს სახლსა ამას და ვღაღადებდეთ შენდა მიმართ ჭირისა ამისთჳს მომავლისა ჩუენ ზედა და ისმინო და მიჴსნნე ჩუენ |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აწ, აჰა, ესერა, მათ იწყეს ჩუენ ზედა მოსლვად და განსხმად ჩუენდა სამკჳდრებელით ჩუენით, რომელი-იგი მომეც ჩუენ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | უფალო, ღმერთო ჩუენო! არა საჯო მათ შორის, რამეთუ არა არს ჩუენდა ძალ წინააღმდგომად მათა ესეოდენსა ამას სიმრავლესა დიდსა, რომელნი ესე მოსრულ არიან ჩუენ ზედა და არა ვიცით, რაჲ ვყოთ მათთჳს, არამედ შენდა მიმართ მხედვარ არიან თუალნი ჩუენნი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოდრკა იოსაფატ პირსა ზედა თჳსსა და ყოველი იუდა, მკჳდრნი იერუსალჱმისანი, დაცჳვეს წინაშე უფლისა და თაყუანი-სცეს უფალსა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ვითარცა იწყეს ესეოდენ გალობად აღსარებისა, მოსცა უფალმან ბრძოლად ძეთა ამონისთა მოაბსა ზედა და მთისა სეირისათა, რომელნი გამოსრულ იყუნეს იუდასა ბრძოლად და ივლტოდეს. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აღდგეს ძენი მოაბისნი და ძენი ამონისნი მკჳდრთა მათ ზედა მთისა სეირისათა მოჴოცად და შემუსრვად მათა. და მოასრულნეს მკჳდრნი სეირისნი, რამეთუ აღდგეს იგინი ურთიერთას, და მოისრნეს იგინი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იუდა მოვიდა სამსტროსა მას უდაბნოსასა და მოიხედეს და იხილეს სიმრავლე იგი ერისა მის და, აჰა, ესერა, ყოველნივე მომწყდარ იყუნეს და დაცემულ ქუეყანასა ზედა, და არა ვინ იყო განრინებულ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იყო განკჳრვებაჲ უფლისა მიერ ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა, ვითარცა ესმა მათ, რამეთუ უფალი ბრძოდა მტერთა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მეფედ ყვეს მკჳდრთა იერუსალჱმისათა ოქოზია, ძე მისი უმრწამესი, მის წილ, რამეთუ ყოველნი ძენი მისნი უხუცესნი მოსწყჳდნეს ავაზაკთა, რომელნ-იგი მოუჴდეს მათ ზედა, არაბიელნი და ალიმაზონელნი, და მეფე იქმნა ოქოზია, ძე იორამის, მეფისა იუდასი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იყო, ვითარცა შურის-გებად იეუასა სახლსა ზედა აქაბისსა, პოვნა მთავარნი იუდასნი და ძმანი ოქოზიასნი, მსახურებდეს რა ოქოზიას და მოსწყჳდნა იგინი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და გამოიყვანა ძე იგი მეფისა და მოსცა მის ზედა შარავანდი იგი სამეფო და საწამებელნი და მეფე-ყვეს იგი და სცხეს მას იოედაე და ძეთა მისთა და თქუეს: ცხონდინ მეფე! |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და დადგეს მეკარენი იგი ბჭეთა ზედა სახლისა უფლისათა, რათა არა შევიდეს მუნ არაწმიდაჲ ყოვლისა მიმართ საქმისა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აუწყეთ იუდასა იერუსალჱმსა, რათა შემოიღონ უფლისა, ვითარცა უბრძანა მოსე მონამან ღმრთისამან ისრაჱლისა უდაბნოსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აღმაღლდა სიგრძედ საქმე იგი ჴელითა და აღმართეს ტაძარი იგი უფლისაჲ წესსა ზედა თჳსსა და განამტკიცეს. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იყო აღსრულებასა მას წელიწადისასა, აღმოვიდა მათ ზედა ერი ასურეთისა, და მოუჴდეს იუდასა და იერუსალჱმსა და მოსრნეს ყოველნი მთავარნი ერისანი ერსა შორის, და ყოველი მონაგები და საფასე მათი წარუძღუნეს მეფესა დამასკისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და შემდგომად წასლვისა მის მათისა მისგან დატევებისა მისთჳს უფლისა დასცა იგი უფალმან სენითა დიდითა და დაესხნეს მას მონანი მისნი სისხლისა მისთჳს ძისა იოადესა მღდელისა და მოკლეს იგი ცხედარსა თჳსსა ზედა და დაფლეს იგი ქალაქსა დავითისასა, ხოლო მეფეთა საფლავსა არა დაფლეს იგი |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და დადგა იორამ მეფობასა თჳსსა ზედა და განძლიერდა და მოსწყუდნა ყოველნი ძმანი მისნი მახჳლითა და მთავართაგანნი ისრაჱლისანი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იყო იორამ ოცდათორმეტისა წლისა, ოდეს დადგა იგი მეფობასა ზედა თჳსსა, და რვა წელ მეფობდა იერუსალჱმს. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | მათ დღეთა შინა განდგა ედომი იუდასაგან და დაიდგინეს თავისა თჳსისა ზედა სხუაჲ მეფე. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აღადგინნა უფალმან იორამის ზედა უცხოთესლნი არაბიელნი და მოზღუანენი ეთიოპელნი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და გააშორა ამასია ერი იგი, რომელ მოსრულ იყო მისა ეფრემისგანი, რათა წარვიდენ ადგილსა თჳსსა. და განრისხდეს იუდასა ზედა ფრიად და მიიქცეს ადგილად თჳსსა რისხვითა გულისწყრომისათა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოუვლინა იუდას, მეფემან ისრაჱლისამან, ამასიას, მეფესა იუდასასა და ჰრქუა: ოქოზი, რომელ არს ლიბანესა ზედა, და ჰრქუა: მოეც ასული შენი ძესა ჩემსა ცოლად და, აჰა, ესერა, მოვიდენ მჴეცნი ველისანი, რომელ არიან ლიბანესა და მოვიდეს მჴეცნი იგი და დათრგუნეს აქუქი, რომელ არს ეკალი. და სთქუ შენ |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და განაძლიერა იგი უფალმან უცხოთესლთა ზედა და არაბიელთა, რომელნი მკჳდრ იყუნეს პეტრას და მივნეელთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აღაგო ოზია გოდლები იერუსალჱმს ბჭესა მას ზედა საკიდურისასა და ბჭესა მას ზედა ჴევისასა და ყოველთა კიდეთა და განამტკიცა ქალაქი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ქმნა იერუსალჱმს მანქანები მანქანებად რჩეულად, რათა იყუნენ გოდოლთა ზედა სისრად ისრითა და ქვებთა დიდ-დიდთა და განითქუა მომზადება იგი ამათ საქმეთა შორად, რამეთუ საკჳრველი ქმნა საშინელად ვიდრე განძლიერდა ფრიად. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და უკმევდა მაღალთა ზედა და ერდოებსა ზედა ქუეშე და ყოველსა ხესა მაღნარისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მუნ იყო წინაწარმეტყუელი უფლისაჲ, ოდედ სახელი მისი, და განვიდა შემთხუევად ერისა მის, რომელი მოვიდოდა სამარიად, და ჰრქუა მათ: აჰა, ესერა, რისხვაჲ უფლისა ღმრთისა მამათა თქუენთასა იუდასა ზედა. და მოგცნა იგინი ჴელთა თქუენთა და მოსრენით მათ შორის რისხვით და ვიდრე ცადმდე მიიწია ესე |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ჰრქუეს მათ: არა შემოიყვანოთ აქა ჩემდა ტყუე, რამეთუ ცოდვა არს ესე ჩუენდა უფლისა მიმართ და თქუენ იტყჳთ დართვად ცოდვა ცოდვასა ზედა ჩუენსა და უმეცრებაჲ უმეცრებასა ზედა ჩუენსა, რამეთუ მრავალ არიან ცოდვანი ჩუენნი და რისხვა გულისწყრომისა უფლისაჲ არს ისრაჱლსა ზედა |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოვიდა მის ზედა თაგალათფალნასარ, მეფე ასურეთისა, და მოსრა იგი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და განრისხნა გულისწყრომით უფალი იუდასა ზედა და იერუსალჱმსა ზედა და მისცნა იგინი განსაკრთოლველად და განსარყუნელად, და დასატჳნველად, ვითარცა-ეგე ხედავთ თუალითა თქუენითა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აწცა არს მათ ზედა აღთქუმად აღთქუმა გულითად სჯულისა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, და გარეწარაქციოს რისხვა გულისწყრომისა მისისა ჩუენგან. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და კორე იემნასი ლევიტელმან მეკარემან, მზისა აღმოსავლით ერდოებსა ზედა მიცემად პირველთა ნაყოფთა უფლისათა და წმიდა წმიდათასა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და დაადგინნა მთავარნი ბრძოლისანი ერსა ზედა, და შეკრბეს მისა უბანსა ზედა ბჭისა მის ჴევისასა, და ეტყოდა ყურთა მიმართ მათთა და თქუა: |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | არა უწყითა, რაოდენი ვყავთ მე და მამათა ჩემთა ყოველთა ზედა ერთა სოფლებისათა? ნუუკუე შეუძლეს წარმართთა ყოვლისა ქუეყანისათა განრინებად ერი თჳსი ჴელთაგან ჩემთა? |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა ჰურიაებრ რაფსაკ ერისა მიმართ იერუსალჱმისა, რომელი იყო ზღუდესა ზედა, რათა შეეწივნენ მათ და დაარღჳონ იგი, რათამცა დაიპყრეს ქალაქი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ესრეთ მოციქულთა მათ მთავართა ბაბილოვნით, რომელნი მოივლინნეს მისა კითხვად მის მიერ ნიში, რომელი იქმნა ქუეყანასა ზედა და დაუტევა იგი უფალმან, რათა გამოსცადოს იგი და იცოდის გულისა მისისა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოავლინნა უფალმან მათ ზედა მთავარნი ძლიერებისანი მეფისა ასურასტანელისანი და შეიპყრეს მანასე და შეაბორკილეს ბორკილითა და წარიყვანეს ბაბილონად. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აღმართა საკურთხეველი უფლისა და შესწირა მას ზედა მსხუერპლი ცხორებისა და ქებისა და ჰრქუა იუდასა, რათა ჰმონებდენ უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და სიტყუანი ლოცვათა მისთასა, და ვითარ-იგი ისმინა მისი და ყოველნი ცოდვანი მისნი და განდგომილება მისი და ადგილნი, რომელთა ზედა აშენნა მაღალნი და დაასხა სერტყები და გამოქანდაკებულნი ვიდრე მოქცევადმდე მისა, აჰა, ესერა, წერილ არიან სიტყუათა მხილველთასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და დაარღჳეს წინაშე პირსა მისსა ბომონები ბაალისნი და მაღალნი იგი მას ზედა, და მოკაფეს სერტყები იგი, და გამოქანდაკებულნი იგი, და გამოდნობილნი, და შემუსრნა და დააწულილნა და დასთხია წინაშე პირსა საფლავისა მათისასა, რომელნი უზორვიდეს მათ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ძუალნი იგი ქურუმთანი დაწუნა ბომონებსა მას ზედა და განწმიდა იუდა და იერუსალჱმი |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და კაცნი სარწმუნოებით იყუნეს საქმესა მას ზედა და მათ ზედა მოღუაწენი: იეთ და აბდიას, ლევიტელნი, ძეთაგან მერარისთა, ზაქარია და მოსოლონ, ძეთაგან კათისთანი ზედამდგომელად და ყოველი ლევიტელი გულისხმის-მყოფელი სტჳრითა გალობათათა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ზურგით მოტჳრთეთა ზედა და ყოველთა ზედა მოქმედთა საქმისათა ლევიტელთაგანნი მწიგნობარნი და მსაჯულნი და ბჭეთა მცველნი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და დაადგინნა მღდელნი საცოსა თჳსსა ზედა და განაძლიერნა იგინი საქმესა ზედა სახლსა უფლისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აღმოვიდა ფარაო ნექაო, მეფე ეგჳპტისა, მეფისა ზედა ასურეთისასა მდინარედ ევფრატად. და გამოვიდა იოსია მეფე შემთხუევად მისა, რათა ბრძოლა-სცეს. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოუვლინა მოციქული ფარაო ნექაო და ჰრქუა მას: რაჲ ძეს შენი და ჩემი, მეფეო იუდასო? არა შენ ზედა მოვალ ბრძოლისა ყოფად, ღმერთმან მრქუა მე, რათა ვისწრაფო მე, აწ ეკრძალე ღმრთისაგან, რომელი არს ჩემ თანა, ნუუკუე განგრყუნეს შენ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ჰგოდებდა იერემია იოსიას და თქუეს ყოველთა მთავართა, მამათა და დედათა, ჰგოდებდენ იოსიას ზედა, ვიდრე დღევანდელად დღემდე და მისცეს იგი ბრძანებაჲ ისრაჱლსა და, აჰა, ესერა, წერილ არიან გოდებათა შინა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იყო ოცდახუთის წლისა იოაკიმ მეფობასა მისსა და ათერთმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა ზექორ, ასული ნერისი, არამათ. და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, რაოდენ ქმნეს მამათა მისთა, და მოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისა მის ქუეყანისა და ჰმონებდა მას იოაკიმ სამ წელ. და მერმე მოავლინა უფალმან მათ ზედა ქალდეველნი, და ავაზაკნი ასურეთისანი, და ავაზაკნი მოაბელთანი, და ძენი ამონისთანი, და სამარიასნი, და განდგეს სიტყჳთა მით, სიტყჳსაებრ უფლისა, ჴელითა მონათა მისთა წინაწარმეტყუელთათა. ხოლო გულისწყრომაჲ უფლისაჲ იყო იუდასა ზედა, რათა განიშოროს პირისა მისისაგან ცოდვათათჳს მანასესთა, რაცა ქმნა სისხლი უბრალო, რომელ დასთხია იოაკიმ და აღავსო სისხლითა იერუსალჱმი და არა ინება უფალმან აჴოცა მათი |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აღმოვიდა მას ზედა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისა, და შეკრა იგი რვალის ბორკილითა და წარიყვანა იგი ბაბილონად. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მოიწია სული იგი უკეთური უფლისამიერი საულისა ზედა და ჯდა იგი სახლსა შინა თჳსსა, და ლახვარი ჴელთა აქუნდა და დავით წინაშე მისსა ქნარითა განაცხრობდა ნელიად. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და მეფენი ფიცხელნი და ძლიერნი დადგომილა იერუსალჱმს და განძლიერდეს, დაიპყრეს ყოველი ქუეყანა მზისდასავლით კერძო წიაღ ეფრატსა მდინარესა, და აწ დასდევით მას ზედა ხარკი და ზუერი, რათა არა მერმეცა თავს მოთნებით განლაღდენ. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და აღდგა ისუ იოსედეკიანი და ძმანი მისნი მღდელნი და ზურობაბელ, ძე სალათიელისი, და ძმანი მისნი ექუსნი. და აღაშენეს საკურთხეველი საზორველისა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა შეწირვად მას ზედა საკუერთხი, ვითარცა წერილ არს სჯულსა მოსესა, კაცისა ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ესა | მე შევქმენ ქვეყანა და კაცი მას ზედა, მე ჴელითა ჩემითა დავამყარე ცაჲ, მე ყოველთა ვარსკულავთა ვამცენ. |
ზედა | მცხ.ესა | ესრეთ იტყჳს უფალი საბაოთ: დაშურა ეგჳპტე და ვაჭრობა ეთიოპელთა და საბაიმელნი, კაცნი მაღალნი, შენ ზედა გარდაჴდენ. და შენდა იყვნენ მონებ და უკანა შენსა შეგიდგენ შეკრულნი ბორკილებითა. და თაყვანის-გცემდენ შენ და შენდამი ილოცვიდენ, რამეთუ შენ შორის ღმერთი არს, და თქვან: არა არს ღმერთი თჳნიერ შენსა, |
ზედა | მცხ.ესა | აღიღებენ მას მჴართა ზედა და ვლენან. და უკეთუ დადვან იგი მჴართა ზედა, ეგოს და არა შეიძრას, და ვინცავინ ჴმა-ყოს მისდამი, არ შეისმინოს, ძჳრთაგან ვერ იჴსნის იგი. |
ზედა | მცხ.ესა | ხოლო აწ მოვიდენ შენ ზედა ორნი ესე ერთსა შინა დღესა: უშჳლოება და ქურივობა მოიწინენ მეყსეულად შენ ზედა მწამლველობისა მიმართ შენისა და ძალისა მიმართ მსახრვალთა შენთასა. |
ზედა | მცხ.ესა | აჰა, ყოველნი, ვითარცა ქარქუეტნი, ცეცხლისა მიერ დაიწუნენ და ვერ განარინონ მათ ალისაგან, რამეთუ გქონან ნაკუერცხალნი ცეცხლისანი დაჯდომად მათ ზედა. ესენი იყვნენ შენდა შეწევნა. |
ზედა | მცხ.ესა | ისმინენით ესენი სახლმან იაკობისმან, წოდებულთა სახელსა ზედა ისრაილისასა და წელისაგან იუდასსა გამოსრულთა, რომელნი ჰფუცავთ სახელსა უფლისა ღმრთისა ისრაილისასა, მომჴსენებელნი არა ჭეშმარიტებით, არცა სიმართლით |
ზედა | მცხ.ესა | და მიგითხრა შენ ძუელადნი, პირველ მოსლვამდე შენ ზედა სასმენელ გიყავ, ნუ სადა სთქვან: კერპთა ჩემთა ყვეს ესე, არამედ რომელთა არა სთქვა: გამოქანდაკებულთა და გამომდნობელთა მამცნეს მე. |
ზედა | მცხ.ესა | სახელისათჳს ჩემისა გიჩვენო შენ გულისწყრომაჲ ჩემი და დიდებულნი ჩემნი მოვაწინე შენ ზედა, რაჲთა არა მოგასრულო შენ. |
ზედა | მცხ.ესა | ესრეთ იტყჳს უფალი უფალი: აჰა, აღვიღებ ჴელსა ჩემსა წარმართთა მიმართ და ჭალაკთა მიმართ აღვიღო სასწაული, და მოჰყვანდენ ძენი წიაღთა მიერ, ხოლო ასულნი შენნი მჴართა ზედა აღიხუნენ და მოაქუნდენ. |
ზედა | მცხ.ესა | და იყვნენ მეფენი მძუძე შენდა. ხოლო მმთავრობნი მზარდულ შენდა. პირსა ზედა ქუეყანისასა თაყვანის-გცემდენ შენ და მიწასა ფერჴთა შენთასა ლოშნიდენ და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი, და არა ჰრცხუენეს, რომელთა დამითმონ მე. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ უფლისა მიერ მოიქცენ და მოვიდენ სიონდ შუებითა და მხიარულებითა საუკუნოჲთა, რამეთუ თავსა მათსა ზედა შუებაჲ და მხიარულებაჲ ეწიოს მათ. წარჴდა სალმობაჲ, მწუხარებაჲ, და სულთქმაჲ. |
ზედა | მცხ.ესა | ძენი შენნი წარწირულნი, მძინარენი კიდესა ზედა ყოვლისა გამოსავალისასა, ვითარ ჭაკუნტელი კერძომგბარი, რომელნი სავსე არიან გულისწყრომითა უფლისაჲთა, დაჴსნილნი უფლისა მიერ ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ესა | ვითარ შუენიერ არიან მთათა ზედა, ვითარცა ფერჴნი მახარებელისანი, სასმენელსა მშჳდობისასა, ვითარცა მახარებელისანი კეთილთა, რამეთუ სასმენელ-ვყო მაცხოვარებსა შენი, მეტყუელმან სიონისამან - იმეფოს ღმერთმან შენმან, |
ზედა | მცხ.ესა | ესრეთ უკჳრდეს წარმართთა მრავლად მის ზედა და შეიყონ მეფეთა პირი მათი, რამეთუ რომელთა არა მიეთხრა მისთჳს, იხილონ და, რომელთა არა ესმა, გულისხმა-ყონ. |
ზედა | მცხ.ესა | ხოლო იგი იწყლა ცოდვათა ჩუენთათჳს და გუემულ არს უსჯულოებათა ჩვენთათჳს, წურთა მშჳდობისა ჩუენისა მის ზედა, წყლულებითა მისითა ჩუენ განვიკურნენით. |
ზედა | მცხ.ესა | ყოველსა ჭურჭელსა განხრწნადსა შენდამი არ წარემართოს, და ყოველი ჴმაჲ უკუეთუ აღდგეს შენ ზედა საშჯელად, მათ ყოველთა სძლო. ხოლო თანამდებნი შენნი იყვნენ წუხილსა შინა. არს სამკჳდრებელი აღმაშენებელთა უფლისათა და თქუენ იყვნეთ ჩემდა მართალ, - იტყჳს უფალი. |
ზედა | მცხ.ესა | შევიყუანნე იგინი მთად წმიდად ჩემდა და ვახარო მათ სახლსა შინა ლოცვისა ჩემისასა, ყოვლად დასაწუელნი მათნი და მსხუერპლნი მათნი იყუნენ მითუალულ მსხუერპლისსაცავსა ზედა ჩემსა, რამეთუ სახლი ჩემი სახლ ლოცვის იწოდოს ყოველთათჳს წარმართთა. |
ზედა | მცხ.ესა | თქუა უფალმან ღმერთმან, შემკრებელმან განთესულთა ისრაილისათამან, ვითარმედ: შევკრიბო მის ზედა შესაკრებელი, ყოველნი მჴეცნი ველურნი. |
ზედა | მცხ.ესა | უკუეთუ მოაქციო ფერჴი შენი შაბათთაგან არაქმნად ნებათა შენთა დღესა შინა წმიდასა, და უწოდი შაბათთა ფუფუნეულ წმიდა ღმრთისა შენისა, არა აღიღო ფერჴი შენი საქმესა ზედა, არცა სთქუა სიტყუაჲ რისხვით პირისაგან შენისა. |
ზედა | მცხ.ესა | და იყო მოსავ უფლისა მიმართ და აღგიყვანოს შენ კეთილთა ზედა ქუეყანისათა, და გაჭამოს შენ სამკჳდრებელი იაკობ მამისა შენისაჲ, რამეთუ პირი უფლისაჲ იტყოდი ამათ. |
ზედა | მცხ.ესა | და შეიმოსა სიმართლე; ვითარცა ჯაჭუ-ჭური, და გარემოიდვა თავის გარემო, ჩაფხუტი მაცხოვარებისა თავსა ზედა მისსა, და მოიბლარდნა შესამოსელი შურისძიებისა და გარემოსასხმელი, ვითარცა შურის-გებაჲ, |
ზედა | მცხ.ესა | და ესე არს ჩემ მიერ აღთქმა მათდა, - თქვა უფალმან, - სული ჩემი, რომელი არს შენ ზედა და სიტყუანი, რომელნი მივსცენ პირსა შენსა, არა მოაკლდენ პირისაგან შენისა და პირისაგან თესლისა შენისა, - თქუა უფალმან, - ამიერითგან და საუკუნოდმდე. |
ზედა | მცხ.ესა | სული უფლისაჲ ჩემ ზედა, რომლისა ძლით მცხო მე, მახარებელად გლახაკთა მომავლინა მე. განკურნებად შემუსრვილთა გულითა, ქადაგებად ტყუეთა განტევებასა და ბრმათა ახილვასა, |
ზედა | მცხ.ესა | და ზღუდეთა შენთა ზედა, იერუსალიმ, დავადგინნე მცველნი სრულსა დღესა და სრულსა ღამესა, რომელნი სრულიად არა დადუმნენ, მომჴსენებელნი უფლისანი. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ დღე მისაგებელისა მოიწია მათ ზედა, და წელიწადი გამოჴსნისა წარმოდგა. |
ზედა | მცხ.ესა | წყალობა უფლისაჲ მოვიჴსენე, სათნოებანი უფლისანი ყოველთა შინა, რომელ მომაგებს ჩუენ. უფალი, მსაჯულ სახიერ სახლისა ისრაილისა, მოაწევს ჩუენ ზედა წყალობისაებრ მისისა და სიმრავლისაებრ სიმართლისა მისისა. |
ზედა | მცხ.ესა | და ამათ ყოველთა ზედა თავს-იდევ, უფალო, და დაიდუმე და დამამდაბლენ ჩუენ ფრიად. |
ზედა | მცხ.ესა | ცოდვანი მათნი და მამათა მათთანი ერთბამად, - იტყჳს უფალი, - რომელნი უკუმევდეს მთათა ზედა და ბორცუთა ზედა, მაყუედრეს მე; კუალად ვაგნე საქმენი მათნი წიაღსა მათსა. |
ზედა | მცხ.ესა | და ვიხარებდე იერუსალიმსა ზედა, და ვიშუებდე ერსა ჩემსა ზედა, და არღა ისმეს მის შორის მერმე ჴმაჲ ტირილისა, არცა ჴმაჲ ყივილისა. |
ზედა | მცხ.ესა | რამეთუ ესე ყოველი შექმნნა ჴელმან ჩემმან და ჩემნი არიან ყოველნი ესე, - იტყჳს უფალი, - და ვის ზედა მივიხილო, არამედ ანუ მდაბალსა ზედა და მყუდროსა და მძრწოლარესა სიტყუათაგან ჩემთა? |
ზედა | მცხ.ოსე | ეფრემ, დიაკეული წურთილი, მოყუარე ძლევისა, უკეთესა ზედა ქედისა მისისასა ზედააღჴდეს ეფრემ. დავიდუმო მე იუდა, განძლიერებასა შინა მისსა იაკობ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და საშუალ, ვითარცა მსგავსებაჲ, ოთხთა ცხოველთაჲ, და ესე ხილვაჲ მათი: მსგავსებაჲ კაცისა მათ ზედა; |
ზედა | მცხ.იეზ | და ზეშთა ზენა სამყაროჲსა, ზეშთა თავისა მათისა, ვითარცა ხილვაჲ ქვისა საპფირისანი. მსგავსებაჲ საყდრისა მის ზედა; და მსგავსებასა ზედა საყდრისასა მსგავსებაჲ, ვითარცა სახესა კაცისასა მის ზედა ზენა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ესე ხილვაჲ მსგავსებისა დიდებისა უფლისაჲ; და ვიხილე და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა და მესმა ჴმაჲ მეტყუელისაჲ ჩემდამო. და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო! დადეგ ფერჴთა ზედა შენთა და ვიტყოდი შენდამი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და სულმან უფლისამან აღმიღო მე და აღმამაღლა მე. და ვიდოდე, განმცხრომელი, მიმართებითა სულისა ჩემისაჲთა; და ჴელი უფლისაჲ იყო ჩემ ზედა ძლიერი. |
ზედა | მცხ.საქმ | და იყოს უკუანაჲსკნელთა დღეთა, – იტყჳს უფალი ღმერთი, – მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ხორციელსა და წინასწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი და ჭაბუკნი თქუენნი ხილვასა იხილვიდენ და მოხუცებულთა თქუენთა ჩუენებით განვეცხადო, |
ზედა | მცხ.საქმ | და იყო ყოველსა ზედა სულსა შიში, და მრავალნი ნიშები და სასწაულები მოციქულთა მიერ იქმნებოდა. |
ზედა | მცხ.საქმ | ვითარცა იხილა პეტრე, ჰრქუა ერსა მას: კაცნო ისრაიტელნო, რაჲსა გიკჳრს ამას ზედა? ანუ ჩუენ რაჲსა გუხედავთ ვითარცა თჳსითა ძალითა გინა ღმრთის მსახურებითამცა გუექმნა სლვაჲ მაგისი? |
ზედა | მცხ.საქმ | და დაასხეს მათ ზედა ჴელნი მათნი და მისცნეს იგინი დამარხვად ხვალისა, რამეთუ შემწუხრდებოდა. |
ზედა | მცხ.საქმ | უკუეთუ ჩვენ დღეს განვიკითხვიდეთ ქველის-საქმესა ზედა კაცისა უძლურისასა, რომლითა ესე ცხონდა, |
ზედა | მცხ.საქმ | რამეთუ უმეტეს ორმეოცისა წლისა იყო კაცი იგი, რომელსა ზედა იქმნა სასწაული ესე კურნებისაჲ. |
ზედა | მცხ.საქმ | ესე მოსე, რომელი უარ-ყვეს და თქუეს: ვინ დაგადგინა შენ მთავრად და მსაჯულად ჩუენ ზედა, ესე ღმერთმან მთავრად და მჴსნელად მოუვლინა ჴელითა მის ანგელოზისაჲთა, რომელი ეჩუენა მაყულოვანსა მას შინა. |
ზედა | მცხ.საქმ | ესე არს, რომელი იყო კრებულსა მას თანა უდაბნოსა ზედა ანგელოზისა მის თანა, რომელი ეტყოდა მას მთასა სინასა და მამათა ჩუენთა, რომელმან შეიწყნარა სიტყუანი იგი ცხორებისანი მოცემად ჩუენდა. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო სავლე იყო თანა-ჯერმჩინებელ მოკლვასა მისსა. იყო მას დღესა შინა დევნულებაჲ დიდი ეკლესიათა მათ ზედა, რომელნი იყვნეს იერუსალჱმს. და ყოველნივე განიბნინეს სოფლებსა მას ჰურიასტანისასა და სამარიაჲსასა, თჳნიერ ხოლო მოციქულთა. |
ზედა | მცხ.საქმ | რამეთუ მუნამდე არა იყო არცა ერთსა მათგანსა ზედა მოწევნულ სული წმიდაჲ, გარნა ბანილ ხოლო იყვნეს სახელითა უფლისა იესუჲსითა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და აღდგა და წარვიდა. და აჰა ესერა კაცი ჰინდოჲ საჭურისი ძლიერი კანდაკესი დედოფლისა მის ჰინდოეთისაჲ, რომელი იყო ყოველსა ზედა საფასესა მისსა, რომელი-იგი მოსრულ იყო თაყუანის-ცემად იერუსალჱმდ, |
ზედა | მცხ.საქმ | და იგი დაეცა ქუეყანასა ზედა და ესმა ჴმაჲ, რომელმან ჰრქუა მას: საულ, საულ, რაჲსა მდევნი მე? ფიცხელ არს შენდა წიხნაჲ დეზისაჲ. |
ზედა | მცხ.საქმ | აღდგა ანანია და წარვიდა და შევიდა ტაძართა მათ და დაასხნა მის ზედა ჴელნი მისნი და ჰრქუა: საულ ძმაო, უფალმან მომავლინა მე, იესუ, რომელი გეჩუენა შენ გზასა მას, რომელსა მოხჳდოდე, რაჲთა აღიხილნე თუალნი შენნი და აღივსო სულითა წმიდითა. |
ზედა | მცხ.იაკ | არა იგინი ჰგმობენა კეთილსა მას სახელსა, რომელი წოდებულ არს თქუენ ზედა? |
ზედა | მცხ.საქმ | და პოა მუნ კაცი ვინმე, რომელსა სახელი ერქუა ენეა, რვა წლითგან ქუემდებარე ცხედარსა ზედა, რომელი იყო განრღვეულ. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ხვალისაგან მი-რაჲ-ვიდოდეს იგინი გზასა ზედა, ქალაქსა მიეახლნეს, აღჴდა პეტრე ერდოსა ზედა ლოცვად ჟამსა მეექუსესა, |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღვდეგ და განვედ ველად და, აჰა, მუნ დიდებაჲ უფლისაჲ დგა, ვითარ-იგი ხილვაჲ და ვითარცა დიდებაჲ, რომელი ვიხილე მდინარესა ზედა ქობარისასა, და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.იაკ | იშუებდით ქუეყანასა ზედა და განსცხრებოდეთ. განჰზარდენით ჴორცნი თქუენნი ვითარცა დღედ დაკლვისა. |
ზედა | მცხ.იაკ | სულ-გრძელ უკუე იქმნენით, ძმანო, ვიდრე მოსლვადმდე უფლისა. აჰა ესერა მუშაკი მოელის პატიოსანსა ნაყოფსა ქუეყანისასა და სულ-გრძელ არს მას ზედა, ვიდრემდის მოიღოს წჳმაჲ მსთუაჲ და მცხუედი. |
ზედა | მცხ.საქმ | თქუენ თჳთ უწყით სიტყუაჲ იგი, რომელი იყო ყოველსა ზედა ჰურიასტანსა, რომელმან-იგი იწყო გალილეაჲთ შემდგომად ნათლის-ცემისა, რომელსა-იგი ქადაგებდა იოვანე: |
ზედა | მცხ.საქმ | და რომელნი-იგი მიმოდაიბნინეს ჭირისა მისგან, რომელი იყო სტეფანეს ზედა, მივიდეს ვიდრე ფინიკედმდე და კჳპრედ და ანტიოქიად, არარას ვის ეტყოდეს სიტყუასა, გარნა ჰურიათა მათ ხოლო. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო იყო ჰეროდე გულ-მწყრალ ტჳრელთა და სიდონელთათჳს. და იგინი მოსრულ იყვნეს ერბამად მისა და ქველის-მეტყუელ იყოფდეს ვლასტონს, რომელი იყო სასუენებელსა ზედა მეფისასა, და ითხოვდეს მშჳდობასა, რამეთუ ქუეყანაჲ იგი მათი იზარდებოდა სამეუფოჲსაგან მისისა. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარ შეითქუნეს ჰურიანი და წარმართნი მთავრებით მათითურთ ზედა მისლვად და გინებად და ქვისა დაკრებად მათდა, |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო მღდელმან მან დიოს კერპისამან, რამეთუ იყო იგი მთავარი მის ქალაქისაჲ, კუროები და გჳრგჳნები ბჭეთა ზედა ქალაქისათა მოიღო ერისა მის თანა და ეგულებოდა ზორვად. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო პავლე ჰრქუა მათ: გუგუემნეს ჩეუნ ურაკ-პარაკთა ზედა კაცნი უბიწონი ჰრომნი და შემსხნეს საპყრობილესა ცუდად, და აწ ფარულად განგჳყვანებენ ჩუენ. არა ეგრე, არამედ თჳთ მოვიდენ და მათ განმიყვანნენ ჩუენ. |
ზედა | მცხ.იოვ2 | ყოველივე რომელი გარდაჰჴდებოდის და არა ეგოს მოძღურებასა ზედა ქრისტესსა, მის თანა ღმერთი არა არს, ხოლო რომელი ეგოს მოძღურებასა ზედა ქრისტესსა, მის თანა ძეცა და მამაჲცა არს. |
ზედა | მცხ.იოვ3 | ამისთჳს უკუეთუ მოვიდე, მოვაჴსენნე მას საქმენი მისნი, რომელთა იქმს სიტყჳთა ბოროტითა, გუგმობს ჩუენ და არა კმა-ყოფს* ამას ზედა, არამედ არცა იგი შეიწყნარებს ძმათა და რომელთა ჰნებავს შეწყნარების, მათცა აყენებს და კრებულისაგან განასხამს. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შეყენებად იერუსალჱმისა განჰმზადო პირი შენი და მკლავი შენი განიმტკიცო და წინაწარჰმეტყუელებდე მის ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და თქუა ჩემდამო: აჰა, მიგეც შენ ფუნე ზროხათაჲ ფუნისა წილ კაცობრივისა, და შეჰქმნნე პურნი შენნი მას ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და სრულ იქმნეს გულისწყრომაჲ ჩემი და რისხვაჲ ჩემი მათ ზედა და ნუგეშინის-ვსცე და სცნა, ვითარმედ მე უფალი ვიტყოდე შურითა ჩემითა დასრულებასა შინა რისხვისა ჩემისასა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი მთათა ზედა ისრაჱლისათა და წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | შორიელი სიკუდილითა აღესრულოს და მახლობელი მახჳლითა დაეცეს, და შეპყრობილი და გარეშეცული სიყმილითა მოესრულოს, და შევასრულო რისხვაჲ ჩემი მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | მოიწიოს აღსასრული აწ, და მოვიდეს აღსასრული შენ ზედა და შურვიგო შენგან გზათათჳს შენთა, და მიგცნე შენ ზედა ყოველნი საძაგელებანი შენნი. |
ზედა | მცხ.დან | არიან უკუე მამრნი იუდეანნი, რომელნი დაადგინენ საქმეთა ზედა სოფლისა ბაბილონისათა: სედრაკ, მისაკ, აბედნაქო; მათ მამრთა არა უსმინეს რწმენასა შენსა და ღმერთთა შენთა არმკუთველ არიან და ხატსა ოქროსასა, რომელი აღსდგი, არ თაყუანის-სცემენ. |
ზედა | მცხ.საქმ | რამეთუ, მიმო-რაჲ-ვიქცეოდე და მოვიხილევდ სამსახურებელთა თქუენთა, ვპოვე ბომონიცა, რომელსა ზედა წერილ იყო: უცნაურსა ღმერთსა. აწ უკუე რომელსა-იგი უმეცარ ხართ და ჰმსახურებთ მას, მე გახარებ თქუენ, |
ზედა | მცხ.საქმ | და შექმნნა ერთისაგან სისხლისა ყოველნი ნათესავნი კაცთანი დამკჳდრებად ყოველსავე ზედა პირსა ქუეყანისასა, განაჩინნა დაწესებულნი ჟამნი და საზღვრის დადებანი დამკჳდრებისა მათისანი მოძიებად ღმრთისა; |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო გალიონ მთავარი იყო აქაიაჲსაჲ, ზედა მიუჴდეს ყოველნი ჰურიანი ერთბამად პავლეს და მოიყვანეს საყდარსა წინაშე |
ზედა | მცხ.საქმ | და არა ხოლო ესე ჭირი არს ჩუენ ზედა ადგილად მხილებისა მოწევნად ჩუენდა, არამედ დიდისა ღმრთისა არტემის ტაძარიცა არადვე შერაცხად ყოფად არს და დარღუევად სიმდიდრე მისი, რომელსა ყოველი სოფელი და ასიაჲ ჰმსახურებს. |
ზედა | მცხ.საქმ | ხოლო ჯდა ჭაბუკი ვინმე ერთი, სახელით ევტჳქოს, სარკუმელსა ზედა. და ვითარცა მიერულა მას ძილითა ჴშირითა სიტყუასა მას პავლესსა მრავალ ჟამ, გარდავარდა მძინარე და დაეცა სამ სართულისა მისგან ქუეყანად და იდვა მკუდარი. |
ზედა | მცხ.საქმ | და დავვარდი ქუეყანასა ზედა და მესმა ჴმაჲ, რომელმან მრქუა მე: საულ, საულ, რაჲსა მდევნი მე? |
ზედა | მცხ.საქმ | კაცი ესე შეეპყრა ჰურიათა და ეგულებოდა მოკლვაჲ მაგისი, ზედა მიუჴედ მჴედრებითურთ და განვარინე ეგე, ვცან-ღა, რამეთუ ჰრომი არს. |
ზედა | მცხ.საქმ | და ვითარცა შემოკრბეს იგინი აქა, არცა ერთი რაჲ დროჲ ვყავ, ხვალისაგან დავჯედ საყდართა ზედა და ვბრძანე მოყვანებაჲ კაცისაჲ მის. |
ზედა | მცხ.საქმ | სადა-იგი ვპოენით ძმანი, და ნუგეშინის-ცემულ ვიქმნენით მათ ზედა და დავადგერით მუნ შჳდ დღე. და ესრეთ მოვედით ჰრომედ. |
ზედა | მცხ.ფილიპ | ვჰმადლობ ღმერთსა ყოველსა ზედა ჴსენებისა თქუენსა; |
ზედა | მცხ.ებრ | ხოლო ქრისტე, - ვითარცა ძე სახლსა ზედა მისსა; რომლისა სახლ ვართ ჩუენ, უკუეთუ კადნიერებაჲ იგი და სიქადული სასოებისაჲ მის ვიდრე აღსასრულადმდე მტკიცედ შევიკრძალოთ. |
ზედა | მცხ.ებრ | ნუ განიფიცხებთ გულთა თქუენთა, ვითარცა-იგი განმწარებასა მას დღისა მისებრ გამოცდისა უდაბნოსა ზედა, |
ზედა | მცხ.საქმ | ვითარმედ უბანთაცა ზედა გამოაქუნდეს უძლურნი და დასდგმიდეს ცხედრებითა და საკაცებითა, რაჲთა მოსლვასა მას პეტრესსა აჩრდილი ოდენ მისი შეადგეს მათგანსა. |
ზედა | მცხ.გამოც | მეყსეულად ვიქმენ სულითა, და აჰა დგა საყდარი ცათა შინა და საყდარსა ზედა მჯდომარე. |
ზედა | მცხ.გამოც | გარემო საყდრისა საყდარნი ოც და ოთხნი, და საყდართა მათ ზედა ოც და ოთხნი მღდელნი მსხდომარენი, შემოსილნი სამოსლითა სპეტაკითა, და თავთა მათთა ზედა გჳრგჳნნი ოქროჲსანი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და რაჟამს მისცენ ცხოველთა მათ დიდებაჲ და პატივი და მადლობაჲ მჯდომარესა მას საყდარსა ზედა, რომელი ცხოველ არს უკუნითი უკუნისამდე, |
ზედა | მცხ.გამოც | დავარდებიან ოც და ოთხნი იგი მღდელნი წინაშე საყდარსა ზედა მჯდომარისა მის და თაყუანის-სცემენ მას, რომელი-იგი ცხოველ არს უკუნითი უკუნისამდე, და დასხმენ გჳრგჳნთა მათთა წინაშე საყდრისა მის და იტყჳან: |
ზედა | მცხ.ებრ | ვითარცა-იგი სხუასაცა ადგილსა იტყჳს: შენ ხარ მღდელ უკუნისამდე წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა. |
ზედა | მცხ.ებრ | სადა-იგი წინამორბედად ჩუენთჳს შევიდა იესუ, წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა მღდელთმოძღუარ იქმნა იგი უკუნისამდე. |
ზედა | მცხ.ებრ | რომელსა ზედა თქუმულ არს ესე: სხჳსა ნათესავსამან დაიპყრა, რომლისაგანი არასადა საკურთხეველსა წარდგომილ იყო. |
ზედა | მცხ.ებრ | რამეთუ ეწამების, ვითარმედ: შენ ხარ მღდელ უკუნისამდე წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა. |
ზედა | მცხ.ებრ | ხოლო თავად თქუმულთა მათ ზედა ესე არს: ესევითარი გჳვის ჩვენ მღდელთმოძღუარი, რომელი დაჯდა მარჯუნით საყდართა დიდებისათა ზეცათა შინა, |
ზედა | მცხ.ებრ | რამეთუ უკუეთუმცა იყო ქუეყანასა ზედა, არამცა იყო მღდელი, ყოფილთა მათ მღდელთა შემწირველთა, მსგავსად შჯულისა, მსხუერპლთა, |
ზედა | მცხ.ებრ | ხოლო აწ უმჯობესსა მიიწია მსახურებასა, ვითარცა-იგი არს უმჯობესისა აღთქუმისა შუა-მდგომელ, რომელი-იგი უმჯობესსა მას აღთქუმასა ზედა შჯულ-დებულ არს. |
ზედა | მცხ.ებრ | რამეთუ აბრალებს მათ და ეტყჳს: აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და აღვასრულო სახლსა ზედა ისრაჱლისასა და სახლსა ზედა იუდაჲსსა აღთქუმაჲ ახალი. |
ზედა | მცხ.ებრ | რამეთუ ესე არს აღთქუმაჲ, რომელი აღუთქუა სახლსა ისრაჱლისასა შემდგომად დღეთა მათ, იტყჳს უფალი: მივსცნე შჯულნი ჩემნი გონებათა მათთა და გულთა მათთა ზედა გამოვწერნე იგინი; და ვიყო მათდა ღმერთად, და იგინი იყვნენ ჩემდა ერად. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვიხილე მარჯუენით საყდარსა ზედა მჯდომარისა მის წიგნი, დაწერილი შინაგან და გარეგან, დაბეჭდული ბეჭდითა შჳდითა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვერვინ შემძლებელ იყო ზეცათა შინა, არცა ქუეყანასა ზედა, არცა უფსკრულთა შინა განღებად წიგნისა მის, და არცა მიხედვად მისა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მოვიდა და მიიღო წიგნი მარჯუენისაგან საყდარსა ზედა მჯდომარისა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ყოველთავე დაბადებულთაჲ, რომელნი არიან ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა და უფსკრულთა შინა და ზღუათა, ყოველთაჲ მესმა, რომელნი იტყოდეს: რომელი ზის საყდართა ზედა და კრავისა, კურთხევაჲ და პატივი და დიდებაჲ და სიმტკიცე უკუნითი უკუნისამდე, ამინ. |
ზედა | მცხ.ებრ | ხოლო ზედა კერძო მისსა ქერობინი დიდებისაჲ, რომელი აგრილობდა სალხინებელსა მას; რომელთათჳს არა არს აწ თჳთოეულად სიტყუად. |
ზედა | მცხ.ებრ | გარნა საჭმელთა ხოლო ზედა და სასუმელთა და პირად-პირადთა ბანათა და სამართალითა ჴორცთაჲთა ვიდრე ჟამადმდე განგებისა მის მოწევნადისა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და აჰა ცხენი სპეტაკი, და მჯდომარესა მას ზედა აქუნდა მშჳლდი, და მიეცა მას გჳრგჳნი, და განვიდა ძლევითა, და სძლოსცა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და გამოვიდა სხუაჲ ცხენი წითელი, და მჯდომარესა მას ზედა მიეცა აღებად მშჳდობაჲ ქუეყანით, რაჲთა ერთმანერთი მოსწყჳდონ, და მიეცა მას მახჳლი დიდი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და რაჟამს აღაღო მესამე ბეჭედი, მესმა მესამისა მის ცხოველისაჲ, რომელი იტყოდა: მოვედ და იხილე! და აჰა ცხენი შავი, და მჯდომარესა მას ზედა აქუნდა ჴელთა მისთა უღელი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და აჰა ცხენი მწუანე, და მჯდომარესა მას ზედა სახელი მისი სიკუდილი; და ჯოჯოხეთი შეუდგა მას, და მიეცა მას ჴელმწიფებაჲ მეოთხედსა ზედა ქუეყანისასა მოსრვად მათდა მახჳლითა და სიყმილითა და სიკუდილითა და მჴეცთა მიერ ქუეყანისათა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ეტყოდეს მთათა და კლდეთა: დამეცენით ჩუენ ზედა და დაგუფარენით ჩუენ პირისაგან საყდართა ზედა მჯდომარისა და რისხვისაგან კრავისა. |
ზედა | მცხ.ტიმ1 | ეკრძალე თავსა შენსა და მოძღურებითა მით დაადგერ მათ ზედა, რამეთუ ამას რაჲ ჰყოფდე, თავიცა შენი აცხოვნო და მორჩილნიცა შენნი. |
ზედა | მცხ.თეს1 | ამისთჳს ნუგეშინის-ცემულ ვიქმნენით, ძმანო, თქუენ ზედა ყოველთა მათგან ურვათა და ჭირთა ჩუენთა თქუენითა მაგით სარწმუნოებითა, |
ზედა | მცხ.ებრ | სარწმუნოებით იაკობმან, მო-რაჲ-კუდებოდა, თჳთოეულად ძენი იოსებისნი აკურთხნა და თაყუანის-სცა წუერსა ზედა კუერთხისა მისისასა. |
ზედა | მცხ.თეს1 | და მაშინღა ჩუენ, ცხოველნი ესე, რომელნი დაშთომილ ვიყვნეთ, მათ თანავე აღვიტაცნეთ ღრუბლითა შემთხუევად უფლისა ჰაერთა ზედა და ესრეთ მარადის უფლისა თანა ვიყოფვოდით. |
ზედა | მცხ.თეს1 | აწ უკუე რომელმან შეურაცხ-ყოს, არა კაცსა შეურაცხ-ჰყოფს, არამედ ღმერთსა, რომელმანცა მოგცა სული წმიდაჲ მისი თქუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.თეს1 | რამეთუ რაჟამს თქუან: „მშჳდობაჲ და კრძალულებაჲ“, მაშინ მეყსეულად მოიწიოს მათ ზედა მომსრველი, ვითარცა სალმობაჲ შობადისაჲ, და ვერ განერნენ. |
ზედა | მცხ.ებრ | სარწმუნობით მოსწყდეს ესე ყოველნი და არღა მოეღო მათ აღნათქუემი იგი, არამედ შორით იხილეს იგი და მოიკითხეს და აღიარეს, რამეთუ სტუმარ და წარმავალ არიან იგინი ქუყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ებრ | რომელთა ღირსვე არა იყო სოფელი ესე, უდაბნოთა ზედა შეცთომილნი, მთათა და ქუაბთა შინა და ჴურელთა ქუეყანისათა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და შემდგომად ამისა ვიხილენ ოთხნი ანგელოზნი, მდგომარენი ოთხთა კიდეთა ქუეყანისათა. და ეპყრნეს ოთხნი იგი ქარნი ქუეყანისანი, რაჲთა არა ქროდიან ქუეყანასა ზედა, არცა ზღუასა, არცა ხეთა. |
ზედა | მცხ.გამოც | ნუ ავნებთ ქუეყანასა, ნუცა ზღუასა, ნუცა ხეთა, ვიდრემდის დავჰბეჭდნეთ მონანი ღმრთისა ჩუენისანი შუბლთა ზედა მათთა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ჴმობდეს ჴმითა დიდითა და იტყოდეს: მაცხოვარებაჲ ღმრთისა ჩუენისაჲ, მჯდომარისა საყდარსა ზედა, და კრავისა. |
ზედა | მცხ.გამოც | არღარა მოემშიოს მათ, არცაღა მოეწყუროს, არცაღა მოვიდეს მათ ზედა მზე, არცა ყოველივე სიცხე, |
ზედა | მცხ.ტიმ1 | უკუეთუ ვინმე სხუასა მოძღურებდეს და არა მოვიდეს სიცოცხლისა მათ მოძღურებათა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესთა და ღმრთის მსახურებისა ამის მოძღურებასა ზედა, |
ზედა | მცხ.ებრ | ეკრძალენით, ნუუკუე იჯმნათ მეტყუელისა მისგან. რამეთუ უკუეთუ იგინი ვერ განერნეს, რომელთა ქუეყანასა ზედა იჯმნეს ბრძანებისაგან, რაოდენ უფროჲს ჩუენ, უკუეთუ ზეცისასა მას გარე-მოვექცეთ, |
ზედა | მცხ.ტიმ2 | ხოლო შენ დაადგერ მას ზედა, რომელიცა გისწავიეს და გრწმენა, უწყი, ვისგან გისწავიეს; |
ზედა | მცხ.გამოც | და სხუაჲ ანგელოზი მოვიდა და დადგა საკურთხეველსა ზედა, რომელსა აქუნდა სასაკუმევლე ოქროჲსაჲ; და მიეცა მას საკუმეველი ფრიადი, რაჲთა მისცეს იგი ლოცვასა წმიდათასა საკურთხეველსა მას ზედა ოქროჲსასა, რომელი არს წინაშე საყდარსა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და აღიღო ანგელოზმან მან სასაკუმევლე იგი და აღავსო ცეცხლისა მისგან საკურთხეველისა და დაასხა იგი ქუეყანასა ზედა, და იქმნნეს ქუხილნი და ჴმანი და ელვანი და ძრვაჲ. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მესამემან ანგელოზმან დასცა, და გარდამოვარდა ზეცით ვარსკულავი დიდი, მოტყინარე ვითარცა ლამპარი, და დავარდა მესამედსა ზედა მდინარეთასა და წყაროთა ზედა წყალთასა. |
ზედა | მცხ.კოლ | უკუეთუ ეგნეთ სარწმუნოებასა ზედა დაფუძნებულნი და დამტკიცებულნი და შეურყეველნი სასოებისა მისგან სახარებისა, რომლისაჲ გესმა, ქადაგებულისაჲ ყოვლისა შორის დაბადებულისა ცასა ქუეშე, რომლისა ვიქმენ მე, პავლე, მსახურ. |
ზედა | მცხ.ფილიპ | არამედ დაღათუ შევიწირვი მსხუერპლსა მას ზედა და მსახურებასა სარწმუნოებისა თქუენისისა, მიხარის და მიხაროდისცა თქუენ ყოველთა თანა. |
ზედა | მცხ.კოლ | დაფუძნებულნი და აღშენებულნი მას ზედა და დამტკიცებულნი სარწმუნოებითა, ვითარცა-იგი ისწავეთ, აღემატებოდეთ მას შინა მადლობითა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მსგავსებაჲ იგი მკალთაჲ ესევითარი იყო: მსგავს იყვნეს ცხენთა, განმზადებულთა ბრძოლად. და თავთა ზედა მათთა, ვითარცა გჳრგჳნნი ოქროჲსანი, და პირნი მათნი, ვითარცა პირნი კაცთანი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და აქუს მათ ზედა მეფედ ანგელოზი იგი უფსკრულისაჲ. სახელი მისი ებრაელებრ: ავადონ, ხოლო ბერძლებრ აქუს სახელი აპოლიონ. |
ზედა | მცხ.გამოც | რომელი ეტყოდა მეექუსესა მას ანგელოზსა, ვითარმედ: რომელსა-ეგე გაქუს საყჳრი, განჴსნენ ოთხნი იგი ანგელოზნი, რომელნი შეკრულ არიან მდინარესა მას ზედა დიდსა ევფრატსა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ესრეთ ვიხილენ ცხენნი იგი ხილვითა; და მსხდომარეთა მათ ზედა აქუნდა ჯაჭუები ცეცხლისა და ვაკინთისა და წუმწუბის სახენი; და თავნი ცხენთანი, ვითარცა თავნი ლომთანი; და პირთა მათთაგან გამოვალს ცეცხლი და კუამლი და წუმწუბაჲ. |
ზედა | მცხ.კოლ | მოაკუდინენით უკუე ასონი თქუენნი ქუეყანასა ზედა: სიძვაჲ, არა-წმიდებაჲ, ვნებაჲ, გულის თქუმაჲ ბოროტი და ანგაჰრებაჲ, რომელ არს კერპთ-მსახურებაჲ, |
ზედა | მცხ.კოლ | რომელთათჳს მოიწევის რისხვაჲ ღმრთისაჲ ნაშობთა მათ ზედა ურჩებისათა, |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვიხილე ანგელოზი ძლიერი, გარდამომავალი ზეცით, და ემოსა ღრუბელი; და ირისე, რომელ არს მშჳლდი ცისაჲ ბერძლებრ, იყო თავსა ზედა მისსა; და პირი მისი, ვითარცა მზე; და ფერჴნი მისნი, ვითარცა სუეტნი ცეცხლისანი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და აქუნდა ჴელთა მისთა წიგნი განღებული. და დადვა ფერჴი მისი მარჯუენე ზღუასა ზედა და მარცხენე - ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ანგელოზმან მან, რომელი-იგი ვიხილე ქუეყანასა ზედა და ზღუასა ზედა მდგომარე, აღიღო ჴელი თჳსი მარჯუენე ზეცად |
ზედა | მცხ.გამოც | და მრქუა მე: ჯერ-არს შენდა კუალად წინაწარმეტყუელებაჲ ერთა ზედა და წარმართთა და ენათა და მეფეთა ქუეყანისათა. |
ზედა | მცხ.გამოც | ამათ აქუს ჴელმწიფებაჲ დაჴშვად ცათა, რაჲთა არა წჳმდეს დღეთა მათ წინაწარმეტყუელებისა მათისათა; და ჴელმწიფებაჲ აქუს წყალთა ზედა, რაჲთა გარდააქციონ სისხლად და რაჲთა შემუსრონ ქუეყანაჲ, რაოდენ-გზისცა ენებოს, ყოვლითავე წყლულებითა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მძორები მათი უბანთა ზედა ქალაქისა მის დიდისათა, რომელსა ეწოდების სულიერად სოდომი და ეგჳპტე, სადა-იგი უფალი მათი ჯუარს-ეცუა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მკჳდრთა ქუეყანისათა განიხარონ მათ ზედა და იშუებდენ და ძღუენი მისცენ ურთიერთას, რამეთუ ამათ ორთა წინაჲსწარმეტყუელთა ტანჯნეს მკჳდრნი ქუეყანისანი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და შემდგომად სამისა მის და ნახევრისა დღისა სული ღმრთისაჲ ცხოველი შევიდა მათ თანა; და აღდგეს ფერჴთა ზედა მათთა. და შიში დიდი დაეცა მათ ზედა, რომელნი ჰხედვიდეს მათ. |
ზედა | მცხ.გამოც | და კუალად ოც და ოთხნი იგი მღდელნი, რომელნი სხენან წინაშე საყდარსა ღმრთისასა საყდართა ზედა მათთა, დავარდეს პირსა ზედა და თაყუანის-სცეს ღმერთსა, |
ზედა | მცხ.კოლ | და ამას ყოველსა ზედა სიყუარული, რომელ-იგი არს სიმტკიცე სრულებისაჲ, |
ზედა | მცხ.გამოც | და სასწაული დიდი გამოჩნდა ცათა შინა: დედაკაცი, რომელსა ემოსა მზე, და მთოვარე იყო ქუეშე ფერჴთა მისთა, და თავსა ზედა მისსა გჳრგჳნი ვარსკულავთა ათორმეტთაჲ, |
ზედა | მცხ.გამოც | და იხილვა სხუაჲ სასწაული ცათა შინა: და აჰა ვეშაპი ცეცხლისაჲ დიდი, რომელსა ედგნეს თავნი შჳდნი და რქანი ათნი, და თავთა ზედა მისთა შჳდნი გჳრგჳნნი. |
ზედა | მცხ.საქმ | ვიდრეღა უძლურთაცა ზედა მიაქუნდა ოფლისა მისისაგან ვარშამაგებითა და ოლარებითა, და განეყენებოდა მათ სენი იგი და სულები არაწმიდაჲ განვიდოდა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შემიყვანა მე წინა ბჭეთა თანა სახლისათა და, აჰა, წყალი გამოვიდოდა ქუეშე კერძო ურთავსა მას სახლისასა, აღმოსავალთათ კერძო, რამეთუ პირი სახლისაჲ ჰხედვიდა აღმოსავალად და წყალი შთამოვიდოდა კედლისაგან სახლისაჲსა მარჯუენისა, ჩრდილოჲთ საკურთხეველსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო ამას ზედა ნუ გიხარინ, რამეთუ სულნი უკეთურნი დაგემორჩილებიან, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ სახელები თქუენი დაიწერა ცათა შინა. |
ზედა | მცხ.გოდ | აინ. ამათ ზედა მე ვტირ. თუალმან ჩემმან დამოადინა წყალი, რამეთუ განმეშორა ჩემგან ნუგეშინისმცემელი ჩემი, მომაქცეველი სულისა ჩემისაჲ. იქმნეს ძენი ჩემნი განქარვებულ, რამეთუ განძლიერდა მტერი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და დავდეგ მე ქჳშასა ზედა ზღჳსასა და ვიხილე მჴეცი ერთი აღმომავალი ზღჳთ, რომელსა აქუნდეს ათნი რქანი და შჳდნი თავნი, და რქათა ზედა მისთა ათნი გჳრგჳნნი, და თავთა ზედა მისთა სახელნი გმობისანი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მიეცა მას ბრძოლისაცა ყოფად წმიდათა მიმართ და ძლევად მათდა; მიეცა მას ჴელმწიფებაჲ ყოველსა ზედა ტომსა და ერსა, და ენასა და ნათესავსა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და აცთუნებს მკჳდრთა მათ, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა, სასწაულთა მათთჳს, რომელ მიეცნეს მას ქმნად წინაშე მჴეცისა მის, და ეტყჳს მკჳდრთა ქუეყანისათა, რაჲთა ქმნან ხატი მჴეცისაჲ მის, რომელსა-იგი აქუნდა წყლულებაჲ და ცხოვნდა მახჳლისგან. |
ზედა | მცხ.დან | და მესმა ჴმაჲ სიტყუათა მისთაჲ და სმენასა შინა ჩემდა ჴმისა სიტყვათა მისთაჲსასა ვიყავ შეჭმუნვილ პირითა ჩემითა, და პირი ჩემი დამედრიკა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და თქუა მოსე: ესე არს სიტყუაჲ, რომელი თქუა უფალმან: აღავსეთ ღომორი მანანაჲთა დასამარხველად ნათესავისაგან თქუენისა, რათა იხილონ პური, რომელი შჭამეთ თქუენ უდაბნოსა ზედა, ვითარცა გამოგიყვანნა თქუენ უფალმან ქუეყანით ეგჳპტით! |
ზედა | მცხ.იეზ | და შევიდეს წინამძღუარი გზისაგან ელამისა ბჭისა მის გარეშისა, და დადგეს წინაკართა ზედა ბჭისათა, და ჰყოფდენ მღდელნი ყოვლადდასაწუელთა მისთა, და მაცხოვარებისა მისისათა და თაყუანის-სცეს წინაკარსა ზედა ბჭისასა. და შევიდეს და არა დაეჴშას ბჭე ვიდრე მწუხრამდე. |
ზედა | მცხ.ფილიპ | და ნანდჳლვე დასნეულდა ვიდრე სიკუდიდმდე; არამედ ღმერთმან შეიწყალა იგი და არა ხოლო თუ იგი, არამედ მეცა, რაჲთა არა მწუხარებაჲ მწუხარებასა ზედა დამერთოს. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მესამესა დღესა მოვიდა კაცი ერთი წყობისა მისგან საულისისა, რომელსა კუართი დაეპო და მიწა გარდაესხა თავსა მისსა. და ვითარცა შევიდა იგი წინაშე დავითისა, დავარდა ქუეყანასა ზედა და თაყუანი-სცა მას. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვიხილე, და აჰა კრავი იგი მდგომარე მთასა ზედა სიონსა, და მის თანა რიცხჳ ას ორმეოც და ოთხი ათასი, რომელთა აქუნდა სახელი მისი და სახელი მამისა მისისაჲ დაწერილი შუბლთა ზედა მათთა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვიხილე ანგელოზი მფრინვალე შორის ცისა და ქუეყანისა, და აქუნდა სახარებაჲ საუკუნოჲ ხარებად მკჳდრთა ქუეყანისათა და ყოველსა ერსა ზედა და ტომთა, და ენათა და წარმართთა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვიხილე, და აჰა ღრუბელი სპეტაკი, და ღრუბელსა მას ზედა მჯდომარე, მსგავსი ძისა კაცისაჲ. და აქუნდა თავსა ზედა თჳსსა გჳრგჳნი ოქროჲსაჲ და ჴელთა მისთა მანგალი აღლესული. |
ზედა | მცხ.გამოც | და სხუაჲ ანგელოზი გამოვიდა ტაძრისაგან და ჴმა-უყო ჴმითა დიდითა მჯდომარესა მას ღრუბელსა ზედა: მიყავ მანგალი ეგე შენი და მომკე, რამეთუ მოვიდა ჟამი მკისაჲ, და განჴმა სამკალი იგი ქუეყანისაჲ. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მიყო მჯდომარემან მან ღრუბელსა ზედა მანგალი თჳსი ქუეყანად და მომკო ქუეყანაჲ. |
ზედა | მცხ.საქმ | მოვიდა ჩემდა, ზედა მომადგა და მრქუა მე: საულ ძმაო, აღიხილენ! და მე მასვე ჟამსა შინა აღვიხილენ და მივხედენ მას. |
ზედა | მცხ.გამოც | და სხუაჲ ანგელოზი გამოვიდა საკურთხეველისაგან, რომელსა აქუნდა ჴელმწიფებაჲ ცეცხლსა ზედა და ჴმა-უყო ჴმითა დიდითა, რომელსა-იგი აქუნდა მანგალი მახჳლი, ვითარმედ: მიყავ მანგალი ეგე მახჳლი და მოისთულენ ტევანნი იგი ვენაჴისა მის ქუეყანისანი, რამეთუ დამწიფებულ არს ყურძენი იგი ქუეყანისაჲ. |
ზედა | მცხ.საქმ | ზედა მოგჳჴდა ლუსია ათასისთავი და მრავლითა იძულებითა ჴელთაგან ჩუენთა წარიყვანა და შენ წინაშე წარმოავლინა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვიხილე სხუაჲ სასწაული ცათა შინა დიდი და საკჳრველი: ანგელოზნი შჳდნი, რომელთა აქუნდეს შჳდნი იგი წყლულებანი უკუანაჲსკნელნი, რამეთუ მათ წყლულებათა ზედა აღესრულა გულისწყრომაჲ ღმრთისაჲ. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვიხილე, ვითარცა ზღუაჲ ჭიქისაჲ, შერეული ცეცხლითა. და რომელთაცა სძლიან ხატსა მას და მჴეცსა და რიცხუსა მას სახელისა მისისასა, მდგომარე იყვნეს ზღუასა მას ზედა ჭიქისასა და აქუნდა ათძალები ღმრთისაჲ. |
ზედა | მცხ.გამოც | და გამოვიდეს შჳდნი იგი ანგელოზნი, რომელთა აქუნდეს შჳდნი იგი წყლულებანი, რომელთა ემოსა სამოსელი სელისაჲ წმიდაჲ და ბრწყინვალე, და მკერდთა მათთა ზედა ერტყა სარტყელები ოქროჲსაჲ. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მესმა ჴმაჲ დიდი, რომელი ეტყოდა შჳდთა მათ ანგელოზთა, ვითარმედ: წარვედით და დასთხიენით შჳდნი ეგე ლანკნანი გულისწყრომისა ღმრთისანი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ერთი იგი წარვიდა და დასთხია ლანკნაჲ თჳსი ქუეყანასა ზედა, და იქმნა შალალი ბოროტი კაცთა ზედა, რომელთაცა აქუნდა ბეჭედი იგი მჴეცისაჲ მათ ზედა; და თაყუანის-სცემდეს ხატსა მისსა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მეორემან ანგელოზმან დასთხია ზღუასა ზედა, და იქმნა სისხლი, ვითარცა მკუდრისაჲ; და ყოველი სული, რომელი იყო ზღუასა შინა, მოკუდა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მესამემან დასთხია მდინარეთა ზედა და წყაროთა ზედა წყალთასა, და გარდაიქცეს სისხლად. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მეოთხემან ანგელოზმან დასთხია ლანკნაჲ თჳსი მზესა ზედა, და მიეცა მას ცეცხლითა დაწუვად კაცთა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და დაიწუნეს კაცნი სიცხითა დიდითა; და ჰგმობდეს კაცნი სახელსა ღმრთისასა, რომელსა-იგი აქუს ჴელმწიფებაჲ წყლულებათა ზედა მათთა, და არა შეინანეს, რაჲთამცა მისცეს მას დიდებაჲ. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მეხუთემან დასთხია საყდარსა მას ზედა მჴეცისა მის, და იქმნა მეუფებაჲ მისი დაბნელებულ, და იცოხნიდეს ენათა თჳსთა ტკივილისაგან |
ზედა | მცხ.გამოც | და მეექუსემან დასთხია მდინარესა ზედა დიდსა ევფრატსა, და განჴმა წყალი მისი, რაჲთა განემზადოს გზაჲ მეფეთაჲ მათ, აღმოსავალით მზისაჲთ მომავალთაჲ. |
ზედა | მცხ.გამოც | რამეთუ არიან სულნიცა საეშმაკონი, მოქმედნი სასწაულთანი, რომელნი გამოვლენ მეფეთა ზედა ყოვლისა ქუეყანისათა შემოკრებად მათდა ბრძოლასა მას დიდისა მის დღისა ღმრთისა ყოვლისა მპყრობელისასა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მეშჳდემან მან ანგელოზმან დასთხია ლანკნაჲ თჳსი ჰაერსა ზედა, და გამოჴდა ჴმაჲ დიდი ტაძრისაგან ზეცათაჲსა და საყდრისაგან, რომელი იტყოდა, ვითარმედ: იქმნა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და იქმნეს ელვანი და ქუხილნი და ჴმანი და ძრვაჲ დიდი, რომელ არა ქმნულ არს, ვინაჲთგან კაცნი დაებადნეს ქუეყანასა ზედა, ესევითარი ძრვაჲ, ესრეთ დიდი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და სეტყუაჲ დიდი მოვიდა ზეცით კაცთა ზედა და გმეს კაცთა სახელი ღმრთისაჲ წყლულებისა მისგან სეტყჳსა მის, რამეთუ დიდ არს წყლულებაჲ მისი ფრიად. |
ზედა | მცხ.დან | და მე ვიყავ გულისხმა-მყოფელ. და, აჰა, ვაცი თხათაჲ მოვიდოდა სამხრისაგან პირსა ზედა ქუეყანისა ყოვლისასა, და არა იყო შემხებელ ქუეყანისა. და ვაცსა მას რქაჲ სახილველი საშუალ თუალთა მისთა. |
ზედა | მცხ.დან | და აღმოსავალად მიმართ და ძალისა მიმართ, და განდიდნა ვიდრე ძალისამდე ცისაჲსა, და დაეცა ქუეყანასა ზედა ძალისაგან და ვარსკულავთაგან, და დათრგუნეს იგი. |
ზედა | მცხ.დან | და მოეცა მსხუერპლსა ზედა ცოდვაჲ, და-მე-ვარდა სიმართლე მიწად, და ქმნა და წარემართა. |
ზედა | მცხ.დან | და მოვიდა და დადგა მახლობელად დგომისა ჩემდა. და მოსლვასა ოდენ მისსა დავსულბი და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა. და თქუა ჩემდამო: გულისხუმა-ყავ, ძეო კაცისაო, რამეთუ მერმე ჟამად მიმართ დასასრულისა ხილვაჲ. |
ზედა | მცხ.დან | და ზრახვასა შინა მისსა ჩემ თანა შევსულბი, და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა ქვეყანასა ზედა, და შემახო მე და დამადგინა ფერჴთა ზედა ჩემთა. |
ზედა | მცხ.დან | და უღელი ერისა მისისაჲ წარჰმართოს, ზაკვა ჴელსა შორის მისსა და გულსა შორის მისსა განდიდნეს, და ზაკჳთა განხრწნნეს მრავალნი და წარწყმედასა ზედა მრავალთასა დადგეს, და, ვითარცა კუერცხნი, ჴელისა მიერ შემუსრნეს იგინი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და იყო, ვითარ-იგი აღვიდოდა ალი იგი ზედა კერძო საკურთხეველსა მას ზეცად, თანააღვიდა ანგელოზი იგი უფლისაჲ ალსა მას. და მანოე და ცოლმან მისმან იხილეს და დაცჳვეს იგინი პირსა ზედა თჳსსა ქუეყანად. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ჰრქუა იუ დებეკს, სპარაზენსა მას თჳსსა: აღიღე იგი და შთააგდე ნაწილსა მას აგარაკისა მის ნაბუთესასა იეზრაიტელისასა, რამეთუ მოვიჴსენე მე, ოდეს-იგი ამჴედრებულ ვიყვენით ჩუენ ორნი და ვხედევდით აქაბს, მამასა მაგისსა, და უფალმან დადვა მაგასა ზედა შესამთხუეველი ესე, |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოიღოს მღდელმან სისხლისაგან სალხინებელისაჲსა და მისცეს წყირთლთა ზედა სახლისათა და ოთხთა ზედა ყურეთა ტაძრისათა და საკურთხეველსა ზედა და წყირთლთა ზედა ეზოჲსა შინაგანისათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შემიყვანა მე გზისა მიერ გზისა მიმართ, ჩრდილოდმიმართისა, წინაშე სახლისა; და ვიხილე და აჰა სავსე დიდებითა უფლისაჲთა სახლი უფლისაჲ და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და თქუა უფალმან ჩემდამო: ძეო კაცისაო, დააწესე გულსა შენსა და იხილე თუალითა შენითა და ყურითა შენითა ისმინენ ყოველნი, რაოდენთა მე ვიტყჳ შენ თანა ყოველთაებრ სამართალთა სახლისა უფლისათა და ყოველთა შჯულვილთა მისთა. და დააწესო გული შენი გზასა ზედა სახლისასა ყოველთაებრ გამოსავალთა მისთა, შორის ყოველთა წმიდათა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და წარმიყვანა მე სულითა უდაბნოს, და ვიხილე დედაკაცი, მჯდომარე მჴეცსა ზედა წითელსა, სავსესა სახელებითა გმობისაჲთა, რომელსა ედგნეს შჳდნი თავნი და ათნი რქანი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და შუბლსა მისსა ზედა სახელი დაწერილი: საიდუმლოჲ, ბაბილონი დიდი დედაჲ მეძავთაჲ და საძაგელებათა ქუეყანისათაჲ. |
ზედა | მცხ.გამოც | აქა არს გონებაჲ, რომელსა აქუნდეს სიბრძნე. შჳდნი იგი თავნი შჳდნი მთანი არიან, რომელთა ზედა დედაკაცი ზის. |
ზედა | მცხ.გამოც | და დედაკაცი იგი, რომელ იხილე, არს ქალაქი იგი დიდი, რომელსა აქუს მეფობაჲ მეფეთაჲ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დან | და ყოველი ისრაილი გარდაჰჴდეს შჯულსა შენსა და მიდრკეს არსმენად ჴმისა შენისა. და მოიწია ჩუენ ზედა წყევაჲ და ფიცი დაწერილი შჯულსა შინა მოსეს, მონისა ღმრთისასა, რამეთუ ვცოდეთ მისსა, |
ზედა | მცხ.დან | და დაადგინნა სიტყუანი მისნი, რომელნი თქუნა ჩუენ ზედა და მსაჯულთა ჩუენთა ზედა, რომელნი მშჯიდეს ჩუენ მოწევნად ჩუენ ზედა ძჳრნი დიდნი, ვითარნი არა იქმნეს ქუეშე კერძო ყოვლისა ცისა ქმნილთაებრ იერუსალიმს შინა, |
ზედა | მცხ.დან | ვითარ-იგი წერილ არს შჯულსა შინა მოსესსა. ყოველნი ესე ბოროტნი მოიწინეს ჩვენ ზედა და არ ვევედრენით პირსა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა მოქცევად უსამართლოებათაგან ჩუენთა და გულისხუმის-ყოფად ყოვლისა შორის ჭეშმარიტებისა. |
ზედა | მცხ.იერ | და მოვხადო ელამსა ზედა ოთხთა ქართა, ოთხთაგან მწუერვალთა ცისათა და განვთესნე იგინი ყოველთა მიმართ ქართა ცისათა და არა იყოს ნათესავი, რომელ არა მოვიდეს მუნ განმაგაარებელნი ელამისნი, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ესენი ბრძოდეს დავითის თანა გედდურს, ისწრაფეს, რამეთუ ძლიერ იყუნეს ყოველნი ძალითა და იყუნეს წინამძღუარ ერსა მას ზედა ძალითა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და დღეთა, რომელთა დავამტკიცენ მსაჯულნი ერსა ჩემსა ზედა ისრაჱლსა. აწ მე განგისუენო შენ ყოველთაგან მტერთა შენთა და გაუწყოს შენ უფალმან, ვითარ-იგი ჯერ-იყოს მისა შენებად ტაზარი. |
ზედა | მცხ.იეზ | კიდარნი სელისანი აქუნდენყე თავთა ზედა მათთა და წჳვისგარემონი სელისანი აქუნდენ წელთა ზედა მათთა და არ მოირტყმიდენ მჭირსიედ. |
ზედა | მცხ.იეზ | დასაბამნი ყოველნი და პირმშონი ყოველნი და მოღებულნი ყოველნი ყოველთაგან დასაბამთა თქუენთა მღდელთად იყვნენ; და პირველი ნაშრომი თქუენი მიეცით მღდელსა დადებად კურთხევანი სახლთა ზედა თქვენთა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ტიროდიან და გოდებდენ მის ზედა მეფენი ქუეყანისანი, რომელთა მის თანა ისიძვეს და განჴურდეს, რაჟამს ჰხედვიდენ კუამლსა მას ჴურვებისა მისისასა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვაჭარნი ქუეყანისანი ტიროდიან და იგლოვდენ მის ზედა, რამეთუ ტჳრთსა მათსა არღარავინ იყიდდეს. |
ზედა | მცხ.გამოც | რამეთუ ერთსა ჟამსა განირყუნა ესოდენი იგი სიმდიდრე. და ყოველივე წყალთა ზედა მავალი და მენავენი, და რომელნიცა შურებიან ზღუასა ზედა, შორით დგეს. |
ზედა | მცხ.გამოც | და დაისხეს მიწაჲ თავთა ზედა მათთა და ღაღადებდეს ტირილით და გლოვით და იტყოდეს: ვაჲ, ვაჲ ქალაქი იგი დიდი, რომელსა შინა განმდიდრდეს ყოველნი, რომელთა აქუნდა ნავები ზღუასა შინა პატიოსნებისაგან მისისა! რამეთუ ერთსა ჟამსა აღოჴრდა. |
ზედა | მცხ.გამოც | იხარებდი მის ზედა, ცაო და წმიდანო მოციქულნო და წინაჲსწარმეტყუელნო, რამეთუ საჯა ღმერთმან სასჯელი თქუენი მისგან. |
ზედა | მცხ.გამოც | და შენ შორის სისხლნი წინაწარმეტყუელთანი და წმიდათანი იპოვნეს და ყოველთა მოკლულთაჲ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ხილვაჲ, რომელი ვიხილე, ხილვისაებრ, რომელ ვიხილე, ოდეს შევიდოდე ცხებად ქალაქისა, და ხილვაჲ ეტლისაჲ, რომელ ვიხილე, ხილვისაებრ, რომელ ვიხილე მდინარესა ზედა ქობარისსა, და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაილისა: ესე არიან ბრძანებანი საკურთხეველისანი დღესა შინა ქმნისა მისისასა აღხუმად მის ზედა ყოვლადდასაწველნი და დათხევად მის ზედა სისხლი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოიღონ სისხლისაგან მისისა და ზედადასცხონ ოთხთავე რქათა საკურთხეველისათა და ოთხთა ყურეთა ზედა სალხინებელისათა და ხარისხსა ზედა გარემო, და გარემოასხურონ მას და ალხინონ მას. |
ზედა | მცხ.თეს2 | მჴდომი იგი და განლაღებული ყოველთა ზედა, რომელნი სახელ-დებულ არიან ღმრთად გინა სამსახურებელად, ვითარმედ და-ცა-ჯდეს იგი ტაძარსა მას ღმრთისასა და გამოაჩინებდეს თავსა თჳსსა, ვითარცა ღმერთი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და დავარდეს ოც და ოთხნი იგი მღდელნი და ოთხნი ცხოველნი და თაყუანის-სცეს ღმერთსა, მჯდომარესა საყდართა ზედა, და თქუეს: ამინ! ალელუჲა! |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვიხილენ ცანი განხუმულნი. და აჰა ცხენი სპეტაკი, და მჯდომარესა მას ზედა ეწოდებოდა სარწმუნოჲ და ჭეშმარიტი, და სიმართლით შჯის და იბრძვის. |
ზედა | მცხ.გამოც | და თუალნი მისნი იყვნეს ვითარცა ალი ცეცხლისაჲ, და თავსა ზედა მისსა გჳრგჳნნი მრავალნი, რომელთა ზედა წერილ იყო სახელები, და სახელი წერილი, რომელი არავინ უწყის, გარნა მან თავადმან. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მჴედრობანი ცათანი შეუდგეს მას, მსხდომარენი ცხენთა ზედა სპეტაკთა, შემოსილნი ბისონითა სპეტაკითა და ბრწყინვალითა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და არს წერილ სამოსელსა მისსა ზედა და თეძოსა მისსა სახელი, ვითარმედ: მეუფე მეუფეთაჲ და უფალი უფლებათაჲ. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვიხილე ანგელოზი, მდგომარე მზესა ზედა, და ეტყოდა ყოველთა მფრინველთა, მფრინვალეთა ცათა შინა: მოვედით და შემოკერბით სერსა მას დიდისა ღმრთისასა, |
ზედა | მცხ.გამოც | რაჲთა შჭამნეთ ჴორცნი მეფეთანი და ჴორცნი ათასის-თავთანი, და ჴორცნი ძლიერთანი, და ჴორცნი ცხენთანი და მათ ზედა მსხდომარეთანი, და ჴორცნი ყოველთა აზნაურთა და მონათა, და მცირეთა და დიდთანი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და სხუანი იგი მოისრნეს მახჳლითა ცხენსა მას ზედა მჯდომარისაჲთა, რომელი გამოვიდოდა პირით მისით, და ყოველნი მფრინველნი განძღეს ჴორცითა მათითა. |
ზედა | მცხ.დან | და იღჳძა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სიბოროტესა ზედა ჩუენსა და მოაწია ესე ჩუენ ზედა, რამეთუ მართალ არს უფალი ჩუენი ყოველსა ზედა ქმნასა მისსა, რომელი მიქმნა მით, რამეთუ არ შევისმინეთ ჴმისა მისისაჲ. |
ზედა | მცხ.დან | მოყავ, ღმერთო, ყური შენი და ისმინე, განახუენ თუალნი შენნი და იხილე უჩინოქმნულებაჲ ჩუენი, და სახელი შენი და ქალაქისა შენისაჲ, რომელსა ზედა წოდებულ არს სახელი შენი მას ზედა, რამეთუ რა სიმართლეთა ზედა ჩუენთა მივაგდებთ ჩუენ შეწყნარებასა ჩუენსა წინაშე შენსა, არამედ წყალობათა შენთა ზედა მრავალთა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მოუვლინნა მოციქულნი და ძღუენი აბიმელექისა და ჰრქუა: აჰა ესერა, გაალ, ძე აბედისი, და ძმანი მისნი მოსრულ არიან სიკიმად და იგინი აშფოთებენ ქალაქსა შენსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და წარავლინნა აქაზ მოციქულნი თეგლათფალსარ მეფისა მის ასურასტანისა და ჰრქუა: მონა შენი, შვილი შენი ვარ მე. გამოვედ და მიჴსენ მე ჴელთაგან მეფისა ასურთასა და ჴელთაგან მეფისა ისრაჱლისათა, რამეთუ აღდგომილ არიან ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და შთააგდო იგი უფსკრულსა შინა და დაჰჴშა კარი და დაჰბეჭდა მის ზედა, რაჲთა ვერღარა აცთუნებდეს წარმართთა, ვიდრემდე აღესრულოს ათასი წელი. შემდგომად ამისა ჯერ-არს განჴსნაჲ მისი მცირედ ჟამ. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვიხილენ საყდარნი, და დასხდეს მათ ზედა, და საშჯელი მიეცა მათ და სულნი იგი მოკლულთანი წამებისათჳს იესუჲსა და სიტყჳსათჳს ღმრთისა, და რომელთაცა არა თაყუანის-სცეს ხატსა მას მჴეცისასა და არცა მიიღეს ბეჭედი მისი შუბლთა ზედა, ანუ ჴელთა მათთა, და ცხოვნდეს და სუფევდეს ქრისტეს თანა ათასსა მას წელსა. |
ზედა | მცხ.გამოც | ნეტარ არს და წმიდა, რომელსა აქუნდეს ნაწილი აღდგომასა მას შინა პირველსა. მათ ზედა მეორესა მას სიკუდილსა არა აქუს ჴელმწიფებაჲ, არამედ იყვნენ მღდელ ღმრთისა და ქრისტესა, და სუფევდენ მის თანა ათასსა მას წელსა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და აღმოვიდეს სივრცესა ზედა ქუეყანისასა და გარე-მოადგეს ბანაკსა წმიდათასა და ქალაქსა მას შეყუარებულსა. და გარდამოჴდა ცეცხლი ზეცით და შეჭამნა იგინი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვიხილე საყდარი დიდი სპეტაკი და მჯდომარე მას ზედა, რომლისა პირისაგან ლტოლვილ იქმნა ქუეყანაჲ და ცაჲ, და ადგილი არა ეპოვა მათ. |
ზედა | მცხ.დან | და ვიხილე მე, დანიელ, მარტომან ჩუენება და ჩემთანათა კაცთა არა იხილეს ჩუენება, არამედ, განცჳბრება დიდი დაეცა მათ ზედა და ივლტოდეს შიშისაგან. |
ზედა | მცხ.დან | და, აჰა, ჴელი შემხები ჩემი, და აღმადგინა მე მუჴლთა ჩემთა ზედა და კუალთა ზედა ფერჴთა ჩემთასა. |
ზედა | მცხ.დან | და თქუა ჩემდამო: დანიელ, კაცო გულისსათქმელო, გულისხუმა-ყუენ სიტყუანი, რომელთა მე ვიტყჳ შენდამი და თქუმასა შინა მისსა ჩემდამო დადეგ დგომასა ზედა შენსა, რამეთუ აწ მოვივლინე შენდამი, და თქმასა შინა მისსა ჩემდამო სიტყჳსა ამისსა აღვდეგ მძრწოლარე. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | ამისთჳს, არა ეგრე, აჰა, ესერა, მე შეგძინო შენ მამათა შენთა და შეხჳდე საფლავად შენდა მშჳდობით და არა იხილონ თუალთა შენთა ყოველი ესე ბოროტი, რომელი მივავლინო ქალაქსა მას ზედა და მკჳდრთა მისთა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და ჰრქუა ელისე მეფესა მას ისრაჱლისასა: მოირთხ მშჳლდი შენი ჴელთა შენთა! მოირთხა მშჳლდი იგი ჴელითა თჳსითა და დასდვა ელისე ჴელი თჳსი ზედა ჴელთა მეფისათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და სთქუა ერისა მიმართ ქუეყანისაჲსა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი დამკჳდრებულთა იერუსალჱმს და ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა: პურსა მათსა ნაკლულევანებით ჭამდენ და წყალსა მათსა უჩინოქმნულებით სუმიდენ, რაჲთა უჩინო იქმნეს ქუეყანაჲ სავსებითურთ მისით უთნოობითა ყოველთა დამკჳდრებულთაჲთა მის ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი მეფისა მისთჳს ასურასტანელთასა: არა შევიდეს იგი ქალაქსა მაგას, არა შესტყორცნეს მაგას ისარნი და არა გარემოადგეს მაგას ფარებითა და არა მიაქციოს მაგასა ზედა მიწა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს არქუ, - ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი: მის წილ, რომელ სიტყუანი თქუენნი ცრუ და მისნობანი თქუენნი ამაოებ, ამისთჳს მე თქუენ ზედა, - იტყჳს ადონაჲ უფალი, |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი ასულთა ზედა ერისა შენისათა, რომელნი წინაწარმეტყუელებენ გულით გამო მათით, და წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ვიდრე სიახლემდე სახლისა გარეშისა და ვიდრე შინაგანისამდე და ყოველსა ზედა კედელსა მრგულივ შინაგანსა ზედა და გარეშისა ზედა ზომდა გამოწახნაგებულთა |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მიუგეს და თქუეს: რაჲ მივსცეთ კურნებისა ჩუენისათჳს? ხოლო მათ თქუეს: რიცხჳსაებრ ჴლმოსანთა უცხოთესლთა ხუთნი საგურკველნი ოქროსნი ჰქმენით და ხუთი თაგჳ ოქროსა, რამეთუ გვემანი არიან თქუენ ზედა და მთავართა თქუენთა ზედა და ერთა ზედა თქუენთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მამათა შენთა წილ იქმნნეს შვილნი შენნი და დაადგინნე იგინი მთავრად ყოველსა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იქმნა ხუთ და მეოცესა შინა წელსა ტყუეობისა ჩუენისასაჲ, პირველსა შინა თთუესა, ათსა თთჳსასა, ოთხ და მეათესა წელსა შემდგომად დაპყრობისა ქალაქისა, მას დღესა შინა იქმნა ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ |
ზედა | მცხ.იეზ | და შემიყვანა მე მუნ და, აჰა, კაცი და ხილვაჲ მისი იყო, ვითარცა ხილვაჲ რვალისა მბზინვარისაჲ და იყო საბელი მაშენებლისაჲ ჴელსა შორის მისსა და ლელწამი საზომისაჲ ჴელსა შინა მისსა, და იგი დგა ბჭესა ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, ქუეყანამან, რომელმან მე თუ შემცოდოს შთავრდომაჲ შეცოდებასა, და მივყო ჴელი ჩემი მის ზედა, და შევმუსრნე მისგან სიმტკიცენი პურისანი, და გამოვავლინო მას ზედა სიყმილი და აღვიღო მისგან კაცი და საცხოვარი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მომიყვანა მე მუნ ხილვასა შორის ღმრთისასა, შემიყვანა მე ქუეყანად ისრაჱლისა და დამდვა მე მთასა ზედა მაღალსა ფრიად და მას ზედა, ვითარცა დაშენებულებაჲ ქალაქისაჲ პირისპირ. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და უკუეთუ ოთხნი შურისგებანი ჩემნი: მახჳლი და სიყმილი და მჴეცნი ბოროტნი და სიკუდილი გამოვავლინო იერუსალჱმსა ზედა მოსრულებად მისგან კაცი და საცხოვარი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და უნდონი დაშთომილნი მის შორის, განრინებულნი მისგან, რომელნი გამოიყვანებენ მისგან ძეთა და ასულთა; და, აჰა, იგინი გამოვლენ თქუენდამო და იხილნეთ გზანი მათნი და მოგონებანი მათნი და შეინანოთ ბოროტთა ზედა, რომელნი მოვჰჴადენ იერუსალჱმსა ზედა, ყოველთა ზედა ძჳრთა, რომელნი მოვაწიენ მის ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განზომა ბჭე წყრთითგან თეეისაჲთ ზღუდისა მიმართ თეეისა სივრცე ოცდახუთთა წყრთათა; ესე ბჭე ბჭესა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამოც | თქუა მჯდომარემან მან საყდარსა ზედა: აჰა ესერა ყოველსავე ახალ-ვჰყოფ. და თქუა: დაწერე, ვითარმედ ესე სიტყუანი სარწმუნონი და ჭეშმარიტნი ღმრთისანი არიან. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ზღუდესა მას ქალაქისასა აქუნდეს ათორმეტნი საფუძველნი და მათ ზედა ათორმეტნი სახელნი ათორმეტთა მათ მოციქულთა კრავისათანი. |
ზედა | მცხ.დან | და აღდგეს ყუავილისაგან ძირისა მისისა განმზადებულებასა ზედა მისსა და მოვიდეს ძალისა თანა და შევიდეს სიმტკიცეთა მიმართ მეფისა ჩრდილოსათა, და ქმნას მათ შორის და განძლიერდეს. |
ზედა | მცხ.იეზ | და, აჰა, კრეტსაბმელები და სუეტები ქმნულები გარემოჲს ეზოჲსა, ოცდაათები კრეტსაბმელები გარემო სუეტებთა ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ეკრძალე, ნუუკუე და-სადამე-უტეო ლევიტელი იგი ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა, რავდენცა სცხონდე ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | უკუეთუ მოიღონ მისგან ძელი შესაქმედ საქმარისა, მოიღონ მისგან მანაჲ დაკიდებად ყოველი ჭურჭელი მის ზედა? |
ზედა | მცხ.იეზ | და მივსცე პირი ჩემი მათ ზედა; ცეცხლისაგან გამოვიდენ და ცეცხლმან შეჭამნეს იგინი; და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი განმტკიცებასა შინა პირისა ჩემისასა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და წარგზავნნა ძმანი თჳსნი და წარვიდეს და ჰრქუა მათ: ნუ გულს იწუხებთ გზასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და სარკუმელნი მისნი და ელამმონნი მისნი და ფინიკნი მისნი, ვითარ-იგი ბჭე, მხედველი აღმოსავალით კერძო, და შჳდთა აღხარისხულთა მიერ აღვიდოდეს მის ზედა და ელამმონნი მისნი შინაგან მათსა. |
ზედა | მცხ.გამოც | ვწამებ მე ყოვლისა მიმართ, რომელსა ესმოდიან სიტყუანი წინაწარმეტყუელებისა ამის წიგნისანი: უკუეთუ ვინ შესძინოს ამათ ზედა, შესძინენ ღმერთმან მის ზედა წყლულებანი იგი, რომელ წერილ არიან ამას წიგნსა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და გამოვიდა იეუ შემთხუევად მისა, ძე ანანიასი წინაწარმეტყუელისა, და ჰრქუა მას მეფე იოსაფატ: უკუეთუ ცოდვილსა შენ შეეწევი, რამეთუ მოძულებულსა უფლისა მიერ დაემოყურე, ამისთჳს იყო შენ ზედა რისხვაჲ უფლისაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მივეც საყური გარემოჲს სასმენელ ყურისა შენისა და გრკალნი ყურთა ზედა შენთა და გჳრგჳნი სიქადულისა თავსა ზედა შენსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განჴდა სახელი შენი წარმართთა შორის სიკეთისათჳს შენისა მით, რამეთუ განსრულებულ იყავ შუენიერებასა შინა, ქმნულკეთილობასა შინა, რომელი დავაწესე შენ ზედა, - იტყჳს ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | მიცემით მისცე მას, რავდენცა აკლდეს და არა შესწუხნე გულითა შენითა შემდგომად მიცემისა მის შენისა, რამეთუ ამისთჳს გაკურთხოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველთა მათ საქმეთა შინა შენთა და ყოველსა მას ზედა, რომელსა შეახო ჴელი შენი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და კრეტსაბმელნი მისნი და თითოეულისა კრეტსაბმელისა იყო კარი და ელამმონნი მისნი კართა ზედა ბჭეთასა. და მუნ რცხედ ყოვლადდასაწუელთა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და იხილონ პირი მისი, და სახელი მისი შუბლთა ზედა მათთა. |
ზედა | მცხ.გამოც | ნეტარ არიან, რომელნი იქმოდიან მცნებათა მისთა, რაჲთა იყოს ჴელმწიფებაჲ მათი ძელსა მას ზედა ცხორებისასა, და ბჭეთა მათ მიერ შევიდენ ქალაქად. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ოთხნი ტაბლანი ყოვლადდასაწუელთანი ქვისანი, გამოთლილნი სიგრძით წყრთა და ნახევარ, და სივრცით წყრთა და ნახევარ, და წყრთა ერთ სიმაღლით; მათ ზედა დადვან ჭურჭლები, რომელთა მიერ დაკლიან მუნ ყოვლადდასაწუელები. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შეგკრიბო შენ და წარგიძღუე შენ და აღმოგიყვანო შენ დასასრულსა ზედა შორირაჲსასა, და მიგიყვანო შენ მთათა ზედა ისრაილისათა. |
ზედა | მცხ.დან | და მათ ჟამთა შინა მრავალნი აღდგენ მეფესა ზედა სამხრისასა, და ძენი ბუგრიანთა ერისა შენისათანი აღზუავნენ დადგინებად ხილვისა და მოუძლურდენ. |
ზედა | მცხ.დან | და აღდგეს ძირისაგან მისისა ნერგი მეფობისაჲ განმზადებულებასა ზედა მისსა წარმდროებელი და მოქმედებასა მეფობისასა. და მათ დღეთა შინა შეიმუსროს და არა პირითა და არცა ბრძოლისა მიერ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და უშენე თავსა შენსა საყუდელი სამეძვოჲ. და უქმენ თავსა შენსა გამონადები ყოველსა ზედა უბანსა. |
ზედა | მცხ.გამ | და დავამტკიცე აღთქუმაჲ ჩემი მათ თანა მიცემად მათა ქუეყანა იგი ქანანელთაჲ, რომელსაცა მწირობდეს, რომელსა იყოფოდეს მას ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | მათ წილ, რომელ არ მოიჴსენე დღე სიჩჩოჲსა შენისაჲ და მაწუხებდ მე ამათ ყოველთა მიერ. და, აჰა, მე გზანი შენნი თავსა ზედა შენსა მივსცენ, - იტყჳს ადონაი უფალი, - და ეგრეთცა არა ვიყავ ყოვლისაებრ უთნოობისა შენისა ყოველთა ზედა უსჯულოებათა შენთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და კაცთა განავლინებდენ მარადის ზედმოარულ, რომელნი ვიდოდიან ზედა ქუეყანასა დაფლვად გარემომავალთა თანა, დაშთომილთა პირსა ზედა ქვეყანისასა, რაჲთა განწმინდონ იგი შემდგომად მჳდ თთუესა შჳდთა თთუეთასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოიღო თესლისაგან ქუეყანისა და მისცა იგი ველად, ნერგი წყალსა ზედა მრავალსა და ძირნი მისნი მას ზედა იყვნენ, ზედასახედავებად დააწესნა იგინი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი, - არქუ ყოველსა მფრინველსა და ყოველსა ფრთოანსა და ყოველთა მჴეცთა ველისათა: შეკერბით და მოვედით. და კრება-ყავთ ყოველთაგან გარემოთა მსხუერპლსა ზედა ჩემსა, რომელი მე დაგიდევ თქუენ, მსხუერპლი დიდი მთათა ზედა ისრაჱლისათა, და ჭამეთ ჴორცი და სუთ სისხლი. |
ზედა | მცხ.ესა | და მივსცე მას კლიტე სახლისა დავითისა, მჴართა ზედა მისთა მიიღოს, და არა იყოს მჴდომ მისა, და დაკლიტოს და არა იყოს გამღებელ მისა; და განაღოს და არა ვინ იყოს დამკლეტელ მისა. და მივსცე მას დიდებაჲ დავითისი, და მთავრობდეს და არა იყოს მაცილობელ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იქმნა სხუაჲ არწივი დიდი, ფრთადიდი და მრავალი ფრჩხილებითა; და, აჰა, ვენაჴი იგი, გარემოხუეული მისდამი, და ძირნი მისნი მისსა მიმართ და რტონი მისნი გამოუვლინნა მას მორწყვად იგი მასკნესა თანა მორჩისაგან ნერგობისა მისისა ველსა ზედა კარგსა, |
ზედა | მცხ.იეზ | და მივსცე დიდებაჲ ჩემი თქუენ შორის და იხილონ ყოველთა წარმართთა სასჯელი ჩემი, რომელი ვყავ, და ჴელი ჩემი, რომელი მოვაწიე მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მიიღონ უპატიობაჲ მათი და ყოველნი უსამართლოებანი მათნი, რომელნი იუსამართლოვნეს ჩემდამო, დამკჳდრებასა შინა მათსა ქუეყანასა ზედა მათსა მშჳდობით, და არა იყოს მაშინებელი. |
ზედა | მცხ.დან | და შევიდენ მის თანა გამომავალნი კიტელნი, დაიმორჩილონ და დამდაბლდეს, და მიიქცეს და საკჳრველებდეს აღთქმასა ზედა წმიდასა. და იყოს და მოიქცეს, და გულისხუმა-ყოს დამტევებელთა ზედა აღთქმისა წმიდისათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და არა მივიქციო არა მერმე პირი ჩემი მათგან მის წილ, რომელ მივჰფინე გულისწყრომაჲ ჩემი სახლსა ზედა ისრაჱლისასა, - იტყჳს უფალი, უფალი. |
ზედა | მცხ.კორ1 | ხოლო მიხარის მოსლვასა მას ზედა სტეფანაჲსსა და ფურტონატესსა და აქაიკესსა, რამეთუ თქუენი იგი დაკლებული ამათ აღავსეს, |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და მივიღო მე რჩეულთაგან ნაძჳსა, მაღლისა თხემისაგან, და მივსცე თავისაგან მწუერვალთა მისთაჲსა, გულისაგან თხემისა მისისა მოვკაფო და დავჰნერგო მთასა ზედა მაღალსა მე. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და ჰრქუა ჩემდამო: აღშენებად მისდა სახლსა ქუეყანასა შინა ბაბილონისასა და განმზადებად და დადვან იგი მუნ, განმზადებასა ზედა მისსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ამისთჳს ესმა უფალსა და განრისხნა, და ცეცხლი აღტყდა იაკობსა შორის, და რისხვა აღჴდა ისრაჱლსა ზედა; |
ზედა | მცხ.იეზ | ვეცხლი აღნადგინებად განსცა და განნამრავლები მოიღო, ესე ცხოვნებითა არა ცხოვნდეს; ყოველნი ესე უსჯულოებანი ქმნნა, სიკუდილით მოკუდეს, სისხლი მისი მის ზედა იყოს. |
ზედა | მცხ.ამოს | ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა ტჳროსისაჲთა და ოთხთა ზედა არ გარემივექცე მათ მის წილ, რომელ შეაყენეს ტყუეობაჲ სალმონისი იდუმეას და არ მოიჴსენეს აღთქმისა ძმათაჲსა |
ზედა | მცხ.იეზ | ასული მცოდველი იგი მოკუდეს: ძემან არა მოიღოს სიცრუე მამისა მისისაჲ, არცა მამამან მოიღოს სიცრუჱ ძისა მისისაჲ, სიმართლე მართლისაჲ მის ზედა იყოს და უსჯულოება უსჯულოჲსაჲ მის ზედა იყოს. |
ზედა | მცხ.დან | დადგეს განმზადებულებასა ზედა მისსა, შეურაცხ იქმნას, და არა მისცეს მის ზედა დიდებაჲ მეფობისა, და მოვიდეს იეფობისა თანა და განაძლიეროს მეფობა შებრკოლებისა მიერ. |
ზედა | მცხ.დან | და მრავლითა სოფლებითა მოვიდეს და ქმნეს, რომელი არა ქმნეს მამათა მისთა და არცა მამათა მამათა მისთასა, ავარი და ნატყუენავი და სიმდიდრე მათი განაბნიოს და ეგჳპტესა ზედა ისიტყუნეს სიტყვანი მისნი და ვიდრე ჟამისა. |
ზედა | მცხ.დან | და ორნივე მეფენი, გულნი მათნი უკეთურებისა თანა და ტაბლასა ზედა ერთსა ცრუსა ზრახვიდენ და არ წარემართოს, რამეთუ არსღა დასასრულამდე ჟამი. |
ზედა | მცხ.დან | და მიიქცეს ქუეყანად თჳსსა სიმდიდრისა თანა მრავლისა და გული მისი აღთქმასა ზედა წმიდასა, და ყოს და მიიქცეს ქუეყანად თჳსსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დადვეს იგი ჭიმითა და გალეაკითა და მოვიდა მეფისა ბაბილონისა და შეიყვანეს იგი საპყრობილედ, რაჲთა არა ისმეს ჴმაჲ მისი მერმე მთათა ზედა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ჴმითა შენაწევრებისაჲთა უცემდეს კაცთა მიერ სიმრავლისაგან კაცთა, მოსრულთა შეერთებულთაჲსა უდაბნოჲთ, და მისცემდეს სავლტესა ჴელთა მიმართ მათთა და გჳრგჳნსა სიქადულისასა თავთა ზედა მათთა. |
ზედა | მცხ.დან | და ქმნას ნებისაებრ თჳსისა, და მეფე ამაღლდეს, და განდიდნეს ყოველთა ზედა ღმერთთა და ღმერთსა ღმერთთა ზედა, და თქუნეს ზეშთა ძალისანი, და წარემართოს ვიდრე აღსრულებადმდე რისხვისა, რამეთუ დასასრულისა თანა იქმნეს. |
ზედა | მცხ.დან | და ყოველთა მიმართ ღმერთთა მამათა მისთასა არა გულისხუმა-ყოს და გულისთქმასა დედათასა და ყოველთა ზედა ღმერთთა არ გულისხმა-ყონ, რამეთუ ყოველთა ზედა განდიდნეს. |
ზედა | მცხ.დან | და ჟამსა დასასრულისასა მრქენალ იქმნას მეფისა თანა სამხრისათა; და შეკრბეს მის ზედა მეფე ბღუარისა ეტლებისა მიერ და ცხენებისა და ნავებისა მრავლებისა, და შევიდეს ქუეყანად დასავანებელთა შორის, და შემუსროს და თანაწარჰჴდეს. |
ზედა | მცხ.დან | და განირთხას ჴელი მისი ქუეყანასა ზედა და ქუეყანა მისი არა იყოს საცხოვნებელად. |
ზედა | მცხ.დან | და მას ჟამსა შინა აღდგეს მიქაილ, მთავარი დიდი, რომელი დგას ზედა ძეთა ერისა შენისათა, და იყოს ჟამი ჭირისა, ჭირი, რომელი არა იყო, ვინათგან იქმნა ნათესავი ქუეყანასა ზედა და ვიდრე ჟამამდე, და მას ჟამსა განერეს ერი შენი, ყოველი პოვნილი დაწერილ წიგნსა შინა. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ჰრქუა მას უფალმან: წარვედ და მიიქეც გზასა შენსა და მივედ გზასა უდაბნოსასა დამასკეთ კერძო და სცხო აზაელს მეფედ ასურასტანსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განდგეს ჩემგან და არა ინებეს სმენად ჩემი, თითოეულმან საძაგელებანი თუალთა მისთანი არა განყარნეს და სიმარჯუენი ეგჳპტისანი არ დაუტევნეს, და ვთქუ გარდაფენად გულისწყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, შესრულებად რისხვაჲ ჩემი მათ შორის საშუალ ქუეყანასა ეგჳპტისასა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ყოველთავე გზათა შენთა, რომელ გამცნო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, არამედ ხჳდოდი ყოველთა მცნებათა მისთა, რათა განგისუენოს შენ და კეთილი გეყოს შენ და დღეგრძელ იყო ქუეყანასა მას ზედა, რომელსა დაემკჳდრო შენ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განმამწარეს მე სახლმან ისრაჱლისამან, უდაბნოს ზედა ბრძანებათა შინა ჩემთა არა ვიდოდეს და სამართალნი ჩემნი განიშორნეს, რომელნი ყუნეს იგინი კაცმან და ცხონდეს მათ შინა; და შაბათნი ჩემნი შეაგინნეს ფრიად; და ვთქუ გარდაფენად გულისწყრომაჲ ჩემი მათ ზედა უდაბნოს შინა აღსაჴოცელად მათდა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ტაბლასა მას წინაშესა დასდვან მას ზედა ყოვლად ძოწეული სამოსელი, და პინაკები, და ფიალები, და ციცხუები და ტაკუკები, რომლითა-იგი შესწირვიდეს მით და პურნი იგი სამარადისონი მას ზედა იყუნენ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ჰრიდა მათ თუალმან ჩემმან არა აღჴოცად მათდა და არა ვყვენ იგინი მოსასრულებლად უდაბნოს ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და გამოვიდა პირისაგან ფარაოსა სავსე გულისწყრომითა და ჰრქუა უფალმან მოსეს: არა ყოფად არს, არა ისმინოს შენი ფარაო, არა თუ აღვავსო და აღვასრულო ყოველივე იგი ნიშები ჩემი და სასწაულები ქუეყანასა მას ზედა ეგჳპტელთასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განმამწარეს მე შვილთაცა მათთა: ბრძანებათა შინა ჩემთა არა ვიდოდეს და სამართალნი ჩემნი არ დაიმარხნეს ყოფად მათდა, რომელთაჲ მოქმედი მათი კაცი ცხონდეს მათ შინა. და შაბათნი ჩემნი შეაგინნეს და ვთქუ მიფენად გულისწყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, აღსრულებად რისხვაჲ ჩემი მათ ზედა, უდაბნოსა შინა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს, ოოლიბა, - ამათ იტყჳს ადონაი უფალი, - აჰა, მე აღვადგინნე ტრფიალნი შენნი შენ ზედა, რომელთაგან განდგა სული შენი მათგან და მოვხადნე შენ ზედა გარემოს. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ელის რაჲ ესმა კიდობნისა მის ღმრთისა წაღებაჲ, ზეუკუნიჭრა სავარძელისაგან თჳსისა და დაეცა ზღურბლთა მათ ზედა მართლუკუნ და განიტეხა ზურგი და მოკუდა, რამეთუ მოხუცებულ იყო. და იგი სჯიდა ისრაჱლსა ოც წელ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და დაასხნეს ვირსა მას და ჰრქუა მონასა მას თჳსსა: წარიქციე და ვიდოდე და ნუ მელი მე აღსუმად მაგასა ზედა, ვიდრე გრქვა შენ. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაჲ უფალი; არა თუ ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა და გულისწყრომითა განფენილითა ვმეფობდე თქუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და ნუმცა ვინ წინააღუდგების ბრძანებასა მეფისასა. ყოველივე, რაცა ვბრძანე, სახელითა უფლისა ღმრთისა ზეცათა და ქუეყანისა, ეგრეცა იყავნ, და ნუ ვინ ჴელსა ჰყოფნ დაბრკოლებად სახლისაგან უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, რათა არა იყოს რისხვა უფლისა ღმრთისა ზედა მეფობასა ჩემსა და ძისა ჩემისასა |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოიჴსენოთ მუნ გზათა თქუენთაჲ და სიმარჯუეთა თქუენთა ყოველთაჲ, რომელთა შინა შეიგინებოდეთ მათ შინა; იცემდით პირთა თქუენთა ყოველთა ზედა უკეთურებათა თქუენთა, რომელთაცა იქმოდეთ. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და შეკრბეს მას ზედა კაცნი მთავარნი ერად ნეშტთა მათგანნი, რომელ მოსწყჳდნა დავით, და მივიდეს დამასკედ და დადგა ადერ მეფედ დამასკესა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰბერვიდეს სამასსავე მას ნესტუსა რქისასა. და დასდვა უფალმან მახჳლი კაცისაჲ მოყუასსა თჳსა ზედა ყოველსავე მას ბანაკსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი თემანსა ზედა, და მიიხლე დაგონსა ზედა და წინაწარმეტყუელებდ მაღნარსა ზედა წინამძღუარსა ნაგევისსა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და დავით, ძე იესესი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა ორმეოც წელ; |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ყოვლისათჳს მეფობისა მისისა და ყოვლისა ძლიერებისა მისისა და ჟამნი, რომელნი იყუნეს მას შინა და ისრაჱლსა ზედა. და ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა. დაესრულა ნეშტთა თავი. |
