ძიება

ვერსიები
ვერსია:
კოდი:
თავი:  

« 2008 წ. გამოცემა »
2008 წ. გამოცემა - თავი 1
2008 წ. გამოცემა - თავი 2
2008 წ. გამოცემა - თავი 3
2008 წ. გამოცემა - თავი 4
2008 წ. გამოცემა - თავი 5
2008 წ. გამოცემა - თავი 6
2008 წ. გამოცემა - თავი 7
2008 წ. გამოცემა - თავი 8
2008 წ. გამოცემა - თავი 9
2008 წ. გამოცემა - თავი 10
2008 წ. გამოცემა - თავი 11
2008 წ. გამოცემა - თავი 12
2008 წ. გამოცემა - თავი 13
2008 წ. გამოცემა - თავი 14
2008 წ. გამოცემა - თავი 15
2008 წ. გამოცემა - თავი 16
2008 წ. გამოცემა - თავი 17
2008 წ. გამოცემა - თავი 18
2008 წ. გამოცემა - თავი 19
2008 წ. გამოცემა - თავი 20
2008 წ. გამოცემა - თავი 21
2008 წ. გამოცემა - თავი 22
2008 წ. გამოცემა - თავი 23
2008 წ. გამოცემა - თავი 24
2008 წ. გამოცემა - თავი 25
2008 წ. გამოცემა - თავი 26
2008 წ. გამოცემა - თავი 27
2008 წ. გამოცემა - თავი 28
2008 წ. გამოცემა - თავი 29
2008 წ. გამოცემა - თავი 30
2008 წ. გამოცემა - თავი 31
2008 წ. გამოცემა - თავი 32
2008 წ. გამოცემა - თავი 33
2008 წ. გამოცემა - თავი 34
2008 წ. გამოცემა - თავი 35
2008 წ. გამოცემა - თავი 36
2008 წ. გამოცემა - თავი 37
2008 წ. გამოცემა - თავი 38
2008 წ. გამოცემა - თავი 39
2008 წ. გამოცემა - თავი 40
2008 წ. გამოცემა - თავი 41
2008 წ. გამოცემა - თავი 42
2008 წ. გამოცემა - თავი 43
2008 წ. გამოცემა - თავი 44
2008 წ. გამოცემა - თავი 45
2008 წ. გამოცემა - თავი 46
2008 წ. გამოცემა - თავი 47
2008 წ. გამოცემა - თავი 48
2008 წ. გამოცემა - თავი 49
2008 წ. გამოცემა - თავი 50
2008 წ. გამოცემა - თავი 51
2008 წ. გამოცემა - თავი 52
2008 წ. გამოცემა - თავი 53
2008 წ. გამოცემა - თავი 54
2008 წ. გამოცემა - თავი 55
2008 წ. გამოცემა - თავი 56
2008 წ. გამოცემა - თავი 57
2008 წ. გამოცემა - თავი 58
2008 წ. გამოცემა - თავი 59

« 2008 წ. გამოცემა 26 [VTA - xx] »

