ძიება

ვერსიები
ვერსია:
კოდი:
თავი:  

« 2008 წ. გამოცემა »
2008 წ. გამოცემა - თავი 1
2008 წ. გამოცემა - თავი 2
2008 წ. გამოცემა - თავი 3
2008 წ. გამოცემა - თავი 4
2008 წ. გამოცემა - თავი 5
2008 წ. გამოცემა - თავი 6
2008 წ. გამოცემა - თავი 7
2008 წ. გამოცემა - თავი 8
2008 წ. გამოცემა - თავი 9
2008 წ. გამოცემა - თავი 10
2008 წ. გამოცემა - თავი 11
2008 წ. გამოცემა - თავი 12
2008 წ. გამოცემა - თავი 13
2008 წ. გამოცემა - თავი 14
2008 წ. გამოცემა - თავი 15
2008 წ. გამოცემა - თავი 16
2008 წ. გამოცემა - თავი 17
2008 წ. გამოცემა - თავი 18
2008 წ. გამოცემა - თავი 19
2008 წ. გამოცემა - თავი 20
2008 წ. გამოცემა - თავი 21
2008 წ. გამოცემა - თავი 22
2008 წ. გამოცემა - თავი 23
2008 წ. გამოცემა - თავი 24
2008 წ. გამოცემა - თავი 25
2008 წ. გამოცემა - თავი 26
2008 წ. გამოცემა - თავი 27
2008 წ. გამოცემა - თავი 28
2008 წ. გამოცემა - თავი 29
2008 წ. გამოცემა - თავი 30
2008 წ. გამოცემა - თავი 31
2008 წ. გამოცემა - თავი 32
2008 წ. გამოცემა - თავი 33
2008 წ. გამოცემა - თავი 34
2008 წ. გამოცემა - თავი 35
2008 წ. გამოცემა - თავი 36
2008 წ. გამოცემა - თავი 37
2008 წ. გამოცემა - თავი 38
2008 წ. გამოცემა - თავი 39
2008 წ. გამოცემა - თავი 40
2008 წ. გამოცემა - თავი 41
2008 წ. გამოცემა - თავი 42
2008 წ. გამოცემა - თავი 43
2008 წ. გამოცემა - თავი 44
2008 წ. გამოცემა - თავი 45
2008 წ. გამოცემა - თავი 46
2008 წ. გამოცემა - თავი 47
2008 წ. გამოცემა - თავი 48
2008 წ. გამოცემა - თავი 49
2008 წ. გამოცემა - თავი 50
2008 წ. გამოცემა - თავი 51
2008 წ. გამოცემა - თავი 52
2008 წ. გამოცემა - თავი 53
2008 წ. გამოცემა - თავი 54
2008 წ. გამოცემა - თავი 55
2008 წ. გამოცემა - თავი 56
2008 წ. გამოცემა - თავი 57
2008 წ. გამოცემა - თავი 58
2008 წ. გამოცემა - თავი 59

« 2008 წ. გამოცემა 13 [VTA - xx] »