ზედა | მცხ.დან | და მესმა კაცისა მის მოსილისა ბადენითა, რომელი იყო ზედა წყალსა მდინარისასა, და აღიმაღლა მარჯუენე თჳსი და მარცხენე ზეცად მიმართ და ფუცა ცხოველისა მიმართ საუკუნოდ, ვითარმედ ჟამისა მიმართ და ჟამთა და კერძოსა ჟამისასა, დასასრულისა შორის განბნეულებისა ჴელისა წერისა განწმედილისასა აცნობნენ ყოველნი ესენი. |
ზედა | მცხ.იეზ | მგურემელად. დასაწყისსა გზისასა დააწესენ შესლვად რაბვადსა ზედა ძეთა ამონისთასა მახჳლი, და იუდას ზედა იერუსალიმს შინა გარემოდგომით |
ზედა | მცხ.გამოც | და ყოველნივე ანგელოზნი დგეს გარემოჲს საყდრისა და მღდელთაჲსა და ოთხთა მათ ცხოველთაჲსა და დავარდეს წინაშე საყდრისა მისისა პირთა ზედა მათთა და თაყუანის-სცეს ღმერთსა |
ზედა | მცხ.ებრ | რომელნი-იგი სახედ და აჩრდილად ჰმსახურებენ ზეცისაჲსა მას, ვითარცა-იგი ბრძანებაჲ მოიღო მოსე საქმესა მას კარვისასა, რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: იხილე და ქმენ ყოველივე მსგავსად სახისა მის, რომელი გიჩუენეს შენ მთასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დან | და აღდგეს მოხუცებულთა ზედა, რამეთუ შეაყენნა იგინი დანიელ თქმულთაგან მათთა ცილისდამწამებელნი და ყვეს მათდა, ვითარცა-იგი ბოროტი იზრახეს ყოფად მოყუსისა, |
ზედა | მცხ.დან | და აღდგომილმან დანიელმან ჭამა, ხოლო ანგელოზმან ღმრთისამან კუალად-აგო ამბაკუმ მეყსა შინა ადგილსა ზედა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.დან | ხოლო მეფე მოვიდა დღესა მეშჳდესა გოდებად დანიილისსა და მივიდა მღჳმესა ზედა და შთაიჭჳრა, და, აჰა, დანიელ მჯდომარე. |
ზედა | მცხ.დან | და იყო, ვითარცა ესმა ბაბილოვნელთა, შეეწყინავე ფრიად, და შეკრბეს მეფისა ზედა და თქუეს: ჰურია იქმნა მეფე, ბილი შემუსრა, და ვეშაპი მოკლა და მღდელნი მოსრნა, მოვიდეს |
ზედა | მცხ.იეზ | და უკუეთუ დავსცე ჴელი ჩემი ჴელისა მიმართ მათ ზედა, რომელნი აღასრულენ და რომელნი ჰყვენ და სისხლთა შენთა ზედა, ქმნილთა შენ შორის. |
ზედა | მცხ.იეზ | ვითარსახედ გამოდნების ვეცხლი შორის ბრძმედსა, ეგრეთ გამოიდვნეთ შორის მისსა და სცნათ, ვითარმედ მე უფალმან მივჰფინვ გულისწყრომაჲ ჩემი თქუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი გოგსა ზედა და ქუეყანასა ზედა მაგოგოთასა მთავარსა როსს, მოსოხს და თობელსა, და წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და იყოს, რაჟამს შეგიყვანოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ქუეყანასა მას, რომელსა შეხუალ დამკვიდრებად მუნ და მისცე კურთხევაჲ იგი მთასა მას ზედა გარიზინსა და წყევაჲ იგი მთასა მას ზედა გებალსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | შემოსილთა იაკინთოვნებითა წინამძღუართა და ლაშქრისმძღუანთა, ჭაბუკნი გამორჩეულნი, ყოველნი ცხენებითა აღცხენოსნებულნი ცხენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და სიძვაჲ მისი ვგჳპტითგანი არა დაუტევა, რამეთუ მის თანა წვებოდეს სიჭაბუკესა შინა მისსა, და მათ გარდააქალწულეს იგი და გარდაჰფინეს სიძვაჲ მათი მის ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | მათ გამოაცხადეს სირცხჳლი მისი, ძენი და ასულნი მისნი მიიხუნეს, და იგი მახჳლითა მოკლეს; და იქმნა სასიტყუელ დედათა შორის და შურისგებაჲ ყვეს მის ზედა ასულთა მისთა მიმართ. |
ზედა | მცხ.იეზ | განამრავლა ძეთა მიმართ ასურასტანელთასა, ზედდაერთო წინამძღუართა და ლაშქრიმძღუართა მოახლეთა თჳსთა, შემოსილთა სამკაულითა, ცხენებით აღცხენოსნებულთა ცხენთა ზედა, ჭაბუკთა გამორჩეულთა ყოველთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძენი ბაბილოვნისანი და ყოველნი ქალდეველნი ფაკუთ, და სუდ, და კუდ, და ყოველნი ძენი ასსურასტანელთანი მათ თანა, ჭაბუკნი რჩეულნი, წინამძღუარნი და ლაშქრისმძღუარნი, ყოველნი მსამობნი სამწილნი და სახელოვანნი ცხენოსანნი, ცხენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და უთხრეს გაზელთა და ჰრქუეს, ვითარმედ მოსრულ არს სამსონ აქა! და გარემოადგეს და უმზირდეს მას ღამე ყოელ ბჭეთა ზედა ქალაქისათა. და დადუმნეს ღამე ყოელ და თქუეს: ვიდრე განთენებადმდე ხვალისა ვჰგებდეთ, მოვკლათ იგი. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰრქუა მათ მოსე: ჭამეთ დღეს, რამეთუ შაბათი არს უფლისაჲ; დღეს არა ჰპოოთ ველსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | წარტყუენვად ნატყუენავთა და იავარ-ყოფად იავარისა მისისა, მოქცევად ჴელი ჩემი ქუეყანასა ზედა მოოჴრებულსა, რომელსა დაეშენოს ნათესავსა ზედა შეკრებულსა ნათესავთაგან მრავალთა, მოქმედსა მოგებისა და მყოფობისასა, დამკჳდრებულსა უპესა ზედა ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მოვიდა იეფთაე მოხუცებულთა თანა გალაადისსა და დაადგინეს იგი ერსა ზედა მათსა მთავრად და წინამძღურად. და იტყოდა იეფთეა ყოველთავე ამათ სიტყუათა მისთა წინაშე უფლისა მასეფატს. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ამათ ეტყჳს კაცთა იუდაჲსთა და დამკჳდრებულთა იერუსალიმს: იანეულენით თავთა თჳსთად ანეულნი და ნუ სთესავთ ეკალთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი: არამედ მოიყვანე მათ ზედა ერი და მიეც მათ ზედა შფოთი და დატაცებაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, დაწერე თავისა შენისა დღედ დღითგან ამით, რომლით წარიტრა მეფე ბაბილოანისაჲ იერუსალჱმსა ზედა |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველივე შესაწირავი მსხუერპლისა თქუენისაჲ მარილითა დაიმარილენ. არა დააცადოთ მარილი შჯულისა ღმრთისა შესაწირავთაგან თქუენთა და ყოველსა ზედა შესაწირავსა თქუენსა მარილი დაასხით. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ჵ ქალაქო მოსისხლეთაო, ქალაქო, რომლისა შორის არს გესლი მის შორის, და გესლი არ გამოვიდა მისგან! ასოეული მისი გამოიღო, არა დავარდა მის ზედა წილი, |
ზედა | მცხ.იეზ | რამეთუ სისხლი მისი შორის მისსა დიოდა; მყარკლდეობას ზედა დავაწესე იგი, არა დავსთხიე იგი ქუეყანასა ზედა დაბურვად მას ზედა მიწაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | აღსლვად გულისწყრომისა შურისსაგებელად, შურისსაძიებელად მივეც სისხლი მისი, მყარკლდეობასა ზედა დავაწესე იგი არადაფარვად მისსა. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და ყოველთავე, რომელნი განვიდენ, იგინი განმზადნნედ ესრეთ სახედ, ვითარცა ვწერეთ, ზვარაკები, ვერძები და კრავები და საკვერთხნი და შესაწირავნი მათნი და შეწირედ ზედა საკურთხეველსა უფლისა ღმრთისა თჳსისასა იერუსალჱმს. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი ძეთა ზედა ამმონისთა და წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ჰრქუა ძეთა ამმონისთა: ისმინეთ სიტყუაჲ ადონაი უფლისაჲ, ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მათ წილ, რომელ მოსცხრებოდეთ წმიდათა ზედა ჩემთა, რამეთუ შეიგინა და ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა, რამეთუ უჩინო იქმნა, და სახლსა ზედა იუდაჲსასა, რამეთუ წარვიდა ტყუეობად. |
ზედა | მცხ.ლევ | და თქუენ იყუნეთ ქუეყანასა მტერთა თქუენთასა. და მაშინღა შაბათობდეს ქუეყანა და სათნო იყოს შაბათი მისი. ყოველსა ჟამსა ოჴრებისა მისისასა შაბათობდეს, რომელ არა შაბათობდა შაბათთა მათ შინა თქუენთა, რაჟამს მკჳდრ იყვენით მას ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | მით, რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მის წილ, რომელ დაიტყუელე ჴელი შენი და ზედიბგერდი ფეჴითა შენითა, და მოსცხრებოდე სულითა შენითა ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მის წილ, რომელ ქმნა იდუმეამან, რამეთუ შურისგებასა შინა მათგან შურისგებისასა სახლსა ზედა იუდაჲსასა და ძჳრისმოჴსენე იქმნეს და ისაჯეს სჯაჲ მათგან. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ვყუნე მათ შორის შურისძიებანი დიდნი მხილებითა გულისწყრომისაჲთა და ცნან, ვითარმედ მე ვარ ადონაი უფალი მიცემას შურისგებისა ჩემისასა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | ბეთბეგას და ანი, და ძმანი მისნი ყოველნივე წესსა ზედა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | შენ ხარ თავადი იგივე უფალი ღმერთი მხოლო, შენ შექმენ ცა და ცანი ცათანი და ყოველივე წესი მათი, ქუეყანასა, და რა არს ყოველი მას ზედა, ზღუაჲ და ყოველივე რა არს მას შინა. და შენ აცხოვნებ ყოველსა და შენ თაყუანის-გცემენ ერნი ზეცათანი, შენ გაქებენ ცანი ცათანი |
ზედა | მცხ.იეზ | ესე ასულთა შენთა, ველისზედათა, მახჳლითა მოსრავს, და მისცეს შენ ზედა წინ საჴმილავი და გარემოგაშენოს შენ და გარემოგავლოს საფლავი და გარემოგაშენოს შენ ზედა გარემოჲს პატნეზი და გარემოდგომაჲ ჯაჭუჭურთაჲ. |
ზედა | მცხ.მათე | შეუვრდა მას მოყუასი იგი მისი და ევედრებოდა მას და ეტყოდა: სულგრძელ იქმენ ჩემ ზედა, და ყოველივე მიგცე შენ. |
ზედა | მცხ.მათე | დავარდა უკუე მონაჲ იგი, თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა: სულგრძელ იქმენ ჩემ ზედა, უფალო, და ყოველივე მიგცე შენ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შთამოვიდენ საყდართაგან მათთა ყოველნი მთავარნი ნათესავთა ზღჳსათანი, და აღიჴადნენ მიტრანი თავთაგან მათთა და შესამოსელნი მათნი ჭრელნი განიძარცუნენ, განკრთომით განჰკრთენ ქუეყანასა ზედა, დასხდენ და ეშიშოდიან წარწყმედასა მათსა და სულთითქმიდენ შენ ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ოდეს დაგდვა შენ, ქალაქი მოოჴრებული, ვითარცა ქალაქნი არდამკჳდრებულნი. აღმოყვანებასა შინა ჩემგან შენ ზედა უფსკრულისასა, და დაგფაროს შენ წყალმან მრავალმან. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და გამომირჩია მე უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან ყოვლისაგან სახლისა მამისა ჩემისა ყოფად მეფედ ისრაჱლსა ზედა უკუე და სათნო იყო სახლი იუდასი და სახლისაგან იუდასისა სახლი მამისა ჩემისა და ძეთაგან მამისა ჩემისათა ჩემდა ინება, რათა ვიყო მე მეფედ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა |
ზედა | მცხ.იეზ | ძენი არაბიელთანი და ძალი შენი ზღუდეთა შენთა ზედა მრგულივ იყუნეს, არამედ და მიდნიცა გოდლებსა შენსა შინა იყვნეს მცველებ; კაპარჭნი მათნი დამოჰკიდნეს სამართთა შენთა ზედა გარემო, ამათ განასრულეს სიკეთე შენი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე სორსა ზედა გოდებაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | მოხუცებულნი წიგნთანი და ბრძენნი მათნი, რომელნი იყვნეს შენ შორის, იგინი განაძლიერებდეს განზრახვასა შენსა. და ყოველნი ნავნი ზღჳსანი და ნიჩბის-მცემელნი მათნი იყვნეს შენ შორის მიმგებელ შერევნასა შენსა, და გექმნნეს შენ დასავალთა ზედა დასავალთასა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ნათესავი მათი წარწყმდეს ესებონდ მიდებონდმდე და დედებმან მათმან უფროჲს აღაგზნეს ცეცხლი მოაბსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | და რომელმან ფუცოს ცასა, ფუცავს საყდარსა ღმრთისასა და რომელი ზის მას ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შთამოვიდენ ნავთაგან მათთა ყოველნი ნიჩბის-მცემელნი შენნი და ეპივატნი შენნი და მპირველობნი ზღჳსანი ქუეყანასა ზედა დადგენ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ვალალაებდენ შენ ზედა ჴმითა მათითა და ღაღადებდენ მწარედ და ზედდაიდვან მიწაჲ თავსა ზედა მათსა, |
ზედა | მცხ.იეზ | და ნაცარნი დაირეცონ, და იმტიერნენ შენ ზედა მტიერობანი; და გარემოირტყან ძაძაჲ და ტიროდიან შენ ზედა სიმწარითა სულისათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ყოველნი მკჳდრნი ჭალაკთანი დაჭმუნდეს შენ ზედა და მეფენი მათნი. განკრთომით განჰკრთეს, და ცრემლოოდა პირი მათი შენ ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ანუ სიმრავლისა მიერ ზედმიწევნულობისა შენისა და ვაჭრობისა მიერ შენისა განამრავლე ძალი შენი და ამაღლდა გული შენი ძალსა ზედა შენსა; |
ზედა | მცხ.იეზ | და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი: ძეო კაცისაო, აღიღე გლოაჲ მთავარსა ზედა ტჳრელსა |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მაშინ ჰრქუა სამოველ საულს: ცუდად იყო მსხუერპლი ეგე შენი, რამეთუ არა დაიცვენ მცნებანი ჩემნი, რომელნი მამცნო უფალმან, რათამცა განამტკიცა მეფობაჲ შენი ისრაჱლსა ზედა უკუნისამდე ჟამთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | სიმრავლისათჳს უსჯულოებათა შენთაჲსა და უსამართლოებისა ვაჭრობისა შენისა შევაბილწენ სიწმიდენი შენნი; და აღვაგზნა ცეცხლი საშუალ შენსა, ამან შეგჭამოს შენ და მიგცე შენ ნაცრად ქუეყანასა ზედა შენსა, წინაშე ყოველთა მხედველთა შენთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და შევკრიბო სახლი ისრაჱლისაჲ წარმართთაგან, სადა განითესნეს, მუნ, და წმიდა ვიქმნე მე მათ შორის, წინაშე ერთა და წარმართთასა, და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა ზედა მათსა, რომელი მივეც მონასა ჩემსა, იაკობსა, |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, განამტკიცე პირი შენი ფარაოს ზედა, მეფისა ეგჳპტისასა; და წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა ყოველსა ზედა ეგჳპტესა, |
ზედა | მცხ.იეზ | ოდეს გიპყრეს შენ ჴელითა მათითა, შეიმუსრე და ოდეს ეზედმპყრობელა მათ ზედა ყოველი ჴელი და ოდეს ზედგანისუენა შენ ზედა, შეიმუსრე და შეჰფქევ ყოველი ძალი მათი. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილონისამან დაამონა ძალი თჳსი მონებითა დიდითა ტჳროსსა ზედა; ყოველი თავი მტიერ და ყოველი მჴარი მოშუე და სასყიდელი არა იქმნა მისსა და ძალი მისი ტჳროსსა ზედა დამონებასა, რომელი ჰმონეს მის ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამათ ეტყჳს უფალი, უფალი გოგს: შენ ხარ, რომლისათჳს ვიტყოდე პირველ დღეთასა წინავე ჴელითა მონათა ჩემთა წინაწარმეტყუელთა ისრაჱლისათათა, რომელნი წინაწარმეტყუელებდეს მათ დღეთა შინა და წელთა აღმოყვანებასა შენსა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შური ჩემი ცეცხლითა რისხვისა ჩემისაჲათა, ვიტყოდე, არა თუ მას დღესა შინა იყოს ძრვა დიდი ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შეიძრნენ პირისაგან ჩემისა თევზნი ზღჳსანი, და მფრინველნი ცისანი, და მჴეცნი ველისანი, და ყოველნი ქუეწარმავალნი, რომელნი ვლენან ქუეყანასა ზედა, და ყოველნი კაცნი, მყოფნი პირსა ზედა ქუეყანისასა, და განსქდენ მთანი და დაეცნენ ჴევნი და ყოველი ზღუდე ქუეყანასა ზედა დაეცეს. |
ზედა | მცხ.ესა | ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი, უფალი საბაოთ: ნუ ეშინინ ერსა ჩემსა დამკჳდრებულთა სიონს შინა ასსურასტანელთაგან, რამეთუ კუერთხითა დაგცეს შენ, რამეთუ წყლულება მოაწიოს შენ ზედა, ხილვად გზა ეგვიპტისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ვსაჯო იგი სიკუდილისა მიერ და სისხლისა და წჳმითა წარმღუნელითა, და ქვანი სეტყჳსანი და წუნწუბაჲ ვწვიმო მის ზედა და ყოველთა ზედა მისთანათა და ნათესავთა ზედა მრავალთა მის თანა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ და არქუ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ნაცვალად ქმნისა თქუენისა განსაქარვებელად ყოველთა მიერ წარმართთა და ნაცვალად შეურაცხქმნისა თქუენისა ყოველთა მიერ გარემოჲსთა თქუენთა, ქმნად თქუენდა დასაპყრობელად ყოველთაგან ნეშტთა წარმართთა, და აღხუედით სასიტყუელ ენისა ბაგეთა ზედა და საყუედრელად წარმართთა, |
ზედა | მცხ.ლევ | ბრმაჲ, ანუ ყურკუეთილი, ანუ განტეხილი, ანუ ჭლაკითა ბრმაჲ, ანუ მღიერი, ანუ მეფხანოვანი, არა შეწირონ ესევითარი ღმრთისა და ნაყოფად არა მოსცეთ მათგან საკურთხეველსა ზედა ღმრთისასა. |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | ჵ კაცნო, უკუეთუ დიდ არს მეფე, ანუ სხუანი მრავალნი კაცნი და ანუ ძლიერ არს ღჳნო, ვინ არს, რომელსა უძლევიეს, დაუპყრიეს და უფლებს ყოველთა ზედა? |
ზედა | მცხ.იეზ | და ვიხილე და, აჰა, ზედდაექმნეს მათ ძარღუნი, და ჴორცნი აღმოსცენდებოდეს და აღმოვიდოდეს მათ ზედა, და გარემოერთხა მათ ზედა ტყავი ზედა კერძო, და სული არა იყო მათ შორის. |
ზედა | მცხ.ლევ | გინათუ ტყავისასა, გინათუ ყოველსავე საქმარსა ტყავისასა, იყოს შედებაჲ იგი კეთროვანებისაჲ მომწუანედ გინა მოწითლედ ტყავსა მას ზედა, გინა სამოსელსა, გინა საგუასლსა, ანუ თუ ფესუსა, ანუ თუ ყოველსა საქმარსა ტყავისასა, და იყოს შეხებაჲ იგი მიმწუანე, ანუ მოწითლე, შედებაჲ კეთროვნებისაჲ არს და უჩუენოს მდღელსა მას. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ვიწინაწარმეტყუელე, ვითარ-იგი მამცნო მე; და შევიდა მათდამი სული და განცოცხლდეს, და დადგეს ფერჴთა მათთა ზედა შესაკრებელი მრავალი ფრიად. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და თჳთ შენ მეცნიერ ხარ და ბრძენ მსგავსად ანგელოზისა ღმრთისათა და უწყი ყოველივე, რაჲ არს ქუეყანასა ზედა! |
ზედა | მცხ.იეზ | და სთქუა მათდამი: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: აჰა, მე მოვიღო ტომი იოსებისი ჴელისა მიერ ეფრემისისა და ტომნი ისრაჱლისანი, თანმდებარენი მის თანა, და მივსცნე იგინი მის თანა ტომსა ზედა იუდაჲსსა და იყვნენ კუერთხად ერთად ჴელსა შინა იუდასსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და იყო ხვალისგან, ვითარცა მოვიდა სული უკეთური უფლისა მიერ საულის ზედა და იგვემებოდა სახლსა შინა თჳსსა. და დავით ახიობდა სახიობასა მას, ვითარცა მარადის ჩუეულ იყო, და საულს აქუნდა ჴელთა მისთა ჰოროლი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და განრისხნა ოზია და ჴელსა მისსა ეპყრა სასაკუმევლე კუმევად ტაძარსა შინა უფლისასა და ვითარ-იგი განრისხნა მღდელთათჳს, კეთროვნება გამოჩნდა შუბლსა მისსა წინაშე მღდელთა მათ სახლსა შინა უფლისასა ზედა საკურთხეველსა მას საკუმეველთასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, მკლავნი ფარაო მეფისა ეგჳპტისანი შევმუსრენ და, აჰა, არ შეიხჳნეს მიცემად მისსა კურნებაჲ, დადებად მის ზედა სალბუნი, მიცემად და განძლიერებად მისსა პყრობად მახჳლისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განვაძლიერნე მკლავნი მეფისა ბაბილონისანი, ხოლო მკლავნი ფარაოჲსნი დავარდენ, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი, მი-რაჲ-ვსცე მე მახჳლი ჩემი ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა და განჰმარტოს იგი ქუეყანასა ზედა ეგჳპტისასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს ამაღლდა სიდიდე მისი უფროს ყოველთა ხეთა ველისათა და განვრცნეს რტონი მისნი და ამაღლდეს ბაბილონი მისნი წყალსა ზედა მრავალსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იქმნა შუენიერ სიკეთითა მისითა სივრცისათჳს რტოთა მისთაჲსა, რამეთუ იქმნეს ძირნი მისნი წყალსა ზედა მრავალსა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მისვე სისხლსგანი სცხოს რქათა მათ საკურთხეველისა საკმეველისათა წინადაგებულისათა წინაშე ღმრთისა, რომელ არს კარავსა მას შინა საწამებელისასა, და ყოველი იგი სისხლი დასთხიოს ხარისხსა თანა საკურთხეველისა მის ნაყოფთაჲსა, რომელ არს კართა მათ ზედა კარვისა მის საწამებელისათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: დღესა, რომელსა შინა შთაყვანებულ იქმნა ჯოჯოხეთად, ეგლოვდა მას უფსკრული, დაფარა და ზედდაადგინნა მდინარენი მისნი და დააყენა სიმრავლე წყლისაჲ და დააბნელა მის ზედა ლიბანმან, ყოველნი ხენი ველისანი მის ზედა დაიჴსნნეს. |
ზედა | მცხ.იეზ | არცა ჰრიდა შენ ზედა თუალმან ჩემმან ყოფად შენდა ერთიცა ამათ ყოველთაგანი, ვნებად რაჲმე შენ ზედა; და განიგდე პირსა ზედა ველისასა გულარძნილებითა სულისა შენისაჲთა, რომელსა დღესა იშევ. |
ზედა | მცხ.იეზ | გოდებაჲ არს და ჰგოდებდენ მას; და სულნი წარმართთანი ჰგოდებდენ მას ეგჳპტესა ზედა და ყოველსა ზედა ძალსა მისსა ჰგოდებდენ მას, - იტყჳს ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | მუნ ელამ და ყოველი ძალი მისი გარემოჲს საფლავისა მისისა და ყოველი სიმრავლე მისი, ყოველნი წყლულნი, დაცემულნი მახჳლებითა, და შთამავალნი, წინადაუცვეთელნი ქუეყანად სიღრმესა, რომელთა მისცეს შიში მათი ქუეყანასა ზედა ცხოვრებისასა და მოიღეს ტანჯვაჲ მათი შთამავალთა თანა მღჳმედ, საშუალ წყლულთასა |
ზედა | მცხ.იეზ | მუნ მიეცნეს მოსოქ და თობელ და ყოველი ძალი თითოეულისა მათისა, საფლავისა მისისა გარემოჲსთაგანისა, ყოველნი წყლულნი მათნი, ყოველნი წინადაუცვეთელნი, წყლულნი მახჳლისა მიერ, მიმცემელნი შიშსა მათსა ქუეყანასა ზედა ცხორებისასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ესმეს მსმენელსა ჴმაჲ საყჳრისაჲ და არა დაცვა-ყოს და ზედამოვიდეს მახჳლი და ეწიოს მას, სისხლი მისი თავსა ზედა მისსა იყოს. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და გარდამოვიდეს ბამით ქალაქად და დაუგეს საულს სარეცელი ერდოსა ზედა და დაწვა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ესე ბანეა უძლიერეს იყო ოცდაათთა მათ ზედა და ოცდაათთა ნაწილთა რჩეულთა მას მისსა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | მერვედ, თთუესა მას მერვესა უსაქ იეკესთელთა ზარიასი, და განყოფასა მას ზედა ნაწილსა ოცდაოთხი ათასი, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ტომთა ზედა ისრაჱლისათა: რუბენის მთავარი - ელიეზერ, ძე ზექრისი; სჳმეონისი - საფატია, ძე მექასი, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და იოაბ, ძემან სარუსმან, იწყო აღრაცხვად ერისა, ვერა სრულად აღრაცხა. და იყო ამისთჳს რისხვა ისრაჱლსა ზედა და არა დაიწერა რიცხჳ წიგნსა მას სიტყუათასა დღეთა დავითის მეფისათა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ხოლო ქუეყანისა საქმისა მოქმედთა ზედა ეზრაი, ძე ქელაბისი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ზეთისხილოვანსა ზედა, და ლეღოვანთა ზედა ველისა - ბალანას; ძე გედურისი; ხოლო საუნჯეთა ზედა ზეთისათა - იოას; |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ზროხათა ზედა, რომელნი იყუნეს ღელეთა, - სოფატ, ძე ადაისი; |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და აქლემებსა ზედა - იუბია ისმაელატელი; ხოლო ვირებსა ზედა აიდია მარათონელი |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ცხოვარსა ზედა - იაზისა აგარეელი. ესე ყოველნი ზედამდგომელნი ნაყოფთა დავითის მეფისანი; |
ზედა | მცხ.იერ | ყოველი თავი ყოველსა შინა ადგილსა აღიპარსოს, და ყოველი წუერი დაიყჳნოს, და ყოველნი ჴელნი იტყებდენ და ყოველსა ზედა წელსა ძაძაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და გამოვიყვანნე იგინი წარმართთაგან და შევკრიბნე იგინი სოფლებთაგან და შევიყვანნე იგინი ქუეყანად მათდა, დავმწყსნნე იგინი მთათა ზედა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ჴევნებთა შინა და ყოველსა შინა მკჳდრობასა ქუეყანისასა კეთილსა ზედა საძოვარსა ვაძოვნე იგინი, მთასა ზედა მაღალსა ისრაჱლისასა იყოს შუენიერებაჲ მათი, და იყვნენ ბაკნი მათნი მუნ, და დაიძინონ, და განისუენონ შუებასა შინა კეთილსა და საძოვარსა შინა პოხიერსა ძოვდენ მთათა ზედა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოიყვანნა მამათმთავარნი იგი და ძლიერნი და მთავარნი ერისანი და ყოველი ერი ქუეყანისა და აღიყვანეს მეფე ტაძრად უფლისა, და შევიდა ბჭისა მისგან შინაგანისა ტაძრად მეფისა და დასვეს მეფე საყდარსა ზედა სამეუფოსა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და იხილა და, აჰა, დგა მეფე ზედა სვეტსა მას მსგავსად სახისა მის და მთავარნი იგი და შემასხმელნი და მსტჳნვარნი, და ყოველსა მას ერსა ქუეყანისასა უხაროდა და სტვინვიდეს სტჳრთა, დაიპო სამოსელი თჳსი გოთოლია, ღაღად-ყო და თქუა: განდგა, განდგა. |
ზედა | მცხ.იოელ | და დაიპენით გულნი თქუენნი და ნუ სამოსელნი თქუენნი და მოიქეცით უფლისა მომართ ღმრთისა თქუენისა, რამეთუ მოწყალე და მწყალობელ არს, სულგრძელ და მრავალწყალობა, და შემნანებელ ბოროტებათა ზედა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღუდგინო მათ ნერგი მშჳდობისა სახლად, და არა მერმე იყვნენ მცირეებ რიცხჳთა ქუეყანასა ზედა, და არა მერმე იყვნენ წარწყმედილ სიყმილითა ქუეყანასა ზედა, და არა მოიღონ მერმე ყუედრებაჲ წარმართთაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, მიიქციე პირი შენი მთისა მიმართ სიირისა და წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა და არქუ მას: |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და მიუგო ყოველმან კრებულმან და ჰრქვა: დიდ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელი სთქუ შენ ჩუენ ზედა. , |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და აღდგა ეზრა და ჰრქვა მათ: თქუენ ხართ, რომელთა სცოდეთ და ისხენით ცოლნი ასულთაგან უცხოთესლთასა და შესძინეთ უსჯულოებაჲ და ცოდვა ზედა ისრაელსა. , |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და ფუცეს და აღდგა ეზრა პირისაგან სახლისა უფლისა, და მოვიდა სახლსა საფასისა იოანეს, ძისა ელისუბისასა, პური არა ჭამა და წყალი არა სვა, და გოდებდა ზედა უსჯულოებათა მათ დიდ-დიდთა ცოდვათა სიმრავლისა. , |
ზედა | მცხ.სჯლ | ვერ თუ რაჲმე შესაძლებელ იყოს თქუენ შორის სიტყუაჲ საშჯელისაჲ, განგებასა განსაგებელისასა, ანუ განკითხვასა რასმე სასჯელისასა, ანუ იჭუისა მიმართ რაჲსმე გონებისასა, ანუ ცილობისათჳს რაჲმე სიტყვისა სასჯელისაჲსა ქალაქთა შინა შენთა, აღსდგე და აღხვიდე შენ ადგილსა მას, რომელცა-იგი გამოირჩია უფალმან ღმერთმან თქუენმან წოდებად სახელი მისი მას ზედა, |
ზედა | მცხ.იეზ | და განგწმიდნე თქუენ ყოველთაგან ცოდვათა თქუენთა, და მოუწოდო იფქლსა, და განვამრავლო იგი და არა მივსცე თქუენ ზედა სიყმილი. |
ზედა | მცხ.კოლ | რამეთუ მის მიერ დაებადა ყოველივე ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ხილულნი და არა-ხილულნი, ანუ თუ საყდარნი, ანუ თუ უფლებანი, გინა თუ მთავრობანი, გინა თუ ჴელმწიფებანი, - ყოველივე მის მიერ და მისა მიმართ დაებადა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ლევიტელნი, ძმანი მათნი, საუნჯეთა ზედა წმიდასა განწმედილთასა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ესე სალომოთ და ძმანი მისნი ყოველთა ზედა საუნჯეთა წმიდათასა მათ ტომთასა, რომელნი განწმიდნა დავით მთავართა მათ ტომთა, და ათასისთავთა, და ასისთავთა და ერისთავთა ერისათა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ისაარისი: ქონენი და ძენი მისნი საქმესა ზედა გარეშესა და ისრაჱლსა ზედა მწიგნობრებად და მსაჯულად, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ქებრონისი: ასდიას და ძმანი მისნი, ძენი ძლიერებისნი, ათას შჳდას აღხილვასა ზედა ისრაჱლისასა წიაღ კერძო იორდანესა მზისა დასავლით ყოველსა მას მსახურებასა უფლისასა და საქმესა მეფისასა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ძმანი მისნი, ძენი ძლიერებისნი, ორ ათას და შჳდას მთავარნი ტომებისანი. და დაადგინნა იგინი დავით მეფემან რუბენსა ზედა და გადსა და კერძოსა ნათესავსა მანასესასა ყოველსა ზედა სიტყუასა ღმრთისასა და სიტყუასა მეფისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და დაადგინნა მეფემან დავით მთავართა ძლიერებისათა საქმესა ზედა ძეთა თანა ასაფისთა ემან და იდითუმ, შემასხმელნი ქნარითა და ებნითა და წინწილითა. და იყო რიცხჳ მათი თავად-თავადისა მათისა, მოქმედთა საქმისა მათისთა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ამათგანნი იყუნეს საქმესა ზედა მდგომელნი საქმესა მას სახლისა უფლისასა ოცდაოთხი ათასი, და მწიგნობარნი და მსაჯულნი ექუს ათასნი, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ყოველთა ზედა შესაწირავთა ყოვლად დასაწველთა უფლისათა, შაბათთა შინა, და ახალთათჳს თავთა და დღესასწაულთა რიცხჳსაებრ და სამართლისაებრ მათ ზედა მარადის უფლისა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | არამედ მოგეცინ შენ უფალმან სიბრძნე და გულისხმის-ყოფა, და განძლიერდი ისრაჱლსა ზედა დამარხვად და ყოფად სჯულსა უფლისა ღმრთისა შენისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და აღდგა შემასმენელი ეშმაკი ისრაჱლსა ზედა და აღძრა დავით აღრაცხად ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | წარვედ და არქუ დავითს: ესრე იტყჳს უფალი: სამი ესე მოვჴადო შენ ზედა. და გამოირჩიე თავისა შენისა ერთი მათგანი და გიყო შენ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | გინა სამ წელ სიყმილი, ანუ სამ თვე სივლტოლა შენი წინაშე მტერთა შენთა, მახჳლი მტერთა მოსრვად შენდა, ანუ სამ დღე მახჳლი უფლისაჲ და სიკუდილი ქუეყანასა ზედა, და ანგელოზი უფლისაჲ მოსრვად ყოველსა შორის სამკჳდრებელსა ისრაჱლისასა. და აწ იხილე და ცან, რაჲ სიტყუაჲ მიუგო მომავლინებელსა ჩემსა |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და მოსცა უფალმან სიკუდილი ისრაჱლსა ზედა და დაეცნეს ისრაჱლისგანნი სამეოცდაათი ათასნი კაცნი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და აღიხილნა დავით თუალნი თჳსნი და იხილა ანგელოზი უფლისაჲ მდგომარე შორის ცასა და შორის ქუეყანასა, და მახჳლი მისი ჴდილი ჴელსა მისსა, განმრთხმელი ისრაჱლსა ზედა. და დავარდა ქუეყანასა ზედა დავით და მოხუცებულნი ისრაჱლისანი შემოსილნი ძაძითა პირსა ზედა მათსა |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ჰრქუა დავით ღმერთსა: მე ვთქუ აღრაცხვა ერისა და მე ვარ, რომელმან ვცოდე და ბოროტის-ყოფით ბოროტი ვქმენ მწყემსმან. და ამათ ცხოვართა რაჲ ყვეს? უფალო ღმერთო, იყავნ ჴელი შენი ჩემ ზედა, და სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა და ნუ ერსა შენსა ზედა წარწყმედად, უფალო |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და უცხოთესლნი ებრძოდეს ისრაელსა, და ივლტოდეს პირისაგან უცხოთესლთასა, და დაეცნეს წყლულნი მთასა მას ზედა გელბუესა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | დამძიმდა ბრძოლა იგი საულის ზედა, და პოვეს იგი მეისართა კაცთა და მშჳლდოსანთა და წყლეს; და შეელმა ისართა მათგან. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და საჰალომ, ძე ქორებისი, ძისა აბისაფისი, ძისა კორესი, და ძმანი მისნი სახლსა მამისა მისისასა, და ძენი კორესნი ზედა საქმესა მას მსახურებისასა, რომელნი სცვიდეს საცავსა მას კარვისასა, და მამანი მათნი ბანაკსა ზედა უფლისასა სცვიდეს შესავალსა ბჭეთასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ფინეზ იყო მთავარ მათ ზედა, ძე ელეაზარისი, პირველად და ესენი იყუნეს მის თანა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ზაქარია, ძე მოსოლამისი, მეკარე ბჭეთა ზედა კარვისა საწამებელისათა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ყოველნი რჩეულნი ბჭეებისანი, ბჭეთა ზედა კაცნი ორას და თორმეტ: ესენი იყუნეს ეზოთა მათ ზედა ნაწილად ხუედრებულთა მათთა: ესენი დაადგინნეს დავით და სამუელ მხილველმან სარწმუნოებისათა მათთა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ესენი და ძენი ამათნი ბჭეთა ზედა სახლისა უფლისათა, და სახლსა მას კარავისა უფლისასა ცვად. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | რამეთუ სარწმუნოებით იყუნეს ძლიერნი იგი ბჭეთანი. და ლევიტელნი იგი იყუნეს ტაძრებსა ზედა და საუნჯეთა ზედა სახლისა უფლისა ღმრთისათა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და გარემო დაიბანაკიან, რამეთუ მათ ზედა რწმუნებულ იყო ცვა იგი. და ესენივე იყუნეს კლიტეებსა ზედა განთიად და განთიად გაღებად კარებსა მას ტაძრისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და მათგანნივე დგეს ჭურჭელსა ზედა სამსახურებელსა, რამეთუ რიცხჳთ მოიღებდიან და რიცხჳთ მიიღებდიან. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და მათგანნივე დგეს ჭურჭელსა ზედა სიწმიდისასა, სამინდოსა, და ღჳნოსა, და ზეთსა, და გუნდრუკოვანსა და სულნელთა საცხებელთა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ბანეა კათეანი ძმათაგან მათთა იყო პურთა ზედა შესაწირავთა, რათა მზა-ყოს შაბათი შაბათად. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და განძლიერდეს მათ ზედა, და მოეცნეს ჴელთა მათთა აგარელნი იგი და ყოველი საყოფლები მათი, რამეთუ ღმრთისა მიმართ ღაღად-ყვეს ბრძოლასა შინა და ისმინა მათი ღმერთმან, რამეთუ ესვიდეს მას. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ჰრქუა დავით ურნიას: მომეც მე ადგილი ესე კალოსა სყიდვით ვეცხლითა, რასა ღირდეს, და ვაშენო მას ზედა საკურთხეველი უფლისაჲ რათა დასცხრეს ტანჯვა ესე ერისა ამისგან. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და კარავი იგი უფლისაჲ, რომელი ქმნა მოსე უდაბნოსა ზედა, და საკურთხეველი ყოვლად დასაწველთა მას ჟამსა შინა ბამასა შინა რომელი არს გაბაონს. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და გულისხმა-ყო დავით, რამეთუ განუმზადა მას უფალმან ისრაჱლსა ზედა. და აღორძინდა სიმაღლედ მეფობაჲ მისი ერისა მისთჳს ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ესმა უცხოთესლთა, რამეთუ ცხებულ არს დავით მეფედ ყოველსა ისრაჱლსა ზედა. და აღმოვიდეს ყოველნი უცხოთესლნი მოძიებად დავითისა და განვიდა მიგებებად მათა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და უთხრეს დავითს. და შეიკრიბა ყოველი ისრაჱლი წიაღ იორდანესა და მოვიდა მათ ზედა და ეწყო მათ. და განეწყო დავით წინაშე ასურთა მათ და ჰბრძოდა მათ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და მეფობდა დავით ყოველსა ზედა ისრაჱლსა და იქმოდა მსჯავრსა და სიმართლესა ყოვლისა მიმართ ერისა მისისა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და იოაბ, ძე სარუასი, იყო ერსა ზედა და იოსაფატ, ძე აქილუდისი, მოსახსენებელთმწერალ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ბანეა, ძე იუდაესი, ქერეთსა ზედა და ფელეთსა. და ძენი დავითისნი პირველნი მსახურნი მეფისა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და მატტათია ლევიტელთაგანი, ესე იყო პირმშო სელომისი, კორეანი, სარწმუნოებით საქმესა ზედა მსხუერპლთა ტაბაკისასა დიდისა მღდლისათა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ესე არს უფალი ღმერთი ჩუენი და ყოველსა ქუეყანასა ზედა არიან სამართალნი მისნი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | შეწირვად მრგულიად დასაწველთა უფლისათა საკურთხეველსა ზედა ყოვლად დასაწველთასა მარადის განთიად და მწუხრი ყოვლისა მისებრ წერილისა სჯულსა უფლისასა, რაოდენი ამცნო უფალმან ძეთა ისრაჱლისათა ჴელითა მოსესითა, მსახურისა უფლისათა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და დადგეს კიდობანი იგი ღმრთისაჲ ურემსა ზედა ახალსა, სახლისაგან ამინადაბისა. და ოზიას და ძმათა მისთა მოჰყვანდა ურემი იგი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და გულისწყრომით განრისხნა უფალი ოზიას ზედა და მოკლა იგი მუნ განყოფისა მისთჳს ჴელისა მისისა კიდობანსა ზედა. და მოკუდა იგი მუნ წინაშე ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და შეწუხნა დავით, რამეთუ განკუეთა უფალმან, განკუეთა იგი ოზიას ზედა და ჰრქჳან ადგილსა მას ,,განკუეთა ოზიასი`` ვიდრე აქა დღედმდე. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ვინათ დღითგან განვაწესენ მსაჯულნი ერსა ჩემსა ზედა ისრაჱლსა, და დავამდაბლენ ყოველნი მტერნი შენნი და აღგაორძინე შენ და აღგაშენე შენ მე უფალმან. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და აღვჴედ ზედა ზღუდესა მას ნაღვარევით კერძოსა ღამე, და ვიყავ იწროებითა მით შეურვებულ ზღუდესა მას ზედა და ვიყავ ბჭესა მის თანა ჴევისასა და მოვიქეც. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და სარწმუნო-ვყო იგი სახლსა ჩემსა და მეფობასა მისსა ზედა ვიდრე საუკუნოდ. და საყდარი მისი იყოს აღმართულ ვიდრე საუკუნოდ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და არავინ არს, ვითარ ერი შენი ისრაჱლი, სხუაჲ ნათესავი ქუეყანასა ზედა, ვითარ-იგი უძღოდე მას ღმერთი ჴსნად თავისა თჳსისა ერად და დადებად თავისა თჳსისა სახელი დიდი და გამოჩინებული განსხმად პირისაგან ერისა შენისა, რომელ იჴსნენ და გამოიყვანნე ეგჳპტით ნათესავნი |
ზედა | მცხ.იეზ | და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ეზეკიელის მიმართ, და ძისა ვუზისსა, მღდელისა, ქუეყანასა შინა ქალდეველთასა, მდინარესა ზედა ქობარისასა, და იქმნა მუნ ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ფრთენი მათნი განპყრობილ ზენაჲთ ოთხთასა, თითოეულად ორნი შეუღლვილებ ურთიერთას მიმართ და ორთა ზედდაჰბურვიდეს ზედა კერძო სხეულსა მათსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | მსგავსებაჲ ზეშთა თავისა მათ ცხოველთასა, ვითარცა სამყაროჲ, ვითარცა ხილვაჲ ბრძოლისა საშინელისა, განმარტებულისაჲ ზეშთა თავისა მათისა ზედა კერძო. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ესე არს რიცხჳ ძალთა მათ დავითისთა: ისბაამ, ძე აქიმანისი, უმთავრესი მათ სამთა. ამან იჴადა მახჳლი თჳსი ერთგზის სამასთა ზედა წყლვად ერთსა შინა ჟამსა და მოსწყჳდნა იგინი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და განაპეს სამთა მათ ბანაკი იგი უცხოთესლთა და ივსეს წყალი ჯურღმულისა მისგან, რომელი იყო ბეთლემს ბჭეთა ზედა, წარიღეს და მოვიდეს დავითისა, და არა ინება დავით სუმად იგი, არამედ შეწირა იგი უფალსა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და აბესა, ძმა იოაბისი, ესე იყო მთავარ სამთა მათ. ამან იჴადა მახჳლი თჳსი ზედა ექუსასთა მათ წყლვად, და მოსწყჳდნა იგინი ერთსა ჟამსა შინა. და ესე იყო სახელოვან სამთა მათ შორის |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და სამთა მათგან უფროს, ორთა მათ დიდებულ, და იყო მათ ზედა მთავარ, და სამთამდე არა მოვიდა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და დავარდა იოაბ პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანი-სცა მას და აკურთხა მეფე იგი და თქუა იოაბ: აწ უწყი, რამეთუ ვპოვე მადლი წინაშე მეფისა, რამეთუ ყო მეფემან სიტყუაჲ მონისა თჳსისა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და გადისაგანნი შეუდგეს დავითს უდაბნოს, ძლიერნი ძალითა კაცნი, წყობასა ბრძოლისასა, რომელნი აღიღებდეს ფარსა და ლახვარსა; ვითარცა პირი ლომისა - პირები მათი და მალენი ფერჴთა მათთა ზედა, ვითარცა ქურციკნი სიმალითა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და დავით განვიდა მიგებებად მათა, და არქუა მათ: უკუეთუ მშჳდობით მოსულ ხართ ჩემდა, იყავნ გული ჩემი მარტოდ თქუენ ზედა; უკუეთუ მიცემად მოხუედით მტერთა ჩუენთა არა ჭეშმარიტითა ჴელითა, იხილოს ღმერთმან მამათა თქუენთამან და გამხილენ თქუენ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ყოველნი ესე კაცნი მბრძოლნი, რომელნი ეწყვებოდეს წყობასა სულითა მშჳდობისათა და მოვიდეს ქებრონად მეფობად დავითისა ყოველსა ისრაჱლსა ზედა. და ნეშტი იგი ისრაჱლისა გულითა ერთითა იყუნეს მეფობად დავითისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე თავისა შენისა ალიზი, და დასდვა იგი წინაშე პირსა შენსა, და გამოსწერო მას ზედა ქალაქი იერუსალიმი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მისცე მას ზედა გარემოცვაჲ და აღაშენნე მას ზედა წინასაბრძოლებნი, და გარემოადგა მას ზედა პატნეზი, და მისცე მის ზედა ბანაკები და განაწყო მის ზედა მოისრები გარემოჲს; |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე თავისა შენისა იფქლნი და ქრთილნი და ცერცჳ და ოსპნი და ფეტჳ და ასლი, და შთაასხნე იგინი ჭურჭელსა კეცისასა, და შეჰქმნნე იგინი თავისა შენისა პურად რიცხჳსაებრ დღეთასა, რომელთა შენ სწვე გუერდსა შენსა ზედა; ოთხმეოცდაათთა და სამასთა დღეთა შჭამდე შენ მათ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და მანასესგანნი მოადგეს დავითს, მოსლვასა მას უცხოთესლთასა საულის ზედა ბრძოლად და არა შეეწივნეს მათ, რამეთუ ზრახვა ესრეთ იყო ერისთავთა მათგან უცხოთესლთასა, რამეთუ თქუეს: თავებითა მათ კაცთათა მივიქცეთ უფლისა ჩუენისა საულისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და სთქუა: მთათა ისრაჱლისათა ისმინეთ სიტყუა ადონაი უფლისაჲ! ამათ ეტყჳს ადონაი უფალი მთათა და ბორცუთა და მთხრებლთა და ღელეთა: აჰა, მე მოვჰჴადო თქუენ ზედა მახჳლი და მოისრას მაღალნი თქუენნი; |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, თქუ, ვითარმედ ამათ იტყჳს უფალი ადონაი: ქუეყანასა ისრაჱლისასა აღსასრული მოიწიოს, ოთხთა ზედა ფრთეთა ქუეყანისათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | აწ ახლოჲთ განვჰფენ რისხვასა ჩემსა შენ ზედა და აღვასრულო გულისწყრომაჲ ჩემი შენ შორის, და გსაჯო შენ გზათა შინა შენთა, და მიგცნე შენ ზედა ყოველნი საძაგელებანი შენნი. |
ზედა | მცხ.იეზ | დაჰნესტუეთ ნესტუთა მიერ და გამოირჩევდით თანად ყოვლითა და არა არს განმავალი ბრძოლად, რამეთუ რისხვაჲ ჩემი ყოველსა ზედა სიმრავლესა მისსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და გარემოირტყნენ ძაძანი და დაფარნეს იგინი საკჳრველებამან და დასულებამან; და ყოველსა პირსა ზედა სირცხჳლი მათ ზედა და ყოველსა თავსა ზედა სიმტიერე. |
ზედა | მცხ.იეზ | და გარემივიქციო პირი ჩემი მათგან და შეაბილწონ ზედხედვაჲ ჩემი; და შევიდოდიან მათ ზედა უმცველოდ და შეაგინებდენ მათ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იყო წელსა მეექუსესა, მეხუთესა თთუესა, ხუთსა თთჳსასა, მე ვჯედ სახლსა შინა ჩემსა, და მოხუცებულნი იუდაჲსნი სხდეს წინაშე ჩემსა. და იქმნა ჩემ ზედა ჴელი ადონაი უფლისაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შევედ და ვიხილე და, აჰა, ყოველი მსგავსებაჲ ქუეწარმძრომელთა და საცხოვართაჲ და ამაონი საძაგელებანი და ყოველი კერპები გამოწერილები სახლისა ისრაჱლისაჲ კედელსა ზედა გარემო. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იყო ჭრასა შინა მათსა, დავემთხჳე მე და დავვარდი მე პირსა ზედა ჩემსა და ღაღად-ვყავ და ვთქუ: ვაჲ მე, ადონაჲ უფალო, აღჰჴოც შენ ნეშტთა ისრაჱლისათა მიფენასა შინა გულის წყრომისა შენისასა იერუსალჱმსა ზედა. |
ზედა | მცხ.რომ | რამეთუ ამისთჳსცა ქრისტე მოკუდა და აღდგა და ცხონდა, რაჲთა მკუდართაცა და ცხოველთაცა ზედა უფლებდეს. |
ზედა | მცხ.რომ | და რამეთუ ქრისტჱცა არა თავსა თჳსსა სათნო-ეყო, არამედ ვითარცა წერილ არს: ყუედრებანი მაყუედრებელთა შენთანი დამეცნეს ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.რომ | ხოლო ესრეთ პატივ-ცემულ ვარ სახარებად, არა თუ სადა სახელ-დებულ არს ქრისტე, რაჲთა არა სხუასა საფუძველსა ზედა ვაშენებდე, |
ზედა | მცხ.სოფ | მესმნეს ყუედრებანიცა მოაბისნი და ჴუედნანი ძეთა ამმონისთანი, რომელთა მიერ ჰყუედრიდეს ერსა ჩემსა და განდიდნებოდეს საზღუართა ზედა ჩემთა. |
ზედა | მცხ.სოფ | ესე მათ გინებისა წილ მისისა მით, რამეთუ აყუედრეს და განდიდნეს უფლისა ზედა, ყოვლისა მპყრობელისა. |
ზედა | მცხ.სოფ | მას დღესა შინა არსირცხჳლეულ იქმნე ყოველთაგან სიმარჯუეთა შენთა, რომლითა იუთნოე ჩემდამო, რამეთუ მაშინ მოგძარცუნე შენგან სიხენეშენი გინებისა შენისანი და არღა მერმე შესძინო დიდმოქადულობად მთასა ზედა წმიდასა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.ისო | და ესე მეფენი ამორეველნი, რომელნი მოსრნა ისო და ძეთა ისრაჱლისათა წიაღ იორდანესა ზღუასა თანა ბაალგადს, ველსა ზედა ლიბანისასა ვიდრე მთადმდე ალუგისად აღმავალთასა სეირად და მისცა იგი ისო ნათესავთა ისრაჱლისათა სამკჳდრებელად ნაწილად მათა. |
ზედა | მცხ.ანგ | და აწ დაისხენით გულთა შინა თქუენთა ამით დღითგან და წამართ პირველ დადებისა ქვისა, ქვასა ზედა შორის ტაძარსა უფლისასა. |
ზედა | მცხ.ანგ | გგუემენ თქუენ ზედა ქარისა განმხრწნელობისა მიერ, სეტყჳსა მიერ ყოველნი საქმენი ჴელთა თქუენთანი და არ მოიქეცით ჩემდა, - იტყჳს უფალი, |
ზედა | მცხ.მალ | მოიხუენით მსხუერპლისა საცავისა მომართ ჩემისა პურნი შეგინებულნი და სთქუთ: რაჲსა მიერ შევაგინენით იგინი? თქუმისა მიერ თქუენგან: ტაბლაჲ უფლისაჲ შეურაცხ-ქმნილი არს და ზედა დასხმულნი ჭამადნი შეურაცხნი არიან. |
ზედა | მცხ.მალ | უკეთუ არა ისმინოთ და უკეთუ არა დაიდვათ გულსა შინა თქუენსა მიცემად დიდება სახელსა ჩემსა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და გამოვავლინო თქუენ ზედა წყევაჲ და დავწყეო კურთხევა თქუენი და დავწყეო იგი და განვიქარვო კურთხევა თქუენი და არა იყოს თქუენ შორის, რამეთუ თქუენ არ დაიდევით გულსა შინა თქუენსა. |
ზედანი | მცხ.მალ | უკეთუ ეცრუოს კაცი ღმერთსა? მით, რამეთუ თქუენ მეცრუენით მე, და სთქუთ: რაჲთა გეცრუეთ შენ? რამეთუ ათეულის ზედანი და დასაბამნი თქუენ თანა არიან. |
ზედა | მცხ.პეტრ2 | რომლისათჳსცა არა უდებ ვიქმნე მარადის მოჴსენებად თქუენდა ამისთჳს, დაღაცათუ იცით და მტკიცე ხართ მოწევნულსა ამას ზედა ჭეშმარიტებასა. |
ზედა | მცხ.პეტრ2 | სადა-ღა ანგელოზნი, რომელნი ძლიერებითა და ძალითა უფროჲს არიან, არა მოაწევენ მათ ზედა საშჯელსა გმობისასა უფლისა მიერ. |
ზედა | მცხ.პეტრ1 | სილოანეს მიერ, ძმისა თქუენისა, სარწმუნოჲსა, ვითარ ვჰგონებ, მცირედ მივწერე, გლოცევდ და გიწამებდ, ვითარმედ ესე არს ჭეშმარიტი მადლი ღმრთისაჲ, რომელსაცა ზედა სდგათ. |
ზედა | მცხ.გალათ | ძმანო, კაცობრივ ვიტყჳ, ვითარმედ: კაცისა დამტკიცებული წიგნი არავინ შეურაცხ-ყვის გინა სხუაჲ ბრძანებაჲ ბრძანის მის ზედა. |
ზედა | მცხ.ეფეს | განგებულად აღვსებისა მის ჟამთაჲსა, თავ-ყოფად ყოველივე ქრისტეს მიმართ, რაჲ-იგი არს ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა; |
ზედა | მცხ.ეფეს | რომლისაგან ყოველნი ნათესავნი ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა სახელ-დებულ არიან, |
ზედა | მცხ.ეფეს | რაჲთა კეთილი გეყოს შენ, და იყო დღეგრძელ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფილიპ | მოსალოდებელითა მით და სასოებითა ჩემითა, რამეთუ არარაჲ მრცხუენის მე, არამედ ყოვლითა კადნიერებითა, ვითარცა მარადის და აწცა იდიდოს ქრისტე ჴორცთა ზედა ჩემთა, გინა თუ ცხორებით გინა თუ სიკუდილით. |
ზედა | მცხ.ზაქ | იხარებდ ფრიად, ასულო სიონისაო, ქადაგებდ, ასული იერუსალჱმისაჲ. აჰა, მეუფე შენი მოვალს შენდა მართალი და მაცხოვარი, თავადი მშჳდი, და მჯდომარე კარაულსა ზედა, და კიცუსა ახალსა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და იყოს უფალი მათ ზედა. და გამოვიდეს, ვითარცა ელვა, ისარი, და უფალმან ღმერთმან, ყოვლისა მპყრობელმან, ნესტჳსა მიერ დანესტოს და ვიდოდის ძრვისა მიერ ქადებაჲ მისი. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და აცხოვნეს იგინი უფალმან ღმერთმან დღესა შინა, ვითარცა ცხოვარნი, ერი მისი მით, რამეთუ ქვანი წმიდანი გორვენ ქვეყანასა ზედა მისსა, |
ზედა | მცხ.ზაქ | აჰა, მე დავსდებ იერუსალჱმსა, ვითარცა კარსესა მერყევსა გარემოჲს ყოვლისა ერისა და იუდას შორის და იყოს გარემოცვაჲ იერულალჱმსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და იყოს მას დღესა შინა, დავდვა იერუსალიმი ქვად დათრგუნვილად ყოველთა წარმართთა მიერ. ყოველი დამთრგუნველი მისი სიმღერით იმღეროდის და შეკრბენ მის ზედა ყოველნი ნათესავნი ქუეყანისანი. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და აცხოვნნეს უფალმან კარვებნი იუდაჲსნი, ვითარცა დასაბამსა, რაჲთა არ განდიდნებოდის სახლი დავითისი და სილაღე მკჳდრთა იერუსალიმისათა იუდას ზედა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | მას დღესა შინა განდიდნეს იერუსალჱმსა შორის ტყებაჲ, ვითარცა ტყებაჲ ბროწეულთა ველსა ზედა მოკუეთილისაჲ. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მოვიდეს და დაიბანაკეს მათ ზედა, და განრყუნიან ჯეჯილი ქუეყანისა ვიდრე მოსლვადმდე გაზად. და არა დაუტევიან ძალი ცხორებისაჲ ისრაჱლისა შორის, რამეთუ იგინი და სამწყსოჲ და ზროხაჲ და ცხოვარი მათი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუეს კაცთა მის ქალაქისათა იოასს: გამოიყვანე ძე შენი და მოკუედინ რამეთუ დაარღჳა საკურთხეველი ბაალისი და მოჰკაფა სერტყები იგი მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველსა რომელსა ზედა დაწვეს განსლვასა მას მისსა, არაწმიდა იყოს. |
ზედა | მცხ.ზაქ | მომცველი ყოველსა ქუეყანასა და უდაბნოსა ღაველითგან ვიდრე რემონამდე, სამხრით კერძო იერუსალიმისა, ხოლო რამაჲ ადგილსა ზედა ეგოს ბჭითგან ბენიამენისით ვიდრე ბჭედმდე პირველად, ვიდრე ბჭისამდე მებოძირთაჲსა და ვიდრე გოდლამდე ანამეილისსა, ვიდრე საწნეხლის წედთამდე მეფისათა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუეს ხეთა მათ ვენაჴსა: მოვედ, მეფობდ შენ ჩუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუეს ყოველთა მათ ხეთა ძეძუსა: მოვედ და მეფობდ შენ ჩუენ ზედა! |
ზედა | მცხ.ეკლ | და ვიხილე მე ყოველსა ზედა ნაქმარსა ჩემსა, რომელნი ქმნნეს ჴელთა ჩემთა და რუდუნებულსა მას ჩემსა, რავდენი ვრუდუნე, ყოფა. და, აჰა, ესერა, ყოველივე ამაო და ჴდომა სულისა და არა უმეტეს მზესა ქუეშე |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და აღმოვიდეს ძენი ამონისნი და დაიბანაკეს გალაადით კერძო. და გამოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი და დაიბანაკეს სამსტროსა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ეკლ | ნუ ისწრაფი პირითა შენითა და გული შენი ნუ ისწრაფინ გამოღებად სიტყჳსა წინაშე ღმრთისა, რამეთუ ღმერთი ცათა შინა არს და შენ ქუეყანასა ზედა. ამისთჳს იყუნედ სიტყუანი შენნი მცირე |
ზედა | მცხ.მსაჯ | ხოლო მამასა და დედასა მისსა ვერ გულისჴმა-ეყო, რამეთუ უფლისა მიერ არს. რამეთუ შურისგებასა ეძიებდა უფალი უცხოთესლთაგან, ხოლო მათ ჟამთა შინა უფლებდეს ისრაჱლთა ზედა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და თქუეს ძეთა ბენიამენისთა: დაეცნეს წინაშე ჩუენსა, ვითარცა-იგი პირველ! და ძეთა ისრაჱლისათა თქუეს: ვივლტოდეთ და გამოვაშორნეთ იგინი ქალაქისაგან გზათა ზედა! და ყვეს ეგრე. |
ზედა | მცხ.სიბრ | რამეთუ დაჰბადა საყოფლად ყოველი და ცხოვრება შესაქმე სოფლისა. და არა არს მას შინა წამალი მომსრველი, არცა ჯოჯოხეთისა სუფევა ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | მცხ.სიბრ | შჯიდენ თესლებსა და დაიპყრიან ერნი. და სუფევდეს უფალი მათ ზედა საუკუნოდ. |
ზედა | მცხ.სიბრ | და ვითარცა ნავი ღელვასა ზღჳსასა წარვიდის და კუალი არღარა იპოის, არცა ადგილი სლვისა მისისა ღელვათა ზედა, |
ზედა | მცხ.სიბრ | და ვიდოდიან მიმართებულად საისრენი ელვათანი და ღრუბელთაგან, ვითარცა კეთილთა სიმგურგულითა მშჳლდისათა სარბიელსა ზედა მოსრვიდეს |
ზედა | მცხ.ლევ | და დასდვან ჴელი მისი თავსა მისსა ზედა და დაკლან იგი გუერდით საკურთხეველსა მას, ბღუარით კერძო წინაშე უფლისა და მოაპკურონ მღდელთა, ძეთა აჰრონისთა, სისხლი მისი გარემო საკურთხეველსა მას. |
ზედა | მცხ.ლევ | და განყონ იგი ასოდ-ასოდ, თავი და ცმელი დააგონ მღდელთა მათ შეშასა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დაასხნენ ჴელნი მისნი თავსა მას ზედა მის შესაწირავისასა, და დაკლას იგი კართა თანა კარვისა მის საწამებელისასა, და დასთხიონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მისი საკურთხეველსა მას მრგულიად დასაწველთასა გარემოჲს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ყოველი ცმელი მისი შეწიროს საკურთხეველსა ზედა, ვითარცა ცმელი იგი საკლველისაჲ მის ცხორებისაჲ და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან ცოდვისაგან მისისა, და მიეტეოს მას. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დასდვას ჴელი მისი თავსა ზედა მის ვაცისასა, და დაკლან იგი ადგილსა მას წინაშე ღმრთისა, სადაცა დაკლნიან ყოვლად დასაწუველნი იგი, რამეთუ ცოდვისაჲ არს. |
ზედა | მცხ.იობ | რამეთუ სიკუდილი კაცისა განსუენებაჲ არს, და შეაყენა ღმერთმან მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | ვერცა მშჳდობით ვიყავ, ვერცა მყუდროებით და ვერცა განვისუენებდ. და მოიწია ჩემ ზედა რისხვა. |
ზედა | მცხ.იობ | რომელთა-იგი ჩემდა ეშინოდა, აწ ზედა დამესხმიან, |
ზედა | მცხ.იობ | ვთქუ, ვითარმედ: ნუგეშინის-მცეს მე ცხედარმან ჩემმან. და აღვიხუნე თავით ჩემით თჳსაგან სიტყუანი სასუენებელსა ჩემსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | რამეთუ საწუთონი ვართ და არა ვიცით, რამეთუ აჩრდილ არს ცხორებაჲ ჩუენი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | რომელმან გარდაართხნა ცანი მხოლომან და ვალს იგი ზღუასა ზედა, ვითარცა ჴმელსა. |
ზედა | მცხ.იობ | რომელმან უბრძანოს მზესა და არა აღმოჰჴდეს და ვარსკულავთა ზედა დაჰბეჭდოს. |
ზედა | მცხ.იობ | ნუ წყუდიადითა შემმუსროს მე? რამეთუ მრავალი შემუსრვაჲ ყო ჩემ ზედა ცუდად. |
ზედა | მცხ.ლევ | ტაპაკსა ზედა ზეთითა შესვარული შექმნეს იგი, შეწიროს იგი გულარძნილი მსხუერპლი განატეხთაჲ შესაწირავი სულად სულნელად ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.ქებ | სძალი ეტყჳს სიძესა: აჰა, ეგერა, კეთილ ხარ, ძმისწულო ჩემო, და შუენიერ, ცხედარსა ჩუენსა ზედა საგრილი. |
ზედა | მცხ.ქებ | ქალწულთა ეტყჳს სძალი: შემიყვანეთ მე სახლსა ღჳნისასა, განაწესეთ ჩემ ზედა სიყუარული, |
ზედა | მცხ.ქებ | ესმა ჴმაჲ სიძისა და იტყჳს: ჴმაჲ ძმისწულისა ჩემისა: აჰა, ესერა, ესე მოვალს ვლდომით მთათა ზედა და მორბის ბორცუთა. |
ზედა | მცხ.ქებ | ვიდრემდის წარჴდეს დღე და მოადგენ აჩრდილნი, მოიქეც და ემსგავსე შენ, ძმისწულო ჩემო, ქურციკსა, ანუ ნუკრსა ირმისასა მთათა ზედა ღელოვანთა. |
ზედა | მცხ.ქებ | ვითარცა გოდოლი დავითისი - ქედი შენი, რომელი-იგი აღშენებულ არს თალპიოდს, ათასი ფარი დამოკიდებულ არს ზედა და ყოველი ისარი ძლიერთაჲ. |
ზედა | მცხ.იობ | არამეა შიშმან მისმან შეგაძრწუნნეს თქუენ და ზარი მისი დაგეცეს თქუენ ზედა? |
ზედა | მცხ.იობ | ვიპყრნე ჴორცნი ჩემნი კბილითა ჩემითა და სული ჩემი დავდვა ჴელსა ზედა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.იობ | ვინმე უკუე წმიდაჲ იყოს მწინკულევანებისაგან? არამედ არავინ, დაღათუ ერთ დღე იყოს ცხორებაჲ მისი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | მათ ხოლო მოეცა ქუეყანაჲ და არა მოვიდა უცხოთესლი მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | ხოლო შიში მისი ყურთა მისთა, რაჟამს ჰგონებდეს, ვითარმედ მშჳდობით არს, მაშინღა მოიწიოს მის ზედა დაქცევაჲ. |
ზედა | მცხ.იობ | არცა განმდიდრდეს, არცა დაადგრეს ნაყოფი მისი, არა დაადგრეს ქუეყანასა ზედა აჩრდილი მისი, |
ზედა | მცხ.იობ | და მუცლად-იღენ სალმობანი, შეემთხჳენ მას ცუდი ცუდსა ზედა და მუცელმან მისმან შთაიკრიბოს ზაკუაჲ. |
ზედა | მცხ.ქებ | ძმისწულმან ჩემმან მოყო ჴელი მისი სარკუმლით გამო და მუცელი ჩემი აღიძრა მის ზედა. |
ზედა | მცხ.ქებ | აღვდეგ მე განღებად კარისა ძმისწულისა ჩემისა, ჴელთა ჩემთა დასწუთა მური, თითთა ჩემთა მური სავსედ კართა ზედა საჴშველისათა. |
ზედა | მცხ.ქებ | ჴელნი მისნი - ოქროჲსანი, წახნაგებულ, აღვსებულ თარშითა, მუცელი მისი, ვითარცა ფიცარი პილოჲსძუალისაჲ, თუალსა ზედა საფიროვნსა; |
ზედა | მცხ.იონ | და ებრძანა უფლისა მიერ ვეშაპსა და განაგდო იონა ჴმელსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | ხოლო აწ შრომა-მცა მე განცჳბრებულსა და დამპალსა, და შემიცევ მე, და აღდგეს ჩემ ზედა სიცრუენი ჩემნი წინაშე პირისპირ. |
ზედა | მცხ.იობ | ძაძაჲ შემაკერეს ტყავსა ჩემსა, ხოლო ძალი ჩემი ქუეყანასა ზედა დაშრტა; |
ზედა | მცხ.იობ | გარემოადგედ მას სალმობანი მრავალნი, საბრჴე მოიწიოს მის ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | ნუ ესე გიცნობიესა ამიერითგან და მიმართ, ვინაჲთგან შეიქმნა კაცი ქუეყანასა ზედა? |
ზედა | მცხ.იობ | ძუალნი მისნი აღივსნენ სიჭაბუკითა მისითა და მის თანა მიწასა ზედა დაისხნენ. |
ზედა | მცხ.იობ | განვედინ გულსა მისსა ისარი; ვარსკულავნი საყოფელთა მისთა იქცეოდედ; მოვიდენ მის ზედა შიში. |
ზედა | მცხ.იობ | მიიზიდენ წარსაწყმედელმან სახლი მისი სრულიად; დღე რისხვის, მოვედინ მის ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | აწ რასათჳს უღმრთონი ცხოველ არიან და დაძუელებულ არიან სიმდიდრესა ზედა? |
ზედა | მცხ.იობ | ანუ შენითა ბრძანებითა აღმაღლდის ორბი და ყანჩი დაჯდის მართუეთა ზედა? |
ზედა | მცხ.იობ | ჴორცნი გუამისა მისისანი შეყოფილ არიან, წარმო-თუ-ეცეს მის ზედა დარღუნაჲ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ოზიელის ზედა, ძისა ზაქარიასა, ძეთაგან ბანესთა, ძეთა ელეელისთა, ძეთა მათთანისასათა და ლევიტელისათა ძეთაგანთა ისაფისთა. და იყო მის ზედა სული უფლისაჲ კრებულსა მას შორის |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მეფე იქმნა იოსაფატ იუდასა ზედა, ოცდაათხუთმეტისა წლისა იყო მეფობასა მისსა და ოცდახუთ წელ მეფობდა იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისა აზუბა, ასული სალისი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოუჴდეს იუდას ზედა და ჰმძლავრობდეს და წარიღეს ყოველი საფასე, რაოდენი პოეს სახლსა შინა მეფისასა, და ძენი მისნი და ასულნი მისნი წარიყვანნეს. და არა დაურჩა მას ძეთაგან, გარნა ოქოზია, ხოლო უმრწამეს ძეთა მისთა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და დაუტევეს უფალი ღმერთი მამათა მათთა და მსახურებდეს კერპთა და ასტრატეთა, და იყო რისხვა უფლისა იუდას ზედა და იერუსალჱმსა მათ დღეთა შინა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და შეკრიბა ამასია ყოველი სახლი იუდასი და დაადგინნა იგინი სახლად და სახლად მამულებისა მათისაებრ ათასისთავებად, ასისთავებად ყოველსა იუდასა ზედა და იერუსალჱმსა, და აღრაცხნა იგინი ოცით წლითგან და უზეშთაესი და იყუნეს იგინი სამასი ათას ძლიერნი, რომელნი განმზადებულ იყუნეს ბრძოლად და რომელთა აქუნდა ლახვარი ფარი |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იყო რისხვა უფლისაჲ ამასიას ზედა და მოუვლინნა მას წინაწარმეტყუელნი და ჰრქუა მას: რასათჳს მოიძიენ კერპნი ერისანი მის, რომელთა ვერ განარინეს ერი მათი ჴელთაგან შენთა? |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და დაკლნეს იგინი მღდელთა მათ და ლხინება-ყვეს სისხლითა მით საკურთხეველსა ზედა. და ლხინება-ყვეს ყოვლისათჳს ისრაჱლისა, რამეთუ ყოვლისათჳს ისრაჱლისა თქუა მეფემან შეწირვა იგი ყოვლად დასაწველთა მათ, და რომელი ცოდვისათჳს ყვეს. |
ზედა | მცხ.რუთ | და დავარდა რუთ პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანის-სცა მას ქუეყანასა ზედა. და ჰრქუა მან ბოოზს: რაჲ არს, რამეთუ ვპოე მადლი წინაშე თუალთა შენთა და მიცან მე, და მე ვარ უცხოჲ? |
ზედა | მცხ.რუთ | აღვიდა ბოოზ ბჭეთა ზედა და დაჯდა მუნ. და, აჰა ესერა, ნათესავი იგი წარმოვიდოდა, რომლისათჳს თქუა ბოოზ. და ჰრქუა ბოოზ: მოაქციე და დაჯედ აქა საჲდუმლოო! და მოაქცია და დაჯდა მუნ. |
ზედა | მცხ.რუთ | და მიუგო ყოველმან ერმან, რომელნი სხდეს ბჭეთა ზედა, და თქუეს: მოწამე ვართ! და მოხუცებულთა მათ ჰრქუეს: მოეცინ უფალმან ცოლსა მას შენსა, რომელი შევალს სახლსა მას შენსა, ვითარცა რაქელს და ვითარცა ლიას, რომელ აღაშჱნეს ორთავე ამათ სახლი ისრაჱლისა და ყვეს ძალი ეფრათას და წოდებად სახელი ბეთლემს. |
ზედა | მცხ.იგავ | და წარავლინნა თჳსნი მონანი მოწოდებად მაღლითა ქადაგებითა ტაკუკთა ზედა |
ზედა | მცხ.იგავ | შვილი სწავლული ბრძენ იყოს, ხოლო უგუნური, ვითარცა მონაჲ, იმსახუროს. განერა სიცხისაგან შვილი გონიერი, ხოლო ხორშაკეულ იქმნა კალოთა ზედა შვილი უსჯულოჲ, |
ზედა | მცხ.იგავ | ვითარცა კაწახი ავნებნ კბილთა და კუამლი თვალთა, ეგრეთვე უსჯულოებამან ავნის, რომელნი მას ზედა ვალნ. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ივლტოდა კაცი ერთი იემინელი ბენიამენისა წყობისა მისგან ბრძოლისა. და მოვიდა სელომად მას დღესა კვართდაპებული და მიწაგარდასხმული თავსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ელი ჯდა სავარძელსა ზედა მისსა და იხედვიდა გზად მიმართ, რამეთუ იურვოდა კიდობნისათჳს უფლისა. და მოვიდა კაცი იგი ქალაქად და შეიქმნა ღაღადებაჲ. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | უკუეთუ წარავლინებთ კიდობანსა მაგას შჯულისა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა, ნუ წარიღებთ მაგას ეგრე, არამედ წარიღეთ მის თანა გვემისა თქუენისათჳს ნიჭად მისად და გელხინოს თქუენ, უკუეთუ არა აღიღოს ჴელი მისი დამძიმებული თქუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | შეიკდიმა გულმან შენმან და დამდაბლდენ წინაშე ჩემსა სმენად სიტყუათა ჩემთა ადგილსა მაგას ზედა მკჳდრთა მაგას ზედა და შენ დამდაბლდე და სტიროდე წინაშე ჩემსა, და დაიპენ სამოსელნი შენნი და მე მესმა სიტყუაჲ უფლისაჲ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აღდგა მეფე სუეტსა მას ზედა. და დადვა აღთქმა წინაშე უფლისა შედგომად უფლისა, რათა იმარხვიდეს მცნებათა მისთა და წამებათა მისთა ყოვლითა გულითა სიტყჳსა მის სჯულისათა, რომელი წერილ იყო წიგნსა მას. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და დაამდაბლნა უფალმან უცხოთესლნი იგი. და არღარა შესძინეს ზედამისლვად ისრაჱლისა. და იყო ჴელი უფლისა უცხოთესლთა მათ ზედა ყოველთა დღეთა სამოველისათა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ხოლო რაჟამს დაბერდა სამოველ, დაადგინა ძენი მისნი მსაჯულად ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და სამოველ ვითარცა იხილა საულ და ჰრქუა მას მეუფემან: ესე არს კაცი იგი, რომლისათჳს გარქუ შენ. ესე მეფობდეს ერსა მას ჩემსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იგავ | რომელმან შეიკრძალოს იფქლი, დაუშთის იგი წარმართთა, და რომელნი ძნელად ჰყოფდენ იფქლსა, ერის წყეულ იყავნ, ხოლო კურთხევაჲ უფლისაჲ თავსა ზედა უხჳსასა. |
ზედა | მცხ.იგავ | ცოდვისაგან ბაგეთასა შევარდეს საფრჴესა ცოდვილი, ხოლო მართალი განერეს მისგან; რომელი ხედვიდეს წრფელად, შეწყალებულ იქმნას, ხოლო რომელი შეემთხჳოს ბჭეთა ზედა, მან შეაწუხნეს სულნი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოავლინა მათ ზედა მეფე ქალდეველთა და მოსწყჳდნა ჭაბუკნი მათნი მახჳლითა სახლსა შინა სიწმიდისა მათისათა და არა ერჩდა სედეკიას და ქალწულნი მათნი არა შეიწყნარნა, და მოხუცებულნი მათნი წარიყვანეს და უფალმან მისცა ჴელთა მათთა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | შვილი იყო საულ წელიწადისა ერთისა, ვინათგან დაჯდა იგი მეფედ და მეორესა წელსა მეფობისა მისისასა ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ოდეს მკა გარდაჴდის, მაშინღა სასყიდელი მისციან სამი სასწორი საჴნისისათჳს ცულისა, და ცელისა, მანგლისა და სასხლევისა, და დეზიღა ზედა მოირთიან. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ამჴედრდა საულ და ყოველი ერი მის თანა და მივიდეს ადგილსა მას განსაწყობელსა. და უცხოთესლნი იგი შერეულ იყვნეს ერთიერთსა და კაცად-კაცადისა ჴმალი თავსა ზედა მოყუასისასა იყო. და შეიქმნა შემუსრვა დიდი ფრიად. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ყოველნი ისრაჱლთაგანი, რომელნი დამალულ იყუნეს მთასა მას ეფრემისსა, მოვიდეს და ჴელი შეყვეს საქმესა ბრძოლისასა მეოტთა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და წინასწარმეტყუელობდეს ანგეა და ზაქარია ადდოვისა, წინასწარმეტყუელებდენ ზედა ჰურიასტანსა და იერუსალემსა სახელითა უფლისა ღმრთისათა ისრაელისათა. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და იყვნეს თუალნი უფლისა ღმრთისა ზედა ჰურიათა მოქცეულთა ტყუეობისაგან, და არა დაუყვნეს იგინი, ვიდრემდის აუწყონ დარეჰ მეფესა. მაშინ წარავლინეს ხარკისმომჴდელნი იგი ამის საქმისათჳს, რათა მეცნიერ იქმნნენ წიგნთა. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და ღმერთმან, რომლისა დამკჳდრებულ არს სახელი მისი მას ზედა, განხრწნენინ და დაარღვიენ მეფობა და ერი, რომელი წარმდებ იქმნა და აღყო ჴელი თჳსი დაყენებად და განრყუნად სახლისა მის უფლისა ღმრთისა, რომელი-იგი არს იერუსალჱმს. მე, დარეჰ მეფემან, დავდევ ბრძანება ესე და ნუვის უფლიეს გარდასლვად |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | ყოვლითა სიმტკიცითა მივეც მე ბრძანება ყოველთა ზედა, რომელნი არიან სუფევასა ჩემსა ერისა მისგან ისრაელისასა მღდელთა მათგან და ლევიტელთა, რათა აღვიდენ ყოველნი იერუსალჱმად შენ თანა. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და შენ, ეზრა, რომლისა სიბრძნე ღმრთისა შენისა ჴელთა შინა შენთა არს, დაადგინენ მწერალნი და მსაჯულნი მათ ზედა, რომელნი სჯიდენ ყოველსა მას ერსა, რომელნი არიან მდინარესა მას მიერ კერძო და ასწავებდენ ყოველთა, რომელთა არა იციან სჯული ღმრთისა შენისა, რომელთა-იგი არა იცოდიან, ყოველთა |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და განრისხნა საულ ფრიად იონათანის ზედა და ჰრქუა: შობილო ქალო, გულ-დედალო, მდედრ გაზრდილო! მე არა ვიცი, რამეთუ შენ ერთგულ ხარ ძისა იესესისა სირცხჳლად შენდა და საგინებელად გამოჩინებისა სარცხჳნელისა დედისა შენისა? |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და შეწირვასა მას მწუხრისასა აღვდეგ ურვისაგან ჩემისა და დაპებულითა მით სამოსლითა ჩემითა დაღონებულ ვიყავ და დადრეკილ ზედა მუჴლთა ჩემთა, და განვმარტენ და აღვიპყრენ ჴელნი ჩემნი უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩემისა |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და ვთქუ: ღმერთო ჩემო და უფალო, გურცხვენის, და გვეშინის ჩუენ შენგან, აღამაღლე, ღმერთო ჩემო, პირი ჩემი შენდა მიმართ, რამეთუ უსჯულოებანი ჩუენნი განმრავლდეს ზედა თავთა ჩუენთა, და ცოდვანი ჩნენნი განდიდნეს, და ამაღლდეს ვიდრე ცადმდე |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და აწ მოწყალებანი შენნი იყვნენ ჩუენ ზედა, უფალო ღმერთო ჩუენო, და მოგუმადლე ჩუენ ცხორება, და დაგვამტკიცენ ჩუენ ადგილსა სიწმინდისა შენისასა და განანათლენ თვალნი გულისა ჩუენისანი დღეს, უფალო ღმერთო ჩუენო, და მოგვეც მაცხოვარება შენი ჩუენ მცირისა ამის მსახურებისა ჩუენისათჳს |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | რომელი მოგვეც ჩუენ, ჴელთა მონათა შენთა წინასწარმეტყუელთათა და სთქუ ესრე, ვითარმედ: ქუეყანასა მას, რომელსა შეხვიდეთ თქუენ დამკჳდრებად მას ზედა, არს ქუეყანა იგი შეგინებულ, შეგინებითა მით ნათესავთა მათგან მის ქუეყანისათა, და ბილწებითა თჳსითა აღავსეს იგი |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და მერმე მივსდრკით და გარდავაქციეთ სჯულსა შენსა და აღვირიენით სიბილწესა და მწიკულევანსა ნათესავთა მის ქუეყანისათა, და არა განრისხენ ჩუენ ზედა წარსაწყმედელად ჩუენდა მოაქამდე, ვიდრემდის არა დაშთეს ძირი და ნათესავი და სახელი ჩუენი. |
ზედა | მცხ.ბარ | და ყურთა ძლიერთა და ძეთა მეფეთასა, და ყურთა მიმართ მოხუცებულთასა, და ყურთა მიმართ ყოვლისა ერისათა კნინითგან ვიდრე დიდადმდე მათდა, ყოველთა დამკჳდრებულთა ბაბილონს შინა, მდინარესა ზედა სუდსა. |
ზედა | მცხ.ბარ | და თქუეს: აჰა, წარმოვგზავნეთ თქუენდა ვეცხლი და იყიდენით ვერცხლითა ყოვლადდასაწუელნი და ცოდვათა ძლითნი და გუნდრუკი, და ყავთ მანანაჲ, და აღიღეთ საკურთხეველსა ზედა უფლისა ღმრთისა ჩვენისასა. |
ზედა | მცხ.ბარ | და ილოცეთ ცხორებისათჳს ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისა, და ცხორებისათჳს ვალტაშარ, ძისა მისისა, რაჲთა იყვნენ დღენი მათნი, ვითარცა დღენი ცისანი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და რაჟამს თაყუანის-სცა ეზრა აღსარებითურთ ამით და გოდებითა დიდითა, დავრდომილი იდვა ზედა პირსა ქუეყანისასა წინაშე უფლისასა, შეკრბეს მისა ყოველნი, რომელნი იყვნეს იერუსალჱმს, ერი მრავალი: მამანი და დედანი, ჭაბუკნი და ქალწულნი, და გოდებდა ერი იგი და აღიმაღლეს ჴმა ტირილისა მათისა |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და იონათან, ძე აზელისა, და იოვასია, ძე თეკუასი, დაადგინეს საქმისა ამის ზედა და მეზოლამ და საბათი ლევიტელნი შეეწეოდეს მათ. , |
ზედა | მცხ.ბარ | ხოლო ვიხილე ტყუეობაჲ ძეთა ჩემთა და ასულთა, რომელი მოჰხადა მათ ზედა საუკუნემან |
ზედა | მცხ.ბარ | მოვიდედ მსხემნი სიონისანი და მოიჴსენედ ტყუეობაჲ ძეთა ჩემთა და ასულთაჲ, რომელ მოაწია მათ ზედა საუკუნემან. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და ვარქუ მეფესა მას: იყავნ ზედა მეფობასა შენსა კეთილ, და თუ ვპოვე მონამან შენმან წინაშე პირსა შენსა მადლი, და მნებავს მივლინება ჩემი ურიასტანად, ქალაქსა საჴსენებელთა მათ მამათა ჩუენთასა, და მე სიტყჳთა შენითა აღვაშენო იგი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | აჰა, ესერა, იხილეს თუალთა შენთა, რამეთუ განგწირა შენ უფალმან დღეს ჴელთა ჩემთა ქვაბსა ამას შინა და მე არა მოგკალ, რამეთუ ვთქუ, ვითარმედ: არა მივყო ჴელი ცხებულსა ზედა უფლისასა, რამეთუ უფალი არს ჩემი. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ვითარცა-იგი აღჯდა კარაულსა თჳსსა, შთავიდოდა იგი შთამართ მთისასა. და, აჰა, დავით ერითურთ აღმოვიდოდა და შეემთხჳვნეს გზასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და აღიღო მან ჰოროლი იგი და გოზაკი და წარვიდეს და არა ვინ სცნა საქმე იგი, არცა ვინ განიღჳძა, რამეთუ ყოველნი დასულებულ იყუნეს ძილისა მისგან, რამეთუ თლემულება ძილისა დადებულ იყო მათ ზედა უფლისა მიერ. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მოკუდა სამოველ და დაიტყება ყოველმან ისრაჱლმან. და დაფლეს იგი არმათემს ქალაქსავე თჳსსა. და საულ მოსრა ყოველი მისანი გრძნეული და ულუკი სოფლისაგან თჳსისა ქვეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ეფუცა მას საულ ღმრთისა მიმართ და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი ჩემი! არა შეგემთხჳოს შენ ბოროტი სიტყუასა ამას ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | დაეცა საულ ქუეყანასა ზედა პირდაქცევით, რამეთუ ზარი გაჰჴდა მას სიტყუათა მათგან სამოველისათა, და ძილი არღარა იყო მის თანა, რამეთუ არცა ეჭამა რა მას დღესა და ღამესა, არცა ესვა რა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და უცხოთესლნი იგი ებრძოდეს ისრაიტელთა მათ. და ძლევასა მიეცა ისრაელი და მეოტ იქმნა ყოველი კაცი მბრძოლი ისრაჱლისა პირისაგან უცხოთესლთასა და დაეცნეს წყლულნი მთასა მას ზედა გელბუესა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ჰრქუა საულ მენიჟაგორესა თჳსსა: იჴადე მახჳლი შენი და მომკალ მე, ნუუკუე მოვიდენ წინადაუცუეთელნი იგი და მომკლან მე, და სულთა აღმოსლვასა კიცხევით დამწერტდენ მე. და არა უნდა მემშჳლდკაპარჭესა მას მიყოფად ჴელი მისი საულისა, რამეთუ ეშინოდა ფრიად და აღმოიჴადა საულ ჴმალი თჳსი და დაეცვა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მოიღეს საჭურველი მათი და დადვეს ბაგინსა მათსა კერპთა მათთასა, და გუამი მისი დამოჰკიდეს ზღუდესა მას ზედა ბელსანისასა. |
ზედა | მცხ.ბარ | რათა ცნას ყოველმან ქუეყანამან, ვითარმედ შენ ხარ უფალი ღმერთი ჩუენი, და ვითარმედ სახელი შენი ზედწოდებულ არს ისრაილსა ზედა და ნათესავსა ზედა მისსა. |
ზედა | მცხ.ბარ | რამეთუ ამისთჳს მოეც შიში შენი გულთა ზედა ჩუენთა, ხადად სახელისა შენისა და გაქებთ შენ განსახლულობასა შინა ჩვენსა, რამეთუ გარემივაქციეთ გულისაგან ჩუენისა ყოველი უსამართლოებაჲ მამათა ჩუენთა მცოდველთაჲ წინაშე შენსა. |
ზედა | მცხ.ბარ | ხოლო ვარსკულავნი განბრწყინდეს საჴმილავთა მისთა ზედა და იშუებდეს. |
ზედა | მცხ.ბარ | პორფირისაგან და მარმაროჲსა, მათ ზედა დალპოლვილისა, სცნათ, ვითარმედ არა არიან ღმერთნი, და იგინიცა უკანასკნელ შეიჭამნენ, და იყუნენ საყუედრელ სოფელსა შინა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და აღვდეგ ღამე მე და მცირედნი კაცნი ჩემ თანა იყვნენ, და არა უთხარ კაცთა მათ, ვითარმედ რა შთამიგდო ღმერთმან გულსა ჩემსა ყოფად ისრაელისათჳს, და კარაული არა იყო ჩემ თანა, გარნა მარტო იგი კარაული, რომელსა ზედა ვჯედი. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და გამოვედ მე ბჭესა მას ნაღვარევისასა, პირსა ზედა ქუეყანისა მის ლელოვანისასა, ვიდრე ბჭედმდე წყაროთასა და შეურვებულ ვიყავ იწროებითა მით წარსავალისათა ზღუდესა თანა იერუსალემისასა, რომელი-იგი მათ განეწმინდა და ბჭენი მისნი განრყუნილ იყუნეს ცეცხლითა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და იყო, რაჟამს მოვიდეს ჰურიანი, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს ადგილად, და მეტყოდეს ჩუენ: ნუუკუე გამოჴდენ ყოველთა ადგილთაგან ჩუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.იონ | განმაგდე მე სიღრმედ მიმართ გულისა ზღჳსა და მდინარეთა მომიცვეს მე, ყოველნი განსაცხრომელნი შენნი და ღელვანი შენნი ჩემ ზედა გარდაჴდეს. |
ზედა | მცხ.იონ | და მიეახლა სიტყუა მეფისა მიმართ ნინევისა, და აღდგა საყდრისაგან მისისა და მოიძარცუა შესამოსელი მისი მისგან, და გარემოირტყა ძაძაჲ, და დაჯდა ნაცარსა ზედა, |
ზედა | მცხ.იონ | და თქუა იონამან მათდა მიმართ: აღმიღეთ მე და შთამაგდეთ ზღუად და დაყუდნეს თქუენგან ზღუაჲ მით, რამეთუ ვსცნობ მე, ვითარმედ ჩემთჳს არს ღელვა ესე დიდი თქუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.იონ | და იძულებოდეს კაცნი მიქცევად ქუეყანად მიმართ და ვერ შეუძლებდეს, რამეთუ ზღუაჲ ვიდოდა და უფროს აღდგებოდა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და დგა ეზრა მღდელი და მწერალი ზედა ბომონსა ძელისასა, და დგეს მის თანა მატათიას და სამეას, ანანიას და ურიას, ქელკია და მაასია მარჯუენით მისა და მარცხენით მისა - ფადია და მისაელ, მელქია და ასამ, და საბანა, ზაქარია და მოსულამ. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და აკურთხა ეზრა უფალი ღმერთი დიდი და თქუა ყოველმან ერმან: იყავნ, იყავნ! და აღიპყრნეს ჴელნი მათნი ზეცად და დამხედ თაყუანი-სცეს უფალსა ღმერთსა პირსა თჳსსა ზედა ქუეყანასა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და იხილე ჭირი იგი მამათა მათ ჩუენთა ეგჳპტეს შინა და შეგესმა ღაღადებასა მათსა ზედა ზღუასა მას მეწამულსა. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | აწ დღეს უცხონი მეფენი უფლებენ ჩუენ ზედა და შესჭამენ ამას ცოდვათა ჩუენთათჳს და შევრდომილ ვართ მონებასა დიდსა და გვიმსახურებენ ჩუენ და პირუტყუთა ჩუენთა, და უხარკობთ მათ მონებით, ვითარცა მათ ჰნებავნ, და ვართ ჩუენ იწროებასა შინა და ჭირსა შინა დიდსა დღეს ცოდვათა ჩუენთათჳს |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და აწ ამას ყოველსა ზედა ჩუენ დავსდებთ აღთქმასა და სარწმუნოებასა, და გურწამს სჯული შენი და ვყოთ იგი, და რა-იგი წერილ არს მათ შინა, და ესე სიტყუა წიგნითა დავამტკიცოთ და დავბეჭდოთ ჩუენ და მთავართა ჩუენთა, და ლევიტელთა ჩუენთა და მღდელთა ჩუენთა. |
ზედა | მცხ.აბდ | ხილვაჲ აბდიასი, რომელი იყო უწინარეს გამოსლვისა ასურასტანით. ამათ ეტყვის უფალი ღმერთი იდუმეასა: სასმენელი მესმა უფლისა მიერ. და გარემოცვა წარმართთა მიმართ განავლინა: აღდეგით და აღვდგეთ მის ზედა ბრძოლად. |
ზედა | მცხ.აბდ | ამპარტავანებამან გულისა შენისამან აღგიღო შენ, დამკჳდრებულთა შორის ჴურელებსა კლდეთასა აღმამაღლებელი საყოფლისა თჳსისა, მეტყუელი გულსა შინა მისსა: ვინ დამამჴუას მე ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მიქ | მით, რამეთუ, აჰა, უფალი გამოვიდეს ადგილისაგან მისისა და შთავიდეს და აღვიდეს სიმაღლეთა ზედა ქუეყანისათა |
ზედა | მცხ.მიქ | ვინ იწყო კეთილთა მიმართ დამკჳდრებულმან სალმობათა, რამეთუ შთამოვიდეს ბოროტი უფლისა მიერ ბჭეთა ზედა იერუსალჱმისათა |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და დაადგინნეს მას დღესა შინა კაცნი ზედა ფასსა მას საფასისასა და პირველთა მათ ათეულთა. და რომელი-იგი ერთვე შეკრბებოდა მუნ მთავართა მათგან ქალაქისათა. ვითარცა ბრძანებულ იყო სჯულსა მეორესა მღდელთა მათ და ლევიტელთა, რამეთუ სიხარული დიდი იყო შორის იუდასა და შორის მღდელთა მათ და ლევიტელთა |
ზედა | მცხ.მიქ | ამისთვის, ამათ იტყჳს უფალი, აჰა, მე ვგულის-ვსიტყუავ ტომსა ამას ზედა ბოროტთა, რომელთაგან ვერ აღიხუმიდეთ ქედთა თქუენთა და ვერ ხჳდოდით მართლიად, რამეთუ ჟამი ბოროტი არს. |
ზედა | მცხ.მიქ | ნუ იხარებნ ჩემ ზედა მტერი ჩემი, რამეთუ დავეცი და აღვდგე მით, რამეთუ ვიდოდი თუ ბნელსა შინა, უფალი ნათელ ჩემდა. |
ზედა | მცხ.მიქ | ჰხედვიდენ ნათესავნი და სირცხჳლეულ იქმნენ ყოვლისაგან ძლიერებისა მათისა, ზედადაიდვან ჴელი პირსა ზედა მათსა და ყურნი მათნი დაყრუვნეს. |
ზედა | მცხ.ლევ | ვითარცა-იგი მოჰჴადეს ჴბოსა მას შესაწირავისა საცხორებელისასა და შეწიროს მღდელმან მან საკურთხეველსა მას ზედა ნაყოფთასა. |
ზედა | მცხ.ამოს | და მოვსრნე დამკჳდრებულნი აზოტით. და აღებულ იქმნეს ტომი ასკალონისაგან და მივაწიო ჴელი ჩემი აკკარონს ზედა. და წარწყმდენ ნეშტნი უცხოთესლთანი, იტყჳს უფალი, |
ზედა | მცხ.ამოს | მთრგუნველთა მტუერსა ზედა ქუეყანისასა, და დაჰჴუერთნიდეს თავებსა გლახაკთასა და გზასა მდაბალთასა განსდრეკდეს. და ძე და მამაჲ მისი შევიდოდეს მისვე მჴევლისა მიმართ, რათა შეაბილწონ სახელი ღმრთისაჲ მათისა |
ზედა | მცხ.ლევ | უკუეთუ ქებისათჳს შესწირვიდე მას და შეწიროს მსხუერპლსა მას ზედა ქებისასა პურნი სამინდოჲსაგან შესუარული ზეთითა და ლელანგოჲ უცომოჲ, ცხებული ზეთითა, და სამიდოჲ აღდგინებული ზეთითა, |
ზედა | მცხ.ლევ | და მოჰგუარა მოსე ვერძი იგი მეორე - ვერძი სრულებისაჲ. და დაასხნეს აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი მათნი თავსა ზედა მის ვერძისასა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ცმელი იგი ჴბოჲსა მისგან და ვერძისა მისგან, მუცელი და ცმელი იგი გარდაბურვილი ქუსეტსა და ყოველი ცმელი ნაწლევთაჲ და ორნი თირკუმელნი, და ცმელი იგი მათ ზედა და ძირი იგი ღჳძლისაჲ. |
ზედა | მცხ.ლევ | ესე შჯული არს საცხოვართათჳს და მფრინველთათჳს და ყოვლისა სულისა ქუეწარმავლისა ქუეყანასა ზედა |
ზედა | მცხ.ლევ | და შეწიროს წინაშე ღმრთისა და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან და განწმიდნეს წყაროჲსა მისგან სისხლისა მისისა. ესე არს შჯული მშობიერისაჲ წულსა ზედა გინა ქალსა. |
ზედა | მცხ.ამოს | გამოვავლინე თქუენდა მე სიკუდილი გზასა ზედა ეგჳპტისასა და მოვჰკლევდ ჭაბუკთა თქვენთა ტყუეობისა თანა ჰუნეთა შენთაჲსა და აღმოვიყუანენ შორის ცეცხლისა ბანაკნი თქუენნი რისხვისა მიერ თქუენისა და არცა ეგრეთ მოიქეცით ჩემდამო, - იტყჳს უფალი. |
ზედა | მცხ.ამოს | ისმინეთ სიტყუა უფლისა ღმრთისაჲ: ესე, რომელ მე მომაქუს თქუენ ზედა გოდებაჲ: სახლი ისრაჱლისაჲ დაეცა. არღა მერმე ნუ შესძინოს აღდგომად. |
ზედა | მცხ.ამოს | ნუ საკლველებსა და მსხუერპლებსა მომართუემდით მე, სახლო ისრაჱლისაო, ორმეოცთა წელთა უდაბნოსა ზედა? |
ზედა | მცხ.ამოს | მსუმელნი წურვილსა ღჳნოსა და პირველთა მიჰრონთა მცხებელნი და არა ივნებდეს არარას შემუსრვასა ზედა იოსებისასა. |
ზედა | მცხ.ამოს | მით, რამეთუ აჰა, მე აღვადგინო თქუენ ზედა, სახლო ისრაჱლისაო, - იტყჳს უფალი ღმერთი, - მოლაშქრეთა ნათესავი და გაჭირვებდენ თქუენ არა შესლვად ემათად და ვიდრე ნაღუარევისამდე დასავალთაჲსა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ამისა შემდგომად დაკლას მღდელმან მან ყოვლად დასაწველი იგი და შესაწირავი საკურთხეველსა ზედა წინაშე ღმრთისა, და ლხინება-ყოს და განწმიდნეს. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დაკლან ქათამი იგი ერთი ჭურჭელსა კეცისასა ტყავსა ზედა ცხოველსა |
ზედა | მცხ.ამოს | მფუცავნი სალხინებელსა ზედა სამარიაჲსასა და მეტყუელნი: ცხოველ არს უფალი შენი დან; ცხოველ არს უფალი შენი ბერსაბედ. და დაეცნენ და არა აღდგენ მერმე. |
ზედა | მცხ.ამოს | და უკუეთუ წარვიდენ ტყუეობად წინაშე პირსა მტერთა მათთასა და ვამცნებ მახჳლსა და მოჰკლჳდეს მათ. და განვიმტკიცებ თუალთა ჩემთა მათ ზედა საბოროტოდ და არ საკეთილოდ. |
ზედა | მცხ.ამოს | და დავჰნერგე იგინი ქუეყანასა ზედა მათსა და არა აღიფხურნენ არა მერმე ქუეყანისაგან მათისა, რომელი მივეც მათ, - იტყჳს უფალი, ყოვლისამპყრობელი. |
ზედა | მცხ.ლევ | და ცმელი იგი ცოდვათაჲ შეწიროს საკურთხეველსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მე დავამტკიცო პირი ჩემი კაცსა მას ზედა და წარვწყმიდო იგი ერისაგან თჳსისა, რამეთუ მისცა მთავარსა, რათა შეაგინოს სიწმიდე ჩემი და შეაბილწოს სახელი განწმედილთა ჩემდამო. |
ზედა | მცხ.ლევ | და დაიმარხნეთ ყოველნივე ბრძანებანი ჩემნი და სამართალნი ჩემნი და ყვენით იგინი. და არა მოგიძაგნეს თქუენ ქუეყანამან, რომელსა მე შეგიყვანენ თქუენ დამკჳდრებად მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და სიწმიდეთაგან ნუ გამოვალნ, რათა არა შეაგინოს სიწმიდე იგი ღმრთისა მისისაჲ, რამეთუ წმიდაჲ, იგი ზეთი ცხებულებისაჲ ღმრთისამიერი არს მის ზედა. მე ვარ უფალი ღმერთი. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო ქუეყანაჲ იყო უხილავ და განუმზადებელ და ბნელი ზედა უფსკრულთა. და სული ღმრთისაჲ იქცეოდა ზედა წყალთა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო გუელი იყო უგონიერეს უფროჲს ყოველთა მჴეცთა ქუეყანასა ზედა, რომელნი ქმნნა უფალმან ღმერთმან და ჰრქუა გუელმან დედაკაცსა: რად რამეთუ თქუა უფალმან ღმერთმან: არა სჭამოთ ყოვლისაგან ხისა სამოთხისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჰრქუა უფალმან გუელსა: რამეთუ ჰყავ ესე, წყეულ იყავ შენ ყოველთაგან პირუტყუთა და ყოველთაგან მჴეცთა ქუეყანისა ზედათა, მკერდსა ზედა და მუცელსა ხჳდოდი და მიწასა სჭამდე ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო კაინს ზედა და მსხუერპლთა მისთა ზედა არა მიიხილა. და შეწუხნა კაინ ფრიად. და შეიჭუვნა პირი მისი. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იყო, რაჟამს იწყეს განმრავლებად კაცთა ქუეყანასა ზედა. და ასულნი იშვნეს მათდა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და გმირნი იყვნენ ქუეყანასა ზედა მათ დღეთა შინა და შემდგომად ამისსა ვითარცა შევიდოდეს ძენი ღმრთისანი ასულთა მიმართ კაცთასა და შობდეს თავთა თჳსთად. და იგინი იყვნეს გმირნი საუკუნითგან, კაცნი სახელოვანნი. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო იხილა რაჲ უფალმან ღმერთმან, ვითარმედ განმრავლდეს უსჯულოებანი კაცთანი ქუეყანასა ზედა. და ყოველი ვინ გონებს გულსა შინა თჳსსა მოსწრაფებით ბოროტთა ყოველთა დღეთა. |
ზედა | მცხ.დაბ | შეკრებულ-ჰყო კიდობანი და წყრთეულად შეასრულო იგი ზედა კერძო, ხოლო კარი კიდობნისა ჰქმნე იგურდივ ქვენად საყოფელად, ორ სართულებად და სამ სართულებად ჰყო იგი. |
