ძიება

ვერსიები
ვერსია:
კოდი:
თავი:  

« 2008 წ. გამოცემა »
2008 წ. გამოცემა - თავი 1
2008 წ. გამოცემა - თავი 2
2008 წ. გამოცემა - თავი 3
2008 წ. გამოცემა - თავი 4
2008 წ. გამოცემა - თავი 5
2008 წ. გამოცემა - თავი 6
2008 წ. გამოცემა - თავი 7
2008 წ. გამოცემა - თავი 8
2008 წ. გამოცემა - თავი 9
2008 წ. გამოცემა - თავი 10
2008 წ. გამოცემა - თავი 11
2008 წ. გამოცემა - თავი 12
2008 წ. გამოცემა - თავი 13
2008 წ. გამოცემა - თავი 14
2008 წ. გამოცემა - თავი 15
2008 წ. გამოცემა - თავი 16
2008 წ. გამოცემა - თავი 17
2008 წ. გამოცემა - თავი 18
2008 წ. გამოცემა - თავი 19
2008 წ. გამოცემა - თავი 20
2008 წ. გამოცემა - თავი 21
2008 წ. გამოცემა - თავი 22
2008 წ. გამოცემა - თავი 23
2008 წ. გამოცემა - თავი 24
2008 წ. გამოცემა - თავი 25
2008 წ. გამოცემა - თავი 26
2008 წ. გამოცემა - თავი 27
2008 წ. გამოცემა - თავი 28
2008 წ. გამოცემა - თავი 29
2008 წ. გამოცემა - თავი 30
2008 წ. გამოცემა - თავი 31
2008 წ. გამოცემა - თავი 32
2008 წ. გამოცემა - თავი 33
2008 წ. გამოცემა - თავი 34
2008 წ. გამოცემა - თავი 35
2008 წ. გამოცემა - თავი 36
2008 წ. გამოცემა - თავი 37
2008 წ. გამოცემა - თავი 38
2008 წ. გამოცემა - თავი 39
2008 წ. გამოცემა - თავი 40
2008 წ. გამოცემა - თავი 41
2008 წ. გამოცემა - თავი 42
2008 წ. გამოცემა - თავი 43
2008 წ. გამოცემა - თავი 44
2008 წ. გამოცემა - თავი 45
2008 წ. გამოცემა - თავი 46
2008 წ. გამოცემა - თავი 47
2008 წ. გამოცემა - თავი 48
2008 წ. გამოცემა - თავი 49
2008 წ. გამოცემა - თავი 50
2008 წ. გამოცემა - თავი 51
2008 წ. გამოცემა - თავი 52
2008 წ. გამოცემა - თავი 53
2008 წ. გამოცემა - თავი 54
2008 წ. გამოცემა - თავი 55
2008 წ. გამოცემა - თავი 56
2008 წ. გამოცემა - თავი 57
2008 წ. გამოცემა - თავი 58
2008 წ. გამოცემა - თავი 59

« 2008 წ. გამოცემა 21 [VTA - xx] »

