შოთა რუსთაველი, ვეფხისტყაოსანი

« 2008 წ. გამოცემა 46 ^{[VTA - xx]} »

წიგნი ავთანდილისა ფრიდონთანა მიწერილი
46:1	დაწერა: „ფრიდონ მაღალო, სვესრულო მეფეთმეფეო, ლომისა მსგავსო ძალ-გულად, მზეო შუქმოიეფეო, მოვლენილო და მორჭმულო, მტერთა სისხლისა მჩქეფეო, უმცროსმან ძმამან შორიშორ სალამი დავიყეფეო!	[1318]
46:2	ჭირნი ვნახენ და მო-ცა-მხვდა ნაცვალი ჭირნახულისა, კარგა მოხდომა საქმისა ჩემისა გაზრახულისა; მიცნია მართლად ამბავი პირისა მზედ სახულისა, დამარჩენელი ლომისა, მის ქვესკნელს დამარხულისა.	[1319]
46:3	იგი მზე ქაჯთა მეფესა ჰყავს, ქაჯეთს პატიმარია. მუნ მისლვა მიჩანს თამაშად, თუცა გზა საომარია. ნარგისთათ წვიმა ბროლისა წვიმს, ვარდი ნაწვიმარია, ჯერთ ქალსა ქაჯნი არ ახლვან, მაგრა სპა უამარია.	[1320]
46:4	გულმხიარული ვიხარებ, ამად არ ცრემლი მმილდების, სადაცა შენ და შენი ძმა ხართ, ძნელი გაადვილდების; რაცა მოგინდეს, უცილოდ იქთ, იგი არ აგცილდების, არ თურე კაცმან დაგიდგნეს, ვეჭვ, კლდეცა გაგიცვილდების.	[1321]
46:5	აწ შემინდვე, ვერა გნახე, შორს ამისთვის წაგიარე, გზა-გზა ყოვნად აღარა მცალს, პატიმრად-ა იგი მთვარე; ადრე მოვალთ მხიარულნი, ჩვენი ნახვა გაიხარე, ამის მეტი რაღა გკადრო, ძმასა ძმურად მოეხმარე.	[1322]
46:6	ამა მონათა ჩემ ზედა გარდაუხდელი გულია: ამოდ მმსახურეს, თქვენიმცა გული ამათთვის სრულია! ქება რად უნდა მას, ვინცა თქვენ თანა ხანდაზმულია? მსგავსი ყველაი მსგავსსა შობს, ესე ბრძენთაგან თქმულია“.	[1323]
46:7	ესე უსტარი დაწერა, შეკრა და წა-ცა-ხვია მან, მისცა ფრიდონის მონათა ვარდმან და თმითა იამან; შესთვალა ზეპირ, რაცა ხმდა, სრულად, მართ ვითა ჰგია, მან, მათ მარგალიტი უჩვენის ძოწისა კარმან ღიამან.	[1324]
46:8	მოქარავნეთა უბრძანა: „საქმე მიც, გითხრა განაო, კარგად მომიხდა, მოყვრობა მე თქვენი მესვიანაო, რაცა მინდოდა, ყველაი ვქმენ, ღმერთმან მაგულვანაო, აწ აღარა მცალს, ბადრაგა სხვა წაიტანეთ თანაო“.	[1325]
46:9	მონახა, პოვა ავთანდილ ნავი მისისა მხარისა, გამოემართა იგი მზე პირითა მსგავსი მთვარისა, მაგრა დაგდება უმძიმდა ფატმანის გულმწუხარისა; მისთა გამყრელთა ნაკადი ჩასდის სისხლისა ღვარისა.	[1326]
46:10	ფატმან, უსამ და მონანი ტირან ცრემლითა ცხელითა, იტყვიან: „მზეო, რა გვიყავ? დაგვწვენ ცეცხლითა მწველითა! რად დაგვაბნელენ შენისა მოშორვებისა ბნელითა! და-ცა-გვმარხენო ხელითა, ჩვენითა დამმარხველითა!“	[1327]

წიგნი ავთანდილისა ფრიდონთანა მიწერილი

© 2014, გია შერვაშიძე