ზედა | მცხ.დაბ | რამეთუ მერმე-ღა შჳდნი დღენი მოვჰჴადო მე წვიმაჲ ქუეყანასა ზედა ორმეოცთა დღეთა და ორმეოცთა ღამეთა. და აღვჰჴოცო ყოველი აღმდგომი, რომელი შევქმენ პირისაგან ყოვლისა ქუეყანისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იქმნა წჳმა ქუეყანასა ზედა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო წყალი განძლიერდა ფრიად-ფრიად ქუეყანასა ზედა და დაფარნა ყოველნი მთანი მაღალნი, რომელნი იყვნეს ქუეშე ცისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ათხუთმეტ წყრთა ზედა კერძო ამაღლდა წყალი და დაფარნა ყოველნი მთანი. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მოკუდა ყოველი ჴორცი მოკუდავი ქუეყანასა ზედა და ყოველი კაცი. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ამაღლდა წყალი ქუეყანასა ზედა ასერგასის დღე. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მოაწია ღმერთმან სული ქუეყანასა ზედა და მოაკლდა წყალი და დასწყდეს წყარონი უფსკრულისანი და საქანელნი ცისანი. და მოაკლდა წყალი, მავალი ქუეყანისაგან, და შედგებოდა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ვერ მპოვნელი განსუენებასა ტრედი ფერჴთა მისთასა მოიქცა მისა მიმართ კიდობნად, რამეთუ წყალი იყო ყოველსა ზედა პირსა ქუეყანისასა, და განყო ჴელი მისი, მიიქუა იგი და შეიყუანა იგი თავისა თჳსისა თანა კიდობნად. |
ზედა | მცხ.დაბ | და შიში თქუენი და ძრწოლაჲ თქუენი იყოს ყოველთა ზედა მჴეცთა ქუეყანისათა, და ყოველთა ზედა მფრინველთა ცისათა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ყოველთა ზედა იძრვისთა ქუეყანისათა. და ყოველნი თევზნი ზღჳსანი ჴელის ქუეშე მიგცე თქუენ და ყოველი ქუეწარმავალი, რომლისა არს სიცოცხლე, თქუენდა იყოს საჭამადად ვითარ-ცა მხალი თივისაჲ, მიგცენ თქუენ ყოველნი. |
ზედა | მცხ.დაბ | ესე სამნი, იყვნეს ძენი ნოესნი, ამათგან განითესნეს ყოველსა ზედა ქუეყანასა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მიიღეს სემ და იაფეთ სამოსელი და დაიდვეს ორთავე მჴართა მათთა ზედა. და ვიდოდეს ზურგ უკუნქცევით და შიშლოებაჲ მამისა მათისა არა იხილეს. |
ზედა | მცხ.დაბ | და განთესნა იგინი უფალმან მუნით პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა. და დასცხრეს მაშენებელნი ქალაქისა და გოდლისანი. |
ზედა | მცხ.დაბ | ამისთჳს ეწოდა სახელი მისი შერევნა, რამეთუ მუნ შეურივნა უფალმან ბაგენი ყოვლისა ქუეყანისანი და მუნით განთესნა იგინი უფალმან ღმერთმან პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იქმნა სიყმილი ქუეყანასა ზედა და შთავიდა აბრაამ შთასლვად ეგჳპტეს მსხემობად მუნ, რამეთუ განძლიერდა სიყმილი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და დევნა-უყო უკანა მათისა ვიდრე დაანადმდე. და დაესხა მათ ზედა ღამე, იგი და ყრმანი, მისნი, და დასცნა იგინი. და სდევდეს ვიდრე ქობალადმდე, რომელ არს მარცხენით დამასკისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და გარდამოვიდეს მფრინველი მძორთა მათ ზედა ორად განკუეთილებათა მათთა. და თანა-უჯდა მათ აბრაამ. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო პოვა იგი ანგელოზმან უფლისა ღმრთისამან წყაროსა ზედა წყლისასა უდაბნოსა შინა, ქუეყანასა ზედა გზასა ზედა სურისასა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ესე იყოს ველური კაცი. ჴელნი მისნი ყოველთა ზედა და ჴელნი ყოველთანი მის ზედა და წინაშე პირსა ყოველთა ძმათა მისთასა დაიმკჳდროს. |
ზედა | მცხ.დაბ | უწოდა აგარ სახელი უფლისა, მზრახუალსა მას მისსა: შენ, ღმერთო, რომელმან მოიხილე ჩემ ზედა, ვითარმედ სთქუ, და რამეთუ წინაშე ვიხილე გამოჩინებული ჩემდა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და დავარდა აბრაამ პირსა ზედა თჳსსა და ჰრქუა მას ღმერთმან მეტყუელმან: |
ზედა | მცხ.დაბ | და იყოს აღთქუმაჲ ჩემი ჴორცსა ზედა თქუენსა აღთქუმაჲ საუკუნოჲ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და დავარდა აბრაჰამ პირსა ზედა თჳსსა და განიცინნა და თქუა გონებასა თჳსსა: უკუეთუ ასისა წლისასა ესუას ძე და სარრა ოთხმეოცდაათისა წლისამან შუეს. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო აღდგეს კაცნი იგი მიერ და შთახედნეს პირსა ზედა სოდომთა და გომორთასა და აბრაჰამ თანა-ვიდოდა მათ თანა, წარმგზავნელი მათი. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო კაცთა მყოფთა კარსა ზედა სახლისასა, დასცეს ვერ მხედველობაჲ მცირითგან მათით ვიდრე დიდადმდე და დაიჴსნნეს ძიებითა კარისათა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ვინათგან პოვა წყალობაჲ მონამან შენმან წინაშე შენსა და განადიდე სიმართლე შენი, რომელსა ჰყოფ ჩემ ზედა განრინებად სულისა ჩემისა. ხოლო მე ვერ ძალ-მიც მიწევნად მთად, ნუუკუე მეწიოს მე ბოროტი ესე და მოვკუდე. |
ზედა | მცხ.დაბ | და თქუა მან: აჰა, დამიკჳრდა პირი შენი ამასცა ზედა სიტყუასა, არა დავაქციო ქალაქი, რომლისათჳს სთქუ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მზე მოეფინა ქუეყანასა ზედა და ლოთი შევიდა სეგორად. |
ზედა | მცხ.დაბ | და უფალმან აწჳმა სოდომსა და გომორსა ზედა წუნწუბაჲ და ცეცხლი უფლისა მიერ ზეცით. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მიჰხედა პირსა ზედა სოდომისასა და გომორისასა და პირსა ყოვლისა ქუეყანისა სანახებისასა და იხილა: და აჰა ესერა, აღვიდოდა ალი ცეცხლისა ქუეყანით, ვითარცა არმური საჴმილისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | აღვიდა ლოთ სეგორით და დაჯდა იგი მთასა ზედა და ასულნი მისნი მის თანა, რამეთუ შეეშინა დამკჳდრებად სეგორს შინა. და დაემკჳდრა ქუაბსა შინა იგი და ორნი ასულნი მისნი მის თანა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ჰრქუა უხუცესმან უმრწემესსა მას: მამაჲ ჩუენი მოხუცებულ არს და ქუეყანასა ზედა არა არს, ვინმცა შემოვიდა ჩუენდა, ვითარცა-იგი არს წესი, რათა მკჳდროან იქმნეს ყოვლისა ქუეყანისაჲ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მოუწოდა აბიმელიქ აბრაჰამს და ჰრქუა მას: რაჲ ესე მიყავ ჩუენ, შე-მე-რა-გცოდეთა შენ, რამეთუ მოაწიე ჩემ ზედა და სამეფოსა ჩემსა ზედა ცოდვა დიდი, საქმე, რომელ არა ვინ ქმნის, მაქმნიე ჩუენ. |
ზედა | მცხ.დაბ | რამეთუ მუნ იფიცნეს ურთიერთას და აღითქუეს აღთქუმაჲ ჯურღმულსა მას ზედა ფიცისასა. და აღდგა აბიმელექ და ოქოზათ, მზახალი იგი მისი, და ფიქორ, ერისთავი ერისა მისისაჲ, და წარვიდეს ქუეყანად ფილისტიმედ. |
ზედა | მცხ.დაბ | დაასხა აბრაჰამ ყანაჲ ჯურღმულსა მას ზედა ფიცისასა და ჰხადა მუნ სახელი უფლისა ღმრთისა საუკუნოჲ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჰრქუა მას: მოიყუანე ძე შენი ისაკი და წარვედ ქუეყანასა მაღალსა და შეწირე იგი მუნ ყოვლად დასაწველად ერთსა ზედა მთათაგანსა, რომელსა მე გრქუა შენ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჰრქუა მას. ნუ მიჰყოფ ჴელსა შენსა ყრმისა მაგის ზედა, ნუ-ცა რას უყოფ მას. აწ უწყი, რამეთუ გეშინის შენ ღმრთისაჲ და არა ჰრიდე ძესა შენსა საყუარელსა ჩემთჳს. |
ზედა | მცხ.დაბ | აჰა ესერა, ვდგა მე წყაროსა ამას ზედა წყლისასა და ასულნი ამის ქალაქისა მკჳდრნი გამოვლენ ვსებად წყლისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იყო ვითარცა იხილნა სალტენი და საყურნი ჴელთა ზედა დისა თჳსისათა, რამეთუ ესმნეს სიტყუანი დისა მისისა რებეკას მეტყუელისანი: ესრეთ მეტყოდა მე კაცი, და მოვიდა კაცისა მომართ, დგა რა იგი აქლემთა თანა წყაროსა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მო-რა-ვედ მე დღეს წყაროსა ზედა, ვთქუ: უფალო ღმერთო უფლისა ჩემისა აბრაჰამისო! უკუეთუ შენ გზა კეთილ ჰყოფ გზასა ჩემსა, რომელსა ზედა ვალ მე. |
ზედა | მცხ.დაბ | აჰა, მე ვდგა წყაროსა ზედა წყლისასა, ხოლო ასულნი კაცთა ქალაქისათანი გამოვლენ ვსებად წყლისა. და იყოს ქალწული, რომელსაცა ვჰრქუა მე: მასუ მცირედი წყალი სარწყულისაგან შენისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იყო პირველ დასრულებისა ჩემგან, მეტყუელისა გონებასა შინა, მეყსეულად რებეკა გამოვიდოდა მქონებელი სარწყულისა მჴართა ზედა. და შთავიდა წყაროსა ზედა და აღმოივსო. ხოლო ვარქუ მას: მასუ მე. |
ზედა | მცხ.დაბ | აღდგა რებეკა და შიმუნვარნი მისნი და აღსხდეს აქლემებსა ზედა და წარვიდეს, კაცისა მის თანა და წარიყუანა მონამან მან რებეკა და წარვიდა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იქმნა სიყმილი ქუეყანასა ზედა თჳნიერ მის სიყმილისა, რომელ-იგი იყო ჟამთა აბრაჰამისთა. და მივიდა ისაკ აბიმელექისა, მეფისა ფილისტიმელთასა, გერარდ. |
ზედა | მცხ.დაბ | აღმოვიდა მიერ ჯურღმულსა მას ზედა ფიცისასა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ჰრქუა მას დედამან მისმან: ჩემ ზედა იყავნ, შვილო, წყევაჲ იგი. გარნა შენ ისმინე ჴმისა ჩემისა და წარვედ და მომართუ მე, რაჲ-იგი გარქუ შენ. |
ზედა | მცხ.დაბ | მიუგო ისაკ და ჰრქუა ესავს: ვინათგან უფალ-ვყო იგი შენ ზედა და ყოველნი ძმანი მისნი ვყუენ მისა მრწემ, იფქლითა და ღჳნითა განვამტკიცე იგი, აწ შენ რაჲ გიყო, შჳლო? |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო უფალი დამტკიცებულ იყო მას ზედა. და თქუა: მე ვარ ღმერთი აბრაჰამისი და ღმერთი ისაკისი მამისა შენისა, ნუ გეშინინ. ქუეყანაჲ ეგე, რომელსა გძინავს, შენ მიგცე და ნათესავსა შენსა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იაკობ წარუძღუა წინაშე მათსა და თაყუანის-სცა მას ქუეყანასა ზედა შვიდგზის ვიდრე მიახლებადმდე ძმისა თჳსისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მირბიოდა ესავ შემთხუევად მისა და მოეხჳა და ამბორს-უყო და დასდვა პირი მისი ზედა ქედსა იაკობისასა; და ტიროდეს ორნივე. |
ზედა | მცხ.დაბ | წარვედინ უფალი ჩემი წინაშე მონისა თჳსისა და მე შეუძლო გზასა ზედა მოცალედ სლვით წინაშე ჩემსა და შემდგომად ყრმათა მისლვადმდე ჩემდა უფლისა ჩემისა სეირად. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო რაქელ ჰრქუა იაკობს: აჰა ეგერა, ბალა, მჴევალი ჩემი შევედ უკუე მისა და მიშუეს მე მუჴლთა ჩემთა ზედა და შვილიერ ვიქმნე მეცა მისგან. |
ზედა | მცხ.დაბ | განვიდა რუბენ დღესა ზაფხულისასა ცხელსა და პოვა ვაშლი მანდრაგორი ველსა ზედა და მოართუა იგი ლიას, დედასა თჳსსა. და ჰრქუა რაქელ დასა თჳსსა: მომეც მანდრაგორი ძისა შენისანი. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო იაკობს აღედგა კარავი მთასა მას ზედა, და ლაბან დაადგინა ძმანი თჳსნი მთასა მას ზედა გალაადისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ესე ოცი წელი არს ჩემი, ვინათგან ვარ მე სახლსა შენსა. გმონე შენ ათოთხმეტი წელი ორთა ასულთა შენთათჳს და ექუს წელ ცხოვართა შენთა ზედა და შეურაცხ-ჰყავ ყოველი სასყიდელი ჩემი ათთა მათ ტარიგთათჳს. |
ზედა | მცხ.დაბ | უკუეთუ დაამდაბლნე ასულნი ჩემნი, უკუეთუ ისხნე ცოლნი სხუანი ასულთა ჩემთა ზედა, იხილე, არა ვინ არს მოწამე თჳნიერ ღმრთისა, რომელი დგას და ხედავს. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ისმინეს ემორისი და სჳქემისი, ძისა მისისაჲ, ყოველთავე გამომავალთა ბჭეთა ზედა მის ქალაქისათა და წინა-დაიცუეთდეს წინა-დაცვეთილებასა მათსა ყოველივე წული. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო ძენი იაკობისნი შევიდეს წყლულებასა მას ზედა და აღიჭრეს ყოველივე იგი ქალაქი ამისთჳს, რამეთუ შეაგინეს დინა, დაჲ მათი. |
ზედა | მცხ.დაბ | და წარმოვიდა ისრაჱლ სიკიმათ და იყო შიში ღმრთისაჲ ქალაქებსა მას მათსა ზედა გარემოს და არა დევნა-უყვეს უკუანა ძეთა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და აღმართნა იაკობ ძეგლნი ადგილსა მას, სადა-იგი იტყოდა ღმერთი მის თანა, და შეწირა მას ზედა შესაწირავი და დაასხა მას ზედა ზეთი. |
ზედა | მცხ.დაბ | მოკუდა რაქელ და დავფლა გზასა ზედა ცხენთ სარბიელსა ეფრათას, ესე იგი არს ბეთლემი. |
ზედა | მცხ.დაბ | და აღმართა იაკობ ძეგლი საფლავსა ზედა რაქელისსა, ესე არს ძეგლი საფლავისა რაქელისი ვიდრე დღეინდელად დღედმდე. |
ზედა | მცხ.დაბ | ჰრქუეს მას ძმათა თჳსთა: აწ მეფობით ნუ მეფობდი-ა ჩუენ ზედა, ანუ უფლებით უფლებდე ჩუენ ზედა? და შესძინეს მერმე სიძულილი მისი ჩუენებათა მათ მისთათჳს და სიტყუათათჳს მისთა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და პოვა იგი კაცმან შეცთომილი ველსა ზედა. და ჰკითხა მას: ვის ეძიებ? |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჰრქუა მათ: არა მოვჰკლათ იგი მოკლვით, ნუ დასთხევთ სისხლსა. შთააგდეთ ეგე ჯურღმულსა უდაბნოსასა, ხოლო ჴელსა ნუ მიჰყოფთ მის ზედა, რათამცა განარინა იგი ჴელთაგან მათთა და მისცა მამასა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.დაბ | მოდით და მივჰყიდოთ იგი ისმაელიტელთა მათ, ხოლო ჴელი ჩუენი ნუ იყოფინ მის ზედა, რამეთუ ძმაჲ ჩუენი არს. ისმინეს მისი ძმათა მისთა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მისა შემდგომად გამოვიდა ძმაჲ მისი, რომლისსა იყო ჴელსა მისსა ზედა მეწამული და უწოდა სახელი მისი ზარა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და პოვა იოსებ მადლი წინაშე უფლისა თჳსისა და სათნო-ეყო იგი მას. და დაადგინა იგი სახლსა ზედა თჳსსა და ყოველივე რაჲცა იყო, მისცა ჴელთა იოსებისთა, და იყო შემდგომად დადგინებისა მისისა სახლსა ზედა მისსა, რაჲცა იყო მისი, აკურთხონ სახლი ეგჳპტელისა მის იოსებისათჳს. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იყო კურთხევაჲ უფლისაჲ ყოველთა ზედა მონაგებთა მისთა. სახლსა შინა და აგარაკსა. და მისცა ყოველივე, რაჲცა იყო მისი, ჴელთა იოსებისთა. |
ზედა | მცხ.დაბ | არამედ მომიჴსენე მე თავით შენით, რაჟამს კეთილი გიყოს შენ, და ყავ ჩემ ზედა წყალობაჲ და მოიჴსენე ჩემთჳს წინაშე ფარაოჲსა და განმიყვანოს მე საპყრობილისა ამისგან. |
ზედა | მცხ.დაბ | და კუალად დაადგინა ღჳნისმნე იგი მთავრობასავე თჳსსა ზედა და მისცა სასუმელი ჴელთა ფარაოჲსთა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და არ-ღა-რა საცნაურ იყოს ნაყოფიერებაჲ ქუეყანასა ზედა სიყმილისა მისგან, რომელ იყოს შემდგომად მისა, რამეთუ სასტიკ იყოს ფრიად. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ყავნ ესრეთ ფარაო, დაადგინენინ ადგილთმთავარნი ქუეყანასა ზედა და ხუთეული აღიღეთ ყოვლისაგან ნაყოფისა ქუეყანისა ეგჳპტისა შჳდთა მათ წელთა ნაყოფიერებისათა. |
ზედა | მცხ.დაბ | შენ იყავ სახლსა ზედა ჩემსა და პირსა შენსა ერჩდეს ერი ჩემი, გარნა ხოლო საყდრითა გმატდე მე შენ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და სიყმილი იყო პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა, განახუნა იოსებ ყოველნი იგი იფქლისა საუნჯენი და ჰყიდდა ყოველთა ეგჳპტელთა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | განჴსნა ერთმან ტჳრთსა, რათა-მცა სცა საზრდელი ვირთა სადგურსა ზედა, და იხილა კრული იგი ვეცხლი თჳსი, რამეთუ იყვა ზედა კერძო ძაძასა მისსა |
ზედა | მცხ.დაბ | ჰრქუა მას იაკობ: არა შთავიდეს ძე ჩემი თქუენ თანა, რამეთუ ძმაჲ მაგისი მოკუდა და ეგე მარტოჲ დაშთომილ არს და შეემთხჳოს რაჲმე სნეულებაჲ გზასა ზედა, რომელსა მიხუალთ და შთაავლინოთ სიბერე ჩემი მწუხარებით ჯოჯოხეთად. |
ზედა | მცხ.დაბ | მოუჴდეს კაცსა მას, რომელ-იგი იყო სახლსა ზედა იოსებისსა. |
ზედა | მცხ.დაბ | შეძრწუნდა იოსებ, რამეთუ, შეიწვებოდეს ნაწლევნი მისნი ძმასა მისსა ზედა და ეგულებოდა ტირილად, შევიდა საუნჯედ და ტიროდა მუნ. |
ზედა | მცხ.დაბ | აწ უკუე ესე-ღა თუ წარიყუანოთ პირისაგან ჩემისა და შეხუდეს მაგას სნეულებაჲ გზასა ზედა, შთაავლინოთ სიბერე ჩემი მწუხარებით ჯოჯოხეთა. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | ისუ და ძენი მისნი, მდგომელნი ზედა საქმისა სახლისა მის უფლისასა, ძენი ენადისანი და ძმანი მისნი და ლევიტელნი. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | და ჰრქუა კაცმან მოყუასსა თჳსსა: აუარებდით უფალსა და აქებდით, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუე არს წყალობაჲ მისი ისრაჱლსა ზედა, და ყოველი იგი კრებული დიდითა ჴმითა აკურთხევდეს უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა. რამეთუ დაიდვა საფუძველი სახლისა უფლისაჲ. |
ზედა | მცხ.ეზრ1 | შარავანდობასა ასარსურაჲსსა სპარსთა ზედა, დასაბამსა შარავანდობისა მისისა, და მიუწერეს წიგნი, რომელნი დამკჳდრებულ იყუნეს ჰურიასტანსა შინა და იერუსალჱმს, |
ზედა | მცხ.გამ | და იყოს უკუეთუ არა ჰრწმენეს შენი ორთა ამათ სასწაულთა, არცა ისმინონ ჴმისა შენისაჲ, მოიღო წყლისა მისგან მდინარისა და დასთხიო ჴმელსა ზედა. და იყოს წყალი, რომელიცა მოიღო მდინარისაგან, სისხლ ჴმელსა ზედა |
ზედა | მცხ.გამ | და იტანჯნენ მწიგნობარნი იგი ნათესავისა მის ძეთა ისრაჱლისათანი, რომელნი-იგი დაედგინნეს მათ ზედა ზედამდგომელთა მათ ფარაოჲსთა და ეტყოდეს: რაჲსათჳს არა აღასრულეთ დაწესებული იგი ალიზისა საქმე თქუენი გუშინდელისა და ძოღანდელისა დღისა დღესცა ეგრევე? |
ზედა | მცხ.გამ | და არა ისმინოს თქუენი ფარაო და მივყო ჴელი ჩემი ეგჳპტესა ზედა და გამოვიყუანო ძალითა ჩემითა ერი ჩემი, ძენი ისრაჱლისანი, ქუეყანით ეგჳპტით შურისგებითა დიდითა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ცნან ყოველთავე ეგჳპტელთა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელმან მივყავ ჴელი ჩემი ეგჳპტესა ზედა და გამოვიყუანნე ძენი ისრაჱლისანი შორის მათსა. |
ზედა | მცხ.გამ | ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ აჰრონს, ძმასა შენსა: მოიღე კუერთხი ეგე შენი და განირთხ წყალთა ზედა ეგჳპტისათა და მდინარეთა ზედა მათთა და გამოსადინელსა წყალთა მათთასა. და იყუნენ სისხლ. და იყოს სისხლ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა ხეთა და ქვათა. |
ზედა | მცხ.გამ | და შენ ზედა და მსახურთა შენთა ზედა და ერსა შენსა ზედა აღმოჴდეს მყუარნი. |
ზედა | მცხ.გამ | ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ აჰრონს, ძმასა შენსა: განირთხ ჴელითა შენითა კუერთხი ეგე მდინარესა მაგას ზედა და ჴევნებსა და წყურნებსა და აღმოიყვანე მყუარი ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა. |
ზედა | მცხ.გამ | და განირთხა აჰრონ ჴელი თჳსი წყალთა მათ ზედა ეგჳპტისათა და აღმოიყუანა მყვარი. და აღმოვიდა მყვარი და დაფარა ქუეყანა ეგჳპტისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ შენ აჰრონს, რათა განირთხას ჴელი თჳსი და აღირთხას კუერთხი იგი მისი და სცეს სიზრქესა ქუეყანისასა. და გამოჴდეს მიერ მუმლი, დაეცეს ზედა კაცსა და საცხოვარსა ერთბამად ყოველსა ქუეყნასა ეგჳპტისასა. |
ზედა | მცხ.გამ | უკუეთუ არა ინებო გამოვლინება ერისა ჩემისა, აჰა ეგერა, მოვავლინო შენ ზედა და მსახურთა შენთა ზედა და ზედა ერსა შენსა და ყოველსა ზედა სახლებსა თქუენსა ძაღლის მწერი. და აღივსოს ძაღლის მწერითა ყოველივე სახლები ეგჳპტელთა და ქუეყანასა მას, რომელსა იყვნენ იგინი მას ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | აჰა ეგერა, ჴელი უფლისა იყოს ყოველსა ზედა საცხოვარსა შენსა ველისასა და ყოველთა ზედა ჰუნეთა შენთა და ყოველსა ზედა კარაულებსა შენსა და აქლემებსა შენსა და ზედა ზროხასა და ცხოვარსა შენსა სიკუდილი სასტიკი და ფრიადი. |
ზედა | მცხ.გამ | და ვისაკვირველო მე მას ჟამსა შინა ქუეყანა იგი ძეთა ისრაჱლისათა ქუეყანასა მას ზედა ეგჳპტელთასა, რათა საცხოვრისა მათისაგანი არა მოკუდეს არცაღა ერთი და საცხოვრისა მისგან ეგჳპტელთასა არა დაშთეს არცაღა თუ ერთ. |
ზედა | მცხ.გამ | და ხვალისაგან ყო უფალმან სიტყუაჲ იგი და მოიწია სიკუდილი ყოველსა ზედა პირუტყუსა ეგჳპტელთასა და პირუტყუთა მათგან ძეთა ისრაჱლისათა არა განეჴუა არცაღა ერთ. |
ზედა | მცხ.გამ | და ვერღარა დაუდგებოდეს გრძნეულნი იგი წინაშე მოსესა ფაქლისა მისთჳს, რომელი-იგი გამოსხმულ იყო მათ ზედა, რამეთუ ეგრე სასტაკად გამოესხმოდა პირველად გრძნეულთა მათ და მერმეღა ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა. |
ზედა | მცხ.გამ | რამეთუ ამისთჳს დაგმარხე შენ მოაქამდე, რათა შენ ზედა ვაჩუენო ძლიერებაჲ ჩემი, რათა მიეთხრას სახელი ესე ჩემი ყოველსა ქუეყანასა. |
ზედა | მცხ.გამ | აწ უკვე სწრაფით უბრძანე შემოკრებად საცხოვრისა, რომელ-იგი იყოს ველსა გარე, რამეთუ ყოველი კაცი და პირუტყჳ, რომელ იპოოს ველსა და არა შევიდეს სახიდ, დაეცემოდის მას ზედა სეტყუაჲ იგი და მოსპოლვიდეს მას. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღყავ ჴელი ეგე შენი ზეცად და მოჴდეს სეტყუაჲ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა ზედა კაცთა, საცხოვართა და ყოველსა ზედა თივასა, რომელ არს ველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა. |
ზედა | მცხ.გამ | აღირთხა მოსე ჴელი თჳსი ცად და უფალმან მოსცა ჴმაჲ ზეცით გარდამო და იყო ქუხილი და მოჴდა სეტყუაჲ იგი სასტიკი და რბიოდა ნაბერწყალები ზედა ქუეყანასა მას. და აწჳმა უფალმან სეტყუაჲ იგი სასტიკი ყოველსა მას ზედა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა. |
ზედა | მცხ.გამ | უკუეთუ არა გნებავს გამოტევებაჲ ერისა მაგის ჩემისა, ხვალე და მასვე ჟამსა შინა მოვჰჴადო საზღვართა შენთა ზედა მკალი. |
ზედა | მცხ.გამ | აღივსოს საუნჯეები შენი და ტაძრები ეგე შენი და სახლები და ყოველი საუნჯეები მონებისა მაგის შენისა და ყოველივე სახლები აღივსოს ყოველსა მაგას ქუეყანასა ეგჳპტელთასა, რომელ ეგევითარი არა სადა ეხილვოს მამათა თქუენთა ჟამითგან, რომლით დაბადებულ იყვნეს იგინი ქუეყანასა ზედა მოდღენდელად დღედმდე, მიჰრიდა მოსე და გამოვიდა პირისაგან ფარაოჲსა მთავართა თჳსთა. |
ზედა | მცხ.გამ | ჰრქუეს მონათა ფარაოს: ვიდრემდე იყოს გუემა ესე ჩუენ ზედა, განუტევე ერი ეგე, რათა მივიდენ და მსახურებაჲ ჰმსახურონ უფალსა თჳსსა, ანუ არა უწყი, რამეთუ წარწყმდა ეგჳპტე? |
ზედა | მცხ.გამ | ჰრქუა უფალმან მოსეს: მიყავ ჴელი შენი ქუეყანასა მაგას ეგჳპტელთასა და აღმოვედინ მკალი ქუეყანასა ზედა და შეჭამოს ყოველი მხალი ნედლი და ყოველივე ნაყოფი ხისა, რომელ დაშთომილ იყოს სეტყჳსაგან |
ზედა | მცხ.გამ | აღიპყრნა მოსე ჴელნი თჳსნი ზეცად და მიავლინა უფალმან ქარი ბღუარისაჲ ყოველსა მას ზედა ქუეყანასა დღე ყოველ და ღამე ყოველ. განთიადითგან შემწუხრებადმდე და მიცისკრადმდე ქარნი იგი ქროდა და აღმოადინებდა მკალსა. |
ზედა | მცხ.გამ | ამას ჯერსა შე-ღა-მიწყნარეთ მე ამას უნასსა ზედა. და ილოცეთ ჩემთჳს უფლისა მიმართ, ღმრთისა თქუენისა, რათა განაქარვოს ჩემგან მკალი ესე. |
ზედა | მცხ.გამ | აღირთხა მოსე ჴელი თჳსი ზეცად და იქმნა ბნელი წყუდიადი, ნისლი და არმური ყოველსა ზედა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა სამ დღე. |
ზედა | მცხ.გამ | მიუგო მოსე და ჰრქუა: არა ეგრე, არამედ ცხოვრით და ზროხით და ყოვლითურთ ჭურჭლით ჩვენით წარვიდეთ და ზედა შენცა მეც ჩუენ საწევნელი მსხუერპლთა მათ, რომელ-იგი შევწიროთ ჩუენ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და სასწაულები იგი და ნიშები ჩემი, რომელ ვყავ მაგათ ზედა გულისჴმა-ჰყოთ და უწყოდეთ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი. შევიდეს მოსე და აჰრონ წინაშე ფარაოსა და ჰრქუეს მას: ამას იტყჳს უფალი, ღმერთი ებრაელთა: ვიდრემდის არა გრცხუენოდის, გამოუტევე შენ ერი ეგე ჩემი, რათა მსახურებაჲ მმსახურონ მე. |
ზედა | მცხ.გამ | და დაადგინნა მათ ზედა ზედამდგომელნი საქმისანი, რათა ძჳრსა შეაჩუენებდენ მათ საქმითა და უშენნენ ქალაქნი ძლიერნი ფარაოს: პითოფი და რამესე და ონი, რომელ არს მზის ქალაქი. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო მან ჰრქუა: ვინ დაგადგინა შენ მთავრად და მსაჯულად ჩუენ ზედა, ანუ მოკლვაჲ ჩემი გნებავს შენ, ვითარცა მოჰკალ გუშინ ეგჳპტელი იგი? შეეშინა მოსეს და თქუა: უკუეთუ ესრეთ განცხადნა სიტყუაჲ ესე? |
ზედა | მცხ.გამ | და განრისხნა უფალი გულისწყრომით მოსეს ზედა და თქუა: ანუ არა, ეგერა, აჰრონ ძმაჲ შენი ლევიტელი, ვიცი, რამეთუ სიტყჳთ გეტყოდის იგი შენ, აჰა ეგერა იგი მოგეგებვოდის შენ შემთხუევად შენდა და გიხილოს შენ და განიხაროს გულსა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.გამ | და იყო გზასა ზედა სავანესა მას შეემთხჳა მას ანგელოზი უფლისაჲ და ეგულვა მოკლვაჲ მისი. |
ზედა | მცხ.გამ | და იყოს ღაღადება დიდ ყოველსა ზედა ეგჳპტესა, რომელ ეგევითარი ღაღადებაჲ არა სადა ყოფილ იყოს შორის მათსა, არცაღა მერმე ყოფად არს მიაღსასრულადმდე ჟამთა. |
ზედა | მცხ.გამ | და მოიღონ სისხლისა მისგან და გამონიშნონ ორთავე მათგან წყირთლთა მათ ზედა კართასა და ზღურბლთა მათ ზედა სახლებისა მათისათა, რომელთა შინა შეჭამონ იგი მათ. |
ზედა | მცხ.გამ | და განვლო მე ქუეყანაჲ ეგჳპტელთა მას ღამესა და ვგუემო ყოველი პირმშოჲ კაცითგან მიპირუტყუადმდე და ზედა ყოველსა მას ქუეყანასა ეგჳპტელთასა აღვადგინო შური შურისძიებათა, რამეთუ მე ვარ უფალი. |
ზედა | მცხ.გამ | და იყოს სისხლი იგი თქუენდა აღსანიშნველად ზედა სახლებსა მას, რომელსა შინა იყვნეს ძენი ისრაჱლისანი, რომელთა შინა დაშენებულ იყვნეთ, მუნ ვიხილო მე სისხლი იგი აღნიშნული ზედა ბჭეთა მათ და დაგიფარნე თქუენ დაცვად თქუენდა გუემისა მისგან რისხვისა, რაჟამს გარდამოსრულ ვიყო და მოვსრვიდე პირმშოსა მას ეგჳპტისასა. |
ზედა | მცხ.გამ | და მოიღეთ თქუენ უსუპი კონაჲ ერთი საპკურებელი და დააწეთ სისხლსა მას კრავისასა და აღნიშნეთ თქუენ ზედა წყირთლთა მათ ბჭეთასა და ზღურბლსა მას, ხოლო თქუენ ნუ გამოხუალთ კართა მათ სახლისა თქუენისათა მიგანთიადმდე რომელსა ჟამსა |
ზედა | მცხ.გამ | და იყოს შენდა სასწაულად ჴელსა ზედა შენსა და მოსაჴსენებლად წინაშე. თუალთა შენთა, რათა იყოს შჯული უფლისაჲ პირსა შინა შენსა, რამეთუ ჴელითა მტკიცითა გამოგიყუანა შენ უფალმან ეგჳპტით. |
ზედა | მცხ.გამ | და იყოს სასწაულად ჴელსა ზედა შენსა და შეურყეველ წინაშე თუალთა შენთა, რამეთუ ჴელითა მტკიცითა გამოგიყვანა შენ უფალმან ეგჳპტით. |
ზედა | მცხ.გამ | და ვიდიდო მე ფარაოს ზედა და ყოველსა ზედა მჴედრობასა მისსა და ცნან ყოველთა მეგჳპტელთა, ვითარმედ მე ვარ უფალი, და ყვეს ეგრეთ. |
ზედა | მცხ.გამ | და მიეთხრა მეფესა მეგჳპტელთასა, ვითარმედ ივლტოდა ერი, და გარდაიქცა გული ფარაოსი და მსახურთა მისთა ერსა მას ზედა, და თქუეს: რაჲ-ესე ვყავთ განვლინებაჲ ძეთა ისრაჱლისათაჲ არღარა მონებად ჩუენდა? |
ზედა | მცხ.გამ | და შენ აღიღე კუერთხი შენი და განირთხ ჴელი შენი ზღუასა ზედა და განაღე იგი, და შევიდენ ძენი ისრაჱლისანი საშუალ ზღუასა ვითარცა ჴმელსა. |
ზედა | მცხ.გამ | და აჰა, მე განვაფიცხო გული ფარაოსი და მეგჳპტელთა ყოველთა და შევიდენ შემდგომად მათსა და ვიდიდო მე ფარაოს ზედა და ყოველსა მჴედრობასა მისსა ზედა და ეტლთა მისთა ზედა და ცხენთა მისთა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | რათა გულისხმა-ყონ ყოველთა მეგჳპტელთა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი ვიდიდო ფარაოს ზედა და ეტლებსა მისსა და ჰუნებსა ზედა მისსა. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო განირთხა მოსე ჴელი თჳსი ზღუასა ზედა, და მოაწია უფალმან ქარი სამხრისა მაიძულებელი ღამე ყოველ ზღუასა ზედა და ყო ზღუაჲ იგი ჴმელ, და განიპო წყალი. |
ზედა | მცხ.გამ | და თქუა უფალმან მოსეს მიმართ: განირთხ ჴელი შენი ზღუასა ზედა, და კუალად მოეგენ წყალი, და დაფარნეს მეგჳპტელნი ეტლებსა ზედა და მჴედრებსა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და განირთხა მოსე ჴელი ზღუასა ზედა, და კუალად მოეგო წყალი იგი დღეულად ადგილსა მასვე ზედა, ხოლო მეგჳპტელნი ივლტოდეს წყალსა ზედა, და შთაყარნა უფალმან მეგჳპტელნი შუა ზღუასა. |
ზედა | მცხ.გამ | რამეთუ შევიდა ჰუნე ფარაოჲსი ეტლებითურთ და მჴედრებით ზღუად, და მოაქცია მათ ზედა უფალმან წყალი იგი ზღჳსაჲ. ხოლო ძენი ისრაჱლისანი ვიდოდეს ჴმელად შუა ზღუასა. |
ზედა | მცხ.გამ | და თქუა: უკუეთუ სმენით ისმინო ჴმისა უფლისა, ღმრთისა შენისა, და სათნონი წინაშე მისსა ჰყვნე და ყურად-იხუნე მცნებანი მისნი და დაიცვნე ყოველნი სამართალნი მისნი, ყოველი სნეულებაჲ, რომელი მოვაწიე მეგჳპტელთა ზედა, არა მოვაწიე შენ ზედა, რამეთუ მე ვარ უფალი, განმკურნებელი შენი. |
ზედა | მცხ.გამ | და იტყოდეს მათდა მიმართ ძენი ისრაჱლისანი: ჰე, თუმცა მომკუდარ ვიყუენით მოწყლულნი უფლისა მიერ ქუეყანასა შინა ეგჳპტისასა, რაჟამს ვსხედით სიავთა ზედა ჴორცისათა და ვჭამდით პურსა მაძღრივ. რამეთუ გამომიყუანენით ჩუენ უდაბნოსა ამას მოსიკუდიდ სიყმილითა, ყოველი ესე შესაკრებელი. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო განთიად იქმნა დაცხრომაჲ ცუარისაჲ გარემოჲს ბანაკისა, და აჰა, პირსა ზედა უდაბნოსასა მწულილი, ვითარცა ქინძის მარცუალი სპეტაკი, ვითარცა მყინვარი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო მოეწყურა მუნ ერსა წყალი, და დრტჳნვიდეს მოსეს ზედა და იტყოდეს: რაჲსათჳს აღმომიყვანენ ჩუენ ეგჳპტით მოწყუედად ჩუენდა და შვილთა ჩუენთა და საცხოვარსა ჩუენსა წყურილითა? |
ზედა | მცხ.გამ | რამეთუ მე ვდგე პირველ მოსლვისა შენისა მუნ კლდესა ზედა ქორებს; და სცე კლდესა და გამოვიდეს წყალი, და სუას ერმან, და ქმნა მოსე ეგრეთ წინაშე ძეთა ისრაჱლისათასა. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო ჴელნი მოსესნი იყვნეს მძიმე, და მოიღეს ქვაჲ, და დადვეს ქუეშე მისსა, და დაჯდა მას ზედა. ხოლო აჰრონ და ორ განამტკიცებდეს ჴელთა მისთა, ერთი ამიერ და ერთი იმიერ. და იყვნეს ჴელნი მოსესნი განპყრობილ ვიდრე დასლვადმდე მზისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და მიუთხრა მოსე სიმამრსა ყოველნი, რაოდენნი უყვნა უფალმან ფარაოს და მეგჳპტელთა ისრაჱლისათჳს, და ყოველი ჭირი შემთხუეული გზასა ზედა, და ვითარმედ გამოიჴსნნა იგინი უფალმან ჴელისაგან ფარაოჲსსა და ჴელისაგან მეგჳპტელთასა. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო განკჳრდა იოთორ ყოველთა ზედა კეთილთა, რომელნი უყვნა მათ უფალმან, რამეთუ გამოიჴსნნა იგინი ჴელისაგან მეგჳპტელთასა და ჴელისაგან ფარაოჲსთა. |
ზედა | მცხ.გამ | და უწამებდ მათ ბრძანებათა ღმრთისათა და შჯულსა მისსა, და უნიშნევდ მათ გზათა, რომელთა ზედა ვიდოდინ მათ ზედა და საქმეთა, რომელთა ჰყოფდენ. |
ზედა | მცხ.გამ | და გამოირჩინა მოსე კაცნი ძლიერნი ყოვლისაგან ისრაჱლისა და ყვნა იგინი მათ ზედა ათასისთავ და ასისთავ და ერგასისთავ და ათისთავ |
ზედა | მცხ.გამ | თჳთ იხილენით, რაოდენნი უყვენ მეგჳპტელია და აღგიხუენ თქუენ ვითარცა ფრთეთა ზედა არწივისათა და შემოგკრიბენ თქუენ თავისა მიმართ ჩემისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და იყვნენ მზა დღესა მესამესა, რამეთუ დღესა მესამესა გარდამოვიდეს უფალი მთასა ზედა სინასა წინაშე ყოვლისა ერისა. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო იყო მესამესა დღესა, იქმნა რაჲ ცისკარი, იქმნეს ჴმანი და ელვანი და ღრუბელი ალმურიანი მთასა ზედა სინასა, ჴმაჲ საყჳრისა ოხრიდა დიდად და შეშინდა ყოველი ერი ბანაკსა შინა. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო მთაჲ სინა მკმოლვარე იყო ყოვლად გარდამოსლვისათჳს ღმრთისა მას ზედა ცეცხლითა. და აღვიდოდა კუამლი ვითარცა კუამლი საჴუმილისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და გარდამოვიდა უფალი მთასა ზედა სინასა, თხემსა ზედა მთისასა, და უწოდდა უფალი მოსეს მიმართ თხემსა ზედა მთისასა და აღვიდა მოსე. |
ზედა | მცხ.გამ | არა მოიღო სახელი უფლისა ღმრთისა შენისა ამაოსა ზედა, რამეთუ არა წმიდა-ყოს უფალმან მომღებელი სახელისა მისისაჲ ამაოსა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა, რათა კეთილი იქმნეს შენდა და რათა გრძელ ჟამ იყო ქუეყანასა ზედა კეთილისასა, რომელი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ. |
ზედა | მცხ.გამ | არა ცილი სწამო მოყუასსა შენსა ზედა წამებითა ცრუჲთა, |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო უკუეთუ ქვათაგან მიქმნე მე საკურთხეველი, არა აშენნე იგინი გამოკუეთილნი, რამეთუ ჴელითა ქანდაკებულობაჲ დასდევ მას ზედა და ბიწიან იქმნნეს. |
ზედა | მცხ.გამ | არა აღხჳდე აღსავალებითა საკურთხეველსა ზედა ჩემსა, რათა არა გამოაცხადო უშუერებაჲ შენი მას ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო უკუეთუ ვინმე ზედა დაესხას მოყუასსა მოკლვად მისა ზაკვითა და მოივლტოდის იგი საკურთხეველისა მიმართ ჩემისა, გამოიყვანო იგი მოკლვად. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო უკეთუ საჴსარი იგი ზედა ესვას მას, მისცეს საჴსარი სულისა მისისა ყოველთაებრ, რაოდენნი ზედა დაჰსხნენ მას. |
ზედა | მცხ.გამ | არა იყო მრავალთა თანა სიბოროტესა ზედა, არა შეეძინო სიმრავლესა თანა მიდრეკად მრავალთა თანა, ვითარმცა მისდრიკე საშჯელი. |
ზედა | მცხ.გამ | და აჰა, მე წარვავლენ ანგელოზსა ჩემსა წინაშე პირსა შენსა, რათა დაგიცვას შენ გზასა ზედა, რათა შეგიყვანოს შენ ქუეყანასა, რომელი განგიმზადე შენ. |
ზედა | მცხ.გამ | არა იყოს უბიწოჲ, არცა ბერწი ქუეყანასა შენსა ზედა, რიცხჳ დღეთა შენთა აღვავსო. |
ზედა | მცხ.გამ | და გარდამოჴდა დიდებაჲ ღმრთისაჲ მთასა ზედა სინასა და დაფარა იგი ღრუბელმან ექუს დღე. და უწოდდა უფალი მოსეს დღესა მეშჳდესა საშუალით ღრუბლისათ. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო სახე დიდებისა უფლისაჲ ვითარცა ცეცხლი მოტყინარე თხემსა ზედა მთისასა წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.გამ | და შევიდა მოსე საშუალ ღრუბლისა და აღვიდა მთად და იყო მუნ მთასა ზედა ორმეოცთა დღეთა და ორმეოცთა ღამეთა. |
ზედა | მცხ.გამ | და მიქმნე მე ყოვლისა მისებრ, რაოდენი მე გიჩუენო შენ მთასა ზედა მაგალითი კარვისაჲ და მაგალითი ჭურჭელთა მისთაჲ. |
ზედა | მცხ.გამ | და განშჭედნე იგინი ოთხად ბეჭდად ოქროსად და დაჰსხნე ოთხთა კიდეთა ზედა ორნი ბეჭედნი ერთსა კიდესა ზედა და ორნი ბეჭედნი სხუასა კიდესა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და განუხუნე აღსაღებელნი იგი ბეჭედთა შინა, რომელნი არიან კიდეთა ზედა კიდობნისათა აღებად კიდობნისა მათ მიერ. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქმნა სალხინებელი ზედა დასადებელი ოქროჲსა წმიდსაჲ ორი წყრთა და ნახევარი სიგრძე მისი და წყრთა და ნახევარი სივრცე მისი. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქმნნე ორნი ქერობინნი ორთა ზედა კიდეთა მისთა, იყვნენ ქერობინნი განმპყრობელნი ფრთეთანი ზედა კერძო მაგრილობელნი ფრთეებითა მათითა სალხინებელსა ზედა და პირნი მათნი ურთიერთას მიმართ სალხინებელისა მიმართ, იყვნენ პირნი ქერობინთანი. და დასდვა სალხინებელისა კიდობანსა ზედა ზენათ. |
ზედა | მცხ.გამ | და გეცნობო მე შენ მუნით და გეტყოდი შენ ზენა კერძოჲთ, სალხინებლისათ საშუალ ორთა ქერობინთასა, რომელნი არიან კიდობანსა ზედა წამებისასა, ყოველთა მათებრ, რაოდენნიცა გამცენ შენ ძეთა მიმართ ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.გამ | და აქმნე მას ოთხნი ბეჭედნი ოქროჲსანი და დაასხნე ბეჭედნი იგი ოთხთა ზედა კერძოთა ფერჴთა მისთასა. |
ზედა | მცხ.გამ | დააგნე ტაბლასა ზედა პურნი საწინაშონი წინაშე ჩემსა მარადის. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქმნე სასანთლენი მისნი შჳდნი და ზედა დაჰსხნე სანთელნი მისნი და ნათობდენ ერთისაგან პირისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და უქმნე მათ კილოები ჳაკინთისა ძგიდესა ზედა ეზოჲსა ერთისასა ერთისა კერძოჲსაგან შესაკინძველად და ესრეთ ჰყო ძგიდისაგან გარეგანისა ეზოჲსა შესაკინძველად მეორისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქმნნე ღილნი ერგასისნი ძგიდესა ზედა გარდასაბურველისასა, რომელი შეეკინძებოდის მეორესა. |
ზედა | მცხ.გამ | წყრთაჲ ამიერ და წყრთაჲ იმიერ ნამეტავისაგან სიგრძისა საბურველთასა გარდასაბურველთაგან კარვისათა იყოს დამფარველ გუერდთა ზედა კარვისათა ამიერ და იმიერ, რათა დაჰფარვიდეს. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქმნე საფარველიცა კარვისა ტყავნი ვერძთანი მეწამულად ღებულნი და ზედა საბურველნი ტყავნი ჳაკინთის ფერნი ზედა კერძო. |
ზედა | მცხ.გამ | და დასდვა კრეტსაბმელი სუეტთა მათ ზედა. და შეიღო მუნ უშინაგანეს კრეტსაბმელისა კიდობანი წამებისაჲ და განგიწვალებდეს თქუენ კრეტსაბმელი იგი შორის წმიდისა მის და შორის წმიდისა წმიდათასა. |
ზედა | მცხ.გამ | კარავსა შინა წამებისასა გარეშე კრეტსაბმელსა ზედა კერძოსა აღთქუმისასა ანთებდენ მას აჰრონ და ძენი მისნი მწუხრითგან ვიდრე განთიადადმდე წინაშე უფლისა შჯულად საუკუნოდ ნათესავსა შინა თქუენსა ძეთა მიერ ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ესე არიან შესამოსელნი, რომელნი უქმნენ მკრდისა ზედა და სამჴარი და პოდირი და შესამოსელი ფესუედი და კიდარი და სარტყელი, და უქმნენ შესამოსელნი წმიდანი არონს და ძეთა მისთა მღდელობად ჩემდა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ნაქსოჲ - სამჴართა, რომელ არს მას ზედა, ქმნულებისაებრ მისგანვე იყოს ოქროჲსაგან და ჳაკინთისა და პორფირისა და ძოწეულისა ძახილისა და ბისონისა გრეხილისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ექუსნი სახელნი - ქვასა ზედა ერთსა და ექუსნი სახელნი სხუანი - ქვასა მეორესა ნათესავთაებრ მათთა. |
ზედა | მცხ.გამ | და დაჰსხნე ორნი იგი ქვანი მჴართა ზედა სამჴართასა, ქვანი მოსაჴსენებელისანი არიან ძეთა ისრაჱლისათანი და აღიღებდეს აჰრონ სახელებსა ძეთა ისრაჱლისათასა წინაშე უფლისა ორთა ზედა მჴართა მისთა მოსაჴსენებელად მათთჳს. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქმნნე სიტყჳერსა ზედა ფესუნი განთხზულნი ნაქმარად ჯაჭუედად ოქროსაგან წმიდისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქმნნე სიტყჳერსა ზედა ორნი ბეჭედნი ოქროჲსანი და დაჰსხნე ორნი იგი ბეჭედნი ორთა ზედა კიდეთა სიტყჳერისათა. |
ზედა | მცხ.გამ | და დაასხნე ორნი იგი ჯაჭუედნი ოქროჲსანი ორთა ზედა ბეჭედთა კიდესა თანა სიტყჳერისასა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ორნი მწუერვალნი ორთა ზედა ჯაჭუედთანი განუხუნე ორთა შინა შესაკრავთა და დაჰსხნე მჴართა ზედა სამჴრისათა შუბლსა თანა პირისა მისისასა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქნნე ორნი ბეჭედნი ოქროჲსანი და დაჰსხნე იგინი ორთა ზედა მწუერვალთა სიტყჳერისათა, კიდესა თანა მისსა, რომელ არს კერძოჲსა თანა სამჴართასა შინათ კერძო. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქმნნე ბეჭედნი ოქროჲსანი და დაჰსხნე იგინი ორთა ზედა მჴართა სამჴრისათა ქუეშე კერძო პირით კერძოჲსა თანა შესაკრებელსა მათსა, ზედა კერძო ღონესა მას სამჴრისასა. |
ზედა | მცხ.გამ | და შეჰკრვიდენ სიტყჳერსა ბეჭედსა ზედა მისსა ბეჭდისა მიმართ სამჴართასა გრეხილითა ჳაკინთისათა, რათა იყოს იგი ღონესა ზედა სამჴრისასა, და არა განჰყო სიტყჳერი სამჴრისაგან. |
ზედა | მცხ.გამ | და მოიხუნეს აჰრონ სახელნი ძეთა ისრაჱლისათანი სიტყჳერსა ზედა მშჯავრთასა მკრდითა თჳსითა შემავალმან წმიდად მიმართ საჴსენებელად სამარადისოდ წინაშე ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და დაჰსხნე სიტყჳერსა ზედა მსჯავრისასა ფესუნი ჯაჭუედნი, ორთავე კიდეთა ზედა სიტყჳერისათა დაჰსხნე, და ორნი ფარის სახენი დაჰსხნე ორთავე ზედა მჴართა სამჴრისათა პირით კერძო, და დასდვა სიტყჳერსა ზედა მსჯავრისასა გამოცხადებაჲ და ჭეშმარიტებაჲ და იყვნენ მკერდსა ზედა აჰრონისასა, რაჟამს შევიდოდის წმიდად მიმართ წინაშე უფლისა და მიიხუნეს აჰრონ მშჯავრნი ძეთა ისრაჱლისათანი მკერდსა ზედა უფლისა მარადის. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქმნე ქუე ქუემოსა ზედა ქუეშეთსაცუმელისასა ქუეით, ვითარცა აღყუავებულთა ბროწეულთა ბროწეულებანი ჳაკინთისაგან და პორფირისა და მეწამულისა ძახილისა და ბისონისა გრეხილისა ქუე ქუემოსა ზედა ქუეშეთსაცუმელსა, ხოლო მითვე სახითა ბროწეულნი ოქროჲსანი და ეჟუანნი საშუალ მათსა გარემოჲს გარე ბროწეულთა თანა ოქროჲსასა. |
ზედა | მცხ.გამ | ეჟუანი და ყუავილედი ქუე ქუემოჲსა ზედა ქუეშეთსაცუმელისასა გარემოჲს. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქმნა პეტალი ოქროჲსა წმიდაჲ და ჰსწახნაგო მას ზედა წახნაგებად ბეჭდისად სიწმიდე უფლისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და დასდვა იგი ჳაკინთსა ქუეშე გრეხილსა და იყოს მიტრასა ზედა, პირსა ზედა მიტრასასა იყოს. |
ზედა | მცხ.გამ | და იყოს შუბლსა ზედა აჰრონისასა და აღიხუნეს აჰრონ ცოდვანი წმიდათანი, რაოდენნიცა განწმიდნენ ძეთა ისრაჱლისათა, ყოველი მოსაცემელი წმიდათა მათთა, და იყოს შუბლსა ზედა აჰრონისსა სამარადისოდ მითუალულად მათთჳს წინაშე უფლისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და დააგნე იგინი ლანკნასა ზედა ერთსა და შესწირნე იგინი ლანკნითა მით და ზუარაკი და ორნი ვერძნი. |
ზედა | მცხ.გამ | და აჰრონ და ძენი მისნი მოიყუანნე კართა ზედა კარვისა საწამებელისათა და განჰბანნე იგინი წყლითა. |
ზედა | მცხ.გამ | და დაადგა მიტრა თავსა ზედა მისსა და დასდვა პეტალი განწმედისაჲ მიტრასა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და მოიღო ზეთი ცხებისა და დაასხა თავსა ზედა მისსა და სცხო მას. |
ზედა | მცხ.გამ | და მოიყუანო ზუარაკი კართა თანა კარვისა საწამებელისათა და დაასხნენ აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი მათნი თავსა ზედა ზუარაკისასა წინაშე უფლისა, კართა თანა კარვისა საწამებელისათა. |
ზედაჲ | მცხ.გამ | და მოიღო ყოველი ცმელი მუცლისზედაჲ და ყური ღვიძლისაჲ და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მის ზედაჲ და აკუმიო და დააგო საკურთხვველსა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და აღიღო ვერძი სრულებით საკურთხეველსა ზედა და ყოვლად დასაწველ იყოს უფლისა სულად სულნელებისად. |
ზედა | მცხ.გამ | და მოიღო სისხლთაგან საკურთხეველისა და ზეთისაგან საცხებელისა, და აპკურო აჰრონს ზედა და შესამოსელსა მისსა ზედა და ძეთა ზედა მისთა და შესამოსელსა ზედა ძეთა მისთასა მის თანა, და განწმიდნეს იგი და სამოსელი მისი და ძენი მისნი და სამოსელნი ძეთა მისთა მის თანა, ხოლო სისხლი ვერძისა მოჰღუარო საკურთხეველსა ზედა გარემოჲს. |
ზედა | მცხ.გამ | და მოიღო ვერძისაგან ცმელი მისი და ცმელი დამფარველი მუცლისაჲ და ყური ღჳძლისა და ორნი თირკუმელნი და მათ ზედა ცმელი და მარჯუენე მჴარი, რამეთუ განსრულებაჲ არს მისი. |
ზედა | მცხ.გამ | და დააგნე ყოველნი ჴელთა ზედა აჰრონისთა და ჴელთა ზედა ძეთა მისთასა და განაჩინნე იგინი განჩინებად წინაშე უფლისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და მიითუალნეს იგინი ჴელთაგან მათთა და აღიხუნე იგინი საკურთხეველსა ზედა ყოვლად დასაწველობისასა სულად სულნელებისად წინაშე უფალსა, ნაყოფება არს უფლისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჴბოჲ ცოდვისა ჰქმნა დღესა განწმედისასა და წმიდა-ჰყო საკურთხეველი განწმედითა შენითა მას ზედა და სცხო მას. შჳდთა დღეთა განსწმიდო საკურთხეველი და წმიდა-ჰყო იგი და იყოს საკურთხეველი წმიდაჲ წმიდისა. ყოველი, რომელი შეეხოს საკურთხვველსა, განწმდეს. |
ზედა | მცხ.გამ | და ესენი არიან, რომელნი ჰქმნნე საკურთხეველსა ზედა ტარიგნი წელიწდეულნი უბიწონი, ორნი დღესა შინა მიმდემად ნაყოფებად სამიმდემოდ. |
ზედა | მცხ.გამ | ნაყოფებად უფლისა მსხუერპლი სამიმდემო ნათესავსა შინა თქუენსა კართა ზედა წინაშე უფლისა კარვისა საწამებელისათა, რომელთა შორის გეცნობო შენ მუნ ვიდრე ზრახვადმდე შენდა. |
ზედა | მცხ.გამ | და წოდებულ ვიქმნე ძეთა ზედა ისრაჱლისათა და ვიყო მე მათდა ღმერთ და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი ქუეყანით ეგჳპტით, |
ზედა | მცხ.გამ | წოდებად მათ ზედა და ღმერთ მათდა ყოფად. |
ზედა | მცხ.გამ | უქმნნე ორთა ზედა გუერდთა, იყუნენ მარწუხად კუერთხებნი, რათა აღიღოდიან იგინი მით. |
ზედა | მცხ.გამ | და დასდგა იგი წინაშე კრეტსაბმელისა, რომელი არს კიდობანსა ზედა საწამებელთასა, რომელთა შინა გეცნობებოდი მე შენ მუნ. |
ზედა | მცხ.გამ | და აკუმიოს მას ზედა აჰრონ საკუმეველი შეზავებული წყლითა განთიად-განთიად, რაჟამს განჰმზადებდეს სასანთლეთა, აკუმიოს მას ზედა სამარადისოდ. |
ზედა | მცხ.გამ | და რაჟამს აღანთებდეს აჰრონ სასანთლესა, მწუხრი აკუმიოს მას ზედა საკუმეველი სამიმდემო მარადის წინაშე უფლისა ნათესავსა შინა მათსა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ლხინება-ყოს აჰრონ რქათა მისთა ზედა ერთგზის წელიწადსა შინა სისხლისაგან განსაწმედელისა ცოდვათასა სალხინებელისა, ერთსა ჯერსა წელიწადისასა განწმიდოს იგი ნათესავსა შინა მათსა, რამეთუ წმიდაჲ წმიდათა უფლისა არს. |
ზედა | მცხ.გამ | კარავი იგი საწამებელისაჲ და კიდობანი იგი შჯულისა და სალხინებელი მას ზედა და შესამზადებელი იგი კარვისაჲ. |
ზედა | მცხ.გამ | და მოსცა უფალმან მოსეს, რაჟამს დასცხრა სიტყუად მისა მთასა მას ზედა სინასა, ორნი იგი ფიცარნი ქვისანი დაწერილნი თითითა ღმრთისაჲთა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ვითარცა იხილა ერმან მან, რამეთუ დაყოვნა მოსე გარდამოსლვად მიერ მთით, შეკრბა ერი იგი აჰრონის ზედა და ჰრქვეს მას: აღდეგ და მიქმენ ჩუენ ღმერთნი, რომელნი წინაგჳძღოდიან ჩუენ, რამეთუ კაცსა მას მოსეს, რომელმან გამომიყვანა ჩუენ ქუეყანით ეგჳპტით, არა ვიცით, რაჲ შეემთხჳა მას. |
ზედა | მცხ.გამ | და ევედრა მოსე უფალსა ღმერთსა და ჰრქუა: რაჲსათჳს განრისხნები ერსა შენსა ზედა გულისწყრომითა შენითა, რომელი აღმოიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით ძალითა დიდითა და მკლავითა მაღლითა? |
ზედა | მცხ.გამ | ნუუკუე თქუან მეგჳპტელთა მათ, ვითარმედ ზაკჳთ განიყვანა იგინი ღმერთმან მოწყვედად მთათა ზედა და აჴოცად მათა ქუეყანით, დასცხერ რისხჳსაგან გულისწყრომისა შენისა და ლხინება-ყავ უკეთურებისა მისთჳს ერისა შენისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰრქუა მათ მოსე: აღასრულეთ ჴელითა თქუენითა დღეს უფლისა მიმართ კაცად-კაცადმან ძესა თჳსსა ზედა და ძმასა მოცემად თქუენდა კურთხევისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ ძეთა ისრაჱლისათა: თქუენ ერი ქედფიცხელ ხართ. ეკრძალენით, ნუუკუე წყლულება სხუაცა მოჰჴდეს თქუენ ზედა და აღგჴოცნე თქუენ და აწ განიძარცვეთ სამოსელი დიდებისა თქუენისა და სამკაულები და გიჩვენო თქუენ, რაჲ-იგი გიყო თქუენ. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰხედვიდა ყოველი იგი ერი სუეტსა მას ღრუბლისასა, მდგომარესა კართა ზედა მის კარვისათა. და დგან ყოველი იგი ერი და თაყუანის-სცის კაცად-კაცადმან კარით კარვისა თჳსისაჲთ. |
ზედა | მცხ.გამ | რომელმან დამარხის სიმართლე და ყვის წყალობა ათასამდე ნათესავად. და აჰჴოცის უსჯულოებანი და სიცრუენი და ცოდვანი და თანამდებნი იგი არა განწმიდის და მოჰჴადნის ცოდვანი მამათანი შვილთა ზედა და შვილისშვილთა მესამედ და მეოთხედ ნათესავადმდე. |
ზედა | მცხ.გამ | არა დაჰკლა ცომსა ზედა სისხლი საკლველთა ჩემთაჲ. და არა დაადგრეს განთიადმდე საკლველი დღესასწაულისა მის ვნებათა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ამისა შემდგომად მოუჴდეს ძენი ისრაჱლისანი და ამცნო მათ ყოველი, რაოდენსა ეტყოდა უფალი მოსეს მთასა ზედა სინასა. და ვითარცა დასცხრა მოსე სიტყუად მათდა მიმართ, დაიბურა საფარველი პირსა მისსა. |
ზედა | მცხ.გამ | შეაბრძვილო ხუთნი იგი ფელიკნი სხვათა მათ ხუთთა ფელიკთა ზედა, და ხუთნიცა სხუანი იგი ფელიკნი - ხუთთა მათ სხვათავე ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ქმნა სუეტის თავთა ზედა კარვისათა ტყავთაგან ვერძისათა ტარსიკონი მეწამული დასაბურველად ცისსხეული ზედა კერძო. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქმნე სალხინებელი ზედა კიდობანსა მის ოქროჲსგან წმიდისა, ორი წყრთა და ნახევარი - სიგრძე მისი, წყრთა და ნახევარი - სივრცე მისი. |
ზედა | მცხ.გამ | და იყვნეს ფრთენი ქერობინთა მათ განმარტებით ზედა კერძო სალხინებელსა მას, რათა აგრილობდეს ფრთითა მით. პირნი ქერობინთანი აქუნდენ პირისპირ. |
ზედა | მცხ.გამ | (38,13) და ქმნა სასანთლე იგი, რომელი ენთებოდის (მყარი ოქროჲსა (38,14), ჴერი იგი და რტონი ორკერძოვე გვერდით მისით (38,15) მისგანვე რტოთა მისთა გამომცენარედ გამომატებულ, სამნი ამიერ და სამნი იმიერ განსწორებულ ურთიერთას. (38,16) და სასანთლენი მათნი, რომელნი დგენ მწუერვალთა მათთანი გველისსახედ მათგანვე და დასადგმელნი მათგანვე, რათა იყუნენ სანთელნი იგი მათ ზედა და დასადგმელი მეშჳდე ზედა წუერსა სანთლისასა თხემსა ზედა კერძო მყარი ყოვლად ოქროჲსაჲ (38,17) და შჳდნი სანთელნი მისნი მას ზედა - ოქროჲსანი და მარწუხნი მისნი - ოქროჲსანი), ოქროჲ წმიდაჲ ოფაზი ქმნა სასანთლე, ბუნი და ჴერი მისი ყვავილედად აღმოკვეთილად, და ბირთვი და შროშანნი მისნი გამოზიდვით მისგანვე. |
ზედა | მცხ.გამ | და დასხნა იგინი მჴართა ზედა მის სამჴრისათა ქვანი მოსაჴსენებელნი, ძეთა ისრაჱლისათანი, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.გამ | რათა შეამტკიცებდენ საკითხავსა მას კარშიკნი იგი, რომელნი იყვნენ მას ზედა კარშიკთა მათ სამჴრისათა შემტკეცილი იაკინთოთა და თანაშეთხზულ ნაქსოვსა მას სამჴართასა, რათა არა გამოეკეცებოდეს საკითხავი იგი სამჴართა მათგან, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.გამ | და ქმნეს განჭედილი იგი ოქროჲსაგან რჩეულისა და გამოწერა მას ზედა წიგნი გამოდგმით ბეჭდის სახედ სიწმიდისა უფლისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და გამოჰკიდა მას სთული იაკინთისა, რათა იყოს ზედა კერძო ვარშამაგსა მას, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.გამ | და დააგო მას ზედა პური იგი შესაწირავი წინაშე უფლისა, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.გამ | და დააგნა სასანთლენი მას ზედა წინაშე უფლისა, ვითარცა-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.გამ | და დააკმია საკმეველი იგი აღზავებული მას ზედა, ვითარცა-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.გამ | და განმარტა კრეტსაბმელი კარსა ზედა კარვისა მის. |
ზედა | მცხ.გამ | და საკურთხეველი ნაყოფთა დადგა კართა მათ თანა კარვისა მის საწამებელისათა. დაასხნა მას ზედა მსხუერპლი და შესაწირავი იგი, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.გამ | და ვერ ჴელ-ეწიფა მოსეს შესლვად კარავსა მას საწამებელისასა, რამეთუ აგრილობდა მას ზედა ღრუბელი იგი და დიდებითა უფლისაჲთა აღივსო კარავი იგი. |
ზედა | მცხ.გამ | რამეთუ ღრუბელი უფლისაჲ იყო კარავსა მას ზედა დღისი და ცეცხლი იყო მას ზედა ღამე წინაშე ყოვლისა სახლისა ისრაჱლისა და ყოვლისა მის ვანისა ტრვასა მათსა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | რამეთუ პირველად ომინელნი იგი დამკჳდრებულ იყვნეს მას ზედა, ნათესავი დიდი მრავალი და ძლიერი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და იყო მათ ზედა ჴელი უფლისაჲ მოსპოლვად მათა ბანაკისა მისგან ვიდრე მოსპოლვადმდე მათა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | აროერით, რომელ-იგი არს კიდესა ზედა მდინარისა მის არონისასა, და ქალაქი იგი ძნელოვანი, რომელ დაშენებულ იყო ჴევსა მას ვიდრე მთადმდე გალადისა და არა იყო ქალაქი, რომელიმცა განერა ჴელთაგან ჩუენთა, არამედ ყოველი იგი ქალაქები მოგუცა ჩუენ უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ჴელთა ჩუენთა. |
ზედა | მცხ.მათე | და გარდამოჴდა წჳმაჲ, მოვიდეს მდინარენი, ქროდეს ქარნი და ეკუეთნეს სახლსა მას, და არა დაეცა, რამეთუ დაფუძნებულ იყო კლდესა ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | დღესა მას, რომელსა-იგი წარსდეგით თქუენ წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა ქორებს, რამეთუ მეტყოდა მე უფალი და მრქუა: შემოკრიბე ერი ეგე ჩემ წინაშე და ისმინნეს სიტყუანი ჩემნი და შეისწაონ შიში ჩემი ყოველთა დღეთა ცხორებისა მათისათა, რავდენცა ცხონდენ ქუეყანასა ზედა, და ასწაონ შვილთაცა მათთა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | გინა თუ მსგავსად ყოვლისავე საცხოვრისა, რომელ-რა არს ქუეყანასა ზედა, ანუ თუ მსგავსად ყოვლისა მფრინველისა ფრთოვანისა, რომელი ფრინავს ცასა ქუეშე, |
ზედა | მცხ.სჯლ | ანუ მსგავსად ყოვლისავე ქუეწარმძრომელისა, რომელი ძურების პირსა ზედა ქუეყანისსა, ანუ მსგავსად ყოვლისავე მცურვალისა, რომელი ცურავს წყალთა შინა ქუეყანასა ქუეშე. |
ზედა | მცხ.სჯლ | უკეთუ ისხნე შენ შვილნი, ანუ შვილისშვილნი და დღეგრძელ იყო ქუეყანასა ზედა და უშჯულოებდე და ჰყო ბოროტი წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა, და იქმნნე შენ თავისა შენისა კერპნი, და განარისხო უფალი ღმერთი შენი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | იკითხენით დღენი იგი პირველნი, რომელ-იგი თქუენსა წინა იყვნეს, ვინაჲთ დღითგან შექმნა ღმერთმან კაცი პირსა ზედა ქუეყანისასა და კიდითგან ცისაჲთ ვიდრე კიდედმდე მისა ყოფილ თუ სადამე არს მსგავსად სიტყჳსა ამის დიდისა, |
ზედა | მცხ.სჯლ | ცით გარდამო ისმა ჴმაჲ მისი სასწაულად შენდა და ქუეყანასა ზედა გიჩუენა შენ ცეცხლი იგი მისი დიდი და სიტყუაჲ იგი მისი გესმა შორის ცეცხლსა მას. |
ზედა | მცხ.სჯლ | რათა გულისხმა-ჰყო დღეს გონებასა შენსა, რამეთუ უფალი თავადი არს ღმერთ ზეცათა შინა და ქვეყანასა ზედა და არა ვინ არს მისა გარეშე სხუაჲ ღმერთი |
ზედა | მცხ.სჯლ | არცა მსგავსი ყოვლისავე, რომელ არს ცასა შინა ზესკნელ და არცაღა, რომელ არს ქუეყანასა ზედა ქუესკნელ და არცაღა, რომელ არს წიაღთა შინა ქუესკნელსა ქუეყანასა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | თავ-უყავ მამასა შენსა და დედასა შენსა, ვითარცა გამცნო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, რათა კეთილი გეყოს შენ და დღეგრძელ იყო შენ ქუეყანასა ზედა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და ასწავლნე ეგენი შვილთა მათ შენთა და იტყოდი მაგათ ჯდომასა სახლსა შინა შენსა და სლვასა გზასა შენსა და სასუენებელსა ზედა შენსა და აღდგომასა შენსა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | რამეთუ ღმერთი მოშურნე არს და უფალმან ღმერთმან შური იძიოს შენგან, ნუუკუე განრისხნეს უფალი ღმერთი შენ ზედა და მოგსპოს შენ პირისაგან ქუეყანისაჲსა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და ყო უფალმან ნიშები და სასწაულები დიდ-დიდები და ბოროტები ფარაოსა ზედა და ყოველსა სახლსა მისსა წინაშე თუალთა ჩუენთა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | რამეთუ განდრიკოს ძე იგი შენი ჩემგან და ამსახუროს იგი ღმერთთა უცხოთა და განრისხნეს გულისწყრომითა უფალი შენ ზედა და აღგჴოცოს მსთუად. |
ზედა | მცხ.სჯლ | რამეთუ ერი ეგე წმიდა ხართ უფლისა ღმრთისა შენისა. და შენ პირველად გამოგირჩია უფალმან ღმერთმან შენმან, რათა იყო შენ მისა ერად საზეპუროდ ყოველთა უფროს ნათესავსა ნათესავთა, რომელნი არიან პირსა ზედა ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ქუეყანასა მას, რომელსა ზედა არა ცვინეულად შჭამდე პურსა შენსა, არცა ნაკლულევან იყო მას ზედა, რომლისანი ქვანი მისნი არიან რკინა და მამათა მისთა გამოეკუეთების სპილენძი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ჰჭამდე და განსძღებოდე და აკურთხევდე უფალსა ღმერთსა შენსა ქუეყანასა მას ზედა კეთილსა, რომელი-იგი მოგცა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან. |
ზედა | მცხ.სჯლ | რათამცა მოგსრნა თქუენ, რაჟამს აღვიდოდე მთასა მას მოღებად ფიცართა მათ ქვისათა, ფიცართა მათ შჯულისათა, რომელ-იგი მომცნა მე და ვიყავ მე მთასა მას ზედა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე, პური არ ვჭამე და არცა წყალი ვსუ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მომცნა მე ორნი იგი ფიცარნი ქვისანი დაწერილნი ჴელითა ღმრთისათა, რამეთუ მას ზედა დაწერილ იყვნეს ყოველნი იგი მცნებანი, რომელთა გეტყოდა თქუენ უფალი მთასა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და შეშინებულ ვიყავ მე გულისწყრომისათჳს რისხვისასა, რამეთუ - განრისხნა უფალი თქუენ ზედა, რათამცა აღგჴოცნა თქუენ ქუეყანით და შეესმა ჩემი უფალსა მას ჟამსა შინა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და დაწერა ფიცართა მათ ზედა ათი იგი მცნებაჲ, რომელთა-იგი გეტყოდა თქუენ უფალი მთასა მას ზედა შორის ცეცხლსა მას და მომცნა მე იგინი უფალმან. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მე დავადგერ მთასა მას ზედა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე მას ჟამსა, შეისმინა ჩემი უფალმან და არა ჯერ-იჩინა მოსრვაჲ მათი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | რამეთუ იგი არს სიქადულ შენდა და იგი თავადი არს ღმერთი შენი, რომელმან-იგი ყო შენ ზედა სასწაული დიდ-დიდი და საკჳრველებაჲ, რომელ იხილეს თუალთა შენთა, |
ზედა | მცხ.სჯლ | რათა დღეგრძელ იყვნეთ ქუეყანასა მას ზედა, რომლისათჳს-იგი ეფუცა უფალი მამათა მათ თქუენთა მიცემად მათა და ნათესავისა მათისა შემდგომად მათსა ქუეყანასა, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | რომელსა-იგი უფალი ღმერთი თვით ღუწილ და თუალნი უფლისა ღმრთისანი მარადის მას ზედა არიან დასაბამითგან წელიწადისაჲთ და მიაღსასრულადმდე წელიწადისა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | რათა განმრავლდენ დღენი თქუენნი და დღენი ნაშობთა მათ თქუენთანი ქუეყანასა მას ზედა, რომლისათჳს ეფუცა უფალი მამათა მათ თქუენთა მიცემად მათა, ვითარცა დღენი ცისანი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ჭამდით და იხარებდით წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა და მხიარულ იყვნეთ ყოველთა ზედა, რომელსა ზედა შეხებულ იყვნენ ჴელნი თქუენნი, თქუენ და ყოველნი სახლეულნი თქუენნი, რამეთუ გაკურთხნა თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და იყოს ადგილი იგი, რომელ გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან თქუენმან თავისა თვისისა სახელ-დებად სახელი მისი მას ზედა, მუნ შესწირით ყოველი შესაწირავი, რომელსა-ესე მე გამცნებ თქუენ დღეს, მსხუერპლები იგი თქვენი და ძღუენი თქუენი და ათეული თქუენი და პირველი იგი ჴელთა თქუენთა და რჩეულ-რჩეული ძღუენი აღნათქუემთა თქუენთაჲ, რომელ აღუთქუათ უფალსა ღმერთსა თქუენსა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | მსხუერპლი შენი ჴორცი იგი შესწირო საკურთხეველსა მას ზედა უფლისა ღმრთისა შენისასა, რამეთუ სისხლი იგი დააპკურო აღსავალთა მათ საკურთხეველისა ამის უფლისა ღმრთისათა და ჴორცი იგი შესჭამო. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ნაშობ იყვნეთ თქუენ უფლისა ღმრთისა თქუენისა, მკუდარსა ზედა არა იტყებდე და არცაღა აჩინო ნიში ჴაჴილებისაჲ შუბლსა შენსა, შორის ორთა თუალთა შენთა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და შეშჭამო იგი წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა ადგილსა მას, რომელსაცა გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან წოდებად სახელი მისი მას ზედა, მუნ შესწირო ყოველივე ათეული იფქლისა შენისაჲ და ზეთისა შენისაჲ და პირმშოები ზროხათა და ცხოვართა შენთაჲ, რათა შეისწაო შიში უფლისა ღმრთისა შენისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | არამედ ადგილსა მას, რომელ-იგი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან წოდებად სახელი მისი მას ზედა, მუნ დაკლის საკლველი იგი დღესასწაულთაჲ მათ, მწუხრი დასლვასა ოდენ მზისასა ჟამსა მას, რომელსაცა გამოხუედ ქუეყანით ეგვიპტით. |
ზედა | მცხ.სჯლ | შვიდ დღე ჰყო დღესასწაული იგი უფლისა ღმრთისა შენისაჲ ადგილსა მას, რომელ-იგი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან თავისა შენისა, უკეთუ გაკურთხოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველთა ზედა ნაყოფთა შენთა და ყოველთა ზედა საქმეთა ჴელთა შენთასა, და იყო შენ სახარულევან. |
ზედა | მცხ.სჯლ | არა იდგინო შენ სხუაჲ, არამედ რომელნიცა გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან ძმათაგანვე შენთა, იგი დაიდგინო მთავრად შენ ზედა, რომელ არა ძმათა შენთაგანი იყოს. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ნუუკუე ერისკრება-ყოს და განამრავლოს შენ ზედა მჴედარი და მიაქციოს ერი ეგე მუნვე ეგვიპტედ, რამეთუ უფალმან ესრე თქუა: არღარა შესძინოთ თქუენ მერმე მოქცევად გზასავე ამას. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და იყოს, რაჟამს დაჯდეს საყდართა მათ ზედა მთავრობისა მისისათა და გარდაწეროს წიგნი ესე მეორისა სჯულისაჲ წიგნთა |
ზედა | მცხ.სჯლ | რათა არა აღმაღლდეს გული მისი ძმათაგან თჳსთა და გარდააქციოს სჯულისა მისგან მარჯულ, ანუ მარცხლ, რათა დღეგრძელ იყოს მთავრობასა მას ზედა მისსა იგი და შვილნი მისნი შორის ძეთა მათ ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და ბრძანებაჲ ესე იყოს კაცისა მკლველისა მის ზედა, რომელ-იგი მეოტ იქმნეს და შევარდეს ქალაქსა მას, განერეს. |
ზედა | მცხ.სჯლ | უკეთუ იყოს ვინმე კაცი, რომელსა სძულდეს მოყუასი იგი თჳსი მტერობით და უმზიროს მას და აღდგეს მის ზედა და მოკლას და შევარდეს ერთსა ქალაქთაგანსა, |
ზედა | მცხ.სჯლ | ნუ გარდასცვალებ საზღვართა, რომელ დაამტკიცნეს მამათა შენთა სამკვიდრებელსა მას შენსა ქვეყანასა მას ზედა, რომელსა დაგამკვიდროს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და გამოიკითხონ მათ ჭეშმარიტებით და თუ იპოვნენ კაცი იგი წამებასა მას ზედა ცრუსა, სიცრუით წამებდა მოყუსისა მისისათჳს. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და ყოველი იგი მოხუცებული ქალაქისა მის, რომელი-იგი მახლობელ იყოს წყლულისა მის, დაიბანნენ ჴელნი მათნი თავსა ზედა მის დიაკეულისასა [] დაკუეთილისა ჴევსა მას შინა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | არა დაუტეოთ გუამი იგი მისი ჯუარსა ზედა, არამედ გარდამოიღო იგი და დაჰფლა მასვე დღესა, დაწყეულ არს უფლისა მიერ ყოველი, რომელი დამოეკიდოს ძელსა და ნუ შეაბილწებთ ადგილსა მას, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოგცეს თქუენ ნაწილად მკჳდრობისა თქუენისა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ნუ უგულებელს-ჰყოფ კარაულსა ძმისა შენისა, ანუ თუ ვირსა, ანუ თუ ჴარსა, რომელი დაცემულ იყოს გზასა ზედა, არამედ შეეწიო მას და აღადგინო იგი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | უკეთუ ჰპოვნე სადამე შენ მართუენი მფრინველისანი ბუდეთა ზედა, ანუ თუ ხეთა ზედა, ანუ თუ ქუეყანასა, ანუ თუ მართუენი, ანუ კუერცხნი, და დედაჲ იგი ზედა ჯდეს, ანუ აცხობდეს, ანუ თუ ზრდიდეს, ნუ წარმოჰკრებ მართუეთა მათ დედითურთ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და ბჭეთა ზედა თქუან მამა-დედათა მის ქალისათა მოხუცებულთა მათ წინაშე: ესე ასული ჩუენი მივეცით კაცსა ამას ცოლად. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ნუცა ყოველსა აღნადგინებსა სესხისა მის შენისასა, რომელ ავასხე ძმასა მას შენსა, რათა გაკურთხოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველთა მათ ზედა საქმეთა შენთა ქუეყანასა მას, რომელსა შეხჳდე დამკჳდრებად მუნ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ნუ სადა იჴუთავ შენ ფქჳლსა ზედა კერძოსა, ნუცა ქვეკერძოსა, რამეთუ სულთა მიჴუთვასა მსგავს არს იგი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | არამედ მასვე დღესა მისცე მას სასყიდელი იგი მისი, ნუ დააღამებ მას მას ზედა, რამეთუ უპოვარ არს იგი და იგი არს სასო მისა, ნუუკუე ღაღადბდეს შენთჳს უფლისა მიმართ და შეგერაცხოს იგი ცოდვად. |
ზედა | მცხ.სჯლ | არამედ საწყაული სარწმუნოებისაჲ და სამართალი იყავნ შენ შორის, რათა დღეგრძელ იყო და კეთილი გეყოს ქუეყანასა მას ზედა, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ სამკჳდრებელად, |
ზედა | მცხ.სჯლ | და იყოს, რაჟამს წიაღჰჴდეთ თქუენ იორდანესა მდინარესა, აღჰმართნე შენ ქვანი იგი, რომლისა-იგი მე გამცნებ თქუენ დღეს მთასა მას ზედა გებალსა და აღჰმოკოდნე იგინი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და შესწირო შენ მას ზედა მსხუერპლი შესაწირავი მაცხოარებისაჲ უფალსა ღმერთსა შენსა და დაუკლნე მუნ საკლველნი ლხინებისანი, შჭამდე და განსძღე და იხარებდე წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და დასწერო ლოდთა მათ ზედა ყოველი ესე შჯული ჭეშმარიტებისაჲ განცხადებულად. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ესენი დადგეს მაკურთხევლად ყოვლისა მაგის ერისა მთასა მას ზედა გარიზინსა, რაჟამს წიაღჰჴდე თქუენ იორდანესა მდინარესა: სჳმეონ, ლევი, იუდა, იზაქარ, იოსებ და ბენიამენ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და ესენი დადგენ წყევად მათსა მას ზედა გებალსა: რუბენ, გად, ასერ, ზაბულონ, დან და ლეფთალიმ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მოავლინოს უფალმან კურთხევაჲ შენ ზედა და საუნჯეთა შენთა და ყოველსა მას, რომელსაცა იქმოდის ჴელი შენი ქუეყანასა მას, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და გიხილონ შენ ყოველთა ნათესავთა ქუეყანისათა, რამეთუ სახელი უფლისა ღმრთისაჲ წოდებულ არს შენ ზედა და ეშინოდის შენდა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და განგამრავლოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან კეთილისა მიმართ. განმრავლნის ნაშობნი მუცლისა შენისანი და ნაშობნი საცხოვართა შენთანი ქუეყანასა ზედა, რომელ-იგი ეფუცა უფალი მამათა მათ შენთა მიცემად შენდა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | უკეთუ არა ისმინოთ თქუენ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა თქუენისა დამარხვად და ყოფად ყოველთა მცნებათა მისთა, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ დღესდღე და მოიწინენ შენ ზედა ყოველნი ესე წყევანი და გპოონ შენ დაწყეულ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მოავლინოს უფალმან შენ ზედა სიკუდილი და მოსრვაჲ, ვიდრემდის მოგასრულოს შენ ქუეყანისა მისგან, რომელსა-ეგე შეხუალ დამკჳდრებად მუნ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და გგუემოს შენ ჰოროლებითა და სენითა სიცხისაჲთა, და ცხროჲთა დაწერტითა უსაზომოჲთა და კაცისკლვითა და გუემითა ხორშაკისაჲთა, გუნითა და დანდალუკითა. ესე ყოველი მოიწიოს შენ ზედა და მოგსპოს შენ ქუეყანისა მისგან, რომელსა-იგი შეხუალ დამკჳდრებად მუნ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მიგცნეს უფალმან შენ და მთავრობანი იგი შენნი, რომელ დაედგინნენ შენ ზედა ნათესავსა უცხოსა, რომელ არა იცოდი შენ და არცაღა მამათა შენთა და მსახურებდე შენ მუნ კერპთა უცხოთა ძელისა და ქვისათა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მოავლინოს შენ ზედა უფალმან ღმერთმან შენმან ნათესავი იგი შორიელი კიდითგან ქუეყანისაჲთ, რომელნი იღუმერდენ, ვითარცა ლომნი, და ეტევებოდიან, ვითარცა ორბნი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და რომელ-იგი ფუფუნეულ იყოს და ნუკეულ შენ შორის, რომელმან რაჲთურთით არა იცოდის გამოცდილებაჲ სიფიცხლისაჲ და არცა დაედგას ფერჴი ქუეყანასა ზედა სიჩჩოით ფუფუნეულებისა მისისაჲთ, თუალძჳრ იქნეს ქმრისათჳს მკერდისა თჳსისა და შვილთა თჳსთათჳს და ასულთა თჳსთათჳს, |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მოაქცინეს შენ ზედა სალმობანი იგი მეგჳპტელთანი ძჳრად-ძჳრადნი, რომელთაგან-იგი შეძრწუნებულა მათგან. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მოვიდენ შენ ზედა ყოველნი იგი გუემანი, რომელ-იგი წერილ არს და რომელ-იგი არა წერილ არს წიგნსა მას შჯულისასა, მოავლინოს იგი უფალმან შენ ზედა, ვიდრემდის მოგსპოს შენ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და არღა უნდეს ღმერთსა შენდობად მისა, აღატყდეს, ვითარცა ცეცხლი, რისხვაჲ იგი უფლისაჲ და შური იგი კაცისა მის ზედა. და ეწინეს მას წყევანი იგი ამათ მცნებათანი, რომელნი-იგი წერილ არიან წიგნსა ამას შჯულისასა. და აღჴოცოს უფალმან ღმერთმან სახელი მისი ქუეყანისა მისგან. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და დაჰკრიბოს უფალმან ღმერთმან ყოველი იგი წყევაჲ ძეთა მათ ზედა ისრაჱლისაათა მსგავსად ყოვლისა მის წყევისა, რომელი-იგი წერილ არს წიგნსა მას შჯულისასა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და თქუენ ნათესავთა მათ სხუათა ნაშობთა მათ თქუენთა, რომელნი აღდგენ შემდგომად თქუენსა და უცხონი იგი, რომელ მოსრულ იყვნენ თქუენდა, რაჟამს იხილნენ გუემანი იგი და სალმობანი სნეულებისანი, რომელნი მოავლინნეს მათ ზედა უფალმან. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და იყოს ქუეყანაჲ იგი მათი, ვითარცა წუნწუბაჲ და ნამწუარები ცეცხლისაჲ. ნუ იპოებინ ქუეყანასა მათსა თესლი თესვისაჲ, ნუცა საძოვარი ჴარისაჲ, და არცა აღმოსცენდეს მათ ზედა მწუანვილი თივისა და არცა აღმოჴდეს, არამედ ვითარცა დაიქცა სოდომაჲ და გომორაჲ, ადამაჲ და სებეიმი, რომელ-იგი დააქცია უფალმან ღმერთმან რისხვითა მით გულისწყრომითა რისხვისა მისისაჲთა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და განრისხნა უფალი გულისწყრომით მათ ზედა და ქუეყანასა მათსა ზედა და მოავლინა მათ ზედა მსგავსად წყევისა მის, რომელ წერილ არს წიგნსა მას შჯულისისა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და აღჴოცნა იგინი უფალმან ღმერთმან ქუეყანისა მისგან მათისა რისხვითა მით გულისწყრომისა მისისაჲთა, რამეთუ განრისხნა მათ ზედა ფრიად და განჴადნა იგინი ქუეყანად უცხოდ მოაქაჟამადმდე. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და იყოს, რაჟამს მოიწინენ შენ ზედა ყოველნი ესე სიტყუანი კურთხევისა და წყევისანი, რომელ-ესე მიგცე შენ წინაშე თქუენსა. შეიწყნარნე ეგენი გულსა შენსა ყოველთა შორის წარმართთა და მოიქცე შენ უფლისა ღმრთისა შენისა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | გაუწყებ შენ დღესდღე, რამეთუ წარწყმედით წარსწყმდეთ თქუენ და არა დღეგრძელ იყვნეთ თქუენ ქუეყანასა მას ზედა, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ, რომლისათჳს წიაღხუალ შენ იორდანესა მდინარესა შესლვად და დამკჳდრებად მუნ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და შვილთაცა მათთა, რომელთა არა იცოდიან, ისმინონ და შეისწაონ შიში უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ ყოველთა დღეთა ცხორებისა მათისათა, რავდენ ცხონდენ ქუეყანასა მას ზედა, რომლისათჳს-ეგე თქუენ წიაღხუალთ იორდანესა დამკჳდრებად მისა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | მერმე სიტყუად იწყო უფალმან მოსესა და ჰრქუა: ესერა, მოახლებულ არიან დღენი სიკუდილისა შენისანი, მოუწოდე ისოს და დაადგინე იგი კაცთა ზედა კარვისა მის საწამებელისათა და ვამცნებდე მას. და მივიდეს მოსე და ისო კარავსა მას საწამებელისასა და დადგეს კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ვითარცა წჳმაჲ მწვანვილსა ზედა და ვითარცა თოვლი თივათა ზედა, რამეთუ სახელსა უფლისასა ვხადეთ, მიეცით დიდებაჲ ღმერთსა ჩუენსა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | აღმოიყვანნა იგინი ძალსა მას ზედა ქუეყანისასა და აჭამა მათ ნაყოფი იგი ველთაჲ, ჭამდეს იგინი თაფლსა კლდისაგან და ზეთსა კლდისა მისგან უღაღისა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | განმარისხეს მე უცხოთა მათ სამსახურებელთა მათთა ზედა და კერპებითა მათითა განმამწარეს მე. |
ზედა | მცხ.სჯლ | მათ მაშურეს მე არა ღმერთთა მათთა ზედა და კერპებითა მათითა განმამწარეს მე, აწ მეცა ვაშურო მათ ნათესავსა მას ზედა შეურაცხსა და ნათესავითა მით უცები, განვკაფნე იგინი, |
ზედა | მცხ.სჯლ | დავჰკრიბო ძჳრი მათ ზედა და ისარნი ჩემნი დავასრულნე მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | განჰკფდენ იგინი სიყმილითა და მიეცნენ საჭმლად მფრინველთა ცისათა და სალმობაჲ იგი განმამრუდებელი დაეცვეს მათ ზედა, კბილნი მძჳნვარეთანი მივავლინნე მათ ზედა, რომელნი გულისწყრომით ითრევდეს ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | რამეთუ არა ცუდად რაჲმე იყვნეს სიტყუანი ესე თქუენდა მიმართ, არამედ ესე არს ცხორება თქუენი, რამეთუ ამათ სიტყუათა გამო დღეგრძელ იყვნეთ ქვეყანასა მას ზედა, რომლისათჳს-იგი წიაღხუალთ იორდანესა დამჳდრებად მუნ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | აღვედ შენ მთასა მას ზედა აბარიმსა, რამეთუ იგი თჳთ არს ნაბავ ქუეყანასა მას მოაბელთასა, რომელ არს პირისპირ იერიქოსა და იხილე ქუეყანაჲ ქანანისა, რომელ-იგი მივსცე მე ძეთა მათ ისრაჱლისათა სამკჳდრებელად მათა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მოკუედ მთასა მას ზედა, რომელსაცა აღხჳდე. მუნ და შეეძინე შენ ერსა მას მამათა შენთასა, |
ზედა | მცხ.სჯლ | ვითარცა-იგი აჰრონ, ძმაჲ, შენი, მოკუდა ენორს, მთასა მას ზედა და შეეძინა ერსა მას მამათა თჳსთასა. რამეთუ ურჩ ვქმნენით სიტყუათა მათ ჩემთა ძეთა მათ შორის ისრაჱლისათა, წყალთა მათ ზედა ცილობისათა კადეს ბარნეს უდაბნოსა მას, რამეთუ არა მადიდებდით მე ძეთა მათ შორის ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და წყალობა-ყო ერსა თჳსსა ზედა და ყოველნი შეწირულნი ჴელთა შინა შენთა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | აუწყნე სიმართლენი შენნი იაკობსა და შჯული მისი ისრაჱლსა შეწირონ მათ მსხუერპლი და საკურთხეველი რისხვისათჳს შენისა მარადის საკურთხეველსა შენსა ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | აკურთხე, უფალო, ძალი იგი მისი და საქმენი ჴელთა მისთანი შეწირენ, შემუსრე ძალი იგი მტერთაჲ, რომელნი-იგი აღდგომილ იყვნეს მის ზედა და მოძულენი მისნი ნუღარა აღემართნედ. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ჟამსა მას სავსებისა ქუეყანისასა მსგავსად შეწყნარებისა მის, რომელ-იგი გამოჩნდა მაყვლოვანსა მას, მოვიდენ თავსა ზედა იოსებისსა და თხემსა მისსა ზედა და იდიდენ იგინი შორის ძმათა თჳსთა პირმშოთა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და დაემკჳდროს ისრაჱლი სასოებით მხოლოდ ქუეყანასა ზედა იფქლითა და ღჳნითა და ცუარითა ცისათა მარადის. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ნეტარ ხარ შენ, ისრაჱლ, ვინმე გემსგავსოს შენ ერი ეგე გამოჴსნილი უფლისა მიერ? ზედა მდგომელ გეყოს შენ შემწე იგი შენი და მახჳლითა შენითა სიქადული შენი, გეცრუვნენ მტერნი იგი შენნი და ქედსა მათსა ზედა ფერჴი ეგე შენი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და ისო, ძე იგი ნავესი, აღივსო სულითა სიბრძნისაჲთა, რამეთუ მოსე დაასხნა ჴელნი მისნი მის ზედა და ერჩდეს მას ყოველნი იგი ძენი ისრაჱლისანი და ყვეს, რაჲ-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ყოვლითა მით სასწაულებითა და ნიშებითა, ვითარ-იგი მიავლინნა უფალმან ყოფად სასწაულთა მათ ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა ფარაოჲს ზედა და ყოველთა მონათა მისთა და ყოველსა ქუეყანასა მისსა საკჳრველებანი იგი დიდ-დიდნი, |
ზედა | მცხ.რიცხ | და დაიბანაკონ ძეთა ისრაჱლისათა კაცად-კაცადმან წესსა ზედა თჳსსა და კაცმან მთავრობასა თჳსსა ზედა ძალითურთ მათით. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მთავარი მთავართა მათ ზედა ლევიტელთა - ელიაზარ, ძე აჰრონისი მღდელისაჲ, დადგინებული ჴუმილვად ჴუმილვასა მას წმიდასა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და საკურთხეველსა მას ზედა ოქროჲსასა დაჰბურონ საბურველი იაკინთონი და დაფარონ იგი ტყავითა იაკინთონისაჲთა და განუთხინენ აღსაღებელნი მისნი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და დადვან აღსაღებელთა მათ ზედა და საბურველი იგი დაჰბურონ საკურთხეველსა მას და დასდვან მას სამოსელი ყოვლად ძოწეული. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და დაასხან მას ყოველი ჭურჭერი, რომლითა-იგი ჰმსახურებდენ მით, საცეცხურები იგი, და ფუცხუები, და ფიალები იგი, და საბურველი იგი და ყოველივე ჭურჭერი საკურთხეველისაჲ და დადვან მას ზედა საბურველი ტყავი იაკინთონი და განუთხინენ მას აღსაღებელნი მისნი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და აღიაროს ცოდვაჲ იგი, რომელი ქმნა და მისცეს ცოდვისა მისთჳს იგი თავადი და მეხუთე მისი დასძინოს მას ზედა და მისცეს, ვის-იგი შესცოდა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოიყვანოს კაცმან მან ცოლი თჳსი მღდელისა და შეწიროს მსხუერპლი მისთჳს მეათე წილი სათველისაჲ. ფქვილი ქრთილისაჲ და არა დაასხას მას ზედა ზეთი და არცა დასდვას მას ზედა გუნდრუკი, რამეთუ არს იგი შესაწირავი შურისსახისაჲ, შესაწირავი მოსაჴსენებელისაჲ, შესაწირავი მოსაჴსენებელი ცოდვისაჲ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოიღოს მჭელითა მღდელმან მან შესაწირავისა მისგან საჴსენებელისა მისისა და შეწიროს იგი საკურთხეველსა ზედა. და ამისა შემდგომად ასუას დედაკაცსა მას წყალი იგი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ყოველთა დღეთა ლოცვისა მისისათა უფლისა მიმართ სულსა ზედა ასრულებულსა არა შევიდეს |
ზედა | მცხ.რიცხ | მამასა ზედა და დედასა და ძმასა და დასა, არა შეიგინოს მათ შორის სიკუდილსა მათსა, რამეთუ ლოცვაჲ უფლისა მისისაჲ მის ზედა თავსა მისსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ეტყოდე აჰრონს და ძეთა მისთა და არქუ მათ, და დადვან სახელი ჩემი ძეთა ზედა ისრაჱლისათა და მე, უფალმან, ვაკურთხნე იგინი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | გამოაჩინენ პირი მისი შენ ზედა და გაკურთხენ შენ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | მოაქციენ უფალმან პირი მისი შენ ზედა და მოგეცინ შენ მშჳდობაჲ. |
ზედა | მცხ.ლევ | და განწმიდა აჰრონ სამოსელი მისი, და ძენი მისნი და სამოსელი მათი მათ თანა. და ჰრქუა მოსე აჰრონს და ძეთა მისთა: შეაგბეთ ჴორცი იგი ეზოსა მას კარვისა მის საწამებელისასა, ადგილსა წმიდასა, და მუნ შეჭამეთ იგი და პურნი იგი, რომელ არიან ლანკლასა მას ზედა სრულებისასა, ვითარცა მიბრძანა მე უფალმან და მრქუა: აჰრონ და ძენი მისნი ჭამდენ მას. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ხოლო ლევიტელთა მათ დაასხნენ ჴელნი მათნი თავთა ზედა მათ ზუარაკთასა და ჰყო ერთი იგი ცოდვისათჳს და ერთი იგი საკუერთხად უფლისა სალხინებელად მათთჳს. |
ზედა | მცხ.რიცხ | დღესა მას, რომელსა აღემართა კარავი იგი, დაფარა ღრუბელმან კარავი იგი სახლი წამებისაჲ და მწუხრად-მწუხრად არნ კარავსა მას ზედა, ვითარცა ხილვაჲ ცეცხლისაჲ ვიდრე განთიადადმდე. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ყოველთა დღეთა, რაოდენთა აგრილობნ ღრუბელი კარავსა მას ზედა, დაიბანაკიან ძეთა ისრაჱლისათა და ოდეს დაადგრის ღრუბელი იგი მრავალ დღე, დაიცვიან საცოჲ იგი ღმრთისა და არა აღიძრნიან. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იყოს, ოდეს აგრილობნ ღრუბელი დღეთა მათ, რიცხჳთ კარავსა ზედა სიტყჳთა უფლისათა დაიბანაკიან და სიტყჳთა უფლისაჲთა აღიძრნიან. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და უკუეთუ აღვიდეს ღრუბელი იგი განთიად, იტრნიან, დღისი გინა ღამე, ოდეს წარვიდეს ღრუბელი იგი, წარიტრნიან. უკუეთუ თთუეთა დღეთამდე გამრავლდის ღრუბელი იგი და აგრილობნ მას ზედა, დაადგრიან ძენი ისრაჱლისანი და არა იტრნიან. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ერსა ზედა ტოჰმისა ძეთა ზაბულონისთა ელიაბ, ძე ქერონისი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და წარიძრა განწესებული იგი ბანაკი ძეთა რუბენისთაჲ ძალითურთ მათით და ერსა მას ზედა - ელისურ, ძე სედეორისი, და ერსა მას ზედა ნათესავისა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ერსა ზედა ნათესავისა ძეთა გადისთასა - ელისაფან, ძე რაგუელისი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იტრას განწესებული ბანაკი ეფრემისი და ერსა მას ზედა მათსა - ელისამა, ძე სემიუდისი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ერსა ზედა ტომისა ძეთა მანასესთასა - გამალიელ, ძე ფადასურისი, |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ერსა ზედა ტომისა ძეთა ბენიამისთასა - აბიდან, ძე გედეონისი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ერსა მას ზედა ტოჰმისა ასერისთასა - ფაგელ, ძე ექრანისი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ტომსა მას ზედა ძეთა ნეფთალემისთასა - აქირე, ძე ენანისი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და დადგრომასა თქუა: მოაქციე, უფალო, ათასეული და ბევრეული ისრაჱლსა შორის. და ღრუბელი იგი აგრილობდა მათ ზედა დღისი ტრვასა მას მათსა ბანაკით. |
ზედა | მცხ.რიცხ | რაჟამს გარდამოჴდის ცუარი ბანაკსა მას ზედა, გარდამოჴდის მანანაჲცა იგი მის თანა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოვიღო სულისა მისგან, რომელ არს შენ თანა და მივსცე მათ ზედა, და შეგეწეოდიან შენ ზედა მოსლვასა მას ერისასა და არა გეტჳრთოს შენ მარტოსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ჰრქუა მოსე უფალსა: ექუსას ათასი არს მკჳრცხლი ერი ესე, რომელსა ვარ მე მათ ზედა და შენ იტყჳ: ჴორცი ვსცე მათ და ჭამდენ, ვიდრე თთუეთა დღეთამდე? |
ზედა | მცხ.რიცხ | და გარდამოჴდა უფალი ღრუბლითა და ეტყოდა მოსეს. და მოიღო უფალმან სულისა მისგან, რომელი იყო მის ზედა და მიჰფინა იგი სამეოცდაათთა მათ კაცთა ზედა მოხუცებულთა. და ვითარცა განისუენა სულმან მან მათ ზედა და წინაწარმეტყუელებდეს ბანაკსა მათსა შინა და არღარა შეეძინნეს. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და დაშთეს ორნი კაცნი ბანაკსა მას შინა: სახელი ერთისაჲ ელდად და სახელი მეორისაჲ მის - მოლდად. და განისუენა სულმან მან მათ ზედა. და ესენი იყუნეს აღწერილთა მათგანნი და არა მოვიდეს კარვად |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ჴორცი იგი იყოღა პირსა შინა მათსა და არღა მოკლებულ იყო. და უფალი განრისხნა ერსა მას ზედა და მოსრა ერი იგი წყლულებითა დიდითა ფრიად. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იტყოდეს მარიამ და აჰრონ მოსეს ზედა დედაკაცისა მისთჳს ჰინდოჲსა, რამეთუ ცოლი ჰინდოჲ მოიყვანა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და რისხვაჲ გულისწყრომისა უფლისაჲ ყო მათ ზედა, წარვიდეს. |
ზედა | მცხ.რიცხ | აღვედით ამიერ უდაბნოჲთ და აღხჳდეთ თქუენ მთასა მას. და იხილეთ ქუეყანა იგი, რაბამ-რაჲ არს და ერი იგი, რომელ მსხდომ არს მას ზედა, ანუ თუ ძლიერ არს, ანუ თუ უძლურ, ანუ თუ მცირედ არიან, ანუ თუ მრავალ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ვითარ არს ქუეყანა იგი, რომელსა ზედა დამკჳდრებულ არიან იგინი, გინათუ კეთილ არს, ანუ ბოროტ, ანუ ვითარ არიან ქალაქნი იგი, რომელსა შინა დამკჳდრებულ არიან იგინი, ანუ თუ მოზღუდვილ არიან, ანუ თუ უზღუდო. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და რაჲ არს ქუეყანა იგი, ანუ თუ პოხილ არს, ანუ მჭლე, ანუ თუ არს ხე მას ზედა, ანუ თუ არა, და განეკრძალენით და მოიღეთ ნაყოფისა მისგან მის ქუეყანისა. და დღენი იგი იყუნეს დღენი ზაფხულისანი და ჟამი მსთჳსა ყურძნისა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოვიდეს იგინი ჴევადმდე ტევნისა და განიმსტურეს იგი და მოჰკუეთეს მიერ რქაჲ და ტევანი ყურძნისაჲ მას ზედა ერთი და წარიღეს იგი მჴრითა აღებით და ბროწეულისაგან და ლეღჳსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | არამედ ფიცხელ არს ნათესავი იგი, რომელი მყოფ არს მას ზედა და ქალაქნი ძნელ და მოზღუდვილ და დიდად, და ნათესავიცა ენაკისი ვიხილეთ მუნ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და დავარდეს მოსე და აჰრონ პირსა ზედა თჳსსა წინაშე ყოვლისა კრებულისა ძეთა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ხოლო კრებულმან მან თქუა მათი ქვისა დაკრებაჲ, ხოლო დიდებაჲ უფლისა გამოჩნდა ღრუბელსა შინა კარავსა მას ზედა წამებისასა ყოველისა შორის ძეთა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ხოლო მონა ჩემი ქალებ, რამეთუ იყო სული სხუაჲ მის ზედა და შემომიდგა მე, შევიყვანო იგი ქუეყანასა მას, რომელსა შევიდა მუნ და ნათესავმან მისმან დაიმკჳდროს. |