ამბავი ნურადინ-ფრიდონისა‚ ოდეს ტარიელ შეეყარა

21:1 ღამით მევლო‚ მოვიდოდი‚ ზღვისა პირსა აჩნდეს ბაღნი;
ჰგვანდა‚ ქალაქს ვეახლენით‚ ცალკერძ იყვნეს კლდეთა ნაღნი;
არ მეამის კაცთა ნახვა‚ მიდაღვიდეს გულსა დაღნი;
მუნ გარდავხე მოსვენებად‚ დამხვდეს რამე ხენი ლაღნი.
[592]
21:2 ხეთა ძირსა მივიძინე‚ მათ მონათა ჭამეს პური;
მერმე ავდეგ სევდიანი‚ მიღამებდა გულსა მური:
ვერა მეცნა ეგზომ გრძელად ვერ ჭორი და ვერ დასტური‚
ველთა ცრემლი ასოვლებდა‚ თვალთა ჩემთა მონაწური.
[593]
21:3 ზახილი მესმა. შევხედენ‚ – მოყმე ამაყად ყიოდა‚
შემოირბევდა ზღვის პირ-პირ‚ მას თურე წყლული სტკიოდა;
ხრმლისა ნატეხი დასვრილი აქვს‚ სისხლი ჩამოსდიოდა‚
მტერთა ექადდა‚ წყრებოდა‚ იგინებოდა‚ ჩიოდა.
[594]
21:4 ზედა ჯდა შავსა ტაიჭსა‚ აწ ესე მე მითქს რომელი‚
მართ ვითა ქარი მოქროდა გაფიცხებული‚ მწყრომელი;
მონა მივსწიე‚ მისისა შეყრისა ვიყავ მნდომელი;
შევსთვალე: «დადეგ‚ მიჩვენე‚ ლომსა ვინ გაწყენს‚ რომელი?»
[595]
21:5 მას მონასა არა უთხრა‚ არცა სიტყვა მოუსმინა;
ფიცხლა შევჯე‚ ჩავეგებე‚ მე ჩაუსწარ‚ ჩავე წინა‚
უთხარ: «დადეგ‚ გამაგონე‚ შენი საქმე მეცა მინა!»
შემომხედნა‚ მოვეწონე‚ სიარული დაითმინა.
[596]
21:6 გამიცადა‚ ღმერთსა ჰკადრა: «შენ ასეთნი ხენი ვით ხენ!»
მერმე მითხრა: «მოგახსენებ‚ აწ სიტყვანი რომე მკითხენ:
იგი მტერნი გამილომდეს‚ აქანამდის რომე ვითხენ‚
უკაზმავსა მიღალატეს‚ საჭურველნი ვერ გარ ვითხენ».
[597]
21:7 მე უთხარ: «დადეგ‚ დაწყნარდი‚ გარდავხდეთ ძირსა ხეთასა;
არ შეუდრკების ჭაბუკი კარგი მახვილთა კვეთასა».
თანა წამომყვა‚ წავედით უტკბოსნი მამა-ძეთასა.
მე გავეკვირვე ჭვრეტასა მის ყმისა სინაზეთასა.
[598]
21:8 ერთი მონა დასტაქარი მყვა და წყლულნი შეუხვივნა‚
ისრის პირნი ამოუხვნა‚ დაკოდილნი არ ატკივნა.
მერმე ვჰკითხე: «ვინ ხარ‚ ანუ მკლავმან შენმან ვისგან ივნა?»
საამბობლად დამირიგდა‚ თავი მისი გაამჩივნა.
[599]
21:9 პირველ მითხრა: «არა ვიცი‚ რა ხარ‚ ანუ რას გამსგავსო?
ანუ ეგრე რამ დაგლია‚ ანუ პირველ რამ გაგავსო?
რამან შექმნა მოყვითანედ‚ ვარდ-გიშერი რომე რგავსო?
ღმერთმან მისგან ანთებული სანთელიმცა რად დაგავსო?
[600]
21:10 მულღაზანზარის ქალაქი‚ ახლოს მე მაქვსო რომელი‚
ნურადინ-ფრიდონ სახელ მძეს‚ მეფე ვარ მუნა მჯდომელი;
ესე საზღვარი ჩემია‚ სადა ხარ გარდამხდომელი‚
ცოტა მაქვს‚ მაგრა ყოველგნით სიკეთემიუწდომელი.
[601]
21:11 მამის ძმა და მამა ჩემი პაპმან ჩემმან გაყვნა ოდეს‚
ზღვასა შიგან კუნძულია‚ – ჩემად წილად მას იტყოდეს‚ –
თვით ბიძასა ჩემსა მიხვდა‚ ვისთა შვილთა აწ დამკოდეს;
