ძიება

ვერსიები
ვერსია:
კოდი:
თავი:  

« 2008 წ. გამოცემა »
2008 წ. გამოცემა - თავი 1
2008 წ. გამოცემა - თავი 2
2008 წ. გამოცემა - თავი 3
2008 წ. გამოცემა - თავი 4
2008 წ. გამოცემა - თავი 5
2008 წ. გამოცემა - თავი 6
2008 წ. გამოცემა - თავი 7
2008 წ. გამოცემა - თავი 8
2008 წ. გამოცემა - თავი 9
2008 წ. გამოცემა - თავი 10
2008 წ. გამოცემა - თავი 11
2008 წ. გამოცემა - თავი 12
2008 წ. გამოცემა - თავი 13
2008 წ. გამოცემა - თავი 14
2008 წ. გამოცემა - თავი 15
2008 წ. გამოცემა - თავი 16
2008 წ. გამოცემა - თავი 17
2008 წ. გამოცემა - თავი 18
2008 წ. გამოცემა - თავი 19
2008 წ. გამოცემა - თავი 20
2008 წ. გამოცემა - თავი 21
2008 წ. გამოცემა - თავი 22
2008 წ. გამოცემა - თავი 23
2008 წ. გამოცემა - თავი 24
2008 წ. გამოცემა - თავი 25
2008 წ. გამოცემა - თავი 26
2008 წ. გამოცემა - თავი 27
2008 წ. გამოცემა - თავი 28
2008 წ. გამოცემა - თავი 29
2008 წ. გამოცემა - თავი 30
2008 წ. გამოცემა - თავი 31
2008 წ. გამოცემა - თავი 32
2008 წ. გამოცემა - თავი 33
2008 წ. გამოცემა - თავი 34
2008 წ. გამოცემა - თავი 35
2008 წ. გამოცემა - თავი 36
2008 წ. გამოცემა - თავი 37
2008 წ. გამოცემა - თავი 38
2008 წ. გამოცემა - თავი 39
2008 წ. გამოცემა - თავი 40
2008 წ. გამოცემა - თავი 41
2008 წ. გამოცემა - თავი 42
2008 წ. გამოცემა - თავი 43
2008 წ. გამოცემა - თავი 44
2008 წ. გამოცემა - თავი 45
2008 წ. გამოცემა - თავი 46
2008 წ. გამოცემა - თავი 47
2008 წ. გამოცემა - თავი 48
2008 წ. გამოცემა - თავი 49
2008 წ. გამოცემა - თავი 50
2008 წ. გამოცემა - თავი 51
2008 წ. გამოცემა - თავი 52
2008 წ. გამოცემა - თავი 53
2008 წ. გამოცემა - თავი 54
2008 წ. გამოცემა - თავი 55
2008 წ. გამოცემა - თავი 56
2008 წ. გამოცემა - თავი 57
2008 წ. გამოცემა - თავი 58
2008 წ. გამოცემა - თავი 59

« 2008 წ. გამოცემა 12 [VTA - xx] »