ზედა | მცხ.რიცხ | უკუეთუ თქუენ შეხჳდეთ ქუეყანასა მას, რომელსა მიმიყოფიეს ჴელი ჩემი დამკჳდრებად თქუენდა მას ზედა, გარნა ქალები იეფონესი და ისო ნავესი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ძენი თქუენნი მოსჭამდენ უდაბნოსა ამას ორმეოც წელ და აღასრულონ სიძვაჲ თქუენი, ვიდრემდის არა განკაფდენ ძვალნი თქუენნი უდაბნოსა ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | მე, უფლმან, ვთქჳ: უკუეთუ არა ესრეთ უყო კრებულსა ამას უკეთურსა, რომელ აღდგომილ არს ჩემ ზედა. უდაბნოსა ამას აღესრულნენ და მოსწყდენ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იძულებით აღჴდეს თავსა ზედა მის მთისასა, ხოლო კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა და მოსე არა იძრნეს ბანაკით. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ღჳნო შესაწირავად მეოთხე ნაწილი დორაკისაჲ ჰყოთ მრგულიად დასაწველსა ზედა, ანუ მსხუერპლსა ზედა კარავსა ერთსა ჰყო ესოდენ შესაწირავად სულნელად სულნელებისად უფლისა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ზუარაკსა თანა ერთსა, ანუ კრავსა ცხოვართასა, ანუ თხათასა მსგავსად რიცხუთა მათ, რომელ ჰყოთ, ესრეთ ჰყოთ ერთსა მას ზედა, ვითარცა არს რიცხჳ მათი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | იქმნედ მათ ფესჳ ყურთა ზედა სამოსლისა მათისათა ნათესავთა მათთა და დაახჳოთ ფესუთა მათ ზედა კიდეთასა საწვალი იაკინთისაჲ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ესმა ესე მოსეს და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და შთაასხთ ცეცხლი და დაასხთ მას ზედა საკუმეველი წინაშე უფლისა ხვალე; იყოს კაცი, რომელი გამოირჩიოს უფალმან. წმიდა არს იგი, კმა-იყავნ თქუენდა, ძენო ლევისნო. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ესრეთ შენ და კრებულსა შენსა, რომელნი შეკრებულ ხართ ღმრთისა ზედა და აჰრონ ვინ არს, რამეთუ სდრტვინავთ მისთჳს? |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოიღეთ კაცად-კაცადმან საცეცხური თჳსი და დაასხთ მას ზედა საკმეველი და მოიღეთ წინაშე უფლისა კაცად-კაცადმან საცეცხური თჳსი ორასერგასისი საცეცხური, შენ და აჰრონ თჳთოეულმან სასაკმევლე თჳსი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იყო, ვითარცა მოიქცა კრებული იგი მოსეს ზედა და აჰრონის ზედა და მოიმართეს კარვად საწამებელისა. და მეყსეულად დაჰფარა ღრუბელმან კარავი იგი და გამოჩნდა დიდებაჲ უფლისა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | გამოეშორენით შორის კრებულსა ამის და აღვჴოცნე ეგენი ერთბამად. და დაცჳვეს პირსა ზედა მათსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ჰრქუა მოსე აჰრონს: მოიღე სასაკუმევლე და დაასხთ მას ცეცხლი საკურთხეველისაგან, და დასდევ მას ზედა საკუმეველი, და მოიღე ადრე ბანაკად და ლხინება-ყავ მათთჳს, რამეთუ გარდამოჴდა რისხვაჲ უფლისამიერი და უწყიეს მოსრვაჲ ერისაჲ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იყო ხვალისაგან, და შევიდეს მოსე და აჰრონ კარვად საწამებელისა. და, აჰა, ესერა, კუერთხი იგი აჰრონისი განედლებული იყო სახლსა ზედა ლევისსა, და მოეღო ფურცელი, და გამოეღო ყუავილი და გამოსცა ნიგოზი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოიღონ უსუპი და დააწოს წყალსა მას კაცმან წმიდამან და აპკუროს სახლსა მას და ჭურჭელთა ზედა და სულთა ზედა, რავდენ იყუნენ მუნ და შეხებულთა მათ ზედა ძვალთა კაცისასა, გინა თუ სამოსელსა მკუდრისასა, გინა თუ სამარესა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და არა იყო წყალი კრებულსა მას და შეკრბეს მოსეს ზედა და აჰრონისა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იწყეს ძჳრის-სიტყუად ერმან მან მოსეს ზედა და თქუეს: შჯობდა, მო-ღამცა-ვკუედით წარწყმედასა მას ძმათა ჩუენთასა წინაშე უფლისა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოვიდა მოსე და აჰრონ პირისაგან კრებულისაჲსა კარად კარვისა საწამებელისად და დავარდეს პირსა ზედა თჳსსა და გამოჩნდა დიდებაჲ უფლისა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოკუდა აჰრონ თავსა ზედა მის მთისასა. და გარდამოჴდა მოსე და ელიაზარ მთით. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ქმენ შენ გუელი და დადვე იგი საზღვარსა ზედა. და იყოს, უკბინოს თუ გუელმან კაცსა, ყოველმან კბენილმან, რომელმან იხილოს იგი, ცხონდეს. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ქმნა მოსე გუელი რვალისაჲ და აღმართა იგი საზღვართა ზედა. და იყო, რაჟამს უკბინის გუელმან კაცსა, და მიჰხედის გუელსა მას რვალისასა და ცხონდის. |
ზედა | მცხ.რიცხ | მაშინ გალობდა ისრაჱლი გალობასა ამას ჯურღმულსა მას ზედა. წინამძღუართა მისთა თხარეს |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იძრნეს ძენი ისრაჱლისნი და დაიბანაკეს დასავალით კერძო მოაბსა, იორდანესა ზედა, იერიქოჲთ კერძო. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მიავლინნა მოციქულნი ბალაამისსა ძისა ბეორისსა ფათურაჲსსა, რომელ არს მდინარესა ზედა ქუეყანასა ზედა, ძეთა ერისა თჳსისათა, მოხადად მისა და რქუმად მისა: აჰა, ესერა, ერი გამოჴდა ეგჳპტით. აჰა, ესერა, დაიფარა პირი ქუეყანისაჲ, და ესე დადგრომილ არს მახლობელად ჩემსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და განრისხნა გულისწყრომით ღმერთი, რამეთუ მივიდა იგი. და დადგა ანგელოზი ღმრთისა დაბრკოლებად მისა. და იგი აღმჴედრებულ იყო ვირსა ზედა მისსა და ორნი ყრმანი მისნი მის თანა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იხილა ვირმან მან ანგელოზი იგი ღმრთისა მდგომარე გზასა ზედა და მახჳლი ჴდილი ჴელსა შინა მისსა, და მიიქცია ვირმან მან გზისაგან და ვიდოდა ველსა და სცა ვირსა მას კუერთხითა მოქცევად იგი გზად. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ჰრქუა ვირმან მან ბალაამს: არა მე ვირი იგი შენი ვარა, რომელ ზედა შჯდი სიჭაბუკით შენითგან მოდღენდელად დღედმდე? ანუ შეურაცხებით შეურაცხ-გყავ სადამე შენ? ხოლო მან თქუა: არა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ჰრქუა ბალაამ ანგელოზსა მას: უფალო, ვსცოდე, რამეთუ არა უწყოდე, რამეთუ შენ სდეგ გზასა ზედა დაყდუნებად ჩემდა, და აწ არა თუ გთნავს შენ, უკუნვიქცე. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იყო განთიად, წარიყვანა ბალაკ ბალაამი და აღიყვანა იგი ძეგლსა ზედა ბაალისსა და უჩუენა მას მიერ მცირედი რაჲმე მის ერისაჲ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და შენ დაადგინენ ლევიტელნი კარავსა წამებისასა და ყოველსა ჭურჭერსა მისსა და ყოველსა ზედა, რაჲცა არს მას შინა, მათ აღიღონ კარავი და ყოველი სამსახურებელი მისი. და იგინი ჰმსახურებდენ მას შინა, და გარემო კარავსა დაიბანაკონ და, რაჟამს აღიღებდენ კარავსა, დაჴსნენ იგი ლევიტელთა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და დასდვან მას ზედა საბურველი იგი ტყავი, იაკინთონი და დაჰბურონ მას სამოსელი ყოვლად იაკინთონი ზედა კერძო და განუთხინენ აღსაღებელნი იგი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და დღესა სიხარულისა თქუენისათა და დღესასწაულთა და თთჳსთავთა თქუენთა დაჰბერით ნესტუებითა მით მსხუერპლთა თქუენთა ზედა და შესაწირავთა ცხორებისა თქუენისათა და იყოს თქუენდა მოსაჴსენებელ წინაშე ღმრთისა თქუენისა, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ჰრქუა ბალაამ ბალააკს. დადეგ მსხუერპლსა ზედა შენსა და წარვიდე. გამო-ძი-მე-ცხადოს მე ღმერთი შემთხუევით და სიტყუაჲ, რომელ გამოაჩინოს, გითხრა შენ. და დადგა ბალაკ შესაწირავსა ზედა მისსა და ბალაამ მივიდა კითხვად ღმრთისა და მივიდა მართლ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოიქცა მისა, ხოლო იგი დგა მრგულიად დასაწველთა ზედა მისთა და ყოველნი მთავარნი მოაბისანი მის თანა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ჰრქუა ბალაამ ბალააკს: დადეგ მსხუერპლსა ამას ზედა შენსა და მე მივიდე კითხვად ღმრთისა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოიქცა მისა, სადა-იგი დგა მრგუალიად დასაწველსა ზედა მისსა და ყოველნი მთავარნი მის თანა და ჰრქუა მას ბალაკ: რაჲ გრქუა უფალმან? |
ზედა | მცხ.რიცხ | ვითარცა მაღნარნი ბორობანნი და ვითარცა სამოთხენი მდინარესა ზედა და ვითარცა კარავნი, რომელ აღდგნა უფალმან და არა კაცმან და ვითარცა ნაძუნი წყლისკიდესა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და განრისხნა გულისწყრომით ბალაკ ბალაამის ზედა და შეიტყუელნა ჴელნი თჳსნი და ჰრქუა ბალაკ ბალამს: წყევად მტერსა ჩემისა მოგხადე შენ, და, აჰა, ესერა, კურთხევით აკურთხე, იგი ესე მესამედ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ხადეს მათ ნაგებთა ზედა კერპთა მათთასა და ჭამა ერმან მან ნაზორევთა მათთაჲ და თაყუანი-სცეს კერპთა მათთა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ეტყოდა მოსე და ელიაზარ მღდელი მათ არაბუთ მოაბს იორდანესა ზედა იერიქოჲთ, კერძო და ჰრქუა: |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ძენი ელიაბისნი: ნამოელ და დათან და აბირონ. ესე რჩეულნი იყუნეს კრებულისანი, რომელ ზედა მიუჴდეს მოსეს და აჰრონს კრებულსა თანა კორესსა, რაჟამს აღდგებოდეს უფლისათჳს. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოკუდა ნადაბ და აბიუთ შეწირვასა მას მათსა ცეცხლისა უცხოჲსასა წინაშე უფლისა უდაბნოსა ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ჰრქუა მათ უფალმან: სიკუდილით მოკუდენ უდაბნოსა ზედა. და არა დაშთა მათგანი არცა ერთი გარნა ქალებ, ძე იეფონესი, და ისუ, ძე ნავესი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | რამეთუ გარდაჰჴედით სიტყუასა ჩემსა უდაბნოდა ზედა სინასა რაჟამს მიჴდებოდა კრებული იგი წმიდა-ყოფად ჩემდა. არაწმიდა მყავთ მე წყალსა მას ზედა წინაშე მთასა. ესე არს წყალი ცილობისა კადესა, უდაბნოსა შინა სინასა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და დაასხნა ჴელნი მისნი მის ზედა და შეასწავა იგი მათ, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და წალი თხათაგან ერთი ცოდვათათჳს უფლისა მრგულიად დასაწველსა ზედა სამარადისოსა იყოს შესაწირავი მისი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ეტყოდა მოსე ერსა მას და ჰრქუა: შეიჭურენით თქუენგანნი კაცნი წყობად წინაშე უფლისა მადიამსა ზედა მიგებად უფლისა მიერ მადიამსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და განრისხნა მოსე განმგებელთა მათ ზედა ძალისათა ათასისთავთა და ასისთავთა, რომელ მოვიდეს წყობით ბრძოლისაჲთ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ისრაჱლსა ზედა და აგურიობნა იგინი უდაბნოსა ზედა ორმეოც წელ, ვიდრემდის მოისრა ყოველი ნათესავი იგი, რომელნი იქმან ძჳრსა წინაშე უფლისა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | რამეთუ უკუნიქცევით თქუენ მისგან და შესძინებთ კუალად დატევებასა მისსა უდაბნოსა ზედა და იქმთ უშჯულოებასა ყოველსა ზედა კრებულსა ამას. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იძრნეს უთანით და დაიბანაკეს პირსა ზედა ეთრონისასა, რომელ არს მართლ ბეელსეპფონსა და დაიბანაკეს წინაშე მაგდოლასა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იძრნეს გელმონ დაბლათაჲმით და დაიბანაკეს მთათა ზედა აბარიმისასა მართლ ნაბავსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და დაიბანაკეს იორდანესა ზედა საშუვალ ესიმოთსა მაბელ სატტიდმდე, რომელ არს დასავალით მოაბსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ეტყოდა უფალი მოსეს დასავალით მოაბსა, იორდანესა ზედა, იერიქოჲთ კერძო. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იყუნენ, რომელნი-იგი დაუტევნეთ მათგანნი, ჩნდენ თუალთა თქუენთა და ისარ გუერდთა თქუენთა და გემტერნენ თქუენ ქუეყანასა ზედა, რომელსა მკჳდრ იყუნეთ. და იყოს, ვითარ-იგი ჯერ იყოს ყოფად მათა, გიყოთ თქუენ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ეტყოდა უფალი მოსეს დასავალით კერძო მოაბსა იორდანესა ზედა იერიქოჲთ კერძო და ჰრქუა: |
ზედა | მცხ.რიცხ | უკუეთუ მტერობით უგუმიროს მას და დაუტეოს მის ზედა ყოველი ჭურჭელი ზაკჳთ და მოკუდეს, |
ზედა | მცხ.რიცხ | უკუეთუ მყის არა მტერობით უგუმიროს მას, ანუ მიაგდოს მის ზედა ყოველი ჭურჭელი, არა უმზირდა მას, |
ზედა | მცხ.რიცხ | არღაცა ყოვლითა ქვითა, რომლითა მოკუდეს მით, არამეცნიერობით და დაეცეს მის ზედა და მოკუდეს, ხოლო იგი არა მტერ იყო მას, არცაღა ეძიებდა ბოროტსა-ყოფად მისა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | არა მოიღოს საჴსარი ოხებად მისა ქალაქთა შესავედრებელთა, რათამცა შენ იყო იგი კუალად ქუეყანასა ზედა ვიდრე მოსიკუდიდმდე მღდელისა მის დიდისა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და არა მოსრათ ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა თქუენ შენ ხართ, რამეთუ სისხლმან მან მოსრა ქუეყანაჲ და ვერ განერეს ქუეყანაჲ სისხლისა მისგან, რომელ დაითხია მას ზედა, არამედ მას სისხლსა ზედა, რომელ დასთხია იგი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და არა შეაგინოთ ქუეყანა, რომელსა ზედა მკჳდრ ხართ თქუენ, და რომელსა ზედა დამკჳდრებულ ვარ მე თქუენ შორის, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი დამკჳდრებულ ვარ შორის ძეთა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ხოლო მე დავდეგ მეუფედ მის მიერ ზედა სიონსა, მთასა წმიდასა მისსა |
ზედა | მცხ.ფსალმ | გამოჩნდა ჩუენ ზედა ნათელი პირისა შენისა, უფალო. მოეც სიხარული გულსა ჩემსა, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მშჳდობით მას ზედა დავწვე და დავიძინო, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალო, უფალო ჩუენო, ვითარ საკჳრველ არს სახელი შენი ყოველსა ქუეყანასა ზედა, რამეთუ ამაღლდა დიდად შუენიერებაჲ შენი ზესკნელს ცათა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ ჰყავ სამართალი ჩემი და მშჯავრი ჩემი, დაშჯედ საყდართა ზედა, მსაჯულო სიმართლისაო. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | დაადგინე, უფალო, სჯულისმდებელ მათ ზედა; გულისჴმა-ყვედ წარმართთა, რამეთუ კაცნი არიან. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალმან ზეცით მოხედნა ყოველთა ზედა ძეთა კაცთასა ხილვად, იყოს თუ ვინმე გულისხმის-მყოფელ, ანუ გამომეძიებელ ღმრთისაჲ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და ყუედრებაჲ მახლობელთა მისთა ზედა არა მოიღო. შეურაცხ არს მის წინაშე უკეთური, ხოლო მოშიშთა უფლისათა ადიდებს; რომელი ეფუცოს მოყუასსა თჳსსა და არა ეცრუოს; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ვეცხლი მისი არა მისცა აღნადგინებად და ქრთამი უბრალოსა ზედა არა მოიღო; რომელმან ყოს ესე, იგი არა იძრას უკუნისამდე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მე ღაღად-ვყავ, რამეთუ ისმინე ჩემი, ღმერთო; მოყავ ჩემ ზედა ყური შენი და ისმინე სიტყუათა ჩემთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ მოაქციეს შენ ზედა ბოროტებით, იზრახნეს ზრახვანი, რომელთა ვერ უძლონ დამტკიცებად. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უბრალო ჴელითა და წმიდაჲ გულითა, რომელმან არა აიღო ამაოებასა ზედა სული თჳსი და არცა ეფუცა ზაკვით მოყუასსა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | კლდესა ზედა აღმამაღლა მე. და აწ, ესერა, აღამაღლა თავი ჩემი ზედა მტერთა ჩემთა; გარემოვადეგ და შევწირე კარავსა შინა მისსა მსხუერპლი ქებისა და ღაღადებისა, ვაქებდე და უგალობდე უფალსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მტერთა ჩემთათჳს. ნუ მიმცემ მე სულთა მაჭირვებელთა ჩემთასა, რამეთუ აღდგეს ჩემ ზედა მოწამენი ცრუნი და უტყუვა სიცრუემან თავსა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ დღე და ღამე დამიმძიმდა ჩემ ზედა ჴელი შენი; მივიქეც მე გლახაკობად, რამეთუ განმესხა მე ეკალი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და ჩემ ზედა იხარეს და შეკრბეს; შეკრბეს ჩემ ზედა გუემანი და მე არა ვაგრძენ, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ნუმცა უხარის ჩემ ზედა მტერთა ჩემთა უსამართლოდ, რომელთა მომიძულეს მე ცუდად და თუალ-ჰყოფდეს თუალითა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | განავრცეს ჩემ ზედა პირი მათი და თქუეს: ვაშა, ვაშა! იხილეს თუალთა ჩუენთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და ისმინა ლოცვისა ჩემისა. და აღმომიყვანა მე მღჳმისაგან გლახაკებისა და თიჴისაგან უყისა და დაამტკიცნა კლდესა ზედა ფერჴნი ჩემნი და წარჰმართნა სლვანი ჩემნი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალმან დაიცვას იგი და აცხოვნოს იგი და სანატრელ ყოს იგი ქუეყანასა ზედა, და არა მისცეს იგი ჴელთა მტერთა მისთასა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალი შეეწიოს მას ცხედარსა ზედა სალმობისა მისისასა; ყოველი სარეცელი მისი გარემიაქციე არაძლებასა შინა მისსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | სუფევს ღმერთი წარმართთა ზედა, ღმერთი ზის საყდარსა მისსა ზედა წმიდასა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რომელნი ესვენ ძალსა თჳსსა და სიმრავლესა ზედა სიმდიდრისა თჳსისასა იქადიან, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და შემოკრიბენით მისა წმიდანი მისნი, აღმასრულებელნი აღთქმისა მისისანი საკუერთხთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | იხილონ მართალთა და შეეშინოს და მას ზედა იცინოდიან და თქუან: |
ზედა | მცხ.ფსალმ | აჰა, ესერა, კაცი, რომელმან არა ყო ღმერთი მწე მისა, არამედ ესვიდა იგი სიმრავლესა ზედა სიმდიდრისა მისისასა. და განძლიერდა იგი ამავოებითა თჳსითა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ღმერთმან ზეცით მოხედნა ყოველთა ზედა ძეთა კაცთასა ხილვად, არს თუ ვინმე გულისჴმის-მყოფელ, ანუ გამომეძიებელ ღმრთისაჲ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ უცხონი აღდგს ჩემ ზედა და ძლიერთა იძიეს სული ჩემი და არა შეჰრაცხეს ღმერთი წინაშე მათსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ჴმითა მტერისათა და ჭირითა ცოდვილისათა; რამეთუ მოაქციეს ჩემ ზედა უსჯულოებითა და რისხვით მითქმიდეს მე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ მტერმან თუმცა მაყუედრა, მო-მცა-ვითმინე მისი. და მოძულე თუმცა ჩემი ჩემ ზედა მდიდრად იტყოდა, და-მცა-ვემალე მისგან. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ამაღლდი ცათა შინა, ღმერთო, და ყოველსა ქუეყანასა ზედა არს დიდებაჲ შენი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და რამეთუ გულსა შინა უსჯულოებასა იქმთ, ქუეყანასა ზედა სიცრუესა ჴელნი თქუენნი ნივთებენ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ვითარცა ცჳლი რა დადნის, ეგრეთ მოესრულნენ, დაეცა მათ ზედა ცეცხლი და არა იხილეს მზე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მიჴსენ მე მტერთა ჩემთაგან, ღმერთო, და მათგან, რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა, განმარინე მე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | აღსასრულ რისხვით მოასრულნე და ნუღარა იპოვნენ; და გულისჴმა-ყონ, რამეთუ ღმერთი უფლებს იაკობსა ზედა და კიდეთა ქუეყანისათა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ვიდრემდის დაესხმით კაცთა ზედა და მოჰკლავთ თქუენ ყოველნი, ვითარცა კედელსა მიდრეკილსა და ღობესა დაჭენებულსა? |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ხოლო ამაო არიან ძენი კაცთანი, ცრუ არიან ძენი კაცთანი სასწორთა მათ ზედა სიცრუვისათა, და იგინივე ამაოებით არიან ურთიერთას. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უკუეთუმცა მოგიჴსენე შენ სარეცელთა ჩემთა ზედა, ცისკარმსაცა გევედრებოდე შენ; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და მოუძლურდეს მათ ზედა ენანი მათნი. შეძრწუნდეს ყოველნი, რომელნი ხედვიდეს მათ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | სიტყუანი უსჯულოთანი განძლიერდეს ჩუენ ზედა, და უღმრთოებათა ჩუენთაგან შენ მილხინო. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ღმერთო, მიწყალენ ჩუენ და მაკურთხენ ჩუენ, გამოაჩინე პირი შენი ჩუენ ზედა და მიწყალენ ჩუენ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ცნობად ქუეყანასა ზედა გზაჲ შენი და ყოველსა თესლებსა შორის მაცხოვარებაჲ შენი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რაჟამს განაჩინებდა ცათა მყოფი იგი მეუფებასა მას ზედა, განთოვლდენ იგინი სელმონს. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რასამე ჰგონებთ თქუენ, მთანო შეყოფილნო? მთაჲ ესე, რომელ სთნდა ღმერთსა დამკჳდრებად მას ზედა, და რამეთუ უფალმანცა დაიმკჳდროს იგი სრულიად. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მიეცით დიდებაჲ ღმერთსა; ისრაჱლსა ზედა დიდ არს შუენიერებაჲ მისი, და ძალი მისი ღრუბელთა შინა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ნუ დამნთქამნ მე მორევი წყალთა, ნუცა შთამნთქამნ მე უფსკრული, ნუცა შეიყოფნ ჩემ ზედა ჯურღმული პირსა მისსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | შესძინე უსჯულოებაჲ უსჯულოებასა მათსა ზედა, და ნუ შევლენედ იგინი სიმართლესა შენსა; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | გარდამოჴდეს ვითარცა წჳმაჲ საწმისსა ზედა და ვითარცა ცუარი რა ცურინ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | იყოს სიმტკიცე ქუეყანასა შინა თავსა ზედა მთათასა, ზეშთა ამაღლდეს უფროს ლიბანისა ნაყოფი მისი, და ყუაოდიან ქალაქით გამო, ვითარცა თივა ქუეყანისა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რად განგჳშორენ ჩუენ, ღმერთო, სრულიად? განრისხდა გულისწყრომა შენი ცხოვართა ზედა სამწყსოსა შენისათა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | აიხუენ ჴელნი შენნი ამპარტავანებასა მათსა ზედა სრულიად; რაოდენმე ეუკეთურა მტერი სიწმიდესა შენსა? |
ზედა | მცხ.ფსალმ | დაწუეს ცეცხლით სიწმიდე შენი, ქუეყანასა ზედა შეაგინეს კარავი სახელისა შენისა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ზღუასა ზედა არიან გზანი შენნი და ალაგნი შენნი წყალთა ზედა მრავალთა, და კუალნი შენნი არა საცნაურ იქმნენ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და აწჳმა მათ ზედა, ვითარცა მიწა, ჴორცი და, ვითარცა ქჳშა ზღუათა - ფრინველნი ფრთოვანნი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და რისხვა ღმრთისაჲ აღჴდა მათ ზედა, მოსწყჳდნა მრავალნი მათგანნი და რჩეულნი ისრაჱლისანი დაამჴუნა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რაოდენგზის განამწარეს იგი უდაბნოსა ზედა, განარისხეს იგი ქუეყანასა ურწყულსა! |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მიჰფინე რისხვა შენი თესლთა ზედა, რომელთა არა გიციან შენ, და მეფეთა ზედა, რომელთა სახლსა შენსა არა ხადეს; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და დაამტკიცე ესე, რომელ დაასხა მარჯუენემან შენმან, და ძესა ზედა კაცისასა, რომელ განაძლიერე შენდა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | იყავნ ჴელი შენი კაცსა ზედა, მარჯუენე შენი, და ძესა ზედა კაცისასა, რომელ განაძლიერე შენდა. |
ზედაცა | მცხ.ფსალმ | ვისმინო მე, რასაცა მეტყოდის უფალი ღმერთი ჩემი, რამეთუ იტყოდის იგი მშჳდობასა ერისა თჳსისა ზედა და წმიდათა მისთა ზედა და მათ ზედაცა, რომელთა მოუქცევიან გულნი მისა მიმართ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ დიდ არს წყალობაჲ შენი ჩემ ზედა, და იჴსენ სული ჩემი ჯოჯოხეთისაგან ქუესკნელისა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ღმერთო, უსჯულონი აღდგეს ჩემ ზედა, და კრებულმან ძლიერთამან იძიეს სული ჩემი და არა შეგრაცხეს შენ წინაშე მათსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ჩემ ზედა განმტკიცნა გულისწყრომა შენი, და ყოველნი განსაცხრომელნი შენნი მოავლინენ ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ღმერთი დიდებულ არს ზრახვასა შინა წმიდათასა, დიდ არს და საშინელ ყოველთა ზედა, რომელნი არიან გარემოს მისა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | შენ უფლებ ძალსა ზედა ზღუათასა და აღძრვასა ღელვათა მისთასა შენ დაამშჳდებ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მაშინ ეტყოდე ჩუენებით ნაშობთა შენთა და სთქუ: დავსდევ შეწევნა ძლიერსა ზედა და აღვამაღლე რჩეული ერისაგან ჩემისა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და დავდვა ზღუასა ზედა ჴელი მისი და მდინარეთა ზედა - მარჯუენე მისი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და აქციე აღთქმა მონისა შენისა, შეაგინე ქუეყანასა ზედა სიწმიდე მისი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და მოხედენ მონათა შენთა ზედა და წარუძეღუ ძეთა მათთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და იყავნ ნათელი უფლისა ჩუენისა ჩუენ ზედა, და საქმენი ჴელთა ჩუენთანი წარჰმართენ ჩუენ ზედა და ქმნული ჴელთა ჩუენთა წარგჳმართე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ჴელთა მათთა ზედა აღგიპყრან შენ, ნუსადა წარსცე ქვასა ფერჴი შენი; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ასპიტსა და ვასილისკოსსა ზედა ხჳდოდი. და დასთრგუნო შენ ლომი და ვეშაპი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და იხილა თუალმან ჩემმან მტერთა ჩემთა და მათთჳს, რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა ბოროტებით, ესმა ყურსა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ვითარცა-იგი განმწარებასა მას დღისა მისებრ განცდისა უდაბნოსა ზედა; სადა-იგი განმცადეს მე მამათა თქუენთა; გამომცადეს მე და იხილნეს საქმენი ჩემნი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ შენ, უფალი, მაღალ ხარ ყოველსა ქუეყანასა ზედა, ფრიად ამაღლდი შენ უფროს ყოველთა ღმერთთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მოიჴსენა მოწყალებაჲ მისი იაკობის თანა და ჭეშმარიტებაჲ მისი - სახლსა ზედა ისრაჱლისასა; იხილეს ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა მაცხოვარებაჲ ღმრთისა ჩუენისა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალი სუფევს, განრისხნედ ერნი, რომელი ზის ზედა ქერობინთა, შეიძარნ ქუეყანა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | თუალნი ჩემნი სარწმუნოთა ზედა ქუეყანისათა, რათა დასხდენ იგინი ჩემ თანა; რომელი ვიდოდა გზასა უბიწოსა, ესე მმსახურებდა მე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უძილ ვიქმენ და ვიყავ, ვითარცა სირი მხოლო სართულსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მოჰხედნა ლოცვასა ზედა მდაბალთასა და არა შეურაცხ-ყო ვედრებაჲ მისი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ხოლო წყალობაჲ უფლისაჲ საუკუნითგან და ვიდრე უკუნისამდე მოშიშთა მისთა ზედა, და სიმართლე მისი - შვილითი შვილადმდე, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რომელმან დააფუძნა ქუეყანა სიმტკიცესა ზედა თჳსსა, არა შეიძრას იგი უკუნითი უკუნისამდე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფსკრული, ვითარცა სამოსელი, გარემოდებულ არს მისა, მთათა ზედა დადგენ წყალნი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რომელი მოხედავს ქუეყანასა ზედა და ჰყოფს მას შეძრწუნებულ, რომელი შეახებს მთათა, და კუმოდიან. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მოაკლდენ ცოდვილნი ქუეყანით, და უსჯულონი ნუღარა იპოებიედ მას ზედა; აკურთხევს სული ჩემი უფალსა. დიდება |
ზედა | მცხ.ფსალმ | თავადი არს უფალი ღმერთი ჩუენი, და ყოველსა ქუეყანასა ზედა არიან სამართალნი მისნი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და აღიღო ჴელი მისი მათ ზედა დაცემად მათდა უდაბნოსა ზედა |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და განარისხეს იგი წყალთა მათ ზედა ცილობისათა, და განბოროტნა მოსე მათთჳს, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ერსა თჳსსა ზედა და მოიძაგა სამკჳდრებელი თჳსი; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მიეფინა შეურაცხებაჲ მთავართა ზედა მათთა, და შეაცთუნნა იგინი უვალსა და არაგზასა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | დაადგინე ცოდვილი მის ზედა, და ეშმაკი დადეგინ მარჯუენით მისა; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | იგინი სწყევდენ, და შენ აკურთხო; რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა, ჰრცხუენოდის, ხოლო მონა შენი იხარებდეს. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ნაღუარევისაგან გზასა ზედა სუას; ამისთჳს აღამაღლოს თავი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ძლიერ იყოს ქუეყანასა ზედა ნათესავი მისი, და თესლი წრფელთა იკურთხოს; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მაღალ არს ყოველთა თესლთა ზედა უფალი, და ცათა შინა არს დიდებაჲ მისი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რომელმან დააშენის ბერწი სახლსა შინა, დედად შვილთა ზედა სახარულევანად. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ხოლო ღმერთმან ჩუენმან ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა ყოველივე, რაცა უნდა, ქმნა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ განძლიერდა ჩუენ ზედა წყალობაჲ მისი, და ჭეშმარიტება უფლისაჲ ჰგიეს უკუნისამდე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მწირ ვარი მე ქუეყანასა ზედა, ნუ დაჰფარავ ჩემგან მცნებათა შენთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და მოვედინ ჩემ ზედა წყალობაჲ შენი, უფალო, და მაცხოვარებაჲ შენი სიტყჳსაებრ შენისა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მოვიდენ ჩემ ზედა მოწყალებანი შენნი, და ვცხონდე, რამეთუ შჯული შენი არს ზრახვა ჩემდა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | წუთღა წარმწყმედდეს მე ქუეყანასა ზედა, ხოლო მე არა დაუტევენ მცნებანი შენნი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მოიხილე ჩემ ზედა და შემიწყალე მე სამართალთათჳს მოყუარეთა სახელისა შენისათა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | გამოაჩინე პირი შენი მონისა შენისა ზედა და მასწავენ მე სიმართლენი შენნი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ვიხარებდე მე სიტყუათა შენთა ზედა, ვითარცა ვინ პოვის ტყუჱ დიდძალი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ არა დაუტეოს უფალმან კუერთხი ცოდვილთა ნაწილსა ზედა მართალთასა, რაჲთა არა მიყვნენ მართალთა უსჯულოებად ჴელნი მათნი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ვითარცა ნელსაცხებელი თავსა ზედა, გარდამომავალი წუერთა ზედა, წუერთა ზედა აჰრონისთა, რომელი გარდამოვალნ სამჴართა ზედა სამოსლისა მისისათა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ვითარცა ცუარი გარდამომავალი აერმონით მთასა ზედა სიონსა: რამეთუ მუნ ამცნო უფალმან კურთხევა და ცხორებაჲ უკუნისამდე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მტერთა მისთა შევმოსო სირცხჳლი, ხოლო მის ზედა აღყვავნეს სიწმიდე ჩემი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ყოველივე, რაოდენი ინება უფალმან, ქმნა ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ზღუათა შინა და ყოველთა უფსკრულთა; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | გამოავლინნა სასწაულნი და ნიშნი შორის შენსა, ეგჳპტე, ფარაოს ზედა და ყოველთა მონათა მისთა; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ განიკითხოს უფალმან ერი თჳსი. და მონათა თჳსთა ზედა ნუგეშინის-ცემულ იქმნეს. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ანუ არა მოძალენი შენნი, უფალო, მოვიძულენა და მტერთა შენთა ზედა განვკაფდი? |
ზედა | მცხ.ფსალმ | დაეცემოდიან მათ ზედა ნაკუერცხალნი ცეცხლისანი, დაამჴუნე იგინი გლახაკობითა, და ვერ დაუთმონ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | კაცსა ენოვანსა არა წარემართოს ქუეყანასა ზედა, კაცი ცრუჲ ძჳრმან მოინადიროს განსახრწნელად. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ვითარცა სისქე მიწისა განიპო ქუეყანასა ზედა, განიბნინეს ძუალნი მათნი ჯოჯოხეთს შინა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | წჳმოს ცოდვილთა ზედა მახე, ცეცხლი და წუნწუბაჲ და სული ნიაღვარისა - ნაწილი სასუმელისა მათისა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | აღაღეს ჩემ ზედა პირი მათი, ვითარცა ლომმან მტაცებელმან და მყჳრალმან. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მოიხილე ჩემ ზედა შემიწყალე მე, რამეთუ მხოლოდშობილ და გლახაკ ვარი მე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მოახლებასა ჩემ ზედა უკეთურთასა შეჭმად ჴორცთა ჩემთა, მაჭირვებელნი ჩემნი და მტერნი ჩემნი - იგინი მოუძლურდეს და დაეცნეს. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მოვედინ სიკუდილი მათ ზედა, ცოცხლივ შთაჴდენ იგინი ჯოჯოხეთად; რამეთუ უკეთურებაჲ იყო სამკჳდრებელსა შინა მათსა და შორის მათსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მიჰფინე მათ ზედა რისხვა შენი, და გულისწყრომა რისხვისა შენისა ეწიენ მათ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ამას ყოველსა ზედა ცოდესვეღა და არა ჰრწმენა საკჳრველებათა მისთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | განარისხეს იგი ბორცუებსა ზედა მათსა და კერპებითა მათითა აშურვებდეს მას. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ერსა შენსა ზედა ძმაცუიდეს ზაკვით და განიზრახეს წმიდათა შენთათჳს; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მოიხილე ჩემ ზედა და შემეწიე მე, მოეც ძალი მონასა შენსა და აცხოვნე ძე მჴევლისა შენისა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ჩემ ზედა გარდაჴდეს რისხვანი შენნი, და საშინელებათა შენთა შემაძრწუნეს მე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მას ზედა ნავნი ვლენან; ვეშაპი ესე, რომელ დაჰბადე სამღერელად მისა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მდინარეთა ზედა ბაბილოვნისათა მუნ დავსხედით და ვტიროდით, რაჟამს მოვიჴსენეთ ჩუენ სიონი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ძეწნთა ზედა შორის მისსა მუნ დავჰკიდენით საგალობელნი ჩუენნი, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | გამრავლდა ჩემ ზედა სიცრუე ამპარტავანთა, ხოლო მე ყოვლითა გულითა ჩემითა გამოვიძინე მცნებანი შენნი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღიმაღლეს ქეროვიმთა ესე ცხოველი, რომელი ვიხილე მდინარესა ზედა ქობარისასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იქმნა ოცდამეათესა წელსა, მეოთხესა თთუესა, ხუთსა თთჳსასა, და მე ვიყავ საშუალ ტყუეობისა მდინარესა ზედა ქობარისასა; და განეხუნეს ცანი, და ვიხილე ხილვაჲ ღმრთისაჲ; |
ზედა | მცხ.იეზ | და ვიხილე, და, აჰა, სული აღმღებელი მოვიდოდა ჩრდილოთ და ღრუბელი დიდი მას ზედა და ნათელი გარემოჲს მისსა, და ცეცხლი ელვარე; და საშუალ მისსა, ვითარცა ხილვაჲ ილეკტროჲსაჲ, საშუალ ცეცხლისა, და ნათელი მის შორის. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ჴელი კაცისაჲ ქუეშე კერძო ფრთეთა მათთასა, ოთხთა ზედა კერძოთა მათთა, და პირნი მათნი |
ზედა | მცხ.იეზ | და ვიხილე და, აჰა, ურმისთუალი ერთი ქუეყანასა ზედა, მახლობელად ცხოველთა ოთხთა. და სახე ურმისთუალთაჲ და ქმნილება მათი, ვითარცა სახე თარშისაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოვიდა ჩემ ზედა სული, და აღმიღო მე, და აღმადგინა მე, და დამადგინა მე ფერჴთა ჩემთა ზედა და მესმოდა მისი, მეტყუელისაჲ ჩემდამო; |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, ნუ ეშიშვი მათ, ნუცა განჰკრთები პირისაგან მათისა მით, რამეთუ განკსუვდენ და ზედშეკრბენ შენ ზედა გარემოჲს და საშუალ ღრიაკალთასა მკჳდრ ხარ შენ; სიტყუათა მათთაგან ნუ გეშინინ და პირისაგან მათისა ნუ განჰკრთები, |
ზედა | მცხ.იეზ | და შევედ ტყუეობისა მიმართ აღტაცებული და მიმოვვლენ დაშენებულნი მდინარესა ზედა ქობარსა, მყოფნი მუნ, და დავჯედ მუნ შჳდთა დღეთა და ვიქცეოდე მე შორის მათსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოვიდა ჩემ ზედა სული და აღმადგინა მე ფერჴთა ზედა ჩემთა და იტყოდა ჩემდამო და მრქუა მე: შევედ და შეეყენე სახლსა შინა შენსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, აჰა, მიგეცემიან შენ ზედა საკრველნი და შეგკრან შენ მათ მიერ, და არ გამოხვიდე საშუალისაგან მათისა; |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ მოიღე თავისა შენისა ტაფაკი რკინისაჲ, და დასდვა იგი, ვითარცა ზღუდე რკინისაჲ საშუალ შენსა და საშუალ ქალაქისა; და განჰმზადო პირი შენი მის ზედა და იყოს შეყენებულობასა შინა, და შეაყენო იგი, სასწაულ არს ესე ძეთა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ დასწვე გუერდსა შენსა ზედა მარცხენესა და დაჰსხნე სიცრუენი სახლისა ისრაჱლისათანი მას ზედა რიცხჳსაებრ დღეთასა ასერგასისათა, რომელთა სწვე მას ზედა, და მოიხუნე სიცრუენი მათნი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შეასრულნე იგინი ყოველნი და დასწვე გუერდსა შენსა ზედა მარჯუენესა მეორედ და მოიხუნე სიცრუენი სახლისა იუდაჲსნი ორმეოცთა დღეთა, დღე წელიწადად დაგისხენ შენ იგინი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მე, აჰა, მივსცენ შენ ზედა საკრველნი და ნუ გარდაიქცევი გუერდისაგან შენისა გუერდსა ზედა შენსა, ვიდრემდის აღესრულნენ დღენი შეყენებულებისა შენისანი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე თავისა შენისად მახჳლი ლესული, უფროჲს საყუენველისა მკუეცრისა, და მოიგე იგი თავისა შენისად, და აღიღო იგი თავსა შენსა ზედა, და წუერთა შენთა ზედა, და მოიღო თავისა შენისა უღელი სასწორისაჲ და აღწონნე იგინი. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, და ვყო შენ შორის საშჯელი წინაშე წარმართთასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | მე, უფალი ვიტყოდე, გამოვლენასა შინა სატყორცთა ჩემთა ბოროტთა სიყმილისათასა მათ ზედა, და იყვნენ ნაკლულევანებად და შევმუსრნე სიმტკიცენი პურისა შენისანი; |
ზედა | მცხ.იეზ | და გამოვავლინო შენ ზედა სიყმილი და მჴეცნი ბოროტნი, და გტანჯო მე შენ და სიკვდილი და სისხლი განვიდენ შენ ზედა, და მახჳლი მოვჰჴადო შენ ზედა გარემოჲს, - მე, უფალი, ვიტყოდე. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამით იტყჳს ადონაი უფალი, დაიტყუელენ ჴელითა შენითა და იბგერენ ფერჴითა შენითა და თქუ: ვაშა, ვაშა ყოველთა ზედა საძაგელებათა სიბოროტისა სახლისა ისრაჱლისათა! მახჳლისა მიერ და სიყმილისა და სიკუდილისა მიერ დაეცნენ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი ყოფასა შინა წყლულთა თქუენთასა საშუალ კერპთა თქუენთა, გარემოჲს მსხუერპლისაცავთა თქუენთა, ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა და ყოველთა ზედა თხემთა მთათასა, და ქუეშე კერძო ყოველსა ხესა ჩრდილოანსა და ქუეშე კერძო ყოველსა მუხასა ვარჯოანსა, სადა მისცეს მუნ საყნოსი სულნელებისაჲ ყოველთა კერპთა მათთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | არა ერიდოს თუალი ჩემი შენ ზედა, არცა შეგიწყალო მით, რამეთუ გზაჲ შენი შენ ზედა მივსცე და საძაგელებანი შენნი შორის შენსა იყუნენ და სცნა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი გგუემ. |
ზედა | მცხ.იეზ | აჰა, მოიწევის აღსასრული, მოიწევის თხზულება შენ ზედა, დამკჳდრებულსა ქუეყანისასა, მოიწევის ჟამი, მოახს დღე არა შფოთებით, არცა სალმობით. |
ზედა | მცხ.იეზ | არა ჰრიდოს თუალმან ჩემმან, არცა შევიწყალო მით, რამეთუ გზანი შენნი შენ ზედა მივსცნე და საძაგელებანი შენნი შენ შორის იყუნენ და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი, რომელი ვსცემ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განერნენ განრინებულნი მათგან და იყუნენ მთათა ზედა, ვითარცა ტრედნი მღუნავნი; ყოველნი მოსწყდენ კაცადნი უმართლობათა შინა მისთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ვაებაჲ ვაებასა ზედა და ჰამბავი ჰამბავსა ზედა იყოს; და იძიებოდის ხილვაჲ წინაწარმეტყუელისაგან, და შჯული წარწყმდეს მღდლისაგან და განზრახვაჲ - მოხუცებულისაგან, და არა ჰპოებდენ. |
ზედანი | მცხ.იეზ | და ვიხილე: და, აჰა, მსგავსება კაცისაჲ წელითგან მისით და ვიდრე შთამართ - ცეცხლი, და წელითგან მისით ზეშთა ზედანი მისნი, ვითარცა ხილვაჲ ნიავისაჲ და ვითარცა სახე ილეკტრიოჲსაჲ, |
ზედა | მცხ.იეზ | და განირთხა მსგავსებაჲ ჴელისა კაცობრივისა და აღმიღო მე თხემითა თავისა ჩემისაჲთა და აღმიღო მე სულმან საშუალ ქუეყანისა და საშუალ ცისა და მომიყვანა მე იერუსალჱმად ხილვისა მის ღმრთისა, წინა ბჭეთა ზედა შინაგანისა ბჭისა, მხედველისათა ჩრდილოდ მიმართ. სადა იყო სუეტი ხატისა შურისა მომგებელისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და, აჰა, ექუსნი კაცნი მოვიდოდეს გზით ბჭისა მაღლისა, მხედველისაჲთ ჩრდილოდ მიმართ, და კაცადსა ცული ჴელსა შინა მისსა; და კაცი ერთი საშუალ მათსა, შემოსილი პოდირითა და სარტყელი საპფირისაჲ წელთა ზედა მისთა, და შევიდეს და დადგეს მახლობელად მსხუერპლისსაცავსა რვალისასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისა აღვიდა ქეროვიმთაგან, რომელი იყო მას ზედა უსართულოსა სახლისასა. და უწოდა კაცსა შემოსილსა პოდირითა, რომელსა აქუნდა წელთა მისთა ზედა სარტყელი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და თქუა უფალმან მისდამი: განვლე საშუალ ქალაქი შორის იერუსალჱმისა: და მისცენ სასწაულნი შუბლებსა ზედა კაცთასა, რომელნი სულთითქმენ და რომელთა ელმის ყოველთა ზედა უსჯულოებათა, ქმნილთა მის შორის! |
ზედა | მცხ.იეზ | მოხუცებულსა და ჭაბუკსა და ქალწულსა და ჩჩჳლთა და დედათა მოჰკლევდით აღსაჴოცელად. ხოლო ყოველთა ზედა, რომელთა იყოს ნიშანი, ნუ მიეახლებით და წმიდათა ჩემთაგან იწყეთ. და იწყეს კაცთაგან მოხუცებულთა, რომელნი იყუნეს სახლსა შინა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღიხუნეს ქეროვიმთა ფრთენი მათნი და აღიმაღლეს ქუეყანით წინაშე ჩემსა აღსლვასა თანა მათსა და ეტლისთუალთაცა მახლობელთა მათთა და დადგეს წინა კართა ზედა ბჭისა სახლისა უფლისა პირისპირისასა; და დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისაჲ იყო მათ ზენა, ზენაკერძო; |
ზედა | მცხ.იეზ | ესე ცხოველი არს, რომელი ვიხილე ქუეშე კერძო ღმრთისა ისრაჱლისაჲსა მდინარესა ზედა ქობარისასა, და ვცან, ვითარმედ ქეროვიმისა არს. |
ზედა | მცხ.იეზ | ესე პირნი არიან, რომელნი ვიხილენ ქუეშე კერძო დიდებისა ღმრთისა ისრაჱლისაჲსა, მდინარესა ზედა ქობარისასა. ხილვაჲ მათი და ესენი, თითოეული მათი პირისპირ თჳსსა ვიდოდა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღმიღო მე სულმან და მიმიყვანა მე ბჭესა ზედა სახლისა უფლისაჲსა, პირისპირსა, მხედველსა აღმოსავალთაჲთ, და, აჰა, წინაკართა ზედა ბჭისათა, ვითარცა ოთხნი და ხუთნი კაცნი; და ვიხილე საშუალ მათსა იეზონია იეზერისი და ფალტია ბანეესი, წინამძღვარნი ერისანი. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა, წინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო. |
ზედა | მცხ.იეზ | მახჳლისაგან გეშინისყე და მახჳლი მოვაწიო თქუენ ზედა, - იტყჳს ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს არქუ: ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი, ვითარმედ განვიშორნე იგინი წარმართთა შორის და განვაბნინე იგინი ყოველსა ზედა ქუეყანასა და ვეყო მე მათ სიწმიდე მცირე სოფლებთა შორის, სადაცა შევიდენ მუნ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღვიდა დიდებაჲ უფლისაჲ საშუალისაგან ქალაქისა და დადგა მთათა ზედა, რომელი იყო პირისპირ ქალაქისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ხოლო ხუთთა ათასეულთასა მეტნი სივრცესა შინა ხუთთა ზედა და ოცთა ათასეულთა გარემოზღუდვილობა იყავნ ქალაქისა სამკჳდრებელად და ხანად მისსა. და იყოს ქალაქი შორის მისსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ყოველი დასაბამი ხუთ და ოც ათასეულ ხუთსა ზედა და ოცსა ათასეულსა ოთხ კედელსა განუჩინეთ იგი დასაბამად წმიდისა - დაპყრობისაგან ქალაქისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ხოლო ნამეტნავი - წინამძღუარსა ამისგან და იმისგან, დასაბამი წმიდათაჲ დასაპყრობელად ქალაქისა პირისპირ ხუთ და ოც ათას სიგრძით, საზღვართაგან აღმოსავალადმიმართთა და ზღუადმიმართთა პირსა ზედა ხუთ და ოც ათასეულთასა ვიდრე საზღვართამდე ზღუადმიმართთა, მახლობელთა ნაწილებსა წინამძღვრისასა, და იყოს დასაბამი წმიდისა და სიწმიდე სახლისა შორის მათსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განმიყვანა მე გზისაგან ბჭისა ჩრდილოდმიმართისა და მომავლო მე გზასა ზედა ბჭისა გარეშესა, ბჭესა თანა ეზოჲსა, მხედველისასა აღმოსავალთაჲთ კერძო. და, აჰა, წყალი შთამოვიდოდა კედლისაგან მარჯუენისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და თქუა ჩემდამო: უკუეთუ იხილე, ძეო კაცისაო? და წარმიყვანა მე და მომაქცია მე ბაგისა მიმართ მდინარისაჲსა მოქცევასა შინა ჩემსა, და, აჰა, ბაგესა ზედა მდინარისასა ხენი მრავალნი ფრიად ამიერ და იმიერ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და თქუა ჩემდამო: წყალი ესე, გამომავალი გალილეაჲთ აღმოსავალთა მიმართ და შთამავალი დაუმკჳდრებელსა ზედა, დამოვიდოდა ვიდრე ზღვისზედამდე წყალსა თანა წიაღსავლელსა ზღჳსასა და განსწმედს წყალთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ხოლო მდინარესა ზედა აღმოჰჴდეს, ბაგესა თანა მისსა ამიერ და იმიერ, ყოველი ხე საჭამადი, რომელმან არ განიყაროს ფურცელი მისი და არა დაძუელდეს მის ზედა, არცა მოაკლდეს ნაყოფი მისი სიახლისა მისისაჲ თუეთა მისთასა, წინაწარ გამოიღოს მით, რამეთუ წყალნი მათნი წმიდათაგან მათთა გამოვლენ, და იყოს ნაყოფი მათი საჭამადად და აღმოცენებაჲ მათი სიმართლედ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იყვნეს სიწმიდესა შინა ჩემსა მსახურნი, მეკარენი ბჭეთა ზედა სახლისათა, და მსახურნი სახლისათანი, ესენი დაჰკლვიდეს ყოვლადდასაწუელსა და მსხუერპლსა ერისასა, და ესენი დგეს წინაშე მისსა მსახურებად მისსა, |
ზედა | მცხ.იეზ | მის წილ, რომელ ჰმსახურებდეს იგინი წინაშე კერპებისა მათისა; და იქმნეს სახლისა ისრაილისა ტანჯვა სიცრუჲს, ამისთჳს აღვიღე ჴელი ჩემი მათ ზედა, - იტყჳს ადონაი უფალი, - და მიიღონ უსჯულოება მათი; |
ზედა | მცხ.იეზ | და მძორსა ზედა კაცისასა არა შევიდენ შემწიკულებად, არამედ მამასა ზედა, და დედასა, და ძესა ზედა, და ასულსა, და ძმასა ზედა და დასა მისსა, რომელი არა ქმნილ იყოს ქმრისად, შეიმწიკულეს. |
ზედა | მცხ.იეზ | ესე გამოწერაჲ სახლისაჲ თხემსა ზედა მთისასა და ყოველთა მთეებთა მისთა გარემოჲს წმიდაებ წმიდათა არს, ესე შჯული სახლისაჲ |
ზედა | მცხ.იეზ | და ესე საზომნი საკურთხეველისანი წყრთისა შორის წყრთისაჲ და წყრთისა და გოჯეულისაჲ წიაღეული სიღრმე წყრთასა ზედა და წყრთაჲ სივრცე, და ძგიდებ ბაგესა თანა მისსა მრგულივ მტკავლეული; და ესე სიმაღლე საკურთხევლისა, |
ზედ | მცხ.იეზ | და არიილი წყრთათა ოთხთა, და არიილითგან და ზედ კერძო რქათასა წყრთაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და არიილისა წყრთათა ათორმეტთა სიგრძე, წყრთათა ზედა ათორმეტთა სივრცე ოთხ კედელად, ოთხთავე კერძოთა მისთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და სალხინებელისა წყრთათა ათორმეტთაჲ სიგრძე წყრთათა ზედა ათოთხმეტთა სივრცით ოთხთავე კერძოთა მისთა; და ძგიდე მისი და მოგარვებული მისი გარემო კერძოჲ წყრთისაჲ და მრგულივ მისა წყრთა გარეშემო და კიბეებნი მისნი, მხედველნი აღმოსავალთა მიმართ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შემოიყვანნენ იგინი წინაშე უფლისა და დაყარნენ მათ ზედა მღდელთა მარილნი, და აღიხუნენ იგინი ყოვლადდასაწუელად უფლისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განასრულებდენ დღეთა. და იყოს მერვით დღითგან და წარმართთა ჰყოფდენ მღდელნი საკურთხეველსა ზედა ყოვლადდასაწველთა თქუენთა და მაცხოვარებისა თქუენისათა და შეგიწყნარნე თქუენ, - იტყჳს ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და პირისპირ საყდართასა არდაბაგაჲ ათთა წყრთათაჲ, სივრცით წყრთა ზედა ასთა, სიგრძე შინაგანად მიმართ გზად წყრთისა ერთისა, და კარები მათი ჩრდილოჲთ კერძები |
ზედა | მცხ.იეზ | და გუერდისაჲ გუერდისა ზედა ოცდაათ და სამ ორგზის; და ხანი ზღუდესა შორის სახლისასა გუერდთა ზედა გარემო, რაჲთა იყოს შეახლებულთა სახილველ, რაჲთა ყოლადვე არ მიეხებოდიან ზღუდეთა სახლისათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განვფინო ბადე ჩემი მის ზედა და შეპყრობილ იქმნეს გარემოცვითა ჩემითა. და მოვიყვანო იგი ბაბილონად, ქუეყანად ქალდეველთა, და იგი არა იხილოს და მუნ აღესრულოს. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, რაჲ არს იგავი ესე თქუენდა, ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა მეტყუელთაჲ: შორს არიან დღენი, წარწყმდა ყოველი ხილვაჲ? |
ზედა | მცხ.იეზ | და იყოს სიმდაბლე არამაღლებად მერმე წარმართთა ზედა და შემცირებულ-ვყუნე იგინი უმრავლო-ყოფად მათდა წარმართთა შორის. |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღმოვჴუარდო ზღუდე, რომელსა სცხეთ, და დაეცეს და დავდვა იგი ქუეყანასა ზედა, და გამოჩნდენ საფუძველნი მისნი, და დაეცნენ და მოჰსრულდეთ მხილებითა და სცნათ, რამეთუ მე ვარ ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შევასრულო რისხვაჲ ჩემი ზღუდესა ზედა და მომგოზელთა მისთა ზედა, და დაეცეს. და ვთქუ თქუენდამი: არა არს ზღუდე, არცა მგოზელნი მისნი, |
ზედა | მცხ.იეზ | წინაწარმეტყუელნი ისრაილისანი, რომელნი წინაწარმეტყუელებდეს იერუსალჱმსა ზედა, და მხილველნი მშჳდობასა მისსა, და მშჳდობაჲ არა არს, - იტყჳს ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და სთქუა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი; ვაჲ, რომელნი შეაკერვენ სასთაულებსა ყოველსა ქუეშე იდაყუსა ჴელისასა და ჰყოფენ სადგმელებსა ყოველსა ზედა თავსა ყოვლისა ჰასაკისასა გარდასაქცეველად სულთა; სულნი გარდაიქცეს ერისა ჩემისანი და სულთა იღუწიდეს. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე თავისსაცოებსა თქვენსა ზედა, რომელთა ზედა თქუენ მიმოიქცევით მუნ სულთა დასარღუეველად; და განვხეთქნი იგინი მკლავთა თქუენთაგან და განვავლინნე სულნი, რომელთა თქუენ გარდააქცევთ სულთა მათთა განბნეულებად. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ნაწახნაგები მის ზედა და კარებთა ზედა ტაძრისათა, ქეროვიმი და ფინიკნი ნაწახნაგებისაებრ წმიდათაჲსა, და მწრაფლები ძელები წინაშე პირსა ელამისასა გარეთ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დავამტკიცო პირი ჩემი კაცსა მას ზედა, და დავდვა იგი ოჴრად და უჩინოსაქმნელად და აღვიღო იგი საშუალ ერისა ჩემისა, და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და წინასწარმეტყველი თუ სცთეს და თქუას სიტყუაჲ, მე უფალმან შევაცთუნე იგი, და მივყო ჴელი ჩემი მის ზედა და უჩინო-ვყო იგი საშუალ ერისა ჩემისა ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | რაჲთა არღა სცთეს მერმე სახლი ისრაჱლისა ჩემგან, და რაჲთა არღა ეგნენ მერმე შეცოდებათა მათთა ზედა ყოველთა, და იყუნენ ჩემდა ერად, და მე ვიყო მათდა ღმერთად, - იტყჳს ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | ხოლო უკუეთუ მჴეცნიცა ბოროტნი მოვჰჴადნე ქუეყანასა მას ზედა და ვტანჯო იგი და იყოს უჩინოსაქმნელად და არა იყოს, რომელმან განვლოს პირისაგან მჴეცთაჲსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი: ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი სიდონსა ზედა და წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა |
ზედა | მცხ.იეზ | ანუ მახჳლი თუ მოვჰჴადო ქუეყანასა მას ზედა და ვთქუა: მახჳლმან მოიარენ ქუეყანასა ზედა! - და აღვიღო მისგან კაცი და საცხოვარი; |
ზედა | მცხ.იეზ | ანუ სიკუდილი თუ მოვავლინო ქუეყანასა მას ზედა და განვფინო გულისწყრომაჲ ჩემი მის ზედა სახლისა მიერ მოსრულებად მისგან კაცი და საცხოვარი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ბჭე ეზოსა შინაგანსა, მხედველი ბჭესა ზედა ჩრდილოჲსასა, ვითარსახედ ბჭისა მხედველისა აღმოსავალით კერძო, და განზომა ეზოჲ ბჭისაგან ბჭისა მიმართ წყრთაებას. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განვლე შენ მიერ და გიხილე შენ; და, აჰა, ჟამი შენი და ჟამი დამარღუეველთაჲ; და განვიფრთენ ფრთენი ჩემნი შენ ზედა და დავბურე უშუერებაჲ შენი, და გეფუცე შენ და შემოვედ აღთქმისა მიერ შენ თანა, - იტყჳს ადონაი უფალი, - და იქმენ ჩემდად. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ელამმონნი მისნი უშინაგანესსა შინა ეზოსა და ფინიკნი ელევთა ზედა მისთა ამიერ და იმიერ და რვანი აღხარისხვანი მისნი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოსავ იქმენ სიკეთესა ზედა შენსა და ისიძვე სახელითა შენითა და განჰფინე სიძვაჲ შენი ყოველსა ზედა თანწარმავალსა; მისსა იქმნა, რომლისა არა იყო. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოიღე სამოსელთაგან შენთა და უქმენ იგი კერპთა კერულებად და განჰმეძვენ მათ ზედა და არა შეხჳდე, რომელნი არა იყვნენ, არცა არა იქმნეს. |
ზედა | მცხ.იეზ | ხოლო წინაკარსა თანა ბჭისასა ორნი ტაბლანი ამიერ და იმიერ, ტაბლანი ამიერ მეორისა გამოსადინელისა, რაჲთა დაიკლოდიან მათ ზედა ყოვლადდასაწუელი და ცოდვისა ძლითნი და უმეცრებისა ძლითნი. |
ზედა | მცხ.იეზ | ოთხნი ტაბლანი ამიერ და ოთხნი ტაბლანი იმიერ, სამხრით კერძო ბჭისაჲთ რვანი ტაბლანი მსხუერპლთანი; მათ ზედა დაკლნიან საკლველნი ყოვლადდასაწუელთანი წინაშე რვათა ტაბლათასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და გისოსი გოჯეულსა მქონებელი, გამოთლილსა შინაგან მრგულივ და ტაბლასა ზედა, ზენაკერძო სართულნი დამფარველად წჳმისაგან და სიჴმელისაგან. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განზომა ეზოჲ სიგრძით წყრთათა ასთაჲ და სივრცით წყრთათა ასთაჲ ოთხთა ზედა კერძოთა მისთა და საკურთხეველი დამართებით სახლისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და სიგრძე ელამისაჲ წყრთათა ოცთაჲ და სივრცე წყრთათა ათერთმეტთაჲ; და ათთა აღხარისხულთა მიერ აღვიდოდეს მის ზედა და სუეტნი იყვნეს ელამსა ზედა, ერთი ამიერ და ერთი იმიერ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ გოგსა ზედა და არქუ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, გოგ, მთავარსა როსისსა, მოსოქს და თოველს |
ზედა | მცხ.იეზ | და უკუეთუ განვირთხა ჴელი ჩემი შენ ზედა და აღვიხუნე უსჯულოებანი შენნი და განგცნე შენ ჴელებსა მოძულეთა შენთასა, ასულთა უცხოთესლთასა, განმდრეკელთა შენთასა გზისაგან შენისა, |
ზედა | მცხ.იეზ | აღაშენე რაჲ სასიძველი შენი დასაბამსა ყოვლისა გზისასა და განმონადები შენი ჰყავ ყოველსა ზედა უბანსა, და არა იქმენ, ვითარცა მეძავი შემკრებელი სასყიდელთა, |
ზედა | მცხ.იეზ | და იქმნა შენ შორის განდრეკილება უფროს დედათასა სიძვასა ზედა შენსა და შენ თანა არა ისიძვეს, მი-რაჲ-სცემდ შენ სასყიდელთა, და შენ სასყიდელნი არა მოგეცნეს და იქმნა შენ შორის განდრეკაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს, აჰა, მე შენ ზედა შევკრიბნე ყოველნი ტრფიალნი შენნი, რომელთა შორის აღერიე მათ შორის, და ყოველნი, რომელნი შეიყუარენ, ყოველთა თანა, რომელთა სძულობდ; და შევკრიბნე იგინი შენ ზედა გარემოჲს, და გამოვაცხადნე სიბოროტენი შენნი მათდამი, და იხილონ ყოველი სირცხჳლი შენი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოვავლინო გულისწყრომაჲ ჩემი შენ ზედა და აღებულ იქმნეს შური ჩემი შენგან, და განვისუენო და არღა ვზრუნვიდე მერმე. |
ზედა | მცხ.იეზ | და არცა ვითარ გზათა მათთა ზედა ხჳდოდე, არცა უსჯულოებათა მათთაებრ ჰყავ მცირედ, აღემატე მათ ყოველთა შინა გზათა შენთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | პირსა ზედა ველისასა დაეცე, რამეთუ მე, უფალი ვიტყოდე. |
ზედა | მცხ.იეზ | მივავლინო ცეცხლი მაგოგსა ზედა და დაემკჳდრნენ ჭალაკნი მშჳდობით და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღმოსცენდა და იქმნა ვენაჴად უძლურად და კნინად სიდიდითა და სახედავად მისსა, და რტონი მისნი მის ზედა და ძირნი მისნი ქუეშე კერძო მისსა იყვნეს; და იქმნა ვენაჴად და ყვნა წიდნენი და განვრცნა ბაბილონი მისნი. |
ზედა | მცხ.იეზ | არქუ უკუე სახლსა ამას განმამწარებელსა; არა უწყით, რაჲ არიან ესენი? თქუ მათდამი: აჰა, მოვალს მეფე ბაბილონისაჲ ისრაჱლსა ზედა და მიიღოს მეფე მისი და მთავარნი მისნი და წარიყვანნეს იგინი თავისა თჳსისა თანა ბაბილონდ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი, გამო-რაჲ-უჩნდე მე მათ წარმართთა შორის, და შევკრიბნე იგინი ქუეყანასა ზედა თჳსსა და არა ვინ დაუტეო მათგანი მათ თანა |
ზედა | მცხ.იეზ | გზასა შინა მამისა მისისა მართალისასა არა ვლო, არამედ მთათა ზედა ეზორა, და ცოლი მოყუსისაჲ შეაგინა. |
ზედა | მცხ.იეზ | მთათა ზედა არა ეზოროს, და თუალნი მისნი არა დასხნა გულისსათქმელთა ზედა სახლისა ისრაჱლისათა, და ცოლი მოყუსისაჲ არ შეაგინა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე გოდებაჲ მთავარსა ზედა ისრაჱლისასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მისცნა მის ზედა წარმართნი გარემოჲს სოფლებთაგან და გარდააფინნა მის ზედა ბადენი მისნი და განხრწნილებასა შინა მათსა შეპყრობილ იქმნა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დედაჲ შენი, ვითარცა ვენაჴი, ვითარცა ყუავილი ბროწეულთა შორის წყალთა ზედა დანერგულთა; ნაყოფი მისი და მორჩი მისი იქმნა წყალთაგან მრავალთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იქმნა იგი კუერთხ ძალისა, ტომსა ზედა წინამძღუარ და ამაღლდა სიდიდესა შინა მისსა საშუალ მაღნართასა; და იხილა სიდიდე მისი სიმრავლითა რტოთა მისთაჲთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შეიმუსრა გულისწყრომითა, ქუეყანასა ზედა დავარდა და ქარი შემწველი განაჴმობდა რჩეულთა მისთა; შურისძიებულ იქმნეს და განჴმეს კუერთხნი ძალისა მისისანი, ცეცხლმან განლია იგი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღვიღე ჴელი ჩემი მათ ზედა უდაბნოსა შინა განბნევად მათდა წარმართთა შორის და განთესვად მათდა სოფლებთა შორის. |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღვიდეს სულსა თქუენსა ზედა ესე. და არა იყოს, ვითარსახედ თქუენ იტყჳთ: ვიყუნეთ, ვითარცა წარმართნი და ვითარცა ტომნი ქვეყანისანი, დაკუთნვად ძელთა და ქვათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | მით, რამეთუ მთასა ზედა წმიდასა ჩემსა, მთასა ზედა მაღალსა ისრაჱლისასა, - იტყჳს ადონაი უფალი, - მუნ მმსახურებდეს მე ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ სრულიად ქუეყანასა ზედა, და მუნ შევიწყნარნე მე იგინი, და მუნ ზედმივიხილო დასაბამთა თქუენთა და დასაბამთა განნაჩინებთა თქუენთასა, ყოველთა შორის სიწმიდეთა თქუენთა? |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი იერუსალჱმსა ზედა და მიიხილე სიწმიდეთა მიმართ მათთა და წინაწარმეტყუელებდ ქუეყანად ისრაჱლისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ვითარცა-იგი მოვსრა შენგან, ეგრეთ მოისრას ჴელისსაპყრობი ჩემი ბუდისაგან მისისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა მზისა აღმოსავალითგან ვიდრე ჩრდილომდე. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, სულთითქუენ შემუსრვასა ზედა ძუალთა შენთასა და სალმობიერად სულთითქუნე წინაშე თუალთა მათთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იყოს, უკუეთუ თქუან შენდამი: ვისთჳს სულთითქუამ შენ? და ჰრქუა: ბავთსა ზედა, რამეთუ მოვალს და შეიმუსროს ყოველი გული, და დაიჴსნენ ყოველნი ჴელნი, და განცივნეს ყოველი ჴორცი და ყოველი სული, და ყოველნი ბარკალნი შეიგინნენ სინედლითა; აჰა, მოვალს და იყოს, - იტყჳს ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელე, დაიტყუელე ჴელი ჴელსა ზედა და ამრჩობლწილე მახჳლი, მესამე მახჳლი წყლულებათაჲ არს, მახჳლი წყლულებათაჲ დიდი, და განაკრთვნე იგინი, |
ზედა | მცხ.იეზ | რაჲთა შეიმუსროს გული მათი და განმრავლდენ უძლურებანი. ყოველსა ზედა ბჭესა მათსა მიეცნენ მახჳლსა კლვად: ვაშა, მახჳლ იქმნა კლვად, ვაშა, იქმნა ლესულებით, ვითარცა ელვაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | მით, რამეთუ დადგეს მეფე ბაბილონისაჲ დასაბამისასა ზედა გზასა, დასაწყისსა ზედა ორთა გზათასა მისნობად მისნობისა და აღმოდუღებად კუერთხი და გამოკითხვად ქანდაკებულთა მათ და ღჳძლისმსტრობად. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მარჯუენით მისსა იქმნა სამისნოჲ იერუსალჱმსა ზედა მოდგმად პატნეზი, აღებად პირი ღაღადებითა და ამაღლებად ჴმაჲ ყივილისა თანა ნესტჳსასა, მოდგმად პატნეზი ბჭეთა ზედა მისთა, და მოდებად მიწაჲ და აღშენებად საისართა. |
ზედა | მცხ.იეზ | აღდეგ, რაჲთა ელვიდე ხილვასა შინა შენსა ამაოსა და მისნობასა შინა შენსა ცრუსა მიცემად შენდა ქედთა ზედა წყლულებათა უსჯულოთასა, რომელთაჲ მოიწია დღე ჟამსა შინა სიცრუჲს დასასრულისასა! |
ზედა | მცხ.იეზ | და მივჰფინო შენ ზედა რისხვაჲ ჩემი, ცეცხლითა რისხვისა ჩემისაჲთა მოვჰბერო შენ ზედა და განგცე შენ ჴელთა კაცთა ბარბაროზთასა, მხუროებელთა განხრწნისათასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | მახლობელთა შენდამი და შორად განშორებულთა შენგან, და იმღეროდიან შენდამი, და ჴმა-ყონ შენ ზედა, არაწმიდა ხარ სახელოანი და ფრიადი უსჯულოებათა შინა შენთა! |
ზედა | მცხ.იეზ | კაცნი ავაზაკნი იყვნეს შენ შორის, რაჲთა დასთხევდენ შენ შორის სისხლსა, მთათა ზედა ზორვიდეს შენ შორის და არა ღირსთა ჰყოფდეს შორის შენსა, |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, არქუ მას: შენ ხარ ქუეყანაჲ არდამლტვარი, არცა წჳმაჲ იქმნა შენ ზედა დღესა შინა რისხვისა შენისასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და არქუ მას: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, გოგ, მთავარსა როსს, მოსოხს და თობელს, |
ზედა | მცხ.იეზ | დღეთაჲთგან უმრავლესთაჲთ განმზადებულ და უკუანაჲსკნელსა წელთასა მოხჳდე; და მოხჳდე ქუეყანად, ქუეყანად გარმიქცეულად მახჳლისაგან, შეკრებულად ერთგან მრავალთა ქუეყანად, ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა, რომელი იქმნა ოჴერ ყოვლითურთ და ესენი წარმართთაგან გამოვიდეს და დაემკჳდრნენ მშჳდობით ყოველნი იგი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შესძინა სიძვასა მისსა ზედა, და იხილნა კაცნი, გამოხატულნი ზღუდესა ზედა, ხატნი ქალდეველთანი. გამოხატულნი დაწერით, |
ზედა | მცხ.იეზ | ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და იყოს მას დღესა შინა, აღვიდენ სიტყუანი გულსა ზედა შენსა და ჰგულისსიტყჳდე გულისსიტყუათა ბოროტთა |
ზედა | მცხ.იეზ | მორტყმულნი ჭრელებითა წელთა ზედა მათთა და ტიარები ღებულები თავთა ზედა მათთა, შესახედავად სამთხზული ყოველთაჲ მსგავსად ძეთა ბაბილოვნელთაჲსა, ქალდეველთა ქუეყანისა, მამულისა მათისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ზედდაჰრთო მათ ზედა მიხედვაჲ თუალთა მისთაჲ და მიავლინნა ქადაგნი მათდა მიმართ ქალდეად. |
ზედა | მცხ.იეზ | და სთქუა: აღვიდე ქუეყანად განგდებულად, მივიდე დაწყნარებულთა ზედა. ერთა მყუდროებასა შინა და დამკჳდრებულთა მშჳდობით, ყოველთა დამკჳდრებულთა ქუეყანასა, რომლისა არა არს ზღუდე, არცა მოქლონნი, არცა კარები |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოვიდენ შენ ზედა ყოველნი ჩრდილოჲთ ჯაჭუ-ჭურთა თანა და საჭურველთა და ეტლისთუალთა და სიმრავლეთა ერთასა, და ფარები, და ჩელთები და ჩაფხუტები გარემოიდვან შენ ზედა; და მოგადგან შენ ზედა მცველი გარემო და მივსცე წინაშე პირსა მათსა მშჯავრი და შური იძიონ შენგან მშჯავრთა მიერ მათთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოგცეს უთნოობაჲ თქუენი თქუენ ზედა, და ცოდვანი გულისზრახვათა თქუენთანი მიიხუნეთ და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ ადონაჲ უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | სულთითქუენ, მდუმარო, სულთქმაჲ სისხლისაჲ, გოდებაჲ წელთაჲ არს, კაცობრივი გოდებაჲ არა ჰყო; არა იყოს თმიანობაჲ შენი შეთხზულ შენ ზედა, და ჴამლნი შენნი ფერჴთა ზედა შენთა, და არ ნუგეშინის-იცე ბაგეთა მიერ მათთა და პური კაცთაჲ არა შჭამო. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს, აჰა, მე განვირთხამ ჴელსა ჩემსა შენ ზედა და მიგცე შენ დასატაცებლად წარმართთა შორის, და მოგსრა შენ ერთგან და წარგწყმედ შენ ერთაგან წარწყმედითა და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი. |
ზედაჲთ | მცხ.იეზ | ამისთჳს, აჰა, მე დავარღუევ მჴარსა მოაბისასა ქალაქთაგან მისთა, ქალაქთაგან მწუერვალთა მისთაჲსა, ქუეყანასა რჩეულსა, სახლსა ბეთასსიმუთისსა, ზედაჲთ ქუეყანასა ქალაქისასა ზღჳსკიდესა, ვაელმიონსა და კარიათემსა, |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოაბსა ზედა ვყო შურისგებაჲ და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და განვირთხამ ჴელსა ჩემსა იდუმეას ზედა და მოვსრავ მისგან კაცსა და საცხოვარსა; და დავდვა იგი ოჴრად, და თემანით და დედანით დევნულნი ძახჳლითა დაეცნენ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მივსცე შურისგებაჲ ჩემი იდუმეასა ზედა ჴელითა ერისა ჩემისა ისრაჱლისაჲთა და ქმნან იდუმეასა ზედა რისხვისაებრ ჩემისა და გულისწყრომისაებრ ჩემისა, და ცნან შურისგებაჲ ჩემი, - იტყჳს ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე განვირთხამ ჴელსა ჩემსა უცხოტომთა ზედა და მოვსრნე მსაჯულნი, და წარვსწყმედ დაშთომილთა, დამკჳდრებულთა ზღჳსკიდისათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, მის წილ, რომელ თქუა სორმან იერუსალჱმსა ზედა: ვაშა, ვაშა, შეიმუსრა, წარწყმდეს წარმართნი, მოიქცა ჩემდამო, სავსე მოოჴრებულ არს. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამითსჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, სორ, და ცვალნე შენ ზედა ნათესავნი მრავალნი, ვითარცა აღვალს ზღუაჲ ღელვათა მიერ მისთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ასულნი მისნი ველსა ზედა მახჳლითა მოიკლნენ და ცნან, რამეთუ მე ვარ უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე მოვავლენ შენ ზედა, სორ, ნაბუქოდონოსორს მეფესა ბაბილოანისასა, ჩრდილოჲთ, მეფე მმეფობთაჲ არს ცხენებისა თანა და ეტლებისა და ცხენოსნებისა და შესაკრებელისა ნათესავთა მრავალთაჲსა ფრიად. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შთაგიყვანო შენ შთამავალთა თანა მღჳმისათა ერისა მიმართ საუკუნოჲსა, და დაგამკჳდრო შენ სიღრმეთა შინა ქუეყანისათა, ვითარცა ოჴერი საუკუნოჲ, შთამავალთა თანა მღჳმედ, რაჲთა არდამკჳდრებულ იქმნე, არცა აღსდგე ქუეყანასა ზედა ცხორებისასა წარსაწყმედელსა მიგცე შენ და არა იყო მერმე, და იძიო და არა იპოო საუკუნოდ, - იტყჳს ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ტყება მწარე მოიღონ შენ ზედა. და აღიღონ შენ ზედა ძეთა მათთა გოდებაჲ და გოდებდენ გოდებათა სორისათა: ვინ, ვითარ ტჳროსი, დადუმებული საშუალ ზღჳსა? |
ზედა | მცხ.იეზ | ამის წილ, აჰა, მე მოვაწინე შენ ზედა უცხოთა ბუგრებრთა ნათესავნი და წარმოსცალნენ მახჳლნი მათნი შენ ზედა და სიკეთესა ზედა ზედმიწევნულობისა შენისასა და ჯუარს-აცუან სიკეთე შენი. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამაღლდა გული შენი სიკეთესა შენსა ზედა, და განიხრწნა ზედმიწევნულობაჲ შენი სიკეთისა თანა შენისა, სიმრავლისათჳს ცოდვათა შენთაჲსა ქუეყანასა ზედა მიგაგდებენ, წინაშე მეფეთასა დაგაგდე შენ სამაგალითოდ დადებად. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ყოველნი მეცნიერნი შენნი წარმართთა შორის დაჭმუნდენ შენ ზედა; წარსაწყმედელ იქმნე და არა იყო მერმე უკუნისამდე. |
ზედა | მცხ.იეზ | და თქუ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, სიდონ, და ვიდიდო შენ შორის და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი ქმნასა შინა ჩემგან შენ შორის მსჯავრთასა, და ვიდიდო მე შენ შორის. |
ზედა | მცხ.იეზ | იტყოდე და თქუ: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, ფარაო, მეფეო ეგჳპტისაო, ვეშაპსა დიდსა, მჯდომარესა საშუალ მდინარეთა მისთა მეტყუელსა: ჩემნი არიან მდინარენი, მე შევქმნენ იგინი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განგაგდო შენ უდაბნოდ მიმართ, შენ და ყოველნი თევზნი მდინარისა შენისანი. და დაგამჴუა სწრაფით და პირსა ზედა ველისასა დაჰვარდე, და არღარა შემოჰკრბე და აღარა კრება-ჰყო; მჴეცთა ქუეყანისათა და მფრინველთა ცისათა მიგცე შენ შესაჭმელად. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა მე მოვაწევ შენ ზედა მახჳლსა და წარვსწყმედ კაცთა შენგან და საცხოვართა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს, აჰა, მე შენ ზედა და ყოველთა ზედა მდინარეთა შენთა, და მივსცე ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ ოჴრებად და წარწყმედად მაგდალოჲთგან და სჳნით და ვიდრე საზღვართამდე ეთიოპისათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | მსახურებისა წილ მისისა, რომელი ჰმონა ტჳროსსა ზედა, მივეც მას ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ, - იტყჳს ადონაი უფალი; ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: |
ზედა | მცხ.იეზ | და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი, ოდეს მივსცე ცეცხლი ეგჳპტესა ზედა და შეიმუსრნენ ყოველნი შემწენი მისნი, |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღხჳდე ერსა ჩემსა ზედა ისრაჱლსა, ვითარცა ღრუბელი, დაფარვად ქუეყანისა, უკანაჲსკნელთა დღეთასა იყვნეთ. და აღმოგიყვანო შენ ქუეყანასა ზედა ჩემსა, რაჲთა მიცნან ყოველთა ნათესავთა მე წმიდა-ყოფასა შინა ჩემსა შენ შორის წინაშე მათსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იყოს მას დღესა შინა, რომელსაცა დღესა მოვიდეს გოგ ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა, - იტყჳს ადონაი უფალი, აღვიდეს გულისწყრომა ჩემი რისხვითა ჩემითა |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოუწოდა მას ზედა შიშსა მახჳლისასა, - იტყჳს ადონაჲ უფალი, - მახჳლი კაცისაჲ ძმასა მისსა ზედა იყოს. |
ზედა | მცხ.იეზ | და შენ, ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ მთათა ზედა ისრაჱლისათა და არქუ მთათა ისრაჱლისათა: ისმინეთ სიტყვა უფლისაჲ, |
ზედა | მცხ.იეზ | ამათ იტყჳს ადონაი უფალი მის წილ, რომელ თქვა მტერმან თქუენ ზედა: ვაშა, ვაშა, ოჴერ საუკუნე მაღალნი დასაპყრობელად იქმნნეს ჩუენდა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მომავლო მე მათ ზედა გარემო მრგულივ; და, აჰა, მრავლებ ფრიად პირსა ზედა ველისასა და, აჰა, ჴმელ ფრიად იგინი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და თქუა ჩემდამო: წინაწარმეტყუელებდ ძუალებსა ამას ზედა, წინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო, და სთქუა მათდამი: ძუალთა ჴმელთა ისმინეთ სიტყვა უფლისაჲ! |
ზედა | მცხ.იეზ | ამათ ეტყჳს ადონაჲ უფალი ძუალებსა ამას: აჰა, მე მოვიყვანო თქუენ ზედა სული სიცოცხლისაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მივსცე თქუენ ზედა ტყავი, და მივსცე სული ჩემი თქუენ ზედა და განსცოცხლდეთ, და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მივსცე სული ჩემი თქუენ ზედა და განსცოცხლდეთ და დაგსხნე თქუენ ქუეყანასა ზედა თქუენსა და სცნათ, ვითარმედ მე, უფალი, ვიტყოდე და ვყო, - იტყჳს ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ძეო კაცისაო, მოიღე თავისა შენისა კუერთხი ერთი და დაწერე მას ზედა იუდაჲ და ძენი ისრაჱლისანი, თანმდებარენი მისსა მიმართ და კუერთხი მეორე მოიღე თავისა შენისად, და დასწერო მას იოსებ, კუერთხი ეფრემისი და ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი, თანმდებარენი მისდამი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ერისა მისისაჲთა, მის თანა ბუგრნი წარმართთაგან, მოვლინებულნი წარწყმედად ქუეყანისა. და წარმოაცალიერნენ ყოველთა მახჳლნი მათნი ვგჳპტესა ზედა და აღივსოს ქუეყანაჲ წყლულთა მიერ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იყუნენ კუერთხნი, რომელთა ზედა შენ დასწერე მათ ზედა, ჴელითა შენითა წინაშე მათსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და წარვწყმიდო ქუეყანაჲ პათურისა. და მივსცე ცეცხლი ტანისსა ზედა და ვყო შურისგებაჲ დიოსპოლისსა შორის. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განვჰფინო გულისწყრომაჲ ჩემი სანინსა ზედა, ძალსა ეგჳპტისასა, და წარვწყმიდო სიმრავლე მემფისაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე ფარაოს ზედა, მეფისა ეგჳპტისასა და შევმუსრნე მკლავნი მისნი ძლიერნი და მორთხმულნი და შემმუსრველნი, და შთამოვაგდო მახჳლი მისი ჴელისაგან მისისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განვაძლიერნე მკლავნი მეფისა ბაბილოვნისანი და მივსცე მახჳლი ჩემი ჴელსა მისსა. და მოაწიოს იგი ეგჳპტესა ზედა და წარტყუენოს ტყუე მისი და იავარ-ყოს იავარი მისი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა ზედა მათსა, რომელი მივეც მე მონასა ჩემსა იაკობსა, სადა მკჳდრობდეს მუნ მამანი მათნი, და დაემკჳრნენ მას ზედა იგინი და ძენი მათნი და ძენი ძეთა მათთანი ვიდრე საუკუნომდე; და დავით, მონაჲ ჩემი, მთავარ მათდა იყოს უკუნისამდე. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოასრულეს იგი უცხოთა ბუგრთა წარმართთაგანთა და დაამჴუეს იგი მთათა ზედა; ყოველთა შინა ჴევნებთა დაცჳვეს რტონი მისნი, და დაიმუსრნეს კეწერნი მისნი ყოველსა ზედა ველსა ქუეყანისასა, და შთამოვიდეს საფარველისაგან მისისა ყოველნი ერნი წარმართთანი და დააქუეყანეს იგი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დაცემას მისსა ზედა განისუენეს ყოველთა მფრინველთა ცისათა, და კეწერთა მისთა ზედა იქმნეს ყოველნი მჴეცნი ველისანი, |
ზედა | მცხ.იეზ | ამას იტყჳს ადონაი უფალი: და გარემოვასხნე შენ ზედა ბადენი ჩემნი შესაკრებელსა ერთა მრავალთასა და აღმოგიღო შენ სამჭედურითა ჩემითა |
ზედა | მცხ.იეზ | და განგართხა შენ ქუეყანასა ზედა, პირსა ზედა ველისასა დაგამჴუა შენ, ველნი განძღენ შენგან. და დაგასხნე შენ ზედა ყოველნი მფრინველნი ცისანი და განვაძღნე შენგან ყოველნი მჴეცნი ყოვლისა ქუეყანისანი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მივსცნე ჴორცნი შენნი მთათა ზედა და აღვავსო სისხლისაგან შენისა ყოველი ქუეყანაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოირწყოს ქუეყანაჲ წუთხთაგან შენთა სიმრავლისაგან შენისა მთათა ზედა; და ჴევნებნი აღივსნეს შენგან. |
ზედა | მცხ.იეზ | ყოველნი მნათობნი ცისანი დავაბნელნე შენ ზედა და მივსცე ბნელი ქუეყანასა ზედა შენსა, - იტყჳს ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დაიძინეს გმირთა თანა, დაცემულთა საუკუნეთა და საუკუნითგან, რომელნი შთავიდეს ჯოჯოხეთად საჭურველთა მათთა თანა საბრძოლელთა; და დასხნეს მახჳლნი მათნი ქუეშე თავთა მათთა, და იქმნეს უსჯულოებანი მათნი ძუალთა ზედა მათთა, რამეთუ ეშიშვოდეს გმირთა ცხორებასა შინა მათსა, და შიში მძლავრთაჲ იყო ქუეყანასა შინა ცოცხალთასა. |
ზედა | მცხ.იეზ | იგინი იხილნეს მეფემან ფარაო და ნუგეშინისცემულ იქმნეს ყოველსა ზედა ძალსა მათსა, წყლულებ მახჳლითა ფარაო და ყოველი ძალი მისი, - იტყჳს უფალი, უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, არქუ ძეთა ერისა შენისათა და სთქუა მათდამი: ქუეყანასა, რომელსაცა ზედა მოვჴადო მახჳლი მე, და მოიყვანოს ერმან ქუეყანისამან კაცი ერთი მათგანი და მისცენ იგი თავთა მათთა ებგურად. |
ზედა | მცხ.იეზ | და უკუეთუ იხილოს ებგურმან მახჳლი მომავალი ქუეყანასა ზედა, და საყჳრ-სცეს საყჳრსა და დაუნიშნოს ერსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | რამეთუ ჴმასა საყჳრისასა მსმენელმან არა დაცვა-ყო, სისხლი მისი მას ზედა იყოს; და ესრეთ და რამეთუ დაცვა-ყო, სული თჳსი განირინა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, დამკჳდრებელნი, მოოჴრებელთანი ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა, მეტყუელნი იტყჳან: ერთი იყო აბრაჰამი და დაიპყრა ქუეყანაჲ და ჩუენ მრავალნი ვართ; ჩუენდა მოცემულ არს დაპყრობად ქუეყანაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | ესრეთ სთქუა მათდამი: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ცხოველ ვარ მე, უკუეთუ არა მოოჴრებულთა შინა მახჳლითა დაეცნენ და, რომელნი არიან პირსა ზედა ველისასა, მჴეცთა ველისათა მიეცნენ შესაჭმელად და მოზღუდვილთშინათა და ქუაბთშინათა სიკუდილით მოვსწყვედ. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ მწყემსთა ზედა ისრაჱლისათა, წინაწარმეტყუელებდ და არქუ მწყემსთა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი. ჵ, მწყემსნო ისრაჱლისანო, ნუ აძოებენა მწყემსნი თავთა თჳსთა, არა ცხოვართა აძოებენა მწყემსნი? |
ზედა | მცხ.იეზ | და შესცთეს ცხოვარნი ჩემნი ყოველსა ზედა მთასა და ყოველსა ზედა ბორცუსა მაღალსა და პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა, განითესნეს ცხოვარნი ჩემნი, და არა იყოს გამომეძიებელი და არცა მომაქცეველი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ხეთა ველისათა მოსცენ ნაყოფი მათი და ქუეყანამან მოსცეს ძალი მისი; და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა ზედა მათსა სასოებითა მშჳდობისათა და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი, შე-რა-ვმუსრნე საჴივნი უღლისა მათისანი, და გამოვიჴსნნე იგინი ჴელისაგან დამმონებელთა მათთაჲსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე შენ ზედა მთასა სიირსა და განვირთხა ჴელი ჩემი შენ ზედა და მიგცე შენ ოჴრად, და მოოჴრდე. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იდიდსიტყუე ჩემ ზედა პირითა შენითა და ჴმაჲ ჰყვენ ჩემ ზედა სიტყუანი შენნი, რომელნი მესმნეს მე. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: უკუეთუ არა ცეცხლითა გულისწყრომისა ჩემისათა ვიტყოდი სხუათა ზედა ნათესავთა და იდუმეასა ზედა ყოველსა, რამეთუ მისცეს ნაწილი ჩემი თავთა მათთა დამკჳდრებად მხიარულებით ყოვლით გამო გულით შეურაცხისმყოფელთა სულთასა უჩინო-ყოფად ტყუეობისა მიერ. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე აღვიღებ ჴელსა ჩემსა წარმართთა ზედა, გარემოჲსთა თქუენთა, ამათ შეურაცხებაჲ მათი მიიღონ. |
ზედა | მცხ.იეზ | აჰა, მე თქუენ ზედა და ზედმოვიხილო თქუენ ზედა, და მოიქმნნეთ და დაითესნეთ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განვამრავლნე თქვენ ზედა კაცნი, ყოველი სახლი ისრაჱლისა სრულიად და დამკჳდრებულ იქმნენ ქალაქნი და ოჴერქმნილნი აღეშენნენ. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, სახლი ისრაჱლისაჲ დაემკჳდრა ქუეყანასა ზედა მათსა, და შეაგინეს იგი გზათა მიერ მათთა, და კერპთა მიერ მათთა, და არაწმიდებათა მიერ მათთა არაწმიდებისაებრ დაშტანეულისა, და იქმნა გზაჲ მათი წინაშე პირსა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განვჰფინე გულისწყრომაჲ ჩემი მათ ზედა მის წილ, რომელ განჰფინეს სისხლი ქუეყანასა ზედა, და კერპთა მათთა მიერ შეაგინეს იგი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დაემკჳდრნეთ ქუეყანასა ზედა, რომელი მივეც მამათა თქუენთა, და იყუნეთ ჩემდა ერად, და მე ვიყო თქუენდა ღმრთად. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იქმნა ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ და თქუა ჩემდამო: აღდეგ და განვედ ველად, და მუნ ითქუას შენდამი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განვირთხა ჴელი ჩემი მათ ზედა და დავდვა ქუეყანაჲ უჩინოსაქმნელად და მოსასრველად უდაბნოჲთგნ დევლათაჲსათ, ყოვლისაგან სამკჳდრებელისა მათისა, და შეემეცნენ, ვითარმედ მე ვარ უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | ვეცხლი მათი დაისრიოს უბანთა ზედა და ოქროჲ მათი შეურაცხ იქმნეს. ვეცხლი მათი და ოქროჲ მათი ვერ შემძლებელ იქმნეს განრინებად მათდა დღესა შინა რისხვისა უფლისასა. და სულნი მათნი ვერ განძღენ და მუცელნი მათნი ვერ აღივსნენ, რამეთუ ტანჯვაჲ უსამართლოობათა მათთა იქმნა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დავარდა ჩემ ზედა სული უფლისაჲ. და თქუა ჩემდამო: თქუ, ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ესრეთ არქუ სახლსა ისრაჱლისასა: და განზრახვათაცა სულისა თქუენისათა მეცნიერ ვარ მე. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მახჳლითა დაეცნეთ მთათა ზედა ისრაჱლისჲთა, და გსაჯნე თქუენ და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იყო წინაწარმეტყუელებასავე შინა ჩემსა და ფალტია ბანეაჲსი მოკუდა; და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა და ჴმა-ვყავ ჴმითა დიდითა და ვთქუ: ჵ მე, ჵ მე, ადონაი უფალი, მოსასრულებელად ჰყოფ შენ დაშთომილთა ისრაჱლისათა! |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ წინაწარმეტყუელთა ზედა ისრაჱლისათა, რომელნი წინაწარმეტყუელებენ, და ჰრქუა წინაწარმეტყუელთა რომელნი წინაწარმეტყუელებენ გულით გამო მათით: წინაწარმეტყუელებდე და სთქუა მათდამი: ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ! |
ზედა | მცხ.იეზ | არა დადგეს სიმყარესა ზედა და შეკრბეს სამწყსოჲ სახლსა შინა ისრაჱლისასა; არა აღდგეს დღესა შინა ბრძოლისასა მეტყუელნი დღესა შინა უფლისასა, |
ზედა | მცხ.იეზ | - და განვყო ჴელი ჩემი წინაწარმეტყუელთა ზედა, მხედველთა ცრუჲსათა და აღმომჴმობელთა ამაოთასა სწავლასა შინა ერისა ჩემისასა; არა იყუნენ, არცა შთაწერათა შინა სახლისა ისრაილისათა შთაიწერნენ და ქუეყანად ისრაილისა არა შევიდენ და ცნან, ვითარმედ მე ვარ ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და განვვლე შენ ზედა და გიხილე შენ შებღალული სისხლისა მიერ შენისა და გარქუ შენ: სისხლისაგან შენისა ცხორებაჲ; და გარქუ შენ: სისხლისა თანა შენისა სცხონდე. განმრავლდი უბრალოდ, |
ზედა | მცხ.იეზ | და დასაბამსა ზედა ყოვლისა ბზისასა აღაშენენ სიძვანი შენნი, და განჰრყუენ სიკეთე შენი და განუმარტენ წჳვნი შენნი ყოველსა წარმვლელსა გზისასა და განამრავლენ სიძვანი შენნი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოიყვანნენ შენ ზედა ერნი და დაგაქვაონ შენ ქვებითა და მოგასრულონ შენ მახჳლებითა მათითა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და გარდავჰფინო მის ზედა ბადე ჩემი და მოსრულდეს გარემოდგომასა შინა მისსა; და შთავაწიო იგი ბაბილონდ და განვისაჯო მისა თანა მუნ სიცრუჲსათჳს მისისა რომელი იცრუა ჩემდამო. |
ზედა | მცხ.იეზ | და გამოვჰკიდო იგი მთასა ზედა განსაცხრომელსა ისრაჱლისასა და დავჰნერგო იგი, და გამოიღოს მორჩი, და ყოს ნაყოფი და იყოს ნაძუად დიდად. და განისუენებდეს ქუეშე მისსა ყოველი ქათამი და ყოველმან მფრინველმან ქუე საგრილსა რტოთა მისთასა განისუჱნოს და რტონი მისნი კუალად მოეგნენ. |