მათვე დარჩა სანადირო‚ არ მივსცემდი‚ მომერჩოდეს.
[602]
21:12 დღეს გამოვე ნადირობას‚ ზღვისა პირსა ვინადირე‚
მუნა გასლვა მომნდომოდა‚ მით მრეკალი არ ვახშირე;
სპათა უთხარ: «მომიცადეთ‚ მოვიდოდე მეცა ვირე!»
ხუთთა ოდენ ბაზიერთა მეტი არა დავიჭირე.
[603]
21:13 ნავითა გავე‚ ზღვისაგან შტო რამე გამოვიდოდა.
არ ამოვჰკრეფდი გამყოფთა‚ ვთქვი: «ჩემთა რად დავრიდო‚ და-?»
დამეძაბუნნეს‚ სიმრავლე მე მათი არ გამვიდოდა‚
ვნადირობდი და ვიზახდი‚ ხმა ჩემი არ უდიდოდა.
[604]
21:14 მართლად იჯავრეს‚ წუნობა მათი თუ ესე ხმდა ვითა!
გამომაპარნეს ლაშქარნი‚ გზანი შემიკრნეს ნავითა‚
თვით ბიძასძენი ჩემნიცა შესხდეს მათითა თავითა‚
ჩემთა გაუხდეს ლაშქართა ომად თავისა მკლავითა.
[605]
21:15 მათი მესმა‚ დავინახე ზახილი და ხრმალთა ელვა‚
ნავი ვსთხოვე მენავეთა‚ მით ვიყივლე მე ერთხელ «ვა»‚
ზღვასა შევე‚ მომეგება მეომარი ვითა ღელვა‚
სწადდა‚ მაგრა ვეღარა ქმნეს ჩემი ზედა წამოქელვა.
[606]
21:16 კვლა სხვანი დიდნი ლაშქარნი უკანა მომეწეოდეს‚
იქით და აქათ მომიხდეს‚ ერთგნით ვერ მომერეოდეს‚
არ მომწურვოდეს წინანი‚ ზურგით მესროდეს მე ოდეს‚
ხრმალსა მივენდვე‚ გამიტყდა‚ ისარნი დამელეოდეს.
[607]
21:17 მომეჯარნეს‚ ვეღარა ვქმენ‚ ნავით ცხენი გარდვიხლტუნვე‚
ზღვა-ზღვა ცურვით წამოუვე‚ ჩემი მჭვრეტი გავაცბუნვე;
თანამყოლნი ყველაკანი დამიხოცნეს‚ დამრჩეს მუნვე‚
ვინცა მდევდა‚ ვერ შემომხდა‚ მიუბრუნდი‚ მივაბრუნვე.
[608]
21:18 აწ იგი იქმნას‚ რაცაღა ენებოს ღმრთისა წადილსა!
ვეჭვ‚ ჩემი სისხლი არ შერჩეს‚ ძალი შემწევდეს ქადილსა!
ოხრად გაუხდი ყოფასა მათ საღამოსა და დილსა‚
უხმობ ყვავთა და ყორანთა‚ მათ ზედა ვაქნევ ხადილსა!»
[609]
21:19 ამა ყმამან შემიკვეთა‚ გული მისკენ მიმიბრუნდა.
მოვახსენე: «აჩქარება შენი ყოლა არა უნდა‚
მეცა თანა წამოგყვები‚ დაიხოცნენ იგი მუნ‚ და-!
ჩვენ ორთავე მეომარი განაღამცა შეგვიძრწუნდა!»
[610]
21:20 ესეცა უთხარ: «ამბავი ჩემი არ გაგეგონების‚
უფრორე წყნარად გიამბობ‚ თუ ჟამი ჩვენ გვექონების».
მან მითხრა: «ლხინი საჩემო მაგას რა შეეწონების!
დღედ სიკვდილამდის სიცოცხლე შენ ჩემი დაგემონების».
[611]
21:21 მივედით მისსა ქალაქსა ტურფასა‚ მაგრა ცოტასა;
გამოეგებნეს ლაშქარნი‚ ისხმიდეს მისთვის ოტასა‚
პირსა იხოკდეს‚ გაჰყრიდეს ნახოკსა ვით ნაფოტასა‚
ეხვეოდიან‚ ჰკოცნიან ხრმალსა და სალტე-კოტასა.
[612]
21:22 კვლა მოვეწონე‚ ვეტურფე მე მისი გარდნაკიდარი;
შემასხმიდიან ქებასა: «მზეო‚ შენ ჩვენთვის იდარი!»
მივედით‚ ვნახეთ ქალაქი მისი ტურფა და მდიდარი‚
ყველასა ტანსა ემოსა ზარქაში განაზიდარი“.
[613]
© 2014, გია შერვაშიძე