ავთანდილისაგან შერმადინის საუბარი

26:1 შერმადინს ეტყვის‚ უბრძანებს პირმზე‚ ნათელთა მფენელი:
„ესე დღე არის იმედი‚ ჩემი გულისა მლხენელი‚
შენგან თავისა შენისა საჩემოდ გამომჩენელი“.
მქებრად ამბვისა მათისა ხამს მკითხველი და მსმენელი.
[778]
26:2 იტყვის: „როსტან არ გამიშვა‚ არცა სიტყვა მომისმინა;
მან არ იცის‚ რათა ვინ-ა და სულდგმული ვისგან ვინ-ა;
უმისომცა ნუ ცოცხალ ვარ ნუცა გარე‚ ნუცა შინა!
რაცა საქმე უსამართლო ღმერთმან ვისმცა შეარჩინა!
[779]
26:3 თუცა მისი არგაწირვა ჩემგან მტკიცობს‚ არ სათუობს‚ –
ყოვლი ცრუ და მოღალატე ღმერთსა ჰგმობს და აგრე ცრუობს‚ –
გული‚ მისი უნახავი‚ ტირს და სულთქვამს‚ ვაებს‚ უობს‚
ლხინსა არას არ იახლებს‚ ჰკრთების‚ კუშტობს‚ ვახშობს‚ ქსუობს.
[780]
26:4 სამი არის მოყვრისაგან მოყვრობისა გამოჩენა:
პირველ‚ ნდომა სიახლისა‚ სიშორისა ვერმოთმენა‚
მიცემა და არას შური‚ ჩუქებისა არმოწყენა‚
გავლენა და მოხმარება‚ მისად რგებად ველთა რბენა.
[781]
26:5 რადღა ვაგრძელებ სიტყვასა‚ ჟამია შემოკლებისა!
აწ გაპარვაა წამალი ამა გულისა ლებისა.
რასაცა გვედრებ‚ ისმენდი‚ ვირე დრო გქონდეს ხლებისა;
შენ გაამაგრე დაჭირვა ჩემისა ნასწავლებისა.
[782]
26:6 აწ მეფეთა სამსახურად პირველ თავი დაამზადე‚
სიკეთე და უკლებლობა შენი ერთობ გააცხადე;
სახლი ჩემი შეინახე‚ სპათა ჩემთა ეთავადე‚
სამსახური აქამდისი‚ კვლა გავლენა გააკვლადე!
[783]
26:7 მტერთა ჩემთა ენაპირე‚ ძალი ნურა მოგაკლდების‚
ერთგულთათვის კარგი ნუ გშურს‚ ორგულიმცა შენი კვდების!
შემოვიქცე‚ შენი ჩემგან ვალი კარგად გარდიხდების;
პატრონისა სამსახური არაოდეს არ წახდების“.
[784]
26:8 ესე ესმა‚ ცრემლი ცხელი შერმადინსა თვალთა სდინდი;
მოახსენა: „მარტოობით ჭირსა რადმცა შეუშინდი!
მაგრა რა ვქმნა‚ უშენოსა დამეცემის გულსა ბინდი!
წამიტანე სამსახურად‚ მოგეხმარო‚ რადცა გინდი.
[785]
26:9 ვის ასმია მარტოსაგან ღარიბობა ეგზომ დიდი!
ვის ასმია პატრონისა ჭირსა შიგან ყმისა რიდი!
დაკარგულსა გიგონებდე‚ რა ვიქმნები აქა ფლიდი?“
ყმამან უთხრა: „ვერ წაგიტან‚ რაზომსაცა ცრემლსა ღვრიდი.
[786]
26:10 შენგან ჩემი სიყვარული ვითამც არა დამეჯერა‚
მაგრა საქმე არ მოხდების‚ ჟამი ასრე დამემტერა!
ვის მივანდო სახლი ჩემი‚ შენგან კიდე ვინმც მეფერა?!
გული დადევ‚ დაიჯერე‚ ვერ წაგიტან ვერათ‚ ვერა!
[787]
26:11 თუ მიჯნური ვარ‚ ერთი ვხამ ხელი მინდორთა მე რებად;
არ მარტო უნდა გაჭრილი ცრემლისა სისხლსა ფერებად?
გაჭრა ხელია მიჯნურთა‚ რად სცალს თავისა ბერებად!
ასრეა ესე სოფელი‚ შესჯერდი კვლა შეჯერებად!
[788]
26:12 რა მოგშორდე‚ მახსენებდი‚ სიყვარული ჩემი გქონდეს;
არ ვეშიშვი მტერთა ჩემთა‚ თავი მონად მომიმონდეს.
ხამს‚ მამაცი გაგულოვნდეს‚ ჭირსა შიგან არ დაღონდეს.
მძულს‚ რა კაცსა სააუგო საქმე არა არ შესწონდეს.
[789]
26:13 მე იგი ვარ‚ ვინ სოფელსა არ ამოვჰკრეფ კიტრად ბერად‚
ვის სიკვდილი მოყვრისათვის თამაშად და მიჩანს მღერად;
ჩემსა მზესა დავეთხოვე‚ გაუშვივარ‚ დავდგე მე რად!
მას თუ დავსთმობ‚ სახლსა ჩემსა ვეღარ დავსთმობ ვისსა ვერად?
[790]
26:14 აწ ანდერძსა ჩემსა მოგცემ‚ როსტანს წინა დაწერილსა;
შენ შეგვედრებ‚ დაგიჭიროს‚ ვითა გმართებს ჩემსა ზრდილსა.
მოვკვდე‚ თავსა ნუ მოიკლავ‚ სატანასგან ნუ იქ ქმნილსა‚
ამას ზედა იტირებდი‚ დაიდებდი თვალთა მილსა!“
[791]
© 2014, გია შერვაშიძე