ზედა | მცხ.იეზ | მთათა ზედა არა ეზორა, და თუალნი მისნი არა აღიხუნეს კერპთა მიმართ სახლისა ისრაილისათა და ცოლი ქმრისა თჳსისაჲ არ შეაგინოს და დედაკაცისა მიმართ, დაშტანობასა შინა მყოფისა, არ მიეახლოს; |
ზედა | მცხ.იეზ | და მე აღვიღე ჴელი ჩემი მათ ზედა, უდაბნოს შინა, რაჲთურთით არა შეყვანებად მათდა ქუეყანად, რომელი მივეც მათ ქუეყანად მადინებელად სძესა და თაფლსა, გოლ არს უფროს ყოვლისა ქუეყანისა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მივჰფინე მის ზედა გულისწყრომაჲ ჩემი ცეცხლითა რისხვისა ჩემისაჲთა მოსრულებად მისსა; გზანი მათნი თავთა მათთა მივსცენ, - იტყჳს, ადონაი უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მივსცე შური ჩემი შენ ზედა და ჰყოფდენ შენ თანა რისხვითა გულისწყრომისა ჩემისაჲთა. ცხჳრნი შენნი და ყურნი შენნი მიგიხუნენ, დაშთომილნი შენნი მახჳლითა დაამჴუნენ, თჳთ იგი ძენი შენნი და ასულნი შენნი წარიყვანნენ და ნეშტნი შენნი ცეცხლმან შეჭამნეს. |
ზედა | მცხ.იეზ | გზასა ზედა დისა შენისა ჰვლე; და მიგცე სასუმელი მისი ჴელთა შენთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დაშჯედ ცხედარსა ზედა გარდაგებულსა, და ტაბლაჲ შემკული წინაშე შენსა და საკუმეველი ჩემი და ზეთი ჩემი დასდევ წინაშე მათსა და იშუებდეს მათ მიერ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დადგეს ნაკუერცხალთა მისთა ზედა ცალიერი და აღეგზნა, რაჲთა დაიწვას და განჴურდეს, და განქარდეს რვალი მისი, და დადნეს შორის მისსა არაწმიდებაჲ მისი და მოაკლდეს გესლი მისი, |
ზედა | მცხ.იეზ | და ვარჯნი თქუენნი თავთა ზედა თქუენთა და ჴამლნი თქუენნი ფერჴთა შორის თქუენთა, არცა იტყებნეთ, არცა იტირნეთ და დასდნეთ სიცრუეთა შინა თქუენთა, და ნუგეშინის-ეცით კაცადმან ძმასა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოიღონ შენ ზედა გოდებაჲ და გრქუან შენ: ვითარ წარწყმდი და დაირღუ ზღვისაგან ქალაქი საქებელი, რომელი იყავ ძლიერ ზღუასა შინა, იგი და მკჳდრნი მისნი, მიმცემელი შიშისა მისისაჲ ყოველთადა მკჳდრთა მისთაჲ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და გამოვავლინო შენ ზედა სიკუდილი და სისხლი უბანთა შორის შენთა, და დაეცნენ წყლულნი მახჳლებითა შენ შორის, გარემოჲს შენსა, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დაემკჳდრნენ მის ზედა სასოებით და აღაშენნეს სახლნი, და დაჰნერგნენ ვენაჴოანნი და დაემკჳდრნენ სასოებით, ოდეს ვყო მსჯავრი ყოველთა თანა შეურაცხისმყოფელთა მათთა, გარემოსნი შორის მათთა და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი და ღმერთი მამათა მათთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მოიწიოს მახჳლი მეგჳპტელთა ზედა, და იყო შფოთი ეთიოპიას შინა, და დაეცნენ წყლულნი ეგჳპტეს შინა, და წარიღონ სიმრავლე მისი და დაეცნენ საფუძველნი მისნი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მივსცე ცეცხლი ეგჳპტესა ზედა და აღძრვით აღიძრას საისი და სჳნი, და დიოსპოლის შინა იყოს განხეთქილებაჲ და გარდაითხინენ წყალნი. |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, აღიღე გოდება მეფობასა ზედა ფარაო ეგჳპტისაჲსასა და ჰრქუა მას: ლომსა წარმართთასა ემსგავსე შენ; და ვითარცა ვეშაპი ზღჳსშინაჲ, და ურქენდი მდინარეთა შორის შენთა და აღამრღჳე წყალი ფერჴებითა შენითა და დასთრგუნევდ მდინარეთა შენთა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დაწუხდენ შენ ზედა ნათესავნი მრავალნი, და მეფენი მათნი განკრთომით განჰკრთენ და ფრინვასა შინა მახჳლისა ჩემისასა წინაშე პირსა მათსა, მომლოდენი დაცემასა მათსა დღითგან დაცემისა შენისაჲთ, |
ზედა | მცხ.იეზ | ძეო კაცისაო, გოდებდ ძალსა ზედა ეგჳპტისასა და მიდრეკილმან მოიზიდე იგი და შთაიყვანენ ასულნი მისნი, წარმართთა მკუდარნი, სიღრმედ ქუეყანისა, შთამავალთა მიმართ მღჳმედ. |
ზედა | მცხ.იეზ | რამეთუ მივეც შიში მისი ქუეყანასა ზედა ცხორებისასა, და დაიძინოს შორის წინადაუცვეთელთა წყლულთა მახჳლისათა, ფარაო და ყოველმან სიმრავლემან მისმან, - იტყჳს უფალი, უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და ჴელი უფლისაჲ იქმნა ჩემ ზედა მიმწუხრი, პირველ მოსლვისა განრინებულისა მის, და აღმიღო პირი ჩემი, ვითარცა მოვიდა ჩემდა განთიად, და აღ-რაჲ-ეღო პირი ჩემი, არღარა დაიპყრა მერმე. |
ზედა | მცხ.იეზ | და სდგათ მახჳლსა ზედა თქუენსა, ჰქმნენით საძაგელნი და კაცადი ცოლსა მოყუსისა თჳსისასა შეაგინებთ და ქუეყანაჲ დაიმკჳდრეთ. |
ზედა | მცხ.იეზ | ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მწყემსთა ზედა და გამოვიძინე ცხოვარნი ჩემნი ჴელთაგან მათთა და დავაცადნე იგინი არმწყსად ცხოვართა ჩემთა: და არა ჰმწყსიდენ მათ მერმე მწყემსნი, და გამოვიჴსნე ცხოვარნი ჩემნი პირისაგან მათისა, და არა მერმე იყუნენ მათდა შესაჭმელ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და აღვადგინო მათ ზედა მწყემსი ერთი, რომელი ჰმწყსიდეს მათ, მონაჲ ჩემი დავითი, მან მწყსნეს იგინი, და მან განუსუენოს მათ და იყოს იგი მწყემს. |
ზედა | მცხ.იეზ | ნაცვლად ქმნისა შენისა მტერად საუკუნოდ და დაშჯდე სახლსა ზედა ისრაჱლისასა ზაკუვით, ჴელსა შინა მტერთასა მახჳლად ჟამსა შინა ჭირისა მათისასა და ჟამსა შინა სიცრუჲსასა უკანასკნელსა შორის, |
ზედა | მცხ.იეზ | წინაწარმეტყუელებდ ამისთჳს ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისა და არქუ მთათა და ბორცუთა და დანახეთქთა და ჴევნებთა: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: აჰა, მე შურითა ჩემითა და გულისწყრომითა ვთქუ ნაცვლად ყუედრებასა წარმართთასა თავს-დებისა თქუენგან. |
ზედა | მცხ.იეზ | და არა ისმეს არა მერმე თქუენ ზედა შეურაცხებაჲ წარმართთაჲ და ყუედრებანი ერთანი არა თავს-ისხნეთ მერმე, და ნათესავი შენი არა უშვილო იქმნეს მერმე, - იტყჳს ადონაჲ უფალი. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იქმნა ჩემ ზედა უფლისაჲ ჴელი და განმიყვანა მე სულითა უფლისაჲთა და დამდვა მე შორის სულსა ველისასა; და ესე იყო სავსე ძუალებითა კაცთათა. |
ზედა | მცხ.იეზ | და თქვა ჩემდამო: წინაწარმეტყუელებდ სულისა ზედა, წინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო, და ვარქუ სულსა: ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი: ოთხთაგან სულთა მოვედინ სული, და მიებერენ მკუდართა ამათ მიმართ და განცოცხლდენ. |
ზედა | მცხ.იეზ | მთათა ზედა ისრაილისათა და დაეცე შენ და ყოველნი შენთანანი და მრავალნი ნათესავნი შენ თანა; მფრინველთა ცისათა და ყოველთა ფრთოვანთა მიეცნეთ და ყოველთა მჴეცთა ქვეყანისათა მიგეც შენ შესაჭმელად. |
ზედა | მცხ.იეზ | და მანააჲ ქმნას მას ზედა განთიად-განთიად მეექუსე საწყევოსა და ზეთი მესამედი ინისა შესუარვად სემიდალი მანაად უფლისა, ბრძანებად საუკუნოდ. |
ზედა | მცხ.იეზ | და იყოს ყოველი სული ცხოველთა გარდამდუღართაჲ ყოველთა ზედა, რომელსაცა ზედა მივიდეს მუნ მდინარე, ცხონდეს და იყოს მუნ თევზი მრავალი ფრიად, რამეთუ მივიდეს მუნ, წყალი ესე განწმდეს და ცხონდეს ყოველი, რომელსაცა ზედა მივიდეს მდინარე, და ცხონდეს. |
ზედა | მცხ.იეზ | და დადგენ მათ ზედა მუნ მეთევზურნი მრავალნი ენღღადით ვიდრე აღალიმამდე; საშრობი ბადეთა იყოს, თავით თჳსით იყოს და თევზნი მისნი, ვითარცა თევზნი ზღჳსა დიდისანი, სიმრავლე მრავალი ფრიად. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მიუგო სიბა მეფესა და ჰრქუა: ყოველი, რაცა მიბრძანოს უფალმან ჩემმან მონასა ამას თჳსსა, იგიცა ვყო! მემფიბოსთე მარადის ჭამდა ტაბლასა ზედა მეფისასა, ვითარცა ერთი შვილთა მისთაგანი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მიუგო ნათან დავითსა და ჰრქუა: შენ, თავადი ხარ, რომელმან ჰყავ ეგე! აწ ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: მე გცხე შენ მეფედ ყოვლისა ისრაჱლისა ზედა, გიჴსენ შენ ჴელისა საულისათა, |
ზედა | მცხ.გამ | ესმა ფარაოს სიტყუაჲ ესე და ეძიებდა მოკლვად მოსეს, წარივლტოდა მოსე პირისაგან ფარაოჲსსა და დაემკჳდრა ქუეყანასა მადიამისასა, და მოვიდა იგი ქუეყანასა მადიამისასა და დაჯდა ჯურღმულსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მიწვა ამონ ცხედარსა თჳსსა ზედა და მიზეზ-იდგა სნეულებისა. და ვითარცა შევიდა მამა მისი ხილვად მისა, და ჰრქუა ამონ მეფესა: უბრძანე თამარს, დასა ჩემსა, რათა მოვიდეს ჩემდა და მიქმოდის საჭმელსა და ვჭამდე ჴელთაგან მისთა! |
ზედა | მცხ.გამ | ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა, ვითარმედ: მე ვიყო შენ თანა და ესე იყავნ სასწაულად შენდა, რამეთუ მე მიგავლინო შენ, რათა გამოიყვანო ერი ჩემი ქუეყანით ეგჳპტით და ჰმსახურებდენ ღმერთსა მათსა ამას ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | ჰრქუა უფალმან აჰრონს: განვედ შენ უდაბნოდ და მიეგებვოდე მოსეს, და განვიდა და შეემთხჳა მას მთასა მას ზედა ღმრთისასა და ამბორს-უყვეს ურთიერთას. |
ზედა | მცხ.გამ | და ამისა შემდგომად შევიდეს მოსე და აჰრონ წინაშე ფარაოჲსსა და ჰრქუეს მას: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: გამოავლინე ერი ჩემი, რათა მმსახურებდენ მე უდაბნოსა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | მიიქცა ფარაო და შევიდა სახიდ თჳსად და არა დააყოვნა გონებაჲ თჳსი არცა ამას ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და დავდვა სარიდებელი შორის ერსა ჩემსა და შორის ერსა შენსა. და ხვალე იყოს სასწაული ესე ქუეყანასა მაგას ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და დრო-უყო ღმერთმან და თქუა: ხვალისა დღესა ყოს ღმერთმან სიტყუაჲ ესე ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | შენ გამო მტერნი ჩუენნი დავრქენეთ, და სახელითა შენითა შეურაცხ-ვყუნეთ იგინი, რომელნი აღდგომილ არიან ჩუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და მე მიუტეო ყოველი შესამთხუეველი, რაჲ-იგი შეგემთხჳოს გულსა შენსა და გულსა მონათა შენთასა და ყოვლისა ერისა შენისასა, რათა უწყოდით, რამეთუ არა ვინ არს სხუა ჩემებრ ყოველსა ზედა ქუეყანასა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ესე ყოველი მოიწია ჩუენ ზედა და ჩუენ არა დაგივიწყეთ შენ და არა ვეცრუენით ჩუენ აღთქუმასა შენსა; და არცა განდგა მართლუკუნ გული ჩუენი |
ზედა | მცხ.გამ | და გამოვიდა მოსე ფარაოჲსაგან ქალაქსა მას, აღიპყრა ჴელნი თჳსნი უფლისა მიმართ და ქუხილნი იგი და ელვანი, წჳმაჲ იგი და სეტყუაჲ დასცხრეს და არღარა დასწუთა ნაწუეთი ერთი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ უფალი მაღალ არს და საშინელ და მეუფე დიდ ყოველსა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | აწ მომცენით მე კაცნი ბრძენნი და გონიერნი და მეცნიერნი ნათესავთაგან თქუენთა, რათა დავადგინნე იგინი მთავრად და განმგებელად თქუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და თქუა ღმერთმან: აღმოამორჩენ ქუეყანამან მწუანვილი თივისაჲ. მთესველი თესლისაჲ, ნათესავობისაებრ და მსგავსებისა და ხე ნაყოფიერი მყოფელი ნაყოფისა, რომლისა თესლი მისი მის თანა მსგავსებისაებრ ქუეყანასა ზედა. და იქმნა ეგრეთ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და გამოიღო ქუეყანამან მწუანვილი თივისაჲ, მთესველი თესლსა ნათესავობისაებრ და მსგავსებისაებრ და ხე ნაყოფიერი, მყოფი ნაყოფისაჲ, რომლისა თესლი მისი მის თანა ნათესავობისაებრ ქუეყანასა ზედა. და იხილა ღმერთმან, რამეთუ კეთილ. |
ზედა | მცხ.დაბ | და დასხნა იგინი ღმერთმან სამყაროსა ცისასა, რათა ჩნდენ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და თქვა ღმერთმან: გამოიღედ წყალთა ქუეწარმავალები სამშჳნველთა ცხოველთაჲ და მფრინველნი ფრინვალენი ქუეყანასა ზედა ჩემისაებრ ცისა. და იქმნა ეგრეთ. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღირთხ ჴელი შენი და იყავნ ბნელ უღაღ, ჴშირ, ჴელით შესაპყრობელ ქუეყანასა მაგას ზედა ეგჳპტელთასა! |
ზედა | მცხ.სჯლ | დღესით დღითგან დავიდევ აერი და შიში შენი პირსა ზედა ყოველთა წარმართთასა, რომელნი არიან პირსა ქუეშე ცისასა, რათა ყოველთა რომელთა ესმეს სახელი შენი, შეძრწუნდენ და სალმობამან შეიპყრნეს იგი პირისაგან შენისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ერთიღა გუემაჲ მივავლინო მე. ფარაოს ზედა და ეგჳპტელთა მაგათ, და მაშინღა თუ გამოგავლინნეს თქუენ, არამედ რაჟამს გამოგავლინებდეს თქუენ, ყოვლითურთ გამოგასხნეს თქუენ მაგიერ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ესე შობაჲ აჰრონისი და მოსესი დღესა მას, რომელსა ეტყოდა უფალი მოსეს მთასა ზედა სინასა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ესე არიან მცნებანი და სამართალნი და განკითხვანი, რომელ ამცნო უფალმან ჴელითა მოსესითა დასავალით მოაბსა, იორდანესა ზედა, იერიქოჲთ კერძო. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და დასდვან მას ზედა სამოსელი მეწამული და დაფარონ იგი საბურველითა ტყავითა იაკინთონისაჲთა და განუთხინენ მას აღსაღებელნი იგი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და შთადვან იგი და ყოველი ჭურჭერი მისი საბურველსა ტყავისა იაკინთონისასა და დადვან იგი აღსაღებელსა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | გული ჩემი შეძრწუნდა ჩემ თანა და შიში სიკუდილისა დამეცა ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და აღებად აღსაღებელსა მაშკები კარვისა მის და კარავი იგი წამებისაჲ და საბურველი იგი მისი და შესახურველი იგი იაკინთონი, რომელ არს ზედა კერძო მისსა და საბურველი იგი კარვისა საწამებელისაჲ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოიღოს მღდელმან მან მჴარი იგი მგბარი ვერძისა მისგან და პური ერთი უცომოჲ ლანკნისა მისგან და ლელანგოჲ უცომოჲ ერთი. და დაუდგას მღდელმან მან ჴელთა ზედა მის მლოცველისათა შემდგომად დაყჳნვისა თავისა მის ლოცვისა მისისა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და გითხრობდა თქუენ მცნებათა მათ, რომელ-იგი გამცნო თქუენ ყოფად მისა და მოგცნა თქუენ ათნი იგი მცნებანი შჯულისანი დაწერილნი ორთა ზედა ფიცართა ქვისათა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და აწ უფალი ღმერთი განრისხნა ჩემ ზედა სიტყუათა თქუენთათჳს და ფუცა, რათა არა წიაღვიდე მე იორდანესა მდინარესა და არცა შევიდე მე ქუეყანასა მას, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს თქუენ ნაწილად მკჳდრობისა თქვენისა. |
ზედა | მცხ.გამ | და შეაუღლნა ფარაო ეტლები თჳსნი და ყოველი ერი თჳსი წარიყუანა თავისა თჳსისა თანა და აღიხუნა ექუსასნი ეტლნი რჩეულნი და ყოველი ცხენი მეგჳპტელთა და სამმდგომნი ყოველთა ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოიყვანნე ლევიტელნი იგი წინაშე უფლისა და დაასხნენ ჴელნი ძეთა ისრაჱლისათა ლევიტელთა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ღაღად-ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა უფლისა მიმართ და ჰრქუეს მოსეს: არა ყოფისათჳს საფლავთასა ეგჳპტეს გამომიყუანენა ჩუენ მოსიკუდიდ უდაბნოსა ზედა? რაჲ-ესე მიყავ ჩუენ გამოყვანებაჲ ჩუენი ეგჳპტით? |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ჰმსახურებდეს ძმაჲ მისი კარავსა მას წამებისასა დაცვად საცავსა მას, ხოლო საქმით არა იქმოდის. ესრეთ უყო ლევიტელთა მათ საცოსა მათსა ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და დაიცვნე შენ მცნებანი მისნი და სამართალნი, რომელსა მე გამცნებ შენ დღესდღე, რათა კეთილი გეყოს შენ და შვილთა შენთა შენ თანა და დღეგრძელ იყვნეთ ქუეყანასა ზედა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოგცეს თქუენ ყოველთა დღეთა თქუენთა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იტრა განწესებული ბანაკი ძეთა იუდაჲსთაჲ ძალითურთ მათით და ერსა მას ზედა მათსა - ნაასონ, ძე ამინადაბისი, |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ერსა ზედა ტოჰმისა ძეთა ისაქარისთასა - ნათანიელ, ძე სოგარისი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იტრას განწესებული ბანაკი ძეთა დანისთაჲ შემდგომად ყოველთა ბანაკთა ძალითურთ მათით და ერსა მას ზედა - აქეზურ, ძე ამინადაჲსი. |
ზედა | მცხ.გამ | დაეცეს მათ ზედა შიში და ძრწოლაჲ, სიდიდითა მკლავისა შენისათა ქვა იქმნენ, ვიდრემდის წარვლოს ერმან შენმან, უფალო, ვიდრემდის წარვლოს ერმან შენმან ამან, რომელ მოიგე. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ხოლო შენ დადეგ აქა ჩემ თანა და გეტყოდი შენ ყოველთა მათ მცნებათა და სამართალთა, რომელი ასწაო მათ და ჰყოფდენ მას ქუეყანასა მას ზედა, რომელი მე მივეც მათ ნაწილად მკჳდრობისა მათისა |
ზედა | მცხ.გამ | და მოვიდეს ელიმდ, და იყვნეს მუნ ათორმეტნი წყარონი წყალთანი და სამეოცდაათნი ხენი დანაკისკუდთანი და დაიბანაკეს მუნ წყალთა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ჰრქუა მოსე უფალსა: რაჲსათჳს ბოროტი უყავ მსახურსა შენსა და რაჲსათჳს არა ვპოვე მადლი წინაშე შენსა და დამდევ სიმძაფრე ერისაჲ ამის ჩემ ზედა? |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ჰრქუა მას მოსე: და შენცა მეშურობ მე? და ვინ მომცეს ყოველი ესე ერი წინასწარმეტუელად, რაჟამს მოსცეს უფალმან სული მისი მათ ზედა? |
ზედა | მცხ.რიცხ | და გამოვიდა სული უფლისა და გამოიღო მწყერმარჴილი ზღჳთ და დადვა იგი ბანაკსა მას დღის ერთისაგანსა ამიერ და იმიერ, გარემო ბანაკსა მას, ვითარ ორ წყრთა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰრქუა მოსე ისოს: გამოირჩიენ თავისა შენისა მამაკაცნი და განსრული ეწყვე ამალეკსა ხვალე! და აჰა, მე ვდგე თხემსა ზედა ბორცჳსასა და კუერთხი ღმრთისაჲ ჴელსა შინა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.გამ | და იყო ისო, ვითარ-იგი ჰრქუა მას მოსე, და განეწყო ამალეკსა. და მოსე და აჰრონ და ორ აღვიდეს თხემსა ზედა ბორცჳსასა. |
ზედა | მცხ.გამ | და შენ თავსა შენსა ეკრძალე და გამოირჩიენ ყოვლისაგან ერისა კაცნი ძლიერნი, ღმრთის მსახურნი, კაცნი მართალნი, მოძულენი ამპარტავანებისანი; და დაადგინენ იგინი მათ ზედა ათასისთავად და ასისთავად და ერგასისთავად და ათისთავად |
ზედა | მცხ.გამ | და თქუა უფალმან მოსეს მიმართ მეტყუელმან: შთავედ, უწამე ერსა, ნუსადა მიეახლნენ ღმრთისა მიმართ განცდად მთასა ზედა და დაეცეს მათგანი სიმრავლე. |
ზედა | მცხ.გამ | საკურთხეველი ქუეყანისაგან მიქმენით მე. და შეწირენით მას ზედა ყოვლად-დასაწველნი და საცხოვრებელნი თქუენნი, ცხოვარი და ზუარაკნი თქუენნი ყოველსა ადგილსა, რომელსა სახელ-სდვათ სახელსა ჩემსა მუნ და მოვიდე შენდა და გაკურთხო შენ. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო უკუეთუ არა იპოოს მპარავი, შევიდეს უფალი სახლისაჲ წინაშე ღმრთისა და ფუცოს, ვითარმედ მას არა უზაკუავს ყოველსავე დანადებსა ზედა მოყუსისასა |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო უკუეთუ მჴეცის შესაჭმელ იქმნეს, მიიყუანოს უფალი მისი ნამჴეცავსა მას ზედა და არა უზღოს. |
ზედა | მცხ.გამ | არა განვჴადნე იგინი პირისაგან შენისა წელიწადსა ერთსა, რათა არა დაშთეს ქუეყანა ოჴრად და მრავალ იქმნენ შენ ზედა მჴეცნი მის ქუეყანისანი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | რამეთუ ვერ უძლო შეყვანებად უფალმან ერი ესე ქუეყანასა მას, რომლისათჳს ეფუცა მათ და დასცნა იგინი უდაბნოსა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ძვალნი თქუენნი იყუნენ მძორ უდაბნოსა ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | აღიმსთუეს განთიად, აღვიდეს თავსა ზედა მთისასა და თქუეს: აჰა, ესერა, ჩუენ წარვიდეთ ადგილსა, რომელსა თქუა უფალმან, რამეთუ ვცოდეთ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ყოს ზუარაკსა ზედა შესაწირავად სამინდოჲ სამი ათეული აღსუარული ზეთითა ზოგითა დორაკისაჲთა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იყოს იგი თქუენდა ფესუთა მათ ზედა და იხილოთ იგი და მოგეჴსენენ ყოველნი მცნებანი უფლისანი, ჰყუნეთ იგინი და არღარა მისდრკეთ უკუანა გონებათა და თუალთა თქუენთა, რომლითა-იგი თქუენ ისიძავთ უკუანა მათსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | შეკრბეს მოსეს ზედა და აჰრონს და თქუეს: გაქუნდინ თქუენ, რამეთუ ყოველი იგი კრებული წმიდა არს და მათ შორის უფალი, რაჲსათჳს აღდგომილ ხართ კრებულსა ზედა უფლისასა? |
ზედა | მცხ.სჯლ | და შეგიყვაროს შენ და გაკურთხოს შენ და განგამრავლოს შენ, აკურთხნეს ნაშობნი მუცლისა შენისანი და ნაყოფი ქუეყანისა შენისაჲ, იფქლი იგი შენი და ღვინოჲ შენი და ზეთი შენი, ზროხანი სამროწლისა შენისანი და არვები ცხოვართა შენთა ქვეყანასა ზედა, რომელ-იგი ეფუცა ღმერთი მამათა მათ შენთა მიცემად შენდა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და შეკრიბნა მათ თანა კორე ყოველნი კრებულნი თჳსნი კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა და გამოჩნდა დიდებაჲ უფლისა ყოველსა მას ზედა კრებულსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და დავარდეს წინაშე უფლისა მოსე და აჰრონ და თქუეს: უფალო, ღმერთო სულთაო და ყოველთა ჴორცთაო, უკეთუ ერთმან კაცმან ცოდა, ყოველსა ზედა კრებულსა იყოსა რისხვაჲ უფლისა? |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მოსრნეს უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველნი წარმართნი პირისაგან შენისა მცირედ, არა მოსრნეს იგინი ერთბამად, რათა არა დაშთეს ქუეყანაჲ იგი ოჴრად და განმრავლდენ შენ ზედა მჴეცნი. |
ზედა | მცხ.გამ | იხილე, ჰქმნე წესისაებრ ჩუენებულისა შენდა მთასა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და აღჰმართო კარავი იგი სახისაებრ ჩუენებულისა შენდა მთასა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და დასდვა ოთხთა სუეტთა ზედა ულპოლველთა, შემოსილთა ოქროჲთა და სუეტისთავნი მათნი ოქროჲსანი და ხარისხნი მათნი ოთხნი - ვეცხლისანი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და სცევდით საცოსა მას წმიდასა და საცოსა მას საკურთხეველისსა. და არღარა იყოს რისხვაჲ ძეთა ზედა ისრაჱლისათა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ესე არს ბრძანებაჲ შჯულისაჲ, რაოდენი ბრძანა უფალმან და თქუა: ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და მოგგუარედ შენ დიაკეული წითელი უბიწოჲ, რომლისა თანა არა იყოს ბიწი და არა დადებულ მას ზედა უღელი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოართუან არაწმიდასა მას ნაცრისა მისგან, დამწურისა მისგან განსაწმედელისა და დაასხან მას ზედა წყალი ცხოველი ჭურჭერსა შიდა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და კაცი, რომელი შეიგინოს და არა განწმიდნეს, აღიჴოცოს სული იგი კრებულისაგან ძეთა ისრაჱლისათა, რამეთუ წმიდანი უფლისანი შეაგინნა და წყალი პკურებისაჲ არა დაეპკურა მას ზედა, არაწმიდა არს იგი. |
ზედა | მცხ.გამ | გრძელოვნად ფიცრედად ჰქმნე იგი ჩუენებულისაებრ შენდა მთასა ზედა, ეგრეთ ჰქმნნე. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ყოველნი მონანი მისნი და ყოველი ერი მისი მის თანა ჴმითა მაღლითა ტიროდეს და აღვიდოდეს ნაღვარევსა მას კედრონისასა. და მეფე და ყოველი ძალი მისი ვიდოდეს გზასა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს ორს მთასა შინა, საზღვართა ზედა ედომისათა, და თქუა: |
ზედა | მცხ.რიცხ | შეეძინენ აჰრონ ერსა თჳსსა, რამეთუ ვერ შეხჳდეთ ქუეყანასა მას, რომელ მივეც ძეთა ისრაჱლისათა, რამეთუ განმარისხეთ მე წყალსა მას ზედა ცილობისასა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | უკუეთუ დუმილით დაუდუმნეს მამაჲ, დღითი დღედ დაამტკიცოს მან ყოველი აღთქუმაჲ მისი და ყოველი დროებაჲ მისი, რომელ ყოს მას ზედა, რამეთუ დაუდუმა დღესა მას შინა, რომელსა ესმა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და შეეჩუენა ისრაჱლი ბეელფეგორს და განრისხნა უფალი გულისწყრომით ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | ორნი სამჴარნი იყვნენ მისნი, სხჳთა და სხჳთა თანა შემწყუმელნი მისნი, ორთავე კერძოთა ზედა განმარტებულნი. |
ზედა | მცხ.გამ | და მოიხუნე ორნი ქვანი სამარაგდონნი და სწახნაგნე მათ ზედა სახელნი ძეთა ისრაჱლისათანი. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰქმნნე ორნი ფესჳს სახენი ოქროჲსაგან წმიდისა აღრეული ყუავილთა თანა ნაქმრად თხზულებისა, და დასხნე ფესჳს სახენი იგი განთხზულნი ფარის სახეთა მათ ზედა დასასრულსა |
ზედა | მცხ.სჯლ | და აღჴდა მოსე არაბოთდ მოაბით მთასა მას ზედა ფაჲგასა, რომელ არს პირისპირ იერიქოსა, და უჩუენა მას უფალმან ყოველი იგი ქუეყანაჲ გალადისაჲ ვიდრე დანადმდე, |
ზედა | მცხ.გამ | და ქვანი იყვნენ სახელთაებრ ძეთა ისრაჱლისათა ათორმეტ მსგავსად სახელთა მათთა წახნაგებულ ბეჭდებრ, თითოეული იყვნენ სახელსა ზედა ათორმეტთა ტომთასა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და ქორებსა გან-ვე-არისხეთ უფალი. და განრისხნა გულისწყრომით უფალი თქუენ ზედა, |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ესმა ბალაკს, ვითარმედ მოვალს ბალამ. გამოვიდა წინამიგებებად მისა ქალაქად მოაბსა, რომელ არს საზღუართა ზედა აჰრონისთა, რომელ არს კიდეთა საზღუარისათა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ყო ეგრე ბალაკ, ვითარცა ჰრქუა მას ბალაამ, და შეწირა ზურაკი და ვერძი ბომონსა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და გამოეცხადა ღმერთი ბალაამს და ჰრქუა მას ბალაამ: შჳდნი ბომონნი დამიმზადებიან და შემიწირავს ზუარაკი და ვერძი ბომონსა ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | სასწაულნი მისნი და საქმენი იგი მისნი, რომელ ყო უფალმან ღმერთმან ეგჳპტეს ფარაო მეფისა ზედა და ყოველსა ქუეყანასა მისსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და წარიყვანა იგი აგარაკით ებგურთაჲთ თავად გამოთლილისად. და აღქმნნა მუნ შჳდნი ბომონნი და შეწირა ზუარაკი და ვერძი ბომონსა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და განრისხნეს უფალი გულისწყრომით თქუენ ზედა. და დაეყენნეს ცანი და არა გამოსცეს წვიმაჲ და ქუეყანამან არა გამოსცეს ნაყოფი თჳსი და წარწყმდეთ მსთუად ქუეყანისა მისგან კეთილთაჲსა, რომელ-იგი უფალმან მოგცეს თქუენ. |
ზედა | მცხ.გამ | და მოიყვანო ვერძი ერთი და დაასხნენ აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი მათნი თავსა ზედა ზუარაკისასა. |
ზედა | მცხ.გამ | და დაჰკლა ვერძი, და მომღებელმან სისხლისა მისისამან მოჰღუარო საკურთხეველსა ზედა გარემო. |
ზედა | მცხ.გამ | და მოიბა ვერძი მეორე, დაასხნენ აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი თავსა ზედა ვერძისასა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და წარიყვანა ბალაკ ბალაამი თავსა ზედა ფუგორისასა, რომელ მიაწევს უდაბნოდ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ყო ბალაკ, ვითარცა ჰრქუა მას ბალამ, და შეწირა ზუარაკი და ვერძი ბომონსა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | მოსპოლვით მოსპნე ყოველნი იგი ადგილნი სამსახურებელნი წარმართთანი, რომელსა ემსახუროს სამსახურებელი იგი ბილწებისაჲ ზედა მთათა მაღალთა და ბორცუთა და ხეთა ქუეშე |
ზედა | მცხ.რიცხ | და აღიხილნა თუალნი თჳსნი ბალამ და იხილა ისრაჱლი დაბანაკებული ნათესავად-ნათესავად. და იყო სული ღმრთისა მის ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | მამაჲ ჩუენი მოკუდა უდაბნოსა ზედა და იგი არა თანა იყო კრებულსა მას აღდგომილსა წინაშე უფლისა შორის კრებულსა მას კორესა, რამეთუ ცოდვისათჳს მოკუდეს და ძენი არა ესხნეს მას. |
ზედა | მცხ.სჯლ | უკეთუ განშორებულადრე იყოს შენგან ადგილი იგი, რომელ გამოირჩია უფალმან ღმერთმან წოდებად სახელი მისი მას ზედა და შესწირო შენ ზუარაკთაგანი შენთაჲ, ანუ ცხოვართაჲ, რომელი მოგცეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, ვითარცა გიბრძანა შენ და შეშჭამო იგი ქალაქთა შინა შენთა ყოვლითა მით გულისთქუმითა გულისა შენისაჲთა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | იხილენ უფალმან ღმერთმან სულთამან და ყოველთა ჴორცთამან კაცი კრებულსა ზედა ამას, |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: მოიყვანე შენ თანა ისუ, ძე ნავესი, კაცსა, რომელსა აქუს მას სული და დაასხნე მას ზედა ჴელნი შენნი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და თქუა აბესალომ და ყოველმან ერმან ისრაჱლისამან: კეთილ არს ზრახვა ესე ქუშისა რაქანელისა ვიდრე ზრახვა აქიტობელისი! რამეთუ უფალმან თჳთ ბრძანა განქარვებად ზრახვა იგი აქიტობელისი, რათა მოავლინოს უფალმან ყოველი ძჳრი აბესალომის ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | ხოლო იონათან და აქიმას დგეს წყაროსა მას ზედა როგაელისასა და მივიდა მათ თანა მჴევალი ერთი და უთხრა მათ ყოველი ესე, რათამცა მივიდეს იგინი და უთხრნეს მეფესა დავითს სიტყუაჲ ესე, რამეთუ ვერ ეგებოდა მათ ცხადად შესლვა ქალაქად. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | თაფლი და ერბო და ცხოვარი და ჴბო მწოვარი. და შეართვეს ყოველი დავითს, რამეთუ ესრეთ თქუეს, ვითარმედ: შიოდის და სწყუროდის ერსა მისსა. რამეთუ მაშურალ იყუნეს უდაბნოსა ზედა და დაჴსნილი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | არამედ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა შეშჭამო იგი ადგილსა მას, რომელსაცა-იგი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან თქუენმან, შენ, და ძემან შენმან, და ასულმან შენმან, და მონამან და მჴევალმან და ლევიტელი იგი, რომელ დამკვიდრებულ იყოს ქალაქთა შენთა, შჭამდე და იხარებდე წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა ყოველსა მას ზედა, რომელსაცა შეგეხოს ჴელი შენი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და მო-ხოლო-ვიდა აქიმას წინაშე მეფისა და თქუა: სიცოცხლე და მშჳდობა! და თაყუანის-სცა მეფესა და ჰრქუა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი შენი, რომელმან დასხნა კაცნი იგი, რომელთა აეხუნეს თავნი მათნი მტერობით უფლისა ჩემისა მეფისა ზედა! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ჰრქუა მეფემან ქუშის: ცოცხლებით არს ყრმა იგი ჩემი აბესალომ? და ჰრქუა ქუშიმ მეფესა: შეიქმნედ ყოველნი მტერნი მეფისანი, ვითარცა ყრმა იგი უფლისა ჩემისა მეფისა და რომელნი აღდგომილ იყუნეს შენ ზედა ბოროტებით! |
ზედა | მცხ.რიცხ | ჰყო იგი მსგავსად ამისა, ჰყოთ დღესა შინა შჳდთა მათ დღეთა შესაწირავი მსხუერპლად სულად სულნელებისად უფლისა მრგულიად დასაწველსა ზედა სამარადისოსა. ჰყოთ შესაწირავი მისი. |
ზედა | მცხ.გამ | და არა აღვიდეს მას ზედა საკუმეველი სხუა, ნაყოფებაჲ, მსხუერპლი და შესაწირავი არა შეწირულ იქმნნეს მას ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | უნაკლულო-ყვნა იგინი უდაბნოსა მას ზედა წყურიელსა მას სიცხისასა და ურწყულსა გარემოადგა მათ და განწვალნა იგინი და დაიცვნა იგინი, ვითარცა გუგაჲ თუალისა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და, აჰა, ესერა, აღდეგით მამათა თქუენთა წილ კრებული კაცთა ცოდვილთაჲ შეძინებად მერმე რისხვასა გულისწყრომასა უფლისასა ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და მოიღეს მოსესა და ელიაზარ მღდელისა და ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა ტყუჱ და ყოველი წარმონაღები და ნატყუენავი ბანაკად არაბოთდ მოაბდ, რომელ არს იორდანესა ზედა იერირქოჲთ კერძო. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰრქუა მოსე აჰრონს: რაჲ გიყო ერმან ამან, რამეთუ მოაწიე მათ ზედა ცოდვაჲ დიდი. |
ზედა | მცხ.გამ | ხოლო აწ ვიდოდე და წარუძეღუ ერსა მაგას ადგილსა მას, რომელსა გარქუ შენ. აჰა ესერა, ანგელოზი ჩემი წარგიძღვეს წინაშე პირსა შენსა, რომელსა დღესა მოვხედო, მოვჴადო მათ ზედა ცოდვა მათი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | უკეთუ შორს იყოს შენგან გზაჲ იგი და ვერ შესწირო იგი, რამეთუ შორს იყოს შენგან ადგილი იგი, რომელი გამოირჩია უფალმან ღმერთმან შენმან წოდებად სახელი მისი მას ზედა რამეთუ გაკურთხა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და განვრისხნე გულისწყრომით მათ ზედა მას დღესა შინა და დავსთხინე იგინი და გარემივაქციო პირი ჩემი მათგან და იყვნენ იგინი საჭმლად მჴეცთა ქუეყანისათა, იპოვნენ იგინი ძჳრთა პირად-პირადთა და ჭირთა და თქუენ მას დღესა შინა, არა ვიდრემე ჩუენ თანა არს უფალი ღმერთი ჩუენი, ამისთჳს მპოვნეს ჩუენ ძჳრთა ამათ პირად-პირადთა და ჭირთა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ხოლო სისხლი მისი არა შეშჭამოთ, არამედ ვითარცა წყალი დასთხიოთ იგი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ამაღლდი ცათა შინა, ღმერთო, და ყოველსა ქუეყანასა ზედა არს დიდებაჲ შენი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და თქუას კაცმან, რამეთუ არს სამე ნაყოფი მართლისა; და არს სამე ღმერთი, რომელმან საჯნეს იგინი ქუეყანას ზედა. დიდება |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მიუგო დავით და ჰრქუა: რა ძეს ჩემი და შენი, ძეო შარუელისაო? რამეთუ დღეს ბოროტსა ზრახავ ჩემთჳს მტერობით. ნუ იყოფინ ეგე, ვითარმცა მო-ვინმე-კუდა ისრაჱლსა შორის! ანუ თქუენ არა უწყითა, რამეთუ მეფე ვარ ისრაჱლსა ზედა? |
ზედა | მცხ.სჯლ | და იყოს, რაჟამს დადუმნენ მწიგნობარნი იგი სიტყვისა მისგან, რომელსა-იგი ეტყოდიან ერსა მას, დაადგინედ მთავარნი და ერისთავნი და წინამძღუარნი ერსა მას ზედა. |
ზედამე | მცხ.სჯლ | იყოს თუ ვის ზედამე სიკუდილისა თანამდებისა და მოკლან იგი და ჯუარს-აცვან, |
ზედა | მცხ.სჯლ | ხოლო ისრაჱლსა მას ნურა ევნებინ, რამეთუ არა თანა-აც მას ბრალი სიკუდილისაჲ, რამეთუ ვითარცა კაცმან, რომელმან დააპყრის კაცი ველსა ზედა და მოკლის, იგი საქმე წარჴდა ქალსა ამას. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მოვიდენ შენ ზედა ყოველნი ესე კურთხევანი და გპოონ შენ, ისმინო თუ შენ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა შენისა, |
ზედა | მცხ.სჯლ | მოგცნეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველნი მტერნი შენნი ჴელთა შენთა და ყოველნი მჴდომნი შენნი შეიმუსრნენ წინაშე პირსა შენსა. ერთსა გზასა ზედა მოგიჴდეს შენ და შვიდით გზით ივლტოდიან პირისაგან შენისა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მსთავრობდე შენ ნათესავთა ზედა მრავალთა, ხოლო შენ ზედა არა ვინ მთავრობდეს და დაგამტკიცოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან მთავრად და არა ბოლოდ. და იყო შენ ზეშთა ყოველთა და არა ქუემო, ისმინნე თუ შენ მცნებანი უფლისა ღმრთისა შენისანი, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ დღესდღე დამარხვად და ყოფად მათა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ვითარმედ საცნაურ იყოს ჭეშმარიტად, რამეთუ ვჰპოე მადლი წინაშე შენსა, არამედ მოსლვასა მას შენსა ჩუენ თანა ვიდიდნეთ მე და ესე უფროს ყოველთა ნათესავთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰრქუა უფალმან: აჰა ესერა, ადგილი შენ წინაშე და სდგე შენ კლდესა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | რაჟამს წარვიდოდის დიდებაჲ ჩემი, დაგდვა შენ ჴურელსა კლდისასა და დაგფარო შენ ჴელითა ჩემითა შენ ზედა, ვიდრემდე წარვიდე. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მოავლინოს შენ ზედა უპოვარებაჲ და ნაკლულევანებაჲ და უნაყოფოებაჲ ყოველსა, რომელსა მიჰყო ჴელი შენი, ვიდრემდის მოგსპოს შენ და წარგწყმიდო შენ მსთუად ბოროტთა მათ საქმეთა შენთათჳს, რამეთუ დაუტევე შენ უფალი ღმერთი შენი. |
ზედა | მცხ.გამ | ჰრქუა უფალმან მოსეს: დაწერენ თავისა შენისა სიტყუანი ესე, რამეთუ ამათ სიტყვათა ზედა დაგიდებ შენ საშჯელსა ისრაჱლისასა. |
ზედა | მცხ.გამ | ყოველსავე ზედა ხუროთმოძღურებად საქმედ ოქროჲსა და ვეცხლისა, და რვალსა და ანთრაკსა მას. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და მოიწინენ შენ ზედა ყოველნი ესე წყევანი და გეწინენ შენ, ვიდრემდე მოგასრულონ და წარგწყმიდონ შენ, რამეთუ არა ისმინე შენ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა შენისაჲ დამარხვად მცნებათა მისთა, რომელ-იგი გამცნო შენ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ავლინენ კაცნი თავთა ზედა ჩუენთა; განვლეთ ჩუენ ცეცხლი და წყალი, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მხიარულ იყვნედ და იხარებდინ თესლნი, რამეთუ შენ განსაჯნე ერნი სიწრფოებით და თესლებსა ქუეყანასა ზედა უძღოდი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და იყოს, რაჟამს შეხჳდე შენ ქუეყანასა მას, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ ნაწილად დამკჳდრებად და შენებად მას ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | მოიღო შენ პირველი იგი ნაწილი ნაყოფთა მათ მის ქუეყანისთაჲ, რაჲცა იყოს და შთაასხ იგი კოლოფსა და მიხვიდე ადგილსა მას, რომელ-იგი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან წოდებად სახელი მისი მას ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და დასწერნე მას ზედა ყოველნი ესე სიტყუანი შჯულისანი, რაჟამს წიაღჰხდე შენ იორდანესა ქუეყანასა მას, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ, ქუეყანასა მას, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი, ვითარ-იგი ეტყოდა უფალი ღმერთი მამათა მათ თქუენთა მოცემად თქუენდა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ხოლო მე მარადის გესვიდე შენ და შევსძინო ყოველსა ზედა ქებასა შენსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | განამრავლე ჩემ ზედა დიდებულებაჲ შენი და მომაქციე და ნუგეშინის-მეც მე და უფსკრულთაგან ქუეყანისათა კუალად აღმომიყვანე მე. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და დღეგრძელ-გყოს შენ უფალმან ღმრთმან შენმან და განგიმრავლნეს ყოველნი საქმენი ჴელთა შენთანი, და ნაშობნი მუცლისა შენისანი და ნაყოფი ქუეყანისა შენისაჲ და ნაშობნი საცხოვართა შენთანი. და მოიქცეს უფალი ღმერთი და იხარებდეს შენდა მიმართ კეთილის-ყოფითა, ვითარცა-იგი იხარებდა მამათა შენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | (36,24) და განაცუნეს თხზულნი იგი ოქროჲსანი ორთა მათ გრკალთა ორკერძოვე კიდეთა მის საკითხავისათა (36,25) და ორთა მათ შესაკინძველთა ორთა მათ თხზულთასა, და განასხნეს ორთა მათ ასპიტაკთა და დაასხნეს ორთა მათ ზედა მჴართა მის სამჴრისათა |
ზედა | მცხ.გამ | და შეიღო ტაბლა იგი ოქროჲსა და დააგო პური იგი დასაგებელი მისი, და შეიღო სასანთლე იგი და დასდგნე მის ზედა სანთელნი მისნი. |
ზედა | მცხ.გამ | და სცხო ეზოსა მას გარემოს და განმარტო კრეტსაბმელი კარსა მას ზედა ეზოსასა, |
ზედა | მცხ.გამ | და მოქლონნი, და აღმართნა სუეტნი, და განმარტნა ეზოები იგი კარვისა მის, და დაჰბურა საფარველი კარავსა მას ზედა კერძო, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | დადვეს ცათა შინა პირი მათი, და ენა მათი ეთრია ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | შენ განამტკიცე ძალითა შენითა ზღუაჲ, შენ შეჰმუსრე თავები ვეშაპთა წყალთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | განცხადებულ არს ჰურიასტანს ღმერთი და ისრაჱლსა ზედა დიდ არს სახელი მისი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და აღაშენა, ვითარცა მარტორქისა, სიწმიდე მისი, ქუეყანასა ზედა დააფუძნა იგი უკუნისამდე. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რომელი ჰმწყსი ისრაჱლსა, მოიხილე, რომელი უძღჳ, ვითარცა ცხოვარსა, იოსებსა; რომელი ჰზი ზედა ქერაბინთა, განცხადენ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ვითარცა არა რაჲთამცა მტერნი მათნი დამემდაბლნეს და მაჭირვებელთა ზედა და-მცა-მედგა ჴელი ჩემი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და ცნედ, რამეთუ სახელი შენი უფალ არს, და შენ მხოლო მაღალ ხარ ყოველსა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესა | უფალი ღმერთი ძალთა გამოვიდეს და შემუსროს ბრძოლაჲ, აღადგინოს შური. და ჴმა-ყოს მტერთა მისთა ზედა ძალისათა: |
ზედა | მცხ.ფსალმ | დაჰჴსენ სიწმიდე მისი და საყდარი მისი ქუეყანასა ზედა დაამჴუ; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მოიქეც, უფალო! ვიდრემდის? და ნუგეშინის-ცემულ იქმენ მონათა შენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | აღჴდა ქერობინთა, აფრინდა, აღმაღლდა ფრთეთა ზედა ქართასა! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | დაამტკიცნა ფერჴნი, ვითარცა ირემთანი და მაღალთა ზედა დამადგინა მე! |
ზედა | მცხ.დაბ | და აღუშენა ნოე საკურთხეველი ღმერთსა და მოიღო ყოველთაგან საცხოვართა წმიდათა და ყოველთაგან მფრინველთა წმიდათა და შეწირნა იგინი ყოვლად ნაყოფებად საკურთხეველსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მათ ზედა მფრინველთა ცისათა დაიმკჳდრონ, შორის კლდეთა მოსცენ ჴმაჲ მათი. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იყოს მშვილდი იგი ღრუბელთა შინა და ვიხილო და მოვიჴსენო აღთქუმაჲ საუკუნო შორის ჩემსა. და შორის ყოვლისა ცხოველისა და ყოვლისა ჴორციელისა, რომელ არს ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჰრქუა უფალმან ნოეს: ესე სასწაული არს აღთქუმისა ჩემისაჲ, რომელი დავდევ შორის ჩემსა და შორის ყოვლისა ჴორციელისა, რომელ არს ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო ხუს შვა ნებაროთ. ამან იწყო გმირ-ყოფად ქვეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ესე ტომნი ძეთა ნოესთანი ნათესაობათაებრ მათთა თესლისაებრ მათისა. ამათგან განეთესნეს ჭალაკნი ნათესავთანი ქუეყანასა ზედა შემდგომად წყლით რღუნისა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | იხარა ეგჳპტემან გამოსლვასა მათსა, რამეთუ დაეცა შიში მათი მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და თქუეს: მოვედით, ვიშენოთ თავთა თჳსთათჳს ქალაქი და გოდოლი, რომლისა თავი იყოს ვიდრე ცადმდე. და ვყოთ თავთა თჳსთად სახელი პირველ განთესვისა ჩუენისა პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.დაბ | წარიტრა მუნ მთად მიმართ აღმოსავალით კერძო ბეთელს და აღდგა მუნ კარავი თჳსი ბეთელს შინა ზღჳთ კერძო და ანგეთ, აღმოსავლით კერძო. და აღუშენა მუნ საკურთხეველი უფალსა და ხადოდა სახელსა ზედა უფლისასა: |
ზედა | მცხ.დაბ | და მიიქცა აბრაჰამ მონათა თჳსთა თანა. და აღდგეს და წარვიდეს. ერთბამად ჯურღმულად ფიცისა და დაეშენა აბრაჰამ ჯურღმულსა მას ზედა ფიცისასა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო რებეკას ძმაჲ იყო, რომლისა სახელი ლაბან. და მირბიოდა კაცისა მიმართ გარე წყაროსა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო იყო ყრმისაგან სმენასა აბრაჰამისსა სიტყუათა მათთასა, თაყუანის-სცა ქუეყანასა ზედა უფალსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | არა თუმცა უფალი იყო ჩუენ თანა, რაჟამს კაცნი აღდგებოდეს ჩუენ ზედა, |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ხოლო რომელთა გარდააქციონ გულარძნილებად, მიიყვანნეს იგინი უფალმან მოქმედთა თანა უსჯულოებისათა მშჳდობაჲ ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რომელმან დაამტკიცა ქუეყანა წყალთა ზედა, რამეთუ... |
ზედა | მცხ.ფსალმ | აჰა, უფალო, შენ სცან ყოველი უკუანაჲსკნელი და დასაბამისა, შენ შემქმენ და დამდევ ჩემ ზედა ჴელი შენი. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ტკბილ არს უფალი ყოველთა მიმართ, და წყალობანი მისნი ყოველთა ზედა საქმეთა მისთა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჩუენებასა იხილვიდა. და აჰა ესერა, კიბენი აღმართებულნი ქუეყანით, რომლისა თავი მიწდომილ იყო ცად და ანგელოზნი ღმრთისანი აღვიდოდეს და გარდამოვიდოდეს მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ოსე | და დაივიწყა ისრაჱლმან შემოქმედი თჳსი და აღაშენნეს ტაძარნი, და იუდა განამრავლნა ქალაქნი მოზღუდვილნი. და გამოვავლინო ცეცხლი ქალაქთა მისთა ზედა და შეჭამნეს საფუძველნი მათნი. |
ზედა | მცხ.ოსე | ვითარცა ყურძენი უდაბნოს ზედა, ვიპოე ისრაჱლი და, ვითარცა მსტუარი ლეღუსა მსთუადი, მამანი მათნი ვიხილენ. იგინი შევიდეს ბეელფეგორის მიმართ, და უცხო იქმნეს სირცხჳლად და იქმნნეს მოძულებულნი, ვითარცა შეყუარებულნი. |
ზედა | მცხ.ოსე | არა თუ გალაად არს, ტყუილ სადმე იყვნეს გალგას მთავარნი მემსხუერპლენი და მსხუერპლისსაცავნი მათნი, ვითარცა კუვები, კორდსა ზედა ველსა. |
ზედა | მცხ.რუთ | და თქუა ბოოზ: დღესა მას, რომელსა მოიგო ქუეყანაჲ იგი ჴელისაგან ნოომინისა და რუთისგან მოაბელისა, ძის ცოლისა მისისა, რომლისა მოკუდა ქმარი, სამკჳდრებელი იგი მისი მოიგო თავისა შენისა. და იგიცა მოიყვანე თავისა შენისა, რომლისაგან აღუდგინო მკჳდრი მკუდარსა მას სამკჳდრებელსა მას მისსა ზედა. |
ზედა | მცხ.რუთ | ჰრქუა ნათესავმან მან: ვერ ჴელ-მეწიფების თავისა ჩემისა შჳლებად მისა, ნუუკუე განვრყუნე სამკჳდრებელი ჩემი და ეშჳლე შენ საშჳლებელსა მას ჩემსა ზედა, რამეთუ მე ვერ ძალ-მიც შვილებად. |
ზედა | მცხ.ტობ | რამეთუ ყოველნი ტომნი, რომელნი თანა განდგეს და სახლი ნეფთალიმისი, მამისა მისისანი, უზორვიდეს ჴბოსა ბაალისასა ოქროსასა, რომელი ქმნა იორობოამ, მეფემან ისრაჱლისამან, და მაღალთა ზედა ყოველთა მთათა ზედა, |
ზედა | მცხ.ტობ | და მოიღებდა სასყიდელსა. და მეშჳდესა თთვისა მის იგრიკასასა მოჰკუეთნა ქსელნი და მიუძღვნა იგინი უფალთა მისთა. მოსცეს მას სასყიდელი და დაურთეს მას ზედა თიკანი. |
ზედა | მცხ.ტობ | კუალად განვიდა ანნა მიგებებად ძისა თჳსისა. და მოეხჳა მას და დავარდა ქედსა მისსა ზედა და თქუა: ვინათგან გიხილე შენ, შვილო, აწ თუ მოვკუდე, არღარა ვწუხდე, რამეთუ ვიხილე პირი შენი. |
ზედა | მცხ.ტობ | ჰრქუა ტობი ძესა თჳსსა ტობიას: მივსცეთ სასყიდელი კაცსა მას, რომელი წარვიდა შენ თანა და მერმე შე-ვე-ღა-ვსძინოთ სასყიდელსა ზედა მისსა. |
ზედა | მცხ.ტობ | ოდეს-იგი ილოცევდით შენ და სარა, სძალი შენი, შეისმეს ლოცვანი ორთანივე წინაშე ღმრთისა და საცნაურ იქმნნეს საქმენი შენნი და მწყალობელობანი შენნი, რომელთა იქმოდე მკუდართა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ტობ | და მოუწოდა ძესა თჳსა ტობიას და ექუსთა ძისწულთა მისთა და ჰრქუა მათ: წარიყვანენ ძენი შენნი, რამეთუ განსლვასა ცხორებისასა ზედა ვდგა მე და წარვედ ხუჟიკეთა შვილითურთ. |
ზედა | მცხ.ივდ | წელსა მეათორმეტესა მეფობისა ნაბოქოდონოსორისასა, რომელი მეფობდა ასურასტანს, ქალაქსა დიდსა ნინევის, დღეთა არფაქსადისთა, რომელი მეფობდა ხუჟიკეთსა ზედა, |
ზედა | მცხ.ივდ | და ყო ბრძოლა მათ დღეთა შინა ნაბოქოდონოსორ მეფემან ასურასტანისამან მეფისა თანა არსაქსადისა ველსა მას დიდსა ზედა, ესე არს საზღვართა რაგავისთა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და განრისხნა ნაბოქოდონოსორ ჟამსა მას ქუეყანასა ზედა ფრიად ,და ფუცა საყდარსა და სუფევასა თჳსა უკუეთუ არა შური ვიძიო ყოველთა საზღვართა კილიკიასათა და დამასკესათა და ასურეთისა მოწყუედად მახჳლითა ჩემითა და ყოველთა მკჳდრთა მოაბისათა, ძეთა ამონისათა, და ყოველსა იდუმიასა და ყოველთა ეგჳპტისათა ვიდრე მოსლვამდე საზღვართა ორთა ზღჳსათა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მიჰხედა, და იხილა ჯურღმული ველსა ზედა. და იყვნეს მუნ სამნი მწყემსნი ცხოვართანი და განისუენებდეს მუნ, რამეთუ მის ჯურღმულისაგან ასჳან წყალი სამწყსოსა მათსა. და ქვაჲ დაედვა პირსა ზედა ჯურღმულისასა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და ჰრქუა მათ ოზია: ნუ გეშინინ, ძმანო, და-ღა-ვითმინოთ მერმე ხუთ დღე ოდენ, ვიდრე მოგუცეს ჩუენ ღმერთმან ჩუენმან წყალობაჲ მისი ჩუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და ყოველთა ზედა ტომთა შენთა მოხედე ფიცსა მას ჭეშმარიტსა, რომელი ეფუცე აბრაჰამს, რათა გიცოდის შენ, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ძლიერებისა და სიმტკიცისა, და არა ვინ არს სხუა შემწე ისრაჱლისა შენსა გარეშე. |
ზედა | მცხ.ივდ | და ჰრქვეს მას: განვედ მშჳდობით, უფალი ღმერთი იყავნ შენ თანა წინაშე შენსა შურისმეძიებელად მტერთა ჩუენთა, ღმერთმან მამათა ჩუენთამან მოგეცინ შენ მადლი და აღასრულენ ზრახვა შენი სიქადულად ძეთა ისრაჱლისათა და აღსამაღლებელად იერუსალჱმისა. და ივდით თაყუანი-სცა პირსა ზედა თჳსსა ღმერთსა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და მიწოლილ იყო ჰოლომფორე ცხედარსა თჳსსა ზედა და განისუენებდა ქუეშე სამუმლესა მას, რომელი ქმნულ-იყო ძოწეულისაგან და ოქროთა, მარგალიტითა და ანთრაკითა პატიოსნითა ქსული. და უთხრეს მას ყოველი მისთჳს, ვითარცა ესმა ივდითისათჳს. გამოვიდა ეზოსა მას კარავისასა ჰოლომფორნე და ლამპარნი ცეცხლისანი წინაუძღოდეს მას. |
ზედა | მცხ.ივდ | გარემო ბეტულასასა, აღიძრნეს სივლტოლად. და მაშინ ძენი ისრაჱლისანი. ყოველი კაცი მებრძოლი მათგანი განეფინნეს მათ ზედა დევნად. |
ზედა | მცხ.ესთ | დარეცილი ზეზითა და ცისსხეულითა და მეწამულითა და იაკინთითა ჭრელებულითა ყვავილოვნად თჳთოფერითა და კარვები აღმართებულ საბლებითა ბისონისა და ძოწეულისათა და ტორანტოსები ვეცხლისა და სვეტები ბრინჯისა ოქროლესულითა, ტახტები ოქროჲსი და ვეცხლისა და ანთრაკ ფენილი ზედა ზმარაგდოსა ქვათა, და კაპოეტის ქვით დასაგებელნი თჳთოფერად ჭრელებულად ყვავილოვნად და გარემოს ვარდი მოფენილ |
ზედა | მცხ.ესთ | და ყოველნი თაყუანი-სცემდეს, რამეთუ მეფესა ებრძანა, რათა მოდრკებოდიან და თაყუანის-ცემდენ, რომელნი იყვნეს ქუეშე მეფობისა მისისასა ქუეყანასა ზედა, ხოლო მარდოქე არა თაყუანი-სცემდის. |
ზედა | მცხ.ესთ | და დღესა მესამესა, შემკული სამოსლითა დიდებისა თჳსისათა, ესთერ შევიდა მეფესა და დადგა ქორისა მის, სადა პირისპირ იყო ტაძარსა მეფისასა, და იგი ჯდა საყდართა ზედა დიდებულთა თანა მისთა. |
ზედა | მცხ.ესთ | და აღმოიღო წიგნი იგი მარდოქესთჳს დაწერილი მეფისათჳს სპარსთასა და უჟიკთა და უკითხვიდა მეფესა დაწერილსა მას მარდოქესთჳს, ვითარ-იგი უთხრა მეფესა ორთა მათ საჭურისთათჳს, რომელნი სცვიდეს მას. ეგულვებოდათ დასხმად ჴელთა არტაქსექს მეფისა ზედა და მოკლვად მისა, და რომელი ქმნა მარდოქე ქველისსაქმე და განარინა მეფე, და დაიდვა იგი გონებასა |
ზედა | მცხ.ესთ | ხოლო მეფემან მოაქცია მიერ მტილით სასმურადვე და იხილა ამან ცხედარსა ზედა დავრდომილი და ევედრებოდა დედოფალსა. ჰრქუა მეფემან: ვერ კმა-გეყოა შენ შეცოდება მეფისა, არამედ ცოლსაცა ჩემსა ჰმძლავრებ ჩემ წინაშე სახლსა შინა ჩემსა? ამანს რაჲ ესმა ესე; ჰრცხვენა პირსა წინაშე |
ზედა | მცხ.ესთ | და ესე იყო ჩუენება მისი, რომელი იხილა, აჰა ესერა, ჴმანი შფოთისანი და ძრვა და შეძრწუნება დიდი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ესთ | მარტოდ მთავრობისა თქუენდა მიწერილმან გაუწყოს ამანისმიერმან, რომელი განწესებულ არს საქმეთა ზედა მეორედ ჩუენსა შემდგომად მამისა ყოველთა ძირითურთ: ცოლით, შვილით, ტომითურთ, წარწყმედად მახჳლითა მტერთა თჳნიერ რომლისავე წყალობისა და რიდობისა. შუშანს ქალაქსა. საყოფელსა მეფისასა, განჰფინეს სახე ამის წერილისა. და აღმოიკითხა წერილი იგი მეათოთხმეტესა დღესა ადარისასა, რომელ არს იგრიკა |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო რაქელ მოიხუნა კერპნი იგი და ქუე შესხნა იგინი პალანთა აქლემისათა და დაჯდა მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჩუენ შორის დაემკჳდრენით, რამეთუ, აჰა ესერა, ქუეყანა ჩუენი ფართო არს წინაშე თქუენსა, დაეშენენით, და ივაჭრებდით მას ზედა და მოიგებდით მას შინა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ცხოვარი და ზროხაჲ მათი, და ვირები მათი, რაოდენი იყო ქალაქსა მას შინა, რაოდენი იყო ველსა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჰრქუა იაკობ სჳმეონს და ლევის: საძულელ მქმენით მე, რათა ვიყო ვითარცა ბოროტი ყოველთა მკჳდრთა შორის ამის ქუეყანისათა, ქანანელთა შორის და ფერეზელთა და მე მცირე ვარ რიცხჳთ და შეკრბენ ჩემ ზედა და მომსრან მე და აღვიჴოცო მე და სახლი ჩემი. |
ზედა | მცხ.დაბ | და აღდეგით და აღვიდეთ ბეთელდ და უქმნეთ მუნ საკურთხეველი ღმერთსა, რომელმან შეისმინა ჩემი ყოველსა შინა ჭირსა ჩემსა, რომელი იყო ჩემ თანა და მიჴსნა მე გზასა ზედა, რომელსა ვიდოდე. |
ზედა | მცხ.დაბ | მთავარი ასარ, მთავარი დესონ, მთავარი რისონ. ესე მთავარნი სამთავროსა მათსა ზედა ქუეყანასა მას ედომისასა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ესე მეფენი, რომელნი მეფობდეს ქუეყანასა ედომისასა ვიდრე მეფისა ყოფადმდე ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | მოკუდა სამალაკ და მეფობდა მის წილ საულ, რომელი იყო რობოთით, რომელ არს მდინარესა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო ლაკანსა მას ზედა კერძოჲსა იყო ყოვლისაგან სანოვაგისა, რომელსა ჭამნ მეფე ფარაო, ქმნული მეპურეთ მოძღურისა. და მფრინველნი ცისანი შესჭამდეს მას ლაკნისა მისგან, რომელ იყო თავსა ზედა ჩემსა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და დავარდა იოსებ პირსა ზედა მამისა თჳსისასა და ტიროდა და ამბორს-უყო მას. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მოვიდეს იგინი კალოებსა მას ზედა ადატისასა, რომელ არს წიაღ იორდანესა, და ეტყებდეს მას ტყებითა დიდითა და ძლიერით ფრიად. და იოსებ გლოვაჲ მამისა თჳსისა შჳდ დღე. |
ზედა | მცხ.დაბ | ესრეთ არქუთ იოსებს მიუტევენ სიცრუენი და ცოდვანი მათნი, რამეთუ ბოროტი შეგაჩუენეს შენ და აწ თავს-იდევ შეცოდებაჲ მსახურთა ღმრთისა მამისა შენისათა. და ტიროდა იოსებ სიტყუასა მას ზედა მათსა მის მიმართ. |
ზედა | მცხ.დაბ | ეტყოდა იოსებ ძმათა თჳსთა და ჰრქუა: მე მოვკუდები და მოხედვით მოხედვა-ყოს ღმერთმან თქუენ ზედა, განგიყუანნეს თქუენ ამიერ ქუეყანით მას ქუეყანასა, რომლისათჳს ეფუცა მამათა ჩუენთა აბრაჰამს, ისაკს იაკობს. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იყო, შემდგომად ორისა წლისა მათ დღეთასა ფარაო იხილა ჩუენებაჲ: ეგონა, ვითარმედ დგა იგი მდინარესა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მეორე ჩუენებასა იხილვიდა: აჰა ესერა, შჳდნი თავნი ჴუვილისანი აღმოვიდოდეს ძირსა ერთსა ზედა, რჩეულნი და კეთილნი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოვიდეს და უთხრეს იოსაფატს და ჰრქუეს: მოვალს შენ ზედა ერი მრავალი წიაღკერძონი ზღჳსა ასურეთით, და აჰა, არიან იგინი ასარსათანს, რამეთუ ესე არს გადდი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | ხვალე გარდავედით მათა, აჰა, ეგერა, აღმოვლენ იგინი აღმოსლვასა მას გამომატებულსა ასერისასა და პოვნეთ იგინი თავსა მას ზედა მძინარისა მის უდაბნოსა იერიელისასა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ვითარცა მიერ მდინარით გამოვიდოდეს შჳდნი ზროხანი რჩეულნი ჴორცითა და შუენიერნი ხილვითა, და ძოვდეს კიდესა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | აწ შენ იხილე კაცი ბრძენი და დაადგინე ყოველსა ქუეყანასა ზედა ეგჳპტისასა. |
ზედა | მცხ.ლოც | რჩეულნი წისქჳლთა შინა ფქჳდეს, და ჭაბუკნი ძელთა ზედა ჯუარს-ეცუნეს. |
ზედა | მცხ.დაბ | და იყოს დან გუელ გზასა ზედა მზირად მჯდომარე ალაგსა და უკბენდეს ტერფსა ცხენთასა და დაეცეს მჴედარი მართლუკუნ. |
ზედა | მცხ.დაბ | კურთხევითა მამისა და დედისა შენისათა უფროჲსად განძლიერდი უფროჲს მთათა მყართასა, კურთხევად ბორცუთა საუკუნეთა იყუნენ თავთა ზედა იოსებისსა და თხემსა, რომელი წინამძღუარ ყო ძმათა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ვითარმედ იოსებ, ძე შენი მოვალს შენდა. და განძლიერდა ისრაჱლ და აღჯდა ცხედარსა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და გამოიყვანნა იგინი იოსებ მუჴლთაგან იაკობისთა და თაყვანის-სცეს მას თავითა ქუეყანასა ზედა და მოიყუანნა იოსებ ორნივე ძენი მისნი. |
ზედა | მცხ.დაბ | განყო ისრაჱლისა ჴელი თჳსი მარჯუენე და დასდვა თავსა ზედა ეფრემისსა, რამეთუ იგი იყო უმრწემესი, მარცხენე მისი თავსა ზედა მანასესსა, იცვალნა ჴელნი მისნი. |
ზედა | მცხ.დაბ | ანგელოზმან, რომელმან მიჴსნა მე ყოვლისაგან ბოროტისა, აკურთხენინ ყრმანი ესე! და ეწოდოს სახელი ჩემი ამათ ზედა და სახელი მამათა ჩემთა აბრაჰამისი და ისაკისი და განმრავლდედ სიმრავლედ დიდად ქუეყანასა ზედა! |
ზედა | მცხ.დაბ | ვითარცა იხილა იოსებ, რამეთუ დასდვა მამამან მისმან მარჯუენე მისი თავსა ზედა ვფრემისსა, მძიმე-უჩნდა მას და აღუპყრა იოსებ ჴელი მამისა თჳსისა აღებად თავისაგან ეფრემისსა და დადებად თავსა ზედა მანასესსა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჰრქუა მამასა თჳსსა არა ეგრე, მამაო, რამეთუ ესე არს პირმშო; დადევ მარჯუენე შენი თავსა ზედა ამისსა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო დაემკჳდრა ისრაჱლ ქუეყანასა ეგჳპტისასა, ქუეყანასა გესმეს, და დაეშენნეს მას ზედა და აღორძნდეს და განმრავლდეს ფრიად. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჰრქუა მას: მეფუცე მე! და ეფუცა იგი და თაყუანის-სცა ისრაილ წუერსა ზედა კუერთხისა მისისასა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო ბენიამენ, ძმაჲ იოსებისი, არა წარავლინა ძმათა მისთა თანა, რამეთუ თქუა: ნუუკუე სნეულებაჲ რაჲმე ხუდეს გზასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო იოსებ იყო მთავარ ქუეყანასა მას და ესე მიჰყიდდა ყოველსა ერსა ქუეყანისასა. და მოვიდეს ძმანი იოსებისნი და თაყუანის-სცეს მას პირსა ზედა ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჰრქუა კაცად-კაცადმან ძმასა თჳსსა: ჰე, ცოდვასა შინა ვართ ძმისათჳს ჩუენისა, რამეთუ უგულებელს-ვყავთ ჭირი სულისა მისისა, რაჟამს-იგი გვევედრებოდა ჩუენ და არა ვისმინეთ მისი. ამისთჳს მოიწია ჩუენ ზედა ყოველი ესე ჭირი. |
ზედა | მცხ.დაბ | და შეიპყრა სჳმეონ და შეკრა მათ წინაშე. და უბრძანა იოსებ აღვსებად ჭურჭელნი მათნი იფქლითა და მიცემად კაცად-კაცადისა ვეცხლი ძაძასა თჳსსა და მიცემად საგზალი გზასა ზედა და უყვეს მათ ეგრე. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჰრქუა იაკობ, მამამან მათმან: მე უშვილო მქმენით, იოსებ არა არს, სჳმეონ არა არს და ბენიამენ-ღა მიმიღოთ, ჩემ ზედა იქმნა ესე ყოველი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იყო ოზია მეფე კეთროვან ვიდრე დღემდე სიკუდილისა მისისა და სახლსა შინა აფუთიოსისასა ჯდა განკეთროვნებული, რამეთუ განეშორა სახლისაგან უფლისა. და იოთამ იყო ძე მისი მეფობასა მისსა ზედა, და სჯიდა ერსა ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და ამან ჰბრძო მეფესა ძეთა ამონისთასა და განძლიერდა მის ზედა და მოსცემდეს მას ძენი ამონისნი წლითი წლად ასსა ტალანტსა ვერცხლსა, რომელ არს ასი ქანქარი და ასი ათასსა საწყავსა იფქლსა და ათი ათასსა ქრთილსა. ამას მოართმიდეს მას მეფე ამონ წლითი წლად პირველსა წელსა და მეორესა და მესამესა |
ზედა | მცხ.დაბ | წარმოიტრო ისრაჱლ და ყოველივე მისი. და მოვიდა ჯურღმულსა მას ზედა ფიცისასა და შეწირა მსხუერპლი ღმრთისა მამისა თჳსისა ისაკისა. |
ზედა | მცხ.დაბ | რამეთუ ესე მეორე-ღა წელი არს სიყმილი ქუეყანასა ზედა და მერმე ხუთნი-ღა წელნი ყოფად არიან, რომელსა არა იყოს ჴნვა, არაც ლეწვა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მომავლინა მე ღმერთმან თქუენსა წინა, რათა დაშთეს ნეშტი თქუენი ქუეყანასა ზედა გამოზრდად თქუენდა ნეშტად დიდად. |
ზედა | მცხ.დაბ | ხოლო აწ არა თქუენ მომავლინეთ მე აქა, არამედ ღმერთმან და მყო მე, ვითარცა მამაჲ ფარაოსი, უფალ ყოველსა ზედა სახლსა მისსა და მთავარ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და მოეხჳა ქედსა ბენიამენისსა, ძმისა თჳსისსა, და ტიროდა მას ზედა. და ბენიამენ ტიროდა ქედსა ზედა იოსებისსა. |
ზედა | მცხ.დაბ | და ყვეს, ეგრე ძეთა ისრაჱლისათა და მისცა მათ იოსებ ურმები ბრძანებისაებრ მეფისა ფარაოსა და აღუგო მათ საზრდელი გზასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და იყო, ვითარცა დადგა მეფობასა თჳსსა ზედა და პირველსა თუესა განახუნა კარნი სახლისა უფლისანი და განაგნა იგინი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და შეიყუანნა მღდელნი და ლევიტელნი და დაადგინნა იგინი ადგილსა მას ზედა მზისა აღმოსავლით კერძო. |
ზედა | მცხ.დაბ | შევიდა იოსებ სახიდ თჳსა და შეართუეს მის ძღუენი, რომელ აქუნდა ჴელთა მათთა და თაყუანი-სცეს მას თავითა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | შევიდა იუდა და ძმანი მისნი იოსებისა, ვიდრე სახლსა-ღა შინა იყო და დაცჳვეს წინაშე მისსა ქუეყანისა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | მათ თანა მკლავნი ჴორციელნი, ხოლო ჩუენ თანა უფალი ღმერთი ჩუენი ცხორებად ჩუენდა და ბრძოლად ბრძოლასა ჩუენსა და ნუგეშინის-იცა ერმან მან სიტყუასა მას ზედა ეზეკიასასა, მეფისა იუდისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | არა ეგე არს ეზეკია, რომელმან მოსპნა საკურთხეველნი მისნი და მღდელნი მისნი, და ჰრქუა იუდასა და მკჳდრთა იერუსალჱმისათა და იტყჳს: წინაშე ამის საკურთხეველისასა თაყუანის-სცემდით და ამას ზედა შესწირვიდით? |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და არა მოსაგებელისათჳს მისისა, რომელი მოსცა ღმერთმან ეზეკიას, მიაგო ეზეკია, არამედ აღმაღლდა გული მისი და იყო მის ზედა რისხვა და იუდასა ზედა და იერუსალჱმსა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და დამდაბლდა ეზეკია სიმაღლისაგან გულისა მისისა და მკჳდრნი იერუსალჱმისანი, ხოლო არა მოვიდა მათ ზედა რისხვა უფლისაჲ დღეთა ეზეკიასთა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მეფსალმუნენი, ძენი ასაფისნი, სადგურსა თჳსსა ზედა მსგავსად ბრძანებისა მის დავითისსა და ასაფ, და ემან, და იდითუმ წინაწარმეტყუელნი მეფისანი და მთავარნი და მეკარენი ბჭისათა თითოეულისა, არა იყო შეძრვა მათი მსახურებისაგან წმიდათასა, რამეთუ ძმანი მათნი ლევიტელნი მოუმზადებდეს |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და გამოიყვანეს იგი მონათა მისთა ეტლისა მისგან და აღსუეს იგი ეტლსა მას მეორესა მისსა და მოიყვანეს იგი იერუსალჱმდ და მოკუდა. და დაფლეს იგი მამათა მისთა თანა და ყოველი იუდა და იერუსალჱმი იგლოვდა იოსიას ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოქცევასა მის წელიწდისასა მოავლინა ნაბუქოდონოსორ მეფემან და შეიყვანა იგი ბაბილონად ჭურჭელსა თანა და გულისსათქმელსა სახლსა უფლისასა, და მეფედ დაადგინა სედეკია, მამისძმა მისი, იუდასა ზედა და იერუსალჱმსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | შეურაცხ-ყვეს წინაწარმეტყუელნი მისნი და ეკიცხევდენ სიტყუათა მისთა და ემღერდენ მათ, ვიდრე აღსტყდა გულისწყრომა უფლისაჲ ერსა ზედა მისსა, და არღარა იქმნეს შემდგომად საკურნებელ. |
ზედა | მცხ.ესა | და იყოს შემდგომად სამეოცდათთა წელთასა, მოხედვა-ყოს უფალმან ტჳროსისა და კუალად მოეგოს პირველებრვე. და იყოს სავაჭრო ყოველთა მეფობათა მკჳდროვნისათა პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა. |
ზედა | მცხ.იერ | და მიავლინეს ყოველთა მთავართა ბარუქის მიმართ იუდი, ძე მათანისი, ძისა სელემისი, ძისა ხუსისი, მეტყველთა: წიგნსა, რომელსა შენ აღმოიკითხავ მას შინა ყურთა მიმართ ერისათა, მოიღე იგი ჴელსა შენსა და მოვედ. და მიიღო ბარუქ, ძემან ნისისმან, წიგნი ჴელსა ზედა თჳსსა და შთავიდა მათდამი. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და დადგენ ფერჴნი მისნი მას დღესა შინა მთასა ზედა ზეთისხეთასა პირისპირ იერუსალჱმსა აღმოსავალით კერძო; და განიპოს მთაჲ ზეთისხეთაჲ კერძოჲ მისი აღმოსავალად მიმართ და კერძოჲ მისი ზღუად მიმართ, დანახეთქად დიდად ფრიად და მიდრკეს ნახევარი მთისა ჩრდილოდ მიმართ, და ნახევარი მისი სამხრად მიმართ. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და მერმე ხვალისგან იხილეს დაგონი დაცემული პირდაქცევით წინაშე კიდობნისა მის ღმრთისასა და თავი დაგონისი და ორნივე ჴელნი და ბრჭალნი მისნი მოვრდომილ იყუნეს, გარნა გუამი ხოლო მისი დაშთომილ იყო ზღურბლთა ზედა. |
ზედა | მცხ.კორ1 | არამედ არა მრავალნი მათგანნი სათნო-იყვნა ღმერთმან, რამეთუ დაეცნეს იგინი უდაბნოსა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | ხოლო აქიმას, ძემან სადუკისმან, ჰრქუა იოაბს: ვრბიოდეთ და ვახაროთ მეფესა, რამეთუ ჰყო უფალმან შურის-გება მტერთა მისთა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ჴმაჲ იგი, რომელი მესმა პირველ, კუალად მეტყოდა მე, ვითარმედ: წარვედ და აღიღე წიგნი იგი განღებული ჴელთა შინა ანგელოზისა მის, მდგომარისა ზღუასა ზედა და ჴმელსა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუა დალილა: უცხოთესლნი შენ ზედა, სამსონ! და განიღჳძა ძილისა თჳსისაგან სამსონ და თქუა: განვიდე და განვყარნე მტერნი ჩემნი და უყო, ვითარცა იგი პირველ! და მან არა უწყოდა, რამეთუ განეშორა მისგან ძალი მისი. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ყოველი რომელი შეეხოს მკუდარსა სულითგან კაცისათა, უკუეთუ მო-ვინმე-კუდეს და არა განწმიდნეს, კარავი უფლისა შეაგინა, შეიმუსრო სული სული იგი ისრაჱლისაგან, რამეთუ წყალი იგი პკურებისაჲ არა ეპკურა მას, არაწმიდა იყოს, რამეთუ არაწმიდებაჲ მისი მის ზედა იყოს. |
ზედა | მცხ.ესა | არ შთავრდომად საძნაურსა და ქუეშე კვრძო მოკლულთასა დაეცნენ. ამათ ყოველთა ზედა არ გარემიიქცა გულისწყრომაჲ მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალ. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჴელი უფლისა იყო მათ ზედა ბოროტისა საქმედ, ვითარცა ეტყოდა უფალი, და ვითარცა-იგი ფუცა უფალმან, და აჭირებდა მათ ფრიად |
ზედა | მცხ.იობ | ოდესღა ჰგონებდეს დასრულებასა, მაშინ იჭირვოდეს და ყოველივე ურვაჲ მის ზედა მოიწიოს. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ვიყავ შენ თანა ყოველთა გზათა შენთა, ვიდრეცა ხჳდოდე და მოვსრენ ყოველნი მტერნი შენნი წინაშე შენსა და მიგეც შენ სახელი დიდი მგზავსად სახელთა მათ დიდთა, რომელნი უწინარეს შენსა იყუნეს ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამოც | აჰა ესერა ვდგა კარსა ზედა და ვჰრეკ, უკუეთუ ვინ ისმინოს ჴმისა ჩემისაჲ და განაღოს კარი, და შევიდე მის თანა და ვჭამო მის თანა სერი, და მან - ჩემ თანა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მიუგო დავით და ჰრქუა: მოგვალე შენ, ეგერა, ჩემ ზედა მოხვალ ჯაჭჳთა, ჰოროლითა და ფარი[თა], ხოლო მე მოგივალ შენდა სახელითა უფლისა ღმრთისა ძალითა და, ესერა, ამისგან ისრაჱლისა, რომელსა-იგი შენ აყუედრებდი დღეს! |
ზედა | მცხ.იობ | აწ უკუე ზღუაჲ მე ვარ ანუ ვეშაპი, რამეთუ დააწესე ჩემ ზედა საცოჲ? |
ზედა | მცხ.იერ | აღვედ ლიბანსა ზედა და ღაღად-ყავ და ბასანადმი მიეც ჴმაჲ შენი და ჴმა-ყავ წიაღკერძოდ მიმართ ზღჳსა, შეიმუსრნეს ყოველნი ტრფიალნი შენნი. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და ილოცვიდა დავით ღმრთისა მიმართ ყრმისა მისთჳს და იმარხჳდა მარხვასა და იდვა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | ასულო ერისა ჩემისაო! გარემოირტყ ძაძა, გარდაისხ ნაცარი გლოვისაებრ სიყუარულისა. ყავ თავისა შენისა ტყებაჲ საწყალობელი, რამეთუ მეყსა შინა მოიწიოს საარებაჲ თქუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და საულ დაშთა მარტო გალგალს, და დგა და ელოდა შჳდ დღე წამებასა მას ზედა სამოველისასა. და სამოველ არღა მოსულ იყო გალგალად. სიტყვად იწყო საულ და თქუა: სამოველ არა მოვიდა გალგალად და ერი ესე განიჭრა ჩემგან. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და ტობიას და სანაბალატს მონადეს სასყიდლით ერი მრავალი ჩემთჳს, რათამცა შევიშინე და შევედ სახლსა უფლისასა და ვცოდო, რათამცა დამდვეს ჩემ ზედა სახელი ბოროტი. |
ზედა | მცხ.გამოც | და მოვიდა ერთი შჳდთა მათ ანგელოზთაგანი, რომელთა აქუნდა შჳდი იგი ლანკნები, და იტყოდა ჩემ თანა და თქუა: მოვედ და გიჩუენო შენ საშჯელი იგი მეძვისა მის დიდისაჲ, რომელი-იგი ზის წყალთა მათ ზედა მრავალთა, |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ნუ დავარდებინ სისხლი ჩემი წინაშე უფლისა, რამეთუ გამოსრულ არს მეფე ისრაჱლისა ძიებად სულისა ჩემისა, ვითარცა ვინ ეძიებნ გრწყილსა ერთსა, ანუ თუ მღამიობსა ერთსა უდაბნოსა ზედა! |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და აწ ისმინე, უფალო ჩემო მეფე, სიტყუაჲ მონისა შენისა! უკუეთუ ღმერთსა აღუდგინებიე შენ მდევრად ჩემ ზედა, იყავნ ნება ღმრთისა. უკუეთუ კაცთა მიერ არს, წყეულ იყუნედ იგინი წინაშე უფლისა! რამეთუ დღეს გამომჴადეს მე მაგათ, რათა არა დავემტკიცო მე სამკჳდრებელსა უფლისასა, და თქუეს: უტევეთ და მივიდეს და ჰმონოს კერპთა მათ უცხოთა! |
ზედა | მცხ.ოსე | განკურნებასა შინა ჩემგან ისრაჱლისსა გამოცხადნეს სიბოროტე ეფრემისი და სიბოროტე სამარიაჲსაჲ, რამეთუ ქმნეს სიცრუე და მპარავი მისსა მიმართ შევიდეს, განმძარცუელი ავაზაკი გზასა ზედა მისსა, |
ზედა | მცხ.ეზრ3 | და ქუეყანა ულმო და ზესთამბრძოლ ყოველთა კერძო, რომელნი დამკჳდრებულან მას ზედა და მეფენი ძლიერნი და ფიცხელნი, რომელნი არიან იერუსალჱმსა, და უფლებდეს და ხარკსა მოაჴდიდეს ასურეთით და ქანანით კერძოთა. |
ზედა | მცხ.ებრ | ვითარმედ: ესე არს აღთქუმაჲ ჩემი, რომელი აღვთქუა მათა მიმართ შემდგომად დღეთა მათ, იტყჳს უფალი, მივსცენ შჯულნი ჩემნი გულთა მათთა და გონებათა მათთა ზედა გამოვწერნე იგინი |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მაშინ ჰრქუა მას იონადაბ: მიწევ ცხედარსა ზედა და მიზეზ-იდგ სნეულებისა და რაჟამს მოვიდეს მამა შენი ხილვად შენდა, მოითხოვე იგი მისგან, და ესრე არქუ, ვითარმედ: მოავლინე დაჲ ჩემი თამარ, და ზედამადგეს და მსახურებდეს მე და მიქმოდის წვენსა და ვსჭამო. |
ზედა | მცხ.ებრ | რამეთუ ქუეყანამან რომელმან სჳს მარავალ გზის მის ზედა მოსრული წჳმაჲ და გამოიღის მწუანვილი, სარგებელი მათთჳს, რომელთათჳსცა იქმნების, მიიღებს კურთხევასა ღმრთისა მიერ. |
ზედა | მცხ.ებრ | ხოლო ესე - ფიცით მის მიერ, რომელმან-იგი ჰრქუა მას: ფუცა უფალმან და არა შეინანოს; შენ ხარ მღდელ უკუნისამდე წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა, - |
ზედა | მცხ.ებრ | და სახელ-ედვა ღმრთისა მიერ მღდელთმოძღუარ წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა. |
ზედა | მცხ.დან | პირველსა შორის წელსა დარიოს ძისა ასურისსა, თესლისაგან მიდთაჲსა, რომელი განმეფნა მეფობასა ზედა ქალდეველთასა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და მან იყიდა არდაგი და გარდამოჰჴსნა იგი ჯუარისა მისგან და წარგრაგნა იგი არდაგითა მით და დადვა იგი საფლავსა, რომელი იყო გამოკუეთილ კლდისაგან, და მიაგორვა ლოდი კარსა ზედა მის საფლავისასა. |
ზედა | მცხ.იობ | შენ აღმოაბრწყინეა მთიები ჟამსა მისა და აფროდიტე შვილი ზედა ქუეყანისა? |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | მეხუთედ, თთუესა მეხუთესა მთავარი სათიოდ, იზა, განყოფილსა მისსა ზედა ოცდაოთხი ათასი, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | მეშჳდედ, თთუესა მეშჳდესა ქელელეს ფალლუსით, ძეთაგანი ეფრემისთა, და განყოფილსა მას მისსა ზედა ნაწილსა ოცდაოთხი ათასი, |
ზედა | მცხ.მათე | ხოლო რომელი-იგი კლდოვანსა ზედა დაეთესა, ესე არს: რომელმან სიტყუაჲ იგი ისმინის და მეყსეულად სიხარულით მიიღის იგი. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და თქუენ აღსდეგით სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა დღეს და მოსრენით ძენი მისნი სამეოცდაათნი კაცნი ლოდითა ერთითა და მეფე-ჰყავთ აბიმელექ, ძე მჴევლისა მისისაჲ, კაცთა ზედა სიკიმელთა, რამეთუ ძმაჲ თქუენი არს. |
ზედა | მცხ.მარკ | და იყვნეს გზასა ზედა და აღვიდოდეს იერუსალჱმდ; და იესუ წინა-უძღოდა მათ, და დაუკჳრდებოდა მოწაფეთა. ხოლო იგინი მისდევდეს მას და ეშინოდა. და წარმოიყვანნა კუალად ათორმეტნი იგი და იწყო თხრობად მათა მერმისა მისთჳს, რომელი შემთხუევად იყო მისა, |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ჰრქუეს ყოველთა მათ ხეთა ლეღუსა: მოვედ და მეფობდ შენ ჩუენ ზედა! |
ზედა | მცხ.მათე | და იხილა ლეღჳ ერთი გზასა ზედა და მოვიდა მისა და არარაჲ პოვა მას შინა, გარნა ფურცელი ხოლო. და ჰრქუა მას: ნუღარა იყოფინ ნაყოფი შენგან საუკუნოდ! და განჴმა ლეღჳ იგი მეყსეულად. |
ზედა | მცხ.ანგ | უკეთუ მერმე იცნობოს კალოსა ზედა და უკეთუ მერმე ვენაჴი და ლეღჳ, და ბროწეული, და ხენი ზეთისხილისანი არგამომღებელნი ნაყოფისანი, ამით დღითგან ვაკურთხნე. |
ზედა | მცხ.გოდ | ოავ. და განდიდნა უშჯულოება ასულისა ერისა ჩემისაჲ უფროს უსჯულოებათა სოდომისათა დაქცეულისათა და დაქცევითა საუკუნოთა, ვითარ-იგი სწრაფაჲ, და არა ილმნეს მას ზედა ჴელნი. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.იერ | ესერა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და აღუდგინო დავითს აღმოსავალი მართალი, და მეფობდეს მეფე მართალი და გულისჴმა-ყოს და ქმნას განკითხვა და სიმართლე ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მათე | ყოველსა რომელსა ესმეს სიტყუაჲ სასუფეველისაჲ და არა გულისჴმა-ყოს, მოვიდის უკეთური იგი და მისტაცის დათესული იგი გულისაგან მისისა: ესე არს, რომელი-იგი გზასა ზედა დაეთესა. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ჰყვენ იგინი ღმრთისა ჩუენისა მეფედ და მღდელად, და სუფევდენ იგინი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და იყო ხვალისაგან, და მოვიდეს უცხოთესლნი იგი ტყუენვად და განცრცვად წყლულთა მათ და პოეს საულ და ძენი მისნი დაცემულნი მთასა ზედა გელბუესა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | არა თუმცა გულისწყრომითა მტერთაჲთა, რათა არა მყოვარ ჟამ იყვნენ და რათა არა განმრავლდენ მჴდომნი იგი მათნი და რათა არა თქუან: იყოვე ჴელი ჩუენი უაღრეს მათ ზედა, არა თუმცა უფალმან ყო ესე ყოველი. |
ზედაცა | მცხ.სჯლ | და აჰრონის ზედაცა განრისხნა უფალი ფრიად, რათამცა მოსპო იგი და აჰრონისთჳსცა ვილოცე მას ჟამსა შინა. |
ზედა | მცხ.ებრ | სარწმუნოებით უმრავლესი მსხუერპლები შეწირა ღმრთისა აბელ კაენისა, რომლისაგან იწამა, ვითარმედ მართალ არს წამებითა ღმრთისაჲთა მსხუერპლთა მათ მისთა ზედა; და ამისთჳს მო-ღათუ-კუდა, მერმე იტყჳსვე-ღა. |
ზედა | მცხ.დან | და აწ შეისმინე, უფალო ღმერთო ჩუენო, ლოცვისა მონისა შენისა და ვედრებისა მისისა და ზედგამოაჩინე პირი შენი სიწმიდესა შენსა ზედა, რომელ მოოჴრებულ არს შენთჳს, უფალო! |
ზედა | მცხ.იობ | რამეთუ აღსწერენ ჩემ ზედა ყოველნი ძჳრნი და გარემომადგინენ მე სიჭაბუკისა ჩემისა ცოდვანი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და აჰა, ესერა, ამარია მღდელი თქუენ ზედა მთავრად და ყოველსავე სიტყუასა უფლისასა ზაბადია, ძე ისმაელისი, მთავარი სახლსა იუდასასა ყოვლისა მიმართ სიტყჳსა მეფისასა და მწიგნობარნი და ლევიტელნი წინაშე თქუენსა განძლიერდით და იქმოდეთ, და იყოს უფალი თქუენ თანა ყოვლისათჳს კეთილისა |
ზედა | მცხ.დან | მასვე ჟამსა სიტყუაჲ შესრულდა ნაბუქოდონოსორის ზედა, და კაცთაგან განიდევნა, და თივასა, ვითარცა ზროხა, ჭამდა, და ცუარისაგან ცისა სხეული მისი შეიღებვოდა, და თმანი მისნი, ვითარცა ლომთანი, განდიდნეს, და ფრჩხილნი მისნი, ვითარცა მფრინველთანი. ზ |
ზედა | მცხ.იოან | და იყო მუნ წყაროჲ იაკობისი. ხოლო იესუ, მაშურალი გზისა სლვისაგან, ჯდა წყაროსა მას ზედა. ჟამი იყო ვითარ მეექუსე. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ხოლო რომელი-იგი კლდესა ზედა, – რომელთა-იგი რაჟამს ისმინიან, სიხარულით შეიწყნარიან სიტყუაჲ იგი, და ამათ ძირი არა უბნ, რომელთა-იგი ჟამ ერთ ჰრწამნ და ჟამსა განსაცდელისასა განდგიან. |
ზედა | მცხ.რუთ | და ჰრქუა ბოოს: მოიპყარ სამოსელი შენი აქა, რომელ გმოსიეს შენ, და განჰმარტე იგი! ხოლო მან მოუპყრა მას, და გარდაუწყო მას ექუსი საწყაული ქრთილი და დასდვა იგი მას ზედა. და შევიდა იგი ქალაქად. |
ზედა | მცხ.დან | გული მისი კაცთაგან იცვალოს და გული მჴეცისა მოეცეს მას. და შჳდნი ჟამნი იცვალნენ მის ზედა. |
ზედა | მცხ.სოფ | აჰა, ესერა, მე ვჰყოფ შენ შორის შენთჳს. მას ჟამსა შინა იტყჳს უფალი: და აცხოვნეს განრწმუნებული, და განგდებული შევიწყნარო, და დავსხნე მე იგინი საქადულად, და სახელოვნად ყოველსა ზედა ქუეყანასა. |
ზედა | მცხ.ეკლ | და ვთქუ მე გულსა ჩემსა: მართლისა თანა და უღმრთოჲსა თანა საჯოსმეა ღმერთმან? რამეთუ ჟამი არს ყოვლისა საქმისაჲ და ყოველთა ზედა ქმნულთა ჟამი არს და ჟამიერობაჲ |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და აწ მო-ღა-შემოერთენ უფლისა ჩემისა მეფისა, ასურასტანისასა და მიგცე თქუენ ორათასი საჴედარი, უპოოთ თუმე კაცი ამჴედრებად მათ ზედა? |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მიუგო იოაბ: ცხოველ არს უფალი! თუმცა არა გეთქვა სიტყუაჲ ეგე, ამას ღამესა გეხილვამცა ამის ყოვლისა ერისა ჩემისა ჴელი თითოეულად ძმასა თჳსსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და იყოს: რაოდენნიცა არა აღვიდენ ყოველთაგან ტომთა ქუეყანისათა იერუსალჱმდ თაყუანის-ცემად მეფესა, უფალსა, ყოვლისა მპყრობელსა, და არა იყოს მათ ზედა წჳმაჲ და იგინიცა მათვე თანა შეეძინნენ. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და იყოს: რაოდენნიცა დაშთენ ყოველთაგან წარმართთა მოსრულთა იერუსალჱმსა ზედა და აღმოვიდოდიან წლითი წლად თაყუანის-ცემად მეფესა, უფალსა, ყოვლისა მპყრობელსა, და დღესასწაულებად დღესასწაული კარვის-დგმისა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და განკრთა გული ჰოლომფორესი მის ზედა და აღიძრა სული მისი და გული უთქმიდა მას ფრიად თანაყოფისა მისთჳს და იმარჯვებდა ჟამსა, რათამცა აცთუნა, რომლითა დღითა იხილა იგი. |
ზედა | მცხ.იერ | აჰა, ძრვაჲ უფლისა მიერ და რისხვაჲ გამოვალს თანადშესარყეველად, კუალად ქცეული უთნოთა ზედა მოიწია. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და მათ თანა საყჳრები და წინწილები ჴმობდა გალობასა და სტჳრები გალობათა ღმრთისათა და ძენი იდითუმისნი ბჭეთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ვიყავ მე შენ თანა ყოველსა შინა, ვიდრეცა ხჳდოდე, და მოვსრენ ყოველი მტერნი შენნი პირისაგან შენისა. და გყავ შენ სახელოვან სახელისაებრ დიდისასა, რომელნი იყუნეს ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | ტყავი ჩემი, რომელმან თავს-ისხნა ესენი, რამეთუ უფლისა მიერ აღესრულნეს ესენი ჩემ ზედა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ბჭეთმცველნი: სალიომ, და აკობ, და გელმან, და ემან, და ძმანი მათნი, და სალომ იყო მთავარი მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | და ვთქუ: რაჲსა ქმნად მოვლენ ისინი? და თქუა ჩემდამო: იმათ რქათა იუდაჲ და ისრაჱლი დაამჴუეს და ვერვინ მათგანმან აღიღო თავი თჳსი. და გამოვიდეს ისინი აღმახვად მათდა ჴელთა მიერ მათთა. ოთხნი ესე რქანი ნათესავნი იგი არიან, რომელთა აღიმაღლნეს რქანი ქუეყანასა ზედა უფლისასა განბნევად მისსა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ჰქმენით მსგავსი საგურკველთა თქუენთა და მსგავსი თაგუთა მათ და მიეცით უფალსა დიდებაჲ, რათა განგაშოროს თქუენ გვემა იგი და აღიღოს ჴელი მისი ძლიერი თქუენ ზედა და ქუეყანისა თქუენისაგან. |
ზედა | მცხ.იერ | და შენ, უფალო, სცან ყოველი განზრახვაჲ ჩემ ზედა სასიკვდინედ. ნუ ააუბრალოებ უმართლობათა მათთა და ცოდვათა მათთა პირისა შენისაგან ნუ აჰჴოც. იყავნ უძლურებაჲ მათი წინაშე შენსა, ჟამსა შინა გულისწყრომისა შენისასა ყავ მათ შორის. |
ზედა | მცხ.ნაუმ | რაჲსა ჰსიტყუავთ უფლისა ზედა? მან ყოს მოსრულება. არშურ-იგო ორგზის ერთბამად ჭირსა შინა, |
ზედა | მცხ.ლევ | უკუეთუ დაწვეს იგი რასმე ზედა, რომელსა ზედა დაჯდა იგი შეხებასა მას მისსა, არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე. უკეთუ დაწოლით ვინმე დაწვეს მის თანა და არაწმიდებაჲ იგი იყოს მის თანა, არაწმიდა იყოს იგი შჳდ დღე. და ყოველი საწოლი, რომელსა ზედა დაწვეს, არაწმიდა არს. |
ზედა | მცხ.გამოც | ამისათჳს, არიან წინაშე საყდარსა ღმრთისასა, და ჰმსახურებენ მას დღე და ღამე ტაძარსა შინა მისსა. და მჯდომარემან მან საყდართა ზედა დაიმკჳდროს მათ შორის. |
ზედა | მცხ.იერ | აღდეგით, აღვედით ნათესავსა ზედა კეთილმდგომსა და მყუდროსა და მჯდომარესა განსუენებულად, - იტყჳს უფალი, - რომლისა არა არიან კარებ, არა ვალანებ, არა მოქლონებ, მარტონი მევანეობენ. |
ზედა | მცხ.მათე | და უბრძანა ერსა მას დასხდომაჲ თივასა ზედა. და მოიღო ხუთი იგი პური და ორი თევზი, აღიხილნა ზეცად და აკურთხა და განტეხა და მისცნა პურნი იგი მოწაფეთა თჳსთა, და მოწაფეთა მათ მისცეს ერსა მას. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | და ძმანი მათნი: სამეია, იეზრიელ, მალალაილ, გალალაილ, მაალ, ნათანაელ და იუდა და ანანი, აკურთხევდეს და შეასხმიდეს გალობითა მით დავითისითა, კაცისა მის ღმრთისათა, რომელი-იგი გაენოაგა, და ეზრა მწერალი წინაუძღოდა მათ ზედა ბჭეთა მათ წყაროთასა. |
ზედა | მცხ.გამ | და ვვრძი განჰკუეთო ორად განაწილებით და განჰრცხნე შინაგანნი მისნი და ფერჴნი მისნი წყლითა და დაჰსხნე ორგანკუეთილებითა ზედა თავისა თანა მისისა. |
ზედა | მცხ.თეს1 | და ჩუენ მაბრკოლებენ წარმართთა მიმართ სიტყუად, რაჲთა ცხონდენ, რაჲთა აღესრულნენ ცოდვანი მათნი მარადის; რამეთუ მოიწია მათ ზედა რისხვაჲ სრულიად. |
ზედა | მცხ.აბაკ | ხოლო მართალი, სარწმუნოებითა ჩემითა ცხონდეს, თავისმოთნე იგი. და შეურაცხის-მყოფელმან მამაკაცმან ზეჰარმან ვერარაჲ სრულ-ყოს, რომელმან განავრცო, ვითარცა ჯოჯოხეთმან, სული თჳსი და ესრეთ, ვითარცა სიკუდილმან არ აღვსებულმან, და შეკრიბნეს მის ზედა ყოველნი ნათესავნი და შეიწყნარნეს მისდა მიმართ ყოველნი ერნი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | და მოასხეს ვაცები იგი, რომელი იყო ცოდვათათჳს წინაშე მეფისა და კრებულისა მის და დასხნეს ჴელნი მათნი მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და კარისაგან კარვისა საწამებელისა არა გამოხჳდეთ, რათა არა მოსწყდეთ, რამეთუ ზეთი იგი ცხებისაჲ ღმრთისამიერი არს თქუენ ზედა. და მათ ეგრე ყვეს, ვითარცა უბრძანა მოსე. |
ზედა | მცხ.გამ | და ჰრქუა უფალმან მოსეს: გუალე, შევედ შენ ფარაოჲსა, რამეთუ მე განმიფიცხებიეს გული მისი და გული ერისა მისისაჲ და გული მთავართა მისთა, რათა აწ ცხადად მოვიდეს ყოველი ესე სასწაული მის ზედა. |
ზედა | მცხ.იგავ | რომელი იშუებდეს სიყრმითგან, იგი მონა იქმნეს და უკანასკნელ ჰგოდებდეს თავსა ზედა თჳსსა. |
ზედა | მცხ.იერ | მათ დღეთა შინა და მას ჟამსა შინა, - იტყჳს უფალი, - ეძიებდენ უსამართლოებასა ისრაჱლისასა, და არა იყოს, და ცოდვათა იუდაჲსთა, და არა იპოოს, რამეთუ მლხინებელ ვეყო დაშთომილთა ქუეყანასა ზედა, - იტყჳს უფალი, |
ზედა | მცხ.ეფეს | ნუცა ვინ გაცთუნებს თქუენ ცუდითა სიტყჳთა, რამეთუ ამისთვის მიიწევის რისხვაჲ ღმრთისაჲ ნაშობთა მას ზედა ურჩებისათა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | რამეთუ ზმნა ზმნათა ცოდვა არს და განრისხებაჲ ცუდადი უსჯულოება არს, და ფუფუნებამან სენი და სალმობა შეიძინიან. აწ, რამეთუ შეურაცხ-ყავ შენ ბრძანება იგი უფლისა, შეურაცხ-გყოს შენცა უფალმან, რათა არღარა მეფობდე ისრაჱლსა ზედა! |
ზედა | მცხ.იობ | ანუ შენ ზედა დავაწესე ნათელი განთიადისა, და მთიებმან იცნა თჳსი იგი წესი |
ზედა | მცხ.იერ | და იქმნა წელსა მეცხრესა, სედეკია მეფისა იუდაჲსასა, თთუესა მეათესა, მოვიდა ნაბუქოდონოსორ მეფე ბაბილონისაჲ, და ყოველი ძალი მისი იერუსალიმსა ზედა, და ჰბრძოდეს მას. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ჭირსა მხადე მე, და გიჴსენ შენ; მესმა შენი დაფარულთა შინა ნიავქარისათა, გამოგცადე შენ წყალთა მათ ზედა ცილობისათა. |