წიგნი ხატაელთა მეფისა‚ ტარიელის წინაშე მოწერილი

13:1 ხატაეთს მყოფნი მოვიდეს‚ მათგან მოსლვისა დრონია‚
სიტყვანი შემოეთვალნეს ლაღნი და უკადრონია:
«არც რამე ჩვენ ვართ ჯაბანნი‚ არც ციხეუმაგრონია‚
ვინ არის თქვენი ხელმწიფე‚ ჩვენ ზედა რა პატრონია?!»
[401]
13:2 მოეწერა: «რამაზ მეფე წიგნსა გიწერ ტარიერსა.
გამიკვირდა‚ რა ეწერა წიგნსა შენგან მონაწერსა!
რაგვარა თუ მანდა გეხმე‚ ვინ ვჰპატრონობ ბევრსა ერსა?
ამის მეტსა ნუმცა ვნახავ კვლაღა წიგნსა შენმიერსა!»
[402]
13:3 უბრძანე წვევა ლაშქართა‚ გავგზავნე მარზაპანია.
იგი ვარსკვლავთა ურიცხვი მოკრბეს ინდოთა სპანია‚
შორით და ახლოთ ყველანი მართ ჩემკენ მონასხპანია‚
ერთობ ლაშქრითა აივსო მინდორი‚ კლდე‚ კაპანია.
[403]
13:4 ფიცხლა მოვიდეს‚ არ ექმნა მათ შინა ხანდაზმულობა;
აღლუმი ვნახე‚ მეკეთა ლაშქართა მოკაზმულობა‚
სიჩაუქე და სიკეთე‚ კეკლუცად დარაზმულობა‚
ტაიჭთა მათთა სიმალე‚ აბჯრისა ხვარაზმულობა.
[404]
13:5 ავმართე დროშა მეფისა ალმითა წითელ-შავითა‚
დილასა ვბრძანე გამართვა ლაშქრითა უთვალავითა‚
თავსა ვტიროდი‚ ვიტყოდი ბედითა მეტად ავითა:
«მზე თუ არ ვნახო‚ არ ვიცი‚ ვიარო ვითა და ვითა!»
[405]
13:6 შინა მოვე‚ დაღრეჯილსა გულსა სევდა მიიეფდა‚
თვალთა‚ ვითა საგუბარი‚ ცხელი ცრემლი გარდმომჩქეფდა.
«ბედი ჩემი უბედური‚ – ვთქვი‚ თუ‚ – ჯერთცა ვერ გამეფდა!
ხელმან ვარდი რად იხელთა‚ რათგან ასრე ვერ მოჰკრეფდა?»
[406]
13:7 მონა შემოდგა‚ მივეცი საქმესა გაკვირვებულსა;
ასმათის წიგნი მომართვა მე‚ მეტად შეჭირვებულსა‚
ეწერა: «გიხმობს შენი მზე შენ‚ მისთვის მოსურვებულსა‚
მოდი‚ სჯობს მანდა ტირილსა‚ საქმესა ბედით-ვებულსა».
[407]
13:8 ვითა მართებდა‚ ეგზომი რამცა ვით გავიხარეო!
შეღამდა‚ წავე‚ ბაღისა მე კარი შევიარეო;
სად ასმათ პირველ მენახა‚ მუნვე ჩნდა მდგომიარეო‚
სიცილით მითხრა: «წამოვლე‚ მოგელის ლომსა მთვარეო».
[408]
13:9 შემავლო სახლი ნაგები კეკლუცად ბანისბანითა;
გამოჩნდა მთვარე ნათლითა გარე შუქმონავანითა‚
ფარდაგსა შიგან მჯდომარე შესამოსლითა მწვანითა‚
საკრძალავი და ღარიბი‚ უცხო პირითა‚ ტანითა.
[409]
13:10 შევე‚ წავდეგ ნოხთა პირსა‚ მე დამიწყო ცეცხლმან შრეტად‚
გულსა ბნელი გამინათლდა‚ ზედა ლხინი ადგა სვეტად.
მას ბალიში შემოეგდო‚ მზისა შუქსა სჯობდა მეტად‚
ჩემგან პირსა იფარვიდა‚ აიხედნის წამის ჭვრეტად.
[410]
13:11 უბრძანა‚ თუ: «მოახსენე‚ ასმათ‚ დაჯდეს‚ ამირბარსა!»
მან ბალიში დამართებით დადვა მას მზედ საქებარსა.
დავჯე‚ მივეც გულსა ლხინი‚ საწუთროსა დამგმობარსა;
მიკვირს‚ სულნი რადღა მიდგან‚ ვიტყვი მისგან ნაუბარსა!
[411]
13:12 მიბრძანა: «ძოღან გეწყინა გაშვება უუბარისა‚
მზემან გაყრითა დაგაჭნე‚ ვითა ყვავილი ბარისა:
დაგსჯიდა დენა ცრემლისა‚ ნარგისთა ნაგუბარისა‚
მაგრა ხამს ჩემგან სირცხვილი და რიდი ამირბარისა.
[412]
13:13 თუცა მართებს დედაკაცსა მამაცისა დიდი კრძალვა‚
მაგრა მეტად უარეა არათქმა და ჭირთა მალვა:
მე თუ ზეპირ მიცინია‚ ქვე-ქვე მითქვამს იდუმალ ვა;
ძოღან ქალი გამოვგზავნე‚ ვქმენ მართლისა შემოთვალვა.
[413]
13:14 ერთმანერთისა‚ მას აქათ‚ რაცა ორთავე ვიცითა‚
აწცა მიცოდი საშენოდ მითვე პირითა მტკიცითა;
ამას შესჯერდი დიდითა ზენარითა და ფიცითა.
გეცრუო‚ ღმერთმან მიწა მქმნას‚ ნუმცა ცხრითავე ვზი ცითა!
[414]
13:15 წა‚ შეები ხატაელთა‚ ილაშქრე და ინაპირე;
ღმერთმან ქმნას და გაგიმარჯვდეს‚ მორჭმულმანცა ჩემ კერძ ირე!
მაგრა რა ვქმნა‚ კვლაცა ნახვა მომხვდებოდეს შენი ვირე?
გული მომეც გაუყრელად‚ ჩემი შენთვის დაიჭირე!»
[415]
13:16 მოვახსენე: «არ მეწყალვის თავი შენთვის დასაწველად‚
მაგრა რათგან დამარჩინე‚ არ გამოსჩნდი ჩემად მკლველად‚
შენ სინათლედ თვალთა ჩემთა‚ მიჩნდე მზეებრ სანახველად‚
აწ შევება ხატაელთა‚ მუნ გამოვჩნდე ლომი ქველად.
[416]
13:17 აწ რასაცა მე მაღირსებ‚ ხორციელი არა ღირსა;
მოწყალება იჩქითია ღმრთისა‚ ამად არა მკვირსა;
შენთა შუქთა შემომადგამ‚ ბნელსა გულსა ზედა მჭვირსა‚
შენი ვიყო‚ სადამდისცა დამიყოფდეს მიწა პირსა».
[417]
13:18 ზედა წიგნსა საფიცარსა შევჰფიცე და შემომფიცა‚
მისგან ჩემი სიყვარული ამით უფრო დაამტკიცა:
«უშენოსა მოწონება ვისიმცაო გულსა მიცა‚
ღმერთი მომკლავს‚ ამას იქით თავსა ვეტყვი‚ ამას ვსწვრთიცა».
[418]
13:19 დავყავ ხანი მას წინაშე‚ ერთმანერთსა ვეუბნენით‚
ვჭამეთ ამო ხილი რამე‚ სიტყვანიცა ტკბილნი ვთქვენით‚
მერმე ავდეგ წამოსავლად ტირილით და ცრემლთა დენით.
მისთა შუქთა შვენებანი ნათლად მადგეს გულსა ფენით.
[419]
13:20 მეძნელებოდა სიშორე მისი‚ ბროლ-ბალახშ-მინისა.
მე გამიახლდა სოფელი‚ მქონდა სიმრავლე ლხინისა;
ჩემად ჩნდა იგი სინათლე ეთერით მზედ ნაჩინისა‚
აწ მიკვირს‚ მისსა გამყრელსა გული მიც კლდისა ტინისა!“
[420]
© 2014, გია შერვაშიძე