125:1 |
რაჟამს მოაქცია უფალმან ტყუჱ სიონისა, ვიქმნენით ჩუენ ნუგეშინისცემულ. |
125:2 |
მაშინ აღივსო სიხარულითა პირი ჩუენი და ენაჲ ჩუენი - გალობითა; მაშინ თქუან წარმართთა შორის: განადიდა უფალმან ყოფა მათ თანა. |
125:3 |
განადიდა უფალმან ყოფა ჩუენ თანა, და ვიქმნენით ჩუენ სახარულევან. |
125:4 |
მოაქციე, უფალო, ტყუჱ ჩუენი, ვითარცა ღუარნი ბღუარითა. |
125:5 |
რომელნი სთესვიდენ ცრემლით, მათ სიხარულით მოიმკონ. |
125:6 |
მისლვით მივიდოდეს და ტიროდეს, რომელნი სთესვიდეს თესლსა მათსა; მოსლვით მოვიდოდეს და უხაროდა, რომელთა მოაქუნდა მჭელეულები მათი. |