ზედა | მცხ.იერ | და ჰრქუა მათ: ისმინეთ სიტყუა უფლისაჲ მეფეთა იუდაჲსთა და კაცთა იუდაჲსთა და დამკჳდრებულთა იერუსალიმს და შემავალთა ამათ ბჭეთა შინა. ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაილისა: აჰა, მე მოვაწევ ერსა ამას ზედა ძჳრთა, ვიდრეღა ყოველსა მსმენელსა მათსა აღუყივდენ ყურნი მისნი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | აწ ისმინეთ ჩემი და განუტევეთ ტყუე ეგე, რომელი წარმოსტყუენვეთ ძმათა თქუენთა, რამეთუ რისხვა გულისწყრომისა უფლისაჲ არს თქუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | ეკრძალე თავსა შენსა და ისმინე მისი. და ნუ ურჩ ექმნები მას, რამეთუ არა გრიდოს შენ, რამეთუ სახელი ჩემი არს მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ოსე | ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ ძეთა ისრაჱლისათა, რამეთუ სასჯელი უფლისაჲ არს მკჳდრთა თანა ქუეყანისათა, რამეთუ არა არს ჭეშმარიტება, არცა წყალობა და არცა მეცნიერება ღმრთისაჲ ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და ჰრქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან ანანიას ცრუწინაწარმეტყუელსა: ისმინე, ანანია, არა მოგავლინა შენ უფალმან და შენ მოსავ-ჰყავ ერი ესე ცრუთა ზედა. |
ზედა | მცხ.კორ1 | ხოლო ესე, ძმანო, სახედ დავდევ თავისა ჩემისა და აპოლოჲსა თქუენთჳს, რაჲთა ჩუენ მიერ ისწაოთ არა უფროჲს წერილისა მის ზრახვად, რაჲთა არა ერთი-ერთსა ზედა განჰლაღნეთ მოყუსისათჳს. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აღჴდა საკურთხეველსა მას, რომელ ქმნა ბეთელს, დღესა მეთხუთმეტესა, თვესა მერვესა, მის დღესასწაულისასა, რომელ იზრახა გულით თჳსით და უყო დღესასწაული ძეთა მათ ისრაჱლისათა და აღჴდა საკურთხეველსა მას ზედა შეწირვად. |
ზედა | მცხ.ეკლ | ვიტყოდე მე გულსა ჩემსა და ვთქუ: აჰა, ესერა, მე განვდიდენ უფროს მათსა, რომელნი იყუნეს უწინარეს ჩემსა იერუსალიმს და მივეც გულსა ჩემსა ცნობა სიბრძნისა და მეცნიერებისა. და შევსძინე მე სიბრძნე ყოველსა ზედა, რაოდენნი იყვნეს უწინარეს ჩემსა იერუსალჱმსა |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ყოს უფალმან უფლისა ჩემისათჳს კეთილი, რომელიცა-იგი აღგითქუა შენ და დაგამტკიცოს შენ უფალმან მთავრად და წინამძღურად ისრაჱლსა ზედა! |
ზედა | მცხ.ლევ | უკუეთუ აქამომდე არა ისმინოთ ჩემი და შევსძინო სწავლად თქუენდა შჳდწილ ცოდვათა თქუენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | ხოლო მან არა ინება. და აწვევდეს მას მონანიცა იგი თჳსნი და დედაკაციცა იგი, და იგი არა ისმენდა ჴმასა მათსა. მაშინღა ადგა იგი და დაჯდა სავარძელთა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და მოიღო იოდაე კიდობანი ერთი და უქმნა ჴურელი პირსა ზედა მისსა და დადვა იგი საკურთხეველსა მას თანა უფლისასა. და მისცეს მღდელთა მათ, რომელნი-იგი სცვიდეს კართა მათ, ყოველი ვეცხლი, რომელ იპოვა სახლსა მას უფლისასა. |
ზედა | მცხ.ესა | და ფიცხლად მომეთხრა მე: შეურაცხისმყოფელი შეურაცხ-ჰყოფს, უშჯულოქმნილი უშჯულოებს ჩემდამო. ელამიტელნი და მოციქულნი სპარსთანი - ჩემდამო მოვლენ. აწ სულთ-ვითქუნე და ნუგეშინის-ვიცე ჩემ ზედა. |
ზედაღა | მცხ.იობ | ნუუკუე აღმოსცენდის ჭილი თჳნიერად წყლისა, ანუ აღმაღლდის ბანჯარი ურწყუელად? ძირთა ზედაღა იყოს |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და ჰრქუა მათ: თქუენ რათა მაზრახით? და მიუგო ერსა მას, რომელსა მეტყოდეს მე და თქუეს, ვითარმედ: აღამცირე უღელი მძიმე, რომელი დადვა მამამან შენმან ჩუენ ზედა? |
ზედა | მცხ.ესა | უფალმან საბაოთ განიზრახა განქარვებად გინება დიდებულთა და უპატივო-ყოფად ყოველი დიდებული ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და იწყო ამორეველმან მან დამკჳდრებად მთასა მას მურტოვანსა, სადა-იგი დათუნი და მელნი იყვნეს, მურტოვანსა მას და სალაბინს და დამძიმდა ჴელი სახლისა იოსებისი ამორეველისა მის ზედა და იყო იგი მათა მოხარკე |
ზედა | მცხ.მათე | მიუგო პეტრე და ჰრქუა მას: უფალო, უკეთუ შენ ხარ, მიბრძანე მე მისლვად შენდა წყალთა ამათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ფილიპ | გარნა, რომელსა-ესე მივსწუეთით, მასვე ვზრახვიდეთ და მასვე წესსა ზედა ვეგნეთ. |
ზედა | მცხ.ტიმ1 | არამედ ცხონდების შვილთა სხმისაგან, უკუეთუ ეგნენ სარწმუნოებით და სიყუარულით და სიწმიდით ღირსებასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და მოიქცა ურნია და იხილა მეფე და ოთხნი ძენი მისნი მის თანა დაბურვილი და ურნია ლეწვიდა კალოსა ზედა იფქლსა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | რამეთუ არა ეც ამათ ნაწილი შორის ძეთა ისრაჱლისათა. და არს აღხილვაჲ მოსესი და ელიაზარ მღდელისაჲ, რომელთა აღიხილნეს ძენი ისრაჱლისანი არაბოთს მოაბს იორდანესა ზედა იერიქოჲთ კერძო. |
ზედა | მცხ.გამოც | და ვიხილე მჴეცი იგი და მეფენი ქუეყანისანი და მჴედრობანი მათნი, შეკრებულნი ბრძოლის-ყოფად მჯდომარისა მის ცხენსა ზედა და მჴედრობისა მისისა მიმართ. |
ზედა | მცხ.ლუკა | ნუ წარგაქუნ ბალანტი, ნუცა ვაშკარანი, ნუცა შესასხმელი ფერჴთაჲ და ნუცა ვის გზასა ზედა მოიკითხავთ. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | და იყო იგი ოცდაათორმეტის წლისა დაჯდომასა მას მისსა და მეფობდა ორმეოც წელ იერუსალიმს ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ4 | წელსა ოცდამეათცხრამეტესა აზარია მეფისა იუდასისა მეფობდა მანაელ, ძე გადდისი, ისრაჱლსა ზედა სამარიას ათ წელ. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | დღენი წელიწადთა ჩუენთანი მათ თანა სამეოცდაათ წელ, ხოლო უკუეთუ ძლიერებასა შინა, ოთხმეოც წელ, და უმრავლესი მათი შრომა და სალმობაჲ; რამეთუ მოვიდა ჩუენ ზედა სიმშჳდე, და ჩუენ განვისწავლენით. |
ზედა | მცხ.იონ | და ილოცა უფლისა მიმართ და თქუა: ჵ, უფალო, არა ესე იგი სიტყუანი ჩემნი არიან, ვიყავ რაჲ მე ქუეყანასა შინა ჩემსა, ამისთჳს წინაუსწრვე სივლტოლად თარშიდ მით, რამეთუ უწყოდე, ვითარმედ შენ ღმერთი შემწყნარებელი ხარ და მოწყალე, სულგრძელი და მრავალწყალობაჲ, და შემნანებელი სიბოროტეთა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და შეიმუსრნეს, რომელნი წინაეტევებოდეს მას და ბანაკი იგი, და, რომელნი აღუდგებოდეს გარემოს, ყოველნი ერთბამად შეიმუსროდეს. და კაცსა გული ბრძოლად ვერ შეუვიდოდა. და შეშინდა ყოველი ქუეყანა, რამეთუ მოვიდა მათ ზედა შეძრწუნება უფლისა მიერ. |
ზედაცა | მცხ.კორ1 | კაცად-კაცადი ჩინებითა მით, რომლითაცა იჩინა, მას ზედაცა ეგენ. |
ზედა | მცხ.ეზრ2 | უკუეთუ მოიქცეთ და დაიმარხოთ სჯული ჩემი, და ჰყვნეთ იგინი, და თუ იყვნეთ განბნეულ ვიდრე კიდედმდე ქუეყანისა და მიერცა, შეგიკრიბნე თქუენ და მოგიყვანნე თქუენ ადგილსა მას, რომელი-იგი გამოვირჩიე და სადა დამკჳდრებულ არს სახელი ჩემი მას ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | ვითარცა ორბმან რაჲ დაიფარნა ბუდენი თჳსნი და მართუეთა თვისთა სუროდა, განყვნა ფრთენი თვისნი და შეიკრიბნა იგინი და აღიმატნა იგი ბეჭთა ზედა თჳსთა. |
ზედა | მცხ.მარკ | მერმე კუალად იწყო სწავლად ზღჳს-კიდესა; და შეკრბა მისა ერი მრავალი, ვიდრე შესლვადმდე მისა ნავად, და დაჯდა იგი ნავსა მას ზღუასა შინა; და ყოველი იგი ერი ზღჳს-კიდესა ქუეყანასა ზედა დგა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | მიუგო აბესა დავითს და ჰრქუა: დღეს შემოაწყუდინა უფალმან მტერნი შენნი ჴელთა შენთა, ვსცე და მოვკლა იგი ჰოროლითავე მისითა, და დავმსჭვალო იგი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.მეფ1 | და ვითარცა გარემოიქცა და ზურგი შეაქცია, ვითარცა წარ-ოდენ-ვიდა სამოველისგან, გარდაცვალა გული მისი ღმერთმან და განახლდა და მოიწია ყოველი ესე სასწაული მის ზედა მას დღესა შინა. |
ზედა | მცხ.ესთ | ვითარცა იხილა მეფემან ესთერ მდგომარე, განიხარა და შეუყვარდა ფრიად, და აღიღო კვერთხი მისი ოქროჲსი, რომელი აქუნდა ჴელთა და განმარტა კვერთხი მისი. და ესთერ ამბორს-უყო კვერთხისა წვერსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იუდა | ხოლო მიქაელ მთავარანგელოზი ოდეს-იგი ეშმაკსა მას ეშჯოდა და ეტყოდა მოსეს ჴორცთათჳს, ვერ იკადრა საშჯელი გმობისაჲ მოწევნად მის ზედა, არამედ ჰრქუა: შეგრისხენინ შენ უფალმან! |
ზედა | მცხ.ლევ | და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა: ეტყოდე შენ აჰრონს, ძმასა შენსა, რათა არა შევიდოდის იგი ყოველსა ჟამსა სიწმიდესა მას შინა შინაგან კრეთსაბმელისა მის წინაშე პირსა სალხინებელისასა, რომელ არს პირისპირ კიდობანსა მას საწამებელისასა, რათა არა მოკუდეს, რამეთუ ღრუბლითა გამოვჩნდე მე სალხინებელსა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.მიქ | და შჯიდეს შორის ერთა მრავალთა და ამხილოს ნათესავსა ძლიერსა ვიდრე შორადმდე. და დაშჭრიდენ მახჳლებსა მათსა საჴნისად, და შუბებსა მათსა მანგლად და არა მერმე არ აღიღოს ნათესავმან ნათესავსა ზედა მახჳლი და არღა ისწავებდენ მერმე ბრძოლასა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და რაჟამს მიხჳდეთ თქუენ, მიუჴდეთ ერსა, რომელი სასოებით სხდეს, და ქუეყანაჲ იგი ფართო არს ფრიად, რამეთუ მოგცა იგი უფალმან ჴელთა თქუენთა ადგილი ეგე, რომლისა ნაკლულევანებაჲ არა არს მუნ ყოვლისავე კეთილისაჲ, რავდენ-რაჲ არს ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | ჰრქუა მას აბიმელექ: რაჲ ესე მიყავ ჩუენ? მცირედღა და წარ-მცა-იტაცა ვინმე იგი ნათესავისა ჩუენისაგანმან ცოლი შენი და მო-მცა-ჰჴადე ჩუენ ზედა უმეცრებაჲ. და უბრძანა აბიმელექ ყოველსა ერსა თჳსსა |
ზედა | მცხ.დაბ | განმარინე მე, ჴელთაგან ძმისა ჩემისა ესავისთა, რამეთუ მეშინის მე მისგან, ნუუკუე მოვიდეს და მომკლას მე და დედანი შვილთა ზედა. |
ზედა | მცხ.დაბ | შერისხნა მამამან მისმან და ჰრქუა: რაჲ არს ჩუენებაჲ ესე, რომელ გეჩუენა შენ? აწ უკუე მო-მე-ვიდეთა მოსლვით მე და დედაჲ შენი და ძმანი შენნი თაყუანის-ცემად შენდა ქუეყანასა ზედა? |
ზედა | მცხ.დაბ | და ჰკითხა კაცთა მის ადგილისათა: ვითარმედ სადა არს მეძავი იგი, რომელი იყო ენანს გზასა ზედა? |
ზედა | მცხ.დაბ | მე რაჟამს მოვიდოდე შუამდინარით ასურეთისათ, მოკუდა რაქელ, დედაჲ შენი, ქუეყანასა მას ქანანისასა და ვითარ მოვიწიე მე ცხენთსარბიელთასა მას ქუეყანასა ქაბარათასასა მისლვად ევფრათად, დავჰფალ გზასა ზედა ცხენისარბიელთასა. ესე იგი არს ბეთლემი. |
ზედა | მცხ.პეტრ2 | და პირველსა მას სოფელსა არავე ჰრიდა, არამედ მერვე ნოე, სიმართლისა ქადაგი, დაჰმარხა და წყლით რღუნაჲ იგი უღმრთოთა სოფელსა ზედა მოაწია. |
ზედა | მცხ.კოლ | და მის მიერ დაგებად ყოველი მისა მიმართ, მშჳდობა-ყო სისხლითა მით ჯუარისა მისისაჲთა მის მიერ, გინა თუ ქუეყანასა ზედა, გინა თუ ცათა შინა. |
ზედა | მცხ.გოდ | ჳე. ქმნა უფალმან, რომელნი თქუნა და მოიგონნა, აღასრულნა სიტყუანი მისნი, რომელნი ამცნნა დღეთაგან პირველთა, დაამჴუა და არა ჰრიდა, და განიშუა შენ ზედა მტერმან, აღამაღლნა თავნი მაჭირვებელისა შენისანი. |
ზედა | მცხ.გოდ | ჴსენებით მოვიჴსენენ იგინი. და დადნეს სული ჩემი ჩვენ ზედა. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.გოდ | მოაკუდინა მღჳმესა შინა ცხორებაჲ ჩემი და ზედდადვა ლოდი ჩემ ზედა. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.გოდ | იხილე ყოველი შურისძიებაჲ მათი და ყოველნი გულისზრახვანი მათნი ჩემ ზედა. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.გოდ | ალეფ. ვითარ მრუმე იქმნას ოქროჲ, შეიცვალოს ვეცხლი კეთილი, განითხინეს ქვანი წმიდანი დასაბამთა ზედა ყოველთა გამოსავალთასა. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.გოდ | ჱე. მჭამელნი შუებათანი უჩინო იქმნეს. გამოსავალთა შორის განპოხებულთა ძოწეულთა ზედა გარემოიდვეს სკორე. , , , , , , , , , |
ზედა | მცხ.დან | თანშეტყუებისა მიერ ირისე სიტყუაჲ და თქმული წმიდათაჲ ზედნაკითხი, რაჲთა ცნან ცოცხალთა, ვითარმედ უფალ არს მაღალი მეფობისა კაცთაჲსა და, ვისიცა სთნდეს, მისცემს მას და შეურაცხებაჲ კაცთაჲ აღადგინის მის ზედა. |
ზედა | მცხ.დან | უფალო, შეისმინე, უფალო, ლხინება-ყავ! უფალო, მოიხილე, უფალო, ყავ, და ნუ ჰყოვნი შენთჳს, ღმერთო ჩემო, რამეთუ სახელი შენი ზედწოდებულ არს ქალაქსა ზედა შენსა და ერსა შენსა ზედა. |
ზედა | მცხ.დან | სამეოცდაათნი შჳდეულნი შემოკლებულნი ერსა შენსა ზედა და ქალაქსა ზედა წმიდასა, ვიდრე დაძუელებამდე შეცოდებისა, და დასრულებად ცოდვისა, და დაბეჭდვად ცოდვათა და აღჴოცად უსჯულოებათა, და ლხინებად უსამართლოებათა, და აღმოყვანებად სიმართლესა საუკუნესა, და დაბეჭდვად ხილვაჲ და წინაწარმეტყუელი და ცხებად წმიდაჲ წმიდათა, |
ზედა | მცხ.დან | და ღმერთნიცა მათნი გამოდნობილთა თანა მათთა, ყოველი ჭურჭელი გულისსათქმელი მათი ვეცხლისა და ოქროჲსა ნატყუენავისა თანა შეიღოს ეგჳპტედ, და იგი დადგეს ზედა მეფისა ჩრდილოსასა. |
ზედა | მცხ.დან | და მოუძლურებასა შინა მათსა შეწევნულ იქმნეს შეწევნითა მცირითა და შესძინენ მათ ზედა მრავალი შებრკოლებისა მიერ. |
ზედა | მცხ.დან | ხოლო აღდგომილთა შორის საშუალსა ერისასა ორთა მათ მოხუცებულთა დაასხნეს ჴელნი თავსა ზედა მისსა. |
ზედა | მცხ.დან | ხოლო ჩუენ, მყოფთა შორის ყურესა სამოთხისასა, ვიხილეთ რა უსჯულოებაჲ, მივრბიოდეთ მათ ზედა, და მხილველთა მათთა თანაქმნილად |
ზედა | მცხ.დან | და უპყრა ანგელოზმან უფლისამან თხემისა მისისა და მტჳრთველმან თმითა თავისა მისისათა დადვა იგი ბაბილონს მღჳმესა ზედა და განკრთომილებასა შინა სულისა მისისასა. |
ზედა | მცხ.ამოს | მით, რამეთუ, აჰა, მე ვამცნებ და განვფიწლო ყოველთა შორის სახლი ისრაჱლისა. ვითარსახედ განიფიწვლის ფიწვლასა და არა დავარდეს ნამუსრი ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ამოს | მახჳლისა მიერ აღესრულნენ ყოველნი ცოდვილნი ერისა ჩემისანი მეტყუელნი: არა მოგუეახლოს, არცა მოვიდენ ჩუენ ზედა ძჳრნი. |
ზედა | მცხ.ნეშტ2 | მეათურამეტესა წელსა იოსია მეფისასა, და მუცლითმეზღაპრენი, და მცნობელნი, და თერაფინნი, და კერპნი, და რომელნი იყუნეს ქუეყანასა იუდასა, და იერუსალჱმს, დაწვა ოსია მეფემან, რათა დაამტკიცნეს სიტყუანი, იგი მისისა სჯულისანი და წერილი წიგნსა მას, რომელ-იგი პოვა ქელკია სახლსა შინა უფლისასა, რამეთუ მსგავსი იოსია მეფისა არა იყო უწინარეს მისა მეფე, რომელი მოიქცა უფლისათჳს ყოვლითა გულითა მისითა სჯულისა მოსესითა. და შემდგომად აღარა აღდგა მეფე სხუაჲ მისი მსგავსი, ხოლო არავე გარემიიქცა უფალი რისხვისაგან გულისწყრომისა მისისა, რომელ განრისხდა უფალი იუდასა ზედა, რომელ განარისხა მანასე, და თქუა უფალმან: იუდაცა განვიშორო პირისაგან ჩემისა, ვითარცა განვიშორე ისრაჱლი, განვიშორო ქალაქი, რომელი გამოვირჩიე, იერუსალჱმი, და სახელი ვთქუ დამტკიცებად სახლი ჩემი მუნ |
ზედა | მცხ.იოან | ხოლო მწიგნობართა მათ და ფარისეველთა მოიყვანეს მისა დედაკაცი, რომელი ცხადად ერსა ზედა დაეპყრა მრუშებასა, და დაედგინეს იგი შორს. |
ზედა | მცხ.იოან | და ვითარ მყოვარ დგეს და ჰკითხვიდეს მას, აღემართა ზე და ჰრქუა მათ: ვინ უცოდველ არს თქუენგანი, პირველად მან დაუტევენ ქვაჲ მაგას ზედა. |
ზედა | მცხ.მარკ | და ზემოჯდომაჲ კრებულსა შორის და პირველ ინაჴით-ჯდომაჲ სერსა ზედა, |
ზედა | მცხ.გამ | და არქუ მას: უფალმან ღმერთმან ებრაელთამან მომავლინა მე შენდა და თქუა: გამოავლინე ერი ჩემი, რათა მმსახურებდენ მე უდაბნოსა ზედა. და, აჰა ეგერა, არა ისმინე აქამომდე. |
ზედა | მცხ.გამ | და მოიღეს ნაცარი იგი თორნისაჲ და აღაცრა მოსე ზეცად წინაშე ფარაოსა და იწყო გამოსხმად ფაქლმან და აღდუღებად ნატკუფოლავსა მას ზედა კაცსა და პირუტყუსა. |
ზედა | მცხ.გამ | ჰრქუათ თქუენ: ესე მსხუერპლი შეწირვისა ზატიკისა უფლისა, რამეთუ დაიცვა სახლები ძეთა მათ ისრაჱლისათა ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა, რაჟამს-იგი ჰგუემდა ეგჳპტელთა მათ გუემითა მით განუგებელითა და სახლები იგი ჩუენი განარინა. დადრკა ყოველი იგი ერი ძეთა ისრაჱლისათა პირსა ზედა თჳსსა და დამხედ თაყუანის სცეს. |
ზედა | მცხ.გამ | და ისწრაფა მოსე, მოდრკა და თაყუანის-სცა უფალსა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.გამ | შეყოფილად ორ კერძოვე ნაწევართა მისთა, ქმნულად ურთიერთას შეწმასნილად მის ზედა. |
ზედა | მცხ.ზაქ | რომელნი მომგებელთა დაკლნეს და შეინანეს და განმსყიდელნი მათნი იტყოდეს: კურთხეულ არს უფალი, რამეთუ განვმდიდრდით. და მმწყსელნი მათნი არა ივნებდეს მათ ზედა არარას. |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მიუგო დავით მოციქულსა მას და ჰრქუა: ესრეთ უთხარ იოაბს, ვითარმედ: ნუ უმძიმეს-გიჩნს საქმე ეგე, რომელი იქმნა, რამეთუ ღუაწლი ბრძოლისა სადმე ესრეთ არიან და სადმე - ეგრეთ. აწ შენ განაძლიერე ღუაწლი ბრძოლისა ქალაქსა მაგას ზედა და დაარღჳე ეგე! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | მიუგო დედაკაცმან და ჰრქუა: მოიჴსენე, მეფე, უფალი ღმერთი შენი, ნუუკუე განმრავლდენ შურისმეძიებელნი სისხლისა მისისანი და შენ მოკლა ძე იგი ჩემი? მიუგო მეფემან და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი ღმერთი ჩემი, ვითარმედ არა დავარდეს თმა ერთი თავისა მისისა ქუეყანასა ზედა! |
ზედა | მცხ.მეფ2 | და აღაშენა მუნ დავით საკურთხეველი უფლისა ღმრთისა და შესწირნა ჴარნი იგი მსხუერპლად უფლისა დასამშჳდებელად! (მერმე შე-ღავე-სძინა სოლომონ და განადიდა საკურთხეველი იგი, რამეთუ პირველ მცირე იყო). და დააცხრო უფალმან რისხვა მისი ქუეყანასა ზედა. და დასცხრეს გუემანი იგი ისრაჱლისაგან. |
ზედა | მცხ.მეფ3 | და აღდგა, წარვიდა მეფე გაბაონად შეწირვად მუნ, რამეთუ იგი უმაღლეს და უდიდებულეს არს, და ათასი მსხუერპლი შესწირა ზედა საკურთხეველსა მას გაბაონსა. |
ზედა | მცხ.იერ | რამეთუ ჴმაჲ, ვითარცა მლმობელისა, მესმა სულთქუმათა შენთა, ვითარცა პირველმშობიარისა. ჴმაჲ ასულისა სიონისა განიჴსნას და წარადგინნეს ჴელნი მისნი. ვაჲ მე, რამეთუ მოაკლდა სული ჩემი მოკლულთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და გარდაიცვალნენ სახლნი მათნი სხვათა ველთამი და ცოლები მათი ეგრეთვე, რამეთუ განვირთხამ ჴელსა ჩემსა დამკჳდრებულთა ზედა ამის ქუეყანისათა, - იტყჳს უფალი, |
ზედა | მცხ.იერ | ამათ იტყჳს უფალი: ნუ იქადინ ბრძენი სიბრძნისა მიერ თჳსისა, და ნუ იქადინ ძლიერი ძლიერებისა მიერ თჳსისა, და ნუ იქადინ მდიდარი სიმდიდრესა ზედა თჳსსა, |
ზედა | მცხ.იერ | და აწ უმჯობეს-ყვენით გზანი თქუენნი და საქმენი თქუენნი და ისმინეთ ჴმისა უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ, და დასცხრეს უფალი ძჳრთაგან, რომელნი თქუნა თქუენ ზედა. |
ზედა | მცხ.იერ | და თქუენ ისმინეთ სიტყუა უფლისაჲ ყოველმან განსახლვამან, რომელი განვავლინე იერუსალიმით ბაბილონად, რამეთუ სთქუთ: დაადგინნა უფალმან ჩვენ ზედა წინაწარმეტყუელნი ბაბილონს შინა. |
ზედა | მცხ.იერ | და მივავლინენ თქუენდამი მონანი ჩემნი წინასწარმეტყველნი, აღმსთობმან და მიმავლენელმან და მეტყუელმან: ,,მოიქეცით კაცადი გზისაგან თჳსისა ბოროტისა, და უმჯობესებ-ყვენით სიმარჯუენი თქუენნი, და ნუ ხუალთ უკანა ღმერთთა სხუათა მსახურებად მათდა და დაემკჳდრენით ქუეყანასა ზედა, რომელი მიგეც თქუენ და მამათა თქუენთა, და არა მოჰყვენით ყურნი თქუენნი და არა ისმინეთ ჩემი. |
ზედა | მცხ.იობ | რომელსა უპყრიეს პირი საყდრისაჲ და გარდაართხნის მას ზედა ღრუბელნი მისნი. |
ზედა | მცხ.იობ | ხოლო არა მოაკლდეს მართალთაგან სამართალი, ხოლო გულისწყრომაჲ იყოს უღმრთოთა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | ქუეშე ყოველსა ცასა დასაბამი მისი და ნათელი მისი ფრთეთა ზედა ქუეყანისათა. |
ზედა | მცხ.იობ | შევიდენ მჴეცნი ქუეშე საფარველსა, და იყოფოდეს საწოლსა მათსა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | ხოლო სამოსელი შენი ტფილ, და დაყუდნეს ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.იობ | არა გიხილავსა იგი და არცა სიტყუათა ამათ ზედა დაგიკჳრდების? |
ზედა | მცხ.ლევ | ხოლო ნეშტი იგი ზეთი, რომელი იყოს ჴელსა მღდელისასა, დაასხას თავსა ზედა მის განწმედილისასა. |
ზედა | მცხ.ლევ | და მივაგე მას სიცრუჱ მისი ამისთჳს, და მოიწყინა ქუეყანამან დამკჳდრებულნი მისნი მას ზედა. |
ზედა | მცხ.იგავ | ხოლო სიმართლემან უბიწოსამან წარიმართნეს გზანი, ხოლო უღმრთოებაჲ დაეტეოს ცრუთა ზედა. |
ზედა | მცხ.ივდ | ისმინენ სიტყუაჲ ჩუენი უფალმან ჩუენმან და შეუბრძოლელად დავიპყრათ, რამეთუ დაადგინენ მცველნი წყაროთა წყალთასა, რათა ვერღარა სვან. და იძლივნენ იგინი და უმახჳლოდ მოისრნენ. და ნანდვილვე შეიწრებულთა მოგცენ ქალაქი მათი, რომელ დაშენებულ არნ მთათა ზედა მაღალთა და ესვენ სიმაგრესა მათსა. |
ზედა | მცხ.ივდ | და იყო კეთილი ხილვითა და შვენიერ პირითა ფრიად დაბრძენებულითა და სახიერ გონებითა და მდიდარ ფრიად. დაუტევა მას მანასე, ქმარმან მისმან, ოქრო და ვეცხლი, მონები და მჴევლები, და საცხოვარი და აგარაკები. და იყო მათ ზედა დადგომილ. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და ისმინა მათი უფალმან. და შჯიდა იგი ისრაჱლსა და განვიდა ბრძოლად ქუსარსათემისა; და მოსცა უფალმან ჴელთა მისთა ქუსარსათემ, მეფე ასურეთისაჲ. და განმტკიცნა ჴელი მისი ქუსარსათემის ზედა. |
ზედა | მცხ.მსაჯ | და მათ ჰრქუეს: გჳთხარ ნუ რაჲ სასწაული და მათ ვერ წარიმართეს სიტყუად სიტყუად ეგრესახედ. და აღიპყრობდეს მათ და მოსწყუედდეს წიაღსავალსა მას ზედა იორდანისასა და დაეცნეს მას დღესა შინა ერისაგან ეფრემისი ორმეოცდაორი ათასი. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და დასწერნე ესენი ზღურბლთა სახლსა შენისათა და ბჭეთა თქუენთა ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | რათა არავინ იპოოს შენ შორის ნაკლულევან, რათა მისთჳს კურთხევით გაკურთხოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, მოგცეს შენ მკვიდრობით დამკვიდრებად მას ზედა, |
ზედა | მცხ.სჯლ | და დაჰკლა შენ მსხუერპლი უფლისა ღმრთისა შენისა ცხოვარი იგი და ზროხაჲ ადგილსა მას, რომელ-იგი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან, წოდება და სახელი მისი მას ზედა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | და ლევის ჰრქუა: მიეცით ლევის მხილებაჲ და ჭეშმარიტებაჲ მისი კაცსა მას უბიწოსა, რამეთუ განცადეს იგი განცდით და განაბოროტეს იგი წყალთა მათ ზედა ცილობისათა. |
ზედა | მცხ.სჯლ | დღესა მას შურისგებისასა მივაგო მათ ჟამსა მას, რომელსაცა შეუცთენ ფერჴნი მათნი, რამეთუ ახლოს არს დღე იგი წარწყმედისა მათისაჲ და მოწევნულ არს განმზადებული მათ ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და არქუა (!) საულ ნიჯოგარსა მას თჳსსა, რომელსა-იგი აქუნდა საჭურველი მისი: იჴადე მახჳლი შენი და განმგუმირე მე! ნუუკუე მოვიდენ წინადაუცვეთელნი იგი და მეკიცხევდენ მე. და არა ინება ნიჯოგარმან, რამეთუ შეეშინა მოკლვად მისა. და მოიღო საულ ჴმალი თჳსი და დაეცვა მას ზედა |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და გუშინ და ძოღან ვიდრე იგი იყოღა საულ მეფე, და შენვე იყავ შემომყვანებელ და გამომყვანებელ ისრაჱლისა. და გრქუა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან: შენ დამწყსო ერი ჩემი ისრაჱლი, და შენ იყო წინამძღუარი ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | ესენი იყუნეს მთავარნი და ძლიერნი დავითისნი, რომელნი განძლიერდებოდეს მის თანა მეფობასა მისსა ყოვლისა თანა ისრაელისა, რომელნი ამეფებდეს მას სიტყჳსა მისებრ უფლისა ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | უფროს მათ სამთა, და უდიდებულეს იყო ესე და სამთა მათ არა მოვიდა. და დაადგინა იგი დავით მამულსა მისსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | რამეთუ იყუნნეს იგინი რიცხჳთ მცირე, ვიდრე შემცირდეს და მწირ იქმნნეს მას ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | რამეთუ დიდ არს უფალი ქებულ ფრიად. და საშინელ არს ყოველთა ზედა ღმერთთა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და მოსრა დავით ადრაზარისი, ერი მეფისა სუბასი, რომელი არს ემათისა, მი-რა-ვიდოდა იგი დადგმად ჴელისა ევფრატსა ზედა მდინარესა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და მოავლინა უფალმან ანგელოზი იგი იერუსალჱმდ მოსრვად მათა და ვითარ-იგი მოსრვიდა, იხილა უფალმან და შეინანა ბოროტისა მისთჳს, და ჰრქუა ანგელოზსა მას მომსრველსა: კმა იყავნ შენდა, დააცადე ჴელი შენი და ანგელოზი უფლისაჲ დგა კალოსა ზედა ურნიასა იებუსელისასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და მოვიდა დავით ურნიასა და ურნია გამოვიდა კალოსა მისგან, და თაყუანის-სცა პირსა ზედა თჳსსა ქუეყანასა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | მას ჟამსა, ვითარცა იხილა დავით, რამეთუ შეისმინა მისი უფალმან, კალოსა მას ურნიასა იებუსელისასა ზედა, შეწირა მუნ. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და მრქუა: სისხლი ფრიად დასთხიე და ბრძოლანი დიდნი ჰყვენ, არა მიშენო მე სახლი სახელისათჳს ჩემისა, რამეთუ სისხლი მრავალი დასთხიე წინაშე ჩემსა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | მაშინ მიშენოს სახლი სახელისათჳს ჩემისა. და იგი იყოს ჩემდა ძე და მე მისად მამა. და აღუმართო საყდარი სუფევისა მისისა ისრაჱლსა ზედა ვიდრე საუკუნომდე. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | აჰა, ესერა, მე სიმკოდოვნობისაებრ ჩემისა განუმზადე სახლისათჳს უფლისა ტალანტი ასი ათასი და ვეცხლი ტალანტი ათასი ათასეული და რვალი და რკინა, რომლისა არა არს სასწორი, რამეთუ მრავალ არს, ძელი და ქვა მოუმზადე. და ამას ზედა შენ შესძინე. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | დავით მოხუცებულ იყო დღეთა და სავსე სიბერითა. და მეფე ყო სოლომონ, ძე მისი, მის წილ ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ძენი იეიელისანი: ზეთამ და იოელ, ძმა მისი, საუნჯეთა ზედა სახლისა უფლისათა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და სებიელ, ძე გერსამისი, ძისა მოსესის, მთავარი საუნჯეთა ზედა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და განყოფასა მას თთჳსა მეორისასა დოდი და დაქოთი და მაგალოთ, წინამძღუარნი მათნი, განყოფასა მას მისსა ზედა ოცდაოთხი ათასთა, |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და შეკრიბნა დავით ყოველნი მთავარნი ისრაჱლისანი, და მთავარნი მსაჯულთანი და ყოველნი მთავარნი მდღევართმსახურთანი, და გარემოსმცველნი მეფისანი, და მთავარნი ათასეულთანი, ასეულთანი, და საფასეთმცველნი, და რაოდენნი იყუნეს მონაგებთა მისთა ზედა, და ყოველნი ძლიერნი მისნი, და მოღუაწენი ერისანი, რომელნი იყუნეს იერუსალჱმს |
ზედა | მცხ.ნეშტ1 | და ყოველთაგან ძეთა ჩემთა, რამეთუ მრავალნი ძენი მომცნა მე ღმერთმან, გამოირჩია ძე ჩემი სოლომონ დაჯდომად იგი საყდართა ზედა სუფევისა უფლისასა ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | ოცდახუთისა წლისაჲთგან და უზეშთაესი ვიდრე ერგასისად წლადმდე, რომელი შევიდოდა საქმესა მას სიწმიდეთასა და საქმესა მას აღსაღებელსა კარვისა მის წამებისასა. და იყუნეს აღხილულნი იგი რვა ათას ხუთასდაოთხმეოც სიტყჳთა უფლისაჲთა. აღიხილნა იგინი მოსე, ჴელითა მოსესითა კაცად-კაცადი საქმესა მათსა ზედა, |
ზედა | მცხ.რიცხ | და განთქუეს გმობაჲ მის ქუეყანისაჲ, რომელ-იგი განიმსტურეს ძეთა მიმართ ისრაელისათა და იტყოდეს: ქუეყანა იგი, რომელ ჩუენ განვლეთ და ვიხილეთ, ქუეყანაჲ იგი შემჭამელი მკჳდრთა მისთაჲ არს და ერი იგი, რომელი ვიხილეთ, მას ზედა, კაცნი ჰასაკგრძელნი არიან მუნ. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და ყოველი ჭურჭელი ურქველი, რომელსა არა იყოს სარქველი დაკრულ მას ზედა, არაწმიდა იყოს. |
ზედა | მცხ.რიცხ | რამეთუ იგინი იყუნეს ძეთათჳს ისრაჱლისათა სიტყჳთა ბალაამისითა განდგომად და შეურაცხებად სიტყჳსა უფლისა ფოგორისათჳს. და იყო გუემაჲ კრებულსა ზედა უფლისასა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იძრნეს განსამწარებელით და მოვიდეს ელიმდ. და ელიმს იყო ათორმეტი წყაროჲ წყლისაჲ და სამეოცდაათი ძირ - დანაკისკუდი და დაიბანაკეს მუნ წყაროსა მას ზედა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იძრნეს ელიმით და დაიბანაკეს ზღუასა ზედა ერუთრასა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იძრნეს ობოთით და დაიბანაკეს წიაღ საზღუართა ზედა მოაბისათა. |
ზედა | მცხ.რიცხ | და იძრნეს მთით აბარიმით და დაიბანაკეს დასავალით კერძო მოაბსა, იორდანესა ზედა იერიქოჲთ კერძო. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მოდით და იხილენით საქმენი ღმრთისანი, რომელ ქმნნა ნიშები ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისა, შესაწირავი და ყოვლადდასაწუელი; მაშინ შეწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი. დიდება |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ, ესერა, მოინადირეს სული ჩემი, და დამესხნეს ჩემ ზედა ძლიერნი; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ შურმან ხალხისა შენისამან შემჭამა მე, და ყუედრებანი მაყუედრებელთა შენთანი დამეცნეს ჩემ ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | რამეთუ რაჲ ძეს ჩემი ცათა შინა, და შენგან რა ვინებე ქუეყანასა ზედა? |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალო ღმერთო ძალთაო, ვიდრემდის განჰრისხნე ლოცვასა ზედა მონათა შენთასა? |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ნუ დადგებინ შენ წინაშე საყდარი უსჯულოებისა, რომელნი იქმან შრომასა ბრძანებულსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალმან ზეცას განჰმზადა საყდარი მისი, და სუფევა მისი ყოველთა ზედა ეუფლების. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | იყავნ დიდებაჲ უფლისაჲ უკუნისამდე, იხარებდეს უფალი ქმნულთა ზედა თჳსთა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | საკჳრველებანი მისნი ქუეყანასა მას ქამისსა და საშინელებანი მისნი ზღუასა მას ზედა მეწამულსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და განარისხეს იგი საქმითა მათითა, და განმრავლდა მათ ზედა დაცემა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და მდაბალთა ჰხედავს ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა? |
ზედა | მცხ.ფსალმ | უფალმან გიცვას შენ, უფალი მფარველ შენდა ჴელსა ზედა მარჯუენესა შენსა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | ცხოველნიცა ვიდრემე შთამთქნეს ჩუენ, რაჟამს განრისხნა გულისწყრომა მათი ჩუენ ზედა; |
ზედა | მცხ.ფსალმ | და იხილნე შენ შვილნი შვილთა შენთანი. მშჳდობაჲ ისრაჱლსა ზედა. |
ზედა | მცხ.ფსალმ | იქადიან წმიდანი დიდებითა, და იხარებდენ სარეცელსა ზედა მათსა. |
ზედა | ცხო.საბ | და ვითარცა იხილა საზარელისაჲ მის მჴეცისაჲ ზედა-მისლვაჲ, ჰრქუა მას: უკუეთუ მოგიღებიეს ჩემ ზედა ბრძანებაჲ, ნუ სდგა, ყავ. |
ზედა | ცხო.თევ | და ვევედრები ქრისტესა, რაჲთა შემწე გუექმნეს ამას ზედა მეოხებითა წმიდისა ღმრთისმშობელისაჲთა და ლოცვითა ამის წმიდისაჲთა და ყოველთა წმიდათა მისთაჲთა. |
ზედა | ცხო.თევ | და ილოცა და ჰხადოდა ღმერთსა, მომცემელსა ნიჭთასა, და თქუა: უფალო, მიძეღუ მე გზათა შენთა, რაჲთა ვიდოდი მე ჭეშმარიტებითა შენითა, რამეთუ შენ გესავ და აღმიღებიეს ჯუარი შენი მჴართა ჩემთა ზედა. |
ზედა | ცხო.ხარ | და რაჲთა ევლტოდის ზაკულებისაგან, რომელი დაუც მტერსა გზასა ზედა, ვითარცა თქმულ არს, და ჩუენ, უძლურთა ამათ და დაჴსნილთა ამის ჟამისათა, გჳჴმს, ვითარცა მცირედ მსმენელთა ჴმანი სიტყუათანი ზედაჲს-ზედა, რაჲთა ესრჱთ შეიწყნაროს სასმენელმან, რომელი ითქუა მისა მიმართ. |
ზედა | ცხო.ხარ | და ვჰგონებ, ვითარმედ ჯერ-არს, დაღაცათუ ჴმაწულილ ვარ, რაჲთა არა მივსცე თავი ჩემი დავიწყებასა, რომელი შეიქმნების დუმილისაგან, რომელი-იგი ჯერ-არს ქადაგებად ერდოთა ზედა ცხორებისათჳს ნათესავისა კაცთაჲსა, არამედ უფროჲსღა წარმოვიღო ანბავი, რომელი მესმა მცირედი ნაწილი სათნოებათაჲ წმიდისა ხარიტონისთაჲ, რომელი-იგი იყო სავსჱ მადლითა და ჭეშმარიტებითა. |
ზედა | ცხო.ხარ | არამედ ვითარცა კლდჱ არს გული კაცისაჲ, და რაჟამს დაეცემინ მას ზედა ნაწუეთი სიტყუათაჲ, დაუცადებელად განჴურიტის იგი და სურვილით ისწრაფინ დათმენად, რომელი-იგი წმიდათა მათ დაითმინეს წინა-აღმდგომთა მათთაგან და ხილულთა. |
ზედა | ცხო.ხარ | იყო ჟამი, ოდეს, ვითარცა ბნელსა, უღმრთოთა ნისლსა დაეპყრნეს ყოველნი ეკლესიანი ღმრთისანი და, ვითარცა ქარისა სასტიკისაჲ, ესრჱთ იყო ზახილი მდევართაჲ მათ მორწმუნეთა ზედა. |
ზედა | ცხო.ხარ | ხოლო ყოველთა რომელთა დაედვა საფუძველი სარწმუნოებისა თჳსისაჲ სარწმუნოებასა ზედა ქრისტჱს მიერ მაცხოვრისა, ვითარცა კლდესა, შეურყეველად დაშთეს იგინი, ჰხედვიდეს რაჲ სატანჯველთა მათ უშჯულოთასა, ვითარცა ისარსა ყრმათა ჩჩჳლთასა, ვითარცა წერილ არს, და შეიმოსეს გჳრგჳნი მოწამებისაჲ დაუჭნომელი. |
ზედა | ცხო.ხარ | ხოლო რომელთა-იგი ეპყრა მცნებაჲ მაცხოვრისაჲ თჳნიერ სასოებისა, ემსგავსნეს იგინი მათ, რომელთა-იგი დაედვა საფუძველი თჳსი ქჳშასა ზედა უსუსურსა და ადვილად დაჴსნილსა. |
ზედა | ცხო.ხარ | და ამის გამო ყოველთა რომელთა ეუწყა დაწერაჲ წიგნისაჲ მის, სავაჭროთა ზედა ივლტოდეს იდუმალ, და სხუანი უგრძნულად შეიპყრნეს სახლთა შინა თჳსთა და შეუტევეს საპყრობილესა. |
ზედა | ცხო.თევ | და ვითარ ანტიოქიად მოიწია, ინება აღსლვაჲ წმიდისა სჳმეონისა, რომელი-იგი დგას სუეტი თავსა ზედა მთასა შინა, რომელსა ჰრქჳან მთაჲ საკჳრველი, რაჲთამცა ლოცვაჲ მისი მოიღო და მით განძლიერდა გზასა თჳსსა. |
ზედა | ცხო.თევ | და ვითარ მიიწია მისა, და იხილა იგი წმიდამან სჳმეონ, მუნქუესვე წინაწარმეტყუელა მის ზედა, რომელსა-იგი მიწევნად იყო. |
ზედა | ცხო.თევ | და ვითარ აღვიდოდა მისა, ამბორს-უყო მას ამბორს-ყოფითა სულიერითა და ჰრქუა მას: ჵ, თევდოსიოს, წარემართე მშჳდობით გზასა შენსა, ვითარ-ეგე გაჲზრახე, რამეთუ უფალმან წარჰმატოს გზაჲ შენი და ფრიად იხარებს მას ზედა, რამეთუ მრავალნი საცხოვარნი სამწყსოჲსა მისისანი განარინნე მგელთაგან მტაცებელთა და მწყსიდე მათ, ვითარცა წმიდაჲ პეტრე, და აღაშჱნო ვანი დიდი და შესწირნე მას შინა ღმრთისა სულნი მრავალნი. |
ზედა | ცხო.თევ | და მერმე აზრახა მას, რაჲთა წარვიდეს და იყოფოდის მონასტერსა, რ˜ლ ჰრქჳან კათისმა, გზასა ზედა ბეთლემისასა. |
ზედა | ცხო.თევ | და განითქუა საქმჱ მისი, და განცხადნეს სათნოებანი მისნი, ვითარცა წერილი იტყჳს, ვითარმედ: ვერ შესაძლებელ არს დაფარვად ქალაქი, რომელი მთასა ზედა დაშჱნებულ იყოს. |
ზედა | ცხო.საბ | აწ გევედრები თქუენ, მლოცველთა, ამას შრომასა ზედა და სიღირსესა შენსა, მამაო არისტე და შვილთმოყუარეო გეორგი. |
ზედა | ცხო.საბ | და იყო ნეტარი იგი ჰასაკითა ხუთის წლის, იყო რაჲ დაბასა თჳსსა მიტალაკს, მამულსა თჳსსა ზედა, ხუასდაგსა და სახლსა დედის-ძმისა თჳსისა თანა, რომელსა სახელი ერქუა ერმიონ. |
ზედა | ცხო.ხარ | მაშინ უბრძანა მსაჯულმან მან უღმრთომან, რაჲთა კუალად ტანჯონ წმიდაჲ იგი ცეცხლითა მით, ვიდრემდის კნინ ერთღა და მი-მცა-იწივნეს ნაწლევთა მისთა ზედა. |
ზედა | ცხო.ხარ | და სხუაჲ მეფჱ დაჯდა შემდგომად მისა და მის გამო განისწავლა, რომელი-იგი პირველსა მას მეფესა შეემთხჳა, და შეეშინა, რაჲთა არა უყოფდეს ქრისტიანეთა, ვითარ-იგი უყოფდა, და მოიწიოს მის ზედა რისხვაჲ ზეცით, ვითარცა პირველსა მას მეფესა ზედა. |
ზედა | ცხო.ხარ | და ვითარ იხილეს წმიდაჲ იგი მომავალი გზასა ზედა მარტოჲ, მიუღეს მას ყოველი, რაჲცა აქუნდა საგზლად გზისა მისთჳს, და შეუკრნეს ჴელნი მისნი უკუმართ და დასდვეს ჯაჭჳ რკინისაჲ პატიოსანსა ქედსა მისსა. |
ზედა | ცხო.საბ | ათი წელი დაასრულა მონასტერსა მას შინა და ამისა შემდგომად ღმრთით სურვილი მოიწია მის ზედა, რაჲთა მივიდეს იგი ქალაქად წმიდად და დაეყუდოს უდაბნოსა ადგილსა. |
ზედა | ცხო.საბ | ესე იყო ძირი და საფუძველი მისისა მონაზონებისაჲ და იყო იგი საჴმარ კანონსა ზედა და ღმრთისმსახურებასა და გულსმოდგინე იყო უფროჲს ყოველთასა წინა შესლვად ეკლესიად და ყოველთა უკუანა ეკლესიით გამოვიდის, რამეთუ იყო იგი სულითა ფრთხილ და გუამითა მწჳს და ძლიერ. |
ზედა | ცხო.ხარ | ყოველნივე ერთბამად დაცჳვეს პირსა ზედა თჳსსა და მოკუდეს, ვითარცა-იგი შეჰგვანდა მათა მისაგებელად ბოროტისა, რომელი ყვეს მათ. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო ბერსა შეეწყალა იგი და განეშოვრა მათგან ვითარ ქვის-სატყორცებელ ოდენ და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა, ევედრებოდა ღმერთსა და თქუა: უფალო ღმერთო, მოეც წყალი ადგილსა ამას ურწყულსა და განუქარვე ჭაბუკსა ამას წყურილი. |
ზედა | ცხო.საბ | შემდგომად მცირედთა ჟამთა დიდმან მამამან ჩუენმან ევთჳმი მშჳდობით მასვე ზედა დაიძინა და განისუენა, ხოლო უფალმან მხოლომან სასოებით დაამკჳდრა იგი მეათხუთმეტესა წელსა ანასტასი მთავარებისკოპოსისა იერუსალემელისასა. |
ზედა | ცხო.საბ | შეიშურა ესე ეშმაკმან და ფრიადნი მოაწივნა მის ზედა განსაცდელნი. |
ზედა | ცხო.საბ | მიწოლილ იყო ნეტარი ესე შუვაღამეს ქჳშასა ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო ნეტარი იგი მცირედ რაჲმე შეზრუნდა და ცნა მტერისა იგი სიბოროტჱ, მეყსეულად აღდგა და სახჱ ჯუარისაჲ დაიწერა და განიშოვრა მისგან შიში, დგა და იტყოდა: ოდეს შემიძლო შეშინებად ჩემდა, მაშინ გძლო, რამეთუ ჩემ თანა არს უფალი ღმერთი ჩემი, რომელმან მომცა შენ ზედა ძლევაჲ, რომელმან თქუა: აჰა მიგეც თქუენ ჴელმწიფებაჲ დათრგუნვად გუელთა და ღრიაკალთა და ყოველსა ზედა ძალსა მტერისასა. |
ზედა | ცხო.საბ | მე ღმერთსა ვერ განმაშოვრო, რამეთუ მან მიბრძანა მე და თქუა: ასპიდსა და იქედნესა ზედა ჰხჳდოდი და დასთრგუნო შენ ლომი და ვეშაპი. |
ზედა | ცხო.საბ | და საბელი მუაბა პირსა ზედა მის ქუაბისასა, და საბლითა მით აღმოვიდის და შთავიდის ქუაბსა მას. |
ზედა | ცხო.ანტ | კეთილსა ზედა სიტყუასა დადგრომილ ხართ ეგჳპტისა მიმართ მონაზონთა, ანუ მისწორებად, გინათუ წარმატებადცა ამას, პირველ გამოირჩიეთ თქუენითა მაგით სათნოებისა მონაზონებითა, რამეთუ თქუენნი კერძოცა ამიერითგან მონასტრები და მონაზონთა სახლები ითქუმების. |
ზედა | ცხო.ხარ | ხოლო იგი შეიჭურა ბრძოლად უღმრთოთა მათ მიმართ არა ხოლო თუ მახჳლითა, არცა ისრის პირითა და არცა სხჳთა რაჲთ საჭურველითა, არამედ წინა-წარიძღუანნა ლოცვანი წმიდანი, ვითარცა დიდმან მოსე მთასა ზედა ამალეკისა მიმართ, დაღაცათუ ვერ შემძლებელ იყო განპყრობად ჴელთა თჳსთა კრულებისა მისგან, არამედ ლოცვითა მით წმიდითა და ღმრთისა შეწყნარებულითა სტყორცა უღმრთოთა მათ წამალი იგი გუელისაჲ ვითარცა ისარი და მოსცა მათ მსწრაფლ სიკუდილი. |
ზედა | ცხო.ხარ | და ვითარ წარჴდა ჟამი, მოვიდოდეს მისა სიმრავლჱ ერისაჲ, ჰურიათაჲ და წარმართთაჲ, და საკჳრველებითა მით, რომელთა იქმოდა უფლისა მიერ, დაარწმუნა მათ შეწყნარებად ნათლისღებაჲ მაცხოვრისაჲჲ და არა თუ ნათელ-ოდენ-იღებდეს, არამედ მონაზონცა იქმნებოდეს სწავლისა მისისაგან და შეურაცხ-ჰყოფდეს სოფელსა მის მიერ და იგი, ვითარცა ცეცხლი, მგზებარჱ სიმაღლესა ზედა, ვითარცა გოდოლსა სულისასა, ნათობდა სათნოებითა და ესრჱთ უბრძანებდა ყოველთა, რომელთა უნდა სივლტოლაჲ ღელვათაგან ამის სოფლისათა ნავთსაყუდელად მიმართ მარტოდმყოფებისა. |
ზედა | ცხო.ხარ | და რამეთუ განმტკიცებულ იყო იგი ჭირთა მათგან სატანჯველთაჲსა და განძლიერებულ და უძლეველ ყოველთათჳს განსაცდელთა მომავალთა მის ზედა, რამეთუ შეერაცხა ჭირი, ვითარცა განსუენებაჲ და სიგლახაკეჲ, ვითარცა სიმდიდრჱ. |
ზედა | ცხო.ხარ | ხოლო მღჳძარე არნ იგი ღამე ყოველ გალობითა, ვითარცა-იგი რომელთა უყუარნ ცხორებაჲ ამის სოფლისაჲ და წვიან იგი ცხედართა ზედა პილოჲს ძუალისათა, რაჲთა ღამე ყოველ ეძინოს მათ ზედა. |
ზედა | ცხო.ხარ | ამათ ცხედართა ზედა ჰგიედ საგებელი მრავალფერი და ჩჩჳლი, ხოლო მას უხარინ სამოსელი ძაძისაჲ, რომლითა დაიფარნის წყლულებანი იგი წმიდათა ჴორცთა მისთანი უფროჲს მათსა, რომელნი იმოსებიან სამოსლითა პატიოსნითა. |
ზედა | ცხო.საბ | მერმე მოიჴსენა მისი ნეტარმან იაკობ, რომელმან შემდგომად ამისსა იორდანისა კიდესა გოდოლი ლავრად აღაშჱნა, და დიდი ფერმინოს, რომელი იყო მაქმაჲთ კერძო, რომელმან ლავრაჲ აღაშჱნა და რომელმან მონაზონებაჲ დაამტკიცა, შუენიერი სებერიანოს, რომელმან შემდგომად რაოდენთამე ჟამთა კაპარბარიქაჲთ კერძო მონასტერი აღაშჱნა, ამისსა შემდგომად ივლიანოსცა, რომელსა ერქუა შედრეკილ, რომელმან იორდანესა ზედა ლავრაჲ აღაშჱნა, რომელსა ჰრქჳან ადგილსა ელკერაბა. |
ზედა | ცხო.ხარ | და კუალად ჰრქუა მათ მამამან ჩუენმან ხარიტონ: ესე არს გზაჲ სამეუფოჲ, რომელი მიიყვანებს უცთომელად, რომელნი ვლენან მას ზედა, საყოფელთა უფლისათა. |
ზედა | ცხო.ხარ | მაშინ გამოჲრჩია ერთი უფროჲსი მათ ყოველთასა სათნოებითა და დაადგინა იგი მათ ზედა ნებითა მათითა, რაჲთა იყოს ადგილსა მისსა. |
ზედა | ცხო.საბ | და აღაშჱნა ბორცუსა მას ზედა გოდოლი ჩრდილოჲთ კერძო, რომელი არს თავსა მას ჴევისასა მოსაქციელსა. |
ზედა | ცხო.საბ | და იყო იგი მსახურად მათა და თითოეულსა მათგანსა ასწავებდა და განაკრძალებდა ძლიერად მტერისა საქმეთა ზედა და რაჲთა ყოვლადვე არა ჰსცეთ ადგილი სიბოროტესა მტერისასა. |
ზედა | ცხო.ანტ | და შევიდის იგი მამა-დედათა თჳსთა თანა ეკლესიად და არცაღა, ვითარცა ყრმაჲ, უდებ იყო, არცა, ვითარცა ჭაბუკი, შეურაცხ-ჰყოფდა, არამედ მამა-დედათაცა დამორჩილებულ იყო და საკითხავთაცა გულსმოდგინედ ერჩდა და სარგებელად თავისა თჳსისად დაიმარხავნ, არცაღა კუალად, ვითარცა ყრმაჲ, უდებ იყო, რამეთუ ეგოდენთა მონაგებთა ზედა იყო და არა აურვებდა რას მამა-დედათა თითოფერისათჳს და პატიოსნისა საჭმელისა, არცაღა მისგან გემოსა ეძიებნ, არამედ რომელი-იგი ეპოვის, კმა-ეყვის და მერმე არარას ეძიებნ. |
ზედა | ცხო.საბ | და მეყსეულად დასავალით ჴევსა მას კლდეთა შინა, სადა აწ დამარხულ არს პატიოსანი გუამი მისი, შოვრის სამთა ეკლესიათა იხილა სუეტი ცეცხლისაჲ, მდგომარჱ ქუეყანასა ზედა, რომლისაჲ თავი იყო ვიდრე ცადმდე, ჰხედვიდა რაჲ ესე საშინელსა მას ხილვასა, შიშმან შეიპყრა და სიხარულად გარდაიქცა, რამეთუ მოიჴსენა წერილისაჲ, ვითარ-იგი ეჩუენა მამათმთავარსა იაკობს, რაჟამს იხილნა კიბენი იგი და თქუა: ვითარ საშინელ არს ადგილი ესე და არა არს ესე სხუა, გარნა სახლი ღმრთისაჲ. |
ზედა | ცხო.საბ | და არს ღმრთით-შენებულსა მას ზედა ეკლესიასა კლდჱ ფიცხელი და მაღალი, და მას ზედა აღაშჱნა მამამან ჩუენმან საბა გოდოლი. |
ზედა | ცხო.საბ | და იდვა იგი რაოდენთამე დღეთა უტყუად, ვიდრემდე მოიწია მისა ძალი მაღლით და განკურნა იგი და განაძლიერა იგი არაწმიდათა ზედა სულთა. |
ზედა | ცხო.საბ | და ვიდოდეს რაჲ იგინი, მიიწინნეს ადგილსა ერთსა კლდესა, რომელსა ზედა იყო ქუაბი. |
ზედა | ცხო.საბ | და თავყანისცეს ღმერთსა და დაჰმარხეს გუამი იგი მისი ქუაბსა მას, და აღასრულეს მის ზედა განწესებული კანონი და დაყვეს პირი ქუაბისაჲ მის ქვითა დიდ-დიდითა და წარემართნეს გზასა თჳსსა. |
ზედა | ცხო.საბ | და დასდვა მას ზედა სიცხჱ დიდი, და შეეწყურა მას ფრიად და შუვა ოდენ გზასა უდაბნოსა მას დაეცა, და მოიჴსენა მან ნეტარი იგი ბერი. |
ზედა | ცხო.საბ | აღმოსავალით კერძო მთისა მის იყო ბორცჳ იგი საშინელ და უგზო სიმრავლისაგან დამკჳდრებულთა ეშმაკთაჲსა მას ზედა, ვითარმედ მწყემსთაცა მის უდაბნოჲსათა ვერ ძალ-ედვა მიახლებად ადგილსა მას შიშითა სიმრავლისა მისგან ეშმაკთაჲსა. |
ზედა | ცხო.საბ | და დაადგრა ზედა ბორცუსა მას თავადთა მარხვათა და მოუკლებელად გალობითა მისითა განწმიდა ადგილი იგი და დიდი ჭირი იხილა ეშმაკთაგან ბორცუსა მას ზედა და დაუთმო. |
ზედა | ცხო.საბ | და ესმოდა რაჲ ჴმაჲ მათი, ფრიად შეშინდეს ურთიერთას და თქუეს: ვჰგონებთ, ვითარმედ ნეტართაგანნი ვინმე არიან კასტელსა ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | და მუნ ზედა მყოფნი იგი ეშმაკნი განიდევნეს. |
ზედა | ცხო.საბ | არამედ მოვედით და აღვიდეთ ბორცუსა მას და ვიხილოთ, რაჲ თუ არს, და უკუეთუ იყვნენ კაცნი წმიდანი მუნ ზედა, თაყუანის-ვსცეთ მათ. |
ზედა | ცხო.საბ | და ვითარცა თხრიდეს ადგილსა მას, პოვეს ქუეშე სახლი დიდი კამარედად დრეკილი ქვათაგან საკჳრველთა და ზედა კეცითა დართული. |
ზედა | ცხო.საბ | და ვითარ შურებოდა იგი კასტელსა ზედა ძმათა თანა, და არარაჲ აქუნდა ეგევითარი საზრდელი. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო მონაჲ ღმრთისაჲ საბა შურების კასტელსა ზედა ძმათა თანა ღმრთისა სიყუარულისათჳს, ჰშიან მათ და არა აქუს საზრდელი ჴორცთაჲ. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო ნეტარმან მამამან ჩუენმან საბა, ვითარცა გულისხმა-ყო, რამეთუ განისუენებდა ღმერთი საქმეთა და შრომათა მისთა ზედა, ისწრაფა აღსრულებაჲ მონასტრისაჲ მის. |
ზედა | ცხო.საბ | და შეთქუმითა ყოველთაჲთა თეოდოსი და საბა მთავარმამასახლისად და განმგებელად განაჩინნა ყოველთა ზედა მონასტერთა, რომელნი არიან იერუსალჱმისა საბრძანებელსა, ვითარცა მეუდაბნოენი და მდაბალნი და ცხოვრებითა და სიტყჳთა შემკულნი. |
ზედა | ცხო.საბ | მიერ ჟამითგან აბბა თეოდოსი წინამძღუარ და მთავარმამასახლის იყო ყოველთა ზედა მონასტერთა. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო ნეტარმან სალოსტი დაყო რვაჲ წელი და სამი თუეჲ საყდარსა მისსა ზედა იერუსალჱმს და შეისუენა ქრისტჱს მიერ თთუესა ივლისსა ოცდასამსა, ინდიკტიონსა ორსა. |
ზედა | ცხო.საბ | და არტოკოპსა მას ზედა დიდი ეკლესიაჲ აღაშჱნა წმიდისა და ყოვლად ქებულისა ღმრთისმშობელისა ქალწულისა მარიამისი, რამეთუ ღმრთით-შჱნებული იგი ეკლესიაჲ მცირეჲ იყო განმრავლებითა ძმათაჲთა. |
ზედა | ცხო.საბ | ესმა რაჲ ესე ნეტარსა საბას, განრისხნა მათ ზედა და უბრძანა მათ და ჰრქუა: ამიერითგან ბერძლ იტყოდეთ ამას გალობასა, ვითარცა მოცემულ არს დასაბამითგან კათოლიკე ეკლესიასა, და ნუ ვითარცა-იგი პეტრჱს მკაწრვალისა თქმული გარდაქცეული, რომელი ევტჳქოსის თქმულსა ესვიდა. |
ზედა | ცხო.თევ | და დიდითა იძულებითა ნება სცა მათ ამას ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | ამათ იზრახეს ნეტარისა მის ზედა ბოროტი. |
ზედა | ცხო.საბ | მიუტევა შემასმენელთა მისთა და წარვიდა ადგილთა სკჳთოპოლისისათა და დაჯდა უდაბნოთა ადგილთა მდინარესა ზედა, რომელი გამოვალს გადარაჲთ და იყოფოდა მუნ ქუაბსა შინა მცირესა ჟამსა. |
ზედა | ცხო.თევ | ხოლო მან აკურთხა იგი და ბრძანა, რაჲთა ყონ მის ზედა ლოცვაჲ, ვითარცა ყვიან მკუდარსა ზედა მესამესა დღესა და მეშჳდესა და მეორმეოცესა. |
ზედა | ცხო.საბ | ამისთჳს განრისხნა მთავარეპისკოპოსი და ჰრქუა მას: გრწმენინ, უკუეთუ არა ისმინო ზრახვისა და ვედრებისა ჩემისაჲ, არღარა იხილო პირი ჩემი, და ვერცა დავითმინო ჟამ ერთ, რაჲთა ნაშრომსა შენსა ზედა სხუანი განისუენებდენ. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო ნეტარმან საბა მოიღო წიგნი იგი მთავარეპისკოპოსისაგან და შთავიდა ლავრად თჳსა და უბრძანა წარკითხვაჲ წიგნისაჲ მის ეკლესიას შინა შეკრებულთა შოვრის ძმათა, ხოლო გარდაქცეულნი იგი, დაბრმობილნი გონებითა მათითა, განრისხნეს და შფოთი აღადგინეს ერთბამად სამეოცთა მათ წმიდისა მამისა ჩუენისა ზედა და, ვითარცა ბრძოლად განმზადებულნი, რომელნიმე სამოსელსა მათსა ყოველთასა აღჰმზადებდეს მათგანნი და ჭურჭერთა, ხოლო სხუათა მათ ნეშტთა აღიღეს ცულები და ჰამები და სათხრელები და კედები და აღჴდეს იგინი გოდოლსა მას მის ნეტარისასა და დაარღჳეს იგი ვიდრე საფუძველადმდე დიდითა სიბოროტითა და გულისწყებითა. |
ზედა | ცხო.თევ | და მოიწია დიდი შაბათი, და არა ედვა არცაღა შესაწირავი, რომელ საკურთხეველსა ზედა შეიწირვის. |
ზედა | ცხო.თევ | ხოლო წმიდაჲ იგი გულპყრობილ იყო ღმრთისა, რამეთუ იცოდა, რაჲ-იგი ყოფად იყო და ჰრქუა მათ: წარვედით და განჰმზადეთ ეკლესიაჲ და საკურთხეველი და ნურას ჰზრუნავთ, რამეთუ რომელმან განაძღო უდაბნოსა ზედა ათასეული ძეთა ისრაჱლისათაჲ და კუალად ხუთ ათასნი წამსა ერთსა, მანვე მოსცეს ჩუენდაცა შესაწირავისა საჴმარი და ჴორცთაჲცა. |
ზედა | ცხო.ხარ | და ამისა შემდგომად ესრჱთ ეძიებდით მშჳდობასა და სიწმიდესა და ნუმცა დაჰვალს მზჱ გულისწყრომასა თქუენსა ზედა, ვითარცა თქუა მოციქულმან, არამედ განაგდეთ შემაწუხებელი იგი სიმდაბლითა, და აჰჴოცოთ თავთა თქუენთაგან ვნებაჲ იგი ძჳრისმოჴსენებისაჲ, რომელი სძაგს ღმერთსა, ვიდრემდის უჩინო იქმნეს, რაჲთა დაიცვნეს გულნი მშჳდობამან ღმრთისამან, რომელი ჰმატს ყოველთა გონებათა. |
ზედა | ცხო.საბ | ცრემლნი გარდამოსთხივნა და თქუა: აჰა, დღენი მოვლენან და აღმაღლდენ ამის ადგილისა მყოფნი ფრიად სარწმუნოებასა ზედა სიმართლისასა და განეშოვრნენ მას, და დამდაბლდეს სიმაღლჱ მათი, და ამისსა შემდგომად განიდევნნენ. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო მათ აქუნდა ბოროტი იგი სწავლაჲ სულთა მათთაჲ მარადის და ვერ ძალ-ედვა ყოვლადვე სმენად სახჱ ღმრთისმსახურებით მონაზონთაჲ, არამედ ეშინოდა ნეტარისა საბაჲსა, რამეთუ მის მიერ იყვნეს დამტკიცებულ ერთსა სარწმუნოებასა ზედა ყოველნი უდაბნოჲსა მონაზონნი. |
ზედა | ცხო.საბ | წმიდაჲ ესე საბა, ახალი ნერგი, კასტელისა მონასტერსა გამოჩნდა მძლედ სულთა ზედა მედგართა, ღმრთისმსახურებითა და შეწევნითა სულისა წმიდისაჲთა უდაბნონი ქალაქ ყვნა. |
ზედა | ცხო.საბ | ერთი ვინმე ღირსი და კეთილი მოწაფეთა მისთაგანი, ნათესავით ბიზანტიელი, რომელსა ერქუა იოვანე, ესე სქოლარ ყოფილიყო ზედა ყოველთა სქოლართა. |
ზედა | ცხო.საბ | აღ-რაჲ-ვიდა მუნ ზედა, შურებოდა და იღუწიდა და შეწევნითა ღმრთისაჲთა პირგონი იგი მონასტერ ქმნა. |
ზედა | ცხო.ხარ | და ესეცა ცხად არს, რამეთუ მაცხუვარი არს, რომელი ამითქუა დაგებითა დიდითა, ვითარცა მაღლისაგან ადგილისა უწესს, რომელთანი ცოდვანი აღმატებულ არიან თავთა მათთა, ვითარცა წერილ არს, და, ვითარცა ტჳრთმძიმჱ, დამძიმებულ არს მათ ზედა, რომელთანი წყლულებანი ცოდვისანი შეყროლებულ და დამპალ არიან მათ შოვრის. |
ზედა | ცხო.ხარ | და ვიდრე ასოჲსაცა ერთისა შელმობადმდე დაწვა იგი ცხედარსა ზედა სამკუდროსა და განირთხნა წმიდანი იგი ფერჴნი მისნი კეთილსა შინა სიშუენიერესა და მისცა სული თჳსი წმიდათა ანგელოზთა, რომელნი მოსრულ იყვნეს მისა, ვითარცა მოყუსისა თჳსისა. |
ზედა | ცხო.ხარ | ესრჱთვე წმიდასა მას აუწყა ქრისტემან მაცხუვარმან აღსასრული ცხორებისა მისისაჲ და ჭირი იგი, რომელი ყოფად იყო წმიდათა ეკლესიათა ზედა და ესე სადიდებელად წმიდისა მისთჳს ყო ღმერთმან, რამეთუ იტყჳს: ვადიდნე მადიდებელნი ჩემნი. |
ზედა | ცხო.ხარ | და ესრჱთ აძოებდა კრავთა თჳსთა ადგილსა მწუანვილსა და ზრდიდა მათ წყალთა ზედა განსასუენებელთასა სულიერითა მით მოძღურებითა თჳსითა და მიცემითა თავისა თჳსისაჲთა სახედ ყოვლისა კეთილისა, ვიდრემდის მო-ცა-აქცევდა სულთა მათთა და მიიყვანებდა გზათა სიმართლისათა, ვითარცა წერილ არს: და გარდაცვალნა იგინი კრაობისა მისგან მწყემსად სხუათა და განსწავლნა იგინი მცნებათაებრ სახარებისათა. |
ზედა | ცხო.თევ | და ვითარ მიეახლა ადგილსა მას, სადა-იგი ეგულებოდა, და დადგა საჴედარი იგი, რომელსა ზედა ჯდა, სცემდა მას და განამრავლა ცემაჲ. |
ზედა | ცხო.თევ | და ნაჴშირსა ზედა – საკუმეველი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და კეთილითა განგებითა ცხონდებოდეს და ამისა შემდგომად ეპისკოპოს იქმნნეს მალატიასა ზედა თითუეული თჳსსა ჟამსა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | ხოლო კათოლიკეთა მარხვათა იყოფინ მთასა ერთსა ოჴერსა, რომელი იყო მუნ, ხოლო აწ აღშჱნებულ არს მას ზედა მონასტერი შუენიერი მახლობელად ქალაქისა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და აღესრულებოდა წერილი იგი წინაწარმეტყუელისაჲ, რომელსა იტყჳს: იქმოდეთ თავისა თქუენისა ანეულსა და ნუ ეკალსა ზედა სთესავთ. |
ზედა | ცხო.ანტ | და წინა-აღუდგინის ესე და შეატყუებნ ამათ და გარე-წარჰჴდის უვნებელად, და იყოფოდა ესე ყოველი სარცხუენელად მტერისა, რამეთუ რომელი-იგი ჰგონებდა ღმრთისა ჭაბუკისა მიმსგავსებად ერთისაგან, აწ მოიკიცხებოდა, და რომელი-იგი ჴორცთა და სისხლთა ზედა იქადის, კაცისაგან ჴორციელისა დაეცემოდა, რამეთუ შეეწეოდა მას უფალი, რომელმან ჩუენთჳს ჴორცნი შეისხნა და თავი თჳსი მისცა საძლეველად ეშმაკისა, რაჲთა ესრჱთ რომელი იღუწიდეს, თქუას: არა ხოლო თუ მე, არამედ მადლი იგი ქრისტჱსი, რომელ არს ჩემ თანა. |
ზედა | ცხო.ანტ | ამისა შემდგომად ვითარ ვერ შეუძლო ანტონის არცაღა ამით დაცემად ვეშაპმან მან, არამედ ხედვიდა თავსა თჳსსა გამოგდებულად გულისაგან მისისა, იღრჭენდა კბილთა მის ზედა, ვითარცა წერილ არს, და ვითარცა განკჳრვებული, რაბამცა არს გონებითა, ამისა შემდგომად შავად ყრმად უცნებით გამოუჩნდა მას და რეცათუ შეუვრდებოდა მას, არღარა გულისსიტყჳთა შეუვიდოდა, რამეთუ განძებულ იყო მზაკუვარი იგი, მიერითგან კაცობრივი ჴმაჲ მოიპოვა და ესრჱთ იტყოდა მრავალნი ვაცთუნენ და მრავალნი დავამჴუენ და აწ ვითარ-იგი სხუათა ზედა, ეგრეცა შენ ზედა ვჰგონებდ და შენითა შრომითა მოუძლურდი. |
ზედა | ცხო.საბ | და აღასრულეს მის ზედა განწესებული კანონი და დაჰფლეს იგი საფლავსა ღირსთა თანა და ადიდებდეს ღმერთსა, რომელმან ადიდნა წმიდანი მისნი. |
ზედა | ცხო.საბ | ამას ხუედრებულ იყო ჴელი მეჯორეობისაჲ და შემძლებელ იყო იგი თავადისა ტჳრთისა აღებად და ჯორსა ზედა დადებად, რომელ არს ათორმეტი მოდი იფქლი. |
ზედა | ცხო.საბ | ამას შეჰხუდა ოდესმე გზასა ზედა და გული განუწყრა ჯორისათჳს და გულისწყრომითა მისითა ჰსცა პირსა ჯორისასა და შემუსრა იგი. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო აფროდისე აღიკიდა ტჳრთი იგი ჯორისაჲ მის და პალანი მჴართა თჳსთა ზედა და მოვიდა მონასტრად. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და იგი იყო მამასახლის ყოველთა ზედა მონასტერთა. |
ზედა | ცხო.საბ | ესე ბრძანებაჲ რაჲ მოიღო ნეტარისა მისგან აფროდისი, არცა ერთსა ბძანებასა მისსა გარდაჰჴდა და ვიდრე ოცდაათად წლადმდე არცა ლავრით განვიდა, არცა სხჳსა სენაკად შევიდა, არასადა მოიგო ქოთანი, არცა სამაგიროსოჲ, არცა ქალადრი, არცა გემოჲ ღჳნისაჲ იხილა, არცა ევკრასი, არცა ორი სამოსელი მოიგო, არამედ პარეხსა ზედა წევნ ერთსა ფსჳათსა და ძაძასა და მიიღის ფურცელი დანაკისკუდისაჲ განმგებელისა მისგან ლავრისა და შექმნის ოთხმეოცდაათი სფჳრიდი თუესა შინა და მიუთუალის იგი ქსენადოქარსა. |
ზედა | ცხო.საბ | გინა დაყროლდის, გინა მატლი დაესხის, არა დასთხიის იგი, არამედ ზედა ურთავნ სხუასა მას წუენსა. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო რომლისათჳს იყო რისხვაჲ და გულისწყრომაჲ მეფისაჲ მთავარეპისკოპოსისა ზედა, მცირედითა სიტყჳთა ვთქუა. |
ზედა | ცხო.საბ | და იყვნეს ფლაბიანოს და ელია ერთობით მართლსარწმუნოებასა ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | ამათი ვითარცა ესმა მეფესა ერთობაჲ, პირველადვე მძჳნვარჱ იგი უფროჲს ხოლო განრისხნა და უნდა, რაჲთამცა პატიჟი მიაწია მათ ზედა, წინაჲსწარ ცილი შესწამა მაკედონის და ცვალა იგი ეპისკოპოსებისაგან და მისსა ადგილსა დაადგინა ტიმოთე, ფლაბიანოსს და ელიას მთავარეპისკოპოსთა აწუევდა მეფჱ, რაჲთამცა ერჩდეს დადგინებასა ტიმოთჱსსა. |
ზედა | ცხო.საბ | და ორთავე მათ ზედა ფრიად აღიძრა მეფჱ, და შიში დიდი იყო ორთავე მათ ზედა ეკლესიათა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | ძისწული მისი, რომელსა ერქუა ტრაბონ, და იყო იგი მეფე ამას ქუეყანასა ბარბაროსთა ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | და ვითარცა წარემართა ნეტარი ესე გზასა მას, მეფჱ ანასტასი უფროჲსად განრისხებულ იყო გულისწყრომით ფლაბიანჱს და ელიას ზედა მთავარეპისკოპოსთა და ბრძანა შეკრებაჲ ეპისკოპოსთაჲ, რომელნი არიან აღმოსავალით, და პალესტინელთაჲ სიდონს ქალაქსა და მთავრად კრებულისა მის ბრძანა მისლვაჲ, რომელსა სახელი ერქუა სოტერიკოს, ეპისკოპოსი ქალაქისა კესარია კაბადუკიაჲსაჲ, და ფილოქსენოს, ქალაქისა იერეპოლისისაჲ. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და წარაგო მის ზედა მამამან მისმან საფასჱ დიდი კურნებასა მისსა, და არარაჲ სარგებელ ეყო. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და მხიარულ არნ იგი ამას ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და შეემთხჳა მას ანასტოლიოს, რომელი იყო მთავარ მათ ჟამთა აღმოსავალით კერძო ჴელმწიფებისა ბერძენთაჲსა, და განაჩინა იგი მეფედ ბარბაროსთა მათ ზედა, რომელნი იყვნეს არაბიას. |
ზედა | ცხო.ეფთ | შენ, ღმერთო ძლიერო და საკჳრველთმოქმედო, რომელმან შეჰქმენ ცანი და ქუეყანაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა, უკუეთუ შენ წყალობა-ჰყო ტკივილთა ამათ ჩემთა ზედა და განმარინო მე მწარისა ამისგან სალმობისა, ქრისტიანე ვიქმნე და განვეშორო ყოვლისაგან ბოროტისა და დაუტეო მსახურებაჲ კერპთაჲ. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და დაცჳვეს იგინი წინაშე მისსა ქუეყანასა ზედა და ევედრებოდის მას, რაჲთა ნათელ-ჰსცეს მათ ქრისტეს მიერ. |
ზედა | ცხო.საბ | ამისთჳს წინა-აღმდგომ იქმნა ესე თქმულისა მისთჳს, რომელი ითქუა ნესტორის ზედა შეკრებულთა მათგან ქალკიდონს. |
ზედა | ცხო.საბ | გევედრებით შენსა ღმრთისმოყუარებასა, რაჲთა მშჳდობით და ყუდროებით იყოს წმიდაჲ ქალაქი იერუსალემი, რომელსა ზედა გამოჩნდა დიდი ღმრთისმსახურებისა საკჳრველებაჲ, რაჲთა შეურყეველ იყოს მის ადგილისა მღდელთმთავრობაჲ. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო წმიდაჲ საბა აღივსო სულითა წმიდითა და ჰრქუა მარინეს: დასცხერ, რომელი-ეგე არა უტევებ კეთილის საქმედ მეფესა, დასცხერ, რომელი-ეგე ჰბრძავ ეკლესიათა ღმრთისათა, დასცხერ, საფასისმოყუარეო ბოროტო, და დაიცევ თავი შენი, უკუეთუ ჩემი არა ისმინო, შემდგომად მცირედთა დღეთა მოიწიოს შენ ზედა ბოროტი და მეფესა ზედა არა მცირჱ ჭირი მუაწიო და თავადსა ქალაქსა, და განჰშიშულდე შენ ყოვლისაგან მონაგებისა შენისა წამსა შინა თუალისასა, და სახლი შენი ცეცხლითა დაიწუეს. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და იგი იყო პირველი ეპისკოპოსი პალესტინეს ბარბაროსთა კრებულსა ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | ესე ვითარცა ესმა მეფესა ანასტასის, განრისხნა გულისწყრომით ელიაჲს ზედა მთავარეპისკოპოსისა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | ხოლო წმიდამან ევთჳმი განიხარა სულითა, რაჟამს იხილა წმიდაჲ ბესარიონ და ევსჳქი პატრეაქისა თანა, რამეთუ ბრწყინვიდეს იგინი ქუეყანასა ზედა, ვითარცა ვარსკულავნი. |
ზედა | ცხო.საბ | და ვითარცა ესმა ესე წმიდასა მამასა ჩუენსა საბას, აღივსო სულითა წმიდითა და ჰრქუა ეპისკოპოსსა და რომელნი წინაშე დგეს: აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და აღესრულოს სილოვანჱს ზედა თქმული დავითის მიერ ერგასის და ერთსა ფსალმონსა, ამასვე ქალაქსა შოვა ცეცხლითა შემწუარ იქმნნეს. |
ზედა | ცხო.საბ | ესე წინაწარმეტყუელა სილოვანჱს ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო წმიდამან მან რომელთამე მათგანთა შეჰრისხნა და რომელთამე ნუგეშინის-სცემდა და ეტყოდა: ძმანო, მადლობით მოვითუალოთ ყოველივე მომავალი ჩუენ ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | და მესამესა დღესა გამოჩნდა ღრუბელი მას ხოლო მონასტერსა ზედა, და გარდამოჴდა წჳმაჲ დიდი, და აღივსნეს ყოველნი ლაკუანი მათნი, ვითარცა წინაწარმეტყუელა წმიდამან მან. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო გარემოჲს რომელნი იყვნეს მონასტერნი სპილეონისა მონასტერსა – აღმოსავალით კასტელისი და დასავალით სქოლარისი, რომელნი მახლობელ იყვნეს ვითარ ხუთ უტევან, და სამხრით კერძო დიდი ესე ლავრაჲ – ამათ ზედა არცაღა თუ ცუარი წყლისაჲ გარდამოჴდა. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო მძიმემან მგელმან გეორგი დაყო შჳდი თუეჲ მღდელობასა წმიდისა საბაჲს სამწყსოსა ზედა, და ესე გამუაძეს თჳსთა მოსავთა, უშჯულოებისათჳს და საძაგელად სლვისა ასმენდეს. |
ზედა | ცხო.საბ | ამან კასიანე წმიდისა საბაჲს ადგილი და ღმრთისა სამწყსოჲ ათსა თუესა დამწყსო და მშჳდობით მასვე ზედა დაწვა და დაიძინა თუესა ივლისსა ოცსა. |
ზედა | ცხო.საბ | და ვითარცა შეკრბეს შინაგან მთავარნი იგი და კრებული ყოველი პირველმოწამისა ეკლესიასა, ეგრე ეგონა დუქსსა, ვითარმედ იქმნას ბრძანებული მეფისაჲ, მაშინ აღჴდა საფსალმონესა ზედა მთავარეპისკოპოსი და მის თანა აღიყვანნა ნეტარი თეოდოსი და საბა, წინამძღუარნი მონაზონთანი და მამასახლისნი. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო მეფემან ანასტასი ვითარცა აგრძნა, რაჲ-იგი იქმნა იერუსალემს შინა, განემზადებოდა ძლიერად მთავარეპისკოპოსისა იოვანეს ზედა თეოდოსისთჳს და საბაჲსთჳს, რომელნი თანა-ჰყვეს საფსალმონესა მას ზედა, რაჲთამცა ესენი განასხნა ამის ქუეყანისაგან. |
ზედა | ცხო.საბ | უფროჲს ხოლო დედისა ეკლესიათაჲსა სიონისაჲ მშჳდობაჲ გინებს, რომელსა ზედა გამოჩნდა ქრისტჱ ცხოვრებისათჳს სოფლისა და დამტკიცნა სარწმუნოებაჲ, იწყო იერუსალემით მახარებელთაგან ქადაგებაჲ, და ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა ნათელი ჭეშმარიტი გამობრწყინდა. |
ზედა | ცხო.საბ | ამას წმიდასა და უბიწოსა სარწმუნოებასა ქრისტჱს მიერ მეფობასა შენსა ღმრთისა მადლითა იშევ და განიზარდე და ესოდენ მოჲწიე, რამეთუ თჳთმპყრობელობაჲ ზეგარდამო მოიღე და ესრჱთცა გურწამს, გარნა გჳკჳრს, ვითარ ღმრთისმოყუარებისა მეფობისა შენისა ჟამთა ესევითარი მოიწია შფოთი და ჴდომაჲ, და წმიდასა ზედა ქალაქსა იერუსალემსა აღდგა რისხვაჲ შენი და განეფინა ვიდრე დედისამდე ეკლესიათაჲსა სიონისა და წმიდისა და მაცხოვრისა ჩუენისა აღსადგომელისა, რომელნი შევედრებულ არიან შესავედრებელსა ყოველთა ჭირვეულთასა და ყოვლისა სოფლისათა, რომელთა უნებნ ლხინებაჲ ესე, იგი ადგილნი წმიდანი უბან და შეგინებულ ყვნეს, რომელნი სახედ და მსგავსად ღმრთეებისა შესწირვიდეს მამათმთავარნი და აწცა შესწირვენ, არა ხოლო თუ ესენი, არამედ რომელნი მარტოდმყოფნი გამოჩინებულ არიან ესევითართა მამათა სახედ, ჰურიათა და სამარიტელთა გამოიყვანებენ წმიდისა სიონისაგან და თავყანისსაცემელისა ანასტასიაჲსაგან და ცხადად შეურაცხ-ჰყოფენ ქრისტიანეთა და ბილწთა და არაწმიდათა ადგილთა მიჰზიდვენ და ესენი განჴრწნად სარწმუნოებასა აწუევენ. |
ზედა | ცხო.საბ | ამათ ყოველთა ზედა წინამძღურად ნებითა თჳსითა დადგა დასაბამითგან მწვალებელთა მათ უწინამძღუროთა სევეროს, ანტიოქიასა მჯდომი, წარმწყმედელი სულისა თჳსისაჲ, რომელი ცოდვითა ჩუენითა დაჯდა საყდარსა მას. |
ზედა | ცხო.საბ | გინა სახითა, გინა სიტყჳთა არასადა ვეზიარნეთ, რამეთუ ღმრთისა მიერ გუაქუს სარწმუნოებაჲ წმიდათა მოციქულთაჲ, რომელსა ზედა ვდგათ და ვიქადით სასოებითა ღმრთისა მიმართ. |
ზედა | ცხო.საბ | ესე წმიდანი კრებანი, რომელ შეკრბეს მბრწყინვალენი და მართალნი მწვალებელთა ზედა ესრჱთ: სამას ათრვამეტნი წმიდანი, შეკრებულნი ნიკეას ქალაქსა უღმრთოჲსა არიოზის ზედა, და რომელნი მას მიუდგეს, და სხუანი კუალად შეკრებულნი სამნი ესრჱთ: ასერგასისნი სულთა წარმწყმედელისა მაკედონს ზედა კოსტანტინეპოლისს, და ეფესოჲსანი ორასნი შემდგომად მათსა უღმრთოჲსა და კერპთმსახურისა ნესტორის ზედა, ეგრევე შემდგომად ამათსა ქალკიდონს ქალაქსა შეკრბეს დამტკიცებულნი წარწყმედულისა ნესტორის ზედა შეჩუენებულისა და განძებულისა და შეჩუენებულისა ევტჳქის ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო რომელი ამას სარწმუნოებასა ზედა არა დგას და არა ესავს, ვერვის ძალი-უც ჩუენი მათ თანა შეყოფაჲ, ბევრეული ღათუ სიკუდილი წინა გუედვას. |
ზედა | ცხო.საბ | გარნა დაჯერებისა შენისათჳს, თჳთმპყრობელო, და ესეცა თქმულსა ამას ზედა შევსძინო, ვითარმედ შეჩუენებულმცა არს შჯულითურთ მისით ნესტორი სახელითა ქრისტჱს ღმრთისა ჩუენისაჲთა და რომელი მისსა ზრახვიდეს, გინა რომელმან თქუას ერთი უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, ძეჲ ღმრთისაჲ მხოლოდშობილი, რომელი ჩუენთჳს ჯუარს-ეცუა, ორად ძედ, რომელსა-ესე გულსა მოუჴდეს, შეჩუენებულმცა არს! |
ზედა | ცხო.საბ | ჩუენ ყოველთაგან გლახაკთა, შენთა მლოცველთა, და დაგაჯერენ ღმერთმან, რაჲთა განაშოვრნე და უკუნადგინნე, რომელნი იკადრებენ ყოველსა ჟამსა და რომელნი მოწევნულ არიან შფოთნი წმიდასა ამას ზედა ღმრთისა ქალაქსა, და ღირსისა მამისა ჩუენისა მთავარეპისკოპოსისა იოვანჱსთჳს სახელითა შენითა, ღმრთისმოყუარჱ. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო მშჳდობამან ღმრთისამან, რომელი ჰსცავს ქმნულთა თჳსთა, დაამტკიცენ წმიდაჲ ეკლესიაჲ და დააცხრვენ, რომელი მოწევნულ არს მას ზედა საცთური მოხედვითა შენ თჳთმპყრობელისაჲთა დიდებად მისა და სიქადულად შენისა ღმრთისმოყუარებისა მეფობასა. |
ზედა | ცხო.საბ | ესევითარი იხილეს რისხვაჲ მოწევნული, იტყოდეს იერუსალემელნი, ვითარმედ რომელ-იგი იქმნა საქმჱ – მთავარეპისკოპოსისა ელიაჲს მიმართ ცოდვაჲ განძებისა მისისაჲ – ამისთჳს მოჲწია ესე ყოველი ჩუენ ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და პირველსა წელსა დაადგინა დომენტიანოს იკონომოსად ლავრასა ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და იგივე კურთხევაჲ იქმნა ღჳნოსა და ზეთსაცა ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | მაშინ დომენტიანოსს დაუკჳრდა და დავარდა ფერჴთა ზედა მოძღურისა თჳსისათა და ითხოვდა მისგან შენდობასა, რამეთუ გულს-ეტყოდა იგი ვითარცა კაცი, რომელსა არა აქუნ სარწმუნოებაჲ. |
ზედა | ცხო.საბ | და ვითარ თქუა: „ამენ“, მშჳდობით მასვე ზედა დაწვა და დაიძინა ოთხმეოცდამერვესა წელსა. |
ზედა | ცხო.საბ | მასვე დღესა შინა პალატსა მეფისასა იყვნეს ქუხილნი და ელვანი ანასტასი მეფისა ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | ევედრა მას იკონომოსი, რაჲთა იყოს იგი კაჰრაულთა მათ ზედა, და არა თავს-იდვა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | ხოლო მუნქუესვე დაეცა ევქსანტი ქუეყანასა ზედა, და შეიპყრა იგი ეშმაკმან, და იწყო პეროვად. |
ზედა | ცხო.საბ | და მან ვითარცა მიიღო წმიდისა მის ჴელი, დაჲდვა იგი მის ზედა, და მუნქუესვე დადგა დინებაჲ იგი სისხლისაჲ მის, და განიკურნა დედაკაცი იგი მიერ ჟამითგან. |
ზედა | ცხო.ეფთ | ადამ სამოთხესა შინა იყო და გარდაჰჴდა იგი მცნებასა ღმრთისასა, და იობ სკორეთა ზედა ჯდა და დაიმარხა მცნებაჲ ღმრთისაჲ. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და დღესა ერთსა აღავსო სარწყული თჳსი წყლითა და დადგა იგი ქუეყანასა ზედა, და წარიქცა, და წყალი იგი დაითხია. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ ესე თქუა, დაუტევა კლემენტოს და შევიდა შინაგანსა სენაკსა, მაშინ დასცა ეშმაკმან კლემენტოს პირსა ზედა თჳსსა, და იწყო ძწოლად. |
ზედა | ცხო.საბ | მაშინ მთავარეპისკოპოსსა მას შეეშინა, რაჲთა ნუუკუე ერი იგი აღდგეს მის ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | ვიცი, რამეთუ კაცთმოყუარე არს და მოწყალე, და წყალობანი და შეწყნარებანი მისნი – ყოველთა ზედა საქმეთა მისთა. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო ნეტარმან ბერმან არა გარე-შეაქცია ბრძანებაჲ მისი, არამედ მივიდა და მკურნალთაგან განწირული იგი პოვა და ყო ლოცვაჲ მის ზედა და დასწერა მას სამგზის ნიში ჯუარისაჲ და აღადგინა იგი ცოცხალი. |
ზედა | ცხო.საბ | მეოთხესა თუესა შემდგომად სიკუდილისა ნეტარისა თეოდოსისა პალესტინისა სამარიტნი აღდგეს ქრისტიანეთა ზედა და დიდადსა უშჯულოებასა იქმოდეს, რამეთუ რომელსა მიემთხუეოდეს ეკლესიასა, გამოტყუენიან და ცეცხლითა დაწჳან. |
ზედა | ცხო.საბ | ამას ვითარ ესმა სიკუდილი მამისა თჳსისაჲ, შევიდა წინაშე მეფისა და დედოფლისა თეოდორაჲსა და სხუად სახედ დააჯერა სიკუდილი მამისა თჳსისაჲ და განარისხა მეფჱ ქრისტიანეთა ზედა პალესტინისათა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | ხოლო პატრიაქმან აკურთხა ეპისკოპოსად სტეფანოზ მალატიელი იობნასა ზედა და დაადგინა კოზმან ხუცად ადგომისა და ჯუარის-მცველად. |
ზედა | ცხო.საბ | ესე ვითარცა შევიდოდა მღდელთმთავართა თანა მეფისა და შინაგანსა კარსა ვითარცა აღიპყრეს ეზოჲ, განუხუნა ღმერთმან თუალნი მეფესა და იხილა მსგავსად გჳრგჳნისა თავსა ზედა მის ნეტარისასა ნათელი მბრწყინვალჱ, ვითარცა მზისთუალი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და არცა ეხილვა ყოვლად გუერდსა ზედა წოლად, არამედ ზე-ჯდომით მიიძინის მცირედ და ზოგჯერ ზე-დგომით და ჴელითა მოეკიდის საბელსა, რომელი შთამოუბამნ ქარტოცსა სენაკისასა, და ესრჱთ მცირედ დაიძინის ბუნებისათჳს, რამეთუ შეეკრძალა მას სიტყუაჲ იგი წმიდისა არსენისი, რომელსა ეტყჳნ ძილსა: მოვედ, ბოროტო მონაო! |
ზედა | ცხო.საბ | მაშინ ღმრთისა მიერ დაცვულმან მან მეფემან ვითარცა მიიღო ვედრებაჲ იგი მოხუცებულისა მისგან ყოველთათჳს ეკლესიათა პალესტინისათა, მიაქცია რისხვაჲ იგი სამარიტელთავე ზედა და უბრძანა შჯული დადებად მათ ზედა, რაჲთა დასცხრენ სამარიტნი კრებისა მათისაგან და ქალაქთაგან განასხნენ და რაჲთა არა დაიმკჳდრნენ თჳსნიცა, და ნუცამცა ჴელ-ეწიფების მათგანსა ნიჭებად ვისა. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო ნეტარმან საბა ჰრქუა: შენისა ღმრთისმსახურებისა უფროჲს ხოლო მლოცველნი, მათ სოფლები არა უჴმს, რამეთუ ნაწილ მათა სოფლებისა წილ უფალი არს, რომელმან უდაბნოსა ზედა ერსა ურჩსა და წინა-აღმდგომსა პური სცა და მწყერმარჴილი აღმოუცენა, იგივე უფალი არს მზრუნველ მათა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ღამესა ერთსა, რომელი კჳრიაკედ განთენებოდა, მრავალნი ბრძოლანი აღადგინნა მის ზედა სიძვისა ეშმაკმან, და აღაშფოთნეს გულისზრახვანი მისნი ნებითა ბოროტითა. |
ზედა | ცხო.საბ | ამათ ეპყრა შჯული ოროგინჱსი, ხოლო ნეტარი ესე ქალკიდონისა კრებასა ზედა დგებოდა. |
ზედა | ცხო.საბ | არა ხოლო თუ ესე, არამედ ნესტორის წვალებათა ზედა და ოროგინეჲსთა განძლიერდა და დაარღჳვნა და შეაჩუენნა, რომელი ქმნა თჳსითა ნებითა და შეკრებითა, რომელნი შეკრიბნა კოსტანტინეპოლისს წმიდანი მამანი, რომელნი შეკრბეს მეხუთედ. |
ზედა | ცხო.ეფთ | მათ ჟამთა დაგჳანდა წჳმაჲ და არა გარდამოჴდა ქუეყანად, და იყვნეს კაცნი მწუხარე, რამეთუ იხილეს სიტყუაჲ იგი, რომელ თქუა მოსე: აღსრულებულ იყოს ცაჲ ზედა თავსა შენსა, ვითარცა რვალი, და ქუეყანაჲ ქუეშე ფერჴთა შენთა, ვითარცა რკინაჲ. |
ზედა | ცხო.ეფთ | არამედ ღმერთი, რომელმან დაგუბადნა, მოწყალე არს და კაცთმოყუარე, და წყალობაჲ მისი ყოველთა ზედა დაბადებულთა მისთა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ამისთჳს განრისხნა ღმერთი ჩუენ ზედა და მოაწია ჩუენ ზედა განსაცდელი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | ამიერითგან იგულეთ თავისა თქუენისაჲ და კეთილითა საქმითა ადიდებდით ღმერთსა, რომელმან ყო წყალობაჲ მისი ჩუენ ყოველთა ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | და სრბით სხჳთ გზით შთავიდა ჴევად აქლემისა უფალი და ბერი იგი აქლემსა მას ზედა მჯდომარჱ არა პოვა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ტრაბონ ბარბაროზი დგა გარეშე საკურთხეველისა და ჴელნი მისნი დაესხნეს საკურთხევლისა კანკელსა ზედა, იხილა მან ცეცხლი, გარდამომავალი ზეცით ზედა საკურთხეველსა, ვითარცა სამოსელი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და დაებურა ზედა წმიდასა ევთჳმის და დომენტიანოსს. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ იხილა ტრაბონ ხილვაჲ ესე, შეეშინა და ზე-უკუდგა და მიერ დღითგან არღარა იკადრა დადებად ჴელი თჳსი კანკელსა ზედა ჟამისწირვასა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | მაშინ წარავლინნა ანასტასი და სხუანიცა ვინმე კაცნი ანტიოქიად წმიდისა სჳმეონისა, რამეთუ ბრწყინვიდა იგი, ვითარცა ვარსკულავი, სუეტსა ზედა და ჰნათობდა სოფელსა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და მოუწერა მას წმიდამან სჳმეონ და თქუა: ესე უწყოდე, რამეთუ ოდეს იხილა ეშმაკმან სიმრავლჱ სათნოებათა შენთაჲ, ითხოვა ღმრთისაგან, რაჲთა აჴელმწიფოს შენ ზედა და განგცხრინოს შენ, ვითარცა იფქლი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და აღაშჱნა მას ზედა კოშკი, რაჲთა ყოველსა ჟამსა განვიდოდის მისა და სარგებელ იყოფდეს სწავლისა მისისაგან. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და შემდგომად მრავლისა ვედრებისა აღმოვიდა მათ თანა კოშკად, რომელი აღაშჱნა მთასა მას ზედა, რომელსა ჰრქჳან სახილველი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ დაჯდა საყდართა თჳსთა ზედა, მოეჴსენა წინაწარმეტყუელებაჲ წმიდისა ევთჳმისი, რომელი წინაწარმეტყუელა მის ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ჯუარის-მცველი – მის თანა, მუაჴსენებდა ამას წინაწარმეტყუელებასა მას, რომელ წინაწარმეტყუელა მის ზედა, და ევედრა, რაჲთა უბრძანოს მას გარდამოსლვაჲ მისა ლავრად, რაჲთა იკურთხოს მისგან. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და წინა ამისა არა მძიმე იყო ჩემ ზედა მოსლვაჲ შენი, ხოლო დღეს მძიმე არს ჩემ ზედა, რამეთუ არა ღირს ვარ და მე ვევედრები სიწმიდესა შენსა, რაჲთა არა დაჰშურე უძლურებისა ჩემისა მომართ. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და აღაშჱნა მუნ ლაკუაჲ დიდი და დღეთა მარტჳლიისათა განვიდა ხილვად ლაკჳსა მის შჱნებასა და მიხედნა სენაკებსა წმიდისა ევთჳმის ლავრისასა, ვითარ-იგი არიან უდაბნოსა ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და იკურთხა ივნისსა ათხუთმეტსა, და მისცნა მრავალნი ღალანი და დაადგინა გაბრიელ განმგებელად საქმეთა მისთა ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | არა ჴუებულ მყო ღმერთმან მისგან, არამედ გევედრები, რაჲთა ლოცვა-ჰყო ჩემ ზედა წინაწარმეტყუელებისა მისთჳს, რომელი წინაწარმეტყუელე, რაჲთა დაიცვეს იგი ღმერთმან, ვითარცა აღსასრულამდე. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და განაჩინა იგი მამასახლისად ვანსა მას ზედა და ეგრჱთ აღვიდა ლავრად თჳსა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | ხოლო ძმამან მისმან ხარისიფოს დაყო ჯუარის-ცვასა ზედა ოცდაათი წელი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და გაბრიელ, ხუცესი ადგომისაჲ, რომელი მამასახლის იქმნა სტეფანე-წმიდისა, და დაყო მას ზედა ოცდაოთხი წელი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ მომხედნა მე წმიდამან ევთჳმი და იხილა სულმცირებაჲ იგი ჩემი, შევეწყალე და განგუეშორა ჩუენგან მცირედ, ვითარ ქვის-სატყორცებელ ოდენ და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და იწყო ვედრებად ღმრთისა მიმართ და იტყოდა: უფალო, ღმერთო ძალთაო, აღმოგჳცენე წყალი ქუეყანასა ამას განჴმელსა და დაშრიტე წყურილი ძმისაჲ ამის. |
ზედა | ცხო.ეფთ | ხოლო დომენტიანოს, შუენიერი მოწაფჱ წმიდისაჲ მის, რომელი-იგი მოსწრაფე იყო მონასტერსა შინა და ლავრასაცა, რამეთუ დაყო მსახურებასა მის წმიდისასა ერგასისი წელი და იჭირვოდა და შურებოდა მის თანა ქუეყანასა ზედა, და ღირს იქმნა, რაჲთა დაიმკჳდროს მის თანა სასუფეველი ცათაჲ, რამეთუ სათნო-ეყო იგი ღმერთსა, და იყო იგი რჩეულ კაცთა შოვრის. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო ყრმაჲ იგი შთაჲტაცა ღუარმან შიდა ეზოდ, და ნაღუარევი იგი წყლისაჲ მის ქვითურთ ზედა დაეცემოდა ეზოსა მას შინა, რომელი არს შოვა სამთა ეკლესიათა, სადაცა ძეს პატიოსანი გუამი ნეტარისა მამისა ჩუენისა საბაჲსი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და აღდგა მის ზედა ბასილიკოს, და მეოტ იქმნა მისგან ზენონ აისურიად და მან დაიპყრა მეფობაჲ. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ მიიწია ფალღოსდ, რომელსა ჰრქჳან პართანიკონ, აღდგეს ქარნი ნავსა მას ზედა ღამით, და შეიმუსრა ნავი იგი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ ესე თქუა ბიდოს, ეჩუენა მას წმიდაჲ ევთჳმი, ვიდოდა რაჲ წყალთა ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | მაშინ გელასი უბრძანა მოღებად წიგნი იგი ანტიპატროსის თქუმული, რომელი თქუა ოროგინელთა ზედა, და წარკითხვად სცა ეკლესიასა შინა. |
ზედა | ცხო.საბ | არამედ ღმერთმან დააბრმო გონებაჲ მათი, და სირცხჳლით გამოვიდეს მონასტრისაგან და აღივსნეს გულისწყრომითა დიდითა ყოველნი, ლეონტი და მისთანანი იგი, გელასის ზედა და დიდისა ლავრისათჳს. |
ზედა | ცხო.საბ | და დასდვა მათ ზედა ღრუბელი და ნისლი. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო თეოდორჱსი ვითარცა აგრძნეს ქრისტიანეთა, რამეთუ შეჩუენების უკუანა მასვე ზედა დადგრომილ არს წვალებასა, დიდითა პატიჟითა განდევნეს იგი ქალაქით. |
ზედა | ცხო.საბ | და ამათ ვითარცა ესმა, წარვიდეს იგინი ნეა-ლავრადვე და იყოფვოდეს მუნ და იღრჭენდეს ბოროტად მამათა ზედა დიდისა ლავრისათა. |
ზედა | ცხო.საბ | მრავალთა მართლმადიდებელთა მამათა სცეს და ბრძოლაჲ აღადგინეს ღმრთისმსახურთა ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | და მუნქუესვე ღმრთისმსახურთა მათ ზედა ბრძოლაჲ იგი განქარდა, გარნა ჯაჭჳ სარკუმლისაჲ მოდღენდელად დღედმდე ჰგიეს საწამებელად ბრძოლისა მის, სადა-იგი სენაკი არს ჭურჭრის სასყიდელი. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო ღმერთმან დიდი სასწაული ყო, ვითარცა-იგი ოდესმე არიოსის ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და წარავლინეს ამბა ლონგინოზისა, ქუემოჲსა მონასტრისა მამასახლისისა, რაჲთა მოსცნეს მათ კარაულნი მათნი და მოკრიბონ მათ ზედა წყალი ფარაჲთ. |
ზედა | ცხო.თევ | და ვითარ იხილა წმიდამან მან შეკრებაჲ იგი ერისაჲ კართა ზედა, იკითხა მიზეზი იგი მუნ დგომისა მათისაჲ, და უთხრეს მას. |
ზედა | ცხო.საბ | ესმა ესე ღმრთისმსახურსა მეფესა და განრისხნა ფრიად ასკიდაჲს ზედა და ოროგინელთა და მაკარისი ბრძანა გარდადგინებაჲ ეპისკოპოსებისაგან. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ მზჱ აღმოჰჴდა, აღმოვიდა ღრუბელიცა და დაფარა მონასტერი იგი, და იწყო წჳმად მონასტერსა ზედა და გარემოჲს მისსა ოდენ, და უწინარჱს მესამისა ჟამისა აღივსნეს ლაკუანი, და განიპყრა წჳმაჲ იგი. |
ზედა | ცხო.საბ | და ვითარცა აღესრულა, და ესრჱთ დაესრულა ბრძოლაჲ, რომელი იყო წმიდათა ზედა და ღმრთისმოშიშთა. |
ზედა | ცხო.საბ | უდაბნოსა ზედა წყურილისათჳს და ევთჳმის აღსრულებისა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ ესე თქუა, ყოველნი დასჯერდეს ამას ზედა და შთაყარნეს წილნი იგი. |
ზედა | ცხო.საბ | ვითარსახედ იქმნა ოროგინელთა ზედა კრებაჲ იგი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და წარმოიყვანა იგი სტეფანე ეპისკოპოსმან და განაჩინა იგი იკონომოსად ეკლესიასა ზედა წმიდისა ლეონტი მოწამისასა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ მიიწია ტრაბოლოსდ, დადგა იგი ეპისკოპოსისა შინა, ხოლო მან დაადგინა იგი მთავრად ურისიდოსა ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და თომა, ნათესავით ეფემიელი, იქმნა მამასახლის სამწყსოსა ზედა წმიდისა ევთჳმისსა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ სხდეს ტაბლასა ზედა, ჰრქუა მას მამასახლისმან: არს აქა ჩუენ თანა სადიაკონეს შინა მცირედ ნაწილი ძელისა ცხორებისაჲ, და სტეფანეს შეექმნა მონასტრისადა ჯუარი ოქროჲსაჲ, რომელსა შინა იყო თუალები პატიოსნები, და შთაესუენა მას შინა ძელი ცხორებისაჲ. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და იგი იყო სახლსა ზედა სასტუმროსა მსახურ და შევიდოდა იგი და გამოვიდოდა სადიაკონედ, რამეთუ იგი ჰმსახურებდა მათ. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და მესამესა დღესა კუალად მივიდა ადგილსა მას, და შეიპყრა იგი ეშმაკმან მას ადგილსა, და იდვა იგი გზასა ზედა, ვითარცა მკუდარი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და კაცნი ვინმე ლაზარელნი მივიდეს მას ადგილსა და პოვეს იგი მდებარჱ გზასა ზედა და წარიღეს იგი ქალაქად. |
ზედა | ცხო.ეფთ | ხოლო ვითარ-იგი მესმა წმიდისა ევთჳმისთჳს, კაცისა ღმრთისა, და ვცან და მითხრეს მამათა მისთჳს: არა დაუფარე მომავალსა ამას ნათესავსა, არამედ მიუთხარ და აღვწერე, რაჲთა უწყოდიან ნათესავთა, რომელნი ჩუენსა შემდგომად ყოფად არიან, და ვჰგონებდ, ვითარმედ კეთილ არს და შუენიერ, რაჲთა მიუთხრნე საკჳრველთა საქმენი, რომელნი იყვნეს საფლავსა მისსა ზედა დღეთა ჩუენთა და რომელნი განიკურნნეს. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და რომელთა იხილნეს თუალითა მათითა სასწაულნი, რომელნი იყვნეს წმიდისა მის საფლავსა ზედა, მუაქამდე ცოცხალ არიან და მათ უღირს მითხრობაჲ მათა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და აღვიდა პავლე ეკლესიად ჟამსა ცისკრისა კანონისასა და ადიდებდა ღმერთსა და მადლსა მისცემდა წმიდასა მას და მიუთხრობდა საკჳრველსა მას, რომელ იქმნა მის ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ განვიშორე მსახურებაჲ იგი ჩემი, დავსხენ კლიტენი წმიდასავე საკურთხეველსა ზედა, სადაჲთ-იგი აღვიხუენ, და მიმიჴმო ერთმან ძმათაგანმან, რაჲთა პირი ვიჴსნა მის თანა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და აღდგეს ჩემ ზედა გულისსიტყუანი საძაგელნი. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და რაჲ მწუხრ მოიღიან ევლოგიაჲ წმიდისა მის საფლავისაგან და წყალი კანდელთაჲ, რომელნი ენთებოდეს მის ზედა, და შესჳს იგი დედაკაცმან მან. |
ზედა | ცხო.ეფთ | მაშინ დასცა საფლავსა ზედა მის წმიდისასა და ვიდრე მიმწუხრამდე დაადგრა უსიტყუელად. |
ზედა | ცხო.ეფთ | მაშინ წმიდამან მან აღიღო ჴელითა თჳსითა რკინაჲ და განაპო ადგილი იგი და გამოიღო მუცლისა მისისაგან სტჳრი ტყჳვისაჲ, რომელსა შინა იყო საგრძნებელი, და დადვა იგი მის წინაშე ტაბლასა ზედა და განწმიდა კუეთილი იგი და იგულა ჴელითა თჳსითა და შეკურნა იგი, ვითარცა წინაჲთ იყო, და მუნქუესვე განიკურნა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | ერთი მახლობელთა შენთაგანი მივიდა ელევთერეპოლისა და მისცა მიზდი გრძნეულსა, და რამეთუ უდებ იყავ თავისა შენისათჳს, ამისთჳს განძლიერდეს შენ ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ჰრქუა მას გლახაკმან მან: გუალე და წმიდისა ევთჳმის საფლავსა ზედა მეფიცე. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ შევიდეს მონასტრად, ფიცა კჳრიკე საფლავსა ზედა წმიდისასა ცუდად და გამოვიდა იგი მონასტრით ცოცხალი და ჰგონებდა, ვითარმედ ღმერთსა დაუვიწყებიეს, რაჲ-იგი ყო. |
ზედა | ცხო.ეფთ | რამეთუ კადნიერ ექმენ სულგრძელებასა ღმრთისასა, და მუაწია შენ ზედა რისხვაჲ ესე. |