წიგნი ტარიელისა ხატაელთა თანა და კაცის გაგზავნა

12:1 გავგზავნე კაცი ხატაეთს და წიგნი ჩემმაგიერი;
მივსწერე: «მეფე ინდოთა არისმცა ღმრთულებრ ძლიერი!
მათი ერთგული გაძღების ყოველი სული მშიერი‚
ვინცა ურჩექმნას‚ იქმნების თავისა არმადლიერი.
[388]
12:2 ჩვენნო ძმანო და პატრონნო‚ თქვენგან არ გავიმწარებით;
ესე რა ნახოთ ბრძანება‚ აქამცა მოიარებით!
თქვენ თუ არ მოხვალთ‚ ჩვენ მოვალთ‚ ზედა არ მოგეპარებით.
სჯობს‚ რომე გვნახნეთ‚ თავისა სისხლთა ნუ ეზიარებით!»
[389]
12:3 კაცნი გავგზავნენ‚ მე გულსა უფრო მომეცა ლხინები‚
დარბაზს ვიშვებდი‚ დამევსო ცეცხლი წვად მოუთმინები;
მაშინ სოფელმან საწუთრო მიუხვის‚ რაცა ვინები‚
აწ ხელმქმნა‚ რომე საახლოდ მხეცთაცა მოვეწყინები.
[390]
12:4 პირველ გაჭრისა პირება‚ მერმე დაწყნარდეს ცნობანი;
ჩემთა სწორთაგან იყვნიან ჩემ წინა ნადიმობანი‚
მაგრა დამშლიდეს ლხინთაგან სურვილთა დიადობანი;
ზოგჯერ შემცვიან სევდათა‚ ვთქვნი საწუთროსა გმობანი.
[391]
12:5 დღესა ერთსა საწოლს მოვე მეფისა სრით წამოსრული‚
ვჯე და მასვე ვიგონებდი‚ არ მიეცა თვალთა რული;
წიგნი მქონდა საიმედო‚ ამად ვიყავ მხიარული;
კარის მცველმან მონა უხმო‚ უთხრა საქმე დაფარული.
[392]
12:6 – «მონააო ასმათისი»‚ საწოლს უთხარ შემოყვანა.
მოეწერა: «გიბრძანებსო»‚ ვისი მესვა გულსა დანა.
ლხინმან ბნელი გამინათლა‚ ამიფოლხვა ჯაჭვთა მანა.
წავე‚ მონა წავიტანე‚ რამცა უთხარ ამისთანა!
[393]
12:7 ბაღჩა შევვლე‚ არა დამხვდა კაცი ჩემი მოუბნარი;
ქალი წინა მომეგება მხიარული‚ მოცინარი‚
მითხრა: «ვაშად ამოგიღე‚ არ გასვია გულსა ნარი‚
მოდი‚ ნახე ვარდი შენი უფრჭვნელი და დაუმჭნარი!»
[394]
12:8 ამიგდო ქალმან ფარდაგი მძიმე თავისა ძალითა‚
სადა დგა კუბო შემკული ბალახშითა და ლალითა;
შიგან ჯდა იგი პირითა მზისაებრ ელვამკრთალითა‚
მე შემომხედნის ლამაზად მის მელნის ტბისა თვალითა.
[395]
12:9 დიდხან ვდეგ და არა მითხრა სიტყვა მისსა მონასურსა‚
ოდენ ტკბილად შემომხედნის ვითამცა რა შინაურსა;
ასმათს უხმო‚ მოიუბნეს‚ ქალი მოდგა‚ მითხრა ყურსა:
«აწ წადიო‚ ვერას გითხრობს»‚ მე კვლა მიმცა ალმან მურსა.
[396]
12:10 ასმათ გამომყვა‚ წამოვე‚ ფარდაგი გამოვიარე‚
ვთქვი: «საწუთროო‚ ვის წეღან გული დარმანთა მიარე‚
მაშინ მოგეცა იმედი‚ ლხინი რად გამიზიარე?»
გულმან გაყრისა სიძნელე კვლა უფრო დამიტია-რე!
[397]
12:11 ასმათ ლხინსა მიქადებდა‚ ჩავიარეთ შიგან ბაღი;
მითხრა: «ეგრე წასლვისათვის ნუ გაჩნია გულსა დაღი‚
სიმძიმილის ერდო დახაშ‚ სიხარულის კარი აღი!
სირცხვილი აქვს საუბრისა‚ მერმე თავსა ჰკრძალავს ლაღი».
[398]
12:12 მე უთხარ: «დაო‚ შენგან ვეჭვ ამა გულისა წამალსა;
ზენაარ‚ სულთა ნუ გამყრი‚ ამბვითა შრეტდი ამ ალსა‚
ჩემ თანა წიგნსა ნუ გასწყვედ შენ ზედა-ზედა მავალსა!
თუ რას სცნობ ჩემთვის‚ არა ვეჭვ მე შენგან‚ არ‚ დანამალსა».
[399]
12:13 შევჯე‚ წამოვე‚ მდიოდა ნაკადი ცრემლთა მილისა;
საწოლს შემოვე‚ ხელქმნილსა ღონე არ მქონდა ძილისა‚
ბროლი და ლალი შევიქმენ მე ულურჯესი ლილისა;
ღამე მერჩია‚ მეწადა არგათენება დილისა“.
[400]
© 2014, გია შერვაშიძე