ზედა | ცხო.ეფთ | მაშინ აღსუეს იგი ვირსა ძაძათა ზედა ბზითა განსავსეთა და შთამოიყვანეს იგი მონასტრად. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და მიერ დღითგან არღარავინ უტევეს ფიცად საფლავსა ზედა წმიდისა ევთჳმისსა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და შოვაღამესა ოდენ შთავიდა საფლავად წმიდისა ევთჳმისა და აღიღო საევლოგიეჲ იგი ვეცხლისაჲ, რომელი იყო მას ზედა და ვითარ განთენა, განჰყვა იგი კარაულთა თანა მონასტრისათა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და მესმეს საქმენი მის წმიდისანი, ვიდრე იგი ცოცხალ იყო, რაჲთა ცნან, რომელნი იკითხვიდენ და ესმნენ ძალნი, რომელნი იყოფიან საფლავსა ზედა წმიდისა ევთჳმისა, არა თუ ოდეს ჴორცითა ცხოელ იყო და მაშინ იქმოდა საკჳრველთა და განჰკურნებდა კაცთა, არამედ შემდგომად სიკუდილისა მისისა, რაჟამს შეერთო ანგელოზთა, ქმნნა ძალნი მრავალნი, და ოდეს-იგი მიიწია განსუენებასა მიუთხრობელსა, არა განგუეშორა ჩუენგან, არამედ შეწევნაჲ მისი ჩუენ თანა არს ვიდრე აქამომდე. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და მრავალნი მონაზონნი იყოფოდეს მათ ჟამთა ნეა-ლავრას, და ყოველნი ევარგინეს წვალებასა შედგომილ იყვნეს და მოსწრაფე იყვნეს მას ზედა და განეშორნეს კათოლიკე ეკლესიისაგან და განასხნეს იგინი ნეა-ლავრით. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | ზედა მტკიცე იყო, და იცოდა მან ვარსკულავთა რიცხუვაჲცა და უმჯობჱს იყო იგი ყოველთა კაცთა სახითა და საქმითა და გონიერებითა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | შვილნი ნათლისღებისა ემბაზისა შენისანი, თაყუანისსაცემელნ სულისა შენისა წმიდისანი, განწმედილნი მადლითა შენითა, მორწმუნენი წმიდისა ადგომისა შენისანი, მორჩილნი და სარწმუნონი წმიდისა სახარებისა შენისანი ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა ადიდებენ სახელსა შენსა წმიდასა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | და უკუეთუ მჴდომი ესე ცოდვათა ჩუენთათჳს უფლებულ არს ჩუენ ზედა ურჩებითა, რომელ შეგცოდეთ და განგიდეგით შენ, და ნუცა ამისთჳს მაყუედრებენ ჩუენ წარმართნი გარეშენი შჯულისა შენისაგან წმიდისა სახელისა შენისა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | ხოლო მე, მონაჲ ესე შენი, რომელი ვდგა წინაშე შენსა, სახელსა შენსა ვფუცავ, ვითარმედ შევიდე წმიდასა ტაძარსა შენსა და არა გამოვიდე მისგან ყოვლადვე, ანუ მოვკუდე, ანუ შემეწიო მე და მომმადლო ჴელმწიფებაჲ ძლევად ჰურიასა მას ზედა და განვაქიქო იგი და არა ვჭამო საზრდელისაგანი ყოვლადვე, გარნა ზე ვდგე შენ წინაშე თაყუანისცემით ადგილსა სიწმიდისა შენისასა, რომელსა შინა არს ხატი შენი, უფალო ღმერთო ჩემო იესუ ქ˜ჱ, რომელი-იგი ჴელითა შენითა წარმოეცა ავგაროს მეფისა სიმტკიცედ სარწმუნოებისა მისისა და კეთილისა გონებისა მისისათჳს. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | და უბრძანა წმიდამან ამბა იოვანე წმიდათა მოწაფეთა თჳსთა, რაჲთა არა განაღონ კარი ეკლესიისაჲ მის ზედა, ვიდრე აღსრულებადმდე ოთხმეოცთა დღეთა, და უბრძანა მათ მარხვაჲ და ლოცვაჲ დაუცხრომელად, და ყოველსა სამწყსოსა ღმრთისა ქალაქისა წმიდისასა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | და უფალი გეტყჳს შენ: მე მოვავლინო შენ ზედა სული ჩემი წმიდაჲ, ვითარცა-იგი მოუვლინე მოწაფეთა ზედა ქორსა მას საჲდუმლოჲსასა სიონს შინა, რომელ-იგი არს სული წმიდაჲ, მოგცე შენ ძალი ძლევად ჰურიასა მას შურისგებად და ვადიდო სახელი შენი ყოველთა ქრისტეანეთა შოვრის, და რომელ-იგი განაცხადენ კეთილნი საქმენი შენნი, ამისთჳს განვამტკიცო სარწმუნოებაჲ შენი. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | იგი შეგეწიოს შენ, წმიდაო მამაო, და მოგცეს ძლევაჲ მტერთა შენთა ზედა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | და ჰრქუა მას ჴმამან მან: და უკუეთუ არა ჰყო ესე, დაჰჴსნდეს და განქარდეს ძალი და მეფობაჲ შენი, და მოაკლდეს დღეთა შენთა, დაილივნენ ჟამნი შენნი, და აუფლე იგი ჰურიასა მას ზედა, ხოლო ჰურიაჲ განაყენე მსხჳლისა მის ზრახვისა მისისაგან, ბოროტისა სიტყჳს-გებისა მისისაგან და ნუ უტეობ მძლავრობად წინაშე შენსა და ნუცა მიუშუებ სიტყჳს-გებად მოწაფისა ქრისტჱს მიმართ, არამედ სიტყჳთა კეთილითა იტყოდის წინაშე გონიერთა და მეცნიერთა და სწავლულთა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | და სლვასა ოდენ მისსა შინა აჰა ესერა გამოჩნდა ამბა იოვანე და ეპისკოპოსნი მისნი მის თანა მთასა მას ზედა მომავალნი, რომელი დახედავს ქალაქსა ზედა რაკაჲსასა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | და ეუწყა წმიდასა ამბა იოვანეს სულისა წმიდისა მიერ, ვითარმედ ამირა მომლი გამოსრულ არს შემთხუევად მისა, და უთხრა ეპისკოპოსთა იგი და ახარებდა მათ და ყოველთა, რავდენნი იყვნეს მის თანა ქრისტეანენი მტკიცენი სარწმუნოებასა ზედა ქრისტესსა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | ხოლო ამირა მომლმან თქუა, ვითარმედ: ვიხილე იოვანეს ზედა და გუნდსა ზედა, რომელნი-იგი ამჴედრებულნი მოვიდოდეს მის თანა, ღრუბელი ნათლისაჲ ზედა აგრილობდა მათ, ხოლო პირნი მათნი ბრწყინვიდეს, ვითარცა მზჱ, და წინა მათსა სული სულნელი უვიდოდა, ვითარცა მუშკისაჲ, რამეთუ ეგევითარი სული არავის უყნოსიეს, ვინაჲთგან სოფელი ესე ყოფილ არს, მას შინა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | ესე იყოს იოვანჱს მიერ მწყემსისა კეთილისა, რომელ არს ქალაქსა ურჰაისასა ზედა მთავარ. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | ჰრქუა მას ამბა იოვანე: უკუეთუმცა გრწმენა სარწმუნოებაჲ ოცდაოთხთა წინაწარმეტყუელთაჲ, უწყოდემცა, ვითარმედ ქრისტე მოსრულ არს, ვითარცა-იგი წამეს ოცდაოთხთა წინაწარმეტყუელთა, რამეთუ უვარ-ჰყოფ, უშჯულოებ და ურჩ ხარ, რომელი წიგნთა შინა წერილ არს, და შენ არა უწყი, რასა-იგი იტყჳ, არცა რომელსა-იგი იკითხავ, რამეთუ სული წმიდაჲ არა მოსრულ არს შენ ზედა და არა დამკჳდრებულ არს შენ შოვრის, რაჲთამცა იცოდე თარგმნებაჲ სიტყუათა ღმრთისათაჲ და განმარტებაჲ მათი სიტყუათა წინაწარმეტყუელთაჲ და თარგმანებაჲ მათი მოსლვისათჳს ქრისტჱსისა, ვითარმედ მოსრულ არს, და დამტკიცებაჲ მათი მისთჳს, ვითარმედ ღმერთი არს იგი მათი. |
ზედა | ცხო.ანტ | და მცირედ მიზეზი რაჲმე პოვის სხუათაგან, მრავალი სწრაფაჲ რამეთუ მას ზედა აჩუენის, რამეთუ ღამეთა ათევნ ესოდენ, ვითარმედ მრავალგზის ღამე ყოველ დადგრის უძილად. |
ზედა | ცხო.ანტ | ხოლო სარეცლად მისა იყო ჭილი, და უფროჲსღა ქუეყანასა ზედა წევნ, ხოლო ცხებად ზეთსა არა თავს-იდებდა და იტყჳნ: უფროჲსღა ჯერ-არს ჭაბუკთა, რაჲთა გულსმოდგინედ აქუნდეს მონაზონებაჲ და არა მოპოვნებად მომამედგრებელი ჴორცთაჲ, არამედ შეჩუევად შრომათა შინა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | და ზედა წყალთა ბნელი იყო, და სული ღმრთისაჲ იქცეოდა წყალთა ზედა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | აჰა ესერა ღმერთი და სული მისი იქცევის წყალთა ზედა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | ესე არს ღმერთი, მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ სიტყჳთა და სულითა მისითა, რომლისათჳს წამებს „დაბადებაჲ“, და სული მისი იქცევის წყალთა ზედა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | ნუუკუე იპოოსა ერთი წინაწარმეტყუელთაგანი, დაგიმტკიცოს ამას ზედა? |
ზედა | ცხო.ანტ | დაღაცათუ უფროჲსი მოაწიოთ ჩემ ზედა, არარამან შემიძლოს მე განყენებად სიყუარულსა ქრისტჱსსა. |
ზედა | ცხო.ანტ | მერმე გალობდა და იტყოდა: აღ-თუ-დგეს ჩემ ზედა ბანაკი, არა შეეშინოს გულსა ჩემსა. |
ზედა | ცხო.ხარ | და ვითარ მიიწია მახლობელად იერუსალემსა, შეემთხჳვნეს მას კაცნი ავაზაკნი და ფრიად უწყალონი, რომელნი არაჲთ ბოროტითა უნაკლულევანჱს იყვნეს პირველთა მათ, შეერაცხა დათხევაჲ სისხლისაჲ, ვითარცა არარაჲ, რომელნი სხდეს გზასა ზედა მზირად მიმავალთათჳს. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | მაშინ დასწერა წმიდამან იოვანე სახჱ ჯუარისაჲ ჰურიასა ზედა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | მაშინ მეყსეულად განათლდა პირი მისი, ვითარცა მზჱ, და დაჯდა საჯდომსა ზედა თჳსსა უურველად მისგან, რომელიცა-იგი იყო, და უბრძანა ეპისკოპოსთა თჳსთა, და დასხდეს. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | და დაეცა განკჳრვებაჲ მას ჟამსა შინა დიდი ყოველთა ზედა, რავდენნი იყვნეს ადგილსა მას. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | და ვითარცა იხილა ამირა მომლმან ესრესახედ, ჰრქუა მას: ამბა იოვანე, არას ჰპოება გულსა ზედა სიმძაფრესა მჴურვალებისასა? |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | და მუნთქუესვე შეჰჴმა ჴელი მისი დუქარდთა ზედა და დაშთა საპარსველი იგი ჴელსა შინა მისსა, და ვერვინ შეუძლო გამოღებად ჴელისა მისისაგან, რამეთუ მუნთქუესვე განუჴმეს ორნივე ჴელნი მისნი. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | ჰრქუა მას ფინეზ ჰურიამან: არა წერილ არსა სახარებასა შინა, ვითარმედ: დასდებდეთ ჴელთა თქუენთა სნეულთა ზედა, და განიკურნენ? |
ზედა | ცხო.თევ | და განამრავლა მადლი, რომელი მიეცა ღმრთისაგან, ვითარმედ ღირს იქმნა სმენად ჴმისა, რომელსა იტყჳს: მოვედ, მონაო კეთილო, მცირესა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | და იხილეს ყოველთა მათ, რომელნი მოსრულ იყვნეს მუნ, ფინეზ წყალსა შინა, და ღელვაჲ იგი აღიწია ვიდრე თხემადმდე, და გამოისახა თავსა ზედა მისსა სახჱ ჯუარისაჲ, და კუალად-ეგო წყალი ადგილადვე თჳსა, და დაადგრა ევფრატი, ვითარცა ზღუდჱ ამართებული. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და მის ზედა აღესრულა სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ ჭეშმარიტად ანანიაჲსა მიმართ პავლჱსთჳს, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: ჭურად რჩეულად გამომირჩევიეს ჩემდა იგი. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და აღაშფოთა კუალად ამბა იაკობცა ეპისკოპოსი და რომელ-იგი მტერობითა ღონჱ იძია მის ზედა ეშმაკმან მან წმიდასა ეფრემს ზედა, რაჲთამცა ავნო მას დიდისა მის პატივისა მისისათჳს, რომელი-იგი აქუნდა მას ყოვლისა ერისაგან. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ვითარ დაადგრა ამას ზედა დღე რავდენმე და იხილნა კაცნი, რამეთუ დაბრკოლებულ იყვნეს მისა მიმართ, შეშინდა სიტყჳსა მისგან, რომელსა იტყჳს სახარებასა შინა: წყეულ არს კაცი იგი, რომელმან დააბრკოლოს ერთი ძმათა მათ მცირეთაგანი, რომელნი ჩემდა მომართ მორწმუნენი არიან და დაბრკოლდეს. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ვითარცა აღასრულეს მსახურებაჲ საიდუმლოჲსაჲ და ეზიარნეს კაცნი საიდუმლოთა ჴორცთა და სისხლთა პატიოსანთა ქრისტჱსთა, მაშინ წარმოდგა ნეტარი ეფრემ წინაშე ეპისკოპოსისა, და ყრმაჲ იგი ჴელთა მისთა სამჴართა ქუეშე, და ევედრა მას, რაჲთა უბრძანოს აღსლვაჲ საფსალმონეთა ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ვითარცა აღვიდა საფსალმონეთა ზედა და დადგა შოვრის მისსა, ყრმაჲ იგი მის თანა გამოიღო გარე მარჯუენესა ჴელსა ზედა მისსა და პირი ყრმისაჲ აღმოსავალით მიაქცია და ჴმა-ყო ჴმითა მაღლითა და თქუა: შენ გეტყჳ-, ჵ, ყრმაო, და გაფუცებ სახელსა ღმრთისა ცხოველისასა, რომელ არს შემოქმედი ცათაჲ და ქუეყანისაჲ და ყოველნი, რავდენნი არიან მას შინა, აღაღე პირი შენი და უთხარ სამართალი: ვინ არს მამაჲ შენი? |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ვითარცა ესმა ყოველთა კაცთა ჴმაჲ იგი ყრმისაჲ მის, დაეცა მათ ყოველთა ზედა შიში დიდი, და შეცბუნდეს ყოველნი მისგან და იწყეს ჴმობად და ღაღადებად, განკჳრვებულნი ივედრებოდეს ნეტარსა ეფრემს, რაჲთა მიუტეოს მათ. |
ზედა | ცხო.ეფრ | მაშინ ყო ერსა ზედა ლოცვაჲ სალხინებელი, რომელ არს ილასმონი, წმიდასა ეკლესიასა შინა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და შემდგომად მცირედისა ჟამისა აღდგა არიოზ, მგმობარი მამისა და ძისა და სულისა წმიდისაჲ, და შემოქმედისა თჳსისა ზედა აღმოიღო ენაჲ თჳსი, ვითარცა მახჳლი. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და მიექცა ძჳრი თჳსი თავსავე თჳსსა ზედა, და მიიღო მისაგებელი მისი მსგავსად უგუნურებისა მისისა ძალითა ღმრთისაჲთა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | ხოლო ნეტარი ესე ეფრემ დღითი-დღედ ჰმატებდა და ისწრაფინ წარმატებასა ღმრთისმოშიშებითა და სათნო-ყოფითა მისითა და მარადის იკითხავნ წიგნთა წმიდათა და ერჩდა იგი წმიდასა ეპისკოპოსსა ყოველსავე ზედა, რაჲცა რაჲ ებრძანის მას საქმედ. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და აჰმართნეს ფილაკავნები და უშტეკავნები ზღუდესა ზედა და ესროდეს მათ და გააშორებდეს ლაშქარსა ქალაქისაგან. |
ზედა | ცხო.ეფრ | მაშინ მეფემან საბურ – არა თუ ზღუდისა მისთჳს, რომელი აღაშჱნეს, განკჳრვებულ იქმნა, – არამედ სხუაჲ სახილავი იხილა და მისგან შეშინდა შიშითა დიდითა და ზარგანჴდილ იქმნა ამისთჳს, რამეთუ იხილა მან კაცი, შემკობილი სამეუფოჲთა სამოსლითა, მდგომარჱ ზღუდესა ზედა და ზეწრითა ბრწყინვალითა და დიდებულითა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | მაშინ საკჳრველმან ეფრემ განთქმულმან ითხოვა ნეტარისა ამბა იაკობ ეპისკოპოსისაგან, რაჲთა უბრძანოს და განვიდეს ზღუდესა ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | რაჲთა მიავლინოს მათ ზედა რისხვაჲ, მკალი და ბუზი, რაჲთა ამათ მჴეცთა უნდოთა მიერ კმა-უყოს მათისა ბრძოლისათჳს, და გულისხმა-ყოს საბურ სპარსთა მეფემან, საწყალობელმან უბადრუკმან, ძალი ღმრთისაჲ. |
ზედა | ცხო.ეფრ | მაშინ ლოცვითა წმიდისა ეფრემისითა მოიწია მათ ზედა ღრუბელი და მკალი და ბუზი და დაესხა პილოთა ზედა, რამეთუ თმაჲ არა ასხს მათ. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ვერ დაუდგეს წინაშე რისხვასა მას, რომელი-იგი მოავლინა ღმერთმან მათ ზედა ლოცვითა ამის წმიდისა და ნეტარისა ეფრემისითა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და სიმძაფრისაგან ტკივილისა, რომელცა-იგი იგუემებოდეს საჴედრები, გარდამოჰყრიდეს მჴედართა, და ვერ დაიდგმიდეს მჴედარნი ზურგთა ზედა ცხენთასა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და დიდი შფოთი მოიწია ქრისტეანეთა ზედა ჟამთა მისთა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და უბრძანა მოქალაქეთა, რაჲთა გამოვიდენ მიერ ქალაქისაგან და მისცენ იგი სპარსთა, რამეთუ მას ზედა ყვეს ზავი. |
ზედა | ცხო.ანტ | მრავალი მის ზედა ზმნეს და იღრჭენდეს იგინი კბილთა მათთა, უფროჲსღა მოიკიცხებდეს იგინი თავთა მათთა და არა მას. |
ზედა | ცხო.ანტ | ხოლო ანტონი გულისხმა-ყო კეთილისმოძულისაჲ მის მანქანებაჲ, დადგა და ლანკლასა მას ხედვიდა და მას ზედა ეშმაკსა მას ამხილებდა და ეტყოდა: ვინაჲ უდაბნოსა ზედა ლანკლაჲ?! |
ზედა | ცხო.ანტ | მერმე კუალად არღარა უცნებით, არამედ ჭეშმარიტად ოქროჲ გზასა ზედა იხილა მიმავალმან, გინა მტერისა ჩუენებითა, გინა უმჯობჱსისა ძალითა გამოსაცდელად მოღუაწისა მის, რაჲთა უჩუენოს ეშმაკსა, რამეთუ არცაღა ჭეშმარიტისა ფასისა ზრუნვიდეს, რომელ არცაღა მან გჳთხრა, არცაღა ჩუენ ვცანთ. |
ზედა | ცხო.კჳი | ხოლო მე ამიერითგან გაუწყო თქუენ მცირედი რაჲმე, რომელსა ზედა მივიწიე განგებასა მისსა და უკუეთუ დასაბამი იგი, ვითარცა წერილი იტყჳს, წმიდა არს, მაშა საცნაურ არს, ვითარმედ ძირიცა იგი წმიდა და პატიოსან არს. |
ზედა | ცხო.ხარ | და აწ ყოვლისა პირველად დაიცევით სარწმუნოებაჲ ღმრთისა მიმართ და ნუ გარდაიცვალებით მისგან ჭირთა მათგან და ურვათა მომავალთა, რამეთუ აღდგომად არიან ეკლესიათა ზედა ღმრთისათა ნათესავნი და დევნონ იგი. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ამისა შემდგომად აღდგა შფოთი დიდი მას ქუეყანასა შინა ეკლესიათა ზედა ღმრთისათა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და დაადგრა მდინარესა მას ზედა და ხედვიდა მათ. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და, კუალად იტყოდეს წმიდისა ეფრემისთჳს, ოდეს იყო იგი ყრმა მცირე, ვითარმედ: იხილა მან ჩუენებაჲ და სახილავი, ვითარცა იგი იტყოდა, ვითარმედ აღმოჴდა ენისა მისისაგან ვაზი და განდიდნა იგი, და აღივსო მისგან ყოველი სოფელი, და გამოიხუნა ტევანნი მრავალნი, და მოვიდოდეს მფრინველნი ცისანი და დასხდებოდეს მის ზედა და ჭამდეს ნაყოფისა მისისაგან, და არა დაილეოდა იგი, გარნა უფროჲსღა აღორძნდებოდა და განმრავლდებოდა და ემატებოდა ნაყოფი მისი. |
ზედა | ცხო.ეფრ | ხოლო მათ ჰრწმენა სიტყუაჲ მისი, რამეთუ ქრისტემან თქუა წმიდასა სახარებასა შინა, ვითარმედ: ქალაქი რომელი იყოს მთასა ზედა, ვერვის ჴელ-ეწიფების დაფარვაჲ მისი. |
ზედა | ცხო.ეფრ | ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ეკრძალე, რაჲთა არა აღესრულოს შენ ზედა სიტყუაჲ იგი წერილისაჲ, რომელი თქუმულ არს, ვითარმედ: ეფრემ ივლტოდა ჩემგან, ვითარცა ჴბოჲ, რომელმან განაგდის უღელი ქედისა მისისაგან. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და მრავლისა ვედრებისა და ლოცვისა შემდგომად და მიმდემისა მარხვისა და ცრემლითა დაუწყუედელითა და ძაძითა ქუეყანასა ზედა წოლისა ეჩუენა მას ჩუენებაჲ საღმრთოჲ. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და დღესა ერთსა შინა აღიტაცა გონებაჲ მისი, იხილა ბასილი მსგავსად სუეტისა ცეცხლისა მდგომარჱ საკურთხეველსა ზედა, და თავი მისი აღიწეოდა ზეცად. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და სლვასა მას მათისა ზღუასა შინა აღიძრა მათ ზედა ზღუაჲ იგი, და იყო ქარი ფიცხელი სასტიკი. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და მეყსეულად გამოცხადდა ეშმაკი, რომელი იყო მას შინა, და დაეცა ქუეყანასა ზედა, ყრიდა ჴელთა და ფერჴთა და სცემდა თავსა ქუეყანასა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და აღდგა ბერი იგი და ძრწოდაღა იგი და შეუვრდა ფერჴთა წმიდისათა და თაყუანის-სცა მას ქუეყანასა ზედა და ესრჱთ ეტყოდა: თაყუანის-გცემ შენ, ჵ, მონაო ღმრთისაო კეთილო, რამეთუ მიჴსენ მე ძალითა ღმრთისაჲთა ტანჯვისაგან ეშმაკისა და შემამკვე მე უღლითა ჯუარისაჲთა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ვითარცა იხილა წმიდაჲ ბასილი, შემავალი ეკლესიად, ჰრქუა თარგმანსა თჳსსა: ესრჱთ ვჰგონებ, ძმაო, ვითარმედ ცუდად დავშუერით, რამეთუ კაცი ესე დიდებითა ამით არა არს მას ზედა, ვითარ-იგი ვიხილე. |
ზედა | ცხო.კჳი | არა დაეფარა საფასჱ იგი, რომელი იყო მის შოვრის, და აკურთხა იგი ეპისიკოპოსად ჰაბაშთა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | ცხო.კჳი | მათ ჟამთა შინა მონასტერნი მამათა ჩუენთანი – წმიდისა ევთჳმისი და თეოკტისტჱსი ერთსა ზედა წესსა განაგებდეს მარხვასა ზედა და საზრდელსა, ვითარცა გუამი ერთი, ვითარ-იგი დაემცნო მამათა და წმიდასა ევთჳმის. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და კუალად სხუასა ადგილსა, სადა-იგი უთარგმნებიეს ექუსთა დღეთათჳს და დღესა ერთსა შინა, მეორესა დღესა წმიდისა მარხვისასა, დგა რაჲ წმიდაჲ ბასილი საფსალმონეთა ზედა და უთარგმანებდა ერსა სიტყუასა მას მეორესა რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: სული წმიდაჲ ღმრთისაჲ იქცეოდა ზედა წყალთა, და თქუა, ვითარმედ: სიტყუაჲ ესე არა ჩემი არს, გარნა კაცისაგან ასურისა, რამეთუ ესევითარი კაცი განშორებულ იყო ყოვლისა სიბრძნისაგან ამის სოფლის ამაოჲსაჲსა და სწავლულ იყო სიბრძნესა საღმრთოსა ჭეშმარიტსა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | ესე არს თარგმანებაჲ გონებისა სიტყჳსაჲ, ვითარმედ: სული იგი, რომელი იქცეოდა ზედა წყალთა, იგი ატფობდა წყალთა მსგავსად მფრინველისა, რომელი-იგი ატფობნ მართუეთა თჳსთა, რაჲთა იყვნენ მას შინა სულნი ცხოელთანი. |
ზედა | ცხო.ეფრ | ესევითარითა მსგავსებითა იქცეოდა სული ღმრთისაჲ ზედა წყალთა, რაჲთა იყვნენ წყალთა შინა ცხოველნი სულიერნი თესლად-თესლადი. |
ზედა | ცხო.ეფრ | ხოლო მონაჲ იგი, რომელმან სცა წმიდასა, ჯდა რაჲ ქვასა ზედა, და გამოვიდა ქვისა მის ქუეშეჲთ ბასილიკონი გუელი და სცა მას, და მოკუდა ადგილსავე ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და შეუვრდეს ყოველნივე და თაყუანისცეს ნეტარსა ქუეყანასა ზედა დავრდომით და იწყეს ვედრებად მისა, რაჲთა კუალად-იქცეს მათ თანა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ესე მათ ჟამთა იყო, რაჟამს იყო ბრძოლაჲ ძლიერი ეკლესიასა ზედა. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | დაწერა: ჵ, ამბა იოვანე, რაჲსათჳს განრისხენ ჩემ ზედა, რაჟამს მიხილე, რამეთუ გამოვეძიებ შენგან ზედა-მიწევნისათჳს, რაჲთა, ოდეს განვიდე შჯულისა ჩემისაგან, რომელსა-ესე არა ეჭუეულ ვარ მას შინა, და შევიდე მეორესა, სიტყუაჲ მაქუნდეს მიცემად კაცთა მიმართ ამისთჳს? |
ზედა | ცხო.კჳი | ხოლო ბერმან მოიღო ჴელთა თჳსთა ზედა და აკურთხა და დასწერა სახჱ ჯუარისა პატიოსნისაჲ. |
ზედა | ცხო.ანტ | და მიერითგან ჴსენებაჲ იგი წიგნის სწორად აქუნდა და ესოდენ თავი თჳსი მისცა და საყუარელ იყო ყოველთაგან ანტონი, და იგი თავადი მსწრაფე იყო მათდა, რომელთადა იგი მივიდის, დაემორჩილის გულითა და თჳსისაგან თითოეულისა მის სწრაფასა და წარმატებასა და მარხვასა განიცდინ: რომლისასამე მხიარულებასა, რომლისასამე ლოცვასა, გულსმოდგინებასა ხედავნ და სხჳსასა განურისხველობასა და რომლისასამე კაცთმოყუარებასა განიცდინ და რომლისასამე ღამის-თევასა და რომლისასამე წიგნის კითხვასა ერჩინ და რომლისასამე მოთმინებასა და რომლისასამე მარხვასა და ქუეყანასა ზედა წოლასა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | რამეთუ მნებავს, დასდევ ჴელი შენი ჩემ ზედა. |
ზედა | ცხო.ანტ | პირველად აწ ესემცა უწყით, რამეთუ ეშმაკთა არა ვითარ ეშმაკ წოდებულ არიან, ესრჱთ შეიქმნნეს, რამეთუ არარაჲ ბოროტი შექმნა ღმერთმან, არამედ კეთილად შეიქმნნეს იგინიცა და გარდამოცჳვეს იგინი ზეცისა მისგან გონიერებისა და მიერითგან ქუეყანასა ზედა გორვენ და წარმართნი შეაცთუნნეს უცნებითა, ხოლო ჩუენ, ქრისტეანეთა, გუეშურობენ და ყოველსავე აღსძრვენ და ჰნებავს ჩუენი დაბრკოლებაჲ, ზეცად აღსლვაჲ, რაჲთა ვინაჲ-იგი გარდამოვარდეს, არა აღვჴდეთ ჩუენ. |
ზედა | ცხო.ანტ | არამედ მერმე ვითარცა იხილა მტერმან სწრაფაჲ იგი მისი, და უნდა დაბრკოლებაჲ მისი, დაუდგა გზასა ზედა ლანკლაჲ დიდი ვეცხლისაჲ საუცრად. |
ზედა | ცხო.ანტ | ხოლო კეთილისმოძულესა მას მტერსა უკჳრდა, რამეთუ წყლულებისა შემდგომად მერმეცა უშიშად მოვიდა და მოუწოდა თჳსთა მათ ძალთა, და განსთქდებოდა გ˜ლსწყრომითა და ეტყოდა მათ: იხილეთ, რამეთუ არცა სულითა სიძვისაჲთა, არცა წყლულებითა დავაცხრვეთ ესე, არამედ გან-ვე-რისხნების ჩუენ ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და კუალად მოიწია ჟამთა მათ შინა ჭირნი და მწუხარებანი მრავალნი ქუეყანასა ზედა, და დაწერნა მათთჳსცა საკითხავები მრავალი, და კაცთათჳს მოღუაწეთა, რომელნი იწამნეს სასოებისათჳს საუკუნისა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და მოიწია ქალაქსა ზედა მწუხარებაჲ დიდი მათთჳს, და რომელნი შემძლებელ იყვნეს, წარიყვანნეს მათ თანა, და წარვიდეს. |
ზედა | ცხო.ანტ | მიერითგან კაცად-კაცადისაგან რომელი-იგი შეიკრიბის მან თავსა შინა თჳსსა, ყოვლადვე აჩუენებნ, და სწორთა მიმართ თჳსთაცა არა იყო მაცილობელ, გარნა ესე ხოლო, რაჲთა არა უნაკლულჱს მათსა უმჯობჱსსა მას გამოჩნდეს, და ამას იქმნ, რაჲთა არავინ შეაწუხოს, არამედ მათ, რაჲთა მას ზედა უხაროდის. |
ზედა | ცხო.ანტ | ხოლო მან მეყსეულად საგლახობელი ჴმაჲ აღუტევა და თქუა: მე ვარ სიძვისა მოყუარე, მე ამისთჳს გრგენაჲ ჭაბუკთა ზედა თაეს-მიდებიეს და სულ სიძვის მრქჳან მე. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ესევითარითა შესხმითა და კურთხევითა აკურთხა ნეტარმან ეფრემ იგი სარწმუნოებისა მისისათჳს მართლისა და სიყუარულისა მისთჳს, რომელი აქუნდა მას მისთჳს, და გამოთქუა მის ზედა საკითხავი და შამრენელთა ზედაცა, რამეთუ ემტერებოდა იგი შამრენელთა, და სწყევედ მას და ჰგმობედ მას და აქებნ ურაჰასა. |
ზედა | ცხო.ანტ | და ესრჱთ მიერითგან იყო მთასა ზედა მონასტრები, და უდაბნოჲ იქმნა ქალაქ მონაზონთაგან, განვიდოდეს იგინი თჳსთაგან და აღიწერებოდეს იგი ცათა შინა მოქალაქედ. |
ზედა | ცხო.ანტ | აწ დაღათუ ყოველსა მას ოთხმეოცსა, გინათუ ასსა წელსა ვმეუფებდეთ და ქუეყანასა ზედა ვიღუაწოთ, არა ქუეყანაჲ დავიმკჳდროთ, არამედ ცათა შინა – გუაქუს აღთქუმაჲ. |
ზედა | ცხო.ანტ | ვითარცა ვინ შეურაცხ-ყვის სასწორი ერთი რვალი, რაჲთამცა შეიძინა ასი სასწორი ოქროჲ, ეგრეცა რომელი ყოველსა ქუეყანასა ზედა უფალ იყოს და დაუტეოს იგი, მცირჱ დაუტეოს და ასი წილი მოიღოს, არცაღა ყოველი ქუეყანაჲ ღირს არს ზეცისასა მას თანა. |
ზედა | ცხო.კჳი | რაჲთამცა ყო იგი მამასახლის ლავრასა ჩუენსა ზედა, რამეთუ განმზრახი იყო მისი და ინება, რაჲთამცა იმსახურნა კრებული ესე ძმათაჲ, და ვერ შემძლებელ იქმნა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ვითარცა იხილა ღმერთმან სულგრძელებაჲ მისი მათ ზედა მრავლითა მით მოთმინებითა მისითა და სულგრძელებითა, მოიქცეს ღმრთის მეცნიერებად. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და მიიღო წმიდამან ბასილი მისგან ქარტაჲ იგი და შებეჭდა მას ზედა და დადვა იგი წინაშე საკურთხეველისა და ევედრა ღმერთსა, რაჲთა აღმოჴოცოს, რაჲცა არს მას შინა. |
ზედა | ცხო.კჳი | და ვითარ გამოვედით ბერისაგან, აჰა ესეთა ლომი იგი ჯდა გზასა ზედა და ჭამდა ნადირსა, თხასა ველურსა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | მაშინ მისცა მას ქარტაჲ იგი და ჰრქუა მას, ვითარმედ: მთავარ ეპისკოპოსმან წარმომავლინა შენდა, რაჲთა ევედრო შენ ღმერთსა და აღმიჴოცოს ცოდვაჲ ესე ჩემი ერთი, რომელი-ესე დგას ჩემ ზედა, რამეთუ წმიდაჲ ბასილი ევედრა ღმერთსა, ვიდრემდის აჴოცნა ყოველნი ცოდვანი ჩემნი, და შენცა ნუ გიმძიმდების ვედრებად ღმრთისა მიმართ, რაჲთა აჴოცოს ერთი ესე, რამეთუ მან მომავლინა შენ თანა. |
ზედა | ცხო.კჳი | და შეისმინა უფალმან მისი, და მეყსა შინა მოვიდა მცირჱ ღრუბელი და დაადგრა ადგილსა მას ზედა სოსიაკიმისასა ოდენ, და მოწჳმა გარემოჲს სენაკისა მისისა, და აღავსო გუბები იგი, რომელნი იყვნეს კლდეთა მათ შინა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ვითარცა იხილა იგი, იწყო ჴმობად და ღაღადებად გოდებით და ტირილით და გორვიდა ქუეყანასა ზედა და ემდურვოდა, ვითარცა ცოცხალსა, და იტყოდა: ვაჲ მე, ვაჲ მე, მონაო ღმრთისაო, რაჲსათჳს მიმავლინებდი უდაბნოდ? |
ზედა | ცხო.ეფრ | და დააგდო ქარტაჲ იგი სარეცელსა მას ზედა, და უთხრობდა საქმესა მისსა ყოველთა მათ მოქალაქეთა, რომელნი იყვნეს მუნ. |
ზედა | ცხო.კჳი | და მე შემეშინა, ნუუკუე მიზეზ ვისმე ვექმნე, რომელთა თანა იყოს ესე მიზეზი ჩემდა მომართ, და შევსძინო ცოდვაჲ ცოდვათა ჩემთა ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფრ | ხოლო მაშინ მათ ზრახვა-ყვეს ურთიერთას მდიდართა მათ და ჰრქუეს მას ესრჱთ, ვითარმედ: ვერ ვჰპოებთ კაცსა მართალსა რწმუნებად ხუასტაგისა ჩუენისა და ღუწად გლახაკთა, რომელნი-იგი კუდებიან შიმშილითა, რამეთუ ყოველივე მზაკუავს ჩუენ და ყოველსავე, რომელსაცა ზედა ვარწმუნებთ, ზაკუვენ იგინი. |
ზედა | ცხო.ეფრ | ხოლო მან ჰრქუა მათ: უკუეთუ ესრჱთ მხედავთ, საყუარელნო, სარწმუნო მყავთ ამას საჴმარსა ზედა, და მე აჰა ესერა სარგებლისათჳს სულთა თქუენთაჲსა ვიქმენი ქსენადოქარად, რომელ არს უცხოთა მსახურებაჲ. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და კუალად მკოდოვნი რომელნი იყვნეს ქალაქსა შინა მცხორებელნი და დაბნებსა, რომელნი ჭირსა შინა იყვნეს შიმშილისაგან, იზრუნა მათთჳსცა და მოიყვანნა იგინი და დასხნა და მსახურებდა მათ ყოველთა დღეთა თავით თჳსით დიდითა ზრუნვითა, და კაცნი მორწმუნენი განაჩინნა საჴმარსა მას ზედა, რამეთუ ფრიად შემოსწირვიდეს კაცნი მორწმუნენი, მამანი და დედანი. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და მასვე ჟამსა შინა გჳბრძანა აღშჱნებაჲ კედლისაჲ, და აღვაშჱნეთ ორი მოვლებაჲ და ზედა საბურველი და დავყავთ ადგილი იგი, რაჲთა არა კუალადცა შემოგჳჭჳრობდეს. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და დასასრულსა ცხორებისა მისისასა გჳთხრობდა მოწაფჱ ესე წმიდისა ეფრემისი და თქუა მის მაგიერ, ვითარმედ: თქუა წმიდამან ეფრემ უკუანაჲსკნელ ჟამთა მისთა, თქუა, ვითარმედ: ეჩუენა მას ხილვაჲ, რამეთუ ვაზი აღმოჴდა ენასა ზედა მისსა დიდი და აღორძნდა ფრიად, და აღივსო მისგან ყოველი ქუეყანაჲ, და გამოიხუნნა ტევანნი ურიცხუნი. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ვითარ მიეახლა ქალაქსა და მიიწია მდინარესა, რომელსა ჰრქჳან დჱსამანისი (ხოლო იგი გარე-მოიცავს ქალაქსა), და იხილნა მას ზედა დედანი, რომელნი ჰრცხიდეს. |
ზედა | ცხო.ანტ | უკუეთუ ესრჱთ ვიქცეოდით დღითი-დღედ და ესრჱთ ვცხონდებოდით, არცა ვცოდოთ, არცა გული რასმე გჳთქუმიდეს, არცაღა განვრისხნეთ ვისთჳსმე, არცაღა ვიუნჯებდეთ ქუეყანასა ზედა, არამედ რეცათუ დღითი-დღედ მოვსწყდებით და უპუვარ ვიყვნეთ და ყოველთავე ყოველივე შეუნდოთ. |
ზედა | ცხო.კჳი | ხოლო გესლი იგი მათი დათხეულ იყო ფრიად პალავრას შინა და ნია-ლავრას შინა, მიფენილ იყო ორგანვე, ვიდრემდის მოხედვა ყო ღმერთმან ლოცვითა ამათ ორთაჲთავე ჩუენ ზედა, რომელნი-ესე ვაჴსენენ: ამბა იოვანე სოხასტრელი და ამბა კჳრიაკოზ პალავრელი, თავნი მარტოდმყოფთანი და მამანი უდაბნოს განშორებულთანი. |
ზედა | ცხო.ანტ | უწყითმცა, უკუეთუ დღე ერთცა უდებ ვიქმნეთ, არა თუ წარსრულთა ჟამთათჳს ჩუენ შეგჳნდოს, არამედ უდებებისათჳს განრისხნეს ჩუენ ზედა. |
ზედა | ცხო.ანტ | უკუეთუ არა არიან ესრჱთ, არამედ დაჴშულთაცა კართა შემძლებელ არიან შესლვად და ყოველთა ზედა ჰაერთა არიან იგინი და ამათი იგი მთავარი ეშმაკი, რამეთუ არიან იგინი ბოროტისა ნებისა მყოფელ და ვნებისათჳს განმზადებულ და, ვითარცა თქუა მაცხოვარმან, პირველითგან კაცისმკლველ არს უკეთურებსა მამაჲ ეშმაკი. |
ზედა | ცხო.ანტ | ცხოველ ვართ ჩუენ და უფროჲსღა მათ ზედა განვეწყვებოდით; |
ზედა | ცხო.ანტ | ხოლო რაჟამს-იგი მოივლინა ჭეშმარიტი ანგელოზი უფლისა მიერ ასურასტანელთა მათ ზედა, არა უჴმდა ერი, არცა უცნებაჲ გარეშჱ არცა ბგერაჲ, არცა ოხრაჲ, არამედ სიტყჳთ ჴელმწიფებაჲ იგი იჴმია და მოსრა მეყსეულად ოთხმეოცდახუთი ათასი. |
ზედა | ცხო.ანტ | უკუეთუ ვინმე იობისი იგი განიზრახოს და თქუას: რაჲსათჳს გამოვიდა ეშმაკი და ესე ყოველი მის ზედა ქმნა, და მონაგებთაგან მისთა განაშიშულა და შვილნი მისნი მოსრნა და დასდვა მას ზედა სალმობაჲ ბოროტი? |
ზედა | ცხო.ანტ | სადაღა არცა პირუტყუთა მისთა შეუძლო, არა თუმცა უბრძანა ღმერთმან, არცაღა ღორთა ზედა აქუს ჴელმწიფებაჲ, რამეთუ ევედრებოდეს ღმერთსა, ვითარცა წმიდასა სახარებასა წერილ არს, და ეტყოდეს: გჳბრძანე ჩუენ მისლვად იმათ ღორთა. |
ზედა | ცხო.ანტ | სადაღათუ არცა ღორთა ზედა აქუს ჴელმწიფებაჲ, რავდენ უფროჲს ხატად ღმრთისა შექმნულთა კაცთა ზედა არა აქუს ჴელმწიფებაჲ უფლისაჲ; |
ზედა | ცხო.ანტ | არამედ რავდენ უფროჲს იგინი ამას ჰყოფენ, განვაგრძვოთ ჩუენ მარხვაჲ მათა მიმართ, რამეთუ დიდი საჭურველი არს მათ ზედა ცხორებაჲ მართალი და ღმრთისა მიმართ სარწმუნოებაჲ. |
ზედა | ცხო.ანტ | ამისთჳს ყოველსა ჰყოფენ, რაჲთა არა აქუნდეს დამთრგუნველი მათი, რამეთუ იციან მათ ზედა მოცემული მადლი მორწმუნეთაჲ მაცხოვრისაგან, ვითარ-იგი ჰრქუა მათ: აჰა ესერა მიგცე თქუენ ჴელმწიფებაჲ დათრგუნვად გუელთა და ღრიაკალთა და ყოველთავე ძალთა მტერისათა. |
ზეღა | ცხო.სტე | ხოლო ძმათა დაყვნეს კარნი მათნი მათ ზეღა და წარვიდეს და მისცემდეს მათ პურსა და წყალსა და მარილსა, სარკუმლით შესცემდეს. |
ზედა | ცხო.სტე | ხოლო სტეფანე მიუგო და თქუა: ვაჲ ჩემდა შენ მიერ, ვითარ დავლიენ ჟამნი წელთა ჩემთანი შენ თანა და მე ვჰგონებდი, ვითარმედ ქრისტეანესა თანა დამკჳდრებულ ვარ, და არა უწყოდე, ვითარმედ ცუდად წოდებულ იყო სახელი ქრისტესი შენ ზედა. |
ზედა | ცხო.პავ | ღმერთი ყოველსა ზედა, რომლისა მოდრკების ყოველი მუჴლი ოთხთა კიდეთა ქუეყანისათაჲ, და მას ჰმადლობენ ყოველნი ენანი ქუეყანისანი, რამეთუ გარდამატებულითა სიყუარულითა მისითა მოგჳვლინა ჩუენ ნიჭი იგი სულისა წმიდისაჲ მამისა მიერ ნუგეშინისმცემელად სულთა ჩუენთა, რომლითა ღირს გიქმნებით შვილებასა, რაჲთა ვხადოდით ღმერთსა დიდსა: მამაო ჩუენო ზეცათაო, რომელი მოწყალე ექმენ ბრკოლებასა ჩუენსა. |
ზედა | ცხო.სტე | და რამეთუ სამართლად ჭეშმარიტად ეხილვა ნიკონს დედაკაცი სტეფანჱს თანა, და ეგრევე მასცა ეხილვა ნიკონს თანა, და ორნივე სამართალსა ზედა ჰბრძოდეს ერთიერთსა, ვითარცა-იგი თქუა ბარსენარაქ ბრძენმან, ვითარმედ: ჰბრძოდე ჭეშმარიტებისათჳს ვიდრე სიკუდილმდე, რამეთუ უფალი ჰბრძოდის შენ წილ. |
ზედა | ცხო.სტე | ჰრქუა ეპისკოპოსმან ნიკონს: ჭეშმარიტსა იტყჳს მოყუასი ესე შენი შენ ზედა ანუ არა? |
ზედა | ცხო.სტე | მიუგო ნიკონ და ჰრქუა: პირველად ძმაჲ და მოყუასი იყო ეგე ჩემი, ხოლო ამიერითგან, ვინაჲთგან ტყუვილით ცილი თქუა ჩემ ზედა, რომელი-იგი არა იხილა, არა არს იგი ძმაჲ ჩემი და არცა მოყუასი. |
ზედა | ცხო.სტე | და ვითარცა ესმა სტეფანეს, განრისხდა გულისწყრომითა ფიცხლად და შეკრიბა შეშაჲ ფრიადი და აღაგზნა ცეცხლი წინაშე ეპისკოპოსთა მათ და შევიდა მას შინა და დადგა ზედა საჴუმილსა მას და იტყოდა ჴმითა მაღლითა: იესუ ქრისტე, უფალო მართალო, უკუეთუ არა მიხილავს ნიკონ დედაკაცისა თანა ამბოვრის-ყოფით კოცნასა სენაკსა შინა მისსა, შთამჴადე ცეცხლსა ამას შინა, და ნუმცა აღმოვალ მისგან! |
ზედა | ცხო.სტე | და დაადგრეს მამანი სამ დღე მათ ზედა გალობით და მერმე დაჰმარხნეს გუამნი მათნი წმიდანი მუნვე. |
ზედა | ცხო.პავ | ესე პირველად იშუებდა შიშითა ღმრთისაჲთა ნავთსადგურსა ყუდროსა პონტოჲსა ეკლესიასა, ქალაქსა ეტალიისასა, და საქმეთა მისთათჳს კეთილთა, რომელნი მოეგნეს, ყვეს იგი მწყემს სულთა ზედა კაცთა თჳსსა ზედა ქალაქსა და შემდგომად საყდართა საეპისკოპოსოთა დაჯდომისა ათხუთმეტით დღით იხილა შფოთი ქალაქისაჲ და უცალოებაჲ მისი, აღდგა ლოცვად და დავარდა იგი წინაშე ღმრთისა ცრემლითა და თქუა: ქრისტე, მჴსნელო ძეთა კაცთაჲსაო, შენ მადლითა შენითა აჰჴედ ჯუარსა ზედა, რაჲთა აღმოგჳყვანნე ჩუენ ჭირისაგან ქუეყანისა სალმობათა, გამოაბრწყინვე ჩუენ ზედა ნათელი პირისა შენისაჲ და განანათლე სიბნელჱ სულისა ჩემისაჲ და მიჩუენე გზაჲ შენი, რაჲთა ვიდოდი მას შინა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩემი: შენ, უფალო, მიყუარ, და შენ გეძიებს სული ჩემი, რაჲთა ვესვიდე მარჯუენასა შენსა. |
ზედა | ცხო.ანტ | რაჲ საკჳრველ არს, უკუეთუ უმწულილჱსთა იჴმევენ ჴორცთა უფროჲს კაცთასა, რომელთა იწყიან სლვად, იხილნიან იგინი გზასა ზედა და წინაჲსწარ მოუძღჳან სრბით და უთხრიან. |
ზედა | ცხო.პავ | ჰრქუა მას პავლე: გაფუცებ მზესა შენსა, ძმაო, რაჲთა პური იგი ოდენ მომცე, რომელსა ზედა დაზავებულ ვიყავ. |
ზედა | ცხო.პავ | ვეშაპი დიდი გამოვიდა შინა ქუაბით პავლჱს ზედა. |
ზედა | ცხო.პავ | აღიმაღლა ჴმაჲ თჳსი ზეცად პავლე და თქუა: უფალო ჩემო და ღმერთო ჩემო ძლიერო დაუსაბამოო, რომელი იყავ წინაწარმეტყუელთა თანა და მოციქულთა თანა, და ყოველთა წმიდათა შენთა შოვრის შენ პევშითა შენითა ასწყე მიწაჲ ქუეყანისაჲ და ძალითა შენითა დაადგინენ ზღუანი, სასწორითა შენითა ასწონენ მთანი და მკლავითა შენითა დააფუძნე ქუეყანაჲ და დაჰბადე მას ზედა კაცი, შენ, რომელმან დასთრგუნე ეშმაკი წინაშე მოციქულთა შენთა. |
ზედა | ცხო.პავ | მაშინ ყოველნი იგი უჩინო იქმნნეს, გარნა ლომებისა მის და ვეფხებისა, რაჲთა გამოჩნდეს მათ ზედა ძალი იოვანეს ლოცვისაჲ. |
ზედა | ცხო.პავ | და ვითარ მიხედნა მათ იოვანე, ვითარ ურცხჳნოდ დგეს კართა ზედა მის ქუაბისათა. |
ზედა | ცხო.პავ | განძლიერდა სულითა თჳსითა და აღიხილნა თუალნი თჳსნი ზეცად და თქუა: უფალო ღმერთო ჩემო იესუ ქრისტე, სიქადულო ქრისტეანეთაო, ღმერთო კურთხეულო საუკუნითგან, შენ, რომელმან შეიმოსე ნათელი, ვითარცა სამოსელი, და წარსდეგ შიშუელი წინაშე პილატჱსა, შენ, რომელმან დააყენნი ღრუბელნი ძალითა შენითა და აღადგინნი ქარნი საშუებელად შვილთა ადამისთა, შენ, რომელი აჰჴედ ჯუარსა ზედა ნებითა თჳსითა, და შეძრწუნდა საფუძველი ქუეყანისაჲ, და ძწოდეს ბუნებანი დაბადებულთანი, და დაბნელდა მზჱ, რომელი ჰნათობს დაბადებულთა ბრძანებითა შენითა, შენ, რომელმან დაამორჩილე ადამს ყოველი ბუნებაჲ, აწცა, უფალო, შენვე დაამორჩილენ მონათა შენთა მჴეცნი ესე უკეთურნი, უკუეთუ არიან ჴორციელ ანუ თუ არა. |
ზედა | ცხო.პავ | და ვითარცა იხილა პავლე, რაჲ-იგი იქმნა, დავარდა პირსა ზედა თჳსსა წინაშე იოვანჱსა და ჰრქუა მას: ვჰმადლობ ღმერთსა, ძმაო ჩემო, რამეთუ ღირს მყო კურთხევად მონისა მისისა. |
ზედა | ცხო.პავ | რამეთუ ეპისკოპოსი ხარ პონტოჲსა ქალაქისაჲ, და შენ ზედა აღესრულოს თქუმული იგი, ვითარმედ: გუაქუს ჩუენ საფასჱ კეცის ჭურებითა, რომელ არს სული ღმრთისაჲ და იყოფის წმიდათა თანა? |
ზედა | ცხო.პავ | და ნება-ჰსცა ამას ზედა იოვანე, ხოლო იოვანე ევედრა პატიოსანსა რაბულას ეპისკოპოსსა, რაჲთა უჯმნას მას, და აღასრულოს ნებაჲ თჳსი. |
ზედა | ცხო.პავ | დღესა ერთსა, ვითარ აღვიდეს მთად, რაჲთამცა მუნ დაიზამთრეს, იხილა პავლე ძმაჲ თჳსი იოვანე, რამეთუ ეკიდა მას საჴმარი მათი, და შეწუხნა მას ზედა და ჰრქუა: ძმაო, ამისთჳს მოვედა ქუეყანით ჩემით, რაჲთა სხჳსა ოფლითა მე განვისუენებდე? |
ზედა | ცხო.პავ | და ვითარ მიიღო იგი მის წინაშე, და დადვა წინაშე უფლისა და თქუა: უფალო ჩემო და ღმერთო ჩემო, რაჟამს-იგი უნდა ნებასა შენსა, ხუთითა პურითა მრავალნი ათასნი განაძღნა უდაბნოსა ზედა და აწ, უფალო, მოავლინე ნიჭი მადლისა შენისაჲ და აკურთხე პური ესე, რაჲთა ჭამონ ამისგან მონათა შენთა და განძღენ და ადიდონ სახელი შენი კეთილი და ტკბილი. |
ზედა | ცხო.პავ | და განიღჳძეს მშობელთა მისთა ჴმასა მას მისსა ზედა და ჰკითხეს მიზეზი ყივილისა მისისაჲ. |
ზედა | ცხო.პავ | გევედრები, რაჲთა მოავლინო რისხვაჲ შენი ხესა ამას ზედა, და აღიფხურეს იგი ძირითურთ მისით, რაჲთა არა სცთებოდიან მის მიერ მრავალნი. |
ზედა | ცხო.პავ | და იყო მთასა მას ზედაკერძო ხჱ ერთი მაღალი, და მას ზედა კაცი ვინმე და ვითარ-იგი ჴმა-უყვეს მას: „გუაკურთხენ, მამაო“, და არაჲ მიუგო მათ. |
ზედა | ცხო.პავ | ვითარ ესმა ნეტარსა მას, რომელი იყო ხესა მას ზედა, სახელის-დებაჲ ქრისტესი, განიხარა სიხარულითა დიდითა, რამეთუ იხილნა ძმანი თჳსნი მოსრულნი მისა. |
ზედა | ცხო.პავ | ჰრქუა მას იოვანე: მამაო, რაჲსათჳს გამოირჩიე საქმჱ ეგე, რაჲთა სდგე თავსა ზედა ამათ ხეთასა, ანუ რავდენი წელი გაქუს შრომასა ამას შინა? |
ზედა | ცხო.პავ | და მეცა თქუენებრვე გზა-მეცა და თანა-წარვიდოდე ადგილსა ამას, ვითარ-ესე აწ თქუენ, და ვპოვე აქა კაცი მოხუცებული, სახელით აბრაჰამ, წინამძღუარი მძოვართაჲ, და დგა იგი ხესა ამას ზედა. |
ზედა | ცხო.პავ | და ვითარცა სამი დღჱ დავყავთ მის თანა, შეჰვედრა სული თჳსი ღმერთსა და გჳბრძანებდა ჩუენ და განგუაკრძალებდა და გჳთხრობდა საქმეთა, რომელნი მოწევნად არიან ნათესავსა ზედა კაცთასა. |
ზედა | ცხო.პავ | და ვითარ ვიხილენით იგი, დავცჳვენით პირთა თჳსთა ზედა წინაშე მათსა და ვიკურთხენით მათგან. |
ზედა | ცხო.პავ | ჰრქუა მას პავლე: რაჟამს გამოაბრწყინოს ღმერთმან ნათელი მისი დაბადებულთა თჳსთა ზედა, მოვედ და მე წარვიდე შენ თანა. |
ზედა | ცხო.პავ | და აწცა შენვე, უფალო, მოუვლინე შენმიერი კურნებაჲ დედაკაცსა ამას მდებარესა ცხედარსა ზედა და მკუდარ ქმნულსა მეცნიერთა თჳსთაგან; |
ზედაცა | ცხო.პავ | და ჩუენ ზედაცა იყავნ წყალობაჲ შენი მადლითა შენითა. |
ზედა | ცხო.პავ | რაჲთა აღესრულოს მის ზედა თქმული იგი უფლისა ჩუენისაჲ, ვითარმედ: მელთა ჴურელი უჩნს და ფრინველთა ცისათა საყოფელი, ხოლო ძესა კაცისასა არა აქუს, სადა თავი მიიდრიკოს. |
ზედა | ცხო.პავ | და ვითარ აღვიდა პავლე, და დადგა ვარცლი იგი კედელსა ზედა და სხჳთ გარდაჴდა იგი, და ვერღარავინ ცნა ადგილი მისი უკუნისამდე. |
ზედა | ცხო.პავ | ლოცვითა მისითა იყავნ წყალობაჲ ღმრთისაჲ ქუეყანასა ზედა მყოფთა მისთა ზედა, და განმრავლდინ მშჳდობაჲ ეკლესიათა და მონასტერთაჲ და განმრავლდინ მათ შოვრის სრულებაჲ სათნოებათაჲ ქრისტჱს მიერ უფლისა ჩუენისა, რომლისა არს დიდებაჲ და პატივი და სუფევაჲ თანა მამით და ყოვლად წმიდით სულითურთ აწ და მარადის უკუნითი უკუნისამდე. ამენ. |
ზედა | ცხო.ანტ | რამეთუ მკურნალნიცა გამოცდილ არიან სალმობათაგან და რაჟამს იხილიან სხუათა ზედა იგივე სენი, ვინ უწყის, ნებსით ჰგონებედ ჩუეულებისა მისგან და წინაჲსწარ უთხრიან. |
ზედა | ცხო.ანტ | უკუეთუ, ვითარცა კაცნი, შეშინდენ კეთილსა მას ხილვასა, მოუსპიან გამოჩინებულთა მათ შიში იგი მეყსეულად სიყუარულითა, ვითარცა-იგი უყო გაბრიელ ზაქარიას და რომელ-იგი გამოუჩნდა ანგელოზი დედათა მათ საუფლოსა მას ზედა საფლავსა და მწყემსთა მათ, ვითარცა სახარებასა წერილ არს: „ნუ გეშინინ“, რამეთუ არს შიში მათი არა თუ შესაძრწუნებელად სულისა, არამედ საცნობელად უმჯობჱსთა მოსლვისა. |
ზედა | ცხო.ანტ | უკუეთუ ვიეთსამე დაადგრეს შიში, მტერთა მოსლვაჲ არს, რამეთუ არა მოუღიან შიში ესევითართაგან ეშმაკთა, ვითარ-იგი უყო მთავარანგელოზმან გაბრიელ ღმრთისმშობელსა მარიამს და ზაქარიას და რომელ-იგი გამოუჩნდა წმიდასა საფლავსა ზედა დედათა მათ, არამედ რაჟამს იხილიან მოშიში, უფროჲსად აღაორძინიან უცნებაჲ, რაჲთა უფროჲს მით შეაშინონ, და მიერითგან მოუჴდიან, ემღერიედ და ეტყჳედ: დავარდით და თაყუანის-გუეცით ჩუენ. |
ზედა | ცხო.სჳი | იგი აღჴდა საფსალმონეთა ზედა, იწყო სისრად დედათა ნიგუზითა მით, და დიდითა ჭირითა განიყვანეს ეკლესიით. |
ზედა | ცხო.სჳი | და არა ეცნა, ვითარმედ სხუები იგი ფილები განუყოფიეს გლახაკთა ზედა, რამეთუ ეგონა განსყიდაჲ. |
ზედა | ცხო.სჳი | შეყო ჴელი მისი საგზებელსა და აღივსო იგი ცეცხლითა, დაასხა მას ზედა საკუმეველი და იწყო კუმევად. |
ზედა | ცხო.სჳი | და ვითარ მოვიდა, შევიდა ქულბაგად და იხილა წერილი ჭიქასა მას ზედა ესრჱთ: სიკუდილი. |
ზედა | ცხო.სჳი | და ოდეს ვისგანმე ესმინ, იტყჳედღა ამბა სჳმეონისთჳს, ვითარმედ თავი მოუსულელებიეს, იგი ეტყჳნ მათ: ჭეშმარიტსა გეტყჳ, ვითარმედ ცოფ არს, და რომელი მე თჳთ მიხილავს მის თანა, ვერვინ განმამტყუვნებს მას ზედა, რამეთუ უნდა განრყუნაჲ ცოლისა ჩემისაჲ, უკუეთუმცა ვითარ შეეძლო, და ჭამს ჴორცსა, ვითარცა ვის ღმერთი არა უვინ. |
ზედა | ცხო.სჳი | შეაკრბეს იგინი მას ზედა და სცეს მას ცემითა დიდითა, გამოაძეს. |
ზედა | ცხო.სჳი | და შთავიდა ადგილსა მას, სადა-იგი იმღერდეს, აღიღო ქვაჲ მცირჱ, დასწერა ჯუარი მას ზედა, სტყორცა, და ეცა ჴელსა მარჯუენასა მის კაცისასა. |
ზედა | ცხო.სჳი | და მას ზედა დაადგრა და ვერ ცნეს, რაჲ-იგი ყო წმიდამან მან, გარნა უკუანაჲსკნელ. |
ზედა | ცხო.თევ | და ჟამსა რომელსამე შეკრბა კრებული მრავალი მას დღესა და რამეთუ არა ედვა მათ პური, არცაღამცა რომელ ტაბლასა ზედა დააგეს, გარნა რაჲ ტაბლაჲ – თითო პური. |
ზედა | ცხო.თევ | და სხუაჲ ადგილი აღაშჱნა მონაზონთათჳს, რომელნი ამპარტავანებისა მათისათჳს მიეშუა მათ ზედა გინა სხჳსა განგებისათჳს ღმრთისა მიერ, რომელი ჩუენ არა ვიცით. |
ზედა | ცხო.თევ | არა არს ესე საკჳრველ, თუ ეშმაკმან შეუძლოს დაბადებულსა ღმრთისასა, რამეთუ არა ძლიერ არს ჴელმწიფებაჲ მისი მათ ზედა, გარნა ღმერთმან აჴელმწიფა იგი. |
ზედა | ცხო.თევ | და გჳღირს, რაჲთა ვჰმადლობდეთ ღმერთსა სწავლასა მისსა ზედა და შევწიროთ მისა ნაყოფი მოთმინებისაჲ და ვიყვნეთ ვითარცა ოქროჲ გამოცდილი და მოვიპოოთ სასოებაჲ, რომელსა არა ჰრცხუენეს. |
ზედა | ცხო.თევ | ამას და ესევითარსა ეტყჳნ მათ და ნუგეშინის-სცის სულთა მათთა, და ადიდებედ იგინი ღმერთსა ამას ზედა და ჰმადლობედ. |
ზედა | ცხო.თევ | და დღეთა ანასტასი მეფისა მწვალებელისათა აჩუენა მამამან ჩუენმან წმიდამან თევდოსი სიმჴნჱ თჳსი მართლმადიდებლობისა საქმესა ზედა. |
ზედა | ცხო.თევ | და ვიდრე წიგნისა მოწევნამდე მოავლინა ღმერთმან რისხვაჲ მისი მეფესა ზედა, და მოკლა იგი, და დასცხრა შფოთი ეკლესიათაგან. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო იაკობ ვითარ წინა-აღუდგებოდა ნეტარსა მას და არა ერჩდა, ჰრქუა მას ბერმან: მე, შვილო, ეგრე მგონიეს, ვითარმედ უმჯობჱსი გაზრახო შენ, რამეთუ ზედა სდგა შენ ურჩებასა შენსა. |
ზედა | ცხო.სჳი | იყო მათ შოვრის ამას ზედა ცილობაჲ დიდი, და არა ირწმუნეს ერთმანერთისაჲ. |
ზედა | ცხო.სჳი | განიღიმა ბერმან დიდმან, ნიკონ მამასახლისმან, და მოიღო წყლისაგან იორდანისა, დაასხა იგი უპესა ზედა სჳმეონისსა და დაჰბეჭდა მას ზედა ნიშითა პატიოსნისა ჯუარისაჲთა და ჰრქუა მას: ამიერითგან განიკურნე ამის ვნებისაგან. |
ზედა | ცხო.სჳი | ოდესმე როკავნ და ოდესმე ხლდებინ, ოდესმე ცურავნ იგი გულთა თჳსთა ზედა, ვითარცა ქუემძრომელი. |
ზედა | ცხო.სჳი | და რაჲ მთოვარისა მოქცევა, რაჟამს იხილის მთოვარჱ, დააგდის თავი თჳსი ქუეყანასა ზედა, ირჩვებინ, პეროვინ და იტყჳნ სიტყჳთა, ვითარღამცა ეშმაკი ზრახვიდა მის გამო, და თქჳს წმიდამან მან, ვითარმედ: ესე სახჱ უღირს შემოსად, რომელთა ყვნენ თავნი თჳსნი ღმრთისათჳს ცოფ. |
ზედა | ცხო.სჳი | უფალო, მიეც, ვითარცა-იგი უქმნიეს, და მიავლინე მათ ზედა სალმობაჲ. |
ზედა | ცხო.სჳი | და უკუეთუ დაადგრის ცოდვასა მას ზედა, მიავლინის მის ზედა ეშმაკი. |
ზედა | ცხო.სჳი | აქუნდა მადლი წმიდასა მას და მოთმინებაჲ მარხვასა ზედა უფროჲს მრავალთა სრულთა მონაზონთასა. |
ზედა | ცხო.თევ | და ჰკითხა მას დედაკაცმან მან ტირილით, უკუეთუ წმიდაჲ თევდოსი მამათა მათ თანა ზის საკურთხეველსა ზედა, რაჲთა უჩუენოს მას, რომელი არს. |
ზედა | ცხო.თევ | და ვითარ ილოცა წმიდასა მას ადგილსა, წარვიდა მონაზონისა ვისამე, რომელსა ზედა იყო მადლი ღმრთისაჲ, რომლისა სახელი ამბა მაკარი. |
ზედა | ცხო.თევ | ვითარმედ პური არა უც, ამისთჳს არარაჲ დააგო ტაბლასა ზედა. |
ზედა | ცხო.თევ | და ჰრქუა მოწაფესა თჳსსა: გამოიღე პური, რომელ არს შენ თანა მახალაკსა შინა, და დააგე ტაბლასა ზედა. |
ზედა | ცხო.თევ | და ვითარ-იგი ჭამდეს, თქუა ამბა მაკარი: შემინდვეთ, მამანო, რამეთუ იფქლი არა გჳც და ამისთჳს არა დავაგეთ პური ტაბლასა ზედა. |
ზედა | ცხო.თევ | დავარდა ფერჴთა მისთა ზედა და ჴმა-ყო და თქუა: ესე არს, რომელმან განმარინა და წყალსა ზედა ზე-ვეპყარ, რაჲთა არა მოვირჩო. |
ზედა | ცხო.თევ | და ვითარ შთავიდეს, პოვეს ყრმაჲ ესე ცოცხალი, მჯდომარჱ წყალსა ზედა. |
ზედა | ცხო.თევ | დაგჳკჳრდა და მადლი შევწირეთ ღმრთისა მას ზედა. |
ზედა | ცხო.ანტ | და ამით საცნაურ არს აწ ჩუენი ესე ცხორებაჲ მათ ზედა, რამეთუ რომელი-იგი ზღუასა იქადის საცხებელად და სოფელსა დაპყრობად, აჰა ესერა აწ ვერ შემძლებელ არს დაყენებად მონაზონებასა ჩუენსა, არცაღა ჩემდა, მეტყუელისა მისთჳს, ნუმცა უკუე ვისმენთ, რავდენსა-იგი იტყოდის, რამეთუ ტყუვის, ნუცაღამცა გუეშინის უცნებათა მისთათჳს, რამეთუ ტყუვილ არიან იგინიცა, და არა ნათელი იგი ჭეშმარიტი არს მათ შოვრის, რომელი-იგი ჩან, არამედ განმზადებულისა მის ცეცხლისაჲ მათთჳს არს, უფროჲსღა წინაჲსწარ ხატი იგი იგავად მოაქუს, და რომლითა-იგი დაწუვად არიან, ამით კაცთა შეაშინებენ და გამოსცდიან. |
ზედა | ცხო.ანტ | რავდენგზის უდაბნოსა ზედა უცნებით მიჩუენა მე ოქროჲ, რაჲთამცა შევახე, ანუ მივხედენ, და მე ვგალობდ მისთჳს, და იგი დადნებოდა. |
ზედა | ცხო.ანტ | და ესეცა უშიშობისათჳს მათ ზედა გაქუნდინ თავით თჳსით სახჱ: რაჟამს უცნებასა ვინმე შევარდეს, ნუ წინაჲსწარ დაეცემინ შიშითა, არამედ რაჲცა იყოს, უშიშად ჰკითხენ პირველად: ვინ ხარ შენ, ანუ ვინაჲ ხარ? |
ზედა | ცხო.ანტ | და თუმცა ვინმე იხილა მონასტრები იგი და ესევითართა მონაზონთა წესი, ჴმა-მცა-ყო და თქუა: ვითარ კეთილ არიან სახლნი შენნი, იაკობ, და კარავნი შენნი, ისრაჱლ, ვითარცა ღელენი საგრილნი და ვითარცა სამოთხენი მდინარეთა ზედა და ვითარცა კარავი, რომელი აჰმართა უფალმან, და ვითარცა ნაძჳ წყლის-კიდეთა. |
ზედა | ცხო.ანტ | მრავალგზის მრავალთა თანა მონაზონთა, ვითარ ჭამნ, მოიჴსენის სულიერი საზრდელი და დაუტევის და შორს მათგან წარვიდის და ჰგონიენ სირცხჳლეული, უკუეთუ ხედვიდიან სხუანი ჭამასა, ჭამნ იგი თჳსისაგან ჴორცთა უნებლებისათჳს, მრავალგზის ძმათა თანაცა, ჰრცხუენინ ამას ზედა, ხოლო კადნიერ არნ სარგებლისათჳს სიტყუათა, იტყჳნ: ჯერ-არს ყოველი სწრაფაჲ სულისათჳს უფროჲს, ვიდრე არა ჴორცთა და შენდობად ჭირისათჳს მცირედ ჟამ ჴორცთაჲ, ხოლო ყოვლადვე მოცალებაჲ სულისათჳს და ამას სარგებელსა ძიებად, რაჲთა იგი არა დამძიმდეს გულისთქუმათაგან ჴორცთაჲსა, არამედ უფროჲსღა ჴორცნი მისთჳს დამონებად, რამეთუ ესე არს, რომელ-იგი თქუა მაცხოვარმან: ნუ ჰზრუნავთ სულთა თქუენთათჳს, რაჲ ვჭამოთ, ნუცა ჴორცთა თქუენთათჳს, რაჲ შევიმოსოთ. |
ზედა | ცხო.ანტ | ამისა შემდგომად მოიწია ეკლესიათა ზედა მაქსიმიანე, და ესოდენ იყო დევნაჲ, და წმიდანი მოწამენი წარიყვანნა ალექსანდრიად. |
ზედა | ცხო.ანტ | სხუანი იგი დაემალნეს მას დღესა, ხოლო ანტონი ესოდენ არა ზრუნვიდა, უფროჲსღა მან განირცხა სამოსელი თჳსი და ხვალისა დღე წინაშე მაღალსა ზედა დადგა კადნიერად და ეჩუენა მსაჯულსა მას ბრწყინვალედ. |
ზედა | ცხო.ანტ | ვითარ ამას განიზრახვიდა, ჴმაჲ ღმრთისაჲ იყო მის ზედა ზეცით: ანტონი, ვიდრე ხუალ, ანუ რასა ჰზამ? |
ზედა | ცხო.ანტ | და ვითარ გალობდა ფსალმონსა ანტონი, ეშმაკი იგი უმზირინ და იღრჭენნ მის ზედა კბილთა, ხოლო ანტონი ნუგეშინისცემულ იყო მაცხოვრისაგან და უვნებელად დგა მისთა მათ ზაკუვათაგან და ფერად-ფერადთა უცნებათა. |
ზედა | ცხო.ანტ | და დგა იგი მარტოჲ შოვრის მათსა, ვითარ აღამტკმეს პირები მათი და დატკებნად აშინებდეს, გულისხმა-ყო მან მტერისა იგი მანქანებაჲ და ჰრქუა ყოველთა მათ: უკუეთუ ჴელმწიფებაჲ მოგიღებიეს ჩემ ზედა, განმზადებულ ვარ შესაჭმელად თქუენდა; |
ზედა | ცხო.ანტ | ვითარ მოაკლდა მათ წყალი გზასა ზედა, იჭირვოდეს, ვითარ მიმოვიდოდეს ადგილსა მას, და არა პოვეს წყალი და ვერცა სლვად ეძლო, არამედ ყოველნი დაცჳვეს ქუეყანასა და აქლემიცა იგი განუტევეს წარსლვად, ვიდრეცა უნდეს, ხოლო იგინი სულმოკლე იქმნნეს. |
ზედა | ცხო.სჳი | და წმიდაჲ იგი იტყჳნ: უკუეთუმცა ღმერთსა ესე არა მოეწია მათ ზედა, წარ-მცა-ემატა ყოველთა დედათა ქუეყანისათა ემეწელთა უშჯულოებითა. |
ზედა | ცხო.სჳი | და ვითარ მოვიდა კაცი იგი ემეწად, შეემთხჳა მას სალოსი ქალაქისა კართა ზედა და ჰრქუა მას: რაჲ არს, ცოფო, ვითარ არს იგი ცოფი შენებრი ამბა იოვანე, ანუ შეშჭამეა ევლოგიაჲ იგი, რომელ მოგცა? |
ზედა | ცხო.სჳი | ვითარცა მიიყვანეს იგი ადგილსა მას, უნდა, რაჲთამცა აღამაღლეს ძელსა მას ზედა, მუნქუესვე მჴედარი მუარბევდა სწრაფით და თქუა: განუტევეთ ეგე, რამეთუ ვპოვენით, რომელთა კაცი იგი მოკლეს. |
ზედა | ცხო.ანტ | მიუგო ანტონი და ჰრქუა: ვერ შემძლებელ ხარ აქა განკურნებად, წარვედ და, ვითარ მიიწიო ეგჳპტედ, იხილო, რომელი იქმნას შენ ზედა სასწაუილი. |
ზედა | ცხო.ანტ | ამისა შემდგომად შე-ვინმე-ვიდოდეს ორნი ძმანი, და მუაკლდა გზასა ზედა წყალი, ერთი იგი მოკუდა, ხოლო ერთი იგი იურვოდა სიკუდიდ და ვერ ეძლო სლვად და იდვა იგიცა ქუეყანასა ზედა და მოელოდა სიკუდილსა. |
ზედა | ცხო.ანტ | ხოლო ანტონი ჯდა რაჲ მთასა ზედა, მოუწოდა ორთა მონაზონთა, რამეთუ იყვნეს ესენი მუნ, ასწრაფებდა და ეტყოდა: წარიღეთ სარწყულითა წყალი და მირბიოდეთ ეგჳპტით კერძო გზასა, რამეთუ ორნი მოვიდოდეს, ერთი იგი აწღა მოკუდა, ხოლო ერთი იგი იურვის. |
ზედა | ცხო.ანტ | უკუეთუ ვინმე ეძიებდეს, ვითარმედ რად არა ვიდრე სიკუდილადმდე ერთისა მისთჳსცა თქუა, არა მართლ ეძიებს და იტყჳს, რამეთუ არა ანტონისი იყო სიკუდილისა მისისა საშჯელი, არამედ ღმრთისაჲ, რომელმან მისთჳს საჯა ესრჱთ და ამისთჳს უჩუენა და გამოუცხადა მას, ხოლო ანტონისი ესე იყო საკჳრველ, რამეთუ მთასა ზედა ჯდა და აქუნდა გული ფრთხილი, და უფალი უჩუენებდა მას შორად. |
ზედა | ცხო.ანტ | და მერმე კუალად ჯდა იგი მთასა ზედა და აღიხილნა თუალნი და იხილა ჰაერთა ზედა აღმავალი ვინმე და მრავალნი ვინმე, რომელნი მოეგებვოდეს მას. |
ზედა | ცხო.სჳი | მივიდა მისა და ჰრქუა: განჰჴსენ, სალოსო, აღთქუმაჲ იგი, რომელსა ზედა აღგითქუ. |
ზედა | ცხო.ანტ | და ვითარ ესევითართა ხედვიდა და იტყოდა ანტონი, ევედრებინ: ნუვის გიკჳრნ ჩემი ამას ზედა, არამედ უფროჲსღა გიკჳრდინ უფლისაჲ, რამეთუ ჩუენ, კაცთა, მსგავსად ძალისა ჩუენისა მოგუმადლა ცნობადი იგი. |
ზედა | ცხო.ანტ | ადიდებდით უფროჲსღა უფალსა, რამეთუ ესრჱთ ესე მოსლვაჲ მაგისი ჩემ ზედა სასწაულად თქუენდა იქმნა ეშმაკისა მაგისი განსლვაჲ. |
ზედა | ცხო.ანტ | და მერმე იხილნა მწარენი და ფიცხელნი ჰაერთა ზედა მდგომარენი, და უნდა დაბრკოლებაჲ მისი, რაჲთამცა გარე-არა-წარჰჴდა მათ, ხოლო რომელნი-იგი წინა-უძღოდეს მას, შეჰრისხნეს მათ. |
ზედა | ცხო.ანტ | და მოიჴსენა, რამეთუ ესე არს, რომელი თქუა მოციქულმან, ვითარმედ მთავრისა მისთჳს ჴელმწიფებისა ჰაერთაჲსა, რამეთუ: ამას ზედა აქუს მტერისა მის ჴელმწიფებაჲ ბრძოლად და განცდად და დაბრკოლებად თანა-წარმავალთა. |
ზედა | ცხო.სჳი | და ჰრქუა: მას დღეს მივედ ძმისა ჩემისა იოვანჱსა და ვპოვე იგი მადლითა ღმრთისაჲთა მიწევნული თავსა სათნოებისასა და განვიხარე ფრიად და ვიხილე, რამეთუ ემოსა მას გჳრგჳნი, რომელსა ზედა წერილ იყო: გჳრგჳნი უდაბნოჲსა მოთმინებისაჲ. |
ზედა | ცხო.სჳი | მეშინის, თუ გულისკლებაჲ რაჲმე შემთხუევად არს ამას ღჳნოსა ზედა, ანუ დაძმარდეს, ანუ განირყუნას. |
ზედა | ცხო.სჳი | კუალად შეემთხჳა მას წმიდაჲ იგი ქალაქისა ბჭეთა ზედა, მო-რაჲ-ქცეულ იყო იგი. |
ზედა | ცხო.თევ | და მან მოიღო ზეთი და ლოცვაჲ წართქუა მას ზედა და წარსცა იგი ერთსა ძმათაგანსა, რაჲთა აპკურონ იგი გარემო სოფელსა მას. |
ზედა | ცხო.თევ | ერთი მოწაფეთა მის წმიდისათაგანი ეპისკოპოს იქმნა ბოსტრე ქალაქსა ზედა, რომელსა ერქუა სახელი ივლიანოს. |
ზედა | ცხო.თევ | მუნქუესვე მუავლინა ღმერთმან მის ზედა სიკუდილი და მოკლა იგი. |
ზედა | ცხო.თევ | და იყო გზასა ზედა მათსა მონასტერი, რომელსა შინა იყვნეს მონაზონნი წყეულნი, იაკობნი. |
ზედა | ცხო.თევ | და რაჟამს უთხრეს საქმჱ მათი და სარწმუნოებაჲ მათი, აღეგზნა იგი შურითა და თქუა: კურთხეულ არს უფალი, რამეთუ არა დაშთეს ვანსა ამას შინა ქვაჲ ქვასა ზედა. |
ზედა | ცხო.თევ | და შემდგომად მცირედთა დღეთა მოეტევნეს ვინმე კაცნი დასავალით კერძო ვანსა მას ზედა და აღიჭრეს ყოველი, რაჲ იყო მას შინა, და უმრავლჱსნი მონაზონნი ტყუედ წარიყვანნეს და ადგილი იგი ცეცხლითა მოწუეს, და იქმნა ვანი იგი სათესავ იფქლისა. |
ზედა | ცხო.თევ | ზედა ქუეყანასა შამისასა, რაჲთა მოილოცნეს წმიდანი ადგილნი, რამეთუ კაცი იგი იყო ქრისტჱსმოყუარჱ და ესმა მამისა ჩუენისა წმიდისა თევდოსისთჳს, და მივიდა მისა და ფრიად განიხარა ხილვითა მისითა. |
ზედა | ცხო.თევ | მაშინ სულთ-ითქუნა წმიდამან მან და თქუა: ილოცევდით, მამანო, ილოცევდით, რამეთუ ვიხილე ღმრთისაგან გამოსრული რისხვაჲ ქუეყანასა ზედა აღმოსავალით კერძო. |
ზედა | ცხო.თევ | მაშინ დავარდა იგი ქუეყანასა ზედა, თაყუანის-სცემდა მათ, ვიდრემდის ერჩდეს მას, და დაამშჳდნა. |
ზედა | ცხო.თევ | ხოლო წმიდაჲ იგი ამით ემსგავსებოდა წინაწარმეტყუელსა, ვითარ-იგი დაუმდაბლებდა თავსა თჳსსა, რომელნი-იგი აღსძრვედ მის ზედა შფოთსა, და განმჴნდებოდა მათ ზედა, რომელნი-იგი ღმერთსა შესცოდებდეს. |
ზედა | ცხო.თევ | და დაყო წელიწადი სრულიად სარეცელთა ზედა შეუძრველად, გარნა თუ სხუამან შეძრის, ვიდრემდის მოჰჴდა ტყავი თეძოთა მისთა, და არა მოიწყინა და არცა სულმოკლე იქმნა. |
ზედა | ცხო.თევ | და მან ჰრქუა მათ: მოთმინე იქმნენით, ძმანო და მამანო ჩემნო, ადგილსა ამას და შეიწყნარეთ, რომელი მოვიდეს მას შინა თქუენ ზედა განსაცდელი, მადლობით მიაღსასრულამდე ცხორებისა თქუენისა და ერჩდით მსგავსად ძალისა თქუენისა, რომელნი წინა-გიძღოდიან შემდგომად ჩემსა, და მე მივსცე ღმერთსა სიტყუაჲ თქუენთჳს დღესა მას სარჩელისასა, ოდეს მოვიდეს მიგებად კაცად-კაცადსა საქმეთა თჳსთაებრ, და მე მიგცე თქუენ დასამტკიცებელად სიტყუათა ჩემთა სასწაული. |
ზედა | ცხო.თევ | და მყის განვიდა მისგან, და განთავისუფლდა კაცი იგი და დადგა პირველსავე გონიერებასა ზედა და ფრიად მოხარული ადიდებდა ღმერთსა. |
ზედა | ცხო.გერ | და უბრძანა მათ, რაჲთა ახალმონაზონნი იყოფოდიან მონასტერსა მას შინა და ისწავებდენ საქმესა მონაზონებისასა, ხოლო სრულნი იგი – საქმესა ზედა ღმრთისასა, რომელთა შეუდგინნეს თავნი მათნი შრომასა ნებითა მათითა და ისწრაფდეს აღსლვად ღმრთისა. |
ზედა | ცხო.გერ | და განსწმედდეს გულისსიტყუათა მათთა ყოველსა ჟამსა და ყოველსა მეცნიერებასა, რომელი ამაღლდების მეცნიერებასა ზედა საღმრთოსა. |
ზედა | ცხო.გერ | მაშინ დადგა სამბატიოს ზედა საფლავსა წმიდისა მამისა ჩუენისასა და ჰრქუა ლომსა მას: აქა ჰმარხავს მამაჲ ჩუენი. |
ზედა | ცხო.გერ | და მუჴლნი მოიდრიკნა სამბატიოს საფლავსა ზედა მამისა ჩუენისასა ტირილით. |
ზედა | ცხო.გერ | და იწყო ლომმან მან მუჴლთა დრეკად ქუეყანასა და სცემდა თავსა თჳსსა საფლავსა ზედა და იზახდა ფრიად და ესრჱთ მოკუდა ზედა საფლავსა მას. |
ზედა | ცხო.ანტ | ვითარ მოეახლა დედაკაცი იგი, ქალი იგი დავარდა ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | ცხო.ანტ | ხოლო იგინი წარვიდეს და დაუკჳრდა, რამეთუ ესოდენსა ხედვიდეს სანატრელისა მის მეცნიერებასა, რამეთუ არა ვითარცა მთათა ზედა გაზრდილი და დაბერებული ველურ იყო სახითა, არამედ მხიარულ იყო და მოქალაქისა სახე, ხოლო სიტყუაჲ შეზავებული აქუნდა საღმრთოჲთა მარილითა, არავის ეშურობნ, არამედ უფროჲსღა უხარინ მის ზედა ყოველთა, რომელნი მოვიდოდეს მისა. |
ზედა | ცხო.ანტ | ჰე, თუმცა კაცთა ზედა ხოლო, და არა ოთხფერჴთა მიმართ და ქუეწარმავალთა მისლვად და მიცვალებად! |
ზედა | ცხო.ანტ | ანუ რაჲსა მოიჴსენებთ ჯუარსა ხოლო და სდუმით მკუდართა აღდგომილთა და ბრმათა თუალთა ახილვასა და განრღუეულთა განკურნებასა და კეთროანთა განწმედასა და ზღუასა ზედა სლვასა და ეშმაკთა განსხმასა და სხუათა სასწაულთა და ნიშებთა, რომელ-ესე არა კაცად, არამედ ღმრთად აჩუენებენ ქრისტესა! |
ზედა | ცხო.ანტ | განიღიმა ანტონი და ჰრქუა მათ მერმე კუალად თარგმნითა: მათ თჳთ მისგანვე პირსა აქუს მხილებაჲ, რამეთუ თქუენ უფროჲსღა განჩინებისათა მათ სიტყუათა ზედა დამტკიცებულ ხართ და ესე გაქუს ჴელოვნებად და ჰგონებთ: ჩუენსა, ნუუკუე თჳნიერ სიტყუათა გამოჩინებულთა ღმერთსა ჰმსახურებთ. |
ზედა | ცხო.ანტ | აჰა ესერა ჩუენ წიგნი არა გჳსწავიეს და გურწამს ღმერთი და გჳცნობიეს იგი დაბადებულთაგან მისთა ყოველსავე ზედა წინაჲსწარმცნობელად, და რამეთუ შემწჱ არს სარწმუნოებაჲ ჩუენი. |
ზედა | ცხო.ანტ | მერმე კუალად ევედრებოდა, ხოლო ცრემლოოდა და იტყოდა: მომავალ არს ეკლესიათა ზედა რისხვაჲ და მიცემად არს ჴელთა კაცთასა, მსგავსთა პირუტყუთასა, რამეთუ ვიხილე ტაბლაჲ საუფლოჲ და მახლობელად მისა მდგომარეები ჯორები გარემოჲს ყოვლით კერძო, და უწიხნიდეს შემართ ესრჱთ, ვითარცა-იგი არნ უწესოთა ხლდომაჲ პირუტყუთაჲ და წიხნაჲ. |
ზედა | ცხო.ანტ | ანტონს ლოცვაჲ ხოლო იყო და შრომაჲ, რომლისათჳსცა მთასა ზედა ჯდა და უხაროდა საღმრთოთა მათ ხილვათაჲ და მწუხარე არნ იძულებასა მრავალთასა და გარდამოყვანებასა გარეშე მთასა. |
ზედა | ცხო.ანტ | არამედ უფროჲს ყოველთა მთასა ზედა ყოფაჲ უყუარდა. |
ზედა | ცხო.ანტ | მიავლინა მისა ანტონი და მიწერა ებისტოლჱ, რომელსა წერილ იყო ესე: ვხედავ რისხვასა მომავალსა შენ ზედა, დასცხერ დევნად ქრისტეანეთა, ნუუკუე რისხვაჲ მოიწიოს შენდა. |
ზედაცა | ცხო.ანტ | ხოლო ბალაკიოს განიცინნა და ებისტოლესა მას ჰნერწყუა და დააგდო, ხოლო რომელთა-იგი მიართუეს, აგინნა და ამცნო, რაჲთა უთხრან ესე ანტონის: რამეთუ იღუწი შენ მონაზონთათჳს, აჰა ესერა მოვალ შენ ზედაცა. |
ზედა | ცხო.ანტ | და არღა წარჴდეს ხუთნი ოდენ დღენი, და მოიწია მის ზედა რისხვაჲ. |
ზედა | ცხო.ანტ | და ვითარ არღა მიწევნულ იყვნეს ადგილსა მას, იწყეს ცხენთა მათ სიმღერად, ვითარცა ჩუეულ იყვნეს, ურთიერთას და მყის უმშჳდჱსმან მან, რომელსა ზედა ჯდა ნისტორი, კბილითა გარდამოიქუა ბალაკიოს და დათრგუნა იგი და ესრჱთ კბილითა მოჰშჭამა ბარკალსხჳლი მისი. |
ზედა | ცხო.ანტ | ესე ღმრთისა ნიჭი ვერვინ უვარ-ყოს, ვინაჲ სპანიას და გალიას, ანუ ვითარ ჰრომეს და აფრიკეთს მთასა ზედა დაფარული მჯდომარჱ განითქუა. |
ზედა | ცხო.ბარ | და ვითარ ყოველნი სატანჯველნი აღასრულნა მას ზედა მან მეფემან, და მოუძლურდა იგი და ვერ შეცვალა მან სარწმუნოებაჲ მისი ქრისტჱს მიმართ. |
ზედა | ცხო.ბარ | მერმე ეშმაკეულთა კაცთა აზრახეს მეფესა მას ზრახვაჲ ბოროტი და შეიყვანეს წმიდაჲ იგი საპყრობილედ და დააწვინეს იგი ცხედარსა ზედა პირაღმართ და დაუკრნეს მას ჴელნი მისნი და ფერჴნი ცხედარსა მას ზედა ძლიერად და მერმე დედაკაცი მეძავი მიუშუეს მას ზედა, რაჲთა დაწვეს იგი მის თანა უნებელად მისდა. |
ზედა | ცხო.ბარ | და ვითარცა მიხედა ტკბილსა მას და საკჳრველსა ჴმასა გალობისასა, აჰა უფალი იგი დიდებისაჲ გამოუჩნდა მას, მჯდომარჱ ქერობინთა ზედა, და სიმრავლჱ სერაბინთაჲ გარემოჲს მისსა, რომელნი ადიდებდეს მას. |
ზედა | ცხო.ბარ | ხოლო ვითარცა აღასრულა წმიდამან ბარლაამ ლოცვაჲ, მეყსეულად ნაკუერცხალნი იგი დასხნა ქუჱ და მოიღო მანდილი იგი და ნაცვალად ნაკუერცხალთაჲსა წყალი შთაასხა მას შინა, დაჰბეჭდა ზედა და მიუძღუანა იგი ბერსა მას წმიდასა. |
ზედა | ცხო.ბარ | და საყდარი იყო მას შინა ბრწყინვალჱ, და გჳრგჳნი საყდარსა მას ზედა, რომელი ბრწყინვიდა, ვითარცა მზჱ. |
ზედა | ცხო.ბარ | და ესე ესრჱთ საღმრთომან მადლმან აღასრულა წმიდისა მიერ საქმჱ საკჳრველი და დიდებული, რამეთუ ძალი უძლეველი და სიმჴნჱ მიანიჭა თჳსსა მას მონასა ეშმაკთა ზედა, რომლისათჳსცა, ვითარ-იგი ვთქუ, ეშმაკნი და მთავარი მათი ბოროტი უფსკრულად დაჴდეს წმიდისა მის მიერ. |
ზედა | ცხო.ბარ | და აღვიდა იგი წუერსა ზედა მის მთისასა და მიიწია ნეტარი იგი ადგილსა მას, ვინაჲ-იგი უღმრთოთა მეკერპეთა ბილწნი იგი შესაწირავნი შეიწირვოდეს, და ჩჩჳლნი მათნი დაიკლვოდეს, და პოვა მუნ კერპი მდგომარე დიოსისი და იგი სიმჴნით დალეწა და დააქცია და ზღუასა შთააბნია ყოველი, ვითარცა ახოვანმან მოღუაწემან ქრისტესმან. |
ზედა | ცხო.ბარ | გარნა ვინაჲთგან შეუძლებელ არს, მსგავსად სახარებისა სიტყჳსა, ქალაქი მთასა ზედა მაღალსა მყოფი დაფარვად, არცა ესე დაიფარა, ნეტარი და კაცი ღმრთისაჲ, არამედ ყოველთა მათ სანახებთა ანტიოქიისათა და ლაოდიკიისათა განჴდა ჴმაჲ სათნოებათა მისთაჲ, და ყოველთა მიერ იდიდებოდა და საკჳრველ იქმნებოდა იგი. |
ზედა | ცხო.ბარ | ხოლო ნეტარი იგი უპირატჱსადრე არა თავს-იდებდა შიშითა მით მყუდროებისა დაჴსნისაჲთა, არამედ ამასცა ზედა გულსავსე იქმნა უფლისა მიერ და ცხორებისათჳს მრავალთაჲსა თავს-იდებდა ამასცა, რამეთუ სიტყუაჲ იგი წმიდისა სახარებისაჲ მოიჴსენა მან, რომელსა იტყჳს: რომელი მოვიდეს ჩემდა, არა განვაძო გარეო. |
ზედა | ცხო.ბარ | და ჰსუროდა მას ხილვაჲ სასწაულთა მისთაგან რაჲმე, რომლისათჳსცა მოიღო მან მანდილი სპეტაკი და წმიდაჲ და მას შინა ნაკუერცხალნი გამოჰკრნა ცეცხლისანი და დაჰბეჭდა მას ზედა და მიუძღუანა იგი ნეტარსა ბარლაამს, მიწერა მისა ესრჱთ: მიიხუენ ნაკუერცხალნი ეგე, მონაო ღმრთისა მაღლისაო, და თავს-იდევ შრომაჲ ჩემისა სისაწყლისა და უბადრუკებისათჳს და მაგით მოაკუმიე სენაკი შენი და ილოცე ჩემთჳს უფლისა მიმართო. |
ზედა | ცხო.ბარ | ხოლო ნეტარმან ბარლაამ მიიხუნა ნაკუერცხალნი იგი და შეემთხჳა მათ და განჴსნა ბეჭედი მის ნეტარისა ბერისაჲ და ნებსა ზედა ჴელისა თჳსისასა დასხნა მან ნაკუერცხალნი იგი ნაცვალად სასაკუმეველისა და დაასხა საკუმეველი მას ზედა და ეგრჱთ მოაკუმია მან თჳსი იგი სალოცავი და აღასრულა ლოცვაჲ. |
ზედა | ცხო.ბარ | ოქროჲთა და ვეცხლითა და ყოვლითა სიმდიდრითა აღგავსო შენ მეყსა შინა წამსა თუალისასა და ყოვლისა სოფლისა სუფევასა ზიარ გყო შენ, უკუეთუ ისმინო ჩემი და თაყუანის-მცე მე და კერპსა ამას ჩემსა უგო, რომელი სახელსა ჩემსა ზედა აღმართებულ არს მთასა ამას ზედა, რომლისა მიმართ ყოვლით ქუეყანით მოვლენ ზორვად მისა. |
ზედა | ცხო.ბარ | ხოლო წმიდამან ბერმან მეყსეულად სასწაული პატიოსნისა ჯუარისაა გამოსახა დანახეთქსა მას ზედა და თქუა: სახელითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსითა შთავედ შენ, ბოროტი ეგე მთავარი, და გუნდი შენი ბნელისაჲ ქუესკნელად ჯოჯოხეთისად და იყავ შენ მათ თანა ცეცხლსა შინა გეჰენიისასა, ვიდრე მოსლვადმდე უფლისა, და ნუღარამცა ძალ-გიც აღმოსლვად ქუეყანასა ზედა უკუნისამდე. |
ზედა | ცხო.ბარ | და ოდესმე ეტლებითა და მჴედრებითა ეუცნებოდეს მას და ოდესმე ცეცხლისფერითა სახითა მიუჴდებოდეს ზედა ბრძოლად მართალსა მას და წმიდასა. |
ზედა | ცხო.ბარ | ჴმობდა უკუე სიმრავლჱ იგი ეშმაკთაჲ განკჳრვებით ვერ მიახლებასა მას ზედა მისსა და ეტყოდეს მას ესრჱთ: ვინაჲ ხარ შენ, გინა ვინაჲ მოხუედ შენ აქა მოუძლურებად ჩუენდა, ჵ, უდაბნოჲსა მოქალაქეო ბარლაამ? |
ზედა | ცხო.ბარ | ხოლო მჴნემან მან მოღუაწემან ბარლაამ აღიხილნა თუალნი თჳსნი ზეცად და იტყოდა: გმადლობ შენ, უფალო იესუ ქრისტე, რომელ მე განმაძლიერე, მონაჲ შენი, და ესენი მუაუძლურენ სრულიად, რამეთუ გულისჴმა-მიყოფიეს მე, აჰა, რომელ სხუასა ვერარას შემძლებელ არიან, გარეშე ჴმობისა ამის და უცნებისა, რამეთუ ჩემ ზედა აღსრულებულ არს სიტყუაჲ იგი ჭეშმარიტად წინაწარმეტყუელისაჲ: აჰა ესერა დაეცემიან ბევრნი მარჯუენით ჩემსა და ათასნი მარცხენით, მე ვერ მომეახლებიან. |
ზედა | ცხო.ბარ | და მიუგო ნეტარსა ბარლაამს მთავარმან მან ეშმაკთამან: მე უკუე მოთმინე ვიქმენ კადნიერებასა მაგას შენსა ზედა და არარაჲ ბოროტი შეგამთხჳე შენ, რამეთუ მნებავს მე, რაჲთა მერჩდე მე და არარაჲ ძჳრი შეგამთხჳო შენ. |
ზედა | ცხო.ბარ | შიში უკუე დაეცა მის ზედა ხილვითა მით ანგელოზისაჲთა. |
ზედა | ცხო.ბარ | და ნუმცა ვის დაუკჳრდების ესე, რამეთუ დანიელსცა, კაცსა მას გულისსათქუმელსა და წინაწარმეტყუელსა დიდსა, შიში და ძრწოლაჲ შეექმნა, და ფერი პირისა მისისაჲ იცვალა, და დაეცა პირსა ზედა ხილვასა მას ზედა ანგელოზისასა. |
ზედა | ცხო.ბარ | ხოლო სიხარული ამის ჯერისათჳს შეექმნა ნეტარსა ბარლაამს, რომელ ღმრთისა მოღუაწებაჲ და განგებულებაჲ აგრძნა მან მის ზედა და ცრემლითა ცხელითა მადლობასა ღმრთისა შესწირვიდა და ვიდოდა იგი სიხარულით გზასა თჳსსა. |
ზედა | ცხო.ბარ | და მიიწია იგი მთასა მას, რომელსაცა ბრძანებულ იყო მისდა, და აღვიდა მეორჱ იგი მოსე მას ზედა. |
ზედა | ცხო.ბარ | ხოლო ვითარცა აღვიდა იგი ზედა მთასა მას, მეყსეულად სასწაულითა პატიოსნისა ჯუარისაჲთა აღიბეჭდა მან გული თჳსი და მკერდი და ყოველნი ასონი გუამისა მისისანი და ეგრჱთ იწყო სლვად უშინაგანჱსადრე უდაბნოდ მთისად. |
ზედა | ცხო.ბარ | შეიცვალნიან იგინი ლომის სახედ და დათჳსა და მარტორქისა და პილოჲსა ამრიზებულისა, და კუალად ვეშაპად საშინელად ეჩუენნიან მას, გუელად და ღრიაკალად, და რეცა კბენად და შთანთქმად მიუჴდებიედ მას ზედა. |
ზედა | ცხო.ბარ | ხოლო ვინაჲთგან საღმრთოჲ სურვილი შეექმნა სულსა მისსა იერუსალჱმისა მისლვისათჳს და მათ წმიდათა ადგილთა მოხილვისათჳს უპირატჱსი, რაჲთა კაცობრივსა ქებასა და ცუდსა დიდებასა თანა-წარჰჴდეს და რაჲთა საღმრთონი იგი ადგილნი მოილოცნეს, რომელთა შინა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, მჴსნელი და მაცხუვარი ყოველთაჲ, ჴორციელად იხილვა და იქცეოდა მუნ ქუეყანასა ზედა ცხორებისათჳს ჩუენისა. |
ზედა | ცხო.ბარ | დაბისაგან იყო იგი, რომელსა ანტიოქელნი ჯუბიად სახელ-სდებენ, რომელიცა შავისა მთისა წუერთა ზედა მყოფ არს. |
ზედა | ცხო.ბარ | და ვითარცა რაჲ მეუფჱ, ყოველთა ზედა კაცი განაჩინა შემოქმედმან ჩუენმან, რავდენნიცა დაჰბადნა მან ქუეყანასა ზედა. |
ზედა | ცხო.ბარ | და არა თუ აქამომდე ხოლო განჰფინა მან თჳსი იგი სახიერებაჲ და მოწყალებაჲ კაცსა ზედა, არამედ ვსცეთით რაჲ და გარდავჰჴედით საცხოვრებელსა მას და წმიდასა მცნებასა მისსა და განვვარდით საშუებელთა მათგან სამოთხისათა და პირველისა მისგან დიდებისა დავაკლდით მტერ მისა ქმნულნი და ეშმაკისა დამონებულნი, არა უხილავ მყვნა ჩუენ, არცა სრულიად გარე-მიიქცია ჩუენგან პირი თჳსი ღირსთაგან გარე-მიქცევისა, არამედ სახიერებითა მით თჳსითა აურაცხელითა და კაცთმოყუარებითა მით გამოუთქუმელითა მოდრიკნა ცანი ტკბილმან მან და მრავალმოწყალემან უფალმან. |
ზედა | ცხო.საბ | პირველადვე უნდა ეშმაკსა საფრჴისა დაგებაჲ მოწაფეთათჳს საბაჲსთა, ოდეს-იგი გარდაიქცეს მისგან ნეა-ლავრისა აღშჱნებასა, არამედ მასვე დადგა საფრჴჱ ნეტარისა საბაჲს მიერ და სხუაჲ ძლევაჲ უფროჲსი აღადგინა საბა მის ზედა. |
ზედა | ცხო.საბ | და რომელნი-იგი ჰბრძოდეს ქრისტიანეთა მართლმადიდებელთა, განცხადებული ბრძოლაჲ ყვეს ბერთა მათ ზედა და სხუათა მართლმადიდებელთა. |
ზედა | ცხო.ანტ | ქალწული ვინმე იყო ბოსირელი, რომელ არს ტრიპოლისისაჲ, და ვნებაჲ იყო ფიცხელი და ფრიად ბოროტი მის თანა, რამეთუ ცრემლნი მისნი და წყალი, რომელი ცხჳრით და ყურით გარდამოდინ და ქუეყანასა დასწუთებინ, მეყსეულად მატლ იქმნებინ, რამეთუ იყო იგი ჴორცითაცა განრღუეულ და თუალნი არა ბუნსა ზედა სხდეს. |
ზედა | ცხო.ეფრ | მაშინ მიუგო ანგელოზმან და ჰრქუა: ჵ, კაცო, არა ჯერ-არს კაცისა აღნთებად სანთელი და დაფარვად ჴჳმირსა ქუეშე, არამედ დადებად იგი სასანთლესა ზედა, რაჲთა ხედვიდეს ყოველი კაცი ნათელსა მისსა. |
ზედა | ცხო.პავ | და მუნთქუეს აღადგინა პავლე და შთაასხა წყალი ემბაზსა და სახელ-სდვა სახელსა ქრისტჱსსა და თქუა: უფალო ღმერთო იესუ ქრისტე, რამეთუ იყო მიზეზი მოსლვისა შენისაჲ ძეთა მომართ კაცთაჲსა, რაჲთა განჴსნნე შვილნი ადამისნი საკრველთაგან ცოდვისათა და წყევაჲ, რომელი მიიღო ქუეყანამან ადამის მცნებისა გარდასლვითა, აღმოაცენა მტერმან მას ზედა ეკალი და ღუარძლი. |
ზედა | ცხო.ეფრ | და ვითარ იხილნა იგინი, რამეთუ იკითხვიდეს მისთჳს, აიღო საბეჭური დიდი დაბებკული და შეიმოსა და ვიდოდა ურაკპარაკთა შინა და ჭამდა იგი პურსა და გარდამოუტევა პერული, წუერთა ზედა ჩამოსდიოდა. |
ზედა | ცხო.საბ | ხოლო დიდი მამაჲ რაჲ მოვიდა დღესასწაულსა მას, იხილა შჱნებული იგი, მოუწოდა იაკობს და ჰრქუა მას: შვილო, არა არს საქმჱ შენი ღმრთისა მიერ, ვითარმცა სხუაჲ ლავრაჲ აღეშჱნა ადგილსა ამას მახლობელად, უფროჲს ხოლო ამისთჳს, რამეთუ ლავრისა მამათა არა ღირს უჩს ესე, არამედ უფროჲსღა შფოთ არიან მაგისთჳს, რამეთუ გზასა ზედა არს და ლაკუასა ჩუენსა. |
ზედა | ცხო.სჳი | მუნქუესვე დასცა იგი ეშმაკმან, და შემოაკრბა ერო მას ზედა. |
ზედა | ცხო.ანტ | ხოლო მათ ვითარცა იხილეს, დაუკჳრდა და ხედვიდეს, ვითარ ჴორცნი მისნი პირლელებრ ეგნეს: არცაღა დამჭნარ იყო, ვითარცა გამოუცდელისაჲ, არცა მჭლე მარხვითა და ბრძოლითა ეშმაკთაჲთა, ეგრევე იყო, ვითარცა პირველად გამოსლვამდე იცოდეს იგი, და სულისა მისისაჲ კუალად ჩუეულებაჲ წმიდა, რამეთუ არცაღა ვითარცა მოლხინებისაგან შევრდომილ, არცაღა გულისთქუმისაგან განბნეულ, არცა სიცილისაგან გინა მწუხარებისაგან შეპყრობილ, არცაღა რაჟამს იხილა ერი იგი, შეშფოთნა, არცაღა ეგოდენთაგან მოკითხვათა თავი სთნდა, არამედ ყოვლადვე იყო სწორ, ვითარცა სამებისაგან ღუწლილი, და ბუნებსა ზედა ეგო. |
ზედა | ცხო.ანტ | და მეორესა წელსა იყო მოსლვაჲ არიანოზთაჲ და აღჭრაჲ ეკლესიათაჲ, ოდეს-იგი ჭურჭელსა წმიდასა სამსახურებელსა მძლავრ მოიტაცებდეს და წარმართთა აჰკიდებდეს, ოდეს წარმართთაცა სავაჭროთაგან აიძულებდეს მისლვად მათ თანა და ფრდიდეს მათ წინაშე სავაჭროსა ზედა, ვითარცა უნდა. |
ზედა | ცხო.ანტ | უკუეთუ ვინმე იწყო სლვად თებაჲდაჲთ, გინა სხჳთ სოფლით, ვიდრე სლვამდე მისა, არა უწყიან, უკუეთუ ვალს გზას, და რაჟამს იხილიან მავალი, წინაჲსწარ მოუსწრიან, ვიდრე მოსლვადმდე მათა და უთხრიან, და ესრჱთ შეჰხუდის მათ მცირედისა დღისა შემდგომად მოსლვაჲ მათი, მრავალგზის გზასა ზედა უკუნიქცეს და ტყუეს მათ. |
ზედა | ცხო.ანტ | ხოლო ამათ რომელი იხილიან, ვითარცა მპარავთა, წარმოუსწრიან და უთხრიან: რავდენ აწ ჩუენ შეკრებულ რაჲ ესე ვართ და ვზრახავთ მათ ზედა, შეისწავებენ, ვიდრე მისლვადმდე ჩუენგანისა და თხრობად. |
ზედა | ცხო.საბ | და მეორედ მძლავრობის სახედ ანტიოქიისა საყდარი დაიპყრა, და წესითა ეკლესიისაჲთა გამუაძეს, კუალად მესამედ იქმნა ისაურიას სამშჭუალისათჳს, ზინონის მეფისა ბრძანებითა იგივე საყდარი დაიპყრა არაღირსმან მან, რამეთუ არა განჴსნილ იყო იგი, რომელ ყვეს მის ზედა შეჩუენებაჲ. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | აწ უკუე ჩუენცა ღმრთისმსახურებასა და მართლაღსარებასა სარწმუნოვებისასა ჴმამაღლად ვქადაგებთ, რომელსაცა ზედა ეკლესიაჲ ქრისტჱსი დაფუძნებულ არს და დღითი-დღე აღორძნდების და აღემატების უფროჲს ნაძუთა მათ ლიბანისათა. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ამას საფუძველსა ზედა წმიდისა ქრისტეს სახარებისასა და ცხოველსმყოფელთა მათ მცნებათა მისთასა ჩუენ ყოველნი მართლმორწმუნენი მტკიცე ვართ და ესრეთ განვაჩინებთ და ვიტყჳთ, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | პირველად ოთხმეოცდახუთნი იგი კანონნი სახელსა ზედა წმიდათა მოციქულთასა აღწერილნი, რომელნი-იგი შეიწყნარეს და დაამტკიცნეს წმიდათა და სანატრელთა მამათა ჩუენთა და საღმრთოთა დიდებულთა კრებათა განსაკურნებელად სულთა და მაოტებელად ვნებათა. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | რაჲთა ყოველი უწესობაჲ, რომელი გარდასრულთა ამათ წვალებისა წელთა შემოჴდა მღდელობისა წესსა ზედა, განემართოს და ღირსებით იქცეოდინ, რომელნი ჴელ-ჰყოფენ მსახურებად უსისხლოსა მას და ყოვლისა სოფლისა საჴსარსა და განმაცხოველებელსა დიდებულსა მსხუერპლსა. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | უკუეთუ კულა იჭჳ ესევითარისა რაჲსმე ცოდვისა იქმნას მღდელსა ზედა და ცხადად ვერ ემხილოს და მან უარყოს და არა აღიაროს, მან თჳთ მისცეს პასუხი უფალსა და თჳსითა ბრალითა იყოს. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | იე. წმიდათა და ღმერთშემოსილთა მამათა ჩუენთა მიერ განჩინებული წესი ამასცა ზედა მტკიცე იყავნ, რაჲთა ხუცესი უწინარეს ოცდაათისა წლისა არა იკურთხოს, დაღაცათუ ფრიად ღირსი იყოს, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | არა შესძინო მას ზედა, არცა დააკლო მისგან“. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ხოლო არა ჯერ-არს ქმნაჲ შრომისაჲ ბრძანებულსა ზედა, ვითარცა დავით იტყჳს, არამედ ვითარცა განწესებულ არს: ჯერ-არს შაბათისა და კჳრიაკისა ჟამსა მას სამხრისასა ჴსნად პირისა ჭამადითა სამარხვოჲთა, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ეგრეთვე აწ მარცხენითისა ამის ცთომისაგან განვაკრძალებთ ყოველთა ქრისტიანეთა და ვამცნებთ, რაჲთა ყოველსავე სოფელსა ეკლესიაჲ ღმერთისაჲ ერთსა წესსა ზედა ეგოს და წმიდათა მარხვათა წესიერად აღასრულებდენ და განყენებულ იყვნენ, ვითარცა-იგი ჴორცის ჭამისაგან, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ამისა შემდგომად დღესასწაულობდით დღესა მას ნათლისღებისა უფლისასა, თუესა იანვარსა ვ, ოდეს-იგი ნათელ-იღო იორდანესა მდინარესა იოვანესგან ნათლისმცემელისა და მოვიდა მის ზედა სული წმიდაჲ სახედ ტრედისა და მამამან ზეგარდმო წამა ძედ საყუარელად. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ხოლო ჰურიათა ჴმა-ყვეს: „სისხლი მაგისი ჩუენ ზედა და შვილთა ჩუენთა ზედა და არა გჳვის მეფე, გარნა კეისარი“. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | და შემდგომად ათისა დღისა, რომელ არს დღითგან აღდგომისაჲთ დღჱ მეერგასისე, იყავნ თქუენდა დღესასწაული დიდი, რამეთუ მას დღესა ჟამ ოდენ მოავლინა ჩუენ ზედა უფალმან ნიჭი სულისა წმიდისაჲ. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ხოლო შემდგომად დღისა მის, რომელ არს მარტჳლიაჲ, დღესასწაულობდით შჳდეულსა მას და მერმე კუალად იმარხეთ, რამეთუ ესრეთ ჯერ-არს სიხარული ნიჭთა ზედა ღმრთისათა და კუალად მარხვაჲ შემდგომად განსუენებისა, |
ზედაცა | მც.სჯ.კან.A | რამეთუ იქმნა ჩუენ ზედაცა და მოიწია ჭეშმარიტად ზამთარი არა მცირჱ, არამედ მძაფრი და სასტიკი, სავსე ნიავ-ქარითა და სეტყჳთა უკეთურებისაჲთა, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | რომელთა მიერ ბაძვაჲ წმიდათა მათ ვნებათა მისთაჲ მოციქულთა ზედა მოვიდა და მათგან მოწამეთა მოვიდა აღმსარებელთა და მამათა მიიწია. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | მოაქცია უფალმან ღმრთისმსახურებაჲ ყოველთა ზედა და მართლმადიდებლობაჲ დაამტკიცა. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ხოლო აწ, ვითარცა-სახედ შემდგომად მრავალჟამეულისა მის უდაბნოთა ზედა სლვისა შევიდა ერი იგი ისრაელთაჲ ქუეყანასა მას აღთქუმისასა და განისუენა, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ამისთჳს ბრძანებითა ღმრთისაჲთა ძეგლისწერასა ამას აღვასრულებთ და დავსწერთ, ვითარცა ძეგლსა ზედა აღუჴოცელსა კურთხევათა მათ, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | რომელნი შუენიან მოღუაწეთა და აღმასრულებელთა საღმრთოჲსა შჯულისათა და შეჩუენებათა წყევისათა, რომელსა მოაწევენ თავთა ზედა თჳსთა გარდამავალნი საუფლოჲსა მის ბრძანებისა და შჯულისანი. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ბარძიმ-ფეხუემთა ზედა, ანუ საკურთხეველისა შესამოსელთა ზედა გამოწერილნი ხატნი კედელთა ზედა, გინა ფიცართა ეკლესიათა შინა, გინა სახლთა, ანუ სადაცა, უფლისა და ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი იყოს ხატი |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | და გუაუწყეს და ვითარ-იგი განაწესეს (!) მოციქულთა და მამათა წერილნი და უწერელნი ეკლესიისანი, მათ ზედა მტკიცე არიან და ამისთჳს გამოსახავენ ხატსა უფლისასა და წმიდათა მისთასა და პატივ-სცემენ, საუკუნემცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ზ. რომელნი გულისჴმა-ჰყოფენ, ვითარ-იგი თქუა მოსე შჯულისმდებელმან, ვითარმედ: „ეკრძალენით თავთა თჳსთა, რამეთუ დღესა მას, რომელსა იტყოდა უფალი ღმერთი ქორებს მთასა ზედა, ჴმაჲ სიტყუათა მისთაჲ გესმა თქუენ, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | სიბრძნე ვითარცა განეფინა ყოველთა ზედა, ქრისტემან ღმერთმან ვითარცა გჳბრძანა, ეგრეთ გურწამს და ეგრეთ ვიტყჳთ და ეგრეთ ვქადაგებთ ქრისტესა ჭეშმარიტსა მას ღმერთსა ჩუენსა |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ამას ყოველსა ზედა ქადაგთა მათ ღმრთისმსახურებისათა სიყუარულით და სურვილით, დიდებად და პატივად უფლისა, რომლისათჳს იღუაწეს, ვქადაგებთ და ვადიდებთ და ვიტყჳთ: |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ესე არიან კურთხევანი მამათანი და მათგან ჩუენ ზედა, შვილთა მათთა და მობაძავთა მართლმადიდებლობისა მათისათა, მიიწევიან. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | რომელნი გამოსახვასა ყოვლისა ცხორებისასა არა შეიწყნარებენ, ვითარ-იგი იხილვა ქუეყანასა ზედა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ და იქცეოდა კაცთა შორის, ვითარ განკურნა ყოველნი სენნი და ვნებანი კაცთანი, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ვითარ-იგი ჯუარსა ეცუა, დაეფლა და აღდგა და ამაღლდა ზეცას და მოევლინა სული წმიდაჲ წმიდათა მოციქულთა ზედა, აწ უკუე რომელნი განმაცხოველებელთა ამათ სოფლისათა საქმეთა ქრისტესთა გამოხატვად და თაყუანისცემად არა თავს-იდვეს, შეჩუენებულმცა არიან. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | რომელნი ჰგიან წვალებასა ზედა ხატთა ბრძოლისასა, უფროჲსღა განდგომილებასა ქრისტეს ბრძოლისასა და არცა წინაწარმეტყუელთა სწავლასა, არც მოციქულთა ქადაგებასა, არცა წმიდათა მამათა მოძღურებასა შეიწყნარებენ მოქცევად საცთურისა მისგან, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | კრებაჲ იგი, რომელ აღიძრა წმიდათა ხატთა ზედა და განგმო თაყუანისცემაჲ ხატთაჲ, შეჩუენებულ იყავნ. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | რომელნი მოიღებენ სიტყუათა წერილთასა, რომელ თქუეს კერპთათჳს წმიდათა ხატთა ზედა ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისათა და წმიდათა მისთასა, შეჩუენებულმცა არიან და წყეულ. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | რომელი ტრაპეზსა ზედა უბნობდეს, უკუეთუ მეტრაპეზემან ამცნოს დუმილი და არა უსმინოს, ზედგომით ჭამოს პური. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | უკუეთუ კულა თჳსსავე ვერაგობასა ზედა დგეს, განიდევნენ ძმათაგან, რამეთუ კრებულს შინა მყოფსა არა ჴელ-ეწიფების მოსაგებელისა და ნაქონებისა რაჲსავე მორეწად. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ხოლო უკუეთუ თჳსთავე ცოდვათა ზედა ეგნენ და მაცილობელ იყვნენ, შენ უბრალო-ყავ თავი შენი, ჵ წინამძღუარო, და განარინე და აცხოვნე სული შენი მადლითა უფლისაჲთა, რომლისა არს დიდებაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ყოველსა „მიწყალესა“ ზედა „წმიდაო ღმერთოჲ“ და „მამაო ჩუენოჲ“ და მესამესა „მიწყალესა“ ზედა კჳრიელეისონი – რ, „ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას“ – ნ; |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | განცხადებად უქმობაჲ არს, რამეთუ მაშინ ნათელ-იღო უფალმან და მამამან და წამა ძედ საყუარელად და სული წმიდაჲ მოვიდა მის ზედა სახედ ტრედისა. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | რამეთუ ამის ჯერისათჳს ყოველთა წმიდათა კრებათა დიდი განკრძალულებაჲ დადვეს და მძიმჱ კანონი ესევითარისა საქმისა მოქმედთა ზედა. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | რამეთუ წმიდასა ზედა საკურთხეველსა არარაჲ ვის სხუაჲ ჴელ-ეწიფების შეწირვად გარნა პური იგი შესაწირავისაჲ და ღჳნოჲ წყლითა განზავებული, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | აწ უკუე ჩუენცა ამას სარწმუნოებასა ზედა მტკიცე ვართ. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | და ყოველთავე საეკლესიოთა წესთა შინა პატრიარქი კოსტანტინეპოლისაჲ მეორე იყოს პაპისა მის ჰრომაელისა, ეგრეთვე სხუანი იგი პატრიარქნი თჳსსა წესსა ზედა: იერუსალჱმელი და ალექსანდრიელი და ანტიოქელი“. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | და ყოველსა ზედა წესი და პატივი თჳსი აქუნდინ მტკიცედ და შეურყეველად, რამეთუ მძლავრებისათჳს წარმართთაჲსა პატივი და წესი მღდელთმოძღურებისაჲ არა შეიცვალების, არცა დაკნინდების. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | და ესე ღმრთისა მიერ სახიერისა მოეცა მას მადლი და აწ ყოველნი მოძღუარნი ამას წესსა ზედა განჰკანონებენ შეცოდებულთა. |
ზედაცა | მც.სჯ.კან.A | და, ნეტარ, თუ ამას ზედაცა შეუძლონ დადგრომად და აღსრულებად კანონთა ამათ. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | სახიერი და კაცთმოყუარე და მრავალმოწყალე ჭეშმარიტი ღმერთი და მაცხოვარი ჩუენი იესუ ქრისტე აურაცხელითა მით სიტკბოებითა მისითა მარადის ქველისმოქმედებათა მისთა აჩუენებს და წყალობასა მისსა დაუცხრომელად უხუებით მოჰფენს ჩუენ ზედა. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ვქადაგებდეთ დიდებულებათა სახიერებისა მისისათა და სასმენელ-ვყვნეთ ძლიერებანი და ქებულებანი სიტკბოებისა და მოწყალებისა მისისანი, და გამოუთქუმელი იგი სულგრძელებაი კაცთმოყუარებისა მისისაჲ, რომელსა აჩუენებს აურაცხელთა მათ და გარდარეულთა ცოდვათა ჩუენთა ზედა. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | რაჲთა აღსაარებასა მას და გამორჩევასა მონაზონებისასა მაშინ შევიწყნარებდეთ, ოდეს ცნობიერსა ჰასაკსა იყოს მონაზონებად მომავალი იგი: იყავნ უკუე ჰასაკი იგი ნუ უდარეს ათისა წლისა, ხოლო წინამძღურისა მის განგებასა ზედა იყავნ, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | რაჲთა სიყრმითგანვე მიიღოს ვითარცა საბეჭდავი სახე იგი მოწესეობისაჲ, და ჩუეულებაჲ კეთილისა მოღვაწებისაჲ დაემტკიცოს მის თანა და არღარა დროება ეცეს ჩუეულებათა სოფლისათა მავნებელთა სულისათა დაყოვნებად მის თანა ამას ზედა არა ბრალეულ ვართ, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ხოლო რომელმან არა ისმინოს კანონი ესე, არამედ საცთურსა მას ზედა ეგოს, მღდელი თუ იყოს, აღიჴოცენ, ერისკაცი თუ იყოს, უზიარებელ იქმნას. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ჲა. ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაგან იქმნა ცხორებაჲ ჩუენი ქრისტეს მიერ, რომელი მას ზედა ჯუარს ეცუა საჴსრად ჩუენდა. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | აწ უკუე ვამცნებთ, რაჲთა არავის ჴელ-ეწიფებოდის ადგილსა დასათრგუნველსა ჯუარისა სახესა გამოსახვად, გინათუ ქუეყანასა ზედა, ანუ ავჟანდებსა ზედა, ანუ თუ შატროვანთა ზედა. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ხოლო პირმშოჲ სახჱ იგი არს, რომლისაცა სახელსა ზედა გამოსახულ იყოს ხატი იგი: გინათუ ქრისტესსა, გინათუ წმიდისა ღმრთისმშობელისა, გინათუ სხუათა წმიდათა. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ვითარცა ჰრქუა ღმერთმან მოსეს, ვითარმედ: „იხილე, რაჲთა ჰქმნე ყოველივე მსგავსად ხატისა მის, რომელი გეჩუენა შენ მთასა ზედა“. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | რამეთუ არა გამოჩინებულ იყო ქუეყანასა ზედა ძჱ და სიტყუაჲ ღმრთისაჲ ჴორციელითა ხილვითა, ვინაჲთგან უკუე გარდამატებულითა მით მოწყალებითა და წყალობითა გარდამოჴდა ზეცით მეუფჱ და უფალი ყოველთაჲ და კაც იქმნა ცხორებისათჳს ჩუენისა და იხილვა ქუეყანასა ზედა, |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | სიტყუაჲ იგი განჴორციელდა და დაემკჳდრა ჩუენ შორის, ქუეყანასა ზედა იხილვა და კაცთა შორის იქცეოდა, აღასრულნა სასწაულნი, თავს-ისხნა ვნებანი, ჯუარს ეცუა, დაეფლა და აღდგა მესამესა დღესა და ამაღლდა ზეცას და ესე ყოველი ჭეშმარიტებად იქმნა |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | და თავადმანცა უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტე მოგუცა სახე ესე, რამეთუ იქცეოდა რაჲ იგი ქვეყანასა ზედა, ესმოდეს სასწაულნი მისნი ავგაროზ ედესელ მთავარსა და წარავლინა მხატვარი, რაჲთა გამოსახოს სახე უფლისაჲ და მიართუას. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ხოლო მაცხოვარმან მიიღო ტილოჲ ჴელთ-საჴოცელი და დაიდვა წმიდასა მას და ცხოველსმყოფელსა პირსა თჳსსა, და მეჴსეულად გამოისახა ხატი მისი დიდებული ტილოსა მას ზედა და ესრეთ წარსცა იგი ავგაროსისა ებისტოლითურთ ცხოველს-მყოფელითა მით ჴელითა მისითა დაწერილითა. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | სადა წერილ არს: აღმოსავალით თაყუანის-ცემაჲ ანუ ჯუარისაჲ პირთა ჩუენთა ზედა გამოსახვაჲ, ანუ სამგზის შთაყოფაჲ მონათლისაჲ ემბაზსა და სხუაჲ მრავალი ესევითარი, არამედ საქმით ქმნეს და სიტყჳთ გუასწავეს. |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ესე უკუე საცნაურ არს და მტკიცე, ვითარმედ პირველად უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს მიერ ქმნილითა მით სასწაულითა და ხატისა თჳსისა ტილოსა მას ზედა გამოსახვითა დაეწესა წმიდათა ხატთა გამოსახვაჲ და მერმე წმიდათა მოციქულთა მიერ |
ზედა | მც.სჯ.კან.A | ნუუკუე იჭუეულობამან გამოაჴუნეს იგინი განწმედისა მისგან, რომელი მიეცემის ნათლისღებისა მიერ მორწმუნეთა და მადლისა მისგან დიდებულისა, რომელი მოეფინების ნათელღებულთა ზედა სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა, ამენ. |
ზედა | ცხო.იოვ.ურ | ჰრქუა მას წმიდამან ამბა იოვანე: ჰე, მოსრულ არს ქრისტე, და აღსრულებულ არიან წინაწარმეტყუელებანი შენ ზედა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და ვითარ მიიწია წმიდაჲ ევთჳმი ოთხმეოცდასამსა წელსა, შეისუენა იობენალმან, იერუსალჱმვლ პატრეაქმან, და ანასტასი პირველმოჴსენებული გამოირჩია სამწყსომან და იქმნა პატრეაქ იერუსალჱმსა ზედა ივლისსა თუე-დადეგსა. |
ზედა | ცხო.ეფთ | და შემდგომად გარდაცვალებისა წმიდისა თეოკტისტჱსა მოკუდა ბჱსანელი კათალიკოზი, და იქმნა კოზმან კათალიკოზად ადგილსა მისსა, და ხარისიფოს დადგა ადგილსა მისსა ჯუარის-მცველად, რაჲთა აღესრულოს წინაწარმეტყუელებაჲ, რომელი წინაწარმეტყუელა მის ზედა წმიდამან მან. |
ზედა | ცხო.საბ | ამან მამა წარიყვანა სევერე და აღვიდა კოსტანტინეპოლისა შესმენად მართლსარწმუნოებისა და დიდი ჴელმწიფებაჲ პოვა წინაშე მეფისა და შემდგომად მცირედთა ჟამთა განრისხნა მამა სევერეს ზედა ფრიად. |
ზედა | ცხო.საბ | ქუაბი იგი, რომელსა შინა სენაკად მისა აღვიდოდა გზაჲ ღმრთით-ვნებულისა მისგან ეკლესიისა, და მას ზედა იყო კლდჱ ერთი დიდი. |
ზედა | რუსთ. | ჩემი მზე ტახტსა ზედა ზის მორჭმული ღმრთისა ნებითა, საკრძალავი და უკადრი, ლაღი, არვისგან ვნებითა, არცა რა უმძიმს ქაჯთაგან, არცა გრძნეულთა გრძნებითა; მას ზედა შველა რად მინდა, რად მეჭვ რასაცა თნებითა? |
ზედა | რუსთ. | ვინ ღირსა თქვენსა ეგზომსა ტირილსა, შეჭირვებასა! თქვენთვის სიკვდილი დია სჯობს მიწათა ზედა რებასა“. კვლა ფრიდონ ჰკადრა მეფესა: „ნურათ იქთ გამწარებასა, ღმერთიმცა მუქფად მოგიზღავს ათასსა გახარებასა!“ |
ზედა | რუსთ. | აწ იგი იქმნას‚ რაცაღა ენებოს ღმრთისა წადილსა! ვეჭვ‚ ჩემი სისხლი არ შერჩეს‚ ძალი შემწევდეს ქადილსა! ოხრად გაუხდი ყოფასა მათ საღამოსა და დილსა‚ უხმობ ყვავთა და ყორანთა‚ მათ ზედა ვაქნევ ხადილსა!» |
ზედა | რუსთ. | მათი მესმა‚ დავინახე ზახილი და ხრმალთა ელვა‚ ნავი ვსთხოვე მენავეთა‚ მით ვიყივლე მე ერთხელ «ვა»‚ ზღვასა შევე‚ მომეგება მეომარი ვითა ღელვა‚ სწადდა‚ მაგრა ვეღარა ქმნეს ჩემი ზედა წამოქელვა. |
ზედა | რუსთ. | კიოდეს იგი ლაშქარნი, ხმა მათი არ გაწყდებოდა, აძგერეს ძელი, რომელსა ზედა სახნისი ჰგებოდა; ყმა ნავის თავსა უშიშრად ქვე დგა, არ თურე კრთებოდა, კეტი ჰკრა, ძელი მოსტეხა, სხვით არათ არ მოსტყდებოდა. |
ზედა | რუსთ. | შევე‚ წავდეგ ნოხთა პირსა‚ მე დამიწყო ცეცხლმან შრეტად‚ გულსა ბნელი გამინათლდა‚ ზედა ლხინი ადგა სვეტად. მას ბალიში შემოეგდო‚ მზისა შუქსა სჯობდა მეტად‚ ჩემგან პირსა იფარვიდა‚ აიხედნის წამის ჭვრეტად. |
ზედა | რუსთ. | ესე არაკი მართალი ჩინს ქვასა ზედა სწერია: «ვინ მოყვარესა არ ეძებს, იგი თავისა მტერია». აწ ზაფრანია, ვის წინას ვერ ვარდი ჰგვანდის, ვერ ია; თუღა მონახავ, მონახე, ქმენ, რაცა შენი ფერია“. |
ზედა | რუსთ. | ინდოეთს შვიდთა მეფეთა ყოვლი კაცი ხართ მცნობელი: ექვსი სამეფო ფარსადანს ჰქონდა‚ თვით იყო მპყრობელი‚ უხვი‚ მდიდარი‚ უკადრი‚ მეფეთა ზედა მფლობელი‚ ტანად ლომი და პირად მზე‚ ომად მძლე‚ რაზმთა მწყობელი. |
ზედა | რუსთ. | ზღვათა მეფე გარდაიხდის მუნ ქორწილსა მეტად დიდსა, ქაჯეთიცა დაუმადლა, არ გაუშვა დღესა შვიდსა, უხვად გასცემს საბოძვარსა, საჭურჭლესა ანაკიდსა, პერპერასა დაფანტულსა ზედა სცვეთენ ვითა ხიდსა. |
ზედა | რუსთ. | ბედითი ბნედა‚ სიკვდილი რა მიჯნურობა გგონია? სჯობს‚ საყვარელსა უჩვენნე საქმენი საგმირონია! ხატაეთს მყოფნი ყოველნი ჩვენნი სახარაჯონია‚ აწ მათნი ჯავრნი ჩვენ ზედა ჩვენგან არ დასათმონია! |
ზედა | რუსთ. | ზედა ჯდა შავსა ტაიჭსა‚ აწ ესე მე მითქს რომელი‚ მართ ვითა ქარი მოქროდა გაფიცხებული‚ მწყრომელი; მონა მივსწიე‚ მისისა შეყრისა ვიყავ მნდომელი; შევსთვალე: «დადეგ‚ მიჩვენე‚ ლომსა ვინ გაწყენს‚ რომელი?» |
ზედა | რუსთ. | შენ მინდორს გნახეთ გაჭრილი‚ ჩვენ ზედა გარდგეკიდენით‚ პატრონი ჩემი გაგიწყრა‚ ჩვენ ხაფად წაგეკიდენით‚ გიხმეთ‚ არ მოხვე‚ ლაშქარნი უკანა გამოგკიდენით‚ შენ ველნი წითლად შეღებენ სრულად სისხლისა კი დენით. |
ზედა | რუსთ. | მინდორ-მინდორ მოვიდოდით ჩვენ ღამესა დია ბნელსა, დიდნი რამე სინათლენი გამოგვიჩნდეს შუა ველსა; ვთქვით, თუ: მზეა ნუთუ ზეცით ჩამოჭრილი ზედა ხმელსა! დაბნეულნი მივეცენით გონებასა ჩვენსა მსჯელსა. |
ზედა | რუსთ. | მიჯნური შმაგსა გვიქვიან არაბულითა ენითა‚ მით რომე შმაგობს მისისა ვერმიხვდომისა წყენითა; ზოგსა აქვს საღმრთო სიახლე‚ დაშვრების აღმაფრენითა‚ კვლა ზოგთა ქვეუც ბუნება კეკლუცთა ზედა ფრფენითა. |
ზედა | რუსთ. | ხატაეთს მყოფნი მოვიდეს‚ მათგან მოსლვისა დრონია‚ სიტყვანი შემოეთვალნეს ლაღნი და უკადრონია: «არც რამე ჩვენ ვართ ჯაბანნი‚ არც ციხეუმაგრონია‚ ვინ არის თქვენი ხელმწიფე‚ ჩვენ ზედა რა პატრონია?!» |
ზედა | რუსთ. | ბაღჩა ვნახე უტურფესი ყოვლისავე სალხინოსა: მფრინველთაგან ხმა ისმოდა უამესი სირინოსა; მრავლად იყო სარაჯები ვარდისწყლისა აბანოსა. კარსა ზედა მოჰფარვიდა ფარდაგები ოქსინოსა. |
ზედა | რუსთ. | ავთანდილ სარკმლით უჭვრეტდა‚ ტყვე‚ სარკმლით ნააზატები. მან ქალმან ქვეშე დაუგო ვეფხის ტყავისა ნატები; მას ზედა დაჯდა იგი ყმა‚ სულთქვამს ჭირმონამატები‚ სისხლისა ცრემლსა გაეწნა შუა გიშრისა სატები. |
ზედა | რუსთ. | ქალსა ყმამან მოუსმინა‚ დამორჩილდა‚ დართო ნება. ამას ზედა მოიხედნეს‚ ხევით ესმა ჩხაპუნება; მთვარე წყალსა გამოსრული ნახეს‚ შუქთა მოვანება‚ უკურიდნეს‚ აღარა ქმნეს მუნ ხანისა დაყოვნება. |
ზედ | რუსთ. | ყმამან უთხრა: „ეგე საქმე ამას ჰგავსო‚ არა სხვასა: ორნი კაცნი მოდიოდეს სადაურნი სადმე გზასა‚ უკანამან წინა ნახა ჩავარდნილი შიგან ჭასა‚ ზედ მიადგა‚ ჩაჰყიოდა‚ ტირს‚ იზახის ვაგლახ-ვასა. |
ზედა | რუსთ. | ქალმან უთხრა: „ეგე ღონე მოიგონე მეტად ავი: თუ არ მომკლავ‚ არ მოვკვდები‚ მრთელი ვარ და მოუკლავი. რად რა გითხრა‚ სადამდისცა ვიყო ჭირთა უნახავი? კვლა თუ მომკლავ‚ სასაუბროდ აღარ მედგას ზედა თავი“. |
ზედა | რუსთ. | კვლაცა ჰკითხა ზენარობით‚ მიუყარნა მუხლნი წინა‚ მაგრა ვერა ვერ დაჰყარა‚ მუდარობა მოეწყინა‚ პირსა ზედა გაგულისდა‚ თვალთა სისხლი მოედინა‚ ადგა‚ თმათა წამოზიდნა‚ ყელსა დანა დააბრჯინა. |
ზედა | რუსთ. | ჩამოვიდა‚ ცხენი ახსნა‚ მისგან ხესა გამობმული‚ ზედა შეჯდა‚ გაემართა‚ ქვაბი დახვდა კარგახმული: მუნით ქალი გამოიჭრა გულმდუღარე‚ ცრემლდასხმული‚ ეგონა‚ თუ: დაბრუნდაო პირი ვარდი‚ ბროლბაკმული. |
ზედა | რუსთ. | მან ყმამან ქვაბსა მიმართა‚ გავლნა წყალი და ტყენია; ავთანდილ ცხენსა გარდახდა‚ მონახნა დიდნი ხენია; მას ზედა ჭვრეტად გავიდა‚ ძირსა დააბა ცხენია‚ მუნით უჭვრეტდა‚ იგი ყმა მივა ცრემლმინადენია. |
ზედა | რუსთ. | ესეა ჩემი საწადი და ჩემი მოსანდომარე: ინდოეთს გნახო მორჭმული, საჯდომთა ზედა მჯდომარე, გვერდსავე გიჯდეს მნათობი, პირი ელვათა მკრთომარე, მებრძოლნი თქვენნი მოგესრნენ, არვინ ჩნდეს მუნ მეომარე. |
ზედ | რუსთ. | შიგან ვწევ დიდთა დარბაზთა ტურფითა საგებელითა‚ ზედ დამტიროდეს მეფენი ცრემლითა უშრობელითა‚ პირსა იხოკდეს ხელითა‚ ღაწვისა გამპობელითა. მუყრნი მოასხნეს‚ სენითა მთქვეს გამაბელზებელითა. |
ზედა | რუსთ. | რასაცა ლამი, არ მოგცემს მას ღმრთისა სამართალია, გამზრდელსა ჩემსა ვით ვჰკადრო მე საქმე სამუხთალია! მე მისთვის ხელი ვით გავძრა, ვინ ჩემთვის ფერნამკრთალია! ვით მოიხმაროს მონამან პატრონსა ზედა ხრმალია! |
ზედა | რუსთ. | რა ავთანდილ ტარიასგან ცნა, წასლვასა არ დაშლიდა, არა ჰკადრა შეცილება, საუბარსა ზედა რთვიდა; ფრიდონ კაცსა დარჩეულსა სათანაოდ გარდასთვლიდა, თანა წაჰყვა, განაღამცა მათ თანავე გზასა ვლიდა. |
ზედა | რუსთ. | ჩვენნო ძმანო და პატრონნო‚ თქვენგან არ გავიმწარებით; ესე რა ნახოთ ბრძანება‚ აქამცა მოიარებით! თქვენ თუ არ მოხვალთ‚ ჩვენ მოვალთ‚ ზედა არ მოგეპარებით. სჯობს‚ რომე გვნახნეთ‚ თავისა სისხლთა ნუ ეზიარებით!» |
ზედა | რუსთ. | რა ტარიელ მეფისაგან ესე სიტყვა მოისმინა, დადრკა, მდაბლად ეთაყვანა, პირსა ზედა დაეფინა. კვლა მეფემან თაყვანისსცა, წამო-რე-ვლო, წადგა წინა, ერთმანერთი მოიმადლეს, მართ ერთსაცა არ ეწყინა. |
ზედა | რუსთ. | აწ რასაცა მე მაღირსებ‚ ხორციელი არა ღირსა; მოწყალება იჩქითია ღმრთისა‚ ამად არა მკვირსა; შენთა შუქთა შემომადგამ‚ ბნელსა გულსა ზედა მჭვირსა‚ შენი ვიყო‚ სადამდისცა დამიყოფდეს მიწა პირსა». |
ზედა | რუსთ. | ზედა წიგნსა საფიცარსა შევჰფიცე და შემომფიცა‚ მისგან ჩემი სიყვარული ამით უფრო დაამტკიცა: «უშენოსა მოწონება ვისიმცაო გულსა მიცა‚ ღმერთი მომკლავს‚ ამას იქით თავსა ვეტყვი‚ ამას ვსწვრთიცა». |
ზედა | რუსთ. | ქაჯნი სახელად მით ჰქვიან, არიან ერთად კრებულნი კაცნი გრძნებისა მცოდნელნი, ზედა გახელოვნებულნი, ყოველთა კაცთა მავნენი, იგი ვერვისგან ვნებულნი; მათნი შემბმელნი წამოვლენ დამბრმალნი, დაწბილებულნი. |
ზედა | რუსთ. | ავთანდილ მალვით ცრემლსა სწვიმს, სდის ზღვათა შესართავისად. შიგან მელნისა მორევსა ცურავს გიშრისა ნავი სად; იტყვის, თუ: „მნახეთ, მიჯნურნო, იგი, ვინ ვარდია, ვისად, უმისოდ ნეხვთა ზედა ვზი ბულბული მსგავსად ყვავისად!“ |
ზედა | რუსთ. | ანაზდათ მოყმე გამოჩნდა კუშტი‚ პირგამქუშავია‚ ზედა ჯდა შავსა ტაიჭსა‚ – მერანი რამე შავია‚ – თავსა და ტანსა ემოსა გარეთმა ვეფხის ტყავია‚ ჯერთ მისი მსგავსი შვენება კაცთაგან უნახავია. |
ზედა | რუსთ. | დაწერა‚ თუ: „ჩემნო ყმანო‚ გამზრდელნო და ზოგნო ზრდილნო‚ ერთგულნო და მისანდონო‚ ამას ზედა გამოცდილნო‚ თქვენ‚ ჩემისა საწადლისა მიდგომილნო‚ ვითა ჩრდილნო‚ წიგნი ჩემი მოისმინეთ‚ ყოვლნო ერთგან შემოხდილნო! |
ზედა | რუსთ. | მათი მესმა დაპირება‚ ჩაბალახთა ჩამობურვა; ნავი წინა მომეგება‚ არა ვიცი‚ შვიდი თუ რვა. ფიცხლა ზედა შევეჯახე‚ მათ დაიწყეს ამოდ ცურვა; ქუსლი შევეც‚ დაუქციე‚ დაიზახნეს დიაცურ «ვა». |
ზედა | რუსთ. | შენ გტრფიალობენ მჭვრეტელნი, შენთვის საბრალოდ ბნდებიან, ვარდი ხარ, მიკვირს, ბულბულნი რად არ შენ ზედა კრფებიან! შენი შვენება ყვავილთა აჭნობს, ჩემნიცა ჭნებიან, სრულად დამწვარ ვარ, თუ მზისა შუქნი არ მომესწრებიან. |
ზედა | რუსთ. | თქვა: „ყვავი ვარდსა რას აქნევს, ანუ რა მისი ფერია! მაგრა მას ზედა ბულბულსა ჯერთ ტკბილად არ უმღერია. უმსგავსო საქმე ყოველი მოკლეა, მით ოხერია. რა უთქვამს, რა მოუჩმახავს, რა წიგნი მოუწერია!“ |
ზედა | რუსთ. | ვინცა გზას ნახნის, უცხონი, მსახურებდიან, ჰყმობდიან, მოეხვივნიან საჭვრეტლად, მას ზედა სტრფიალობდიან, ეძნელებოდის გაშვება, გაყრასა ძლივ დასთმობდიან, გზის ყოლაუზი მისციან, ჰკითხის რა, უამბობდიან. |
ზედა | რუსთ. | დღესა ერთსა მე და ფრიდონ ნადირობას გამოვედით‚ ზღვასა ზედა წაწურვილსა ქედსა რასმე გარდავდეგით; ფრიდონ მითხრა: «გითხრობ რასმე‚ – ვთამაშობდით‚ ცხენსა ვსხედით‚– ერთი რამე საკვირველი მე ვნახეო ამა ქედით». |
ზედა | რუსთ. | მე ვჰკითხევდი‚ ფრიდონ მეტყვის მართ ამბავსა ესოდენსა: «დღე ერთ მწადდა ნადირობა‚ შევჯე ამა ჩემსა ცხენსა‚ – ზღვათა შიგან იხვსა ჰგავს და ხმელთა ზედა შავარდენსა‚ – აქა ვდეგ და თვალს უგებდი ქორსა‚ იქით განაფრენსა. |
ზედა | რუსთ. | მუნ ცრემლნი, მისგან ნადენნი, ქვისაცა დასალბონია; გიშრისა ტევრი აგუბებს, ვარდისა ველსა ფონია; ფატმან მას ზედა იხარებს მართ ვითა იადონია. თუ ყვავი ვარდსა იშოვებს, თავი ბულბული ჰგონია. |
ზედა | რუსთ. | მინდორსა შუა გორი დგა, ფრიდონ მას ზედა დგებოდა; ღირსი მას თანა სროლასა ორმოცი კაცი ხლებოდა; მუნ დაემართა ავთანდილ, მას თანა ყოლბი ჰყვებოდა. ფრიდონს უკვირდა, „რა ქმნესო“, მისთა სპათათვის წყრებოდა. |
ზედა | რუსთ. | კარგი საქმე კაცსა ზედა აზომ თურე არ წახდების: ერთი კაცი უკმო-რე-სწყდა‚ მოდგა‚ მალვით მეუბნების: «დიდი მაცო თქვენი ვალი‚ ჩემგან ძნელად გარდიხდების‚ გაწირვა და დავიწყება ჩემგან თქვენი არ იქნების. |
ზედა | რუსთ. | აღარ დაჰბრუნდით, მოხვედით, შუქნი თქვენ ჩემთვის არენით; შეიყარენით ორნივე, ჩემ ზედა დაიჯარენით; ამად შევშინდი, ღონენი ვეღარა მოვაგვარენით, იმას, გლახ, ჩემი სიკვდილი გულითა სწადდა, არ ენით. |
ზედა | რუსთ. | შევე ფიცხლად საჯინიბოს, ავხსენ ცხენი უკეთესი, შეუკაზმე, ზედა შევსვი მხიარული, არ მოკვნესი; ჰგვანდა, ოდეს ლომსა შეჯდეს მზე, მნათობთა უკეთესი. წახდა ჩემი ჭირნახული, ვერ მოვიმკე, რაცა ვსთესი. |
ზედა | რუსთ. | ზედა მოატყდა მჭვრეტელი, გახდა ზათქი და ზარები, ვერ იჭირვიდეს სარანგნი, მუნ იყო არსიწყნარები; იგი რა ნახა მეფემან, საროსა მსგავსი ნარები, გაკრთომით უთხრა: «ჰე, მზეო, აქა ვით მოიგვარები?» |
ზედა | რუსთ. | დედოფალმან მათ ცოლ-ქმართა თითო ხელი დაუჭირა, ზედა ტახტსა მეფისასა ერთგან დასხმა გაუპირა, მოიშორვა კაეშანი, გული მდედრი აქვითკირა, გლოვა ცვალა სიხარულად, აღარავინ აატირა. |
ზედა | რუსთ. | მან მითხრა: «დაო, ნუ გიკვირს, ეგე რაზომცა ძნელია! ბედი უბედო ჩემზედა მიწყივ ავისა მქმნელია. კარგი რა მჭირდეს, გიკვირდეს, ავი რა საკვირველია! სხვადასხვა ჭირი ჩემ ზედა არ ახალია, ძველია». |
ზედა | რუსთ. | მოიტირეს, ყმამან უთხრა: „ნუღარ გასწყვედ, გაასრულე!“ ფატმან იტყვის: „მივეგებე, გული მისთვის ვაერთგულე, გარდუკოცნე ყოვლი ასო, თავი ამად მოვაძულე, ზედა დავსვი ტახტსა ჩემსა, შევეკვეთე, გავესულე. |
ზედა | რუსთ. | ვაჭრის ცოლთა მხიარულმან უმასპინძლე ამოდ, დურად; სმასა ზედა უმიზეზოდ გავხე რამე უგემურად, რა შემატყვეს, გაიყარა, სხდომილ იყო რაცა პურად, მარტო დავრჩი, სევდა რამე შემომექცა გულსა მურად. |
ზედა | რუსთ. | იქ ბაღსა შიგან ტურფანი სახლნი, ნატიფად გებულნი, მაღალნი, ყოვლგნით მხედველნი, ზღვას ზედა წაკიდებულნი, მუნ შევიტანენ ხათუნნი იგი, ჩემთანა ხლებულნი, კვლა დავიდევით ნადიმი, დავსხედით ამოდ შვებულნი. |
ზედა | რუსთ. | გვიბრძანეს‚ თუ: «ღმერთმან ასრე დაგვაბერნა‚ და-ცა-გვლია; ჟამი გვახლავს სიბერისა‚ სიყმაწვილე გარდგვივლია; ყმა არ მოგვცა‚ ქალი გვივის‚ ვისგან შუქი არ გვაკლია‚ ყმისა არსმა არა გვგავა‚ ამად ზედა წაგვითვლია. |
ზედა | რუსთ. | რამაზ მითხრა: «აღარ არის ამის მეტი ჩემი ღონე‚ ერთი ჩემი დიდებული მომეც‚ ზედა მაპატრონე‚ ციხოვანთა გაუგზავნო‚ საუბარი გამიგონე‚ ხელთა მოგცემ ყველაკასა‚ განაღამცა შენ გაქონე!» |
ზედა | რუსთ. | შევედით‚ ვნახეთ ბალიშსა ზედა წარბშერჭმით მჯდომარე; მზე ვეღარას იქს მის მეტსა‚ მას გაენათლა რომ არე‚ წავდეგ‚ მიბრძანა: «რასა სდგა? დღე მიგიჩს წინ საომარე! ანუ გამწირე‚ მიტყუე და კვლაცა მოიმცთომარე!» |
ზედა | რუსთ. | შევე‚ დავჯე ტახტსა ზედა‚ ქალი მოდგა ნოხთა პირსა‚ ჩემსა ახლოს დასაჯდომლად თავი მისი არ აღირსა; ვარქვი: «მანდა რად ზი შენ‚ თუ სიყვარული ჩემი გჭირსა?» მან პასუხი არა მითხრა‚ ჩემთვის ჰგვანდა სიტყვაძვირსა. |
ზედ | რუსთ. | ზედ წაადგა‚ შეექცევის‚ დროთა‚ დღეთა ანგარიშობს; თვენი ესხნეს ორანიღა‚ ამად სულთქვამს‚ არა იშობს; „ვაჲ თუ საქმე გამიმჟღავნდეს! – კვლა ამისთვის გულმოშიშობს‚ – ავსა კარგად ვერვინ შესცვლის‚ თავსა ახლად ვერვინ იშობს“. |
ზედა | რუსთ. | ფრიდონისით წამოსრულმან‚ წავე ძებნად‚ კვლა ვიარე‚ რომე არა არ დამირჩა ხმელთა ზედა‚ ზღვათა გარე‚ მაგრა მისსა მნახავსაცა კაცსა ვერას შევეყარე; გული სრულად გამიშმაგდა‚ თავი მხეცთა დავადარე. |
ზედა | რუსთ. | ამას ზედა შეიფიცნეს მოყვარენი გულსადაგნი‚ იაგუნდნი ქარვისფერნი‚ სიტყვაძვირნი‚ ცნობაშმაგნი; შეუყვარდა ერთმანერთი‚ სწვიდეს მიწყივ გულსა დაგნი‚ მას ღამესა ერთგან იყვნეს შვენიერნი ამხანაგნი. |
ზედა | რუსთ. | რამაზს ვარქვი: «შემიგნია საქმე შენი სამუხთალე‚ აწ ეგრეცა შეპყრობილმან თავი გამოიმართალე‚ სიმაგრეთა ნუ ამაგრებ‚ ყველა ხელთა მომათვალე‚ თვარა შენი შეცოდება მემცა ზედა რად წავსთვალე?» |
ზედა | რუსთ. | რაცა ვჰკითხეთ, არა ვიცი, ესმა ანუ არ ისმენდა: ვარდი ერთგან შეეწება, მარგალიტსა არ აჩენდა; გველნი მოშლით მოეკეცნეს, ბაღი შეღმა შე-რა-შენდა; მზე ვეშაპსა დაებნელა, ზედა რადმცა გაგვითენდა! |
ზედა | რუსთ. | ფატმან მისცა დაწერილი მას გრძნეულსა ხელოვანსა: „ესე წიგნი მიართვიო ქალსა, მზისა დასაგვანსა!“ მან გრძნეულმან მოლი რამე წამოისხა ზედა ტანსა, მასვე წამსა დაიკარგა, გარდაჰფრინდა ბანისბანსა. |
ზედა | რუსთ. | მონასა ჰკითხა: „მიამბვე, ვინ არის ჩემი მძებნელი, ანუ ვინ მიცის ცოცხალი, მიწასა ზედა მტკებნელი?“ მან მოახსენა: „ვიკადრებ, რასცა ოდენ ვარ მცებნელი, რა წამოსრულ ხარ, მას აქათ შენგან ჩვენია მზე ბნელი. |
ზედაო | რუსთ. | პირმზე სწერს: „აჰა, ხათუნო, დედისა მჯობო დედაო! მისგან ტყვექმნილსა სოფელმან რა მიყო, ამას ხედაო? მე, გლახ, მათ ჩემთა პატიჟთა სხვაცა დამერთო ზედაო, აწ ვნახე შენი უსტარი, მე დიდად მეიმედაო. |
ზედა | რუსთ. | ციხეს ვზი ეზომ მაღალსა, თვალნი ძლივ შემოსწვდებიან, გზა გვირაბითა შემოვა, მცველნი მუნ ზედა დგებიან, დღისით და ღამით მოყმენი ნობათსა არ დასცდებიან, მათთა შემბმელთა დაჰხოცენ, მართ ცეცხლად მოედებიან. |
ზედა | რუსთ. | აჰა, ინიშნე ნიშანი შენეულისა რიდისა! გარდმიკვეთია ალამი, ჩემო, ერთისა კიდისა, ესეღა დაგრჩეს სანაცვლოდ მის იმედისა დიდისა. რისხვით მობრუნდა ბორბალი ჩვენ ზედა ცისა შვიდისა“. |
ზედა | რუსთ. | ჩემსა ზედა დიდი არის ვალი, თქვენგან დანადები; მადლსა სხვაებრ გარდავიხდი, თუღა ფრიდონს შევეყრები; აწ წაიღეთ ყველაკაი, მეკობრეთა წანაღები, ამის მეტსა ვერას მოგცემ, ვიცი, ამად გეძუნწები. |
ზედა | რუსთ. | ამა მონათა ჩემ ზედა გარდაუხდელი გულია: ამოდ მმსახურეს, თქვენიმცა გული ამათთვის სრულია! ქება რად უნდა მას, ვინცა თქვენ თანა ხანდაზმულია? მსგავსი ყველაი მსგავსსა შობს, ესე ბრძენთაგან თქმულია“. |
ზედა | რუსთ. | ზამთარი ვარდსა გაახმობს, ფურცელნი ჩამოსცვივიან, ზაფხულის მზისა სიახლე დასწვავს, გვალვასა ჩივიან, მაგრა მას ზედა ბულბულნი ტურფასა ხმასა ყივიან, – სიცხე სწვავს, ყინვა დააზრობს, წყლულნი ორჯელვე სტკივიან. |
ზედა | რუსთ. | აგრევე გული კაცისა მოსაგვარებლად ძნელია, ჭირსა და ლხინსა ორსავე ზედა მართ ვითა ხელია, მიწყივ წყლულდების, საწუთრო მისი აროდეს მრთელია. იგი მიენდოს სოფელსა, ვინცა თავისა მტერია! |
ზედა | რუსთ. | ინდოთ მეფე მხიარული ასმათს რასმე უბრძანებდა; ერთმანერთსა ეხვეოდეს, სიხარული ატირებდა; ვარდსა ზედა ყორნის ბოლო ნამსა თხელსა აპკურებდა. კაცსა ღმერთი არ გასწირავს, თუმცა კაცი შეიგებდა. |
ზედა | რუსთ. | მე აგრე არა მინახავს, მართ ვითა არა მნდომია; მოდი და გავხსნათ, შევიგნეთ, საჭურჭლე თუ რა ზომია“. ეამა, ადგეს ორნივე, არცა ქვე ასმათ მჯდომია, დალეწეს კარი ორმოცი, მათგან არ ზედა ომია. |
ზედა | რუსთ. | ზედა ეწერა: „აქა ძეს აბჯარი საკვირველიო, ჯაჭვ-მუზარადი ალმასი, ხრმალი ბასრისა მჭრელიო; თუ ქაჯნი დევთა შეებნენ, იყოს დღე იგი ძნელიო! უმისჟამისოდ ვინც გახსნას, არის მეფეთა მკლველიო“. |
ზედა | რუსთ. | გაეგება‚ მოეხვია‚ ზედა დასდვა პირი ხელსა‚ აკოცებდა‚ სიხარულით ცრემლსა ღვრიდა ველთა მრწყველსა; ესე თქვა‚ თუ: „ნეტარ‚ ღმერთო‚ ცხადსა ვხედავ ანუ ბნელსა? მე ვით ღირს ვარ ამას‚ რომე თვალნი ჩემნი გჭვრეტდენ მრთელსა!“ |
ზედა | რუსთ. | ყმამან მდაბლად მოიკითხა‚ ზედა დასდვა პირი პირსა; უბრძანა‚ თუ: „ღმერთსა ვმადლობ‚ შენ თუ ჭირად არა გჭირსა!“ დიდებულთა თაყვანისსცეს‚ აკოცებდეს‚ ვინცა ღირსა‚ ზარსა სცემდეს‚ უხაროდა უფროსსა და თუნდა მცირსა. |
ზედა | რუსთ. | ყოვლგნით მგრგვალი, შეუვალი, არსით იყო ყოლა პირი. სამთა კართა ცხრა ათასი ზედა სცვიდა მოყმე გმირი, შუა ციხე ამართული, კლდე კეკლუცი, არ დუხჭირი, გვირაბითა შესავალი, ახვრეტილი, ვითა სტვირი. |
ზედა | რუსთ. | აწ ვინცა ვიცით უკეთე შეტყორცა საგდებელისა, მან ერთსა ბურჯსა გარდვაგდოთ წვერი საბლისა გრძელისა, მას ზედა გავლა ასრე მიჩს, ვითა გარბენა ველისა, თქვენ ჭირად გიყო შიგანთა პოვნა კაცისა მრთელისა. |
ზედა | რუსთ. | ინდოეთს ზედა წაადგა, მუნ მთა და დიდი ქედია; აჩნდა ლაშქარი უსახო, ესაკვირველა, ედია. ტარიელ ბრძანა: „მოყმენო, აწ თქვენგან რა იმედია? ადრე მოვიცლი, ჩემ თანა ღმერთი და ჩემი ბედია! |
ზედა | რუსთ. | მზე უკადრი ტახტსა ზედა ზის მორჭმული‚ არნადევრი‚ წყლად ევფრატსა უხვად ერწყო ედემს რგული ალვა მჭევრი‚ ბროლ-ბალახშსა აშვენებდა თმა გიშერი‚ წარბი ტევრი. მე ვინ ვაქებ? ათენს ბრძენთა‚ ხამს‚ აქებდეს ენა ბევრი! |
ზედა | რუსთ. | საწუთრო კაცსა ყოველსა ვითა ტაროსი უხვდების: ზოგჯერ მზეა და ოდესმე ცა რისხვით მოუქუხდების. აქამდის ჭირი ჩემ ზედა‚ აწ ესე ლხინი უხვდების‚ რათგან შვება აქვს სოფელსა‚ თვით რად ვინ შეუწუხდების? |
ზედა | რუსთ. | ყმა ტკბილი და ტკბილქართული‚ სიკეთისა ხელისმხდელი‚ ამას ზედა ეუბნების‚ ვით გაზრდილსა ამო მზრდელი; ქალმან მისცნა მარგალიტნი‚ სრულქმნა მისი საწადელი‚ ღმერთმან ქმნას და გაუსრულდეს ლხინი ესე აწინდელი! |
ზედაო | რუსთ. | ქალმან დედასა შესტირნა: ჰაჲჰაჲ, რაღა ვქმნა, დედაო! შესამოსლითა დაგაგდე, აწ შაოსანსა გხედაო, მამამან ტახტი დასცალა, აღარ ზის მაღლა ზედაო!“ დედამან ცრემლნი მოჰხოცნა, ეტყვის: „დადუმდი, ბედაო!“ |
ზედა | რუსთ. | ტახტსა ზედა ერთგან მსხდომნი ტარიელ და ცოლი მისი ერთმანერთსა შეჰფერობდეს, ქალი ყმისა შესატყვისი; გონება და ანუ ენა გამოსთქმიდა მათმცა ვისი! რამცა ჰგვანდა ხორციელი სოფელს შვილი ადამისი! |
ზედა | რუსთ. | ავთანდილ და ფრიდონისთვის ორნი ტახტნი დაამზადნეს; – ზედა დასხდეს ხელმწიფურად, – დიდებანი უდიადნეს; ღმერთმან სხვანი ხორციელნი მათებრნიღა რა დაბადნეს! ამბობდიან ჭირთა მათთა, ყველაკასა გაუცხადნეს. |
ზედა | რუსთ. | ინდოთ მეფე უბრძანებდა ასმათს, მისსა შეკდომილსა: „რაცა შენ ჰქმენ, არ უქნია არ გამზრდელსა, არცა ზრდილსა; აწ ინდოეთს სამეფოსა მეშვიდესა, ერთსა წილსა, ზედა დაგსვამ, შენი იყოს, გვმსახურებდი ტკბილი ტკბილსა. |
ზედა | რუსთ. | აწ ანდერძსა ჩემსა მოგცემ‚ როსტანს წინა დაწერილსა; შენ შეგვედრებ‚ დაგიჭიროს‚ ვითა გმართებს ჩემსა ზრდილსა. მოვკვდე‚ თავსა ნუ მოიკლავ‚ სატანასგან ნუ იქ ქმნილსა‚ ამას ზედა იტირებდი‚ დაიდებდი თვალთა მილსა!“ |
ზედა | რუსთ. | მაგრა იყვენით ჩემთვისცა საქმისა რასმე რჩევითა: ხმა ესმას ჩემსა ხელმქმნელსა, ზედა გარდმოდგეს მზე ვითა, თქვენ გქონდეს ომი ფიცხელი, უომრად მნახოს მე ვითა? ესე მე დამსვრის, ნუ უბნობთ სიტყვითა თქვენ სათნევითა. |
ზედა | რუსთ. | ფრიდონ ლაღი ამხანაგობს საუბართა ესოდენთა. ამას ზედა გაიცინნეს მათ წყლიანთა, სიტყვაბრძენთა, ერთმანერთსა ელაღობნეს ლაღობათა, მათთა მშვენთა, გარდახდეს და დაეკაზმნეს, უკეთესთა შესხდეს ცხენთა. |
ზედა | რუსთ. | იგი ჭაბუკნი შუქითა ვნახენ მზისაცა მეტითა; მათ სამთა შვიდნი მნათობნი ჰფარვენ ნათლისა სვეტითა; ტარიელ შავსა ზედა ზის ტანითა მით წერწეტითა; დალივნეს მტერნი ომითა, ვითა მჭვრეტელნი ჭვრეტითა. |
ზედა | რუსთ. | ჩემი აწ ესე ნათქვამი მათი სახე და დარია: რა ზედა წვიმდენ ღრუბელნი და მთათა ატყდეს ღვარია, მოვა და ხევთა მოგრაგნის, ისმის ზათქი და ზარია, მაგრა რა ზღვასა შეერთვის, მაშინ ეგრეცა წყნარია. |
ზედა | რუსთ. | იარეს და ზედა შეჰხდეს ნურადინის მეჯოგეთა; ჯოგი ნახეს, მოეწონა, ფრიდონისთვის ეაგეთა. მუნ ავთანდილს ინდო ეტყვის: „გაქნევ კარგთა სიშმაგეთა, მოდი, ფრიდონს ველაღობნეთ, ჯოგსა მისსა მოვადგეთა! |
ზედ | რუსთ. | ფრიდონ თქვა: „ვიტყვი სიტყვასა, ვეჭვ, ჩემი არ დამცთარია: ჩვენ ცოტანი ვართ, ქალაქი დიდთაგან საომარია; პირისპირ ომი არ ძალგვიც, არ ჟამი საკვეხარია. ათას წელ ვერსით შეუვალთ, თუ ზედ დაგვიხშან კარია. |
ზედა | რუსთ. | მე უთხარ: «დაო‚ რად მოგკლა‚ ანუ რა შენი ბრალია? – რამცა ვქმენ ნაცვლად‚ თვით რომე მისი ჩემ ზედა ვალია! – აწ თავსა მისად საძებრად მივსცემ‚ სად კლდე და წყალია». სრულად გავქვავდი‚ შემექმნა გული მართ ვითა სალია. |
ზედა | ბალ.ვრც | და იყო იგი წარმართი ფრიად და დიდი სამეუფოჲ[თა] და აურაცხელ სიმრავლითა ერისაჲთა, ზარ (და საში)ნელ ყოველთა ზედა კაცთა, მძლე მტერთა მიმართ; |
ზედა | ბალ.ვრც | და მიიწია სიტყუაჲ მათი აბენესე მეფისა და ფრიად დამძიმდა ესე მის ზედა, რამეთუ ესრე თქუა გულსა შინა თჳსსა, ვითარმედ: წინააღდგომაჲ ესე ამათი მიზეზ რაჲსამე ექმნას საქმეთა მისთა დაჴსნისათჳს სუფევისა მისისა და განსარყუნელად განგებისა მისისა. |
ზედა | ბალ.ვრც | მაშინ აღიძრა იგი გულის წყრომითა ყოველთა ზედა ქრისტეანეთა და იწყო ძჳრის ჩუენებად კაცთა მათ ღმრთისათა და ყოველთა მიმართ, რომელნი ერჩდეს სიტყუათა მათთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | [და] დაამძიმა ჴელი მისი მათ ზედა, ვიდრემდის განმარტა ჴელი მისი მათ ზედა გუემითა და ტანჯვითა, და აკუეთნა მათ კაცნი უგუნურნი. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა მას კაცმან: აწ მიბრძანე, მეფე, რომლისა საქმისათჳს აღიძრვი ჩემ ზედა, თავსა ჩემსა რაჲმე შევსცოდეა ანუ შენ მეფესა? |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო მიზეზნი ტკივილისა და გულის კლებისანი – მოლოდებითა მით მოწევნადთა ბოროტთაჲთა, გინა შემთხუევითა სენთაჲთა, გინა მოწევნითა ვნებათაჲთა, გინა თუ მოსლვითა სიკუდილისაჲთა თჳთ მის თავადისა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | დღეს ახარის მოშურნეთა მტერთა მიმართ და ხვალე ახარის მტერთა მის ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | მაშინ აღიძრა მეფე ყოველთა ზედა ქრისტეანეთა და უმეტეს მონაზონთა ზედა მეუდაბნოეთა, რამეთუ თქუა: ესე არიან მავნებელნი და წინააღმდგომნი ნებისა ჩემისანი შუებათა და განცხრომათა მიმართ. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარცა ესმნეს კაცსა მას სიტყუანი იგი მეფისანი, აღიძრა სურვილითა ქრისტესითა სიტყუათა მათ ზედა და ცრემლოოდა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და უკუეთუ გკითხოს მეფემან, თუ რაჲ არს ესე, არქუ მას: რომლისათჳსცა შენ მიწოდე, აჰა ესერა მე განმზადებულ ვარ, დაღაცათუ სიკუდილი უადვილეს არს კაცსა ზედა ფუფუნეულსა, ვიდრეღა თავს-დებად ცხორებაჲ ესე, არამედ არა მნებავს თჳნიერ შენსა ცხორებაჲ. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო მან ჰრქუა მას: იძალენ მის ზედა ეშმაკნი დედათა გამო, რამეთუ უგანმკუეთელეს არიან დაწყლვად გონებისა უფროჲს მახჳლისა ორპირისა, |
ზედა | ბალ.ვრც | და განბოროტნა მონათა მათ ზედა ღმრთისათა და აღივსო გულის წყრომითა და შურითა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუეს მას: აჰა ესერა განსლვასა ზედა ვიპოენით ქუეყანით შენით. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუეს მათ: უპოარებამან საგზლისამან, რამეთუ დიდ არს ჩუენ ზედა გზაჲ ესე. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო შიში, რომელი აქუს მოყუარეთა ამის სოფლისათა, რომელთა გამოირჩიეს იგი საუკუნესა მას ზედა ცხორებასა, იგი არა შიშ არს ჩუენდა, არცა სიხარული მათი სიხარულ არს ჩუენდა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუეს მოწამეთა მათ ქრისტესთა: ჩუენ არა შიშისათჳს სიკუდილისა ვივლტით, არამედ, რაჲთა არა შემწე გექმნეთ ბოროტის-ყოფასა ჩუენ ზედა და მიზეზ გექმნეთ უღმრთოებასა შენსა, რომელი გეგულების მოწევნად ჩუენ ზედა, ხოლო შიში შენი არაოდეს მოსრულ არს გულსა ჩუენსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარ აღესრულნეს მის ზედა ათისა წლისა ჟამნი, ბრძანა გამოყვანებაჲ ყრმისაჲ მის, რამეთუ არღა ეხილვა რაჲ დაბადებულთაგანი. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ესე ბოროტის ჩუენებანი მრავალნი და სატანჯველნი ფრიადნი აღასრულნეს მონათა მათ ზედა მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესთა ჭეშმარიტთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო ყრმამან მან გულისჴმა-ყო იჭჳთ შეწყუდევაჲ მისი ქალაქსა მას შინა, და ვითარ არავის შეუტეობდა მამაჲ მისი მის ზედა და არცა ვიდრე მას ფლობა-სცემდა განსლვად. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ბრძანა მეფემან დადგინებად ყოველი უხილავი მისგან თითოეულად, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, რაჲ არს, და დედანიცა შემკობილნი დაადგინნენ გზასა ზედა მისსა. და მათ ყვეს ეგრე. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო მზარდულმან მან განუმარტა ყოველი საქმე ქრისტეანეთაჲ და მიაწია ყოველთა სათნოებათა მათთა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | მაშინ ბრძანა მეფემან გამოსხმაჲ პალატისაგან ძისა თჳსისა ყოველთა მსახურთა მისთაჲ და დადგინებად ადგილსა მათსა გამორჩეულნი ყოველთაგან საბრძანებელთა მისთა დედანი შუენიერნი და ქმნულ-კეთილნი მსახურებასა მისსა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ოდესმე ებრძვიედ და ზედა მიეჭრებიედ განშიშულებულნი და ეტყჳედ მრავალსა სიტყუასა აღძრვისასა, და მოაჴსენებედ, რაჲთა განვიდენ ნადირობად და მოთხვად სამოთხეთა შინა საშუებელთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და დიდი ურვაჲ მოაწიე ჩემ ზედა ამით ჯერითა, რამეთუ სული ჩემი სურვიელ არს ყოვლისა მიმართ, რომელი არს გარეშე კართა ამათ ჩემთა, დიდითა წადილითა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე მეფესა, შეუძნდა ფრიად, ვითარმედ შეიწრდა მის ზედა გონებაჲცა მისი მისგან და გულისჴმა-ყო, უკუეთუ დააყენოს ნებაჲ მისი მისგან, და განამრავლნეს ურვანი მისნი, განუმწარდეს ყოველი საშუებელი მისი. |
ზედა | ბალ.ვრც | და რაჲთა აღუდგინნენ გზათა ზედა სახიობანი, მემღერნი, რაჲთა ამით განცხრომითა შეაქციოს გონებაჲ მისი გამოძიებისაგან საქმეთა ამის სოფლისათა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა ყრმამან მან: და ყოველთა ზედა მოიწევისა ესე? |
ზედა | ბალ.ვრც | და მოუწოდა დღესა ერთსა მზარდულსა მას და ჰრქუა მას: არავინ იცია აქა კაცი, რომელი არა წესსა ზედა ჩუენსა ჰგიეს? |
ზედა | ბალ.ვრც | და ყოველსა სნეულებასა ჰკურნებს, და მტერთა ზედა მძლე ჰყოფს და ეშმაკთა აოტებს ახლის პიროვანთაგან, და ყოველსა საწადელსა გულისასა მოატყუებს კაცსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო უკუეთუ იხილოს იგი მრუმედ მხედველმან და ცოდვათა ზედა დადგრომილმან, მიუღოს ნათელი თუალთაჲ და განურყუნას საცნობელი გონებისაჲ. |
ზედა | ბალ.ვრც | ვითარმედ არა მახჳლად მხედველ ვარ და არა მნებავს საწუთროსა ზედა ხილვაჲ მისი, და მე ვჰგონე[ბ], ჭეშმარიტსა იტყჳ და არა სტყუვი. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ჭეშმარიტსა გეტყჳ, გრწმენინ ჩემი და ნუ გეშინინ მეფისა ძისა თხრობად, რამეთუ იგი ღირსვე, არა ესევითარი ჭურჭელი დაფარვად მისგან სადგურეობასა ზედა შენსა წინაშე მისსა, |
ზედა | ბალ.ვრც | ვითარცა ესმა ესე ყოველი, განჴურდა იოდასაფ სიტყუათა მათ ზედა წმიდისა მამისა ბალაჰვარისთა და აღიჩჩუა გული და იწყო ტირილად, და ჰრქუა ბალაჰვარს: რავდენისა ჟამისაჲ ხარ, წმიდაო მამაო? |
ზედამე | ბალ.ვრც | ხოლო იყო ჩუეულებაჲ სამეუფოჲსაჲ მის ესრეთ, რაჟამს განრისხნის ვის ზედამე მეფე და უნებნ მოკლვაჲ მისი, წარავლინის ქადაგი, რომელსა ერქუა ქადაგი სიკუდილისაჲ, და ჴმა-ყვის კართა ზედა მის რისხვეულისათა და დასცის საყჳრსა, |
ზედა | ბალ.ვრც | და შემდგომად მცირედთა დღეთა უბრძანა მეფემან ქადაგსა სიკუდილისასა, რაჲთა წარვიდეს და ჴმა-ყოს კართა ზედა ძმისა მისისათა. |
ზედა | ბალ.ვრც | მაშინ განძლიერდა საცთური იგი კერპთ-მსახურებისაჲ, და დიდი ჭირი და იწროებაჲ მოიწია ყოველთა ეკლესიათა და კაცთა ზედა მორწმუნეთა, და ვერვინ დაითმინა, გარნა სრულთა ხოლო და ჭეშმარიტთა ქრისტეს აღმსაარებელთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | რაჲთა ვიჴუმიოთ მათგან საჴმარი ზომით, რომელი შემწე გუექმნეს მსახურებასა ზედა მისსა, და არა შევაპყრნეთ გულნი ჩუენნი, რომლითა დავაკლდეთ მცნებათაგან მისთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ესე არს ხატი სოფლისა ამის არა-ა(რს)ისაჲ, ხოლო უკუეთუ გნებავს ხატი საუკუნოჲსაჲ მის, მე მიგცე იგი, ვითარცა მოვიღე, არამედ ვერვის ჴელ-ეწიფების გულისჴმის-ყოფად ნიჭთა მათ ქრისტესთა წარუვალთა, უკუეთუ ვისმე არა აქუნდეს ფლობაჲ ნებასა და გონებასა თჳსსა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | მაშინ აღიარა ჴმითა მაღლითა თედმა და თქუა: არავინ არს ღმერთ ქუეყანასა ზედა, გარნა მამაჲ მხოლოჲ და ძე მისი მხოლოდ შობილი და ყოვლად წმიდაჲ სული, თანაარსი, ღმერთი სამგუამოვანი, ერთარსი, დამბადებელი ცათაჲ და ქუეყანისაჲ. |
ზედა | ბალ.ვრც | 63. ხოლო ჰებენას მეფე ფრიად გულ-პყრობილ იქმნა სიმართლისათჳს, რომელი შეიწყნარა ძისაგან თჳსისა, და სათნოჲ სინანული აჩუენა პირველთა მათ უკეთურებათა მისთათჳს, ხოლო რაჟამს მოიწია აღსასრული მისი, ფრიად შეშინდა და მოუჴდა ძწოლაჲ, და შიში დიდი დაეცა მას ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და რომელიმე დავარდა კლდესა ზედა, რომელსა ზედა იყო მიწაჲ და ნოტიე მცირედ, და აღმოსცენდა, და ვითარ მიიწინეს ძირნი მისნი სიჴმელესა კლდისასა, განჴმა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და რომელი-იგი დავარდა ნოტიასა და აღმოსცენდა და განჴმა სიჴმელითა კლდისაჲთა, იგი არს, რომელი ესმის კაცსა და ეჰამის, და ცნის ჭეშმარიტებაჲ მისი წუთ ჟამ, და მერმე არა დაამტკიცის გონებაჲ მისი მას ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და შთავრდომასა მას მისსა მა[ს] შინა პოვნა ორნი რტონი აღმოცენებულნი მას ზედა, და მოეკიდა და პოვა რაჲმე, რომელს[ა] ზედა დაიდგნა ფერჴნი თჳსნი. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო რომელსა-იგი ზედა ფერჴნი ედგნეს, ოთხნი თავნი იყვნეს ასპიტისანი გამოსრულნი ჴურელით. |
ზედა | ბალ.ვრც | და აღიხუნა თუალნი თჳსნი და იხილა რტოთა მათ ზედა მცირედი რაჲმე თაფლი და იწყო ჭამად. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო ორნი იგი რტონი არიან დღენი კაცისანი, და ორნი იგი თაგუნი – ერთი თეთრი და ერთი შავი – არიან ღამე და დღე დაუცხრომელნი მათ ზედა, რომელნი მსწრაფლ დაჰლევენ ცხორებასა კაცისასა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ოთხნი იგი ასპიტნი მსგავს არიან ოთხთა მათ ნივთთა, რომელთა ზედა აღგებულ არს გუამი კაცისაჲ, და ოდესცა ერთი მათგანი აღიძრას, წარვალს სიცოცხლე. |
ზედა | ბალ.ვრც | მაშინ იტყოდა კაცი იგი, თუ რომელსამე ამათ ორთაგანსა ზედა ვინანდე: გარდარეულსა მას ჩემსა სიძულილსა მეგობრისათჳს სიმართლისა ანუ გარდამეტებულისა მისთჳს სიყუარულისათჳს ჩემისა მეგობრისა მისთჳს სიცრუჲსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | არარაჲ მოწევნულ არ[ს] ჩემ ზედა და თქუენ ზედა უდიდესი და უსაშინელესი ბოროტი, ვითარცა ესე ძისა ჩემისაჲ. |
ზედა | ბალ.ვრც | წარაგებენ მათ ზედა მონაგებთა მათთა და იტყჳან, ვითარმედ: ესენი არიან მზრდელნი ჩუენნი. |
ზედა | ბალ.ვრც | და რამეთუ არა ვარ უდიდეს დიდთა მათ და უძლიერეს ძლიერთა მათ, და რომელი-იგი მოიწია მათ ზედა, მოიწევის ჩემ ზედაცა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ჰრწმენა ჴმაჲ მოციქულთა ჩემთაჲ და დაიმარხნეს მცნებანი ჩემნი, მას შინა სუფევდენ უხრწნელელებით და მათ ზედა სიკუდილი არა სუფევდეს, სადა-იგი არა არს შიში და ზრუნვაჲ ამის სოფლისაჲ. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ მე ფრიად განვარისხე ღმერთი შემოქმედი ჩემი და მრავალნი მოსაჯულნი წარვავლინენ წინა ჩემსა, რომელნი შურის-გებასა ითხოვენ ღმრთისაგან ჩემ ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ ჟამიცა შეწყნარებისაჲ შემოკლდა ჩემ ზედა და ვერარაჲ ღირსი სინანული ვაჩუენე ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვივლტი სავანისა მისგან საშინელისა დატევებითა ურჩებისაჲთა, დაღაცათუ ვერ მიწუთომილ ვარ მე და ვერცა ვინ სხუაჲ დიდებულთაგანი, რაჲ-იგი ქრისტემან თავს-იდვა ჩუენთჳს ჯუარსა ზედა და რაჲ-იგი თანა-გუაც ნაცვალად მისა, |
ზედა | ბალ.ვრც | ვითარმედ ძმაჲ შენი და ქადაგი მისი დაბადებულნი არიან ღმრთისა მაღლისანი, რომელნი ვერ შემძლებელ არიან წარმატებად ნებისა მათისა და ვერცა გარემიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ჰრქუა მას მეფემან: ჵ უბადრუკო და უნდოო ცნობ(ითა), ვითარ ესრე შეძრწუნებულ ხარ ქადაგისაგან ძმისა შენისა [...] ნიშანი სიკუდილისაჲ კართა ზედა შენთა და შენ უწყი, |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო რაჟამს მოიწინენ შენ ზედა გულის სიტყუანი, რომელთა გონებაჲ შენი ვერ შემძლებელ იყოს განკითხვად. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა ბალაჰვარ: რაჲთა დაიმარხნეს ყოველნი, რომელსა ზედა შეკრბეს დაწვალებულნი შჯულსა შინა, რომელთა ჰრწამს უფალი იესუ და შეიკრძალნეს საქმენი, რომელსა ზედა არა დაწვალებულ იყვნენ, და მერმე იღუაწოს გამორჩევაჲ უმჯობესისაჲ ესრეთ: |
ზედა | ბალ.ვრც | მაშინ ჰრქუეს წარჩინებულთა მათ და შერაცხილთა: არა ჯერ-არს საქმე ესე დატევებად ყოვლით კერძოვე, რამეთუ არავინ არს ჩუენსა უფროჲსი სიხარულსა ზედა შენსა, და ეგრეთვე არავინ არს უწინარეს ჩუენსა ურვათა შინა მეფისათა, არამედ ჩუენ ესრეთ ვჰგონებთ, |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ მდგომა[რე] საქმესა ზედა თჳსსა, სადაცა მიიწიოს, უმოლხინე არს ჩაჭრისაგან მსგავსთა შინა, ვინაჲცა მოიწინეს, ვიდრე დადგრომილი მას ზედა თჳნიერ მოწამისა და მეცნიერებისა, რამეთუ მდგომარე იგი სიმტკიცესა ზედა დგას სიმართლისასა და განიშორებს ცთომასა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო წარმდები საქმესა ზედა თჳნიერ მეცნიერებისა და მოწამისა სცთების თჳნიერ ყოვლისა იჭჳსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ეგრეთვე არიან საქმენი ამის სოფლისანი, რამეთუ შეკრებაჲ საცნაურსა ზედა მის[ს]ა კმა არს უცნაურსა ზედა მისსა, რომელი იქმოდის კეთილსა, რაჲ-იგი ცნა, და დაუტეოს ბოროტი, რაჲ-იგი ცნას. |
[ზედა] | ბალ.ვრც | ჰრქუა იოდასაფ: ვითარ იტყჳ, უკუეთუ ვინმე განიკითხვიდეს მსგავსთა მათ ყოვლითა შრომითა და გონებითა თჳსითა და ვერ გამოცნას ჭეშმარიტი ამაოჲსაგან, კმა ეყო [ზედა] დადგრომაჲ და არღარა გამოძიებაჲ, რომლისათჳნ ეგოდენ მიჰჴდის ღმერთი მსგავსთათჳს? |
ზედა | ბალ.ვრც | ვითარმედ ვერ შესაძლებელ არს განზოგებაჲ ორთა შჯულთაჲ და ორთა წესთაჲ და ორთა მსაჯულთაჲ ერთსა შინა სამეუფოსა, და არა (ჯე)რ-არს საქმისა ამის წარმატებაჲ, გარნა პირსა ზედა თჳსსა, რომლითა განიკურნოს ძე შენი და შჯული შენი და მეფობაჲ შენი. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ესე განიზრახეს მეფემან და ყოველთა ერისთავთა მისთა, რაჲთა მისცენ ნახევარი სამეუფოჲსაჲ მის ძესა მეფისასა, რაჲთა მეფობდეს მას ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და გულ-პყრობილ იქმნა იოდასაფ ამას ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | არამედ სუ და ჭამე და იშუებდ, რამეთუ ხვალე მოჰკუდები, და ნუ მოიხდი ნეფსით სიკუდილსა პირველ მოწევნამდე მისა შენ ზედა ჟამსა თჳსსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო მე ვერვე შეუძლებ წინააღდგომასა შენსა, რამეთუ მომდრეკს შენ ზედა საბელი შვილობისაჲ და მიმიზიდვენ შენდა საქმენი, რომელნი დაახლებენ ნებასა შენსა და განმაშორებენ წინააღდგომასა შენსა, |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო შენ დიდი ბოროტი შემამთხჳე მე და თავსა შენსა, არამედ მნებავს, რაჲთა წარვჰმართო საქმე ესე უმჯობესსა ზედა და რაჲთა ვყო ნებაჲ შენი და ვძებნო განკურნებაჲ შენი და თავისა ჩემისაჲ მყუდროებით და დაწყნარებით. |
ზედა | ბალ.ვრც | და აწ დაგადგინებ შენ ნახევარსა ზედა სუფევისა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რამეთუ არა იყოს მას შინა მოცხრომაჲ მტერთაჲ და არცა სიხარული მოშურნეთაჲ განშორებისა შენისათჳს ჩემგან, |
ზედა | ბალ.ვრც | და დასცის მი[ს] ზედა სული მოწყინებისაჲ, ვიდრემდის მოაძულვის ყოველი იგი, რომელი უქმნიედ მოღუაწებაჲ, და საწუნელად აღუჩენნ თავსა თჳსსა, და შეურაცხად და უგუნურად. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ გონებაჲ და ნებაჲ მჴდომ არიან ურთიერთას და მარადის ბრძოლაჲ დამკჳდრებულ არს შორის მათსა სულსა ზედა, და ნებაჲ მეგობარ არს სულისა, ხოლო გონებაჲ მაჭირვებელ, |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო გონებამან შეაყენა იწროებასა და ჭირით ასწავა ცხორებაჲ და მიუხუნა გულის-თქუმანი და ამხილა ვნებაჲ და ტანჯვაჲ მომავალი სიფართით და შუებით ცხორებათა ზედა, და შეანანა უდებებაჲ [პ]ირველი და ამხილა მოწევნადი. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ ყოველსავე ნებასა მისსა იქმს ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ზღუათა და ყოველთა უფსკრულთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვჰხედავ საქმეთა მომავალთა ჩემ ზედა, სადაჲთ არა უწყ[ი], და ვერ ვიცი საზომი ცხორებისა ჩემისაჲ და რაჲ შემემთხუევის ბოროტი მას შინა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და უკუეთუმცა მსგავსი მათი იყო, იყომცა ვითარცა ერთი მათგანი და მის ზედაცა[მცა] მოიწეოდეს მოწევნად [რ~ნი] თითოეულსა მათგანსა ზედა მოიწევიან. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო ბალაჰვარ განიძარცუა სამოსელი იგი, და იყო ყოველი ტყავი მისი ძუალთა მისთა ზედა, ვითარცა ტყავი მკუდრისაჲ გარდართხმული ლერწამთა ზედა წულილთა ფრიადისა მისგან მარხვისა, |
ზედა | ბალ.ვრც | და ესრ(ეთ ჰ)გონებნ უმეცარი იგი, ვითარმედ მეფობაჲ მისი მტკიცე არს მათ ზედა უკუნისამდე. |
ზედა | ბალ.ვრც | და დღე ესე ყოველთა ზედა მოიწევის და თქუენ უწყით, რაჲ იგი იყო წადიერებაჲ ჩემი პირველითგანვე, არამედ ვერ წინა-აღუდეგ მამასა ჩემსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და კაცი ვინმე ერთი დაადგინეს ოდესმე მეფედ მათ ზედა მსგავსად ჩუეულებისა, და კაცი იგი იყო ბრძენ. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარ დაადგინეს იგი მეფედ მათ ზედა, იხილა უცხოებაჲ თავისა თჳსისაჲ მათ შორის, არა გულ-პყრობილ იქმნა მათდა მიმართ და ეძიებდა კაცსა, რომელმანმცა აზრახა, თუ ვითარ ჯერ-არს ყოფაჲ მისი მათ შორის. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარცა იხილა იგი იოდასაფ, აღჩჩუა მას ზედა ფრიად, რამეთუ იხილა დიდი სახე ღმრთის მსახურებისაჲ მას ზედა და საჭურველი იგი წმიდისა სქემისაჲ, რომელ ემოსა წმიდასა ბალაჰვარს. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ოდეს-იგი განიძო მათგან, მსგავსად ჩუეულებისა მათისა, ჰპოვო იგი, რომელი წარიძღუანე წინაშე შენსა, რაჲთა მუნ უმეტეს იშუებდე უეჭუელად, და სინანული და მწუხარებაჲ არღარა იყოს შენ ზედა, ვითარცა-იგი სხუათა მათ მეფეთა ზედა პირველ შენსა ყოფილთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ბრძანებაჲ მომიღებიეს მისგან საქმისათჳს, რომელსა შინა ვისწრაფი, და უკუეთუ აღვასრულო რაჲმე მისგანი, და მიძნდეს განშორებისა ჟამსა, დაღაცათუ მძიმე იყოს ჩემ ზედა, არა ერთგულებით ვალ წინაშე მისა. |
ზედა | ბალ.ვრც | სასწორითა აღასრულებდი და სიმდაბლე მოიპოვე მას შინა, და დადევ თავი შენი ადგილსა შეურაცხთასა და საქმესა ზედა უსუსურთასა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ნუ დააცადებ ქველის საქმესა უღირსებისა ვისისათჳსმე და ნუ კადნიერ [...]ამს უჯეროსა ზედა ბაძვაჲ მრავალთაჲ, რომელნი იქმოდიან მას. |
ზედა | ბალ.ვრც | ანუ არა უწყია, ვითარმედ თავ-მოთნებაჲ [ორ]სა პირსა ზედა არს კეთილთა საქმეთა: ერთი მოატყუებს ყოველსა კეთილსა და მეორე შთააგდებს ყოველსა ბოროტსა, რამეთუ კეთილისა მომატყუებელი იგი ესე არს, უკუეთუ უხაროდის კაცსა განმრავლებაჲ ნაყოფთა კეთილთაჲ მის ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | 40. ესე არიან მცნებანი ჩემნი შენდამი და ერთგულებაჲ ჩემი შენთჳს და ღმრთისა მიმართ შენ ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მე ვითხოვ ღმრთისაგან, რაჲთა სრულ-ყოს მადლი მისი შენ ზედა, და მოგეცინ კეთილი სათნოებაჲ მორჩილთა მისთაჲ, და დაგბეჭდენ ცხორებასა და საქმეთა შენთა ყოვლითა კეთილითა, |
ზედა | ბალ.ვრც | დიდ არს ჩემ ზედა მისაგებელი კეთილთა შენთაჲ ჩემდამო, და ვერ შემძლებელ ვარ ღირსად მადლისა მიცემად, ვითარ-იგი ჯერ-არს შენდა, არამედ მოგაგოს ჩემ წილ ღმერთმან, რამეთუ მის თანა არს სისრულე მისაგებელთაჲ. |
ზედა | ბალ.ვრც | რომელნი იტყჳან და არა ტყუვიან, ილოცვენ და უძილ არიან, იმარხვენ და არა განძღებიან, ჭირსა შინა არიან და მოითმენენ, და კეთილთა ზედა ჰმადლობენ და უშურველ, რომელსა ზედა კაცნი მოშურნე არიან. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა იოდასაფ, რომელსა ზედა უშურველ არიან? |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა ბალაჰვარ: უშურველ არიან მონაგებთა ზედა, ცოლთა და შვილთა, და არავის ეშინიან მათგანსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | არცა მონაგებთა ზედა და არცა დედათა ზედა, რამეთუ მტერობაჲ კაცთაჲ არა არს გარნა მონაგებთათჳს, რაჲთა ფრიად შეიკრიბონ. |
ზედა | ბალ.ვრც | 18. ჰრქუა იოდასაფ: მაშინ ვითარ შეითქუნეს მტერობასა მათსა ზედა კაცნი და ესევითარნი საქმენი ჰქონან მათ, და კაცნიცა და დაწვალებულ არიან საქმეთა შინა მათთა? |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა ბალაჰვარ: რამეთუ მეძიებელნი სოფლისანი დაღაცათუ მოშურნე და მტერ არიან ურთიერთას, საწუთროსა ზედა მტერ არიან, ხოლო მორწმუნეთა ზედა, რომელნი ჰმსახურებენ ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა, ესრე სახე არიან მათდა მიმართ. |
ზედა | ბალ.ვრც | და არარაჲ ემოსა, გარნა კოტორი ძაძისაჲ, საბლითა შემოედვა უპითგან, ვიდრე მუჴლთამდინ მისწუთებოდა, ვითარცა არს წესი მძოვართაჲ, და კოტორი ნაძუელავთაგან დაკერული ებლარდნა მას ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ მსგავს არიან ძაღლთა თითოფერთა და თითოეულთა ადგილთაგან შეკრებულთა, რომელნი შეკრბიან მძორსა ზედა და იკბინებიედ ურთიერთას, და იხილიან რაჲ კაცი მოგზაური, განი[შუე]ლნიან ურთიერთას და ყოველთავე ერთბამად მიჰმართიან და შემწე ექმნიან ურთიერთას. |
ზედა | ბალ.ვრც | მას ზედა რ~ ჰგონებედ, ვითარმედ მძორსა მათსა მოვალს კაცი იგი. |
ზედა | ბალ.ვრც | უძღებებისა და სიხარბისა მათისაგან ჰგონებედ ამას, უცხოდ რაჲ იხილიან კაცი იგი მათ შორის, დაღაცათუ მტერ იყვნიან, არამედ მის ზედა დაიგნიან და ვერ ცნიან, რამეთუ არარად უჴმნ კაცსა მას მძორი იგი მათი. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მერმე დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და დასხნა ჴელნი სამარესა ზედა მამისა თჳსისასა და თქუა: ქრისტე ღმერთო, რომელმან დაჰბადე მშობელი ესე ჩემი უწინარეს ჩემსა, და მე დამბადე წყვილთა შინა მისთა, |
ზედა | ბალ.ვრც | და ამისთჳს შეითქუნეს ურთიერთას მტერობად ჩუენ ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მე შევიწყნარე წამებაჲ მათი დაფარულსა ზედა ამისთჳს, რამეთუ აჩუენეს ნიშები და სასწაულები, რომელი ვერვის კაცთაგანსა ჴელ-ეწიფების ეგევითარისა ძალისა ჩუენებად გარნა ძალითა მხოლოჲსა ღმრთისაჲთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | მიუგო წმიდამან ბალაჰვარ: რაჟამს შევეყავ სოფელსა ამას, ვიხილე, სცვალებდა რაჲ კაცთა საქმითი-საქმედ და ნათესავითი-ნათესავად და ვჰხედევდ კაცთა ამას შინა, ვითარცა საშრიალსა ზედა წინაშე მოწევნადთა ბოროტთა, |
ზედა | ბალ.ვრც | რაჲთა წარვიდე და შევერთო ძმათა ჩემთა, რომელნი მყოფ არიან უდაბნოთა, და ნუ დაავიწრებ საქმეთა თავსა ზედა შენსა, და ნუ დააჭირვებ გულსა შენსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარცა ცნა ზადან საქმე იგი ბალაჰვარისი, ეტყოდა ძესა მეფისასა ფარულად: შენ უწყი სადგური ჩემი წინაშე მეფისა და ადგილი ჩემი მის თანა, და არა დამადგინა მსახურებასა შენსა ზედა, გარნა დასტურობისა და ერთგულობისა ჩემისათჳს წინაშე მისა, |
ზედა | ბალ.ვრც | და ფრიად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ზედა ამის კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, თუ მათგანი იყოს, რომელთაჲ უმძიმს მამასა შენსა და აყენებს მოსლვასა მათსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო მე არას ვჰხედავ, მეფე, თუმცა რას ზედა შეიცვალე ნებისათჳს ჩემისა, რომელსა ზედა აქამომდე სდგა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა წმიდამან ბალაჰვარ: მსგავს არს სახე სიბრძნისა მისისაჲ მზესა, რომელი მიეფინების ყოველთა ზედა კაცთა დიდთა და მცირეთაცა, და არავის დააყენებს, რომელნი ირგებდენ მისგან, და არცა განტფობად ვის უნდეს მისგან და არცაღა ახლოჲთ ჴელის მიყოფად რუპესა მისსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ეგრეცა არს საქმე სიბრძნისაჲ კაცთა შორის დღედმდე აღდგომისა, რამეთუ ნათელი მისი ყოველთა ზედა მიეფინების, ვითარცა ნათელი მზისაჲ, და ახლოჲთ შესაპყრობელ არს. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ესე საცნაურ იყავნ წინაშე შენსა, რამეთუ ყუედრებამან განრყუნის კეთილი კეთილის მყოფელთაჲ და დაამრწემის იგი, რამეთუ შენ ფრიად განამრავლენ ყუედრებანი ჩემ ზედა და არაჲ კეთილი ჰყავ ჩემ თანა, |
ზედა | ბალ.ვრც | და რომელიმე ზეზე არს და ტკბილ და ჰამო არს, და რომელსამე ზედა შეკრბის სიშორე და სიმრღჳე და სიმცირე, და რომელსამე ზედა შეკრბიან სიჰამოე და სიახლოე და სიმძაფრე. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარ არა დაჭირვებულ იყოს, რომელი-იგი შეიკრებს, რამეთუ ჰჴდებიან ურთიერთას საფასეთა ზედა საწუთროჲსათა, რომელსა უეჭუელად ჰხედვენ, რამეთუ განმავალ არს ჴელთაგან მათთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ძისა მისისანი, უფროჲს განუკჳრდა და შეუყუარდა ყრმაჲ იგი და ჰრქუა მას: შვილო ჩემო, მე არარაჲ გაყუედრე ვითარცა ზედა ცემით, |
ზედა | ბალ.ვრც | მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა მამასა თჳსსა: უკუეთუ ჰყავ ესე, მეფე, არა საკჳრველ არს, რამეთუ საცნაურ არს ყოველთა ზედა უმეტესობაჲ შენი, ვითარცა-იგი მაღალ არს ყოველთა ზედა საქმე შენი. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ჰრქუა მას: არა გესმისა, რასა მეტყჳს მტყუვარი ესე და გრძნეული, რომელსა ეგულების შეცთუნებაჲ ჩემი და განრყუნად საშუებელნი ესე საწუთროჲსანი ჩემ ზედა, და მაწუევს წინააღდგომასა მეფისასა? |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა მას ზადან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა და არცა არს შენ ზედა სირც[ხ]ჳლი, რამეთუ ზრახვაჲ ესე უცხო და ნათელ არს, და ჩუენ გუასმიეს და ვიცით სიტკ[ბ]ოებაჲ და უმეტესობაჲ მყოფელთა მისთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და იწყო მიერითგან ნებისა მიცემად მეფისა საქმისა მისთჳს და შეიწყნარა მთავრობაჲ, რომელი მისცა ნახევარსა ზედა მეფობისა მისისასა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მოუწოდა კაცსა ერთსა, რომელი თანამზრახვალი იყო მისი, რომლისა სახელი რაქის, რამეთუ, რაჟამს მოიწიის მეფესა ზედა საქმე რაჲმე შეურვებული და მძიმე, იგი იყო ნუგეშინის-მცემელი მეფისაი. |
ზედა | ბალ.ვრც | რაჲსათჳს უკუე არა იზიარენ ყოველნი კაცნი საშუებელთა, რომლითა შენ იშუებ, არამედ მიუშუ კაცთა საშუებელთა ზედა, რომელნი შენ არა გიჴმდეს? |
ზედა | ბალ.ვრც | ვითარმედ აგიოჴრდეს ქუეყანაჲ განმრავლებითა მონაზონთაჲთა, რამეთუ გნებავს დადგრომაჲ კაცთაჲ უღელსა ქუეშე მონებისასა, რაჲთა ეგოს მეფობაჲ შენი მათ ზედა, |
ზედა | ბალ.ვრც | და გიჴმან კაცნი მონადირედ საქმეთა ზედა სოფლისათა, ვითარცა რაჲ მოიდგნის კაცმან ქორნი გინა ძაღლნი, და დააბნის და ამშიის, რაჲთა უმეტეს განძჳნდენ ნადირთა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | მაშინ ბრძანა მეფემან დაჭრაჲ ჴელთა და ფე[რ]ჴთა მათთაჲ და აღმოჴდაჲ თუალთა მათთაჲ და დაყრაჲ გზასა ზედა არცა მკუდრად და ცოცხლად. |
ზედა | ბალ.ვრც | და აღსუა იგი საჴედარსა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარ დაეახლნეს პალატსა მეფისასა, დაუტევა იგი და წარვიდა რაქის მეფისა, და ასწავა, რაჲ-იგი ჴმდა, და ამცნო, ვითარ-იგი განეზრახა, – რაჲთა ეჩუენოს გზასა ზედა სლვასა მეფისასა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მან შეიწყნარა სწავლაჲ ჩემი და გამოირჩია იგი ყოველსა ზედა უღმრთოებასა თქუენსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ბრძანა აღსუმაჲ მისი საჴედარსა ზედა, და წარვიდეს. |
ზედა | ბალ.ვრც | და კაცი ეს[ე] უღმრთოჲ არს და არს იგი შჯულსა ზედა მეფისასა. |
ზედა | ბალ.ვრც | 45. [დ]ა ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა თჳსისა და ჰრქუა მას: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემდა მოიწია შენთჳს, და არცა ვის ესოდენ გარდაექცა სიხარული მწუხარებად და ტკივილად, |
ზედა | ბალ.ვრც | და შეურაცხ-მეყო ცხორებაჲ და კადნიერ ქმნილ ვიყავ სიკუდილსა ზედა, რამეთუ ვჰგონებდი, ვითარმედ ნაცვალი ჩემი ხარ შენ შემდგომად სიკუდილისა ჩემისა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და არცა თუალ-მახუენ აღძრვად ნაწლევთა ჩემთა ტკივილით შენ ზედა, და ამას თანა შეურაცხ ჰყავ მადლობაჲ ღმერთითაჲ მონიჭებულთა კეთილთა მათთა ზედა, |
ზედა | ბალ.ვრც | გამოირჩიე თავისა შენისათჳს და შეიყუარე იგი და მინდა, რაჲთამცა კეთილად გეჩუენე ყოვლითა სახითა გარეშითა, რომელი შენ გიყუარს ჩემთჳს, რაჲთამცა ჟამსა განსლვისა ჩემისასა არა განმწარებით დაუტევე გული შენი ჩემ ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ამისთჳს დავიდევ გონებასა ჩემსა, რაჲთა პატივ-გცე დაფარვითა ამის საქმისაჲთა შენგან, რომელსა-ესე შჯულსა ზედა ქრისტესსა ვდგა მე სარწმუნოებით შეურყეველად და რაჲთა არა შეგამთხჳო ტკივილი და ვნებაჲ, |
ზედა | ბალ.ვრც | 66. ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ბარაქიაჲსნი, ემხილა სამართალი საშჯელი მის მიერ და არღარაჲ მიუგო, და აღდგა ღამესა ერთსა და წარვიდა, და ჴელით წერილი დაუტევა საგებელთა თჳსთა ზედა ერისა მიმართ, |
ზედა | ბალ.ვრც | და ამის ჯერისათჳს ყო ესე, რაჲთა არა შფოთი იქმნეს ერსა შორის მეფობასა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და აწ ესე ჯერ-არს შენდა, რაჲთა მაცადო ამას საქმესა ზედა, რომელსა ვდგა, ვიდრე ზარი და სირცხჳლი არს-ღა ქედსა ჩემსა ზედა, და მიითუალე ჩემგან ყოფაჲ ნებისა შენისაჲ ცხადსა ზედა, |
ზედა | ბალ.ვრც | ამისთჳსცა დაგამტკიცა ბოროტსა ზედა გულის სიტყუასა. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ არავინ აღმოთქუას სიტყუაჲ შჯულისაჲ, გარნა ძირისაგან ჭეშმარიტისა ქადაგებულისა, არამედ განწვალა შორის ჩუენსა და მათსა ახალსახიობამან მათმან, და გამოირჩიეს საუკუნესა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარცა იხილნა მიმავალნი მის ზედა, ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს აშრომებთ თავთა თქუენთა, და მე არღარა ვარ ამიერითგან მეფე თქუენი. |
ზედა | ბალ.ვრც | დაეჩჳა მას ზედა და და-ცა-გჳანდის მათ თანა მრავალ გზის. |
ზედა | ბალ.ვრც | ანუ ვითარ მაქადებ სატანჯველთა, და ძირი რისხვისა შენისაჲ ესე არს ჩემ ზედა, რამეთუ თავს-მიდებიეს რაჲმე მცირედი სატანჯველი ამის სოფლისაჲ გინებითა ჩემითა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და სლვასა მას მისსა შინა იხილა ასული ვინმე გლახაკისა(ჲ) სამოსლითა შეურაცხითა მჯდომარე კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, იქმოდა რაჲ ჴელთსაქმარსა თჳსსა, და მას შინა ჰმადლობდა და ადიდებდა ღმერთსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა მას ჭაბუკმან მან: ვინაჲ ხარ, დედაკაცო, ანუ რომელთა კეთილთა ზედა ჰმადლობ ღმერთსა? |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო მან ჰრქუა: არა უწყია, რამეთუ მცირემან წამალმან მრავალთაგან სენთა იჴსნის კაცი, ეგრეცა მცირედსა ზედა მადლობამან მოჰმადლის უდიდესი? |
ზედა | ბალ.ვრც | ნუ მაიძულებ, რომელსა ვერ თავს-ვიდებ, და ნუ ეძიებ დამრწემებასა ჩემსა ნებისათჳს შენისა, და ნუცაღა რას მომიგებ წინააღდგომითი, ნუუკუე მეცა აღვიძრა და შევიქცე ყოვლისაგან, რომელი აღგითქჳ, და დავაწესო შენ ზედა რისხვაჲ და შეჩუენებაჲ ჩემი გულის წყრომით. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ დათმენაჲ შენი ამას შინა უმახლობელეს არს ღმრთისა, ვიდრეღა [ა]რა აღაგზნა გულის წყრომაჲ მეფისაჲ ნეშტთა მათ ზედა, რომელი დაშთომილ არიან მოწყუედად მათდა გამოსლვითა შენითა, |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ წინააღუდეგ ჭეშმარიტსა ქრისტესა ღმერთსა და მოსწყჳდენ წმიდანი მისნი მართალნი და რჩეულნი წინამძღუარნი ცხორებისანი, რომელთა დათრგუნეს სოფელი ესე შიშისა მათისათჳს ჩემ ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და არა თუ ბოროტის ყოფასა მისსა ვევლტით და სიკუდილსა, არამედ არა გუნებავს, თუ მიზეზ ვექმნეთ ბოროტსა მისსა მოყუასთა ჩემთა ზედა განყვანებითა შენითა და არცა შემწე ვიპოვნეთ უშ[ჯ]ულოებასა მისსა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ესევითარი ვედრებაჲ განამრავლა ღმრთისა მიმართ და ჴელნი მისნი დაესხნეს მჴართა ზედა ბარაქიაჲსთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მერმე სთქუ განწირულებაჲ და უბადრუკებაჲ და მრავალ-ფერობაჲ ჩემთჳს და მოწყინებაჲ სოფლისაჲ და არა დაჯერებაჲ კეთილთა მისთა ზედა, ვითარ არა განწირულ ვიყო, რამეთუ განწირულებაჲ ამის სოფლისაჲ მოატყუებს მშჳდობასა, ნუგეშინის-ცემასა და განსუენებასა. |
ზედაცა | ბალ.ვრც | ანუ ვითარ არა ვიქცე მრავალ-ფერად, რამეთუ იგი მრავალ-ფერად ექცევის კაცთა და თჳთ შენ ზედაცა მოწევნად არს მრავალ-ფერობაჲ მისი. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა ბალაჰვარ: მწუანვილი ქუეყანისაჲ აღმოცენებული ცუარითა, რომელსა ზედა არავის ვჰხედავთ მაცილობელსა და არცა ვისგან მოველით შფოთსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | დიდ არს კეთილი მისი შენ ზედა და სულგრძელებაჲ მისი სინანულად მოგელის. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო შენ მას უჴდები და წინააღუდგები შჯულსა მისსა და არა ინებენ კეთილის ყოფანი მისნი, რამეთუ ჰნებავს მოქცევაჲ ყოველთაჲ სინანულსა ზედა ჭეშმარიტსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ნუცა მოუძლურდები საწადელსა შინა ღმრთისასა, ნუცა განჰბჭობ რას თჳნიერ სამართლისა საშჯელისა, ნუცა მიიღებ ძღუენსა უსამართლოსა ზედა ბჭობასა, [ნუ] დაჰჴსნი უკეთურთა, თუ ვინმე მოიქცეოდიან მძიმითა უღლითა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ნუცა დაამონებ გონებასა შენთა ჴორცთა შენთა, ნუ უტეობ ენასა შენსა თჳნიერ ხრატუკისა, ნუცა განიხარებ ჭირსა ზედა მტერისასა, დაღაცათუ იყოს იგი უკეთურ. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ დაუძინებელ არს ეშმაკი ბოროტისათჳს, ნუუკუე განაკრთოს გონებაჲ მისი შენგან და ბოროტის ყოფადცა აღსძრა მოყუასთა შენთა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და იყო მათ ზედა სამოსელი უნდოჲ მსგავსად გლახაკთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარ განიცდიდეს ჴურელით შეღმართ, იხილეს კაცი იგი, რამეთუ ინაჴით ჯდა სკორეთა მათ ზედა, და დედაკაცი იგი, რამეთუ უწდევდა და როკვიდა წინაშე მისა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარ შემოკრბეს ყოველნი იგი წინაშე მისა, ბრძანა დადგმაჲ საყდართაჲ მეფემან ძისა თჳსისათჳს, ვითარცავე მისთჳს, და დასუა მათ ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და იწყო მეფემან სიტყუად და (ჰრქუა): რამეთუ ჩუენ ყოველნი ვიყვენით სხუასა შჯულსა და სხუასა წესსა ზედა თჳნიერ ამის შჯულისა, რომელსა ზედა აწ ვდგათ, და ყოველნი მამანი ჩუენნი, კეთილად მოჴსენებულნი მეფენი, და ყოველი ერი სხჳთა შჯულითა ცხონდებოდეს, |
ზედა | ბალ.ვრც | და არღარა გაქუნდეს სიუხუე საფასეთა მათ ზედა, რომელნი მოიგნე მუნ. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო ჩუენ ესე გამოვირჩიეთ პირველსა მას შჯულსა ზედა, არამედ არა ვეჭუთ წარსრულთა მათ, თუ არა უმჯობესსა გული უთქმიდა პოვნად შემდგომად სიკუდილისა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მერმე ვინებე, რაჲთა ვიზიარო კეთილთა ზედა სუფევისა ჩემისათა, რაჲთა უჩუენოთ ზღვარი თჳთ მეფობად მისა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და რომელსა უნდეს შედგომაჲ მისი, შეუდეგინ სამეუფოდ მისა, რამეთუ არავის ვჰმძლავრობთ ნებასა ზედა თჳსსა ყოფად; |
ზედა | ბალ.ვრც | ნუ იხარებ ჭირსა ზედა მოყუსისასა, ნუკუე მოშურნე და მომცხრომელ იპოვო, და უფროჲსღა წარიწირე თავი თჳსი ღმრთისათჳს, ვიდრე სიკუდილამდე. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა თანამზრახვალმან მან მეფესა: არავის ზედა დაჴშულ არს კარი ქრისტესი, რომელნი ეძიებენ შესლვად კარით. |
ზედა | ბალ.ვრც | უკუეთუ ესე დაიმარხო, აცხოვნო თავი შენი და ერი შენი, და ვითარცა მსხუერპლნი სულიერნი მიუპყრენ იგინი ღმერთსა და იგი თავად ქრისტე მზრუნველ და განმგებელ გექმნეს ყოველთა ზედა საქმეთა შენთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა წმიდამან ბალაჰვარ: ეგე უმძიმეს არს ჩუენ ზედა ყოველსა ტჳრთსა სოფლისასა, არამედ კმა-ვიყვით სამოსლად ჩუენდა ნაძუელავი იგი ნაკ[რები] სანაგვეთაგან და ოდესმე შეთხზული ჭილისაგან და ფურცელთა, და კმა-ვიყვით სამოსელი ერთი მრავალთა ჟამთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მერმე ევედრა, რაჲთა განუტევნეს ყოველნი, რომელნი არიან საპყრობილესა შინა, რაჲთა ყოს ნებაჲ მისი მათ ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ არა გიღირს ყოველსა შინა შეტ[ყ]უებასა, თუმცა მეჭუდი თავსა ზედა ჩემსა და სთქუმცა, ვითარმედ: ნეფსით დაუტეობ უმჯობესსა და მოვიგებ წარსაწყმედელსა და აღვირჩევ საცთურსა, რამეთუ შენ უწყი სიმტკიცე და შეურყეველობაჲ გონებისა ჩემისაჲ. |
ზედა | ბალ.ვრც | და უკუეთუ სთქუა, ვითარმედ: დამძიმდეს ჩემ ზედა წესნი ჭეშმარიტებისანი და ამისთჳს მიმიზიდნეს ნებასა და გულის-თქუმასა, შენ უწყი და ყოველმან კაცმან მოთმინებაბაჲ ჩემი, [სა]მართალსა ზედა შჯულისა ჩემისათა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და წარაგნა მონაგებნი მისნი მათ ზედა, რომელნი შეუდგეს მას, და აღლესა მახჳლი მისი მათ ზედა, რომელნი წინა-აღუდგეს მას. |
ზედა | ბალ.ვრც | ანუ იტყჳა, ვითარმედ შევსცეთ გზისაგან მართლისა და გამოვირჩიე არა გამოსარჩეველი და ვდგა არა სათნოსა ზედა? |
ზედა | ბალ.ვრც | და მე მეგულების კრებაჲ და სიტყჳსა ყოფაჲ სიმართლით და არღარა მძლავრებით, და ვბრძანო, რაჲთა ჴმობდეს ქადაგი მიცემად მშჳდობისა ყოველთა ზედა ქრისტეანეთა, რომელნი არიან შჯულსა ზედა შენსა, |
ზედა | ბალ.ვრც | და თქუას ვინმე, ვითარმედ: უკუეთუმცა მე მუნ ყოფილ ვიყავ, კრებასა მას, მაქუნდა სიტყუაჲ ძლევისაჲო, რომლითა უფრო დაჯერებულ იქმნეს ყოველი ერი, რომელსაცა ზედა განწყდეს საქმე ჩუენი. |
ზედა | ბალ.ვრც | და დაჯდა მეფე საყდართა თჳსთა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო უკუეთუ გამოჩნდეს ჴმასა ამას თქუენ[სა] სიცრუვე და ტყუვილი, არავინ არს უკადნიერეს ჩემსა თქუენ ზედა და არცა ვინ უფრო შეცოდებულ წინაშე ჩემსა და წინაშე ყოვლისა ერისა, ვითარ თქუენ, წინაშე მდგომელნო კერპთანო. |
ზედა | ბალ.ვრც | და შემდგომად ორისა წლისა პოვა იგი ერთსა შინა მთათაგანსა და საბლარდნელი იგი, რომელი წარეღო იოდასაფისგან, იხილა მის ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ჰკითხვიდა ბალაჰვარ, რაჲ-იგი გარდაჰჴდა მას ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარცა იხილა იოდასაფ მოწევნული სიკუდილი მის ზედა, იწყო ურვად და გულის სიტყუად, და სული მწუხარებისაჲ მოიწია მის ზედა და ჰრქუა მას: ჵ მამაო ბალაჰვარ, არა ჰყავ სრული სიყუარული ჩემ თანა, |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო უკუეთუ სული იგი უშუერისა მაწუეველი მოიწიოს შენ ზედა, თქუ გონებასა შინა შენსა, ვითარმედ: ესე ყოველსა კაცსა უცნობიეს. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო ნაქორს რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე იოდასაფისგან, გულისჴმა-ყო, რამეთუ შთავარდა მთხრებლსა მას, რომელცა ქმნა, და იხილა ბოროტი და წარწყმედაჲ თავისა თჳსისაჲ და მოწევნაჲ სიკუდილისაჲ მის ზედა ორ კერძოჲთვე. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ მონაგები და სიმდიდრე დაუდგრომელ არს და ეგრეთვე სიგლახაკე, არამედ ორნივე ცერსა ზედა დგანან გარდაქცევად, ვითარცა-იგი ზღუაჲ მსწრაფლ შეიცვალებს დაყუდებასა [აღ]ტეხითა ღელვათაჲთა და მას შინა გარდაიქცის დაყუდებადვე, ეგრეთვე არიან საქმენი ამის სოფლისანი. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ ვერვეს ჴელ-ეწიფებოდა წინააღდგომად მისა მზორველთაგანსა კერპთასა ერთსაცა ზედა სიტყუასა მისსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარ მისცნა სიტყუანი ფიცხელნი და მას შინა დასცა ზარი მისი, და შეშინდა ნაქორ, ნუუკუე არა თავს-იდვას მეფემან ეგოდენი წარმატებაჲ მისი ცილობასა ზედა მისსა და დააბრკოლა ზოგი სიტყჳს გებაჲ მისი. |
ზედა | ბალ.ვრც | და განძლიერდეს მას ზედა ჴმანი მზორველთანი, რამეთუ ნებით მოაკლო ნაქორ შიშისათჳს მეფისა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და დამწუხრდა დღე მას შინა, და არავის ზედა გამოჩნდა ძლევაჲ განცხადებული. |
ზედა | ბალ.ვრც | [ხოლო] ძემან მეფისამან ჯერ-იჩინა შენდობაჲ ნაქორისი მოკლებისათჳს წინააღდგომასა მეფისასა და შეშინდა ბოროტის ყოფისათჳს მისისა მას ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ჰრქუა იოდასაფ მეფესა: შენ, მეფე, დღეს სამართალსა ზედა ჰყავ დასაბამი საქმისა ჩუენისაჲ, ხოლო აღსასრულიცა ეგრევე იყავნ. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, გიხაროდენ პატივსა შინა ღმრთისასა და კეთილთა მისთა მოსაგებელთა, უკუეთუ დაადგრე ნებასა ზედა მისსა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და [ნე]ბა-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და ულოცა და წარვიდა სავსე სარწმუნოებითა ქრისტესითა და ფრიად ინანდა პირველთა მათ მედგრობათა მისთა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მიერითგან დააცადა მეფემან ცილობაჲ ძისა თჳსისაჲ და იწყო შეურაცხ-ყოფად საქმესა კერპთასა, და მრავალსა ზედა აჩუენა უდებ-ყოფაჲ საქმისა მათისაჲ და უპატიოებაჲ მზორველთა მათთაჲ, გარნა ვერვე დაიდვა გონებასა თჳსსა დადგრომაჲ წესსა ზედა ღმრთის მსახურებისასა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო იოდასაფ აჩუენა მეფესა კეთილი მეგობრობაჲ, ვითარცა-იგი ამცნო ნაქორ, და არა ყუედრებაჲ საქმეთა ზედა მისთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარცა იხილა მეფემან კაცი-იგი, შე-რაჲ-ვიდოდა იგი წინაშე მისსა, და არარაჲ ემოსა, გარნა ძუელი რაჲმე შემოედვა წელთა ზედა, და კუერთხი აქუნდა ჴელთა მისთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | მესმა, რამეთუ დიდი ღუაწლი აღასრულე ბრძოლასა ზედა ეშმაკთასა, ხოლო ფრიად განვიხარე, რაჟამს მესმა, ვითარმედ მოგეცა ძლევაჲ. |
ზედა | ბალ.ვრც | აწ განეკრძალე და მოთმინე იქმენ, და მე სასწაული მიგცე, რაჲთა ოდეს მოიწიოს შენ ზედა აღძრვაჲ ჴორცთაჲ, დამოუტევენ თმანი შენნი, და მე ვიხილო სასწაული იგი, და ბრძოლა-ვსცე მას, და ვერ შემოვიდეს სიბორგილე მტერისაჲ შენ ზედა და ჰყოფდა დედაკაცი იგი საქმესა ამას. |
ზედა | ბალ.ვრც | ეგრეცა ჩუენ, თედმა, რამეთუ დღეს მოდგმულ არს საქმე თავთა ჩუენთა ზედა და კერპთაცა ზედა, აწ ჯერ-არს, რაჲთა პირველად ვეწყვნეთ მტერთა, და უკუეთუ დავამტკიცოთ, ვითარმედ კერპნი ღმერთნი არიან, უზოროთცა, ხოლო უკუეთუ ვერ დამტკიცდენ, რაჲ სარგებელ არს არა-არსთა მიმართ? |
ზედა | ბალ.ვრც | ჰრქუა თედმა: არარაჲ არს უსარგებლესი აბჯარი და უმკუეთელესი მახჳლი მტერთა მიმართ, ვითარცა აღსრულებაჲ დღესასწაულისაჲ, და არა რომლითა ძალითა უმახლობელეს იქმნები ძლევასა, ვითარ ზორვითა კერპთაჲთა, რამეთუ იგი შემწე გექმნენ ყოველსა ზედა ძალსა მტერისასა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო უკუეთუ გნებავს შენ, და მე დავადგრე იჭუსა ამას ზედა, ვიდრემდის გამომეცხადოს უმჯობესი, ანუ კუალად გამომიცხადდეს მართალი და რომელი სიმტკიცე არს ჴელთა შინა, და უკუეთუ არაჲთ იღო იჭჳ ესე გულისაგან ჩემისა, შემოგერთო დღესასწაულსა ამას. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ არარაჲ შჭირს ჩემგან სოფელსა ამას, და არცა რაჲ მაქუს სოფლისაგან, გარნა ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა ვძურები და მხალი, რომლითა ვიზარდები. |
ზედა | ბალ.ვრც | და შეეწია შენებასა მათსა ზედა და ყოვლისაგან საჴმრისა მისცა თეს[ლი], ვიდრემდის გამოი[ყვა]ნა მიზეზისაგან გლახაკობისა და უპო[ვ]არებისა. |
ზედა | ბალ.ვრც | რაჲთა, რომელი გამოირჩიონ ე[სე]ვითარი თითოეულმან მათგანმან, განაჩინოს იგი მათ ზედა ებისკოპოსად, |
ზედა | ბალ.ვრც | და რაჲთა იყვნენ საშინელ ბოროტის მოქმედთათჳს და მშჳდობა და სიხარულ კეთილის მოქმედთა ზედა, და რაჲთა უბრძანონ ყოველთა, რომელნი იყვნენ ჴელსა ქუეშე მათსა, შენებაჲ ქუეყანისაჲ და მიცემად ხარკი სამართალი მსგავსად ძალისა მათისა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მერმეღა განაგო სპათათჳს საჴმარი მათი ყოველი დაუკლებელად და დაადგინნა მათ ზედა სპაჲპეტნი და ერისთავნი კაცნი, ღირსნი, მდაბალნი და ღმრთის მოშიშნი, რომელნი ევლტოდეს მთავრობასა, ხოლო რომელნი ეძიებდეს და ჩაიჭრებოდეს, იგინი განაშორნა განსაგებელისაგან მათისა. |
ზ[ედა] | ბალ.ვრც | პირველად განიკითხვიდა შინაგანსა მათსა სულიერითა საქმითა, ვითარ-ძი ცხონდებიან, და მერმე ჴორციელსა ცხორებასა ზ[ედა]. |
ზედა | ბალ.ვრც | ხოლო არავის ეჴმარებიან დაშნნი სიტყუანი, ვითარ ორთა კაცთა, უკუეთუ ვინმე იყო[ს] ერსა ზედა უწყალო, მოსისხლე, შემჭამელ, ესევითარსა უჴმან დაშნნი სიტყუანი, რაითა მლევანითა მით ჰფარვიდეს ბოროტსა მას. |
ზედა | ბალ.ვრც | და გამოჩნდა უმეტესობაჲ კეთილად განგებისა მისისაჲ, და იწყეს შეჩუენებად შჯულსა პირველსა, რომელსა-იგი ზედა დგეს. |
ზედა | ბალ.ვრც | და განცხადნა ერსა შორის საქმე და დიდებაჲ ქრისტეანობისაჲ და ღმრთის მსახურებისაჲ და სიყუარულისაჲ და მშჳდობისაჲ, რამეთუ თავი თჳსი მისცა სახედ ყოველთა: სიმდაბლესა და სიყუარულსა და მოღუაწებასა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მრავალნი მოვიდოდეს, რომელნი იყვნეს შჯულსა ზედა მამისა მისისასა და დაადგრებოდეს მის თანა სარწმუნოებასა ზედა ქრისტესსა განცხადებულად, და ვითარცა ყრმანი ჩჩჳლნი ნათელს იღებდეს სახელითა მამისაჲთა, ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა, |
ზედა | ბალ.ვრც | მაშინ ჰრქუეს კაცთა მათ მეფესა: მეფე, ცხონდი უკუნისამდე, ჩუენ ესრეთ განგაზრახებთ, რაჲთა ეწიფო საქმესა პირის-პირ, ვიდრე არა ზედა დაგეცეს, |
ზედა | ბალ.ვრც | და არღა მოდგმულ არს საქმე მიმაწყუდეველი უნებლიეთსა ზედა, რამეთუ ნეფსით უპატიოსნეს არს მეფეთათჳს. |
ზედა | ბალ.ვრც | რისხვაჲ მათი მოიწიოს ჩემ ზედა, რამეთუ მასმიეს, ვითარმედ შურის-გებით საძიებელ არს აღნათქუემიო. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მერმე არა თავს-დებადცა ღმერთთაგან საგონებელ არს ტყუვილისაჲ ჩუენებითა რისხჳსაჲთა, ნუუკუე, რომელსა ნეფსით ზედა ადგრებოდი და გშურდეს, მიგეღოს იგი რისხვითა თჳნიერ მადლისა და ნებისა შენისა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და მეორე, [ესე, რამეთუ] მიავლინებ მეფობასა შენსა ძისა შენისა, რ~ლ არს [ნათელი] თუალთა შენთაჲ და თჳნიერცა აღთქუმისა ყოველნი კაცნი დაუტეობენ შვილთა თჳსთა მონაგებთა მათთა და ამას ზედა დასრულდების სასოებაჲ კაცთაჲ. |
ზედა | ბალ.ვრც | და შენ უწყი, თუ რაჲ ბოროტის ჩუენებანი აღვასრულენით კაცთა მათ ზედა მონანულთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | შენ უწყი პირველად ნუკევით და სიჩჩოებით აღზრდაჲ შენი ჩემ მიერ და მერმე მიშუებაჲ ნებისა შენისაჲ, დაღაცათუ მძიმე იყო ჩემ ზედა ზოგადი სამეუფოჲსა ჩემისაჲ და შეშლაჲ მეფობისა ჩემისაჲ, სიყუარულისათჳს შენისა ვყავ. |
ზედა | ბალ.ვრც | აწ უკუეთუ აღიღო ჩემ ზედა და რომელნი არიან ჩემ თანა საქმე ბჭობისაჲ მათ შორის, მაშინ მიგითუალო სრული სამეფოჲ, და რაჲთა არა გუაიძულო მე და ჩემთანათაჲ დატეობაჲ შჯულისაჲ. |
ზედა | ბალ.ვრც | აწ მოავლინენით ჩუენდა კაცნი თქუენგანნი, რომელნი ბრძნად საგონებელ იყვნენ და საქმესა შემატყუებელ, რაჲთა სიტყუა-უგოთ ურთიერთას ამის ჯერისათჳს, და მერმე გამოჩნდეს ჭეშმარიტი, რომელმან სამართალსა ზედა შეგუკრიბნეს ყოველნი მას შინა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ჩუენ არა გკითხოთ. [....] გაუწყოთ ჩუენ, რომელთა ზედა ვდგათ [...] რამეთუ (ვჰმონებთ) კერპ[თა ოქროჲსათა] და ვეცხლისათა და გამოხატულთა ქვისათა და ძელისათა, არამედ გჳთხრათ ჩუენ: ვინ არს, რომელსა თქუენ ჰმონებთ? |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ, უკუეთუ თქუან, ვითარმედ კერპთა მათთა დაჰბადნეს იგინი და მათ ასწავეს, რაჲ-იგი ჯერ-არს ყოფად მათთჳს, ცხად იყო მათ ზედა მტყუვარობაჲ, სამართლით დაესაჯებ[ოდა] სიბრძნისა სიტყჳთა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარ ვერარაჲ პოვეს ღონე, რომელიმცა შემწე იყვეს, მაშინ შეიწყნარეს უმეტესობაჲ შჯულისაჲ და აღსაარებაჲ ქრისტეს ღმრთისაჲ ყოველსა ზედა წესსა ამის სოფლისასა, |
ზედა | ბალ.ვრც | და უკუეთუ [თქუან, ვითარმედ] უძლურ არიან და ვერ ჴელ-ეწიფ[ების] დაბადებად და რგებად, გინათუ ვნებად, იძლივნენ სამართლისა მშჯავრითა და მიედგას მათ ზედა საქმე ჯობნისაჲ. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ვითარცა ესმა ესე კერპთ მსახურთა მათ, მოეკუეთნეს ენანი მათნი, რამეთუ არღარაჲ აქუნდა სიტყუაჲ, რაჲმცა მიუგეს ორსავე პირსა ზედა, |
ზედა | ბალ.ვრც | მიუგეს და ჰრქუეს კერპთ მსახურთა მათ: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს მშჯავრი შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა და მეფისა ჩუენისაჲთა, და სისხლნი, რომელნი დავსთხიენით უმეცრებითა [...]. |
ზედა | ბალ.ვრც | პირველად ვჰმადლობ ქრისტესა, ძესა ღმრთისასა, რომელი განკაცნა კაცთა ცხორებისათჳს და გჳჴსნა მონებისაგან და საცთურისა კერპთაჲსა და მოგჳყიდნა უბიწოჲთა მით და პატიოსნითა სისხლითა თჳსითა, რომელი ჯუარსა ზედა გარდამოადინა; |
ზედა | ბალ.ვრც | და შეურაცხ-ჰყოფდეს მრავალსა ზედა ბრძანებასა მისსა, და მოიჴსენებდეს უწესოებით სლვასა მისსა მათ შორის და მძლავრობათა და ბოროტის ჩუენებათა მათ ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ნუუკუე შფოთიცა აღუდგეს და მოკლას ვინმე და დაიპყრას მეფობაჲ მისი და დიდი შიში და ურვაჲ დაეცა მის ზედა ამის ჯერისათჳს, და არა ხოლო მას ოდენ, არამედ ყოველნი რომელნი იყვნეს წარჩინებულნი და თანამზრახვალნი მისნი. |
ზედა | ბალ.ვრც | აწ დაუტევე მომატყუებელი შიშისაჲ და მოიპოვე მომპოვნებელი მშჳდობისაჲ და მიუსწარ ჭეშმარიტისაგან ზრახვად, ნუუკუე მიგისწრან მტერთა შენთა კეთილსა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | ასწავებდა და ამხილებდა მას, ვიდრემდის დაჰკჳრდეს მსახურნი მისნი და განჰკრთეს შესლვისა მისისათჳს უჟამოდ მის ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | რამეთუ დიდად მძიმე არს საქმე ესე წინაშე მისა და შრომასა შეამთხუევ და ბოროტის ყოფად აღსძრავ მართალთა ზედა. |
ზედა | ბალ.ვრც | და ესე განმზადებულ იყო შეწევნად ბალაჰვარისსა, უკუეთუ სიტყუასა რასამე ზედა შებრკოლდეს. |
ზედა | რაბლე | და ქეიფ-ხადილსა როს მორჩნენ, სოსეს მიაშურეს, ტკბილად ააჟღერეს ფლაჟოლეტი, გაბერეს სტვირისა გუდა და აბიბინებულ მოლსა ზედა იმისთანა ცეკვა-თამაში გაახურეს, ასი თვალიც ცოტა იყო საცქერლადა. |
ზედ | რაბლე | ფრთა იგი ზედ მარჯვენა ყურთან დია კოხტად გადმოჰფენოდა. |
ზედა | რაბლე | უკეთუ ზედა წყვილისა პირველი ცნება ეთანადება მოსაზღვრე წყვილისა პირველ ცნებასა, როგორაც სათნოება და სიკეთე, |
ზედ | რაბლე | კბილთ ჭოპოსნის ტარითა ილესავდა, ხელსა შეჭამანდითა იბანდა, თმასა ჭიჭლითა ივარცხნიდა, დაჯდომითა ორ სკამსა შუა ძირსა ჯდებოდა, საბნად სველ ტომარასა იხურავდა, წვნიანსა კერძსა ზედ წყალსა აყოლებდა, რასაცა ჩასძახებდნენ, ქვევრსავითა იმას ამოიძახებდა, |
ზედა | რაბლე | დილდილითა ყურთასმენა მიჰქონდა, მამისა ლეკვნი ჯამში დრუნჩსა უყოფდნენ, იგი იმათ ყურთა ზედა ჰკბენდა, ისინი კი ცხვირსა აკაწრიდნენ, ისა კუდქვეშ სულსა უბერავდა, ისინი თავ-პირსა ულოშნიდნენ. |
ზედა | რაბლე | თავად გარგანტუამ თავისი ხელითა გაიმართა სანადირო რამ ბედაურად უშველებელი ძელი და თვალთა ზედა შეაყენა, საწნახლისა მორი საჯაგავ ცხენად დაიგულა, ხოლო ვეებერთელა თელა შინ სათამაშო ჯორად აქცია და ასალ-ყაჯრითა მორთო. |
ზედა | რაბლე | აქაც, ალბათ, სადმე უკანა მხრიდან ექნება საგანგებო რამ გასავლელი ცხენთა ზედა აღსაჯდომელად. |
ზედა | რაბლე | კაიუზაკში რო მიდიოდეთ, ნეტავ რასა იზამდით: ბატსა ზედა ამხედრდებოდით თუ თოკმობმულ ღორსა წარიქცევდით? |
ზედა | რაბლე | გარგანტუასაც ეგრევე აედევნენ და იმდენი სდიეს, გაიძულებულდა, რომ ღვთისმშობლისა ტაძრის კოშკთა ზედა ჩამომჯდარიყო და როს ძირსა თვალი გარდმოავლო ზღვასაებრ მოზიმზიმე ბრბოსა, ყოველთა გასაგონად დაიბაყბაყა: |
ზედა | რაბლე | შემდგომ გარგანტუამ ტაძრისა კოშკთა ზედა ჩამობმულნი დიდრონნი ზარნი გასინჯა და დია ხმატკბილად ჩამორეკა. |
ზედა | რაბლე | აწღა კვალად ჩვენი ცხვრისა ამბავსა ზედა მოვალ და გეტყვით, რომა ძველთაგან მოაქჟამამდე ყოვლისა უფრორე სრულად ღვთისა წყალობითა ერთი მარტო გარგანტუას გვარტომობისა ნუსხა-დავთარი შემოგვრჩა, მესიისა საგვარტომო ნუსხასა თუ არ ჩავაგდებთ სათვალავში, |
ზედ | რაბლე | მაშ, ზედ შემახმეს, ნურც მქონია ამიერ მკლავი, თავად ეშმაკი დამემოყვროს, გამიხდეს სვინად, თუ გველ-ბაყაყით არ აგავსოთ, არ დაგცეთ ზვავი და ნართიანად საჩეჩელთან არ დაგსხათ შინა“. |
ზედა | რაბლე | ხავერდსა ზედა გეზად და ალმაცრივ მრავალი რამ სახე იყო მალათითა ამოქარგული, და თუ უჭვრეტდი, უცხოდ ლივლივებდა და ბზინავდა, ვითა გვრიტისა ყელი, თვალგასახარად მნახველისა. |
ზედა | რაბლე | ზოგითა თავიანთ ჯორთა აღკაზმულობა და შინაკაცთა სამოსი მორთეს, ზოგითა საწმერთულნი მოიხატეს, ზოგი ხელთათმანთა ზედა ამოაქარგინეს, |
ზედა | რაბლე | გავალაკთა ზედა ამოანემსინეს, გერბთა ზედა წაგლისეს ანდა სიმღერათა შიგან თაფშურმად ჩატმასნეს და ზოგითაც (სათქმელადაც კი მიჭირს) ცოტანი როდი შებღალეს ალალმართალნი ოჯახისა დედანი. |
ზედა | რაბლე | შარდვითა ფეხთსაცმელსა ზედა იშარდავდა, დღენიადაგ შარვალში ისვრებოდა, ცხვირსა სახელოთი იწმენდდა, მოხოცვითა დასხმულ ჯამში იხოცავდა, წუმპესა და გუბესა არ ერიდებოდა, შიგ დატანტალებდა, სმა ხამლითა უყვარდა, მუცელი თუ ექავებოდა, გოდრითა იქავლებდა, |
ზედა | რაბლე | და ოდეს ისინი უნივერიტეტისა ზედა მხარესა განშორდნენ პირზედ ოფლგადამდინარნი, გულამოვარდნილნი და სულთქმაშეკრულნი, ფურთხვა-ქოშინით მოჰყვნენ ზენაარსა და ფიცილსა, ვიეთნი ‒ წყრომით, ვიეთნი კიდევ ‒ სიცილითა: |
ზედაც | რაბლე | ‒ პირდაქცეულმა მიყოს პირი, თუ კოკა არ იყოს ჭეშმარიტი, ზედაც შეჰხმობია, ვინცა ტყუილი წართქვას, ლუსკუმისა მადლმა, po cab de bious, das dich gots leiden shend, pote de Ghristo, |
ზედა | რაბლე | მოაყოლებენ, ‒ აბა, რა გესწავლებათ, უჩემოდაც კარგად უწყით, მსაჯულნი გინა ბუნებაზედ იმძლავრებენ და გინა თავიანთ საკუთარ სჯულთა ზედა. |
ზედ | რაბლე | მთხრებლთა და თარჯთა ზედ ახტუნებდა ან, რაც ძალი და ღონე ჰქონდა, კისერსა ჟამ-ჟამად მარჯვნივ მოუღრეჯდა, ჟამ-ჟამად მარცხნივ და კალოს ხარსავითა დაარბენინებდა, ერთის სიტყვით, თვალმომტაცად ენიოტობდა. |
ზედა | რაბლე | წამსა იალქანთ შლიდა, წამსა გემსართავთ ააცოცდებოდა და ანძათ თავზედ მოექცეოდა, ქანდარათა, ანუ კესთა ზედა რბოდა, ბუსოლსა აყენებდა, ბულინსა ქარისა წინააღმდგომ ატრიალებდა, საჭე უცთომლად ეპყრა. |
ზედა | რაბლე | ვითარმედ განექარვებინათ გვამსა ზედა ნესტიანი ჰაერისა ზედგავლენა და არცა იმა დღის უვარჯიშობა დასტყობოდათ ჯანისა სიმრთელეზედ. |
ზედა | რაბლე | ნაწილმა რაინი განვლო, მოლაშქრეთ სულ შვეიცარიელთა და ლანდსკნეხტთა გვამთა ზედა იარეს, ნაწილმა კი დაიპყრო ლუქსემბურგი, ლორენი, შამპანი, სავოია, ლიონშიც შეიჭრა და გზად შენთა ლაშქართ გადაეყარა, ოდეს ისინი შინ ბრუნდებოდნენ ხმელთაშუა ზღვასა ზედა ძლევამოსილნი. |
ზედა | რაბლე | და, აჰა, მიდიან ლომგულნი მოსაგრენი, ეშურებიან ფათერაკიან გზასა ზედა და წინასწარვე დაუთქვამთ, როდის უნდა ყიჟინა დასცენ, როდის უნდა უკუიქცნენ, ოდესცა ჩამოჰკრავს ჟამი დიდი და ფიცხელი ბრძოლისა. |
ზედ | რაბლე | და იმოდენი იქნია, იმოდენი ხალხი დახოცა, ბოლო ჟამსა ზედ შუაზედ გადაუტყდა ხელისაპყრობი იგი. |
ზედა | რაბლე | უმჯობესად რაცხდნენ, რომა ძლეულთა გულში კაცთმოყვარეობითა დაედგათ დიდ-დიდნი ძეგლნი, აბჯარ-აბგრითა შემკულნი, და არა დაპყრობილ მიწა-წყალსა ზედა თვალუწვდომი ხუროთმოძღვრული რამ აეგოთ სახსოვრად, |
ზედ | რაბლე | ჩრდილოეთით მდინარე ლუარა ჩამოუდიოდა და ზედ წყლისა პირას არქტიკად წოდებული კოშკი იდგა, აღმოსავლეთით მეორე კოშკი ჩანდა, კალაერად სახელდებული, მესამესა ანატოლია ერქვა, მომდევნოსა ‒ მესემბრინა, მერმე ჰესპერია მოდიოდა და ბოლოს კრიერას კოშკი იყო. |
ზედა | რაბლე | ქორედნი, ანუ ზედა სართულნი ფლანდრიული თაბაშირით შეებათქაშებინათ და სარკმელ-სანათურთა საკეტ-საკვალთი კანდელ-სანათისებრ მოჩანდა. |
ზედა | რაბლე | ანატოლიისა და მესემბრინის კოშკთა საშუალ დერეფან-შუშაბანდი გაემართათ, სუყველა ფრიად საუცხოო და ხალვათი, და კედელთა ზედა ეხატა ძველთუძველეს გმირთა საქმენი, გარდასულ დროთა ამბავნი და ათასგვარი გადასახედ-გადმოსახედი. |
ზედა | რაბლე | ვინცა ამა ყოვლად უკბილოსა და ყოვლად უგვანსა, ყოვლად ბედითსა და აბდაუბდა მაჯამა-შეყრილთ იხმარს, ოდეს კაზმული სიტყვა კვალად აღორძინდა ფრანგთა ქვეყანასა შინა, იმას მელის კუდი უნდა მიაკეროს კაცმა საყელოზედ და თავპირსა ზედა ძროხისა პატივი უნდა დასდოს. |
ზედ | რაბლე | ზოგსა კინკრიხო გაუპო, ზოგსა ხელ-ფეხი მოამტვრია, ზოგსა კისერი მოსტეხა, ზოგსა წელი მოსწყვიტა, კინწიცა ზედ მიაყოლა, ვის ცხვირი ბუკივით გაუხადა, |
ზედ | რაბლე | რახან აგრეაო, იშიშვლა იჩქითად მახვილი იგი და ჰკრა მარჯვნივ მდგომარე მშვილდოსანსა, ჰკრა და გადაუჭრა კისრისა ძარღვნი და საძილე სისხლძარღვნი, ენისა კლიტეცა ეგრევე ზედ მიაყოლა ორივ ნუშისდაგვარ ჯირკვლიანად. |
ზედ | რაბლე | მაგრამ წისქვილსა მიტანებული არ იყო, გამოუცვივდნენ მესაფქვავენი, ერთი კარგა მიბეჟეს, რაც რამ ზედ ეცვა, გახადეს და ბრანძიძველა მოასხეს ტანტარასა. |